ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον.
Ἀριθμ. Φύλλου 290 Ἔτος 1996

ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

Εἰς τό ῎Ονομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς τρισυποστάτου καί προσκυνητῆς Θεότητος, τῆς ὁμοουσίου καί ζωαρχικῆς Τριάδος, τοῦ ἑνός Θεοῦ ἡμῶν.
Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ.κ.᾿Ανδρέα, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, Τιμιώτατον Πρεσβυτέριον, ῾Οσιώτατοι Μοναχοί καί Μο0ναχαί, Εὐλαβέστατοι ᾿Επίτροποι τῶν ῾Ιερῶν Ναῶν, Εὐσεβέστατον  πλήρωμα τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, Λαέ τοῦ Κυρίου  περιούσιε

Εὐλογητόν καί ὑπερδεδοξασμένον τό  ἅγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τοῦ ῾Οποίου ἡ θεία Χάρις καί ἡ ἄπειρος ἀγαθότης, τό μέν Θυσιαστήριον τοῦτο ἐπλήρωσε, διά τῶν ἱερῶν ᾿Εγκαινίων, ἁγιασμοῦ καί Χάριτος, ἡμῶν δέ τάς καρδίας θείας εὐφροσύνης καί χαρᾶς.  Καί διά μέν τόν ἐγκαινιασθέντα Ναόν ηὐχήθημεν εἰς τόν Πανάγαθον Θεόν, νά φυλάττῃ αὐτόν ἀσάλευτον, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, καί νά καταστήσῃ αὐτόν λιμένα χειμαζομένων, ἱατρεῖον παθῶν, καταφύγιον ἀσθενῶν, δι᾿ ἡμᾶς δέ πάλιν ηὐχήθημεν, ὅπως "ἀποθέμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἐνδυθῶμεν τόν νέον καί ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, διότι οὕτως ἐγκαινίζεται ἄνθρωπος, οὕτω τιμᾶται ἡ τῶν ᾿Εγκαινίων ἡμέρα".
᾿Αλλά καί ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ᾿Ινδίκτου, τῇ πρώτῃ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἥτις ἐστί μεγάλη καί λαμπρά  ἑορτή, ηὐχήθημεν ἐκ βαθέων εἰς τόν Θεόν, διά  στόματος τοῦ πρεσβυτερίου, νά ἁγιάσῃ τό στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου. Κατά τήν παροῦσαν εὔσημον καί ἁγίαν ἡμέραν λαμβάνει χώραν καί ἕτερον ἱστορικόν ἐκκλησιαστικόν καί προσωπικόν γεγονός, ἤτοι ἡ ἐνθρόνισίς μας εἰς τόν Καθεδρικόν τοῦτον Ναόν, ὡς Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. Μέσα εἰς αὐτήν δέ τήν πνευματικήν πανδαισίαν καί χάριν, καλούμεθα μέ τήν ἀνάληψιν καί ἐπισήμως πλέον τῶν ποιμαντικῶν μας καθηκόντων εἰς τήν λαχοῦσάν μοι Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς νά ἀναφερθῶμεν, ὡς εἴθισται, εἰς τό πρόγραμμα τῆς ποιμαντικῆς μας διακονίας.
Πατέρες καί ἀδελφοί, θεωρῶ ὡς ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τό γεγονός, ὅτι καλοῦμαι νά ἀναλάβω ἐπισήμως τά καθήκοντα τῆς ᾿Αρχιερατικῆς μου ποιμαντορίας κατά τήν  ἑορτήν αὐτήν  τῆς πρώτης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, καί συγχρόνως μέ τόν ἐγκαινιασμόν καί καθαγιασμόν τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας ῾Ιεροῦ Ναοῦ τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης.  Δέν προτίθεμαι  αὐτήν τήν ἱστορικήν διά τήν ἐλαχιστότητά μου στιγμήν  νά διατυπώσω τάς σκέψεις μου, διά τό ποιμαντικό ἔργον, τό ὁποῖον ἀναλαμβάνω, διότι ἡ ποιμαντική διακονία τοῦ ᾿Επισκόπου εἶναι ὁλόκληρος ἕν συνεχές ὁδοιπορικόν συνεχοῦς προσφορᾶς καί θυσίας, τό ὁποῖον κατευθύνει καί ἐνισχύει ὁ θεῖος ἕρως, ὁ ζῆλος, καί ἡ πίστις, ἀλλά καί καρδία πεπυρακτωμένη ἀπό ἀγάπην πρός τόν Κύριον καί καί πρός τό ἐμπιστευθλεν εἰς ἡμᾶς πλήρωμα. ᾿Ιδέτε, λέγει ὁ ῾Ιερός Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος εἰς τό ἔργον τῶν ἁγίων ἀποστόλων, πόσα δεινά ὑπέφεραν  καί ἀπό τούς οἰκείους καί ἀπό τούς ξένους. ᾿Εννοήσατε, ὅτι ὅλον τόν χρόνον τοῦ κηρύγματος διήνυσαν διά πειρασμῶν, διά κινδύνων, διά ἐπιβουλῶν, εἰς τά δεσμωτήρια καί μέ  τάς ἁλύσεις, τάς ἀπαγωγάς, τάς μάστιγας, τήν πεῖνα καί τήν γυμνότητα, ὑποφέροντες, δηλαδή, τά πάνδεινα. ᾿Αναφερόμενος δέ εἰς τόν ᾿Απόστολον Παῦλον λέγει: "Σάν νά εἶχε γεννήσει αὐτός ὅλην τήν Οἰκουμένην οὔτως ἐθορυβεῖτο, οὕτως ἔτρεχε, οὕτω πάντας ἐσπούδαζεν εἰσαγαγεῖν εἰς τήν βασιλείαν, θεραπεύων, παρακαλῶν, ὑπισχνούμενος, εὐχόμενος καί ἱκετεύων, ἀνορθῶν τούς πίπτοντας, τούς ἐστῶτας στηρίζων, τούς χαμαί κειμένους διεγείρων, θεραπεύων τούς συντετριμμένους, ἀλείφων τούς ραθυμοῦντας, δριμύ βλέπων ἐπί τοῖς πολεμίοις". ῎Αλλωστε ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος εἶχεν ὑποσχεθῇ εἰς τούς Κορινθίους: "᾿Εγώ δέ ἥδιστα δαπανήσω καί ἐκδαπανηθήσομαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν". Δηλ. "εὐχαρίστως θά δαπανήσω γιά σᾶς τά πάντα, ἀλλά καί ἐγώ ὁ ἴδιος θά δαπανηθῶ ἐξ᾿ ὁλοκλήρου χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ὑμῶν". Αὐτή εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ἀξιώματος καί τό περιεχόμενον τῆς ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ ποιμένος. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ ᾿Αρχιερέως τήν ὁποίαν καλοῦμαι καί σήμερον καί πάντοτε νά ἐνστερνισθῶ καί νά διακηρύξω. Κατασταθείς διά τοῦ μυστηρίου τῆς εἰς ᾿Επίσκοπον χειροτονίας μου διάδοχος τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, καλοῦμαι νά γίνω καί μιμητής Αὐτῶν εἰς τό ἔργον τῆς διακονίας των, ἤτοι νά διακονήσω καί ποιμάνω τό ἐμπιστευθέν μοι ποίμνιον μέ αὐταπάρνησιν καί θυσίαν. ῞Οπως ἐκεῖνοι (οἱ ᾿Απόστολοι) ἔγιναν μιμηταί τοῦ καλοῦ ποιμένος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ὁ ᾿Αρχιερεύς καλεῖται νά μιμηθῇ τούς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους ὡς καί τόν ποιμένα τῶν προβάτων τόν μέγαν, τόν δόντα ἑαυτόν λύτρον ἀντί πολλῶν. Διά τοῦτο εἶπον, ὅτι ἡ ἀποστολή τοῦ ᾿Αρχιερέως εἶναι πρωτίστως διακονία, προσφορά, θυσία καί Σταυρός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τήν ᾿Ανάστασιν.
᾿Ακριβῶς ἐδῶ εὑρίσκω ὅλο τό νόημα τῆς σημερινῆς τελετῆς τῆς ἐνθρονίσεώς μου καί διά τοῦτο σᾶς εὐχαριστῶ διά τήν προσέλευσίν σας καί σᾶς παρακαλῶ ὅλους ἀπό τόν πολιόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον καί μέχρι τοῦ τελευταίου νηπίου νά προσεύχεσθε πάντοτε δι᾿ ἐμέ τόν ἐλάχιστον Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἵνα ἀξίως περιπατήσω τῆς εἰδικῆς κλήσεως καί ἀποστολῆς, τήν ὁποίαν ἔλαβον κατά τήν χειροτονίαν μου καί ἀξιωθῶ μέσω αὐτῆς τῆς κλήσεως κσί ἀποστολῆς νά εὐαρεστήσω τόν Θεόν καί τύχω τῆς σωτηρίας μετά τοῦ ποιμνίου μου, τό ὁποῖον μοί ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός.
Προσευχηθῆτε, λέγω, ὅπως ἡ ᾿Αρχιερατική ποιμαντική διακονία μου εἶναι μία συνεχής θυσία - προσφορά πρός τό ποίμνιόν μου, καί ὡς ποιμήν καλός νά θυσιάσω τήν ψυχήν μου ὑπέρ τῶν προβάτων (᾿Ιω. 1,11). Προσευχηθῆτε νά συνειδητοποιήσω πράγματι ὅτι ἡ ᾿Αρχιερωσύνη εἶναι πορεία μαρτυρίου καί Σταυροῦ καί ὅτι ὁ ᾿Αρχιερεύς, ὅπως καί κάθε πιστός, μόνον μέσα ἀπό τόν Σταυρό γεύεται τήν χαράν τῆς ᾿Αναστάσεως. Προσευχηθῆτε, ὡς ᾿Αρχιερεύς νά σταυρώνωμαι καθημερινῶς διά τό ποίμνιόν μου καί μέσα ἀπό αὐτήν τήν συνεχῆ σταύρωσιν νά γεύωμαι τήν χαρμολύπην τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Σταυρός καί ᾿Ανάστασις εἶναι ἡ ᾿Αρχιερατική διακονία εἰς τό μυστικόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν ἐπί γῆς στρατευομένην ᾿Εκκλησίαν Του. Θλίψεις - συκοφαντίαι, διωγμοί καί πειρασμοί, ἔξωθεν καί ἔσωθεν, ἀπό δεδηλωμένους ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἀπό ψευδαδέλφους, εἶναι ἡ ἄλλη μορφή τοῦ Σταυροῦ τῆς ᾿Αρχιερατικῆς διακονίας, διά τόν ῾Οποῖον προσευχηθῆτε θερμότερον νά φέρω εἰς πέρας καί μέχρι τῆς τελικῆς ᾿Αναστάσεως καί δικαιώσεως παρά τοῦ πρώτου διωχθέντος, συκοφαντηθέντος καί καί ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὑψωθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ.
Τό γεγονός, ὅτι ἐκλήθημεν νά δεχθῶμεν τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν καί νά ἀναλάβωμεν ᾿Επισκοπικά - ᾿Αρχιερατικά καθήκοντα κατά τήν κρίσιμον ταύτην καμπήν τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μᾶς καλεῖ νά βιώνωμεν περισσότερον τάς εὐθύνας μας καί νά συνειδητοποιήσωμεν, ὅτι ᾿Επίσκοπος-᾿Αρχιερεύς πρωτίστως σημαίνει ᾿Αγών κατά τῶν σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων κατά τῆς πανασπίλου Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τῆς ᾿Εκκλησίας Του.
῾Η μέχρι πρό τινος διακονία μας, ὡς Πρεσβυτέρου καί ὡς ᾿Αρχιγραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἶχεν ὡς ἀγαθόν ἀποτέλεσμα νά ἀποκτήσωμεν πολυτιμωτάτας ἐμπειρίας, τάς ὁποίας καί ὡς ᾿Επίσκοπος καί Μητροπολίτης Μεσογαίας καί ὡς Συνοδικόν μέλος θά θέσωμεν εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας καί εἰδικώτερον τοῦ ῾Ιεροῦ τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Αγῶνος.
Κατά τήν ἱεράν καί ἰστορικῆς σημασίας ταύτην στιγμήν, μιμνήσκομαι τούς ἐκπεσόντας πρώην 5 Μητροπολίτας, μιμνήσκομαι μετά πολλῆς πικρίας τάς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας μεθοδεύσεις των, τάς ὁποίας τῇ ἐπηρείᾳ τοῦ πονηροῦ κατειργάσθησαν, ὡς ἐλάχιστος δέ τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τούς παρακαλῶ νά ἀναθεωρήσουν ἐκ βάθρων τήν στάσιν πού ἐτήρησαν κατά τήν παρελθοῦσαν ἑξαετίαν καί τούς διαβεβαιῶ ἀπό τήν ἰδικήν μου θέσιν, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία, ὡς ζῶσα Μήτηρ τά πάντα δύναται νά οἰκονομῇ καί νά ρυθμίζῃ. Τούς παρακαλῶ νά θυμηθοῦν τήν ὑπόσχεσιν πού ἔδωκαν, ὅταν ἡ ᾿Εκκλησία πρίν ἀπό ἡμᾶς τούς ἀνεβίβασεν εἰς τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν διά νά τήν ὑπηρετοῦν καί ὑπερμαχοῦν ὑπέρ Αὐτῆς καί ὄχι νά συντάσσωνται μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους καί νά τήν πολεμοῦν.
Πατέρες ἀδελφοί
 Εἰς τούς ἐσχάτους αὐτούς καιρούς  τό θηρίον τῆς ᾿Αποκαλύψεως τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τήν ἐνσάρκωσι τῶν ἀντιθέων δυνάμεων "ἤνοιξε τό στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρός τόν Θεόν, βλασφημῆσαι τό ὄνομα αὐτοῦ καί τήν σκηνήν αὐτοῦ (δηλαδή τήν ᾿Εκκλησίαν) (᾿Αποκ. 13,6).  Καί ἐνῶ τά σκοτεινά κέντρα ἀποφάσεων μάχονται τήν ᾿Ορθοδοξία μας καί τό ῎Εθνος μας τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκουν τήν συρρίκνωσιν, ἴσως καί τόν παντελῆ ἀφανισμόν, ἡμεῖς δάκνομεν καί κατεσθίομεν ἀλλήλους. Αὐτός εἶναι ὁ μεγαλύτερος πόνος, ὁ μεγαλύτερος Σταυρός, ἡ μεγαλυτέρα ὀδύνη διά τά πιστά καί ζῶντα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ σήμερον. Αὐτή εἶναι καί διά τόν ἐνθρονιζόμενον ᾿Επίσκοπον ἡ ἀφετηρία δι᾿ ἀγῶνα μέχρις ἐσχάτων. Καί εὔχεσθε δι αὐτό. 'Αγῶνα διά τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγίαν. ᾿Αγῶνα καί ἀγωνία διά τό ῎Εθνος μας καί τήν ᾿Εθνικοθρησκευτικήν μας παράδοσιν καί κληρονομίαν. ᾿Αγῶνα κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων καί  κατά  τῶν ὀργάνων τοῦ σκότους. ᾿Αγῶνα νά γίνη ὁ ῾Ιερός τοῦτος Ναός τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης κέντρον δράσεως κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων. ᾿Αγῶνα νά παιδαγωγηθῇ ἡ νεότης καί νά στηριχθῇ τό γῆρας. ᾿Αγῶνα διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀπεσχισμένων καί τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα. ᾿Αγῶνα διά νά τονωθῇ τό ἀγωνιστικόν φρόνημα τῶν ᾿Ορθοδόξων. ᾿Αγώνας διά τόν θρίαμβον τῆς ᾿Ορθοδοξίας, πού ἀπαιτεῖ θυσίας, ἀλλά καί δυνάμεις πολλάς καί πρωτίστως τήν ἐξ᾿ ὕψους βοήθειαν.
Διά τοῦτο ἀναλαμβάνων τήν ποιμαντορίαν τῆς ῾Ιερᾶς ταύτης Μητροπόλεως ἀφήνω τόν ἑαυτόν μου εἰς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐπικαλούμενος  καί τήν μεσιτείαν τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου καί τῆς πανευφήμου Μεγαλομάρτυρος ῾Αγίας Αἰκατερίνης, ὡς καί τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων (Γεωργίου τοῦ ἐν Χοζεβᾶ, τῶν δέκα μαρτύρων τῶν ἐν Κρήτη καί τοῦ ὁσίου Μελετίου τοῦ νέου) τῶν ὁποίων τά ἅγια Λείψανα ἐτοποθετήθησαν ὑπό τήν ῾Αγίαν Τράπεζαν κατά τόν ἐγκαινιασμόν Αὐτῆς.
Πατέρες καί ἀδελφοί
 "᾿Ελάχιστος εἰμί ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Πατρός μου", δηλαδή εἶμαι ὁ ἔσχατος πάντων  εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων μέ ἐλλείψεις καί ἀδυναμίας πολλάς.  Αἰσθάνομαι μικρός καί ἀδύναμος  μπροστά στό μέγεθος καί τήν ἀξία τοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ὑπουργήματος, ἀλλά καί ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν τῶν προβλημάτων, ἐλπίζω ὅμως εἰς τόν Θεόν καί πιστεύω εἰς τήν ὑπόσχεσίν του: "Οὐ μή σέ ἐγκαταλείψω, οὐ μή σέ ἀνῶ". Πιστεύω εἰς τάς εὐχάς τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, εἰς τάς εὐχάς τῶν συνεπισκόπων μου, ὅλου τοῦ πρεσβυτερίου καί τάς προσευχάς ὅλων ὑμῶν τῶν πνευματικῶν τέκνων τῆς ᾿Εκκλησίας.
Πατέρες καί ἀδελφοί. 
῾Ο Μέγας Βασίλειος  ὅταν ἔβλεπε τό σκάφος τῆς ᾿Εκκλησίας νά κλυδωνίζεται ὑπό τῶν κυμάτων ἀπηυθύνετο πρός ἕνα συνεπίσκοπόν του καί τοῦ ἐζήτει τήν βοήθειαν: "Μή ἀποκάμης, τοῦ ἔλεγε, μή ἀποκάμης προσευχόμενος ὑπέρ τῶν ᾿Εκκλησιῶν καί δυσωπῶν καί παρακαλῶν τόν Θεόν".  ῞Οθεν καί ἐγώ σᾶς παρακαλῶ, μή ἀποκάμετε εἰς τό νά προσεύχεσθε ὑπέρ ἐμοῦ, ὑπέρ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὑπέρ ἑαυτῶν καί ἀλλήλων, ἀλλά καί ὑπέρ τῶν διωκόντων ἡμᾶς πρώην ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξελθόντες τοῦ σκάφους τῆς ᾿Εκκλησίας πνίγονται εἰς τά ἁλμυρά ὕδατα τῶν βλασφημιῶν καί τοῦ σχίσματος.
῾Ημεῖς περιμέναμε νά μᾶς στηρίξουν αὐτοί πού σήμερον μᾶς πολεμοῦν. Περιμέναμε ὡς Πατέρες καί ᾿Επίσκοποι, νά θυσιασθοῦν δι᾿ ἡμᾶς καί πρώτιστα διά τόν Χριστόν καί τήν ᾿Εκκλησίαν Του. Αὐτοί ὅμως προτίμησαν νά μᾶς θυσιάσουν εἰς τόν βωμόν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ ὀπίσω αὐτοῦ κρυπτομένου Σιωνισμοῦ. Προτίμησαν νά μᾶς συκοφαντήσουν, νά μᾶς μισήσουν μῖσος ἄδικον καί νά σχίσουν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας.
῾Ημεῖς τούς καλοῦμεν ἐν ἀγάπῃ νά ἐπιστρέψουν. Θά γίνωμεν ἡ κλίμακα διά νά πατήσουν καί χωρίς νά συντριβοῦν νά κατέλθουν ἀπό τά ὕψη εἰς τά ὁποῖα τούς ἀνεβίβασεν ὁ πονηρός καί ἀπειλεῖ νά τούς ρίψῃ εἰς τά βάθη τοῦ ἄδου καί νά τούς συντρίψῃ. Τούς δίδομεν τήν χεῖρά μας νά ἐξέλθουν ἐκ τοῦ βάλτου εἰς τόν ὁποῖον μόνοι τους ἐρρίφθησαν, τούς δίδει ὁ Χριστός τό ὕδωρ τῆς μετανοίας νά λουσθοῦν καί καθαροί γενήσονται.
῾Ως ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐπαναλαμβάνω τό τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου: ᾿Εάν οἱ πέντε εἶναι ἐλεύθεροι καί δέν ὑπηρετοῦν σκοτεινά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Βατικανοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἄς τό δείξουν, διότι πρίν ἀπό ἐμέ τούς καλεῖ ἡ ᾿Εκκλησία εἰς τήν ῾Οποίαν ἔμπηξαν βαθειά τό ξίφος τοῦ σχίσματός των. Ζητεῖ ἡ ᾿Εκκλησία νά τό βγάλουν καί Αὐτή θά πλύνῃ τά αἵματα καί θά θεραπεύσῃ τό τραῦμα.
Αὐτή εἶναι ὁ διακαής πόθος μου. Στηριζόμενος εἰς τήν ἀγάπη σας καί τάς εὐχάς σας, νά ἀγωνισθῶ μέ ὅλας μου τάς δυνάμεις κατά τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καί ὑπέρ τῆς ἑνότητος ὅλων ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ.