Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀντί ἑορτίου μηνύματος, κατά τά ἐφετεινά Χριστούγεννα, διεβίβασε τίς ἑόρτιες εὐχές του, μέ τό κάτωθι κείμενον, τό ὁποῖον ἀπέστειλε καί ἀνεγνώσθη εἰς τούς ἱερούς Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς του περιφερείας. Τό παραθέτομεν:
« Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε, Χριστός ἐξ’ οὐρανῶν ἀπαντήσατε, Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε». Διατί τόσον πανηγυρικά μᾶς καλεῖ σήμερον διά τοῦ ὕμνου της αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία; Τήν ἀπάντησι μᾶς τήν δίδει τό ‘Εξαποστειλάριον τῆς ἑορτῆς, τό ὁποῖον λέγει: "Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, καί τούς ἐν σκότει καί σκιᾶ καθεύδοντας ἐφώτισεν...», καί ὁ οὐράνιος Ἄγγελος ὁ ὁποῖος εἶπεν εἰς τούς ποιμένας τῆς Βηθλεέμ τό βράδυ τῆς Γεννήσεως, "’Ετέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ".
Ἐδῶ περιέχεται τό βαθύτερο νόημα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ὅτι δηλαδή κατέβη ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἰς τήν γῆν, διά νά ἀναβιβάσει ἡμᾶς εἰς τόν οὐρανό. Κατέβη εἰς τήν γῆν, τήν κοιλάδα αὐτήν τοῦ κλαυθμῶνος, διά νά μᾶς ἐπαναφέρει εἰς τόν οὐρανό, εἰς τήν χαρά καί τήν πληρότητα τῆς ἀγάπης Του. Ὁ Θεός «τόν ἄνω (ἤτοι τόν Υἱόν) κάτω δι’ οικονομίαν (ἀπέστειλεν)  καί τόν κάτω (ἤτοι τόν ἄνθρωπον) ἄνω (εἰς τόν οὐρανόν) διά φιλανθρωπίαν (ἀνεβίβασεν). Ἀπέστειλε τόν Υἱόν Του "θαυμαστόν σύμβουλον, ἰσχυρόν ἐξουσιαστήν,  ἄρχοντα εἰρήνης, πατέρα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος".
 Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μέ θαυμασμό ἀναφωνεί διά τό μέγεθος τῆς θεϊκῆς εὐσπλαχνίας: "Αὐτός πού πλουτίζει τούς πάντες γίνεται φτωχός. Αὐτός πού ἔχει ἀπόλυτη πληρότητα, ἀδειάζει. Ἀλήθεια τί πλούσια ἀγαθότητα!".
Ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ μας, εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἡμέρα ἐπάνω στήν πολυστένακτη γῆ μας. Εἶναι ἡ «ἀνατολή ἀνατολῶν». Ἡμέρα χαρμόσυνος καί ἔμπλεως εὐφροσύνης, διότι κατ’ αὐτήν «οἱ ἐν σκιᾶ θανάτου καθήμενοι, εἶδον φῶς μέγα». Χρεωκοπημένη ἦτο ἡ ἀνθρωπότης. Εἰς τό σκοτάδι καί τήν ἀπελπισίαν. Καί ἡ ἔνσαρκος παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἔφερε τήν χαρά, τήν ἐλπίδα, τό φῶς. «Καθεύδοντας ἐφώτισεν».
«’Επεσκέψατο ἡμᾶς» ὁ οὐράνιος ἐπισκέπτης ὁ Σωτήρας μας καί Λυτρωτής. Καί «ἔτρεξε» διά νά εὕρη τό πλανώμενον πρόβατον. «Ἔτρεξε» ἀναζητώντας τόν πεπτωκότα καί τετραυματισμένον ἄνθρωπο, τόν ὁποῖον καλεῖ διά νά τόν ὁδηγήση εἰς τήν σωτήρια μάνδρα, τήν Ἐκκλησία Του, πού είναι ἡ αἰώνια Βηθλεέμ, ὅπου ἀεί γεννᾶται, ὅπου ἀεί νηπιάζει, ὅπου τό ἐργαστήριον τῆς ἁγιότητος διά τῆς σωζούσης θείας Χάριτος. Καί μᾶς ἀνεζήτησε ὁ Χριστός καί μᾶς κάλεσε μέ μυρίους τρόπους στήν σωτηρία, στήν Κιβωτό τῆς Χάριτος, καί δέν παύει καί μέχρι σήμερον νά μᾶς προσκαλεῖ. «Εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν» καί μᾶς προσκαλεῖ.
Αὐτή ἡ ἀναζήτησις, αὐτή ἡ «κλῆσις πρός ἑνότητα» ἐν τῶ ἑνί καί ἀδιαιρέτῳ σώματί Του, αὐτό τό κάλεσμα πρός σωτηρίαν ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, συνεκίνησε βαθύτατα καί συγκλόνισε τάς ψυχάς ὅλων τῶν ἁγίων. Ἰδού τί βάζει εἰς τό ἅγιον στόμα τοῦ Χριστοῦ εἰς μίαν βαθυστόχαστον ὁμιλίαν του ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «’Εγώ γιά χάρη σου ἔγινα φτωχός και περιπλανώμενος. Γιά χάρη σου ἀνέβηκα στόν σταυρό καί ἔφθασα καί στόν τάφο. Ἐπάνω στόν οὐρανό παρακαλῶ γιά σένα ὡς πρεσβευτής τόν Πατέρα. Σύ είσαι γιά μένα τό πᾶν. Καί ἀδελφός καί συγκληρονόμος καί φίλος. Τί περισσότερο θέλεις; Γιατί ἀποστρέφεσαι αὐτόν, πού έτσι σ' ἀγαπᾶ;". Τί θέλει νά τονίσει ἐδῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ὅτι τό ἔργο τῆς λυτρώσεως δέν ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Είναι ἀναγκαία καί ἡ συγκατάθεσις τοῦ ἀνθρώπου. Μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἔχει χαρίσει τό πολυτίμητο δῶρο, τήν ἐλευθερία. Μέ αὐτήν παίρνει ἀξία καί ἡ κάθε καλή μας πράξις.
Ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστός «μέ τήν ἐνανθρώπησί του ἔγινε γιά μᾶς καί Πατέρας καί Μητέρα καί δάσκαλος καί τροφή καί ἔνδυμα καί οἰκία καί τά πάντα", ὅπως λέγει πάλιν ὁ ἅγιος Ἰω. ὁ Χρυσόστομος. Καί μᾶς καλεῖ. Μᾶς καλεῖ νά κάνουμε κέντρο καί σκοπό τῆς ζωῆς μας ὄχι τόν ἄνθρωπον, ἀλλά τόν θεάνθρωπον. Μᾶς καλεῖ νά κάνουμε χῶρο τῆς ἀγωνιστικῆς μας παλαίστρας, τήν αἰώνια Βηθλεέμ, τήν ἀληθινή Ἐκκλησία. Καί ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Εἶναι τό ἴδιο προσκλητήριον, τό ἴδιο αἰώνιο κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ πρός τόν ἄνθρωπο.
Καί ἡ δική μας ἀνταπόκρισις, ποιά πρέπει νά εἶναι; Νά πορευθῶμεν πρός τήν Βηθλεέμ. Ὅπως οἱ Μάγοι ἐξ’ Ἀνατολῶν νά παραμείνωμεν «πορευόμενοι» πρός τήν αἰωνίαν Βηθλεέμ, τήν Ἐκκλησίαν, τήν Κιβωτό τῆς Χάριτος. Ἐκεῖ θά εὕρωμεν τό Βρέφος Ἰησοῦν, καί ἐκεῖ θά προσφἐρωμεν τά δῶρά μας... «Ἀκολουθήσωμεν, λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ».