ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον.
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 540 – ΜΑΡΤΙΟΣ 2007

Ἑορτάζομεν σήμερον διπλῆν ἑορτήν. Καί τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἤκουσε τό χαρμόσυνον μήνυμα, ὅτι θά γεννήσει τόν λυτρωτήν τοῦ Κόσμου, καί τήν Λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, καθ’ ἥν πάλιν ἡ Κυρία Θεοτόκος καί αἱ ἄλλαι Μυροφόροι Γυναῖκες, ἤκουσαν τό «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν». Γι  αὐτό σήμερα ἀκούσαμε πρῶτον τό «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην» καί εἰς τήν συνέχεια τά ἀναστάσιμα τροπάρια.
Ἑορτάζομεν δηλαδή «τίς δύο Πασχαλιές», ὅπως προφητεύει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. «Πάσχα» εἶναι ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου.  «Πέρασμα» ἀπό τήν δουλεία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἰς τήν ἐλευθερίαν, τήν παλιγγενεσίαν, ὅπως λέγεται. «Πέρασμα» ἤτοι διάβασις, εἶναι καί ἡ παροῦσα λαμπροφόρος ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι τό πέρασμα ἀπό τό πένθιμον εἰς τό χαροποιόν Πάσχα.
Ἕναν τύπο αὐτῆς τῆς διαβάσεως ἴδωμεν ὅταν ἐψάλαμε τήν πρωίαν  τό «Ιδού σκοτία καί πρωί». Ὅταν ὅλα τά φῶτα ἔσβησαν. Καί ἀμέσως μετά ἠκούσαμε τό μήνυμα: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός». Καί τό φῶς τῶν λαμπάδων ἐφώτισε τόν Ναόν καί ὅλον τόν κόσμον.
Ἀγαπητοί μου, πολλοί ἀκοῦμε τά χαρμόσυνα αὐτά μηνύματα. Ἀλλά πόσοι τά ἐννοῦμε, πόσοι τά βιώνουμε; Πόσοι τά ἐφαρμόζουμε; Πόσοι θά πάρουμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν Θεόν. Πόσοι θά εἴπωμεν «Ἰδού ὁ δοῦλος Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου», ὅπως εἶπε ἡ Παναγία Κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἀπαντώντας εἰς τόν Ἀρχάγγελον, ἤτοι εἰς τήν βουλήν τοῦ Θεοῦ, διά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας; Καί πόσοι θά σταυρώσουμε τά πάθη μας, καί θά ἀφήσουμε τόν παλαιόν ἄνθρωπον, τόν ἁμαρτωλόν ἑαυτό μας, διά νά ἐγερθῶμεν ἐκ τοῦ Τάφου τῆς ἁμαρτίας, ἤτοι νά συναναστηθῶμεν μετά τοῦ Χριστοῦ. Πόσοι δηλαή «θανάτου ἑορτάσωμεν νέκρωσιν, ἄδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν»; ».
Ἀγαπητοί, καί ὁ Εὐαγγελισμός καί ἡ Ἀνάστασις πρέπει νά γίνουν καί δικός μας εὐαγγελισμός καί δική μας ἀνάστασις. Νά ἐλευθερώσουμε τἠν καρδιά μας ἀπό τά πάθη, νά νεκρώσουμε τόν παλαιόν ἑαυτό μας καί νά ἀφήσουμε τό Φῶς, τήν ᾿Αγάπη, τήν Εἰρήνη καί τήν χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως νά πλημμυρίσουν τίς ψυχές μας. Οὐδείς δύναται νά ὁμολογήσῃ Πατέρα, Υἱόν καί ῞Αγιον Πνεῦμα, οὐδείς δύναται νά ὁμολογήσῃ Χριστόν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα, ἐάν μή πρότερον ἀγαπήσῃ μέ τήν ἀγάπην, ἡ ὁποία ἐκ τοῦ τάφου σήμερον ἀνέτειλεν.
῾Η ῾Ομολογία τῆς ἀληθείας τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου, χωρίς τήν ἀγάπη εἶναι κενή λέξις, ἀλλά καί λαμβάνει  καί ἀρνητικόν νόημα, ἀποτελεῖ βλασφημίαν, ἀποτελεῖ οὐσιαστικήν ἄρνησιν τῆς ᾿Αναστάσεως. ῾Η χωρίς ἀγάπην ὁμολογία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως εἶναι φαρισαϊκή ὑποκρισία, διότι ὁ Εὐαγγελισμός καί ἡ ᾿Ανάστασις εἶναι ἡ ᾿Αλήθεια καί ἡ ᾿Αγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ, εἶναι τό κεφάλαιον τῆς σωτηρίας ἡμῶν.
Οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἐκ τοῦ μίσους κινούμενοι ἐσταύρωσαν τόν Κύριον, ἀλλά καί ἐβλασφήμησαν τήν ᾿Ανάστασίν Του.  Εἶναι οἱ πρῶτοι βλάσφημοι κατά τῆς ᾿Αναστάσεως. Φθόνῳ κινούμενοι καί διά νά κρύψουν τήν θεοκτονίαν τους (Πράξ. β, 36) διέβαλαν καί ἐβλασφήμησαν τόν ᾿Αναστάντα Χριστόν.
Πολλοί ἔκτοτε πολέμιοι διά μέσου τῶν αἰώνων ἐπολέμησαν τόν ᾿Αναστάντα Χριστόν. Καί σήμερον πολλοί εἰς τήν πρᾶξιν βλασφημοῦν καί ἀρνοῦνται τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Κυρίου, διότι ἀρνοῦνται τήν προσωπικήν μετοχήν των εἰς τόν Σταυρόν καί τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Κυρίου. Μόνον μέ τά χείλη των φαρισαϊκῶς κραυγάζουν τό Χριστός ᾿Ανέστη. ᾿Αρνοῦνται τήν Σταυρικήν θυσίαν καί τήν ἀνάστασιν, διότι ἀρνοῦνται νά σταυρώσουν τό ψεῦδος καί τήν ἀπάτην, τά ὁποῖα πρῶτος εἰσήγαγεν ὁ ὄφις καί διά τά ὁποῖα ἐχρειάσθη νά ἀκουσθῆ τό χαρμόσυνον μήνυμα τοῦ ‘Αρχαγγέλλου πρός τήν Θεοτόκον, ἐχρειάσθη δηλαδή νά γίνῃ ὁ Θεός ἄνθρωπος καί νά σταυρωθῇ. Πολλοί ἀρνοῦνται καί τόν Εὐαγγελισμόν καί τήν ᾿Ανάστασιν, διότι δέν ἀγαποῦν, διότι δέν θέλουν τήν ᾿Αλήθειαν, διότι πολεμοῦν τήν ᾿Εκκλησίαν, ἡ Ὁποία εἶναι ἡ συνεχής ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου.
‘Αγαπητοί ὁ Εὐαγγελισμός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου ἐγένετο δι᾿ἡμᾶς. Διά τοῦτο ἐάν δέν εἴπωμεν καί ἡμεῖς τό «γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου», ἐάν δέν συσταυρωθῶμεν καί δέν συναναστηθῶμεν τῷ Χριστῷ, διά καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του, δέν μᾶς ὠφελεῖ οὔτε ὁ Σταυρός, οὔτε ἡ ᾿Ανάστασις.  Μόνον μέσῳ τῆς ἰδικῆς μας ἐν Χριστῷ Σταυρώσεως, πού σημαίνει νέκρωσιν τῶν παθῶν, ἰδιαίτερα τοῦ ψεύδους καί τοῦ μίσους, ἕνεκα τοῦ ὁποίου οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἐθανάτωσαν τόν Κύριον, καί τό ὁποῖον ἐπιπολάζει σήμερον, μόνον μέσω αὐτῆς τῆς νεκρώσεως θά βιώσωμεν τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί θά ἴδωμεν μέσῳ τοῦ ἀπροσίτου φωτός τῆς ᾿Αναστάσεως "Χριστόν ἐξαστράπτοντα καί χαίρετε φάσκοντα".
Μόνον ἔτσι συνανίσταται ὁ πιστός καί δύναται νά λέγῃ: «Τό εὐαγγελίζου γῆ χαρά μεγάλη», μόνον ἔτσι μποροῦμε νά λέγωμεν "᾿Ανάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον ᾿Ιησοῦν τόν μόνον ἀναμάρτητον...". ῞Οπου κυριαρχεῖ τό μῖσος, ὅπου πλημμυρίζει τό ψεῦδος, ὅπου ἡ ἀλήθεια καί τό δίκαιον συσκιάζονται ὑπό τῆς πλάνης καί τῆς ἀδικίας, ἐκεῖ βλασφημεῖται ἡ ᾿Ανάστασις, διότι περιορίζεται  αὕτη εἰς ἕν ἁπλοῦν κενόν καί ὀρθολογιστικόν ἱστορικόν γεγονός, μακράν καί ἀποκεκομμένον ἀπό τήν προσωπικήν μας μέθεξιν εἰς τήν σταύρωσιν καί τήν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου.
Χείρονες ὅλων τῶν βλασφήμων κατά τοῦ ᾿Αναστάντος Χριστοῦ εἶναι οἱ ἀνά τούς αἰῶνας σχῖσται τῆς ᾿Εκκλησίας! Οἱ ἀρχηγοί τῶν ἀνά τούς αἰῶνας σχισμάτων, καίτοι δέν ἀρνοῦνται τό γεγονός τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὅμως στεροῦν ἑαυτούς καί τούς ὁπαδούς των τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως, ἡ ὁποία προσεφέρθη ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως. ῾Ο Χριστός, ὡς ἡ ᾿Αναστημένη Κεφαλή τῆς ᾿Εκκλησίας, συνανέστησε καί συνανιστᾶ συνεχῶς καί τό σῶμα Του πού εἶναι τά ζῶντα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. Οἱ σχῖσται ὅμως τοῦ σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποκεκομμένοι τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ἀποστεροῦν ἑαυτούς καί τούς ὁπαδούς των τῆς χάριτος, τῶν μυστικῶν καρπῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Αναστάσεως, ἤτοι τοῦ Φωτός, τῆς Χαρᾶς, τῆς ᾿Αγάπης, τῆς Εἰρήνης, τῆς ἑνότητος καί κοινωνίας μετά τῆς ᾿Αναστημένης Κεφαλῆς τοῦ Χριστοῦ.
‘Ας προέξωμεν, διότι οἱ σχισματικοί, οἱ ἀρνηταί τῆς Ὁμολογίας τοῦ Χριστοῦ, μιμοῦνται τούς σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ καί  τολμῶ εἰπεῖν, ξεπερνοῦν αὐτούς, διότι δέν λογχεύουν ἁπλῶς τήν πλευράν τοῦ Κυρίου, ἀλλά ἀποκόπτουν ὁλόκληρα μέλη ἐκ τοῦ σώματός Του καί τά ὁδηγοῦν μακράν τῆς ᾿Αναστάσεως, μακράν τῆς ζωῆς, εὶς τόν θάνατον, τόν ὁποῖον ὅμως διά τοῦ Θανάτου καί τῆς ᾿Αναστάσεως αὐτοῦ ἐνέκρωσεν καί ἐπάτησεν ὁ Κύριος.
Πάσχα-᾿Ανάστασις-Φῶς-Χαρά σήμερον, ἀλλά ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ ᾿Αναστάντος Χριστοῦ, δέν παύει καί νά πενθῇ, διότι θρηνεῖ τά τέκνα Της, τά ὁποῖα ἐπλάνησεν ὁ πονηρός, τά ἀπέκοψεν ἐκ τοῦ Ζωηφόρου Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τά ἀπεστέρησεν διά τοῦ σχίσματος ἀπό τήν κοινωνίαν τῆς ἀγάπης, τῆς χαρᾶς, καί τῆς λυτρώσεως, ἡ ὁποία συνεχῶς πηγάζει ἐκ τῆς Κεφαλῆς τοῦ σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι τοῦ ᾿Αναστάντος Χριστοῦ.
Τίποτε ἀπό τό 1924  καί μέχρι σήμερον δέν ἔπληξε τόσον τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἡ ῾Οποία εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αναστάσεως, ὅσον τά σχίσματα. Οἱ σχῖσται σχίζουν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ ᾿Αναστάντος Χριστοῦ, ἀφοῦ πρότερον χάνουν τήν ἀγάπην, καί ἐνδύονται τό ψεῦδος, τήν ἀπάτην καί τό μῖσος. ᾿Εξἐρχονται τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀφοῦ παρεκκλίνουν ἀπό τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί ὁμολογίαν, ἀφοῦ ἀρνοῦνται καί καταπατοῦν θεσμούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί τήν κανονικήν τάξιν, καί ἀλλοτριώνονται δι ὅλων αὐτῶν. Καί τοῖς μέν χείλεσιν ὁμολογοῦν "Χριστός ᾿Ανέστη", ὅμως αἱ καρδίαι των καλύπτονται ἀπό τόν λίθον τοῦ μίσους, τοῦ ψεύδους τῶν σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ.
‘Αγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας. ῾Ο ᾿Αναστάς Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ζητεῖ νά γίνωμεν κήρυκες τῆς ᾿Αναστάσεώς Του, ὄχι κηρύσσοντες τήν ᾿Ανάστασιν μόνον διά τῶν χειλέων, ἀλλά μέ τήν "ἄλλην βιοτήν", ἤτοι νά κηρύξωμεν τήν ᾿Ανάστασίν Του διά τοῦ ἀναστημένου μας βίου, τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί ἀγάπης, τῆς μακροθυμίας, τῆς εἰρήνης καί τῆς συγγνώμης. Ζητεῖ μέ τόν τρόπον αὐτόν νά προσφέρωμεν τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως , τό ὁποῖον εἶναι μήνυμα ᾿Αγάπης καί ἑνότητος ἐν τῷ ᾿Αναστάντι Χριστῷ, ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του.
Εἴθε καί ἡμεῖς νά συναναστηθῶμεν μετά τοῦ Χριστου καί ἐν καινότητι ζωῆς νά περιπατήσωμεν. ΑΜΗΝ.