ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον.
Ἀριθμ.  Φύλλου  571 - ΜΑΙΟΣ 2008

Τήν 29.5.2008 εἰς τούς ἱερούς Ναούς τῆς Μητροπόλεώς μας ἐπί τῆ θλιβερᾶ ἐπετείω τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τιμήν καί μνήμην τῶν ἀπό τῆς ἁλώσεως τῆς Κων/λεως Νεομαρτύρων. Μετά τήν θείαν Λειτοπυργίαν ἐτελέσθη ἐπίσης καί ἱερόν Μνημόσυνον εἰς μνήμην τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένων καί εὐκλεῶν πεσόντων Πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν. Ἐπί τῆ εὐκαιρία ταύτη δημοσιεύομεν ὡρισμένα σχετικά κείμενα, ἤτοι τό χρονικόν τῆς Ἁλώσεως κατά τόν Μιχαήλ Δούκα (ἀπόσπασμα), τό «Πάρσιμο τῆς Πόλης» (δημοτικό τραγούδι), τόν Θρῆνο τῆς Ἁλώσεως εἰς τήν Ποντιακήν διάλεκτον, μερικά σχετικά κείμενα περί Νεομαρτύρων δημοσιευθέντα παλαιότερον ἐξ’ ἀφορμῆς τῶν βλασφήμων δηλώσεων τοῦ οἰκουμενιστοῦ «Πατριάρχου» Βαρθολομαίου κατά τῶν ἀγίων Νεομαρτύρων, τροπάρια τῶν Νεομαρτύρων καί προφητείες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περί τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας.


Ἀπαρτίσας οὖν τά πάντα, ὡς αὐτῷ ἐδόκει καλῶς, ἔπεμψεν [ὁ Σουλτάνος] ἔνδον λέγων τῷ βασιλεῖ «Γίνωσκε τὰ τοῦ πολέμου ἤδη ἀπήρτησθαι· καὶ καιρός ἐστιν ἀπό τοῦ νῦν πρᾶξαι τὸ ἐνθυμηθέν πρό πολλοῦ παρ’ ἡμῖν νῦν· τὴν δὲ ἔκβασιν τοῦ σκοποῦ τῷ Θεῷ ἐφίεμεν.
Τί λέγεις; Βούλει καταλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ ἀπελθεῖν, ἔνθα καὶ βούλει, μετὰ τῶν σῶν ἀρχόντων καὶ παρά σοῦ; ἤ ἀντιστῆναι καὶ σὺν τῇ ζωῇ καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἀπολέσεις σύ τε καὶ οἱ μετὰ σέ, ὁ δὲ δῆμος αἰχμαλωτιστθεὶς παρὰ τῶν Τούρκων διασπαρῶσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ;»
Ὁ βασιλεὺς δ’ ἀπεκρίνατο σὺν τῇ συγκλήτῳ· «Εἰ μέν βούλει, καθὼς καὶ οἱ πατέρες σου ἔζησαν, εἰρηνικῶς σὺν ἡμῖν συζῆσαι καὶ σύ, τῷ Θεῷ χάρις. Ἐκεῖνοι γὰρ τοὺς ἐμοὺς γονεῖς ὡς πατέρας ἐλόγιζον καὶ οὕτως ἐτίμων, τὴν δὲ πόλιν ταύτην ὡς πατρίδα· καὶ γὰρ ἐν καιρῷ περιστάσεως ἅπαντες ἐντὸς ταύτης εἰσιόντες ἐσώθησαν καὶ ἁρπαχθέντα ἀδίκως κάστρα καὶ γῆν ὡς δίκαια καὶ ἀπόκοψον καὶ τούς φόρους τόσους, ὅσους κατὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν, κατ’ ἔτος τοῦ δοῦναι σοι καὶ ἄπελθε ἐν εἰρήνῃ. Τί γὰρ οἶδας, εἰ θαῤῥῶν κερδᾶναι εὐρεθῇς κερδανθείς; Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». (Μιχαήλ Δούκας, xxxix 1)




 



Εἰς τό προηγούμενο τεῦχος ἐγράψαμε διά τόν ψευδοορθόδοξο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖο καί κυρίως διά τήν θέσι πού διετύπωσε διά τούς ῞Ελληνας καί τούς Τούρκους, πράγμα τό ὁποῖον τόν καθιστᾶ προδότη καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ ῎Εθνους μας. ᾿Επαναλαμβάνουμε τί φρικτά πράγματα εἶπεν ὁ ὑποτίθεται ᾿Ορθόδοξος Πατριάρχης:
 "Οἱ Τοῦρκοι καί οἱ ῞Ελληνες ἁμάρτησαν οἱ μέν κατά τῶν δέ. Καί ἀκόμη χειρότερα, σάν παιδιά, κράτησαν ἀπολογισμό τῶν δεινῶν καί τῶν ἀπωλειῶν πού ὑπέστησαν. ῾Ως ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνομαι νά συγκαταλέγεται μεταξύ τῶν ποιμενικῶν μου ἁρμοδιοτήτων νά ὑπενθυμίσω σέ ὅλους ὅτι ἐπιθυμοῦν νά τείνουν εὐήκοον οὗς ὅτι εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί καί νά τούς νουθετῶ νά ἀναγνωρίσουν ὅτι ἔφτασε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὁπότε πρέπει ὅλοι νά ἐξομολογηθοῦμε τά ἁμαρτήματά μας καί νά τά ἀφήσουμε πίσω μας"
Καί δέν φτάνει μόνο αὐτό, τό ὁποῖον εἶναι ἀπαράδεκτον καί συνιστᾶ ἐσχάτην προδοσίαν, ἀλλά εἶπε στήν ἴδια ὁμιλία του καί τά ἑξῆς φοβερά:
"Πρίν ἀπό λιγότερο ἀπό ἕναν αἰῶνα........καί στήν Θεσσαλονίκη ὑπῆρχε ἀνθοῦσα ἑβραϊκή Κοινότης. Γιατί λοιπόν ὄχι καί σήμερα, ὅπως καί τότε;".
Καί ὁλοκληρώνει αὐτήν τήν ἀνθελληνικήν στάσιν του μέ αὐτά τά λόγια:
"῾Ημεῖς στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο...κατά τίς ἀρχές ᾿Ιουνίου, κατόπιν προσκλήσεώς μας, φιλοξενοῦμε ἐδῶ στήν ᾿Ισταμπούλ τήν 10η Διεθνῆ ᾿Ακαδημαϊκή Συνάντηση μεταξύ χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων. Καί θά συνεχίσουμε τίς προσπάθειές μας νά γίνουμε εἰρηνοποιοί καί νά λάμψωμεν τό φῶς τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος".
Αὐτά ὅλα καί ὅσα ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν ἀντορθόδοξα καί ἀνθελληνικά δηλώνει μᾶς δίνουν τό δικαίωμα νά ἐπιμείνουμε στόν χαρακτηρισμόν, ὅτι δέν πρόκειται διά ᾿Ορθόδοξον Πατριάρχην, ἀλλά διά τόν μεγαλύτερο προδότη τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, πού ἐπεκάθησε ποτέ ἐπί τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου.
Μέ ὅσα ὅμως ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν λέγει ὁ "Πατριάρχης"  Βαρθολομαῖος ᾿Αρχοντώνης βλασφημεῖ πρωτίστως τούς ἀθλητάς τῆς Πίστεώς μας τούς ῾Αγίους Νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ὁμολογίαν τους, τήν πίστιν τους καί τό μαρτύριόν τους ἐδόξασαν τήν ᾿Ορθοδοξία καί τό ῎Εθνος μας.
Γι αὐτό καί εἰς τό παρόν τεῦχος θά ἀσχοληθῶμεν ἐκτενέστερον περί αὐτῶν.
Νεομάρτυρες κατά τήν Μεγάλην ῾Ελληνικήν ᾿Εγκυκλοπαίδειαν (τόμος ΙΗ', σελ. 192, ὑπό Κ. Π. Δ) θεωροῦνται οἱ μή ὑποταγέντες εἰς τόν βίαιον ἐξισλαμισμόν καί ὑπέρ πίστεως θανόντες.
Οἱ Τοῦρκοι, ἄν καί ἠνέχθησαν, μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κων/λεως, τήν χριστιανικήν θρησκείαν, ἐν τούτοις πολλάκις καί πολλαχοῦ ἐπίεζον τούς ὑποταγέντας χριστιανούς πρός ἐξισλαμισμόν, οὕτω δέ ἐνεφανίσθη κατά τήν ἐποχήν ταύτην νέον πλῆθος μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἐν ἀντιθέσει πρός τούς παλαιούς μάρτυρας ἐκλήθησαν νεομάρτυρες. ᾿Επειδή  τότε δέν ὑπῆρχε νόμος πού νά προβλέπη καί νά ἐπιβάλλη τόν ἐξισλαμισμόν, ἡ καταδίκη ἐγίνετο ἄνευ εἰδικῆς διαδικασίας, τά δέ βασανιστήρια εἰς τά ὁποῖα ὑπεβάλλοντο οἱ ἀρνούμενοι τόν ἐξισλαμισμόν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἦσαν διάφορα καί πολλάκις μεγάλα. ῾Η ᾿Ορθόδοξος ἡμῶν ᾿Εκκλησία ἠνείχετο συνήθως τήν τιμήν τῶν λειψάνων τῶν νεομαρτύρων, ὑπό τῶν χριστιανῶν καί τήν κατάταξιν αὐτῶν μεταξύ τῶν ἁγίων καί τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης αὐτῶν ἄνευ εἰδικῆς ἐπισήμου πράξεως περί τῆς ἀνακηρύξεως αὐτῶν. Οὕτω συνέβαινε ὥστε καί κατά καί μετά τήν ἅλωσιν ἐποχήν αἱ ἑορταί τῶν νεομαρτύρων νά γίνωνται κατ᾿ ἀρχάς τοπικαί, ἔπειτα δέ νά διαδίδωνται καί εἰς πολλούς ἄλλους τόπους. Κατόπιν ἐγένοντο καί ἴδιαι ἀκολουθίαι εἰς πολλούς ἐκ τῶν νεομαρτύρων ἀπό νεωτέρους ὑμνογράφους, ὁ δέ ἐκ Χίου ῾Ιερομόναχος Χριστόφορος συνέθεσε κατά τόν ΙΗ' αἰῶνα καί κοινήν ἀκολουθίαν ὅλων γενικῶς τῶν Νεομαρτύρων.
Τούς βίους τῶν ἁγίων νεομαρτύρων συνεκέντρωσε καί συνέθεσε εἰς βιβλίον ὁ ῞Αγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, ὁ ὁποῖος ἐν προλόγῳ συνέγραψε καί θαυμάσιον λόγον "᾿Εγκωμιαστικόν εἰς τούς ῾Αγίους Νεομάρτυρας τούς μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κων/λεως μαρτυρήσαντας", ὅπου μεταξύ ἄλλων γράφει καί τοῦτα τά ἐγκωμιαστικά λόγια:
"Πῶς δέν εἶναι δίκαιον, νά δοξολογῆ τινάς τόν Κύριον, βλέποντας διά τοῦ παρόντος βιβλιαρίου, ὅτι καί τώρα εἰς τούς ἐδικούς μας καιρούς, ἀνατέλλουσιν ἀπό διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, εἰς τό νοητόν τῆς ᾿Εκκλησίας στερέωμα, ὡσάν ἄλλοι Νεοφανεῖς ἀστέρες καί κομῆται, Νέοι ἀθληταί τοῦ Χριστοῦ καί στρατιῶται ἀήττητοι; Καί καταλάμπουσιν ὅλων τῶν ὀρθοδόξων τό πλήρωμα μέ τάς γλυκυτάτας ἀκτίνας τοῦ μαρτυρίου καί τῶν θαυμάτων τους;"
Καί συνεχίζει:
"Πῶς δέν εἶναι πρέπον νά εὐχαριστῆ τινάς τόν Θεόν βλέποντας ὑποκάτω εἰς τόν σκληρόν ζυγόν καί τήν αἰχμαλωσίαν τῶν νῦν κρατούντων, τόσους ἀθλητάς, οἱ ὁποῖοι διά νά φυλάξουν τήν ἐλευθερίαν καί τήν εὐγένειαν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, κατεφρόνησαν πλοῦτον, δόξαν, ἡδονάς, καί κάθε ἄλλην σημαντικήν ἀπόλαυσιν καί παρέδωκαν προθύμως τόν ἑαυτόν τους εἰς θάνατον;"
Καί ἀκόμη τονίζει:
"Κατά ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι ἕνα θαῦμα παρόμοιον, ὡσάν νά βλέπη τινάς μέσα εἰς τήν καρδιάν τοῦ χειμῶνος, ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα, μέσα εἰς τήν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καί ἥλιον, μέσα εἰς τό ψηλαφητόν σκότος, φῶτα λαμπρότατα, ἐν τῷ καιρῶ τῆς αἰχμαλωσίας, νά βλέπη ἐλευθερίαν, καί ἐν τῶ καιρῶ τῆς τωρινῆς ἀσθενείας ὑπερφυσικήν δύναμιν".
Τελειώνει δέ τόν ἐγκωμιαστικόν αὐτόν λόγον μέ μίαν προτροπήν πρός τό μαρτύριον, μέ μίαν λίαν συγκινητικήν κατακλεῖδα, τήν ὁποίαν ἄν καί μεγάλην εἰς ἔκτασιν, τήν παραθέτομεν διότι ὁ ἀναγνώστης πολύ θά ὠφεληθῆ:
"Κάμνομεν τέλος καί σᾶς λέγομεν ἀδελφοί, ὄτι ἄν δέν ἐβλέπετε εἰς τούς καιρούς σας τούς νέους Μάρτυρας, εἴχετε κἄποιαν ψυχράν πρόφασιν, νά μή τρέχητε εἰς τό Μαρτύριον. ᾿Αλλά τώρα εἶσθε ἀναπολόγητοι. ῞Οθεν ἐπειδή εὐδόκησεν ὁ Θεός νά ἔχετε ὄχι ἕνα ἤ δύο, ἀλλά ἕνα ὀλόκληρο σύννεφον ἀπό νέους μάρτυρας, μιμεῖσθε ἡμᾶς καί δι᾿ ὑπομονῆς τρέχετε εἰς τόν ἀγῶνα τοῦ Μαρτυρίου του, ἀποβλέποντες ὅλως δι᾿ ὅλου εἰς τόν πρωτομάρτυρα καί ἀρχηγόν τῆς σωτηρίας μας ᾿Ιησοῦν. "Τοιγαροῦν καί ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος Μαρτύρων... δι᾿ ὑπομονῆς τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν, καί τελειωτήν ᾿Ιησοῦν" (῾Εβρ. ΙΒ' 1-2).
᾿Αλλ᾿ ὦ νέοι τοῦ Χριστοῦ ἀθληταί καί Μάρτυρες, τά γλυκύτατα πᾶσι Χριστιανοῖς καί πράγματα καί ὀνόματα (στρέφω γάρ τώρα τόν λόγον μου πρός ἐσᾶς) τοῦ ἐπουρανίου βασιλέως παρεμβολή καινή καί γενναιότατον στράτευμα, τῆς ῾Αγίας Τριάδος οἱ διαπρύσιοι Κήρυκες, τῆς Θεότητος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ διαλαληταί καρτερόψυχοι, τῆς τῶν Χριστιανῶν εὐσεβείας οἱ ὑπέρμαχοι καί τῆς ἀσεβείας οἱ ἀντίπαλοι, οἱ τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου κοινωνοί καί μιμηταί καί ἀκόλουθοι, οἱ νικηταί καί τροπαιοῦχοι τῶν τριῶν μεγάλων ἐχθρῶν, σαρκός καί κόσμου καί κοσμοκράτορος, οἱ βαπτισθέντες μέ τό δι᾿ αἵματος βάπτισμα, ὅ δευτέροις ρύποις οὐ μολύνεται, κατά τόν Θεολόγον Γρηγόριον.
᾿Εσεῖς ἀληθῶς εἶσθε ὁ ἀνακαινισμός ὅλης τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. ᾿Εσεῖς ἐδείξατε ἀναπολογήτους τούς ἀλλοπίστους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως. ᾿Εσεῖς εἶσθε ἡ δόξα τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν αἱρετικῶν ἡ καταισχύνη καί ὁ ἔλεγχος. ᾿Εσεῖς ἐδείχθητε παράδειγμα ὑπομονῆς εἰς ὅλους τούς Χριστιανούς ὁπού εἶναι αἰχμάλωτοι καί ἐσεῖς παρακινεῖτε τούς ᾿Ορθοδόξους, καί μάλιστα τούς ἀρνησιχρίστους, νά μιμοῦνται διά τοῦ ἔργου τό ἐδικόν σας Μαρτύριον.  ᾿Εσεῖς, ἐσεῖς, ἀληθῶς κατά τόν ᾿Απόστολον Παῦλον, οἱ ὁποῖοι ἀνταναπληρώσατε τά ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῆ σαρκί  σας  (Κολ. Α' 24)  καί ἐγενήθητε θέατρον τῶ κόσμω καί ᾿Αγγέλοις καί ἀνθρώποις  (Α' Κορινθ. Δ' 9).  Θέατρον ἀνθρώποις, εἰς μέν τούς ἀλλοπίστους ἐντροπή καί ἀτιμία καί λύπη. Εἰς δέ τούς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς καύχημα καί δόξα καί χαρά.  Θέατρον ᾿Αγγέλοις, εἰς μέν τούς πονηρούς δαίμονας πόνος καί ἀθυμία ἀνυπόφορος.  Εἰς δέ τούς μακαρίους ᾿Αγγέλους εὐφροσύνη καί ἀγαλλίασις ἀνεκλάλητος. 
Χαίρουσι γάρ καί αὐτοί οἱ ἴδιοι ἄγγελοι καί ἐπιθυμοῦσι νά παρακύπτουσι, διά νά θεωροῦν τά παθήματα ὑμῶν τῶν νέων Μαρτύρων.  Καί τοῦτο θέλει νά φανερώση κατά τινας διδασκάλους, ἐκεῖνο ὁπού λέγει ὁ Μακάριος Πέτρος "εἰς ἅ (ἤτοι εἰς τά παθήματα τῶν ῾Αγίων) ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι"  (Α' Πέτρ. Α' 12).  Καί ἀγκαλά αὐτοί βλέπουν παντοτεινά τό μακάριον πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει ὁ Κύριος, "οἰ ῎Αγγελοι αὐτῶν διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τοῦ  Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς"  (Ματθ.ΙΗ' 10).  ᾿Επειδή ὅμως, κατά τόν ῞Αγιον Κυπριανόν, τό θέαμα τῶν Μαρτύρων εἶναι τόσον μακάριον, ὁπού φέρει μαζί του τήν μακαριότητα, διά τοῦτο καί οἱ ῎Αγγελοι δέν νομίζουν καμμίαν ἐλάττωσιν τῆς μακαριότητός των, τό νά ἀφήνουν τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ καί νά θεωροῦν ὑμᾶς τούς νέους Μάρτυρας, ἀλλ᾿ ὅσον χαίρουσι καί μακαρίζονται, διά τί βλέπουν τήν μακαρίαν ὄψιν  τοῦ Θεοῦ, ἄλλο τόσον χαίρουσι καί μακαρίζονται, διά τί βλέπουν ὑμᾶς τούς νέους Μάρτυρας ἀνάμεσα εἰς τά διά Χριστόν μακάρια πάθη καί Μαρτύρια.  ῞Ενα γάρ εἶναι νά εἰπῆς δόξαν καί μακαριότητα καί ἕνα νά εἰπῆς πάθος διά τόν Χριστόν καί Μαρτύριον.  Δι᾿ ὅ καί ὁ Κύριος δόξαν ὠνόμασε τόν σταυρόν καί τό πάθος του "νῦν ἐδαξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου"· (᾿Ιωαν. ΙΓ' 31).
Τί λέγω ὅτι χαίρουσιν οἱ ῎Αγγελοι εἰς τά μαρτυρικά σας παθήματα  ῎Αν ἦτο δυνατόν νά δοθῆ τό πάθος τοῦ φθόνου εἰς τούς ἀπαθεῖς ἀγγέλους, βέβαια ἄλλο πρᾶγμα δέν ἤθελαν φθονήσει, παρά ἐσᾶς τούς Μάρτυρας.  Διατί ἠξιώθητε νά πάθετε καί νά μαρτυρήσετε διά τόν Χριστόν.  Καί ἄν ἦτον δυνατόν νά δοθῆ εἰς αὐτούς σῶμα, δέν ἤθελαν τό μεταχειριστῆ εἰς ἄλλο παρά εἰς τό νά  πάθουν διά τόν Χριστόν.  ᾿Αλλ᾿ ἐπειδή καί τά δύο εἶναι ἀδύνατα εἰς τήν φύσιν τους, διά τοῦτο ἀναπληροῦσι ταῦτα, μέ τό νά ἐπιθυμοῦν μεγάλως νά βλέπουν κἄν ἐσᾶς ὁπού διά τόν Χριστόν ἐπάθατε  εἰς ἅ ἐπιθυμοῦσιν οἱ ῎Αγγελοι παρακύψαι.  ᾿Εσεῖς ὦ νέοι Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, εἶσθε αἱ ἀπαρχαί καί τά πρωτογεννήματα τῆς ἐδικῆς μας φύσεως, τά νέα χίδρα καί ἡ νέα θυσία, τά ὁποια ὡς δῶρα εὐχαριστήρια προσφέρει τό ἐδικόν μας γένος εἰς τόν Θεόν καθώς εἶναι γεγραμμένον "καί τῆ ἡμέρα τῶν νέων, ὅταν προσφέρητε θυσίαν νέαν τῶ Κυρίω" (᾿Αριθμ. κη' 26).  Καί "ἐάν προσφέρης θυσίαν πρωτογεννημάτων τῶ Κυρίω, νέα πεφρυγμένα χίδρα ἐρικτά τῶ Κυρίω" (Λευιτ. β' 14). 
᾿Εσεῖς τῆ ἀληθεία ἐφάνητε ἡ δικαίωσις τῆς τωρινῆς διεστραμμένης γενεᾶς μας, διά μέσου τῆς ὁποίας ἐξιλεοῦται ὁ Θεός εἰς τάς ἁμαρτίας μας.  Καί καταπαύει την καθ᾿ ἡμῶν κινουμένην ὀργήν του, εὐθύς ὁπού γυρίση καί ἰδῆ τά αἵματα καί τόν θάνατόν σας, καθώς διά τοῦ ῾Ησαίου τοῦτο δηλοῖ λέγων·  "ἀγαγέτωσαν τούς Μάρτυρας καί δικαιωθήτωσαν" (μγ' 9).  ᾿Εσεῖς τέλος πάντων ἐστάθητε τό ἐμπόδιον καί ἡ αἰτία, διά τήν ὁποίαν ὁ Θεός ἕως τώρα ἀργοπόρησε τήν δευτέραν του παρουσίαν καί δέν ἔκαμε τήν συντέλειαν τοῦ κόσμου.  Ποῖος μᾶς τό βεβαιώνει   ῾Η ἱερά ᾿Αποκάλυψις.  Διότι εἶναι γεγραμμένον εἰς αὐτήν, ὅτι ὅλαι αἱ  ψυχαί τῶν παλαιῶν Μαρτύρων ἐφώναζον εἰς τόν Θεόν ζητοῦσαι νά κάμη ἐκδίκησιν τοῦ αἵματός των, μίαν ὥραν πρότερον διά τῆς κοινῆς κρίσεως.  ᾿Ερρέθη ὅμως εἰς αὐτάς, ὅτι πρέπει νά ἔχουν ὑπομονήν ἀκόμη ὀλίγον, ἕως ὅπου νά τελειώσουν τά Μαρτύριά τους καί οἱ ἄλλοι των ἀδελφοί.  ῾Οποῖοι δηλαδή, εἶσθε ἐσεῖς οἱ νέοι μάρτυρες.   "Καί ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἕτι χρόνον μικρόν, ἕως οὗ πληρώσωσι καί οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καί οἱ ἀδελφοί αὐτῶν, οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ὡς καί αὐτοί"  (᾿Αποκ. ΣΤ' 11).
Καί λοιπόν ὦ νέοι τοῦ Χριστοῦ καί πολύαθλοι Μάρτυρες τί νά σᾶς ὀνομάσωμεν ᾿Αγγέλους;  Ναί.  Διατί τό σῶμα ἀπεστράφητε καί ὡς ἀσώματοι παθόντες τόν ἀσώματον ἐχθρόν ἐνικήσατε καί ἐδείξατε μέ τό ἔργον, ὅτι, κατά τόν θεῖον Χρυσόστομον, ῎Αγγελοι καί Μάρτυρες  μόνοις τοῖς ὀνόμασι διαφέρουσι.  Φωστῆρας; Ναί. Διατί ἀνάμεσα εἰς τήν βαθεῖαν ταύτην νύκτα καί ψυχρότητα τῆς αἰχμαλωσίας, μέ τάς ἀκτῖνας τοῦ μαρτυρίου σας, λάμπετε μέν εἰς τάς διανοίας τῶν ᾿Ορθοδόξων τρανώτερον τό φῶς τῆς θεογνωσίας, θερμαίνετε δέ τάς καρδίας αὐτῶν εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ ἀγάπην καί πίστιν. 
Καί διά τοῦτο βλέπομεν ἐμπράκτως, ὅτι ὅταν τινάς νέος Μάρτυς ἀπό ἐσᾶς μαρτυρήση καί οἱ ὀρῶντες καί ἀκούοντες Χριστιανοί ἀνάπτουσιν εἰς τήν θείαν ἀγάπην, ὁπού σχεδόν γίνονται ἕτοιμοι νά ὑπομείνουν καί αὐτοί τό διά τόν Χριστόν μαρτύριον.  Νά σᾶς ὀνομάσωμεν Ποταμούς;  Καί ἀληθεύομεν.  Διατί μέ τήν πλημμύραν τῶν αἱμάτων σας, καταβυθίσατε μέν τήν πλάνην τῶν ἀλλοπίστων, ἀνεβλαστήσατε δέ τήν πίστιν τῶν ὀρθοδόξων, τήν σχεδόν οὖσαν ἐξηραμένην διά τήν παλαιότητα.  ᾿Ιατρούς;   Ναί.  Καί ποῖος  ἀμφιβάλλει.   Διατί μέ τήν ἰατρικήν δύναμιν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὄχι μόνον τάς ἀσθενείας τῶν σωμάτων δωρεάν  ἰατρεύετε, ἀλλά καί τά πάθη τῶν ψυχῶν ἐκείνων ὁπού σᾶς ἐπικαλοῦνται ἐκ πίστεως.  Νά σᾶς ὀνομάσωμεν πύργους τῆς εὐσεβείας;  Φύλακας τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Μυρίπνοα ἄνθη καί ρόδα τοῦ Παραδείσου,  βεβαμμένα μέ τό ίδιον αἷμα σας;   Προστάτας; Βοηθούς;   Σωτῆρας κοινούς πάντων τῶν ᾿Ορθοδόξων;  Καί τίποτε δέν σφάλλομεν.  Πολλά καί ἄλλα εἶναι τά ὀνόματά σας, ἀλλά περισσότερα εἶναι τά χαρίσματά σας.  Μεγάλα εἶναι τά ἐγκώμια ὁπού σᾶς πρέπουν, ἀλλ᾿ εἰς τήν ἀξίαν ὑμῶν τῶν ἐγκωμιαζομένων ποτέ δέν φθάνουσι.
Διά τοῦτο καί ἡμεῖς συστείλαντες τά ἐγκώμια μέ σιωπήν καί ἄκραν εὐλάβειαν, προσκυνοῦμεν τά ἅγιά σας λείψανα, παρομοίως καθώς προσκυνοῦμεν καί τῶν παλαιῶν Μαρτύρων τά λείψανα.  ᾿Ασπαζόμεθα τό ἱερόν σας πρόσωπον καί τήν τιμίαν σας κεφαλήν τήν ὁποίαν ὁ Χριστός νοητῶς ἐστεφάνωσεν, ὅτι κατά τό ἆσμα, τό πρόσωπόν σας ἐσκόπευε πρόσωπον Δαμασκοῦ: "καί ἡ κεφαλή σας ἐπλήσθη δρόσου καί ὡς χρυσίον Κεφάζ καί ὡς Κάρμηλος ἐλογίσθη".
Καταφιλοῦμεν τό γλυκύτατον στόμα σας, μέ τό ὁποῖον τήν μακαρίαν ἐκείνην φωνήν ὁ καθ᾿ ἕνας σας ἀνεκράζετε, τό "Χριστιανός εἰμι καί Χριστιανός ἀποθαίνω".  "῞Οτι ὡς σπαρτίον τά κόκκινα χείλη σας καί ἡ λαλιά σας αὕτη ὡραία".  Προσπτυσσόμεθα τόν ἱερόν σας τράχηλον, εἰς τόν ὁποῖον ἐδέχθητε τήν σφαγήν καί τήν φοῦρκαν, διά τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν.  "῞Οτι ὁ τράχηλος σας ὡς ὁρμίσκος" καί ὡς πύργος τοῦ Δαβίδ καί ὡς πΰργος ἐλεφάντινος ἀνεδείχθη.
Σεβόμεθα τάς χεῖρας σας, εἰς τάς ὁποίας ἐδέχθητε σχοινία καί δεσμά, διά τήν ἀγάπην τῆς ῾Αγίας Τριάδος.  "῞Οτι αἱ χεῖρες σας ἔσταξαν σμύρναν καί ἐφάνησαν τορευταί χρυσαῖ ὅμοιαι ὁρμίσκοις, ἔργω χειρῶν τεχνίτου".  Μακαρίζομεν τάς κνήμας καί τούς πόδας σας, εἰς τούς ὁποίους ἐλάβετε μάστιγας καί ἁλυσίδας διά τό ὄνομα τοῦ γλυκυτάτου Δεσπότου σας, "ὅτι αἱ κνῆμαι σας στύλοι μαρμάρινοι τεθεμελιωμένοι ἐπί βάσεις χρυσᾶς καί οἱ πόδες σας ἐνίφθησαν ἐν τῶ αἵματι ὑμῶν καί πῶς μολυνεῖτε ἔτι αὐτούς;". 
᾿Εν συντομία καταγλυκασπαζόμεθα ὅλα τά ῞Αγια μέλη τοῦ σώματός σας, εἰς τά ὁποῖα ἐδέχθητε φοβερά καί διάφορα βάσανα, μέ τά ὁποῖα τῶ Χριστῶ εὐηρεστήσατε, τούς ᾿Αγγέλους ἐξεπλήξατε, τούς ῾Αγίους εὐφράνατε, τούς δαίμονας ἐτραυματίσατε, τούς ἀλλοπίστους ἐλυπήσατε, τοῦ Χριστοῦ τήν ᾿Εκκλησίαν ἐχαροποιήσατε, τούς αἰχμαλώτους ἀδελφούς σας ἐπαρηγορήσατε, τούς τόπους εἰς οὕς ἐμαρτυρήσατε ἡγιάσατε, τούς τωρινούς Χριστιανούς εὐλογήσατε, τόν ἀέρα μέ τήν ἄνοδον τῶν ψυχῶν σας εὐωδιάσατε. 
Δέν ἐντρεπόμεθα, ὄχι, ἀλλά καί καυχώμεθα νά λαμβάνωμεν ἀπό τόν ἐκχυθέν αἷμα σας καί νά ἀλειφώμεθα.  Οὐδέ παραιτούμεθα νά παίρνωμεν ἀπό τά ἱμάτιά σας καί ἀπό ὅσα ἐστάθησαν ὄργανα τοῦ Μαρτυρίου σας καί νά κρατῶμεν ταῦτα ὡς φυλακτήρια ἐπάνω μας.  Πιστεύομεν γάρ, ὅτι διά πάντων τούτων ἁγιαζόμεθα καί εἰς τά σώματά καί εἰς τάς ψυχάς μας.
῾Ημεῖς δέν βλέπομεν ὅτι τά σώματά σας εἶναι νεκρά καί ἀπό ψυχήν ἔρημα, ἀλλά μᾶλλον στοχαζόμεθα τήν παντοδύναμον χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὁπού κατοικεῖ εἰς αὐτά καί ἐπιτελεῖ τά θαυμάσια, πειθόμενοι εἰς τόν Θεῖον Χρυσόστομον λέγοντα: "Μή γάρ τοῦτο ἴδης ὅτι γυμνόν τοῦ Μάρτυρος τό σῶμα πρόκειται τῆς ψυχικῆς ἐνεργείας ἔρημον, ἀλλ᾿ ἐκεῖνο σκόπει, ὅτι τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἑτέρα παρακάθηται μείζων αὐτῶ δύναμις, ἡ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος χάρις" (Λογ. α' εἰς τόν ἱερομάρτυρα Βαβύλαν).  Καί πληροφορούμεθα, ὅτι καθώς ἡ θεότης τοῦ Χριστοῦ δέν ἐχωρίσθη ἀπό τό θεοϋπόστατον σῶμα του ἐν τῶ τριημέρω θανάτω, ἔτζι οὐδέ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τῶν Μαρτύρων, κατά τόν Θεσσαλονίκης θεῖον Γρηγόριον.
῾Ωσαύτως (προσκυνήσεις) καί τάς σορούς τούτων τάς ῾Αγίας καί εἴ τι τῶν ὀστέων λείψανον· οὐ γάρ διέστη τούτων ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ὥσπερ οὐδέ τοῦ προσκυνητοῦ σώματος Χριστοῦ διέστη ἡ θεότης ἐπί τοῦ ζωοποιοῦ θανάτου" (ἐν τῶ κατά Χριστόν δεκαλόγω) οὐ μόνον δέ ταῦτα προσκυνοῦμεν καί σεβόμεθα, ἀλλά καί τάς ἁγίας σας εἰκόνας ἱστοροῦμεν καί σχετικῶς ἀσπαζόμεθα, ἀναφέροντες τήν τιμήν δι᾿ αὐτῶν εἰς ἐσᾶς τά πρωτότυπα καί τάς ἐτησίας ὑμῶν ἑορτάς καί μνήμας ἐπιτελοῦμεν "ὅτι μνήμη μαρτύρων ἀγαλλίαμα τοῖς φοβουμένοις τόν Κύριον".
Ποίαν δέ ἀμοιβήν ἀντί τούτων ἁπάντων ζητοῦμεν καί ἡμεῖς ἀπό λόγου σας;  Τό νά μεσιτεύετε ὁλοψύχως πρός τόν ῞Αγιον Θεόν, διά νά γένη ἵλεως εἰς τάς ἁμαρτίας ἡμῶν.  ῾Εξαιρέτως δέ καί μάλιστα τῶν ἀναγινωσκόντων εὐλαβῶς τε, καί συνεχῶς τά νέα σας ταῦτα Μαρτύρια, τά εἰς τήν βίβλον ταύτην περιεχόμενα καί νά παύση τήν καθ᾿ ἡμῶν δικαίαν του ἀγανάκτησιν, παρορῶν ὡς πολυέλεος τά πταίσματά μας, μέ τά ὁποῖα ἔργω, λόγω καί διανοία καθ᾿ ἑκάστην τόν παραπικραίνομεν.
 ᾿Ενθυμήσετέ του τά μαρτύρια ὁπού διά τό ὄνομά του ἐλάβατε καί οὕτως ἐξιλεώνετε τόν θυμόν του, ὅτι ἀληθῶς ὠλιγώθημεν καί ἐκακώθημεν σφόδρα καί ἐσμικρύνθημεν παρά πάντα τά ἔθνη, ὑποκάτω εἰς τήν πολυχρόνιον ταύτην σκλαβιάν.  Καί εἰς μέν τήν παροῦσαν ζωήν ἐλευθερώνετέ μας ἀπό κάθε κακόν ψυχικόν καί σωματικόν, ἐνδυναμώνοντές μας νά φυλάξωμεν στερεά καί ὅλα ὅσα ἐκ μέρους σας μᾶς ἐδιδάξατε. 
Εἰς δέ τήν μέλλουσαν ἀξιώσατέ μας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χριστῶ ᾿Ιησοῦ τῶ Κυρίω ἡμῶν, ὧ ἡ δόξα καί τό κράτος σύν τῶ Πατρί καί τῶ ῾Αγίω Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  ᾿Αμήν.
Ταῦτα περί τῶν Νεομαρτύρων. ῾Ο καθείς ἀντιλαμβάνεται ἐκ ὅσων ἐλέχθησαν περί τῶν ῾Αγίων Νεομαρτύρων πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ὕβρις τοῦ Βαρθολομαίου κατ᾿ αὐτῶν.


Δέν πρέπει, ὅμως, ἐν προκειμένῳ νά ξεχνῶμεν τό ἑξῆς: ῞Οτι οἱ σκοτεινοί  ἐγκέφαλοι πού προωθοῦν καί κατευθύνουν τά ἀντίχριστα καί ἀνθελληνικά σχέδια καί προγράμματα, προκειμένου νά ἐπιτύχουν καλύτερα εἰς τούς σκοπούς των καί νά διευκολυνθῆ περισσότερον ἡ προπαγάνδα τοῦ κ. Βαρθολομαίου, δημιουργοῦν ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν διάφορα σενάρια εἰς βάρος δῆθεν τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὥστε νά ἐμφανίζεται τοῦτο ὡς, δῆθεν, ἐν διωγμῷ καί νά δικαιολογοῦνται ἔτσι εὐκολώτερον αἱ εἰς βάρος τῆς ῾Ελλάδος καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας προπαγανδιστικαί δηλώσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου.
῎Ετσι πρό ἔτους ἐξ ᾿ἀφορμῆς δηλώσεων τοῦ Τούρκου ῾Υπουργοῦ ᾿Εξωτερικῶν περί τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐδημιουργήθη μεγάλος θόρυβος, καί ἐνεφανίσθηι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὡς εὑρισκόμενον εἰς πρωτοφανῆ διωγμόν, πράγμα τό ὁποῖον δέν συνέβαινε εἰς τήν πραγματικότητα, καί οὔτε πρόκειται νά συμβῇ ἐν ὅσῳ εἶναι εἰς τόν θρόνον ὁ Τοῦρκος ὑπήκοος κ. Βαρθολομαῖος, Τότε  εἴχομεν γράψει ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ καί σχετικόν ἐνημερωτικόν ἄρθρον, τό ὁποῖον ἐκυκλοφορήσαμεν εἰς λίγα ἀντίτυπα καί διά τοῦτο τό ἐπαναδημοσιεύομεν ἐνταῦθα. ᾿Ιδού τό σχετικόν ἄρθρο ὡς ἐδημοσιεύθη ὑπό τόν τίτλον: "ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ - ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ Ο ΘΟΡΥΒΟΣ"
῾῞Ολος αὐτός ὁ θόρυβος,  ὁ  ὁποῖος   ἐξέσπασεν ἐσχάτως γύρω ἀπό τάς φερομένας  δηλώσεις  τοῦ  Τούρκου  ὑπουργοῦ  ᾿Εσωτερικῶν  διά  τό Πατριαρχεῖον  Κωνσταντινουπόλεως  εἶναι  καθώς  φαίνεται  ἐκ τοῦ  πονηροῦ.
 ῾Ο κ. Βαρθολομαῖος  ὡς εἶναι γνωστόν  ἀπό  πλεῖστα  περιστατικά εἶναι  πιστός ὑπήκοος τῆς πατρίδος του Τουρκίας καί πειθήνιος προπαγανδιστής τοῦ τουρκικοῦ καθεστῶτος, τοῦ ὁποίου ἄλλωστε εἶναι καί ἔφεδρος ὑπολοχαγός.
   Τό τουρκικόν καθεστώς, βεβαίως δέν ἀγαπᾶ οὔτε τήν ῾Ελλάδα, οὔτε τόν ῾Ελληνισμόν, οὔτε τήν ᾿Ορθοδοξίαν,  οὔτε  τό Πατριαρχεῖον, οὔτε καί αὐτόν ἀκόμη τόν κ. Βαρθολομαῖον, τόν ὁποῖον χρησιμοποιεῖ ἁπλῶς ὡς ὄργανον.
   ῞Ομως  ὁ  κ. Βαρθολομαῖος  ἐν τῇ προσπαθείᾳ  του  νά  παίξῃ τόν ρόλον, πού ἔχει ἀνατεθῆ εἰς αὐτόν ἀπό τήν ἡγεσίαν τοῦ  Οἰκουμενισμοῦ προκειμένου δηλαδή νά παραστήση τόν προκαθήμενον τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τόν ἀρχηγόν ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων, τό σεπτόν κέντρον τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τά τούτοις ὅμοια, ἐν ὧ δέν εἶναι τίποτε ἀπό αὐτά, ὑπερέβη  τά ἐσκαμμένα καί ἔδωκε τήν ἐντύπωσιν ὅτι ἐπιχειρεῖ νά ἱδρύση ἕν εἶδος Βατικανοῦ καί νά γίνη οὕτω ἀρχηγός κράτους ἐν τῷ κράτει τῆς Τουρκίας, τοῦθ᾿ ὅπερ ἠνώχλησε προφανῶς ὡρισμένους κύκλους εἰς τήν Τουρκίαν, οἱ ὁποῖοι ἐζήτησαν νά ἑρευνηθῆ τί συμβαίνει. Σκοπός,  δηλαδή, τοῦ Τουρκικοῦ καθεστῶτος δέν φαίνεται νά εἶναι τουλάχιστον ἐπί τοῦ παρόντος  ὁ διωγμός τοῦ κ. Βαρθολομαίου.  Καί τοῦτο, διότι, ἀφ᾿ ἑνός οὗτος ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντά του καί ἀφ᾿ ἑτέρου τοιοῦτος διωγμός θά ἐσπίλωνε τήν εἰκόνα τῆς δημοκρατικῆς καί σεβομένης τά ἀνθρώπινα δικαιώματα χώρας  τήν ὁποίαν θέλει νά ἐμφανίση διεθνῶς.
   ῾Επομένως αἱ δηλώσεις τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ, αἱ ὁποῖαι ὅπως φαίνεται, εἰς τά καθ᾿ ἡμᾶς, διωγκώθησαν σκοπίμως, ὀφείλονται προφανῶς, ἀφ᾿ ἑνός μέν εἰς τήν ἀνάγκην  πρός κατασίγασιν τῶν ἀνησυχιῶν ὡρισμένων τουρκικῶν κύκλων, ἀφ' ἑτέρου δέ εἰς ἐπιθυμίαν τοῦ καθεστῶτος τούτου νά ὑπομνήση εἰς τόν κ. Βαρθολομαῖον ὅτι εἶναι ραγιᾶς καί νά μή τό λησμονῆ.
   Δέν  ἀποκλείεται  δέ  τό τουρκικόν  καθεστώς,  τό ὁποῖον,  ἐν τελικῇ ἀναλύσει ἔχει τά ἴδια ἀφεντικά μέ τόν κ. Βαρθολομαῖον νά ἐνεργῆ καί καθ᾿ ὑπόδειξιν  τῶν  ἀφεντικῶν τούτων,  ὥστε νά φανῇ ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἶναι  θῦμα διωγμοῦ πρός ἠρωοποίησιν του,  καί ἀνύψωσιν τοῦ γοήτρου του, ὡς δῆθεν ἀκραιφνοῦς ῞Ελληνος καί ὀρθοδόξου  ὥστε νά γίνη εὐκολώτερον ἀποδεκτός ὡς "ἡγέτης ὅλων τῶν ᾿ορθοδόξων" καί οὕτω νά πλανῶνται εὐκολώτερον πολλοί καί νά τόν ἀκολουθοῦν εἰς τήν πλάνην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
   Καθ᾿  ὅσον δέ ἀφορᾶ  εἰς  τά  περί  μεταποιήσεως  τοῦ Φαναρίου εἰς εἶδος Βατικανοῦ, τοῦθ᾿ ὅπερ φαίνεται ὡς  εἴπομεν,   νά  προξενῇ ἀνησυχίαν εἰς ὡρισμένους Τουρκικούς κύκλους, μεγάλην εὐθύνην ἔχει εἰς τήν πρόκλησιν τῆς ἐντυπώσεως ταύτης ὁ ἴδιος ὁ κ. Βαρθολομαῖος. Τοῦτο δέ μέ τήν ἐν γένει συμπεριφοράν του, τήν ἀποσκοποῦσαν εἰς τό νά ἀναγνωρισθῆ καί νά γίνη ἀποδεκτός ὡς ἕν εἶδος Πάπα ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων. Τοῦτο μέν εἶναι χρήσιμον πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν σχεδίων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἵνα, δηλαδή, ἐμφανιζόμενος ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὡς ἀρχηγός καί πληρεξούσιος ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων, τούς πωλήση εὐχερέστερον εἰς τόν Πάπαν καί ἐν γένει τόν Οἰκουμενισμόν ὑπό τήν μορφήν τῆς ἀντιχρίστου, "παγχριστιανικῆς" δῆθεν ἑνώσεως, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἀποτελεῖ εἰς τήν πραγματικότητα, ἄρνησιν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
   Σημειωτέον ὅτι, ἐκτός τοῦ ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν εἶναι ᾿Ορθόδοξος, ὡς νεοημερολογίτης καί οἰκουμενιστής, ἀλλά καί ὡς ὁπαδός τῆς "πανθρησκείας τοῦ ἀντιχρίστου", δέν δύναται, συμφώνως πρός τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας νά ἐμφανίζεται ὡς ὁ Πατριάρχης ὅλης τῆς οἰκουμένης ὡς ἐπιχειρεῖται νά παρουσιασθῆ, κατά διαστρέβλωσιν καί τοῦ ψιλοῦ τίτλου " οἰκουμενικός" , οὔτε τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχεῖον ὅλης τῆς οἰκουμένης. Εἶναι ἕν Πατριαρχεῖον, ὅπως καί τά ἄλλα Πατριαρχεῖα, ἴσον πρός αὐτά μέ καθωρισμένα ἐδαφικά ὄρια πνευματικῆς δικαιοδοσίας. ᾿Επί πλέον ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὡς πρωτεργάτης εἰς τήν παναιρετικήν κίνησιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποίαν κηρύσσει "δημοσία", "ἐπ᾿ ᾿Εκκλησίας", "γυμνῆ τῇ κεφαλῇ",  ὡς λέγουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες διά τόν πίπτοντα εἰς αἵρεσιν ᾿Επίσκοπον, δέν εἶναι ἀληθινός ὀρθόδοξος πατριάρχης οὔτε κἄν ἀληθινός ὀρθόδοξος χριστιανός.
   ᾿Αντί λοιπόν , ὁ κ. Βαρθολομαῖος  νά  ἀσχολῆται  μέ  ταῦτα  καί  τά τούτοις ὅμοια,  ἐκεῖνο τό ὁποῖον πρέπει πρωτίστως νά πράξη εἶναι, νά φύγη ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί νά προσέλθη εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν. Νά γίνη, δηλαδή ἀληθινός ὀρθόδοξος. Καί τότε θά εἶναι ἄξιος τῆς τιμῆς, ἡ ὁποία πρέπει εἰς τούς ὀρθοδόξους.
   ᾿Εν ἐναντίᾳ περιπτώσει, ἐν ᾗ περιπτώσει, δηλαδή, δέν  πράξη τοῦτο  ἀλλά παραμένῃ εἰς  τήν αἵρεσιν  τοῦ  οἰκουμενισμοῦ,  πρέπει  νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό κάθε ἀληθινόν ὀρθόδοξον χριστιανόν, ὡς "ὁ ἐθνικός καί ὁ τελώνης" . Καί ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλά καί ὡς ὁ χειρότερος ἐχθρός τῆς ᾿Ορθοδοξίας μαζί μέ τόν Πάπαν.
   Ταῦτα, λοιπόν, ἄς ἔχωμεν ὑπ᾿  ὄψει μας  πάντοτε  καί ἄς μή παρασυρώμεθα ἀπό τά διάφορα προπαγανδιστικά τεχνάσματα, μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖται νά ἐμφανισθῆ ὁ κ. Βαρθολομαῖος,  ὡς προκαθήμενος τῆς  ᾿Ορθοδοξίας καί ὡς ἐθνάρχης καί μάλιστα ὡς διωκόμενος ἀλλά καί ὡς παραδοσιακός. Τά τεχνάσματα ταῦτα εἶναι πονηρεύματα τῶν αἱρετικῶν πρός ἅλωσιν ψυχῶν ὀρθοδόξων καί κόλασιν αἰώνιον.
   Προσέχετε, λοιπόν, τούς αἱρετικούς οἰκουμενιστάς καί φεύγετε ἀπό αὐτούς, ὡς "φεύγει τις ἀπό ὄφεως".
    Υ.Γ. ᾿Από τά ἀνωτέρω καθίσταται αὐτονόητον,  ὅτι ὅποιος  στρέφεται κατά τοῦ κ. Βαρθολομαίου μέχρις ὅτου μετανοήσει ἤτοι ἐν ὅσῳ παραμένει  οὗτος ἀμετανόητος εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δέν στρέφεται κατά τοῦ Σεπτοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ὡς θεσμοῦ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀγωνίζεται ὑπέρ αὐτοῦ καί ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς του ἀπό τήν θεομίσητον αἵρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ἀποκαταστάσεως εἰς αὐτό τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς ἀληθείας καί τῆς δόξης τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. ᾿Αμήν . Γένοιτο.-
῾Ημεῖς δέ οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἔχομεν χρέος καί καθῆκον νά στηλιτεύωμε καί νά ἀντικρούωμε, μέ ὅσας δυνάμεις διαθέτομεν, τήν προδοσίαν καί τόν προδότην, συμμετέχοντες εἰς τόν ἀντιαιρετικόν ἄγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τιμῶντες τούς ἁγίους Νεομάρτυρας, συνεχίζοντες ἔτσι  ἔργῳ καί λόγῳ, μέ παρρησίαν καί ὁμολογίαν τήν μαρτυρικήν ἐκείνων πορείαν.῞Οσοι δέ ἀναγνωρίζουν τόν κ. Βαρθολομαῖο, ὡς τόν πνευματικό τους ἀρχηγό ἀς φύγουν μακρυά ἀπό αὐτόν, διότι κατά τούς ἁγίους Πατέρας, ἐάν ὁ Πατριάρχης, ἤ ὁ ᾿Επίσκοπος κακῶς ἀναστρέφεται "φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι"
Υ.Γ. ῾Υπενθυμίζομεν, ὅτι ἐφέτος ἐτιμήσαμεν τούς ἁγίους Νεομάρτυρας, τούς ἀπό τῆς ἀλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρήσαντας, μέ ᾿Αρχιερατική θεία Λειτουργία εἰς τόν Μητροπολιτικόν ῾Ιερόν Ναόν τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου ᾿Αττικῆς, τήν 29ην Μαίου μέ τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ἡμέραν τῆς θλιβερᾶς ἐπετείου τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους. ῾Η ἡμέρα αὐτή εἶναι βεβαίως ἕν θλιβερόν ὁρόσημον διά τόν ῾Ελληνισμόν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ὅμως ἀπό ἐφέτος ἡ ἡμέρα αὐτή θά εἶναι διπλά θλιβερόν ὁρόσημον, διότι κατ᾿ αὐτήν δυστυχῶς ἐψηφίσθη ἀπό τό ῾Ελληνικόν Κοινοβούλιον, ἔστω καί ἀπό τήν μειοψηφίαν, καί "ἐπεκυρώθη" ἡ ἀνθελληνική καί ἀντίχριστος συνθήκη "Σέγκεν", ἡ ὁποία σημαίνει ἀπαρχήν δουλείας χειροτέρας τῆς Τουρκικῆς καί ὑποταγήν είς τόν ὁλοκληρωτισμόν τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως καί ἐν συνεχείᾳ εἰς τόν ὁλοκληρωτισμόν μιᾶς παγκοσμίου κυριαρχίας τοῦ ἀντιχρίστου, φοβερωτέρα τῆς ὁποίας δέν πρόκειται νά ὑπάρξῃ.
 ῾Υπενθυμίζομεν, ἀκόμη, ὅτι δι αὐτήν τήν παγκοσμιότητα, δι᾿ αὐτόν τόν ὁλοκληρωτισμόν, ἀπό τήν πλευράν τῆς θρησκείας ("πανθρησκειακός οἰκουμενισμός") ἐργάζεται πυρεττωδῶς καί ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί τά ὄργανά του. Δι αὐτό καί διώκουν τήν Γνησίαν ᾿Ορθοδοξίαν καί θέλουν νά τήν ἀφανίσουν, διά νά μή εἶναι ἔλεγχος εἰς τά σκοτεινά σχέδιά των. Γι αὐτό καί ἀποστέλλει καί ῾Υπομνήματα εἰς τόν ῾Υπουργόν τῶν ᾿Εξωτερικῶν κ. Πάγκαλον ἐπιδιώκων τόν διωγμόν. ᾿Αλλά εἰς μάτην κοπιᾶ, διότι "πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς ᾿Εκκλησίας".


Νέοι Μάρτυρες, παλαιάν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν Ὀρθοδόξων, καί στερρῶς ἠγωνίσθησαν τήν γάρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παρρησίᾳ Χριστόν ἀνεκήρυξαν, Θεόν τέλειον. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Ἀγάλλου μυστικῶς, ἡ Χριστοῦ ᾽Εκκλησία, ὁρῶσα σούς υἱούς, Νεομάρτυρας κύκλῳ, τραπέζης σου καί βήματος, ἱσταμένους ἐν κόνεσιν, ὡς νεόφυτα, τῶν ἐλαιῶν καί τῷ Κτίστῃ ἀνακραύγαζε· σύ τῶν Μαρτύρων ὑπάρχεις, Χριστέ τό στερέωμα.



Σημείωσις: Οἱ προφητεῖες αὐτούσιες καὶ τὰ σχόλια στὶς παρενθέσεις ἐλήφθησαν ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
1. «Αὐτὸ μιὰ μέρα θὰ γίνη Ρωμαίϊκο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήση σὲ ἐκεῖνο τὸ βασίλειο». (Συνήθιζε νὰ λέγη εἰς διάφορα μέρη τῆς ὑποδούλου Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα μετὰ ταῦτα ἀπηλευθηρώθησαν).
2. Ὦ εὐλογημένο βουνό, πόσες ψυχὲς γυναικόπαιδα θὰ σώσης ὅταν ἔλθουν τὰ χαλεπὰ χρόνια!». (Εἶπε τὴν προφητεία αὐτὴν ἐν Σιατίστῃ καὶ ἀλλαχοῦ ἀντικρύζων τὰ βουνά, τὰ ὁποῖα κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἔγιναν κρησφύγετα τῶν γυναικοπαίδων).
3. «Καλότυχοι σεῖς, οἱ ὁποῖοι εὑρέθητε ἐδῶ πάνω εἰς τὰ ψηλὰ βουνά, διότι αὐτὰ θὰ σᾶς φυλάξουν ἀπὸ πολλὰ δεινά. Θὰ ἀκοῦτε καὶ δὲν θὰ βλέπετε τὸν κίνδυνο. Τρεῖς ὦρες ἢ τρεῖς μέρες θὰ ὑποφέρετε». (Ἐλέχθη εἰς τὴν περιφέρειαν Σιατίστης).
4. «Τὸ ποθούμενο θὰ γίνη στὴν τρίτη γενεά. Θὰ τὸ ἰδοῦν τὰ ἐγγόνια σας».
(Ἐλέχθη ἐν Χειμάρρᾳ).
5. «Θἄρθη καιρὸς νὰ σᾶς πάρουν οἱ ἐχθροὶ σας καὶ τὴ στάχτη ἀπὸ τὴ φωτιά, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστιν σας, ὅπως θὰ κάμουν οἱ ἄλλοι».
(Ἐλέχθη ἐν Σιατίστῃ).
6. «Σᾶς λυπᾶμαι γιὰ τὴν περηφάνεια, ὁποὺ ἔχετε. Τὸ ποδάρι μου ἐδῶ δὲν θὰ ξαναπατήση. Καὶ ἐὰν δὲν ἀφήσετε αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ κάνετε, τὴν αὐθαιρεσία καὶ ληστεία, θὰ καταστραφῆτε. Σὲ κεῖνο τὸ κλαρί, ποὺ κρεμᾶτε τὰ σπαθιὰ σας, θαρθῆ μιὰ μέρα ποὺ θὰ κρεμάσουν οἱ γύφτοι τὰ ὄργανά τους».
(Ἐλέχθη εἰς χωρίον Ἅγιος Δονάτος Σουλίου).
7. «Θἄρθουν οἱ κόκκινοι σκοῦφοι κι᾿ ὕστερα οἱ Ἄγγλοι ἐπὶ 54 χρόνια, καὶ κατόπιν θὰ γίνη Ρωμαίϊκο». (Ἐλέχθη ἐν Κεφαλληνίᾳ περὶ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑπτανήσου).
8. «Τὰ ὅρια τοῦ Ρωμαίϊκου θἆνε ἡ Βωβοῦσα (ὁ ποταμὸς Ἀῶος)». (Ἐλέχθη ἐν Παλαιᾷ Ἄρτη).
9. «Ἐκεῖθε θἄρθη τὸ Ρωμαίϊκο». (Τὴν προφητεία ταύτην εἶπεν ὁ Ἅγιος ἐν Πρεβέζῃ δεικνύων τὸ μέρος τῆς Στερεᾶς, ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ προήρχετο ὁ στρατὸς τῆς ἐλευθερίας. Ἡ προφητεία ἐπραγματοποιήθη τῷ 1912).
10. «Τὰ βάσανα εἶνε ἀκόμη πολλά. Θυμηθῆτε τὰ λόγια μου· προσεύχεσθε, ἐνεργεῖτε καὶ ὑπομένετε στερεά. Ἕως ὅτου νὰ κλείση αὐτὴ ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου, τὸ χωριό σας θἆνε σκλαβωμένο καὶ δυστυχισμένο». (Ἐλέχθη εἰς Τσαραπλανά, τὸ σημερινὸν Βασιλικὸν τῆς Ἠπείρου. Ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου ἔκλεισε τῷ 1912, ἔτος ἀπελευθερώσεως τῆς Ἠπείρου).
11. «Πότε θαρθῆ τὸ ποθούμενον;», ἠρώτησαν τὸν Ἅγιον εἰς Τσαραπλανὰ τῆς Ἠπείρου. «Ὅταν σμίξουν αὐτά», ἀπήντησεν ὁ Ἅγιος δεικνύων δυὸ δενδρύλια.
(Τὰ δενδρύλια ἐμεγάλωσαν, ἐπάχυναν καὶ ἔσμιξαν τῷ 1912).
12. «Τὸ ποθούμενον θὰ ἔρθη ὅταν θαρθοῦν δυὸ πασχαλιὲς μαζί». (Πράγματι τῷ 1912 αἱ ἐορταὶ Εὐαγγελισμοῦ καὶ Πάσχα συνέπεσαν).
13. «Ἅμα κλείση τὸ δένδρον καὶ κλεισθῆ μέσα τὸ παλούκι, τότε θὰ ἔλθη τὸ ποθούμενον. Θὰ γίνη κάποιο σημάδι καὶ νὰ μὴ φοβηθῆτε. Νὰ πηγαίνετε βασίλεμα ἡλιοῦ σ᾿ ἐκεῖνα τὰ βουνὰ (τῆς Ὁμάλιας καὶ τῆς Μερόπης), ὅπου θὰ γλυτώσουν πολλὲς ψυχές. Μαζί σας μὴ πάρετε τίποτε, μόνον τὶς ψυχές σας νὰ γλυτώσετε. Καὶ δὲν θὰ βαστάξη τὸ κακὸ περισσότερο ἀπὸ 24 ὦρες».
14. «Τὰ χωριὰ τοῦ κάμπου θὰ πάθουν χαλάστρα, ἐνῶ στὶς ποδιὲς τοῦ Κισσάβου θὰ κοιμηθοῦν σκλάβοι καὶ θὰ ξυπνήσουν ἐλεύθεροι». (Ἐλέχθη ἐν Λαρίσῃ).
15. «Ἂν τὸ κυπαρίσσι αὐτὸ ξεραθῆ ἀπὸ τὴν κορυφή, ἡ Ἑλλὰς θὰ ἐλευθερωθῆ· ἂν ξεραθῆ ἀπὸ κάτω, δὲν θὰ ἐλευθερωθῆ». (Ἐλέχθη ἐν Ζελενίτσᾳ (Πρασιά) τῆς Εὐρυτανίας).
16. «Μὲ δυσκολία θἄρθη». (Ἐννοεῖται τὸ ποθούμενον).
17. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενο στὴν Ἄσπρη θάλλασα, θἄρθη τὸ ποθούμενον».
18. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενο στὰ ἑλληνικὰ νερά, τότε θἄρθη».
(Πρβλ. προηγουμένην).
19. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενον στὰ ἑλληνικὰ ὕδατα, τότε θὰ λυθῆ τὸ ζήτημα τῆς Πόλης».
20. «Θἄρθη ξαφνικά. Νὰ ἔχετε ἕνα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στὴ θύρα. Αὐτὸ θὰ σᾶς ἐμποδίση φεύγοντας. Μὴ τὸ ἀφήσετε. Νὰ τὸ πάρετε μαζὶ σας, γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδιά σας».
21. «Στὴν Αὐλώνα θὰ γίνη χαλασμός. Θὰ ἔλθουν στρατεύματα νὰ ἐλευθερώσουν τὸν τόπο».
22. «Στὸ Μπουκορμὲ θὰ χυθῆ πολὺ αἷμα».
23. «Ὅταν ἀκούετε ὅτι ὁ πόλεμος ἄρχισε, τότε κοντὰ εἶνε».
24. «Ὅσα χωριὰ εἶνε κοντὰ σὲ δρόμο πολλὰ θὰ τραβήξουν».
25. «Ἡ Δρόπολις θὰ πάθη, διότι ὁ τόπος εἶνε γυμνός».
26. «Ἡ Δρόπολις θὰ εἶνε γεμάτη στρατεύματα».
27. «Θὰ χαθῆ ἡ σοδιὰ τῆς χρονιᾶς ἀπὸ τὴν εὔφορη Δρόπολι καὶ - μάνα μου! - αἷμα πολὺ ποὺ ἔχει νὰ χυθῆ».
28. «Λάκκοι καὶ βράχοι στὴ Δρόπολι θὰ εἶνε γεμάτοι φεύγοντας».
29. «Εἰς τὰ χωρία Πεπελη σεῖς ἄδικα θὰ φοβάσθε· τίποτε δὲν θὰ πάθετε. Μόνον τὰ παιδιά σας ποὺ θὰ εἶνε στοὺς δρόμους θὰ κλαῖτε».
30. «Οἱ ἀντίχριστοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θἄρθουν πάλι· ἔπειτα θὰ τοὺς κυνηγήσετε ἕως τὴν Κόκκινη Μηλιά».
31. «Θἄρθη ὅταν ἔρθουν δυὸ καλοκαίρια καὶ δυὸ πασχαλιὲς μαζί».
32. «Ξένος στρατὸς θὰ ἔλθη, Χριστὸ θὰ πιστεύη, γλώσσα δὲν θὰ ξέρη...».
33. «Θἄρθη καὶ μία φορὰ ἀσκέρι ξένο ποὺ τὸ Χριστὸ θὰ πιστεύη. Ἀλλὰ σεῖς δὲν θὰ τὸ ξέρετε».
34. «Μὲ ἄλλους θὰ κοιμηθῆτε καὶ μὲ ἄλλους θὰ ξημερώσετε».
35. «Θὰ ἰδῆτε τρεῖς φαμίλιες σ᾿ ἕνα σπίτι».
36. «Ἐσεῖς θὰ πᾶτε νὰ κατοικήσετε ἀλλοῦ καὶ ἄλλοι θαρθοῦν νὰ κατοικήσουν σὲ σᾶς».
37. «Θὰ δῆτε 40 ἄλογα νὰ τὰ δένουν σὲ ἕνα παλούκι».
38. «Πολλοὶ θὰ χάνωνται ἀπὸ τὴν πείνα».
39. «Οἱ πλούσιοι θὰ γίνουν πτωχοὶ καὶ οἱ πτωχοὶ θὰ πεθάνουν».
40. «Μιὰ χούφτα μάλαμα μία χούφτα ἀλεύρι».
41. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ οἱ Ρωμιοὶ θὰ τρώγωνται ἀναμεταξύ τους. Ἐγὼ συστήνω ὁμόνοιαν καὶ ἀγάπην».
42. «Θὰ ἰδῆτε καὶ τακτικὸ στρατό, θὰ ἰδῆτε καὶ ρέμπελο (ἀντάρτικο)· ἀπὸ αὐτοὺς πολλὰ θὰ ὑποφέρετε».
43. «Θὰ σᾶς ζητήσουν τὰ ντουφέκια· νὰ ἔχετε διπλά· νὰ δώκετε τὸ ἕνα καὶ νὰ κρατήσετε τὸ ἄλλο. Ἕνα ντουφέκι 100 ψυχὲς θὰ γλυτώση».
44. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ θὰ διευθύνουν τὸν κόσμο τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα».
45. «Ἡ αἰτία τοῦ γενικοῦ πολέμου θὰ εἶνε ἀπὸ τὴ Δαλματία».
46. «Ἡ αἰτία τοῦ γενικοῦ πολέμου θἄρθη ἀπὸ τὴ Δαλματία. Πρῶτα θὰ διαμελισθῆ ἡ Αὐστρία καὶ ὕστερα ἡ Τουρκία».
47. «Ὁ χαλασμὸς θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα κασσιδιάρη».
48. «Θὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ λύσουν μὲ τὴν πέννα, μὰ δὲν θὰ μποροῦν. 99 φορὲς μὲ τὸν πόλεμο καὶ μία με τὴν πέννα».
49. «Ἂν βρεθοῦν 3 δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δὲν θὰ πάθετε».
50. «Ἂν τὸ ζήτημα λυθῆ μὲ τὸν πόλεμο, θὰ πάθετε πολλὲς καταστροφές· σὲ τρεῖς χῶρες μία θὰ μείνη...».
51. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ἀκοῦτε (μαθαίνετε) τίποτε».
52. «Ὅ,τι σᾶς ζητοῦν, νὰ δίνετε· ψυχὲς μόνον νὰ γλυτώνετε».
53. «Ἂν βρίσκουν στὸ δρόμο ἀσήμι, δὲν θὰ σκύβουν νὰ τὸ πάρουν. Γιὰ ἕνα ὅμως ἀστάχυ θὰ σκοτώνωνται ποιὸς νὰ τὸ πρωτοπάρη...».
54. «Τὸ κακὸ θὰ σᾶς ἔρθη ἀπὸ τοὺς διαβασμένους».
55. «Ἢ τρεῖς μέρες ἢ τρεῖς μῆνες ἢ τρία χρόνια θὰ βαστάξη».
56. «Θἄρθη καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχη αὐτὴ ἡ ἁρμονία ποὺ εἶνε σήμερα μεταξὺ λαοῦ καὶ κλήρου».
57. «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων».
58. «Στὴν Πόλι θὰ χυθῆ αἷμα ποὺ τριχρονίτικο δαμάλι θὰ πλέξη (πλεύση)».
59. «Καλότυχος ὅποιος ζήσει μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο. Θὰ τρώγη μὲ ἀσημένιο κουτάλι...».
60. «Μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο θὰ ζήση ὁ λύκος μὲ τ᾿ ἀρνί».
61. «Θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο· νὰ μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω».
62. «Θὰ μαζωχτῆ τὸ χιλιάρμενο στὸ Σκάλωμα (Ἅγιοι Σαράντα) καὶ θἄρθουν κοκκινογέλεκοι, νὰ πολεμήσουν γιὰ σᾶς».
63. «Οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θὰ ξανάρθουν πάλι καὶ θὰ φθάσουν ὡς τὰ Ἑξαμίλια. Στὸ τέλος θὰ τοὺς διώξουν εἰς Κόκκινη Μηλιά. Ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1/3 θὰ σκοτωθῆ, τὸ ἄλλο τρίτο θὰ βαπτισθῆ καὶ μονάχα τὸ 1/3 θὰ πάη στὴν Κόκκινη Μηλιά».
64. «Τόσα πολλὰ θὰ γίνουν, ποὺ οἱ μανάδες θὰ γεννήσουν πρόωρα ἀπὸ τὸ φόβο τους».
65. «Ζῶα δὲν θὰ μείνουν· θὰ τὰ φάνε. Φᾶτε καὶ σεῖς μαζὶ μ᾿ αὐτούς. Στὰ Τζουμέρκα θὰ πάρετε σπόρο».
66. «Σπίτια μεγάλα μὴ κάμετε. Λιάσες νὰ κάμνετε νὰ μὴ σᾶς ἔρχωνται μέσα».
67. «Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν».
68. «Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα».
69. «Θὰ ζητήσουν νὰ σᾶς πάρουν καὶ στρατιῶτας. Δὲν θὰ προφθάσουν ὅμως».
70. «Οἱ Τοῦρκοι θὰ μάθουν τὸ μυστικὸ 3 μέρες γρηγορώτερα ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς».
71. «Ὅταν ἀκούσετε ὅτι ὁ πόλεμος πιάστηκε ἀπὸ κάτω, τότε κοντὰ θὰ εἶνε».
72. «Ἂν ὁ πόλεμος πιαστῆ ἀπὸ κάτω, λίγα θὰ πάθετε· ἂν πιαστῆ ἀπὸ πάνω, θὰ καταστραφῆτε».
73. «Οἱ βράχοι καὶ οἱ λάκκοι θὰ εἶνε γεμάτοι κόσμο».
74. «Θἄρθη ξαφνικά· ἢ τὸ βόϊδι στὸ χωράφι ἢ τὸ ἄλογο στ᾿ ἁλώνι».
75. «Λυπηρὸν εἶνε νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ· σήμερον, αὔριον καρτεροῦμεν δίψες, πεῖνες μεγάλες ποὺ νὰ δίδωμεν χιλιάδες φλουριὰ καὶ νὰ μὴν εὑρίσκωμεν ὀλίγον ψωμί».
76. «Μετὰ τὸν πόλεμον οἱ ἄνθρωποι θὰ τρέχουν μισὴ ὥρα δρόμο, γιὰ νὰ βρίσκουν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν κάμνουν ἀδελφό».
77. «Ἀμπέλια μὴ φυτεύετε, διότι θὰ χαλάσουν καθὼς ἐκεῖνα στὴ Δρυϊνούπολι».
78. «Θὰ γίνη ἕνα χαρτοβασίλειο, ποὺ θὰ ἔχη μέγα μέλλον στὴν Ἀνατολή».
79. «Ὁ κόσμος τόσον θὰ πτωχεύση, ποὺ θὰ ζώνεται μὲ κληματσίδες».
80. «Ἡ αἰτία θὰ ἔλθη ἀπὸ τὰ Δελειατά».
81. «Ἡ Γαλλία θὰ ἐλευθερώση πολλὰ ἑλληνικὰ μέρη καὶ ἰδίως οἱ Ἰταλοί».
82. «Ἡ Γαλλία θὰ λευτερώση τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἤπειρο ἡ Ἰταλία».
83. «Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα, θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλι. Καλὸν εἶνε τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἂν εἶνε μακρυὰ ἡ Πόλι· ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φθάση στὴν Πόλι, στὴ μέση του δρόμου θὰ μάθη ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε».
84. «Θὰ ἔρθη καιρός, ποὺ θὰ φέρη γύρες ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του».
85. «Θὰ βλέπετε νὰ πηγαίνουν ἄλλοι ἐπάνω καὶ ἄλλοι κάτω».
86. «Ἡ λευτεριὰ θἀρθῆ ἀπὸ κάτω ἀπὸ ὅπου χύνονται τὰ νερά».
87. «Ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ τὴ σκάλα χαλασμὸ μὴ περιμένετε».
88. «Ἕνα ψωμὶ θὰ χαθῆ τὸ μισό, καὶ ἕνα ὁλόκληρο».
89. «Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ μιὰ γυναίκα θὰ διώχνη δέκα Τούρκους μὲ τὴ ρόκα».
90. «Τὸν Πάπαν νὰ καταράσθε, διότι αὐτὸς θὰ εἶνε ἡ αἰτία».
91. «Ὁ χαλασμὸς στὸν τόπο θὰ γίνη ἀπὸ ἕνα ὄνομα ἀξιωματούχου... (δυσανάγνωστον)».
92. «Πολλὰ χωριὰ θὰ καταστραφοῦν, οἱ τρεῖς χῶρες θὰ γίνουν μία».
93. «Νὰ ἔχετε τρεῖς θύρες· ἂν σᾶς πιάσουν τὴ μιά, νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ἄλλη».
94. «Πίσω ἀπὸ τὴ μιὰ θύρα νὰ κρυφθῆ κανείς, γλυτώνει· θὰ εἶνε βιαστικό».
95. «Νὰ παρακαλῆτε νὰ εἶνε μέρα καὶ ὄχι νύκτα, καλοκαίρι καὶ ὄχι χειμώνας».
96. «Οἱ ἄνθρωποι θὰ μείνουν πτωχοί, γιατί δὲν θἄχουν ἀγάπη στὰ δένδρα».
97. «Οἱ ἄνθρωποι θὰ καταντήσουν γυμνοί, γιατί θὰ γίνουν τεμπέληδες».
98. «Ἀπὸ ψηλά, μέσα ἀπὸ τὸ λιμάνι θἄρθη ὁ χαλασμός».
99. «Θὰ σᾶς ρίξουν παρὰ πολύ· θὰ σᾶς ζητήσουν νὰ τὸν πάρουν πίσω, ἀλλὰ δὲν θὰ μπορέσουν».
100. «Ἐσεῖς θὰ σώσετε ἄλλους καὶ οἱ ἄλλοι ἐσᾶς».
101. «Ἐσεῖς θὰ φύγετε ἀπ᾿ τ᾿ ἀριστερὰ βουνά· ἀπὸ τὴ δεξιὰ μεριὰ ὄχι· ἀπὸ τὶς σπηλιὲς μὴ φοβάστε».
102. «Θἀρθῆ ξαφνικά· τ᾿ ἄλογα θ᾿ ἀπομείνουν ζεμένα στὶς δουλειές τους καὶ σεῖς θὰ φύγετε».
103. «Θἆνε ὄγδοος αἰώνας ποὺ θὰ γίνουν αὐτά».
104. «Νὰ κρυφθῆτε ἢ κοντὰ στὴν πόρτα ἢ κοντὰ στὴν πλάκα, ἂν εἶνε βιαστικὸ καὶ γρήγορο».
105. «Πολλὰ θὰ συμβοῦν. Οἱ πολιτεῖες θὰ καταντήσουν σὰν μπαράγκες».
106. «Θἀρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ βγῆ ὁ καταραμένος δαίμονας ἀπὸ τὸ καυκί του».
107. «Θἀρθῆ μία φορὰ ἕνας ψευτοπροφήτης· μὴ τὸν πιστέψετε καὶ μὴ τὸν χαρῆτε. Πάλι θὰ φύγη καὶ δὲν θὰ μεταγυρίση».
108. «Θἀρθῆ καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου».
109. «Νἄχετε τὸ σταυρὸ στὸ μέτωπο, γιὰ νὰ σᾶς γνωρίσουν ὅτι εἶσθε χριστιανοί».
110. «Δὲν θὰ φτάση ὁ στρατὸς στὴν Πόλι· στὴ μέση του δρόμου θἄρθη τὸ μαντᾶτο, ὅτι ἔφθασε τὸ ποθούμενο».
111. «Πήγαινε καὶ στὸ δρόμο θ᾿ ἀνταμειφθῆς».
(Ἐλέχθη ἐν Δερβιστάνῃ περὶ τίνος, ὅστις εἰρωνεύθη τὸν Ἅγιον. Οὗτος μετ᾿ ὀλίγον ἐτραυματίσθη καθ᾿ ὁδὸν ὑπό τινος ἐχθροῦ του).
112. «Εἰπὲ εἰς τὰ εἴδωλα ἐκεῖνα νὰ μὴν ἔρθουν ἐδῶ, ἀλλὰ νὰ γυρίσουν εἰς τὰ ὀπίσω». (Καθὼς ὁ Ἅγιος ἐδίδασκεν εἰς Ἄσσον τῆς Κεφαλληνίας, διέκοψε μίαν στιγμὴν τὸ κήρυγμά του καὶ ἀπέστειλεν ἕνα ἀκροατήν του εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος τοῦ τόπου εἰπὼν τοὺς λόγους τούτους. Οὗτος ἀπελθὼν εὗρε 4 κυρίας τῆς ἀριστοκρατίας ἀσέμνως ἐνδεδυμένας, «κατὰ τὸν τότε ἑνετικὸν συρμὸν ξεστήθωτες», αἱ ὁποῖαι ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἔλθουν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἁγίου).
113. «Φτιάνετε σπίτια τορνευτὰ καὶ δὲν πρόκειται νὰ κατοικήσετε σ᾿ αὐτά».
(Εἶπε τοὺς λόγους τούτους ὁ ἅγιος εἰς Ἄσσον τῆς Κεφαλληνίας, ὅταν μίαν ἡμέραν διήρχετο πρὸ μιᾶς νεοκτίστου οἰκίας. Μετ᾿ ὀλίγον ὅλοι οἱ ἰδιοκτῆται ἀπέθανον πλὴν μιᾶς μοναχῆς).
114. «Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ προκόψη, θὰ κυβερνήση τὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ δοξασθῆ». (Ἐλέχθη περὶ τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη).
115. «Θὰ γίνης μεγάλος ἄνθρωπος, θὰ κυριεύσης ὅλη τὴν Ἀρβανιτιά, θὰ ὑποτάξης τὴν Πρέβεζα, τὴν Πάργα, τὸ Σούλι, τὸ Δελβίνο, τὸ Γαρδίκι καὶ αὐτὸ τὸ τάχτι τοῦ Κούτρ πασᾶ. Θὰ ἀφήσης μεγάλο ὄνομα στὴν οἰκουμένη. Καὶ στὴν Πόλι θὰ πᾶς, μὰ μὲ κόκκινα γένεια. Αὐτὴ εἶνε ἡ θέλησι τῆς θείας προνοίας. Ἐνθυμοῦ ὅμως εἰς ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ἐξουσίας σου νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ ὑπερασπίζεσαι τοὺς χριστιανούς, ἂν θέλης νὰ μείνη ἡ ἐξουσία εἰς τοὺς διαδόχους σου».
(Ἐλέχθη ἐν Τεπελενίῳ περὶ τοῦ Ἀλῆ πασᾶ).
116. «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται».
117. «Θὰ δῆτε στὸν κάμπο ἁμάξι χωρὶς ἄλογα νὰ τρέχη γρηγορώτερα ἀπὸ τὸν λαγό». (Ἐλέχθη ἐν Βουλιαράταις παρὰ τὴν Δρόπολιν).
118. «Θαρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ ζωσθῆ ὁ τόπος μὲ μιὰ κλωστή». (Ἐλέχθη ἐν Ἄσσῳ τῆς Κεφαλληνίας).
119. «Θαρθῆ καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ ὁμιλοῦν ἀπὸ ἕνα μακρυνὸ μέρος σὲ ἄλλο, σὰν νἆνε σὲ πλαγιανὰ δωμάτια, π.χ. ἀπὸ τὴν Πόλι στὴ Ρωσία».
120. «Θὰ δῆτε νὰ πετᾶνε ἄνθρωποι στὸν οὐρανὸ σὰν μαυροπούλια καὶ νὰ ρίχνουν φωτιὰ στὸν κόσμο. Ὅσοι θὰ ζοῦν τότε θὰ τρέξουν στὰ μνήματα καὶ θὰ φωνάζουν: Ἐβγᾶτε σεῖς οἱ πεθαμένοι νὰ μποῦμε μεῖς οἱ ζωντανοί».
121. «Τὸ κακὸ θὰ ἔλθη μέχρι τὸν Σταυρὸν καὶ δὲν θὰ μπορέση νὰ πάη κάτω. Μὴ φοβηθῆτε. Μὴ φύγετε ἀπὸ τὰ σπίτια σας». (Ἐλέχθη εἰς τὴν περιοχὴν Πολυνερίου Γρεβενῶν. Πράγματι τῷ 1940 οἱ Ἰταλοὶ ἔφθασαν μέχρι τὴν τοποθεσίαν Σταυρός, ὅπου εἶχε κηρύξει ὁ Ἅγιος, καὶ ἐσταμάτησαν).
122. «Ὅταν θὰ πέση ὁ κλῶνος (ποὺ εἶνε στημένος ὁ Σταυρός), θὰ γίνη μεγάλο κακόν, ποὺ θὰ ἔλθη ἀπὸ τὸ μέρος ὅπου θὰ δείξη ὁ κλῶνος· καὶ ὅταν θὰ πέση τὸ δένδρον, θὰ γίνη ἕνα μεγαλύτερον κακόν». (Ἐλέχθη εἰς χωρίον Τσιράκι (σήμερον Ἅγιος Κοσμᾶς) Γρεβενῶν. Πράγματι τῷ 1940 ἔπεσεν ὁ κλῶνος καὶ ὁ Σταυρὸς πρὸς τὸ μέρος τῆς Ἀλβανίας, ὅθεν ἐπετέθησαν οἱ Ἰταλοί, καὶ τῷ 1947 τὸ δένδρον, ὅτε ἡ περιοχὴ κατεστράφη ἐντελῶς λόγῳ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου).