ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

 
 
 
Εἴδομεν εἰς τό περιοδικόν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ" (τεῦχος 103, ᾿Ιαν-Φεβρ.-Μάρτ. 1999) τοῦ π. Νεκταρίου Μουλατσιώτη τήν δήλωσιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς Ν.Ε. κ. Χριστοδούλου περί Οἰκουμενισμοῦ καί ἐλυπήθημεν πραγματικά, διότι διεπιστώσαμε δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν πόσον εὔκολα παγιδεύουν τόν κόσμο εἰς τήν αἵρεσι τοῦ  Οἰκουμενισμοῦ. ῾Η δήλωσις τοῦ κ. Χριστοδούλου περί Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ἔγινε σέ συνέντευξη του τήν 24-5-1998 ἔχει ὡς ἑξῆς:
"῾Ο Οἱκουμενισμός, πραγματικά ἔτσι ὅπως ἔχει ἐπικρατήσει καί σηματοδοτεῖται ὁ ὅρος αὐτός, βεβαίως εἶναι αἵρεσις, διότι σημαίνει ἀπάρνησιν βασικῶν χαρακτηριστικῶν γνωρισμάτων τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως, ὅπως εἶναι φέρ᾿ εἰπεῖν, ἡ ἀποδοχή τῆς θεωρίας τῶν κλάδων... ᾿Εμεῖς πιστεύουμε, ὅτι ἡ ᾿Ορθοδοξία, εἶναι ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία -τέρμα, σ᾿ αὐτό δέν γίνεται συζήτησις· καί ἑπομένως, πᾶς ὅστις πρεσβεύει τά ἀντίθετα μπορεῖ νά λἐγεται οἰκουμενιστής καί ἑπομένως εἶναι αἱρετικός".
῾Ο π. Νεκτάριος ἔχει καταγγείλει εἰς τό παρελθόν τόν ἐν τῇ πράξει Οἰκουμενισμόν τῆς νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας καί διά τοῦτο διά νά ἦτο ἔστω ὀλίγον συνεπής εἰς αὐτά πού εἶχε πῇ καί εἶχε γράψει κατά τό παρελθόν, θά ἔπρεπε, πρίν κάμει (πανηγυρικά μάλιστα) δεκτήν τήν δήλωσιν τοῦ κ. Χριστοδούλου, νά εἶχεν ἀπαιτήσει ἀπό αὐτόν καί τούς ὑπ᾿ αὐτόν, ἑπομένως καί ἀπό τόν ἑαυτόν του, νά ἀποκηρύξουν καί καταδικάσουν ἐμπράκτως τά ἔργα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα συνεσωρεύθησαν εἰς τήν Ν.Ε.. Καί ἄν δέν τό ἔπραξαν τοῦτο μέχρι σήμερα,, ἔστω καί τώρα διά νά εἶναι συνεπής εἰς ἑαυτόν ἄς ἀπαιτήσῃ:
1ον: Νά ἀποχωρήσουν άμέσως ἀπό τό αἱρετικόν συνονθύλευμα τοῦ ἀντιχρίστου "παγκοσμίου συμβουλίου τῶν ἐκκλησιῶν" καί νά προσκαλέσουν καί τάς λοιπάς "ἐκκλησίας" μεθ᾿ ὧν ἔχουν κοινωνίαν νά πράξουν τό αὐτό.
2ον: Νά καταδικάσουν Συνοδικῶς καί δι᾿ ἀναθέματος τήν αἱρετικήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ 1920 τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, τήν καινοτομίαν τοῦ νέου ῾Ημερολογίου (διά νά εἶναι σύμφωνοι καί μέ τάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων 1583,1587 καί 1593) καί τά λοιπά βήματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
3ον: Νά καταδικάσουν  Συνοδικῶς καί νά ἀποκλείσουν ἅπαξ διά παντός τήν ἀποδοχήν ὑπ᾿ αὐτῶν τοῦ συνεορτασμοῦ τοῦ Πάσχα,
4ον: Νά καλέσουν τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς Φιλανδίας, μεθ' ἧς ἔχουν κοινωνίαν νά παύσῃ νά ἑορτάζῃ τό Πάσχα μετά τῶν Παπικῶν, διότι μέ αὐτήν τήν Καινοτομίαν καταπατοῦν τόν Ζ' ᾿Αποστολικόν Κανόνα καί τήν ἀπόφασιν τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
5ον: Νά καταδικάσουν Συνοδικῶς τόν αἱρετικόν Παπισμόν,  τήν ψευδοάρσιν τῶν ἀναθεμάτων καί τήν ἀπόφασιν τοῦ Μπελεμέντ, τήν ὁποίαν ὑπέγραψαν καί ἐκπρόσωποι τῆς κρατικῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ νέου ῾Ημερολογίου καί σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζονται μυστήρια καί θεία Χάρις εἰς τούς Παπικούς.
6ον: Νά καταδικάσουν τήν αἵρεσιν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί ὅσους κοινωνοῦν μετ᾿ αὐτῆς, ὅπως τό Πατριαρχεῖον ᾿Αντιοχείας, καί τήν ἀπαράδεκτον προσφώνησιν τοῦ κ. Χριστοδούλου πρός τόν Πατριάρχη τῶν Κοπτῶν, τόν ὁποῖον προσεφώνησε ὡς ᾿Ορθόδοξον Πατριάρχην, κατά τήν εἰς Συρίαν ἐπίσκεψίν του πρό δύο τριῶν μηνῶν.
7ον: Νά καταδικάσουν τούς μασώνους καί φιλοτούρκους Πατριάρχας καί ἐν σχίσματι θανόντας ᾿Αρχιεπισκόπους ᾿Αθηνῶν.
8ον: Νά δηλώσουν ὁ κ. Χριστόδουλος καί οἱ ᾿Επίσκοποί του, ὅτι δέν ἔχουν σχέσι μέ τό Μασωνικόν  Ρόταρυ, καί νά κάμουν Λίβελλον - ῾Ομολογίαν Πίστεως, διά τάς συμπροσευχάς των μετά αἱρετικῶν. (Σημειώνομεν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος τό θέρος τοῦ 1982 "μετέσχε εἰς τόν ἐν Ρώμῃ ἑσπερινόν τῶν οὐνιτῶν ἀναγνώσας τόν Προοιμιακόν").
9ον: Νά καταδικάσουν τήν κηρυχθεῖσαν τήν 27-2-1988, ὑπό τοῦ Περγάμου ᾿Ιωάννου, αἵρεσιν, ὅτι "Παρῆλθεν πλέον ὁ καιρός τῆς ναρκισευομένης ᾿Ορθοδοξίας". (Τήν αἵρεσιν ταύτην ἐμμέσως ὑπεστήριξεν καί ὁ κ. Χριστόδουλος).
10ον: Νά καταδικάσουν τάς οἰκουμενιστικάς συμπροσευχάς ᾿Ασσίζης, Καμπέρας. (Εἰς τήν οἰκουμενιστικήν συμπροσευχήν τῆς Καμπέρας συμμετέσχε καί ὁ κ. Χριστόδουλος), καί
11ον: Νά ἀπαγορεύσουν εἰς τόν αἱρετικόν Βαρθολομαῖον νά ξαναεπισκεφθῇ τήν ῾Ελλάδα, ἐνόσῳ παραμένει εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί νά ἐμποδίσουν τόν αἱρεσιάρχην Πάπαν, νά ἔλθῃ, ὡς ἐδήλωσεν ὁ ἴδιος, τό ἔτος 2.000 εἰς τήν ῾Ελλάδα, διότι αὐτός εἶναι ὁ Πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου καί κατά τόν ῞Αγιο Κοσμᾶ τόν Αἴτωλό: "Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε, διότι αὐτός ειναι ἡ αἰτία" ὅλων τῶν κακῶν.
12ον: Νά ἀποπέμψῃ (ὁ κ. Χριστόδουλος) ἀπό τό ἄμεσον ᾿Αρχιεπισκοπικόν του περιβάλλον τούς δεδηλωμένους  οἰκουμενιστάς κληρικούς, μεταξύ τῶν ὁποίων τόν ᾿Αρχιμ. Δανιήλ Πουρτσουκλῆν, ὁ ὁποῖος ἐξεταζόμενος ὡς μάρτυς εἰς ποινικήν ὑπόθεσιν ἐν Βόλῳ ἐβεβαίωσεν ἐνόρκως, ὅτι ὁ Πάπας δέν εἶναι αἱρετικός.
Ταῦτα γράφομεν ἐξ᾿ ἀφορμῆς τοῦ ἀνωτέρω σχολίου τοῦ περιοδικοῦ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", ἀλλά καί ἐπί τῇ συμπληρώσει ἑνός ἔτους ἀπό τῆς ἀναρρήσεως τοῦ κ. Χριστοδούλου εἰς τόν ᾿Αρχιεπισκοπικόν θρόνον τῆς Νεοημ. ᾿Εκκλησίας. Καί ἀφοροῦν τόν ἴδιον τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον (τῆς Ν.Ε.)  κ. Χριστόδουλον, ἀλλά καί ὅλους τούς συμφρονοῦντας μέ αὐτόν. Τά γράφομεν, δέ, ὄχι διά νά τά γνωρίσῃ ὁ ἴδιος, ἀφοῦ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τά γνωρίζει πολύ καλά, ἀλλά διά νά προσεχθοῦν ἀπό ἐκείνους πού τόν ἀκολουθοῦν. Διότι καί ὁ κ. Χριστόδουλος καί ὅσοι τόν ἀκολουθοῦν, (ὅπως καί ὁ π. Νεκτάριος) γνωρίζουν πολύ καλά τήν ἀλήθεια, ἀλλά ἐν γνώσει των ἐνεργοῦν κατά τῆς ἀληθείας. Τόσον πού ὁ κ. Χριστόδουλος, μάλιστα, προκειμένου νά φανῇ ἀρεστός εἰς τόν ῾Ελληνικόν λαόν, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τήν Παράδοσιν τῶν Πατέρων του, δέν διστάζει νά παρουσιάζεται εἰς τούς λόγους του (ὄχι εἰς τά ἔργα) ὡς δῆθεν δεινός ὑπερασπιστής τῆς γνησίας ὀρθοδόξου παραδόσεως καί πολέμιος τῆς αἱρετικῆς Δύσεως καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
῾Ο κ. Χριστόδουλος, ἀφ᾿ ὅτου ἀνεδείχθη ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Ν.Ε. τῆς ῾Ελλάδος, εἶπεν πολλά, ἀλλ᾿ οὐδέν ἔπραξε ἀπό ἐκεῖνα πού ἐπιβάλλουν ἡ ᾿Ορθοδοξία καί οἱ ῾Ιεροί Κανόνες.  Θά ἦτο προτιμότερον δι᾿ αὐτόν καί δι᾿ ὅσους τόν ἀκολουθοῦν καί τόν ὑποστηρίζουν νά εἶχεν ὁμιλήσει ὀλιγώτερον καί νά ἔδιδε προτεραιότητα εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, δηλαδή νά κατεδίκαζε ἐν τῇ πράξει τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέσα είς τήν ὁποίαν συμπεριλαμβάνεται καί ὁ Νεοημερολογιτισμός, ἐπανερχόμενος  μεθ᾿ ὅλων τῶν ὁπαδῶν του καί ἐντασσόμενος εἰς τό Σῶμα Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας ἐκ τῆς ὁποίας ἀπεκόπει τό 1920-24 ἡ "ἐκκλησία" του καταστᾶσα οὕτω σχισματική καί αἱρετική. Τότε, πιστεύομεν, θά ἀνεδεικνύετο μία ὄντως μεγάλη προσωπικότης.
Οὐδέν, ὅμως, τούτων ἔπραξε. Τουναντίον, παραμένῃ οἷος ἦτο, ὅτε ὑπέβαλε τήν Διδακτορικήν του Διατριβήν  εἰς τό Παν/μιο Θεσσαλονίκης διά τό "παλαιοημερολογιτικόν", καί δέν ἤλλαξε καθόλου τήν ἐν τῇ πράξει πορείαν του πρός τόν Οἰκουμενισμόν, ὅσον δέ καί ἄν θέλῃ ὁ ἴδιος νά παρουσιάζεται ὡς ἀντίθετος πρός τόν Οἱκουμενισμόν, ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν πράξεών του, ὅτι ὁ ἰσχυρισμός του αὐτός δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τήν ἀλήθειαν.
Μέ αὐτήν του ὅμως τήν τακτικήν, καί τόν ἑαυτόν του κολάζει, ἀλλά καί ὅσους  τόν ἀκολουθοῦν ὁδηγεῖ εἰς ἀπώλειαν. Τό καθῆκον ὅμως ἐκείνου πού πραγματικά θέλει νά σωθῇ εἶναι: "φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι"[1].

---