(Προλογικόν σημείωμα τοῦ ἐπιμελητοῦ τῆς ἰστοσελίδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: Ἑτοιμάζοντες νά καταχωρήσωμεν εἰς τήν σειράν τῶν κειμένων Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, καί τά κείμενα τοῦ 2001, εὕρομεν καί τό μέ ἀριθμ. Πρωτοκ. 195/12.4.2001 καί ὑπό τόν τίτλον «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΛΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» ἐν συνεχείᾳ παρατιθέμενον «ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ», τό ὁποῖον ἐκυκλοφορήθη εἰς χιλιάδας ἀντίτυπα ἐν ἔτει 2001 ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Σεβ. Κηρύκου, ὅτε ἐπρόκειτο νά ἔλθη εἰς τήν Ἑλλάδα τό πράγματι «θηρίον» τῆς Ρώμης, ὁ ἀντίχριστος καί αἱρεσιάρχης Πάπας. Τό εὕρομεν λίαν ἐπίκαιρον καί διά τάς ἐσχάτως λαβούσας χώραν συναντήσεις τῶν σημερινῶν προδρόμων τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα καί Βαρθολομαίου, Χριστοδούλου καί Πάπα, εἰς τήν Νέαν καί τήν Παλαιάν Ρώμην ἀντιστοίχως, καί τό θέτομεν εἰς κυκλοφορίαν καί μέσω τοῦ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Τό «ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ (τοῦτο) ΣΑΛΠΙΣΜΑ» ἀπηυθύνετο τότε καί ἀπευθύνεται καί σήμερα κυρίως εἰς τούς Μοναχούς καί τάς Μοναχάς, διά νά τούς ὑπενθυμίση ὅτι καί σήμερον καί πάντοτε ἰσχύει τό τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου «ΕΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΙΣΙ ΤΙΝΕΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΙΣ ΔΕΙΞΑΤΩΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ. ΕΡΓΟΝ ΔΕ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΜΗΔΕ ΤΟ ΤΥΧΟΝ ΑΝΕΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΙΣΘΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ». Ἀπευθύνεται ὅμως καί εἰς πάντα Ὀρθόδοξον Κληρικόν καί λαϊκόν ἐπιποθοῦντα τήν σωτηρίαν του. Διότι, ὅπως ὁ ἴδιος ἅγιος ἔλεγεν: «Μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα»).
 
 
 
῞Οπως εἶναι πλέον γνωστόν εἰς ὅλους,  τό "βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως", "τό ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ", ὁ ἀνθέλλην καί ἀντίχριστος Πάπας, (τά λόγια αὐτά δέν εἶναι ἰδικά μου, εἶναι τῶν ἀγίων), ἑτοιμάζεται νά ἔλθῃ στήν ῾Ελλάδα, μέ τήν "εὐγενικήν" πρόσκλησιν πολιτειακῶν καί θρησκευτικῶν παραγόντων, οἱ ὀποῖοι ἑτοιμάζονται νά τόν ὑποδεχθοῦν καί νά τόν φιλοξενήσουν μέ ἀνοικτάς ἀγκάλας. Αὐτό σημαίνει πανηγυρικήν ἀναγνώρισιν τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, ὡς κοσμικοῦ καί θρησκευτικοῦ ἄρχοντος καί ἡγεμόνος, συμφώνως πρός τάς παγίας καί ἀνυποχωρήτους, ἀλλά καί ἀποτυχημένας μέχρι σήμερον ἐπιδιώξεις του ἐπί μίαν σχεδόν χιλιετίαν. ῾Ημεῖς, ὅμως, τί θά πράξωμεν; Θά ἀφήσωμεν τήν Κερκόπορταν ἀνοικτήν, ἤ θά σταθοῦμε ἄγρυπνοι στίς ἐπάλξεις;
᾿Απευθύνομαι διά τῆς παρούσης πρός ὅλους τούς ὀρθοδόξους μοναχούς καί τάς μοναχάς διά νά τούς ὑπενθυμίσω τό χρέος των, πού εἶναι καί χρέος ὅλων τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, νά ἀγωνισθοῦν τόν καλόν ἀγῶνα τῆς Πίστεως, διότι κατά τούς Πατέρας: "ΕΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΕΙΣΙ ΤΙΝΕΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΙΣ ΔΕΙΞΑΤΩΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ· ΕΡΓΟΝ ΔΕ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΜΗΔΕ ΤΟ ΤΥΧΟΝ ΑΝΕΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΙΣΘΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ". (Δηλαδή, ἄν κάποιοι εἶναι ἀληθινοί μοναχοί στήν ἐποχή μας, ἄς τό δείξουν μέ ἔργα. ῎Εργον δέ τοῦ μοναχοῦ εἶναι νά μή ἀνέχεται οὔτε εἰς τό ἐλάχιστον, οὔτε εἰς τό παραμικρόν νά καινοτομῆται τό Εὐαγγέλιον).
Αὐτά μᾶς διδάσκει ὁ φωστήρ καί διδάσκαλος τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ μέγας Πατήρ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (᾿Επιστ. Θεοφίλῳ ῾Ηγουμένῳ, PG, 99,1049). Καί ἀλλοῦ πάλιν λέγει: "Μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα" (τοῦ αὐτοῦ, εἰς τόν αὐτόν τόπον).  ῎Ας μή λησμονοῦμε, καί ἄς μή ἀθετοῦμε τούς λόγους του. Δηλαδή ἄς μή ἐμπέσωμεν εἰς "τό φοβερόν τῆς σιωπῆς κρῖμα (ἀμάρτημα)" (Θεοδ. Στουδίτου, PG, 99,1076). ᾿Εν προκειμένῳ δέ ἄς μή λησμονοῦμε τί ἔπραξεν εἰς ἀνάλογον περίστασιν, ἤτοι ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως, ὀ ἅγιος Σάββας ὁ ῾Ηγιασμένος. Οὗτος ὡς γνωστόν, πρός ἀντιμετώπισιν τῆς αἱρέσεως τοῦ μονοφυσιτισμοῦ, ἐτέθη ἐπί κεφαλῆς 10.000 καί πλέον μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπό τήν Λαύραν καί ἄλλας Μονάς συνέρρευσαν μέσω τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων εἰς τά ῾Ιεροσόλυμα, ὅπου συνηνώθησαν μέ τούς ἐκεῖ μοναχούς καί διά τῆς παρουσίας των καί τῆς ἀγωνιστικότητός των συνέβαλον ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἀποτροπήν  τῆς αἱρέσεως τοῦ μονοφυσιτισμοῦ.
῾Υπενθυμίζω ἀκόμη, ὅτι εἶναι ἀνάγκη ὅλοι νά ἀντιδράσωμεν πρός ἀποτροπήν τῆς ἐλεύσεως τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα εἰς τήν ῾Ελλάδα, καί διότι εἶναι ἀνθέλλην καί ἐγκλημάτησε πολλαπλῶς κατά τοῦ ῾Ελληνικοῦ ῎Εθνους καί τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεώς μας, ἀλλά καί διότι ἔρχεται νά ἀφανίσῃ τά πάντα, νά ὁλοκληρώσῃ δηλαδή τά ἀπό αἰώνων καταχθόνια σχέδια τοῦ Βατικαν οῦ κατά τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ ῎Εθνους μας, τά ὁποῖα ἄρχισαν μέν νά ἐφαρμόζωνται ἀπό τό 1920 - 1924, μέ τήν παναιρετική ᾿Εγκύκλιο τοῦ 1920 καί μέ τήν ἀποδοχή τῆς "φραγκικῆς καινοτομίας" τοῦ νέου ἡμερολογίου (1924), καί προωθεῖται καί μέχρι σήμερα μέ τόν ἀντίχριστον Οἱκουμενισμόν καί τήν πανθρησκείαν τοῦ ἀντιχρίστου, τῆς ὁποίας ἔχει ἀνακηρυχθῇ ὁ παγκόσμιος ἀρχηγός καί ἐπείγεται νά τόν ἀναγνωρίσουν οἱ πάντες. Καί μή ξεχνᾶμε ὅτι ἐάν τελικά γίνῃ δεκτός εἰς τήν ῾Ελλάδα, θά ἀκολουθήσῃ καί ἡ Ρωσία καί ἄλλαι ἐκ παραδόσεως ᾿Ορθόδοξοι χῶραι. ῾Η εὐθύνη μας, λοιπόν, ἡμῶν τῶν ῾Ελλήνων ᾿Ορθοδόξων καί δή τῶν  μοναχῶν εἶναι πολύ μεγάλη, διότι ἡμεῖς εἴμεθα τώρα τό ἅλας τῆς γῆς καί "ἐάν τό ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται;".
῞Οθεν "ἀναλαβόντες τόν θυρεόν τῆς πίστεως, ἐν ὧ δυνήσεσθε πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ σβέσαι· καί τήν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε καί τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ" (᾿Εφεσ. ΣΤ, 16-17), ἀς μή σιωπήσωμεν ἐνώπιον τῆς συντελουμένης καί προωθουμένης παγκοσμίως προδοσίας. ῎Ας ἀγωνισθῶμεν νά μή γίνῃ τό θέλημα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. ῎Ας φωνάξωμεν μέ ὅλη τήν δύναμι τῆς ψυχῆς μας, ὅτι "εἶναι ἀπαράδεκτος ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας στήν ῾Ελλάδα".῎Ας ἀκούσωμεν τόν ῞Αγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού μᾶς ὑποδεικνύει πῶς νά ἀντιμετωπίζωμεν τόν ἀντίχριστον καί αἰρεσιάρχην Πάπαν: "Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε, αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία" πάντων τῶν κακῶν. ᾿Ας προσέξωμεν δέ μήπως, μέ τήν σιωπή μας, καί τήν ἀδράνειά μας, εἰς τήν ὀποίαν θέλει νά μᾶς ρίψῃ ὁ νεοημερολογίτης ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, (βλέπετε σχετικῶς καί "᾿Ελεύθερη ῞Ωρα 24-4-2001) εὑρεθῶμεν ἐκτεθειμένοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καί ἄς φωνάξουμε ἀκόμη, μήπως συνετισθοῦν καί ἐκεῖνοι, πού ἀπεφάσισαν νά τόν ὑποδεχθοῦν, καί μήπως καταλάβουν ὅτι ἡ δευτέρα των πλάνη (ἡ ὑποδοχή τοῦ Πάπα ὡς ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτου), θά ἀποβῇ χείρων τῆς πρώτης (τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ). ῎Ας φωνάξουμε καί ἄς διαμαρτυρηθοῦμε μήπως καί ἐκεῖνοι πού ἀπεφάσισαν νά τόν ὑποδεχθοῦν μέ ἀνοικτάς ἀγκάλας, ἀνανήψουν, καί ἐπανέλθουν εἰς τήν εὐθεῖαν ὁδόν τῶν Πατέρων, ὥστε νά μή κριθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μετά τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, ὡς ἐχθροί καί πολέμιοι τοῦ Θεοῦ. "᾿Εχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο" (αὐτόθι PG, 99,1049).  

---