ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΑΣΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΝ
ΤΗΝ 6ην ΚΑΙ 15ην ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006,
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

«... ΔΕΧΟΜΕΘΑ καί ΑΣΠΑΖΟΜΕΘΑ τάς ῾Αγίας Πανορθοδόξους Συνόδους τάς ἐν Κων/λει καί ἐν ἔτεσι 1583, 1587 καί 1593 συγκληθείσας, ὑπό τοῦ μακαρία τῆ μνήμη γενομένου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ῾Ιερεμίου τοῦ Β' τοῦ ἐπωνομαζομένου ΤΡΑΝΟΥ, καί τάς ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ αὐτῶν, κατά τῆς καινοτομίας τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ' ἐπί τοῦ Πασχαλίου Κανόνος καί τοῦ νέου «Καλενδαρίου» — ἡμερολογίου του. Τάς Πανορθοδόξους ταύτας Συνὄδους καί τάς ᾽Αποφάσεις των ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝ καί ΚΑΤΑΣΠΑΖΟΜΕΘΑ ὡς ἰσοκύρους ταῖς ῾Αγίαις Οἰκουμενικαῖς καί ἁπάσαις ταῖς Τοπικαῖς ῾Αγίαις Συνόδοις τῆς ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ταύταις ταῖς Πανορθοδόξοις Συνόδοις καί ταῖς ἀποφάσεσιν αὐτῶν ἑπόμενοι, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΜΕΝ τήν Παπικήν ῾Ημερολογιακήν Καινοτομίαν, τήν μετά 342 ἔτη (1582—1924), δολίως, ἀντικανονικῶς καί ἀντορθοδόξως ὑπό Μασώνων - Οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν, ᾽Αρχιεπισκόπων καί Συνόδων, ἐπιβληθεῖσαν ὡς πρῶτον πραγματικόν βῆμα πρός τόν Οἰκουμενισμόν καί ἐπί ἀσεβεῖ καταλύσει τῶν ὡς ἄνω Πανορθοδόξων ῾Αγίων Συνόδων.
Ὡσαύτως ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΜΕΝ.
α) Τάς ἀπ' ἀρχῆς τῆς ῾Ημερολογιακῆς Καινοτομίας ἀποτολμηθείσας ἀσεβεῖς προσπαθείας παραγόντων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως ἀμφισβητήσουν ἤ μειώσουν τό κῦρος αὐτῶν τῶν Πανορθοδόξων ῾Αγίων Συνόδων, καί τῶν καταδικαστικῶν αὐτῶν ᾽Αποφάσεων κατά τοῦ Παπικοῦ νέου Πασχαλίου καί νέου Καλενδαρίου — ῾Ημερολογίου.
β) Τήν ἀμέσως μετά τό 1924 ἐκδηλωθεῖσαν προπαγάνδαν ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ (διά τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τῶν λοιπῶν ὁμοφρόνων του), καθ' ἥν αἱ Πανορθόδοξοι αὗται Σύνοδοι κατεδίκασαν δῆθεν μόνον τήν ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ' κατάλυσιν τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, οὐχί δέ καί τό νέον ῾Ημερολόγιον (Καλενδάριον). ῾Η καταδίκη τῆς Παπικῆς Καινοτομίας, ἐπί τῆ καταλύσει τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, εἱναι καταδίκη ἐπί τῆ καταλύσει ὁλοκλήρου τοῦ ἐτησἴου ἑορτολογικοῦ Κύκλου, διότι ὑπό τῶν Πανορθοδόξων ῾Αγίων Συνόδων ἐπί Πατριάρχου ῾Ιερεμίου τοῦ Τρανοῦ, σαφῶς ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ καί ΑΠΕΚΛΕΙΣΘΗ γενικῶς ἡ καινοτομία τοῦ νέου καλενδαρίου. ῾Ετέρωθεν ὁ Πασχάλιος Κανών ἐσκόπει καί σκοπεῖ εἰς τόν ἐν γένει συνεορτασμόν τῶν ᾽0ρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν.
γ) Τό γεγονός ὅτι τόσον ἐκ τῶν ῾Αγιορειτικῶν ᾽Αρχείων, ὅσον καί τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ καί ἄλλων, ἀπεσύρθησαν αἱ σχετικαί πηγαί, ὅμως αἱ Σύνοδοι αὗται καί ἡ καταδίκη τοῦ νέου Παπικοῦ Καλενδαρίου, ΜΕΜΑΡΤΥΡΗΝΤΑΙ ὑφ' ἁπάντων τῶν ἀνεγνωρισμένου Κύρους ᾽Εκκλησιαστικῶν καί ἄλλων μεγάλων ἱστορικῶν, ὡς καί ὑπ ' αὐτοῦ τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.
δ) Τήν ὀψίμως, πλήν ἐπισήμως διατυπωθεῖσαν ἀσέβειαν τοῦ Διδάκτορος καί ἤδη ᾽Αρχιεπισκόπου τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ Χριστοδούλου Παρασκευαίδη, ὅστις διά νά ἀπαλύνη τό ἔγκλημα τῆς κατά τό 1924 ἐπιβολῆς τοῦ κατεγνωσμένου παπικοῦ ῾Ημερολογίου ὡς Οἰκουμενισμοῦ, εἰς τήν ἀπό 1982 Διδακτορικήν του διατριβήν, ἐπαναλαμβάνει, τήν ἀπό 1929 ἀσεβεστάτην θέσιν τῆς Καινοτόμου Νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχἴας, ἥτις ἀσεβῶς ἀπεφάνθη περί τῆς Συνόδου τοῦ 1593, ὅτι αὕτη «ἄλλωστε δέν ὑπῆρξεν Οἰκουμενική». Ταῦτα, καί ἡμεῖς μετά τῶν ῾Αγίων ᾽Εκείνων Πατέρων ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ-ΤΙΖΟΜΕΝ τρίς, καί ΚΡΑΤΟΥΜΕΝ ΕΞΩ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ῾Αγίας Καθολικῆς καί ᾽Αποστολικῆς ᾽Εκκλησίας. ᾽Επί τούτοις, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΜΕΝ:
α) Τήν παναιρετικήν καί ᾽Εκκλησιομάχον Οἰκουμενιστικήν ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ τήν, ὑπό τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως ὑπό τόν Προύσσης Δωρόθεον, ἐκδοθεῖσαν ἐν ἔτει 1920,
β) Τό Μασωνικόν — Οἰκουμενιστικόν καί ἅθεον ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ τῆς Κων)λεως, (Μαίου — ᾽Ιουνίου 1923), τό ψευδῶς καί παραπλανητικῶς ἐπωνομασθέν «Πανορθόδοξον Συνέδριον τῆς Κων/λεως», καί
γ) Τήν ἀπό 10.3.1924 ἀπόφασιν τοῦ καινοτόμου Μητροπολίτου ᾽Αθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, δι' ἧς οὗτος ὡς ἐκτελεστικόν ὄργανον τῶν σχεδίων τῶν ᾽Αθέων Οἰκουμενιστῶν, Μασώνων καί ἐν τέλει Σιωνιστῶν, ἐπραγματοποίησεν ὅσα ὁ Οἰκουμενισμός προέβλεψεν καί ἀπεφάσισεν διά τῶν ὡς ἄνω α' καί β πράξεών του, ἀνατρέψας τήν ᾽Ορθόδοξον ῞Εορτολογικήν Τάξιν — Παράδοσιν, καί πραγματοποιήσας δι' αὐτῆς τό πρῶτον ρῆμα τῆς εἰσόδου των εἰς τήν παναίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ — Οἰκουμενισμοῦ.

(Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὑπ’ ἀριθμ. 418/21.9.2006
«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»)