Τό ἔτος 1996 ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας ἐξέδωκε τήν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 19/23.4/5.5.96 ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΝ του ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ, ἡ ὁποία ἀπηυθύνετο «πρός ὅλους τούς ῞Ελληνας, πρός ὅλους τούς εὐσεβεῖς καί ὀρθοδόξους χριστιανούς καί πρός πάντα ἁρμόδιον καί ὑπεύθυνον»καί εἶχεν ὡς θέμα τήν ἀξιέπαινον ἐνέργειαν τῆς ῾Ελληνικῆς Κυβερνήσεως διά τήν καταχώρισιν τῶν μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ. (Παλαιοημερολογιτῶν) εἰς τό ἐξωτερικόν καί τήν ἀπαράδεκτον ἀντίδρασιν τοῦ κ. Βαρθολομαίου».
Εἶχεν ὡς «προμετωπίδα» τό "Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (᾿Ιω. Η', 32), καί ἔκαμνε ἀναφοράν εἰς τάς οἰκουμενιστικάς καί ἄλλας «δραστηριότητας» τοῦ «Πατριάρχου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου.
Λόγω ἐπικαιρότητος τοῦ θέματος, μετά τάς προσφάτους ἀντιχρίστους οἰκουμενιστάς συμπεριριφοράς (ἐπίσκεψις τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα εἰς τό Φανάρι, συλλείτουργα, συμπροσευχές κλπ), οἱ ὁποῖες βεβαίως δέν ἀποτελοῦν κάτι νεώτερον, ἀλλά ἀποκαλύπτουν περισσότερον τά ἀπ’ ἀχρῆς ἀντίχριστα σχέδια καί ἔργα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διά νά παρασύρουν τούς πάντας εἰς τήν πανθρησκείαν των (πρόδδρομον τοῦ ἀντιχρίστου), παραθέτομεν μερικά ἀποσπάσματα ἀπό αὐτήν τήν ἐπιστολήν πού ἀφοροῦν τόν κ. Βαρθολομαῖο. Ὁλόκληρο τό κείμενο δύναται ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά τό ἀναζητήση εἰς τήν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ τῆς ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ἡ ὁποία ἔχει τόν τίτλον ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
(Ἡ ἀφορμή διά νά γραφῆ τότε ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 19/23.4/5.5.96 «Ἐνημερωτική Ἐπιστολή»).
Ὅταν τό 1996 «ὁ ῾Υπουργός ᾿Εξωτερικῶν τῆς ῾Ελλάδος κύριος Θεόδωρος Πάγκαλος, δι᾿ ἐγγράφου του, ἐντέλλεται εἰς τάς ἐν τῇ ἀλλοδαπῆ ῾Ελληνικάς Προξενικάς ᾿Αρχάς νά καταχωρίζουν, ἄνευ ἀντιρρήσεων, εἰς τά τηρούμενα ὑπ᾿ αὐτῶν ληξιαρχικά βιβλία τά μυστήρια βαπτίσεων καί γάμων τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν, ὡς συμβαίνει καί εἰς τό ἐσωτερικόν τῆς χώρας μας. Οὕτως, ὁ κύριος Πάγκαλος, τηρῶν τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ ῾Ελληνικοῦ Κράτους, ἐπανεβεβαίωσε τό ἀνέκαθεν ἰσχῦον ἐπί τοῦ θέματος τούτου καθεστώς, τό ὁποῖον ἐπιχειροῦν τινες κατά καιρούς νά παραβοῦν καί νά ὑπονομεύσουν... Εἰς τήν ... ἐνέργειαν ταύτην τοῦ κυρίου Παγκάλου ἀντέδρασεν ὀργίλως καί προκλητικῶς, ἀλλά καί ἀντορθοδόξως καί ἀνθελληνικῶς, ὁ κρίμασιν, οἷς οἶδε Κύριος, κατέχων τόν θρόνον τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κύριος Βαρθολομαῖος ᾿Αρχοντώνης. Οὗτος μέ ὕφος καί φρασεολογίαν πρωτοφανῆ καί ἀνήκουστον διά Προκαθήμενον ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὡς θέλει νά ἐμφανίζεται, ἀπευθυνόμενος εἰς τήν ῾Ελληνικήν Πολιτείαν, ἐπιτιμᾶ, ἐγκαλεῖ καί προκαλεῖ τήν ῾Ελληνικήν Κυβέρνησιν, τήν ὁποίαν ἀπειλεῖ καί καλεῖ νά ἀνακαλέσῃ πάραυτα (!) τήν ἀπόφασιν ταύτην τοῦ ΥΠΕΞ. Εἰδικώτερον, συμφώνως πρός δημοσίευμα τῆς ᾿Εφημερίδος "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ" τῆς 30-4-1996, σελ. 8, ἔνθα καί φωτοτυπία σχετικοῦ "ἀπορρήτου" ἐγγράφου, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς ῾Ελλάδος εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν κύριος Λυκίδης, "σέ συνάντηση πού εἶχε μέ τόν Πατριάρχη ἀντιμετώπισε τήν ὀργή του γιά τήν ἐνέργεια τοῦ κ. Πάγκαλου" καί ὁ κύριος Βαρθολομαῖος ἐτόνισεν εἰς τόν κύριον Λυκίδην ὅτι: "κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου" (!) καί ἐπεσήμανε ὅτι εἶναι ἕτοιμος νά κηρύξῃ τήν "᾿Εκκλησίαν ἐν διωγμῷ"(!). Τάς προφορικάς ταύτας ἀξιώσεις καί ἀπειλάς του πρός τήν ῾Ελληνικήν Πολιτείαν ὁ κύριος Βαρθολομαῖος ἐπεσφράγισεν ἐν συνεχείᾳ καί μέ "πατριαρχικόν σημείωμα", τό ὁποῖον ἀπέστειλε μέ εἰδικόν ἀπεσταλμένον εἰς τόν ὡς ἄνω Γενικόν Πρόξενον τῆς ῾Ελλάδος, ὁ ὁποῖος καί τό διεβίβασεν εἰς τήν ῾Ελληνικήν Κυβέρνησιν, μετά τῆς σχετικῆς ἀναφορᾶς του. Εἰς τό "πατριαρχικόν σημείωμα" τοῦτο ἀναφέρονται, μεταξύ ἄλλων, εἰς τό πλέον ἀνοίκειον καί ἀνάρμοστον, ἤθους δέ δηλωτικόν, ὕφος, τά ἑξῆς, καί δή διά τοιοῦτον ἔγγραφον, πρωτοφανῆ: " Κατώδυνος ἡ Μήτηρ ᾿Εκκλησία πληροφορεῖται ὡς κεραυνόν ἐν αἰθρίᾳ τό κρυπτογραφικόν ἔγγραφον τῆς 2ας ᾿Απριλίου τοῦ ΥΠΕΞ ἐξοχ. κ. Θεόδ. Πάγκαλου, διά τοῦ ὁποίου πραγματοποιεῖται λάθρᾳ, ὅλως ἀντικανονικῶς καί ἐν ἀπολύτῳ ἀντιθέσει πρός τήν ὑπεύθυνον τοποθέτησιν ἐπί τοῦ αὐτοῦ θέματος τῆς ἀμέσως προηγουμένης κυβερνήσεως τοῦ ΠΑΣΟΚ, πλήρης ἀνατροπή τῆς ἐκκλησιολογικῆς καί μυστηριακῆς ὀντότητος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, διά τῆς ληξιαρχήσεως ἀδιακρίτως τῶν λεγομένων "μυστηρίων" τῶν παλαιοημερολογιτῶν καί σχισματικῶν».
(Τί ἐγράφη τότε ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς ἀντιδράσεως αὐτῆς τοῦ κ. Βαρθολομαίου)
«Δοθέντος ὅτι οἴκοθεν οὐδεμίαν κέκτηται ἁρμοδιότητα ἐπί τοῦ ἀπολύτως ἐκκλησιολογικοῦ καί θεολογικοῦ θέματος τούτου οἱαδήτις πολιτική κυβέρνησις, καλεῖται πάραυτα ἡ ἔντιμος Κυβέρνησις Σημίτη, ὅπως ἀνακαλέσει τό ἐν λόγῳ ἔγγραφον τοῦ ΥΠΕΞ, ἄλλως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον θά λάβει ὅλα τά ἐνδεικνυόμενα μέτρα πρός προάσπισιν καί ἐν προκειμένῳ τῆς κανονικῆς τάξεως τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας".
᾿Επί τούτων παρατηροῦμεν τά ἀκόλουθα:
᾿Ορθῶς ἔπραξεν ὁ κύριος Πάγκαλος, ὁ ὁποῖος, τηρῶν τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ ῾Ελληνικοῦ Κράτους, ἐπανεπεβαίωσε τήν ἀνέκαθεν ὑφισταμένην ὑποχρέωσιν τῶν προξενικῶν ἀρχῶν τῆς ῾Ελλάδος εἰς τό ἐξωτερικόν νά δέχωνται καί νά καταχωρίζουν εἰς τά βιβλία των τά μυστήρια τῶν Γ.Ο.Χ. ἄνευ  ἀντιρρήσεων, εἶναι δέ διά τοῦτο ἐπαίνου ἄξιος. ᾿Αντιθέτως, πρός τόν κ. Πάγκαλον, ὁ ὁποῖος ἐνήργησε νομίμως, κατά δικαίωμα καί κατά καθῆκον, ὁ κύριος Βαρθολομαῖος οὐδέν δικαίωμα ἔχει νά ἐπεμβαίνη παποκαισαρικῶς, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, εἰς τήν ὑπό τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας ἄσκησιν τῆς ἑαυτῆς ἐξουσίας. ᾿Εξ᾿ ἄλλου ὁ κ. Πάγκαλος δέν ἐκαινοτόμησε διά τῆς ἐνεργείας του ταύτης, ἀλλ᾿ ἐπανέλαβε τήν ἀνέκαθεν ἰσχύουσαν, βάσει τοῦ Συντάγματος καί τῶν νόμων, θέσιν τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας, σχετικῶς μέ τήν καταχώρισιν τῶν μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ. καί εἰς τά ἐν τῇ ἀλλοδαπ·ῇ τηρούμενα ληξιαρχικά βιβλία. ῞Οθεν, ἀδυνατοῦμεν νά ἐξηγήσωμεν τήν μῆνιν τοῦ κ. Βαρθολομαίου εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν.
 Δέον ἐξ ᾿ἄλλου νά σημειωθῇ, ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν εἶναι κἄν πολίτης ῞Ελλην, ἀλλά Τοῦρκος ὑπήκοος καί ὡς τοιοῦτος εἶναι ὑποχρεωμένος, καί ἄν ἀκόμη δέν τό ἐπιθυμῇ, νά ὑπηρετῆ τά συμφέροντα τοῦ Τουρκικοῦ Κράτους, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἄλλωστε πράττει πάντοτε μέ ἐξαιρετικήν προθυμίαν καί δραστηριότητα. ῞Ομως, τό Τουρκικόν Κράτος εἶναι ἐχθρικόν πρός τήν ῾Ελλάδα καί τόν ῾Ελληνισμόν, ὡς μαρτυρεῖ ἀδιαψεύστως ἡ ἐκρίζωσις τῶν ὁμογενῶν μας ἀπό τήν Τουρκίαν, διά ποικίλου διωγμοῦ, ἡ στρατιωτική εἰσβολή εἰς τήν Κύπρον καί ἡ κατοχή μεγάλου μέρους της ὑπό Τουρκικῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί ἡ ἐπιβουλή κατά τῆς ἐθνικῆς μας ἀνεξαρτησίας καί ἀκεραιότητος εἰς τό Αἰγαῖον, τήν Θράκην καί ἀλλαχοῦ.
῾Επομένως, ὁ μέν κύριος Βαρθολομαῖος ὀφείλει νά ἀπέχη πάσης ἀναμείξεως εἰς τά τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας, ἡ δέ ῾Ελληνική Πολιτεία νά ἀποκρούη πᾶσαν τοιαύτην ἀνάμειξιν. Καί ταῦτα μέν ὡς πρός τό πολιτειακόν καί ἐθνικόν μέρος τῆς ὑποθέσεως.
Καθ᾿ ὅσον δέ ἀφορᾶ εἰς τό πεδίον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκεῖ εἶναι ὅπου πρωτίστως ὁ κύριος Βαρθολομαῖος σφάλλεται δεινῶς. Οὗτος, ὡς γνωστόν, ἀκολουθῶν εἰς τήν αἱρετικήν γραμμήν τῶν ἀπό τοῦ ἔτους 1920 καί ἐφεξῆς προκατόχων του εἰς τόν πατριαρχικόν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶναι οὐ μόνον σχισματικός, ἀλλά καί αἱρετικός καί μάλιστα παναιρετικός κηρύσσων, λόγῳ καί ἔργῳ, τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, "δημοσίᾳ", "ἐπ᾿ ᾿Εκκλησίας", "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ", ὡς λέγουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας διά τόν πίπτοντα εἰς αἵρεσιν ᾿Επίσκοπον. Εἶναι δέ Οἰκουμενισμός, ὡς γνωστόν, ἡ αἵρεσις ἤ μᾶλλον ἡ παναίρεσις ἐκείνη, κατά τάς δοξασίας τῆς ὁποίας πᾶσαι αἱ αἱρέσεις, ὡς ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός, ὁ μονοφυσιτισμός κλπ. ἔχουσι δῆθεν ἀλήθειαν καί χάριν, θεωρούμεναι ὄχι ὡς αἱρέσεις, ὅπου εἶναι, ἀλλ᾿ ὡς "ἄλλαι χριστιανικαί ᾿Εκκλησίαι καί ὁμολογίαι", ὅπου δέν εἶναι καί δή "ἀδελφαί" μέ τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ἐξισούμεναι οὕτω ἀσεβῶς  καί ἐξομοιούμεναι μέ αὐτήν. ("παγχριστιανικός" οἰκουμενισμός). ῎Οχι μόνον δέ "αἱ ἄλλαι χριστιανικαί ᾿Εκκλησίαι καί ὁμολογίαι", ἀλλά καί πᾶσαι αἱ θρησκεῖαι, καί αἱ μονοθεϊστικαί, ἀλλά καί αὐταί αἱ παγανιστικαί, θεωροῦνται ὑπό τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν ὡς ἔχουσαι ἀλήθειαν καί χάριν (πανθρησκειακός οἰκουμενισμός).
Μεθ᾿ ὅλων τούτων συμφύρονται, συναγελάζονται καί συμπροσεύχονται οἱ ὀρθοδοξόσχημοι Οἰκουμενισταί καί δή καί εἰς μεγάλας καί ἐντυπωσιακάς συναθροίσεις καί τελετάς, ὡς εἰς τήν ᾿Ασσίζην, τήν Οὐασιγκτῶνα, τήν Καμπέραν καί τήν Ρώμην. Ταῦτα ἀνερυθριάστως προβάλλονται καί ὁμολογοῦνται ὑπό τῶν οἰκουμενιστῶν, ἀλλά καί ἀδιασείστως ἀποδεικνύονται ἐξ ἐγγράφων, φωτογραφιῶν καί κασετῶν βίντεο κλπ., τάς ὁποίας πᾶς εὐσεβής καί ὀρθόδοξος χριστιανός, ὅταν τάς ἴδη, εἶναι ἀδύνατον νά μή καταληφθῆ ἀπό τά πλέον ἔντονα συναισθήματα ἀγανακτήσεως, ἀποτροπιασμοῦ καί φρίκης. ῎Ερχονται δέ ταῦτα εἰς εὐθεῖαν ἀντίθεσιν μέ τά δόγματα τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ "Μία ῾Αγία Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία" τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἡ ἔχουσα αὕτη μόνη ὅλην τήν ἐν Χριστῷ θείαν ἀλήθειαν καί χάριν, ἤτοι εἶναι ἡ μόνη ἀληθής θρησκεία καί ᾿Εκκλησία, ἐκτός τῆς ῾Οποίας δέν ὑπάρχει χάρις καί ἀλήθεια καί κατά συνέπειαν δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Διά ταῦτα, μετά τήν Οἰκουμενιστικήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ Φαναρίου τοῦ 1920 καί τήν ἑορτολογικήν καινοτομίαν τοῦ 1924, τά Πατριαρχεῖα ῾Ιεροσολύμων, Μόσχας, Βελιγραδίου κλπ., καθώς καί τό ῞Αγιον ῎Ορος, δέν ἐδέχθησαν τήν ῾Ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν, εἰς δέ καί τήν ἐκτός τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους ῾Ελλάδα πλεῖστοι εὐσεβεῖς καί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, κληρικοί καί λαϊκοί, δέν ὑπετάχθησαν,  ἀλλά ἀντετάχθησαν καί ἀντιτάσσονται εἰς τήν ἑορτολογικήν καινοτομίαν καί εἰς τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μένουν δέ ἀκλινεῖς εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί τηροῦν ἐν παντί ἀπαρασαλεύτως τά δόγματα καί τάς παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας μέχρι σήμερον. Οὗτοι εἶναι οἱ Γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ὑπ᾿ ἄλλων ἀποκαλούμενοι, ἀδοκίμως καί χλευαστικῶς, "Παλαιοημερολογῖται".
῾Η ᾿Εκκλησία ἀπαγγέλλει διά τούς αἱρετικούς τό ἀνάθεμα. Οὕτω, διά μέν τῆς Β' ῾Αγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπιτάσσει "ἀναθεματισθῆναι πᾶσαν αἵρεσιν", διά δέ τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐντέλλεται "ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα". Διό καί ὁ ῞Αγιος Μάρκος ᾿Εφέσου ὁ Εὐγενικός λέγει καί παρακινεῖ νά φεύγωμεν τούς παπικούς, "ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως", ὁ δέ ῞Αγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός παραγγέλλει καί προαναγγέλλει προφητικῶς "τόν Πάπαν νά καταρᾶσθε, αὐτός θά εἶναι ἡ αἰτία". ᾿Αλλά καί ὁ Μέγας ᾿Αθανάσιος ἀποφαίνεται, ὅτι  οἱ αἰρετικοί δέν πρέπει νά χαρακτηρίζωνται κἄν χριστιανοί, διότι ὁ λέγων τούτους χριστιανούς  "πολύ καί λίαν πλανᾶται". Διά τοῦτο καί ἡμεῖς οἱ Γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί τοῦτο ἀκριβῶς πράττομεν, δηλαδή:
 "Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ ᾿Απόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ ᾿Εκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ Χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τό ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστός ὡς ἐβράβευσεν,· οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν, Χριστόν τόν ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν", ἤτοι παραμένομεν γνήσια καί πιστά  τῆς ᾿Εκκλησίας τέκνα.
῾Ο κύριος Βαρθολομαῖος λέγων καί πράττων τά ἀντίθετα πρός τήν ᾿Εκκλησίαν, δέν εἶναι ἀληθινός ῎Επίσκοπος καί Πατριάρχης ἀλλά, ὡς λέγουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες διά τούς πίπτοντας εἰς αἵρεσιν, εἶναι "ψευδοδιδάσκαλος" καί "ψευδοεπίσκοπος" καί δή ψευδοπατριάρχης. ῾Ως αἱρετικός, δέ κατά τόν Μέγαν ᾿Αθανάσιον, δέν μπορεῖ νά ὀνομάζεται οὔτε χριστιανός.  ᾿Αλλά ἔστω καί ἄν λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι, ὡς σχισματικός νεοημερολογίτης ἔχει λάβει τόν τύπον τῆς ῾Ιερωσύνης καί τῆς ᾿Αρχιερωσύνης, καί πάλιν "καθηρημένος ἐστίν ὁ ἀνήρ", κατά τόν ῞Αγιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην (PG 99,997), τελεῖ δέ ὑπό τό ἀνάθεμα τῆς ᾿Εκκλησίας, λύκος ὤν ἀντί ποιμένος, ὁδηγῶν μεθ᾿ ἑαυτοῦ εἰς τήν ἀπώλειαν καἰ ὅσους πλανώμενοι ἀκολουθοῦν αὐτόν ὡς ὀρθόδοξον ποιμένα. ᾿Ενεργεῖ, δηλαδή,  ὄχι μόνον ἐπί ἰδίᾳ αὐτοῦ βλάβῃ καί ἀπωλείᾳ, ἀλλά καί "ἐπί διαστροφῇ τῶν λαῶν καί ταραχῇ τῶν ᾿Εκκλησιῶν" καί "τοῖς πολλοῖς διαφθορᾶς καί διαστροφῆς γινόμενος αἴτιος" (Α' Κανών τῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ Συνόδου).
Διά τοῦτο καί οἱ ἀληθεῖς ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί φεύγουν μακράν αὐτοῦ, "ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως" (῾Αγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ), οἱ δέ μετ᾿ αὐτοῦ κοινωνοῦντες δέον νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἤ μᾶλλον καί νά τόν ἀπομακρύνουν, τό δυνατόν συντομώτερον ἀπό τόν θρόνον τοῦ Πατριαρχείου, τόν ὁποῖον παρανόμως κατέχει, διότι ὅσον περισσότερον παραμένει εἰς αὐτόν, τόσον περισσότερον βλάπτει καί τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καί ὅλην τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ὡς ἐχθρός. Διότι, κατά τόν μέγαν Βασίλειον, ἐχθρός εἶναι "ὁ ὁπωσδήποτε βλάπτων".
 ᾿Εν πάση περιπτώσει ὁ θέλων τήν σωτηρίαν του δέν πρέπει νά προσέχη καί νά ἀκολουθῆ εἰς αὐτόν ὡς εἰς διδάσκαλον, ὅστις δέ στρέφεται κατ᾿ αὐτοῦ κανονικῶς, ἄχρι καιροῦ ἀξιολόγου μετανοίας του, δέν μάχεται τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ὡς διαδίδει ψευδῶς ἡ Οἰκουμενιστική Προπαγάνδα διά διαφόρων "κατασκευαστῶν γνώμης" καί εἰκονικῆς "πραγματικότητος", ἤτοι διά τῆς δημιουργίας ψευδῶν ἐντυπώσεων, ἀλλ᾿ ἀληθῶς ὑπερασπίζεται καί τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καί ὅλην τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί προφυλάσσει καί τόν ἑαυτόν του καί τούς ἄλλους ἀπό τήν ἀντίχριστον αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Οὕτω πάντες οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί ὀφείλουν νά γνωρίζουν, νά ὁμολογοῦν καί νά κηρύσσσουν τήν ἀλήθειαν, ὅτι ὁ κύριος Βαρθολομαῖος οὔτε προκαθήμενος τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἶναι, ὡς τόν ἐμφανίζει ἡ συστηματική παραπληροφόρησις τῆς Οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας, οὔτε ἀληθινός Πατριάρχης, ἀλλά διώκτης τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα προκλητικώτατος καί ἀδίστακτος. Καί πῶς νά μή τόν χαρακτηρίσωμεν οὕτω, ὅταν οὗτος, ἐνῶ ἀπαιτεῖ ἀπό τήν ῾Ελληνικήν Πολιτείαν νά ἐξαπολύσῃ αὕτη, μεταβαλλομένη εἰς ἀθλίαν δούλην του καί τυφλόν ὄργανόν του, παράνομον, ἀνεπίτρεπτον καί ἀδιανόητον διά τά σημερινά δεδομένα, ρωμαϊκοῦ τύπου, θρησκευτικόν διωγμόν κατά τῶν Γ.Ο.Χ., διά τῆς μή καταχωρίσεως τῶν μυστηρίων των εἰς τά ληξιαρχικά βιβλία τοῦ ᾿Εξωτερικοῦ.
Οὗτος, ἐνῶ δέν ἐκπροσωπεῖ τήν πραγματικήν ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπειλεῖ ὅτι "θά κηρύξῃ τήν ᾿Εκκλησίαν ἐν διωγμῷ". Ποῖος δέ; Αὐτός, ὁ ὁποῖος διώκει τήν ᾿Εκκλησίαν καί τά γνήσια τέκνα Της, ὡς ἄδικος καί αἱρετικός καί ἐμφανίζει ἀναιδῶς ἑαυτόν ὡς ἀμύντορα "τῆς κανονικῆς τάξεως τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας", αὐτός ὁ ὁποῖος, θέτων οὕτως ἑαυτόν ἐκτός ᾿Εκκλησίας, σαλεύει καί καταλύει τήν κανονικήν τάξιν Ταύτης ἀδιστάκτως, εἰς ὅλην τήν γῆν. Διό καί ἐντόνως καί πρωτοφανῶς διά τόν τίτλον καί τό σχῆμα, τό ὁποῖον, παρά κανόνας καί ὅρους καί πᾶσαν θεσμοθεσίαν ἐκκλησιαστικήν φέρει, ἀποδοκιμάζεται, ὅπου καί ἄν εὑρεθῆ, ὡς λ.χ. συνέβη εἰς τούς ῾Αγίους Τόπους καί εἰς τήν Πάτμον.
᾿Ενταῦθα πρέπει νά ἐπισημανθῇ, ὅτι, ἐάν ἡ ῾Ελληνική Πολιτεία, ὅ μή γένοιτο, παλινωδοῦσα, παλινδρομοῦσα, αὐτοκαταλυομένη καί αὐτοκατεξευτελζομένη, ἐνδώσῃ εἰς τάς ἰταμάς ταύτας καί παραλόγους ἀξιώσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου καί προβῇ εἰς τόν ἀξιούμενον ὑπό τούτου θρησκευτικόν διωγμόν κατά τῶν Γ.Ο.Χ., οὗτοι, ἀνερχόμενοι εἰς ἑκατοντάδας χιλιάδας ψυχῶν, τόσον εἰς τήν ῾Ελλάδα, ὅσον καί εἰς τήν ἀλλοδαπήν, καί γνωρίζοντες νά ἀγωνίζωνται γενναίως, θά ἀντιδράσουν καί θά ἐξεγερθοῦν ὡς εἷς ἄνθρωπος, καί οὕτω θά ἐκσπάσῃ μέγας καί ὀλέθριος σάλος καί ἀναταραχή, παρ᾿ ἡμῖν καί διεθνῶς, καί θά διασαλευθῇ ἡ ᾿Εθνική ἑνότης καί ὁμοψυχία, εἰς στιγμάς μάλιστα λίαν κρισίμους διά τά ἐθνικά θέματα τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, πρός χαράν μεγάλην τῆς Τουρκίας καί τῶν ἄλλων ἀσπόνδων ἐχθρῶν καί "φίλων" μας.
Κατά συνέπειαν, τό ῾Ελληνικόν Κράτος ὀφείλει νά μή ἐνδίδη εἰς τάς ἀσεβεῖς, παρανόμους, ἀνθελληνικάς καί ἀντορθοδόξους ἀξιώσεις τοῦ κυρίου Βαρθολομαίου καί τῶν ὁμοίων του. Οἱ δέ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά πράττουν ὡς ἐπιτάσσουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες καί οἱ ῞Αγιοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ἔχοντες κατά νοῦν τό τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου "ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ῾Ως προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω" (Γαλ. Α' 8-9). Καί τό τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: ᾿Εάν ὁ πρεσβύτερος ἤ ὁ ἐπίσκοπος εἶναι "πονηρός" "πίστεως ἕνεκεν" "φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾗ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών" (PG 63, 231).
 Εἰς τάς κρισίμους αὐτάς στιγμάς πάντες ἡμεῖς ὡς ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί, "ἐνδυσάμενοι τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου" καί "ἀναλαβόντες τόν θυρεόν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνησόμεθα πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα σβέσαι" (᾿Εφεσ. ΣΤ', 11-17),  θά ἀποδυθῶμεν μέχρις ἐσχάτων εἰς τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, καθ' ὅ ἔχομεν καθῆκον, λαμβάνοντες ὑπ᾿ ὄψιν καί τό τοῦ ῾Αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: "Καιρός τοῦ λαλεῖν, ἀλλ᾿ οὐ τοῦ σιγᾶν ἐστι τῷ ὁπωσοῦν δυναμένω· ἐπειδάν τις αἵρεσις ἐνίσταται καθυλακτοῦσα τῆς ἀληθείας, καί πτόησιν ταῖς ἀστηρίκτοις ψυχαῖς ἐνιζάνουσα διά τῆς κενοφωνίας" (Π.Η. 99, 328-329), ἔτι δέ καί τοῦ ῾Αγ. ᾿Εφραίμ τοῦ Σύρου: "᾿Εγώ ὁ ἐλάχιστος, ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, φιλόχριστοι, μή γινώμεθα χαῦνοι, ἀλλά μᾶλλον δυνατοί τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ. ᾿Απαραίτητος ἀγών ἐπί θύρας ἐστί". ῾Οτιδήποτε δέ καί ἄν ἤθελε  συμβῇ θά συνεχίσωμεν τόν ἀγῶνα μέ ὅλα τά μέσα, διότι "πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις" (Πράξ. ᾿Αποστ. Ε' 29).
᾿Αλλά καί ὡς ῞Ελληνες πολῖται πρέπει νά γρηγορῶμεν, ἵνα μή ἡ ῾Ελληνική Πολιτεία παρασυρθῇ, ὅ μή γένοιτο, καί ἐνδώσῃ εἰς τάς ἰταμάς καί παραλόγους ἀπαιτήσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου καί καταπατήσῃ τήν θρησκευτικήν μας ἐλευθερίαν καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, διά τῆς καταργήσεως τοῦ μέχρι σήμερον ἰσχύοντος καθεστῶτος τῆς καταχωρίσεως τῶν μυστηρίων. Καθιστῶμεν δέ σαφές ἐκ τῶν προτέρων πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι, ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, θά πράξωμεν ὅ,τι δεῖ διά τήν ὑπεράσπισιν καί προστασίαν τῆς ἐλευθερίας μας καί τῶν δικαιωμάτων μας τούτων, ὡς ἔχομεν καί κατά τό Σύνταγμα τῆς Πατρίδος μας δικαίωμα καί καθῆκον».
(‘Απόσπασμα ἀπό τόν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 19/23.4/5.5.96 ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας).

Σχόλιον τῆς 27.12.2006 Ἀς σημειωθῆ ὅτι ἀπό τότε (1996) μέχρι σήμερον ὁ ἀνθέλλην καί αἱρετικός «Πατριάρχης Κων/λεως» Βαρθολομαῖος ἔχει πραγματοποιήσει πολύ μεγαλύτερα ἀνοίγματα πρός τόν ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ. Καί μή ξεχνᾶμε, ὅτι ὁ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, τόν ὁποῖον ὑπηρετεῖ μέ τόσον «ζῆλον» ὁ κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ πρόδρομος τῆς ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ (τῆς Νέας Ἐποχῆς), εἶναι προδρομικόν σημεῖον τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Αντιχρίστου.