π. ᾿Επιφανίου CHERNOF

Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ  ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

(Σημείωσις:  ‘Επειδή ἡ Γνησία  Ὀρθόδοξος ‘Εκκλησία τῆς Ἑλλάδος διέρχεται εἰς τάς ἡμέρας μας περίοδον κατακομβικήν, ἤτοι χειμάζεται καί διώκεται ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, πολλοί δέ σκανδαλίζονται δι’ ὅσα συμβαίνουν προτείνομεν εἰς τούς ἀναγνώστας μας νά μελετήσουν τό παρακάτω ἄρθρον τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ τῆς ἐν Ρωσίᾳ ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν π. ᾿Επιφανίου CHERNOF (+ 2/15 Νοεμβρίου 1994), τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς μίαν παρομοίαν κατακομβικήν κατάστασιν τήν ὁποίαν διῆλθε ὑπό ἄλλας συνθήκας (σκληροῦ διωγμοῦ) ἡ ἐν Ρωσία ‘Ορθόδοξος ‘Εκκλησία, ἤτοι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. Τό κείμενον  μετεφράσθη ἀπό τά Ἀγγλικά ὑπό Μ.  Μαστρογιάννη, Καθηγητοῦ Φιλολόγου καί ἐδημοσιεύθη διά πρώτην φοράν εἰς τήν ῾Ελλάδα, εἰς τά Πνευματικά Θησαυρίσματα, Τεῦχος 28/Φεβρουάριος 1996, ὁπόθεν τό ἐπανεκδίδομεν εἰς τήν ἱστοσελίδα μας).

᾿Εθεωρήσαμεν ἀναγκαίαν τήν παροῦσαν ἐπανέκδοσιν τοῦ ἄρθρου τοῦ ρώσου μοναχοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν π. ᾿Επιφανίου, διότι ἀπό τήν μελέτην του ἐξάγεται σαφέστατα ἕνα μήνυμα, πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήση ἰδιαιτέρως σήμερον. ῞Οτι ἡ ἀληθινή τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία περνάει πάντοτε ἀπό τόν διωγμό καί τήν Κατακόμβη καί αὐτή εἶναι ἡ δόξα Τς, ὅπως ἡ δόξα τῆς Κεφαλῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ Γολγοθᾶς.

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς  Κήρυκος

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

῾Η παγκοσμίου χαρακτήρα (ὅπως ἄλλωστε εἶχε σχεδιασθεῖ) ᾿Οκτωβριανή ἐπανάσταση τοῦ 1917 ἑρμηνεύθηκε ἀπό τό χριστιανικό κόσμο ἀπό μία ἐσχατολογική σκοπιά, τή σκοπιά τῶν "ἐσχάτων καιρῶν":
"Τώρα ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή Ρωσία ζῆ στούς ἐσχάτους καιρούς. ῾Η μεγάλη ἀποστασία, πρόδρομος τοῦ τέλους, ἔχει συντελεσθεῖ καί ὁ "ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας" (Β' πρός Θεσσαλονικεῖς 2:8) ἔχει ἀποκαλυφθεῖ. "῾Ο κωλύων ἔχει ἐκβληθῆ ἐκ μέσου" (2:7) καί ὁ θεομάχος τύραννος, ὁ ἀνταγωνιστής τοῦ Χριστοῦ, μέ ἄλλα λόγια, ὁ "ἀντίχριστος" πού εἶχε προφητευθεῖ, ἔκανε τήν ἐμφάνισή του. ῞Ομως αὐτός, ὅσο μπορεῖ, κρύβει τό πραγματικό του πρόσωπο πίσω ἀπό τό παραπέτασμα τοῦ σοσιαλισμοῦ καί ἐνεργεῖ πρός τό παρόν μέ τήν ἀπρόσωπη μορφή τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου...."
Μέ αὐτά τά λόγια ἀρχίζει ἕνα ἀπό τά καταστατικά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν στή Ρωσία.
Τό ἀληθινό πρόσωπο αὐτοῦ πού ἔχει ἐμφανισθεῖ φαίνεται ἐντελῶς καθαρά στό φῶς τῆς ᾿Αποκαλύψεως:  
"Καί ὅτε ἤνοιξε (ὁ ᾿Ιησοῦς) τήν σφραγίδα τήν τετάρτην, ἤκουσα φωνήν τετάρτου ζώου λέγουσαν, ῎Ερχου καί βλέπε. Καί εἶδον καί ἰδού ἵππος ὠχρός καί ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ ὠνομάζετο θάνατος, καί ὁ ῞Αδης ἠκολούθει μετ᾿ αὐτοῦ. Καί ἐδόθη εἰς αὐτούς ἐξουσία ἐπί τό τέταρτον τῆς γῆς νά θανατώσωσι μέ ρομφαίαν καί μέ πεῖναν καί μέ θάνατον καί μέ τά θηρία τῆς γῆς" (᾿Αποκ. 6:7-8).
῞Ολοι ὅσοι πίστευαν στή Ρωσία τόν καιρό τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1917 καί μέχρι τό ᾿40 "ἐρρίγησαν", ὅταν ἔμαθαν ὅτι τό γεγονός πού περιγράφει ἡ ᾿Αποκάλυψη εἶχε χωρίς καμμία ἀμφιβολία καί μέ μεγάλη σαφήνεια καταγραφεῖ πρίν 2000 χρόνια περίπου...
Μάλιστα, ὁ "ὠχρός ἵππος" ἔχει πραγματικά παρουσιασθεῖ στή γῆ μας - τό πρωτότυπο ἑλληνικό κείμενο ἀναφέρει ὅτι τό ἄλογο καί ὁ ἀναβάτης του εἶχαν τό χρῶμα πτώματος καί ὅτι τό ὄνομα τοῦ καβαλλάρη ἦταν θάνατος! Καί αὐτό γιατί ἔφερε μέσα του ὄχι μόνο τόν φυσικό, ἀλλά ἐπίσης καί τόν πνευματικό θάνατο... Σέ πολλές μεγαλουπόλεις σκοτώνονταν τόσοι πού ὁ ἀέρας εἶχε γεμίσει ἀπό τήν δυσοσμία τῶν πτωμάτων!
Μάλιστα, "῾Ο ῞Αδης ἠκολούθει μετ᾿ αὐτοῦ. Καί ἐδόθη εἰς αὐτούς ἐξουσία ἐπί τό τέταρτον τῆς γῆς νά θανατώσωσι μέ ρομφαίαν καί μέ πεῖναν καί μέ θάνατον καί μέ τά θηρία τῆς γῆς". Μία πραγματική κόλαση δημιουργήθηκε τότε στή Ρωσία. ῞Οποιος ἔζησε τήν κατάσταση αὐτή, δέν πρόκειται νά τῆς δώσει ἄλλο ὄνομα.
῞Ομως εἶναι θαυμαστό, ὅτι τό προφητικό πνεῦμα τῆς ᾿Εκκλησίας προεῖπε ὅλα αὐτά σέ ἕναν καιρό πού δέν ὑπῆρχαν σημεῖα τῶν ἐπερχομένων τρομερῶν γεγονότων.
῾Ο πρῶτος πού προφήτευσε σχετικά μέ αὐτά ἦταν ὁ ἅγιος πατέρας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ. 100 χρόνια πρίν τά γεγονότα διαρκῶς μιλοῦσε μέ στεναγμούς καί μέ πικρά δάκρυα γι᾿ αὐτά πού ἦταν ὑποχρεωμένος νά πεῖ:
"Σύντομα ὁ ἀντίχριστος θά ἀφαιρέσει τούς σταυρούς ἀπό τίς ἐκκλησίες. Οἱ ναοί τοῦ Θεοῦ θά μετατραποῦν σέ ἄντρα ληστῶν... Πολλοί χριστιανοί θά φονευθοῦν, τόσοι πού οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ δέν θά προλαβαίνουν νά παίρνουν τίς ψυχές τῶν σφαζομένων!.. Μεγάλη θά εἶναι ἡ δοκιμασία πού ὅμοιά της δέν ἔχει γίνει ἀπό καταβολῆς κόσμου καί πού δέν πρόκειται νά ὑπάρξει ξανά..."
Αὐτά καί πολύ περισσότερα ἀποκαλύφθησαν ἀπό τόν ἅγιο Σεραφείμ στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνα... Καί στή συνέχεια, σάν κώδωνας συναγερμοῦ νά ἠχοῦν ὅλοι οἱ ρῶσοι πρεσβύτεροι - οἱ πρεσβύτεροι τῆς ῎Οπτινα καί τοῦ Γκλίνσκ, ὁ Μητροπολίτης Γρηγόριος τοῦ Πίτερσμπουργκ, ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος τῆς Μόσχας καί ἄλλοι, προειδοποιώντας γιά τήν μεγάλη ὀργή τοῦ Θεοῦ πού ἐρχόνταν στή Ρωσία! ῞Ομως, ἀλλοίμονο! "Τίς ἐπίστευσεν εἰς τό κήρυγμα ἡμῶν; Καί ὁ βραχίων τοῦ Κυρίου εἰς τίνα ἀπεκαλύφθη;" (Κατά ᾿Ιωάννη 12:38).
Καί ἐδῶ ἔχουμε τόν ἅγιο ᾿Ιωάννη τοῦ Κροστάντ νά μιλάει στά 1907 σέ μιά γυναικεία Μονή:
"Μία τρομερή ἐποχή ἔρχεται, τόσο τρομερή πού δέν μπορεῖτε νά φαντασθεῖτε".
Σ᾿ αὐτό, ἡ ἡγουμένη - ἡλικίας 80 ἐτῶν - ρώτησε: "Πότε θά συμβοῦν αὐτά, γέροντα;"
"᾿Εμεῖς, γερόντισσα, δέν θά ζήσουμε, ἀλλά αὐτές - στό σημεῖο αὐτό ὁ γέροντας ἔδειξε τίς μοναχές - θά ζήσουν καί θά τά δοῦν!".
Κάποια ἄλλη θεία ἀποκάλυψη σχετικά μέ τήν ᾿Εκκλησία τῶν "ἐσχάτων ἡμερῶν", τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἔγινε ἐπίσης τόν καιρό αὐτό. ῾Ο σπουδαῖος πρεσβύτερος τῆς ῎Οπτινα, ὁ ἱερομόναχος ᾿Αμβρόσιος ἔδωσε μιά ἀξιοσημείωτη ἑρμηνεία ἑνός ὁράματος... Σ᾿ αὐτό τό ὅραμα εἶχε φανεῖ μιά τεράστια σπηλιά πού φωτιζόταν ἀπό ἕνα μοναχικό λυχνάρι μπροστά σέ μιά εἰκόνα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ. Στό σπήλαιο αὐτό ὑπῆρχε ἐπίσης ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων πού προσευχόνταν μέ κατάνυξη. Καί ξαφνικά ἕνας θόρυβος σάν βροντή ἀκούστηκε μέ τήν ἀναγγελία τῶν παρακάτω μυστηριωδῶν λέξεων:
"ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΠΟΧΗ. ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΘΕΡΟΥΣ!"
Αὐτές οἱ λέξεις, καθώς καί ὁλόκληρο τό ὅραμα πού ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο, ἐπαναλήφθηκαν πολλές φορές μέ μικρές μόνο ἀλλαγές. ῞Οταν ρωτήθηκε γιά τήν ἀποκάλυψη αὐτή στά 1866 ὁ μοναχός ᾿Αμβρόσιος ἔδωσε τήν ἀκόλουθη ἑρμηνεία:
"Οἱ φράσεις: "ζοῦμε σέ μιά τρομερή ἐποχή", "βαδίζουμε πρός τό τέλος τοῦ ἑβδόμου θέρους" ἴσως σημαίνουν τούς ἐσχάτους καιρούς πού εἶναι κοντά στόν καιρό τοῦ ἀντιχρίστου, ὁπότε καί οἱ πιστοί τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας θά χρειασθεῖ νά καταφύγουν στά σπήλαια..."
᾿Επίσης ὁ φιλόσοφος Β.Σ. Σολόβιωφ ἕνωσε τή φωνή του μέ τήν προφητική φωνή τῆς ᾿Εκκλησίας ἐκπροσωπώντας τόν πνευματικόν κόσμο τῆς Ρωσίας. Αὐτό ἀναφέρεται ἀπό τόν πλησιέστερο φίλο τοῦ φιλοσόφου, τόν Βασίλι Λβόβιτς Βελίτσκο, στή μονογραφία του γιά τόν Σολόβιωφ:
"Πρίν 8 χρόνια ὁ Σολόβιωφ μίλησε γιά τήν ἐπερχομένη ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου - πρῶτα τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου καί μετά τῆς ἐνσάρκωσής του σέ ἕνα ἰδιαίτερο πρόσωπο - μέ τήν ἴδια ἐπιστημονική βεβαιότητα μέ τήν ὁποία ἕνας γεωλόγος μιλάει γιά ἀλλαγές σχηματισμῶν ἤ ἕνας μετεωρολόγος γιά ἀναπόφευκτες κλιματολογικές ἀλλαγές..."
Αὐτά εἰπώθηκαν στά 1893-94!
"῞Ενα περίπου μήνα πρίν τό θάνατό του" γράφει ὁ Βελίτσκο, "στό β' μισό τοῦ ᾿Ιουνίου τοῦ 1900, καθισμένος ἕνα βράδυ στό σπίτι μου ὁ Σολόβιωφ, ξαφνικά μέ πῆρε παράμερα καί μοῦ εἶπε, ὅτι μόλις πρόσφατα διακατεχόταν ἀπό ἕνα ἰδιαίτερα ἔντονο θρησκευτικό αἴσθημα πηγαίνοντας στήν ἐκκλησία. ῾Η ἀπάντησή του μοῦ φάνηκε παράξενη. "Φοβᾶμαι" εἶπε ὁ φιλόσοφος, "μήπως θά ἔφευγα ἀπό τήν ἐκκλησία μέ ἕνα ἀνεπιθύμητο αἴσθημα μή ἱκανοποιήσεως! Αἰσθάνομαι, συμπλήρωσε, ὅτι οἱ καιροί πλησιάζουν πού οἱ χριστιανοί θά συγκεντρώνωνται ξανά γιά προσευχή στίς κατακόμβες, γιατί ἡ πίστη θά διωχθεῖ, ὄχι ἴσως ὅπως στά χρόνια τοῦ Νέρωνα, ἀλλά μέ ἕνα τρόπο δολιότερο: μέ ψεύδη, μέ ἐμπαιγμούς, μέ συκοφαντίες, μάλιστα καί αὐτό δέν ἀπέχει πολύ ἀπό τώρα... Δέν βλέπεις τί ἔρχεται; ᾿Εγώ τό βλέπω, τό ἔχω δεῖ πρίν ἀρκετό χρόνο!...".
Μπορεῖ κανένας νά ἀμφιβάλλει ὕστερα ἀπ᾿ ὅλες αὐτές τίς μαρτυρίες γιά τό γεγονός ὅτι ζοῦμε σέ μιά ἐποχή τρομερῶν γεγονότων, γεγονότων πού ἀναγγέλθηκαν ἐκ τῶν προτέρων;  ῞Ολα  αὐτά εἶναι τόσο "φοβερά" γιά νά τά ἐκφράσει κανείς πού δέν ὑπάρχουν λέξεις σέ καμμιά ἀνθρώπινη γλώσσα. Καί ὅμως αὐτά ἔχουν συμβεῖ καί ἐξακολουθοῦν νά συμβαίνουν στή χώρα μας.
Κάτω ἀπό αὐτές τίς συνθῆκες ὁ ρωσικός λαός εἶχε καί ἔχει τίς ἀπαραίτητες βάσεις καί τήν πνευματική καί ἐσχατολογική ὑπευθυνότητα γιά νά ἀναλάβει μόνος του τό δύσκολο ὅσο καί εὐλογημένο ἔργο πού εἶναι ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ πού ἐπιτυγχάνεται μέ τήν καταφυγή στήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν. Δέν ὑπῆρχε ἄλλη ὁδός γιά τό χριστιανικό λαό. ᾿Εάν παρέμενε στήν ἐπιφάνεια θά πρόδιδε τό Χριστό!
Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει στήν Ρωσία. ῎Ας εἶναι "ἀσθενική", ἄς εἶναι "φτωχική", ἄς εἶναι "ἀβοήθητη" - τέτοια πρέπει νά εἶναι: "῾Η δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται" (Β' Κορινθίους 12:9). Εἶναι ἰσχυρή μόνο μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ! Καί αὐτό τό βλέπω ἐδῶ στή διασπορά. Πολλοί, πάρα πολλοί, ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξή της. ῞Ομως αὐτοί πού τήν ἀρνοῦνται εἶναι ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους ἡ ὕπαρξή της δέν συμβιβάζεται, ἐκεῖνοι πού ἡ πείρα τῆς ζωῆς τους δέν τούς ἔχει διδάξει νά ἐπιζητοῦν τό βάθος ἀπό τήν ἐπιφάνεια, τό ἀόρατο ἀπό τό ὁρατό καί γι᾿ αὐτό τό λόγο εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς ἰδέας γιά μιάν ἐκκλησιαστική "ἀλήθεια" μέσα στά πλαίσια μιᾶς ἐπίσημης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας" πού δυστυχῶς δημιουργήθηκε εἰδικῶς γιά νά ἐξαπατᾶ. Αὐτή ἡ "ἐκκλησία" πραγματοποιήθηκε "ἐκτός τόπου καί χρόνου". Αὐτοί πού μάχονται γιά τήν ὕπαρξή της, νομίζουν ὅτι βρίσκεται σέ κανένα ἐρημονήσι ἤ ἀκόμη σέ κάποιον ἄλλο πλανήτη, καί ὄχι στό σοβιετικό ὁλοκληρωτικό κράτος, ὅπου τά πάντα ὑπόκεινται σ᾿ αὐτό καί ἐλέγχονται ἀπ᾿ αὐτό. ῞Οπου, τόσο ἡ ἀθεΐα, ὅσο καί ὁ πόλεμος κατά τοῦ Θεοῦ, συναγωνίζονται γιά τό ποιό θά "δρέψη" περισσοτέρους "καρπούς" γιά τό μονοκομματικό καθεστώς.

Τό "μυστήριο τῆς ἀνομίας" πού συνεχῶς συντελεῖται, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος ᾿Απόστολος, ἔχει φθάσει στίς μέρες μας στό σημεῖο ὅπου "ὁ κωλύων ἔχει ἐκβληθῆ ἐκ μέσου". Αὐτό ἔλαβε χώρα κατά ἕνα ἁπτό, ὁρατό τρόπο στίς 2-3-17 στίς 3 ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα. ᾿Εκείνη τήν ἡμέρα καί ὥρα ὁ αὐτοκράτορας Πάσης Ρωσίας Νικόλαος Β' παραιτήθηκε καί ἔδωσε τήν Πράξη τῆς παραίτησής του στούς "ἐκλέκτορες τοῦ λαοῦ". ῞Ομως τή στιγμή ἀκριβῶς ἐκείνη συνέβη ἕνα γεγονός πού δέν μπόρεσε νά γίνει κατανοητό ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου τούτου. Καί συνέβη μέ μεγάλη ταχύτητα. Μόνο λίγοι παρέστησαν μάρτυρες αὐτοῦ...
Στό χωριό Κολομένσκογιε, κοντά στή Μόσχα μετά ἀπό μία ἀποκάλυψη ἀπό τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ γινόταν μιά ἔρευνα γιά τήν ἀνεύρεση τῆς εἰκόνας "ἡ Παναγία ἡ βρεφοκρατοῦσα". Στά 1812 ἡ εἰκόνα αὐτή "παρήλασε" μπροστά ἀπό τή στρατιά τοῦ Ναπολέοντα πού εἶχε προωθηθεῖ μέσα στά ἐδάφη τοῦ ρωσικοῦ κράτους. Μετά τό γεγονός αὐτό ἡ θαυματουργική αὐτή εἰκόνα ξεχάστηκε ἀφοῦ εἶχε "ἐξαφανισθεῖ". Κανείς δέν ἤξερε τί ἀπέγινε. Καί τήν 1η Μαρτίου μία εὐσεβής χήρα πού λεγόταν Εὐδοκία πῆρε ἐντολή ἀπό τήν ἴδια τήν Παναγία νά ἐρευνήση γιά τήν εἰκόνα στό χωριό Κολομένσκογιε. ῎Εψαξε μέ κάθε λεπτομέρεια καί στίς δύο ἐκκλησίες τοῦ χωριοῦ, ἀλλά δέν βρῆκε τίποτα. Στή συνέχεια ρώτησε ἄν ὑπῆρχε κανένα μέρος φυλάξεως παλιῶν εἰκόνων. Τῆς εἶπαν, ὅτι ὑπῆρχαν μερικές τέτοιες σέ κάποιο κελλί. Παρακάλεσε νά τήν ὁδηγήσουν ὡς ἐκεῖ. Κατέβηκε στό κελλί μέ τόν διάκονο. Πράγματι ὑπῆρξαν πολλές εἰκόνες ἐκεῖ καλυμμένες μέ σκόνη. ῎Αρχισαν νά τίς καθαρίζουν μία μία. ᾿Αλλ᾿ ἀκόμη δέν  μποροῦσαν νά βροῦν  τήν εἰκόνα πού ἔψαχναν. Καί τότε, ὅταν πλησίασαν στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βρεφοκρατούσας", ἡ Εὐδοκία ξεφώνησε χαρούμενα: "Νάτην!, ἄν καί ἡ εἰκόνα δέν εἶχε ἀκόμη καθαρισθεῖ καί ἔτσι ἦταν ἀδύνατο νά διακρίνει κανείς τά εἰκονιζόμενα ξπρόσωπα κάτω ἀπό τό παχύ στρῶμμα τῆς σκόνης. ᾿Αλλά ὅταν τήν καθάρισαν, ἦταν ἀλήθεια! ῾Η θαυματουργική εἰςκόνα τῆς Παναγίας εἶχε βρεθῆ! Αὐτό συνέβη στίς 3 τό ἀπόγευμα τῆς 2ας Μαρτίου 1917 τήν ἴδια στιγμή τῆς παραίτησης τοῦ Αὐτοκράτορα (Στήν εἰκόνα ἡ Παναγία  ἦταν ζωγραφισμένη μέ ἕνα κόκκινο ἔνδυμα νά κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο κρατώντας τό σκῆπτρο τῶν ἡγεμόνων τῆς Ρωσίας στό χέρι Της).
Παρ᾿ ὅλα αὐτά τό γεγονός πέρασε ἀπαρατήρητο τόσο ἀπό πλευρᾶς τῆς προσωρινῆς κυβέρνησης, πρᾶγμα ἄλλωστε φυσικό, ὅσο καί ἀπό μέρους τοῦ λαοῦ, ἀκόμη καί τῆς ᾿Εκκλησίας. ... Τότε ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ Εὐδοκία ἐπέμενε ὅτι, σύμφωνα μέ τήν θεία ἀποκάλυψη, ἡ εἰκόνα ἔπρεπε νά περιφερθεῖ γύρω ἀπό τό Κρεμλίνο 7 φορές. ᾿Αλλά μπόρεσαν νά τό κάμουν μόνο μία φορά καί αὐτήν κάτω ἀπό πυρά ὅπλων. ῾Η Εὐδοκία, ἔλεγε, ὅτι ἡ Παναγία τῆς εἶχε πεῖ ὅτι, ἄν ἡ εἰκόνα περιφερόταν 7 φορές, τότε οἱ μπολσεβίκοι δέν θά καταλάμβαναν τό Κρεμλῖνο! ᾿Αλλά γιά νά γίνει αὐτό θά ἔπρεπε νά κάνουν θυσίες. ῞Ομως τόσο τό κράτος, ὅσο καί ἡ ᾿Εκκλησία τή στιγμή ἐκείνη φάνηκαν δειλοί καί δέν  μπόρεσαν νά δείξουν τήν δύναμη τῆς πίστης τους. ῞Ενας "᾿Ακάθιστος" συνετέθη βιαστικά πρός τιμήν τῆς εἰκόνας αὐτῆς τῆς Παναγίας. ῞Ομως, τό δυσάρεστο εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα αὐτή ἔπεσε στά χέρια τῶν μπολσεβίκων πού τήν ἔβαλαν σέ ἕνα μουσεῖο μέ τίτλο: "᾿Αντεπαναστατική εἰκόνα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ".
Καί σ᾿ αὐτό τό τόσο σημαντικό θαῦμα τῆς ἐμφάνισης τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνας στίς ἀρχές τῆς ἐπανάστασης δέν δόθηκε ἡ ἀπαιτουμένη προσοχή. Τό γεγονός αὐτό σημαδεύει τήν ἀρχή τῆς ἐξιστόρησης τῶν ἀπεριγράπτων δοκιμασιῶν μας. ῾Η ἐξουσία εἶχε πλέον περάσει ἀπό τά χέρια τῆς ἀσθενοῦς προσωρινῆς κυβέρνησης στά χέρια τοῦ ἀναβάτη τοῦ "ὠχροῦ ἵππου" καί τῶν "θηρίων τῆς γῆς"...
Τό ἀριστερό "μανιφέστο" τοῦ 1870 βρίσκει τήν τελική του πραγμάτωση:
"῞Οταν ἡ ὀρθόδοξη Ρωσία παύσει νά ἀποτελεῖ τήν ἀκρόπολη τοῦ ᾿Αδωναϊσμοῦ (τοῦ Θεοῦ), θά ἐλευθερώσουμε τόν ἀθεϊσμό ἀπό τίς ἁλυσίδες του καί αὐτό θά προκαλέσει μίαν ἄνευ προηγουμένου κοινωνική καί πολιτική καταστροφή στή Ρωσία..." (᾿Αλεξέι Σμακώφ. Δικηγόρος Μόσχας πού πέθανε πρίν ἀπό τήν ἐπανάσταση).
Αὐτό τό μισανθρωπιστικό μανιφέστο δημοσιεύθηκε σάν "νόμος" πολύ πέρα ἀπό τά σύνορα τῆς Ρωσίας ἀπό μία ἀπό τίς μυστικές διεθνεῖς ἀντιχριστιανικές ἐπαναστατικές ὀργανώσεις στά 1870, ὅπως προείπαμε. Καί μισό αἰώνα ἀργότερα, στά 1917 ἄρχισε ἡ ἐφαρμογή τοῦ περιεχομένου του καί συνεχίζεται μέχρι σήμερα... ῾Ο "ὠχρός ἵππος" καί ὁ ἀναβάτης του πού τό ὄνομά του εἶναι θάνατος ἐκπλήρωσαν τόν πολιτικό τους σκοπό μέ ἕνα ἀπίστευτο θράσος, ἀνήκουστο μέχρι τότε στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. "Τά θηρίο τῆς γῆς" ὑπακούοντας στόν καβαλλάρη ἔχουν πλημμυρίσει ὁλόκληρη τή Ρωσία στό αἷμα. ῎Ετσι πραγματοποιήθηκε αὐτό πού ὁ σεβάσμιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ εἶχε προφητεύσει πρίν 100 καί πλέον χρόνια: "Οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ δέν θά προλαβαίνουν νά παίρνουν τίς ψυχές αὐτῶν πού θά πεθαίνουν γιά τήν πίστη..."
᾿Εγώ ὁ ἴδιος ἄκουσα τά λόγια ἑνός πού ἦταν στή φρουρά τοῦ Λένιν. Σέ κάθε μία ἀπό τίς λαϊκές του συναντήσεις, μοῦ διηγήθηκε, ὁ "ἡγέτης" ἐπανελάμβανε:
"῞Οσο περισσότερο αἷμα χύνουμε, τόσο ἰσχυρότερη θά κάνουμε τήν ἐξουσία μας".
Αὐτή ἡ δήλωση ἔδωσε θάρρος στά "θηρία τῆς γῆς". Καί προσπάθησαν νά τήν ἐφαρμόσουν. Μεταξύ ἄλλων σκοτώθηκαν ὁ αὐτοκράτορας Νικόλαος Β', ἡ αὐτοκράτειρα, τά παιδιά τους μέ τό νεαρό διάδοχο τοῦ θρόνου, οἱ πιστοί ὑπηρέτες τους πού προτίμησαν νά μοιραστοῦν τή σκληρή μοῖρα τῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκογενείας. Συνολικά σκοτώθηκαν 17 μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἄρχισε τό μαρτύριο τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ. Καί αὐτό τό μαρτύριο ἐκτιμᾶται ὅτι περιέλαβε περισσοτέρους ἀπό 20 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Τρομοκρατοῦσαν ὁλόκληρο τόν πληθυσμό! ᾿Εξοντώθηκαν ἐπίσης ἀνώτατοι πιστοί ἀξιωματικοί, στρατιῶτες, ναῦτες, γέροι, γυναῖκες, παιδιά...
᾿Εξοντώθηκαν ὅλοι ἐκεῖνοι πού κράτησαν ψηλά τό λάβαρο τῆς Ρωσίας, τῆς ἁγίας Ρωσίας. ῾Η ἀπίστευτη αὐτή σφαγή συνεχίσθηκε γιά πολλές δεκαετίες. Μέχρι σήμερα συνεχίζουν νά ἐξοντώνουν ὅλους τούς ἀγωνιστές τῆς πίστης, τοῦ καθήκοντος, τῆς τιμιότητος, τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν μέ ψεύτικες κατηγορίες καί συχνά χωρίς δίκη. ᾿Από τήν ἀρχή τῆς ἐπανάστασης ἡ ἀπαγόρευση τῆς ἐκτέλεσης ἀνθρώπων εἶχε ἀρθεῖ καί μέχρι τώρα τούς σκοτώνουν καί κανείς δέν ἀναλαμβάνει καμμία εὐθύνη.
῾Ο Μιχαήλ Α. Βασίλιεβιτς, 35 χρόνων, ἦταν σωφέρ μέ μεγάλη πίστη. Μπῆκε στό νοσοκομεῖο μέ τό νεφρό του. Δέν αἰσθανόταν καλά κι᾿ ἄρχισε νά ἀποχαιρετᾶ ὅλους τούς ἀρρώστους κάι νά ζητᾶ συγχώρηση. Προσευχόνταν στά φανερά. ᾿Αμέσως τόν μετέφεραν στό ψυχιατρεῖο. ᾿Εκεῖ συνέχισε νά ζητᾶ "σύριγγα" καί τοῦ ἔκαναν μιά ἔνεση. Καί σταμάτησε νά κινεῖται... Αὐτό συνέβη στό ῎Ορενμπουργκ.
Σύμφωνα μέ ἕνα τυπικό πού προτάθηκε στίς 31 Μαρτίου 1918 ἀπό τόν Πατριάρχη Τύχωνα καί πού ἔγινε ἀποδεκτό, ἡ ᾿Εκκλησία ἑορτάζει τή μνήμη ὅλων ἐκείνων πού μαρτύρησαν καί πέθαναν, ὡς ἑξῆς:
"῾Ο τάδε θανατωθείς διά τήν πίστιν καί τήν ὀρθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὡς καί τά ἄλλα πλήθη τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα, Κύριε, Παντογνῶστα..."
῞Ομως πότε αὐτή ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ διωγμένη καί σφαγιασμένη, ἔγινε μυστική στή Ρωσία; ᾿Από τή στιγμή πού ἄρχισε ὁ διωγμός. Καί αὐτός ἄρχισε ἀπό τή στιγμή πού ἀνέλαβαν τήν ἐξουσία οἱ Μπολσεβίκοι. ῞Οταν οἱ χριστιανοί ἀναγκάστηκαν μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο νά κρύβωνται, νά κρύβουν τήν πίστη τους γιά νά ξεφύγουν ἀπό τούς διῶκτες τους. ᾿Εμφανίστηκε τή στιγμή πού ἄρχισαν νά "ἁρπάζουν τούς σταυρούς ἀπό τίς ᾿Εκκλησίες", καί δέν ἤξεραν ποῦ νά πᾶνε... ῞Οταν οἱ ἱερεῖς στερήθηκαν τίς ἐκκλησίες τους, καί δέν ἤξεραν ποῦ νά πᾶνε... ῞Οταν οἱ πρῶτοι ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς ἐκτελέστηκαν, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχαν ὑποστεῖ κάθε εἴδους ἐμπαιγμούς καί βασανιστήρια... ᾿Εμφανίστηκε τή στιγμή πού ὁ πιστός λαός ἄρχισε νά παραχωρεῖ καταφύγιο σ᾿ ἐκείνους πού οἱ δολοφόνοι καί διῶκτες τῆς πίστης ἔψαχναν νά βροῦν, παρακινημένος ἀπό τά λόγια τῆς Γραφῆς καί τήν χριστιανική του συνείδηση:
"Μή διστάσεις νά σώσεις ἀνθρώπους πού ὁδηγοῦνται σέ ἐκτέλεση καί μή λυπηθεῖς χρήματα γιά νά ἐξαγοράσεις ἐκείνους πού πρόκειται νά φονευθοῦν" (Παροιμ. 24:11).
῎Ετσι εἶχαν τά πράγματα ὅταν ἐμφανίστηκε ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν.

᾿Αλλά ἡ μυστική, ἡ κρυφή, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἀντιτίθεται φανερά στήν ἐξουσία τοῦ ἀντιπάλου τοῦ Χριστοῦ πού ἔχει ταλαιπωρήσει τό λαό τῆς Ρωσίας γιά περισσότερα ἀπό 60 χρόνια τώρα. Οἱ σχέσεις της μαζί του δέν εἶναι ἄλλες ἀπό σχέσεις διωγμῶν καί σφαγῶν. ῞Ομως ὄχι ὅλοι στή Ρωσία κράτησαν σταθερά τήν πίστη τους. Παρουσιάστηκαν καί ἀποστάτες, συμβιβαστές πού κάνοντας "παζάρια" μέ τή συνείδησή τους, ὅπως καί παραχωρήσεις στόν ἐχθρό τοῦ Χριστοῦ προσπάθησαν νά ἐξαγοράσουν "ἐλευθερία" γιά τούς ἑαυτούς τους. Αὐτός εἶναι ὁ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΟΣ σέ δύο ρεύματα. ῎Εκαναν τά πάντα γιά νά συνάψουν φιλικές σχέσεις μέ τό καθεστώς τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Αὐτός τούς ἀνάγκασε νά προδώσουν τό Χριστό καί μέ ἔργα καί μέ λόγια, ὅμως δέν τούς ἐπέτρεψε νά συνάψουν πραγματικές φιλικές σχέσεις μαζί του.
῾Η πρώτη προσπάθεια νά βρεθεῖ ἕνας τρόπος "συνύπαρξης" μέ τό ἐχθρικό ἔναντι τοῦ Θεοῦ καθεστώς "ἔγινε ἀπό τή "ζῶσα" ἤ "ἀνακαινιστική ἐκκλησία" στίς ἀρχές τοῦ ᾿20. Αὐτοαποκλήθηκαν "ὀρθόδοξοι". ᾿Αλλά στήν οὐσία ἀρνήθηκαν τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία καί διεξήγαγαν ἕνα βίαιο πόλεμο κατά τοῦ "ἱδρυτή" της Πατριάρχη Τύχωνα. Μέ αὐτό πέτυχαν ὄχι μόνον τήν ἀπομάκρυνσιν του ἀπό τή θέση του, ἀλλά προφανῶς καί πολύ περισσότερα...
Τό κύριό τους "δόγμα", ἄν καί μή πολιτικό, μποροῦσε νά ὑποκαταστήσει τή σοβιετική ἐξουσία.
᾿Αναγνώρισαν καί ἐξύμνησαν τή  μπολσεβίκικη ἐπανάσταση ὡς ἕνα ἔργο "εὐλογημένο ἀπό τό Θεό", δίκαιο καί ἀναγκαῖο.
Τό σοβιετικό καθεστώς χαρακτηρίστηκε ἀπ᾿ αὐτούς ὡς τό "μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ", ὡς τό "θεῖο δῶρο" πού παραχωρήθηκε ὄχι μόνο στή Ρωσία, ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο γιά νά φανεῖ ἡ "θεία εὔνοια".
"Κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς, "διακήρυξαν", δέν ὑπῆρξε ποτέ καί οὔτε ὑπάρχει τώρα ὁποιουδήποτε εἴδους διωγμός κατά τῆς πίστεως καί τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον αὐτό τό καθεστώς εἶναι ἐντελῶς μή θρησκευτικό".
"Μόνο κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς ἡ ἐκκλησία ἀπέκτησε τή μεγαλύτερη ἐλευθερία της ἀπό τότε πού διαχωρίστηκε ἀπό τό κράτος"
Στήν οὐσία, τό ἴδιο τό καθεστώς διεκήρυξε ὅτι ὄχι μόνο εἶναι ἀθεϊστικό, ἀλλά καί ἀντιθεϊστικό, ἀντιχριστιανικό.
Τό σοβιετικό καθεστώς ὑποστήριξε τήν  "ζῶσα", "ἀνακαινιστική" ψευδοεκκλησία  καί ἐστράφη ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησίας. Καί ὑπ᾿ αὐτήν τήν ἔννοια ἡ ψευδο-εκκλησία αὐτή ἦταν μία "σοβιετική ἐκκλησία". ῞Ομως, τά βήματα τῶν "ἀνακαινιστῶν" ἦταν πολύ τολμηρά, πράγμα πού ἀπώθησε τίς λαϊκές μᾶζες. ῎Ετσι αὐτή ἡ προσπάθεια τους ἦταν ἀπ᾿ ἀρχῆς καταδικασμένη. Τό καθεστώς ἔγκαιρα τό ἀντιλήφθηκε καί τούς ἄφησε νά ὁδηγηθοῦν στήν ἀποτυχία.
Τόν ἴδιο καιρό ἡ κεντρική ἐπιτροπή τοῦ κόμματος τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης κάτω ἀπό τήν προσωπική ἡγεσία τοῦ Στάλιν ἔχοντας ἀποκτήσει κάποια "πείρα" ἀπό τήν δημιουργία τῆς "πρώτης σοβιετικῆς ἐκκλησίας" ἄρχισε νά σκέπτεται τόν τρόπο δημιουργίας ἑνός ὑποκαταστάτου αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, μιᾶς δεύτερης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας".
Αὐτή τή φορά ἡ πρωτοβουλία γιά τή δημιουργία τῆς νέας ψευδο-εκκλησίας πάρθηκε ἀπό τήν ἴδια τήν κυβέρνηση πού ἀπεφάσισε νά τοποθετήσει ἐπικεφαλῆς της ἕνα ἐπιφανῆ μέν, ἀλλά πνευματικῶς ἀσθενή ῾Ιεράρχη, ἀσταθή καί δειλό, τόν Μητροπολίτη Σεργκέι (Στραγορόντσκι), πού εἶχε ἤδη δείξει "ἐπαναστατικό χαρακτήρα" ἀπό τήν προηγούμενη τσαρική περίοδο. Κατά τήν σοβιετική δέ περιοδο εἶχε προσχωρήσει στούς "ἀνακαινιστές" μέ τό ῾Υπόμνημα τῶν 3" (Μητροπολίτη Σεργκέι, ᾿Αρχιεπισκόπου Εὐδοκίμου, ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (᾿Αλεξαντρώφ). ῞Ομως ὁ Σεργκέι σάν ἕνας πεπειραμένος "χαρτοπαίκτης" ἀντιλήφθηκε ὅτι οἱ "ἀνακαινιστές" εἶχαν  "παρατραβήξει τό σχοινί" καί τότε θέλησε νά ἐξομολογηθῆ δημόσια ὁ ἴδιος στόν Πατριάρχη Τύχωνα, ἐνώπιον τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν, πράγμα βεβαίως πολύ ὀδυνηρό γιά τόν ἐγωϊσμό του. Καί ἄν καί τό πλῆθος εἶχε ἀπορρίψει τήν μετάνοιά του μέ τά ἑξῆς λόγια:
"Η ΑΓΙΟΤΗΣ ΣΑΣ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ, ΣΑΣ ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ!"
῞Ομως ὁ Πατριάρχης Τύχων στράφηκε πρός τό διαμαρτυρόμενο πλῆθος καί ἐπανέλαβε τά λόγια τοῦ ᾿Ιησοῦ:
"Τόν ἐρχόμενον πρός με, οὐ μή ἐκβάλω ἔξω" (Κατά ᾿Ιωάννη 6:37).
Καί ἔτσι ὁ Μητροπολίτης Σεργκέι τέθηκε ἐπικεφαλῆς τοῦ ὑποκατάστατου τῆς πρώτης "σοβιετικῆς ἐκκλησίας".
Μετά ἀπό ἕνα μικρό διάστημα "κράτησής" του σέ μία ἀνακριτική φυλακή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ἔγιναν μστικές συνομιλίες μεταξύ αὐτοῦ καί τοῦ καθεστῶτος, ξαφνικά βγῆκε ἀπό τή φυλακή. ᾿Απ᾿ αὐτόν ἀποσύρθηκε ἡ κατηγορία ὅτι "εἶχε ἡγηθεῖ τῆς συνωμοσίας τῶν ἐπισκόπων" στήν ὑπόθεση τῆς ἐκλογῆς ἑνός νέου Πατριάρχη τοῦ μητροπολίτη Κυρίλλου). Στό τέλος Μαρτίου τοῦ ᾿27 ἐμφανίστηκε ξανά μέ καθαρά πλέον τά σημάδια τῆς "εὐλογίας" τῶν σοβιετικῶν ἀρχῶν. ᾿Απέκτησε μεταξύ ἄλλων τό προνόμιο νά ζεῖ στή Μόσχα σέ μιά ἰδιωτική κατοικία 12 δωματίων!). ᾿Αμέσως ἐξέδωκε προκήρυξη γιά σύγκληση Συνόδου "ὑπ᾿ αὐτόν" πού ἀπετελέσθη ἀπό προηγούμενους ἀνακαινιστές ἐπισκόπους... Τότε ὅ,τι εἶχε ἀποκρυβεῖ μέ ἐπιμέλεια, ἦλθε στήν ἐπιφάνεια!.. ῞Ομως μέσα σέ τρεῖς μῆνες ὁ Σεργκέι ἔκανε μιά δουλοπρεπῆ δήλωση πρός τή σοβιετική κυβέρνηση. Σ᾿ αὐτήν "ἐξ ὀνόματος" τῆς δεύτερης σοβιετικῆς ἐκκλησίας ὁ μητροπολίτης ἐπανέλαβε ὅλες ἐκεῖνες τίς πολιτικές θέσεις πού ἡ "πρώτη σοβιετική ἐκκλησία" εἶχε υἱοθετήσει.
῾Η δήλωση αὐτή ἄρχιζε μέ μία ὑπεράσπιση τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος. Αὐτές εἶναι οἱ λέξεις ἀπό τά συνδιαλλακτικά μέ τό καθεστώς ψηφίσματα...:  "Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐκκλησίας δέν πρέπει νά βλέπουν στό σοβιετικό καθεστώς τό πρόσωπο τοῦ ἀντιχρίστου" Λεβίτιν Κρασνώφ, τόμ.)
῾Ο Μητροπολίτης Σεργκέι ἀποφεύγοντας τήν "εὐθεῖα ὁδό" συνήγαγε μέ πλάγιο τρόπο τό ἴδιο συμπέρασμα. Καί ἀπ᾿ ἐδῶ προῆλθε τό μεγαλύτερο ψεῦδος πού ὁδήγησε στό ἑξῆς παράδοξο: ῞Οτι δηλ. τά πάντα, ἀπολύτως τά πάντα στόν κόσμο μας προέρχονται ἀπό τόν Θεόν! ᾿Εκ τούτου τό συμπέρασμα ὅτι καί τό σοβιετικό καθεστώς δέν προέρχεται ἀπό πουθενά ἀλλοῦ, παρά μόνο ἀπό τό Θεό! Πῶς ὅμως εἶναι δυνατόν νά ἔχουν ἔτσι τά πράγματα; ᾿Εδῶ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος μιλάει γιά τήν δύναμη τοῦ ἀντιχρίστου:
"... καί τότε θέλει ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνομος ... ὅστις θέλει ἔλθει κατ᾿ ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ..." πρός Θεσσαλονικεῖς Β' 2:8-9).
Καί γι᾿ αὐτόν τόν ἴδιο ἀντίχριστο ὁ ᾿Απόστολος ᾿Ιωάννης ἀναφέρει στήν ᾿Αποκάλυψη:
"...καί ἔδωκεν εἰς αὐτό τό θηρίο) ὁ δράκων (ὁ διάβολος) τήν δύναμιν αὐτοῦ καί τόν θρόνον αὐτοῦ καί ἐξουσίαν μεγάλην" (᾿Αποκ. 13:2)
῎Ετσι δόθηκε ἐξουσία στόν ἀντίχριστο ὄχι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἀπό τόν Σατανᾶ. Καί ὁ "Δόκτωρ τῆς Θεολογίας" Μητροπολίτης Σεργκέι δέν μπόρεσε νά τό ἀντιλφθεῖ! ᾿Αλλά ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ὁδήγησε σέ λάθος δρόμο ἕνα πλῆθος πιστῶν. Αὐτό δείχνει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ συνεχής μάχη μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ διεξάγεται στόν ἁμαρτωλό κόσμο μας. ῾Ο ἄνθρωπος ἔχει τήν ἐλευθερία νά διαλέξει μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ. Τό κακό κερδίζει μόνο ὅταν οἱ ἄνθρωποι γέρνουν πρός τό μέρος του... ῞Ομως, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἔχουν προδώσει τό Θεό καί διαλέξει τό κακό ἤ ὅ,τι ὁδηγεῖ πρός τόν ἀντίχριστο, τοτε αὐτό δέν προέρχεται ἀπό τόν Θεόν, ἀλλά ἀπό τόν σατανᾶ!
Κι ἔτσι, σύμφωνα μέ τήν ἀσέβειά του ὁ μητροπολίτης διακήρυσσε:
"Οἱ χριστιανοί εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ὑποτάσσωνται στό καθεστώς, "ὄχι μόνον διά τό ἐργον (τῶν κυβερνώντων) ἀλλά καί διά τήν συνείδησιν" (Πρός Ρωμαίους 13:5), διότι τό καθεστώς αὐτό προέρχεται ἀπό τό Θεό".
"Καί ἐφ᾿ ὅσον τό καθεστώς αὐτό ἔχει δοθεῖ στή χώρα μας ἀπό τό "Θεό", τότε ἐμεῖς, ἡ "ἐκκλησια" θά πρέπει νά ὀφείλουμε ὑπακοή σ᾿ αὐτό καί νά θεωροῦμε τίς ἐπιτυχιες του σάν δικές μας ἐπιτυχίες καί τίς ἀποτυχίες του σάν δικές μας ἀποτυχίες"
(Σημείωση: Στίς 15 Μαΐου 1932 μέ ἕνα κυβερνητικό διάταγμα ὑπογεγραμμένο ἀπό τόν ἴδιο τόν Στάλιν εἶχε τεθεῖ σέ ἰσχύ ἕνα ἀθεϊστικό νομοσχέδιο 5ετοῦς "πνοῆς" μέ σκοπό τόν τέλειο ξεριζωμό τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ, ἔτσι ὥστε σ᾿ ὁλόκληρη τή Ρωσία ἀπό τήν 1η Μαΐου ἀπαγορεύτηκε τελείως καί ἡ ἁπλῆ ἀναφορά τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἦταν μία ἀπό τίς ἐπιτυχίες τοῦ ἀντιχριστιανικῦ καθεστῶτος πού στήν δήλωσή του ὁ μητροπολίτης Σεργκέι θεωροῦσε σάν ἐπιτυχία τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς "ἐκκλησίας " του. Ποῦ τέλος πάντων ὁδηγοῦσε ὁ δρόμος πού ἀκολουθοῦσε ὁ μητροπολίτης;)
῎Οχι μόνο στή Ρωσία, ἀλλά καί σ᾿ ὁλόκληρο τόν χριστιανικό κόσμο ἡ δήλωση τοῦ Σεργκέι θεωρήθηκε σάν προδοσία τοῦ Χριστοῦ. Μετά ἀπ'τήν πράξη του αὐτή ἄρχισε νά συμπεριφέρεται σάν πραγματικός ποιμενάρχης καί νά δίνει ἐντολές. Μέχρι αὐτήν τήν ἄδοξη συνθηκολόγηση μέ τόν ἀντίπαλο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ᾿Εκκλησία εἶχε ἐμφανιστεῖ ὡς ὁ ἐπίσημος ἀντίπαλος τῆς ἀντιχριστιανικῆς κυβέρνησης. ᾿Αλλά τώρα αὐτή στό πρόσωπο τῆς "σοβιετικῆς ἐκκλησίας" βρῆκε τό σύμμαχό της σέ ἕναν ἄνευ προηγουμένου σκληρό διωγμό τῶν χριστιανῶν. ῾Ο Μητροπολίτης Σεργκέι ὡς ἀρχηγός τῆς ψευδοεκκλησίας ἦταν ὑποχρεωμένος νά ἀρνηθῆ τό γεγονός τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν καί ἀντίθετα νά δηλώσει ὅτι ἡ "ἐκκλησία" εἶχε κερδίσει μία ἄνευ προηγουμένου ἐλευθερία. ῾Υπερασπίσθηκε λοιπόν αὐτό τό ψεῦδος σέ κάθε περίσταση, καί σέ συνεντεύξεις μέ ξένους καί στόν τύπο. Καί οἱ "ἱεράρχες" του ἀκολούθησαν τήν τακτική του:
"Στή Σοβιετική ἕνωση ἡ ἐκκλησία ἔχει ἀποκτήσει μία ἀνήκουστη ἐλευθερία"
"Κάτω ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς δέν ὑπῆρξε ποτέ ὁποιαδήποτε καταπίεση ἤ τό χειρότερο διωγμός κατά τῆς πίστεως, ὅσον δέ ἀφορᾶ ὁρισμένους ἱεράρχες πού βρίσκονται στίς φυλακές ἤ πού ἔχουν καταδικασθεῖ, δέν ὑποφέρουν γιά τήν πίστη, ἀλλά γιά τά πολιτικά τους ἐγκλήματα. Κι ἄν κλείνουν ἤ καταστρέφουν τίς ἐκκλησίες αὐτό συμβαίνει ὄχι ἀπό πρόθεση τῆς κυβέρνησης νά ἐναντιωθεῖ στό θεῖο, ἀλλά ὕστερα ἀπό αἴτηση τῆς ἁρμοδίας Κοινότητας λόγω κινδύνου κατάρρευσης".
Μέχρις αὐτό τό σημεῖο δέν ὑπάρχει καμμιά διαφορά μεταξύ τῶν δογμάτων τῶν "ἀνακαινιστῶν" καί τῶν "νεο-ανακαινιστῶν", δηλ. τῆς πρώτης καί τῆς δευτέρας σοβιετικῆς ἐκκλησίας. ῞Ομως, ἀπό βαθύτερη σκοπιά ἐάν ἐξετάσει κανείς τό πράγμα, διαπιστώνεται ἡ ὕπαρξη μιᾶς διαφορᾶς. ᾿Εάν ἡ πρώτη σοβιετική "ἐκκλησία" ἀπέρριψε τελείως τόν Πατριάρχη Τύχωνα, ἡ δεύτερη γιά εἰδικούς λόγους τόν θεώρησε "μοναδικό της στοχαστή". ᾿Εάν οἱ "ἀνακαινιστες" εἰσήγαγαν μεταρρυθμίσεις στήν ἐκκλησία, οἱ "νεο-ανακαινιστές", ἄν καί μόνο στά λόγια, φάνηκαν ὡς οἱ ὑπέρμαχοι τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης.
Καί ἔτσι στή βάση καί τῆς "ἀνακαινιστικῆς" καί τῆς "νεο-ανακαινιστικῆς" ἐκκλησίας (ὁ πραγματικά πιστός δέν κάνει καμμία διάκριση μεταξύ τους ἀποκαλώντας τες καί τίς δύο ψευδο-εκκλησίες) βρίσκεται ἕνα καί τό αὐτό συνταρακτικό ψεῦδος: Καί οἱ δύο ἐξίσου ἀρνοῦνται τούς διωγμούς τῶν πιστῶν πού σέ σκληρότητα καί ἔκταση εἶναι ἄνευ προηγουμένου σ᾿ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ταυτόχρονα κατασυκοφαντοῦν τά ἑκατομμύρια τῶν νεομαρτύρων πού ὑπέφεραν γιά τήν πίστη ἀποκαλώντας τους "ἐγκληματίες".
῾Η δεύτερη σοβιετική ἐκκλησία διεύρυνε τήν ἐπισκοπή της ἀποροφώντας τήν πρώτη μέ τόν ἑξῆς τρόπο: ῞Υστερα ἀπό σχετική ἐντολή, ὅλοι οἱ "ἀνακαινιστές" ἱερεῖς "μετενόησαν" καί ἔγιναν δεκτοί μέ τόν ἴδιο βαθμό στή δεύτερη ἐκκλησία. Μόνο ἕνας ἀπό τούς "ἀρχηγούς" τῶν ἀνακαινιστῶν, ὁ Μητροπολίτης Βεντένσκι δέν το ἔκανε για λόγους "γοήτρου" καί παρέμεινε μέχρι τέλους ἀνένδοτος. Καί ἐκτός τῶν "ἀνακαινιστῶν" ἡ δεύτερη σοβιετική ἐκκλησία μπόρεσε νά ἀπορροφήσει καί μία σημαντική μερίδα ὁπαδῶν τοῦ Τύχωνα. ῎Ετσι, ἀμέσως ἄρχισε ἕνας πόλεμος μεταξύ τῶν "ἀνακαινιστῶν καί τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Με τό μέρος τῶν πρώτων τάχθηκε τό σοβιετικό καθεστώς. ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν λοιπόν εἶχε νά ἀντιμετωπίσει δύο ἐχθρούς. ῞Ομως, ἡ ψευδο-εκκλησία καί τό καθεστώς δέν "τά πήγαιναν καλά" καί τοῦτο ἀπό τό γεγονός ὅτι ἄν καί οἱ ἐπίσκοποι εἶναι τελείως "σοβιετικοί", εὐπειθεῖς καθ᾿ ὅλα στήν ἐξουσία, αὐτό θά μποροῦσε κάποιος νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν συμβαίνει καί μέ τόν ὑπόλοιπο κλῆρο, ἕνα τμῆμα τοῦ ὁποίου, ὄχι εὐκαταφρόνητο, ἔχει καταστεῖ τό τμῆμα τῆς "πέμπτης φάλαγγος" (῾Η ἔκφραση προέρχεται ἀπό τόν ἱσπανικό πόλεμο), πού σημαίνει ἕνας ἐσωτερικός ἐχθρός τῆς σοβιετικῆς ἐκκλησίας. Αὐτοί οἱ "πεμπτοφαλλαγίτες" εἶναι τό πλῆθος τῶν πραγματικά πιστῶν πού ἔχει ἀντιληφθεῖ τό τεράστιο ψεῦδος τῆς σοβιετικῆς "ἐκκλησίας", ἀλλά πού δέν ἔχει ἀρκετή δύναμη γιά νά τήν ἀντιμετωπίσει μέ ἐπιτυχία.
῾Ο ἀρχηγός τῶν Νεο-ανακαινιστῶν, μητροπολίτης Σεργκέι και οἱ ὀπαδοί του ἔχουν κατορθώσει νά "ὑπνωτίσουν" τά πλήθη τῶν πιστῶν, τόσο μέσα στήν σοβιετική ἐκκλησία ὅσο καί ἔξω ἀπ᾿ αὐτήν δηλώνοντας ὅτι:
"Μόνο ἡ στάση ἀπέναντι στό καθεστώς ἔχει ἀλλάξει, ὅμως ἡ πίστη καί ἡ ὀρθόδοξη ζωή παρέμειναν ἀναλλοίωτες".
Καί τίθεται τό ἐρώτημα: Δέν ἐνδιαφέρει τήν πίστη μας ἡ ἀναγνώριση τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ καθεστῶτος τοῦ συλλογικοῦ ἀντιχρίστου, ὡς ἔχοντος θεϊκή προέλευση: "Μόνο ἡ στάση ἀπέναντι στο καθεστώς ἔχει ἀλλάξει". ῞Ομως, στό σημεῖο αὐτό, τό βασικό δόγμα τῆς πίστης μας στό Θεό ἀναιρεῖται ἀπό ἐκείνους "τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δέν ἐγράφησαν ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ᾿Αρνίου"(᾿Αποκ. 13:8).
῾Η διδασκαλία ἀναφορικά μέ τόν "ἀντίχριστο" ἀποτελεῖ ἕνα ὁλόκληρο τμῆμα τῆς γεμάτης ἀπό χάρη Θείας ᾿Αποκάλυψης. ᾿Αποτελεῖ ἕνα δόγμα τῆς χριστιανικῆς πίστης καί τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τό σοβιετικό καθεστώς στή Ρωσία ἔχει ἐφαρμόσει στήν πράξη ὁλόκληρο τό πρόγραμμα τοῦ ἀντιπάλου τοῦ Χριστοῦ πού ἐμφανίζεται ὡς ὁ πρόδρομος τοῦ τελευταίου "ἀντιχρίστου". ῾Η ἐπίσημη "σοβιετική ἐκκλησία" πού δέν ἐκφράζει καθόλου τήν ὀρθόδοξη πίστη προσπαθεῖ νά ἀποκρύψει τήν οὐσία τῆς κρατικῆς ἐξουσίας μέ τό νά μήν ἀποδέχεται ὅ,τι τό χριστιανικό ποίμνιο "βλέπει" καί "αἰσθάνεται". Καί ὡς ἐκ τούτου, ἡ ψευδοδιδασκαλία τοῦ Μητροπολίτη Σεργκέι και τῶν συνενόχων του πρέπει νά χαρακτηρισθεῖ ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία ὡς καθαρά αἱρετική!

῾Η ἰδέα τῆς μυστικῆς ᾿Εκκλησίας βρίσκεται στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Νά γιατί ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ ἄρχισε τήν ὕπαρξή της ὡς καταδιωκόμενη καί μυστική ἐκκλησία. ῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὅταν ἦταν ἀκόμη παιδί, εἶχε ὑπομείνει ἕνα σκληρό διωγμό ὕστερα ἀπό διαταγή τοῦ δολοφόνου βασιλιᾶ πού πῆρε μέτρα γιά νά ἐξοντώσει τό μικρό Χριστό. ῞Ομως ὁ ἅγιος ᾿Ιωσήφ πῆρε ἀπό ἕνα ἄγγελο τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἕνα  ὄνειρο τήν παρακάτω ἐντολή:
"᾿Εγερθείς, παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον καί ἔσο ἐκεῖ ἔως οὖ εἴπω σοι, διότι μέλλει ὁ ῾Ηρώδης νά ζητήση τό παιδίον διά νά ἀπολέση αὐτό. ῾Ο δέ ἐγερθείς παρέλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ διά νυκτός καί ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον" (Κατά Ματθ. 2:13-14)
Καί ὁλόκληρη ἡ εὐαγγελική ζωή τοῦ ᾿Ιησοῦ διέγραψε τήν πορείαν της μέσα σέ συνθῆκες συνεχῶν διωγμῶν. ᾿Αναγκάστηκε ὅλο τόν καιρό νά μετακινεῖται ἀπό μέρος σέ μέρος κρύβοντας τον ἑαυτόν του ἀπό τούς ἐχθρούς του. ῾Ο ἴδιος εἶχε πεῖ κάποτε:
"Αἱ ἀλώπεκες ἔχουσι φωλεάς καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατοικίας, ὁ δέ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι" (Κατά Ματθαῖο 8:20).
᾿Επίσης ὁ Κύριος εἶχε προετοιμάσει τούς μαθητές καί ἀποστόλους του καί διά μέσου αὐτῶν καί τήν μελλοντικήν ἐκκλησία τῶν "ἐκλεκτῶν" γιά τό ἴδιο πράγμα. Εἶχε πεῖ:
"Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι" (Κατά ᾿Ιωάννη 15-20) "Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται" (Πρός Τιμόθεο Β' 31) λέγει ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ.
Καί καθώς δίδασκε αὐτά στούς μαθητές του ὁ Κύριος εἶπε:
"῞Οταν διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτη, φεύγετε εἰς τήν ἄλλην" (Κατά Ματθαῖο 10:23).
῞Υστερα ἀπό αὐτά κάποιος θά μποροῦσε νά πεῖ εὐθέως, ὅτι τά κηρύγματα αὐτά τῆς ἐκκλησίας ἐφαρμόστηκαν στήν πράξη ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμός γιά τήν πίστη, πράγμα πού εἶχε ὡς συνέπεια καί τήν ἄμεση ἐμφάνιση τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν.
Νά γιατί, ὅταν ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή Ρωσία βρέθηκε πρό τοῦ στόματος τοῦ "θηρίου τῆς ἀβύσσου", ἡ ἰδέα γιά μιά μυστική ἐκκλησία ἦρθε στό νοῦ τοῦ Πατριάρχη Τύχωνα καί πολλῶν ἄλλων ἱεραρχῶν. Αὐτό ἀναφέρεται ἀπό ἕνα πνευματικό φίλο τοῦ Πατριάρχη, τόν καθηγητή καί δόκτορα τῆς ἰατρικῆς Μιχαήλ ᾿Αλεξάντροβιτς Ζιζιλένκο, ὡς ἑξῆς:
"Συνάντησα τήν αὐτοῦ ῾Αγιότητα  τόν Πατριάρχη Τύχωνα, ὅταν ἤμουν ἀκόμη λαϊκός. ᾿Από τή στιγμή ἐκείνη ἀναπτύχθηκε μεταξύ μας μιά πολύ στενή φιλία. ᾿Ο Πατριάρχης μοῦ ἐμπιστεύθηκε τίς  πλέον  προσωπικές του σκέψεις...Σέ  μία ἀπό αὐτές τίς  συνομιλίες μας ἠ  ᾿Αγιότης του μοῦ διετύπωσε-αὐτό  ἔχει ἤδη ἀναφερθεῖ στό στρατόπεδο συγκεντρώσεως  τοῦ Σολόβκι ἀπό τόν  ἐπίσκοπο Μάξιμο, πρώην  καθηγητή Μ.Α. Ζιζιλένκο- τίς τρομερές  του ἀμφιβολίες γιά τήν στάση τῶν ᾿Αρχῶν ἀπέναντί του. Προσπαθοῦσαν,μοῦ εἶπε,μέ διάφορα  τεχνάσματα νά τόν ἐξαναγκάσουν καί μέσω αὐτοῦ καί τήν ᾿Εκκλησία νά "παραδοθοῦν" ἄνευ ὅρων  σ᾿ αὐτούς.῎Ομως, δέν εἶναι φανερό, ὄτι ἡ ἡγεσία τοῦ κόμματος καί ἠ σοβιετική κυβέρνηση κατέχουν ὁλοφάνερα τήν θέση ἑνός ἀνυπόκριτου ἀντιχριστιανισμοῦ; "Μέ φρίκη",μοῦ εἶπε ὀ Πατριάρχης, "ἀντιλαμβάνομαι ὄτι τό ὄριο τῶν "πολιτικῶν ἀπαιτήσεων"τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος βρίσκεται πολύ πέρα τοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐν γένει, τῆς ἀνθρωπίνης κοσμιότητας!...Τί ὀφείλω νά πράξω ἐν προκειμένῳ; ῾Ομως εἶναι μέ κάθε τρόπο ἀδύνατο νά περάσουμε αὐτή τή γραμμή τῆς πίστεως στό Χριστό καί τήν ᾿Εκκλησία..."  Καί στό τέλος, ἡ αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ Πατριάρχης ἔφτασε στό συμπέρασμα ὅτι, δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος,ἡ μόνη διέξοδος γιά τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πάσης Ρωσίας, προκειμένου νά ἀποφύγει τή διαρκή καταπίεση τῶν ᾿Αρχῶν καί νά προστατεύσει τήν πίστη της στό Χριστό, θά εἶναι στό ἄμεσο προσεχές μέλλον ἡ καταφυγή στίς κατακόμβες..."   Στή συνέχεια τῆς συνομιλίας αὐτῆς ὁ Πατριάρχης Τύχωνας εὐλόγησε τόν καθηγητή Ζιζιλένκο σέ μιά μυστική ἀνάδειξή του σέ μοναχό: " Καί ἄν στό μέλλον ἡ ὑψίστη ἐκκλησιαστική ᾿Αρχή δέν παραμείνει σταθερή καί προδώσει τόν Χριστό ὑποτάσσοντας τήν ἀνεξαρτησία καί τήν πνευματική ἐλευθερία τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στή σοβιετική κυβέρνηση, δηλ. στήν βούληση ἐκείνου πού εἶναι ἐνσυνείδητος ἐχθρός τοῦ Χριστιανισμοῦ, τότε ἐγώ ὁ Πατριάρχης, εἶπε, θά πρέπει νά λάβω τό βαθμό τοῦ ᾿Επισκόπου αὐτῆς τῆς μυστικῆς ᾿Εκκλησίας" ῞Ολα αὐτά τά ἀνέφερε ἡ αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος ὅταν βρέθηκε στό Σολόβκι μετά τό θάνατο τοῦ Πατριάρχη Τύχωνα. Καί θέλοντας νά ἐντοπίσει τήν προδοσία στήν κορυφή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας,δηλ. στό πρόσωπο τοῦ μητροπολίτη Σεργκέι, ἔγινε (ὁ Μάξιμος) ὁ μυστικός ἐπίσκοπος τοῦ Σερπούχωφ σάν νά ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἐφημερίους τῆς Μόσχας. ῞Ομως, μή ἔχοντας καθόλου πείρα τῆς ζωῆς τῶν Κατακομβῶν, συνελήφθη τό 1929, καταδικάστηκε καί στάλθηκε στό στρατόπεδο Σολόβκι. Μετά ἕνα διάστημα μεταφέρθηκε πίσω στή Μόσχα ὅπου καί ἐκτελέσθηκε μέ τουφεκισμό στίς 6 ᾿Ιουνίου 1931.
῾Ο ἱερομάρτυρας ἐπίσκοπος Μάξιμος, ὅταν βρισκόταν ἀκόμη στή ζωή πῆρε τό προφητικό χάρισμα. Προεῖδε καί προεῖπε τό μαρτυρικό του τέλος. Αὐτό ἔγινε τήν ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ ῾Αγ. Σεργίου τοῦ Ραντονέζ στίς 5 ᾿Ιουνίου 1930. Καθώς ἀποχαιρετοῦσε ἕνα πνευματικό του φίλο πού μεταφερόταν στό Λένινγκραντ σέ μιά νέα δίκη, ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος εἶπε μέ ἕνα προφητικό πνεῦμα:
"Θά ἔχεις πολλές στενοχώριες καί δύσκολες δίκες, ὅμως θά συνεχισθεῖ ἡ ζωή σου καί τελικά θά ἀνακτήσεις τήν ἐλευθερία σου, ἐνῶ ἐγώ θά συλληφθῶ ξανά σέ λίγους μῆνες καί θά ἐκτελεσθῶ. Καί ἔτσι σέ ἱκετεύω: Προσευχήσου γιά μένα ὅσο θά εἶμαι ζωντανός καί εἰδικά μετά τό θάνατό μου!..".
Αὐτή ἡ προφητεία τοῦ ἐπισκόπου πραγματοποιήθηκε μέ ἀκρίβεια . Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτός στόν ὁποῖον μίλησε βρέθηκε ὡς ἐκ θαύματος στό ἐξωτερικό. Καί ὅσο γιά τόν ἑαυτόν του σέ διάστημα 6 μηνῶν, τό Δεκέμβριο τοῦ 1930, συνελήφθη καί πάλι, μεταφέρθηκε στή Μοσχα καί ἐκεῖ ἐκτελέσθηκε, ὅπως προείπαμε, ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν πού δέν ἀνεγνώριζε τό Μητροπολίτη Σεργκέι καί ἀπέρριπτε τήν πράξη του μέ τήν ὁποία ἀνεγνώριζε τήν σοβιετική ἐξουσία (Πρωτοπρεσβύτερος Μ. Πόλσκυ, Οἱ νεομάρτυρες τῆς Ρωσίας, τόμ. 2).
᾿Αλλά φυσικά καί ὁ ἐπίσκοπος Μάξιμος καί οἱ ἄλλοι ἱεράρχες εἶχαν ἀντιληφθεῖ τό μέγεθος τοῦ μένους ἐναντίον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἀπό τήν ἐξόντωση τῶν ἐπισκόπων της. Οἱ διῶκτες ἔπρεπε μέ ὅλα τά μέσα νά ἐξαφανίσουν τήν πιθανότητα νέων χειροτονιῶν στούς κόλπους τῆς μυστικῆς ἐκκλησίας . ῎Εχουμε πληροφορίες μόνον γιά λίγες μυστικές χειροτονίες σέ ἐπισκόπους: Περίπου 20 περιπτώσεις. ῞Ομως εἶναι δυνατόν αὐτές νά θεωρηθοῦν ὡς οἱ μοναδικές μυστικές χειροτονίες; Φυσικά, κανένας δέν μπορεῖ νά τό ἰσχυρισθεῖ.
Σχετικά μέ τό θέμα τῶν ἐπισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, ἀναφορά θά πρέπει νά γίνει γιά τίς ἐξαίρετες προσπάθειες τοῦ Μητροπολίτη Κυρίλλου, τοῦ Μητροπολίτη ᾿Ιωσήφ, τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, τοῦ ᾿Επισκόπου Δαμασκηνοῦ, τοῦ ἐπισκόπου ᾿Αλεξέι τοῦ Βορονέζ καί πολλῶν ἄλλων γιά τή δημιουργία κοινοτήτων "μή ἀναγνωριζόντων"... ᾿Αλλά καί ἀντίθετα, γιά τό ἐνδιαφέρον τοῦ Μητροπολίτη Σεργκέι, νά παρουσιάσει ὡς μηδαμινές τίς ἐπιτυχίες τῶν ὀπαδῶν μας. Γενικά δέν μποροῦσε νά ὑπάρχει, κατά τόν Μητροπολίτη Σεργκέι, ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, μιά καί δέν ὑπῆρξε "ὁποιαδήποτε ἀντίθεση" πρός αὐτόν! Δέν κρίνεται ἀπαραίτητο νά εἰπωθεῖ ὅτι τό σοβιετικό καθεστώς ὑποστήριζε καί ὑποστηρίζει μέ κάθε τρόπο τέτοιες δηλώσεις. Στή διακήρυξή του ὁ Σεργκέι ἀναφέρει:
"Μόνο ὀνειροπόλοι τῆς πολυθρόνας μποροῦν νά πιστεύσουν ὅτι μιά τέτοια τεράστια κοινότητα ὅπως ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία μπορεῖ νά ὑπάρξη "ἐν κρυπτῶ".
"Συμπτωματικά" ἴσως σ᾿ αὐτούς τούς "ὀνειροπόλους τῆς πολυθρόνας" περιλαμβάνεται ὁ πολυδοκιμασμένος Πατριάρχης Τύχωνας, γιά νά μήν ποῦμε ὅλοι οἱ "μή ἀναγνωρίζοντες" ἱεράρχες. Καί μιλώντας γιά ὅλους αὐτούς ἡ λέξη "πολυθρόνα" δύσκολα ταιριάζει στή φύση τους. ῞Οσες φορές εἶχε χρειασθεῖ νά σκεφθοῦν γιά τό ποίμνιό τους κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες, δέν τό ἔκαναν καθισμένοι στήν "πολυθρόνα", ἀλλά κρατούμενοι σέ φυλακές ἤ στρατόπεδα ἤ στήν ἐξορία μέ πλεῖστες ταλαιπωρίες. ῞Ομως ἐκτός ἀπό τούς ἱεράρχες αὐτούς θά πρέπει νά ἀνατρέξει κανείς στήν πρώτη περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καί νά προσέξει τούς διωγμούς τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων. ῎Ας ξαναγυρίσει κανείς στούς ἀποστολικούς χρόνους καί τότε ἄς ἀποκαλέσει ὅλους ἐκείνους πού τέθηκαν ἐπικεφαλῆς τῆς διωκομένης ἐκκλησίας "ὀνειροπόλους τῆς πολυθρόνας!" κατά τήν ἔκφραση τοῦ μητροπολίτη Σεργκέι. Καί στή συνέχεια βαδίζοντας κανείς στό ἴδιο "μονοπάτι" θά φθάσει στά μέτρα τῆς ἀνήκουστης θρασύτητας καί ἄδικης βλασφημίας τοῦ σήμερα. ῞Ομως, θά πρέπει κάποιος νά ἀποδώσει τήν ἀρχή τῆς μυστικῆς ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν στόν Κύριο ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὅπως φάνηκε παραπάνω καί ὅπως ἀναγράφεται στήν ᾿Αποκάλυψη:
"᾿Αποκάλυψις ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἔδωκεν εἰς αὐτόν ὁ Θεός, διά νά δείξη εἰς τούς δούλους αὐτοῦ ὅσα πρέπει νά γίνωσι ταχέως καί ἐφανέρωσεν αὐτά ἀποστείλας διά τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ εἰς τόν δοῦλον αὐτοῦ ᾿Ιωάννην" (᾿Αποκ. 1:1)
Καί ἐδῶ φαίνεται ἀκριβῶς τί θά "συμβεῖ ταχέως" πρό τοῦ τέλους: "Καί ἡ γυνή (ἡ ἐκκλησία) ἔφυγεν εἰς τήν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἡτοιμασμένον ἀπό τοῦ Θεοῦ, διά νά τρέφωσιν αὐτήν ἐκεῖ..." (᾿Αποκ. 12:6)
Βρισκόμαστε σχεδόν στήν ἀρχή τοῦ θέρους. ῾Η διάρκεια τοῦ χρόνου εἶναι ἄγνωστη σέ μᾶς, ἀλλά ἡ φύση του γνωστή. ῾Ο ἀπρόσωπος ἀντίχριστος βρίσκεται ἤδη "ἐν δράσει". Καί ἡ παρουσία του βρίσκεται σέ παγκόσμιο  ἐπίπεδο. ῾Η ἀποστασία εἶναι καθολική... ῾Ο μητροπολίτης Σεργκέι καί οἱ ὁπαδοί του ἀντιλαμβάνονται, ὅτι κάθονται πάνω σ᾿ ἕνα βαρέλι μπαρούτι. Οἱ ἅγιοι ρῶσοι πρεσβύτεροι μίλησαν καθαρά γι᾿ αὐτά πού θά συμβοῦν. Εὐλόγησαν μόνο  μιά λύση γιά τήν ᾿Εκκλησία, τήν λύση τῶν "Κατακομβῶν". ῾Ο μητροπολίτης Σεργκέι καί οἱ σύν αὐτῷ δέν ἔδωσαν καμία σημασία στή φωνή τῶν ἁγίων αὐτῶν καί παρασύρθηκαν σέ συμβιβασμούς ἐλπίζοντας ὅτι ἔτσι θά "σωζόταν" ἡ ἐκκλησία. ᾿Αλλά μέ αὐτόν τόν τρόπο ἁπλῶς ἀπωλέσθσαν. ῾Ο καθένας ἀντιλαμβάνεται ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνο μία ἀπό τίς ἑξῆς δύο ἐναλλακτικές λύσεις: ῎Η "σοβιετική ἐκκλησία" ἤ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν. ῞Οπως ἀναφέρει ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Μάξιμος:
"Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ"
Μάλιστα, ἡ σοβιετική ἐκκλησία συμβιβάζεται μέ τό σοβιετικό καθεστώς. ῞Ομως ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν δέν συμβιβάζεται οὔτε μέ τό καθεστώς, οὔτε μέ τή σοβιετική ἐκκλησία πού εἶναι δημιούργημά του. Παρ᾿ ὅλα αὐτά ἡ ἐπίσημη σοβιετική ἐκκλησία καί ἡ "ἱεραρχία" της ἐμπαίζουν τούς πιστούς ὅταν δηλώνουν, ὅτι τό καθεστώς εἶναι εὐλογημένο ἀπό τό Θεό, γιατί παραχωρήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν "῞Υψιστο".... ῞Ομως, ἡ ἀληθινή μυστική ᾿Εκκλησία θεωρεῖ ὅτι τό σοβιετικό καθεστώς συνιστᾶ τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί ὅτι δόθηκε ἀπό τόν Παντοδύναμο στούς ἀνθρώπους γιά νά τούς τιμωρήσει γιά τήν "ἀποστασία" τους ἀπό τό Θεό (Πρός Θεσσαλονικεῖς Β' 2:3). Θεωρῶ ὅτι τό καθεστώς τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης ἀποτελεῖ τήν ἐξουσία τοῦ ἀντιχρίστου, τοῦ προδρόμου αὐτοῦ πού θά ἔλθει στό τέλος. Καί ἡ σοβιετική ἐκκλησία μιλώντας μέ τή γλώσσα τοῦ "θηρίου", εἶναι κατά μία ἔννοια ὁ ψευδοπροφήτης γιά τόν ὁποῖον μᾶς μιλάει ἡ ᾿Αποκάλυψη. ῾Ο σκοπός αὐτοῦ τοῦ ψεύδους εἶναι νά ἐξαπατήσει τόν κόσμο, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά πιστεύσουν τήν ψευδή βλασφημία σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός καί ὁ ἀντίπαλός του πού ἡ ψευδοεκκλησία δέν ἀναφέρει οὔτε τόν θεωρεῖ ὡς "ἀντίχριστο", συμβιβάζονται τελείως, ἡ ἀπόδειξη τού ὁποίου συνιστᾶ καί τήν συμβιβαστικότητα τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος μέ τήν σοβιετική ἐκκλησία. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο ἡ τελευταία ἀρνεῖται τόν ἀνήκουστο διωγμό πού ἔχει ἐξαπολυθεῖ στή χώρα αὐτή, ἀποκαλώντας ἐκ παραλλήλου τά ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ "πολιτικούς ἐγκληματίες" πού δίκαια τιμωρήθηκαν καί τιμωροῦνται ἀπό τούς σοβιετικούς.
῾Η σοβιετική ἐκκλησία εἶναι ἡ σκιά τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος. Δέν διοικεῖται, οὔτε ἀπό  τόν "Πατριάρχη", οὔτε ἀπό "ἐπισκόπους", οὔτε ἀπό τούς "ἱερεῖς", ἀλλά ἀπό τούς πράκτορες τοῦ "Συμβουλίου Θρησκευτικῶν ῾Υποθέσεων", δηλ. ἀπό ἕνα εἰδικό τμῆμα τῆς μυστικῆς ἀστυνομίας τῆς Κεντρικῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης.
῎Ετσι, ἡ σοβιετική ἐκκλησία ἀναμφισβήτητα ἐκπληρώνει τή βούληση τῆς "δικτατορίας τοῦ Προλεταριάτου", ὑπηρετεῖ τήν ἐξουσία μέ κάθε τρόπο, χρησιμοποιεῖ τή γλώσσα τοῦ ψεύδους, διαπράττει κάθε ἀδικία καί κάθε ἔγκλημα. Εἶναι ὑποταγμένη στή "θρησκεία τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί ἀντιθεϊσμοῦ" καί τό τελευταῖο αὐτό εἰσάγει τούς "ἐργάτες" του σ᾿ αὐτήν ἤ σ᾿ ἐκείνην τή σφαῖρα τῆς ζωῆς τῆς ἐκκλησίας, ὅπως τοῦ εἶναι ἀναγκαῖο.
Αὐτό εἶναι ἕνας νέος, ἐπιπρόσθετος ἔλεγχος τῆς "ἐκκλησίας!" ῞Ομως, αὐτή ἡ ἐκκλησία ἐφησυχάζει τούς πιστούς ὑποστηρίζοντας ὅτι "ἁπλῶς ὑποκρινόμαστε τούς ἀνοήτους καί ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο εὔκολα ἐξαπατοῦμε τό καθεστώς"! 
Καί ὅμως ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, οὔτε καταφεύγει σέ τεχνάσματα, οὔτε συμβιβάζεται μέ τόν ἀντίπαλο τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀπρόσωπο ἀντίχριστο. Μέ τήν θέλησή Της δέν ἐνδίδει σ᾿ αὐτόν "ἐλαφρᾶ τῇ καρδίᾳ" μή ἀναγνωρίζοντας, συνεπής μέ τήν ἰδεολογία Της, οὔτε τό σοβιετικό καθεστώς, οὔτε τή σοβιετική "ἐκκλησία". ῾Υπομένει ταπεινά τό "ζυγό τοῦ Χριστοῦ" παραμένοντας "εἰς τήν ἔρημον..." (᾿Αποκ. 12:6).