ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

(Σημείωμα τοῦ ἐπιμελητοῦ τῆς Ἰστοσελίδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: Τό παρόν ἄρθρον τοῦ συνεργάτου μας κ. Ε. Στουραϊτη, ἐγράφη μετά τό σχίσμα τοῦ 2005 καί πρίν ἀπό τά τελευταῖα προδρομικά τοῦ ἀντιχρίστου γεγονότα, δηλαδή πρίν ἀπό τήν συνάντησι τοῦ Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ μέ τόν Βαρθολομαῖο στήν Κων/λι καί τήν μετάβασι τοῦ Χριστόδουλου στόν Πάπα, ὅπου μετέβη νά «προσκυνήση»  τό «δικέρατο θηρίο» τῆς Ρώμης). 

Υπό του  δημοσιογράφου Ευάγγελου Στουραϊτη

Αποφάσεις επί κρισίμων ζητημάτων, γράφει ο Ορθόδοξος Τύπος, έλαβε η Συνοδική επιτροπή επί των δογματικών και νομοκανονικών ζητημάτων. Μεταξύ αυτών και μία απόφαση που αφορά τους παλαιοημερολογίτες όπου διατυπώνεται ευθέως η κατηγορία ότι συμπεριφέρονται όπως οι προτεστάντες τους οποίους πολεμούν, αλλά ακολουθούν την τακτική των, με αποτέλεσμα την πολυδιάσπασή των.

Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται, ότι τα μυστήρια των παλαιοημερολογιτών θεωρούνται ως μη γενόμενα και θα πρέπει να επαναλαμβάνονται από την αρχή στην περίπτωση κατά την οποίαν επιστρέφουν στην Εκκλησία (του νεοημερολογιτισμού) ομάδες αδελφών μετά των ιερέων των. Η συνοδική επιτροπή διατυπώνει, επίσης, την άποψη της αντικανονικότητας των ιερέων του Παλαιού ημερολογίου (!)

Όλα αυτά τα περιμέναμε και μάλιστα σύντομα, έτσι όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα, ώστε να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος γι’ αυτούς που βιάζονται να ολοκληρώσουν την εκκλησιαστική νέα τάξη πραγμάτων, με την ανάδειξη του Οικουμενισμού στο υψηλότερο σκαλοπάτι επί της γης. (σ.σ. Τό κύριο πρόβλημά τους εἶναι τό πῶς νά γίνη ἀποδεκτός ὁ Οἰκουμενισμός ἀπό τούς πάντες, κυρίως ἀπό τό μικρόν ποίμνιον, δι’ αὐτό ἐδημιούργησαν καί τόν παλαιοημερολογιτικό οἰκουμενισμό, ὥστε νά συμπεριλάβουν τούς πάντες. ‘Αλλά «πρός κέντρα λακτίζουν».)

Τα είχαμε προβλέψει με μαθηματική ακρίβεια και δικαιωνόμεθα πικρώς: Ο αποδεκατισμός τοῦ ποιμνίου τῆς Γνήσιας Ορθοδόξου Εκκλησίας από τα σχίσματα του 1995 και του 2005, σε συνδυασμό με μια σειρά γεγονότων, κυρίως παρασκηνιακών, στο χώρο των αυτοαποκαλούμενων «Ορθόδοξων Εκκλησιών» του κόσμου, θα άνοιγαν (γράφαμε κατ’ επανάληψη) διάπλατα το δρόμο για την Ένωση των αιρετικο-χριστιανικών Εκκλησιών και εν συνεχεία όλων των θρησκειών του κόσμου στην περιβόητη Πανθρησκεία της Νέας Εποχής. (σ.σ. ἕνωσις ἡ ὁποία, ὅπως ἔχουμε καί ἄλλη φορά τονίσει συνετελέσθη ἤδη μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ πρώτου ὅρου τῆς οἰκουμενιστικῆς Ἒγκκυκλίου τοῦ 1920, ἤτοι τήν ἀποδοχήν τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ).


Σ’ αυτό το δρόμο βέβαια, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα η αληθινή Πίστη. Η μία και μοναδική. Η σπίθα που δεν θα σβήσει ποτέ. Η Πίστη μας. Αυτή που γνωρίζουμε. Αυτή που ζούμε και αναπνέουμε.  Η Ορθόδοξη Ομολογία και η Αποστολική Διαδοχή.
Αλλά, όπως έχουμε, επίσης, ξαναγράψει, είναι τόσον ὀλίγοι καί τόσον ἀδύνατοι (κατά κόσμον) αὐτοί πού τήν ὑπερασπίζονται που δεν εἶναι πια σε θέση να προβάλουν ἀποτελεσματική αντίσταση και να ανατρέψουν καταστάσεις. Και τόσο δυσδιάκριτη ἡ δράση των, ώστε ελάχιστοι πλέον έχουν τη δυνατότητα να την βλέπουν.
Και ἀπό τήν ἄλλη πλευρά είναι ακριβώς αυτοί που δεν θα ησυχάσουν αν δεν εξαφανίσουν εντελώς από προσώπου γης τήν Ὀρθόδοξο Πίστη, ὅπως μάταια νομίζουν. Καί γνωρίζουν πολύ καλά ότι το γνήσιο ποίμνιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τους ελάχιστους αρχιερείς, ιερείς και πιστούς, τό ὁποῖο παραμένει στήν ἀλήθεια, δηλαδή στήν Ὀρθόδοξη Ὁμολογία καί τήν Γνήσια Ἀποστολική Διαδοχή, δέν τό ἀγγίξουν οἱ «κατηγορίες» τῆς «πολυδιασπάσεως», διότι ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος ‘Εκκλησία, ὅσοι καί ἄν φύγουν ἀπ’ Αὐτήν, εἶναι καί παραμένει ἡ συνέχεια τῆς ΜΙΑΣ, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας,. Οὔτε καί καμμιά ἁρμοδιότητα ἀναγνωρίζει ἡ Γνήσια ‘Ορθόδοξος Ἐκκλησία στήν Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία νά «ἀποφαίνεται» καί νά «ἀποφασίζη» γιά τά μυστήριά Της, ἀφοῦ αὐτή («η Ν.Ε.) «ως περιπεσοῦσα εἰς τήν σχισματοαίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν ἔχει καμμίαν σχέσι μέ τήν Κιβωτό τῆς Χάριτος πού εἶναι ἡ Γνησία ‘Ορθόδοξος Ἐκκλησία.      

Διότι ποιός δέν γνωρίζει πλέον, ὅτι ἡ Ν.Ε. παρερμηνεύοντας ή μάλλον ερμηνεύοντας ανάλογα με το συμφέρον τους, δηλαδή τις υποδείξεις των γνωστών – άγνωστων σκοτεινών δυνάμεων τον ΛΗ’ Κανόνα της Πανθέκτης Συνόδου, σύμφωνα με τον οποίο «τοις πολιτικοίς και δημοσίοις τύποις και η των εκκλησιαστικών πραγμάτων τάξις ακολουθείτω», πέταξε κυριολεκτικά στον κάλαθο των αχρήστων αποφάσεις (σχετικές με την αλλαγή του ημερολογίου) Πανορθοδόξων συνόδων, καθώς και θέσεις πολλών Αγίων, τους οποίους (για την ώρα) «γιορτάζουν» ακόμη και «δοξολογούν» στις Εκκλησίες τους, καί δἐχθηκε ἤδη ἀπό τό 1924 ἐμπράκτως τόν Οἰκουμενισμό, καί πλέον κινεῖται εἰς τόν χῶρον αὐτοῦ.

Γιατί τά κάμνει, ὅμως, ὅλα αὐτά; Καί γιατί προβαίνει σέ τέτοιες, ὅπως ἡ παραπάνω πού ἀναφέραμε ἐνέργεια. Γιατί πλησιάζει η ώρα νά ἀποκαλυφθῆ πλήρως ἡ μεγάλη προδοσία, όπου ψευδο-αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, πλήθος κληρικών και μυριάδες πιστών, τους οποίους σέρνουν ανυποψίαστους ως πρόβατα επί σφαγή, θα κηρύξουν δημοσία πλέον, αὐτό πού ἔγινε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς προδοσίας. Νά παραδώσουν τήν Πίστη τους στα χέρια των Αντιχρίστων.


Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε η πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια στο Βατικανό, ούτε η -εκ νέου- υπενθύμιση για το «κλείσιμο» μιας άλλης σημαντικής επίσκεψης, αυτής του Πάπα Βενέδικτου 16ου στην Κωνσταντινούπολη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, στις 30 Νοεμβρίου 2006, ούτε κι’ αυτά που διαδραματίζονται την τελευταία περίοδο στο εσωτερικό της χώρας, με αποκορύφωμα τον επιχειρούμενο διαχωρισμό κράτους -  Εκκλησίας, όπου μερίδα της τελευταίας (νεοημ.) συμφωνεί δημοσίως με αυτόν (!) (Σ.Σ. βλ. δηλώσεις στον Τύπο, περί «βελούδινου διαζυγίου» κ.λ.π.).

Όλα εξελίσσονται σύμφωνα με προδιαγεγραμμένο σχέδιο, το οποίο γνωρίζουμε, έχουμε αναπτύξει λεπτομερώς από τα έντυπα της Ιεράς Μητροπόλεως Μ&Λ και βιώνουμε καθημερινά. Σχέδιο που εφαρμόζουν πιστά οι εντολοδόχοι της νεοημερολογίτικης κρατούσας Εκκλησίας και όχι μόνο. Εκείνοι που είναι υποταγμένοι σε ξένα κέντρα εξουσίας και εκτελούν κατά γράμμα τα προστάγματά τους. Και δυστυχώς είναι πολλοί.

Η ενέργεια αὐτή τῆς Ν.Ε. ήταν αναμενόμενη. Καί ἦταν ἀναμενόμενη, διότι αὐτό ἀπεκάλυπταν τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (τοῦ παγχριστιανικοῦ καί πανθρησκειακοῦ) , σύμφωνα μέ τά ὁποῖα δέν μπορεῖ νά προοχωρήση τό πρόγραμμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄν δέν ξεκαθαρίση τό τοπίο. Ἄν δέν ὑπαχθοῦν ὅλοι οἱ «παλαιοημερολογῖτες» ὑπ’ αὐτούς. Καί ἄν δέν παύση νά ἀκούεται ἡ φωνή τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.  Πρέπει κατά τούς οἰκουμενιστάς νά φιμωθῆ κάθε ἀντίστασις. Προπάντων νά σταματήση κάθε ἀντίδρασις ἐκ μέρους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί παρ’ ὅλο πού εκπλαγήκαμε, διά τόν τρόπο, πού θέλησαν νά προχωρήσουν τά σχέδιά τους, (περιμέναμε κάποιες ἐνέργειες, ἀλλά εκτιμούσαμε ότι αυτές θα γίνονταν με περισσότερο «τακτ» και όχι μέ τοιαύτην θρασύτητα), ὅμως δέν μποροῦμε νά μή σχολιάσουμε ὡς δόλια τήν ἐνέργεια. Καί τούς ρωτᾶμε. Οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς τούς ὁποίους θεωρεῖ ἀνυπάρκτους, δικά τους παιδιά δέν εἶναι; Ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμό, ἄμεσα ἤ ἔμμεσα, δέν προέρχονται; ‘Από ἐκεῖ δέν ἕλκουν τίς χειροτονίες τους; Πῶς τώρα ζητοῦν νά τούς ξαναβαπτίσουν, νά τούς ξαναχειροτονήσουν, κλπ;


Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους, που έχουν εκπέσει από την Ορθοδοξία καί κινοῦνται στόν χῶρο τῆς Παναιρέσεως, που αμφισβητούν την Ορθοπραξία, τα μυστήρια της Εκκλησίας, τις εορτές, τις αργίες, τις νηστείες και πολλούς αγίους τους οποίους και θέλουν να καταργήσουν το συντομότερο δυνατόν; Αφού καταπατούν έτσι ασυνείδητα θεσμούς και αξίες, είναι δυνατόν να διστάσουν καί σ’ αὐτό τό θέμα Ασφαλώς όχι. Γι’ αυτό και όσοι γνωρίζουν τη δράση τους, τα πιστεύω τους και τις επαναστατικές τους ιδέες (τόν οἰκουμενιστικό τους οἶστρο) στα ζητήματα της Εκκλησίας, ούτε τους σέβονται (ως κληρικούς) ούτε τους εκτιμούν, αλλά ούτε και τους φοβούνται.

Ασφαλώς, ούτε κι’ εμείς, οἱ ἔστω ὀλίγοι, τό «μικρόν ποίμνιον» τους φοβόμαστε, αφού η εξουσία τους είναι καθαρά κοσμικής φύσεως και ουδεμία σχέση έχει με την εξουσία του «λύνειν και δεσμείν» που έδωσαν οι Απόστολοι στους συνεχιστές του έργου τους. Ας πάρουν λοιπόν όποιες αποφάσεις θέλουν, εἴτε διά τούς ἐξ’ αὐτῶν προερχομένους «παλαιοημερολογίτες» ( δικό τους εἶναι τό θέμα), εἴτε γιά τήν Γνήσια Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Μας είναι αδιάφοροι. Δέν μᾶς ἀπασχολοῦν πλέον αὐτοί αυτοί και τα σχέδιά τους. Ούτε την πίστη μας κλονίζουν, αλλά ούτε και να μας «βάλουν στο χέρι» μπορούν για να μας γκρεμίσουν από την Ορθοδοξία, την Πίστη των πατέρων μας. Η απάντηση ἡ δική μας, (ἀφοῦ ἀρνοῦνται πεισμόνως ἐπί ὀγδόντα τόσια χρόνια ἕναν πραγματικό ἐν ἀγάπῃ καί ἀλήθεία θεολογικό διάλογο ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος) ἡ ἀπάντηση τοῦ γνησίου ὀρθοδόξου πληρώματος, είναι μία: Αγώνας μέχρις εσχάτων! Για να κρατήσουμε την Ορθόδοξη Ομολογία, την Αποστολική Διαδοχή, τις Παραδόσεις μας!! Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, απειλές και νέες δοκιμασίες!!!


ΥΓ1: Αλήθεια, πως αισθάνονται μερικοί ρασοφόροι και οι συνεργάτες τους, που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν μαζί μας και παρίσταναν τους Γνήσιους Ορθόδοξους, αλλά παράλληλα άνοιγαν την «κερκόπορτα» στους εχθρούς της Ορθής Πίστης; Αισθάνονται δικαιωμένοι τώρα που ἐπιχειροῦν οι «βάρβαροι» νά εἰσέλθουν ἐντός τῶν τειχῶν» και καταστρέφουν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους; Αυτό ήθελαν; Πέτυχαν τον σκοπό τους; Ανεκτίμητες οι υπηρεσίες που προσέφεραν και ανάλογη πρέπει να είναι η ανταμοιβή τους. Διότι αυτό που κατόρθωσαν δεν μπόρεσαν να το επιτύχουν αιώνες μέχρι σήμερα όλες οι δυνάμεις του σκότους μαζί! Ας περάσουν λοιπόν τώρα να εισπράξουν τα …τριάντα αργύρια. Άξιος ο μισθός τους (!)

ΥΓ2: Όσον αφορά αυτούς που εξαπατήθηκαν (από τους παραπάνω), έχουν αντιληφθεί άραγε, έστω και τώρα, ότι τους παρέσυραν και τους χρησιμοποίησαν πατώντας πάνω στις φιλοδοξίες και στην αλαζονεία τους ή ζουν ακόμα στον …κόσμο τους, νομίζοντας μάλιστα ότι έχουν επιτελέσει θεϊκό έργο με τη συμμετοχή τους στα δύο τελευταία -και καθοριστικά- σχίσματα της Γνήσιας Ορθοδόξου Εκκλησίας;