«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀν­τί­χριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὅ­θεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. Ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰ γάρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἄν μεθ’ ἡμῶν· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσί πάντες ἐξ ἡμῶν» (Α΄ Ἰωάν. Β 18-19).

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ

Κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἔτους 1996, κατά τήν ἑσπερινήν ἐπίσημον σύναξιν, ὁ ὁμιλητής ἐχαρακτήρισεν τήν σχισματοαιρετικήν παράταξιν τῶν πέντε ἐκείνων Ἐπισκόπων ὡς τήν «ἀρχήν ὠδίνων διά τήν Ἐκκλησίαν»! Τό γεγονός ἐξένισεν τινάς ἐκ τῶν Ἐπισκόπων, ἀπορήσαντας, «μά τί ἄλλο χειρότερο μπορεῖ νά γίνη;». Ἡ ἔνστασις ἀπορία ἦτο καλοπροαίρετος, ἀλλά δυστυχῶς «αἱ ὡδῖναι» ἤδη εὑρίσκοντο εἰς νέαν φάσιν, ἀφοῦ μετά τό 1995, δέν διεκόπησαν κἄν μίαν ὥραν!

Εἶναι γνωστόν ὅτι ὁ τότε Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἀπ' ἀρχῆς τῶν σκανδάλων τῶν πέντε (1991), ἀναμφισβητήτως ἦτο εἷς ἐκ τῶν πρώτων, οἱ ὁποῖοι ηὐνόησαν τήν περί «νεοεικονομαχίας» ἱερόσυλον στάσιν, προκειμένου νά ἐπιβάλουν τήν χειροθεσίαν ὡς δῆθεν πραγματικόν γεγονός, ἐξῆλθεν δέ ἐκείνης τῆς ὁμάδος, μόλις ὀλίγον πρίν κηρυχθῆ καί ἐπισήμως τό σχίσμα ὑπό τῶν πέντε! Ὁ λόγος τῆς ἐξόδου του δέν ἦτο καθόλου ἀγαθός, ἀφοῦ μέ τήν παρουσίαν του μεταξύ τῶν τότε Μακαριωτάτου Ἀνδρέου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, ἐσκόπει εἰς τρία τινά: α) Νά λάβη τά δευτερεῖα εἰς τήν Ἱεραχίαν καί χρισθῆ ὡς ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. β) Νά ἐλέγχη τούς θεολόγους καί ἐν ἀνάγκη τούς κηρύξη ὡς «εἰκονομάχους», ἐάν ἤθελον ἐμποδίσει τά σχέδιά του. γ) Νά περιθωριοποιήση καί ἐξαναγκάση παντί σθενεῖ καί τρόπω εἰς παραίτησιν τόν τότε Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί λάβη αὐτός τήν θέσιν του.

Τά ἀνωτέρω καί πρό πάντων ἡ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ κατά τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ καί μέσω αὐτῆς ἡ προσβολή καί ἀκύρωσις τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπεδείχθη ὅτι ἦτο ὁ ἀπόλυτος σκοπός του, ἐνῶ χεῖρον αὐτοῦ βλάσφημος ἦτο καί παρέμεινεν ὁ ποτέ «Ἀργολίδος» κ. Παχώμιος! Ἡ καταχθόνιος συμπεριφορά τοῦ τελευταίου, ἀπό τό 1974, ἐξεπέρασεν κάθε μέτρον καί δέν χωρεῖ εἰς οὐδεμίαν λογικήν.

Ὁ τότε λοιπόν, ὡς «μέγας ὁμολογητής» φερόμενος, κ. Νικόλαος, ἤδη φθίνοντος τοῦ 1995 διενοήθη νά ἐξασφαλίση δεύτερον ἐγκόλπιον!.., ἐνῶ τό 1996, μεσούσης τῆς κρίσεως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας, τήν ὁποίαν ἐπεχείρουν νά καταλάβουν οἱ πέντε καί ἐκτοπίσουν τόν τότε ὁμολογητήν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, εἰσηγήθη νά παραδοθῆ ἡ Ἱερά Μονή Παναγίας εἰς τόν σχισματοαιρετικόν «Ἀττικῆς» Ματθαῖον Μακρῆν, διότι «ἡ πλειονότης τῆς Ἀδελφότητος ἐπρόσκειτο εἰς ἐκεῖνον!..». Ἠκολούθησεν ἀδιέξοδον εἰς τάς σχέσεις του μετά τοῦ Μακαριωτάτου μέ ἀφορμάς, ἀφ' ἑνός μέν ὅτι «οἱ θεολόγοι, τούς ὁποίους ὁ Μακαριώτατος δῆθεν ἐκάλυπτεν, ἦσαν «νεοεικονομάχοι», ἀφ' ἑτέρου δέ ὅτι ὁ ἴδιος ἦτο «αἱρετικός»!!!

Καίτοι ὁ κ. Νικόλαος κατησχύνθη δι' ἀμφότερα, δέν παρητήθη τῶν σχεδίων των καί μετά τό 1997, ὅτε παρά τάς ἀντιδράσεις του, συνῆλθεν ἡ Ἱερά Σύνοδος καί ἀπεφάσισεν τήν κατά τῶν πέντε Κανονικήν διαδικασίαν, βάσει τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας. Καίτοι ἐξεδόθη ἡ σχετική ἀπόφασις (Ι. Σ. τ. Ἱ. 3005/18.6.1997, (Κ.Γ.Ο. Τόμος 42ος 1997 σελ. 195 κ.ἑ.), καί διετυπώθη συγκεκριμένον κατηγορητήριον κατά τῶν πέντε, ὡρίσθη Ἀνακριτής καί ἐζητήθη νά γνωματεύσουν ἐπ' αὐτοῦ ὅλοι οἱ θεολόγοι, δυστυχῶς, δέν ἐπροχώρησεν κανέν θέμα καί οὐσία περιυβρίσθη καί ἐβεβηλώθη ἡ ἀνωτέρω ΟΜΟΦΩΝΟΣ ΠΡΑΞΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Αἰτία, ὁ προκύπτων ὡς ἐκπρόσωπος τῶν πέντε εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον κ. Νικόλαος! Παραλλήλως, ὁ κύκλος τῶν πανταχόθεν ἐγκαθέτων, ἤθελεν νά ἐλέγχουν τά πάντα, ὥστε νά προχωρήση ἡ ὁλοκληρωτική προδοσία Συνοδικῶς καί κατ' ἀπόλυτον συνέχειαν τῆς προδοσίας τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν τοῦ 1995! Πρός τοῦτο ἄκρως ὑποκριτικῶς ἐπεχείρησαν νά προβάλουν καί νέον διάλογον περί ἑνώσεως μετά τῶν Φλωρινικῶν!..

Ὅλα αὐτά ἐθίγησαν εἰς ἑτέραν ἑσπερινήν ὁμιλίαν, ὑπό τοῦ ἰδίου ὁμιλητοῦ, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας 1997 εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν Θεσσαλονίκην. Τοῦτο ἀκριβῶς τό γεγονός ἐσήμανεν τόν ἔσχατον διωγμόν κατά τοῦ ὁμιλητοῦ, τόσον ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, κ.κ. Καλλινίκου, Σαραντοπούλου καί Ἀθανασίου Σακαρέλλου, ὅσον καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν κ.κ. Δημ. Κάτσουρα καί Μαξίμου Χαραλάμπους Τσακίρογλου ὡς καί ἄλλων… Παραλλήλως ἐκβιάζεται ὡς αἱρετικός ὑπό τῶν ἰδίων καί ὁ Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ὅστις ὅμως ἐνδίδει καί μεταβάλλεται εἰς σύμμαχον καί ὄργανόν των!

Τά σχέδια, τά ὁποῖα ἐξελίσσονται πλέον πιό συστηματικῶς, ἦσαν νά τεθοῦν ἐκτός ἀγῶνος καί ὅσοι ἐκ τῶν Ἐπισκόπων, Κληρικῶν, καί Λαϊκῶν ἰδιαιτέρως δέ ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Χρ. Γκουτζίδης, ἐγίνοντο ἐμπόδιον εἰς τήν προδοσίαν των, ἡ ὁποία θά ἐγίνετο πρᾶξις μέ δεδομένην τήν «κοινήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν Φλωρνικῶν καί «Ματθαιϊκῶν ἐκ τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς! Δηλαδή τῶν μέν Φλωρινικῶν διά τῆς ὑπ' ἐκείνων χειροτονίας τοῦ Ἀκακίου Παπᾶ τό 1960, τῶν δέ «Ματθαιϊκῶν» διά τῆς «χειροθεσίας» τοῦ 1971! Αὐτό ὅμως, ἦτο ἀδύνατον νά πραγματοποιηθῆ μέ τήν ἐνεργόν καί ζῶσαν παρουσίαν τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων, διό ἐμεθοδεύθη καταχθόνιος διωγμός των.

Ἔξω λοιπόν ἀπό τήν ἐνεργόν δράσιν εἰς τόν Ἱερόν τῆς Ἐκκλησίας Ἀγώνα, ἔξω καί ἀπό τόν Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, ὁ Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος, ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης καί πᾶς ἕτερος, ὁ ὁποῖος ἤθελεν ἀποτελέσει πρόσκομμα εἰς τά κατεπείγοντα σχέδια τῆς ἐσχάτης προδοσίας των. Ἐν προκειμένω ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ νά ὑπακούση εἰς τά σχέδιά των καί νά τά ὑλοποιήση ὁ ἴδιος ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας!.. Ἐν τέλει εὑρέθησαν ἔξω ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Σεβ/τος κ. Κήρυκος, ἔξω καί ἀπό τό Δ.Σ. τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. τά ἱδρυτικά μέλη ἤτοι οἱ Σεβ/τοι Κήρυκος, Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος καί θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης. Καί ὄχι μόνον αὐτά! Ἠκολούθησαν ληστρικῶ τῶ τρόπω «ἀργίαι», «ἀφορισμοί» καί «καθαιρέσεις» κατά τῶν ἰδίων προσώπων καί νέκρωσις κάθε ἀγῶνος Συνοδικοῦ ἤ καί μέσω τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε!

Τυφλόν καί ἄβουλον ὄργανον, ὅπως ἐκ τῶν πραγματικῶν γεγονότων προκύπτει, ὁ Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἡγεῖται εἰς ὅλας τάς ληστρικάς ἐνεργείας κατά τῶν ὀρθοδόξων, τόν δέ Φεβρουάριον τοῦ 2002 γίνεται στόμα καί φωνή τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν ἐγκαθέτων ἐκπροσώπων των (τούς ὁποίους προανεφέραμεν), καί εἰς τήν Σύνοδον τῆς 14/27 Φεβρουαρίου 2002 ἀναγινώσκει μίαν «εἰσήγησιν» τῶν ἐγκαθέτων, ἄκρως ἀνόητον καί αἱρετικήν, ἡ ὁποία κατέληγεν εἰς τό «ἐδῶ καί τώρα, νά ἀφορισθῆ ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης»! Καί ὦ τοῦ «Δαιμονικοῦ θαύματος»! Ἡ «ἱερά σύνοδος τῆς ἱεραρχίας», δηλαδή τό Καϊαφικόν συνέδριον τῶν ἀνόμων, «ἀφώρισεν» τόν θεολόγον!..

Τό ἑπόμενον ἔτος τόν ἴδιον μῆνα, ἀναγκάζεται εἰς καταχρηστικήν, Ἀντικανονικήν καί ἄκρως ἱερόσυλον «παραίτησιν» ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας ὑπέρ τοῦ «Πειραιῶς» κ. Νικολάου!.. Τοῦτο ἐσήμανεν ὅτι ἡ προδοσία εἶναι τετελεσμένη ἐν τῶ προσώπω τοῦ κ. Νικολάου, μέσω καί διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος, ἐνῶ ξεφυτρώνει σάν δηλητηριῶδες μανιτάρι καί ἡ ἀποσιωπουμένη ἀπό τό 1974 «ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ» τοῦ «Ἀργολίδος» κ. Παχωμίου! Κατ' ἀμφότερα τά κείμενα ἡ Ἀποστολική Διαδοχή των προέρχεται μέσω τῆς χειροθεσίας, ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς καί δι' αὐτῆς ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Οὕτως ὅμως δέν τούς ἀπέμεινεν οὔτε Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία, οὔτε Ἀποστολική Διαδοχή! Πλέον τόν λόγον τότε εἶχεν ὁ ἀποβιώσας Χριστόδουλος, σήμερον δέ ἔχει ὁ κ. Ἱερώνυμος, ὅστις ὑποχρεοῦται, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, νά «μαντρώση» ὄχι μόνον τούς Νικολαΐτας, ἀλλά τό σύνολον τῶν διαφόρων παρατάξεων καί «ἐκκλησιῶν» τοῦ παλαιοῦ, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ καί δηλώνουν ὅτι ἔχουν τήν Ἀποστολικήν των Διαδοχήν ἐκ τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, δηλαδή ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ μετά τοῦ ὁποίου πάντοτε εἶχεν κοινωνίαν ἡ ἐν Διασπορᾶ Ρωσική Σύνοδος.

Ταῦτα ἐν περιληπτικῆ εἰσαγωγικῆ ἀναφορᾶ, εἰς τά πραγματικά γεγονότα, τά ὁποῖα οἱ Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μοναχοί καί Λαϊκοί, μέ πρωτόγνωρον Ὑπομονήν, Ἀγάπην ἀλλά καί ΕΠΙΜΟΝΗΝ ἀντιμετώπισαν μή παρεκκλίναντες οὐδ' ἐπί στιγμήν θερμῶς νά ΖΗΤΟΥΝ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝ, ΙΚΕΤΕΥΟΥΝ, ΕΙΣΗΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΖΟΥΝ πρός ἕναν Διάλογον Συνοδικόν διά τήν ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΟΛΩΝ, διότι ὁ Κύριος «πάντας θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».

Εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 492/2/15.12.2008 (π.ἡ.) τελευταίαν ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ, προτάσσεται ἡ προηγηθεῖσα Πρότασις Ἔκκλησις (Α.Π. 483/15.9. 2008) καί ἀκολουθοῦν σειρά ἀποσπασμάτων ἐξ ἐπισήμων ἐγράφων κειμένων, εἰς τά ὁποῖα οὐδόλως ἀνταπεκρίθησαν οἱ περί τόν κ. Νικόλαον, ἐνῶ ἐσκληρύνθησαν καί καταχρηστικῶς διέπραξαν ἀντιχριστιανικάς, ἀντικανονικάς καί ἀντορθοδόξους πράξεις, αἱ ὁποῖαι χαρακτηρίζονται καί ὡς βανδαλισμοί κατά τῆς Ἐκκλησίας!

Τά ἀποσπάσματα, τά ὁποῖα ἀκολουθοῦν ἐπιβεβαιοῦν τοῦ λόγου τό ἀληθές, καί πρό πάντων ὅτι δέν διενοήθησαν ποτέ νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τάς Προτάσεις, Ἐκκλήσεις καί παρακλήσεις δι' Ἀγάπην, Ὁμολογίαν καί Ἑνότητα ἐν τῆ Ἐκκλησία.

Πιστεύομεν πώς ἄν ἡ πίστις μας καί ἡ ἀγάπη μας ἦσαν περισσότερον θερμαί, θά εἶχεν εὐλογήσει αὐτάς τάς προσπαθείας ὁ Κύριος, δι' αὐτό παρακαλοῦνται ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησίαν καί εἶναι ζῶντα Αὐτῆς μέλη, ἀλλά καί οἱ ἐκτός Αὐτῆς, νά προσευχηθοῦν διά νά μᾶς ἐλεήση ὅλους ὁ Κύριος Ἀμήν.

Ἐλευθέριος Χρ. Γκουτζίδης

 
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176

Α.Π. 492

Ἐν Κορωπίω τῆ 2/15 Δεκεμβρίου 2008

Πρός τούς πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρας καί Ἀδελφούς κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Ταράσιον, Γαλακτίωνα κ.λπ.

Θέμα: ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΑΓΑΠΗΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΩΣΙΝ

Ἀμέσως σχετική: Ἡ ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 483/15.9.2008 προηγηθεῖσα.

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, κατ' ἀρχάς σᾶς ὑπομιμνήσκομεν τήν ὡς ἄνω τελευταίαν σχετικήν «ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ» μας, εἰς τήν ὁποίαν, δυστυχῶς, δέν ἠθελήσατε νά ἀνταποκριθῆτε ὡς ἀπολύτως πιστεύομεν ὅτι εἴχετε χρέος καί καθῆκον. Ὡστόσον αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός δι' ἡμᾶς ἀπετέλεσεν μίαν εὔγλωττον καί κραυγαλέαν ΑΡΝΗΤΙΚΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ἐκ μέρους σας!.. Ἕνεκα τῆς ἀπαραδέκτου αὐτῆς σιωπῆς σας, ἀνοίγομεν παρένθεσιν καί παραθέτομεν καί πάλιν τήν ὑπ' ἀριθμ. 483/15.9.2008 «ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ…» μας:

«ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176

Α.Π. 483

Ἐν Κορωπίω τῆ 15 Σεπτ. 2008 (π.ἡ.)

ΠΡΟΣ τούς πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρας καί Ἀδελφούς κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Ταράσιον, Γαλακτίωνα, κ.λπ.

ΘΕΜΑ: Πρότασις ἔκκλησις πρός διάλογον ἀγάπης ἐν ἀληθεία πρός ἕνωσιν ὅλων ἐν τῆ Ἐκκλησία.

Ἀγαπητοί, ἡ ἐλαχιστότης μου, ἐκφράζουσα καί τούς κατά τόπους Ἀρχιερεῖς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, α) Μπανκάου Ρουμανίας Κασσιανόν, β) Βράντσεα Ρουμανίας Γερόντιον, γ) Κένυας Ἀφρικῆς Ματθαῖον, δ) Κιέβου Οὐκρανίας Σεραφείμ καί ε) Κιτίου καί πάσης Κύπρου Παρθένιον, χάριτι Χριστοῦ προάγομαι, ὅπως διά τῆς παρούσης ποιήσω ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ δι' ἕναν σοβαρόν διάλογον Ἀγάπης ἐν Ἀληθεία, ἴνα ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θεραπεύση δι' ἡμῶν τά ἀπό μακροῦ χρόνου ἐκκρεμοῦντα λίαν σοβαρά θέματα, τόσον ἀπό ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ἐν γένει ἀπόψεως καί ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ τοῦ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ, ἀλλά καί ἰδιαιτέρως τά φλέγοντα θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ὡς καί αὐτό τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Παρακαλοῦμεν, ὅπως ἐντός ἑνός μηνός ἀπό λήψεως παρούσης εὐαρεστηθῆτε νά μᾶς γνωρίσητε τάς ἐν τοῖς προκειμένοις θέμασι προθέσεις σας, πάντοτε μέ γνώμονα καί κριτήριον τήν διακονίαν πρός τήν Μητέραν Ἐκκλησίαν καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν μας.

Φρονοῦμεν καί πιστεύομεν ὅτι δέν ὑπάρχει χρόνος διά παραπλανητικάς προφάσεις, ἀλλ' ἐπείγει ὅπως, ἐν ἀληθεῖ ταπεινώσει, ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πληρώματος Αὐτῆς, καί τῶν ἰδίων ἡμῶν ψυχῶν.

Διατελοῦμεν ἐν ἀγάπη Χριστοῦ καί ἀναμονῆ ἀπαντήσεώς σας.

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ

Ἐπανερχομένη ἡ ἐλαχιστότης μου διά τῆς παρούσης κατ' ἀρχάς, σημειώνω καί ὑπογραμμίζω ὅτι καί πάλιν ΕΚΠΡΟΣΩΠΩ καί ΕΚΦΡΑΖΩ τούς Σεβ/τους Ἐπισκόπους τῶν κατά τόπους Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι τούς: α) Σεβ/τους Μπανκάου κ. Κασσιανόν καί Βράντσεα κ. Γερόντιον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, β) τόν Σεβ/τον Κένυας κ. Ματθαῖον, γ) τόν Σεβ/τον Κιέβου κ. Σεραφείμ καί δ) τόν Σεβ/τον Κιτίου κ. Παρθένιον.

Ἀγαπητοί, καί τῶν τελευταίων τούτων ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΕΚΚΛΗΣΕΩΝ, γνωρίζετε ὅτι προηγήθη μία ΜΑΚΡΑ σειρά ἐγγράφων Ἐκκλήσεων δι' ἀγάπην καί ἑνότητα διά καί ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἐνῶ οὐδόλως ἀπεσιωπήθησαν καί τά μεγίστης σημασίας Κανονικά, θεσμικά καί πρό πάντων Δογματικά Θέματα, τά ὁποῖα, ὡς μή ὠφείλατε, ἐγείρατε φθινούσης τῆς τελευταίας δεκαετίας τοῦ 2000 καί ἐκορυφώσατε κατά τήν πρώτην τοιαύτην ἀμέσως μετά τό 2000! Δυστυχῶς, παρά τήν ἐπί ἔτη μακράν αὐτήν σειράν ἐπισήμων ἐγγράφων μας, δέν κατέστη δυνατόν ἐκ μέρους σας, ἔστω καί στοιχειωδῶς, νά ἀνταποκριθῆτε ὅπως εἴχατε χρέος.

Πρίν παραθέσωμεν ὀλίγας ἐκ τῶν πολλῶν Ἐκκλήσεων Παρακλήσεων δι' ἀγάπην καί ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, εἰς τάς ὁποίας ἐπανειλημμένως κατεγράφησαν καί τά ἐκκρεμοῦντα φλέγοντα θέματα, θά παρακαλέσωμεν νά ἀνοίξετε τούς Τόμους τοῦ «Κ.Γ.Ο.», οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται εἰς τό σχίσμα τῶν πέντε, διότι εἶναι ἀπαραίτητον, προκειμένου νά διαπιστώσετε ὅτι τό σχίσμα σας εἶναι ἀπολύτως ἴδιο μέ ἐκεῖνο τῶν πέντε, ἤ μᾶλλον, εἶναι συνέχεια καί προέκτασις ἐκείνου, ἀφοῦ ἔχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τάς ἰδίας αἰτίας καί σκοπούς! Συγκεκριμένως, παρακαλεῖσθε νά ἀνοίξετε τούς τόμους τοῦ «Κ.Γ.Ο.» ἀπό τό 1995 καί ἑξῆς, διότι εἶναι λίαν διαφωτιστικά πολλά ἐκ τῶν δημοσιευθέντων κειμένων, τά ὁποῖα φωτίζουν τό παρόν καί κατελέγχουν τήν χείρονα πασῶν τῶν προηγουμένων προδοσίαν.

Εἰδικῶς ἐκ τοῦ Τόμου 1995, δέον νά ἀναζητήσετε τά κείμενα τῶν σελίδων: 131157, 227230, 259272, 336338, ἐκ τοῦ Τόμου 1996 τάς σελίδας: 3536 καί 3748, 6771, 9091, 102104, 195213 καί ἐκ τοῦ Τόμου 1997 τάς σελίδας: 7584, 195199, κ.λπ…

Τό πνεῦμα ὅλων αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν καί ἐξαιρετικῶς ὁμολογιακῶν κειμένων μᾶς διακατέχει ἰδιαιτέρως, καί μέχρι σήμερον, διό καί σᾶς παρακαλοῦμεν ἔστω καί τώρα, νά ἐπιδείξετε τήν ἀπαραίτητον συνέπειαν, διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, αὐτό ἀπαιτοῦν οἱ καιροί καί ἡ σωτηρία μας ἐν Χριστῶ.

…

Ἀγαπητοί, κατ' ἀρχάς σᾶς γνωρίζω ὅτι ὡς ἐλάχιστοι διάκονοι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὑποχρεούμεθα νά ἔχωμεν ἀνοικτάς πάντοτε καί πρός πάντας τάς πύλας Αὐτῆς, ἴνα ὅστις καί ὅταν ἐλευθέρως καί κατ' ἐπίγνωσιν θελήση νά εἰσέλθη ἐντός Αὐτῆς νά μήν παρακωλυθῆ. Ἰδιαιτέρως ὅμως διά τῆς παρούσης κρίνομεν σκόπιμον νά σᾶς ὑπενθυμίσωμεν ὅτι τά κατά τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καταχθόνια σχέδια, λίαν ἐγκαίρως (1998) ἐπεσήμανεν ὁ Πανοσιολογιώτατος π. Ἀμφιλόχιος, ὅστις ἐζήτησεν ἀμφότερα νά ὁμολογηθοῦν διακηρυχθοῦν Ἱεροσυνοδικῶς! Αὐτό ὅμως τό γεγονός ἐσήμανεν τόν ἐκ μέρους σας ἔσχατον διωγμόν του!.. Ἀλλά καί ἐάν ἐλαμβάνετε ὑπ' ὄψιν, ὅσα ἀπό τό 2001 σᾶς ἔγραψεν ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Πανάρετος, ἠθέλατε ἀποφύγει αὐτήν τήν ἐσχάτην πτῶσιν!.. Φεῦ ὅμως τά σκοτεινά κέντρα, διά τῶν ἐγκαθέτων ἐκπροσώπων των, σᾶς ἐπάταξαν καί σᾶς ἐπέφερον ἀορασίαν, κώφευσιν καί νέκρωσιν τοῦ νοός!..

Χάριν συντομίας παραλείπομεν τήν ἀναφοράν εἰς τήν μετά τό 1997 καί μέχρι τό 2000, κατ' ἐξοχήν ἀθλίαν περίοδον, τήν ὁποίαν προεκάλεσαν οἱ κ.κ. Μάξιμος Τσακίρογλου καί Δημήτριος Κάτσουρας μετά τῶν Φλωρινικῶν κ.κ Καλλινίκου Σαραντοπούλου καί Ἀθανασίου Σακαρέλλου… διά νά ἔλθωμεν εἰς τό 2001, ὅτε ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κυρός Πανάρετος, ἐν πολλοῖς συνέτριψε πολλά ἐκ τῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας σχεδίων, τῶν μόλις ἀναφερθέντων, εἰς τά ὁποῖα ὅμως, δυστυχῶς, παρεσύρθησαν καί ἐπαγιδεύθησαν τόσον ὁ τότε Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, ὅσον καί ἡ πλειονότης ἐκ τῶν Ἀρχιερέων.

Καί ἀρχόμεθα μέ τάς Κανονικάς καί Ἐπισήμους γραπτάς Ἀρχιερατικάς παρεμβάσεις τοῦ Μακαριστοῦ κυροῦ Παναρέτου. Οὗτος ὁ ὁμολογητής Ἀρχιερεύς κυρός Πανάρετος, κατά τήν συνεδρίαν τῆς Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας κατά τήν 30ήν Ἰανουαρίου 2001, μέ τό ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 30 ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον κατέθεσεν εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον προσωπικῶς καί ἐδημοσιεύθη εἰς τήν «Ο.Π.» (Τόμος 2001 σελ. 142144), κατονομάζει καί συγκεκριμενοποιεῖ τά πρός ἐξέτασιν ἐπείγοντα Κανονικά καί Δογματικά θέματα, γράφων ἐπί λέξει:

«Μακαριώτατε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί, Εὐλογεῖτε,

Ὅσο μποροῦσα πιό σύντομα, ἔχω καταγράψει ἐδῶ τίς σκέψεις μου, πού πιστεύω ὅτι πρέπει νά τίς θέσω εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον, διότι ἄν ὡς Ἀρχιερεύς σιωπήσω θά εἶμαι ἀναπολόγητος…

Παρακαλῶ νά ἐξετασθοῦν ἀπό τήν ἀρχή τά θέματα:

1) Τό θέμα πού ἀφορᾶ τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας, δηλαδή οἱ ἀντικανανικότητές τους, τό σχῖσμα τους, οἱ βλασφημίες τους, σύμφωνα μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 3005/18.6.1997 ὁμόφωνον Κανονικήν καί δικαίαν ὁμολογιακήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας…

2) Τό θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ τούς Φλωρινικούς…………………

3) Τό θέμα τῶν δικαστηρίων τό ἀγνοοῦμε παντελῶς καί ὅπως μέ τό πτωχό μου μυαλό ἐκτιμῶ εἶναι σοβαρόν καί δέν συγχωρεῖται τό ὅτι μέχρι σήμερα δέν ἐνημερώθηκε ἡ Ἱερά Σύνοδος.

4) Τό θέμα τῶν ἐπιστολῶν ὑπομνημάτων τοῦ π. Ἀμφιλοχίου φρονῶ καί ἐπιμένω, ὅτι θά πρέπει νά ἐξετασθῆ, διότι μέχρι σήμερα ἡ Ἱερά Σύνοδος δέν τό ἄγγιξε εἰς τήν οὐσία, καί εἴμεθα πολύ ἐκτεθειμένοι.

5) Θέμα βιβλίων, ἐγγράφων ἐπιστολῶν τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη: Κατεκρίναμεν ὡς «ἀμάρτυρον» καί ὡς «καινοτομίαν» τήν ἐπίμαχον διατύπωσιν τῆς ὁμιλίας του κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας 1997, χωρίς ἀποδείξεις, ἀλλά καί καθ' ὑπόδειξιν τρίτων. Ἐπίσης ὅσον ἀφορᾶ τά βιβλία του: α) Τό «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΜΕΝ…» περιλαμβάνει ὄντως κακοδοξίαν; β) «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ…» εἶναι ὀρθόν; μᾶς ἐκφράζει ἤ ὄχι; γ) Διά τό μή δημοσιευθέν ἄρθρον του, μήπως ὑπάρχουν ἄλλοι σοβαροί λόγοι πού δέν ἐδημοσιεύθη; Ποῦ καί μέ ποιό τρόπο «συκοφαντεῖ»; Μήπως συκοφαντεῖται ὁ ἴδιος καί Ἱεροσυνοδικῶς; Ἀπορίαν καί ἐρώτησιν ἐκφράζω καί παρακαλῶ νά ἐξετασθῆ.

6) Οἱ τελευταῖες ἀνακοινώσεις: α) 226/2611(912)2000 καί β) 3145/11.1.2001 πρέπει νά γίνουν συγκεκριμένες καί νά αἰτιολογηθοῦν ἄν δέν θέλουμε νά θεωρηθοῦν σκόπιμες…

7) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τά πολλά καί ἄκρως σοβαρά ἔγγραφα, εἰσηγήσεις, Ὑπομνήματα τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου καί νά ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν. Δυοῖν θάτερον ἤ ὁ Σεβ/τος Κήρυκος ἤλλαξεν τά τελευταῖα χρόνια καί ἔχει ἄδικο, ἤ κάποιοι ἄλλοι μᾶς παρασύρουν εἰς ἀντικανονικότητες καί ἀδικίες καί ἀποσιωποῦμε τήν καθαράν Ὁμολογίαν μας ὡς Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς.

8) Παρακαλῶ τόν Σεβ/το Μητροπολίτη Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαο νά μᾶς πληροφορήση ἐν Συνόδω διά τό σημεῖον ἐπί τοῦ ὁποίου ἐστηρίχθη τό ἀπαλλακτικό βούλευμα (Ἀρ. 54/74) τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν καί νά μᾶς γνωρίση τί περιέλαβε εἰς τό Ἀπολογητικό του Ὑπόμνημα ἤ τί προφορικῶς κατέθεσεν, προκειμένου νά βγῆ αὐτό τό βούλευμα, τό ὁποῖον κατά τήν ἄποψιν πολλῶν θίγει τήν Ἀποστολικήν του Διαδοχήν……………..

Θερμῶς παρακαλῶ, ἄν ἀγαπᾶμε τήν Ἐκκλησίαν καί θέλωμεν δι' Αὐτῆς νά σωθοῦμε, καί νά τήν ὑπηρετήσουμε, πρέπει νά κόψουμε κάθε σχέσι καί ἐπιρροή ἀπό τρίτους ἤ ἄν θέλουμε συμβούλους πού τούς χρειαζόμαστε καί ἔχομεν ἀνάγκην, νά ἐνεργοῦν ἐμφανῶς καί ἀπό κοινοῦ καί ὄχι παρασκηνιακά. Ὅποιος εἶναι καθαρός δέν ἐνεργεῖ παρασκηνιακά.

Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ἐλάχιστος διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης

Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ»

(«Ο.Π.» Τόμος 11ος 2001 σελ. 142143)

…

Κατά τήν ἑορτήν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2001 εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ὁ ἴδιος μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Πανάρετος μετά τοῦ συνόλου τῶν μελῶν τῆς Μητροπόλεώς του διακηρύσσουν καί εὐσεβάστως ζητοῦν ἀπό τήν Ἱ. Σύνοδον:

«Β΄ ΕΥΣΕΒΑΣΤΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝ

1) Νά διακηρυχθῆ ἐπισήμως ἡ καθαρά μας ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ, μετά τά ὅσα κατά τήν παρελθοῦσαν δεκαετίαν ἀτυχῆ καί ἐπιλήψιμα, ἐκηρύχθησαν καί ἐγράφησαν ὑπό Ἐκκλησιαστικῶν Προσώπων, ἐπί θεμάτων ὀρθοδόξου Πίστεως, ἤ, καθ' οἱανδήποτε τρόπον, παρεισέφρυσαν εἰς προσωπικά ἤ ἐκκλησιαστικά κείμενα καί τά ὁποῖα κατηγγέλθησαν καί δέν ἀντιμετωπίσθησαν. Τό αἴτημα τῆς καθαρᾶς Ὁμολογίας, εἶναι αἴτημα καί ἐπιταγή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, νά διατρανωθῆ καί μετά τό σχῖσμα τῶν πρώην πέντε Μητροπολιτῶν, μετά τάς βλασφημίας των καί τάς ἀντικανονικότητας, ὅπως ἀκριβῶς ἐγένετο ὑπό τοῦ Ἀοιδίμου Ἁγίου Βρεσθένης Ματθαίου, μετά τό Φλωρινικόν σχίσμα καί τάς βλασφημίας τοῦ Χρυσοστόμου Καβουρίδη.

2) Νά ἐνεργοποιηθῆ, μέσα εἰς τά Κανονικά καί Ὀρθόδοξα πλαίσια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δεοντολογίας ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3005/18.6.1997 ὁμόφωνος Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας κατά τῶν πέντε ἀποσχισθέντων πρώην Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι συπήξαντες τήν παρασυναγωγήν των, συνεχίζουν νά ἀντιποιοῦνται τήν Ἐκκλησίαν καί νά βλασφημοῦν πλανῶντες καί πλανώμενοι. Τοῦτο πιστεύομεν, ὅτι ἐπιβάλλει ἡ Κανονική τάξις, ἀλλά καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιαστική Ποιμαντική ἔναντι τῶν σχισματικῶν καί πλανωμένων πρώην πατέρων καί ἀδελφῶν μας, ἀλλά καί ἔναντι τοῦ πιστοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

3) Νά γνωστοποιηθῆ τί ἐπετεύχθη κατά τή πρώτην φάσιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς ὑπό τόν κ. Χρυσόστομον Κιούσην Φλωρινικῆς Παρατάξεως, καί νά δοθῆ ἀπάντησις εἰς τά ἐρωτήματα τοῦ Ποιμνίου: Διατί, ἐνῶ ἀνεκινήθη ἐκ νέου τό θέμα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ἔκλεισε τοῦτο; Ὑπό ποίων ἀνεκινήθη καί ὑπό ποίων ἔκλεισε καί διά ποίους λόγους ἀποσιωπᾶται ἕν τόσον σοβαρόν θέμα;

4) Νά συγκληθῆ χωρίς ἀναβολή μεγάλη Συνοδική καί Κληρικολαϊκή Σύναξις εἰς τήν ὁποίαν ἐν τῆ ἀγάπη, τῆ ἀληθεία καί ἐν τῆ ἐλευθερία πού δίδει ὁ Χριστός, νά γίνη ἐνημέρωσις καί ἐπί τῶν δικαστικῶν ὑποθέσεων, καί νά ἐξετασθῆ τί προκύπτει ἀπό τάς μέχρι σήμερον δικαστικάς ἀποφάσεις, καί ἐπί ὅλων τῶν φλεγόντων θεμάτων, τά ὁποῖα ἔχουν ταράξει τάς συνειδήσεις τοῦ πιστοῦ Κλήρου καί λαοῦ.

5) Νά ἀναβαθμισθῆ καί νά ἀνέλθη εἰς τό ὕψος τῆς ἀποστολῆς του τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν Ὄργανον τῆς Ἐκκλησίας ὁ «ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ», τό ὁποῖον ἀπό πολλοῦ χρόνου, οὔτε ὡς πάρεργον δέν ἀντιμετωπίζεται. Ποῦ ἠκούσθη νά κυκλοφορῆ τόν Μάρτιον τοῦ 2001, τό τεῦχος τοῦ Αὐγούστου τοῦ 2000; Θεωροῦμεν ὡς ἐπιβεβλημένην τήν ἄμεσον ἀλλαγήν τῆς Διευθύνσεως τοῦ «Κήρυκος».

6) Νά προωθηθῆ τό θέμα τῆς Ἱεραποστολῆς ἐπί τῆς ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Κοσμᾶν Λάστουν Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ρουμανίας. Φρονοῦμε, ὅτι ἡ ὀλιγωρία καί ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, οὐσιαστικῶς ἀδικεῖ τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἱεραποστολήν, ἐφ' ὅσον μάλιστα τήν ὀλιγωρίαν αὐτήν, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἐπηρεάζουν καί ἐξωεκκλησιαστικοί παράγοντες.

Γ΄ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ

Ὅτι ἐπί δέκα περίπου ἔτη ἐνεκρώθη παντελῶς ὁ Ἀγών τῆς Ἐκκλησίας καί δέν δίδεται ἡ μαρτυρία Αὐτῆς πρός οὐδεμίαν κατεύθυνσιν. Καί μετά τό 1995 συνεχίζεται ἡ ἰδία μέθοδος τῶν τεχνητῶν σκανδάλων, διώκονται τά ἴδια πρόσωπα, διαπράττονται παρόμοιαι ἀντικανονικότητες, ἐνῶ δέν δίδεται ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὔτε πρός τόν Νεοημερολογιτισμόν, οὔτε πρός τόν Φλωρινισμόν, οὔτε πρός τούς πέντε, οὔτε πρός τάς λοιπάς ἀνησυχητικάς ἐκφάνσεις τῆς κοινωνικῆς ζωῆς…». («Ο.Π.» Τόμος 11ος 2001 σελ. 197198).

…

Πολύ προηγουμένως διά τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 25 ἀπό 30.11.2000 ἱστορικοῦ του ἐγγράφου, (ὀλίγον μετά τήν ἀπό Ἰουνίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἀποδέσμευσίν του ἀπό τάς ἀλύσεις τοῦ τότε Πειραιῶς Μαξίμου Κάτσουρα), γράφει:

«Μακαριώτατε,… σᾶς παρακαλῶ, εἶναι στό χέρι Σας καί εἰς τό χέρι ὅλων μας νά φυλάξουμε τήν ἑνότητα μέσω τῆς Κανονικῆς τάξεως, τῆς ἀληθείας καί τῆς καλῆς μας ὁμολογίας. Τό νά παρασυρώμεθα, πρῶτος ἐγώ, εἶναι ἀνθρώπινο, ὅμως νά ἀρνούμεθα νά διορθώσουμε, διότι τό θέλουν ὁ μ. Μάξιμος, ὁ κ. Κάτσουρας καί οἱ λοιποί τοῦτο εἶναι ἀσυγχώρητον ἀπό τόν Θεόν.

Μακαριώτατε, συγκαλέστε τήν Ἱερά Σύνοδο μέ νέας κατά Θεόν προϋποθέσεις νά κάνουμε μιά καθαρή Ὁμολογία μετά ἀπό ὅσα ἔχουν συμβεῖ, μετά καί ἀπό τό σχῖσμα καί τάς βλασφημίας τῶν πέντε, ἀλλά καί ἀπό τό 1995 μέχρι σήμερα. Νά μιμηθῶμεν τόν Ἅγιον Πατέρα τί ἔκαμε μετά τό σχῖσμα τοῦ πρώην Φλωρίνης, καί νά ὁμολογήσουμε καί ἡμεῖς ὅτι διακρατοῦμε ἀνόθευτη τήν ὁμολογία μας καί τήν Ἀποστολική μας Διαδοχή, τήν ὁποία ἔχομε διά τῶν χειρῶν Ἐκείνου τοῦ Ἁγίου Ὁμολογητοῦ. Τοῦτο τό τελευταῖο εἶναι θέμα πρώτης προτεραιότητας μετά ἀπό ὅσα προηγήθησαν καί τήν σύγχυσιν πού ἐπικρατεῖ». («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 81).

…

Τό αὐτό πνεῦμα τῆς ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία πορείας, συνεχίζει νά ἐκφράζη κατά τήν ἰδίαν περίοδον, καί ἡ ἐλαχιστότης μας εἰς τό ἄρθρον: «ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΙΚΟΥΜΕΝ…», εἰς τό ὁποῖον γράφομεν:

«…Ἡ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ» εἶναι ἕτοιμη νά διακόψη τάς «μαχητικάς» στήλας της πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, μόλις σημειωθῆ ἡ ἀπαρχή πρός διόρθωσιν καί ἐξάλειψιν τοῦ κακοῦ. Μόλις παραιτηθοῦν ὡρισμένοι ἐκ τοῦ ἀπέλπιδος «ἀγῶνος» των νά «κουκουλωθοῦν» τά σοβοῦντα ἐκκλησιαστικά θέματα. Μόλις ἀρνηθοῦν τήν ὑποκρισία καί μέ καθαρόν πρόσωπον δεχθοῦν νά παρακαθήσωμεν εἰς τήν κοινήν τράπεζαν, ὅπου θά τεθοῦν ἐλεύθερα καί καθαρά τά σοβοῦντα ἐκκλησιαστικά θέματα.

Ἀγαπῶμεν καί τάς Φλωρινικάς παρατάξεις, ἀγαπῶμεν καί τούς πέντε, ἀγαπῶμεν καί τούς νεοημερολογίτας, ὄχι ὅμως νοσηρά, ὄχι οἰκουμενιστικά, ἀλλά γνήσια, χριστιανικά. Τούς ἀγαπῶμεν καί θέλομεν νά γίνωμεν ἕνα κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἐξαρτᾶ τό ἔργον Της ἀπό τό τί θέλομεν ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, δέν συμβιβάζεται πρός τά θελήματά μας, ἀλλά ἡμεῖς, ἐάν θέλωμεν νά παραμείνωμεν γνήσια καί ζῶντα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλομεν νά ὑποτάσσωμεν τό θέλημά μας εἰς τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.

Κλείνομεν αὐτάς τάς σκέψεις μέ τήν δήλωσιν καί πάλιν, ὅτι εἴμεθα ὑπέρ τῆς συνεργασίας μετά πάντων τῶν ἐν Χριστῶ Πατέρων καί ἀδελφῶν, ἀντιδρῶμεν, ὅμως, μέ ὅλην τήν δύναμιν τῆς ψυχῆς μας, πρός πᾶσαν προσπάθειαν συγκαλύψεως τῶν θεμάτων. Ἄς προσευχηθοῦμε νά μᾶς φωτίση ὅλους ὁ Θεός ὥστε νά ἐνεργοῦμε κατά τό θέλημά Του καί ὄχι κατά τό ἴδιον θέλημα, διότι ἔτσι θά ἐπέλθη ἡ ἐν ἀληθεία καί δικαιοσύνη διόρθωσις τῶν ἡμαρτημένων, ὁποθενδήποτε καί ἄν προέρχωνται, καί ἡ ἐν τῆ Ἀληθεῖ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑνότης θά εἶναι ἀρραγής, καί θά ἐλπίζωμεν καί εἰς τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν μας…». («Ο.Π.» Τόμος 11ος 2001 σελ. 208).

…

Τό αὐτό ἐπίσης πνεῦμα ἀγάπης, ταπεινώσεως καί ὑποχωρήσεως διά τήν Ἀλήθειαν καί Ἑνότητα ἐπανειλημμένως, ἐξέφρασεν προφορικῶς τε καί γραπτῶς, ὁ ἐλλογιμώτατος Θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης! Παραθέτω μόνον μίαν περίπτωσιν ἐκ τῆς ἀπό 15.12.2001 «ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ» πρός ὅλους ὑμᾶς μέ ἀφορμήν τό περί ἀφορισμοῦ του ἄκυρον ἔγγραφόν σας, μέ Α.Π. 3160/29.11.2001, («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 10, 18 καί 19).

«…Ἐπίσης πόσες φορές πρέπει νά ποῦμε, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, καί ὅτι δέν θεωροῦμε τόν ἑαυτόν μας, οὔτε ὡς αὐθεντίαν, οὔτε ὡς ἀλάνθαστον, καί ὅτι εὐχαρίστως θά ἀνακαλέσωμεν τά ἀποδειχθησόμενα, εἴτε θεολογικά, εἴτε ἄλλα σφάλματά μας, διότι αὐτό εἶναι τό συμφέρον μας, ἀφοῦ αὐτό μᾶς ἀναβιβάζει καί δέν μᾶς ταπεινώνει, καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά προπάντων καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Προσπαθοῦμε, δι' εὐχῶν σας, νά ἔχουμε ὅσο μποροῦμε στοιχειώδη αὐτογνωσίαν καί ὀρθόδοξον χριστιανικήν συνείδησιν, ὅτι εἴμεθα μόνον μία ἀσήμαντος μετριότης, τήν ὁποίαν διακρίνει ἡ πνευματική καί θεολογική ἀνεπάρκεια, καί ὅτι ὡς ἄνθρωπος, κάμνομεν σφάλματα. Ὄχι, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, Χάριτι Χριστοῦ, πιστεύομεν καί τό δηλώνομεν ὅτι δέν ἐμμένομεν εἰς καμμίαν ἀποδεδειγμένως ἐσφαλμένην θέσιν μας, ἀλλά προσπαθοῦμε νά ἐμμένωμεν μόνον εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Κακίζετε ἤ ἐπιδοκιμάζετε αὐτήν τήν ἐμμονήν μας;…………………

«ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΔΗΛΩΣΙΣ ΜΟΥ

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, καί Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί

Ἡ ἐλαχιστότης μου, προκειμένου νά κλείσω αὐτήν τήν Ἀνοικτήν Ἀπαντητικήν Ἐπιστολήν, εὐσεβάστως προάγομαι νά δηλώσω πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον ὅτι φρονῶ πώς δέν ἀποτελεῖ «παραφροσύνη», οὔτε «ὑπερηφάνεια» οὔτε «ἄχαρι ἔργον», οὔτε «σκάνδαλον» ἡ πρότασις ὅπως, μετά ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1995 καί τάς διατυπωθείσας βλασφημίας καί αἱρέσεις ὑπό τῶν πέντε, μετά τά νέα σκάνδαλα καί τά ἐγερθέντα θέματα Πίστεως καί Ὁμολογίας, νά παρακαθήσωμεν εἰς τήν ἰδίαν τράπεζαν, ὅπως ἐκαθήμεθα παλαιά εἰς τάς πανιερατικάς καί πανελληνίους συνάξεις, καί νά συσκεφθῶμεν ἐν ἀγάπη Χριστοῦ, καί ὁμολογήσωμεν ἐν ἑνί στόματι καί μία καρδία:

1) Νά διακηρύξωμεν καί νά ὑπογράψωμεν ἀπό κοινοῦ τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί τήν Γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν κέκτηται ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διά τῶν κανονικῶν καί ὀρθοδόξων χειροτονιῶν τοῦ 1935, τοῦ 1948 καί αὐτῶν τοῦ 1995, τάς ὁποίας ἀμφισβητοῦν οἱ «πέντε» καί αἱ δικαστικαί ἀποφάσεις.

2) Νά ἐξετασθῆ πῶς ἐλειτούργησεν ἡ Ἱερά Σύνοδος ὅλα τά τελευταῖα ἔτη, μέχρι καί τῆς 2.11.2001, καί νά γίνουν διορθώσεις πρός δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, καί ἑπομένως καί σωτηρίαν τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας.

3) Νά ἱεραρχηθοῦν ὅλα τά ἐκκρεμοῦντα θέματα Πίστεως καί Ὁμολογίας καί Κανονικῆς Τάξεως, καί πρωτίστως νά μελετηθοῦν τόσον τό ὑπ' ἀριθμ. 54/76 Βούλευμα τοῦ Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς, ὅσον καί τό ὑπ' ἀριθμ. 46/91 τῆς Δράμας καί νά ἀντιμετωπισθοῦν κατά Θεόν, ἀπό κοινοῦ καί μέ τάς νέας δικαστικάς ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι, ἐν τῶ συνόλω των ἀσφαλῶς ὄχι τυχαῖα, ὑπηρετοῦν τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν.

4) Νά ἐκδικασθῆ τό θέμα πού ἀφορᾶ τούς «πέντε» πρώην Μητροπολίτας, συνωδά τοῖς Ἱεροῖς Κανόσι, τῆ Ἐκκλησιολογία καί Ἀποστολικῆ Διαδοχῆ, καί τῆ ὑπ' ἀριθμ. 3005/ 18. 6.97 ὁμοφώνω ἱστορικῆ ἀποφάσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἀφοῦ ἐξαντληθεῖ ὅλη ἡ ἀγάπη καί ἡ σώζουσα Ποιμαντική οἰκονομία.

5) Νά μελετηθῆ τό θέμα «Θεολογικός Διάλογος» 19981999, πῶς καί διατί ἐκινήθη καί διατί διεκόπη καί τί δεῖ γενέσθαι.

6) Νά μελετηθοῦν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Κείμενα Ἐπιστολαί ὅλων τῶν Ἐπισκόπων, Ἱερέων καί θεολόγων, δημοσιευμένα καί μή, διά νά ἀποδειχθῆ ποῖος καί ποῦ σφάλλει καί νά διορθώση καί νά ζητήση συγγνώμην ὅποιος ἐσυκοφάντησεν.

7) Νά ἐξετασθῆ ἡ λειτουργία τοῦ ΙΦΣΚΑΕ καί ὅλα τά ἀπό τοῦ 1999 ἐκκρεμοῦντα θέματα αὐτοῦ, τά ὁποῖα, ὡς τετελεσμένα, ἀντικαταστατικά παράνομα καί εἰς βάρος τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἀδικήματα, προεκάλεσαν δεινάς καταστάσεις καί ἀπειλοῦν πρόσωπα καί θεσμούς.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

Ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι ἐάν ταῦτα θελήσωμεν νά ποιήσωμεν, θά ἀποδείξωμεν τήν βαθεῖαν καί ἀμετάθετον πίστιν εἰς τήν κοινήν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν καί ὅτι Σεῖς, ὡς Πνευματικοί Πατέρες, φείδεσθε τοῦ πιστοῦ Κλήρου καί Λαοῦ, καί χαρά θά γίνη καί ἐπί γῆς καί ἐν Οὐρανοῖς. Ἄν πάλιν, δέν θελήσωμεν νά ποιήσωμεν ταῦτα, τότε φρονῶ ὅτι ὡς ἄπιστοι θά κατακριθῶμεν, ὅπερ μή γένοιτο, διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τοῦ ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ἁγίου Ματθαίου, Ἀμήν». («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 10 καί 1819).

Ὁμοίως κατά τήν τόσον ἁμαρτωλήν περίοδον πρό τοῦ 1998 καί ἑξῆς, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος, ἀδιαφορῶν διά τόν λυσσαλέον διωγμόν ἐναντίον του, γράφει εἰς τό ἀπό 15.1.2002 ἔγγραφόν του: («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 6869).

«…Δι' ὅλα αὐτά ἀνησυχοῦμε, Μακαριώτατε, διότι πρίν ἀπό σαράντα χρόνια σᾶς γνωρίσαμε ἀπό πολύ κοντά, σᾶς ἐκτιμήσαμε καί σᾶς ἀγαπήσαμε καί ἐπ' οὐδενί θέλομεν νά πάθετε ὡς ὁ Ἠλεί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, διότι δέν συνεμόρφωσε τά ἄτακτα παιδιά του. Ἐδῶ τά πράγματα εἶναι πολύ πιό σοβαρά. Κατά τήν ταπεινήν μας ἄποψι διά νά διορθωθοῦν τά πράγματα καί νά ἔχετε καί ἐσεῖς καί ὅλοι μας εὐλογημένα καί ἀνεπαίσχυντα τέλη, πρέπει νά ἀντιμετωπισθοῦν ὅλα αὐτά τά θέματα καί πρῶτα, πρίν ἀπό κάθε ἐνέργειά σας νά σταματήσετε νά προωθῆτε καί νά ἐκτελῆτε ἐξωσυνοδικάς ἀποφάσεις, ὁποιαιδήποτε καί ἄν εἶναι αὗται. Νά λειτουργήση, λοιπόν, κανονικά ἡ Ἱερά Σύνοδος. Καλέστε μιά φορά καί τόν Κλῆρο σέ μιά πνευματική Σύναξι, ὅπως ἐγίνετο εἰς τό παρελθόν. Διαλῦστε τίς «κλῖκες» καί τίς «παρασυνόδους» καί τά «παρασυμβούλια». Ἱεραρχεῖστε, μέ τήν συνεργασίαν τῶν παλαιῶν καί νέων θεολόγων, τά ἀπό πολλῶν ἐτῶν θέματα τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος καί μέ βάσιν τούς Ἱερούς Κανόνες, τήν Ὀρθοδοξία καί τήν δικαιοσύνην, ἔστω τώρα, νά καθαρίσουμε τήν Ὁμολογία μας καί νά δοθοῦν κανονικαί καί ὀρθόδοξοι λύσεις καί ἀπαντήσεις. Ποτέ δέν εἶναι ἀργά, ἐφ' ὅσον ἀναπνέομεν…

Μακαριώτατε, ὅποιος ἐμποδίζει τήν κατά Θεόν ἀντιμετώπισιν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν προβλημάτων, σαφῶς δέν ἐργάζεται διά τό καλόν τῆς Ἐκκλησίας… Μιμηθῆτε τόν πνευματικόν σας Πατέρα, τόν ἀοίδιμον ὁμολογητήν Ἱεράρχην Βρεσθένης Ματθαῖον τόν Α΄, ὁ ὁποῖος εἰς τάς κρισίμους διά τήν Ὀρθοδοξίαν στιγμάς, ἔκοψε τό 1937 τόν κακόδοξον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, καί συνεπής εἰς τήν ὁμολογίαν τῆς Ἐκκλησίας, εὑρεθείς μόνος του, ἐχειροτόνησε τό 1948 Ἐπισκόπους, ἀφήνοντας γνησίαν καί ἀδιάκοπον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, καί ζῶσαν, Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον.

Μακαριώτατε, μαζί μέ ὅλους τούς Σεβ/τους Ἀρχιερεῖς ἀγωνισθῆτε νά φέρετε τόν ἱερόν Ἀγῶνα ἐκεῖ ὅπου ἦταν πρίν ἀπό τήν κρίσιν τῆς προηγουμένης δεκαετίας… Ὅλοι θά βοηθήσωμεν πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν………………………………..

Διά τοῦτο παρακαλοῦμεν καί πάλιν ἐπισπεύσατε τήν Κανονικήν σύγκλησιν καί λειτουργίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία θά δώση ὀρθοδόξους καί Κανονικάς λύσεις καί ἀπαντήσεις εἰς ὅλα τά θέματα διά νά εἰρηνεύσωμεν ὅλοι καί οὕτω ἡνωμένοι ἐν Χριστῶ καί ἀγαπημένοι συνεχίσωμεν αὐτόν τόν ἱερόν ἀγῶνα, διά νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν μετά πάντων τῶν Ἁγίων. ΑΜΗΝ». («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 6869).

…

Καί πάλιν ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Πανάρετος, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2002, ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ καί ΠΟΙΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΝ μετά τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Πιστοῦ Λαοῦ:

«Δ. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΕΥΣΕΒΑΣΤΩΣ ΠΟΙΟΥΜΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ

Πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον, ὅπως ἐν ὄψει τῶν κρισίμων περιστάσεων, Αὕτη διακηρύξη καί διατρανώση τήν Ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον καθολικήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῆς προπαγανδιζομένης «χειροθεσίας», γενομένης δῆθεν ὡς «ἐπί σχισματικῶν», ινα μή «ἐλθοῦσα ἑτέρα νέα γενεά, μέλλει ἡμᾶς ἀνθεματίζειν καί ἀνασκάπτειν, ὡς παρά τῆς Ἐκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας» (Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ΠΓ 95, 344). Εἰδικώτερον ἀπευθυνόμεθα πρός τούς Ἀρχιερεῖς: 1) Τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Ἐπιφάνιον, ὡς ἕνα ἐκ τῶν ἐπιζώντων μελῶν τῆς ἐξαρχίας, ἡ ὁποία τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 μετέβη εἰς τήν Ἀμερικήν καί ἐχειρίσθη τό ὅλον θέμα, καί 2) Τόν Μακαριώτατον Ἀρχ/πον κ. Ἀνδρέαν, ὁ ὁποῖος ἐχειρίσθη τό θέμα ἐν Ἑλλάδι, καί οἱ ὁποῖοι ἄν καί ἔχουν ἤδη ἐκπεφρασμένην τήν θέσιν των ἐπί τοῦ θέματος, ὅμως ἐν ὄψει τῶν εἰς φῶς ἐλθόντων ἄκρως βλασφήμων «Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων» (54/76 καί 46/91) ἀλλά καί τῶν ὁμοίων αὐτῶν νεωτέρων δικαστικῶν ἀποφάσεων, διά τῶν ὁποίων βλασφημεῖται ἡ Ἐκκλησιολογία καί ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἔτι δέ καί τῶν «στοιχείων», τά ὁποῖα (ἡμέτεροι καί ξένοι) δηλώνουν ὅτι ἔχουν, περί τῆς λεγομένης «χειροθεσίας», ΟΦΕΙΛΟΥΝ νά ἀπαντήσουν πρωτίστως οἱ ἴδιοι προσωπικῶς καί ἐν ταυτῶ καί Ἱεροσυνοδικῶς. Ἡ περαιτέρω σιωπή ἔναντι ὅλων αὐτῶν τῶν βλασφήμων προκλήσεων, δέν συμφωνεῖ, ἀλλά καί ἔρχεται καί εἰς σκληράν ἀντίθεσιν πρός τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον, δεδηλωμένην ὁμολογίαν Αὐτῶν ἀλλά καί τήν Ἱεροσυνοδικήν τοιαύτην καί τήν καθολικήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἐπίσης ΖΗΤΟΥΜΕΝ τήν ἄμεσον σύγκλησιν, Μεγάλης Συνοδικῆς καί Κληρικολαϊκῆς Συνόδου Συνάξεως, κατά τήν ὁποίαν:

● Νά «βγοῦν ἀπό τό Ἀρχεῖον», εἰς τό ὁποῖον κακῶς καί ἀπαραδέκτως ἐτέθησαν, ὅλα τά προσδιορισθέντα καί ἀναλυθέντα καί ἐν τοῖς πράγμασιν ὑφιστάμενα φλέγοντα θέματα Πίστεως, Κανονικῆς τάξεως καί Δικαιοσύνης, ὅπως τό Σχῖσμα τῶν πέντε, ὁ Θεολογικός Διάλογος, αἱ Δικαστικαί ἀποφάσεις, αἱ συκοφαντίαι, περιστροφαί, παρερμηνεῖαι, βλασφημίαι κλπ., τά ὁποῖα ἔχουν ἐπανειλημμένως κατονομασθεῖ καί ἀναλυθεῖ, προέκυψαν δέ εἰς τά πλαίσια τῶν στόχων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νά ἐξετασθοῦν ἐν ἀγάπη καί ἐλευθερία, τήν ὁποίαν δίδει ὁ Χριστός, ἀλλά καί μέ κριτήριον τήν Ἀλήθειαν, τήν Κανονικήν Τάξιν, καί κατά τό «ἔδοξε τῶ ἁγίω πνεύματι καί ἡμῖν».

● Νά διακηρυχθῆ ἐπισήμως ἡ καθαρά καί γνησία Ὀρθόδοξος Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία, ἀλλά καί ἡ ἀπ' ἀρχῆς καθολική συνείδησις Ὁμολογία τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, (κλήρου καί λαοῦ), καθ' ἥν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει Κανονικήν, γνησίαν καί ἀδιάκοπον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, τοῦ 1948 καί τοῦ 1995, καί ὅτι ποτέ αὕτη δέν ἐδέχθη τήν λεγομένην «χειροθεσίαν» ὡς ἐπί σχισματικῶν, ἀλλά ὡς ἐξωτερικήν πρᾶξιν ἄκρας Οἰκονομίας πρός ἐπιστροφήν τῶν ἐν τῶ σχίσματι τοῦ 1937 ἐγκλωβισθέντων παλαιοημερολογιτῶν. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 9899, καί Τόμος 14ος 2003 σελ. 7071).

…

Καί πάλιν ἡ Ἐλαχιστότης μας, διά τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 229 10ης Ἀπριλίου 2002 ἐγγράφου μας, πρός τόν τότε Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, προτείνομεν καί παρακαλοῦμεν:

«…Διά τοῦτο καί ἐπειδή τά σοβαρά Ἐκκλησιαστικά προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας εἶναι αἰτία ἀγωνίας δι' ὅλους μας, διά τοῦτο, ὡς ἐλάχιστος ἐν Χριστῶ ἀδελφός καί συλλειτουργός ὑμῶν, Σᾶς προτείνω καί παρακαλῶ, νά συγκληθῆ, μέ τήν εὐχήν καί εὐλογίαν Σας, μία Μεγάλη Σύνοδος, εἰς τήν ὁποίαν νά κληθοῦν, πλήν τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων καί ἐγκρατεῖς περί τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί ὁμολογίαν διά τοῦ λόγου καί τῆς ζωῆς των, Κληρικοί καί Λαϊκοί, θεολόγοι ἤ μή. Καί ἄν ἀκόμη ἡ ὑγεία σας δέν σᾶς ἐπιτρέπη νά προεδρεύσετε προσωπικῶς τῆς τοιαύτης Μεγάλης Συνόδου, εἶναι δυνατόν νά προεδρεύση καλῶς ἡ εὐχή καί ἡ εὐλογία Ὑμῶν τοῦ γεραροῦ προκαθημένου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ἀνδρέου, διά τοῦ Κανονικοῦ ἀναπληρωτοῦ Αὐτοῦ. Πιστεύομεν καί ἐλπίζομεν, ὅτι μία τοιαύτη Κανονική καί Ὀρθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία θά λειτουργήση μέ σεβασμόν πρός τήν Κανονικήν τάξιν καί τάς Ἐκκλησιαστικάς ἀρχάς τοῦ δικαίου καί τῆς ἠθικῆς, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί τόν θεῖον φωτισμόν, θά εὕρη διέξοδον ἀπό τήν σημερινήν ἐκκλησιαστικήν κρίσιν καί θά ἀντιμετωπίση καί ἐπιλύση ὅλα τά προβλήματα.

Ἕνα τοιοῦτον γεγονός θά ἀποτελέση μεγίστην θείαν εὐλογίαν καί θά γίνη μεγάλη χαρά εἰς τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν (τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων), ἀλλά καί εἰς ὅλον τό πλήρωμα τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, ἤτοι εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν. Πιστεύομεν, ὅτι πλήν τοῦ τεθλιμμένου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τό γεγονός πρώτιστα θά χαροποιήση ἰδιαιτέρως καί θά ἀναπαύση τήν Ὑμετέραν βαρυαλγοῦσαν διά τά σοβαρά ἐκκλησιαστικά προβλήματα ἀρχιερατικήν καρδίαν, ὅτι ἐπετέλεσεν τό Ἀρχιεπισκοπικόν Της καθῆκον, διότι διά τῆς καλῆς Ὁμολογίας καί ἀποκαταστάσεως καί τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τῆς δικαιοσύνης θά ἐπανέλθη ἡ ἄνωθεν εἰρήνη καί ἡ ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆ Ἐκκλησία ἑνότης, ἡ δέ Μακαριότης σας καί ἕκαστος ἐξ ἡμῶν θά ἔχωμεν τήν παρρησίαν, ὅταν μᾶς καλέση πλησίον Του ὁ Κύριος, ἀλλά καί ὅταν ἐν δόξη φανερωθῆ, νά εἴπωμεν μετά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα». («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 140-141).

…

Καί προηγουμένως, μετά τήν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς 14ης/27ης Φεβρουαρίου 2002, ὅτε ἐκορυφώθησαν καί ἀπεκαλύφθησαν τά σχέδια τῶν σκοτεινῶν κέντρων τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Φλωρινισμοῦ καί τῶν ἐγκαθέτων των εἰς τό σῶμα τῆς Συνόδου, εἰς ἐκτενές ἄρθρον μας παρατεθέν εἰς τόν 13ον Τόμον τοῦ 2002 τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» σελ. 188-207, καί πάλιν ποιοῦμεν ἔκκλησιν γράφοντες ἐν σελίδι 206:

«…Ἐν κατακλεῖδι περίλυπος καί πραγματικά πενθῶν ἐπισημαίνω καί ὑπογραμμίζω, ὅτι δέν κατανοοῦμεν οὔτε τάς σκέψεις, οὔτε τήν συμπεριφοράν ἐνίων Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ διαφωνοῦν καί μέ τάς ἀποφάσεις τῆς 14/27.2.2002, δέν παίρνουν ὅμως καμμίαν ὑπεύθυνον θέσιν! Δέν θά ποῦμε τί σημαίνει αὐτό, ἀλλά μόνον νά ἐξετάσωμεν ὅλοι μήπως αὐτό τό γεγονός, δηλαδή τό νά μήν ἀναλαμβάνουμε τάς εὐθύνας μας, μᾶς κατατάσσει μέ τούς «δειλούς καί χλιαρούς», περί τῶν ὁποίων ὅμως λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου εἰς τήν Ἀποκάλυψιν: «Οἶδά σου τά ἔργα ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ, οὔτε ζεστός· ὄφειλον ψυχρός ἦς ἤ ζεστός· οὔτως ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός, οὔτε ψυχρός μέλλω σε ἐμμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου………

Σεβ/τοι Ἀδελφοί, ἐνῶ πιστεύω ὅτι μποροῦμε νά ἀναγνωρίσωμεν ἐλαφρυντικά τινά εἰς τόν πολιόν καί ἀσθενοῦντα Γέροντα Ἀρχιεπίσκοπον, χωρίς τοῦτο νά σημαίνη ὅτι ἀπαλλάσσεται τῶν εὐθυνῶν του…, ὅμως δέν δυνάμεθα νά εὕρωμεν ἐλαφρυντικά διά τόν ἑαυτόν μας καί δι' ὅλους Ὑμᾶς, καθώς καί διά πάντα θεολόγον Κληρικόν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά τήν δειλίαν(;) τήν ἰδιοτελῆ ἤ ὑστερόβουλον(;) ἀδιαφορίαν, ἡ ὁποία ἀποβαίνει ὅλως ἐνθαρρυντική καί εὐνοϊκή εἰς τό νά προωθοῦνται τά σχέδια τῶν ξένων Κέντρων. Εἴθε αὐτή ἡ σιωπή, νά μήν λογισθῆ εἰς οὐδένα ὡς ἀπιστία καί ὡς ἀθεΐα, κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν.

Καί πάλιν ποιοῦμεν θερμήν παράκλησιν νά μισήσωμεν τά ἔργα τοῦ πονηροῦ, ἀκόμη καί ἄν δημοσίως ὠνομάσθησαν ὡς δῆθεν «Συνοδικαί Ἀποφάσεις», νά ἀπορρίψωμεν ὅλας τάς μέχρι καί τήν 14/27.2.2002 ραδιουργίας τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί νά ἐπανέλθωμεν ἐν ἀγάπη, Κανονικῆ τάξει καί ἀληθεία, βάσει ὅλων τῶν πηγῶν, τάς ὁποίας προανεφέραμεν καί προπάντων βάσει τῆς ἀπό Ἰουνίου 1997 ἀποφάσεώς μας 3005 καί τοῦ σχετικοῦ πορίσματος τοῦ Ἀνακριτοῦ, τήν ἀντιμετώπισιν τῶν «πέντε» καί ὅλων τῶν ἄλλων γνωστῶν σοβαρῶν θεμάτων Πίστεως καί Ὁμολογίας. Ἰδού νά γίνη τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι καί τό θέλημα τῆς Ἐκκλησίας Του καί νά παύσωμεν νά ὑπηρετῶμεν σχέδια τῶν ξένων κέντρων Σιωνιστικῶν, Παπικῶν, Νεοημερολογιτικῶν Φλωρινικῶν διά τοῦ ἡμετέρου Παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, τό ὁποῖον ὡς καθαρά ἐγκάθετον σῶμα ὑπηρετεῖ καί προωθεῖ τά σχέδια ὅλων αὐτῶν». («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002, σελ. 206-207).

…

Ὁμοίως ὁ θεολόγος κ. Ἐλ. Γκουτζίδης, πάλιν εἰς τήν ἀπό 11/24 Μαρτίου 2002 «Β΄ ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ», μέ ἀντικείμενον τήν ὑπ' ἀριθμ. 3166/14/27.2.2002 σκόπιμον καί ληστρικήν πρᾶξιν σας περί «ἀφορισμοῦ» του, ὡς καί τήν ὑπ' ἀριθμ. 3168/15.2. 2002 κοινοποίησιν τῆς ἀποφάσεως, κατελέγχουν καί συντρίβουν ταύτας ἐν τέλει γράφει:

«ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ, ΕΝΙΣΤΑΜΕΘΑ κατά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3166/14/27.2.2002 ΠΡΑΞΕΩΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ σας καί μέχρις ἐπανεκδικάσεως ἤ ἐπανεξετάσεως τοῦ ὅλου θέματος ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, παρόντων καί ὅσων ἐκ τῶν Κληρικῶν ἐνδιαφέρονται, ἀλλά καί ἐκ τῶν πιστῶν Λαϊκῶν, ἡμεῖς δέν δυνάμεθα νά ἀναγνωρίσωμεν τήν τοιαύτην «Πρᾶξιν Ἀπόφασίν» σας. Ὅθεν ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός εὐσεβάστως καί υἱκῶς, διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἀλήθειάν Του, παρακαλοῦμε νά ἐπανεξετάσητε πρωτίστως εἰς ὅλο τό εὗρος του τό σύνθετον ἐκκλησιαστικόν πρόβλημα, τό ὁποῖον καθ' ἡμᾶς, προεκάλεσεν ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ἐπανεξετάσητε δέ καί τήν παροῦσαν κατάληξιν, ἡ ὁποία εἶναι αἱ ὑπ' ἀριθμ. 3166 καί 3165 ἀποφάσεις τῆς 14/27.2.2002. Εὐσεβάστως παρακαλοῦμεν καί ὡς γνήσιον μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπαιτοῦμεν νά εἰρηνεύσετε τήν ἐπαναστατημένην ὀρθόδοξον συνείδησίν μας δίδοντες δείγματα, ὅτι φυλάσσετε καί διασφαλίζετε ἀκαινοτόμητον τήν παρακαταθήκην τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Ἔτσι ὄχι μόνον θά εἰρηνεύσωμεν, χάριτι Χριστοῦ, ἀλλά καί θά διασφαλισθῆ καί ἡ ἀγάπη καί ἑνότης ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του. Ἐάν, ὅμως, ἦλθεν ὁ καιρός τῶν «Κατακομβῶν», οὐδείς μπορεῖ νά μᾶς ἀφαιρέση τήν Πίστιν καί Ὁμολογίαν μας εἰς τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του.

Ἅμα τῶ ὁρισμῶ τῆς αἰτουμένης νέας συνεδριάσεως παρακαλῶ, ὅπως μοί γνωρίσητε τήν ἡμερομηνίαν καί ἀποστείλητε τήν εἰσήγησιν, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη τήν 14/27.2. 2002, (ὄχι ἄλλην πού ἐνδεχομένως χαλκεύει τό ἴδιο κατεστημένο), καθώς καί ὁποιονδήποτε ἐπίσημον καί συγκεκριμένον κατηγορητήριον θά διατυπώσητε ἤ ὁποιανδήποτε ἠτιολογημένην ἀνάκλησιν, διόρθωσιν, συγγνώμην θά ἀπαιτήσετε ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μου, λαμβάνοντες ὑπ' ὄψιν ὅσα τουλάχιστον εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 3166/14/27.2.2002 «Πρᾶξιν Ἀπόφανσίν» σας γράφετε, ἐνῶ δέν νοεῖται νά ἀγνοῆτε καί τήν τελευταίαν, μέ ἡμερομηνίαν 15.12. 2001, ἐπιστολήν μου, δημοσιευθεῖσαν καί εἰς τήν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ» μηνός Ἰανουαρίου 2002, καί τήν ἐν αὐτῆ ἀκροτελεύτειον δήλωσίν μου, ἐν σελίσι 1819. Διατελοῦμεν Ὑμέτερος, μετά τῆς ἰδίας ὑπομονῆς, ἀγάπης καί υἱκοῦ σεβασμοῦ, ἀλλά καί χαρᾶς καί ἀγωνιστικότητος, χάριτι καί φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τῆς μόνης ἀκαταισχύντου ἐλπίδος. ΑΜΗΝ. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002 σελ. 250).

…

Καί πάλιν κατά τήν Γ΄ μεγάλην ἐκδήλωσιν, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2003, ὁ ὁμολογητής Μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Πανάρετος μετά τοῦ πιστοῦ πληρώματος τῆς Μητροπόλεώς του ἀλλά καί τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ἁρμοδίως καί Κανονικῶς ἐν τῆ μνημειώδει ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ των ποιοῦν ἔκκλησιν λέγοντες:

«Δ. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΑΥΘΙΣ ΤΕ, ΔΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΦΟΡΑΝ ΕΥΣΕΒΑΣΤΩΣ ΠΟΙΟΥΜΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

Ὅπως, ἐν ὄψει τῶν κρισίμων περιστάσεων, Αὕτη διακηρύξη καί διατρανώση τήν Ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον καθολικήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῆς προπαγανδιζομένης «χειροθεσίας», ἴνα μή «ἐλθοῦσα ἑτέρα νέα γενεά, μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν καί ἀνασκάπτειν, ὡς παρά τῆς Ἐκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας» (Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ΠΓ 95, 344)……………………………………………………

ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕΝ, ΔΙΟΤΙ μετά παρέλευσιν ἑνός ἔτους, πρῶτοι οἱ δύο πολιοί Ἀρχιερεῖς, ὡς μή 'ώφειλον, σιωποῦν, παραμένουν εἰς τό ἀρχεῖον ὅλα τά σχετικά θέματα Πίστεως, συνεχίζονται καί ἐντείνονται αἱ συκοφαντίαι καί διώξεις, ἐνῶ ὁ Μακαριώτατος μετά τῶν λοιπῶν τεσσάρων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον εἰς τήν τελευταίαν συνεδρίαν των τῆς 5/18.2.2003, ἀπέρριψαν καί τήν ἀνωτέρω ΕΚΚΛΗΣΙΝ ἰσχυριζόμενοι αὐθαιρέτως ὅτι καί τά τοιαῦτα εἶναι δῆθεν «αὐτονόητα»! ΟΜΩW ΟΥΤΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, ΟΥΤΕ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, ΟΤΑΝ ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΤΑΙ Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕ ΣΑΤΑΝΙΚΑW ΜΕΘΟΔΟΥW, ΟΠΩW μέ τήν παρωδία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου…, τήν προσπάθειαν ἀποχρωματισμοῦ τῆς δογματικῆς αἰτίας καί φύσεως τοῦ σχίσματος τῶν «πέντε»…, τήν μή ἀντιμετώπισι τῶν «Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων» 54/76 καί 46/91, ἀλλά καί τῶν ὁμοίων νεωτέρων δικαστικῶν ἀποφάσεων, διά τῶν ὁποίων βλασφημεῖται ἡ Ἐκκλησιολογία καί Ἀποστολική Διαδοχή, ἔτι δέ καί τῶν «στοιχείων», τά ὁποῖα (ἡμέτεροι καί ξένοι) δηλώνουν ὅτι ἔχουν, ἐνῶ ἄλλοι καί δι' ἐπιστολῶν προπαγανδίζουν περί τῆς λεγομένης «χειροθεσίας»! Η ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΘΕΜΑΤΩΝ, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙW ΣΚΛΗΡΑΝ ΑΝΤΙΘΕΣΙΝ ΠΡΟW ΤΗΝ ΑΠ' ΑΡΧΗW ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ, ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΝ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟW ΤΗW ΓΝΗΣΙΑW ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑW, ΔΙΟΤΙ «ΕΙW ΤΑ ΤΗW ΠΙΣΤΕΩW ΔΕΝ ΧΩΡΕΙ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΙW». («Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003 σελ. 7071).

…

Σχετικῶς μέ τό εἰς τήν κυριολεξίαν Πνευματικόν Ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα, τό ὁποῖον διεπράχθη «Ἱεροσυνοδικῶς» τήν 14/27ην Φεβρουαρίου 2002, ὁ θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, ἀναφερόμενος εἰς τήν σχετικήν «Εἰσήγησιν» τοῦ πρ. Πειραιῶς κ. Νικολάου, πάλιν γράφει εἰς τόν 14ον Τόμον (2003) τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» καί ἐν σελίσι 269, 270, 271, 272 καί 273.

«ΔΗΛΩΣΙΣ

Ἐν ἐπιγνώσει δηλοῦμεν ὅτι δέν θεωροῦμεν τόν ἑαυτόν μας ὡς αὐθεντίαν ἐπί οὐδενός θέματος, οὔτε τιμητήν οὐδενός. Ἔχομεν ἐπίγνωσιν, ὅτι εἴμεθα μία ἀσήμαντος μετριότης καί ὅτι δέν εἴμεθα ἀπηλλαγμένος ἀδυναμιῶν καί δέν εἴμεθα ἀλάνθαστος. Ἡ δήλωσίς μας αὐτή, ὡς παλαιά καί μόνιμος εἶναι γνωστή. Δέν ἀντιδικοῦμεν οὐδενός, δέν ζηλοφθονοῦμεν, ἀλλά χαίρομεν νά ἔχωμεν πολλούς συναγωνιστάς, δέν ἐπιβουλευόμεθα οὐδέναν, ἀλλ' ἀγαποῦμεν τούς πάντας, πιστεύομεν δέ ὅτι ἕκαστος ἔχει τά ἰδικά του χαρίσματα καί τάς ἰδικάς του ἀδυναμίας, καί ὀφείλομεν διά τά μέν πρῶτα νά χαιρώμεθα καί νά τά αὐξάνωμεν, τά δέ δεύτερα νά καλύπτωμεν καί νά διορθώνωμεν, κατά τό «ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε».

Εὐσεβάστως λοιπόν καί ἐν τῆ ἀγάπη ἡ ὁποία πρέπει νά διακρίνη γνησίους πνευματικούς υἱούς πρός Πνευματικούς Πατέρας Ἐπισκόπους, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝ νά μᾶς ἀποδείξετε κάθε σφάλμα μας, εἴτε δογματικόν, εἴτε ἐπί τῶν σχέσεών μας ὡς ἀνθρώπων, καί ἡμεῖς θά τό δεχθῶμεν καί θά εἴμεθα καί εὐγνώμονες, διότι ἔτσι ἡ Ἱερά Σύνοδος καί τήν ἀλήθειαν θά ὑπηρετήση καί τήν ἀγάπην θά ἐπαναφέρη ζέουσαν, καί τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας θά ἐπανεύρη τήν ὁδόν του.

Ἐν τῆ ἀγάπη καί τῆ ἀληθεία τοῦ Χριστοῦ μας, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ καί ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝ καί τά θέματα Πίστεως καί Κανονικῆς τάξεως, ὡς καί τῆς δικαιοσύνης νά τά καταστήση διαφανῆ (καί ὅσον ἀφορᾶ τούς «πέντε», καί ὅσον ἀφορᾶ τόν θεολογικόν διάλογον καί τόν ΙΦΣΚΑΕ), καί νά τά ἀντιμετωπίση χωρίς καθυστέρησιν, μέ κριτήρια τό νόμιμον καί κανονικόν, τήν ἀλήθεια καί τό δίκαιον καί ταῦτα ἐν ἀγάπη Χριστοῦ. Ταῦτα ἀπαιτεῖ ἡ Καθολική Ὀρθοδοξία.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ καί εὐσεβάστως ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝ μίαν Γενικήν Κληρικολαϊκήν Σύναξιν, νά ἀποδείξωμεν ὅτι εἴμεθα ὅλοι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῶ, ὑπηρετοῦμεν τήν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν, κρατῶμεν τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν, φυλάσσομεν ἀκεραίαν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί ὅτι δέν κινδυνεύει εἰς τό παραμικρόν ὁ ἀγών τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, ἤ ὅτι αὐτός δέν ὑφίσταται, καί ἡμεῖς ἁπλῶς τόν «φανταζόμεθα»……………

Ἡμεῖς, ὁ θεολόγος Ἐλευθ. Γκουτζίδης, ΔΕΝ ΕΜΜΕΝΟΜΕΝ εἰς καμμίαν διατύπωσίν μας. Ἀντιθέτως ΕΜΜΕΝΟΜΕΝ εἰς τό νά ζητοῦμεν καί νά ἀπαιτοῦμεν ὅ,τι ἀπ' ἀρχῆς εὐγενῶς συγκεκριμένως καί ἐπακριβῶς ἐζητήσαμεν! Ἰδού τί ἐζητήσαμεν καί συνεχίζομεν νά ζητοῦμεν: «Ὅποιο σφάλμα ἔχουμε διατυπώσει, παρακαλέσαμεν νά τό διορθώσουν οἱ ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, διατυπώνοντες χριστιανικά καί φιλάδελφα τό ὀρθόν, δημοσιεύοντες τήν ὁποιανδήποτε διόρθωσίν των εἰς τόν «Κ.Γ.Ο.», διότι ἡ ἐπίμαχος διατύπωσίς μας, ἡ κατακρινομένη ὡς δῆθεν «πατερικῶς ἁμάρτυρη», καί ὡς «καινοτομία» καί ἐσχάτως καί ὡς «ἀνοησία» καί «κακοδοξία», ἐδημοσιεύθη δύο φοράς. ΗΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΙΣ ΕΝ ΕΜΜΕΝΟΜΕΝ,… ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία, νά ἀποδεικνύωμεν, ὅτι ἡ διατυπωθεῖσα θεολογική ἄποψίς μας μαρτυρεῖται καί Ἁγιογραφικῶς καί Πατερικῶς, ἀλλά καί ἀπό τούς συγχρόνους δογματολόγους ἐπίσης πληθωρικῶς μαρτυρεῖται…………………..».

…

Καί πάλιν ἡ ἐλαχιστότης μου, εἰς τό ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 343/16/29.10.2003, ἔγγραφόν μας ἐγράψαμεν:

«…Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, ΠΟΙΟΥΜΕΝ ΘΕΡΜΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ, ὅπως ἕκαστος ἀπό τῆς θέσεώς μας ἔλθωμεν εἰς ἐπίγνωσιν καί ταπεινωθῶμεν καί μετανοήσωμεν δαυϊτικῶς, ἀγαπήσωμεν ἐν ἀληθεία καί πονέσωμεν διά τάς μέχρι σήμερον ἀνοιχθείσας πληγάς εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας καί ἐν καρδία συντετριμμένη ζητήσωμεν τήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Θεοῦ, διότι «ἔρχεται ταχύ»… Ἐστέ δέ βέβαιοι, ὅτι ὅπως κάποτε ἀπό κοινοῦ εἴχομεν οἱ πάντες τό αὐτό φρόνημα καί μᾶς διέκρινε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί ἀντιμετωπίζαμε ὅλας τάς ἐπιβολάς τοῦ πονηροῦ, ὁποθενδήποτε καί ἄν αὗται ἐκίνουν, καί ὅπως, ψυχραίμως, ἐν ἀγάπη, Κανονικότητι καί νηφαλιότητι, ἀντιμετωπίσαμε τήν προηγουμένην σχισματοαίρεσιν τῶν πέντε, μέχρι καί τά μέσα τοῦ 1997, (κατόπιν, ὡς μή ὠφείλατε, ἀλλάξατε πορείαν…), οὕτω καί τώρα, ὅσοι χάριτι Χριστοῦ παραμείνωμεν πιστοί, δέον, ὡς Κανονικοί καί Ὀρθόδοξοι Ἀρχιερεῖς, νά ἀντιμετωπίσωμεν περαιτέρω καί αὐτήν τήν σχισματοαίρεσιν, ἀλλά θεραπευτικῶς καί τό νέον ἐνεργούμενον σχίσμα σας, ὥστε νά μή λάβη περαιτέρω διαστάσεις, νά μήν παγιωθῆ καί καταστῆ ἀμετάκλητον.

Ἄς μήν αὐτοαπατώμεθα, ἀλλά νά ἔχωμεν πρό ὀφθαλμῶν μας, ὅτι οἱ ὑπεύθυνοι ὅλων τῶν σχισμάτων, ὄχι μόνον δέν θά ἴδουν πρόσωπον Χριστοῦ, ἀλλά καί μετά τοῦ Ἰούδα τοῦ προδότου καί τοῦ Ἀρείου ἡ μερίς αὐτῶν, ὅπερ μή γένοιτο, χάριτι καί φιλανθρωπία τοῦ δι' ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ. Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ἡμεῖς μή μείνωμεν εἰς τούς τάφους τῆς προδοσίας, πού μᾶς ἄνοιξαν». («Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003 σελ. 474-475).

…

Ὡσαύτως, μέ τό ὑπ' ἀριθμ. 344/28.10.2003, ἔγγραφόν μας, σᾶς ἐπεστήσαμεν ἰδιαιτέρως τήν προσοχήν ὅσον ἀφεώρα καί ἀφορᾶ τήν λειτουργίαν τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.Γ.Ο.Χ., ἐγράψαμεν ἀκριβῶς:

«…Οἱ ὑπογράφοντες τήν παροῦσαν, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ὁ Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς, ἐκπροσωπῶν καί τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Πανάρετον καί τόν Παν/τον Ἱερομ. π. Ἰγνάτιον Δάσσιον, καί ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 235/10.10.2003 πρόσκλησίν σας ἀπαντῶμεν τά κάτωθι:

«Ἡ ἐν λόγω Πρόσκλησίς σας διά Γενικήν Συνέλευσιν τῶν μελῶν τοῦ ΙΦΣΚΑΕ τήν 31.10.2003, δέν γίνεται δεκτή ὑφ' ἡμῶν, ὡς ΑΚΥΡΟΥ οὔσης, διότι Σεῖς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣΘΕ νά ἐμφανίζεσθε ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος», οὔτε ὡς «Πρόεδρος» τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. Κατά τό Καταστατικόν, ἄρθρον 11ον, «Πρόεδρος τοῦ ἑκάστοτε Δ.Σ. αὐτοδικαίως δυνάμει τοῦ παρόντος, καθίσταται ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος καί Πρόεδρος τῆς Ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος», ἐνῶ ἐν ἄρθρω 3 παράγρ. α ρητῶς μνημονεύεται ὅτι Αὕτη (ἡ Ἐκκλησία) ἐκπροσωπεῖται «ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς προεδρευομένης ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀνδρέου ἤ τοῦ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΑΥΤΟΥ». Διά τοῦ ὕπερθεν ὑπ' ἀριθμ. 336/4.9.2003 ἡμετέρου ἐγγράφου, μετά τῶν συνημμένων αὐτῶ ἐξ 123 σελίδων, ἐκδοθέντος καί εἰς σῶμα ὑπό τόν τίτλον: «Ἐνστάσεις, Καταγγελίαι, Διαμαρτυρίαι», σᾶς ἔχομεν καταγγείλει, ὅτι τόσον ἡ «παραίτησις» τοῦ Μακαριωτάτου, ὅσον καί ἡ ὑμετέρα «ἐκλογή» εἶναι ἄκυροι, ὡς ἀντικανονικαί. Παρά τό γεγονός δέ ὅτι αὗται ὑπεβλήθησαν ἁρμοδίως καί Κανονικῶς, δέν ἐξεδικάσθησαν. Κατά συνέπειαν πᾶσα περαιτέρω ἐνέργεια ὑμῶν ὑπό τάς ἀνωτέρω ἰδιότητας θά ἀποτελέση νέον βαρύτατον ἀδίκημα, καί πρωτίστως τό ἀδίκημα ἀντιποιήσεως τοῦ Προέδρου, τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.Γ.Ο.Χ.

Πέραν τῶν ἀνωτέρω, ὡς γνωρίζετε ἀπό παλαιότερα ἔγγραφά μας, ἔχουν καταγγελθεῖ καί πάσχουν ἀκυρότητος καί αἱ Γενικαί Συνελεύσεις τῶν ἐτῶν 2001 καί 2002, ὅπως καί τά διοικητικά συμβούλια ἀπό Νοέμβριον Δεκέμβριον 2000 καί ἑξῆς, διά παράνομον σύνθεσιν καί δι' ἀντικαταστατικάς ἐνεργείας καί παραλείψεις, διά τῶν ὁποίων παρεκωλύθη «ἡ εὐόδωσις τῶν σκοπῶν τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου» (ἄρθρον 8 τοῦ Καταστατικοῦ), μέ συνέπειαν νά ζημιωθῆ οὗτος εἰς μεγάλον βαθμόν…». («Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003 σελ. 476477).

…

Καί πάλιν εἰς τό μέ Ἀρ. Πρ. 363/16/29.9.2004 ἔγγραφόν μας, μέ τό ὁποῖον ἀναφερόμεθα ἐν συνόψει εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 360/14.7.2004 «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ», καταλήγομεν:

«…Τέλος ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ καί ΙΚΕΤΕΥΟΜΕΝ τόν Μακαριώτατον, (ἐφ' ὅσον δηλαδή εἰσέτι δέν ἐξεδικάσθη Κανονικῶς ἡ ὑποδικία τῆς παραιτήσεως), καί ὅλους ὑμᾶς, νά συμβάλωμεν, (ὅλοι ἀπό κοινοῦ), ὥστε νά συγκληθῆ ὑπ' αὐτοῦ, ὡς τοῦ μόνου ἁρμοδίου τό γε νῦν ἔχον, ΜΕΓΑΛΗ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, ἐν τῆ Ὁποία ἐλεύθεροι ἐν Χριστῶ, ἐν ἀγάπη καί ἐν Ἁγίω Πνεύματι συνδιασκεφθησόμενοι, ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ ΤΗΝ «ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΗΜΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ», τήν ὁποίαν ἀκεραίαν διαφυλάττει ἡ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἴνα οὔτω ΣΤΟΙΧΗΣΩΜΕΝ ἑαυτούς τῶ Ἀοιδίμω Ὁμολογητῆ Ἀρχιεπισκόπω Ματθαίω καί τῆ Ἀποστολικῆ καί Πατερικῆ Καθολικῆ Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί οὕτω ΑΠΟΔΕΙΧΘΩΜΕΝ ἄξιοι διάδοχοι Αὐτῶν καί ΓΝΗΣΙΑ μέλη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας…». («Ο.Π.» Τόμος 15ος 2004 σελ. 433-434).

…

Καί εἰς τό ὑπ' ἀριθμ. 369/20.10.2004 ἔγγραφόν μας καί εἰς τήν δευτέραν παράγραφον αὐτοῦ ρητῶς δηλοῦμεν:

«…β) Τήν ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 99/10.10.2004 ἐπιστολήν ἐξ ἑπτά (7) δακτυλογραφημένων σελίδων, ὑπογραφομένην ὑπό τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου (ἐμφανιζομένου ἐπίσης ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος»), καί ἀπευθυνομένην πρός ἡμᾶς. Τήν ἐπιστρέφομεν διά τούς ἰδίους λόγους, καί ἐπιπροσθέτως, διότι ὁ ὑπογράφων, Σεβ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος, ἀντιποιούμενος τόν «Ἀρχιεπίσκοπον», ἐπιχειρεῖ ἐσκεμμένως νά διαγράψη πᾶν ὅ,τι ἐγράψαμεν ἀπό τό 1998, Κανονικῶς καί ἁρμοδίως, ἐπί ὅλων τῶν θεμάτων Πίστεως καί Ὁμολογίας, τῶν ἀντικανονικῶν καί ληστρικῶν πράξεων καί ἀποφάσεών σας, κλπ., καί χωρίς στοιχειώδη σοβαρότητα καί ὑπευθυνότητα ὑποκρίνεται τόν «Ὀρθόδοξον» ἐν πᾶσι, ἐνῶ ταυτοχρόνως ἐκλιπαρεῖ τήν ἐκ μέρους μας ἀναγνώρισίν του, χωρίς νά παραλείπη καί τάς «ἀπειλάς». Ἐπί τούτοις εἰς ἀπάντησιν συναποστέλλομεν τούς Τόμους τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» τῶν ἐτῶν 2003 καί 2004, ὅπου ἐν πολλοῖς περιέχονται τά σχετικά ἔγγραφα τῶν ἀντιστοίχων ἐτῶν…»…………………….

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ὅταν μελετήσετε, τά ἔγγραφα, τά ὁποῖα περιέχονται εἰς τούς συναποστελλομένους Τόμους, καί θελήσετε νά τά λάβετε ὑπ' ὄψιν καί ἀποφασίσητε νά ἐπανέλθετε εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν καί ἐνεργήσετε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε καί ὑπό τήν προϋπόθεσιν πάντοτε συγκλήσεως μιᾶς Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, καί εἰς τά πλαίσια αὐτῆς, θά μέ εὕρητε πρόθυμον νά συνεργασθῶμεν, ἴνα ἀπό κοινοῦ ἐφαρμόσωμεν τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Μέχρι τότε ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὅσοι θά μείνωμεν πιστοί εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, θά συνεχίσωμεν, ὡς καί μέχρι τοῦδε, ἤτοι ἀπό τήν 2.11.2001 καί οὐσιαστικώτερον ἀπό τήν 5.2.2003, ἐπράξαμεν, ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΥΜΩΝ, τόν Ἱερόν ὑπέρ τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι ὑπέρ τῆς Ἀληθείας, Ἀγῶνα, μή λαμβάνοντες ὑπ' ὄψιν τάς φατριαστικάς καί ληστρικάς σας συνεδριάσεις καί ἀποφάσεις, καί «Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ ἡμῶν». («Ο.Π.» Τόμος 15ος 2004 σελ. 448 καί 454).

…

Συνεχίζοντες τάς ἐκκλήσεις παρακλήσεις, καί κατά τό 2005, γράφομεν εἰς τό ἐπίσης ἐπίσημον ἔγγραφον μέ Α.Π. 397/13.8.2005 καί εἰς τήν ἀκροτελεύτειον παράγραφον:

«…Ἐν κατακλεῖδι ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος, πλήν Ὀρθόδοξος, Ἀρχιερεύς, ἀπαντῶν εἰς τήν ἀκροτελεύτειον ταύτην παράγραφον, καί δραττόμενος τῆς εὐκαιρίας, ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ εἰς τούς ἀγαπητούς πρώην Πατέρας, Ἀδελφούς, καί Συλλειτουργούς, καί πρωτίστως τόν «Μακαριώτατον» κ. Ἀνδρέα, ἐν ὅσω ἀκόμη εὑρισκόμεθα ἐν τῆ ζωῆ ταύτη καί ἔχομεν ἀπολύτως σώας τάς φρένας μας, (ὁ κίνδυνος ὑπάρχει δι' ὅλους μας), ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΚΕΤΕΥΟΜΕΝ, ὁ μέν «Μακαριώτατος» νά ἀνακαλέση τήν παραίτησίν του, οἱ δέ λοιποί νά συνεργήσουν ὥστε ὁ Μακαριώτατος ἐλεύθερος ἀπό ἄλλας δεσμεύσεις, νά συγκαλέση ἅπαντας τούς Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς, ἴνα ἐν ἀγάπη, ταπεινώσει, μετανοία καί συντριβῆ θεραπεύση ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος τό ΑΙΜΟΦΥΡΤΟΝ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, τό ὁποῖον ἐμακέλλευσεν ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός μέ τά ξίφη τοῦ 54/76 Βουλεύματος καί τάς ὑπαναχωρήσεις των εἰς τό θέμα τῆς «χειροθεσίας» καί ὅσων προηγήθησαν ἤ ἠκολούθησαν. Ἄς μήν ἀρνηθοῦν τήν τελευταίαν ταύτην ταπεινήν παράκλησιν καί ἱκεσίαν, διότι τότε μόνον θά ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῶ καί πιστεύουν εἰς τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του». («Ο.Π.» Τόμος 16ος 2005 σ. 299).

…

ΤΟ ΥΠ' ΑΡ. 401 ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΜΑΣ

Αὐτό τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης, ταπεινώσεως καί πάντως ἐν Ἀληθεία, εἶναι διάχυτον ἀπ' ἀρχῆς μέχρι τέλους καί εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 401/26.10.2005 μακράν καί ἀναλυτικήν Ἐπιστολήν μας, τήν ὁποίαν καίτοι ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τήν «Ὀρθόδοξον Πνοήν», (Τόμος 16ος 2005 σελ. 403412), τήν παραθέτομεν ὁλόκληρον:

«ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΣΙΝ

Πρός τούς πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφούς καί Συνεπισκόπους, «Πειραιῶς» κ. Νικόλαον, «Ἀργολίδος» κ. Παχώμιον, «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνα, «Διαυλείας» κ. Ἀνδρέαν καί τόν ἐφησυχάζοντα ἐν Ἀμερικῆ «Φιλίππων» κ. Χρυσόστομον

Κοινοποίησις: Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον καί Παν/τους Πρεσβυτέρους καί Διακόνους

Α.Π. 401

Ἐν Κορωπί τῆ 26.10.2005 Ἁγίου Μεγαλομ. Δημητρίου

Ἀγαπητοί, θέλω νά πιστεύω πώς κατανοεῖτε, ὅτι ἡ ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου, ἀπό 17.6.2005, διακοπή τῆς μεθ' Ὑμῶν πνευματικῆς κοινωνίας, ἡ παῦσις τοῦ μνημοσύνου τῶν ὀνομάτων Ὑμῶν καί ἡ διαγραφή αὐτῶν ἐκ τῶν διπτύχων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγένετο κατόπιν μακρῶν ἀγώνων, ὑπομονῆς καί ἐπιμονῆς, νά ὀρθοτομήσωμεν, καί ὡς Ἀρχιερεῖς καί ὡς Ἱερά Σύνοδος, τόν λόγον τῆς Ἀληθείας, ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἠθελήσατε. Διατί 'ᾶραγε;

Καθ' ἡμᾶς, ἡ ἀπό καιρόν τοιαύτη ἀπαράδεκτος στάσις σας, ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΑ μαρτυρεῖ τήν ἐν ἐπιγνώσει ἄρνησιν ὑφ' ὑμῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν, εἴτε ἐκ δειλίας, εἴτε ἐξ ἀδυναμίας, ἤ ἄλλων ὑστεροβουλιῶν, δέν ὁμολογεῖτε εὐθέως «ἐν γράμμασιν καί πράγμασιν» τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, ἀλλά ἐμμέσως ἤ ἀμέσως, εὐθέως ἤ πλαγίως, προδίδετε καί πολεμεῖτε τήν Ἐκκλησίαν. Δυστυχῶς, καθ' ὅλα τά τελευταῖα ἔτη προκύπτετε δέσμιοι τῶν ἐγκαθέτων καί γενιτσάρων, οἱ ὁποῖοι κατέκλυσαν τόν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι, τῶν Ἀδελφῶν Τσακίρογλου, τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα, τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ, καί τῶν Φλωρινικῶν, ἐν οἷς πρωτίστως τοῦ κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου καί κ. Ἀθανασίου Σακαρέλλου! Διά τόν τελευταῖον μάλιστα δέν δικαιολογεῖται νά ἀμφιβάλλωμεν ὅτι ἀπό δεκαετιῶν, ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Σεραφείμ Τίκα, εἶναι ὁ «ἀπεσταλμένος τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ», νά ἐνεργήση καταλλήλως διά τήν ὑπαγωγήν τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἤ διαφορετικά νά διχάση, νά διαιρέση, νά μακελλεύση, καί νά διαλύση τούς Γ.Ο.Χ.!..

Αὐτά προηγουμένως μετά τοῦ κ. Καλλινίκου καί ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 ἐποίησεν εἰς τήν Φλωρινικήν παράταξιν, αὐτά ἐποίησεν καί κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν, μέ τήν ἰδικήν σας συγκατάθεσιν, ἀλλά καί δι' Ὑμῶν, ποιεῖ ἀκριβῶς τά ἴδια καί εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. («Ο.Π.», τόμος 15ος, 2004, τεῦχος Ὀκτωβρίου, σελ. 456460). Γνωστόν ὅτι οἱ ἀνωτέρω εἶναι ἐκφρασταί «γράμμασιν καί πράγμασιν» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί ἐμπνευσταί καί ἐκτελεσταί ὅλων τῶν σατανικῶν σκευωριῶν κατά γνησίων Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί λαϊκῶν, καί εἰς τήν οὐσίαν σκευωροί καθ' Ὑμῶν τῶν ἰδίων. Οὗτοι ἐφ' ὅσον ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 δέν κατώρθωσαν τήν ὑπαγωγήν μας εἰς τόν παλαιοημερολογιτικόν των Οἰκουμενισμόν καί δι' αὐτοῦ εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἀφοῦ δέν συνετελέσθη ὁλοκληρωτικῶς ἡ προδοσία, προκαλοῦν σκάνδαλα καί σκευωρίας καί κατορθώνουν διαιρέσεις καί σχίσματα! Οἱ ἴδιοι οἱ Φλωρινικοί καταγγέλλουν ταῦτα! («Ο.Π.», Τόμος 14ος 2003, σελ. 277). Δέν δύναμαι παρά νά ὁμολογήσω ὅτι ὁ κύριος αὐτός, (ὁ κ. Σακαρέλλος) ὅπως καί ὅλοι οἱ προαναφερθέντες καί τόσοι ἄλλοι, οὐδόλως θά ἦσαν ἱκανοί διά τά τοιαῦτα σχέδια καί ἔργα τοῦ πονηροῦ, ἐάν δέν τούς εἶχεν καταστήσει «ἱκανούς» ἡ ἰδική μας ὀλιγοπιστία!

Ἡ σύν τῶ χρόνω ἔκπτωσις ἐκ τῆς καθαρᾶς Ὁμολογίας, ἡ φθορά ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή ἡ εἰς ἐπικίνδυνον βαθμόν ἐκκοσμίκευσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας φρονήματος καί ἐν τέλει αἱ ἀσύγγνωστοι ἁμαρτίαι, πρωτίστως κατά τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καθώς καί ἡ ἀσέβεια κατά τῶν ἱερῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν, ἡ φυγάδευσις τῆς γνησίας ἀγάπης καί ἐνδεχομένως καί αἱ προσωπικαί ἁμαρτίαι, περί ὦν «οὐκ ἔξεστί μοι» ὁμιλεῖν καί γράφειν, κατέστησαν πολλούς ἐξ ἡμῶν ἀξιοθρήνητα θύματα αὐτοῦ καί τῶν λοιπῶν προαναφερθέντων ἐγκαθέτων τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἡμετέρων.

Ταῦτα, ἐκ τῶν πραγμάτων φρονεῖ ἡ ἐλαχιστότης μου, καί ἀφοῦ Κανονικῶς καί ἁρμοδίως προέβημεν εἰς ἐκ χιλιάδων σελίδων ἐπισήμους παρεμβάσεις, ἤτοι, ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ μέχρι καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, καί ἀφοῦ ἅπασαι ἔπεσον εἰς τό κενόν, δηλαδή ἀπαραδέκτως τάς ἐκακοποιήσατε, τάς ἀπερρίψατε καί τάς ἐθάψατε εἰς τά Ἀρχεῖα, τινάς δέ τάς μετεχειρίσθητε καί διά σκάνδαλα, σκευωρίας καί συκοφαντίας. Ὅθεν μή δυνάμενοι ἄλλως ποιῆσαι, διαχωρίσαμεν τάς εὐθύνας μας καί ἐξήλθομεν ἐκ μέσου Ὑμῶν, ἴνα μή ἐκβληθῶμεν μεθ' Ὑμῶν ἐκ τῆς σωστικῆς Ἁγίας Κιβωτοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὡστόσον παρακαλῶ νά εἶσθε βέβαιοι, ὅτι ἐξ ὅσων ἐγράψαμεν καί εἰσηγήθημεν, καί ἡμεῖς καί ἕτεροι, οὔτε μία σελίς, οὔτε μία ἀράδα, οὔτε μία λέξις, δέν παρεγράφη καί δέν ἐχάθη. Ἀντιθέτως ἡ ἀσύγγνωστος δι' Ἐπισκόπους συμπεριφορά σας, αἱ ἀντικανονικαί μέχρι καί ληστρικαί καί βάρβαροι ἐνέργειαί σας, ἀπεκάλυψαν πλήρως τήν ἐν τῶ παλαιοημερολογιτικῶ Οἰκουμενισμῶ, εἴσοδόν σας καί τήν ὑπ' αὐτοῦ ἀλλοτρίωσίν σας ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί αὐτοαποβολήν σας ἐκ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ περαιτέρω ὑπομονή καί ἀνοχή τῆς τοιαύτης καταστάσεως δέν ἦτο ἐπιτρεπτή εἰς ἕναν ὀρθόδοξον Ἀρχιερέα, διά τοῦτο, θέλων τοῖς ἴχνεσιν τῶν Πατέρων ἀκολουθεῖν καί δή αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Πατρός Ματθαίου, προέβημεν εἰς τό ἀπολύτως καί ἐν πᾶσι παρόμοιον διάβημα καθ' Ὑμῶν, εἰς τό ὁποῖον, πρῶτος Ἐκεῖνος, προέβη κατά τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1937, κατά τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Δημητριάδος Γερμανοῦ ἀποκηρύξας αὐτούς τότε ὡς ἀποδεδειγμένως συνειδητούς καί ἀμετανοήτους προδότας, ἀλλά καί ὑποκριτάς.

Μέ τάς εὐχάς καί πρεσβείας τοῦ ἐν ἁγίοις Ἀοιδίμου πατρός ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ἐλπίζομεν νά ἀκολουθήσωμεν περαιτέρω καί μέχρι τέλους τήν γραμμήν Ἐκείνου, ἡ ὁποία εἶναι Η ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΕΚΚΛΙΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εὐνόητον, ὅτι καί μετά τό, θεάρεστον τοῦτο διάβημά μας, ΔΙΑΒΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ, ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ, δέν ἐφησυχάζομεν, ἀλλά δι' εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἔχομεν συνείδησιν τῶν εὐθυνῶν μας, τοῦ Γολγοθᾶ τόν ὁποῖον πρέπει νά ἀνέλθωμεν καί νά συσταυρωθῶμεν τῶ Νυμφίω τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοις τοῖς οἰκοδομηθεῖσι παρά τῶ Ἀκρογωνιαίω λίθω Αὐτῆς.

Διό καί πάλιν σᾶς γράφομεν ποιοῦντες θερμήν ἔκκλησιν καί παράκλησιν, ἴνα ὅπου ἐπερίσσευσεν ἡ ἀποστασία, περισσεύση ἡ ταπείνωσις, ἡ μετάνοια καί ἡ ἀγάπη, ἴνα ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν τήν ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ, ἡ ὁποία εἴτε διά τῶν ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας ὑπαναχωρήσεων, εἴτε διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος, εἴτε διά τῶν νεωτέρων τοιούτων τῶν «Ἀργολίδος» κ. Παχωμίου καί «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνος, καταπροδίδεται καί εὐθέως βάλλεται ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς καί ἡ ἰδία ἡ Ἐκκλησία.

Ἐπίσης τό συγκεκριμένον διάβημά μας εἶχεν καί ἔχει καί ἀδελφικήν ποιμαντικήν προέκτασιν ἀγάπης, σκοποῦν καί μετά τήν 12ην ὥραν, εἰς τήν ἀνάληψιν τῶν ἀπ' ἀρχῆς εὐθυνῶν σας καί ἐξαιρέτως ἔναντι αὐτοῦ τοῦ τρίτου σχίσματος, τό ὁποῖον, ὅπως καί τά προηγούμενα (ἐκεῖνο τοῦ 1937 καί τοῦ προσφάτου τοῦ 1995), ἔχει τούς ἰδίους σαφεῖς καί συγκεκριμένους Δογματικούς Ἐκκλησιολογικούς λόγους, οἱ ὁποῖοι παρ' Ὑμῖν ἔλαβον τάς μεγίστας διαστάσεις των.

Ταῦτα γράφομεν πρός Ὑμᾶς εἰς τά πλαίσια αὐτῆς τῆς ἀγωνίας καί τῆς γνησίας ἀγάπης, καί μέ ἀφορμήν τά ὅσα ἐκ προθέσεως ἤ μή, ἀφήνονται νά διαρρέουν, περί δῆθεν «ἀπομονώσεώς» μου καί λοιπῶν παρομοίων ψευτοδιλημμάτων περί τῆς ἐλαχιστότητός μου ὡς δῆθεν εὑρεθέντος «ἐκτός Συνόδου», κλπ., ἤ περί τῆς προθέσεών σας, καθ' ἅς ἑτοιμάζεσθε «νά καταδικάσετε τό 54/76 Βούλευμα», ἤ ὅτι θά λάβετε ὑπ' ὄψιν «ὅλα ὅσα προέβαλεν εἰς τήν ὁμολογίαν του ὡς θέματα Πίστεως ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος», καί ταῦτα διά «νά ἔλθη πάλιν μέ τήν Σύνοδον».

Ἐάν, ἀγαπητοί, ταῦτα ἀληθεύουν, καί εἶναι κατά Θεόν, δηλαδή ἄν ὄντως σκέπτεσθε νά κινηθῆτε εἰλικρινῶς, Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως, ἡ ἐλαχιστότης μου διακαῶς ἐπιθυμεῖ νά σταθῆ ἀρωγός εἰς ἕν τοιοῦτον θεοβούλητον ἔργον, ὄχι ἁπλῆς θεραπείας τοῦ προσφάτου σχίσματος, ἀλλά διά νά ἐξέλθη πάλιν ΝΙΚΩΣΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, καί συντριβῆ ὁ ἀντίδικος διάβολος.

Ἐπί τούτοις χρήζομεν ὅλοι πολλῆς ταπεινώσεως, μετανοίας, συντριβῆς καί ἀγάπης, ἴνα τῆ χάριτι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐνσκήψωμεν ἐφ' ὅλων τῶν Κανονικῶν καί Ὁμολογιακῶν τραυμάτων, τά ὁποῖα ἡμεῖς ἐν τῆ ἀφροσύνη μας προεκαλέσαμεν εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἴνα, κατά τό «ὁ τρώσας καί ἰάσεται», δι' ἡμῶν τῶν ἐγκληματησάντων θεραπεύση ταῦτα ὁ Κύριος. Ἐν προκειμένω, πάντοτε ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὄχι ψιθύρων, διλημμάτων, καί ἀπειλῶν, ἀλλά τῆς εἰλικρινοῦς προθέσεως καί διαθέσεως, ἴνα ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους καί ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν, παρακαλῶ νά λάβητε ὑπ' ὄψιν καί τάς ἰδικάς μου προθέσεις, σκέψεις καί προτάσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι αἱ κάτωθι:

1) Ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἑτοίμως ἔχομεν, ὅπως τῆ χάριτι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεργασθῶμεν μεθ' Ὑμῶν πρός οἱανδήποτε εἰλικρινῆ, εὐθεῖαν καί κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ μας Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ὁμολογιακήν κίνησίν σας, ἡ ὁποία ἐννοεῖται θά προκύπτη ὡς τοιαύτη ἀφ' ἑαυτῆς καί μετά ἀπό σχετικάς προφορικάς ἤ γραπτάς διαβεβαιώσεις καί δηλώσεις. Ἐπί τῶ σκοπῶ τούτω δέν κωλύομαι νά συμμετάσχω εἰς μίαν κοινήν συνεδρίασιν ὑπό τήν προϋπόθεσιν ὅτι κατ' αὐτήν πρωτίστως θά τεθῆ ὑπό κρίσιν ἡ ἀπό 5.2.2003 ἱερόσυλος παραίτησις καί θά κριθῆ ὑπό τό φῶς τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, τῆς Πράξεως τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδόξου δεοντολογίας. Περί αὐτῆς ἀρκούντως ἔχουν γραφεῖ καί δημοσίως διακηρυχθεῖ, ὅπως καί ἡ δεοντολογία, ὑφ' ἧς αὕτη ὑπηγορεύθη καί ἡ ὁποία ἐν τέλει ἀπέτυχεν, ἐνῶ ἡ ἱεροσυλία παρέμεινεν!.. Ἡ παρουσία καί συμμετοχή εἰς τήν ἐν λόγω Σύναξιν, τοῦ φερομένου ὡς «Ἀρχιεπισκόπου» κ. Νικολάου, οἰκονομικῶς γενήσεται δεκτή ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ «Μητροπολίτου Πειραιῶς», ὁ ὁποῖος θά κληθῆ νά δώση ἐξηγήσεις ἐπί τῆς ὅλης ἱεροσύλου πράξεως προκειμένου ἀναλόγως νά ἀποφασισθῆ. («Ο.Π.» Τόμος 14ος 2003, σελ. 74-82, 99-120, 163-182, 195-217, 222-233, 242-257, 291-324, τεῦχος Ὀκτωβρίου σελ. 387-409, 419-447, 453-479, Τόμος 15ος 2004, σελ. 84-91, 206-212, 448-454).

2) Κατόπιν τούτου, καθ' ἡμᾶς, προηγεῖται τό θέμα τοῦ κινήματος τῶν «πέντε», τό ὁποῖον κατέληξεν εἰς τό σχίσμα τοῦ 1995. Ἐπ' αὐτοῦ ἐπιβάλλεται νά χυθῆ ἄπλετον φῶς καί νά καταστῆ σαφές, διατί ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3005/1997 ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς τότε Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας δέν ὑλοποιήθη, καθώς καί ὅλα τά θέματα τά σχετικά μέ αὐτήν, ὅπως τό ἀνακριτικόν ἔργον καί ἡ μή γνωμάτευσις τῶν θεολόγων. Ἐπιβάλλεται, ἐπίσης, νά τεθῆ ἐπί τῆς τραπέζης ἡ μοναδική ἀναλυτική γνωμάτευσις τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου καί ἐπί τριακονταετίαν κοινοῦ Συμβούλου καί συνεργάτου κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002, σελ. 189-207, 223-231, 398-405, 427-439, Τόμος 14ος 2003, σελ. 298-301, Τόμος 15ος 2004, σελ. 222, Τόμος 16ος 2005, σελ. 424, 51-59, 164-188, 227-252, 313-321, 371-387).

3) Νά ἐξετασθῆ τό, κατά τά ἔτη 1997-1998, ἀνακινηθέν θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ ὅλας τάς σχετικάς παραμέτρους καί προεκτάσεις του, διότι ἀπαραιτήτως πρέπει νά προκύψη σαφῶς ἄν ἐπρόκειτο περί σχεδίου τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς δέν ἐνεφανίσθη κατά τήν περίοδον ταύτην, ἀλλ' εὐθύς ἀμέσως μετά τό 1924 καί ἰδιαιτέρως μετά τό 1971), ἤ περί συνεχείας τοῦ ἀπό τό 1989-1992 ἐν Ἀγάπη καί Ἀληθεία θεολογικοῦ Διαλόγου. («Ο.Π.» Τόμος 11ος Μαρτ. 2001, σελ. 217-225, Τόμος 12ος 2001, Ἀπριλ. σελ. 11-24, Μαΐου σελ. 41-53, Ἰουνίου σελ. 86-89, Ἰούλιος σελ. 111, 142, Αὔγ. σελ. 308310, Τόμος 13ος 2002, σελ. 398-405, Τόμος 14ος 2003, σελ. 277-284, Τόμος 15ος 2004, σελ. 241-244 καί τεύχους Σεπτεμβρίου σελ. 387-402). Ἐπί τούτω νά ἐξετασθῆ ἄν ὄντως ὑφίσταται καί ἀπό πότε ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, σελ. 49-53, 186-191, 299303, Τόμος 13ος 2002, σελ. 23-28, 100-109, 148-149, 232-233, 293-300, 326-335, 398-404, 442-443, Τόμος 15ος 2004, σελ. 46-77, 241-244, 414-421. Βλέπε ἐπίσης τό ὑπ' ἀριθμ. 104/29.2.2000 ΥΠΟΜΝΗΜΑ μας ὑπό τόν τίτλον: «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ…» καί «ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», Ἔκδοσις τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱδρύματος Ἁγ. Αἰκατερίνης).

4) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς κοινῆς τραπέζης αἱ ἀπό τοῦ 1998 ἱστορικαί ἐπιστολαί τοῦ Παν/του Ἱερ/χου π. Ἀφιλοχίου καί ὅσα κατ' αὐτοῦ ἀντικανονικῶς, ἀδίκως καί ἐκ συγκεκριμένης ἀντορθοδόξου σκοπιμότητος ἔλαβον χώραν, διότι εἶναι ἀποκαλυπτικά τῆς ἤδη ἀπό τό 1997-1998 προσυμπεφωνημένης καί προαποφασισμένης μεγάλης καί δολίας προδοσίας κατά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. (Βλ. «Σύγχρονα Ἐκκλησιαστικά Θέματα» Τόμος Α΄, Ἀθῆναι Δεκέμβριος 2000 καί «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Δεκεμβρίου 2000 σελ. 120-133, τεῦχος Ἰαν. 2001, σελ. 143, 151-159, Τόμος 14ος 2003, σελ. 2738, Τόμος 15ος 2004, σελ. 235-241, 361-368, 408-413, 486-488, 516-522, 543-545, Τόμος 16ος 2005, σελ. 224, 51-59, 164-188, 227-252, 313-321).

5) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ «Πειραιῶς» κ. Νικολάου, τά ὁποῖα διετύπωσεν εἰς τήν εἰσήγησίν του τῆς 14.2.2002, εἰς τήν προσπάθειάν του νά ἐμφανίση ὡς αἱρετικήν τήν διατύπωσιν τοῦ κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἀλλά καί ἡ πληθύς τῶν ἐκκρεμουσῶν κατά τοῦ ἰδίου Καταγγελιῶν καί νά προκύψη τί ἀνεκάλεσεν ἐξ ὅλων τῶν κακοδόξων φρονημάτων του, τά ὁποῖα δημοσίως ἐκήρυξεν εἴτε ἐν βιβλιδίοις του καί ἐφημερίσι, εἴτε ἐν εἰσηγήσεσι ἐν Συνόδοις. («Ο.Π.» Τόμος 15ος 2004, τεῦχος Ἀπριλίου, σελ. 123-154, 212-214, Τόμος 16ος 2005, σελ. 243-245, 259-287).

6) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά μετά τό 1997 Πρακτικά τῶν Ἐνδημουσῶν Συνόδων καί τῶν τοιούτων τῆς Ἱεραρχίας καί νά κριθοῦν προκειμένου νά ἐπέλθουν ἀνάλογοι διορθώσεις, ἀκυρώσεις ἤ καί νά ἐπιβληθοῦν, ἄν κριθῆ ἀπαραίτητον καί κυρώσεις κατά προσώπων εὐθυνομένων διά τήν κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καί τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι προέκυψαν καί ἐν τέλει ἀπέβησαν μέ τήν συμπεριφοράν των πολέμιοι κατά τῆς ζωῆς καί τοῦ ἔργου τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, τεῦχος Νοεμβρίου, σελ. 261-265, Τόμος 13ος 2002, τεῦχος Φεβρουαρίου, σελ. 46-47, 74, τεῦχος Ἀπριλίου, σελ. 144-147, Τόμος 14ος 2003, σελ. 147-159, 419-447).

7) Νά ἐξετασθοῦν ἅπαντα τά ἀπό τοῦ 1998 μέχρι καί σήμερον Πρακτικά τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων καί τά τοιαῦτα τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων τοῦ ΙΦΣΚΑΕ καί νά κριθοῦν ὑπό τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ἤτοι τῆς προϋποτιθεμένης Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, καί νά προσκομισθοῦν καί αἱ νεώτεραι δικαστικαί ἀποφάσεις. Τό θέμα τοῦ ΙΦΣΚΑΕ δέν εἶναι ἤσσονος σημασίας, διότι ἐκτός τοῦ ὅτι οὗτος ἱδρύθη διά νά διαφυλάξη τά εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀνήκοντα, ὁ χαρακτήρ του καί ὡς Νομικοῦ Προσώπου, ἦτο καί παραμένει νά εἶναι ΦΥΛΑΞ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἤτοι τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, σελ. 122-127, Τόμος 13ος 2002, σελ. 5, 79, Τόμος 14ος 2003, σελ. 458479, Τόμος 15ος 2004, σελ. 208-210, Τόμος 16ος 2005, 184 καί «Κείμενα Ἐπιστολαί Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας», ἐτῶν 1999, 2000, 2001).

8) Νά τεθοῦν ἐπί τῆς τραπέζης καί αἱ φατριαστικαί ἐνέργειαι τοῦ «Πειραιῶς» Νικολάου μετά τοῦ ἀποβιώσαντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου εἰς βάρος τῆς ἐλαχιστότητός μας καί ἀναφορικά μέ τήν ἐπιχειρηθεῖσαν ἐκδίωξίν μου ἀπό τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν καί τήν κατάληψίν του, εἰς τά πλαίσια καί τάς σκοπιμότητας τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως καί αὕτη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἠλιουπόλεως. («Ο.Π.» Τόμος 13ος 2002, σελ. 440-441, 461-494, Τόμος 15ος 2004, σελ. 15-39, 101-114).

9) Νά τεθῆ τό θέμα τῆς ἐν τῶ πλαισίω καί πρός χάριν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ προδοσίας τῆς Ἱεραποστολῆς εἰς Ρουμανίαν καί προηγουμένως νά τεθοῦν ἐπί τάπητος αἱ ἐπιστολαί τοῦ Ρουμάνου «Μητροπολίτου» Βλασίου πρός τόν Μακαριώτατον καί αἱ παρεμβάσεις τοῦ «Μητροπολίτου» Ὠρωποῦ διά τήν ἰδίαν ὑπόθεσιν, καθώς καί ἡ αἰτηθεῖσα Κανονικῶς καί ἐπισήμως καί μή δοθεῖσα Ἔκθεσις τῆς ὑπό τόν «Διαυλείας» Ἀνδρέαν ἀποσταλείσης εἰς τήν Ρουμανίαν Ἐπιτροπῆς. («Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Ἰαν. 2001, σελ. 139-140, τεῦχος Μαρτίου 2001, σελ. 209-211, Τόμος 12ος 2001, σελ. 109, 141-142, 290-294, Τόμος 13ος 2002, 115-117, 348-355).

10) Νά τεθῆ ἐπί τῆς ἰδίας τραπέζης ἡ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997 ὁμιλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἡ ἐκφωνηθεῖσα ἐν Θεσσαλονίκη καί δημοσιευθεῖσα εἰς τόν Κ.Γ.Ο., νά ἐξετασθῆ ἡ «ἐπίμαχος» διατύπωσις καί νά τεθοῦν ἐπί τάπητος ὅλαι αἱ πτυχαί τῆς σκευωρίας (Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων), εἰς τήν ὁποίαν ἐνεπλάκη καί ὁ ἤδη ἀποβιώσας πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, μέχρι καί τῆς ἀπό Φεβρουαρίου 2002 «Συνοδικῆς» σας κατά τοῦ θεολόγου ἀφοριστικῆς πράξεως». (Βλέπε: α) «Πρόσχωμεν» Ἀθῆναι 1999. β) Τήν ἀπό 28/15.1.2000 ἐπιστολήν τοῦ θεολ. Ἐλ. Γκουτζίδη (πρός τούς π. Στέφανον καί Νεόφυτον Τσακίρογλου, π. Εὐστάθιον Τουρλῆν, κ. Ἀνέστη Χατζῆ καί κ. Ἀντ. Μάρκου), μέ 27 συνημμένα κείμενα. γ) «Ο.Π.» εἰς τήν στήλην «Ἐπί ἑνός ἀτυχοῦς δημοσιεύματος…» (Τόμοι 11ος καί 12ος τεύχη 106108 καί 110116). δ) «Ο.Π.» εἰς τήν στήλην: «Ἀπάντησις εἰς μίαν εἰσήγησιν» τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Νικολάου» (Τόμος 14ος 2003 σελ. 8393, 121139, 260276). ε) «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Φεβρ. 2001 σελ. 179-188, Τόμος 12ος 2001, σελ. 75-80, 82-85, 127-130, 232-235, 267-279, 295-298, 309-310, Τόμος 13ος 2002, σελ. 319, 34-37, 55-56, 105-108, 125-126, 142-166, 237-250, 283-286, 347, Τόμος 14ος 2003, σελ. 722, 167187, Τόμος 15ος 2004 σελ. 108-114, 303-311, 346-350, 387-396, 532, 539, Τόμος 16ος 2005, σελ. 80-86).

11) Νά τεθοῦν ἐπίσης ἐνώπιον πάντων αἱ κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό 2001, 2002 καί 2003 διακηρυχθεῖσαι ὀρθόδοξοι Ὁμολογίαι εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ὡς καί ἡ ἡμετέρα τοιαύτη, ὡς Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ὑπ' ἀριθμ. 357/14.5.2004 καί νά ἀποφανθῶμεν ἕκαστος προσωπικῶς καί ἀπό κοινοῦ. («Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Φεβρ. 2001, σελ. 195-199, Τόμος 13ος 2002, σελ. 93-99 Τόμος 14ος 2003, σελ. 64-73, Τόμος 15ος 2004, σελ. 163188, 427-454, Τόμος 16ος 2005, σελ. 107-115).

12) Νά ἐξετασθοῦν ἐπίσης ἐξ ἀπόψεως Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου αἱ ἡμέτεραι Εἰσηγήσεις, Προτάσεις, Καταγγελίαι ἐπί Δογματικῶν, Ἐκκλησιολογικῶν θεμάτων καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καθώς καί αἱ ἐπ' αὐτῶν Προτάσεις καί Ἀποφάνσεις ἤ Ἀποφάσεις Ὑμῶν. (Βλ. «Κείμενα Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας», ἐτῶν 1999, 2000, 2001, καί «Ο.Π.» Τόμος 11ος, τεῦχος Δεκ. 2000 σελ. 111116, τεῦχος Ἰαν. 2002 σελ. 139-146, τεῦχος Μαρτ. 2001, σελ. 206-208, Τόμος 12ος 2001, σελ. 37-39, 67-69, 75-89, 107-130, 151-157, 179-181, 211-216, 219-223, 242-279, Τόμος 13ος 2002, σελ. 43-84, 117-127, 139-162, 188-207, 232-250, 267-283, 336-346, Τόμος 14ος 2003, σελ. 622, 59-64, 74-82, 147-159, 182-187, 195-198, 419-447, Τόμος 15ος 2004, σελ. 163-188, 225-241, 297-302, 341-345, 427-454, Τόμος 16ος 2005, σελ. 3-24, 51-59, 164-187, 195-221, 227-252, Γενικώτερον βλ. στήλη Ὀρθοδόξου Πνοῆς «ΟΛΙΓΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ»).

13) Τό θέμα τῆς λεγομένης χειροθεσίας δέον ὅπως ἐξετασθῆ ἐν πάση λεπτομερεία, ἤτοι τά πρό τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐξαρχίας εἰς Ἀμερικήν καί αἱ ἅμα τῆ ἐπιστροφῆ δηλώσεις αὐτῆς ἐπί τοῦ ὅλου θέματος. Ἰδιαιτέρως τί ἀκριβῶς ἐδηλώθη ὑπό τῶν δύο Ἀρχιερέων ἐκείνης τῆς Ἐξαρχίας, τί ἐδέχθησαν ὁμοφώνως οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς, τί ἐνηργήθη ἐν Ἑλλάδι ἐπί τῶν ὑπολοίπων Ἀρχιερέων. Ποία ἡ ἀπ' ἀρχῆς Πρᾶξις καί συνείδησις τοῦ Πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Διατί ἀπεκρύβη ἡ σχετική ἀντιφατική καί ἀλλοπρόσαλλος Πρᾶξις τῆς ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον Ρωσικῆς Συνόδου, πῶς καί πότε ἦλθεν αὕτη εἰς φῶς καί πῶς ἀντιμετωπίσθη αὐτή ἡ Πρᾶξις. Τί προφορικῶς καί ἐγγράφως διεκηρύσσετο ὑφ' ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν, ἀλλά καί ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΩΣ καί ΚΑΘΟΛΙΚΩΣ ὑπό τοῦ ὅλου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003. Πῶς ἀντιμετωπίσθη τό 1976-1977 ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μέχρι καί τῆς Ἐγκυκλίου ἐπιστολῆς (11.10.1991) τῶν «πέντε», τῆς ὑπογραφομένης ὑπό τοῦ Κυπρίου Ἱερομονάχου Εὐθυμίου. Ποία ἡ ἀπόφανσις ἐπί τοῦ ἰδίου αὐτοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας» τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς 19.8.1981 καί ποία ἡ ἀπάντησις εἰς τήν Φλωρινικήν προπαγάνδαν ὑπέρ τῆς χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν κατά τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας 16 καί 18 Ἰουνίου 1983 (Κ.Γ.Ο. Ἰουλίου καί Αὐγούστου 1983).

Πότε, μέχρι τό 2003, ἔστω καί εἷς ἐξ Ὑμῶν, διενοήθη, ὡμίλησεν ἤ κατήγγειλεν, ὅσα ἀπό τόν Φεβρουάριον τοῦ 2003 ἐπισήμως ἐδήλωσεν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἀνδρέας «περί λάθους του ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας». Πῶς νοεῖται ὅτι παραλλήλως πρός τήν ἀνωτέρω δήλωσιν καί δή κατόπιν αἰτήσεως ἡ Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης ἐδημοσίευσεν μέσω τοῦ ΙΝΤΕΡΝΕΤ τήν σχετικήν «πληροφόρησιν» περί χειροθεσίας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου Ἐπιφανίου κατά τήν 17ην καί 18ην Σεπτ. 1971. («Ο.Π.» Τόμος 16ος, Μαΐου 2005, σελ. 153-154).

Ἐπίσης πῶς συμβαίνει καί τό παράλληλον ἐν μηνί Φεβρουαρίω 2003 Πραξικόπημα τοῦ τότε Μητροπολίτου Κιτίου Ἐπιφανίου κατά τῆς ἐν Ρωσία Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί τά σχετικά ἐπίσης μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ βλάσφημα δημοσιεύματα ἀφορῶντα τόν ἐν λόγω Μητροπολίτην; («Ο.Π.» Τόμος 15ος 2004, σελ. 46-75 καί 414-421). Διατί οἱ «Σεβασμιώτατοι» κ.κ. Παχώμιος καί Γαλακτίων, ἐπί ὑπέρ τριάκοντα ἔτη, ὑπέγραφον καί ὡμολόγουν ὅτι τό 1971 οὐδεμίαν χειροθεσίαν ἐδέχθημεν καί μόνον ἐν ἔτει 2003-2004, ἔφερον εἰς φῶς ὁ μέν «ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν» τοῦ 1974, καθ' ἥν ὁμολογεῖ ὅτι «καί ἐν Ἀμερικῆ καί ἐν Ἑλλάδι οἱ Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν ἰλέω ὅμματι καί ἀγαλλομένω ποδί τήν χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα», κατά δέ σύγχρονον ἀπό Ἰουλίου 2004 ἐπιστολήν του ρητῶς ὑποστηρίζει καί διακηρύσσει ἐγγράφως ὅτι ἁπαξάπαντες οἱ νῦν Ἀρχιερεῖς «προερχόμεθα παρά χειροθετημένων…»,(1) ὁ ἕτερος δέ Ἀρχιερεύς προφορικῶς, ἀκόμη καί ἀπ' ἄμβωνος διακηρύσσει ὅτι εἶναι αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς ὅτι ὁ Μακαριώτατος τό 1971 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως «ἀνέγνωσεν εὐχάς χειροτονίας καί ὄχι συγχωρητικήν» τοιαύτην. ἦτο ψευδής ἡ ἀπ' ἀρχῆς μέχρι καί τό 2003 καθολικῶς διακηρυσσομένη καί συνειδητῶς βιουμένη καί ὁμολογουμένη ἀλήθεια;

Ἐάν τά τοιαῦτα φρονήματα ἐξετασθησόμενα δεόντως, προκύψουν ὅτι ἦσαν καί εἶναι πραγματικά, καί ὅτι ἐπιμένετε εἰς αὐτά, δέν διανοούμεθα νά ὁμιλῶμεν περί Γνησίων καί Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἀλλά περί ἱεροσύλων ἐκπεσόντων, οἱ ὁποῖοι ἀπεδείχθησαν χείρονες τοῦ Καλλίστου καί τοῦ πρώην Φλωρίνης, μέ ὅ,τι ἄλλο σημαίνει τοῦτο. Χρειάζεται ἰδιαιτέρα προσοχή καθ' ὅτι ἀδιακόπως «γράμμασιν καί πράγμασιν», ἐκηρύχθη σαφῶς καί μέ πλήρη συνέπειαν, ὅτι τό 1971 ἐδέχθημεν καί ἐνεργήσαμεν οὐχί χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, ἀλλ' ὑπό ΕΙΔΙΚΑΣ ΠΡΟ·Υ·ΠΟΘΕΣΕΙΣ καί ΑΚΡΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ, συγχωρητικήν εὐχήν, διά νά ἐκλείψη τό πρόσχημα τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο τήν ἐπιστροφήν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί οὕτω ἐπέλθη ἡ θεραπεία καί ἐξάλειψις τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος. («Ο.Π.» Τόμος 12ος 2001, τεῦχος Μαΐου, σελ. 54-58, τεῦχος Σεπτ. σελ. 192-195, Τόμος 13ος 2002, σελ. 166, 223-231, 232-234, 411-426, Τόμος 14ος 2003, τεῦχος Σεπτ. 339-399, Τόμος 15ος 2004, σελ. 219-223, Τόμος 16ος 2005, σελ. 147-163, 195-221, 259-300, 313-321).

Ἐπί τούτοις νά ἐξετάσωμεν πῶς ἀντιμετωπίσθη τό κίνημα τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ. Ἐπιφανίου περί ἑνώσεως (1977-1981), τό ὁποῖον ἐμμέσως προϋπέθετεν τήν χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα, διότι, κατά τόν ἐν λόγω Ἐπίσκοπον, «διά τό σχίσμα τοῦ 1937 εὐθύνετο καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος» καί διότι «τό 1948 ὑπῆρχε καί δεύτερος Ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς», ὁ Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, ἀπό τόν ὁποῖον δέν ἐζητήθη νά συμπράξη εἰς τάς χειροτονίας τοῦ 1948!!!, καθώς καί τό κατά Φεβρουάριον 2004 πραξικόπημά του κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας (Κατακομβῶν). Ἐπίσης νά ἐξετάσωμεν καί τό γεγονός ὅτι δέν ἀντιμετωπίσθη καί δέν ἐδόθη ἀπάντησις εἰς τάς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ περί τῆς ἑνώσεως μέ τούς Ρώσους καί περί τῆς χειροθεσίας, ὅπου ἔθετε καί τό ἐρώτημα «ποία διαφορά ὑπάρχει σήμερα εἰς τάς χειροτονίας τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν» καί διατί δέν ἀντιμετωπίσθη καί ἡ Καταγελλία κατά τοῦ Μοναχοῦ Μαξίμου, Συμβούλου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τά τελευταῖα ἔτη, ὅστις ἐπροπαγάνδιζεν, ὅτι «βιάσθηκε ὁ ἅγιος Πατέρας τό 1937 καί ἔκανε τό σχῖσμα».

Ταῦτα ἐγράψαμεν δι' οὕς λόγους ἤδη προείπομεν, ἴνα ληφθῶσιν ὑπ' ὄψιν τόσον ὑφ' Ὑμῶν, ὅσον καί ὑφ' ὅλου τοῦ Κλήρου, τῶν Μοναχῶν, καί τῶν Λαϊκῶν, διότι οὐκ ὀλίγοι ἰσχυρίζονται ὅτι δέν κατενόησαν τούς Δογματικούς Ἐκκλησιολογικούς λόγους ἕνεκα τῶν ὁποίων διεκόψαμεν πᾶσαν κοινωνίαν, ἀλλά συσκοτίζουν τήν ἀλήθεια καί ψιθυρίζουν τῆδε κακεῖσε ὅτι δῆθεν «καί αἱ δύο πλευραί εἶναι τό ἴδιο», ὡς καί ἄλλα παρόμοια.

Ἐγράψαμεν καί διά τόν πρόσθετον λόγον, νά γίνη σαφές ὅτι ἡ μετά ἀπό ὑπέρ τριάκοντα ἔτη ὑπαναχώρησις εἰς τό θέμα αὐτό τῆς λεγομένης «χειροθεσίας», καθιστᾶ τούς ὑπαναχωροῦντας, βλασφήμους καί κατά τῆς Ἀρχιερωσύνης των, ἤτοι κατά τῆς Ἀποστολικῆς των Διαδοχῆς, ἀλλά καί ἐχθρούς, προδότας καί πολεμίους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, (πολλῶ χείρονας καί αὐτοῦ τοῦ πρώην Φλωρίνης), ἐξ ἧς μοιραίως ἐκβέβληνται καί εἰσίν ἐρριμένοι ἐν τῆ βρωμερᾶ λίμνη τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὅθεν, καί πάλιν παρακαλῶ, ὅπως μή μεθοδεύετε νά διαρρέουν, εἴτε «διλήμματα», εἴτε «ἀπειλαί», εἴτε περί δῆθεν «καταδίκης τοῦ 54/76 Βουλεύματος» κλπ., πρός παραπλάνησιν τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν, καί ἐπί τῶ σκοπῶ ὅτι ἔτσι «δέν θά ἔχη λόγους ὁ Μεσογαίας νά διατηρῆ ἑαυτόν ἐκτός Συνόδου», καί ὅτι «θά ἀναγκασθῆ νά ἐπιστρέψη». Διότι ἐνέργειαι ὡς ἐκείνη ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ πρ. Φλωρίνης κατά τό 1950, οὐδόλως θά ὠφελήσουν… ὅπως δέν ὠφέλησεν καί τόν πρ. Φλωρίνης ἡ ὑστερόβουλος καί ἄκρως ὑποκριτική Ἐγκύκλιός του.

Ἐν κατακλεῖδι, ἡμεῖς ἔχομεν ἀπόλυτον καί κραταιάν τήν πίστιν, ὅτι, χάριτι Χριστοῦ, καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του παραμένομεν, καί ἐν τῆ Κανονικῆ καί Ὀρθοδόξω Συνόδω Αὐτῆς εἴμεθα, κατά τό τοῦ Κυρίου «οὗ γάρ εἰσίν δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσω αὐτῶν» (Ματθ. 14, 20).

Ἑτέρωθεν ληφθήτω σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν ὅτι δέν εἴμεθα μόνοι μας, διότι μεθ' ἡμῶν εἰσίν ἅπαντες οἱ ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι τοῦ νῦν Ὀρθόδοξοι ἅγιοι Ἱεράρχαι ὅλων τῶν Ἁγίων Συνόδων (Οἰκουμενικῶν, Πανορθοδόξων καί Τοπικῶν), ἐφ' ὅσον καί ἐνόσω εὑρισκόμεθα ἐν ἐσωτερικῆ πνευματικῆ ὀρθοδόξω ἀλληλουχία καί συνδέσμω μεθ' ὅλων αὐτῶν. Ἐάν ὡστόσον πραγματικά ἐνδιαφέρεσθε διά τόν πρῶτον καί ὕψιστον θεσμόν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἰδού ἐξ ὑμῶν ἐξαρτᾶται νά ἐπανεργοποιηθῆ Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως οὗτος τιθέμενος εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς Ἐκκλησίας καί δι' αὐτοῦ τά πάντα ρυθμίση ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δι' ὅλων ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων. Ἀμήν.

Διατελῶ ἐν ἀγάπη καί ἀγωνία

Γνήσιος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἐπίσκοπος

Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

Η ΥΠ' ΑΡ. 451 ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

Ἐπισημαίνομεν ὅτι ἀπαραιτήτως πρέπει νά μελετηθῆ καί ἡ ὑπ' ἀριθμ. 451/10/23.10.2007, ἡμετέρα «ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΔΙΑ ΚΟΙΝΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», ἡ ὁποία ἐκτός τῶν ΕΛ.ΤΑ. εἴς τινας ἐξ ὑμῶν ἐκομίσθη καί δι' Ἐπιτροπῆς ἐκ τῶν: α) Παν/του π. Ἀμφιλοχίου, β) Αἰδ/του π. Μιχαήλ Ἰωάννου καί γ) Ὁσ/του Μοναχοῦ π. Θεοδώρου Σουλτσιώτη. Καί τό ἐν λόγω κείμενον δημοσιευθέν ἐπίσης εἰς τόν Τόμον τοῦ 2007 τῆς Ὀρθοδόξου Πνοῆς καί εἰς τάς σελίδας 316318, τό παραθέτομεν αὐτούσιον:

«Α.Π. 451

Ἐν τῶ ἱερῶ Ἐπισκοπείω τῆ 10/23.10.2007

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

ΔΙΑ ΚΟΙΝΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΠΡΟΣ Ἅπαντας τούς πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρας καί Ἀδελφούς

(Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς)

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί Ἀδελφοί, ταπεινῶς πλήν ἐνθέρμως καί ἀπό βάθους καρδίας παρακαλῶ ὅπως, ἕκαστος χωριστά καί ἅπαντες ἀπό κοινοῦ, ταπεινωθῶμεν καί συντριβῶμεν, ἴνα εὐπρόσδεκτος γένηται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἡ μετάνοιά μας, καί ἐν ἀγάπη ὁμολογήσωμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον, τήν πληροῦσαν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν.

Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ἐγώ ὁ ἔσχατος τῶν Ἐπισκόπων, ὅπως ἐγερθῶμεν ἐκ τοῦ θανατηφόρου ὕπνου τῶν βλασφημιῶν καί σχισμάτων καί ἐπανεύρωμεν τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἴνα δι' ἡμῶν (μᾶλλον διά τῆς καλῆς ἡμῶν Ὁμολογίας) συντριβῶσιν τά ἀπό μακροῦ χρόνου σχέδια καί ἔργα τοῦ ἀντιδίκου κατά τῆς Ἐκκλησίας καί κατά τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί κατά τῶν ἀθανάτων ψυχῶν μας, ὑπέρ ὦν ὁ Θεός ἔγινεν ἄνθρωπος, ἐδίδαξεν, ἐσταυρώθη, ἀνέστη καί ἀναληφθείς ἀνεβίβασεν τήν ἀνθρωπίνην φύσιν εἰς τήν δόξαν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἀγαπητοί, διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἄς συνειδητοποιήσωμεν ὅτι ὁ Χριστός, ἀπό τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ΔΙΑ καί ΕΝ τῆ Ἐκκλησία Του, ἀεί γεννᾶται, διδάσκει, ἀναβαίνει εἰς τόν Γολγοθᾶν, σταυροῦται καί ἀνίσταται καί οὔτω ἀεί ἐλευθέρως προσλαμβάνει πάντα ἄνθρωπον εἰς τό Ἅγιον σῶμα Του. Ἀεί ὁ Χριστός, ΔΙΑ καί ΕΝ τῆ Ἐκκλησία Του, ἐνανθρωπίζει καί ἀεί καλεῖ καί κατά Χάριν προσλαμβάνει τήν ἀνθρωπίνην φύσιν καί τήν θεοποιεῖ.

Ἄς συνειδητοποιήσωμεν ἀγαπητοί μου, ὅτι τίποτε δέν θλίβει καί δέν προσβάλλει περισσότερον τήν ἀγάπην καί μακροθυμίαν τοῦ Χριστοῦ, ὅσον ἡ ἀδιαφορία, ἡ περιφρόνησις ἤ καί ὁ πόλεμος κατά τοῦ συνεχιζομένου ΔΙΑ καί ΕΝ τῆ Ἐκκλησία Του σωτηριώδους ἔργου.

Κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, τά εὐρύτερα φαινόμενα ἀποστασίας κατά τήν ἐποχήν μας, ἰδιαιτέρως δέ τά ἀφορῶντα εἰς ἡμᾶς, ἤγουν τά κατά τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποστατικά κινήματα, εἶναι μείζονα θέματα, τά ὁποῖα πάλιν ἤγειρεν καί θέλει νά συντηρῆ ὁ ἀπ' ἀρχῆς ἀντίδικος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Ἰδού πρόκειται ἡμῖν ἤ νά συνεχίσωμεν ἐν ἑνί πνεύματι καί μιᾶ καρδία τήν διακονίαν μας εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί Αὐτός νά μᾶς ἀναδείξη ὁμολογητάς ἤ, μή γένοιτο, νά μᾶς χρησιμοποιῆ ὁ ἀντίδικος καί δι' ἡμῶν νά πολεμῆ τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του, καί νά κατατρώγη καί κολάζη τάς ψυχάς μας.

Ἀγαπητοί, «δεινόν ἡ ραθυμία, μεγάλη ἡ μετάνοια», διό σπεύσωμεν καί προσπέσωμεν ἐν συντριβῆ καί μετανοία πρίν μᾶς εὕρη ὁ θάνατος, ὁ διπλοῦς θάνατος, ὁ πνευματικός καί ὁ σωματικός. Δέν τολμῶ νά εἴπω, ὡς ἔλεγεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, θά ἤθελα νά γίνω ἐγώ ἀνάθεμα, ἴνα οἱ πάντες σωθῶσιν, δύναμαι ὅμως νά εἴπω νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, νά διαλεχθῶμεν καί τότε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά μᾶς ἀξιώση τῆς ποθητῆς ἀπό κοινοῦ καλῆς Ὁμολογίας καί Ἑνότητος. Αὐτό πιστεύω ἀπολύτως, εἶναι τό ἅγιον θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπερ καί σεῖς ἀσφαλῶς πιστεύετε, ἑπομένως μή γένοιτο νά τό ἀρνηθῶμεν;

Ἀγαπητοί, γνωρίζετε πολύ καλῶς ὅτι ἀπό τήν μετά τό 19971998 περίοδον, ἡ Κανονική Τάξις καί ὁ Συνοδικός θεσμός ἤρχισαν νά μή λειτουργοῦν σωστά, ἀλλά καί νά καταλύωνται πλήρως, ἡ δέ Ὀρθόδοξος Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία μετά τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ὑπούλως καί δολίως νά ἀποσιωπῶνται, προϊόντος δέ τοῦ χρόνου νά ἐγκαταλείπωνται καί νά βλασφημῶνται. Αὐτοί ὑπῆρξαν καί οἱ λόγοι δι' οὕς, ἀφοῦ ὡς ἀδύναμος ἄνθρωπος ἐπί μακρόν προσεπάθησα πρός διόρθωσιν, ἀλλά φεῦ, μή ἐπιτυχών οὐδέν, ἐν τέλει ὡδηγήθην εἰς τήν ἀπό 2.11.2001 ἐπίσημον ἀπόφασίν μου νά μή συμμετέχω εἰς τάς συνεδριάσεις ἐκείνων τῶν Συνόδων, διότι ἀκριβῶς εἰς αὐτάς κατελύετο συλλήβδην ἡ Κανονική Τάξις καί ὁ Συνοδικός θεσμός εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς. Κατόπιν νέων ἀγώνων, οἱ ὁποῖοι καί πάλιν δέν ἐτελεσφόρησαν, μή δυνάμενος ἄλλως πως ποιῆσαι, ἤχθημεν εἰς τήν ἀπό 16.6.2005, ὀρθόδοξον καί Κανονικήν ἐσχάτην πρᾶξιν, ἤτοι, τήν διά τούς ρητούς λόγους Πίστεως διακοπήν πάσης κοινωνίας μεθ' Ὑμῶν.

Ἄς μᾶς ἐπιτραπῆ νά ὑπομνήσωμεν ὅτι αὐτούς τούς Δογματικούς λόγους Πίστεως ἀλλά καί Κανονικῆς τάξεως, παρεθέσαμεν εἰς τό ὑπ' ἀριθμ. 401/26. 10.2005 ἔγγραφόν μας, τό ὁποῖον καί πάλιν ἐπισυνάπτομεν ἐν τῆ παρούση, διότι ὡς ἐξ ἑαυτοῦ προκύπτει, τό ἐν λόγω κείμενόν μας ἦτο μία ΕΚΚΛΗΣΙΣ νά μή παγιωθῆ τό ἀπό τό 20032005 ἀρξάμενον σχίσμα, ἀλλά καί νά θεραπευθῆ αἱρομένων τῶν αἰτίων αὐτοῦ.

Ἐπίσης παρακαλῶ ὅπως λάβητε ὑπ' ὄψιν καί τό ἐπισυναπτόμενον σταχυολόγιον ἐκ τῶν ἐπανειλημμένων Ἐκκλήσεων καί παρακλήσεων διά τήν ἐπαναφοράν τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί λειτουργίας τοῦ ὑψίστου καί ἁγίου θεσμοῦ τῆς Συνόδου, διά νά μᾶς ἐπισκιάση ἡ χάρις τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καί συνεχίσωμεν τήν ἐν ἀγάπη καί ἑνότητι καθαράν Ὁμολογίαν ἐπί τῶν βασικῶν θεμάτων Πίστεως ἤτοι τῆς Ἐκκλησιολογίας Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καί οὕτω συνεχίσωμεν τήν ἱεράν διακονίαν μας.

Ἐν τέλει, ἐπειδή καί ἐπί τῆς ἀποσταλείσης εἰς Ὑμᾶς «ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» («Ο.Π.» Τόμος 2006 σελ. 253 κ.ἑ.) τῆς ὑφ' ἡμᾶς Μητροπολιτικῆς Συνόδου, δέν εἴχομεν καί μέχρι σήμερον, ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΙΝ θετικήν ἤ ἀρνητικήν, ἤτοι, παρατηρήσεις, διορθώσεις καί ὑποδείξεις, αυθίς τε ἀποστέλλομεν καί ταύτην συνημμένην τῆ παρούση καί παρακαλοῦμεν θερμῶς νά τήν μελετήσετε, διότι τό κείμενον τοῦτο, καθ' ἡμᾶς, ὄντως ἀποτελεῖ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ καί δύναται νά ἀποτελέση τήν ἀπαρχήν καί τήν βάσιν, διά τήν ἁγίαν ἐν Χριστῶ καί τῆ Ἐκκλησία Του ἑνότητα.

Ἄν παρ' ἐλπίδα δέν συμφωνῆτε, μέ τήν ἐν λόγω ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ, θερμότερον παρακαλοῦμεν ὅπως ποιήσητε ἀγάπην καί ἐντός εὐλόγου χρόνου (πάντως ὄχι πέραν τοῦ μηνός), μᾶς ἀποστείλετε ὁποιασδήποτε παρατηρήσεις τάς ὁποίας, σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, θέλομεν λάβει ὑπ' ὄψιν. Ἐάν πάλιν ἐπιθυμῆ τις ἤ τινές ἐπιθυμοῦσι προσωπικήν συνάντησιν ἐπί τοῦ θέματος καί τοῦτο θεάρεστον καί εὐλογημένον καθ' ἡμᾶς.

Εὐελπιστοῦντες ὅτι θά ἔχωμεν ὁποιανδήποτε ἐκ μέρους Σας ἀνταπόκρισιν.

Διατελοῦμεν ἐν προσευχῆ καί ἀγάπη Χριστοῦ

Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΟ ΥΠ' ΑΡ. 460 ΕΤΕΡΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΜΑΣ

Ἡ τελική «ἀνταπόκρισις» ἀντίδρασις ἐπί τῶν ἀναριθμήτων ἐκκλήσεων κ.λπ. παρακλήσεων καί ἰκεσιῶν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ὑπῆρξεν ἡ ἐκ μέρους σας ἐναντίον μου, ΛΗΣΤΡΙΚΗ, πλήν ΑΚΥΡΟΣ καί δι' ἡμᾶς ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ!!! Ἀγαπητοί, δέν σχολιάζομεν τίποτε περισσότερον ἐδῶ διότι ἀπηντήσαμεν εἰς τήν ὑφ' ὑμῶν ἐναντίον μου ψευδοκαθαίρεσίν σας, μέ τήν ὑπ' ἀριθμ. 460/12.12.2004 «ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ» δημοσιευθεῖσαν εἰς τήν «Ο.Π.» (Τόμος 2007 σελ. 375 κ.ἑ.), καί τήν ὁποίαν ὡσαύτως παραθέτομεν:

«Α.Π. 460

Ἐν τῶ Ἱερῶ Ἐπισκοπείω τῆ 12.12.2007

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΠΙ ΜΙΑΣ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ: Τόν κ. Νικόλαον καί τούς περί αὐτόν πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρας καί Ἀδελφούς κ.κ. Παχώμιον, Ἀνδρέαν, Χρυσόστομον, ὡς καί τούς κ.κ. Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον, Σεβαστιανόν καί Λάζαρον, τούς φερομένους ὡς ἀπό κοινοῦ ἐκδώσαντας τήν ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 ἀνυπόγραφον, ἄκυρον καί ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀπαράδεκτον «ἀπόφασιν» περί «καθαιρέσεως» ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ: Εἰς τούς διαφωνήσαντας καί διαχωρίσαντας τάς εὐθύνας των Σεβασμιωτάτους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον.

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, Πρόσχωμεν!

Κατόπιν τῆς ὑπ' ἀριθμ. 451/23.10.2007 «Προσκλήσεως, Προτάσεως, Παρακλήσεώς» μας, μόλις τήν Παρασκευήν 24 Νοεμβρίου (π.ἡ.), ἐλάβομεν τό ὑπ' ἀριθμ. 3279/22.11.2007 ἔγγραφόν σας ἔχον οὔτω:

«Α.Π. 3279/22.11.2007

Πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτην πρώην Μεσογαίας κ. Κήρυκον, εἰς Κορωπί

Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε. Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι μεταξύ τῶν θεμάτων τῆς προσεχοῦς συνεδριάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς 28ης Νομεβρίου 2007 (ἐκ. ἡμ.), ἔχει περιληφθεῖ καί ἡ ἀπό ἀριθμ. Πρωτ. 451/10/23.10.2007 ἐπιστολή σας. Μετά τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου θά ἐνημερωθῆτε σχετικῶς. Ἐντολή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

Πρωτοπρεσβ. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου»

Παραλλήλως μέ τό ὡς ἄνω ἔγγραφόν σας, καί ἐνῶ εὑρισκόμεθα ἐπ' ἐλπίδι καλῶν ἐξελίξεων, δεδομένου ὅτι ἀπό τήν πλευράν σας ἀφήσατε νά διασπαρῆ ἡ εἴδησις ὅτι «ἐπίκεινται χαρᾶς εὐαγγέλια καί ὅτι τά Χριστούγεννα θά τά ἑορτάσωμεν ἑνωμένοι», ἤτοι ἐνῶ ἀνεμένομεν νά συμβῆ κάτι τό θεοβούλητον διά νά καταισχυνθῆ ὁ πονηρός καί νά συντριβῶσι τά σχέδιά του, δυστυχῶς δι' ὑμᾶς, μετά 4 ἡμέρας, ἀπό τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης 29 Νοεμβρίου (π.ἡ.), διεδόθησαν ἄλλαι φῆμαι, καθ' ἅς «κατεδικάσατε εἰς καθαίρεσιν τόν Μητροπολίτην Κήρυκον»(!!!)

Ἀνεμένομεν καί πάλιν νά ἴδωμεν τί τέλος πάντων συμβαίνει καί ὅσον οὔπω, «μεθ' ἡμέρας ὀκτώ», ἤτοι τήν Παρασκευήν 1ην Δεκεμβρίου (π.ἡ.), ἐλάβομεν διά δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ τήν μέ Α.Π. 3282/28.11.2007 «Ἀπόφασίν» σας περί δῆθεν «καθαιρέσεώς» μου. Ἐλυπήθημεν καί ἐπενθήσαμεν εἰλικρινῶς διά τήν τοιαύτην συμπεριφοράν σας, ἡ ὁποία καθ' ἡμᾶς εἶναι ὡς μία εἰδεχθής πνευματική αὐτοκτονία σας. Αὐθορμήτως μᾶς ἦλθεν εἰς τόν νοῦν, τό Τροπάριον τῆς Μ. Πέμπτης: «Σήμερον ὁ Ἰούδας καταλιμπάνει τόν Διδάσκαλον καί παραλαμβάνει τόν διάβολον».

Ἀπευθυνόμενος προσωπικῶς εἰς ὑμᾶς κ.κ. Νικόλαε καί Παχώμιε σᾶς ἐρωτῶμεν: Τί ἔχετε νά ἀπολογηθῆτε εἰς τήν λίαν σοβαράν καί παναληθῆ κατηγορίαν ὅτι δέν ἐκινήσατε τήν ἐπιβαλλομένην Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον διαδικασίαν κατά τῶν πέντε, ὅπως προέβλεπεν καί προβλέπει ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3005/1997 Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας; Διατί δέν τήν ἐλάβατε ὑπ' ὄψιν καί πῶς τήν ἐποδοπατήσατε καί διατί συνεχίζετε νά τήν ποδοπατῆτε; Πῶς τόσον ἀθεοφόβως καί ἀσεβῶς συνεμαχήσατε μέ τούς «πέντε», μέ τούς Φλωρινικούς, καί μέ τόν κ. Χριστόδουλον καί ἐτολμήσατε τήν ἱερόσυλον πράξιν σας (3282) ἐναντίον μου, μή ἔχοντες δέ οὐδεμίαν κατηγορίαν, συνεπλάσατε ψευδῆ τοιαύτην, ἡ ὁποία τελικῶς ἀποβαίνει εἰς βάρος σας; Διατί, ἀγαπητοί, δέν ἐλάβατε ὑπ' ὄψιν, τάς ἀνοικτάς ἀπαντήσεις μου εἰς τάς τρεῖς «Κλήσεις» σας, τάς ὁποίας καταχρηστικῶς σᾶς ἀπεστείλαμεν; Διατί, ὡς νά εἶσθε τυφλοί καί ἀπερίτμητοι τῆ καρδία, δέν ἐλάβατε ὑπ' ὄψιν, καί τάς ἐπανειλημμένας δηλώσεις μας, (ἐμοῦ τε καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη), ὅτι «δέν ἐπιμένομεν εἰς καμμίαν καινοτομίαν, τήν ὁποίαν ἠθέλατε ἀποδείξει ὡς τοιαύτην»; Διατί ὁ πονηρός ἐσκλήρυνεν τοσοῦτον τήν καρδίαν σας, ὥστε ἐνῶ ἡμεῖς σᾶς ἐδηλοῦμεν τά ἀνωτέρω, σεῖς γράφετε εἰς τό κατηγορητήριον, ὅτι «ἐμμένομεν εἰς τήν καινοτομίαν»;(2)

Διά ταῦτα καί πρός περαιτέρω ἔλεγχόν σας, καί πάλιν ἡμεῖς, στεντορεία τῆ φωνῆ, ΔΗΛΟΥΜΕΝ: Ἀποδεῖξτε τήν «καινοτομίαν» μου, ἀποδεῖξτε τήν καθ' ὑμᾶς «Τριαδολογικήν καί Ἐκκλησιολογικήν αἴρεσίν» μου, καί ἐστέ βέβαιοι, ὅτι ὄχι μόνον θά ἀνακαλέσωμεν καί θά ζητήσωμεν συγγνώμην, ἀλλά καί θά ἀναλάβωμεν ὅλας τάς εὐθύνας ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῶν σκανδάλων ὑπό τῶν Φλωρινικῶν (1998) καί τῶν Δημ. Κάτσουρα, μ. Μαξίμου κ.λπ.

Ἀγαπητοί, δέν ἀντιμαχῶ ἐπί προσωπικοῦ πεδίου, ἀλλά, χάριτι Χριστοῦ, πιστεύω ὅτι, ἀγωνίζομαι ἐπί Δογματικῶν θεμάτων, ἤτοι τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δέν ἔρχομαι νά ἀντιπαλαίσω, ἀντιθέτως, (παρακαλῶ νά τύχω συγγνώμης διά τήν τόλμην μου), ζητῶ κατά τόν Ἀπ. Παῦλον νά γίνω ἐγώ «ἀνάθεμα»,(3) ἀρκεῖ σεῖς νά ὁμολογήσετε τήν ἐπί τῶν ἀνωτέρω ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ, διότι τότε, ὦ τότε θά βιώσωμεν τό ἀληθές νόημα τῶν Χριστουγέννων, τότε θά γεννηθῆ ὁ Χριστός ἐντός ἡμῶν. Τότε τά πάντα θά θεραπευθοῦν, διότι θά ἔλθωμεν εἰς ἐπίγνωσιν καί θά μισήσωμεν ὅλα τά ἔργα τοῦ πονηροῦ, ὅπως καί τά ἀπό Φεβρουαρίου 2002 ἐν τῆ Εἰσηγήσει τοῦ πρώτου ἐξ Ὑμῶν, ἀποδεδειγμένα αἱρετικά σας φρονήματα καί ἐπιχειρήματα, ἐπί τε τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί Τριαδολογικοῦ Δόγματος, ἐπί τῶν ὁποίων ἐβασίσατε καί τόν ἄφρονα «ἀφορισμόν», ὁ ὁποῖος οὐσία καί αὐωθρεί ἀπέβη ΑΥΤΟΑΦΟΡΙΣΜΟΣ σας.

Ἑτέρωθεν, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐναντίον μου καθαιρετικήν σας πράξιν, ἐστέ βέβαιοι ὅτι μέ αὐτήν οὐδόλως μέ ἐβλάψατε, ὅπως ἴσως νά ἐφαντάζεσθε, ἤ καί σᾶς διεβεβαίωσαν οἱ γνωστοί συνεργάται σας, Ἀδελφοί Τσακίρογλου καί Δημ. Κάτσουρας, ὡς ἐγκάθετοι πράκτορες καί ἐκτελεστικά ὄργανα, τόσον τοῦ γνωστοῦ καί συγκεκριμένου Φλωρινικοῦ κέντρου, ὅσον καί τοῦ νεοημερολογιτικοῦ τοιούτου. Τοῦτο τό Φλωρινικόν Κέντρον εἶχεν ἀφηνιάσει ἀπό τό 1997, μέχρι καί τό 2002, ὅτε οἱ κ.κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος καί Ἀθανάσιος Σακαρέλλος, μετά ἀπό πείσμονα ἀγῶνα, «μπῆκαν ἱκανοποιημένοι στό λαγούμι τους», ἀφοῦ τόν Φεβρουάριον τοῦ 2002, διά τῶν ἐγκαθέτων των, σᾶς ἐπέβαλον τήν σατανικήν των βουλήν περί «ἀφορισμοῦ» τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου κ. Ἐλευθ. Γκουτζίδη. Διατί; Διότι, ὅπως καλῶς γνωρίζετε, συνέτριψεν τά κοινά προδοτικά σχέδιά σας περί δολίας ἑνώσεως μέ δεδομένην τήν χειροθεσίαν! Πάντως καί ἐκείνη ἡ ἐκ μέρους σας ἀφρονεστάτη πρᾶξις τοῦ «ἀφορισμοῦ», ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν κεφαλῶν τῶν ἀρχιτεκτονησάντων καί τῶν ὑπογραψάντων αὐτήν.

Ἀπολύτως εἰς τά ἴδια πλαίσια καί σατανικάς σκοπιμότητας προέκυψεν ὑπό τῶν ἰδίων καί ἡ πολύ χειροτέρα πρᾶξις σας περί «καθαιρέσεώς» μου, ἡ ὁποία ὡς καταχρηστική μέχρις ἀνοησίας, καί ὡς ἄκρως ὑστερόβουλος,(4) ἐπεκάθησεν καί αὕτη ἐπί τῶν κεφαλῶν ὑμῶν τῶν ὑπογραψάντων. Ὡστόσον μή σᾶς λανθάνη ὅτι θά κριθῶσιν τόσον ἡ πράξις σας ὅσον καί ὑμεῖς. Τοῦτο ἐν βαθυτάτη θλίψει ἐπισημειοῦμεν.

Ἐπαναλαμβάνομεν καί παρακαλοῦμεν, καίτοι ἐκ τῆς ὅλης συμπεριφορᾶς σας ἐμφανίζεσθε ὡς μή δυνάμενοι νά ἐλέγχετε τάς σκέψεις καί ἀποφάσεις σας, ἐννοήσατε ὅτι καί ἡ πράξις σας περί «καθαιρέσεώς» μου, εἶναι πολλαπλῶς καί παντελῶς ἄκυρος, ὡς ἀντικανονική, ἄδικος καί σκόπιμος, καί οὔτε μᾶς ἐγγίζει ἤ δύνανται νά βλάψη τήν Ἀρχιερωσύνην μας, ἐνῶ αὕτη ὡς ΑΥΤΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ σας λογίζεται, μετά ἐννοεῖται ἀπό τήν καθαίρεσίν σας ὑπό τῶν «πέντε» κατά Ἰούνιον τοῦ 1995. Τοῦτο δέ διότι, προκειμένου νά τούς δικαιώσετε καί νά μήν κινηθῆ ἡ κατ' αὐτῶν Κανονική καί Ὀρθόδοξος διαδικασία, παρεκωλύσατε καί ἠκυρώσατε τήν ὑπ' ἀριθμ. 3005/1997 Συνοδικήν ἀπόφασιν.

Δέν μᾶς ἐγγίζει, οὔτε ἅπτεται τῆς Ἀρχιερωσύνης μας ἡ «πρᾶξις» σας, καί διότι αὕτη προέρχεται ὑπό μιᾶς δευτέρας ὁμάδος ἐκπεσόντων πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφῶν καί Συλλειτουργῶν μας, οἱ ὁποῖοι προκειμένου νά συνεχίσετε τάς βλασφημίας καί ἐκκλησιομαχίας ἐκείνων, κατεστήσατε ἑαυτούς ὑποχειρίους τῶν ξένων Κέντρων καί πάντως τοῦ Φλωρινικοῦ καί τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ, ἀπό μακροῦ δέ κατελύσατε καί τήν Κανονικήν τάξιν, καί τόν θεσμόν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐδιώξατε τούς ὀρθοδόξους μέ ἀκύρους ληστρικάς «ἀργίας», «ἀφορισμούς» καί «καθαιρέσεις»! Ταῦτα δέ διά νά βλασφημήσετε τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἤγουν τήν Ἀποστολικήν σας Διαδοχήν, καί μέσω αὐτῆς νά «συντρίψετε», «καταργήσετε» καί «ἐξαλείψετε», ὡς ἐφαντάζεσθε, καί τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!

Παρά ταῦτα τό μεγαλύτερον ἀδίκημά σας εἶναι τό ὅτι συνεχίζετε νά ὑποκρίνεσθε τούς ὀρθοδόξους, νά ἀντιποιῆσθε τήν Ἱεράν Σύνοδον καί νά ἐξαπατᾶτε πολύ περισσότερον ἐκείνων τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων (Ματθ. ΚΓ, 1339), ἀλλά καί, εἰ θέμις εἰπεῖν, τῶν πάσης φύσεως κοινῶν ἀπατεώνων.

Αὐτοί εἶναι οἱ λόγοι, διά τούς ὁποίους ἠναγκάσθημεν, νά διακόψωμεν τήν παρουσίαν καί συμμετοχήν μας εἰς τά πονηρά σας διαβούλια (Α.Π. 223/2.11. 2001) καί κατόπιν νά σᾶς ἀποκηρύξωμεν καί νά διακόψωμεν πᾶσαν μεθ' ὑμῶν ἐκκλησιαστικήν πνευματικήν κοινωνίαν (Α.Π. 390/16.6.2005).

Τήν ἐν λόγω πράξιν σας δέν τήν ἐπιστρέφομεν ὡς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ, ὡς αὐθωρεί θά ἔδει νά εἴχομεν πράξει, διότι αὕτη καίτοι πολλαπλῶς ΑΚΥΡΟΣ, ἀποτελεῖ μνημεῖον παραφροσύνης καί ἐσχάτης πτώσεως καί συντριβῆς σας, ἀλλά καί διότι ἀπαραιτήτως πρέπει νά ΚΑΤΕΛΕΓΧΘΗ δημοσίως καί νά ΠΑΡΑΔΟΘΗ εἰς τόν πατέρα της τόν Διάβολον. Θά ἀπαντήσωμεν, λοιπόν, καί θά τήν κατελέγξωμεν ΔΗΜΟΣΙΩΣ, διότι τό ἀπαιτεῖ ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστός λαός. Ἐπί τούτω δέον, ὅπως, ἅμα λήψει παρούσης, μᾶς ἀποσταλῶσι πάραυτα α) Ὑπογεγραμμένη καί ἐσφραγισμένη ἡ 3282 «ἀπόφασίς» σας, β) Τυχόν ἐπ' αὐτῆς εἰσηγήσεις, προτάσεις, μεθ' ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῶν σχετικῶν Πρακτικῶν καί γ) Τό σχετικόν «Ἀνακοινωθέν».

Ὡστόσον σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι σᾶς ἀγαπῶμεν, ὡς καταληστευμένους πρώην Ἀδελφούς καί Πατέρας, καί εἰλικρινῶς θλιβόμεθα, διότι ἐφθάσατε εἰς αὐτό τό ἀπίστευτον κατάντημα τῆς καταληστεύσεώς σας, ἀφοῦ ἠθελήσατε νά «κατέλθετε ἐκ τῆς νέας Ἱερουσαλήμ καί νά πορευθῆτε πρός τήν Ἱεριχώ…». Ὡστόσον καί ὁ Αἰώνιος Σαμαρείτης ὑπάρχει καί τό ὑποζύγιον διατίθεται, ἀλλά καί τό Πανδοχεῖον εἶναι ἀνοικτόν… Ἐν ταὐτῶ θέλομεν ἰδιαιτέρως νά τονίσωμεν καί νά ὑπογραμμίσωμεν ὅτι ποτέ δέν εἶναι ἀργά… Τίποτε δέν νικᾶ τήν ἀγάπην καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἡμεῖς ἐπιδείξωμεν τήν ἀνάλογον μετάνοιαν καί διόρθωσιν.

Θά ἦτο παράλειψίς μας, ἄν καί ἐκ τῆς θέσεως ταύτης δέν ἀναπέμψωμεν εὐχαριστίαν πρός τόν Κύριον, διότι ἡ Χάρις Του ἐνίσχυσεν τούς δύο Μητροπολίτας τῆς ὁμάδος σας, κ. Γαλακτίωνα καί κ. Ταράσιον, ὥστε νά διαφωνήσουν μέ τήν σκευωρίαν σας καί νά μήν θέσουν τήν ὑπογραφήν των εἰς τήν συγκεκριμένην «ἀπόφασίν» σας. Τό γεγονός τοῦτο ἀποτελεῖ ἕναν ἀκόμη πρόσθετον λόγον, ὁ ὁποῖος ἀκυρώνει, τήν ἀφ' ἑαυτῆς καί A PRIORI (ἐκ τῶν προτέρων), ἄκυρον πράξιν σας. Συγχαίροντες τούς δύο Μητροπολίτας προσευχόμεθα, ὅπως ὁ Κύριος τούς ἐνισχύση περαιτέρω καί τούς ὁδηγήση καί εἰς κρείττοντας θεαρέστους τοποθετήσεις.

Ἐν κατακλεῖδι καί εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἐπαναλαμβάνομεν καί αυθις τήν εὐχήν ὅπως, ἕκαστος χωριστά καί ἅπαντες ἀπό κοινοῦ, ταπεινωθῶμεν καί συντριβῶμεν, ἴνα εὐπρόσδεκτος γένηται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἡ μετάνοιά μας, καί ἐν ἀγάπη ὁμολογήσωμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον, τήν πληροῦσαν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν.

Διατελοῦμεν ἐν προσευχῆ καί Ἀγάπη Χριστοῦ καί προσδοκοῦμεν τήν ἐκ τῆς Βηθλεέμ εἰρήνην καί φωτισμόν, ὥστε νά προσκομίσωμεν ὡς δῶρον τῶ τεχθέντι Χριστῶ τήν πρός Αὐτόν καλήν Ὁμολογίαν μας, ἤτοι τήν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τήν Ὁμολογίαν ἐπί τῆς Γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων Αὐτῆς. Ἀμήν.

Υ.Γ. Τά αὐτά ἰσχύουν καί διά τήν ὑπ' ἀριθμ. 3281/28.11.2007 ἐπιστολήν σας καί τό Παράρτημα αὐτῆς, ἐπί τῶν ὁποίων ἐπίσης θά ἀπαντήσωμεν διεξοδικῶς.

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

(«Ο.Π.» Τόμος 18ος 2007 σελ. 375-379)

Ἀγαπητοί Πρόσχωμεν! Δι' Ὑμᾶς ἡ συγκεκριμένη ληστρική πράξις ὅπως καί ὅλαι αἱ προηγηθεῖσαι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟΙ! Αὗται θά σᾶς συνοδεύουν καί μετά θάνατον καί θά ἀπολογηθῆτε δι' αὐτάς ἐνώπιον τοῦ ἀδεκάστου Κριτοῦ!.. Διό, ἕως καιρόν ἔχομεν, ἕκαστος χωριστά καί ἅπαντες ἀπό κοινοῦ, ταπεινωθῶμεν καί συντριβῶμεν ἴνα ἐν μετανοία μᾶς χαρίση ὁ Κύριος τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ἴνα οὕτω δυνηθῶμεν ἀξίως ὁμολογῆσαι Πατέρα Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον.

…

ΤΟ ΥΠ' ΑΡ. 472 ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΝ ΜΑΣ ΕΓΓΡΑΦΟΝ

Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποσιωπήσωμεν καί τήν «Β΄ ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ» μας, Α.Π. 472/14/27.2.2008, ἡ ὁποία ἐπίσης ἐδημοσιεύθη εἰς τήν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ» (Τόμος 19ος 2008 σελ. 2635).

«Α.Π. 472

Ἐν τῶ Ἱ. Ἐπισκοπείω τῆ 14/27 Φεβρουαρίου 2008

Β΄ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΣΕΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ «ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ» ΜΑΣ (Α.Π. 3282/28.11.2007)

Πρός τόν βλάσφημον καί αἱρετικόν ψευδεπίσκοπον κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην καί τούς περί αὐτόν ψευδεπισκόπους κ.κ. Παχώμιον, Ἀνδρέαν, καί τά ψευδεπισκοπάρια: Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον, Σεβαστιανόν καί Λάζαρον.

Κοινοποίησις: Πρός τούς φερομένους ὡς διαχωρίσαντας τάς εὐθύνας των ἐκ τῶν σχεδίων καί πράξεων τῶν ἀνωτέρω, ἤτοι τούς Σεβασμιωτάτους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον.

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, οἱ ἀποφασίσαντες καί ὑπογράψαντες τό «ἀσεβές καί παράνομον χαρτίον» σας, περί δῆθεν καθαιρέσεώς μου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἤδη ἐλάβατε τήν ὑπ' ἀριθμ. 460/12.12.2007 Α΄ Ἀνοικτήν Δημοσίαν Ἀπάντησίν μας, ἐπανερχόμεθα διά τῆς παρούσης ἴνα, ὡς ἐτονίσθη, ΚΑΤΕΛΕΓΞΩΜΕΝ καί ΠΑΡΑΔΩΣΩΜΕΝ τοῦτο εἰς τόν πατέρα του τόν διάβολον, εἰς τό θέλημα τοῦ ὁποίου, δυστυχῶς, ΣΕΙΣ κατέστητε ἐκ τῶν πραγμάτων, ἐργάται καί ὑπηρέται!

Γράφομεν οὕτω, διότι σᾶς ἀγαπῶμεν καί πονοῦμεν διά τό κατάντημα εἰς τό ὁποῖον σᾶς ἔφεραν οἱ ἐγκάθετοι Φλωρινικοί καί ἡμέτεροι. Γράφομεν διά νά ἐλέγξωμεν τήν πράξιν σας καί οὕτω σᾶς βοηθήσωμεν νά ἀναλογισθῆτε, ὅτι κατά τό Βούλευμα 54/76 τοῦ κ. Νικολάου Μεσσιακάρη, τό 46/91 τῆς Δράμας, ὡς καί κατά τάς ἀπό τό 2004 δηλώσεις τοῦ κ. Παχωμίου, εἶσθε οἱ ἀπό τό 1937 καί μέχρι τό 1971 σχισματικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπεκατεστάθητε διά τῆς ἀπό 1971 χειροθεσίας σας, καί ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΣΘΕ ὡς «Ἐπίσκοποι», δηλαδή ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ὅμοιοι μέ τούς Φλωρινικούς, τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί τούς Νεοημερολογίτας Οἰκουμενιστάς!.. Εἶσθε, οἱ διά τῆς ἀπό Ἰουνίου 1995 ἀποφάσεως τῶν πέντε ὁμοίων σας σχισματοαιρετικῶν, καί ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ! Ἐμφανίζεσθε δέ ὡς δῆθεν Ἐπίσκοποι καί Σύνοδος, ἐνῶ δέν εἶσθε τίποτε ἄλλο παρά ἡ ΟΥΝΙΑ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀγαπητοί, ἐρωτήσατε τούς Ἁγίους Πατέρας, ἀλλά καί κάθε ἐχέφρονα, ἐρωτήσατε ἀκόμη καί τούς ἐγκαθέτους, ἄν ἡ πράξις σας περί «καθαιρέσεώς» μου, ἀποτελεῖ «καθαίρεσιν» ἤ μήπως αὐτή ἡ ἰδία ἡ πράξις, ει θέμις εἰπεῖν, μέ κατέστησεν δύο φοράς Ἐπίσκοπον, ἐνῶ ὑμᾶς σᾶς κατέστησαν ὄντως δύο φοράς καθηρημένους καί πεπτωκότας.

Πρίν προχωρήσω, ἐπανέρχομαι καί σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι ἐνῶ διά τῆς ὡς ἄνω μνημονευθείσης Α΄ Ἀνοικτῆς Ἀπαντήσεώς μας (460/12.12.2007) σᾶς ἐζητοῦμεν «ὅπως ἅμα λήψει παρούσης μᾶς ἀποσταλῶσι πάραυτα, α) Ὑπογεγραμμένη καί ἐσφραγισμένη ἡ 3282 «ἀπόφασίς σας», β) Τυχόν ἐπ' αὐτῆς εἰσηγήσεις, προτάσεις, μεθ' ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῶν σχετικῶν Πρακτικῶν σας καί γ) Τό σχετικόν Ἀνακοινωθέν», δυστυχῶς, δέν εἴχατε τήν στοιχειώδη κατανόησιν νά ἀνταποκριθῆτε. Δέν ἀνταπεκρίθητε, καίτοι αὐτά, τά ὁποῖα σᾶς ἐζητήσαμεν, μᾶς ἀφοροῦν προσωπικῶς, διότι ἔχουν σχέσιν μέ τήν φοβεράν, βλάσφημον καί ἱερόσυλον ἐναντίον μου πράξιν σας καί τά δικαιούμεθα, ἄν καί αὕτη δέν παράγει οὐδέν Κανονικόν καί ἔγκυρον ἀποτέλεσμα. Ὠφείλατε, νά μᾶς τά εἴχατε ἀποστείλει ἀμέσως, ἐνῶ διά δευτέραν φοράν τά ἀπαιτοῦμεν, καί ὀφείλετε, ὅπως, ἅμα λήψει παρούσης, μᾶς τά ἀποστείλετε, ὥστε νά μήν μᾶς ἀναγκάσετε, σώνει καί καλά, νά ἀκολουθήσωμεν τήν νομικήν δικαστικήν ὁδόν.

Ἀγαπητοί, προέβητε εἰς μίαν Ἀντικανονικήν, Ἄδικον καί παράλογον πράξιν ἐναντίον μου, διά τήν ὁποίαν δέν εἴχατε οὐδεμίαν ἁρμοδιότητα ἤ δικαίωμα Κανονικόν, διότι τά τελευταῖα δέκα ἔτη, ἐκ τῶν πραξεών σας προκύψατε, βλάσφημοι κατά τῶν χειροτονιῶν σας καί ὡς σχισματοαιρετικοί ἀπεκόπητε ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Προκύψατε καί ἀφελεῖς παντελῶς, ἀφοῦ τήν ἀνόητον πλήν εἰδεχθῆ ἱεροσυλίαν, τήν ὁποίαν ἐπεχειρήσατε, τήν ἐπέβαλον ξένοι παράγοντες, καί τό ὀλεθριώτερον δι' Ὑμᾶς, διά νά ἐξυπηρετήσετε μίαν σατανικήν σκοπιμότητα, διά τήν ὁποίαν θά κριθῆτε.

Δέν χρειάζεται νά εἴπωμεν ὅτι δι' αὐτόν τόν λόγον σᾶς ἐζητήσαμεν ὑπογραφάς, σφραγίδας, εἰσηγήσεις καί τά πρακτικά σας, διότι, καίτοι τό ἄκυρον χαρτίον σας δέν μᾶς ἐγγίζει, ὅμως διά τήν πράξιν σας θά κριθῆτε καί ἀσφαλῶς θά κατακριθῆτε ὡς εὐτελῆ ὄργανα ἐγκαθέτων ξένων Κέντρων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Παρά ταῦτα, καί πάλιν σᾶς διαβεβαιοῦμεν, ὅτι δέν σᾶς μισοῦμεν ὡς πρόσωπα, καί δέν ἀντιδικοῦμεν, ἀλλά σᾶς λυπούμεθα καί προσευχόμεθα νά γίνη ἴλεως ὁ Κύριος καί σᾶς βοηθήση νά ἐλευθερωθῆτε καί νά ἐξέλθετε ὅλων τῶν παγίδων, εἰς τάς ὁποίας σᾶς ἐνέπλεξεν ὁ Ἀντίδικος διάβολος. Μισοῦμεν ὅμως καί θά πολεμήσωμεν τάς βλασφημίας σας, τάς αἱρέσεις, τάς ληστρικάς ἔξωθεν ἐπιβαλλομένας πράξεις σας. Προσευχόμεθα νά μιμηθῆτε τούς δύο Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι, ὡς πληροφορούμεθα, ἐμίσησαν τάς πανουργίας σας καί διεχώρισαν τάς εὐθύνας των ἐκ τῶν αἰσχρῶν πράξεών σας. Δι' αὐτούς, ἤτοι τούς Σεβ/τους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον, θερμότερον προσευχόμεθα νά ὁλοκληρώσουν, χάριτι Χριστοῦ, τήν εὐάρεστον τῶ Θεῶ ἀνάνηψιν καί ἐπιστρέψωσι ὅθεν ἐξεκόπησαν.

Ἀγαπητοί, πρίν εἰσέλθωμεν εἰς τόν ἔλεγχον καί ἀνατροπήν τοῦ ἀκύρου χαρτίου σας, καί τῶν συνημμένως αὐτῶ ἀποσταλέντων μοι, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον νά σᾶς διαβεβαιώσωμεν ὅτι διαπράξαντες τό ἀδίκημα τῶν ἐναντίον μου καί τοῦ Αἰδεσιμωτάτου π. Μιχαήλ Ἰωάννου, (Κληρικοῦ τῆς Πρεσβυγενοῦς Αὐτοκεφάλου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) ψευδοκαθαιρέσεων, ΟΥΔΕΝ ἐποιήσατε, διά τόν ἁπλούστατον λόγον, ὅτι αὗται ἀποτελοῦν οὐχί ἀληθῆ καθαίρεσιν, ἀλλά «μίμησιν τῆς κανονικῆς καί δικαίας καθαιρέσεως», αὐτῆς δηλαδή τήν ὁποίαν Κανονικῶς καί δικαίως ἐπιβάλλουν τά ἁρμόδια Ἐκκλησιαστικά ὄργανα, ὅταν ἀποφασίζουν ἐλευθέρως καί κατά τήν κανονικήν καί ἀπολύτως ὀρθόδοξον δεοντολογίαν. Δι' Ὑμᾶς αὐτούς ὅμως ἤδη ἡ πράξις σας, ὡς ἄδικος, παράνομος, ἀντικανονική καί ΣΚΟΠΙΜΟΣ πρός ἑδραίωσιν τῆς προδοσίας σας καί πρός χειμασμόν τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοδικαίως περιέχει ἐν ἑαυτῆ τήν ΤΑΥΤΟΠΑΘΕΙΑΝ, διό ἀπέβη καί εἰς ΑΥΤΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ σας. Ἑπομένως καί ἄν ἀκόμη δέν εἴχατε ἐκπέσει καί δέν εἴχατε ἀποκοπεῖ ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή καί ἄν ἀκόμη δέν εισθε βλάσφημοι ἐκκλησιομάχοι καί σχισματοαιρετικοί, καί εἰς αὐτήν, λέγω, τήν περίπτωσιν, ἡ Ἀντικανονική ληστρική, σκόπιμος καί ἄδικος ἐνέργεια, ἤθελε σᾶς φέρει εἰς τήν θέσιν τῶν ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΩΝ.

Δέν νομίζω, ἀγαπητοί, νά διαλανθάνη τῆς προσοχῆς σας, ὅτι πραγματική αἰτία τῆς πτώσεώς σας, εἶναι ἡ βλασφημία σας κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς, ἀφοῦ ὁ πρῶτος ἐξ Ὑμῶν διά τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ του Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, σαφῶς καί ρητῶς προκύπτει βλάσφημος κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς καί τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτοί εἶσθε, ἀγαπητοί, καί τά γράφομεν αὐτά, μήπως, ἔστω καί μετά τήν δωδεκάτην, ἐπιτρέψετε εἰς τόν Κύριον νά σᾶς ἐλευθερώση ἐκ τῶν ὀνύχων καί τῶν ὀδόντων ὅλων τῶν ἐγκαθέτων Νεοημερολογιτῶν Φλωρινικῶν καί τῶν ὑμετέρων ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ καί σᾶς θεραπεύση ἀπό τά θανάσιμα τραύματά σας, ἐκ τῆς ἀποδοχῆς καί συντηρήσεως τοῦ 54/76 Βουλεύματος τοῦ κάποτε Πειραιῶς, τῆς ἀπό τό 1974 «ἐξομολογητικῆς Ἐπιστολῆς» τοῦ ἐπίσης τέως Ἀργολίδος καί ὅλων τῶν λοιπῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν χωρῶ ἀπεφασίσατε καί ἐκηρύξατε τήν ὑπαναχώρησίν σας ἐκ τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς τήν ἀνυπόστατον διά τήν Ἐκκλησίαν «χειροθεσίαν» σας. Ταῦτα μετά ἀπό 35 ὁλόκληρα ἔτη, ἐνῶ ὁ ποτέ Πειραιῶς Νικόλαος καί νῦν ψευδαρχιεπίσκοπός σας, κατά τό 19741976, πρῶτος αὐτός ἠρνήθη καί ἔρριψεν εἰς τούς κύνας, τό θεῖον δώρημα χάρισμα, δηλαδή τήν Ἀρχιερωσύνην του, τήν ὁποίαν ἐβλασφήμησεν διά νά μήν διωχθῆ! Ναί, εἶναι καιρός νά τό ἀντιληφθῆτε, ὅτι δεχόμενοι ἤ ἀνεχόμενοι καί συντηροῦντες αὐτό τό Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς ἀλλά καί τήν ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν τοῦ «Ἀργολίδος» ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΤΕ ὅτι ἀπό τό 1937 ἀνήκετε εἰς μίαν σχισματικήν ἐκκλησίαν παράταξιν, τήν ὁποίαν δῆθεν «ἴδρυσεν» ὁ δῆθεν «ἀποσχισθείς ἀπό τούς λοιπούς Ἀρχιερεῖς τό 1937» Βρεσθένης Ματθαῖος! Οὕτω κηρύσσετε καί ὁμολογεῖτε ὅτι οἱ ἐκ τοῦ μακαριστοῦ Βρεσθένης προερχόμενοι Ἀρχιερεῖς, δηλαδή ΕΣΕΙΣ, εισθε σχισματικοί καί δέν ειχετε ἔγκυρον τήν Ἱερωσύνην μέχρι τό 1971, ὅτε «ἀπεκατεστάθητε», «ἐκ τοῦ σχίσματος μέ τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971» καί οὕτω, δι' αὐτῆς, κατεστήσατε ἔγκυρον καί Κανονικήν τήν Ἀρχιερωσύνην σας! Ὅλα αὐτά, μέ ἰδιαίτερο θράσος, κηρύσσετε ἀπό τό 2003 καί μέ τήν ἀπό τό 1974 κρυπτομένην «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» τοῦ κ. Παχωμίου καί τήν νεωτέραν τοῦ 2004, κατά τάς ὁποίας, «εἰς τήν Ἀμερικήν καί κατόπιν εἰς τήν Ἑλλάδα ὅλοι ἐδέχθησαν ἀγαλλομένω ποδί τήν χειροθεσίαν» καί τήν διευκρίνισίν του κατά τό 2004, καθ' ἥν, «ὅλοι προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους καί οὐδείς καθαρός». Δι' αὐτό, σᾶς ἀπεκηρύξαμεν τόν Ἰούνιον τοῦ 2005 καί σᾶς διεγράψαμεν ἐκ τῶν διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας καί ΑΝΕΘΕΜΑΤΙΣΑΜΕΝ αὐτάς τάς σατανικάς ὑπαναχωρήσεις, βλασφημίας καί Ἐκκλησιομαχίας σας. Δι' αὐτό δικαίως καί ἐσᾶς καί τούς πέντε, τῶν ὁποίων ἀποτελεῖτε συνέχεια, σᾶς χαρακτηρίζομεν ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, διότι εἶσθε πράγματι ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ καί περισσότερον τῶν σχισματοαιρετικῶν, διότι ταῦτα πάντα ἐποιήσατε καί ἐκηρύξατε σκοπίμως, διά τοῦτο καί παραμένετε ἀμετανόητοι καί μετέρχεσθε καί τάς μεθόδους ἀπάτης εἰς βάρος τῶν πιστῶν!.. Δι' αὐτό λέγομεν ὅτι μέ τήν ἀνόητον ἐκ μέρους σας «καθαίρεσίν» μου μέ ἀνακηρύσσετε ΔΥΟ ΦΟΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Φρίκη καταλαμβάνει κάθε Ὀρθόδοξον, ὅταν συνειδητοποιῆ ποῖοι κατηντήσατε νά εἶσθε καί τί ποιεῖτε! Ἐτολμήσατε τήν ἐναντίον μου «ψευδοκαθαίρεσιν» ΣΚΟΠΙΜΩΣ, διότι ἐπιστεύσατε ὅτι ἔτσι θά δεσμεύσετε τήν Ἀρχιερωσύνην μου καί δέν θά δύναμαι νά τήν μεταδώσω, τό γεγονός δέ ὅτι ἔχομεν καί τό σύμψηφον τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης Παναρέτου, σᾶς ἐθορύβησεν τά μέγιστα.

ὦ τάλανες, πρώην Ἀδελφοί, ὦ τλήμονες, ὦ ἱερόσυλοι, ὦ βλάσφημοι, ὦ ἐκκλησιομάχοι, διενοήθητε ὅτι μέ τήν ἄκυρον πλήν σκόπιμον ἐνέργειάν σας, θά ὑποτάξετε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν εἰς τά θελήματά σας. ὦ δυστυχεῖς, ἡ πράξις σας μπορεῖ ἐξωτερικά νά φαντάζη ὡς μίμησις Πράξεων καί Συνόδων Ὀρθοδόξων καί Κανονικῶν Ἐπισκόπων, πλήν ὅμως δέν εἶσθε, διά τοῦτο καί ἡ πρᾶξις σας δέν εἶναι πραγματική καί δέν παρήγαγεν ΟΥΔΕΝ ἀποτέλεσμα καθ' ἡμῶν, ἀλλά ἐπεκάθησεν ἀπό κατασκευῆς της ἐπί τῶν ἰδικῶν σας κεφαλῶν. Εἶναι μία ἱερόσυλος, ἐλεεινή καί τρισαθλία θεατρική πρᾶξις (Ἐπειδή τό θέμα αὐτό καθ' ἑαυτό τῆς πράξεώς σας, πρέπει νά τό ἀντιληφθῆτε ὅτι δέν μᾶς ἐγγίζει, ἐνῶ ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν ἰδίων ὑμῶν κεφαλῶν, θά σᾶς παραθέσω μόνον τινάς ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀφοῦ οἱ Κανόνες αὐτοί εἶναι ὡς νά ἐγράφησαν ἀποκλειστικῶς δι' ὑμᾶς καί τήν πρᾶξιν σας.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ Γ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπισαν τόν αἱρετικόν καί βλάσφημον Νεστόριον, διετύπωσαν σειράν Κανόνων. Σήμερον προκύπτει ὅτι οἱ Ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες ἔγραψαν τούς Ἱερούς Κανόνας καί δι' ὑμᾶς, διότι τά αἱρετικά σας φρονήματα, βλασφημίαι κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς καί κατ' Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, σᾶς ἔφεραν, τολμῶ εἰπεῖν, εἰς πολύ χειροτέραν θέσιν καί ἀπό ἐκείνην τοῦ Χριστομάχου Νεστορίου, τόν ὁποῖον Αὕτη ἀνεθεμάτισεν. Παρακαλῶ, παρακολουθήσατε τί ἀποφαίνεται ἡ Ἱερά καί Ἁγία Αὕτη Οἰκουμενική Σύνοδος διά τάς κατά τῶν Ὀρθοδόξων, παρομοίας μέ τήν ἰδικήν σας, ἀποφάσεις τοῦ Νεστορίου καί τῶν ὁμοίων του:

α) Εἰς τόν Α΄ Κανόνα ἡ Ἁγία Οἰκουμενική Σύνοδος λέγει ὅτι ὁ Νεστόριος καί κάθε Νεστοριανός, «…οὐδεμίαν δύναμιν ἔχει νά πράξη κακόν τι κατά τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἤ κατά τῶν λαϊκῶν, μέ τό νά ἔγινεν ἀπόβλητος καί δέν ἔχει καμμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί εἶναι ἀνενέργητοι ὅλαι αἱ πράξεις του, διότι ἀπεστερήθη τοῦ Ἐπισκοπικοῦ χαρίσματος ὡς αἱρετικός».

β) Ἐπίσης εἰς τόν δεύτερον Κανόνα ἐπαναλαμβάνεται ὅτι καί ὅσοι «…ἐπαλινδρόμησαν εἰς τό τῆς ἀποστασίας συνέδριον τοῦ Νεστορίου, ἡ Ἁγία Σύνοδος, (ἀπεφάσισεν), ἀλλοτρίους εἶναι τῆς Ἱερωσύνης καί τοῦ βαθμοῦ ἐκπίπτοντας». Καί ἡ ἑρμηνεία τῆς ἀνωτέρω διατυπώσεως εἶναι, ὅτι «ὄχι μόνον ὁ Νεστόριος εἶναι ἀπογυμνωμένος πάσης ἱερατικῆς ὑποστάσεως, ἀλλά καί ὅσοι ἐνῶ ἔχουν ἀποδοκιμάσει τά τοῦ Νεστορίου φρονήματα καί ὑπέγραψαν τήν καθαίρεσίν του, κατόπιν ὅμως ἡνώθησαν ἤ θά ἑνωθοῦν εἰς τό μέλλον μέ τό ἀποστατικόν του συνέδριον ἄθροισμα, νά εἶναι ξένοι τῆς Ἱερωσύνης καί ἀπόβλητοι τοῦ βαθμοῦ τῆς Ἐπισκοπῆς».

γ) Καί ὁ Γ΄ Κανών πάλιν ὁρίζει: «Ἐπειδή, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 'ών ὁ Νεστόριος, ἀφώρισε καί ἐκάθηρε (ὀρθοδόξους)… ἡ Ἁγία Σύνοδος προσέταξεν κατ' οὐδένα τρόπον νά ὑπόκεινται οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τούς ἀποστατήσαντας Ἐπισκόπους».

Καί ὁ μέν Νεστόριος καί τό ἄθροισμα τῶν ὁμοίων του αἱρετικῶν ἐβλασφήμουν κατά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί κατ' ἐπέκτασιν καί κατά τοῦ προσώπου τῆς Θεοτόκου, αἱ ἰδικαί σας αἱρέσεις καί αἱ βλασφημίαι κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι χείρονες ἐκείνων τῶν βλασφημιῶν.

Ἀγαπητοί ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, διότι ὄχι μόνον «οὐ μυκτηρίζεται ὁ Θεός», ἀλλά καί προκαλεῖται ἡ Ἀγάπη καί ἡ μακροθυμία Του, διότι ἐμπτύετε ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ ἀχράντου Αἴματος, τοῦ ἐκχυθέντος ἐπ' Αὐτοῦ. Ἀρνούμενοι καί βλασφημοῦντες τήν Ἀποστολικήν σας Διαδοχήν καί τήν Ἐκκλησίαν, εἶναι ὡς νά βλασφημῆτε αὐτόν τόν Ἐνανθρωπήσαντα, ἀποκαλύψαντα τό Εὐαγγέλιον, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα τριήμερον, τά ὁποῖα ἅπαντα κατά Χάριν συνεχίζουν πραγματοποιούμενα ἐντός τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν διά τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Πῶς λοιπόν σεῖς ἀρνεῖσθε καί βλασφημεῖτε καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ὅλον τόν ὑπ' Αὐτοῦ συγκροτούμενον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας;

«ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ

Ὡς ἐν ἐπιλόγω τῆς παρούσης β΄ Ἀνοικτῆς Ἐπιστολῆς, παραθέτομεν καί ὀλίγα τινά περί τοιούτων καθαιρέσεων, ὡς εἶναι καί αἱ ὑφ' Ὑμῶν τολμηθεῖσαι, τόσον κατ' ἐμοῦ τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ὅσον καί κατά τοῦ Αἰδεσιμωτάτου Πρεσβυτέρου π. Μιχαήλ Ἰωάννου:

«…Ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις δέν εἶναι ἀληθής ἐκκλησιαστική καθαίρεσις, ἀλλά ἀντιχριστιανικός διωγμός, ἐν ὀνόματι καθαιρέσεως. «Οὐ καθηρέθη, ἀλλ' ἐδιώχθη» (Ε.Π. 90, 128), εἶπεν ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής περί τοῦ διωχθέντος ὑπό τῶν αἱρετικῶν μονοθελητῶν Πατριάρχου Ἁγίου Μαρτίνου τῆς τότε Ὀρθοδόξου Ρώμης (649-655).

Διά τοῦτο τήν ἀντικανονικήν καί ἄδικον καθαίρεσιν τοῦ «Ἀποστατικοῦ», ὡς εἴδομεν, ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τήν ἀποκαλεῖ «ὕβριν» καί «λοιδορίαν», ἤτοι χλευαστικήν ὕβριν, καί «χαρτίον» «ἀσεβές καί παράνομον», ἕνεκα τοῦ ὁποίου οἱ ἀποφασίσαντες καί γράψαντες τοῦτο εἶναι καθαιρετέοι (Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Μ. 4, 1333, 1328, 1308, 1336). Δηλαδή ἐχθροί τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου καί τῆς Ἀληθείας, νομίσαντες ὅτι ἠδύναντο νά πλήξωσι «καθαιρέσεως ὀνόματι» τούς κανονικούς καί ὀρθοδόξους συνοδικούς (Μ 4, 1308), «παρά θεσμούς καί κανόνας καί πᾶσαν ἀκολουθείαν ἐκκλησιαστικήν» (Μ 4, 1328). Διό τά παρ' αὐτῶν πραχθέντα «ἀκανονίστως καί ἀτάκτως» μέ δῆθεν «Συνόδου πρόσωπον» ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποκαλεῖ «ἄκυρά τε καί μάταια παντάπασιν» «παίγνια ἀνίσχυρά τε καί ἀδρανῆ παντελῶς», τούς δέ ταῦτα δράσαντας «ἀκοινωνήτους» καί στερηθέντας «πᾶσαν ἐξουσίαν ἱερατικήν», ἤτοι καθηρημένους (Μ 4, 1328, 1336). Δηλαδή ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις ἀντικρούεται ὡς ψευδοκαθαίρεσις καί ἔργον ἐχθρῶν καί κακῶν ἐργατῶν ἀντιχριστιανικοῦ διωγμοῦ.

Διά τοῦτο καί ὁ Μ. Φώτιος, ἀκολουθῶν τάς Ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους καί ἐκφράζων τήν θέσιν καί τῶν ἄλλων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκαλεῖ τάς ἀντικανονικάς καί ἀδίκους καί δῆθεν «συνοδικάς ποινάς» «μύθους καί παίγνια» ἐχθρῶν, οἱ ὁποῖοι πίπτουσιν «εἰς χλεύην» καί ἀντιστρέφονται κατ' αὐτῶν οἱ ὁποῖοι τάς ἀπεφάσισαν! (Ε.Π. 102, 833). Τουτέστι, πονηρά ἔργα ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, διωκόντων τά πιστά τέκνα ταύτης, ἐκμεταλλευομένων τούς θείους αὐτῆς θεσμούς καί καταχρωμένων τήν τυχόν ἐμπιστευθεῖσαν εἰς αὐτούς ἐκκλησιαστικήν ἐξουσίαν καί θέσιν. Οἱ τοιοῦτοι, λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά τοῦ Ἀποστόλου, «ἐξ ἡμῶν (τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν) ἐξῆλθον, ἀλλ' οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν» (Α΄ Ἰωάν. β, 19), διό καί εὑρίσκονται ἐκτός ἐκκλησιαστικῆς ἁρμοδιότητος, καί δρῶσιν ἀντιεκκλησιαστικῶς…

Ὡς ἀντιχριστιανική ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις, οὐδόλως δύναται νά βλάψη τόν δι' αὐτῆς ἀδικούμενον, ὥστε νά θεωρηθῆ οὗτος ἀληθῶς καθηρημένος ὑπό τῆς Ἐκκλησίας. Διότι τά γινόμενα ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία, λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, «εἰ κατά ἄνθρωπον γίνεται ταῦτα, οὐδέ γίνεται (τίποτε δέν γίνεται ἐκκλησιαστικῶς καί κατά ἀλήθειαν), ἀλλά μίμησις μέν ἐστί (τῶν ἐκκλησιαστικῶν πράξεων), τῆς ἀληθείας δέ πάμπληθες ἀπολείπεται», (227 Ε.Π. 32, 1029). Διά τοῦτο καί ἡ ἀντίθεος καί ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις, ἐνῶ φαίνεται ὅτι γίνεται ἐκκλησιαστικῶς, ἀληθῶς οὐδόλως γίνεται, ἀλλά μιμεῖται τήν κανονικήν καί δικαίαν καθαίρεσιν, καί εἶναι ἀντιεκκλησιαστική ψευδοκαθαίρεσις, ἀνίσχυρος καί ἀδρανής παντελῶς διά τήν Ἐκκλησίαν. (Γ΄ Οἰκουμ. Σύν. Μ 4, 1336).

…Καί ὄχι μόνον «κατά μηδένα τρόπον» βλάπτεται ὁ ἀθῶος ὀρθόδοξος Ἱερεύς (ἤ Ἀρχιερεύς) διά τῆς ἀντικανονικῆς καί ἀδίκου καθαιρέσεως, ἤγουν ψευδοκαθαιρέσεως, ἀλλά καί ὠφελεῖται πνευματικῶς λαμβάνων ὡς ἀδικούμενος πλουσιωτέραν τήν θείαν Χάριν. (Πρακτ. Δ΄ Οἰκ. Συν. Μ 7, 120268). Τοῦτο ὑπενθυμίζει ὁ καί Πρόεδρος γενόμενος τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἅγιος Κύριλλος πρός τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, οἱ ὁποῖοι ἐδιώκοντο, ἀφωρίζοντο καί καθηροῦντο ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως ἀπό τόν ἐκεῖ αἱρετικόν Πατριάρχην Νεστόριον. «Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίω», γράφει ὁ Ἅγιος Κύριλλος πρός αὐτούς, δηλαδή ἐάν ὑβρίζησθε ἀπό τόν κατέχοντα τόν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον καί διασύρεσθε ὡς δῆθεν ἐκκλησιαστικῶς τιμωρημένοι, ἤτοι ἀφωρισμένοι, καθηρημένοι κ.λπ., ἐπειδή πιστεύετε ὀρθῶς καί ὑπακούετε ἀκριβῶς εἰς τόν Κύριον τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦν Χριστόν καί τούς ἀποδεδειγμένους Ἁγίους του, εἶσθε «μακάριοι» (Κυρ. Ἀλεξ. Μ 4, 1096). Διατί; Διότι «τό τῆς Δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται», ἤτοι εἰς ὑμᾶς ἔχει ἀναπαυθεῖ, χορηγοῦν πλουσιωτέραν τήν Χάριν τοῦ ἑνός ἐν Τριάδι Θεοῦ, ὡς ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος εἰς τό Εὐαγγέλιόν του, λέγων: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε, 10), ἡ ὁποία εἶναι ἡ θεία «Χάρις καί ἡ ἀλήθεια», ἥτις «διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» (Ἰωάν. α, 17) καί «δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίω» (Ρωμ. ιδ, 17). «Μακάριοι ἐστέ», λέγει ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας Χριστός, «ὅταν ὀνειδίσωσιν (κατηγορήσωσι καί περιπαίξωσι καί χλευάσωσιν) ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα (λόγον) καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιάσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς, οὕτω γάρ ἐδίωξαν τούς Προφήτας τούς πρό ὑμῶν» (Ματθ. ε, 1112)…

Ὁ πρόμαχος π.χ. τῆς Ὀρθοδοξίας Μ. Ἀθανάσιος, ἐπανειλημμένως καθηρέθη καί ἀνεθεματίσθη καί ἐξωρίσθη ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως ὑπό τῶν αἱρετικῶν καί ἀνόμων ἀρειανῶν. (ΘΗΕ, τόμ. 1, σελ. 524525).

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Ἀντιοχείας, ὁ καί Πρόεδρος τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καθηρέθη ὁμοίως, ἤτοι ψευδοκαθηρέθη ὑπό τῶν ὁμοίων αἱρετικῶν. (ΘΗΕ τόμ. 8, σελ. 927-929).

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὡς ἐλέχθη καί ἀνωτέρω, ὁ καί Πρόεδρος τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ψευδοκαθηρέθη ὡσαύτως ὑπό τῶν Νεστοριανῶν. (Πρακτ. Ἀποστατικοῦ, Μ 4, 1372 ἑξ.).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ψευδοκαθηρέθη καί ἐξωρίσθη καί ἐμαρτύρησεν ὡς μεγαλομάρτυς ὑπό ἀντικανονικῶν καί ἀδίκων ἐχθρῶν. (Παλλαδίου Ε.Π. 47, 939).

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἐδιώχθη ὁμοίως «ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β, 10) ὑπό τῶν ἀνόμων αἱρετικῶν μονοθελητῶν. (Βίος ἁγ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Ε.Π. 90 104-108).

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἐδιώχθη «μέχρις αἴματος» (Ἑβρ. ιβ, 4), ὑπό τῶν παρανόμων αἱρετικῶν Εἰκονομάχων καί μοιχειανῶν (Μιχαήλ Μοναχοῦ Ε.Π. 99, 285-300).

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ψευδοκαθηρέθησαν καί ψευδοαναθεματίσθησαν ὑπό ψευδοσυνόδου τῶν εἰκονομάχων τό ἔτος 815 (Β. Στεφανίδου, «Ἐκκλησιαστική Ἱστορία», Ἀθῆναι 1978, σελ. 262).

Ἀλλά καί αὐτός ὁ Κωνσταντινουπόλεως Μ. Φώτιος διά νά παραλείπωμεν τούς λοιπούς ἕνεκα τοῦ πλήθους τῶν οὕτω παθόντων, ψευδοανεθεματίσθη ἀπό τήν παπόφρονα καί ἄδικον ψευδοσύνοδον τοῦ ἔτους 869(5) (Στεφ. Ἐκκλησ. Ἱστορία, σελ. 359).

Καί πάντες οὗτοι οἱ διωχθέντες καί ψευδοκαθαιρεθέντες Ἅγιοι ἐγένοντο μιμηταί καί ὁμοιοπαθεῖς τῶν Ἁγίων Προφητῶν καί Ἀποστόλων, καί αὐτοῦ τοῦ Κυρίου «τῆς δόξης», τόν ὁποῖον οἱ θεοκτόνοι Ἰουδαῖοι ἐδίωξαν (Ματθ. 26, 5768) καί ψευδοκαθήρεσαν καταδικάσαντες (Ματθ. κστ, 66) ἀδίκως καί «ἐσταύρωσαν», ὡς κατάκριτον! «Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμοθ. γ, 12) μέχρι τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁπότε θά ἀναδειχθῶσιν οἱ μεγαλύτεροι Μάρτυρες. «Ὑπέρ γάρ πάντας Μάρτυρας ἐγώ φημί (λέγω) εἶναι τούς τότε Μάρτυρας», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (Κυρ. Ἱεροσολ. ΒΕΠΕΣ 39, 193).

…Οἱ δέ οὔτω διωχθέντες «πάντες ἐντεῦθεν λαμπροί (ἐγένοντο) καί μεγάλων κατηξιώθησαν στεφάνων» (Ἰω. Χρυσοστ. Ε.Π. 61.579) ἀπό «τόν Κύριον τῆς δόξης» (Α΄ Κορ. β, 8), καί τιμῶνται ὡς δίκαιοι καί Ἅγιοι ἐν τῆ Ἐκκλησία. Ἔχουσι, λοιπόν, Ἱερωσύνην οἱ ψευδοκαθαιρεθέντες, ἤτοι οἱ καθαιρεθέντες ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως… καί τό λεγόμενον ὅτι οὗτοι χάνουν τήν Ἱερωσύνην ἤ Ἀρχιερωσύνην, εἶναι ψεῦδος καί βλασφημία!

Διά τοῦτο οἱ Ἅγιοι ἐκοινώνουν μέ τούς οὕτω ψευδοκαθηρημένους. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας π.χ. Ἅγιος Κύριλλος, ὡς ἐλέχθη ἤδη, γράφει πρός τούς ψευδοκαθαιρεθέντας κληρικούς ὑπό τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως Νεστορίου, καί τούς λαϊκούς πού τούς ἠκολούθουν ἀποτειχιζόμενοι ἐκ τοῦ αἱρεσιάρχου ὅτι «κοινωνοῦμεν ἡμεῖς», δηλαδή ὁ Ἅγιος Κύριλλος καί οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι καί κληρικοί καί λαϊκοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς Αἰγύπτου. Κοινωνοῦμεν δέ «οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον», ἤτοι ἀπόφασιν περί καθαιρέσεως, ἀλλά καί ἐπαινοῦντες τούς διωχθέντας καί παθόντας διά τῆς ἀδίκου ψευδοκαθαιρέσεως. «Τοῖς δέ… διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ' αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας (τούς ἔχοντας πάθει δι' αὐτῆς), εἰς τούς ὁποίους μάλιστα τό Ἅγιον Πνεῦμα «ἀναπέπαυται» (Μ 4, 1096), ἤτοι ἔχει ἀναπαυθεῖ εὐαρεστούμενον! Διά τοῦτο ἡ ὀλίγον ἀργότερον συγκληθεῖσα Ἁγία Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ αὐτοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ἐρρύθμισεν κανονικῶς τό ζήτημα τοῦτο, πρός καταστολήν τῶν ἀντιδράσεων τῶν αἱρετικῶν.

…Ἀποδεικνύεται λοιπόν καί δι' αὐτῶν τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως καθαιρεθείς, ἤτοι ψευδοκαθαιρεθείς, δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης. Καί ὄχι μόνον δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης ἀλλά καί ἔχει ταύτην βεβαιότερον καί πιστότερον, ὦν ὄχι μόνον ἱερώτερος, ἀλλά «ἱερώτατος» (Ἀριστηνοῦ Σ.Ι.Κ. 2, 197) διά τήν ὑπακοήν εἰς τά «θεοπαράδοτα λόγια» καί τήν ὁμολογίαν «ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β, 10). «Οὐσία γάρ τῆς καθ' ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστί τά θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινή ἐπιστήμη» (Β΄ Κανών Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου)…

Τοῦτο φρονεῖ καί ὁμολογεῖ καί πράττει καί ὁ Πατριάρχης τῆς ὀρθοδόξου τότε Ρώμης Ἅγιος Κελεστῖνος μετά τῶν περί αὐτόν, Ἐπισκόπων. Διό γράφει πρός τούς διωκομένους ὑπό τοῦ Νεστορίου Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, λέγων ὅτι οἱ ὑπ' αὐτοῦ ἀδικούμενοι διά ψευδοκαθαιρέσεων καί ἄλλων ἀντικανονικῶν ποινῶν, «πάντες ἐν τῆ ἡμετέρα κοινωνία καί ἐγένοντο» πρό τῶν ψευδοποινῶν τοῦ αἱρετικοῦ καί ἀδίκου, «καί ἄχρι τοῦ παρόντος εἰσίν», παρά τάς καταδικαστικάς κατ' αὐτῶν ἀποφάσεις του (Κελεστίνου Ρώμης, Μ 4, 1045). Καί ὅτε ἀργότερον ἀντικανονικοί καί ἄδικοι καθήρεσαν δῆθεν, μέ παράλογον «καθαίρεσιν», ἤτοι ψευδοκαθαίρεσιν, τόν «τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερον πανάγιον Χρυσόστομον», (Μ. Φωτίου, Ε.Π. 104, 1225), ὁ τότε Πατριάρχης Ρώμης Ἰννοκέντιος δέν διέκοψε τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν πρός τόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον (398407), ἀλλά ἐκοινώνει μετ' αὐτοῦ. Διό ἔγραφε πρός τόν δυστροποῦντα Θεόφιλον Ἀλεξανδρείας, λέγων: «Ἡμεῖς καί σέ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνόν καί τόν ἀδελφόν Ἰωάννην» τόν Χρυσόστομον. Δηλαδή ἀντιμετώπιζεν τήν ἀντικανονικήν καί ἄδικον καθαίρεσιν κατά τοῦ Ἁγίου ὡς ἐκκλησιαστικῶς ἀνύπαρκτον καί οὐδόλως βλάπτουσαν τήν Ἱερωσύνην αὐτοῦ καί τήν μετ' αὐτοῦ κοινωνίαν καί τήν ὑπ' αὐτοῦ κατοχήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ἐντεῦθεν ἄρχεται ἡ μεγάλη καί αἰώνιος μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματος. Διότι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐκτός τινῶν φανατικῶν ζηλωτῶν τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀδίκων καί «παραλόγων» «καθαιρέσεων», δέν ἐθεωρήθη ἀνά τούς αἰώνας ὅτι εἶναι καθηρημένος καί ἄνευ Ἱερωσύνης, οὔτε «ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καί ἐπισκόπων, οὔτε καί ὑπό τῶν λοιπῶν κληρικῶν, καί τῶν λαϊκῶν, καίτοι οὐδεμία Ὀρθόδοξος Σύνοδος τόν «ἀπεκατέστησε» ποτέ….Ταῦτα δέ (κατ' ἀναλογίαν) ἰσχύουσι καί διά πάντας τούς διωκομένους Κληρικούς, οἴτινες ἐξακολουθοῦσι νά εἶναι Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ἀναμφισβητήτως.

Οἱ δέ ἀρνούμενοι τήν Ἱερωσύνην τῶν ψευδοκαθηρημένων δι' ἀντικανονικῆς καί ἀδίκου «καθαιρέσεως» ἱερέων (καί λέγοντες τούτους καθηρημένους), ἁμαρτάνουσι. Δηλαδή ἁμαρτάνουσι εἰς τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τάς Ἁγίας καί Ὀρθοδόξους Οἰκουμενικάς καί Τοπικάς Συνόδους, ἁμαρτάνουσιν καί εἰς τόν θεῖον νόμον τῶν Ἱ. Κανόνων καί τοῦ Εὐαγγελίου. Οὕτως ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου, ἁμαρτάνουσιν εἰς τόν ἕνα τῆς Τριάδος Κύριον καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν τόν Θεόν, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ζωοποιόν καί Ἀδιαίρετον Τριάδα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τουτέστιν ἁμαρτάνουσιν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν θείαν Χάριν, ἥτις «ταύτην γεωργεῖ τήν Ἐκκλησίαν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ε.Π. 48, 802), καί εἰς αὐτήν ταύτην τήν Ἱερωσύνην. Δηλαδή, ἁμαρτάνουσι μέ τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἕνεκα τῆς ὁποίας ὁ ἁμαρτάνων «οὐκ ἔχει ἄφεσιν (δέν ἔχει συγχώρησιν) εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ' ἔνοχος ἐστίν αἰωνίου κρίσεως», (Μάρκ. γ, 29), ἤγουν κατακρίσεως». (Δ. Δελήμπαση «ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ» Ἀθῆναι 1995).

Αὐτά σᾶς γράφω εἰς αὐτήν τήν Β΄ ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ μου, μέ ἀληθινή ἀγάπη Χριστοῦ καί πόνο. Κλείοντες, δέ ταύτην λέγομεν καί τοῦτο: Ἐάν, ἀγαπητοί, διαφωνῆτε, ἐάν παρά ταῦτα νομίζετε ὅτι καλῶς, δικαίως καί ὁσίως ἐποιήσατε τάς καθ' ἡμῶν «καθαιρέσεις» (Δεκέμβριος 2007), ὡς καί πρότερον τούς ἄφρονας «ἀφορισμούς» (1993 καί 2002), ἰδού πρίν προχωρήσωμεν εἰς τάς συνεχείας αὐτῆς τῆς ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ, δεῦτε νά παρακαθήσωμεν εἰς κοινήν Τράπεζαν, νά διαλεχθῶμεν ἐπ' αὐτῆς, ὄχι ἀντιδικοῦντες ἐν οἰήσει καί ἀγνωσία, ἀλλά ἐν συνέσει ἀγάπη καί ἐλευθερία Χριστοῦ, ὡς καί Κανονικότητι, Ὀρθοδοξία καί Ἀληθεία. Ἄν παρά ταῦτα ἤθελεν πέσει εἰς τό κενόν καί ἡ παροῦσα, δέον ὅπως χωρίς καθυστέρησιν μᾶς ἀποστείλετε, ἤ ἔστω δημοσιεύσετε τάς ἐπί τῆς «ἀποφάσεώς» σας σχετικάς εἰσηγήσεις, προτάσεις, καί πρακτικά καί ταῦτα ὁμοῦ μετά τῆς πράξεώς σας ὑπογεγραμμένης καί ἐσφραγισμένης, (διότι τήν ἐκοινοποιήσατε εἰς ἐμέ ἀνυπόγραφον καί ἀσφράγιστον) καί ταῦτα θά εἶναι ἀρκετά δι' ἡμᾶς καί διά πάντα τρίτον ἐχέφρονα.

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

Ὑπενθυμίζομεν ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἀπολύτως ΚΑΝΟΝΙΚΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ καί ἐξ ἀντικειμένου ΑΛΗΘΗΣ ἀπάντησίς μας, ἐχρησιμοποιήθη ὑπό τοῦ νεαροῦ ἐπισκόπου σας κ. Ἰγνατίου διά νά προβῆ εἰς τήν Β΄ Ἀγωγήν του κατά τοῦ Δ/ντοῦ, τοῦ Ἐκδότου καί ὁλοκλήρου τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς»! Δι' αὐτῆς ζητεῖ 1.000.000 Εὐρώ, διότι δέν ἀναγνωρίζεται ὑφ' ἡμῶν ὡς Κανονικός καί Ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς, ἀλλά καί χαρακτηρίζεται, ὡς ἀκριβῶς εἶναι, ψευδεπίσκοπος, ὅπως οἱ τῶν διαφόρων σχισματοαιρετικῶν παρατάξεων.

Παρακαλεῖσθε ὅπως εἰς τό τεῦχος Μαρτίου Ἀπριλίου 2008 τῆς «Ο.Π.» ἀναζητήσετε: α) Τήν «ΑΜΕΣΟΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ» ἐπί τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3280/28.11.2007 «Ἐγκυκλίου» σας σελ. 101 κ.ἑ., καί β) τάς ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 91/12/25.4.2008 καί ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 93/26.4.2008 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ τοῦ Παν/του π. Ἀμφιλοχίου, εἰς τήν ὁμοίαν περί ψευδοκαθαιρέσεώς του ἀπόφασίν σας, ἀντιστοίχως εἰς τάς σελίδας 132 κ.ἑ., καί 143-145.

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, προέβημεν εἰς τό μακρόν τοῦτο ἔγγραφον, διότι οὐδόλως ἀνταπεκρίθητε καί εἰς τήν τελευταίαν, ὑπ' ἀρ. 483/15.9.2008 «ΠΡΟΤΑΣΙΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ» μας, καί διότι πλέον κρίνεται ὅλως ἀπαραίτητον νά σᾶς γνωρίσωμεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑποχρεώνει τήν Ἱεράν Σύνοδον, διά νά παραμείνη ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, ὅπως κινήση τήν κατά τῆς προδοσίας σας ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΝ, πάντοτε ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας, καί τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τήν οποίαν κεκτήμεθα διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί 1995, καί φυλάσσομεν Γνησίαν καί Ἀδιάκοπον. Ταῦτα Ὑμεῖς ἀμφότερα ΚΑΤΕΠΡΟΔΩΣΑΤΕ καταστάντες πολέμιοι καί ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας!..

Δυστυχῶς, ὦ ἀγαπητοί, δέν εἶναι δυνατόν ποιῆσαι ἄλλως, ἐφ' ὅσον δέν θελήσετε κἄν ταύτην τήν ἐσχάτην ὥραν νά ἀναθεωρήσετε τήν στάσιν σας ἔναντι τῆς ὑφ' ὑμῶν καταλυθείσης Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς, διό εὑρέθητε ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, μιμηταί καί συνεχισταί γενόμενοι τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, ὅπως καί ὅλων τῶν «Ἀρχιεπισκόπων» «Συνόδων» «Ἐπισκόπων» καί «Ἐκκλησιῶν» τῶν διαφόρων «παλαιοημερολογιτῶν»!..

Ἐπιφυλασσόμεθα, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς ἐν τῶ ἐγγύς μέλλοντι προγραμματισμένης Ἱερᾶς Συνόδου, νά σᾶς ἀποσταλῆ καί συστηματικῶς κανονικῶς συνταχθησόμενον κατηγορητήριον ἐπί τε τοῦ Κανονικοῦ καί Δογματικοῦ πεδίου.

Ἀγαπητοί, πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, ἀσφαλῶς περιττεύει κάθε ἐπίλογος, κάθε περαιτέρω ἔκκλησις ἐνῶ δέν διανοούμεθα οἰανδήποτε ἀπειλήν διότι αὗται δέν εἶχον ποτέ οὔτε θά ἔχουν θέσιν ἐκ τήν Ἐκκλησίαν. Ἐκεῖνο τό ὁποῖον προέχει εἶναι ἡ ταπείνωσις, ἡ μετάνοια καί ἡ ἀγάπη, διά νά μᾶς ἀξιώση ὁ Κύριος τοῦ ἐλέους Του, διότι Αὐτός θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Ὡστόσον ἐξυπακούεται ὅτι καί ἐν προκειμένω δέν εἶναι δυνατόν νά παραθεωρηθῆ ἡ Κανονική τάξις ἐν ὀνόματι οἱασδήποτε νοσηρᾶς θρησκευτικότητος, ἀλλά πρωτίστως διά λόγους ποιμαντικῆς γενικῶς, δέον ἀπαραιτήτως νά ἐφαρμοσθῆ. Προκειμένου δέ νά εἰσέλθη ἡ Ἐκκλησία διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς αὐτήν τήν διαδικασίαν, θά σᾶς ἀποσταλῆ εἰδικόν ἔγγραφον κατηγορητήριον, καίτοι τοῦτο εἶναι περιττόν διότι τά θέματα Κανονικά, Δογματικά κ.λπ., τά ὁποῖα σᾶς βαρύνουν εἶναι συγκεκριμένα, σαφῆ, τά γνωρίζετε καλύτερον ἡμῶν, ἔχουν δέ προσδιορισθεῖ καί ἀναλυθεῖ ἐπανειλημμένως.

Θά ἀναμείνωμεν μικρόν τι εἰσέτι διάστημα καί κατόπιν ἀρξόμεθα καί τῆς Κανονικῆς διαδικασίας, πάντοτε ἐν ἀγάπη καί διά τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ἅτινα ἀκαινοτομήτως καί ἀνοθεύτως διακρατεῖ καί διαφυλάσσει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία. Ὅσον μέγα καί ἄν εἶναι τό ὅλον θέμα τό ὁποῖον μᾶς ἐχώρισεν καί σᾶς ἔθεσεν ἐκτός Ἐκκλησίας, τόσον μεγαλύτερον θά εἶναι τό θαῦμα τῆς ἐπανόδου καί ἑνώσεως ἐν Ἀγάπη καί Ἀληθεία.

Μετ' ἀγάπης Χριστοῦ ἀλλά καί Καθαρᾶς Ὁμολογίας

Διά τούς ἁπανταχοῦ Γνησίους Ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς

Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΥΠ' ΟΨΙΝ ΠΡΩΤΙΣΤΩW ΤΟΥ ΠΡ. ΑΡΓΟΛΙΔΟW κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΑΥΤΩ ΟΛΩΝ ΥΜΩΝ:

Ἐπίσης ἐξαιρετικῶς ἐπιβεβλημένη εἶναι καί ἡ ἐκ μέρους σας μελέτη τοῦ ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 88/25.1.2007 μνημειώδους, ὡς ἐξαιρετικῶς σαφοῦς καί εὐγλώττου ἐγγράφου τοῦ Πανοσιολ/του Ἱερομονάχου π. Ἀμφιλοχίου, τό ὁποῖον ἐπίσης δύνασθε νά τό ἀναζητήσετε εἰς τόν 18ον Τόμον, 2007 τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» καί εἰς τάς σελίδας 2341, καί τό ὁποῖον ἐπίσης παραθέτομεν ὡς ἐν Παραρτήματι, διότι εἶναι πολύ σοβαρόν τό θέμα.

«ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς

Σ. Σ. Ραψάνης Λάρισα

Α.Π. 88

Ἐν Λαρίση τῆ 25.1.2007 (Ε.Η.)

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου

ΠΡΟΣ

τόν πρώην Μητροπολίτην Ἀργολίδος κ. Παχώμιον

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

1. Σεβ/τον Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Κήρυκον καί τούς Αἰδ/τους Ἱερεῖς π. Θωμᾶν καί π. Ἀνδρέαν καί πάντας τούς Ὀρθοδόξους Μοναχούς καί Λαϊκούς.

Σεβαστέ Γέροντα κ. Παχώμιε, πρώην Μητροπολίτα Ἀργολίδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπαντῶν εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 15/14.12.2006 τελευταίαν ἐπιστολήν σας πρό τήν ἐλαχιστότητά μου, κατ' ἀρχάς εὔχομαι καί παρακαλῶ ἐκ βάθους καρδίας καί προσεύχομαι πρός τόν Κύριον νά ἔλθητε εἰς ἐπίγνωσιν τῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας ἐγκλημάτων σας, διά τάς μεγάλας ἁμαρτίας βλασφημίας σας κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἴνα ἐν εἰλικρινεῖ μετανοία «ΕΠΑΝΕΛΘΕΤΕ ΚΑΛΩΣ ΕΚΕΙ ΟΘΕΝ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ ΚΑΚΩΣ ΣΑΣ ΕΞΕΒΑΛΕΝ».

Παρακαλῶ, διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας καί τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σας, ἀλλά καί τῶν ψυχῶν ὅλων ὅσων πλανᾶτε, νά ἔλθετε εἰς ἑαυτόν, συντριβῆτε, ἐξετάσετε τήν Ὁμολογίαν σας, ἀνακαλέσετε τά ἀπό τοῦ 1974 καί Ἰουλίου 2004 βλάσφημα κείμενά σας, καταδικάσετε καί ἀναθεματίσετε αὐτά. Τοιαῦται εὐθεῖαι βλασφημίαι κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συγκεκριμένως κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σᾶς ἔφεραν εἰς τήν θέσιν τῶν ἀνά τούς αἰῶνας προδοτῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Του. Ἕνεκα αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν λόγων ἐξεπέσατε καί αὐτοαπεβλήθητε τοῦ Σώματός Της καί πλέον οὔτε Ἐπίσκοπος εἶναι δυνατόν νά λογίζεσθε, οὔτε ὀρθόδοξος, ἀλλά μόνον εἷς ἐσκοτισμένος ἀμετανόητος ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Αὐτός εἶναι ἐπίσης ὁ λόγος, ἕνεκα τοῦ ὁποίου, ὡς «κλέπτης καί ληστής, εἰσήλθατε ἀλλαχόθεν» καί εἰς τήν ὑφ' ἡμᾶς Ἀδελφότητα, καί ἐπλανήσατε, ἐσυλαγωγήσατε, ἐρημάξατε, ἐσχίσατε καί ἐπυρπολήσατε τήν Ἱεράν μας Μητρόπολιν, μιμητής καί συνεχιστής γενόμενος τοῦ ποτε Ἀττικῆς Ματθαίου καί Φθιώτιδος Θεοδοσίου, τῶν κακῶς τελευτησάντων τόν παρόντα βίον.

Περιεκρύπτετε ἐπιμελῶς μέχρι τό 2003 τήν «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν σας», ἀναμένοντες τήν δημιουργίαν τῶν καταλλήλων συνθηκῶν ὑπό τῆς ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, (τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ), διά νά τήν φέρετε εἰς φῶς καί, ὅταν «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» (τοῦ ἀντιχρίστου), δηλαδή ὅταν ἡ προδοσία ὠργανώθη ἄριστα, ὅταν αἱ ὀρθόδοξοι συνειδήσεις καί προηγουμένως τά μυαλά καί τά ὀρθόδοξα κριτήρια πολλῶν ἐκ τῶν Ἐπισκόπων, Ἱερέων, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν, τά ἐπολτοποίησεν ὁ διάβολος τοῦ οἰκουμενισμοῦ σας καί τῆς «Νέας Τάξεως» καί τά κατέστησεν μίαν ἄχρηστον «ὕλην», τότε, ὑπαναχωρήσαντες, ἐν χορῶ καί ἀπό κοινοῦ ἐπετέθητε κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς διά νά προσβάλετε τήν Ἐκκλησιολογίαν, τήν ὁποίαν οὔτε ὁ Νεοημερολογιτικός οὔτε καί ὁ Φλωρινικός Οἰκουμενισμός ἀπό τό 1924, τό 1937, τό 1971, ἀλλά καί τό 1995, δέν ἠδυνήθησαν νά προσβάλουν. Οὕτω ἀπό ἔτους 2003, ὁ ἐν Ἀμερικῆ Ἀρχ/της Παντελεήμων, ὁ «Μητρ/της» Ἐπιφάνιος ἀπό τήν Κύπρο, ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» Ἀνδρέας, ὁ «Μητρ/της» Γαλακτίων καί Σεῖς, ἐν χορῶ καί χωριστά, ὁ καθένας σας εἰς τόν ἰδικόν του ἦχον, ἀρχίσατε νά «ψάλλετε» τούτην τήν «δοξολογίαν» εἰς τόν Ἀντίχριστον, δηλαδή ὑπαναχωρήσαντες μετά 33 ἔτη, ἐπεχειρήσατε νά μεταποιήσετε τήν ἐν Ἑλλάδι συγχωρητικήν εὐχήν τοῦ 1971 εἰς «χειροθεσίαν»!!!

Ὁ πρῶτος, διά νά σᾶς ἐνθαρρύνη εἰς τήν γυμνῆ τῆ κεφαλῆ βλασφημίαν σας, μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ, διακηρύσσει ὅτι «τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν ἐχειροθετήθησαν ὡς σχισματικοί ὁ Κάλλιστος καί ὁ Ἐπιφάνιος»! («Ο.Π.»). Δέν ἐσημείωσεν ὅμως ὅτι, αὐτοί οἱ χειροθετηθέντες, ἐπιστρέψαντες εἰς τήν Ἑλλάδα ἀπέκρυψαν καί ἠρνήθησαν τήν πρᾶξιν ταύτην καί ἐδήλωσαν τά περί ἁπλῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, τήν ὁποίαν ἀπεδέχθη (ὡς τήν ἀπεδέχθη) ἡ Ἐκκλησία. Παρακαλῶ ἴδετε πῶς ἐπεμβαίνει ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου ἐκεῖ ὅπου δέν ἐπαρκεῖ ὁ ἄνθρωπος. («Ο.Π.» Νοέμβριος 2003 σελ. 411 κ.ἑ.). Ἀσχέτως ὅμως μέ τό τί ἐδέχθησαν τό 1971 εἰς τήν Ἀμερικήν οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, σημασίαν ἔχει ὅτι ἐπιστρέψαντες ΕΨΕΥΣΘΗΣΑΝ εἰς τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τήν Ἐκκλησίαν, ἅτινα ἤδη εἶχον βλασφημήσει εἰς τήν Ἀμερικήν. Οὕτω ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου διεφύλαξεν τήν Ἐκκλησίαν ἐκ τοῦ μιασμοῦ τῆς «χειροθεσίας» των, καθώς καί ὅλων τῶν μετέπειτα σατανικῶν ὑπαναχωρήσεων μέχρι και τῆς ἰδικῆς σας.

Ὁ δεύτερος, τήν ἰδίαν περίοδον, ἐνῶ προωθεῖ σχῖσμα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας, ὅμως, ὑπό των φερεφώνων του, προπαγανδίζεται ὡς δῆθεν ὁ καλύτερος Ἀρχιερεύς, ὁ ὁποῖος «ἔχει τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἐκ τῆς χειροτονίας τοῦ 1948 ἀπό τόν Βρεσθένης Ματθαῖον, ἀλλ' αὐτή ἡ χειροτονία ἐπέρασε τό 1971 καί ἀπό τήν χειροθεσία τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Συνόδου»! Τά ἀκοῦτε Γέροντα; Θυμηθεῖτε καί τί ἀπειλοῦσε καί ἐκεῖνος ὁ ἄθλιος Καλλιόπιος, τελευταίως δέ καί τό «ὀψιμάδι» τοῦ ἰδίου καί τῶν Καλλινίκου Σαραντοπούλου καί τοῦ Ἀθανασίου Σακαρέλλου. Τό ἐγκάθετον αὐτό πρόσωπον, ὁ κ. Δ. Κάτσουρας ἔλεγεν, ὀλίγον πρίν ἀπό τήν ὑπαναχώρησίν σας: «Ἔχουμε, στοιχεῖα γιά τήν χειροθεσία»!.. Τίποτε κανείς δέν ἔχει κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τό γεγονός ὅτι τό 1971, ἐν Ἑλλάδι δέν ἐγένετο καμμία «χειροθεσία». Προφανέστατα ὅμως καί τοῦτο τό καταχθόνιον ἐγκάθετον ὀψιμάδι ἀπειλοῦν ὅτι ἔχει στοιχεῖα, οὐδέν ἄλλο ὑπενόει παρά τάς ἰδικάς σας σατανικάς ὑπαναχωρήσεις…».

Ὁ τρίτος, μετά 33 ὁλόκληρα ἔτη, τήν ἰδίαν ἀκριβῶς περίοδον καί ἐν συνόδω, τήν 5.2.2003 δηλώνει ὅτι «τό 1971 εἰς τό θέμα χειροθεσία, ἔγινε λάθος», τό ὁποῖον ὅμως, παρά τάς πιέσεις πού τοῦ ἔγιναν, οὐδέποτε ἠθέλησε νά προσδιορίση! («Ο.Π.» Τόμος 2005, Νοέμβριος, σελ. 413 κ.ἑ.). Βλέπετε τήν σατανική χορωδία σας μέχρις ἐδῶ;

Ὁ τέταρτος, μετά ἐπίσης 33 ἔτη προφορικῶς εἰς ἰδιαιτέρας συναντήσεις μετά ὀρθοδόξων, ἀλλά καί ἀπό τοῦ ἄμβωνος τοῦ Ἱ. Ν. Τιμίου Προδρόμου Περιστερίου Ἀθηνῶν, τήν 29 Αὐγούστου 2005, ἐκήρυξεν ὅτι «ἦτο αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς ὅτι καί εἰς τήν Ἑλλάδα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας τήν 15/28.10.1971 ἀνέγνωσεν ὄχι συγχωρητικήν εὐχήν, ἀλλά εὐχάς χειροτονίας»! (Ἡ ὁμιλία του εἶναι μαγνητοφωνημένη). Ταῦτα καθ' ἡμᾶς ἀπετόλμησεν ὁ δυστυχής, ὅλως ἀήθως καί ἀνεντίμως, ἐνῶ ὅταν, ὑπό τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κηρύκου, τοῦ ἐζητήθη νά καταθέση ταῦτα γραπτῶς, ἠρνήθη καί συνεχίζει νά ἀρνῆται, ἰσχυριζόμενος, πρός μεγαλυτέραν του γελοποίησιν, ὅτι «μπορεῖ νά μήν εἶδε καί νά μήν ἤκουσε καλῶς»! Προφανῶς σεῖς γνωρίζετε πόσον καί ὑπό ποίων ἐπιέσθη καί ἐν τέλει ἐτόλμησεν τά τοιαῦτα ψεύδη!..

Ὁ πέμπτος, ἡ Ἀφεντιά σας, ἐπίσης τήν ἰδίαν περίοδον, ἤτοι ἀπό τό 2003-2004 καί ἑξῆς, κηρύσσετε ἐγγράφως μέ ὑπογραφάς και σφραγίδας, τά ἴδια. Τόσον εἰς τήν ἀπό τό 1974 «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν σας» ὅσον καί εἰς τήν ἀπό Ἰουλίου 2004 νεωτέραν, ψευδολογῶν καί φληναφῶν κηρύσσετε καί τοῦτα: Ἀλλ' ἐφ' ὅσον εἶδον τήν ὁμόφωνον γνώμην τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ἥτις δεχθεῖσα τήν χειροθεσίαν ἀνενδοιάστως, βεβαίως ἐσιώπησα καί τούτω καιρῶ τῶ δέοντι, ἴνα μή φανῶ νοημονέστερος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Διατί λέγω τότε δέν ἔθεντο ΤΗΝ ΠΡΑΞΙΝ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΥΠΟ ΚΡΙΣΙΝ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΙΛΕΩ ΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ; Οὔτε κἄν συνεζητήθη ἡ ὑπόθεσις. Ἀλλά καί οἱ ὑπόλοιποι τέσσαρες ΕΛΑΒΟΝ ΤΟ ΔΩΡΟΝ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΑΓΓΑΛΛΙΩΜΕΝΟΙ. Ἀλλ' οὐδέν θαυμαστόν»! Ναί, «ΟΥΔΕΝ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ», ἄν ὡς ἀσεβής, ἀνακόλουθος, καί δειλός, ὅπως ὅλοι οἱ προδόται, τό 1974 ἐφρονεῖτε καί ἐγράφετε ταῦτα, κατόπιν δέ, διά τόν ἴδιον λόγον, καθηρέσατε τόν Κάλλιστον, καί συνεχίσατε, μέχρι τό 2003, νά ὑπογράφετε Συνοδικάς Δηλώσεις Ὁμολογίας καί Ἀποφάνσεις περί τοῦ ἀντιθέτου! Ὡς ἀδίστακτος ψευδολόγος τολμᾶτε ἀσύστολα ψεύδη ὡς τό περί «ἀποδοχῆς τῆς χειροθεσίας ἀνενδοιάστως ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου»! Τό 1971 δέν ἐτέθη ὑπό κρίσιν «ἡ πρᾶξις τῆς χειροθεσίας» ὅπως ψευδῶς ἰσχυρίζεσθε, κ. Παχώμιε, διότι οὐδείς λόγος ἐγένετο περί χειροθεσίας. Ἔτσι, δυστυχῶς, εἶναι οἱ προδόται, διό, κατόπιν ἐλέγχου, ὁ ὁποῖος σᾶς ἐγένετο, ὑπό τοῦ Σεβ. κ. Κηρύκου, ἐπανήλθατε μέ τήν ἀπό Ἰουλίου 2004 ἄλλην ἐπιστολήν σας, μέ τήν ὁποία θρασύτατα κηρύσσετε πάλιν ὅτι: «ΚΑΤ' ΑΜΕΣΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ παρά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐν Ἀμερικῆ ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον οἱ δύο πρῶτοι Ἀρχιερεῖς Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος, ἐρχόμενοι δέ ἐν Ἑλλάδι ΜΕΤΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ καί τοῖς λοιποῖς τέταρσιν Ἀρχιερεῦσιν, οἴτινες ἐμμέσως διά τῶν χειρῶν τῶν ΑΜΕΣΑ ΔΕΧΘΕΝΤΩΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΕΙΛΗΦΑΣΙΝ ΚΑΙ ΟΥΤΟΙ ΙΛΕΩ ΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑΝ ΑΥΤΟΙΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ! Πλέον ἔτι οὐδέν. Τά μεθ' ἕτερα εἶναι ὅτι ἡμεῖς σύν Σοί ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΜΕΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ: Τί λοιπόν διαλογίζεσθε, ὑμεῖς εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι τυχόν μομφῆς ἤ μόνον ἡ ὑμετέρα διανόησις πιστεύει πώς ἀποτελεῖ ἐξαίρεσιν…»;

Δυστυχῶς, Γέροντα Παχώμιε, μέ τά ἀπό τό 1974 καί 2004 κείμενά σας ἀπεκαλύψατε, πρῶτον, τό Ἀρχιερατικόν ἦθος καί τήν πνευματικήν σας κατάστασιν, δεύτερον, τήν φαρισαϊκήν ὑποκρισίαν σας, ἡ ὁποία ἐβεβαίωσεν ὅτι ποτέ δέν εἴχατε ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, ἀλλ' ἐμπαίζατε Θεόν καί ἀνθρώπους ἤ ἐμπορεύεσθε τήν εὐσέβειαν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καί τρίτον ἀπεκαλύψατε τήν ἐσχάτην βλασφημίαν σας καί τήν συντριπτικήν πτῶσιν σας…

Μείζων δέ πάντων ὑμῶν ὁ «Πειραιῶς» κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος, καί πρίν ἀπό τόν Κάλλιστον καί ἐνῶ Σεῖς τό 1974 ἐγράφατε τήν βλάσφημον «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» σας, ουτος, κατά πολύ ἐπισημώτερον τρόπον, ἐβλασφήμει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, δεχόμενος, μέσω τοῦ 54/76 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος ὅτι «τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος προεκάλεσεν σχῖσμα καί ἴδρυσεν μίαν δευτέραν Ἐκκλησίαν Παλαιοημερολογιτῶν». Ὡσαύτως δέχεται καί ὁμολογεῖ ὅτι «αἱ χειροτονίαι τοῦ 1935 καί 1948 ἦσαν ἄκυροι καί ὅτι ἐπεκυρώθησαν καί ἀπεκατεστάθησαν διά τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971»!!! Ἀσφαλῶς σεῖς γνωρίζετε περισσότερα, διότι ἐκεῖ εἰς τά Ἀθήκια Κορινθίας, ἤδη ἀπό τό 1972, πολλαί διαβουλεύσεις ἐν τῶ πονηρῶ ἐγίνοντο, διά τό πῶς θά μεταποιήσετε τήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν. Δέν τολμούσατε ὅμως διότι δέν θά σᾶς ἔμεναν οὔτε μίτρες οὔτε πατερίτσες, καί προπάντων διότι οὐδείς ὀρθόδοξος θά σᾶς ἠκολούθει. Τελικῶς εὑρέθη ἐκεῖνος ὁ δυστυχής Κάλλιστος νά βλασφημήση διά λογαριασμόν ὅλων σας, ἐνῶ σεῖς ὡς δειλά τρωκτικά ἐκρύπτεσθε… τόν ἴδιον, δέ καθηρέσατε! Πρίν ὅμως καί ἀπό τόν Κάλλιστον, εἶχεν ἤδη στηθεῖ ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν καί δίκη, προκειμένου νά καταλήξη εἰς τό συγκεκριμένον 54/76 βλάσφημον Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, τό ὁποῖον ἐπίσης κατ' οὐσίαν ἐκρύπτετο, ἐνῶ ἐπροπαγανδίζετο ὡς μεγίστη δικαστική ἀπόφασις, μέ τήν ὁποίαν «μᾶς ἀνεγνώριζαν ὅλοι ὡς Ἐπισκόπους καί ὡς Ἐκκλησία!..». Δυστυχῶς ταῦτα δέν εἶναι μία κακοδοξία, ἀλλά πρόκειται περί εὐθείας ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ἡ ὁποία ὅμως ἅπαξ διά παντός σᾶς κατήργησεν ἐκ τῆς τάξεως τῶν Κληρικῶν καί δή τῶν Ἐπισκόπων καί πλέον μόνον ὡς λαϊκοί καί δή σχισματικοί καί Ἐκκλησιομάχοι λογίζεσθε κατά τόν ΞΒ΄ Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, τόν Ι΄ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς, τοῦ Μ. Ἀθανασίου «ἐπιστολή» πρός Ρουφιανόν κ.ἄ. Ἐπίσης καί εἰς περίπτωσιν τῆς εὐκταίας μετανοίας καί ἐπιστροφῆς σας, κατά τούς ἀνωτέρω Ἱερούς Κανόνας, ὡς λαϊκούς θά σᾶς δεχθῆ ἡ Ἐκκλησία.

Παρακαλῶ μήν ἰσχυρισθῆτε ὅτι τά περί χειροθεσίας τά ἐγνωρίζαμεν ἀπ' ἀρχῆς, διότι αὐτό θά εἶναι χειρότερον ἀπ' ὅλα τά ψεύδη, διότι ταῦτα ἦσαν γνωστά μόνον εἰς ὑμᾶς καί τό προδοτικόν περιβάλλον σας. Εἰς ἡμᾶς ἤρχισαν ἀποκαλυπτόμενα μετά τό 1995 καί ἄν θέλετε μετά τό 1997, ὅτε καί ἀπεφασίσαμε νά παρέμβωμεν μέ τάς ἀπό 1998 γνωστάς ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς μας… Δυστυχῶς δέν τά ἐγνωρίζαμεν, ἄλλωστε ὁ προαναφερθείς ἐγκάθετος τῶν ξένων Κέντρων, μόλις τελευταῖα ἐδήλωνεν ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό 1971, τά ὁποῖα θά ἐνεφάνιζεν! Τά δέ «στοιχεῖα» τά ὁποῖα εἶχεν, ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ, οἱ ὁποῖοι ἀπό τό 2003 «ὅλοι μαζί ἐγίνατε ἀντίχριστοι» καί ἐξήλθατε τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς λέγει ὁ θεῖος Εὐαγγελιστής: «Παιδία ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. Ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. Ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ' οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, εἰ γάρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν μεμενήκεσαν ἄν μεθ' ἡμῶν… Τίς ἐστί ὁ ἀντίχριστος εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι ὁ Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; Οὗτος ἐστίν ὁ ἀντίχριστος ὁ ἀρνούμενος τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν. Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τόν Υἱόν οὐδέ τόν Πατέρα ἔχει». (Α΄ Ἰωάννου Β 1819 καί 22).

Ὁ ἐπιστήθιος μαθητής τοῦ Κυρίου γράφων ταῦτα, ἐκινεῖτο ὑπό τῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριον καί τήν Ἐκκλησίαν Του, τήν Ὁποίαν ἐκεῖνοι οἱ δυστυχεῖς τῆς ἐποχῆς του, ὡς ἤδη γενόμενοι ἀντίχριστοι δέν ὡμολόγουν ἀλλά καί ἠρνοῦντο ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο ὁ Χριστός καί ἑπομένως ἠρνοῦντο καί τήν νεοσύστατον Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν. Καί ὑμεῖς ἀρνούμενοι τήν Ἀποστολικήν σας Διαδοχήν, πραγματικά ἀρνεῖσθε καί τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γεγονός τό ὁποῖον σημαίνει ἄρνησιν καί τοῦ Χριστοῦ (διότι πρῶτα πρῶτα Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός ὡς Κεφαλή Της), καί βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔτσι, κατά τόν Εὐγγελιστήν τῆς Ἀγάπης, «γεγόνατε ἀντίχριστοι»! Σᾶς ἐρωτῶ: Τί ἄλλο διώκει ὁ ἀντίδικος, ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερα, ἐκτός ἀπό τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἐκκλησίαν Του; Μήν πλανᾶσθε! Ἐπί δύο δεκατίες καί ὑμεῖς δέν διώκετε ἐμέ οὔτε ἄλλον τινά, ἀλλά τήν καθαράν Ὁμολογίαν μας καί ἔτσι διώκετε τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του. Συμμαχήσατε μέ τήν νέαν τάξιν πραγμάτων τοῦ Ἀντιχρίστου, καί εἰς τό τέλος τέλος ὑποκρίνεσθε καί τούς ζηλωτάς, τούς σοφούς, τούς Ἁγίους καί ἔτσι συνεχίζετε νά διώκετε, ἀγνοοῦντες ὅτι «αἰσχρόν ἐστί πρός κέντρα λακτίζειν».

Αὐτά πιστεύσατέ μοι, μᾶς θλίβουν ὅλους τούς Ὀρθοδόξους, διότι ὡς μέλη τοῦ Ζῶντος Σώματος τοῦ Χριστοῦ πονοῦμεν καί ἡμεῖς, ἀφοῦ ἀπό τά ἰδικά σας χέρια εἶναι καταματωμένον τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία. Καί σεῖς καί ὅσοι σᾶς ἀκολουθοῦν, μᾶς θλίβετε καί μᾶς κάνετε νά πονοῦμεν καί νά θρηνοῦμεν, ἀλλά καί νά προσευχώμεθα νά ΕΠΑΝΕΛΘΗΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΣΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ἴνα ὡς Ὀρθόδοξα μέλη σᾶς δεχθῆ πάλιν ἡ Ἐκκλησία (ὁ Χριστός) καί μή φύγετε τοῦ παρόντος κόσμου ὡς ὁ Ἰούδας καί ὅλοι οἱ ἀνά τούς αἰῶνας «Ἰοῦδαι» μέχρι καί τῶν Καλλίστου, Ματθαίου (Μακρῆ), Θεοδοσίου, Τίτου καί τοῦ… «Ἀρχιεπισκόπου» Ἀνδρέου, ἀλλά καί τοῦ Κυπρίου «Μητροπολίτου» Ἐπιφανίου. Ἔχετε δέ ὑπ' ὄψιν ὅτι ἄν σεῖς μετανοήσετε, καί δεχθῆτε τήν «ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» τῆς Μητροπολιτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μάλιστα καί μετά καταδίκης ὅλων τῶν ὡς ἄνω βλασφημιῶν, πολύ θά ἐλαφρύνετε τήν θέσιν ὅλων αὐτῶν καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου. (Α.Π. 418/6ης καί 15ης Σεπτ. 2006).

Τά ἀνωτέρω ἐγράψαμεν ἔχοντες ὑπ' ὄψιν πραγματικά ἱστορικά γεγονότα καί μέ ἀφορμήν τήν τελευταίαν «κατεπείγουσαν» ἐπιστολήν σας μέ Α.Π. 15 καί ἡμερομηνίαν 14.12.2006. Δι' ὑμᾶς αἰτία νά μοῦ ἀποστείλετε αὐτήν τήν ἐπιστολήν ὅπως ἰσχυρίζεσθε, ἐστάθη ἡ προσφυγή τοῦ Νομικοῦ προσώπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, εἰς τήν Δικαιοσύνην, ἤτοι τοῦ «Φιλανθρωπικοῦ Συλλόγου «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», ἀλλά καί νά δώσετε δῆθεν ἀπάντησιν εἰς προηγούμενον ἰδικόν μας ἔγγραφον. Ὅμως, διά τήν ἱστορίαν καί διά τούς παραλήπτας τῆς παρούσης, εἶναι ἀπαραίτητον πρῶτα νά παραθέσωμεν τήν ἐναντίον μου ὑπ' ἀριθμ. 13/26.3.2006 «ἀπόφασίν» σας καί τό ὑπ' ἀριθμ. 86/19.4.2006 ἀπαντητικόν μου ἔγγραφον ἐπί τῆς «ἀποφάσεώς» σας.

«ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Δ/νσις: Ἱερά Μονή Ἁγ. Τριάδος

Ἑξαμίλια Κορινθίας, 20100 Κορινθίας

Α.Π. 13

Ἐν Ἑξαμιλίοις τῆ 26 Μαρτίου 2006 ἐκ. ἡμ.

Πρός τόν Παν/τον Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον Ταμπουρᾶν,

Ἱ. Μονή Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ Σ. Σ. Ραψάνης Λαρίσης

Κοινοποίησις: α) Ἐκκλησιαστικήν Ἐπιτροπήν Ἱ. Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Λαρίσης.

β) Ἱ. Ἀδελφότητα Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης.

Παν/τε, Ἡμεῖς ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος ὑπό τήν ἰδιότητα ἡμῶν τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου, κανονικῶς ὁρισθείς ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.

Λαβών ὑπ' ὄψιν:

1. Τήν ὑφ' ὑμῶν τέλεσιν ἱεροπραξιῶν ἄνευ τῆς κανονικῆς ἡμῶν ἀδείας καί εὐλογίας ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου.

2. Τήν μή μνημόνευσιν ὑφ' ὑμῶν τοῦ ὀνόματος ἡμῶν κατά τήν τέλεσιν Θ. Λειτουργιῶν καί λοιπῶν ἱεροπαξιῶν, παρά τά ὅσα σχετικῶς προβλέπουν οἱ Θ. καί Ἱ. Κανόνες καί παρά τάς σχετικάς Ἀποφάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου.

3. Τήν ὑφ' ὑμῶν μνημόνευσιν εἰς τά ὑφ' ὑμῶν τελούμενα τοῦ ὀνόματος ἀλλοτρίου Ἐπισκόπου καί συγκεκριμένως τοῦ ἐκπτώτου καί ἐν Ἀργία τεθέντος ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου πρώην Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου.

4. Τήν μή συμμόρφωσίν σας πρός ὅσα σχετικῶς περί ὑμῶν ἀπεφάσισεν ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 3218/17.6.2005 ἐ.ἡ. Ἀποφάσεως Αὐτῆς, ὡς τοῦτο σαφῶς προκύπτει τόσον ἐκ τῶν ὡς ἄνω ἐνεργειῶν ὑμῶν, ὅσον καί ἐκ τῶν ἐξ ὑμῶν ἀποσταλέντων καί ὑφ' ὑμῶν δημοσιευθέντων ἐγγράφων διά τῶν ὁποίων ἀναφανδόν δηλώνετε καί ἐπιβεβαιώνετε τήν ἄρνησιν συμμορφώσεώς σας πρός τάς Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καί συγκεκριμένως διά τῶν ἀπό 13.9.2005 καί 10.2.2006 ἐγγράφων, διά τῶν ὁποίων μάλιστα ὑβρίζετε σκαιῶς καί καταφέρεσθε ἀσεβῶς κατά τῆς Ἱ. Συνόδου καί τῶν Ἐπισκόπων.

5. Τήν πρόκλησιν σκανδάλου μεταξύ τῶν πιστῶν καί τήν προσβολήν καί διατάραξιν τῆς ἑνότητος καί εἰρήνης τοῦ πληρώματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἐν Λαρίση διά τῆς δημιουργίας παρασυναγωγῆς καί φατρίας ἐν Αὐτῆ, ἀλλά καί προβλημάτων εἰς βάρος τῆς εὐρύθμου λειτουργίας τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων Τιμίου Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης, ὅπου ἐγκαταβιοῖτε.

ΕΠΕΙΔΗ πάντα τά ἀνωτέρω προβλέπονται καί τιμωροῦνται ὑπό τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων καί δή τούς: λα΄, λθ΄, νε΄ Ἁγ. Ἀποστόλων, η΄ Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ιγ΄ ΑΒ΄ Συνόδου, λδ΄ Πενθέκτης, στ΄ Γάγγρας καί ε΄ Ἀντιοχείας, διά ταῦτα.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ

α) Ἀπαγορεύομεν εἰς ὑμᾶς τήν τέλεσιν οἱασδήποτε ἱεροπραξίας καθιστῶντες ὑμᾶς ἀργόν μέχρις συμμορφώσεως ὑμῶν πρός τήν κανονικήν τάξιν τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματος ἡμῶν, ὁρισθέντος ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου καί παύομεν ὑμᾶς ἀπό τῆς θέσεως τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἱ. Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης, ἀπαγορεύοντες εἰς ὑμᾶς πᾶσαν τοῦ λοιποῦ ἀνάμειξιν εἰς τά τῆς πνευματικῆς καθοδηγήσεως τῆς Ἀδελφότητος, ὡς καί τά τῆς διοικήσεως διαχειρίσεως τῆς ὡς ἄνω Μονῆς. Ὅσον δέ ἀφορᾶ τά ὑφ' ὑμῶν διαπραχθέντα καί εἰς τήν προμνημονευθεῖσαν Ἀπόφασιν τῆς Ἱ. Συνόδου ἀναφερόμενα, ἁρμοδίως θά ἐπιληφθῆ ἡ Ἱ. Σύνοδος διά τά περαιτέρω, κατά τά ὑπό τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων προβλεπόμενα, καί

β) Ἐντελλόμεθα, ὅπως, τόσον τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου, ὅσον καί ἡ ἱ. Ἀδελφότης τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ Ραψάνης τοῦ λοιποῦ οὐδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχουσι μεθ' ὑμῶν διά νά μήν ὑπέχουν τήν ἰδίαν μεθ' ὑμῶν εὐθύνην ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ἀργολίδος ΠΑΧΩΜΙΟΣ

Τοποτηρητής τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου»

Ἐπ' αὐτῆς τῆς «ἀποφάσεώς» σας, ἡ ταπεινότης μου σᾶς ἀπεστείλαμεν, διά Δικαστικοῦ Ἐπιμελητοῦ, τήν κάτωθι ἀπάντησιν, ἐπί τῆς ὁποίας μέχρι τό τέλος τοῦ 2006 ἐτηρήσατε ἔνοχον σιγήν:

«ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ Σ. Σ. Ραψάνης Λάρισα

Α.Π. 86

Ἐν Λαρίση τῆ 19.4.2006

Πρός

τόν «Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀργολίδος» κ. Παχώμιον

Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας, 20100 Κόρινθος

«Σεβασμιώτατε» κ. Παχώμιε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος, πλήν Κανονικός Ὀρθόδοξος Ἱερομόναχος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθηκόντως καί κατ' ἀπόλυτον Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστικήν δεοντολογίαν καί συνέπειαν, προβαίνομεν εἰς τήν κάτωθι ἀπάντησιν ἀνταπόκρισιν, ἀναφορικῶς μέ τό ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 13/26.3. 2006 (Ε.Η.) πρός ἡμᾶς ἔγγραφόν σας, διά τοῦ ὁποίου διενοήθητε, καθ' ἡμᾶς ὅλως ἀνοήτως, νά «ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΤΕ» διά τήν ἐλαχιστότητά μου, «ἀπαγόρευσιν τῆς τελέσεως οἱασδήποτε ἱεροπραξίας», ὡς καί «παῦσιν ἐκ τῆς θέσεως τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἱερᾶς Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμίου Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης…», ἐνῶ μᾶς ἀπειλεῖτε καί μέ ἄλλας «περαιτέρω ἀποφάσεις»! Τέλος δέ «ἐντέλλεσθε ὅπως τόσον τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου, ὅσον καί ἡ ἱερά Ἀδελφότης τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίων Ἀποστόλων Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ λοιποῦ οὐδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχουσι μεθ' ὑμῶν διά νά μήν ὑπέχουν τήν ἰδίαν μεθ' ὑμῶν εὐθύνην ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας»! Δηλαδή, τολμῶ εἰπεῖν, γράφετε ταῦτα ὡς νά παρεφρονήσατε καί νά μήν ἔχετε καί τήν ἐλαχίστην αὐτογνωσίαν καί αὐτοσυνειδησίαν, διό ΕΠΙΣΤΡΕΦΩΝ αὐτό τό κατά πάντα ἀνόητον ἄκυρον χαρτίον σας, πρός χάριν σας δέ, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν, διατυπώνομεν τούς ἐξαιρετικῶς σοβαρούς Κανονικούς τε καί Δογματικούς λόγους, διά τούς ὁποίους σᾶς τό ἐπιστρέφομεν, καί οἱ ὁποῖοι εἶναι:

α) Δέν πληροῖτε πλέον, Σεβασμιώτατε, τάς προϋποθέσεις τοῦ Γνησίου, Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως, διότι κατά τήν μετά τό 1998 περίοδον κυριολεκτικῶς συνεργήσατε εἰς τήν ἐρήμωσιν τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.Ε. προκειμένου νά μήν ἔλθη εἰς φῶς ἡ μέσω τῶν μετά τό 1995 δικαστικῶν ἀποφάσεων προδοσία τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καί πάντως διά τῆς ἐμμέσου ἤ ἀμέσου ἀποπείρας περί ἑνώσεως καί συνυπάρξεως τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν Φλωρινικῶν, ἤτοι εἰς τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν. Ἄν ἔχετε ἀμφιβολίας νά ζητήσετε ἀπό τόν ἐγκάθετον τῶν Φλωρινικῶν μ. Μάξιμον Τσακίρογλου, τάς σχετικάς ἀποφάσεις, τῶν ὁποίων τήν κατάθεσιν εἰς τό Δ.Σ. τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.Ε., παρεκωλύσατε ἀπό τό 1999, μέ τήν ὅλως ἀπαράδεκτον καί ὅλως ἀήθη δι' Ἐπίσκοπον, ἀλλά καί διά κοινόν θνητόν, συμπεριφοράν σας, ἤτοι τήν παραίτησίν σας ἐκ τῆς θέσεως τοῦ ἀντιπροέδρου κλπ.

β) Εἶσθε, ἀπό ὁλοκλήρων δεκαετιῶν, εἷς κρυφός, ἐσχάτως δέ καί φανερός, βλάσφημος κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς καί τῆς Ἐκκλησιολογίας Ὁμολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι κατά τήν ἀπό τοῦ 1974 «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» σας(!!), τήν ὁποίαν ἐπί 30 ἔτη περιεκρύπτετε (ὅπως καί τό 54/76 βλάσφημον Βούλευμα, τό ἀφορῶν τόν Πειραιῶς Νικόλαον), ὅτε δέ, καθ' ὑμᾶς, ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου… ἐφέρατε εἰς φῶς αὐτήν τήν «ἐξομολογητικήν» διά νά κηρύξετε καί δημοσίως ὅτι «τό 1971 καί εἰς τήν Ἀμερικήν ἡ Ἐξαρχία καί κατόπιν εἰς τήν Ἑλλάδα, ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς ἐδέχθησαν χειροθεσίαν». Τό δέ 2004 δι' ἄλλης ἐπιστολῆς σας ὁμολογεῖτε ὅτι «ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους» καί «οὐδείς καθαρός ἀπό τοῦ ρύπου τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971». Αὐτά ἐγράψατε εἰς τόν Ὁμολογητήν Μητροπολίτην κ. Κήρυκον ἐν ἔτει 2004!!! Εἶναι ἐξαιρετικῶς ἐπιεικής ὁ χαρακτηρισμός ὄχι ἁπλῶς τοῦ βλασφήμου καί πεπτωκότος, ἀλλά καί τοῦ ὅλως ἀσυνέτου Γέροντος, ὁ ὁποῖος μάλιστα παιδιόθεν ἐνεδύθη τό ράσον!

γ) Ἐπισήμως, θά ἔπρεπε νά εἴχατε τήν συνείδησιν, ὅτι ἀπό 16.6.2005 Κανονικῶς καί κατ' ἀπόλυτον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστικήν δεοντολογίαν ΑΠΕΚΗΡΥΧΘΗΤΕ μετά τῶν λοιπῶν ὁμοφρόνων καί συνοδοιπόρων σας ὡς ἀρνηταί καί προδόται τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐπί τῶ σκοπῶ τούτω, ἀπό τήν μετά τό 1998 περίοδον, συλλήβδην κατελύσατε τήν Κανονικήν Τάξιν, ἱεροσυλήσατε κατά τοῦ πρώτου θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι τήν Ἱεράν Σύνοδον, μετατρέψαντες αὐτήν εἰς «ἄτιμον θεραπαινίδα» τῆς προδοσίας καί συσσωρευτικῶς ΗΣΕΛΓΗΣΑΤΕ κατ' αὐτοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀφοῦ καί αἱ πλέον ἀήθεις καί αἰσχραί σκευωρίαι σας, ἀσυστόλως ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς… «Συνοδικαί ἀποφάσεις» σας. Ἰδιαιτέρως δέ καί μετά τήν ἀπό 5.2.2003 γνωστήν ἱερόσυλον παραίτησιν τοῦ πρ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ὅλας τάς λοιπάς σχετικάς σατανικάς ἐπινοήσεις καί πράξεις, αἱ ὁποῖαι ἠκολούθησαν, ὅλως ἀσεβῶς καί βλασφήμως, ἐχαρακτηρίσατε ὡς «ἐν ἁγίω Πνεύματι Συνοδικάς ἀποφάσεις»! Ἄπαγε τῆς βλασφημίας.

Πέραν τούτων τῶν ἐνδεικτικῶς ἀναφερθέντων Κανονικῶν καί Δογματικῶν λόγων Πίστεως, ἀκόμη καί ἐάν, καθ' ὑπόθεσιν λέγομεν, ἦσθε ὀρθόδοξος καί Κανονικός Ἀρχιερεύς, καί ἄν ἦσθε καί «Τοποτηρητής» εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης καί Τυρνάβου, καί πάλιν ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ θά ἠδύνασθε νά προβῆτε εἰς τήν ἐν λόγω (ὑπ' ἀριθμ. Πρωτ. 13/26.3.2006 π.ἡ.) «ἀπόφασίν» σας, διότι:

α) Καί ὡς (καθ' ὑπόθεσιν), Τοποτηρητής δέν θά εἴχατε τό δικαίωμα νά ἀποφασίζετε «ἀργίας» καί «παύσεις» καί νά καταλύετε τήν ἑνότητα Ἀδελφότητος καί νά συντρίβετε ἐπίσης τήν ἑνότητα, ὀργάνωσιν καί διοίκησιν μιᾶς Μητροπόλεως, διότι ὁ Τοποτηρητής Ἐπίσκοπος Μητροπόλεώς τινος ἁπλῶς μνημονεύεται, ρυθμίζει καί ὑπογράφει τρεχούσης φύσεως θέματα, διά νά μή διακοπῆ ἡ, ὑπό τήν ἔννοιαν αὐτήν, ζωή τῆς Μητροπόλεως. Σεῖς ὅμως δέν ἐνεργήσατε ἐν προκειμένω καί ὡς Τοποτηρητής, ἀλλ' ὡς νά ἦσθε εἷς παράφρων παποκαίσαρ, οἰκειοποιήθητε τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης καί Τυρνάβου, ὡς δευτέραν Μητρόπολίν σας, δηλαδή ἐνεργήσατε ὡς ΜΟΙΧΟΣ, διότι προσελάβετε καί δευτέραν νύμφην (Μητρόπολιν), οὕτω δέ ὑπεπέσατε εἰς βαρεῖαν ὑποδικίαν, ἐνῶ προηγήθησαν καί ἄλλαι ΜΟΙΧΙΚΑΙ ἐνέργειαί σας, ὡς ἡ ἀδιανόητος, ὡς κατά πάντα αὐθαίρετος, παράνομος καί ἀντικανονική «λύσις τῆς ἀργίας τοῦ Ἱερομονάχου Ἰγαντίου Δάσσιου», καί προηγουμένως ἡ ἐνθάρρυνσις καί προώθησις τῆς ἐκ μέρους μελῶν τινων τῆς ὑφ' ἡμᾶς Ἀδελφότητος εἰς ἀνταρσίαν, καί τό χειρότερον ὅλων τό γεγονός ὅτι τούς κατεστήσατε κοινωνούς ὅλων τῶν βλασφημιῶν καί τῆς προδοσίας σας, ἤτοι, ἐμολύνατε τήν Ὁμολογίαν των ἐπί τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί προεκαλέσατε ἐσωτερικόν σχίσμα εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν. «Σεβασμιώτατε», καί τό αἷμα σας νά χύσετε δέν θά ἀπαλλαγῆτε τῆς ἁμαρτίας, διότι ἐβάψατε τάς χεῖρας σας μέ τό αἷμα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Δηλαδή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας Του!

β) Ἐκ τῶν γραπτῶν σας καί τῶν πράξεών σας προκύπτετε καί ὡς στερούμενος στοιχειώδους συνέσεως καί συνεπείας, ἑπομένως δέ καί ὑπό τήν εὐρεῖαν ἔννοιαν νοουμένης ἠθικῆς, ἡ ὁποία πρέπει νά μᾶς διακρίνη, κατ' ἀρχήν ὡς χριστιανούς καί δή ὡς Κληρικούς καί ἐν προκειμένω ὑμᾶς ὡς Ἀρχιερέα. Ταῦτα, «Σεβ/τε», εἶναι γνωρίσματα τῶν ἀνά τούς αἰῶνας ἐκπεσόντων «Ἀγγέλων», οἱ ὁποῖοι σκοτίζονται, παραλογίζονται, ἐκβαρβαρίζονται, καί κατ' αὐτούς, «Κανονικόν», «Ὀρθόδοξον» καί «Ἐκκλησιαστικόν» εἶναι πᾶν ὅ,τι αὐτοί, κατά τάς ἑκάστοτε κακάς σκοπιμότητας, διανοοῦνται, ἀποφασίζουν, ἐντέλλονται καί ἀπαγορεύουν!!!

Διά ταῦτα, ἀγαπητέ μοι Γέροντα Παχώμιε, παρακαλῶ ὅπως ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν καί ἐνθυμηθῶμεν τά κακά τέλη τῶν κατά τό 1995 ἐκπεσόντων Ἀρχιερέων Ματθαίου, Θεοδοσίου, Τίτου, τολμῶ δ' εἰπεῖν, καί τῶν ἐξ αὐτῶν ἐπιζώντων, τοῦ εἰς πολύ χειροτέραν κατάστασιν περιπεσόντος κ. Γρηγορίου καί κατόπιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, τελευταίως δέ καί τοῦ πρώην Ἀρχιεπισκόπου μας Ἀνδρέου, καί ἄς ἀνανήψωμεν, διότι κανένα ἔγκλημα δέν εἶναι ἱκανόν νά νικήση τήν ἀγάπην, τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Θεοῦ, ἐφ' ὅσον ὑπάρξη ταπείνωσις, συντριβή, μετάνοια καί διάθεσις πρός θεραπείαν, ἰδιαιτέρως τῶν κατά τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τραυμάτων.

Ταῦτα ἐγράψαμεν ὡς ἀπόλυτον συνέχειαν τῶν ὅσων προηγουμένως σᾶς ἐγράψαμε, καί διά νά κατανοήσετε τόσον ὑμεῖς, ὅσον καί κάθε εὐσεβής, ὁ ὁποῖος θά λάβη γνῶσιν τῆς ὑπ' ἀριθμ. 13/26.3.2006 (Ε.Η.) «Ἀποφάσεώς» σας, τήν ὁποίαν, ὡς ἀπό πάσης ἀπόψεως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝ, Δικαστικός δέ Ἐπιμελητής ἔλαβεν ἐντολήν νά σᾶς τήν παραδώση νομίμως.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ διά νά ἀναστήση των πεπτωκυῖαν ἡμῶν φύσιν, ἐάν ὅμως ἡμεῖς ἀρνούμεθα αὐτήν τήν συνανάστασίν μας, ἀρνούμεθα καί βλασφημοῦμεν καί τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν, ἡ ὁποία συνεχίζεται ὡς ἕν διαρκές παρόν διά καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του.

Ἐλάχιστος ἐν Ἱερομονάχοις

Ἱερομόναχος ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ

Ἐπί τῆς ἀνωτέρω ἀπαντήσεώς μου, ἀφοῦ ἐτηρήσατε περίπου ἐννέα μηνῶν σιγήν, διότι διεπράττετε «ΤΕΡΑΤΑ καί ΣΗΜΕΙΑ» κατά τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης καί ἰδιαιτέρως κατά τῶν θυμάτων σας (Μον. Ἀγαθαγγέλου, Ἱερ/χου Ἰγνατίου καί Ἱερ/νου Βαρθολομαίου), ἐν τέλει μοῦ ἀπεστείλατε τήν ὑπ' ἀριθμ. 15/14.12.2006 ἐπιστολήν σας. Παραθέτομεν καί αὐτήν καί κατόπιν ὅσον κρίνομεν ἀπαραίτητον, ἀπαντῶμεν.

«ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Δ/νσις: Ἱερά Μονή Ἁγ. Τριάδος

Ἑξαμίλια Κορινθίας, 20100 Κόρινθος

Α.Π. 15

Ἐν Ἑξαμιλίοις τῆ 14η Δεκεμβρίου 2006

ΠΡΟΣ τόν Ἱερομόναχον Ἀμφιλόχιον Ταμπουρᾶν, εἰς Λάρισαν

Κοινοποίησις: Παν/τον Ἀρχ/την π. Ἰγνάτιον Δάσσιον, ἡγούμενον Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης καί τήν περί αὐτόν Ἱ. Ἀδελφότητα.

Ἀγαπητέ,

1) Κατ' ἀρχάς σοῦ εὔχομαι ὅπως ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ φωτίση τήν διάνοιάν σου, διαλύση τό σκότος τῆς πλάνης καί σοῦ χαρίση μετάνοια διά νά ἐπανέλθης καλῶς ἐκεῖ ὅθεν κακῶς ἐξῆλθες.

2) Ἀφορμή τῆς παρούσης ἐπιστολῆς πρός σέ ὑπῆρξαν οἱ κατ' αὐτάς ἐλθοῦσαι εἰς γνῶσιν μου πληροφορίαι περί προσφυγῆς σου εἰς τήν κοσμικήν δικαιοσύνην κατά τῶν ἰδίων τῶν πνευματικῶν σου τέκνων καί μελῶν τῆς ποτέ περί ἐσέ Ἱ. Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων Τιμίου Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης, ἤτοι τῶν: Παν/του Ἀρχιμ. π. Ἰγνατίου (Δάσσιου), εὐλ/του Ἱεροδιακόνου π. Βαρθολομαίου (Σελητσανιώτη) καί τοῦ Ὁσιωτάτου μοναχοῦ π. Ἀγάθωνος (Μαλασιώτη), διά τῆς ὁποίας αἰτεῖσαι τήν ἔξωσιν καί βιαίαν ἀποβολήν των ἐκ τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας των!

3) Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι καί τόν νοῦν καταπλήττομαι πῶς εἶναι δυνατόν ἐσύ, ὁ αὐτοχαρακτηριζόμενος καί αὐτοσυστηνόμενος εἰς τήν ἀπό 19.4.2006 ἐπιστολήν σου πρός ἐμέ ὡς «κανονικός ὀρθόδοξος Ἱερομόναχος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», νά προβαίνης χωρίς φόβον Θεοῦ εἰς τοιαύτας ἀντικανονικάς, ἀντορθοδόξους καί ἀντιεκκλησιαστικάς ἐνεργείας! Ἄν καί διά νά εἶμαι εἰλικρινής γνωρίζω τήν ἀπάντησίν σου εἰς τό ἐρώτημά μου, ὅτι δηλαδή ταῦτα πάντα ἐνεργεῖς ἐν ὀνόματι τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὁποίας θεωρεῖς ἑαυτόν ὡς μέγαν ὁμολογητήν, ὅπερ ὅμως σημαίνει, δι' ὅσους κινοῦνται ὅπως ἐσύ ἐκτός τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, τῶν ὁρίων τά ὁποῖα σαφῶς θέτουν οἱ Θ. καί Ἱ. Κανόνες, καί τῆς ὑπακοῆς εἰς τά ἁρμόδια ἐκκλησιαστικά ὄργανα καί τούς κανονικούς αὐτῶν Ποιμένας καί Προϊσταμένους, ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ!

Ἀγαπητέ,

4) Ἐπ' εὐκαιρία θά ἤθελα νά σοῦ ἀπαντήσω καί εἰς ὅσα ἀναφέρεις εἰς τήν προαναφερθεῖσαν ἐπιστολήν σου εἰς τήν ὁποίαν ἀπέφυγον μέχρι σήμερον νά ἀπαντήσω εὐελπιστῶν ὅτι σύ ὁ ἴδιος διαβάζοντάς την θά ἐμέμφεσο τόν ἑαυτόν σου ἤ ὅποιον τήν συνέταξεν (τοῦτο λέγομεν διότι γνωρίζομεν πῶς γράφεις) δι' ὅσα ἀνοίκεια καί ἀπρεπῆ δι' ἕναν Κληρικόν ἀπευθυνόμενον πρός ἕναν Ἀρχιερέαν ἀσεβῶς καί περιφρονητικῶς ἐν αὐτῆ ἀναφέρεις. Γνωρίζεις πολύ καλῶς ὅτι ὅλα ὅσα ἐλάβομεν ὑπ' ὄψιν καί ἀναφέρονται εἰς τήν ἀπό 26.3.2006 ἐξ. ἡμ. (ἀρ. Πρ. 13) Ἀπόφασίν μας εἶναι ἀληθῆ καί ἀναντίρρητα. Γνωρίζεις πολύ καλῶς ὅτι πάντα ταῦτα προβλέπονται καί τιμωροῦνται ὑπό τῶν Θ. καί Ἱ. Κανόνων. Γνωρίζεις, ἐπίσης, πολύ καλῶς ὅτι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω καί τά ὅσα περί σοῦ ἀπεφασίσαμεν εἶναι ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΙΣΧΥΡΑ καί ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ διά σέ.

5) Τό γεγονός ὅτι δέν σέβεσαι οὔτε αὐτήν τήν ἐκκλησιαστικήν Ἀπόφασιν, ὅπως δέν ἐσεβάσθης κατά τό παρελθόν καί τήν ἀφορῶσαν σε Ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοβαθμίου δι' Ἱερεῖς Συνοδικοῦ Δικαστηρίου (ἀπό 7.1.2003), ὄχι μόνον δέν μειώνει τό κῦρος καί τήν ἰσχύν αὐτῶν, ἀλλά ἔτι περισσότερον ἐκθέτει ἐσέ ὡς καταφρονητήν καί καταπατητήν τῶν Ἱ. Θεσμῶν καί Ἀποφάσεων τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δέ ματαία ἡ προσπάθειά σου ταῦτα νά τά ἀντιμετωπίσης ἀπαντῶν μέ ὕβρεις, ψευδοἐπιχειρήματα καί ψευδοκατηγορίας, ἐκτειθέμενος ὡς προελέχθη ἔτι μᾶλλον καί αὐτοἐγκλωβιζόμενος εἰς δεινόν ἀδιέξοδον.

6) Οὔτω εἰς τό ἀπό 19.4.2006 ἔγγραφόν σου πρός ἐμέ, δηλώνων ὅτι θεωρεῖς τήν ἀπό 26.3.2006 Ἀπόφασίν μας «ἀπαράδεκτον» καί ἐπιστρέφων αὐτήν διά Δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ, ἀναφέρεσαι εἰς ἄσχετα μέ τήν ὑπόθεσίν σου καί τά κανονικά σου παραπτώματα θέματα, ὡς εἶναι ἡ λειτουργία τοῦ Ἱ. Φιλ/κοῦ Συνδέσμου τῶν Κληρικῶν ἤ ἡ «χειροθεσία» τοῦ 1971, διά νά καταλήξης ὅτι διά σέ ἰσχύουν ὄχι αἱ Ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά αἱ θέσεις καί ἀπόψεις τοῦ ἐκπτώτου καί ἐν Ἀργία τελοῦντος καί ἐπί Κακοδοξία παραπεμφθέντος εἰς τά ἁρμόδια ἐκκλησιαστικά ὄργανα πρώην Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου. Καί ἐπειδή, ὡς φαίνεται, οὔτε σύ ὁ ἴδιος δέν πείθεσαι ἐξ αὐτῶν τῶν ἐπιχειρημάτων σου, ἐπιχειρεῖς καί «κανονικήν ἀναίρεσιν» τῆς Ἀποφάσεώς μας φοβούμενος προφανῶς τίς συνέπειες ἤ ἐλεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεώς σου. Πλήν, ὅμως, πράττων τοῦτο χωρίς φόβον Θεοῦ καί σύνεσιν καταλήγεις εἰς χείρονας πλάνας, ψευδολογίας, συκοφαντίας καί ὕβρεις.

7) Ὡς ἐκ περισσοῦ δέ νά ἀναφέρωμεν ἐνταῦθα ὅτι: α) Θεωρεῖς τόν κανονικόν Τοποτηρητήν μιᾶς Μητροπόλεως ὁρισθέντα ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὡς ἀναρμόδιον νά ἐπιληφθῆ ὅλων τῶν ἐκκλ/κῶν ὑποθέσεων τῆς ἔστω καί προσωρινῶς ὑπ' αὐτοῦ ποιμενομένης Μητροπόλεως, ὅπερ ἀβάσιμον καί ἀντικανονικόν, ἐνῶ ἐξ ἀντιθέτου θεωρεῖς ἑαυτόν ἀνώτερον τοῦ Ἐπισκόπου ὡς δυνάμενον νά ἐνεργεῖ ἀνεξελέγκτως κατά τό δοκοῦν, μή ὑποκείμενος εἰς οὐδεμίαν ἀνωτέραν ἐκκλ/κήν Ἀρχήν, ἐπιβεβαιώνων οὕτω τήν ἐμμονήν σου εἰς παλαιοτέραν ὑπό σοῦ ὑποστηριχθεῖσαν ἀντορθόδοξον καί ἀντικανονικήν θέσιν, ἡ ὁποία προσβάλλει τό ἐπισκοποσυνοδικόν σύστημα διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί β) Ὑβρίζεις σκαιῶς τόν Ἀρχιερέαν σου, τόν ὁποῖον ἐν ταυτῶ ἀναγνωρίζεις ὡς τοιοῦτον καί κατηγορεῖς ὡς στερούμενον «στοιχειώδους συνέσεως καί συνεπείας, ἑπομένως δέ καί ὑπό τήν εὐρεῖαν ἔννοιαν νοουμένης ἠθικῆς»(!) διότι κατ' ἐσέ «ἐτόλμησεν» νά λάβη μέτρα διά τήν καταφώρως ἀντικανονικήν καί ἀντιεκκλησιαστικήν συμπεριφοράν σου.

Δυστυχῶς, διά σέ, ἀγαπητέ μου, ἡ τελευταία ἐξέλιξις ἐπιβεβαιώνει τούς φόβους μου διά τήν περαιτέρω πορείαν σου, ἡ ὁποία ἤδη σέ ἔχει ὁδηγήσει εἰς πλῆρες ἀδιέξοδον. Κρίνων ἐπιπολαίως τούς πάντας ὡς πεπτωκότας καί ἀπαραδέκτους, σύ ὁ ἴδιος κατήντησες εἰς τήν ἐσχάτην πτῶσιν νά διασύρης τήν Ἐκκλησίαν καί τό σχῆμα τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν εἰς τάς αἰθούσας τῶν δικαστηρίων, διά τό ὁποῖον μεῖζον κρῖμα λήψη.

Θά ἦτο δέ φαιδρά ἡ δικαιολογία ὅτι ὄχι ἐσύ προσωπικῶς καί μεμονωμένως ἀλλά ὁ ἐν Λαρίση Σύλλογος «Ἁγ. Ἀποστόλων Τιμ. Σταυροῦ» ἀπεφάσισεν τά τοιαῦτα. Καί τοῦτο διότι τυγχάνεις ὄχι ἁπλοῦν μέλος ἀλλά μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου αὐτοῦ καί ἄρα εἶσαι πλήρως συνυπεύθυνος δι' ὅσα ἀπαράδεκτα ἐξ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως ὁ ἐν λόγω Σύλλογος, φανερῶς παρεκκλίνας τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ καί προτεσταντίζων ἐν τῆ πράξει καί τῆ θεωρία, ἐνεργεῖ, ὑποκαθιστῶν καί σφετεριζόμενος ἀντικανονικῶς, ἀντιεκκλησιαστικῶς, ἀντιμοναχικῶς καί παρανόμως ἐκκλησιαστικάς ἐξουσίας καί ἁρμοδιότητας.

8) Πρίν εἶναι ἀργά ἐλθέ εἰς ἑαυτόν, σεβάσου τάς Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καί δῶσε ἔστω κατ' αὐτήν τήν ὑστάτην στιγμήν παράδειγμα μετανοίας καί ταπεινώσεως πρός σωτηρίαν τῆς ἀθανάτου σου ψυχῆς, ὑπέρ ἧς Χριστός ἀπέθανεν. Ὅ, εἴθε γένοιτο. Ἀμήν.

Μετ' εὐχῶν Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ἀργολίδος ΠΑΧΩΜΙΟΣ

Τοποτηρητής τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσης καί Τυρνάβου»

Ἐπί τῆς ἀνωτέρω τελευταίας ἐπιστολῆς σας, δίδομεν ἀμέσως τάς δεούσας καί κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπαντήσεις, ὅσον εἶναι δυνατόν μέ ὀλιγώτερα λόγια, διά νά ἔχετε καί ἐσεῖς καί ὅλοι, ὅσοι θά μελετήσουν ταῦτα, σαφῆ ἀντίληψιν τί ἀπετόλμησεν ὁ πονηρός καί μέ αὐτό τό χαρτί, τό ὁποῖον ὑπεγράψατε. Ἠριθμήσαμε τάς παραγράφους τῆς ἐπιστολῆς σας καί ἀριθμοῦμεν ἀντιστοίχως καί τάς παραγράφους τῆς ἀπαντήσεώς μας, διά τήν εὐχερεστέραν καί καλυτέραν παρακολούθησιν ὑπό τοῦ ἀναγνώστου.

1) Μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ πράγματι ΕΞΗΛΘΟΝ τῆς «ΑΣΕΒΟΥΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ» σας καί οὕτω μᾶς ἐλέησεν ὁ Θεός νά μείνωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὅπως οἱ Πατέρες μας ἔμειναν τό 1924, τό 1937 καί τό 1995. Τό γεγονός αὐτό δέν εἶναι πλάνη, δέν εἶναι σκότος, ἀλλά ΦΩΣ καί ΑΛΗΘΕΙΑ. Ἄν παρά ταῦτα, Σεῖς, εἰς τά θέματα τῆς Πίστεως, δηλαδή τῆς Ἐκκλησιολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, βλέπετε εἰς ἡμᾶς «σκότος καί πλάνη», ἔχετε χρέος νά μᾶς φωτίσετε καί νά μᾶς βγάλετε ἀπό «τήν πλάνην», ἐφ' ὅσον ὅμως δέν ποιεῖτε τοῦτο, μή λέγετε τό ἰδικόν σας σκότος φῶς καί τό φῶς παρουσιάζετε ὡς σκότος, διότι αὐτό εἶναι ἔργον τοῦ πονηροῦ.

2) Ναί, τό Νομικόν Πρόσωπον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης προσέφυγεν εἰς τήν Δικαιοσύνην κατά τῶν ἀνταρτησάντων καί ἐπιδεικνυόντων ἀήθη μέχρι βαρβαρότητος συμπεριφοράν πρώην πνευματικῶν μου τέκνων (Ἱερομ. Ἰγαντίου, Μοναχοῦ Ἀγαθαγγέλου καί διακόνου Βαρθολομαίου), διότι καί μετά τήν νόμιμον καί Κανονικήν διαγραφήν των ἐκ τοῦ Νομικοῦ προσώπου, κατά βαρβαρικόν τρόπον, ὡς κλέπται καί λησταί ἁρπάζουν καί κατακρατοῦν ξένα περιουσιακά στοιχεῖα κλπ. Ἡ προσφυγή τοῦ Συλλόγου μας εἰς τήν Δικαιοσύνην εἶναι πρός τό καλῶς νοούμενον γενικώτερον συμφέρον των, δεδομένου ὅτι δέν σέβονται οὔτε Κανονικήν τάξιν, οὔτε Νόμους, οὔτε Δίκαιον, οὔτε Ἠθικήν. Ἑτέρωθεν, δέν ἀποτελεῖ ἠθικήν πράξιν τό νά ἐπιτρέπης νά ἁρπάζουν τά τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀσεβεῖς καί πολέμιοι Αὐτῆς.

3) Εἰς τήν ἀπό 19.4.2006 ἐπιστολήν καί πάντοτε καί νῦν δέν «αὐτοχαρακτηρίζομαι ὡς κανονικός καί ὀρθόδοξος Ἱερομόναχος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», ἀλλά, χάριτι Χριστοῦ, εἶμαι καί δέομαι Αὐτῶ νά μείνω μέχρις ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς! Τόν ἑαυτόν μου θεωρῶ ὅπως περίπου εἶναι, μικρόν καί ἀσήμαντον, ἀλλά ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ μέχρι σήμερα μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ. Δυστυχῶς, ὅμως, Σεῖς Γέροντά μου, εὑρίσκεσθε ἐκτός Ἐκκλησίας καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἔχετε καμμίαν κοινωνίαν οὔτε μετά τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, οὔτε μέ τήν κεφαλήν αὐτοῦ, τόν Χριστόν. Ἐπίσης δέν ὑπάρχουν Ἱεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι νά ὁρίζουν καί ἀναγνωρίζουν τούς βλασφήμους καί σχισματικούς ὡς «Ἐκκλησιαστικά Ὄργανα», καί νά ὁρίζουν ὑπακοήν εἰς αὐτά, ἀλλά τό ὅλως ἀντίθετον συμβαίνει. Ὄχι μόνον Κανονικοί δέν εἶσθε, ἀλλ' οὔτε κἄν Ποιμένες καί Προϊστάμενοι. Μή πλανᾶσθε ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ ἤ ἐπί τό ἀκριβέστερον μή γίνεσθε φαρισαϊκώτεροι τῶν Φαρισαίων. Εἰλικρινά τρομάζω ἀπό τότε πού εἶδα νά πίπτη ἕνας Κάλλιστος, κατόπιν ἄλλοι πέντε, κατόπιν ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί τώρα Σεῖς, δέν ξεύρω πόσοι εἶσθε, 67… Σᾶς παρακαλῶ, διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, μήν περιφρονῆτε, μήν συκοφαντῆτε, μήν εἰρωνεύεσθε, ἀλλ' ἐπιβλέψατε ΣΕΑΥΤΩ καί ἴδετε ἄν εἶσθε ὁμολογητής, ἤ «μέγας προδότης». Σᾶς παρακαλῶ, νά μετρήσετε τί ἀριθμόν φέρει καί ἡ «Σύνοδος» σας καί ἡ «ἐκκλησία» σας, μόνον εἰς τόν Ἑλλαδικόν χῶρον. Εἶναι 6η, 7η ἤ 8η εἰς τήν σειράν τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν «Συνόδων» καί «Ἐκκλησιῶν»; Γέροντα, φεύγομεν ἀπό τήν ζωήν αὐτήν, «ὁδῖται εἴμεθα», ὅπως εἶπεν εἰς τόν Μόδεστον ὁ Μέγας Βασίλειος, ἄς ἀνησυχήσωμεν διά «τά τέλη» μας καί διά τήν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Κριτοῦ, ὅπου εἷς ἕκαστος μόνοι θά παραστῶμεν…

4) Εἰς τήν ἑπομένην (μέ ἀριθμόν 4) παράγραφον, τῆς ἐπιστολῆς σας, κατ' ἀρχάς σᾶς ἀπαντῶ ὅτι προηγεῖται ἡ φαρισαϊκή ὑποκρισία, κατά τήν ὁποία δέν ἀπαντήσατε ἐπί τόσον χρόνον, διότι δῆθεν «εὐελπιστούσατε» ὅτι θά μετενόουν δι' ὅσα «ἀνοίκεια καί ἀπρεπῆ ἀπευθύναμεν ἀσεβῶς καί περιφρονητικῶς πρός ἕναν Ἀρχιερέα»! ἐνῶ ἀμέσως διαβεβαιώνετε ὅτι ὅσα μοί κατελογίσατε εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 13/26.3.2006 «ἀπόφασιν» σας, εἶναι ὅλα «ἀληθῆ, ἀναντίρρητα» καί «…ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΙΣΧΥΡΑ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ». Ἰδού ἀνωτέρω ἐθέσαμεν τήν ἀπαντητικήν ἐπιστολήν μας εἰς τήν «ἀπόφασίν» σας καί σᾶς παρακαλῶ νά μοῦ εἴπητε τί ἀποτελεῖ ἀσέβειαν καί περιφρόνησιν ἐκ τῶν εἰς αὐτήν ἀναφερομένων ἤ καί ἐξ ὅσων σᾶς γράφω καί εἰς τήν παροῦσαν. Βεβαίως ὅτι «εἰς τάς ἱεροπραξίας μας δέν σᾶς λαμβάνομεν ὑπ' ὄψιν, δέν μνημονεύομεν τοῦ ὀνόματός σας» εἶναι ἀληθές καί ἀναντίρρητον, καθ' ὅτι ἡ ἀναγνώρισις, μνημόνευσις τοῦ ὀνόματός σας κλπ., θά ἐσήμαινεν ἀναγνώρισιν καί σύμπραξιν μεθ' ἑνός βλασφήμου, ἐκπεσόντος ἀλλά καί ἑνός «κλέπτου καί ληστοῦ», καθώς λέγει ὁ Κύριος, «ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν εἰσέρχεται εἰς τήν μάνδραν τῶν προβάτων ἀπό τήν θύραν καί κατά τό φῶς τῆς ἡμέρας, ἀλλά πηδᾶ ἀπό τόν φράκτην ἤ τρυπώνει ἀπό ἄλλο σημεῖο κρυφά (5) Ὅσον ἀφορᾶ τήν μνημόνευσιν τῆς ἄλλης ἀποφάσεώς σας τοῦ «Πρωτοβαθμίου σας Συνοδικοῦ Δικαστηρίου» τῆς 7.1.2003, λυποῦμαι, διότι τήν χαρακτηρίζετε καί ὡς «Ἐκκλησιαστικήν», ἀφοῦ πρόκειται διά σατανικόν «ἔκτρωμα»! Ἐν προκειμένω ὅμως σᾶς παραπέμπω εἰς τήν ὑπ' ἀριθμ. 37/30.1.2003 ἱστορικήν εἰδικήν ἀπάντησιν ἀπόφανσιν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας κυροῦ Παναρέτου, ἐκ τῆς ὁποίας ἐδῶ παραθέτω μόνον ἐλάχιστα ἀποσπάσματα. (Βλέπετε ὁλόκληρον ταύτην εἰς τόν Τόμον τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» τοῦ 2003, σελ. 2832).

«Ἡ ἀπό 18.1.2003 (π.ἡ.) κοινοποιηθεῖσα ὡς δῆθεν «Ἀπόφασις» τοῦ «Δικαστηρίου» σας, ἔφερεν ἡμᾶς, τόν ἐλάχιστον ἐν Ἐπισκόποις, Μητροπολίτην Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετον, εἰς τήν ὅλως δυσάρεστον θέσιν, ὅπως, διά τῆς παρούσης Α΄ Ἀνοικτῆς ἀπαντήσεώς μας, ἐπιστρέψωμεν τήν ἐκ 32 σελίδων «Ἀπόφασίν» σας, ὡς παντελῶς ἀπαράδεκτον, διά τούς ΓΕΝΙΚΟΥΣ καί ΒΑΣΙΚΟΥΣ λόγους πού ἀκολουθοῦν:

1) Κατ' ἀρχάς δέν ἐπιτρέπεται καί ἄν ἀκόμη ἀποτελούσατε Κανονικόν δικαστήριον νά ἀγνοῆτε τόν οἰκεῖον Μητροπολίτην…ἐνῶ σεῖς κακῶς θέλετε νά ἀγνοῆτε, ὅτι ὁ π. Ἀμφιλόχιος εἶναι Κανονικός Ἐφημέριος τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης ἐπί 28 ἔτη καί, τό μεῖζον, ὅτι τόσον ὁ πρό ἡμῶν Τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης, ὅσον καί ἡμεῖς, πάντοτε εἴχομεν καί συνεχίζομεν τήν ἐπ' αὐτοῦ Κανονικήν πνευματικήν καί διοικητικήν δικαιοδοσίαν, ὡς Ἐπίσκοπος καί πατήρ. Ὅταν λοιπόν οἱ ἐγκάθετοι ἤθελον νά ἐπιβάλουν ἀργίαν εἰς τόν Ἱερομόναχον, διότι τοιαύτας ἐντολάς εἶχον ἀπό τά ξένα Κέντρα, ἦλθον, μᾶς συνήντησαν καί ἀπέσπασαν τήν ὑπογραφήν μας, ὅταν δέ, λόγω τῆς παρανόμου αὐτῆς πράξεώς μας, δέν εἴχομεν τί νά ἀπολογηθῶμεν ὡς Ἀρχιερεύς, πάλιν ὑπό τῶν ἰδίων μᾶς ὑπεδείχθη νά μεταφέρωμεν τάς προσωπικάς μας εὐθύνας καί ὅλον τό θέμα εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον. Αὐτά, Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοί, δέν εἶναι μόνον μεθοδεύματα τοῦ πονηροῦ, ἀλλά καί ὡς πράξεις εἶναι αἰσχίστου εἴδους.

2) Κατά τόν ἐπίτιτλον τῆς ἀποφάσεώς σας φέρεσθε νά ἀποτελῆτε ἕνα ἀφηρημένον καί ἀπροσδιόριστον δῆθεν «Συνοδικόν Πρωτοβάθμιον δι' Ἱερεῖς Δικαστήριον» χωρίς νά προκύπτη οὐδαμόθεν ΠΟΤΕ καί ΠΟΙΑ ἁρμοδία καί Κανονική Ἐκκλησιαστική Ἀρχή σᾶς ὥρισεν!

Νά διερωτηθῆτε, παρακαλῶ, καί νά προβληματισθῆτε, Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοί, διατί παραχωρεῖ ὁ Θεός αὐτήν τήν γελοιοποίησιν, ἡ ὁποία, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, σημαίνει καί εἶδός τι ἀπιστίας, διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά λέγωμεν ὅτι πιστεύομεν εἰς τόν Θεόν, εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του, εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν, τήν Ἐκκλησιολογίαν, καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί νά συνευδοκῆτε εἰς τοιαῦτα τερατουργήματα;…δέν ἀποτελεῖτε Δικαστήριον, ἀλλά μίαν ληστρικήν ὁμάδα, ἡ ὁποία μάλιστα προκύπτει ὡς «ὑποχειρία» τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν. Ὅλων αὐτῶν σκοπός ἦτο καί παραμένει ἡ προσπάθειά των νά μᾶς τρομοκρατήσουν καί τελικά νά φιμώσουν τήν ἀλήθεια δι' Ὑμῶν. Περαιτέρω δέ νά προκληθοῦν καί νέα σκάνδαλα, νέαι ψευδοκατηγορίαι, νέαι ψευδοδίκαι καί νέαι ψευδοαποφάσεις, ὥστε ἔτσι νά καλυφθῆ τελικά τό ὑπό κήρυξιν νέον σχίσμα.

3) Ὅλαι αἱ ἐνστάσεις καί σχετικαί παρεμβάσεις, τόσον ἐμοῦ, ὡς ἁρμοδίου Ἐπισκόπου, ὅσον καί τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, τάς ὁποίας μέ προκλητικήν, ψευδῆ, προσχηματικήν ἐπιχειρηματολογίαν, ἀλλά καί μέ φασιστικήν μεσαιωνικήν παπιστικήν νοοτροπίαν, ὡς ἀπό καθέδρας ἀπερρίψατε, ὑφίστανται καί, ἀποβᾶσαι ἰσχυρότεραι, ἀποτελοῦν πλέον δι' Ὑμᾶς ἄμεσον καί εὐθές κατηγορητήριον…

δ) Δέν μπορεῖτε Σεῖς, ὡς τελείως ἀναρμοδία ὁμάς, ἀλλά καί ἀφ' ὑψηλοῦ καί ὡς ἀπό καθέδρας νά δίδετε «συγχωροχάρτι» καί εἰς τό καταραμένον «Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα» 54/76, τό ὁποῖον, κατά τήν ψευδοαπόφασίν σας, βαρύνει δῆθεν ἀποκλειστικῶς τό ἐν Πειραιεῖ Συμβούλιον τῶν Πλημμελειοδικῶν. Ἀπατᾶσθε, ὅμως διότι αὐτό ἀφορᾶ τόν ΔΙ ΟΝ ΕΞΕΔΟΘΗ, καί ὁ ὁποῖος τό ἀπεδέχθη καυχώμενος δι' αὐτήν τήν ἀπαλλαγήν του, ἀγνοῶν, φεῦ, ὁ δύστηνος, ὅτι δι' αὐτοῦ, ἐφ' ὅσον παραμένει, ἀρνεῖται τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν…

6) Ἡ ἐλαχιστότης μου θεωρῶ ὡς ἀπαράδεκτον τήν ἐπισήμως διατυπωθεῖσαν δογματικήν ἄποψίν σας (χωρίς ἀσφαλῶς νά εἶναι μοναδική αὐτή στό κείμενόν σας), καθ' ἥν φρονεῖτε: «Ἀλλά, ἄν ἡ Ἱερά Σύνοδος ἔχει λάβει κατά τό παρελθόν «κακοδόξους» ἀποφάσεις αὐτό σημαίνει αὐτομάτως ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας κατέστη κακόδοξος»! Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Σέ καμμιά περίπτωσι, Ἀδελφοί μου, δέν βλάπτεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τάς κακοδοξίας ὁποιουδήποτε. Βλάπτονται καί τίθενται ἐκτός Ἐκκλησίας μόνον ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κακοδοξοῦν, εἴτε εἶναι Ἐπίσκοποι εἴτε ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε εἶναι ἕνας, εἴτε πολλοί, εἴτε… ἀποτελοῦν Σύνοδον. Μή παρακαλῶ πλανᾶσθε ταυτίζοντας ὁποιαδήποτε κακοδοξοῦσαν πλειοψηφίαν ἤ ἀκόμη καί ὁμοφώνως κακοδοξοῦσαν Σύνοδον μέ τήν ἀμίαντον Ἐκκλησίαν.

7) Ἐπειδή ὁ μοναδικός καί βασικός λόγος, διά τόν ὁποῖον ἀπό τό 1998 καί μέχρι τήν «ἀπόφασίν» σας πάλιν διώκονται ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος, ὁ Σεβ. κ. Κήρυκος, ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὁ ἐλλ/τος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, εἶναι διότι ἀπαιτοῦμε: α) Τήν καθαράν Ὁμολογίαν, β) Τήν Κανονικήν Ὀρθόδοξον καί ἐν ἀγάπη ἀντιμετώπισιν τῶν «πέντε» σχισματοαιρετικῶν, γ) Τήν ὑπό τάς ἰδίας προϋποθέσεις συνέχισιν τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, δ) Τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 54/76 «Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος», καί ὅλων τῶν ὁμοίων αὐτῶν νεωτέρων δικαστικῶν ἀποφάσεων, ε) Τήν μή ἄρνησιν τῆς Ἱεραποστολῆς…, στ) Τήν Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον λειτουργίαν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ κλπ., νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι ἐφ' ὅσον ὑφίστανται αὐτοί οἱ λόγοι, καμμία μεθοδεία, καμμία δίωξις δέν ἔβλαψε καί δέν θά βλάψη οὐδένα παρ' ἐκτός μόνον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τάς λαμβάνουν προκειμένου νά μήν ἱεραρχηθοῦν καί ἐπιλυθοῦν τά ἀνωτέρω ζητήματα Πίστεως καί οὕτω παραβλαφθῆ ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός…

ΔΙ' ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Δέν διανοούμεθα νά ἀναγνωρίσωμεν οὐδεμίαν ἀπόφασίν σας οὔτε ἐκ τῶν προγενεστέρων, εἴτε εἶναι αὗται τῆς πλειοψηφίας, εἴτε τῆς ὁμοφωνίας, οὔτε τήν παροῦσαν. Ἰδιαιτέρως ἡ ἐν λόγω ἀπόφασίς σας, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ καί σᾶς ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ὡς τύπω καί οὐσία ἀπαράδεκτον τερατούργημα…».

6) Ἔρχομαι εἰς τήν 6ην παράγραφον διά νά σᾶς εἴπω ὅτι ὅσα σᾶς ἔγραψα διά τό ἀπαράδεκτον τῆς ὑπ' ἀριθμ. 13/26.3.2006 «ἀποφάσεώς» σας, οὐδέν εἶναι ἄσχετον, ἡ δέ ἀναφορά μου εἰς τήν συμπεριφοράν σας κατά τό 1999 πρός τόν Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. ἔγινε διότι αὕτη ἦτο καί εἶναι ἀπολύτως εὐθυγραμμισμένη πρός τήν προδοσίαν σας κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν χρειασθῆ θά ἐπανέλθω. Τό ὅτι δέ θεωρεῖτε ἄσχετον καί τήν ἀναφοράν μας εἰς τάς περί «χειροθεσίας» βλασφημία σας, αὐτό μαρτυρεῖ ὅτι παραλογίζεσθε ἤ διεστράφητε παντελῶς! Τέλος νά εἶσθε βέβαιος, ὅτι χάριτι Χριστοῦ, τίποτε δέν φοβούμεθα, οὔτε τόν Θεόν, διότι προσπαθοῦμε νά τόν ἀγαπῶμεν κοινωνοῦντες Αὐτῶ, (κατά τό μέτρον τῆς χάριτος ἕκαστος), διά καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του, πού εἶναι Ἀλήθεια καί Ἀγάπη καί ὄχι φόβος. Τέλος εἰς τόν ἰσχυρισμόν σας περί τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, δηλαδή ὅτι δῆθεν εἶναι «ἔκπτωτος καί σέ ἀργία, καί ὅτι τόν παρεπέμψατε καί εἰς τάς ἁρμόδια ἐκκλησιαστικά ὄργανα…», σᾶς ἀπαντῶ τοῦτο μόνον, ὅτι δέν εἶναι πιό αἰσχρόν καί γελοῖον φαινόμενον νά ἀντιμετωπίζης «ἀσύνετον γῆρας»!.. Καί τόν Σεβ. Μητροπολίτην Κήρυκον ἀναγνωρίζω ὡς Ἐπίσκοπόν μου, ἀλλά καί τά ὅρια καί τήν φύσιν τῆς διακονίας μου ὡς Ἱερέως δέν ἀγνοῶ. Ἀγαπητέ Γέροντα Παχώμιε, ἐκεῖ ὅπου ἔχετε φθάσει δέν μπορεῖτε κἄν τό ὄνομα τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κηρύκου νά προφέρετε, διότι ὁ ἐν λόγω Μητροπολίτης τιμᾶ τήν διακονίαν του, κηρύσσει τήν Ὁμολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ἀνεθεμάτισεν ὅλας τάς κακοδοξίας καί βλασφημίας σας, κατά τήν Μητροπολιτικήν Σύνοδον τῆς 6 καί 15 Σεπτεμβρίου 2006. Ἡ Ὁμολογία δέν εἶναι «ὕβρις», ὅπως καί ὁ ἔλεγχος τῶν κακοδοξιῶν σας καί τῆς Ἐκκλησιομαχίας σας. Παρακαλῶ νά προσφύγετε εἰς κάποιον διαθέτοντα ὀλίγον νοῦν, διά νά σᾶς πληροφορήση καί περί αὐτῶν, ἐνῶ παρακαλῶ δεχθῆτε καί αὐτά, τά ὁποῖα ἡ ἐλαχιστότης μου σᾶς γράφω ἐδῶ, ὡς ἐπίλογον.

7) Ναί, θεωρῶ ὑμᾶς ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΝ νά ἐπιληφθῆτε θεμάτων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης, καί ἡμῶν προσωπικῶς, ὄχι δι' ἄλλον λόγον, ἀλλά μόνον ὡς βλασφήμου καί ἐκτός Ἐκκλησίας εὑρισκομένου καί ἀκόμη διότι ὁ διορισμός σας, ὡς «Τοποτηρητοῦ», εἶναι ἄκυρος καί ἀνυπόστατος διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὡστόσον δέν σᾶς ὑβρίζομεν καί δή «σκαιῶς», ὅπως γράφετε, πολλῶ δέ μᾶλλον δέν εἶναι ὕβρις τό γεγονός ὅτι δέν σᾶς ἀνεγνωρίσαμεν οὔτε σᾶς ἀναγνωρίζομεν ὡς τοιοῦτον.

8) Σᾶς εὐχαριστῶ διά τό ἐνδιαφέρον καί τάς ἀνησυχίας σας, πλήν ὅμως μήπως πρέπει νά στρέψετε τούς ὀφθαλμούς σας εἰς τήν ἰδικήν σας «ἐσχάτην πτῶσιν»; Ἀλλά τί λέγω, ποῖος πεπτωκώς δύναται εὐκόλως τοῦτο ποιῆσαι; Πάντως, παρά τήν ἐλαχιστότητά μας, θά συνεχίσωμεν τήν μέν προδοσίαν σας νά μισῶμεν καί κατελέγχωμεν, δι' Ὑμᾶς δέ προσωπικῶς, ἀλλά καί ὅλην τήν «Ἀσεβῆ Συμμορία» σας ὡς θύματα τοῦ πονηροῦ νά προσευχώμεθα.

Ἀγαπητέ Γέροντα κ. Παχώμιε

Ἡ ἀπό τό 1997, δαιμονική σκευωρία τῶν Φλωρινικῶν μετά τῶν Δημητρίου Κάτσουρα καί τοῦ ψευδοκαλογήρου Μαξίμου Τσακίρογλου, κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη σᾶς κατέφαγεν, ἀφοῦ σᾶς ἐρήμωσεν ἀπό πάσης ἀπόψεως. Διά τήν ἀσύλληπτον αἰσχράν πρᾶξιν τοῦ ἀδίκου καί στημένου ὑπό τοῦ διαβόλου τῆς προδοσίας «ἀφορισμοῦ» σας κατ' αὐτοῦ, τήν 14/27.2.2002, μέ τήν εἰσήγησιν τοῦ ἐπιδόξου τότε «Ἀρχιεπισκόπου» σας Νικολάου, ἐπέσατε ὁμαδικῶς εἰς τόν βόθρον ὅν εἰργάσασθε. Τόσον σᾶς ἐσκότισεν ἡ βλασφημία σας, κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ἐκ προθέσεως, «τήν ἐξ ὁρισμοῦ» Ἀρχαιοελληνικήν ἤ καί Προτεσταντικήν ἔννοιαν περί ἐκκλησίας δέν τήν υἱοθετήσατε ἁπλῶς, ἀλλά καί τήν ἐξελάβετε ὡς τό ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ τῆς «Ἐκκλησίας» τῆς Ἁγίας Τριάδος! Δηλαδή ἐθεωρήσατε τήν κοινωνίαν καί ἑνότητα τῆς Παναγίας Τριάδος, ὡς κατ' εἰκόνα τῆς «ἐξ ὁρισμοῦ ἐκκλησίας σας»! Μά τόσος σκοτισμός, τόση μωρία, τόση κακοδοξία, τόση αἴρεσις; Διά περισσότερα σᾶς παραπέμπομεν εἰς τήν «Ο.Π.» Νοέμβριος Δεκέμβριος 2006, σελ. 352 κ.ἑ., καθώς καί εἰς τόν «Κ.Γ.Ο.» Φεβρουάριος 2002, σελ. 51, ἔνθα αἱ ἀνοησίαι τοῦ «Πειραιῶς» καί οἱ αἱρετικοί συλλογισμοί του, τούς ὁποίους ἄλλοι τοῦ ἔγραψαν, αὐτός εἰσηγήθη καί σεῖς ὅλοι ἀπεδέχθητε!

Δυστυχῶς, μέ πολύν πόνον ψυχῆς σᾶς παραπέμπω εἰς τό δέκατον κεφάλαιον τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον παρακαλῶ νά μελετήσετε ὁλόκληρον, ἐνῶ ἡ ἐλαχιστότης μου θά σᾶς ἀναφέρω ἁπλῶς τά ἐγκλήματα καί κακουργήματα, τά ὁποῖα ὡς «κλέπτης καί ληστής», ἀδίστακτα ἐκάματε κατά τό παρελθόν ἔτος καί συνεχίζετε, κατά τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης καί τῆς ὑφ' ἡμᾶς Ἀδελφότητος, διότι, ἄνευ ὅρων καί ὁρίων, παρεδόθητε εἰς τούς μηχανισμούς τοῦ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ. Συγκεκριμένως, διά νά διαλύσητε τήν ὑφ' ἡμᾶς Ἀδελφότητα, ἁρπάξη δέ, ὁ καταχθόνιος ψευδοκαλόγηρος Μάξιμος Τσακίρογλου, καί τό Ἡσυχαστήριον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἐκαλύψατε τάς πνευματικάς ἀκαταστασίας τοῦ Ἱερομ. Ἰγνατίου, τοῦ «ἐλύσατε» παράνομα καί ἀντικανονικά, (ληστής καί κλέπτης γάρ), τήν ἀργίαν, τοῦ ἐδώσατε ὡς ἄλλος Πάπας «συγχωροχάρτι»!.., τόν ἐχρήσατε «Προϊστάμενον», τοῦ ἐδώσατε τόν Σταυρόν τοῦ «Ἀρχιμανδρίτου», ἐνῶ διά νά τόν μεθύσετε καί νά χάση τά μυαλά του, ἤδη πρό πολλοῦ τοῦ ἐτάξατε καί «Μήτραν καί Πατερίτσαν»! Τέλος, ἀφοῦ τόν ἐκάματε πολύ χειρότερόν σας καί ἐπειδή δέν ὡλοκλήρωσεν τά σχέδιά σας, τόν ἀκατάστασον αὐτόν καί ἀδόκιμον νεαρόν Κληρικόν, τόν «ἐπισκοποποιήσατε»!!!

Γέροντα, ὅσον τά κατ' ἐμέ τόν ἐλάχιστον Ἱερομόναχον Ἀμφιλόχιον, ὅλα τά ἀναφερόμενα εἰς προσωπικόν ἐπίπεδον τά παραθεωρῶ, δέν μοῦ ἐπιτρέπεται ὅμως νά παρίδω ἤ νά συγχωρήσω ἁμαρτίας κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι κατά τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καί κατ' ἐπέκτασιν κατά τῆς Κανονικῆς Τάξεως διότι εἶναι ἀδιανόητον. Νά εισθε βέβαιος ὅτι, ὅπως μέχρι σήμερον ἔτσι καί εἰς τό μέλλον καί μέχρις ἐσχάτης μας ἀναπνοῆς, μέ τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, θά συνεχίσωμεν τῶν ἀγῶνα τόν ὁποῖον ἀνελάβομεν κατά τό βάπτισμα καί τήν Ἱερωσύνην, καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήση ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας Του καί καταισχύνη ὅλους τούς προδότας.

Ἐλάχιστος ἐν

Ἱερομονάχοις Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς

***

(1) Ἰδού τί ἀκριβῶς διακηρύσσει καί ὁμολογεῖ: «ΚΑΤ' ΑΜΕΣΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ παρά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐν Ἀμερικῆ ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον οἱ δύο πρῶτοι Ἀρχιερεῖς Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος, ἐρχόμενοι δέ ἐν Ἑλλάδι ΜΕΤΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ καί τοῖς λοιποῖς τέτταρσιν Ἀρχιερεῦσιν, οἴτινες ἐμμέσως διά τῶν χειρῶν τῶν ΑΜΕΣΑ ΔΕΧΘΕΝΤΩΝ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΕΙΛΗΦΑΣΙΝ ΚΑΙ ΟΥΤΟΙ ΙΛΕΩ ΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑΝ ΑΥΤΟΙΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ! ΠΛΕΟΝ ΕΤΙ ΟΥΔΕΝ. Τά μεθ' ἕτερα εἶναι ὅτι ἡμεῖς σύν Σοί ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΜΕΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΥΣ! ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΖΕΣΘΕ ΥΜΕΙΣ; ΕΙΜΕΘΑ ΑΠΗΛΛΑΓΜΕΝΟΙ ΤΥΧΟΝ ΜΟΜΦΗΣ, ΄Η ΜΟΝΟΝ Η ΥΜΕΤΕΡΑ ΔΙΑΝΟΗΣΙΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ;». (Βλέπε εἰς τό προηγούμενο τεῦχος τῆς «Ο.Π.» μηνός Ὀκτ. 2005 σελ. 378380 καί εἰς τό παρόν τεῦχος σελ. 439441).

(2) Σημ. «Ο.Π.»: Ὄχι, κατηγορηματικῶς ἐπαναλαμβάνομεν τήν δήλωσιν ὅτι δέν ἐμμένομεν εἰς καμμίαν διατύπωσιν, τήν ὁποίαν ἀκόμη καί ἡ «ὄνος τοῦ Βαλαάμ» ἤθελεν μᾶς ἀποδείξει ὡς «καινοτομίαν». Δόξα σοι ὁ Θεός, πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἐλεύθεροι ἐν Χριστῶ καί ὅτι μποροῦμε νά ἀντιλαμβανόμεθα καί νά ἐπικοινωνοῦμεν… τό αὐτό εὐχόμεθα καί διά τήν περί τόν κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην διάδοχο ὁμάδα ἐκείνης τῶν πέντε Σχισματοαιρετικῶν. Ἐπιμένομεν δέ ἤ μᾶλλον πλέον ἀπαιτοῦμεν, ἐν ὀνόματι τῆς ἀληθείας, νά παρακαθήσωμεν εἰς κοινήν δημοσίαν τράπεζαν διά νά διαλεχθῶμεν καί ἀποδείξουν τήν δῆθεν «Τριαδολογικήν καί Ἐκκλησιολογικήν κακοδοξίαν» μας «καινοτομίαν»! Εἰς αὐτήν τήν δημοσίαν συνεδρίαν νά ἔχουν μαζί των καί ὅλους τούς ἐμπνευστάς καί προωθητάς τῆς ἐλεεινῆς σκευωρίας των, διότι οἱ κ.κ. Νικόλαος καί λοιποί δέν εἶναι εἰς θέσιν νά συνδιαλεχθοῦν. Ἄς ἑτοιμάσουν, λοιπόν, τήν φαρέτραν των οἱ κ.κ. Σαραντόπουλος, Σακαρέλλος, Κάτσουρας, καί οἱ Τσακίρογλου καί ἄς παρακαθήσουν εἰς τόπον καί χρόνον, τόν ὁποῖον αὐτοί θά προσδιορίσουν…

(3) Σημ. «Ο.Π.»: «Ηὐχόμην γάρ αὐτός ἐγώ ἀνάθεμα εἶναι ἀπό τοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατά σάρκα» (Ρωμ. Θ 3). «Θά ηὐχόμην δέ νά χωρισθῶ ἐγώ ὁ ἴδιος ἀπό τόν Χριστόν καί νά γίνω ἀνάθεμα, ἐάν ἦτο δυνατόν μέ τήν καταδίκην μου αὐτήν νά σωθοῦν οἱ κατά σάρκα ἀδελφοί μου, οἱ ὁμοεθνεῖς μου Ἰουδαῖοι».

(4) Σημ. «Ο.Π.»: Ὑστερόβουλος, διότι ἐνόμισαν ὅτι ἡ πρᾶξις των θά ματαιώση τήν ἐπικειμένην πράξιν τῆς Χειροτονίας Ἐπισκόπου πρός χάριν τῆς τόσον πολεμηθείσης Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς! Ὡστόσον ὅτι ἐπέτυχεν ὁ Νεοημερολογιτισμός μέ τάς «καθαιρέσεις» τοῦ 1935, τό αὐτό θά ἐπιτύχουν καί ὅσα μέτρα ἐπινοήσουν ἀκόμη οἱ προδόται ὁμοῦ μετά τῶν σκοτεινῶν κέντρων.

(5) Σημ. «Ο.Π.»: Ὁ Ὁμολογητής καί Ἅγιος ἡμῶν πατήρ Ματθαῖος ψευδοκαθηρέθη ἀπό τούς καινοτόμους Νεοημερολογίτας! Ὅσον λοιπόν καθηρημένος ἦτο Ἐκεῖνος τόσον θεωρεῖται ὡς «καθηρημένος» καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κήρυκος, ὅταν μάλιστα ἡ «καθαίρεσίς» του, ἐκτός ὅλων ὅσων ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἀνεφέρθησαν, προέρχεται καί ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ καθαιρέσαντες κατέστησαν εὐτελῆ ὄργανα!..