ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ... ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ... ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ
ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τοῦ δημοσιογράφου Ευ. Στουραϊτη

Υπόδειξη Θεού Ζώντος

Κατά τήν ταπεινή μου γνώμη ξεκάθαρη υπόδειξη Θεού Ζώντος για το που βρίσκεται η γνήσια Εκκλησία του αποτελεί η κατάληξη του Επιτραχηλίου και του Αρτοφορίου του Αγίου Θεοδοσίου του Καυκάσου κατά τρόπο θαυμαστό στα χέρια του Μητροπολίτη Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου.
Εάν αυτό είχε συμβεί στο χώρο της Ν.Η. κρατούσας Εκκλησίας θα είχε λάβει τεράστιες διαστάσεις. Το ίδιο θα είχε γίνει εάν η παραπάνω αποκάλυψη είχε λάβει χώρα και σε κάποια από τις αυτοαποκαλούμενες «γνήσιες Ορθόδοξες Εκκλησίες», αφού η εκκλησιαστική και πολιτική εξουσία που ελέγχει αυτές τις διασκορπισμένες ομάδες, θα φρόντιζε νἀ διαδοθεί το γεγονός μόνο και μόνο για να καταφέρει πλήγμα κατά της Κιβωτού της Σωτηρίας.
Αλλά δυστυχώς, γι’ αυτούς, δεν συνέβη τίποτα από αυτά, διότι η Θεία παρέμβαση εκδηλώθηκε, ΑΚΡΙΒΩΣ, εκεί που βρίσκεται η Ορθόδοξη Ομολογία και η Αποστολική Διαδοχή. Αλήθεια, τι έχουν να πουν γι’ αυτά τα «σημεία» εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την Ορθοδοξία και ότι μπροστά σ’ αυτήν θυσιάζουν συμφέροντα και φιλίες; Ότι είναι παραμύθια;
Μα τόσο πολύ λοιπόν έχει σκοτισθεί ο νους τους ώστε να μην μπορούν πλέον να διακρίνουν καθόλου την πλάνη τους; Μια απλή ερώτηση κάνουμε και την απάντηση που περιμένουμε ας τη δώσουν, όχι σε μας, αλλά στον εαυτό τους, καθώς και σ’ εκείνους που τους ακολουθούν χωρίς να έχουν αντιληφθεί οι ταλαίπωροι ότι οδηγούνται από «τυφλούς πνευματικούς», στερούμενους αναμφίβολα της θείας χάριτος, την οποία όσο και αν ψάξουν, ουδέποτε θα βρουν μέσα στις παρασυναγωγές που συνωστίζονται, αναζητώντας, ποιος ξέρει τι…

Κοινό ποτήριο βδελυγμάτων…

Προς κοινό ποτήριο (βδελυγμάτων) οδεύουν ολοταχώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Ν.Η. κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδος με το Βατικανό, μετά τις συναντήσεις Βαρθολομαίου - Πάπα Βενέδικτου 16ου στην Κωνσταντινούπολη και Πάπα – Χριστόδουλου στη Ρώμη, όπου, εκτός των άλλων, να υπενθυμίσουμε ότι είχε σημειωθεί ταύτιση απόψεων πάνω σε όλα τα φλέγοντα κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Όσον αφορά δε τα θρησκευτικά ζητήματα, εκεί δεν χρειάσθηκε καν να επισημανθεί η αυτονόητος πλήρης –οικουμενιστική- ταύτιση, αφού εξαιτίας αυτής έγιναν οι (προγραμματισμένες από ετών…) συναντήσεις, με σκοπό να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα, καθότι ο καρπός της ανομίας ωρίμασε αρκετά και ήρθε η ώρα να πέσει από το δέντρο.
Βεβαίως, πολλοί είναι αυτοί που αντιδρούν στις παραπάνω εξελίξεις, αλλά όπως πιστεύει ο κ. Χριστόδουλος και το επιτελείο του, αργά ή γρήγορα θα υποκύψουν… Όσα σχίσματα και αν γίνουν στο χώρο της Ν.Η. Εκκλησίας «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» λένε χαρακτηριστικά (σ.σ. σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις και όχι μόνο) οι συνεργάτες του κ. Χριστόδουλου, ο οποίος (κατά κοινή ομολογία του πολιτικού κόσμου της χώρας) διεξάγει λαμπρή σταδιοδρομία στο χώρο της πολιτικής και της διπλωματίας, εντός και εκτός συνόρων. Οι δε επαφές και συνομιλίες με το Βατικανό και όλους τους αιρετικούς, αλλά και τις άλλες θρησκείες συνεχίζονται παρασκηνιακώς, για ευνόητους λόγους.
Όλα είναι έτοιμα για να παιχθεί η τελευταία παράσταση. Η ΕΠΙΒΟΛΗ της αντίχριστης Παγχριστιανικής και εν συνεχεία Πανθρησκειακής Ένωσης, μόλις δώσουν το σύνθημα οι σκοτεινές γνωστές – άγνωστες δυνάμεις που κυβερνούν τον μάταιο τούτο κόσμο (!)

«Γίγαντες με πήλινα πόδια»

Απορίες και εύλογα ερωτηματικά προκαλεί η στάση και ο τρόπος σκέψης πολλών επιφανών κληρικών και θεολόγων, οι οποίοι ενώ γνωρίζουν που βρίσκεται η Ορθόδοξη Ομολογία και η Αποστολική Διαδοχή προσποιούνται ότι δεν το βλέπουν…(;) Άνθρωποι με αξιόλογη έως και σημαντική –γενικότερη- δράση στο χώρο της Ορθοδοξίας, που θα έπρεπε να ήταν μπροστάρηδες στον υπέρ Πίστεως αγώνα, αποδεικνύονται «γίγαντες με πήλινα πόδια», αφού από το οικοδόμημα της δραστηριότητάς τους απουσιάζει η βάση, ο θεμέλιος λίθος, που δεν είναι άλλος από την Ορθή Πίστη.
Δεν το βλέπουν αυτό άραγε ή δεν το γνωρίζουν; Ούτε το ένα μπορεί να συμβαίνει, ούτε το άλλο. Διότι, πολύ απλά, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι από τέτοιους αστέρες (κατά τα άλλα) είναι δυνατόν να έχει …ξεφύγει το πιο ουσιώδες θέμα της θρησκείας μας. Συνεπώς, τα ερωτήματα είναι πάντα καίρια και παραμένουν αναπάντητα: Πως αποδέχθηκαν και εξακολουθούν να αποδέχονται τον νεοημερολογιτισμό, αλλά και τον παλαιοημερολογίτικο Οικουμενισμό;
Δεν βλέπουν ότι μέσω αυτών στηρίζουν, εμμέσως, τον μεγάλο Οικουμενισμό, ο οποίος στις μέρες μας έχει ήδη εκπληρώσει τον σκοπό του, διαλύοντας σχεδόν τα πάντα στο πέρασμά του και βρίσκεται σε απόσταση «βολής» από την επίσημη ανακήρυξή του;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι τα σοφά λόγια που βγαίνουν κάθε τόσο από το στόμα τους στα ΜΜΕ αποδεικνύονται εν τέλει «όπλα ανίσχυρα» και «φλυαρίες», αφού δεν μπορούν να προστατέψουν ούτε την Ορθοδοξία, ούτε την Ελλάδα, αναχαιτίζοντας τις επιθέσεις των πολεμίων της Πίστης μας; Δεν βλέπουν ότι οι τελευταίοι ρίχνουν το ένα κάστρο μας μετά το άλλο, ακριβώς επειδή εμείς είμαστε διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και όχι συγκροτημένοι σε «μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία»;
Όλα τα γνωρίζουν οι φωστήρες της εποχής μας και μάλιστα καλά. Δεν κάνουν τίποτα όμως για να αλλάξουν την κατάσταση. Και ως εκ τούτου φέρουν ακέραιη την ευθύνη για τα θεμελιώδη ζητήματα της Εκκλησίας που τα αφήνουν να «σαπίζουν», ενώ εκείνοι περί άλλων τυρβάζουν. Γιατί; Μήπως για να μη «χαλάσουν τις καρδιές τους» με τους με το καλο-βολεμένο πολιτικό, κοσμικό και εκκλησιαστικό κατεστημένο; Ή μήπως γιατί η κρυφή τους υπερηφάνεια (σ.σ. κατά τους αγίους Πατέρες) έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρούν άκρως υποτιμητικό και περιφρονητικό το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Ομολογία και η Αποστολική Διαδοχή διαφυλάσσεται από μια χούφτα ανθρώπων;
Αν συμβαίνει αυτό θα μας επιτρέψουν, οι λαλίστατοι, πολυμαθείς και γλωσσομαθείς διδάσκαλοι της εποχής μας να τους υπενθυμίσουμε ότι αυτός ήταν ο λόγος που οι Ιουδαίοι (λόγιοι και μη) έστειλαν τον Ιησού Χριστό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν και συνεπώς να αποδεχθούν ότι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας που περίμεναν, θα ήταν τόσο απλός και ταπεινός μην έχων «που την κεφαλή κλίναι», επί της γης. Και αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει μάθημα σε όλους εμάς που τον πιστεύουμε. Εδώ και 2.000 χρόνια. Αλλά δυστυχώς…

Το ποθούμενο…

Αυτό είναι το ποθούμενο: Η επιστροφή όλων στη Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκεί που σώζεται η Αλήθεια, η καθαρά Ομολογία και η ανόθευτος Αποστολική Διαδοχή. Τις προφητείες για τις «δύο Πασχαλιές» και το «ποθούμενο» τις κρατάμε ως κόριν οφθαλμού, όπως και όλες τις προφητείες, αλλά κάνουν μεγάλο λάθος όσοι επιχειρούν να τις …περάσουν στον κόσμο ως τελεσίδικα γεγονότα. Διότι οι προφητείες γράφτηκαν για να μας αποκαλύψουν τα μελλούμενα, ώστε να βρισκόμαστε διαρκώς σε πνευματική εγρήγορση, έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο και όχι για να τις ερμηνεύουμε και κυρίως να τις παρουσιάζουμε ορμώμενοι από ενθουσιασμούς και άλλα συναισθήματα ή – ακόμη χειρότερα- να «κάνουμε παιχνίδια» με αυτές (ο νοών νοείτω)…
Μπορεί μέσα στη χρονιά που διανύουμε να ακολουθήσουν, πράγματι, γεγονότα στα οποία αναφέρονται οι προφητείες και δη η συγκεκριμένη. Για φανταστείτε όμως, με τον θόρυβο που δημιουργείται, τι έχει να γίνει αν φύγει το 2007 και δεν έρθει το «ποθούμενο»; Και για να πάμε ακόμα παραπέρα, αν έρθει το 2013 και δεν εμφανιστεί ο ίδιος Αντίχριστος (!) όπως ισχυρίζονται ορισμένοι; Πόσοι άνθρωποι μπορεί να χάσουν την πίστη τους, εξαιτίας της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι τέτοια ζητήματα και ιδιαιτέρως μερίδα ρασοφόρων…