Τόν μῆνα Σεπτέμβριον συνεπληρώνονται 59 ἔτη ἀπό τάς ἱστορικάς χειροτονίας τοῦ 1948, αἱ ὁποῖαι, καθ’ ἡμᾶς, εἶναι τό κορυφαῖον ἐκκλησιαστικόν γεγονός, τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, διότι δι’ αὐτῶν, ἄν καί ἐτελέσθησαν ὑφ’ ἑνός ἤτοι ὑπό τοῦ μόνου ἐναπομείναντος τότ γνησίου ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως ἀοιδίμου Βρεσθένης Ματθαίου, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ἄν καί ἐπολεμήθησαν ὑπό πολλῶν, ὅμως διότι ἦτο ὁ μόνος Ὀρθόδοξος καί Ὁμολογητής Ἱεράρχης, δι’ αὐτῶν καί τῶν ἐξ’ αὐτῶν προελθουσῶν ὀρθοδόξων χειροτονιῶν, ἐκ τῶν ὁποίων, χάριτι Θεοῦ, ἕλκουν τήν Ἀποστολικήν των Διαδοχήν οἱ ἀπό τότε καί μέχρι σήμερον Ἐπίσκοποι τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διεφυλάχθη ἀκαινοτόμητος, γνησία καί ἀνόθευτος ἡ Ἀποστολική Διαδοχή καί Ὁμολογία, καί ἔτσι συνεχίζεται ἀπροσκόπτως τό λυτρωτικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὁποίας «πῦλαι Ἅδου» ἤτοι οἱ αἱρετικοί καί οἱ ἀντίχριστοι ὅλων τῶν αἰώνων, ύδέποτε κατίσχυσαν, οὔτε θά κατισχύσουν.
Τό 2005 ἐπί τῆ τότε 57η ἐπετείω τῶν Ἐπισκοπικῶν ἒκείνων χειροτονιῶν, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἶχεν ἐκδώσει Ἐγκύκλιον, εἰς τήν ὁποίαν ὑπεγράμμιζε τήν ἱστορικήν καί ὁμολογιακή ν σημασίαν τῶν ἐν λόγω ἐκκλησιαστικῶν πράξεων, καί ἐτόνιζεν, ὅτι, ἐνῶ ὅλα τά σκοτεινά κέντρα τοῦ ἀντιχρίστου οἰκουμενισμοῦ, ἐπερίμεναν νά ἀποθάνει ὁ Ἱεράρχης Ματθαῖος, καί νά διαλύσουν τήν Ἐκκλησίαν, ἐπιβάλλοντες τόν οἰκουμενισμόν τους, οὗτος διά τῆς χειροτονίας τῶν τεσσάρων τότε Ἀρχιερέων, ἐξήγαγε, διά τῆς χάριτος βέβαια τοῦ Θεοῦ, τήν Ἐκκλησίαν ἀπό τόν δριμύν χειμῶνα, συνέτριψε τά σχέδια τῶν πολεμίων Της, καί τούς ἀπαγοήτευσε, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐγείρουν τούς νερώνειους ἐκείνους διωγμούς τοῦ 1950, διότι ἦσαν τά λίκνα καί τά προπύργια τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας καί ὅταν αἱ ἄλλαι Μοναί ἐπρόδιδον, εἰς αὐτάς τάς Μονάς ἐδίδετο διά τῶν εὐλογημένων ἐκείνων χειροτονιῶν ἡ μεγάλη Ὁμολογία καί τό μεγάλο κτύπημα κατά τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ.
Τιμῶντες καί ἐφέτος (Σεπτέμβριος 2007) τό ἱστορικόν τοῦτο ἐκκλησιαστικόν γεγονός, καί μελετῶντες τήν ἐκκλησιολογικήν ὁμολογιακήν σημασίαν τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, ἀλλά καί βιώνοντες τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ, λαμβάνομεν δυνάμεις καί ἐλπίζομεν εἰς τόν Θεόν, ὅτι καί σήμερον, ὅπως καί τότε, δέν θά ἀφήσει τήν Ἐκκλησίαν Του χειμαζομένην ἐπί πολύ, ἀλλά θά μᾶς ὁδηγήση  εἰς ἀναψυχήν...
 

(Α.Π. 398/᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 13/26.8.05 (π.ἡ.)

Σεβασμιώτατοι, Πανοσιολογιώτατοι καί Αἰδεσιμώτατοι Πατέρες καί ᾿Αδελφοί, πιστά τέκνα τῆς ῾Αγιωτάτης Μητρός μας ᾿Εκκλησίας, ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, διότι ἐν τοῖς ἐσχάτοις τούτοις καιροῖς ὁ ἀντίδικος διάβολος ἤδη πλανᾶ ἀκόμη καί τούς ἐκλεκτούς!
Διά τάς πολλάς καί  βαρείας ἁμαρτίας μας ἀπομακρύνεται ἀφ᾿ ἡμῶν ἡ φωτιστική Χάρις τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἐπέρχεται σκοτισμός καί τότε εὔκολα ὁ πονηρός παγιδεύει πρῶτα τούς ᾿Επισκόπους, μέ τάς παγίδας τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἰς τήν πραγματικότητα εἶναι ΕΙΣ ὡς πρός τήν κηρυσσομένην ᾿Εκκλησιολογικήν των αἵρεσιν.
Κατ᾿ αὐτήν, ὁ μέν ἀντίχριστος Νεοημερολογιτικός Οἱκουμενισμός, ἀπό τό 1920, 1923 καί 1924, ἀρνεῖται τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἤτοι, τήν Πίστιν καί ῾Ομολογίαν εἰς τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν ᾿Εκκλησίαν, ἀναγνωρίζει δέ τάς διαφόρους αἱρέσεις καί σχίσματα, ὡς μέρη, κομμάτια τά ὁποῖα ἀποκοπέντα ἐκ τοῦ ἑνὀς καί ἀδιαιρέτου σώματος (= ᾿Εκκλησίας) τοῦ Χριστοῦ, συνεχίζουν δῆθεν νά μετέχουν τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Εκκλησίας. Τά σχίσματα ὅμως οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν πρός τό ΕΝ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΝ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καί τήν κεφαλήν Αὐτῆς τόν ΧΡΙΣΤΟΝ, εἶναι δέ συναγωγαί τοῦ ἀντιχρίστου διαβόλου.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς κηρύσσει καί ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός! Καί αὐτός δέχεται, ὅτι τόσον ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὅσον καί ὁ Φλωρινισμός μέ ὅλας τάς παρατάξεις, ὅπως ἀκριβῶς καί τό ἀπό τό 1995 σχῖσμα τῶν πέντε, ἀλλά καί αὐτό τό τελευταῖον, τό ὑπό τόν "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον, εἶναι μέρη καί τμήματα τῆς ΜΙΑΣ ᾿Εκκλησίας καί πρέπει νά ἑνωθοῦν, διότι, ὅπως προπαγανδίζουν ἔχουν δῆθεν κοινήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ὡς προερχομένην ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ μέσω τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς!
Ταῦτα δέ διότι οἱ μέν Φλωρινικοί ᾿Επίσκοποι προέρχονται ἐκ τῆς ἐν ἔτει 1960 χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παπᾶ, ὑπό τοῦ ᾿Επισκόπου τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, τοῦ Σικάγου Σεραφείμ, οἱ δέ "Ματθαιϊκοί" διά τῆς ἀπό 17ης καί 18ης Σεπτεμβρίου περιβοήτου "χειροθεσίας" ἐπί τῶν ᾿Επισκόπων μας Καλλίστου καί ᾿Επιφανίου, οἱ ὁποῖοι, κατ᾿ αὐτούς, μέχρι τότε ἦσαν "σχισματικοί καί ἀνίεροι"!
Τήν ἱἱεροσυλίαν ταύτην περί "χειροθεσίας" ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΔΕΧΘΗ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ὁ ῾Ιερός Κλῆρος καί ὁ πιστός λαός, ἡ ἰδία δέ ῾Ιερά Σύνοδος, ἐν ἔτει 1977 καθήρεσε τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, διότι ἐγκλωβισθείς ὑπό τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὑπανεχώρησεν ἐκ τῆς ἀρχικῆς του ῾Ομολογίας, καθ᾿ ἤν εἰς τήν ᾿Αμερικήν δέν ἐδέχθη καμμίαν ἀπολύτως "χειροθεσίαν", ἀλλά κατόπιν τῆς ἐπελθούσης ἑνώσεως μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, διά τῆς ὑπ᾿ ἐκείνης ἀποδοχῆς τῆς ᾿Εκκλησιολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐδέχθη ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, καί τοῦτο πάλιν κατ᾿ ἀκροτάτην Οἰκονομίαν καί πρός χάριν τῆς ἐπιστροφῆς καί ἐνότητος τῶν Σχισματικῶν Φλωρινικῶν εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν.
 ῾Υπαναχωρήσας ὅμως ἐκήρυξεν ὅτι προήρχετο ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον χωρίς λόγον προεκάλεσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί ὅτι εἶχεν ἄκυρον τήν ᾿Αρχιερωσύνην, διότι αὕτη προήρχετο "ὑφ᾿ ἑνός", διό τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 εἰς τήν ᾿Αμερικήν ἐδέχθη χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικοῦ καί ἀνιέρου(!), καί οὕτω ἀπεκατεστάθη ὡς Κανονικός καί ἔγκυρος ᾿Αρχιερεύς ἀπό τό 1971! Δι᾿ αὐτούς ἀκριβῶς τούς λόγους Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως ὁ ἐν λόγῳ "᾿Αρχιερεύς", καθηρέθη καί ἐτέθη καί τυπικῶς ἐκτός ᾿Εκκλησίας.
῎Ετσι Πατέρες καί ᾿Αδελφοί, ὁ Παλαιοημερολογτικός Οἰκουμενισμός ἤρχισε νά κατακτᾶ ἔδαφος, δεδομένου ὅτι καί ὁ διάβολος ἔχει ἐξουσίαν, ἔστω περιωρισμένην, καί ρίπτει καί συντρίβει, ἕνεκα σοβαρῶν ἀσυγγνώστων ἁμαρτιῶν, καί ᾿Αρχιερεῖς καί ῾Ιερεῖς καί Μοναχούς καί θεολόγους καί ἁπλοῦς χριστιανούς. ῎Εκτοτε ἐπί τριάντα περίπου ἔτη, ὁ ἴδιος διάβολος, ὁ ὁποῖος ἔρριψεν τόν Κάλλιστον, ἔρριψε, καί κατά τό 1995, πέντε ἐξ᾿ ἐκείνων τῶν ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι, διά τούς ὡς ἄνω λόγους, τό 1977 καθήρεσαν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον!
῾Ομοίως μετά τό 1995, ὑπό τῶν "Πειραιῶς" Νικολάου, "Κιτίου" ᾿Επιφανίου, "᾿Αρχιεπισκόπου" ᾿Ανδρέου, "᾿Αργολίδος" Παχωμίου, "Περιστερίου" Γαλακτίωνος, "Διαυλείας" ᾿Ανδρέου καί "Φιλίππων" Χρυσοστόμου ἐπεχειρήθη ἡ ὁλοκληρωτική προδοσία, κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς! Οἱ ἀνωτέρω ᾿Αρχιερεῖς μέ πρωτοφανῆ δολιότητα καί ὑποκρισίαν, μέ σκευωρίας καί διώξεις, μέ ἀντικανονικάς πράξεις, καί μέ τήν κατάργσηιν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ καί ΓΡΑΜΜΑΣΙΝ, ἠρνήθησαν καί ἀρνοῦνται, ἐπολέμησαν καί πολεμοῦν τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν, καί τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν, κηρύσσοντες "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" ὅσα καί ὁ ὑπ᾿ αὐτῶν καθαιρεθείς τό 1997 Κάλλιστος. ῾Υπαναχωρήσαντες καί αὐτοί, ὅπως ἐκεῖνος, ἐκ τῆς καλῆς ῾Ομολογίας των, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΕΜΜΕΣΩΣ τήν κατά τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948, ὑφ᾿ ἑνός πλήρη καί τελείαν χειροτονίαν, ἐνῶ τοῦτο σημαίνει καί ἄρνησιν τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, καί τέλος εἶναι ὡς νά ἐμπτύουν κατά πρόσωπον τόν ῾Ομολογητήν ῾Ιεράρχην Ματθαῖον!
Παρά ταῦτα ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ἰσχυριζόμενοι ὅτι συκοφατοῦνται, δότι δῆθεν "ποτέ δέν ἠρνήθησαν τήν ῾Ομολογίαν". Ταῦτα ἰσχυρίζονται, ἐνῶ συγχρόνως δέχονται ὅτι αὐτή ἀκριβῶς ἡ πλήρης καί τελεία χειροτονία των ἐπέρασε καί ἀπό τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971! Αὐτήν, λοιπόν, τήν χειροτονίαν τήν ὁποίαν ἔχουν ἀπό τόν ῞Αγιον Πατέρα, ΑΥΤΗΝ ΗΡΝΗΘΗΣΑΝ ὅσοι, καθ᾿ οἱονδήποτε σατανικόν τρόπον, δέχονται τήν χειροθεσίαν. Διά τοῦτο εἶναι προδόται καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί διά τούς λόγους αὐτούς ΑΠΕΚΗΡΥΧΘΗΣΑΝ.
Ταῦτα, ἀγαπητοί Πατέρες καί ᾿Αδελφοί, μέ ἀφορμήν τήν 57ην ἐπέτειον ἀπό τῆς πρώτης, κατά τήν 1ην Σεπτεμβρίου 1948, ᾿Επισκοπικῆς χειροτονίας ὑπό τοῦ ἀοιδίμου ῾Ομολογητοῦ καί Στυλοβάτου τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί ἀμέσως τῶν ἐπακολουθησασῶν ἑτέρων τριῶν, τήν 13ην Σεπτεμβρίου, τήν 16ην τοῦ ἰδίου μηνός καί τήν 20ήν ᾿Οκτωβρίου. Δυστυχῶς, ἡ 57η ᾿Επέτειος αὐτοῦ τοῦ μεγάλου γεγονότος, εὑρίσκει τούς περισσοτέρους ᾿Αρχιερεῖς νά ἔχουν συντριβεῖ ὑπό τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί νά ἔχουν ἀρνηθεῖ τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν, τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν καί τόν ῾Ομολογητήν ῾Ιεράρχην ῞Αγιον Ματθαῖον.
Αὐτός εἶναι ὁ λόγος καί ἡ αἰτία ΠΙΣΤΕΩΣ, ἡ ὁποία προεκάλεσεν ὅλα τά ἀπ᾿ ἀρχῆς σχίσματα, ἤτοι τοῦ 1937, 1995 καί 2005. ᾿Οπίσω ὅλων αὐτῶν ὑπάρχει ὁ ἀπό τοῦ Φθινοπώρου τοῦ 1935 καλλιεργηθείς Φλωρινικός Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός καί πίσω ἀπ᾿ αὐτόν ὁ Νεοημερολογιτικός καί Παπικός - Προτεσταντικός, καί πάνω ἀπ᾿ ὅλους ὁ ἀντίχριστος Σιωνισμός.
Δέν θά συνεχίσω περισσότερον αὐτήν τήν ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ - ΜΗΝΥΜΑ, διότι εἰς τήν συνέχεια θά μᾶς ὁμιλήση ὁ ῞Αγιος Πατήρ καί ῾Ομολογητής ῾Ιεράρχης Ματθαῖος, μετά τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου, οἱ ὁποῖοι ἀπό κοινοῦ τήν 2αν Αὐγούστου 1948 συνῆλθον ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, καί συνέταξαν τήν 1ην ἱστορικήν ΠΡΑΞΙΝ των. Μέ αὐτήν, διά τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, συνετρίβη τότε ὁ νεοημερολογιτικός καί παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος μέ λύσσα εἶχε πέσει κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐνῶ μέ πολύ μεγαλυτέραν, πίπτει καί σήμερον, διό ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ.
῎Ας ἀναγνώσωμεν παρακαλῶ μέ πολλήν προσοχήν τήν ἱστορικήν αὐτήν Πρᾶξιν καί ἄς ἀκούσωμεν καθαράν τήν φωνήν τοῦ ῾Αγίου Πατρός καί ἐκείνου τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου:
'Εν τῇ ῾Ιερᾷ καί Σεβασμίᾳ Θεομητορικῇ Μονῇ τῆς Υ.Θ. Πευκοβουνοϊατρίσσης Κερατέας ᾿Αττικῆς, σήμερον τήν 26ην (εἰκοστήν ἕκτην) Αὐγούστου, τοῦ Σωτηρίου ἀπό Χριστοῦ ἔτους χίλια ἐννεακόσια τεσσαράκοντα ὀκτώ (1948), ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος Τετάρτην καί ὥραν 10ην π.μ., συνελθόντες οἱ κάτωθι ᾿Αρχιερεῖς, ῾Ιερεῖς, ῾Ιερομόναχοι καί ῾Ηγούμενοι Μοναστηρίων:
1) Σεβασμιώτατος ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης κ. Ματθαῖος, 2) Πρωτοσύγκελλος Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, 3) ᾿Αρχιμανδρίτης Γεδεών Πάσιος, Προηγούμενος, 4) ᾿Αρχ/της Γεράσιμος Πουλουπάτης, ῾Ηγούμενος ῾Ιερᾶς Μονῆς Εὐαγγελιστρίας Καλαμῶν (Σκήτη Παναγουλάκη), 5) ᾿Αρχ/της Θεόδουλος ᾿Αναγνωστόπουλος, ῾Ηγούμενος ῾Ιερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου, Κορώνης Μεσσηνίας, 6) ᾿Αρχ/της Κων/νος ᾿Αλεξανδρόπουλος, ᾿Εφημέριος Ν. ᾿Ελβετίας, 7) ᾿Αρχ/της Παΐσος Παπαγεωργίου, ᾿Εφημέριος Περιστερίου, 8) ᾿Αρχ/της Γερμανός Πεταλᾶς, ᾿Εφημ. Μαρκοπούλου ᾿Αττικῆς, 9)᾿Αρχ/της Κάλλιστος Μακρῆς, ἀδελφός τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ῾Αγίων Ταξιαρχῶν᾿Αθηκίων Κορινθίας, 10) ῾Ιερεύς Σπυρίδων Χαδιάρης, ᾿Εφημ. Ι.Ν. ῾Αγίου Κων/νου καί ῾Ελένης ᾿Αγναντεροῦ Καρδίτσης, 11) ῾Ιερεύς Εὐστάθιος Μάραντος, ᾿Εφημέριος Χαλκίδος, 12) ῾Ιερομόναχος Λουκᾶς Καραΐσκος, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κρονίζης Κουβαρᾶ  Αττικῆς, 13) ᾿Αθανάσιος ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, 14) Δαμιανός ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, 15) Βασίλειος ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, 16) Προκόπιος ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, 17) Γεώργιος ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς, 18) ᾿Ιωάσαφ ῾Ιερομόναχος τῆς αὐτῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς καί 19) Μωϋσῆς, Μοναχός, ῾Ηγούμενος τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ῾Αγίων Ταξιαρχῶν, ᾿Αθηκίων Κορινθίας.
Καί συζητήσαντες, τόσον τήν κατάστασιν τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος διά χειροτονίας νέων ᾿Επισκόπων, ὅσον καί τήν ὁσημέραι αὐξανομένην ἀνυπολόγιστον ζημίαν τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ᾿Αγῶνος διά τῆς χλιαρᾶς στάσεως τῶν ἑτεροφρονούντων πρός ἡμᾶς ᾿Αρχιερέων πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί λοιπῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, οἵτινες οὐδόλως ἐπιθυμοῦσι τήν ἕνωσιν μεθ᾿ ἡμῶν καί τήν προαγωγήν οῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ᾿Αγῶνος διά χειροτονίας νέων ᾿Επισκόπων, διά τό ὁποῖον, ζήτημα, ὠχλήσαμεν αὐτούς δι᾿ ᾿Εγκυκλίων καί λοιπῶν πνευματικῶν μέσων, ὡς εἶναι γνωσταί εἰς πάντας τούς Γ.Ο.Χ. τῆς ῾Ελλάδος.
᾿Απεφασίσαμεν ὁμοφώνως τά ἑξῆς:
῞Οπως ὁ Σεβασμιώτατος ᾿Επίσκοπος ἡμῶν Βρεσθένης κ.κ. Ματθαῖος προβῆ εἰς χειροτονίαν νέων ᾿Επισκόπων, ἐφ᾿ ὅσον οἱ ἄλλοι ψευδεπίσκοποι τῶν Γ.Ο.Χ. δέν ἐννοοῦσι, οὔτε νά ὁμολογήσωσι τήν ᾿Ορθοδοξίαν, οὔτε νά ἐνωθῶσι μεθ᾿ ἡμῶν, ἀλλά καί οὔτε νά χειροτονήσωσι δέχονται. Παρέχομεν δέ εἰς αὐτόν τήν πληρεξουσιότητα νά προβῇ μόνος του καί εἰς τήν ἐκλογήν τῶν προσώπων καί τήν ἄμεσον χειροτονίαν αὐτῶν, συμφώνως τοῖς θείοις καί ἱεροῖς Κανόσιν καί γνωματεύσεσιν τῶν εἰδικῶν Κανονολόγων, ὡς καί τῆς πράξεως τῆς ὅλης ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐδέχθη ἐν καιρῷ ἀνάγκης, (ὡς καί σήμερον συμβαίνει) τήν τοιαύτην οἰκονομίαν, καθώς ἠκούσαμεν πρό ὀλίγου ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλον ἡμῶν, πρωθιερέα Εὐγένιον Τόμπρον, ἀναπτύξαντα σχετικῶς τό κῦρος τῆς χειροτονίας ἐνός ᾿Επισκόπου ὑφ᾿ ἑνός κατά τό δίκαιον τῆς ὀρθοδόξου ἠμῶν ᾿Εκκλησίας.
῎Αλλως ἡ χειροτονία, ἡ κατ᾿ οἰκονομίαν, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, θά πραγματοποιηθῆ ὡς πρός τόν πρῶτον χειροτονούμενον ᾿Επίσκοπον, καθ᾿ ὅτι αἱ ὑπόλοιποι τοιαῦται θά τελεσθῶσιν καί τύποις κανονικῶς ὑπό δύο ᾿Επισκόπων, τριῶν καί οὕτω καθ᾿ ἑξῆς. Ταῦτα ἀπεφασίσαμεν διασκεφθέντες ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι, καί κατ᾿ ἔμπνευσιν καί ἐπιφοίτησιν αὐτοῦ, διά τήν πρόοδον τοῦ ῾Ιεροῦ ἠμων ᾿Αγῶνος, ὅστις, ὡς βλέπομεν κινδυνεύει ν᾿ ἀπορφανισθῇ ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων.
Οἱ ἀποτελοῦντες τήν ῾Ιεράν Σύναξιν τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος.
῞Επονται αἱ ὑπογραφαί (Κ.Γ.Ο., Τόμος 1985, σελ. 316 καί 317)
Κατόπιν τῆς ὡς ἄνω 1ης Πράξεως, δι᾿ ἑπομένης, ὑπ᾿ ἀριθμ. 2 τῆς 28ης Αὐγούστου, ἐξελέγη εἰς ᾿Επίσκοπον Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου ὁ Προηγούμενος - ᾿Αρχιμανδρίτης Γεδεών, μετωνομασθείς εἰς Σπυρίδωνα.
᾿Ιδού ἡ σχετική ἀπόφασις:
᾿Εν τῇ ῾Ιερᾷ καί Σεβασμίᾳ Θεομητορικῇ Μονῇ τῆς ῾Υ. Θ. Πευκοβουνοϊατρίσσης Κερατέας ᾿Αττικῆς, σήμερον τήν 28ην (εἰκοστήν ὀγδόην) Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1948, ἡμέραν Παρασκευήν καί ὥραν 5ην μ.μ. ἡ προσωρινή ῾Ιερά Σύνοδοςτῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς ῾Ελλάδος ἀποτελουμένη ἐκ τοῦ Προέδρου Αὐτῆς Σεβασμιωτάτου ᾿Επισκόπου Βρεσθένης κ.κ. Ματθαίου καί τῶν μελῶν: 1) Πρωτοσυγκέλλου κ. Εὐγενίου Τόμπρου Πρωθιρέως, 2) ᾿Αρχ/του Γεδεών, 3) ῾Ιερομονάχου ᾿Αθανασίου, 4) ῾Ιερομονάχου Καλλίστου, ἀδελφοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς 'Αθηκίων Κορινθίας, ῾Αγίων Ταξιαρχῶν.
Συνελθόντες εἰς συνεδρίασιν διά τήν ἐκλογήν ᾿Επισκόπου Τριμυθοῦντος Κύπρου, λόγῳ τῆς ἐπιτακτικῆς ἀνάγκης πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς μεγαλονήσου Κύπρου, συμφώνως τῆς πληρεξουσιότητος τοῦ ᾿Ορθοδόξου Κλήρου τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, τοῦ συνελθόντος τήν 26ην Αὐγούστου καί ἐν τῇ αὐτῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ, ἀποφασίζομεν ὁμοφώνως τά ἑξῆς:
῞Οπως ᾿Επίσκοπος Τριμυθοῦντος Κύπρου ἐκλεγῇ ὁ Πανοσιολογιώτατος Προγούμενος καί ᾿Αρχιμανδρίτης κ. Γεδεών Πάσιος, ἀνήρ εὐσεβής καί περί τά θεῖα ζηλωτής. Δ᾿ ὅ καί ψηφίζομεν αὐτόν ὁμοφώνως εἰς ᾿Επίσκοπον Τριμυθοῦντος Κύπρου. ᾿Εντελλόμεθα δέ ὅπως ἠ χειροτονία αὐτοῦ τελεσθῇ τήν 1ην τοῦ ἐρχομένου μηνός Σεπτεμβρίου παρά τοῦ Σεβασμιωτάτου ᾿Επισκόπου καί Προέδρου ἡμῶν κ.κ. Ματθαίου καί (σ.σ. παρισταμένων) τουλάχιστον δώδεκα (12) ῾Ιερέων καί ῾Ιερομονάχων.
(Κ.Γ.Ο., Τόμος 1985, σελ. 318).
Μέ ὁμοίαν ἄλλην Πρᾶξιν, τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 3 τῆς 10ης Σεπτεμβρίου 1948 ἐψηφίσθη ᾿Επίσκοπος Πατρῶν ὁ ῾Ιερομόναχος ᾿Αθανάσιος, μετωνομασθείς εἰς ᾿Ανδρέαν. Μέ ἑτέραν Πρᾶξιν, τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 4 τῆς 14ης Σεπτεμβρίου 1948, ἐψηφίσθη ᾿Επίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ ῾Ιερομόναχος Δαμιανός μετωνομασθείς εἰς Δημήτριον, καί μέ τήν 5ην Πρᾶξιν τῆς 20.10.1948, ἐψηφίσθη εἰς ᾿Επίσκοπον Κορινθίας ὁ ῾Ιερομόναχος Κάλλιστος Μακρῆς.
Πατέρες καί ᾿Αδελφοί, ταῦτα ὑπεμνήσαμεν ἐπί τῇ 57η ἱστορικῇ καί ῾Αγίᾳ διά τήν ᾿Εκκλησίαν ᾿Επετείῳ, διότι κατά τάς τελευταίας δεκαετίας καί ἰδιαιτέρως κατά τήν παροῦσαν, ἠγέρθησαν ὅλοι οἱ δαίμονες τοῦ ῞Αδου ἵνα κατισχύσουσιν τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων, Πρεσβυτέρων, Μοναχῶν καί ὄλων τῶν πιστῶν μελῶν τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας καί νά μᾶς ρίψουν ὅλους εἰς τήν βρωμεράν καί καιομένην λίμνην τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διό αὖθις τε ἀναφωνῶμεν. ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ! ᾿Ηγέρθησαν καί ζητοῦν νά καταργήσουν αὐτάς τάς ῾Ιστορικάς ᾿Εκκλησιαστικάς Πράξεις ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.
Μέ τήν 57ην ταύτην ἐπέτειον, τῶν μεγάλων ἱστορικῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν γεγονότων τοῦ 1948, ὁ ἀοίδιμος ῾Ιεράρχης ΜΑΤΘΑΙΟΣ μᾶς καλεῖ νά φανῶμεν πιστοί καί γνήσιοι υἱοί τῆς ἐπί γῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Του, συνεχίζοντες μέ πλήρη συνέπειαν τήν λυτρωτικήν πορείαν Αὐτῆς, ἡ ὁποία χειμάζεται ὑπό τῶν ἰδίων τῶν ᾿Επισκόπων Της. Ζητεῖ ἀπό ὅλους πίστιν καί ἀγῶνα ΜΕΧΡΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ, ὑπέρ τῆς γνησίας καί ἀνοθεύτου ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, δεδομένου ὅτι πλέον οἱ ὑπ᾿ ἐκείνου χειροτονηθέντες ἤ ἔχοντες τήν διαδοχήν διά τῶν ὑπ᾿ ἐκείνου χειροτονηθέντων, δυστυχῶς, ἐν πολλοῖς ἀποδεικνύονται ἐπιλήσμονες καί προδίδουν τήν Παρακαταθήκην τῆς Πίστεως, ἤτοι τήν ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί τήν γνησίαν καί ἀνόθευτον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν μᾶς διαφεύγει ὅτι ἔχομεν πλήρη καί τελείαν  ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί 1995.
῾Ο ῾Ομολογητής ῞Αγιος Πατήρ ἡμῶν  Ματθαῖος ζητεῖ νά φανῶμεν ἄξιοι ᾿Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι καί πιστά μέλη τῆς ῾Αγίας Μητρός ᾿Εκκλησίας, ἀκολούθως πιστῶς τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος ἠκολούθει τοῖς ἴχνεσιν τῶν Πατέρων καί τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων. Διό, ἐλάχιστος ἡμεῖς ἐν ᾿Επισκόποις, καλοῦμεν καί παρακαλοῦμεν, ᾿Επισκόπους καί Πρεσβυτέρους, νά ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι τῆς χειμαζομένης ᾿Εκκλησίας. Αὕτη ἕν καί μόνον ζητεῖ ἀπό ὅλους τήν ΚΑΘΑΡΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν διασφάλισιν ΑΝΟΘΕΥΤΟΥ τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ἅτινα τρομάζουν καί συντρίβουν τό καταχθόνιον τέρας, τόν δράκοντα τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
᾿Εν κατακλεῖδι ἔχοντες συνείδησιν τῆς σμικρότητος καί τῶν ἀδυναμιῶν μας ὅμως, δι᾿ εὐχῶν ὅλων τῶν ῾Αγίων ῾Ομολογητῶν Πατέρων καί τοῦ ῾Ομολογητοῦ ῾Ιεράρχου Ματθαίου, ὑποσχόμεθα Χάριτι Χριστοῦ, καί δεσμευόμεθα ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας, ἄν, ὅπως διαφαίνεται, τό ἀπαιτήσουν οἱ καιροί, νά μιμηθῶμεν ἐν πᾶσι τόν ἀοίδιμον ῾Ιεράρχην Ματθαῖον, προκειμένου νά φυλάξωμεν τήν Παρακαταθήκην τῆς Πίστεως μέχρι τήν Δευτέραν Παρουσίαν, κατά τήν ὁποίαν θά παραδώσωμεν αύτήν εἰς τόν Δεσπότην Χριστόν, ὅπως κατά τήν εἰς ᾿Επίσκοπον χειροτονίαν μας ὑπεσχέθημεν.
Ταῦτα ἐπί τῇ 57η ἁγίᾳ ἐπετείῳ τῆς κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1948 ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ.

Σημείωσις: ᾿Αγαπητέ ἀναγνῶστα, ἡ παροῦσα ᾿Εγκύκλιος - Μήνυμα ἐδημοσιεύθη εἰς τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ", τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν ῎Οργανον τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς ἐν ῾Ελλάδι Γνησίας ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας, εἰς τό τεῦχος τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου 2005, ἀριθμ. τεύχους 163, ὅπου δύνασαι νά εὕρης καί ἄλλα σχετικά κείμενα. Παρακαλεῖσαι, ἐάν ἐπιθυμῆς νά γνωρίσης τήν ᾿Αλήθεια ἐπί τῆς πορείας τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, νά ἐγγραφῆς συνδρομητής εἰς τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" (εἰς τήν Διεύθυνσιν, ἡ ὁποία ἀναγράφεται εἰς τήν προμετωπίδα τοῦ παρόντος φυλλαδίου) καί νά παρακολουθῆς τά σχετικά ἄρθρα, κείμενα καί δημοσιεύσεις, διά νά εἶσαι ἐνήμερος καί νά μή παρασύρεσαι ἀπό τούς ἐπιζητοῦντας νά πλανήσουν "εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς".  Εἶναι ἡ ἐποχή πού δυστυχῶς "λαλεῖται τό ψεῦδος ἀφόβως, ἡ ἀλήθεια συγκεκάλυπται" κατά τόν Μέγα Βασίλειο. Διά τοῦτο ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ.