ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

ΑΡΙΘΜ. 14

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

῾Ο Σεβ/τος κ. Νικόλαος καί οἱ περί αὐτόν ᾿Αρχιερεῖς, ῾Ιερεῖς καί "θεολόγοι", ἐν τῇ κακῇ σκοπιμότητι καί καθ᾿ ὑπόδειξιν ξένων Κεντρων, τῇ  συμπαραστάσει δέ καί συνεργασίᾳ τῶν Φλωρινικῶν, καί ἄλλων, ἐπιμένουν ὅτι ὁ θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης μέ τήν διατύπωσίν του "Δέν θά ὁμιλήσω διά τήν πρώτην ἄναρχον αἰωνίαν καί ἀόρατον ᾿Εκκλησίαν, διότι αὕτη εἶναι ἠ κοινωνία τῶν τριῶν προσώπων τοῦ ἑνός Θεοῦ...", φέρει, ἄκουσον ἄκουσον, εἰς ὁμοιότητα κτιστά καί ἄκτιστα, διό καί τόν "κατεδίκασαν", ὡς "καινοτόμον" καί "αἱρετικόν", καί διαδίδουν καί εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης καί κυρίως εἰς Ρωσίαν, ὅτι βάσει αὐτῆς τῆς διατυπώσεως θά "καταδικάσουν" καί τόν ᾿Επίσκοπον Κήρυκον, καί θά τόν "βγάλουν ἐκτός ᾿Εκκλησίας".
᾿Εν πρώτοις ὀφείλομεν νά σημειώσωμεν, ὅτι ὅταν ὁμιλοῦν περί "᾿Εκκλησίας", ἐννοοῦν τήν φατρίαν των ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῆς ὁποίας ἤδη ἀπό τό 2001 ἡμεῖς "περιετειχίσαμεν" ἐμαυτόν, καί εἰς τάς συνεδριάσεις τῆς ὁποίας ἀπό τήν 5.2.03 δέν συμμετέχομεν, καταγγείλαντες αὐτάς ὡς παρανόμους, ἀντικανονικάς καί φατριαστικάς.
᾿Επίσης ὀφείλομεν νά ὑπογραμμίσωμεν, ὅτι ἡ σημειωθεῖσα παρέκκλισις, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἁπλῆ παρέκκλισις, ἀλλά "ἀθεωτάτη μεταστοιχείωσις τῶν πάντων", εἶναι προδοσία, ἡ ὁποία δέν ἀφορᾶ μόνον θέματα Διοικητικῆς Τάξεως, ἀλλά πρωτίστως θέματα Πίστεως, ῾Ομολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, μέ τήν ἄρνησι τῶν ὁποίων, ἀλλά καί μέ τήν ἱερόσυλον παραίτησιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί τήν μοιχειακῷ τῷ τρόπῳ ἀναρρίχησιν τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου Πειραιῶς Νικολάου, ἔφεραν τήν σημερινήν κρίσιν.
῾Η σημερινή "νέα τάξις πραγμάτων" προωθήθη ἀπό τό 1998 ἀπό ξένα Κέντρα εἰς τά πλαίσια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  καί μέσα εἰς τά ἴδια πλαίσια τά ἴδια ξένα Κέντρα ἐφεῦρον καί τήν σκευωρίαν περί τῆς διατυπώσεως τοῦ θεολόγου ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη ὡς δῆθεν "ἀμαρτύρου" καί "καινοτομίας". ᾿Επ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος, ἡ ἀπ᾿ ἀρχῆς θέσις τοῦ ᾿Επισκόπου τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ἦτο σαφής, ὅτι δηλαδή τά συμπεράσματά των εἶναι αὐθαίρετα, καί βλάσφημα, ἀφ᾿ ἑνός διότι εἶναι προϊόντα σκευωριῶν καί οἰκουμενιστικῶν σκοπιμοτήτων, ἀφ᾿ ἑτέρου διότι ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΙΝ τοῦ θεολόγου ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΣ, ἤτοι βάσει τῆς κατά γράμμα καί κατά κυριολεξίαν ἑρμηνείας ρημάτων καί λέξεων ἀποδιδομένων εἰς τόν Θεόν. ᾿Εξ  αὐτῆς τῆς ἑρμηνείας σημειωτέον ὅτι πολλαί αἱρέσεις ἐκυοφορήθησαν ἀπ᾿ ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον.
῎Ετσι, τόν ὅρον "ἐκκλησία", ἤ καί ἀκόμη τόν ὅρον "κοινωνία", ἀποδιδομένους εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν, τούς ἑρμηνεύουν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ (κατά γράμμα), μέ συνέπειαν νά εἶναι ἀναγκασμένοι νά ἑρμηνεύουν κυριολεκτικῶς καί κατά γράμμα καί τόν λόγον τοῦ Κυρίου, "ἵνα ὦσιν ἕν καθώς καί ἡμεῖς ἕν ἐσμέν", καί τήν παρομοίαν διατύπωσιν τοῦ ῾Ιεροῦ Φωτίου, καθ᾿ ἥν: "ἡ τῆς Τριάδος ἑνότης ἐκκλησιάσασα τῷ ἐνιαίῳ τῆς γνώμης βουλήματι ...", ἀλλά καί τάς σχετικάς διατυπώσεις πολλῶν Πατέρων, μέ ἀποτέλεσμα νά περιπίπτουν εἰς σωρείαν κακοδοξιῶν.
᾿Εν τῇ μοχθηρίᾳ των δέν ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν μίαν βασικήν ἀρχήν εἰς τό θέμα τῆς ἑρμηνείας τῶν "ρημάτων" καί τῶν "λέξεων" πού ἀποδίδονται εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν, καθ᾿ ὅτι ὅταν ὁμιλῶμεν περί Θεοῦ, ὁμιλῶμεν μέ ἀνθρωπίνην γλῶσσαν, διότι ἄλλως δέν δυνάμεθα νά ὁμιλήσωμεν, ἐν ὅσῳ εἴμεθα εἰς τήν φθαρτότητα τοῦ κόσμου τούτου. Καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού τούς καθιστᾶ ὑποδίκους.
῾Ο Καθηγητής Ιωάννης Ρωμανίδης γράφει:
"...Δέν ὑπάρχει καμμία ὁμοιότης μεταξύ κτιστοῦ καί ἀκτίστου, ἐκεῖνο πού ὑπάρχει στήν κτίσι δέν σημαίνει ὅτι ὑπάρχει καί στόν Θεό. ᾿Εμεῖς μιλᾶμε γιά τόν Θεό μέ ἀνθρώπινη γλῶσσα καί μέ ἀνθρώπινα νοήματα. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι αὐτά ἐφαρμόζονται στόν Θεό κυριολεκτικά. Διότι ἁπλούστατα στήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως καταργοῦνται ὅλες οἱ προφητεῖες  καί ἑρμηνεῖες τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ὅλες οἱ γλῶσσες καί τά νοήματα, καθώς καί ὅλη ἡ ἀνθρώπινη γνῶσι πού ἀφορᾶ στόν Θεό. Διότι ὁ Θεός ὑπερβαίνει ὅλα τά ἀνθρώπινα. ῾Υπάρχει ἕνα ὡραῖο κομμάτι στόν ῞Αγιο Διονύσιο τόν ᾿Αρεοπαγίτη, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι στήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως ὁ ἄνθρωπος διακρίνει ὅτι ὁ Θεός οὔτε Μονάς εἶναι, οὔτε Τριάς, οὔτε ῾Ενάς εἶναι οὔτε Θεός εἶναι, οὔτε ᾿Αγάπη εἶναι κλπ. Διότι δέν ὑπάρχουν ὀνόματα ἤ νοήματα, πού νά μποροῦν νά ἀποδώσουν τό τί εἶναι ὁ Θεός. Δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά συλλάβη τόν Θεό. Αὐτό ἀποκλείεται. Τά νοήματα καί οἱ λέξεις χρησιμοποιοῦνται μόνον ὡς ὁδηγοί πρός τόν Θεό καί ὄχι γιά νά ἀποδώσουν ἤ νά ἐξηγήσουν κάτι ἀπό τόν Θεό".
᾿Επίσης γράφει:
"Στήν ὀρθόδοξη παράδοσι οὔτε ἡ ἀναλογία τῆς Πίστεως ὑπάρχει. Διότι μεταξύ τῆς διδασκαλίας τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καί τῆς ἀληθείας περί Θεοῦ δέν ὑπάρχει ἀναλογία πίστεως. Γιατί; Διότι μεταξύ Θεοῦ καί κτισμάτων δέν ὑπάρχει ἀπολύτως καμμία ὁμοιὀτης. Γι᾿ αὐτόν τόν λόγο τά νοήματα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς περί Θεοῦ εἶναι καταργήσιμα νοήματα. Καταργοῦνται στήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως. Πρίν εἶναι ἁπλῶς βοηθητικά., ἀπαραίτητα, σωστά καί ὀρθά ὡς καθοδηγητικά μόνον πρός τόν Θεόν. ῾Η ῾Αγία Γραφή εἶναι ὁδηγός πρός τόν Θεόν, ἀλλά δέν ἔχει ἡ περιγραφή τοῦ Θεοῦ στήν ῾Αγία Γραφή καμμία ὁμοιότητα μέ τόν Θεόν. Μιλᾶ γιά τόν Θεόν, μιλᾶ γιά τήν ᾿Αλήθεια, ἀλλά δέν εἶναι ἡ ᾿Αλήθεια. Εἶναι ὁδηγός πρός τήν ᾿Αλήθειαν καί τήν ὁδόν, πού εἶναι ὁ Χριστός. Διότι οἱ λέξεις στήν ῾Αγία Γραφή εἶναι ἁπλῶς σύμβολα, τά ὁποῖα περιέχουν ὡρισμένα νοήματα. Αὐτά τά νοήματα εἶναι ὅλα ἀνθρώπινα καί ὁδηγοῦν πρός τόν Θεόν, πρός τόν Χριστόν καί τίποτε ἄλλο. ῾Οπότε διαβάζοντας ἁπλῶς κανείς τήν ῾Αγία Γραφή δέν μπορεῖ νά θεολογῇ  σωστά μόνον βάσει τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. ῎Αν αὐτό τό κάνη, δεν μπορεῖ παρά νά γίνη αἱρετικός. Διότι σωστή ἑρμηνεία τῆς ῾Αγίας Γραφῆς μπορεῖ νά γίνη μόνον, ὅταν ἡ μελέτη ἤ ἡ ἀνάγνωσις τῆς ῾Αγίας Γραφῆς συνοδεύεται ἀπό τήν ἐμπειρία τοῦ φωτισμοῦ ἤ τῆς θεώσεως. Χωρίς φωτισμό ἤ θέωσι δέν μπορεῖ ἡ ῾Αγία Γραφή νά ἑρμηνευθῇ σωστά"
(Πρωτ. ᾿Ιωάννου Ρωμανίδου, Πατερική Θεολογία, σελ. 134. ᾿Εκδόσεις Παρακαταθήκη Θεσ/νίκη 2004). 
Διά τό θέμα αὐτό κάμνει ἀναφοράν καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγων: "Τά γάρ αὐτά ρήματα (λόγια) λέγεται μέν ἐπί Θεοῦ καί ἀνθρώπων· ἀλλ᾿ ἑτέρως μέν ἐκεῖνα νοητέον, ἐτέρως δέ ταῦτα...".
᾿Επ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, διετύπωσε ἀπ᾿ αῤχῆς τήν ἄποψιν - συμπέρασμα, ὅτι ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΙ καί ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ εἶναι αὐτοί οἱ ἴδιοι πού ἑρμηνεύουν, κατά κυριολεξίαν, ἤτοι κατά τό ξηρόν γράμμα,  τά λόγια ("ρήματα"), πού ἀναφέρονται εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν. Διότι ἡ ἑρμηνεία των εἶναι "ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ" καί "ΑΙΡΕΤΙΚΗ". Αὐτοί εἶναι, κατά τήν γνώμην του, οἱ πράγματι καινοτόμοι καί αἱρετικοί καί ὄχι ὁ ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης.
Πολλάκις τούς ἠρώτησε δημοσίως καί τούς ἐρωτῶμεν καί διά τῆς παρούσης:
Διατί τόσα ἔτη πού τούς ζητεῖ ὁ θεολόγος ᾿Ελευθέριος νά τοῦ ἀποδείξουν τό "ἀμάρτυρον" καί τήν "καινοτομίαν", δέν ἔφεραν οὔτε μίαν ἀπόδειξιν, ἀλλά "καταδικάζουν" σύμφωνα μέ τήν κοσμικήν νοοτροπίαν τοῦ "ἀποφασίζομεν καί διατάζομεν";
Διατί πρίν τόν "καταδικάσουν" δέν τόν ἐκάλεσαν νά τοῦ ἀποδείξουν τήν "καινοτομίαν";
Διατί τόση ἐπιμονή νά ἑρμηνεύουν τήν διατύπωσιν κατά κυριολεξίαν καί κατά γράμμα, οὐ μήν ἀλλά καί κατά τήν χιλιαστικήν μέθοδον τῆς "ἀπομονώσεως".
Διατί ἐπιμένουν νά κολάζωνται, ἀλλά καί νά κολάζουν ψυχάς;
Διατί μέ τάς σκευωρίας των καί τάς πλεκτάνας κατά τῆς ἀληθείας, παραπλανοῦν τούς ἁπλοϊκούς, ἀπό τούς ὁποίους ἀποκρύπτουν τό  "ἀπόθετον κάλλος" τῶν νοουμένων, ὅπως ἔλεγε, χαρακτηριστικά, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν οἱ αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς του τόν ἔλεγαν "καινοτόμο" διά τόν ἴδιο λόγο;
Διατί τόση ἀναισθησία καί ἀθεοφοβία ἀπό μικρούς καί μεγάλους;
Ξέχασαν ὅτι "τό μέν γράμμα ἀποκτείνει, τό δέ πνεῦμα ζωοποιεῖ";
῾Ημεῖς θά ὑπακούσωμεν εἰς τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ "ἀγώνισαι ὑπέρ τῆς ἀήθείας ἕως θανάτου καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ".
Θά ἀγωνισθῶμεν, ὅπως ἔστω καί μόνοι, ὅπως τόοσοι ἅγιοι ὁμολογηταί, Μάξιμος ὁμολογητής, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Μάρκος ὁ Εὐγενικός καί ᾿Αρχιεπίσκοπος Ματθαῖος.
Θά ἀγωνισθῶμεν, ἐπικαλούμενοι τάς εὐχάς τοῦ σήμερον τιμωμένου ἁγίου Πατρίος, ῾Ιεράρχου καί ὀμολογητοῦ Ματθαίου.
᾿Εκ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρετικῆς
τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2007