Ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς δημοσιεύσεως εἰς τήν Ἰστοσελίδα μας, τῶν Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων 54/76 Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς καί 46/91 Πλημμελειοδικείου Δράμας, μᾶς ἐζητήθη νά δημοσιεύσωμεν καί περί τῶν Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, τάς ὁποίας ταῦτα χαρακτηρίζουν ὡς «ἀνόμους», διότι, κατ’ αὐτά, οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐτέλεσαν τάς χειροτονίας, εἶχον δῆθεν καθαιρεθεῖ ὑπό τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Πρός ἐνημέρωσιν, ὅθεν τῶν ἀναγνωστῶν μας, παραθέτομεν ἕν συνοπτικόν καί περιεκτικόν τοῦ ὅλου θέματος ἄρθρον, τό ὁποῖον ἔγραψεν ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ἐν ἔτει 1995 ἐπί τῆ συμπληρώσει 60 ἐτῶν ἀπό τάς Ἐπισκοπικάς χειροτονίας τοῦ 1935. Ἐπί τούτοις ὀφείλομεν νά ὑπογραμμίσωμεν καί πάλιν τό γεγονός, ὅτι ὁ ψευδαρχιεπίσκοπος «Ἀθηνῶν» Νικόλαος καί οἱ περί αὐτόν συμφρονοῦντες «Ἀρχιερεῖς», ἀποδεχθέντες πανηγυρικῶς τό ἐν λόγῳ Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα καί ἀρνούμενοι νά τό καταδικάσουν, ἀποδέχονται καί τήν βλασφημίαν, καθ’ ἥν αἱ χειροτονίαι τοιῦ 1935 καί 1948 ἦσαν «παράνομοι πράξεις» αἱ ὁποῖαι ἐδιορθώθησαν μέ τήν ἐπί «σχισματικῶν χειροθεσίαν», ἤτοι καθίστανται βλάσφημοι καί ἔναντι τῆς Ἀρχιερωσύνης των καί ἑπομένως, ἐάν τυχόν μετανοήσουν καί ἐπιστρέψουν εἰς τήν καλήν Ὁμολογίαν, ἤτοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ὅπερ εὐχόμεθα, πρέπει νά δεχθοῦν καί τάς συνεπείας τῶν σχετικῶν Κανόνων.

        

  
 Τήν 10η Μαρτίου 1924 ἐπεβλήθη ὡς γνωστόν ὑπό τοῦ παποκαίσαρος ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου τό νέον ἡμερολόγιον εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος. Διά μιᾶς τηλεγραφικῆς ἐντολῆς τοῦ μονοκράτορος τότε τῆς ᾿Εκκλησίας Χρυσοστόμου "πρός τούς  Σεβ. ῾Ιεράρχας τῆς Αὐτοκεφάλου ᾿Εκκλησίας ῾Ελλάδος" ἡ καινοτομία τῆς Δύσεως εἰσχωρεῖ εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολῆς. ῾Ολόκληρος ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος συμμορφουμένη πρός αὐτήν τήν ἀνόσιον ἐντολήν ἐκπίπτει ἐκ τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ.
    ῾Η ἐπάρατος καινοτομία τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐπιβληθεῖσα διά τοῦ ψεύδους καί τῆς ἀπάτης εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τυγχάνει τῆς κατακραυγῆς καί γενικῆς ἀποδοκιμασίας τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Παρά ταῦτα ὁ ὑπαίτιος τοῦ σχίσματος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐπιχειρεῖ δι᾿ ᾿Εγκυκλίου καί ψευδῶν δηλώσεων νά ἐξαπατήση καί παραπλανήση τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας. Ματαίως,  ὅμως, προσπαθεῖ. ῾Ο εὐσεβής λαός, ὁ φύλαξ τοῦτος τῆς Πίστεως ἀντιδρᾶ σθεναρῶς. ῾Ολόκληροι ἐνορίαι, κωμοπόλεις, χωρία ἀρνοῦνται νά ἀκολουθήσουν τήν κακοδοξίαν καί καταδικάζουν αὐτήν καί τούς Καινοτόμους.
᾿Από τήν πρώτην ἡμέραν  καταγγέλλεται, ὅτι τό Νέον Παπικόν ῾Ημερολόγιον εἶναι "ΦΡΑΓΚΙΑ"  καί ὅτι οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτό χωρίζονται ἀπό τόν Θεόν. Πρωταγωνιστής κατά τῆς Καινοτομίας ἀναδεικνύεται ὁ ὀρθόδοξος μοναχισμός τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους συναγωνιζομένου τοῦ ᾿Ορθοδόξου κλήρου καί λαοῦ. ᾿Εν τῷ μεταξύ ἀποκαλύπτεται ὁλοέν καί περισσότερον τό μέγεθος τῆς προδοσίας καί ἔρχονται εἰς φῶς στοιχεῖα διά τό διενεργηθέν ἐκκλησιαστικόν πραξικόπημα καί ἔγκλημα τοῦ πρωτεργάτου τῆς Καινοτομίας Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Σημειωτέον ὅτι ὁ σχίστης οὗτος τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπέβαλε ὡς προεγράφη τήν ἀλλαγήν τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου ἐξαπατήσας τήν  ῾Ιεραρχίαν δι᾿ ἀποκρύψεως στοιχείων  ( κυρίως τῶν γνωμοδοτήσεων τῶν λοιπῶν   ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν ἐπί τῆς προτεινομένης ἀλλαγῆς) φέρων πρό τετελεσμένων γεγονότων τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τό ὁποῖον σύρει εἰς συμφωνίαν τῆς κατ᾿ οὐσίαν ἰδικῆς του ἀποφάσεως ἐνῶ παραλλήλως ἵνα ἐπιτύχη τό πραξικόπημά του ἐπικαλεῖται καί τόν "Καίσαρα" δηλαδή τήν πολιτικήν ἐξουσίαν ὅπως καί διά ταύτης ἐκβιάση καί ἐπηρεάση τούς πάντας.
Εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό τοῦτο, ὅτι ἐνῶ ἡ ῾Ιεραρχία συνθηκολογεῖ καί προδίδει, ὁ λαός, ὁ φύλαξ οὗτος τῆς πίστεως παραμένει ἑδραῖος ἐν τῆ πίστει, τάς δέ κατηγορίας, ἐξευτελισμούς καί διωγμούς εἰς οὐδέν λογίζεται.
  Μέγας ἀριθμός Κληρικῶν καί λαϊκῶν, τήν πρώτην Κυριακήν μετά τήν  Καινοτομίαν, συνῆλθεν εἰς τήν αἴθουσαν ἐμποροϋπαλλήλων παρά τήν πλατεῖαν Μητροπόλεως καί ἐδημιούργησεν τόν νομικόν ἐκπρόσωπον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., τόν "ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ",  ὁ ὁποῖος τό 1926 διωργανώθη καί μετωνομάσθη εἰς "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.".
  ῾Η ἐκκλ/κή δρᾶσις τῆς  "Ε.Θ.Κ. τῶν  Γ.Ο.Χ."  καί ἡ ἔξοδος τῶν ἐξ ῾Αγ. ῎Ορους ῾Ιερομονάχων καί αἱ ἀποκαλύψεις τῶν ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων,  δι᾿ ὧν  κατεδικάσθη τελεσιδίκως ἡ Καινοτομία, ἔφεραν εἰς δύσκολον θέσιν τόν Χρυσ. Παπαδόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐκίνησε μεσαιωνικούς διωγμούς κατά τῶν Γ.Ο.Χ. ἀγνοῶν, ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί  " δι᾿  αὐτῶν τῶν κωλυόντων τά πράγματα αὐξάνεσθαι  παρασκευάζει".
᾿Από τό πρῶτο ἤδη ἔτος, μετά τήν ἀποτυχίαν νά παρασύρη τούς Γ.Ο.Χ.  (τούς ὁποίους περιφρονητικῶς ἀπεκάλεσεν "Παλαιοημερολογίτας") νά ἀκολουθήσουν τόν Νεοημερολογιτισμόν, μετῆλθεν ἀμέσως τούς διωγμούς. ᾿Αναβιώνουν οὕτω οἱ διωγμοί τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων !
Οἱ ᾿Ορθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι πρός  ἀντιδιαστολήν πρός τούς μή ὀρθοδόξους νεοημερολογίτας ὀνομάζονται "ΓΝΗΣΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ", κατηγοροῦνται ψευδῶς, σύρονται εἰς κριτήρια, θεωροῦνται συκοφαντικῶς ὡς ὑπονομευταί τοῦ ἔθνους διώκονται καί συλλαμβάνονται ὡς κοινοί ἐγκληματίαι. Οἱ προχείρως κατασκευασθέντες ναοί των σφραγίζονται, οἱ ἱερεῖς των διώκονται καί ὁδηγοῦνται εἰς τά κρατητήρια. Τό ἔγκλημά των; ῾Η ἐμμονή εἰς τήν πίστιν τῶν  Πατέρων των καί ἡ ἄρνησίς των νά ἀποδεχθοῦν τήν Καινοτομίαν.
᾿Εκ τῶν πηγῶν  προκύπτει  ὅτι  κατά τά ἔτη πού ἠκολούθησαν μέχρι τό 1935 εἶναι σημαντικώτατα τά ὅσα  ἐγράφησαν καί ἐγένοντο κατά τήν ἀντιπαράθεσιν Νεοημερολογιτισμοῦ καί Γ.Ο.Χ. ῾Ο πιστός λαός διά τῶν ἀξίων του κληρικῶν (παρά τήν μή παρουσία ᾿Αρχιερέων) ἀνεδείχθη νικητής ἀποκαλύψας τήν ἀλήθειαν ἐπί τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας οὕτως ὥστε νά προκληθοῦν σοβαρά ζητήματα εἰς τάς συνεδριάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχίας, μέλη τῆς ὁποίας ἐπανειλημμένως ἐτάχθησαν ὑπέρ τῆς ἐπαναφορᾶς εἰς τό Παλαιόν ἡμερολόγιον.
῾Ο Νεοημερολογιτισμός κατηγορεῖ ψευδῶς τούς Γ.Ο.Χ. ὡς βλασφήμους, ὡς ἔχοντας οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν ζῆλον, ὡς σχισματικούς καί τέλος προσκρούων εἰς τό ἀμετακίνητον φρόνημά των ἰσχυρίζεται ὅτι οὗτοι (οἱ Γ.Ο.Χ.) μετά τῶν νεοημερολογιτῶν ἀποτελοῦν εἰς τήν οὐσίαν τήν μίαν ᾿Εκκλησίαν τό ὁποῖον βεβαίως σφοδρῶς ἀπεκρούσθη ὑπό τῶν ὀρθοδόξων. Εἰς αὐτό τό πλαίσιον τοποθετεῖται καί ἡ δολιωτέρα ἐνέργεια ἐμμέσου ὑπαγωγῆς τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν καινοτόμον Νεοημερολογιτικήν ῾Ιεραρχίαν, ἡ ὁποία τότε ἐπεχειρήθη καί ἐπιχειρῆται  ἔκτοτε ποικιλοτρόπως.
῾Ο Χρυσ. Παπαδόπουλος ἀναζητεῖ πρός τοῦτο προδότας μέσα ἀπό τό σῶμα τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ως τοιούτους ἐχρησιμοποίησε κατ᾿ ἀρχήν  τό 1931 τό Διοικητικόν Συμβούλιον τῆς " Ε.Θ.Κ. τῶν Γ.Ο.Χ.", τό ὁποῖον ἔπεισε ὅπως διά αἰτήσεώς του πρός αὐτόν καί τήν Σύνοδόν του ζητήση ὅπως " οἱ κατά τόπους Νεοημερολογῖται  ᾿Αρχιερεῖς ἐξυπηρετοῦν κατά τό παλαιόν τούς Γ.Ο.Χ., αὐτοί δέ νά μνημονεύουν τό ὄνομα τοῦ Νεοημ/του ᾿Επισκόπου καί εἰς ἀνταλλαγήν νά τελοῦν τά τῆς λατρείας των ἐλευθέρως". ῾Η προσπάθεια ὅμως αὐτή, ἀφομοιώσεως εἰς τήν Καινοτομίαν, ναυαγεῖ . ᾿Αποκαλυφθείσης μάλιστα τῆς προδοσίας διακηρύσσεται καί πάλιν ἡ ὁμολογία - ἐκκλησιολογία τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ο ῾Ι. Κλῆρος καί τό Δ.Σ. τῆς Ε.Θ.Κ. τῶν Γ.Ο.Χ. ἀποκηρύττει τήν φερομένην ὡς ἐπίσημον  ᾿Ορθ. ᾿Εκκλησίαν  ὡς σχισματικήν καί ἐμμένει "εἰς τάς Γνησίας ἀρχάς τῆς μητρός ἡμῶν ᾿Ορθ. ᾿Εκκλησίας κατά τε τήν θεωρίαν καί  τήν  πρᾶξιν"  ( Πρακτικόν 6-8-1934).
 Σαφής τοποθέτησις ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ.  δέν ἐδημιούργησαν τό 1924  νέαν τινά κατάστασιν μέσα εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά παραμένουν ἀμετακίνητοι εἰς τάς Γνησίας ἀρχάς τῆς Μητρός  ᾿Ορθ. ᾿Εκκλησίας.
 Οὔτε σχισματικοί λοιπόν οἱ Γ.Ο.Χ., οὔτε διαμαρτυρόμενοι ἤ ἐνιστάμενοι (κατά τήν σύγχρονον διατύπωσιν ἄλλων πεπλανημένων), οὔτε ἄλλο τι, ἀλλά  "πιστά καί  γνήσια τέκνα παρέμειναν ἐν τῆ Μητρί ῾Αγία ᾿Ορθοδόξω ᾿Εκκλησία ".


᾿Εκ παραλλήλου πρός τόν ἱ. ἀγῶνα κατά τῆς καινοτομίας κύριον μέλημα τοῦ ἱ. Κλήρου τῶν Γ.Ο.Χ. καί τῆς Διοικήσεως τῆς " Ε.Θ.Κ. ", ἦτο νά ἀναληφθῆ ὁ ἀγών οὗτος τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων. Κατόπιν  προσωπικῶν ἐπαφῶν τῶν Γ.Ο.Χ., μετά τινων ἐπισκόπων τῆς καινοτόμου ῾Ιεραρχίας, καί ἀφοῦ ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, τρεῖς Μητροπολῖται αὐτῆς, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην  Φλωρίνης Χρυσόστομος καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχωρίσαντες τάς εὐθύνας των καί ἀποκηρύξαντες τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα τοῦ 1924, ἐπέστρεψαν εἰς τήν ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. τόν Μάϊον τοῦ 1935.
Οὗτοι  ἄκραν οἰκονομίαν χρώμενοι  καί προσδοκῶντες ἀναθεώρησιν  τῆς ἀντορθοδόξου καί ἀντικανονικῆς  ἐνεργείας τοῦ Χρυσ. Παπαδοπούλου, ἠνέχθησαν καί παρέμειναν  ἐπί ἐνδεκαετίαν εἰς τήν καινοτομίαν. Πολλάκις δέ κατ᾿  αὐτήν τήν περίοδον (οὐ μόνον οἱ τρεῖς ἀλλά καί ἕτεροι πολλοί) ἐπεχείρησαν  νά ἐπηρεάσουν τά πράγματα πρός τό ἀγαθόν εἰσηγούμενοι πρός τήν ῾Ιεραρχίαν τήν ἐπιστροφήν εἰς τό ᾿Ιουλιανόν ἡμερολόγιον μέ μοναδικόν  ὅμως ἀποτέλεσμα νά ἀπειληθοῦν διά καθαιρέσεως !
 Διά τῆς ἐπιστροφῆς ἐκ τῆς Καινοτομίας τῶν Τριῶν ᾿Αρχιερέων ἐξέλιπεν ὁ "χειμών" διά τήν ᾿Εκκλησίαν  τῶν Γ.Ο.Χ. ἐκ τῆς μή παρουσίας ᾿Επισκόπου, πρό πάντων ὅμως  διετρανώθη ἡ ᾿Εκκλησιολογία  τῆς ᾿Εκκλησίας  τῶν Γ.Ο.Χ. καί κατωνομάσθη Συνοδικῶς τό σχίσμα  τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ.
Οἱ τρεῖς ᾿Επίσκοποι ἐπιστρέφοντες τονίζουν ὅτι οἱ ῾Ιεράρχαι  τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας "ἀπέσχισαν ἑαυτούς τοῦ καθόλου κορμοῦ τῆς ὀρθοδοξίας καί ἐκήρυξαν ἑαυτούς κατ᾿ οὐσίαν Σχισματικούς ".  Αὐτό μεταξύ ἄλλων διεκήρυξαν οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς διά διαγγέλματος πρός τόν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν τό ὁποῖον ἀπηγγέλθη ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου κατά τήν πανηγυρικήν λειτουργίαν τήν Κυριακήν 13 Μαΐου 1935, εἰς τόν  ῾Ι. Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, εἰς Κολωνόν.  Τήν λειτουργίαν παρηκολούθησαν καί οἱ τρεῖς οὗτοι Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἐνώπιον τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος (ἄνω τῶν εἴκοσι χιλιάδων) ὡμολόγησαν τήν ὀρθοδοξίαν καί ἀπεκήρυξαν τό σχίσμα. Εἰς τό ἐν λόγω διάγγελμα ἀφοῦ ὑπογραμμίζεται ὅτι ἡ εἰσαγωγή τοῦ ν. ἡμερολογίου ἐδίχασε τόν ῾Ελληνικόν λαόν, τονίζεται περαιτέρω ὅτι ἡ νεοημερολογιτική ᾿Εκκλησία "οὐ μόνον, ἠθέτησεν  μίαν  ᾿Εκκλησιαστικήν παράδοσιν, καθιερωθεῖσαν  ὑπό τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί κυρωθεῖσαν ὑπό τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί ἔθιξαν καί τό Δόγμα τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας ".
Μετά ἀπό αὐτήν τήν ἐπίσημον  ὁμολογίαν τῶν Τριῶν ᾿Αρχιερέων ὅτι ἀποκηρύσσουν τήν Σχισματικήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ ν. ἡμερολογίου καί ἐπιστρέφουν εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς τίθενται ἐπί κεφαλῆς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.


Πέραν ὅμως τῶν προφορικῶν ὁμολογιῶν τῶν τριῶν ᾿Επισκόπων, τρανή ὁμολογία αὐτῶν ἀποτελεῖ ἐφ᾿ ἑνός αὐτή καθ᾿ ἑαυτή ἡ ἐπιστροφή των ἐκ τῆς καινοτομησάσης ῾Ιεραρχίας εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἀφ᾿ ἑτέρου τό γεγονός ὅτι, ἔχοντες συνείδησιν ὅτι ἐξῆλθον τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Σχίσματος καί ὅτι ἐπέστρεψαν εἰς τήν ἀληθῆ ᾿Εκκλησίαν καί ὅτι ἐκπροσωποῦν αὐτήν, προέβησαν εἰς χειροτονίας ᾿Επισκόπων καί συνεκρότησαν  Κανονικήν ῾Ιεράν Σύνοδον. Σημειωτέον ὅτι προηγήθη 10ήμερος ἀναμονή, διάστημα κατά τό ὁποῖον δυστυχῶς δέν διεκρίθη οὐδέ ὁ ἐλάχιστος προβληματισμός ἐκ μέρους τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ὁ ὁποῖος ἀντιθέτως ἦτο ἀποφασισμένος μέ κάθε τρόπον νά ὑποστηρίξη καί ἑδραιώση τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα του.
῾Η χειροτονία ᾿Επισκόπων ὑπῆρξε ἀναμφιβόλως ἡ μεγίστη προσφορά τῶν τριῶν πρός τήν χειμαζομένην ῾Αγίαν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν. Τά γεγονότα ἐξελίχθησαν εἰς τήν ἱστορικήν Μονήν τῆς Θεοτόκου τῆς Πευκοβουνογιατρίσσης παρά τήν Κερατέαν ᾿Αττικῆς. ῾Η Μονή αὕτη ἱδρυθεῖσα τό 1927 ὑπό τοῦ ἡγέτου τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. διακεκριμένου ῾Ιερομονάχου Ματθαίου Καρπαθάκη, εἶχε καταστῆ ἡ Μητρόπολις καί τό Προπύργιον τῆς ᾿Ορθοδοξίας.
Εἰς τήν Μονήν οἱ τρεῖς Μητροπολῖται ἀφίχθησαν τήν Κυριακήν 20 Μαΐου  μετά τοῦ Πρωτοσυγκέλλου ᾿Αλεξάνδρου Γρηγοροπούλου. ᾿Εκεῖ, ἀφοῦ κατεπειγόντως προσεκλήθη καί ὁ πατήρ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος ἔλειπεν εἰς ῾Ιεραποστολήν εἰς τήν περιοχήν τῶν Θηβῶν, οἱ ἀρχιερεῖς ἐγένοντο ὑπ᾿ αὐτοῦ καί τῆς Μονῆς δεκτοί μέ ἰδιαιτέραν τιμήν.
  ᾿Εκεῖ ἀπεφασίσθη νά προβοῦν εἰς Χειροτονίας καί ἄλλων ᾿Επισκόπων πρός συγκρότησιν Κανονικῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου  τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Ελλάδος. Αἱ χειροτονίαι ἔλαβον χώραν εἰς τόν ἐντός τῆς ῾Ι. Μονῆς Παναγίας ναόν τῆς ῾Αγίας Μαρίνης, ἀπό 23ης μέχρι καί 27ης Μαΐου τοῦ 1935.


῾Ο Κυκλάδων Γερμανός, ὁ Μεγαρίδος Χρυσόστομος, ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος. Οὗτοι μετά τήν χειροτονίαν των ἀπετέλεσαν Σύνοδον μέ πρόεδρον τόν Δημητριάδος Γερμανόν, ἐξέδωκαν δέ, ἀνακοινωθέν πρός τόν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν, εἰς τό ὁποῖον κάμνουν γνωστάς καί τάς γενομένας χειροτονίας ᾿Αρχιερέων :
"...Τήν παρελθοῦσαν Τετάρτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Πανοσιολογιώτατος ᾿Αρχιμανδρίτης Γερμανός Βαρυκόπουλος ᾿Επίσκοπος Κυκλάδων. Τήν Πέμπτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης καί ἐφημέριος τοῦ Στρατοῦ Χριστόφορος Χατζῆς ᾿Επίσκοπος Μεγαρίδος, ἀποσπασθείσης ἐκ τῆς ὑδροκεφάλου τῆς ᾿Αρχιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν .
Τήν Παρασκευήν ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Λιώσης ᾿Εφημερεύων ῾Ιεροκήρυξ τῆς ἐνορίας ῾Υπαπαντῆς Πειραιῶς ᾿Επίσκοπος τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ᾿Επισκοπῆς Διαυλείας. Τήν ἐπιοῦσαν συνελθοῦσα ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Δημητριάδος Γερμανοῦ καί λαβοῦσα ὑπ᾿ ὄψιν τάς πολυτιμωτάτας ὑπηρεσίας ἅς προσήνεγκε καί προσφέρει ὑπέρ τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος, ὅν διεξάγωμεν πρός ἀναστήλωσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί εἰρήνευσιν τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Κερατέας ἱερομόναχος Ματθαῖος Καρπαθάκης ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Σταυροῦ καί ἐπιθυμοῦσα ἀφ᾿ ἑνός μέν νά ἀμείψη τάς πολυτίμους αὐτοῦ ὑπηρεσίας, καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά ἐνθαρρύνη καί νά ἐνισχύση περισσότερον αὐτόν εἰς τόν ᾿Ορθόδοξον ἀγῶνα, παμψηφεί ἐψήφισεν αὐτόν καί κανονικῶς ἐχειροτόνησεν ᾿Επίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ᾿Επισκοπῆς Βρεσθένης..."

῾Η ἐνέργεια αὐτή τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς αὐτῶν συνειδήσεως καί ὁμολογίας. ῞Ενεκα ταύτης τῆς ἐνεργείας των κυρίως, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πανικόβλητος θά προβῆ ἐν συνεχεία ἀναρμοδίως καί ἀντικανονικῶς εἰς "καθαίρεσιν" τῶν τριῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι διά τῶν χειροτονιῶν νέων ᾿Επισκόπων κατέφερον βαρύτατον πλῆγμα εἰς τόν νεοημερολογιτισμόν καί ἐν πολλοῖς ἐματαίωσαν τά σχέδιά του.
᾿Ιδού τί ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς διά τάς ὑπ᾿ αὐτῶν τελεσθείσας χειροτονίας νέων ᾿Αρχιερέων :

"... ῾Ημεῖς ἀποκηρύξαντες ἅπαξ δι᾿ ἐπισήμου ἐγγράφου ἀπό 26 Μαΐου 1935, τήν Διοικοῦσαν ᾿Εκκλησίαν ὡς Σχισματικήν, καί ἀναλαβόντες τήν πνευματικήν διοίκησιν καί ποιμαντορίαν τῶν ᾿Ορθοδόξων  ῾Ελλήνων Χριστιανῶν τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον καί ἀναγνωριζομένων ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, ὡς ἰδιαιτέρας καί ἀνεξαρτήτου ᾿Εκκλησίας τῆς θρησκευομένης καί τελούσης τάς λειτουργίας κατά τό παλαιόν ἑορτολόγιον....
Οὕτω καταρτισθέντες εἰς Σύνοδον τῆς ζώσης ᾿Εκκλησίας τῶν ᾿Ορθοδόξων ῾Ελλήνων τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον καί ὀρθόδοξον  ἑορτολόγιον καί ἐπιθυμοῦντες ἵνα συμπληρώσωμεν τά ἀνωτέρω στελέχη αὐτῆς, προέβημεν συνεπεία σχετικῶν αἰτήσεων τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον συνωδά τοῖς ἱεροῖς κανόσιν εἰς ψήφισιν καί χειροτονίαν τεσσάρων ᾿Επισκόπων, ἤτοι τοῦ ῾Αγίου Κυκλάδων, ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου, τοῦ ῾Αγίου Μεγαρίδος ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Χατζῆ στρατιωτικοῦ ἐφημερίου, τοῦ ῾Αγίου Διαυλείας ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Πολυκάρπου, ἐφημερίου ῾Υπαπαντῆς εἰς τά Ταμπούρια τοῦ Πειραιῶς  καί τοῦ ῾Αγίου Βρεσθένης ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου καί Καθηγουμένου τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Κερατέας, τῆς ἀνηκούσης εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τήν ἀκολουθοῦσαν τό πάτριον ἑορτολόγιον.
῞Απαντες οὗτοι οἱ ἀναδειχθέντες κανονικῶς εἰς τό ᾿Επισκοπικόν ᾿Αξίωμα τυγχάνουσι Κληρικοί μέ μόρφωσιν Θεολογικήν, μέ δρᾶσιν πολυετῆ καί ἀξιοζήλευτον καί μέ πολιτείαν σεμνήν καί ἠθικῶς ἀκατάκριτον...
Εἰς τάς χειροτονίας προέβημεν διά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν χριστιανῶν, τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον καί συνωδά τῶ δικαιώματι ὅπερ ἀντλοῦμεν ἐκ τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων (Α' Κανών ῾Αγ. ᾿Αποστόλων) ὡς κανονική σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας, τῆς ἀκολουθούσης τό πάτριον ἑορτολόγιον".                                                                 


῾Η ἀπάντησις τῶν καινοτόμων εἰς τάς χειροτονίας τῶν 4 ᾿Αρχιερέων ἦταν : Καθαιρέσεις, συλλήψεις, ἐξορίαι, διωγμοί !
Τήν Τρίτην  29ην  Μαΐου τοῦ 1935 περί ὥραν 10ην μ.μ., ἐνῶ οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς εὑρίσκονται  εἰς τήν ᾿Αρχιεπισκοπήν Γ.Ο.Χ., ἐπί τῆς ὁδοῦ ᾿Αρι-στοτέλους 37 δέχονται τόν πρῶτον περιορισμόν. ῾Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐκίνησεν ὅλον τόν μηχανισμόν ἀφ᾿  ἑνός  νά περιορίση τούς ᾿Αρχιερεῖς καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά τούς δικάση "ἐπί φατρία, τυρεία, παρασυναγωγῆ, ἀποσχίσει καί καταφρονήσει τῆς κανονικῆς καί νομίμου ἐκκλησίας καί παροτρύνσει τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί Λαοῦ ὅπως ἀποκηρύξη τήν νόμιμον καί κανονικήν ᾿Εκκλησίαν ".
᾿Από τό ἑσπέρας τῆς 29ης Μαΐου μέχρι τήν Παρασκευήν 1η ᾿Ιουνίου, ὅτε ἐδικάσθησαν, οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς εἶχον τεθῆ εἰς αὐστηράν ἀπομόνωσιν, ἐνῶ οἱ νεοχειροτονηθέντες  4 ᾿Αρχιερεῖς εἶχον περιορισθῆ εἰς τάς  οἰκίας των  τελοῦντες οὕτω ἐν αὐστηρᾶ ἀπομονώσει.
῾Ο πιστός λαός παρά τά αὐστηρά μέτρα τῆς ἀστυνομίας συμπαρεστάθη εἰς τούς ᾿Αρχιερεῖς μέ κάθε τρόπον. Εἰδικώτερον τήν ἡμέραν τῆς δίκης τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν μέγα πλῆθος Γ.Ο.Χ. ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν συνεκεντρώθη εἰς τόν  πρό τῆς Μητροπόλεως ᾿Αθηνῶν χῶρον ὅπου ἀναμένοντες τήν ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου ἔψαλλον παράκλησιν εἰς τήν Κ. Θεοτόκον ὑπέρ ἀποκαταστάσεως ᾿Εκκλ/κῆς γαλήνης. Τά ὅσα ἔλαβον χώραν μετά τήν ἀνακοίνωσιν τῆς ἀποφάσεως εἶναι ἀδύνατον νά περιγραφοῦν. ῾Η ἀπόφασις τῶν πιστῶν νά ἐκφράσουν τήν διαμαρτυρίαν των καί εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως διά τά τεκταινόμενα εἰς βάρος τῶν ᾿Αρχιερέων των ἀλλά καί γενικῶς τῶν ἐμμενόντων εἰς τάς πατροπαραδότους ῾Ιεράς Παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας συνήντησε τήν βιαίαν ἀντιμετώπισιν τῶν ὀργάνων τῆς  τάξεως τά ὁποῖα διετάχθησαν νά διαλύσουν τά πλήθη τῶν πιστῶν. Θλιβερά εἶναι τά γεγονότα πού ἐπηκολούθησαν. ᾿Ετέθησαν εἰς ἐνέργειαν πυροσβεστικαί ἀντλίαι, κλόμπς, ξύλα, πέλεκεις μέ ἀποτέλεσμα δεκάδες πιστῶν νά τραυματισθοῦν.
῾Η ἀποφράς ἐκείνη ἡμέρα τῆς Παρασκευῆς 1ης ᾿Ιουνίου 1935 θέλει μείνη ἱστορική καί μία μαύρη σελίδα εἰς τήν ἱστορίαν  τῆς Καινοτόμου ᾿Εκκλησίας  τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.
᾿Επί ὁλόκληρον ἑβδομάδα οἱ ᾿Αρχιερεῖς διετέλουν ἐν αὐστηρᾶ ἀπομονώσει, οἱ δέ πιστοί ἐδιώκοντο καί δέν τούς ἐπετρέπετο ἔστω καί ἐκ τοῦ μακρόθεν νά ὑποβάλουν  τά σέβη των εἰς τούς ὁμολογητάς ᾿Αρχιερεῖς ἕως ὅτου τήν Πέμπτην 7ην ᾿Ιουνίου περί ὥραν 11 τοῦ μεσονυκτίου ὁ Διοικητής τῆς Γενικῆς ᾿Ασφάλειας εἰδοποίησεν τούς τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς  ὅτι τήν ἑπομένην Παρασκευήν 8 ᾿Ιουνίου θά ὡδηγοῦντο εἰς τόν τόπον τῆς ἐξορίας των. ῾Η ἀπόφασις ὥριζεν ὡς μέρος ἐξορίας διά μέν  τόν Δημητριάδος τήν νῆσον ᾿Αμοργόν,  διά τόν πρώην Φλωρίνης τήν ἐν τῶ ᾿Ολύμπω Μονήν τοῦ ῾Αγίου  Διονυσίου καί διά τόν Ζακύνθου τήν ἐν ᾿Ακαρνανία Μονήν Ρόμβου.
᾿Απερχόμενοι εἰς τούς τόπους τῆς ἐξορίας των οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς ἐξέδωσαν ἀποχαιρετιστήριον Ποιμαντορικήν ᾿Εγκύκλιον εἰς τήν  ὁποίαν   μεταξύ ἄλλων ἐτόνιζον :   " συνιστῶμεν εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισματικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν σχισματικῶν λειτουργῶν αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διότι οὗτοι ἠθέτησαν ἀποφάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πασῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό Γρηγοριανόν ῾Εορτολόγιον ".
᾿Αλλά καί οἱ ᾿Επίσκοποι οἱ ὑπό τῶν τριῶν χειροτονηθέντες "καθηρέ- θησαν"  καί ἐξωρίσθησαν ἤ ἐτέθησαν εἰς περιορισμόν. Αἱ ἀποφάσεις αὗται τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου κρινόμεναι ὑπό ὀρθοδόξου κανονικῆς ἀπόψεως οὐδέν ἀπολύτως κῦρος ἔχουν διότι ἐν προκειμένω πρόκειται περί πράξεων Σχισματικῶν ἐπί κληρικῶν οἱ ὁποῖοι ἀκριβῶς κατωνομάζουν καί καταδικάζουν  αὐτό τό σχίσμα καί τήν προδοσίαν, ἀλλά σύν τούτοις ἐξεδόθησαν ἐκ σκοπιμότητος καί πρός ἐκφοβισμόν, μή τηρηθείσης τοὐλάχιστον τῆς τυπικῆς διαδικασίας.
Οἱ διωγμοί ἐσυνεχίσθησαν  ἀδιακόπως μέχρι τοῦ θανάτου τοῦ Χρυσ. Παπαδοπούλου (1938) καί κατόπιν. Συλλήψεις, ἀποσχηματισμοί, φυλακίσεις, σφραγίσεις Ναῶν, ἱεροσυλίαι, χαρακτηρίζουν τήν περίοδον μέχρι τό 1951 ὅτε ἐκορυφώθησαν οἱ διωγμοί.

                             
᾿Απ᾿ ἀρχῆς τοῦ σχίσματος τοῦ νέου ἡμερολογίου ἦτο συνείδησις τῶν πιστῶν μελῶν τῆς ᾿Εκκλησίας ὅτι ἐπ᾿ οὐδενί δέν ἐπιτρέπεται νά δεχθοῦν τήν καινοτομίαν τοῦ 1924 καί τήν ἐπικοινωνίαν μέ τήν καινοτόμον ῾Ιεραρχίαν καί τόν ἀκολουθήσαντα αὐτήν κλῆρον.
῾Ο φύλαξ τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὅστις ἐστίν αὐτός ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ διαθέτει ἕνα λεπτότατον αἰσθητήριο - κριτήριο ὀρθοδοξίας διά τοῦ ὁποίου διέκρινε ἐν τῇ καινοτομία τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ  "σχίσμα", "αἵρεσιν", "Φραγκιά", "ἡ ὁποία ἐκβάλλει τῆς ᾿Εκκλησίας καί χωρίζει ἀπό τό Χριστόν".
῾Η ἐκκλησιαστική συνείδησις τῶν πιστῶν ἦταν καί εἶναι ὅτι αὐτοί παραμένουν ἐν τῇ ᾿Εκκλησία ἐξ ἧς ἐξέρχονται διά τῆς καινοτομίας οἱ νεοημερολογῖται. ῾Η πίστις - ὁμολογία καί θέσις τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπ᾿ ἀρχῆς εἶναι ρητή καί κατηγορηματική ὅτι οἱ μέν καινοτόμοι διά τήν καινοτομίαν, αὐτήν καθ᾿ ἑαυτήν καί διά τό  δεδικασμένον αὐτῆς (ἀποφάσεις Πανορθ. Συνόδων) ἐξῆλθον τῆς ᾿Εκκλησίας, οἱ δέ γνήσιοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί παραμένουσι ἐν Αὐτῆ πρός τήν ὁποίαν δέον νά ἐπιστρέψουν καί οἱ καινοτομήσαντες διά τῆς ἀποκηρύξεως τῆς καινοτομίας.
    ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν εἶναι νέον τι, οὔτε ὀργάνωσις, οὔτε διαμαρτύρησις ἤ ἔνστασις, ἀλλά ἡ Καθολική ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ! ᾿Ιδού σαφής καί ρητή ὁμολογία "Ναί ὦ νεωτερισταί· ναί· οὕτω καί ἡμεῖς πιστεύομεν τήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν· καί αὕτη εἶναι ἡ λεγομένη Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία, ἥτις καί τῶν Παλαιοημερολογιτῶν λέγεται, καθ᾿ ὅτι ἔμενεν καί ἤδη μένει πιστή εἰς τάς παραδόσεις καί δόγματα τῆς ἀρχαίας καί πρωτογόνου ῾Αγίας Καθολικῆς καί Μιᾶς τοῦ ῾Ιεροῦ Συμβόλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας" (Παρθενίου μοναχοῦ, "ΔΙΣΤΟΜΟΣ ΡΟΜΦΑΙΑ", ᾿Αθῆναι 1934, σελ.14).
Αὐτήν τήν ὁμολογίαν ἐκράτησαν οἱ ἀγωνισταί κληρικοί καί λαϊκοί ἀντιμετωπίσαντες καί ὑπομείναντες τά πάνδεινα διά νά μή τήν προδώσουν. Τήν  ὁμολογίαν αὐτήν διετράνωσαν καί διεκήρυξαν ἐπιστρέψαντες ἐκ τῆς Καινοτομίας τό 1935 οἱ τρεῖς Μητροπολῖται καί ἐπ᾿ αὐτῆς βασιζόμενοι προέβησαν εἰς τάς χειροτονίας τῶν τεσσάρων ᾿Επισκόπων.
Δυστυχῶς ὅμως ὀλίγοι ἐστάθησαν ἄξιοι καί ἱκανοί νά φυλάξουν μέχρις ἐσχάτων ἀνόθευτον καί σταθεράν αὐτήν τήν ὁμολογίαν. Οὕτω τόσον ἐκ τῶν τριῶν Μητροπολιτῶν ὅσον καί ἐκ τῶν χειροτονηθέντων ἐξ αὐτῶν ᾿Επισκόπων δέν ἐπεδείχθη ἡ ἐπιβαλλομένη συνέπεια καί ἐμμονή εἰς τήν ἀνόθευτον ὁμολογίαν τῆς Πίστεως. ᾿Εκ τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων πρῶτος ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος ἠρνήθη τήν ὁμολογίαν του καί δηλώσας "μετάνοιαν" ἐπέστρεψεν εἰς τήν σχισματικήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Καινοτόμων. Δεύτερος ὁ ἐκ τῶν νεοχειροτονηθέντων Μεγαρίδος Χριστόφορος καί μετ᾿ αὐτοῦ τρίτος ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἐδήλωσαν μετάνοιαν, ἐπέστρεψαν εἰς τήν Καινοτομίαν καί ἠρνήθησαν τήν ᾿Αρχιερωσύνην των. Καί τέταρτος ὁ Δημητριάδος Γερμανός "ἐλιποτάκτησε" ἐκ τοῦ ἱεροῦ ᾿Αγῶνος προτιμήσας ἀντί τῆς ᾿Ορθοδοξίας τόν θρόνον του ὅν ἠτήσατο ἀπό τοῦ τότε ῾Υπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων.
᾿Εκ τῶν ὑπολοίπων τριῶν ᾿Αρχιερέων ὁ μέν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐνόθευσε τήν ὁμολογίαν του διά τῆς ὑποστηρίξεως ὑπ᾿ αὐτοῦ τῆς θεωρίας περί δυνάμει καί οὐχί ἐνεργεία σχίσματος (τοῦ ν. ἡμερολογίου) ὁ δέ Κυκλάδων Γερμανός συνεπορεύθη τελικῶς μετ᾿ αὐτοῦ. ᾿Εκεῖνος ὅστις παρέμεινε ἀμετακίνητος ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι τέλους εἰς τήν ἀνόθευτον ὁμολογίαν τῆς Πίστεως ἔργω τε καί λόγω ὑπῆρξε ὁ ὁμολογητής ῾Ιεράρχης Ματθαῖος ἀναδειχθείς ἐκ τῶν ἀτρύτων ἀγώνων του ὁ πνευματικός ἡγέτης καί γνήσιος Ποιμενάρχης τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ. ῾Ως ῾Ιερομόναχος καί ῾Αγιορείτης Πνευματικός ἀλλά καί ὡς ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης καί εἶτα ᾿Αρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος δέν ἐλύγισεν οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν διακρίνων προφητικῶς τόν μέγιστον κίνδυνον διά τήν ᾿Ορθοδοξίαν ἐκ τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου παπικοῦ ἡμερολογίου.
῎Αν καί δέν διέθετε τά συγκλονιστικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα διαθέτομεν ἡμεῖς σήμερον, διά τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτονται τά σχέδια τοῦ Παποοικουμενισμοῦ κατά τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί ἀποδεικνύονται λῆρος τά ρήματα τῶν φερομένων ὡς ὀρθοδόξων οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν νά δικαιολογοῦν τά πάντα, ἡ στάσις του ἔναντι τῆς κακοδοξίας ἐδικαιώθη σύν τῷ χρόνω πλήρως. Τοῦτο δέ συνέβη διότι ἡ ἐν αὐτῷ ἐνοικοῦσα χάρις τοῦ ῾Αγ. Πνεύματος ἦτο ἐκείνη ἡ ὁποία καθοδηγοῦσε τόν σύγχρονον αὐτόν πρόμαχον καί ὁμολογητήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας.
Εἰς αὐτόν τόν τῆς ᾿Ορθοδοξίας πρόμαχον καί ἀκατάβλητον ἀγωνιστήν ἄς ἀναφωνήσωμεν ἐπί τῆ συμπληρώσει 60 ἐτῶν ἀπό τῆς εἰς ᾿Επίσκοπον χειροτονίας του, τό