ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

ΑΡΙΘΜ. 16

ΤΑ  ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ[1]
 
῾Υπό κ. Χρήστου Γκουτζίδη

Τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἔναντι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος τοῦ 1924, ἀπό τό 1935 προσπάθησε νά προσβάλῃ εὐθέως ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος. ᾿Αποτυχών ὅμως εἰς τό ἐγχείρημά του αὐτό (τό ὁποῖο τόν ὡδήγησε στό σχίσμα τοῦ 1937), ἄρχισε νά ὑποκρίνεται καί νά παρουσιάζεται ὡς νά μή παρεξέκλινε ποτέ ἀπό τήν ῾Ομολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐνῶ ταυτόχρονα συνειργάζετο μετά τοῦ τότε Νεοημερολογίτου ᾿Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος Βλάχου, προκειμένου νά ἐπιτευχθῇ ἡ ὑπαγωγή - ἀφομοίωσις τῶν Γ.Ο.Χ. ὑπό τῆς δῆθεν "Μητέρας ᾿Εκκλησίας", ὡς ἐχαρακτήριζε τόν Νεοημερολογιτισμόν! ῞Οποιος μελετᾶ τήν πρόσφατη ᾿Εκκλησιαστική μας ῾Ιστορία  βλέπει πεντακάθαρα τήν ἀντιφατικήν στάσιν τοῦ πρ. Φλωρίνης, ὁ ὁποῖος  δέν δίσταζε ἀναλόγως μέ τάς περιστάσεις νά καταχρᾶται καί μετά τό σχίσμα τοῦ 1937, τήν ῾Ομολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ὁμόφρων καί ὁπαδός αὐτοῦ, ῾Ιερομόναχος Θεοδώρητος Μαῦρος, λέγει εὐθαρσῶς, ὅτι ἔπραττε τοῦτο, ὁ πρώην Φλωρίνης, "ΩΣ "ΣΩΤΗΡΙΟΝ" ΔΟΛΩΜΑ..., ΑΝΕΥ ΟΜΩΣ ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ...". (Βλέπε περισσότερα εἰς τό Β' Μέρος τοῦ ἀφιερώματος εἰς τάς χειροτονίας τοῦ 1948 εἰς τόν 13ο Τόμο τῆς Ο.Π. σελ. 362-383).
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ "ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΔΟΛΩΜΑΤΟΣ" τηροῦν μέχρι καί σήμερα οἱ ὁπαδοί του, ἀφοῦ ἄλλοτε στρέφονται καταφανῶς ἐναντίον τῆς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί ἄλλοτε κάνουν πώς δέν ἀντιλαμβάνονται πόσον ἀντιφατικόν (μέχρι καί ἀνόητον) εἶναι νά κηρύττουν θεωρητικά τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, δηλαδή νά λέγουν ὅτι δέν κοινωνοῦν μέ ὅσες "Παλαιοημερολογιτικές ᾿Εκκλησίες ἤ Πατριαρχεῖα" ἔχουν κοινωνία μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν καί ἀπό τήν ἄλλη μεριά νά ἔχουν "᾿Αποστολική Διαδοχή" ἀπό τούς "᾿Επισκόπους τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς", ἡ ὁποία κοινωνοῦσε καί κοινωνεῖ μετά τάς Νεοημερολογιτικάς ἀνά τόν κόσμον "᾿Εκκλησίες καί Πατριαρχεῖα"... Τοῦτο δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἀντίφασιν, ἀλλά προκλητικήν ἐξοργιστικήν ὐποκρισίαν καί δολίαν μεθοδείαν, ἡ ὁποία καταντᾶ καθαρόν "βδέλυγμα".
῎Ας μᾶς ποῦν ὑπό ποίου "ἐχειροτονήθη" τό 1960 ὁ πρῶτός τους "᾿Επίσκοπος" (ἤτοι ὁ ᾿Ακάκιος Παππᾶς), μετά τόν πρώην Φλωρίνης πού ὡς γνωστόν δέν ἄφησε διαδόχους... ῾Υπό τοῦ Ρώσου Σικάγου Σεραφείμ καί τοῦ Νεοημερολογίτου Θεοφίλου ᾿Ιονέσκου, (ὁ ὁποῖος μνημόνευσε μέχρι καί τόν Πάπα Ρώμης, ὡς παραδέχεται ὁ ἴδιος εἰς ἐπιστολήν του), ἤ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ, δηλαδή ὑπό μόνου τοῦ Σικάγου Σεραφείμ; ῾Η ἐν λόγῳ "χειροτονία" ἐγένετο εἰς Ναόν ἰδιοκτησίας τοῦ Ρουμάνου Θεοφίλου ᾿Ιονέσκου, ἀλλά ὁ ἴδιος, (εἰς ἀντίθεσιν μέ ὅσα ἀναφέρονται εἰς τήν σχετικήν "Βεβαίωσιν" τῆς "χειροτονίας" ... πού ὁ ἴδιος ποτέ δέν ὑπέγραψε), ἠρνήθη δημοσίως ὅτι συμμετεῖχεν εἰς τήν "χειροτονίαν"! Βλέπε τήν σχετικήν ἐπιστολήν - δήλωσιν τοῦ Θεοφίλου, ἀλλά καί τοῦ Σικάγου Σεραφείμ, αἱ ὁποῖοι ἀναδημοσιεύονται εἰς τήν "᾿Ορθόδ. Πνοήν" Νοεμβρίου 2002 (Τόμος 13ος, σελ. 422-426). Στήν συνέχεια πάντως εἰς τήν "χειροτονία" τοῦ Αὐξεντίου, ἐκτός τοῦ ᾿Ακακίου Παππᾶ, συμμετεῖχεν καί ὁ λατινόφρων Χιλῆς Λεόντιος! Εἰς τό περιοδικό "᾿Ορθόδοξος Παρατηρητής" (᾿Ιούλιος Αὔγουστος 1962) παρατίθεται μιά ἰδιαίτερα χαρακτηριστική φωτογραφία, τήν ὁποία εἶχε δημοσιεύσει νωρίτερα ἡ ᾿Εφημερίδα "ΤΥΠΟΣ". Εἰς αὐτήν, ὡς ἀναφέρεται καί εἰς τήν λεζάντα, διακρίνεται ὁ Ρῶσος ᾿Επίσκοπος Λεόντιος ἀναγινώσκων εὐχήν ἐν τῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ τῶν Καθολικῶν τοῦ Καράκας τῆς Βενεζουέλας εἰς τήν κηδείαν τοῦ "᾿Αρχ/που" τῶν Παπικῶν!!!  Εὑρίσκεται ἐν μέσω τῶν  Καρδιναλίων καί τοῦ "Μητροπολίτου" Νικολάου Κατσουνάκη, τοῦ ὁποίου τούς "χειροτονήσαντας" ἡ "Φωνή τῆς ᾿Ορθοδοξίας" ἀπεκάλεσεν ἀγὐρτας!(῾Η ἐν λόγῳ φωτογραφία ἀναδημοσιεύεται καί εἰς τόν 14ον Τόμον τῆς "᾿Ορθοδ. Πνοῆς", σελ. 281).
* 
᾿Εάν οἱ Φλωρινικοί πράγματι ἀπεδέχοντο ὅτι τό 1924 ἡ τότε ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος κατέστη ἐνεργείᾳ σχισματική, διά τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Νεοημερολοτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἐάν πράγματι ἔκτοτε καί μέχρι σήμερον ἀποδέχονται αὐτήν τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τότε διατί διέκοψαν τόν θεολογικό διάλογο τό 1992, ἀρνούμενοι νά ἐξετασθοῦν τά ἑπόμενα θέματα, ἤτοι τό σχίσμα τοῦ 1937, ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, ἡ δῆθεν "χειροθεσία" τοῦ 1971 κλπ; Διατί προπαγανδίζουν "νά ἀφήσουμε τά παλαιά, νά ἀφήσουμε τί ἔκαμε ὁ Ματθαῖος καί ὁ Φλωρίνης", καί εἰσηγοῦνται νά ἐξετασθοῦν τά "σήμερον διαιροῦντα τάς δύο πλευράς"..., δηλαδή ἡ σκευωρία τους ἐναντίον τοῦ πρωτεργάτου τοῦ ἀληθινοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, κατά τό 1988-92, ἤτοι τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθ.  Γκουτζίδη;
῾Ο ἱστορικός Πολύβιος λέγει: "῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν". Δηλαδή εἶναι εὐτυχής ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τήν ἱστορίαν, διότι ἡ ἱστορία πληροφορεῖ, διαφωτίζει, καί ὁ ἄνθρωπος μέ βάσιν τά ἱστορικά δεδομένα, ἑρμηνεύει, κατανοεῖ καί προλαμβάνει νέας καταστάσεις-γεγονότα, καί οὕτω γράφει ἐπιτυχῶς τήν ἱστορίαν.
᾿Επαναληπτικῶς, τονίζομεν ὅτι ἐάν ἦσαν εἰλικρινεῖς, ἐάν ἀπεδέχοντο συνειδητά τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί δέν ἐχρησιμοποιίουν αὐτήν ὡς "ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΔΟΛΩΜΑ", πρῶτα οἱ ἴδιοι θά ἔπρεπε νά ἐπιζητοῦν τήν κατά Θεόν ἀντιμετώπισιν τοῦ προβλήματος τῶν χειροτονιῶν τους. Οὗτοι ὅμως, δέν θέλουν νά γίνεται κἄν λόγος διά τά παλαιά, ἀλλά κατά τόν θεολογικό διάλογο τοῦ 1992, ἐπεδίωξαν ἐπίσης νά προσβάλλουν δολίως καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν τῶν ᾿Επισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας!!!
Διευκρινίζομεν, διότι ἔχει ἰδιατέραν σημασίαν τό γεγονός, ὅτι ἡ πρώτη φάσις τοῦ Θεολογικοῦ διαλόγου πού, μετά ἀπό ἀγῶνας 10 ἐτῶν ἄρχισε κατά τό ἔτος 1988, διακόπηκε τό 1992, διότι οἱ Φλωρινικοί παράγοντες ξαφνικά, μετά τήν ἐπιτυχῆ διεξαγωγή τοῦ διαλόγου ἐπί τῶν δύο πρώτων θεμάτων, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ τήν συνέχισιν αὐτοῦ τοῦ ἐντίμου καί κατά Θεόν θεολογικοῦ Διαλόγου ἐπί τῶν ὑπολοίπων σημαντικῶν καί οὐσιαστικῶν προεγκριθέντων. Προφασίζονται ὅτι μέ βάσι τήν κοινήν ὁμολογίαν, ἡ ὁποία ὑπεγράφη κατά τήν πρώτη φάσι τοῦ Διαλόγου μόνον εἰς ἐπίπεδον μεταξύ τῶν δύο ἐπιτροπῶν, ἦτο εὔκολον νά γίνη ἡ ἕνωσις, ἀφοῦ, κατ᾿ αὐτούς, θά μποροῦσε κατευθεῖαν νά ἀναγνωρισθοῦν ἀμοιβαίως ἑκατέρωθεν καί οἱ ᾿Επίσκοποι, διότι πάντοτε, κατ᾿ αὐτούς, καί οἱ δύο "παρατάξεις" ἔχουν κοινήν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς! Δηλαδή οἱ μέν Φλωριναῖοι διά τῆς "χειροτονίας" τοῦ 1960, οἱ δέ ᾿Επίσκοποι τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, διά τῆς δῆθεν "χειροθεσίας" ὡς ἐπί σχισματικῶν τό 1971 !!!.... (Σχετικῶς μέ τήν δῆθεν "χειροθεσία" τό 1971, βλέπε περισσότερα στόν 12ο Τόμο τῆς "Ο.Π." σελ. 54-58 εἰς τόν 13ον Τόμο, σελ. 410-426 καί εἰς τόν 14ον Τόμο, σελ. 66 καί 147-159).
Οἱ Φλωρινικοί λοιπόν παράγοντες, προσπάθησαν τό 1992 νά διαγράψουν ἐκ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τά θέματα: α) Τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 β) Τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί γ) Τῆς λεγομένης "χειροθεσίας", θέματα πού κανονικά εἶχον ὁρισθεῖ, ἐγκριθεῖ καί ἦσαν κατωχυρωμένα καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ἐδήλωσαν, ὅτι δέν χρειάζεται περαιτέρω διάλογος, ἀφοῦ αὐτοί "ἀναγνωρίζουν" τούς ᾿Επισκόπους μας, καί ἀπομένει νά ἀναγνωρίσωμεν καί ἠμεῖς τούς ἰδικούς των ᾿Επισκόπους (δηλαδή νά ἐφαρμόσωμεν τήν ἀντιφατικήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς τοῦ 1971) καί ἀμέσως ἐπιτυγχάνεται ἡ "ἔνωσις".  ᾿Ιδού ὁ δόλος! Ναί "ἀναγνωρίζουν" τούς ᾿Επισκόπους μας, ἀλλά ὅπως παλαιότερα "ἀνεγνώρισαν" καί τόν Κάλλιστο ὡς ἐπίσκοπο ἀπό τό ...1971, ἐνῶ, ὡς εἶναι γνωστόν, ἐχειροτονήθη ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Βρεσθένης Ματθαίου τό 1948 ... ! ᾿Επεχειρήθη, δηλαδή, διά μίαν ἀκόμη φοράν, νά προσβληθῇ ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων καί πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τήν οποίαν ἀδιάκοπον καί γνησίαν ἐξησφάλισεν μέ τίς κανονικές καί ὀρθόδοξες χειροτονίες τοῦ 1935, 1948, καί ὅπως ἤδη πρέπει νά συνειδητοποιηθῇ καί διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1995.
Καθίσταται, λοιπόν, ἡλίου φαεινότερον, ὅτι ἐνδεχομένη τότε ἐκ μέρους μας ἀποδοχή, τῆς δολίας καί καταχθονίου αὐτῆς προτάσεως, θά ἐσήμαινε τήν ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, ἀποδοχήν τῆς ἀνυποστάτου θεωρίας περί ἀποκαταστάσεως τῶν ᾿Επισκόπων μας διά τῆς δῆθεν "χειροθεσίας" ὡς ἐπί σχισματικῶν τό 1971, ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς... Αὐτή ἡ περί ἀποκαταστάσεώς μας καταχθόνιος πρότασις - τέχνασμα ἔκρυβε ὅλη τήν προδοσία κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, διότι δι᾿ αὐτῆς, ἄν ἐπετύγχανε, δέν θά ἐπροσβάλετο μόνον ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, ἀλλά θά καθίστατο κενός λόγος καί ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καθόσον ὡς ἀντιλαμβάνεται ὁ καθένας δέν θά ἦτο δυνατόν νά ἔχουμε τήν "χειροτονία" ἀπό τούς Νεοημερολογῖτες, καί ταυτόχρονα δά τῆς ῾Ομολογίας μας νά τούς κηρύσσουμε ὡς σχισματικούς. Δι᾿ αὐτοῦ τοῦ καταχθονίου, πλήν ἀποτυχημένου, σχεδίου θά "ἐξισώνοντο" οἱ ᾿Επίσκοποί μας μέ τούς Φλωριναίους..., θά "ἐξισώνετο" ἡ ἐν ῾Ελλάδι Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία μέ κάθε "Παλαιοημερολογιτική - Νεοημερολογιτική Παράταξη ᾿Εκκλησία". Κατόπιν τούτου εἶναι φανερόν ὅτι ἡ ὑπαγωγή - σύμμιξις ἤ ἀφομοίωσις μέ τόν Νεοημερολογιτισμό - Οἰκουμενισμό ἦτο εὔκολος ἤ μᾶλλον θά ἦτο γεγονός τετελειωμένον.
Σ᾿ αὐτό δυστυχῶς τό πλαίσιο, ἐπεχειρήθη καί ἡ πρόσφατη (1998-1999), ἀνακίνησις τοῦ θέματος "θεολογικός Διάλογος", ἀπό Φλωρινικούς καί ἡμετέρους, μέ κύριον παράγοντα τόν κ. Δ. Κάτσουρα, καί ἐκ μέρους τῶν Φλωρινικῶν τόν κ. Καλλίνικο Σαραντόπουλο[2]. Δυστυχῶς πολλοί ἡμέτεροι "ἐθελοτυφλοῦν" καί εἰς τά κηρύγματα τοῦ κ. Καλλινίκου περί "ἀναιτίου σχίσματος τοῦ 1937...", καί εἰς τά περί "νέου διαλόγου", καί περί "νέας ἡμερησίας διατάξεως", ὅπου θά "ἐξετασθοῦν τά σήμερον διαιροῦντα τάς δύο πλευράς" κλπ. Εἶναι ἰδιαίτερα λυπηρόν, ἀλλά καί ἀνησυχητικόν τό ὅτι οἱ Παν/τοι π. Στέφανος καί π. Νεόφυτος Τσακίρογλου καί ὁ κ. Δημ. Κάτσουρας, ὡς μέλη τῆς ᾿Επιτροπῆς Διαλόγου, καθ᾿ ὅλο τό 1999 μετῆλθαν διάφορες καταχθόνιες μεθοδεῖες διά νά μήν ἀποσταλοῦν στούς Φλωρινικούς σημαντικά ἀπαντητικά κείμενα ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, μέ τά ὁποῖα οὗτος, μετά τήν ἐκτροπή του ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, ἐπανατοθετεῖτο εἰς τάς σταθεράς θεολογικάς καί κανονικάς βάσεις καί εἰς τό σημεῖο πού διεκόπη τό 1992. ᾿Αντιθέτως συνετέλεσαν ὥστε νά ἀποσταλῇ ἄλλο κείμενο, τό ὁποῖον, ὡς διεμορφώθη, ἐξυπηρέτησε καί ἐκάλυψε τήν δόλια προσπάθεια τοῦ κ. Καλλινίκου περί παρωδίας διαλόγου, διά νά περάση μέσα ἀπ᾿ αὐτόν ὕπουλα καί δόλια ἡ ὁλοκληρωτική προδοσία. Σημειώνουμε ὅτι τῆς ἀποστολῆς τοῦ ἐν λόγῳ κειμένου ἔλαβον γνῶσιν, ὁ Πρόεδρος τῆς ἡμετέρας ᾿Επιτροπῆς διά τόν θεολογικό Διάλογο, ἤτοι ὁ Σεβ/τος Μητροπ. κ. Κήρυκος, καί τό μέλος αὐτῆς θεολόγος Καθηγητής κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδης, ὅταν τοῦτο ἐδημοσιεύθη (ἄνευ Πρωτοκόλλου καί ἡμερομηνίας) εἰς τό Φλωρινικό περιοδικό "Φωνή ᾿Ορθοδοξίας" ῎Ετσι ἀπό τό 1999 "ἐπάγωσε" τό θέμα διά νά ἐπανέλθη προφανῶς μετά τό συντελούμενο νέο σχίσμα, διότι ἀλλοιῶς δέν μποροῦσαν νά "βγάλουν ἔξω" τόσον τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην κ. Κήρυκον, ὅσον καί τόν θεολόγον κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδην. ῾Επομένως ἡ ἐπιχειρηθεῖσα αὐτή "παρωδία διαλόγου", ἐπειδή εὑρῆκε σοβαρά ἐμπόδια καί δέν προχώρησε, πλέον ὡς ὄφις εὑρίσκεται εἰς "χειμερινήν νάρκην", ἀναμένουσα τίς ἐξελίξεις, δηλαδή νά "ἀρθοῦν τά ἐμπόδια", διά νά ὁλοκληρωθῇ ἡ προδοσία. ῎Ετσι προέκυψαν αἱ συντονισμέναι προπαγανδιστικαί συκοφαντίαι καί λασπολογίαι ὑπό ἡμετέρων καί Φλωρινικῶν συγχρόνως, κατά τῶν πρωτεργατῶν τοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ θεολογικοῦ διαλόγου τό 1988-1992, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου καί τοῦ θεολόγου καθηγητοῦ κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδη. (Βλέπε περισσότερα εἰς τόν 11ον Τόμον τῆς "Ο.Π.", σελ. 217-225 καί εἰς τόν 12ον Τόμο, σελ. 11-24, 41-53 καί 86-89).
  Πιστεύουμε πώς γίνεται ἀντιληπτό ὅτι καθίστανται τό ὀλιγώτερον ἀφελεῖς ὅσοι ἐπηρεαμένοι ἀπό τήν σχετική προπαγάνδα..., ἀναμένουν τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας, διά νά βεβαιωθοῦν περί αὐτῆς! Τότε θά εἶναι ἀργά..., ἀλλά δεδομένου καί τοῦ ὅτι αὕτη, θά προπαγανδίζεται ἀσφαλῶς ὡς νίκη τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀμφιβάλλουμε τό κατά πόσον θά ἀντιληφθοῦν καί πάλιν τήν πλάνην οἱ κάθε ἀφελεῖς, οἱ ἐνεργοῦντες βάσει τῆς προσωπολατρείας των, ὅσοι δέν μελετοῦν, δέν ἐνημερώνονται. Ζοῦμε εἰς ἰδιαίτερα δύσκολες ἐποχές..., οἱ περισσότεροι δέ πιστοί δυστυχῶς δέν ἀπέκτησαν ποτέ πραγματική ᾿Ορθόδοξο ᾿Εκκλησιαστική συνείδησι, ἀλλά διακατέχονται ἀπό ἕνα νοσηρό παλαιοημερολογιτισμό, καί ὄντες χλιαροί ἐν τῇ πίστει, σκανδαλίζονται ἀπό τούς κλυδωνισμούς αὐτούς καί ψυχραίνονται, ἀδιαφοροῦν καί ἀπομακρύνονται. Εἰς τό σκάφος ὅμως τῆς ᾿Εκκλησίας δέν ἔπαυσαν ποτέ οἱ κλυδωνισμοί καί ἡ ταραχή. Τί μέ τοῦτο; Θά σκανδαλίζωνται καί θά κλονίζωνται οἱ πιστοί; ῎Οχι! Κλονίζονται καί σκανδαλίζονται οἱ ἄπιστοι, ὅσοι δέν πιστεύουν στήν ἀποστολή τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁσοι δέν βλέπουν τό θαῦμα τοῦ Θεοῦ πού μετά ἀπό τόσες ταραχές καί σεισμούς καί κλυδωνισμούς ἡ ᾿Εκκλησία ζῇ. Οἱ πιστοί δέν κλονίζονται. Θλίβονται, ἀλλά δέν σκανδαλίζονται. Παραμένουν σταθεροί εἰς τήν ᾿Εκκλησία, κοντά στούς ἀγωνιστάς τῆς ᾿Αληθείας, τούς ἀγωνιστάς τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως. ᾿Ακόμη καί ἕνας μόνο Κληρικός νά μείνη, πού θά διαφυλάσσῃ τήν ᾿Αποστολικήν Πίστιν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, καί δύο καί τρεῖς πιστοί, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἠ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ!


[1] Τό κείμενον τοῦτο εἶναι μέρος τοῦ Προλόγου - Εἰσαγωγῆς τοῦ κ. Χρήστου Γκουτζίδη εἰς τήν ῎Εκδοσιν ΟΤΑΝ Ο "ΚΗΡΥΞ" ΗΤΑΝ "ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ" (Β' ῎Εκδοσις Νοέμβριος 2003). Τό ἀνα - δημοσιεύομεν εἰς τήν σειράν τῆς ᾿Ενημερώσεως λόγω τῆς μεγάλης ᾿Επικαιρότητός του, καί συνιστῶμεν εἰς τούς ἀναγνώστας μας νά προμηθευθοῦν καί νά νά μελετήσουν καί τόν ἐν λόγῳ Τόμον.  
[2] ῾Υπενθυμίζουμε ὅτι ὁ "᾿Αχαΐας" κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος εἶναι αὐτός πού παρέσυρε τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστο (1977). ᾿Επίσης εἶναι γνωστόν ὅτι ἦτο ὑποτακτικός τοῦ ἀποθανόντος Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, ὁ ὁποῖος ὅπως ἀναφέραμε εἰς τόν 12ο Τόμο τῆς "Ο.Π.", σελ. 54-58, ἔπραξε τό πᾶν ὑποκρινόμενος τόν ὑπερορθόδοξο... διά νά μεθοδεύση σύμφωνα μέ δημοσιευμένο σχέδιο τοῦ πρώην Φλωρίνης ... τήν ἐξάρτησι τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς ἐν ῾Ελλάδι ᾿Εκκλησίας ὑπό τόν Νεοημερολογιτισμόν, μέσω τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, ἀλλά τελικά ἀπέτυχε.
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2007