ΑΡΙΘΜ. 17 - (ΕΓΡΑΦΗ ΤΗΝ 25.6.2005)

᾿Από τήν ᾿Εκκλησιαστική ἱστορία τοῦ 4ου-5ου μ.Χ. αἰῶνος

Η ΑΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ Η ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ 
 
ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΗ
ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΙΧΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ
 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΡΣΑΚΙΟ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ
"ΕΞΕΛΕΞΑΝ" ΚΑΙ «ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ» ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ
ΤΟΥ ΛΗΣΤΡΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ "ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΝΤΟΣ"
ΚΑΙ ΑΔΙΚΩΣ ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΟΣ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Τό παρόν 17ον τεῦχος τῆς "ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ" γράφεται ἐξ᾿ ἀφορμῆς τοῦ γεγονότος, ὅτι τά τελευταῖα τρία ἔτη μᾶς προέκυψε ἕνας "νέος ᾿Αρσάκιος" καί ἕνας νέος "προβατόσχημος λύκος", (ἔτσι ἀπεκάλει ὁ ἱερός Χρυσόστομος τόν ᾿Αρσάκιον), καί αὐτός εἶναι ὁ ψευδοαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος δέν ἐδίστασε, ἔτι ζῶντος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν κ. ᾿Ανδρέου νά πάρη τόν Θρόνον του, καί νά ἐπικαθήση ὡς μοιχός εἰς αὐτόν, διά νά ἐξυπηρετήση καλύτερον τόν παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος ἀπήτει τήν ἄμεσον οἰκουμενιστικήν ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν, ἤτοι βάσει τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971, καί τήν ὑπαγωγήν ὑπό τόν Χριστόδουλον, ὡς δεκατριμεριτῶν ἤτοι ὡς Οὐνίαν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

 Ὁ Νικόλαος ἦτο ὁ πλέον κατάλληλος νά ὑπηρετήση εἰς τό σημεῖον τοῦτο τά σχέδια τοῦ Παποοικουμενισμοῦ, ἀφοῦ εἶχεν ἐπιτύχει ὑπἐρ αὐτοῦ τό 54/76 ‘Απαλλακτικόν Βούλευμα, σύμφωνα μέ τό ὁποῖον ὁ «Πειραιῶς Νικόλαος ἀναγνωρίζεται ὡς Κανονικός Ἐπίσκοπος βάσει τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971, ἡ ὁποία κατά τό Βούλευμα ἐπανέφερε τούς Ματθαιϊκούς Ἐπισκόπους ἀπό τό σχίσμα τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τοῦ 1937 καί τάς ἀνόμους χειροτονίας τοῦ 1948 εἰς τήν Κανονικότητα»,
᾿Αλλά καί ἐνῶ μέχρι σήμερον Παρασκευήν 25.6.05 δέν ἐτόλμησαν νά μοῦ κοινοποιήσουν τήν ψευδοαπόφασίν των περί δῆθεν "ἐκπτώσεώς" καί "ἀργίας" μου, ἐνῶ τήν ἀνεκοίνωσαν εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, μέ ὅλας τάς εἰς βάρος των νομοκανονικάς καί ἄλλας συνεπείας, ἔτρεξεν ὁ ψευδοαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος, νά εἰσπηδήση, ὡς "κλέπτης καί ληστής" εἰς ἐνορίαν τῆς Μητροπόλεώς μου, ἤτοι τόν ῾Ιερό Ναό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Κερατέαν. ῾Ο Ναός οὗτος εἶναι μέν ἰδιόκτητος, ἐκκλησιαστικῶς ὅμως  ἀνήκει εἰς τήν καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιεράν Μητρόπολιν. Τόν Ναόν τοῦτον ἐγκαινιάσαμεν ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ἐξυπηρετεῖ δέ ὡς ἐνορία τήν καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιεράν Μητρόπολιν ἐπί μίαν δεκαετίαν. Αὐτή ἡ πρᾶξις του εἶναι τό τρίτον κατά σειράν σχίσμα, τό ὀποῖον προεκάλεσεν εἰς ἐπίπεδον ἐνοριῶν - Μητροπόλεων, ὁ ἐν λόγῳ ψευδοαρχιεπίσκοπος.

Τό πρῶτον εἶναι τῆς ἐνορίας ῾Αγίας Τριάδος Κάτω ῾Ηλιουπόλεως, καί τό δεύτερο τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Ραψάνης καί γενικώτερα τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου. Πρός ἐνημέρωσιν ὅσων δέν γνωρίζουν ποῖος ἦτο ὁ ᾿Αρσάκιος, λέγομεν, ὅτι μετά τήν παράνομον καθαίρεσιν τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἀπό τήν ληστρικήν ἐκείνην ψευδοσύνοδον, τήν ὁποίαν συνεκάλεσε καί τῆς ὁποίας προήδρευσεν ὁ γνωστός διά τάς πολλάς ραδιουργίας Πατριάρχης ᾿Αλεξανδρείας Θεόφιλος, εἷς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων διωκτῶν τοῦ ῾Ιεροῦ Χρυσοστόμου, "ἐξελέγη" ὁ ᾿Αρσάκιος ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἐβαρύνετο οὔτε μέ προδοσίας εἰς θέματα Πίστεως, οὔτε μέ ἱεροσυλίας καί βλασφημίας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς του Διαδοχῆς, οὔτε μέ συμπαιγνίας, καί βλασφημίας, ὅπως βαρύνεται ὁ ψευδοαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος.

Παρά ταῦτα οἱ ὀρθόδοξοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, παρά τούς διωγμούς, τίς φυλακίσεις καί τίς ἐξορίες πού ὑπέστησαν, δέν ἐδέχθησαν νά ἐπικοινωνήσουν μαζί του).

῾Ο ἱερός Χρυσόστομος μετά τήν ἄδικον καί παράνομον
 καθαίρεσίν του καί ἐνῶ κατευθύνεται εἰς τήν ἐξορίαν
 δίδει τίς τελευταῖες συμβουλές

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος μετά ἀπό ἐκείνας τάς ἀλλεπαλλήλους, τό τέλος περί τάς ἀρχάς τοῦ ἔτους 404,  παρανόμους καί ληστρικάς "Συνόδους", ὑπό τοῦ ραδιούργου Πατριάρχου ᾿Αλεξανδρείας Θεοφίλου, καί τήν τελικήν καθαίρεσιν καί ἐξορίαν του (τό Πάσχα τοῦ 404), πρίν ἀναχωρήση .... κατευθύνθηκε μέ σταθερό βῆμα πρός τό βαπτιστήριο (τῆς ῾Αγίας Σοφίας), ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένες οἱ διακόνισσές του, καί ἀφοῦ ἐκάλεσε κοντά του αὐτές πού ἀγαποῦσε περισσότερο, τήν ῾Ολυμπιάδα, τήν Πενταδία, τήν ῎Αμπρουκλα καί τήν Σαλβίνα, τίς εἶπε:
᾿Ελᾶτε, θυγατέρες μου, κι᾿ ἀκοῦστέ με προσεκτικά. Γιά μένα αἰσθάνομαι ὅτι ὅλα ἔχουν τελειώσει. ῾Ο δρόμος ἔφθασε  στό τέλος κι᾿ ἴσως δέν θά ξαναδεῖτε πιά τό πρόσωπό μου. Σᾶς ἀφήνω μία παρακαταθήκη: Καμιά σας νά μήν παρεκλίνει ἀπό τό σεβασμό πού ὀφείλει πρός τήν ᾿Εκκλησία. ῾Οποιοσδήποτε ὁδηγηθεῖ στή χειροτονία μέ τήν συγκατάθεση ὅλων, χωρίς ραδιουργία καί χωρίς φιλοδοξία, καί γίνει διάδοχός μου, νά ὑποταχθεῖτε σ᾿ αὐτόν σάν σ᾿ ἐμένα. ῾Η ᾿Εκκλησία δέν μπορεῖ νά εἶναι χωρίς ᾿Επίσκοπο. ῎Ετσι νά ἑλκύετε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά μέ θυμᾶστε στίς προσευχές σας".
 ῞Ομως, ἐνῶ ὁ ἅγιος εὑρίσκετο εἰς τήν ὁδόν πρός τήν ἐξορίαν ἐξέλεξαν εἰς τήν θέσιν του τόν ᾿Αρσάκιον, εἰς τόν ὁποῖον οἱ ὀρθόδοξοι δέν ὑπήκουσαν. Δέν μάθαινε παρά μόνο ἀπό φῆμες, κατά τήν διάρκεια τῆς πορείας του, αὐτό πού πιό πολύ τόν ἐνδιέφερε, τήν τύχη τῆς ᾿Εκκλησίας του, τῶν ἀδελφῶν του καί τή δική του. Κι᾿ ὅταν πληροφορήθηκε τά γεγονότα ἀπό ἐπιστολές, ὅλα εἶχαν τελειώσει. ῞Ολα ἦσαν συντελεσμένα, ἀμετάκλητα κι᾿ ἔρχονταν αἰφνίδια νά τόν πλήξουν σάν κεραυνός. Γιά ἕνα τέτοιο πνεῦμα σάν τό δικό του, αὐτό ἰσοδυναμοῦσε μέ χίλιους θανάτους. Βρισκόνταν μεταξύ Χαλκηδόνας καί Νίκαιας, ὅταν ἔφθασε ἡ φήμη ὅτι στήν Κων/λη ἀσχολοῦνταν μέ τήν ἀντικατάστασή του. ῎Εσπευσε νά παραγγείλῃ στήν ᾿Ολυμπιάδα νά χρησιμοποιοιήση κάθε μέσο, γιά νά ἐμποδίση μία ἐκλογή, πού δέν μποροῦσε παρά νά εἶναι καταστροφική σ᾿ ἐκεῖνες τίς περιστάσεις.
"῎Αν γίνει αὐτή ἡ ἐκλογή, τῆς ἔγραφε, θά συμβοῦν δύο πράγματα πολύ θλιβερά γιά μένα, ὅσο καί καταστροφικά γιά τήν ᾿Εκκλησία. Κατ᾿ ἀρχήν ὁ διάδοχός μου θά ἐκλεγεῖ ἀπό ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν τό δικαίωμα καί τούς ὁποίους ἡ ᾿Εκκλησία ἀναγνωρίζει ἤδη ὡς διῶκτές της. ῎Επειτα εἶναι φανερό ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν σκοπεύουν νά κάνουν καλή ἐκλογή. ῾Επομένως ποιός μπορεῖ νά προβλέψη μέσα στήν ταραχή τῶν πνευμάτων τίς συνέπειες μιᾶς κακῆς ἐκλογῆς."

῾Ο προβατόσχημος λύκος ᾿Αρσάκιος ἐχρησιμοποίησε
τήν βία καί τήν ἀπάτη διά νά ἐπιβληθῇ.

῾Ο νέος ἀρχιεπίσκοπος (ὁ ᾿Αρσάκιος) κήρυξε τόν πόλεμο στά μοναστήρια, γιά νά τά ἐξαναγκάσει  νά τόν ἀναγνωρίσουν. Χρησιμοποιήθηκαν ὅλα τά καταναγκαστικά μέσα, ἡ ἀπειλή, οἱ τιμωρίες, ἀκόμη καί ἡ πείνα. Κατακρατοῦσαν τίς προμήθειες τους, ἐλπίζοντας νά τούς κάμψουν μέ τήν πείνα. Πέτυχαν ἔτσι τήν συγκατάθεση πολλῶν μοναχῶν ἤ μοναζουσῶν. Τί μποροῦσαν νά κάνουν αὐτοί οἱ δυστυχεῖς; Γιά τόν ᾿Αρσάκιο ἡ ὑποταγή τους ἦτο τέτοια νίκη, πού ἡ ἐχθρική πρός τόν Χρυσόστομο μερίδα πανηγύριζε μέ κομπασμό.
῾Η ᾿Ολυμπιάδα εἶχε ἱδρύσει στήν Κων/λι γυναικεῖο μοναστήρι, στό ὁποῖο ἀφιέρωνε ὅλη της τή στοργή καί ὅλες της τίς φροντίδες. Κατά τήν διάρκεια ὅμως τῆς δίκης της, οἱ ταλαίπωρες μοναχές νόμισαν ὅτι ἐγκατελείφθηκαν καί ὑπεχώρησαν στίς ὑποσχέσεις, ἤ στόν φόβο, συνάπτοντας εἰρήνη μέ τόν παρείσακτο ᾿Αρσάκιο. ῾Η ᾿Ολυμπιάδα δέν τίς ξαναεῖδε ποτέ.

Οἱ ὀρθόδοξοι ἀρνοῦνται πᾶσαν ἐπικοινωνίαν
μετά τοῦ λήρου (φλυάρου) ᾿Αρσακίου.

῞Οταν λοιπόν ἐξελέγη καί ἀνερριχήθη εἰς τόν θρόνον ὁ ᾿Αρσάκιος, οἱ ὀρθόδοξοι (οἱ ᾿Ιωαννῖται, ὅπως τούς ἐχαρακτήριζαν) ἀρνήθηκαν πᾶσαν μετ᾿ αὐτοῦ κοινωνίαν καί προετίμησαν νά διωχθοῦν, νά ἐξορισθοῦν καί ἄλλα πολλά δεινά νά πάθουν παρά νά ὑποταχθοῦν εἰς τόν μοιχεπιβάτην ᾿Αρχιεπίσκοπον. Αὐτούς ἡ κρατική ἐξουσία τούς ἀντιμετώπισε ὡς ἀνυποτάκτους καί σχισματικούς. Εἶναι πολύ χαρακτηριστική ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ τῆς ἁγίας ᾿Ολυμπιάδος ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ, εἰς τόν ὁποῖον ὡδηγήθη μέ τήν ψευδοακτηγορία ὅτι ἐπυρπόλησε τόν Ναό τῆς ῾Αγίας Σοφίας:
"῞Οταν ὁ δικαστής κάλεσε τήν διακόνισσα ᾿Ολυμπιάδα στό Δικαστήριο καί τήν ρώτησε γιατί ἔβαλε φωτιά στήν ἐκκλησία τῆς ῾Αγίας Σοφίας, ἐκείνη ἀπάντησε γαλήνια: ῾Ολόκληρη ἡ ζωή μου ἀρκεῖ, γιά νά ἀποκρούσει μιά τέτοια κατηγορία. ῾Υπῆρξα πλούσια στό παρελθόν κι᾿ εἶναι γνωστό ὅτι τά πλούτη μου δαπανήθηκαν γιά τήν ἀνοικοδόμησι καί τόν ἐξωραϊσμό τῶν ναῶν τοῦ Θεοῦ. Δέν μαθαίνει κανείς ἔτσι νά τούς καίει». «῏Ω γνωρίζω τή ζωή σου, ἀνέκραξε ὁ ἔπαρχος μέ ὀργή. Πῆρε τό λόγο ξανά ἡ ᾿Ολυμπιάδα κι᾿ ἀπάντησε μεγαλόπρεπα».  «῎Ε λοιπόν, ἄν γνωρίζεις τή ζωή μου, κατέβα ἀπό τό βῆμα, ὅπου κάθεσαι ὡς κριτής καί ἔλα νά καθίσεις ἐδῶ ὡς κατήγορος. Κάποιος ἄλλος θά δικάσει ἀνάμεσά μας». ᾿Αλλά ἡ θέση τῶν κατηγόρων ἔμενε ἄδεια.
῎Εκπληκτος ὁ ἔπαρχος άπό τήν τόση ἑτοιμότητα καί παρρησία, προσποιήθηκε ὅτι ἀπατήθηκε καί δέν μίλησε πιά γιά τήν κατηγορία τῆς πυρκαϊᾶς. ᾿Αλλά δίνοντας στήν φωνή του ἕνα τόνο ὑποκριτικῆς συμπάθειας εἶπε: Θέλω νά ἀπευθύνω μιά συμβουλή σέ σένα καί σ᾿ ὅλες αὐτές πού σοῦ μοιάζουν. Εῖστε ἀνόητες πού μέ τήν στάση σας ἀπωθεῖτε τήν ἐπικοινωνία μέ τόν ἐπίσκοπό σας, ὅταν οἱ θλίψεις καί οἱ τιμωρίες εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη συνέπεια τῆς συμπεριφορᾶς σας. Πιστέψτε με καί μετανοῆστε, ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρός. Εἶναι φανερό ὅτι ἡ κατηγορία εἶχε ἀλλάξει ὄψη. ᾿Αντί γιά ἔγκλημα τῆς πυρκαιᾶς, πρόβαλε ἡ κατηγορία τῆς ἀνταρσίας καί τοῦ σχίσματος.
῾Ο ᾿Οπτάτος, αὐτό ἦταν τό ὄνομα τοῦ δικαστοῦ, προσπαθεῖ νά τήν ἀναγκάση νά ἔλθη σέ ἐπικοινωνία μέ τόν ᾿Αρσάκιο καί ἐκείνη ζητᾶ προθεσμία λέγοντάς του. ῎Αν παρά τήν δικαιοσύνη καί τούς νόμους εἶμαι ἀναγκασμένη νά ἐπικοινωνήσω μέ ἐκεῖνον, πού καθόλου δέν θά ἔπρεπε, θά ξέρω τουλάχιστον μέχρι ποιοῦ σημείου τό καθῆκον καί ἡ συνείδησις μέ παροτρύνουν. ᾿Αποκαμωμένος ὁ ῎Επαρχος τῆς ὥρισε προθεσμία. ῾
῞Υστερα ἀπό κάποιο χρονικό διάστημα ἐπέστρεψε ἄκαμπτη, ὅπως καί τήν πρώτη φορά. ῾Ο δικαστής τῆς ἐπέβαλε βαρύτατο πρόστιμο καί τήν καταδίκασε σέ ἐξορία. ῾Η ᾿Ολυμπιάδα προτίμησε τήν ἐξορία παρά νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν ᾿Αρσάκιο. ῾Η ἐξορία της ὁρίστηκε ἀρχικά στήν Κύζικο κι᾿ ἔπειτα στήν Νικομήδεια...."
῾Ο ἱερός Χρυσόστομος ἀμέσως μόλις ἔμαθε τά γεγονότα ἔγραψε ἐπιστολήν εἰς τήν ἄλλην διακόνισσα, τήν Πενταδία, ἐπαινώντας την διά τήν ὁμολογιακήν της στάσιν, ἡ ὁποία καί αὐτή ἀντιμετώπισε μέ ὁμολογιακόν θάρρος τήν σκληρότητα τῶν δικαστῶν,:
"Χαῖρε καί εὐφραίνου," τῆς γράφει, καί συνεχίζει: ᾿Εκέρδισες εὔκολα τήν νίκη. Μέ μιά λέξη ἀποστόμωσες τήν ἀναισχυντία ἄγριων θηρίων καί φίμωσες τό γεμάτο λύσσα στόμα τους. ῾Η ἀλήθεια γιά τήν ὁποία ἀγωνίσθηκες καί ὑπέφερες, ἔχει πραγματικά αὐτή τήν δύναμη, ὥστε μιά λέξη ἀρκεῖ, γιά νά θριαμβεύσει ἐνάντια στούς συκοφάντες. ᾿Αντίθετα τό ψέμα μάταια περιβάλλεται μ᾿ ἔνα πέπλο τεχνασμάτων, καταρρέει καί σκορπίζεται στόν παραμικρό ἄνεμο κι᾿ εἶναι ἀσθενέστερο κι᾿ ἀπό τόν ἰστό τῆς ἀράχνης...
Ποιά παγίδα δέν σοῦ ἔστησαν; Καί τί δέν μηχανεύτηκαν, γιά νά κλονίσουν τήν ψυχή σου τήν τόσο δυνατή, τήν τόσο γενναία καί πιστή στόν Θεό; Σ᾿ ἔσυραν στήν ἀγορά, ἀπό τήν ἀγορά στό δικαστήριο, ἀπό τό δικαστήριο στή φυλακή, ἐσένα πού δέν γνώριζες τίποτε στόν κόσμο παρά μόνον τήν ἐκκλησία καί τό δωμάτιό σου. ᾿Ακόνισαν τίς γλῶσσες ψευδομαρτύρων, ἐπινόησαν ἄθλιες συκοφαντίες καί, γιά νά σέ τρομοκρατήσουν, διέπραξαν φόνους μπροστά στά μάτια σου.
Εἶδες ποτάμι νά κυλᾶ τό αἷμα, σώματα νέων ἀνθρώπων νά ξεσχίζονται ἀπό τά ξίφη,νά κατατρώγονται ἀπό τήν φωτιά, πολυάριθμα ἐπιφανῆ πρόσωπα καταπληγωμένα καί παραδομένα στά βασανιστήρια. Τέλος, δέν ὑπάρχει πέτρα, πού νά μή κίνησαν γιά νά σέ τρομάξουν...᾿Εσύ ὅμως ὅμοια μέ ἀετό, πού ὁρμᾶ πρός τόν οὐρανό, ἔσχισες τά δίχτυά τους, γιά νά φτάσεις στίς οὐράνιες σφαῖρες τῆς ἐλευθερίας, ὅπου ἀναπαύεται ἡ ἀρετή. ῎Οχι μόνον δέ μπόρεσαν νά σέ τυλίξουν στά πλοκάμια τους, ἀλλά οἱ ἴδιοι πιάστηκαν μέσα σ᾿ αὐτά".

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τόν παράνομο ᾿Αρχιεπίσκοπο
᾿Αρσάκιο τόν ὠνόμασε «προβατόσχημο λύκο,
μοιχό κάτω ἀπό τήν μάσκα ἐπισκόπου». .

῾Η ἐκλογή τοῦ ᾿Αρσακίου, ὅταν ἀργότερα τήν πληροφορήθηκε ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τοῦ προκάλεσε βίαιη ἀγανάκτηση. Σέ μιά ἐπιστολή του πρός ἕνα  ἀπό τούς ἔμπιστους ἐπισκόπους του, τόν Κυριακό Συνάδων, δίνει ἐξηγήσεις: "Μοῦ μετέφεραν τί συνέβη μ᾿ αὐτόν τόν ἀνόητο, πού ὑψώθηκε στόν ᾿Επισκοπικό μου θρόνο ἀπό τήν αὐτοκράτειρα. ῎Εμαθα τίς σκληρότητες, πού διαπράχθηκαν ἀπ᾿ αὐτόν τόν ἄτιμο ἐνάντια στούς ἀδελφούς μας, πού δέν θέλουν νά ἐπικοινωνήσουν μαζί του, καί πώς πολλοί ἀνάμεσά τους πέθαναν στήν φυλακή γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ὑπόθεσής μου. Εἶναι ἕνας προβατόσχημος λύκος, ἕνας μοιχός κάτω ἀπό τήν μάσκα ἐπισκόπου. ῞Οπως ἡ γυναίκα θεωρεῖται μοιχαλίδα, ὄταν ἔχει σχέσεις μἐ ἄλλον ἄνδρα, ἐνῶ ζῇ ὁ σύζυγός της, ἔτσι ὁ ᾿Αρσάκιος εἶναι μοιχός, ὄχι κατά σάρκα, ἀλλά κατά πνεῦμα. ᾿Ενῶ ἀκόμη ζῶ, ἅρπαξε τήν ᾿Εκκλησία τῆς ὁποίας εἶμαι σύζυγος". ....

Δεχθῆτε τόν διάδοχόν μου ἄν ἐκλεγῇ
χωρίς ραδιουργία καί μέ εἰλικρινῆ ἐκλογή τοῦ λαοῦ.

Κατά βάθος ἡ καρδιά του ἦταν τραυματισμένη καί κάθε εἴδηση γιά λιποταξία μεταξύ τῶν πιστῶν του τόν ἔκαιγε σάν πυρακτωμένος σίδηρος. ᾿Από μακριά τούς προέτρεπε κι᾿ ἔπλεκε οὐράνια στεφάνια, ὅπως ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων στά παιδιά της. Κατά τόν ἀποχαιρετισμό του στό βαπτιστήριο τῆς ῾Αγίας Σοφίας εἶχε πεῖ στίς διακόνισσές του: "Δεχθεῖτε τόν διάδοχο πού θά ἐκλέξουν σάν νά ἤμουν ἐγώ ὁ ἴδιος, γιά νά μή διαιρεθεῖ ἠ ᾿Εκκλησία". ᾿Αλλά εἶχε προσθέσει: "῎Αν ὁ διάδοχος αὐτός ἀνεβεῖ στόν θρόνο μου χωρίς ραδιουργία καί μέ εἰλικρινῆ ἐκλογή τοῦ λαοῦ". Δέν εἶχε πεῖ ποτέ κι᾿ οὔτε μποροῦσε ποτέ νά πῆ: "Δεχθεῖτε σάν ἐμένα τόν ἐχθρό μου, τόν μηνυτή μου, ἤ ἕναν ἀπό τούς παράνομους δικαστές πού μέ καταδίκασαν". «Θά ἦταν, ὅπως σημειώνει ὁ συγγραφεύς, «σάν νά δικαιολογοῦσε κατά κάποιο τρόπο τήν καταδίκη του καί σάν νά ἀμφέβαλλε καί ν᾿ ἀρνιοῦνταν τό δίκιο του. Στά μάτια του, ὅμως, ὅπως καί στά μάτια τῶν ἀληθινῶν πιστῶν, ἡ ὑπόθεσή του ἦταν ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ».

Οἱ φρικαλεότητες στήν Κων/λι καί ἀλλοῦ κατά τῶν
ὀρθοδόξων («Ἰωαννιτῶν», ὅπως τούς ὠνόμασαν)
καί ὁ γενικός διωγμός κατ’ αὐτῶν προεκάλεσε
τήν ἀντίδρασι στούς λαϊκούς, τούς ὁποίους
ὁ Χρυσόστομος δέν δίστασε νά χαρακτηρίσει

μάρτυρας καί ὁμολογητάς.

Γράφει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος σέ ἄλλη του ἐπιστολή:
«Δέν θά μποροῦσα ν’ ἀρνηθῶ τόν τίτλο τοῦ μάρτυρα σέ ἀνθρώπους, πού ὄχι μόνον δέν ὑποχώρησαν στίς προσβολές, στίς ὕβρεις, στίς συκοφαντίες, ἄν καί μόνον αὐτό ἔχει ἤδη τήν ἀξία του, ἀλλά ἐπί πλέον ἀντιμετώπισαν ἀτρόμητα τίς φοβερές ἀπειλές, τήν ἐξουσία τοῦ αὐτοκράτορα, τό βλέμμα τοῦ παροργισμένου δικαστῆ καί τήν θέα τῶν βασανιστηρίων. Αὐτοί μέ μιά λέξη, ἦσαν ἕτοιμοι γιά ὅλα, προκειμένου νά μήν ἔλθουν σέ κοινωνία μέ τούς ἀνόσιους, συσσωρεύοντας ἔγκλημα πάνω στό ἔγκλημα. Τέτοιοι μάρτυρες πού σφραγίζουν μέ τό μαρτύριό τους τήν ὑπακοή στήν Ἐκκλησία, παρηγοροῦν τήν ἁγία αὐτή Μητέρα γιά τούς δειλούς πού τήν ἀπαρνοῦνται, ὅσο πολυάριθμοι καί ἄν εἶναι. Ἕνας μόνο ἄνθρωπος, πού ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀξίζει περισσότερο ἀπό δέκα χιλιάδες, πούτό παραβιάζουν»
Ἐνθαρύννοντας τούς πιστούς ὁ Χρυσόστομος προσθέτει καί τά ἑξῆς ἀξιοσημείωτα λόγια, τά ὁποῖα εἶναι παρηγορητικά καί γιά μᾶς σήμερα πού μέ βάρβαρο τρόπο οἱ Νικολαῖτες κατέλαβαν καί κατακρατοῦν τούς Ναούς καί τά Ιδρύματα τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα ἀνηγέρθησαν μέ θυσίας ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ διά νά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία καί ὄχι νά γίνουν κέντρα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ (ἐν προκειμένω τοῦ Νικολαϊτικοῦ) Οἰκουμενισμοῦ:
«Ἄν ὁ Ἐπίσκοπος δέν βρίσκεται ἀνάμεσα στό λαό του, γιά νά τόν καθοδηγεῖ, ἀς κάνουν τά πρόβατα μόνα τους τό ἔργο τοῦ ποιμένα. Οἱ δειλοί πού προβάλλουν αὐτή τήν πρόφαση, γιά νά ἀπέχουν ἀπό τίς συνάξεις (τίς συνάξεις τῶν ὀρθοδόξων πού συγκεντρώνοντο εἰς τήν ὕπαιθρον, ἐφ’ ὅσον τούς ἐξεδίωξαν ἀπό τούς Ναούς των) ἀθετοῦν καθῆκον τῆς πίστεως. Μήπως ὁ Δανιήλ καί οἱ αἰχμάλωτοι Ἰουδαῖοι στήν Βαβυλώνα χρειάζονταν θυσιαστήρια, ναό, ἀρχιερέα, γιά νά τηρήσουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ;»
Ὅπως σχολιάζει ὁ συγγραφεύς:
«Μιά τέτοια γλῶσσα, φθάνοντας ἀπό τήν ἔρημο τῆς Κουκουσοῦ στά δάση ἤ στά βουνά τῆς Θράκης, στά κρησφύγετα ὅπου συναθροίζονταν οἱ ἰωαννῖτες, ἀναθέρμαινε τίς καρδιές τους καί προκαλοῦσε νέα κύματα ἐνθουσιασμοῦ καί ἀφοσίωσης»

Καί ἕν ἐπίκαιρον σχόλιον:

Παράνομος καί μοιχός ἦτο ὁ Ἀρσάκιος, ἐφ’ ὅσον ζῶντος τοῦ Χρυσοστόμου, ἤρπασε τόν θρόνον του καί ἐπεκάθησεν ἐπ’ αὐτοῦ ὡς τύραννος καί διώκτης τῶν ὀρθοδόξων. Παράνομος καί μοιχός καί ὁ νῦν ψευδαρχιεπίσκοπος Νικόλαος, διότι ζῶντος (ἐν ἔτει 2003) τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ληστρικῶς ἤρπασε τόν θρόνον του, καί ἐπεκάθησεν ἐπ’ αὐτοῦ ὡς τύραννος καί διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων, διά νά ἐξυπηρετηθοῦν καλύτερον τά προδοτικά σχέδια τῶν πρακτόρων τοῦ παποοικουμενισμοῦ, τούς ὁποίους ὥρισεν ὁ νεοημερολογίτης Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προκειμένου νά ἐργασθοῦν ἔσωθεν διά νά παραδώσουν τούς Ὀρθοδόξους εἰς τάς χεῖράς του καί ἐκεῖνος νά τούς παραδώσει εἰς τόν Πάπαν, ἤτοι εἰς τήν ψευδοεκκλησίαν τοῦ ἀντιχρίστου.
Καί ὁ μέν Ἀρσάκιος, σύμφωνα μέ ὅσα γνωρίζομεν, ἐκατηγορήθη μόνον διά Κανονικῆς φύσεως θέματα, καί παρά ταῦτα οἱ Ὀρθόδοξοι τόν ἀπεστράφησαν. Ὀ Νικόλαος, ὅμως, δέν κατηγέλθη μόνον διά Κανονικῆς φύσεως θέματα, καί ληστρικάς ἐνεργείας κατά τῆς Κανονικῆς Τάξεως, ἀλλά καί διά αἱρετικά φρονήματα, βλασφημίας κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς καί ἱεροσυλίας κατά συρροήν. Ἐρωτῶμεν τί πρέπει νά κάμουν οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι. Νά ὑποκύψουν εἰς τάς πιέσεις ἤ νά παραμείνουν εἰς τήν καλήν Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως, ἀψηφοῦντες καί ἀπειλάς καί ψευδοκαθαιρέσεις καί ψευδοαφορισμούς καί δικαστήρια; Τήν ἀπάντησι ἀς τήν δώσει ἕκαστος κατά τήν ἐπιταγήν τῆς συνειδήσεώς του.

Τά στοιχεῖα ἐλήφθησαν ἀπό τό θαυμάσιο βιβλίο:
ANDREI ΤΗΙΕRRΥ, ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ,
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ»,
Μετάφρασις ἀπό τά  Γαλλικά, ᾿Εκδόσεις
"Χριστιανική ᾿Ελπίς", Θεσσαλονίκη 2003.