Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κηρύκου (κατά κόσμον Μηνᾶ Κοντογιάννη) τήν 11 Ἀπριλίου 2006 (Ν.Η.) ἐνώπιον τῆς Πταισματοδίκου Ἀθηνῶν Ἀναστασοπούλου Δήμητρας τοῦ 18ου Τμήματος καί τῆς Γραμματέως Παπαποστόλη Φιλίτσας, ὅπου ἐκλήθην διά προανακριτικήν ἐξέτασιν ἐπί τῆς Μηνύσεως τήν ὁποίαν ὑπέβαλον οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται καί οἱ ὁπαδοί των διά τήν ὑπόθεσιν τοῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Λαρίσης.
Ἡ μήνυσις ἐναντίον μας ἦτο γιά ἀπάτη, πλαστογραφία μετά χρήσεως, ἀπάτη ἐπί δικαστηρίω, ψευδεῖς ἀνωμοτί καταθέσεις, ψευδεῖς βεβαιώσεις σέ δημόσια ἔγγραφα κ.ο.κ.

«Θεωρῶ ἀνυπόστατους καί ψευδεῖς τούς εἰς βάρος μου ἰσχυρισμούς. Ἐάν μελετηθοῦν καλῶς τά στοιχεῖα ἀπό τόν κ. Εἰσαγγελέα θά πρέπει νά στρέψει τήν ποινική δίωξη κατά τῶν μηνυτῶν. Ἐπί δέκα χρόνια ἀντιποιοῦνται καί τήν Ἐκκλησία καί τήν Σύνοδο.
Δέν ὑπάρχει δικαστική πλάνη στήν ἀπόφαση τῶν δύο δικαστηρίων, Πρωτοδικεῖο καί Ἐφετεῖο. Τουναντίον ὑπάρχει πλάνη δογματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς φύσεως στούς μηνυτές. Καταθέτω ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θέματος δύο συγκεκριμένες μελέτες: Τοῦ Ἐλευθερίου Γκουτζίδη «Τί Κίνημα τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν κατά τῆς ’Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Γ.Ο.Χ. ὑπό τό φῶς τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων» καί τό ἡμέτερο «Οἱ πεπτωκότες τό 1995 πέντε πρώην Μητροπολῖτες».
Οἱ δύο ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων εἶναι τεκμηριωμένες καί μέ Γνωμοδοτήσεις Καθηγητῶν Πανεπιστημίων, ὅπως Κονιδάρη, Παπαστάθη, Τρωϊάννου, καί μέ παλαιότερες ἀποφάσεις δικαστηρίων πού ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖτες καί οἱ ὁπαδοί των ἐν προκειμένω οἱ μηνυτές κινοῦνται στό χῶρο τῆς σχισματοαιρέσεως, ἑπομένως θεωρῶ προσβολή πρός τό δικαστήριο τήν ἐν λόγω μήνυση. Ἄλλωστε γιατί, ἐνῶ προσέφυγαν στόν Ἄρειο Πάγο, δέν περιμένουν τήν ἐτυμηγορία τοῦ Ἀρείου Πάγου;
Πέραν αὐτῶν ἔχω νά τονίσω ὅτι στό θέμα τῆς συμπεριφορᾶς ἔναντι τῶν ἀποφάσεων διά τήν διατήρηση τοῦ Ναοῦ τῆς Εὐαγγελιστρίας στήν Λάρισα, συνεχίζουν νά χρησιμοποιοῦν βάρβαρο τρόπο, ἀπειλές, ὅπως «οἱ ἐξελίξεις θά εἶναι ἀπρόβλεπτες ... καί νά νά μή τολμήσουμε νά πλησιάσουμε στό Ναό ... καί νά μή μπλέξουμε σέ νέες περιπέτειες», ὅπως γράφουν στήν Τοπική Ἐφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στίς 6.12.2005, δηλαδή λίγο μετά τήν ἔκδοση τῆς ‘Εφετειακῆς ἀποφάσεως.
Εἶναι ψευδές ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτα τά ἄτομα πού ὑπέγραψαν. Ἦσαν ἐνορῖτες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας καί πνευματικά παιδιά τοῦ Ἐφημερίου Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου καί τό βεβαιῶ γιατί εἶμαι τώρα ὑπεύθυνος Ἐπίσκοπος τῆς περιοχῆς μετά τήν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ μακαριστοῦ Λαρίσης Παναρέτου.
Καμμία ἀντίφαση δέν ὑπάρχει στούς ἰσχυρισμούς μας στά πρῶτα καί στά δεύτερα δικαστήρια, μέ τήν ἴδια μορφή παρουσιάζουμε πάντα τά γεγονότα. Γνωρίζω καλά τό θέμα τῆς δημιουργίας τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ καί τοῦ ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ. Ὁ ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ δημιουργήθηκε διότι ὁ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ δέν μποροῦσε νά ἀνταποκριθῆ στίς μεγάλες ἀπαιτήσεις στήν ἐφαρμογή τῶν Ἐκκλησιαστικῶν σκοπῶν του. Τό ΙΦΣΚΑΕΕΓΟΧ ἱδρύσαμε μαζί μέ τούς πέντε μητροπολίτες καί νῦν μηνυτές, καθώς καί Κληρικούς καί μέχρι τό 1995 τόν ὑπερασπίζοντο. Τώρα ἄλλαξαν γιατί ὑπάρχει σκοπιμότης.
Ἔφκιαξαν ἕνα νέο παράνομο ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ πού λειτουργεῖ ἀπό αὐτούς μετά τό σχίσμα πού προκάλεσαν (οἱ πέντε) ἔναντι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου καί τῆς Κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ὁ Κανονικός ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ συνέχισε μετά τό σχίσμα τῶν πέντε ἀπό τούς ἐναπομείναντας εἰς τήν Ὁμολογίαν Ἀρχιερεῖς καί ἀπό τούς ὑπ’ αὐτῶν χειροτονηθέντας. Ἑπομένως ἀντιποιοῦνται καί τόν ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ.
Σέ ὅλα τά δικαστήρια παρουσιαστήκαμε μέ τόν ἴδιο τρόπο καί ὡς ἡ Κανονική Ἱερά Σύνοδος καί ὡς ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ καί ὡς ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ πού εἶναι νομικά πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας ΓΟΧ καί οὐδεμία παραπλάνηση τῶν δικαστηρίων ὑπῆρξε.
Μέσα στό δεύτερο σχετικό πού κατέθεσα ἀναφέρεται καί ὅλο τό περιεχόμενο τῆς ἀποφασης 20348/96 τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἀποδεικνύει ὅτι οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖτες δημιούργησαν τόι 1995 σχίσμα κανονικῆς καί δογματικῆς φύσεως.
Ἄν φθάσει ἡ ὑπόθεση στό ἀκροατήριο ἐπιφυλάσσομαι νά καταθέσω περισσότερα καί νά προτείνω καί μάρτυρες ὑπεράσπισης.


Ἐπί τῆς ἀπό 16/7/2007 Μηνύσεως τοῦ τέως Μητροπολίτου τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ «Μεσσηνίας» κ. Γρηγορίου, καί τῶν ὑπ’ αὐτοῦ ἐν σχίσματι «χειροτονηθέντων», «Θηβῶν» Χρυσοστόμου καί « Φθιώτιδος» Ἰγνατίου ἐπί δῆθεν ἀπάτη ἡμῶν ἐνώπιον τοῦ Δικαστηρίου, διά τήν ὁποίαν ἐκλήθην ὑπό τῆς κ. Πταισματοδίκου Ἐλευσῖνος (Κλῆσις 8/10/07) νά παράσχω ἐξηγήσεις (Ἀριθμ. Δικογραφίας Δ07/3428) ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:
Ἀρνοῦμαι καθ’ ὁλοκληρίαν ὅλας τάς εἰς βάρος μου καταγγελίας τῶν ἀνωτέρω μηνυτῶν μου, ὅπως αὗται ἐκτίθενται εἰς τήν ὡς ἄνω μήνυσίν των, ὡς κατά πάντα ἀβασίμους, ἀναληθεῖς καί κακοβούλους καί ἐπιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου.
Προσέτι δέ δηλώνω, καί καταγγέλλω, ὅτι ἀπάτη ἐνώπιον τοῦ Δικαστηρίου ἐπιχειροῦν οἱ μηνυταί μου, ἀφ’ ἑνός μέν διότι μέ χαρακτηρίζουν ἀναληθῶς καί συκοφαντικῶς ὡς «πολέμιον τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς προσκυνήσεως τῶν Ἰερῶν Εἰκόνων», ἐνῶ τό ἀληθές εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι, ὡς παντελῶς ἄμοιροι τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί τῆς Ὀρθοδοξίας κατέχονται ἀπό αἱρετικά φρονήματα φθάσαντες εἰς τό σημεῖον νά ἀναθεματίζουν ὀρθοδόξους Βυζαντινάς Εἰκόνας, τάς ὁποίας ἐθεσμοθέτησεν ἡ ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος καί τάς ὁποίας τιμᾶ ἡ ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξία, ἐνῶ αὐθεντικάς Εἰκόνας τῆς Ὀρθοδοξίας θεσμοθετοῦν οἱ ἴδιοι τάς νεωτέρας ἀναγεννησιακάς δυτικάς, ἀφ’ ἑτέρου ἰσχυρίζονται ὅτι αἱ δύο Τροποποιήσεις τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ (τοῦ 1997 καί 1998) δῆθεν ἐγένοντο παρανόμως, ἐνῶ παρανόμως συνέστησαν οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται τό 1995 μετά τό σχίσμα των τόν ἰδικόν των ψευδοΟΔΑΠΙΕΓΟΧ.
Μετά τό κατά τό 1995 σχίσμα τῶν ὑπό τῶν πρώην Μητροπολίτην «Μεσσηνίας» Γρηγόριον, χρέος τῶν ἐναπομεινάντων μελῶν τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ, ἦτο νά προβοῦν εἰς Τροποποιήσεις τοῦ Καταστατικοῦ, νά διαγράψουν ἐκείνους πού ἀκολούθησαν τό σχίσμα,  ἀφοῦ πλέον ἀπεκόπησαν ἀπό τήν Ἐκκλησία ΓΟΧ Ἑλλάδος καί δέν ἦσαν πλέον Κανονικοί Ἱεράρχαι της, ἀλλά ἐκπεπτωκότες, ἐγγράψουν δέ ὠς νέα μέλη τούς νεοχειροτονηθέντας τότε πέντε Ἀρχιερεῖς.
Αἱ συγκεκριμέναι διαδικασίαι ἐγένοντο νομιμώτατα. Τά δύο μέλη τοῦ Κανονικοῦ καί νομίμου Δ.Σ., ἤτοι ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί ὁ Πειραιῶς Νικόλαος ἐκάλεσαν τό τρίτον μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, τόν Ἀττικῆς Ματθαῖο εἰς συνεδρίασιν, μέ θέμα τήν Γενικήν Συνέλευσιν. Ὁ Ἀττικῆς Ματθαῖος ὅμως δέν προσῆλθε, ὅπως δέν προσῆλθον καί οἱ ὑπόλοιποι τρεῖς, ὅταν τούς ἐκάλεσε τό Διοικητικόν Συμβούλιο, διά τήν Γενικήν Συνέλευσιν.
Κατόπιν τούτου νομίμως συνεκρότησαν Γενικήν Συνέλευσιν καί διέγραψαν τούς ἐκπεπτωκότας καί σχισματικούς, ἐνῶ ἐνέγραψαν ὡς νέα μέλη τούς νεοχειροτονηθέντας Ἀρχιερεῖς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡμᾶς, τόν Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Κήρυκον (κατά κόσμον Μηνᾶν Κοντογιάννην), τόν ὁποῖον μέ τήν δευτέραν Τροποποίησιν (τοῦ 1989) ἡ Γενική Συνέλευσις μέ ὥρισεν Γραμματέα τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ.
Παρακαλοῦμεν, ὅθεν, τόν κ. Εἰσαγγελέα νά ἐξετάση μήπως οἱ ὡς ἄνω μηνυταί μου ἐπιχειροῦν πράγματι καί διά τῆς ἀνωτέρω μηνύσεώς των ἐναντίον μας «κακουργηματικήν ἀπάτην».
Ληφθήτω δέ ὑπ’ ὄψιν ὅτι δέν γνωρίζομεν διά ποῖον δικαστήριον μᾶς μηνύουν, καί εἰς ποῖον δικαστήριον ἐπεχειρήσαμεν «ἀπάτην», δεδομένου μάλιστα ὅτι ἡμεῖς δέν ἔχομεν καμμίαν ἀνάμειξιν μέ τήν δικαστικήν διαμάχην μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ Ἱερομονάχου Δαμιανοῦ, ἀφοῦ πρόκειται περί ἰδικῆς των ἐσωτερικῆς ὑποθέσεως καί διαφορᾶς.
Κύριε Εἰσαγγελεῦ, δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού οἱ ἐν λόγω μηνυταί ἐχρησιμοποίησαν (πιθανόν παρασυρθέντες ὑπό τῆς Δικηγόρου των) αὐτόν τόν ἀπαράδεκτον τρόπον διά νά ὑπερασπιθοῦν τήν ἰδικήν των παρανομίαν, οἱ ὁποῖοι ἀπό τό 1995 ἀντιποιοῦνται πράγματι τόν ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ καί τήν Ἐκκλησίαν τῶν ΓΟΧ. Διά τοῦτο συνημμένως μέ τάς παρούσας ἐξηγήσεις καταθέτω καί τήν ἀπό 11 Ἀπριλίου 2006 Συμπληρωματικήν Κατάθεσίν μου ἐνώπιον τῆς Πταισματοδίκου Ἀθηνῶν Ἀναστασοπούλου Δήμητρας τοῦ 18ου Τμήματος, μέ τήν ὁποίαν ἔδωσα ἐξηγήσεις εἰς παρομοίαν ἀπόπειραν τῶν ἰδίων μηνυτῶν νά πλανήσουν τό Δικαστήριον καί νά μᾶς ἀποδώσουν κακοβούλως τήν ψευδῆ κατηγορίαν ὅτι ἡμεῖς ἐπεχειρήσαμεν νά ἀπατήσωμεν τό δικαστήριον. 

Παραθέτομεν πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν καί τήν ὐπ’ ἀριθμ. 461/16.12.2007 ἐπιστολήν τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου πρός τόν φερόμενον ὡς «Μητροπολίτην Θηβῶν καί Λεβαδείας» Χρυσόστομον, προερχόμενον ἀπό τούς «πέντε σχισμτοαιρετικούς Ἐπισκόπους.
              
Α.Π. 461


Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς εὐσπλαγχνισθῆ καί μᾶς δώση μετάνοιαν, ἀφοῦ ἡμεῖς εἰλικρινῶς ταπεινωθῶμεν  καί ζητήσωμεν τό ἔλεος καί τόν φωτισμόν του.
Ἐλάβομεν τό πολυτελέστατον περιοδικόν σας «ΘΗΒΑΙΚΗ ΦΩΝΗ» (Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2007) καί εἴδομεν ἐν αὐτῶ τό ἀκροτελεύτειον ἄρθρον σας ὑπό τόν τίτλον «ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ» ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΝ», τό ὁποῖον ἀποτελεῖ ἀπάντησίν σας εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 451/10/23.10.07 «ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΝ – ΠΡΟΤΑΣΙΝ  - ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΝ ΔΙΑ ΚΟΙΝΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», ἐπί τό ἀκριβέστερον δέ ἀποτελεῖ ἔνστασιν – διαφωνίαν σας ἐπί τῶν ὑπ’ ἀριθμ. 8 καί 9 παραγράφων τῆς συνημμένως αὐτῶ ἐπαναποσταλείσης  «ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ».
Ἐκ τοῦ ὅλου κειμένου καί τῶν συνημμένων αὐτῶ ἐθεωρήσατε «ἐπιβεβλημένον καθῆκόν σας» νά ζητήσετε νά σᾶς ἀπαντήσω, διατί εἰς τήν ἐν λόγῳ Ὁμολογίαν, χαρακτηρίζονται καί ἀντιμετωπίζονται ὡς σχισματοαιαρετικοί οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται. Ἐπ’ αὐτοῦ Σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι θά σᾶς δοθῆ πλήρως ἠτιολογημένη ἀπάντησις μέ τήν προϋπόθεσιν ὅτι θά τήν δημοσιεύσετε εἰς τό περιοδικόν σας διατυπώνοντες ἐννοεῖται καί τάς κρίσεις σας ἐπ’ αὐτῆς καί ἐπισημειώνοντες ὅ, τι θά ἐκρίνατε ὡς ὠφέλιμον κατά Θεόν.
Ἐπί τοῦ παρόντος ὅμως σᾶς ἀποστέλλομεν τήν σχετικήν μελέτην – γνωμοδότησιν τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ καί πολυτίμου συνεργάτου είς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό 1970, κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη ὑπό τόν τίτλον: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ» (Ἀθῆναι 1999), τό ὁποῖον παρακαλοῦμε νά τό μελετήσετε ἐπισταμένως καί κατόπιν ἐπανέρχεσθε ἀναλόγως, ἄν παραμείνη ἡ ἀπορία σας.
Ἀς προσφέρωμεν καί ἡμεῖς ὡς δῶρον τῶ δι’ ἡμᾶς Νηπιάσαντι Ἰησοῦ Χριστῶ αὐτήν τήν σημαντικήν διακονίαν.

 
Ἐνημερώνομεν, ὅτι πράγματι ἤδη ἤρξατο ἀναδημοσιευόμενον, εἰς συνεχείας, εἰς τό ἐπίσημον δημοσιογραφικόν Ὄργανον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἤτοι εἰς τό περιοδικόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», ἡ μελέτη – γνωμοδότησις, τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, περί τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν, ὑπό τόν τίτλον: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ» (Ἀθῆναι 1999). 
Ἐκεῖ δύναται ὁ ἀγαπητός ἀναγνώστης νά εὕρη τήν ἀπάντησιν εἰς τό ἐρώτημα, τό ὁποῖον θέτει ὁ «Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας» κ. Χρυσόστομος, διατί χαρακτηρίζομεν τούς «πέντε» σχισματοαιρετικούς καί διατί τούς ἀντιμετωπίζομεν οὕτω.

Ὅσον ἀφορᾶ τό ἕτερον ἐρώτημα τινῶν ὀρθοδόξων, ἄν δύνανται νά ἐκκλησιάζωνται εἰς τούς Ναούς, τάς ὁποίους κατέλαβον οἱ «ΠΕΝΤΕ» καί κατόπιν οἱ χειρότεροι τῶν πέντε ἀποδειχθέντες βλάσφημοι κατά τῆς ‘Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί αἱρετικοί ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΙ, ἀπαντῶμεν ΟΧΙ καί τοῦτο σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἡ ὁποία εἶναι καί διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων: «Τό γάρ  κοινωνεῖν παρά αἱρετικοῦ ἤ προφανοῦς διαβεβλημένου κατά τόν βίον, ἀλλοτριοῖ Θεοῦ, καί προσοικειοῖ τῶ διαβόλω».

Ἐπίσης οὔτε καί νά μεταλαμβάνει τις παρά αἱρετικοῦ καί διαβεβλημένου δημοσίως Κληρικοῦ, ἀλλά οὔτε καί παρά τῶν κοινωνούντων αὐτοῖς. Λέγει πάλιν ὁ ὁμολογητής ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Ἐκ παντός ἱερέως ἀδιαβλήτου μεταλαμβάνομεν. Διά τοῦτο δέ ἐκ τοῦ Ἰωσήφ οὐ μεταλαμβάνομεν, ὡς διαβεβλημένου αὐτοῦ δημοσία. Διαβεβλημένοι δ’ ἄν εἶεν πάντως καί οἱ τούτω συλλειτουργοῦντες».

‘Επίσης ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀπαντῶν εἰς τήν ἐρώτησιν: «Περί τῶν κοινωθεισῶν ἐκκλησιῶν ἐκ τῶν ἱερέων τῶν κοινωνησάντων τῆ αἱρέσει καί κατεχομένων ὑπ’ αὐτῶν, εἰ χρή ἐν αὐταῖς εἰσιέναι χάριν εὐχῆς καί ψαλμωδίας», ἐπεξηγεῖ καί τό διατί δέν πρέπει νά εἰσερχὠμεθα εἰς τούς ναούς τῶν σχισματοαιρετικῶν διά προσευχήν καί ψαλμωδίαν: «Οὐ χρή τό καθόλου εἰς τάς τοιαύτας ἐκκλησίας εἰσιέναι, κατά τούς εἰρημένους τρόπους ἐπειδή γέγραπται. Ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Ἅμα γάρ τῶ εἰσαχθῆναι τήν αἵρεσιν, ἀπέπτη ὁ ἔφορος τῶν ἐκεῖσε ἄγγελος, κατά τήν φωνήν τοῦ μεγάλου Βασιλείου. Καί κοινός οἶκος ὁ τοιόσδε χρηματίζει ναός. Καί οὐ μή εἰσέλθω, φησίν, εἰς Ἐκκλησίαν πονηρευομένων. Καί ὁ Ἀπόστολος. Τίς συγκατάθεσις γάρ Θεοῦ μετά εἰδώλων;».

Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι οἱ μόνοι ἀσφαλεῖς ὁδοδεῖκτες πρός τήν ἀλήθειαν. Αὐτούς ἀς ἀκούωμεν πάντοτε καί ὄχι τούς συγχρόνους ψευδοπαλαιοημερολογίτας καί νεοημερολογίτας οἰκουμενιστάς.
Ἄς τούς ἀκούωμεν, διότι αὐτοί διδάσκουν τήν πραγματικήν ἀλήθειαν: «Γνώσεσθε τήν Ἀλήθειαν καί ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς».