ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος
Αριθμ. 22


Ἡ Μοναχή
τῆς 'Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας
Μαριάμ Ὀρλώβα
                         
῾Υπό τοῦ Αἰδ/του Ιερέως π. ΑΝΔΡΕΟΥ  ΣΙΝΤΝΙΕΒ

Τό  κατωτέρω  δημοσιευόμενο  ἐπιμνημόσυνο  ἄρθρο  τοῦ  π.  ᾿Ανδρέου  γιά  τήν  μοναχή  Μαριάμ,  τό  ὁποῖο  δημοσιεύθηκε  στό  φ.  99,  τ. ἔ. 1999  τῆς  ῾῾ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΠΝΟΗΣ῾῾,  ἔχει  μία  ίδιαίτερη  σημασία.  ᾿Αποτελεῖ  πραγματικό  ντοκουμέντο  ῾Ιστορίας  καί  ᾿Εκκλησιολογίας  τῆς  μαρτυρικῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Ρωσικῶν  Κατακομβῶν.  ᾿Αποτελεῖ  ἀκόμη  ἀπάντηση  στίς   "ἐκ  τοῦ  πονηροῦ"  προερχόμενες  φωνές,  οἱ  ὁποίες  ἀμφισβήτησαν  στό  παρελθόν  ὄχι  μόνον  τήν  ὁμολογιακή  ταυτότητα,  ἀλλά  καί αὐτή  τήν  ὕπαρξη  τῶν  Κατακομβῶν.  Τέτοια  κείμενα  -   ντοκουμέντα  στό  μέλλον  θά  δημοσιευθοῦν  ἀρκετά  ἀπό  τίς  στῆλες  τῆς  "ΟΡΘΟΔΟΧΟΥ  ΠΝΟΗΣ",  ἀλλά  καί  αὐτοτελῶς,  γιά  τήν  ἀποκατάσταση  τῆς  ἀληθείας  καί  ἀπό  σεβασμό  στούς  ἀγῶνες  συγχρόνων  ῾Ομολογητῶν  καί  Μαρτύρων  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Πίστεως.
Τήν 30ή ᾿Ιουλίου/12η Αὐγούστου 1997 ἀπεδήμησε πρός Κύριον ἡ μοναχή Μαριάμ, κατά κόσμον Μαρία Βασίλιεβνα ῎Ορλωβα.
῾Η μοναχή Μαριάμ γεννήθηκε τό 1906  στήν ἱερατική οἰκογένεια τοῦ Ιερομάρτυρα  πατέρα Βασιλείου Σμερνόβ,  πρώτη  μέσα  σέ  ἕξη  παιδιά. ᾿Από τήν μικρή παιδική της ἡλικία μεγάλωσε σέ ἀτμόσφαιρα χριστιανικῆς ἀγάπης, ἡ ὅλη καθημερινή ζωή τῆς οἰκογένειας ἦταν  στήν ὑπακοή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπηρεσίας. Τό ποίμνιο τοῦ π. Βασιλείου βρισκόταν στό χωριό Κρουτέτς τῆς περιοχῆς ᾿Αλεξαντρώφ  τῆς   περιφερείας  Βλαδιμήρου. ᾿Εδῶ στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῆς Γρηγορούσας ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια. Τό ποίμνιο ἦταν μικρό καί ἔτσι δέν μποροῦσε νά ζῇ μέ τά ἔσοδα τῆς ᾿Εκκλησίας. Γι αὐτό ἔπρεπε νά ἀσχολεῖται καί μέ ἀγροτικές δουλειές. ῾Ο ἴδιος ὤργωνε τή γῆ, ἔκοβε τά χόρτα, ἑτοίμαζε γιά τόν χειμῶνα ἀποθέματα ζωοτροφῶν. Αὐτά ὅμως δέν ἐπηρέαζαν τήν λειτουργία του στόν Ναό. ῞Ολες οἱ ᾿Ακολουθίες ἐγίνοντο ἐπιμελημένα βάσει τοῦ κανονισμοῦ. Τά γεγονότα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ᾿Επανάστασης, ἡ οἰκογένεια τοῦ π. Βασιλείου τά δέχθηκε μέ μεγάλη θλίψη. ῾Ο ἴδιος ὁ π. Βασίλειος σεβόταν πολύ τόν Τσάρο Νικόλαο Β' καί ἔλεγε, ὅτι ἄν τοῦ ζητοῦσαν νά πεθάνη γι᾿ αὐτόν  δέν θά δίσταζε νά τό κάνη. ῾Η Μαρία τόν καιρό αὐτό σπούδαζε. Τό 1917 ἦταν 11 χρονῶν. Καί  τά ἑπόμενα χρόνια ὁ π. Βασίλειος ὑπηρετοῦσε στόν Ναό ἀσχολούμενος μέ τό ἀγροτικό νοικοκυριό.  Μετά  τό  σχολεῖο ἡ Μαρία μετακόμισε στήν Μόσχα  καί ἐκεῖ νυμφεύθηκε τόν Λέβ ᾿Αλεξάνδροβιτς ᾿Ορλώβ. ῾Ο ᾿Ορλώβ ἐκτιμοῦσε πολύ τόν ἐξέχοντα ἐκκλησιαστικό συγγραφέα καί κήρυκα τῆς ᾿Ορθοδοξίας Νεῖλο Σέργιο τοῦ ᾿Αλεξάνδρου, ἡ δραστηριότητα τοῦ ὁποίου εἶχε ἀποκλειστική σημασία γιά τήν πορεία τῆς ᾿Ορθοδοξίας στόν 20όν αἰῶνα.
῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  μέλος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν.
 ῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀποκάλυψε τά "μυστικά τῆς ἀνομίας" δημοσιεύοντας τό 1905 "τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών" στό βιβλίο: "Τά σημαντικά συνοπτικῶς" ᾿Εκεὶ μέ ἐντυπωσιακή είλικρίνεια ἐκτίθεται τό σχέδιο  γιά  τήν κατάκτηση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας ἀπό τούς ῾Εβραίους. ῾Ο 20ός αἰώνας ἔγινε μάρτυρας τῆς θριαμβευτικῆς ἐπέλασης τοῦ Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του στά χριστιανικά κράτη, πού ἔπεσαν τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ὅπως αὐτό σχεδιαζόταν στά "Πρωτόκολλα".
Τά "Πρωτόκολλα" ἔχουν προβλέψει τούς παγκόσμιους πολέμους, τίς πολιτικές μορφές  συγκρότησης τῶν σύγχρονων κρατῶν, τήν πορεία ἀνάπτυξης τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, τά πλαίσια τῆς δανειο-οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Σ᾿ αὐτά ἀποτυπώνεται καθαρά καί μέ ἀκρίβεια ἡ εἰκόνα τῆς  καταστροφῆς τῶν ἀνεξάρτητων χριστιανικῶν κρατῶν καί τῆς κυριαρχίας τῆς παγκόσμιας διεθνοῦς ῾Υπερκυβέρνησης μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑβραίο βασιλιά-᾿Αντίχριστο ψευδομεσσία.
῾Ο Σέργιος Νεῖλος δέν ἦταν ὁ πρῶτος  πού  ἀσχολήθηκε  μέ  τά  "Πρωτόκολλα". Τά πρῶτα ἐκατό  ἀντίτυπα ἐκδόθηκαν ἀπό τόν Εἰσαγγελέα τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου τῆς Μικόβσκογιε Σουχόπιν Φ.Π. ἀπό τό 1836. ῞Ενα χρόνο ἀργότερα τά "Πρωτόκολλα" πολλαπλασιάστηκαν ἀπό τό νομαρχιακό τυπογραφεῖο κατά παραγγελία τοῦ Α.Κ. Κλεπόβσκι πού ἦταν εἰς τήν εἰδικήν ἐντολήν τοῦ Μεγάλου  Δοῦκα  Σεργίου, ἀδελφοῦ τοῦ Αὐτοκράτορα Νικολάου 2ου. ῞Ομως μόνο ὁ  συναγερμός πού σήμαναν τά βιβλία τοῦ Σέργιου Νείλου ἔγινε ἀκουστός σέ ὅλα  τά σημεῖα τοῦ κόσμου. ῏Ηταν θέλημα Θεοῦ, ὥστε ἡ πορεία τοῦ Σεργίου Νείλου καί  τῆς συζύγου του  ῾Ελένης (ἡ ὁποία παρεπιμπτόντως, γεννήθηκε στήν ῾Ελλάδα στήν οἰκογένεια Ρώσου ἀπεσταλμένου) καί τῆς οἰκογένειας τοῦ Βασίλειου Σμυρνόβ καί τῆς  ἔπειτα  μοναχῆς  Μαριάμ  νά εἶναι ἡ ἴδια.
Τό 1928 ὁ π. Βασίλειος πληροφορήθηκε, ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του, διωκόμενοι ἀπό τήν Σοβιετική Κυβέρνησι, δέν ἔχουν κατάλυμα καί περιφέρονται φιλοξενούμενοι. Μέσω τοῦ γαμβροῦ του Λέβ ᾿Ορλώβ - συζύγου τῆς Μαρίας (ὁ ὁποῖος ἔγραψε γράμμα στόν Νείλο),  ὁ  π.  Βασίλειος  κάλεσε τό  ζευγάρι στό σπίτι του στό χωριό Κρουτέτς, ὅπου ὁ Σέργιος  καί ἡ ῾Ελένη ἔφτασαν τό 1928.
Πρέπει  νά  σημειωθεῖ  ὅτι  τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ  1920, ἦταν περίοδος κραδασμῶν γιά τήν Ρωσική ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. Τό 1927 ἐκδόθηκε ἡ γνωστή θλιβερή Διακήρυξη τοῦ   ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ  τοῦ  Πατριαρχικοῦ  Θρόνου  Μητροπολίτη Σεργίου, στήν ὁποία διεκηρύσσετο ὅτι οἱ χαρές τοῦ ἀθέου Σοβιετικοῦ Κράτους τώρα εἶναι καί χαρές τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καί οἱ ἱερεῖς καί πιστοί πού πάλευαν μέ τόν ἀθεϊσμό καί ἀντιθεϊσμό τῶν κομμουνιστῶν ἧσαν ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η διακήρυξις αὐτή προεκάλεσε σχίσμα. Οἱ γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού  δέν  ἤθελαν  νά  θέσουν  τίς ψυχές  τους  κάτω  ἀπό  τόν  ζυγό  τοῦ  Βελίαρ,  ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν μητροπολίτη Σέργιο καί κατέφυγαν  στίς  Κατακόμβες. (Αὐτό  τό  σχῆμα  τῆς "παράνομης"  γιά  τό  Σοβιετικό  Κράτος  καί  τό  σεργιανιστικό    Πατριαρχεῖο Μόσχας  θρησκευτικῆς  δραστηριότητος,  εἶναι  γνωστό  διεθνῶς  μέ  τόν  ὅρο "᾿Εκκλησία  Κατακομβῶν". ᾿Επικεφαλῆς σημαντικοῦ  μέρους  τῶν Γνήσιων ᾿Ορθόδοξων Χριστιανῶν, πού ἀγωνίζονταν  κατά  τῆς πολιτικῆς  τοῦ Μητροπολίτη Σέργιου,   τέθηκε   ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  τῆς  Πετρουπόλεως πού  ἀποκήρυξε  τόν  Σέργιο.     Σύντομα ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  συνελήφθη καί ἄρχισαν διώξεις ἐναντίον τῶν  λεγομένων "᾿Ιωσηφιτῶν". ῞Ομως, ὑπῆρχαν μοναχοί  καί  ῾Ιερεῖς πού ἐπισήμως  μέν δέν εἶχαν δηλώσει τήν ἀποστασιοποίησίν τους ἀπό τόν Μητροπολίτη Σέργιο, ἀλλά δέν τόν μνημόνευαν στήν  Θεία Λειτουργία. Αὐτή ἦταν ἡ ἐπωνομαζόμενη ὁμάδα "μετσέβσκαγια" τῶν ῾Ιερέων πού εἶχαν πνευματικό ἠγέτη τόν ᾿Αλέξιο Μέτσεβ. ῞Ενας ἀπό τούς ἱερεῖς πού "δέν μνημόνευαν" ἦταν καί ὁ π. Βασίλειος Σμυρνόβ. Αὐτή ἦταν κατά κάποιο τρόπο ἡ κρυφή ἀντιπολίτευση στόν μητροπολίτη Σέργιο λόγω   τῶν  μεγάλης κλίμακος διώξεων σέ ὁποιαδήποτε ἀνοιχτή διαφωνία μέ τήν πολιτική του.
Πολλοί δέν κατανοοῦσαν τήν οὐσία τῶν ἐν ἐξελίξει γεγονότων. Αὐτοί νόμιζαν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Σέργιος ἐπεδίωκε νά διατηρήση τήν ἐπίσημη ἐκκλησιαστική ὀργάνωση μέσω τῆς συμφιλίωσης μέ τήν ἀντίθεη ἐξουσία. ῾Ο σύζυγος τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας, ὁ Λέβ ᾿Αλεξάντροβιτς ἀνῆκε σ᾿ αὐτούς τούς ἀμφιταλαντευόμενους ἀνθρώπους. Αὐτός ἔγραψε ἐπιστολή στόν Σέργιο Νεῖλο στήν ὁποία παρέθεσε τήν ἀπορία του σχετικά μέ τή νέα ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου Μητροπολίτου Σεργίου. ῾Η ἀπάντησι τοῦ Σέργιου Νείλου σ᾿ αὐτήν τήν ἐπιστολή εἶναι οὐσιαστικά ἡ ῾Ομολογία τῆς Πίστεως τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρωσίας καί σημαντικό ντοκουμέντο τῆς ἐποχῆς.
Στό σπίτι τοῦ π. Βασίλειου ὁ Σέργιος  καί ἡ σύζυγός του ἔζησαν περίπου ἕνα χρόνο. ῾Η μητέρα Μαρία ἀναφερόταν πάντα γι  αὐτή τήν περίοδο τῆς ζωῆς της μέ τήν οἰκογένεια Νείλου ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὠς γιορτή τῆς Λαμπρῆς - τόσο μεγάλη ἦταν ἡ δύναμη τῆς παρουσίας τους,  μιᾶς πραγματικῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας - πού ἦταν πάντα ἕτοιμη νά μοιραστοῦν μέ τούς ἄλλους τούς θησαυρούς τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας  πού  καί  οἱ  δύο εἶχαν ἀντλήσει ἀπό τήν συναναστροφή τους μέ τούς Γέροντες - Στάρετς  τὴς ῎Οπτινα   καί τόν  ἅγιο ᾿Ιωάννη τῆς Κροστάνδης.
῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀνησυχοῦσε πολύ, μήπως ἡ παραμονή του στό σπίτι τοῦ π. Βασιλείου  δημιουργοῦσε προβλήματα. ῾Ο Νεῖλος ἦταν ὑπό παρακολούθηση καί μία φορά ἦλθαν οἱ "τσεκιστές" (εἰδική ὑπηρεσία ἀσφαλείας) γιά ἔρευνα. ῾Η μητέρα Μαρία μέ συγκίνησι πάντα θυμόταν πῶς κατάφερε νά κρύψῃ τετράδια τοῦ  Νείλου, σώζοντάς τα ἔτσι, παρά τήν ἐξονυχιστική ἔρευνα ὁλόκληρης  ἡμέρας. Μετά ἀπό αὐτή τήν ἔρευνα ἡ ὑγεία τοῦ Σεργίου᾿ κλονίσθηκε, ἄρχισε νά παρουσιάζει  καρδιολογικά  προβλήματα. ῾Η μητέρα Μαρία  διέσωσε, ὅτι ὁ Σέργιος πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἄρχισε νά μοιάζῃ φυσιογνωμικα  μέ  τόν  ἅγιο  Σεραφείμ  τοῦ  Σάρωβ, τόν ὁποῖο  εὐλαβοῦνταν  ἰδιαίτερα ἰδιαίτερα. Κάποτε  μάλιστα  εἶπε  ὁ  Σέργιος, δείχνοντας τό πορτραῖτο τοῦ   ἁγίου  Σεραφείμ. "Νά ὁ πατήρ μέ τό ραβδί ἔρχεται καί μοῦ δείχνει τό δρόμο.  ῞Οπου θά μέ πάει ἐκεῖ θά εἶμαι". Τά λόγια αὐτά βγῆκαν προφητικά.  ῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  κοιμήθηκε  εἰρηνικά   τήν  1η  ᾿Ιανουαρίου 1929,  τήν  ὥρα  ἀκριβῶς  πού  ἄρχιζε  ἡ  ἀκολουθία  τῆς  μνήμης  τοῦ  ἁγίου Σεραφείμ.   Κοιμήθηκε  μπροστά στά μάτια τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας καί χάρις σ᾿ αὐτήν καί τήν σύζυγο του  ῾Ελένη ἔγιναν κατόπιν γνωστά τά τῶν τελευταίων ἡμερῶν του. Μία ὥρα  πρίν  τόν θάνατό του ὁ Σέργιος εἶπε ὅτι ἔρχονται δύσκολοι καιροί γιά τήν ᾿Εκκλησία, καί ὅτι  τώρα  ἔχουν  ἀνοίξει  οἱ  πόρτες  γιά τόν  ἐρχομό  τοῦ  'Αντιχρίστου.  ᾿Ακόμη, ἐναποθέτοντας τό χέρι του στό μέτωπο τοῦ π. Βασιλείου εἶπε: "῎Αχ πατέρα, πατέρα, σᾶς λυπᾶμαι" ῾Η τελευταία  του  πράξη  ἦταν  νά  εὐλογήσει  τήν  μικρή  κόρη  τῆς  Μαρίας Βασιλίεβνας.
῾Η Σοβιετική ἐξουσία δέν συγχώρεσε στόν π. Βασίλειο τήν φιλοξενία τοῦ Σεργίου  Νείλου. Τήν ἴδια χρονιά ὁ π. Βασίλειος ἐξορίσθηκε ἀπό τό σπίτι του, και  τό  ἑπόμενο  ἔτος  τόν  συνέλαβαν,  ἡ περιουσία του κατασχέθηκε καί ἡ οἰκογένεια  του  ἐξορίσθηκε. ῾Ο π. Βασίλειος παρέμεινε στήν ἐξορία 5 χρόνια. Τό 1936 ἐπέστρεψε. Τό 1937 τόν συνέλαβαν ξανά καί στίς 8 Φεβρουαρίου 1938 ἐκτελέσθηκε. ( Σημ. ἐκδ.Πρόκειται δηλαδή διά νεομάρτυρα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ρωσίας).
Διαμένοντας στήν Μόσχα ἡ Μαρία Βασίλιεβνα γνωρίζεται στενά μέ τήν Τατιάνα Μιχαϊλοβνα Ν. πνευματική κόρη τῆς μητέρας Ταμάρας πού ἦταν ζηλώτρια "᾿Ιωσηφική". ῾Η μητέρα Ταμάρα  ἦταν ζωντανό  μέλος  τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν, ὅπως ἐπίσης καί τά πνευματικά παιδιά της, ἀνάμεσά τους καί ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Αρσένιος (Ζαντανόβσκιι). ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα  συμμετεῖχε  σέ μυστικές λειτουργίες στό σπίτι πού ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῆς Τατιάνας Μιχαϊλοβνα.
Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1940  εἶχαν  μείνει πολύ λίγοι ἱερεῖς στήν ᾿Εκκλησία  τῶν  Κατακομβῶν.  Τό ἄνοιγμα τῶν διώξεων ἦταν τόσο μεγάλο ὥστε λίγο πολύ ἔμοιαζε μέ ἀντιπολίτευση πρός τό κυρίαρχο καθεστώς,. ῾Ο πόλεμος ἄλλαξε τήν πολιτική τῶν κομμουνιστῶν ἀπέναντι στήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο Στάλιν πείστηκε, ὅτι μπορεῖ νά ἀξιοποιήσῃ ἀποτελεσματικά τούς ἱεράρχες - λοχίες γιά τήν προπαγάνδα τοῦ καθεστῶτος του  καί  σέ μιά ἑβδομάδα συγκρότησε  "Σύνοδο"  ἡ    ὁποῖα "ἐξέλεξε" Πατριάρχη τόν μητροπολίτη Σέργιο.
῎Ετσι ἐμφανίστηκε ἡ "Μοσχοβίτικη Πατριαρχεία",   ἡ "᾿Εκκλησία τῶν συνηγόρων τοῦ διαβόλου". Ξαναλειτουργοῦσαν  Ναοί, πού περίμενε κανείς νά ἦσαν κλειστοί γιά πάντα, ἐμφανίστηκαν "ἱερεῖς", κυκλοφόρησαν "ὀρθόδοξα" ἡμερολόγια στά ὁποῖα μποροῦσε κανείς νά διαβάσει γιά τέτοιες "ἐκκλησιαστικές" γιορτές , ὅπως "ἡμέρα γέννησης τοῦ Ι.Β. Στάλιν", "διεθνής ἡμέρα τῆς γυναίκας", "ἡμέρα τῆς ᾿Οκτωβριανῆς ἐπανάστασης" κλπ.
῾Η Μαρία Βασίλιεβνα κατάλαβε τήν σκοπιμότητα τῆς Μοσχοβίτικης Πατριαρχείας, πού στήν οὐσία ἀπέβλεπε στήν ἀνάδειξη τῆς θρησκευτικότητας τοῦ λαοῦ, μέ στόχο τόν ἔλεγχο καί ἐξόντωση τῶν δραστήριων θρησκευτικῶν στοιχείων. Στήν ψευτοεκκλησία τοῦ "ἱσαποστολικοῦ" ᾿Ιωσήφ (Στάλιν) ἡ Μαρία Βασίλιεβνα δέν ἔμεινε οὔτε μιά μέρα.
Πρός τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1980  οἱ ἀντιθεϊστές ἐκπλήρωσαν ἄψογα τήν ἀποστολή τους  (ἀπέναντι  στά  σκοτεινά  κέντρα  τοῦ  Παγκοσμίου Σιωνιστικοῦ  Κινήματος),νά καλλιεργήσουν δηλαδή τόν νέο τύπο "ἱερωμένων", φαινομενικά ὀρθοδόξων καί στήν οὐσία ὑπάκουων ὀργάνων τῆς σταλινικῆς ἐξουσίας. Τό  Πατριαρχεῖο  Μόσχας, μέσω τῶν "ἱεροκηρύκων"  του, ὅπως τοῦ "Μητροπολίτου"  Λένινγκράντ  Νικοδήμου  (ὁ  ὁποῖος  ταυτόχρονα  ἦταν  καί παπικός  ἐπίσκοπος  καί  πέθανε  τό  1979  στό  ἰδιαίτερο  Γραφεῖο  τοῦ Πάπα  κατά  τήν  διάρκεια  ἀκροάσεως), συνειδητά καί ἐθελοντικά ἀνακήρυξε σέ ὅλο τόν κόσμο τόν κομμουνισμό ὡς τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ στή γῆ, στό ὁποῖο ἐπιτέλους  ἐφαρμόζονται τά ἰδανικά τοῦ Χριστιανισμοῦ. Βέβαια ἡ ἱστορία γέλασε πολύ μαζί τους.
Γι αὐτό ὅμως  δέν  γράφουν  τά  "Πρωτόκολλα"; "῞Οταν ἡ Μοναρχική Ρωσία γίνει τό κάστρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἐμεῖς θά ἀπολύσουμε ἀπό τίς ἀλυσίδες τούς ἐπαναστάτες μηδενιστές καί τούς ἀθέους καί θά προκαλέσουμε φοβερή κοινωνική καταστροφή τού θά δείξει σέ ὅλο τόν κόσμο  τόν  ἀπόλυτο  ἀθεϊσμό μέ ὅλη τήν τρομακτικότητά του  ὡς αἰτία τῆς ἐπιστροφῆς στήν ἀγριότητα καί τήν πιό αἱματηρή ἀταξία. Τότε οἱ ἄνθρωποι, πού θά ὑποχρεωθοῦν νά ἀμυνθοῦν ἀπό τήν ξετρελαμένη μειοφηφία στήν ἀνταρσία, θά ἐξολοθρεύσουν αὐτούς τούς καταστροφεῖς τοῦ πολιτισμοῦ.  ῾Ο  δέ  ὄχλος  ἀπογοητευμένος, μη  ξέροντας  ποιό  Θεό  νά  προσκυνήσει,  θά  λάβει  φώτιση  από  τό ἀληθινό  φῶς  μέσῳ  παγκοσμίου  κηρύγματος  τῆς  ὁλοκάθαρης  ἐωσφορικῆς (σατανιστικῆς)  διδασκαλίας  πού  ἐκεῖνο  τόν  καιρό  θά  εῖναι  πλέον  ἀνοικτό καί  διεθνοποιημένο".
"Φῶς"  ἐδῶ  νοεῖται  ἡ  ἐωσφορική  -  σατανική  διδασκαλία,  τό  ὑπόβαθρο  τοῦ  διεθνοῦς  Σιωνισμοῦ. 
Αὐτό τό κείμενο ἀπό τά "Πρωτόκολλα" πού εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Νείλου, "᾿Εγγύς ἐστίν ἐπί θύραις",  καί  δείχνει ὁλοκάθαρα ὅτι ἡ ἐπανάσταση  στήν Ρωσία ἦταν μόνο ἕνα στάδιο στήν ὑλοποίηση ἕνός τεράστιου σχεδίου πάλης τῆς Συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ μέ τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἐπανάστασις  στήν  πραγματικότητα  εἶχε τούς παρακάτω στόχους:
1. Τήν καθαίρεση τῆς "ἐλέῳ Θεοῦ"  τσαρικῆς ἐξουσίας στήν Ρωσία.  "Νά βγεῖ  δηλαδή  ἀπό  τήν  μέση"  ὁ  Τσάρος  τῆς  Ρωσίας,  "ὁ  κατέχων"  κατά  τήν  ἔκφραση  τοῦ  ἀποστόλου  Παύλου.
2. Τήν ἐξολόθρευση  τῆς ᾿Ορθοδοξίας στήν Ρωσία καί σέ ὅλο τόν κόσμο, ἐκτόπιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κουλτούρας ἀπό τήν συνείδηση καί τήν ζωή τοῦ λαοῦ, ὥστε οἱ ἄνθρωποι "νά μή ξέρουν ποιόν Θεόν νά προσκυνήσουν".
3. ῾Η ἐπανάσταση αὐτή ἔπρεπε νά   καλλιεργεῖ τόν ἀθεϊσμό, ὥστε  νά ἀπομακρυνθεῖ  ὁ  λαός  ἀπό  τήν  ᾿Εκκλησία  καί  νά  ἐλευθερβθεῖ  ὁ  δρόμος γιά  τό  ἑπόμενο  στάδιο.
4. Τέλος, τό τελικό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐπανάστασης ἔπρεπε νά ἦταν "τό ἀνοικτό καί ἄμεσο κήρυγμα τῆς ὁλοκάθαρης σατανιστικῆς διδασκαλίας" σταδιακό μέν, ἀλλά πλατύ, ὥστε νά πλαισιώνῃ ὅλες τίς πλευρές τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων.
Πιό  ἁπλά,  μέ  τήν  καταστροφή  τῆς  ᾿Ορθοδόξου  Μοναρχίας  καί  τήν βίαιη  ἀπόσπαση  τοῦ  λαοῦ  ἀπό  τήν  τροφό  του  Μητέρα  ᾿Εκκλησία,  τήν διασπορά  τῶν  ἀθεϊστικῶν  ἰδεῶν  καί  τήν  τελική  ἀποτυχία  τους  νά ἀπαντήσουν  στά  μεταφυσικά  έρωτήματα  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  νά καλύψουν  τήν  ἔμφυτη  θρησκευτικότητά  του,  νά  ἔρθουν  οἱ  Σιωνιστές  καί νά  ποῦν:  ῾Η  ᾿Εκκλησία  στήν  ὁποία  μεγαλώσατε  σᾶς  οδήγησε  στήν κοινωνική  καί  οἰκονομική  καταστροφή.  Οἱ  λύσεις  καί  ἡ  ἀπαντήσεις βρίσκονται  στόν  νέο  "Μεσσία",  τόν  ιστορικό  δηλαδή  ᾿Αντίχριστο.
 ῞Οταν ὅλοι οἱ παραπάνω στόχοι τῆς ἐπαναστάσεως ὑλοποιήθηκαν, τότε ἡ  ἐπανάσταση  ἔπαυσε  νά  εἶναι  χρήσιμη. Μέσα σέ δύο ἡμέρες ὁ κομμουνισμός, μέ ὅλα τά τάνκς καί τά κανόνια του  (καί  βεβαίως  μέ  τό φοβερό  του  πηρυνικό  ὁπλοστάσιο), καταργήθηκε καί προέβαλε ἡ ἐπονομαζόμενη "ἐλεύθερη καί δημοκρατική Ρωσία",  στό  ἔλεος  τῆς  Μαφιας καί  τῶν  δυτικῶν - ἑβραϊκῶν  κεφαλαίων.
῾Η  Μαρία  Βασίλιεβνα  διήνυσε  τήν  ζωη  της  μέσα  σ᾿ αυτήν  τήν  πολύπλοκη  ἱστορική  περίοδο  τοῦ  χρόνου.
Μεγάλη σημασία στήν ζωή της εἶχε ἡ συνάντησί της μέ τόν π. ᾿Επιφάνιο τό 1992, ὅταν ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ἀπό τό ἐξωτερικό καί ἐπέτρεψαν οἱ συνθῆκες. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος (κατά κόσμον  ᾿Αλέξανδρος  ᾿Αντρέγιεβιτς Τσέρνωφ),  κορυφαὶος  Θεολόγος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, ἐπέστρεψε στήν Ρωσία ὕστερα ἀπό μακροχρόνια ἀναζήτηση ὀρθόδοξης ἱεραρχίας, πού  διατηρήθηκε  στήν  ἀλήθεια.  Τήν  βρῆκε  στό  πρόσωπο  τῆς ῾Ιερᾶς  Συνόδου  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Γνησίων  ῤθοδόξων  Χριστιανῶν  τῆς ῾Ελλάδος,  ἡ  ὁποία  ἔχει  τήν  διαδοχή  ἀπό  τόν  προεξάρχοντα  κήρυκα καί ὁμολογητή  τὴς  ᾿Ορθοδοξίας,  τόν  ἀσκητή  τοῦ  ῎Αθω  ἐπίσκοπο  Ματθαῖο. ῾Η Μαρία Βασίλιεβνα παρά τήν ἡλικία της δέν ἔχασε τήν μαχητικότητά της καί συνέχισε  τόν  ἀγῶνα  της  ἀποφασιστικά  καί  σταθερά.
 Τό 1995 ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος - Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, "᾿Επίσκοπος τροφοδότης" τῆς ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν, τῆς ἔδωσε τό μοναχικό ὄνομα Μαριάμ. ῞Εως τίς τελευταῖες ἡμέρες της ἡ μητέρα Μαριάμ διατηροῦσε τήν ἄριστη μνήμη της  καί τήν καθαρή καί σταθερή ὀρθόδοξη συνείδηση  τοῦ πόσο σημαντικό εἶναι στίς ἡμέρες μας νά ἔχουμε καί νά διατηροῦμε τήν ὀρθή καί ἀλώβητη πίστιν  ἔστω  καί  ἀν  δέν  μᾶς  κατανοοῦν  καί  οἱ  πιό  κοντινοί  ἄνθρωποι. Γι αὐτήν ἦταν σημαντικό νά στέκεται στήν ἀλήθεια,  παρόλο πού  δίπλα  της   κατακρημνίζονταν οἱ   θόλοι ὑπέροχων ναῶν. Γι αὐτήν, τήν   μέχρι τήν τελευταία     της  ἀναπνοή ἀταλάντευτη πίστη, εἴθε ὁ Κύριος νά  χαρίσε στά τέκνα  Του  τήν Βασιλεία Του.  Μνήσθητι Κύριε στήν Βασιλεία Σου τήν ψυχή τῆς δούλης σου μοναχῆς Μαριάμ. ΑΜΗΝ.
(Μετάφραση  άπό  τά  Ρωσικά  ἀπό  τόν  κ. Χριστόφορο Σοφιανίδη, Πρόεδρο τοῦ Ποντιακοῦ Συλλόγου "᾿Αργώ".  ᾿Απόδοση  στά  ῾Ελληνικά  καί  ἐπιμέλεια  ἀπό  τόν  κ. ᾿Αντώνιο  Μάρκου).
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2006