(Ἀπρίλιος 2008. Πρός τούς ἀναγνώστας συνιστῶμεν καί παρακαλοῦμεν, ὅταν τελειώσετε τήν ἀνάγνωσιν τῆς παρούσης ὁμολογιακῆς καί ἔκτοτε πάντοτε ἐπικαίρου ἐπιστολῆς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, σᾶς παρακαλοῦμεν νά ἐπανέλθετε εἰς τό ἐν συνεχεία σύντομον σχόλιον)
Ὁ τότε Πειραιῶς Νικόλαος, οὔτε κἄν ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν τόν συνεπίσκοπόν του, ὅπως δέν ἔλαβε κανέναν ὑπ’ ὄψιν. Εἶχε μεθύσει ἀπό τότε μέ τήν δόξαν τῆς προετοιμαζομένης ἀπό ἔτους ἀναρριχήσεώς του εἰς τόν θρόνον τῶν Ἀθηνῶν καί δέν ἐννοοῦσε ὅτι εἶναι δυνατόν νά μεταμεληθεῖ ἔστω καί δι’ ὀλίγον διά τάς παρανομίας του καί τάς αὐθαιρεσίας του. Διό καί δέν ἤκουσε κανενός τήν φωνή τῆς διαμαρτυρίας. Ἐνέμεινε ἐκεῖ στήν παρανομίαν, στήν βλασφημίαν, στάς αἱρέσεις του καί στήν ἐκκλησιομαχίαν του.
Πόσον ἀλήθεια τοῦ ταιριάζει αὐτό πού θά ψάλλουμε αὐτές τίς ἡμέρες: «Ὁ δέ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι». Ἀλλά τί λέγω: Ὁ παράνομος Ἰούδας, «μεταμεληθείς ἀπέστρεψε τά τριάκοντα ἀργύρια», ὅμως μή μετανοήσας «ἀπελθών ἀπήγξατο».
Ὀ Μέγας Βασίλειος σχολιάζει τό γεγονός μέ τό ἑξῆς: «Ὁ Ἰούδας προτίμησε νά πεθάνη στήν ἀγχόνη παρά νά ζεῖ στήν ντροπή. Αὐτός ἀποδείχθηκε προτιμότερος ἀπ’ αὐτούς (τούς Ἱερωμένους) πού στίς μέρες μας στέκουν χωρίς ντροπή ἀπέναντι στήν γενική κατακραυγή καί σχετίζονται ἀναίσχυντα μέ τά αἰσχρά. Μονάχα μή ἐξαπατηθεῖτε ἀπό τίς ψευδολογίες τους ὅταν διακηρύττουν ὀρθότητα πίστεως. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι Χριστέμποροι, καί ὄχι Χριστιανοί, καθόσον πάντα προτιμοῦν ἐκεῖνο πού τούς βολεύει στόν παρόντα βίο ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου» (Μέγας Βασίλειος Ἐπιστολή ΣΜ, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, 2-3 PG 897 Α).
Καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διεκτραγωδεῖ τήν «κατάντια» τῶν τότε καί τῶν νῦν Κληρικῶν διά τῶν ἐξῆς: «Ὦ τῆς πωρώσεως!  ὦ τῆς θεομαχίας!  Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιορίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι, ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ  ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C).
Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἐπεξηγεῖ τήν αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς παραφροσύνης, τῆς ἀσεβείας καί τῆς θεομαχίας: «Ἡ ἐν ὀλίγω τῆς ἀληθείας παρατροπή τῆ ἀσεβεία τήν πάροδον δέδωκε». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Ρ.G. 44,1249). Δηλαδή, ἐάν ξεφύγωμεν ἔστω καί κατ’ ὀλίγον ἀπό τήν ἀλήθεια, ἔρχεται σάν συνέπεια ἡ ἀσέβεια.
Παραθέτομεν τήν ἐπιστολήν:



40007  ΡΑΨΑΝΗ ΛΑΡΙΣΗΣ
Α.Π.   57  



(Συγκροτηθέντος ἐν ᾿Αθήναις τήν 13-10-2000 (π.ἡ.) ὑπό τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων Πειραιῶς κ. Νικολάου, ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος, Βεροίας κ. Ταρασίου καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου)

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῶ ᾿Αδελφοί καί Συλλειτουργοί, ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσω ἡμῶν.
῾Η ἀπό 18-1-03 (π.ἡ.) κοινοποιηθεῖσα ὡς δῆθεν "᾿Απόφασις" τοῦ "Δικαστηρίου" σας, ἔφερεν ἡμᾶς, τόν ἐλάχιστον ἐν ᾿Επισκόποις, Μητροπολίτην Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετον, εἰς τήν ὅλως δυσάρεστον θέσιν, ὅπως, διά τῆς παρούσης Α΄ ᾿Ανοικτῆς ἀπαντήσεώς μας, ἐπιστρέψωμεν τήν ἐκ 32 σελίδων "᾿Απόφασίν" σας, ὡς παντελῶς ἀπαράδεκτον, διά τούς ΓΕΝΙΚΟΥΣ καί ΒΑΣΙΚΟΥΣ λόγους πού ἀκολουθοῦν:
1) Κατ᾿ ἀρχάς δέν ἐπιτρέπεται καί ἄν ἀκόμη ἀποτελούσατε Κανονικόν δικαστήριον νά ἀγνοῆτε τόν οἰκεῖον Μητροπολίτην καί νά ἀπευθύνετε τό ἔγγραφόν σας ἀπ᾿ εὐθείας εἰς τόν ὑφ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον. Τονίζομεν ὅτι ἄν τό ἔγγραφόν σας προέκυπτε ἀπό μίαν γενικά Κανονικήν διαδικασίαν καί Κανονικόν θεσμικόν ᾿Εκκλησιαστικόν ὄργανον, ὠφείλατε ἀπαραιτήτως νά ἀπευθύνετε τοῦτο εἰς τόν Μητροπολίτην καί αὐτός μέ εὐθύνη του νά προωθήση καί τήν ἐκτέλεσιν ὁποιασδήποτε Κανονικῆς ὑποθέσεως - ἀποφάσεως. Τό χείριστον ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι ἐν σελίδι 21 τῆς "ἀποφάσεώς" σας ἰσχυρίζεσθε ὅτι ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος ἀνήκει δῆθεν εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Μακαριωτάτου. Πρός τοῦτο ἐπικαλεῖσθε μαρτυρίας τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἐκ τῆς περιόδου, καθ᾿ ἥν ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁλόκληρον τό πλήρωμα τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης εἶχον φθάσει εἰς ὀξεῖαν ἔντασιν μετά τῆς ἐλαχιστότητός μου μέχρι σημείου πού ἐζήτουν καί τήν διακοπήν τοῦ μνημοσύνου τοῦ ὀνόματός μου. ᾿Επίσης ἐπικαλεῖσθε καί τόν 17 Κανόνα τῆς Πενθέκτης. Σᾶς εὐχαριστοῦμε, ἀλλά ὅλα αὐτά τά γνωρίζομεν, ἐνῶ σεῖς κακῶς θέλετε νά ἀγνοῆτε, ὄτι ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος εἶναι Κανονικός ᾿Εφημέριος τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης ἐπί 28 ἔτη καί, τό μεῖζον, ὅτι τόσον ὁ πρό ἡμῶν Τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης, ὅσον καί ἡμεῖς, πάντοτε εἴχομεν καί συνεχίζομεν τήν ἐπ᾿ αὐτοῦ Κανονικήν πνευματικήν καί διοικητικήν δικαιοδοσίαν, ὡς ᾿Επίσκοπος καί πατήρ. ῞Οταν λοιπόν οἱ ἐγκάθετοι ἤθελον νά ἐπιβάλουν ἀργίαν εἰς τόν ῾Ιερομόναχον, διότι τοιαύτας ἐντολάς εἶχον ἀπό τά ξένα Κέντρα, ἦλθον, μᾶς συνήντησαν καί ἀπέσπασαν τήν ὑπογραφήν μας, ὅταν δέ, λόγω τῆς παρανόμου πράξεώς μας, δέν εἴχομεν τί νά ἀπολογηθῶμεν ὡς ᾿Αρχιερεύς, πάλιν ὑπό τῶν ἰδίων μᾶς ὑπεδείχθη νά μεταφέρωμεν τάς προσωπικάς μας εὐθύνας καί ὅλον τό θέμα εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον. Αὐτά, Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί, δέν εἶναι μόνον μεθοδεύματα τοῦ πονηροῦ, ἀλλά καί ὡς πράξεις εἶναι αἰσχίστου εἴδους.
2) Κατά τόν ἐπίτιτλον τῆς ἀποφάσεώς σας φέρεσθε νά ἀποτελῆτε ἕνα ἀφηρημένον καί ἀπροσδιόριστον δῆθεν "Συνοδικόν Πρωτοβάθμιον δι᾿ ῾Ιερεῖς Δικαστήριον" χωρίς νά προκύπτη οὐδαμόθεν ΠΟΤΕ καί ΠΟΙΑ ἁρμοδία καί Κανονική ᾿Εκκλησιαστική ᾿Αρχή σᾶς ὥρισεν! (Βλέπετε σχετικῶς εἰς τό εἰδικόν τεῦχος τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Κηρύκου:  "Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός χθές καί σήμερον..." Κορωπί 2000, σελ. 2 καί 34-35). Διανοεῖσθε νά ὑπάρχη καί τοιαύτη ἀπόφασις, ἡ ὁποία νά ὁρίζη "ΕΞΑΜΕΛΕΣ" Πρωτοβάθμιον Συνοδικόν δι᾿ ῾Ιερεῖς Δικαστήριον; (Λέγομεν ἑξαμελές, διότι περιελάβετε καί τόν Σεβ/τον κ. Κήρυκον!!!) Καί ἐάν κατά τήν ὅλως καταχρηστικήν ὐπόθεσιν, ἔχετε ἀνεπισήμως ἕναν τοιοῦτον ἄκυρον διορισμόν, ποῖον εἶναι τό Β'βάθμιον εἰς τό ὁποῖον θά ἠδύνατο νά κάμη ἔκκλητον ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος; Μήπως αὐτό θά εἶναι ὁ καταγγείλας Σεβασμιώτατος κ. Γοργόνιος καί οἱ ἐναπομείναντες δύο ᾿Αρχιερεῖς, ἤτοι ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας καί ὁ ἐν ᾿Αμερικῇ ἐφησυχάζων ὡς ἀσθενῶν ᾿Επίσκοπος κ. Χρυσόστομος; ῎Η μήπως ὑπολογίζετε καί νέας χειροτονίας ᾿Επισκόπων, ὅπως τό 1996 ἔγιναν αἱ δύο τελευταῖαι χειροτονίαι μέ πρόφασιν τό "Διαιτητικόν" Δικαστήριον; ῎Η μήπως ὑπολογίζετε καί τούς ὐπό καθαίρεσιν ἐναπομείναντας σχισματοαιρετικούς τοῦ κινήματος τῶν "πέντε", ἤ καί τούς ὁμοίους Φλωρινικούς; ᾿Αντιλαμβάνεσθε ὅτι τοιαῦτα γελοῖα θέατρα τό ὀλιγώτερον δέν γίνονται δεκτά, διότι, ἄν τά δεχθῶμεν, καθιστάμεθα βαρύτατα ἀσεβεῖς καί βλάσφημοι;
Νά διερωτηθῆτε, παρακαλῶ, καί νά προβληματισθῆτε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί, διατί παραχωρεῖ ὁ Θεός αὐτήν τήν γελοιοποίησιν, ἡ ὁποία, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, σημαίνει καί εἶδός τι ἀπιστίας, διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά λέγωμεν ὅτι πιστεύομεν εἰς τόν Θεόν, εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν Του, εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν, τήν ᾿Εκκλησιολογίαν, καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν καί νά συνευδοκῆτε εἰς τοιαῦτα τερατουργήματα; ᾿Επιτρέψτε μου, παρακαλῶ, ὅλως φιλαδέλφως, ὡς ἐλάχιστος ἐν Χριστῶ ἀδελφός, νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι τό μόνον πού τήν 13ην ᾿Οκτωβρίου 2000 καί μετά ἀπό δυόμισυ περίπου χρόνια, ἤτοι τήν 7-1-2003, κατορθώσατε νά ἀποφασίσετε καί νά ὑπογράψετε, εἶναι τό νά ἀποδείξετε, ὅτι δέν ἀποτελεῖτε Δικαστήριο, ἀλλά μία ληστρική ὁμάδα, ἡ ὁποία μάλιστα προκύπτει ὡς "ὑποχειρία" τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν. ῞Ολων αὐτῶν σκοπός ἦτο καί παραμένει ἡ προσπάθειά των νά μᾶς τρομοκρατήσουν καί τελικά νά φιμώσουν τήν ἀλήθεια δι᾿ ῾Υμῶν. Περαιτέρω δέ νά προκληθοῦν καί νέα σκάνδαλα, νέαι ψευδοκατηγορίαι, νέαι ψευδοδίκαι καί νέαι ψευδοαποφάσεις, ὥστε ἔτσι νά καλυφθῆ τελικά τό ὑπό κήρυξιν νέον σχίσμα.
3) ῞Ολαι αἱ ἐνστάσεις καί σχετικαί παρεμβάσεις, τόσον ἐμοῦ, ὡς ἁρμοδίου ᾿Επισκόπου, ὅσον καί τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, τάς ὁποίας μέ προκλητικήν, ψευδῆ, προσχηματικήν ἐπιχειρηματολογίαν, ἀλλά καί μέ φασιστικήν μεσαιωνικήν παπιστικήν νοοτροπίαν, ὡς ἀπό καθέδρας ἀπερρίψατε, ὑφίστανται καί, ἀποβᾶσαι ἰσχυρότεραι, ἀποτελοῦν πλέον δι᾿ ῾Υμᾶς ἄμεσον καί εὐθές κατηγορητήριον. Κανονικαί καί ἠτιολογημέναι παρεμβάσεις ᾿Αρχιερέων, καί κάθε ἐπίσημον ᾿Αρχιερατικόν ἔγγραφον, δέν δεσμεύει ὅπως παραπλανητικῶς ἰσχυρίζεσθε, μόνον τόν ὑπογράφοντα, ἀλλά καί τόν εἰς ὅν ἀπευθύνεται, εἴτε αὐτό εἶναι ᾿Εκκλησιαστικόν πρόσωπον, εἴτε θεσμός. ᾿Εάν αἱ παρεμβάσεις μας (αἱ ὁποῖαι δέν περιορίζονται εἰς τά τρία ἔγγραφα, τά ὁποῖα μνημονεύετε εἰς τήν δευτέραν σελίδα τῆς ἀποφάσεώς σας) ἐξεταζόμεναι ἀποδειχθοῦν ἄδικοι ἤ πεπλανημέναι, πρέπει ἁρμοδίως καί Κανονικῶς νά μᾶς ζητηθῆ λόγος. ῎Αν ὅμως αὗται εἶναι ἀληθεῖς, Κανονικαί καί δίκαιαι, τότε Σεῖς πού τίς ἀπορρίψατε, καθ᾿ ὅν τρόπον τίς ἀπορρίψατε, καθ᾿ ἡμᾶς, ἤδη κατεστάθητε ὑπόδικοι.
4) Δέν μπορεῖτε Σεῖς, ὡς τελείως ἀναρμοδία ὁμάς, ἀλλά καί ἀφ᾿ ὑψηλοῦ καί ὡς ἀπό καθέδρας νά δίδετε "συγχωροχάρτι" καί εἰς τό καταραμένο "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" 54/76, τό ὁποῖον, κατά τήν ψευδοαπόφασίν σας, βαρύνει δῆθεν ἀποκλειστικῶς τό ἐν Πειραιεῖ Συμβούλιον τῶν Πλημμελειοδικῶν. ᾿Απατᾶσθε, ὅμως διότι αὐτό ἀφορᾶ τόν ΔΙ ΟΝ ΕΞΕΔΟΘΗ, καί ὁ ὁποῖος τό ἀπεδέχθη καυχώμενος δι᾿ αὐτήν τήν ἀπαλλαγήν του, ἀγνοῶν, φεῦ, ὁ δύστηνος, ὅτι δι᾿ αὐτοῦ, ἐφ᾿ ὅσον παραμένει, ἀρνεῖται τήν ᾿Εκκλησίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Αὐτά, Σεβασμιώτατε κ. Νικόλαε, δώσατε ὡς ἀντάλλαγμα διά νά ἀπαλλαγῆτε. Καί τώρα τί γίνεται καί μέ τήν συνηγορίαν καί ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματος τῶν Σεβ/των ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος, Βεροίας κ. Ταρασίου καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου;
῎Αν Σεβ/τε κ. Νικόλαε, ὅταν εἴχατε λάβει αὐτό τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα", τό ὁποῖον λέγει ὅτι σᾶς ἀπαλλάσσει, ἀποκλειστικῶς διότι σᾶς ἀναγνωρίζει ὡς ᾿Επίσκοπον μετά τό 1971, ἤτοι μετά τήν λεγομένην "χειροθεσίαν", προσφεύγατε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, καταθέτατε αὐτό τό Βούλευμα, καί ἀκολούθως Αὕτη ἐξέδιδεν τήν ἐπίσημον ῾Ομολογίαν, μέ τήν ὀποίαν θά διεκηρύσσετο, ὅτι ἔχετε (ἔχομεν) τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν πλήρη καί τελείαν διά τῶν εὐλογημένων ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί τοῦ 1948, τήν ἐδημοσίευε δέ καί εἰς τόν ῾Ημερήσιον Τύπον, καί εἰς τό ἐπίσημον δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν θά εἴσαστε σήμερα βλάσφημος, ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει δέν θά ἴσχυε καί τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα", καί κατά τό κοινῶς λεγόμενον "θά σᾶς ἔκλειναν μέσα". Σεῖς ὅμως προτιμήσατε τό πρῶτον, καί ὄχι τό δεύτερον. ῎Ετσι λοιπόν ἀπεδείχθητε καί δειλός καί ὀλιγόπιστος, ὡς ἀρνητής τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς, ἀλλά καί τῆς ᾿Εκκλησίας, διότι κατά τό ἴδιο καταραμένο "Βούλευμα", "ἀνήκετε σέ μιά δεύτερη ᾿Εκκλησία πού ἴδρυσε τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος", δηλαδή κατά τά Προτεσταντικά πρότυπα! (Βλέπετε πλείονα εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 224/5-11-01 "ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ" τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, τήν ὁποίαν σᾶς ἐπισυνάπτομεν, ἤ ἀκόμη περισσότερα εἰς τήν ῎Εκδοσιν τοῦ ἰδίου: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", Κορωπί 2000, ὅπου παρατίθενται καί ἄλλαι σχετικαί ἐπιστολαί αὐτοῦ πρός τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον).
5) Δέν κάμνομεν ἰδιαιτέραν ἀναφοράν εἰς ὅσα εἰς τήν 17-21 σελίδας τοῦ ἐγγράφου σας μνημονεύετε, προκειμένου νά μειώσετε τήν ἐλαχιστότητά μου, καί νά μέ εὐτελίσετε. Σᾶς εὐχαριστῶ, εἶναι ὅλα ἀληθῆ, ὅπως τά ἀντιγράφετε, ἀλλά δυστυχῶς δέν λαμβάνετε ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι τότε, βεβαίως ἀδικαιολογήτως, διατελούσαμε ὑπό τό κράτος τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, εἰς τοῦ ὀποίου ὅμως τήν ἐπίδρασιν καί ἐπιρροήν συνεχίζετε νά διατελῆτε ῾Υμεῖς. ῾Ωσαύτως, ἀγαπητοί ᾿Αδελφοί, ἀγνοεῖτε, ὅτι ὅσα πλανώμενος ἤ ἐξ συναρπαγῆς ἔγραψα, ἡ ἐλαχιστότης μου ἐλεηθεῖσα παρά Κυρίου, καί διά τῶν προσευχῶν τοῦ ποιμνίου τῆς Μητροπόλεώς μου, τά ἀνεκάλεσα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ποιμνίου μου καί προφορικῶς καί ἐγγράφως. Ναί, Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί, ὁμολογῶ ὅτι ἐπλανήθην, ἀλλά ἄς εἶναι εὐλογημένον τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ ῾Οποίου ἡ Χάρις μοῦ ἔλυσε τά δεσμά, ὑπό τά ὁποῖα σεῖς ἀκόμη διατελεῖτε. Μέ ἠλευθέρωσε, μοῦ ἔδωσε μετάνοιαν, ἐζήτησα συγγνώμην καί ὡμολόγησα τήν καλήν ῾Ομολογίαν. Τί ἄλλο θέλετε νά κάμω διά νά μήν ἐπικαλῆσθε "μάταια καί  ψευδῆ";
6) ῾Η ἐλαχιστότης μου θεωρῶ ὡς ἀπαράδεκτον τήν ἐπισήμως διατυπωθεῖσαν δογματικήν ἄποψίν σας (χωρίς ἀσφαλῶς νά εἶναι μοναδική αὐτή στό κείμενόν σας), καθ᾿ ἥν φρονεῖτε: "᾿Αλλά, ἄν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἔχει λάβει κατά τό παρελθόν "κακοδόξους" ἀποφάσεις αὐτό σημαίνει αὐτομάτως ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία μας κατέστη κακόδοξος!" ῎Απαγε τῆς βλασφημίας! Σέ καμμιά περίπτωσι, ᾿Αδελφοί μου, δέν βλάπτεται ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τάς κακοδοξίας ὁποιουδήποτε. Βλάπτονται καί τίθενται ἐκτός ᾿Εκκλησίας μόνον ἐκεῖνοι , οἱ ὁποῖοι κακοδοξοῦν, εἴτε εἶναι ᾿Επίσκοποι εἴτε ἄλλα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, εἴτε εἶναι ἕνας, εἴτε πολλοί, εἴτε.... ἀποτελοῦν Σύνοδον. Μή παρακαλῶ πλανᾶσθε ταυτίζοντες ὁποιαδήποτε κακοδοξοῦσαν πλειοψηφίαν ἤ ἀκόμη καί ὁμοφώνως κακοδοξοῦσαν Σύνοδον μέ τήν ἀμίαντον ᾿Εκκλησίαν.
7) ᾿Επειδή ὁ μοναδικός καί βασικός λόγος, διά τόν ὁποῖον ἀπό τό 1998 καί μέχρι τήν "ἀπόφασίν" σας πάλιν διώκονται ὁ Πανοσιολογιώτατος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ὁ Σεβ. κ. Κήρυκος, ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὁ ἐλλ/τος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, εἶναι διότι ἀπαιτοῦμε: α) Τήν καθαράν ῾Ομολογίαν, β) Τήν  Κανονικήν ᾿Ορθόδοξον καί ἐν ἀγάπῃ ἀντιμετώπισιν τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν, γ) Τήν ὑπό τάς ἰδίας προϋποθέσεις συνέχισιν τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, δ) Τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος", καί ὅλων τῶν ὁμοίων αὐτῷ νεωτέρων δικαστικῶν ἀποφάσεων, ε) Τήν μή ἄρνησιν τῆς ῾Ιεραποστολῆς ..., στ) Τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον λειτουργίαν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ κλπ., νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι ἐφ᾿ ὅσον ὑφίστανται αὐτοί οἱ λόγοι, καμμία μεθοδεία, καμμία δίωξις δέν ἔβλαψε καί δέν θά βλάψη οὐδένα παρ᾿ ἐκτός μόνον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τάς λαμβάνουν προκειμένου νά μήν ἱεραρχηθοῦν καί ἐπιλυθοῦν τά ἀνωτέρω ζητήματα Πίστεως καί οὕτω παραβλαφθῆ ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός.
8) ῞Ολως ἰδιαιτέρως τονίζομεν καί ὑπογραμμίζομεν ὅτι ἐν ὅσω παραμένουν ἐν ἐκκρεμότητι αἱ ἀπό τοῦ 1995 γνωσταί "ἀποφάσεις τῶν πέντε" ἐναντίον μας, μέ τάς ὁποίας ἐκήρυξαν τό σχίσμα των, ἐμμένουν εἰς τά αἱρετικά των φρονήματα καί παρανόμους πράξεις των, ἀντιποιοῦνται τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί τήν ᾿Εκκλησίαν, μᾶς ἐκήρυξαν ὡς "σχισματοαιρετικούς", μᾶς "καθήρεσαν" καί μᾶς "ἀναθεμάτισαν", ἐν ὅσῳ, ἐπαναλαμβάνομεν, παραμένουν καί ταῦτα τά θέματα στά ᾿Αρχεῖά σας, καί ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖτε νά τά ἀποχρωματίσετε, ἤ καί νά τά διαγράψετε, (βλέπετε "Ο.Π." Μάϊος 2002, σελ. 188-207), θά ἀποδεικνύεσθε ἐπιλήσμονες τῆς ἁγίας Παρακαταθήκης.
δέν διανοούμεθα νά ἀναγνωρίσωμεν οὐδεμίαν ἀπόφασίν σας οὔτε ἐκ τῶν προγενεστέρων, εἴτε εἶναι αὗται τῆς πλειοψηφίας, εἴτε τῆς ὁμοφωνίας, οὔτε τήν παροῦσαν. ᾿Ιδιαιτέρως ἡ ἐν λόγω ἀποφασίς σας, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ καί σᾶς ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ὡς τύπῳ καί οὐσίᾳ ἀπαράδεκτον τερατούργημα, ἐνῶ ἐπιφυλασσόμεθα, ἄν χρειασθῇ, νά ἐπανέλθωμεν, μέ μίαν Β'᾿Ανοικτήν ᾿Απάντησιν ἐφ᾿ ὅλης τῆς ὕλης.
᾿Ηναγκάσθημεν νά ποιήσωμεν τοῦτο καί διά νά τήν μελετήσετε, διότι, καθ᾿ ἡμᾶς, τήν ὑπογράψατε ὅλως ἀνευθύνως,  καί διά νά ἀναλάβητε τάς εὐθύνας σας, ὄχι ἀσφαλῶς ὡς "δικαστήριον", διότι δέν εἶσθε, ἀλλ᾿ ὡς ᾿Αρχιερεῖς. ᾿Επί τούτοις δέον, ὅπως μελετήσετε καί τόν σχετικόν Τόμον ὑπό τόν τίτλον: "ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ", τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" τοῦ Φεβρουαρίου 2002, καθώς καί ἅπαντα τά σχετικά μέ τό θέμα ἔγγραφα, τά ὁποῖα ὀφείλετε νά ἔχετε εἰς τούς φακέλλους σας. Ταῦτα ὅλως φιλαδέλφως, διότι δέν θέλομεν νά ἀπατᾶσθε καί πλανώμενοι νά καθίστασθε, συνειδητά ἤ μή, συνεργοί τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν.
᾿Επί τούτοις διατελοῦμε τῇ ἐν Χριστῶ ἀγάπῃ, ὑπομονῇ καί ἀγωνίᾳ, θέλοντες νά διατηροῦμε καί τήν ἐλπίδα, ὅτι θά λυπηθῆ ὁ Θεός τουλάχιστον τούς ἁπλοῦς καί ἐκλεκτούς του πιστούς καί ὅτι ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ἡ ἰδική μας, ἐκεῖ θά ὑπερπερισσεύση καί ἡ Χάρις Του, δίδοντας μας μετάνοιαν, διόρθωσιν, ἀγάπην καί καλήν ῾Ομολογίαν "ἐν ἑνί στόματι καί μιᾶ καρδίᾳ". ΑΜΗΝ.