|
ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, (Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176) Ὑπεύθυνος:
Μητροπολίτης
Μεσογαίας
καί
Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος ΑΡΙΘΜ.
234 - ΜΑΙΟΣ 2008
|
|
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ ΕΝ ΡΩΣΙΑ
Ἐνημερώνομεν τούς ἁπανταχοῦ Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συγκροτηθεῖσα μετά τήν Ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Ρουμανίας, Κένυας, Κύπρου καί Ρωσίας, η ὁποία ἐπεσφραγίσθη δι’ Ἀρχιερατικοῦ Συλλειτούργου εἰς Ρουμανίαν, καί διευρυνθεῖσα δέ μετά τήν χειροτονίαν τοῦ Ἐπισκόπου Κένυας Ματθαίου (Σάββατον 27 Ἀπριλίου 2008), καί κυρίως μετά τό Συνοδικόν ἐν Κύπρω Συλλείτουργον (Κυριακή Μυροφόρων 28 Ἀπριλίου 2008) καί ἀποτελουμένη ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, ἐκπροσωποῦντος καί τήν Ἐκκλησίαν Κατακομβῶν Ρωσίας, τοῦ Ἐπισκόπου Γεροντίου τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἐκπροσωποῦντος καί τόν Μητροπολίτην Κασσιανόν τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἐπισκόπου Κένυας Ματθαίου, ἐκπροσωποῦντος καί τήν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΝ ἐν τῶ Ἱερῶ Ναῶ Τιμίου Προδρόμου (Κατασκηνώσεις τῆς ‘Εκκλησίας Κύπρου) εἰς Ἅγιον Μάμα, ὅπου ἐφιλοξενεῖτο, καί συνεζήτησεν ἐπί τοῦ θέματος «Ἐκλογή καί χειροτονία Ἐπισκόπου διά τήν Μητρόπολιν Κιέβου», καί ἐξέλεξε διά τήν θέσιν ταύτην τόν Ἀρχιμ. Σεραφείμ διαμένοντα εἰς τά Καρπάθια, καί ὁ ὁποῖος ἐξυπηρέτει ὡς Ἱερεύς τάς ἐν Ρωσία, Οὐκρανία καί Λευκορωσία Κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Ἀπεφασίσθη δέ ὅπως ἡ χειροτονία αὕτη τελεσθῆ τήν Κυριακήν τῆς Σαμαρείτιδος 12/25 Μαίου 2008, ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου Ἐπισκόπου Κύπρου, εἰς Κύπρον, ὑπό τῶν τριῶν Ἐπισκόπων Μεσογαίας Κηρύκου, Βράντσεα Γεροντίου (ἔχοντος καί τό σύμψηφον τοῦ Μολδαβίας Κασσιανοῦ) καί τοῦ Κένυας Ματθαίου. Ἐπειδή τό γεγονός αὐτό ἔχει σχέσιν μέ τήν ‘Εκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, τῆς ὁποίας τήν ἱστορίαν πολλοί ἐνδιαφέρθησαν νά γνωρίσουν, θά κάνωμεν εἰς τό παρόν τεῦχος μικράν ἀναφοράν εἰς τήν Ἐκκλησίαν Κατακομβῶν Ρωσίας, εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει καί τήν ὁποίαν θά ἀναλάβη ὡς Ἐπίσκοπος ὑπό τήν ποιμαντορίαν του ὁ π. Σεραφείμ. Θά παραθέσωμεν ὡς πρώτην παρουσίαν τοῦ θέματος τούτου, μίαν πολύ σημαντικήν ἐπιστολήν τοῦ μακαριστοῦ ὁμολογητοῦ Μοναχοῦ π. Ἐπιφανίου, ὑπό τόν τίτλον «Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», εἰς μνήμην αὐτοῦ, καί μέ τήν ὑπογράμμισιν ὅτι ἡ χειροτονία τοῦ Ἀρχιμ. Σεραφείμ δι’ Ἐπίσκοπον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἐπροτάθη ἤδη ὑπό τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ Ἐπιφανίου. Ὁ Σεβ. Κιτίου Ἐπιφάνιος, ὅταν μετέβη εἰς Ἀγγλίαν, ὅπου διέμενε δι’ ἕν διάστημα ὁ μοναχός Ἀντώνιος, εἰς τόν ὁποῖον ἔδωσε τό Μοναχικόν σχῆμα, καί τόν ὡνόμασεν Ἐπιφάνιον, ἤκουσε μετά πολλῆς προσοχῆς, ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζω, τήν πρότασιν τοῦ π. Ἐπιφανίου, καί ὁ ἴδιος ἐνδιεφέρθη, καί ἐπρότεινεν εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέα, τήν χειροτονίαν Ἐπισκόπων διά τήν Ρωσίαν μεταξύ τῶν ὁποίων συγκατελέγετο ὡς ὑποψήφιος καί ὁ π. Σεραφείμ. Ἡ ἐπιστολή τοῦ π. Ἐπιφανίου, τήν ὁποίαν θά παραθέσωμεν εἰς τό παρόν τεῦχος τῆς Ἐνημερώσεως, ἀπεστάλη τό ἔτος 1981 ὑπ’ αὐτοῦ πρός τούς ἐν Ρωσία Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἀναφέρεται εἰς τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί εἰς τήν πτῶσιν τῶν Ἐπισκόπων τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, συνιστᾶ δέ τήν ὑπαγωγήν τῶν πιστῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου. Ἐδημοσιεύθη τόν Δεκέμβριον τοῦ 2003 εἰς τό ἐκτάκτως ἐκδιδόμενον τότε φυλλάδιον ὑπό τόν τίτλον: «ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ», ἀπό τό "Κέντρο Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ῾Ιεραποστολῆς ἡ ῾Αγία Αἰκατερίνη», τό ὁποῖον διενέμετο μόνον μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, μέ τό ἑξῆς προλογικόν σημείωμα: «Πρόκειται περί μιᾶς ἀληθινά ᾿Ορθοδόξου Διακηρύξεως - ῾Ομολογίας, ὅπως τήν διεφύλαξε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν στήν Ρωσία, οἱ ἄγιοι δηλαδή νεομάρτυρες καί ὁμολογηταί τῆς Πίστεως, πού ἐδιώχθησαν καί ἐσφαγιάσθησαν διά τήν ᾿Αλήθεια. Εἶναι ἡ ἴδια ὁμολογία, ὅπως τήν διεφύλαξε ἐν ῾Ελλάδι ὁ ὁμολογητής ῾Ιεράρχης Ματθαῖος, τήν ὁποίαν δυστυχῶς οἱ σημερινοί διάδοχοί του κοντεύουν νά τήν ξεχάσουν τελείως, διότι προτίμησαν τόν συμβιβασμό καί τήν δόξα τοῦ κόσμου τούτου, τόσον πού τά ἔργα τους πλέον κινοῦνται ἐν τῷ σκότει τῆς κακοδοξίας. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος, ὅπως ἀναφέρει εἰς αὐτήν, ἀφοῦ διεπίστωσε, ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, εἰς τούς ὁποίους εἶχε προσφύγει, δέν ἐμμένουν εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον πίστιν καί ῾Ομολογίαν καί δέχονται ὕπαρξιν θείας Χάριτος εἰς τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἤτοι εἰς τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τήν "κόκκινη ᾿Εκκλησία", ὅπως ἔλεγε στά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, ὁ πολλά παθών καί διωχθείς διά τήν ὁμολογίαν του στάρετς Νεκτάριος τῆς ῎Οπτινα, ἦλθε εἰς ἐπικοινωνίαν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος καί μετά ἀπό στενήν συνεργασίαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχ/που κ. ᾿Ανδρέου καί τῶν συνεργατῶν του καί ἀφοῦ ἐμελέτησε καλῶς τήν ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν διεπίστωσεν, ὅτι ἡ μόνη Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐκτός Ρωσίας, εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος. Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 15 καί 16 Μαΐου 1980 παρόντων τῶν θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας, μεταφράζοντος τοῦ μον. π. Βικεντίου, ὁ π. ᾿Επιφάνιος ἐξέθεσε προφορικῶς καί κατέθεσε καί γραπτῶς, μίαν Εἰσήγησίν του περί τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἤκουσε καί ἐπισήμως τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅτε καί ἀπεφάσισεν ἀμέσως νά τεθῆ καί προσωπικῶς, ἀλλά καί νά θέση τούς πιστούς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, τούς ὁποίους ἐκπροσωποῦσε, ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχ/που ᾿Ανδρέου». Ἡ αἰτία διά τήν ὁποίαν τό ἐν λόγω φυλλάδιον (ἐν ἔτει 2003) ἐτιτλοφορήθη ὡς «ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ» ἦτο ὅτι τότε ἐσημειώθη μεγάλη ἔξαρσις εἰς τόν κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί τῆς γνησίας καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς διωγμόν, καί ἦτο ἐντονώτατον τό αἴσθημα ὅτι εἰσερχόμεθα καί ἡμεῖς, ἐδῶ εἰς τήν Ἑλλάδα, εἰς περίοδον Κατακομβικήν, ὅπως καί ἔγινε. Δέν συνέβησαν βεβαίως φυλακίσεις καί θάνατοι, ὡς παλαιότερον, ἐσημειώθη ὅμως ἡ πλέον δολία ληστρική καί ὕπουλος ἐπίθεσις κατά τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν (ἐπίθεσιν) ἔλαβον μέρος καί Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς αὐτῆς, προδώσαντες τήν Πίστιν των καί τήν Ὁμολογίαν των. Σκοπός αὐτῆς τῆς ληστρικῆς ἐπιθέσεως ἦτο ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί ἡ διά τῆς ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας ἀπάρνησις τῆς γνησίας καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἥν ἔλαβον καί κατέχουν θεία χάριτι «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά τῶν εὐλογημένων χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί ἀλληλοδιαδόχως καί μέχρι τοῦ 1995. Σημειώνομεν ἐπιγραμματικῶς ὅτι αὐτή ἡ τελευταία δολία ἐπίθεσις ἐν ἔτει 2003 ἐξεδηλώθη διά τῶν ἑξῆς: 1) Διά τῆς «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» ὑπαναχωρήσεως ὡρισμένων Ἐπισκόπων εἰς τό θέμα τῆς λεγομένης χειροθεσίας τοῦ 1971, ἤτοι διά τῆς προσπαθείας μεταποιήσεως τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν, καί τοῦτο διά τήν εὐκολωτέραν ἀναγνώρισιν ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί νεοημερολογιτῶν. «Ὅλοι εἴμεθα ἀπό χειροθετημένους» ὑπεστήριζεν ὁ Παχώμιος καί ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς τόν ἐκάλυπτον προκλητικώτατα. 2) Διά τῆς ἱεροσύλου σκοπίμου παραιτήσεως τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου ὑπέρ τοῦ Νικολάου, ὡς ἔχοντος (τοῦ Νικολάου) ὑπέρ αὐτοῦ τό βλάσφημον Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα 54/76. Αὕτη ἐγένετο εἰς τά πλαίσια καί εἰς ἄμεσον ἐφαρμογήν τῶν σχεδίων τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί διότι ἔτσι ἀπήτησεν ὁ ἀποθανών Χριστόδουλος, διά τήν προώθησιν τῆς «λύσεως τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ» κατά τάς ἰδικάς του μεθοδεύσεις. Ἡ παραίτησις συνεδυάζετο καί μέ τόν διωγμόν κατά τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου διότι δέν συνεβιβάζετο μέ τήν προδοσίαν των. 3) Διά τῶν παρανόμων, ληστρικῶν, ἀντικανονικῶν, καί βλασφήμων ψευδοαποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου τῶν Νικολαϊτῶν, ἐναντίον ὅσων ἀντέδρασαν εἰς τήν προδοσίαν καί ἐζήτουν ἐπάνοδον εἰς τήν καλήν Ὁμολογίαν. Οἱ Νικολαῖται (δηλαδή αὐτοί πού τούς κατηύθνυνον) διά νά ἱκανοποιήσουν τόν τότε κατευθύνοντα ἐκ τοῦ σύνεγγυς τά πράγματα Χριστόδουλον καί διά νά πλανέσουν τούς ἁπλοϊκούς, ἔφθασαν εἰς τό ἔσχατον σημεῖον τῆς βλασφημίας, ὥστε νά καταδικάζουν εὐθέως καί νά ἀπαιτοῦν καί ἀπό ἄλλους τήν καταδίκην τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί Ἐκκλησιολογίας, καί τῆς γνησίας καί ἀνοθεύτου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Τοῦτο ἀπήτησαν κυρίως ὅταν τόν Μάϊον τοῦ 2004 ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος τούς ὑπέβαλε τήν «ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ». 4) Δι’ ὅσων, κατά τάς ὑποδείξεις τῶν σχισματοαιρετικῶν Νεοημερολογιτῶν, Φλωρινικῶν καί Γρηγοριανῶν, «Συνοδικῶς», ἀλλά καί «Παρασυνοδικῶς» ἐνήργησαν οἱ Νικολαῖται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καί προπάντων διά τῆς βαρβάρου καταλήψεως τῶν Ὀρθοδόξων Ναῶν καί τῶν Μοναστηρίων, τά ὁποῖα οἱ Τσακίρογλου καί Κάτσουρας ἐν συνεργασία μετά νομικῶν καί «θεολόγων» (Παλαιοημερολογιτῶν καί νεοημερολογιτῶν), κατέστησαν κέντρα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ των Οἰκουμενισμοῦ, καί 5) Δι’ ὅσων ἄλλων παρανομιῶν καί παραλείψεων, «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός», πολλαί τῶν ὀποίων ἔχουν καταγραφεῖ καί καταγγελθεῖ καί δι’ Ἀρχιερατικῶν ἐγγράφων καί δημοσίως μέσω τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» καί τοῦ «Γνώσεσθε τήν Ἀλήθειαν» καί ἄλλων σχετικῶν σχετικῶν ἐκδόσεων, τών ὁποίων ἡ τελευταία καί ἡ πλέον σημαντική εἶναι ἡ «Ἄμεσος Ἀπάντησις εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 3280/28.11.2007 «Ἐγκύκλιον» τῆς σχισματοαιρετικῆς ψευδοσυνόδου τῶν Νικολαϊτῶν». Παραθέτομεν τήν ἐπιστολήν αὐτήν τοῦ π. Ἐπιφανίου, ἡ ὁποία ἔχει τόν τίτλον: "Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»: "Η ΟΔΟΣ
"Καί ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος
ράβδῳ λέγων ἔγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καί τό θυσιαστήριον
καί τούς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καί τήν αὐλήν τήν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ
ἔκβαλε ἔξω καί μή αὐτήν μετρήσης, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι.." (᾿Αποκ.
11:12)ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ" Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Μαρτύρων καί ῾Ομολογητῶν - ὡς ὁ ἀρχηγός αὐτῆς ῾Αγιώτατος Πατριάρχης Τύχων, ὁ ᾿Επίτροπος τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Πέτρος Μητροπολίτης τοῦ Κροῦτσισκ, οἱ ᾿Επίτροποι Κύριλλος Μητροπολίτης τοῦ Καζάν, καί ᾿Αγαθάγγελος Μητροπολίτης τοῦ Γιάροσλαβ, οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ᾿Επιτρόπου, ᾿Ιωσήφ Μητροπολίτης τοῦ Πέτρογκραντ καί Σεραφείμ ᾿Αρχιεπίσκοπος τοῦ Οὔγκλικ καί μετ᾿ αὐτῶν οἱ ἑκατοντάδες ἱεραρχῶν, χιλιάδες ἱερεῖς καί μοναχοί καί ἑκατομμύρια βασανισμένοι καί κατακρεουργημένοι Χριστιανοί, εἶναι ἡ Γνησία ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ (ἐν Ρωσίᾳ), τήν ὁποίαν εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀκολουθῶμεν. ῾Η Παν-Ρωσσική Τοπική Σύνοδος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας κατά τό 1917/18 ὥρισεν τό πνευματικόν μονοπάτι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν - μυστική εἰς τήν μορφήν, ἀληθινά ᾿Ορθόδοξος εἰς τό περιεχόμενον. Κατά τόν τρίτον μῆνα μετά τήν ἐφαρμογήν τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, ἡ Αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ Πατριάρχης Τύχων, ἀνεθεμάτισεν αὐτό καί ὅλους τούς συνεργάτας του, καί ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία ὑπεστήριξεν αὐτήν τήν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος τοῦ Πατριάρχου. Αὐτό τό ἀνάθεμα, αὐτή ἡ κραυγή πρός τόν Θεόν εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ἐπάνω εἰς τόν ὁποῖον στηρίζεται ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν. ῾Η ψευδής "᾿Εκκλησία" ὅπου ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς Σοβιετικῆς ῾Ενώσεως καί ὠνομάσθη "᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία" ἀπορρίπτει αὐτό τό ἀνάθεμα τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος καί τοῦ Τοπικοῦ Συνεδρίου. ᾿Αλλά λαμβανομένου ὑπ᾿ ὄψιν τοῦ γεγονότος, ὅτι αὐτή ἡ ψευδής ᾿Εκκλησία, μέ τό προσωπεῖον τῆς διοικήσεώς της, εἶναι μία μεταμφιεσμένη συνέχεια τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, συνεπάγεται, ὅτι περιπίπτει αὕτη εἰς τό ἴδιον ἀνάθεμα. Καί ἔτι περισσότερον αὐτοῦ: Διά τῆς δηλώσεώς του ὁ Μητροπολίτης Σέργιος τήν 16/29ην ᾿Ιουλίου 1927, ἀναγνωρίζει τήν θεομάχον, ἀντίχριστον καί ἀντιχριστιανικήν ἰσχύν ὡς "νομιμοποιημένην" καί "ἐγκαθιδρυθεῖσαν ἐκ Θεοῦ". Εἰς ἀντάλλαγμα, τό Σοβιετικόν Κράτος ἀναγνωρίζει τήν "Σοβιετικήν ᾿Εκκλησίαν" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου - τήν ὁποίαν ἵδρυσεν τό ἴδιον - ὡς "νομιμοποιημένην" καί νόμιμον, ἐνῶ τήν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος οὐδόλως νόμιμον! ῾Η "μεγίστη ὑπηρεσία" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου πρός τό Σοβιετικόν Κράτος, συνίσταται εἰς τήν ἐκστόμισιν ἑνός βλασφήμου ψεύδους, λέγων πρός τήν ἀντίχριστον ἐξουσίαν, ἔμπροσθεν ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου: "Εἶσαι ἐκ Θεοῦ!". Καί ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν θεωρεῖ αὐτήν τήν βλασφημίαν ὡς τήν πρώτην ἀπαρχήν τῆς αἱρέσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Τό πλέον καταπληκτικόν σημεῖον τῶν ἐσχάτων καιρῶν κατά τάς προφητείας τοῦ Σωτῆρος, ὡς ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης τῆς Πολτάβα καί Περεγιασλάβ γράφει, εἶναι ὅτι "τά ἄστρα πίπτουν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ" (Ματθ. 24:29). Συμφώνως μέ τήν ἐξήγησιν τοῦ ᾿Ιδίου τοῦ Σωτῆρος, "τά ἄστρα" εἶναι οἱ ῎Αγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν, δηλαδή, οἱ ᾿Επίσκοποι (᾿Αποκ. 1:20) Τοιουτοτρόπως ἡ θρησκευτικοηθική πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων ἀντιπροσωπεύει ἕνα ἀπό τά πλέον χαρακτηριστικά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. ῾Η πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων εἶναι ἰδιαιτέρως φοβερή, ὅταν αὐτοί πίπτουν μακράν τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως ἤ, ὡς ὁ ᾿Απόστολος λέγει: ὅταν αὐτοί "θά θελήσουν νά μεταστρέψουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ" (Γαλ. 1:7). ᾿Επ᾿ αὐτούς ὁ ᾿Απόστολος διατάζει νά ἐκφωνῆται "ἀνάθεμα": "Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε ἀνάθεμα". Λέγει "ἔστω" (Γαλ. 1:8-9). Καί δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά βραδύνωμεν ἐδῶ, ὡς ὁ ἴδιος τονίζει: "Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ· εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει, ὤν αὐτοκατάκριτος" (Τίτ. 3:10-11). ῎Αλλως, δηλαδή, ἐάν εἶναι ἕνεκα ἀδιαφορίας ἡ ἀπομάκρυνσις ἐκ τῆς ἀληθείας, ἡ δίκη τοῦ Θεοῦ θά σέ πλήξη: "ὅτι χλιαρός εἶ καί οὔτε ζεστός, οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου" (᾿Απ. 3:16) (᾿Επιστολαί ᾿Αρχιεπισκόπου Θεοφάνους τῆς Πολτάβα καί Περεγιάσλαβ, ᾿Επιστολή 18, σελ. 29). Ζῶμεν εἰς θλιβερούς καιρούς κατά τούς ὁποίους "τό ἅλας χάνει τήν γεῦσιν του", παύει νά εἶναι ἅλας, χάνει τήν δύναμίν του· κατά τούς ὁποίους "οἱ ἄγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν", οἱ ᾿Επίσκοποι πίπτουν καί μετ᾿ αὐτῶν σύρουν κάτω τό ποίμνιόν των... ῾Ο Μητροπολίτης Σέργιος καί ἐκεῖνοι οἱ ᾿Επίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦλθον μετά ἀπ᾿ αὐτόν καί συμφωνοῦν νά ἐργάζωνται μαζί μέ τόν ἀνταγωνιστήν τοῦ Χριστοῦ, ἦσαν οἱ πρῶτοι, ὅπου ἐκεῖνον τόν καιρόν "ἔχασαν τό ἅλας των", ἔχασαν τήν πνευματικήν των δύναμιν, παρεβίασαν τούς ἱερούς κανόνας καί τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑποτάχθησαν "οὐ μόνον διά τήν ὀργήν (ἕνεκα φόβου), ἀλλά καί διά τήν συνείδησιν" (Ρωμ. 13:5), εἰς τόν Θεο-μάχον ἀντίχριστον. ῾Η μόλυνσις ἤ τό μίασμα δέν παρέμεινεν ἐντός τῶν συνόρων τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἀλλά ἐπίσης ἐξηπλώθη εἰς τό ἐξωτερικόν. ῾Ο Μητροπολίτης Εὐλόγιος, ὁ ὁποῖος ἐξελέγη πρίν ἀπό τό σχίσμα, καί οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, εἰσῆλθον εἰς συμβιβασμούς καί ὑπετάχθησαν εἰς τήν ἐρυθράν Μόσχαν. ῾Η "Ρωσσική ᾿Εκκλησία ἐν ἐξωτερικῷ" παρέμεινεν ἄνευ συμβιβασμῶν. ᾿Αλλά μέ τόν θάνατον κάποιου καί τήν ἄφιξιν ἑνός ἑτέρου "ἀγγέλου τῆς ᾿Εκκλησίας", αὐτή ἡ "᾿Εκκλησία" ἔχασεν ἐπίσης τήν ἐλευθερίαν της ἐκ τῶν συμβιβασμῶν. ᾿Ιδού ἕνα παράδειγμα: ὁ νῦν ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος τῆς Γενεύης καί τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, εἰς τό "Μήνυμά του, τῆς Δυτικο-Εὐρωπαϊκῆς ᾿Επαρχίας τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ" Νο. 14, Σεπτ. 1979, σελ. 50-51, γράφει πρός ἕναν "ἱερέα" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, Δημήτριον Ντοῦνκο, τά ἑξῆς: "᾿Αγαπητέ ἐν Χριστῷ πάτερ Δημήτριε - σᾶς γράφω ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐπιστολῆς σας πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φιλάρετον. Κατ᾿ ἀρχάς, σπεύδω νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι τό μέρος τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὁποῖον εἶναι ἐλεύθερον πέραν τῶν συνόρων τῆς μητρικῆς μας Πατρίδος ποτέ δέν ἐθεώρησεν, ὅτι τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τό ὁποῖον εἶναι ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένον εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ., εἶναι ἄνευ Χάριτος...". Περαιτέρω ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος γράφει: "...Κατ᾿ αὐτόν τόν καιρόν συντασσόμεθα μέ τήν γνώμην τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Ιωάννου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἁγιοσέβαστος καί ἔχαιρε τιμῆς ἐξ ὅλων, καί ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι "ἡ ἐπίσημος ᾿Εκκλησία εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ. ἀσφαλῶς φέρει χάριν, καίτοι οἱ ῾Ιεράρχαι οἱ ὁποῖοι ἴστανται εἰς τήν κεφαλήν της συμπεριφέρονται κατ᾿ ἀπαράδεκτον τρόπον...". Δύναται τις νά εἴπη πολλά περί τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, ἐάν ἔχη χῶρον καί χρόνον. ᾿Αλλά περιοριζόμεθα εἰς ὀλίγον τι. Εἶναι τελείως ἀπαράδεκτον νά ἀναφέρεται κανείς εἰς τήν ἀναπόδεικτον γνώμην κάποιου, ὅταν τό θέμα ἅπτεται τοῦ δόγματος τῆς Πίστεως. Δείξατέ μας μία Συνοδικήν ἀπόφασιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ! Δέν ὑπάρχει οὐδεμία. ᾿Αλλά ἀκόμη καί μία "Συνοδική ἀπόφασις" δέν καθορίζει ὁριστικῶς τό θέμα. "Δέν εἶναι κάθε συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων μία Σύνοδος, ἀλλά μόνον μία συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων οἱ ὁποῖοι παραμένουν εἰς τήν ᾿Αλήθειαν", λέγει ὁ μέγας ὁμολογητής τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ ῞Αγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Καί ὅσον ἀφορᾶ τόν ᾿Αρχιεπ. τῆς Γενεύης, αὐτός ἐπανειλημμένως ἐδήλωσεν ὅτι ἡ "᾿Επισκοπή" καί πᾶσα "ἱερωσύνη" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, εἶναι τελείως κανονική καί ὅτι ὅλα τά "Μυστήριά" της, ἔχουν δύναμιν φέρουσαν χάριν, ἐν ἀντιθέσει μέ τήν πραγματικότητα, ὅπου οἱ "᾿Επίσκοποι" καί "ἱερεῖς" ἐμφανίζονται ὡς ἔχοντες διπλῆν ὑπηρεσίαν, ὄντες στρατηγοί καί ἀξιωματικοί τῆς Γκά.Κέ Μπέ! (ὑπηρεσία κρατικῆς ᾿Ασφαλείας). Μία σχετική μετάφρασις τῆς ὡς ἄνω ἐπιστολῆς ἐδημοσιεύθη εἰς τό περιοδικόν "Ποσεβ" Νο. 12, 1979. Καί ἰδού, κατά τούς τελευταίους 18 μῆνας οὐδείς, οὔτε ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, ὡς ἀρχηγός τῆς "Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ἐξωτερικῷ", οὔτε μεμονωμένοι ᾿Επίσκοποι αὐτῆς τῆς "᾿Εκκλησίας", οὔτε κάποιος ἱερεύς, ἀνήρεσεν αὐτήν τήν τερατώδη διαβεβαίωσιν ὡς μία "δυσφήμισιν" τοῦ ᾿Αρχιεπ. ᾿Αντωνίου... Εἶναι τελείως φανερόν, ὅτι "τό ἅλας ἔχασε τήν γεῦσιν του εἰς αὐτήν τήν ᾿Εκκλησίαν". .... ᾿Αλλά ὑπάρχει μία περισσότερον ἰσχυρά μαρτυρία! Αὐτή εἶναι ἡ "᾿Επιστολή τοῦ Τρίτου Παν-Μεταναστευτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ", ἀπευθυνομένη πρός "τόν ᾿Ορθόδοξον Λαόν τῆς Πατρίδος" (1974). Εἰς αὐτήν τήν "σοφήν" ἐπιστολήν (θά ἦτο ἐνδιαφέρον νά γνωρίζαμε ποῖος τήν ἐξέδωσε) τά κανονικά ὅρια τά ὁποῖα χωρίζουν δι᾿ ἑνός ἀδιαπεράστου χάσματος τήν ᾿Αληθινήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ἡ ὁποία ἐργάζεται μαζί μέ τό Σοβιετικό Κράτος, προσπερνῶνται. Τό αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων εἶναι εἰς αὐτήν τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν!... "Καί ὅτε ἤνοιξε τήν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τάς ψυχάς τῶν ἐσφαγμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἥν εἶχον" (᾿Αποκάλ. 6:9)... Καί τό νά θέσης ἕνα σημεῖον ἰσότητος μεταξύ τῶν μαρτυρησάντων ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν (τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ Μητροπολίτου ᾿Επιτρόπου Πέτρου, τοῦ Μητροπολίτου Κυρίλλου τοῦ Καζάν καί τοῦ Μητροπολίτου ᾿Ιωσήφ τοῦ Πετρογκραντ) καί τῶν διωκτῶν "ἱεραρχῶν" τῆς Σεργιανικῆς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, ἀρχηγῶν τῆς Γκά Κέ Μπέ (ὑπηρεσίας Κρατικῆς ᾿Ασφαλείας), σημαίνει ὅτι ἐξαλείφεις καθ᾿ ὁλοκληρίαν τό ἀνάθεμα τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος, τό ὁποῖον ἐξεφώνησεν εἰς τάς 19 ᾿Ιανουαρίου τοῦ 1918 ἐναντίον τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους καί τῶν συνεργατῶν του, καθώς ἐπίσης καί ὅλα τά ἀναθέματα τῶν Μυστικῶν Συμβουλίων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ὅτι καλύπτεις κάθε τι σχετικόν μέ τήν δήλωσιν τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου. Καί ἐάν κάποιος ρωτήση ποῖα "ἐμφανῆ ὅρια διεγράφησαν προσφάτως ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Ερμογένην καί τόν (φημισμένον εἰς τό ἐξωτερικόν) ἱερέα Δημήτριον Ντοῦκο", ἐφ᾿ ὅσον αὐτοί παραμένουν εἰς κανονικήν ὑποταγήν εἰς τό ψευδές Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, καί τοῦ "κληρονόμου" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου, πῶς μετά ἀπό αὐτό δυνάμεθα νά κατανοήσωμεν τήν δήλωσιν τοῦ "Τρίτου Συμβουλίου Μεταναστῶν τῆς Ρωσ. ᾿Ορθ. ᾿Εκκλ. ἐν ἐξωτερικῷ", ὅταν τό "Συμβούλιον" δίδει εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν τέτοια ὁμολογία τῆς "Πίστεως" της; : "Οἱ πιστοί ᾿Αρχιποιμένες, ποιμένες, μοναχοί καί λαϊκοί ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος εἶναι ἕνα. ῞Ολοι μαζί αὐτοί ἀποτελοῦν τήν ἀδιαίρετον ῾Αγία Ρωσσ. ᾿Εκκλησίαν, ὡς τό ἀδιαίρετον καί ἄραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ!". Μετά ποίων ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ ᾿Εξωτερικοῦ δηλώνει τήν ἕνωσίν της; ᾿Ασφαλῶς δέν πρόκειται ἐδῶ περί τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Αὐτό εἶναι ἕνα φανερόν κάλεσμα εἰς τήν Σοβιετικήν ᾿Ερυθράν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν.... ῞Οθεν, ἕπεται ὅτι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος ἔχει δίκαιον εἰς τήν γνώμην του ὅτι ἡ "Ρωσ. ᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλ. ἐν ᾿Εξωτερικῷ" ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ θεομάχος ἰσχύς ἔχει ἐγκαθιδρύσει εἰς τήν χώραν μίαν γνησίαν "᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλησίαν". Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα κατάφωρο ψεῦδος. ῾Ο ᾿Αρχιεπ. Γενεύης καί Δυτ. Εὐρώπης μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ρωσ. ᾿Ορθοδ. ᾿Εκκλησ. τῆς Διασπορᾶς εἶναι ἕνα ἀνεπίσημο ἐξαρχᾶτο τῆς "Σοβιετ. ᾿Εκκλησίας". Λέγων "᾿Ορθόδοξος Λαός" ὁ συγγραφεύς τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του μόνον ἐκείνους ὅπου πηγαίνουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Ποιμένος, καί (δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν του) οὐδόλως τά ἑκατομμύρια αὐτῶν ὅπου ἡ μετανάστευσις ἀποκαλεῖ "Κατακομβίτας". ῎Η ἴσως ἡ ἐπιστολή ὁμιλεῖ περί "ἑνώσεως", εὐχομένη νά ἑνώση ἐκεῖνα ὅπου εἶναι ἀδύνατον νά ἑνωθοῦν, δηλ. τήν "Σοβιετικήν καί Κατακομβῶν ᾿Εκκλησίαν";! ᾿Αλλά οἱ ἅγιοι ἱερομάρτυρες τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἄλλα εἶπον. ῾Ο ᾿Επίσκοπος Μάξιμος τοῦ Σεπνκχοβ, ἐδήλωσε, σχεδόν κατά τάς παραμονάς τοῦ θανάτου του: "῾Η Σοβιετική καί τῶν Κατακομβῶν ᾿Εκκλησία εἶναι ἀσυμπαγεῖς!". "῾Η μυστική, ἔρημος καί κατακομβώδης ᾿Εκκλησία ἔχει ἀναθεματίσει τήν Σεργιανιστικήν καί αὐτούς ὅπου τήν ἀκολουθοῦν!". (Πρωτοπρ. Μιχαήλ Πολσκι, οἱ νεομάρτυρες τῆς Ρωσσίας, τόμος 2, σελ. 30). ῾Η Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ὁποία ἐνεφανίσθη κατά τάς πρώτας ἡμέρας τῆς καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ὑπό τῶν Μπολσεβίκων, ὑπάρχει τώρα ὡς ἀνέκαθεν ὑπῆρχεν. ᾿Επ᾿ αὐτῆς ὑπάρχει ἡ εὐλογία τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου, τῶν Μητροπολιτῶν Κυρίλλου καί ᾿Ιωσήφ, τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ τοῦ Ἴγκλις, τοῦ ᾿Αρχιεπ. Δημητρίου τοῦ Γκντόβ, τοῦ ᾿Επισκόπου Μαξίμου τοῦ Σέρπουκχοβ, τοῦ ᾿Επισκόπου Δαμασκηνοῦ τοῦ Γκλουκχοβ καί ὅλων τῶν ἄλλων ῾Ιεραρχῶν καί Μαρτύρων τῆς Παν-Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας. Πρέπει κανείς νά ἐννοήση ὅτι ἐάν Αὐτή ἔδωσε ἑκατομμύρια ἁγίων Μαρτύρων εἰς τοιοῦτον μικρόν χρονικόν διάστημα, τότε δύναται νά εἶναι βέβαιος, ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ θεοῦ, Αὐτή δέν ἐξουδενώθη. Αὕτη παραμένει ἐπί δύο ὁμολογιῶν Πίστεως ἐν Χριστῷ, ἐπί δύο ἀρνήσεων: ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἀπορρίπτει καί τό Σοβιετικόν Κράτος καί τήν ὑπ᾿ αὐτοῦ δημιουργηθεῖσαν Σοβιετικήν "᾿Εκκλησίαν"". Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ὑπακούει εἰς τό ἀνάθεμα, ὅπου ἐξεφωνήθη ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος καί τῆς Τοπικῆς Παν-Ρωσσικῆς Συνόδου τό 1918, καί τῶν μυστικῶν Συνόδων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν... "῾Η ᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία τοῦ ἐξωτερικοῦ" μέ τό πρόσωπον τῆς διοικήσεώς της, πίπτει ἐκ τῆς ἀληθείας εἰς τήν ἰδίαν ἄβυσσον τῆς ἀποστασίας καθώς καί οἱ ἄλλοι. ᾿Αλλά δέν εἶναι δυνατόν νά μήν παραμένη ἐντός αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας μία ὑγιᾶ ρίζα τῆς γνησίας Πίστεως, καίτοι πρός τό παρόν δέν φαίνεται. Πολλοί ὑποφέρουν καί βαρυστενάζουν διά μίαν τοιαύτην ἄτακτον κατάστασιν τῶν ὑποθέσεων καί δέν γνωρίζουν τί νά κάμουν. Ποία διέξοδος ὑπάρχει ἐξ αὐτῆς τῆς καταστάσεως; Παραμένει μία τελική διέξοδος: Νά ὑποταχθῆτε προσωρινῶς εἰς τήν ἀνεπισήμως ὑπάρχουσαν Γνησ. ᾿Ορθ. ᾿Εκκλησίαν τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου τῆς ῾Ελλάδος, ὑπό τό ὠμοφόριον τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ᾿Ανδρέου καί τῆς ὑπ᾿ Αὐτόν ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Αντώνιος Μοναχός 30 ᾿Ιανουαρίου, 1981
Μνήμη τῶν Τριῶν ῾Αγίων Μεγάλων ῾Ιεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων. |
