(Ἕνα ἀκόμη δεῖγμα τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐπιθέσεως τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατά τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς μετά τό σχῖσμα τοῦ 1995 τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν εἶναι καί ἡ παρωδία τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, ὁ ὁποῖος μέσα ἀπό μυστικές συμφωνίες Φλωρινικῶν καί «ἡμετέρων», ἀλλά καί Νεοημερολογιτῶν, ἐπεδιώχθη νά γίνη μέ βάσι τήν ἀποδοχή ὑπό τῶν ἡμετέρων Ἀρχιερέων, ὅτι αἱ χειροτονίαι μας (τοῦ 1935 καί 1948) ἦσαν ἄκυροι καί ἀπεκατεστάθησαν διά τῆς «χειροθεσίας» ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐπί τῶν  Ἐπισκόπων Καλλίστου καί Ἐπιφανίου, ἡ ὁποία κατά τούς Φλωρινικούς  καί ὡριμένους ἡμετέρους (οἱ ὁποῖοι ἐδίσταζον νά τό ἀποκαλύψουν μέχρι τότε) ἐγένετο ὡς «χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν», ἀκόμη καί ὡς «χειροτονία».
Αὐτός ἦτο ὁ λόγος, διά τόν ὁποῖον οἱ Φλωρινικοί δέν ἐδέχθησαν νά συζητήσωμεν τά ὑπόλοιπα θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου, (Σχίσμα τοῦ 1937, χειροτονίες 1948, «χειροτονίες» 1960, «χειροθεσίες» 1971), ὥστε νά θεωρηθῆ δεδομένον, ὅτι πάντα ταῦτα ἀντιμετωπίσθησαν καί ἀπεκατεστάθησαν μέ τήν «χειροθεσίαν» καί ἑπομένως δέν χρειάζεται συζήτησις ἐπ’ αὐτοῦ. Ἔτσι θά περνοῦσε,  ἔστω καί σιωπηλῶς, ἡ «ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσία», ὅπερ πάλιν ἐσήμαινε, ὅτι θά μᾶς ἀνεγνώριζον καί οἱ Φλωρινικοί καί ὁ κ. Χριστόδουλος καί ἔτσι «θά ἐλύετο τό παλαιοημερολογιτικόν».
Ἀκριβῶς ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ σημείου παρενέβημεν καί ἡμεῖς ὡς Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καί ὁ θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ὡς μέλος καί εἰσηγητής τῶν θεμάτων, καί εἴπομεν τό «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ», διότι τοιαύτη ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΣ θά ἐσήμαινε συμμετοχήν εἰς ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ καί τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ. Καί ἔτσι ἀπεφεύχθη μέν ἡ παρωδία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἐστράφησαν ὅμως ὅλα τά βέλη τῶν ἐντοπίων καί ξένων Κέντρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ) ἐναντίον μας μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα. Ἀποκορύφωμα ὅλης αὐτῆς τῆς προδοσίας ἦτο ἡ ἱερόσυλος παραίτησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου τό 2003,  ἡ ὁποία ἐκινήθη εἰς τά ἀνωτέρω πλαίσια καί σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ταυτοχρόνως καί παραλλήλως καί εἰς τά ἴδια οἰκουμενιστικά πλαίσια ἐκινήθη καί ἡ ὁμαδική ὑπαναχώρησις τῶν ‘Αρχιερέων καί ἡ βλάσφημος διά γραφίδος καί στόματος Παχωμίου καί Γαλακτίωνος, ὅτι «ὅλοι προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους».
Ἰδού τό ὑπ’ ἀριθμ.  92/3.12.1999 «ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΑΝΑΦΟΡΑ» ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ὡς Προέδρου τῆς ἡμετέρας ‘Επιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου:     
               
Α.Π.  92
 
τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον καί Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας κ. ᾿Ανδρέαν, καί τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς: Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον, Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα, Κίτρους-Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ. Γοργόνιον, Βεροίας-Ναούσης καί Καμπανίας κ. Ταράσιον, Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Πανάρετον, Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν καί Φιλίππων κ. Χρυσόστομον.
Θέμα: "Θεολογικός Διάλογος" μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι
῾Ως γνωστόν, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, μέ τήν ὑπ῾ ἀριθμ. 3091/ 23-6-99 ἐπιστολήν Της πρός τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσότομον Κιούσην, ἐγνωστοποίησεν ἐπισήμως τήν ἀπόφασίν της περί συνεχίσεως τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετ᾿ αὐτῶν, καθώς καί τήν σύνθεσιν τῆς ἐπαναδιορισθείσης  ᾿Επιτροπῆς, τῆς ὁποίας ἡμεῖς ὡρίσθημεν Πρόεδρος.
Εἰς τήν ἐπιστολήν ταύτην ἀπήντησαν, τόσον ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος τῶν Φλωρινικῶν κ. Χρυσότομος Κιούσης (Α.π. 641/24-7-99), ὅσον καί ὁ Πρόεδρος τῆς ὑπ᾿ αὐτοῦ ὁρισθείσης ᾿Επιτροπῆς ᾿Αχαΐας κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος (Α.π. ΔΥ/30-8-99). ῾Ο δεύτερος μάλιστα εἰς τήν ἐπιστολήν του πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον, προέτεινε καί δύο ἐναλλακτικάς ἡμερομηνίας διά τήν πρώτην συνάντησιν τῶν ᾿Επιτροπῶν[1], καθώς καί "῾Ημερησίαν Διάταξιν" δι  ἧς θέτει ἐπί νέας βάσεως τόν διάλογον. Αἱ ἐπιστολαί αὗται  τῶν Φλωρινικῶν, ἐτέθησαν ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς 20-10-99. ῾Υπ᾿ ὄψιν τῆς ἰδίας ῾Ιεραρχίας ἐτέθησαν καί τά σχέδια δύο ἀπαντητικῶν ἐπιστολῶν, τόσον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, δι᾿ ἧς γνωρίζεται αὐτοῖς ἡ λῆψις τῶν ἀνωτέρω ἐπιστολῶν καί ὁτι ἐδόθη ἐντολή εἰς τήν ᾿Επιτροπήν νά ἐνεργήσῃ διά τά περαιτέρω τοῦ Διαλόγου, ὅσον καί τῆς ἐπιστολῆς τῆς ὑφ᾿ ἡμᾶς ᾿Επιτροπῆς, διά τῆς ὁποίας τοποθετεῖται καί προδιαγράφεται ἡ συνέχισις τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ἐπί τῶν ἰδίων βάσεων τῶν ἀπ᾿ ἀρχῆς τεθέντων, καί ἐκφράζεται ἡ εὐχή νά ἀρχίσῃ ὁ διάλογος ἀμέσως.  ῾Ως πιστεύω θά ἐνθυμεῖσθε ὅτι ἀμφότερα τά κείμενα ἐνεκρίθησαν ἀνεπιφυλάκτως ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἑπομένως θά ἔδει νά εἶχον ἀποσταλεῖ ἀμέσως. Αὐτό τοῦτο, ὅμως, τό περιεχόμενον τοῦ σχεδίου τῆς ἐπιστολῆς, παρά τήν Συνοδικήν ἔγκρισιν, δυσηρέστησεν[2] προφανῶς ἑκατέρωθεν πρόσωπα μετέχοντα τῆς νέας προσπαθείας καί τά ὁποῖα δέν τό "ἐνέκριναν". Τήν 5-11-99, ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς ὁρισθείσης ᾿Επιτροπῆς, προσεκαλέσαμε εἰς τά Γραφεῖα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅλα τά μέλη, προκειμένου νά συζητήσωμεν ἐπί τοῦ ἐπείγοντος θέματος τῆς ἀπαντήσεως πρός τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς ᾿Ακακιακῆς παρατάξεως κ. Χρυσόστομον Κιούσην καί τόν Μητροπολίτην τῆς ἰδίας παρατάξεως κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον.
Πρίν ἔλθωμεν εἰς τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν τῆς ᾿Επιτροπῆς, κρίνομεν ἀπαραίτητον νά σᾶς ἐνημερώσωμεν ἐπί τοῦ ὅλου θέματος. Διά τοῦτο πρωτίστως, τόσον ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ μέλους τῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου κατά τήν περίοδον 1988-1992, ὅσον καί ὑπό τήν παροῦσαν ἰδιότητα ὡς Προέδρου , προβαίνομεν εἰς μίαν σύντομον ἱστορικήν ἀναδρομήν - παρουσίασιν τοῦ θέματος τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου.
Σύντομος ἱστορική ἀναδρομή ἐπί τοῦ θέματος: "Θεολογικός Διάλογος"
Κατά τάς τελευταίας δεκαετίας (μετά τό 1977), μέ τήν εἴσοδον εἰς τόν ᾿Αγῶνα τῶν θεολόγων, καί μέ τήν εὐλογίαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐτέθησαν εἰς πρώτην προτεραιότητα δύο ἰδιαιτέρως σοβαρά θέματα:
1) ῾Η συστηματοποίησις τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἔναντι τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί ἔναντι τῆς παλαιοημερολογιτικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης.
2) ῾Η ἐπίμονος, μέσω ἑνός γνησίου θεολογικοῦ διαλόγου ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ἐπιδίωξις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου νά θεραπευθῇ τό σχῖσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσε ὁ Νεοημερολογιτισμός διά τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, καί διά τοῦ ὁποίου ἐπλήγει βαρύτατα ὁ ῾Ιερός τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Αγών. Κατά βεβαίας μαρτυρίας τό γεγονός ἐκείνου τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἀνησύχησεν ὄχι μόνον τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἀλλά ἐν τῇ προόδῳ του καί πολλούς ἐκ τῶν Φλωριναίων καί ἰδιαίτερα τόν ἀποθανόντα Καλλιόπιον, ἀλλά καί τόν ἡμέτερον τότε Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης Χρυσόστομον! Ταῦτα, ἐνῶ ἡ προσπάθεια τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ νά ὑπαχθοῦν οἱ Γ.Ο.Χ. ὑπό τόν ἔλεγχον του, ποτέ[3] δέν  διεκόπη. Αὐτήν τήν περί ὑπαγωγῆς προσπάθειαν τήν εἶχεν ἀναλάβει κατά τήν περίοδον ἀπό τό 1980 καί μετά, ὁ ἐπίσης τότε ἡμέτερος Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς κ. Ματθαῖος μέ τά γνωστά ἀνταλλάγματα τῆς "ἀναγνωρίσεως" μας παρά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί τῆς ἐκ μέρους μας ἀποδοχῆς, ὅτι "ἐχειροθετήθημεν" καί οὕτω "ἀπεκατεστάθημεν" τό 1971!!!
῾Ο Θεολογικός Διάλογος μετά τῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης ἔγινε πραγματικότης μετά 10 περίπου ἔτη, ἀφ᾿ ὅτου εἶχον ἀρχίσει αἱ συστηματικαί προσπάθειαι, ἤτοι τό 1988. Πράγματι ἐκεῖνος ὀ Θεολογικός Διάλογος ἔφθασε εἰς ἕνα πολύ ἀξιόλογον σημεῖον, τό ὁποῖον δύναται νά θεωρῆται τό "κλειδί" διά τήν περαιτέρω λύσιν τοῦ προβλήματος τοῦ σχίσματος τοῦ 1937. Δυστυχῶς ὅμως ἐκείνη ἡ κατά Θεόν προσπάθεια καί πρόοδος τοῦ ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπῃ Θεολογικοῦ Διαλόγου, διεκόπη τό 1992 διά δύο βασικούς λόγους, οἱ ὁποῖοι συνδέονται τόσον, ὥστε νά μποροῦν νά θεωρηθοῦν καί ὡς ἕνας λόγος:
α) ᾿Από τήν πρόοδο τῶν ἐργασιῶν ἐπί τῶν πρώτων δύο θεμάτων[4] (1998-1992) προέκυψε ἡ ἀποδοχή, ἐκ μέρους τῶν Φλωρινικῶν, τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.. Κατ᾿ αὐτήν ὁ Νεοημερολογιτισμός εἶναι ἐνεργείᾳ Σχισματοαίρεσις, ἡ δέ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., εἶναι ἡ ἀπό τοῦ 1924 ἀδιάκοπος συνέχεια τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου  ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. ῾Υπό τό φῶς αὐτῆς τῆς ὁμολογίας ἐπρόκειτο νά ἐξετασθοῦν καί τά λοιπά θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί κυρίως ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ ᾿Εκκλησιολογικοῦ - Δογματικοῦ αἰτίου τοῦ σχίσματος τοῦ 1937, ὅπως καί τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ὡς ἀποτελούσης μετά τῆς ᾿Αποστολικῆς Πίστεως τά δύο βασικά γνωρίσματα τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ᾿Από τοῦ Νοεμβρίου ὅμως τοῦ 1991 ἤλλαξαν αἱ διαθέσεις καί προθέσεις ἐκ τῆς πλευρᾶς τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως καί ἀπεφάσισαν  νά διακόψουν τόν Θεολογικόν Διάλογον. ῾Ο λόγος ἦτο ἡ ἀπό 17-11-1991, ὑπ᾿ ἀριθμ. 2548 ἀποσταλεῖσα εἰσήγησις ἐπί τοῦ γ' θέματος, ἡ ὁποία ἀνέλυε βάσει τῶν πηγῶν τήν αἰτία τοῦ σχίσματος τοῦ 1937, ἐξ  ἧς προέκυπτε καί ἡ δογματική φύσις καί οὐσία τοῦ σχίσματος. ῾Η ᾿Επιτροπή τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως τότε οὐσίᾳ ἐκήρυξεν ὅτι μέ τήν κοινήν ῾Ομολογίαν ὡλοκληρώθη ὁ Θεολογικός Διάλογος, καί ἑπομένως βάσει αὐτῆς τῆς κοινῆς ᾿Εκκλησιολογίας - ῾Ομολογίας,  ἠδύνατο νά γίνῃ ἡ ἕνωσις, ἐνῶ τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς κατ᾿ αὐτούς, ὡς ἐδήλωσαν, δέν ὑφίσταται, διότι εἶναι κοινή αὕτη καί διά τήν παραταξί τους καί διά τήν ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ.! Δηλαδή ἰσχυρίσθησαν ὅτι "ἀμφότεροι ἔχομεν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν Κανονικῶς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς"!! ᾿Ιδού τό ἰδιαίτερα σοβαρόν θέμα, τό ὁποῖον ἐστάθη ἡ αἰτία νά διακοπῇ ἐκ μέρους τῶν Φλωρινικῶν ἡ συνέχισις τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου! Νά μή συζητηθῇ ἡ ἐκκλησιολογική αἰτία τοῦ σχίσματος, νά μή συζητηθοῦν αἱ συνέπειαι ἐξ αὐτοῦ, καί ἐπ᾿ οὐδενί νά τεθῇ θέμα ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.
β) Τό 1991 ἐξεδηλώθησαν τεχνηταί ἔριδες εἰς τούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας μέ ἀποτέλεσμα νά διακοπῆ καί διά τόν λόγον αὐτόν, ὅσον ἐξαρτᾶται καί ἀπό ἡμᾶς ὁ Θεολογικός Διάλογος, ἀφοῦ ἐνεκρώθη καθε μορφή ἀγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐν τέλει προεκλήθη ὑπό τῶν πέντε καί κυρίως ἀπό τόν πρώην ᾿Αττικῆς καί τόν πρώην Θεσσαλονίκης, τό σχῖσμα τοῦ Μαΐου  τοῦ 1995. Τό ὅλον κίνημα τῶν πέντε εἶχεν ὡς αἰτίαν καί τήν σημειωθεῖσαν πρόοδον τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου, καί ἐστόχευε ἀποφασιστικά εἰς τήν παρακώλυσιν τῆς περαιτέρω προόδου του, ἀλλά καί εἰς τήν διακοπήν αὐτοῦ. Πρέπει καί ἐδῶ νά σημειώσωμεν ὅτι καί σήμερα δέν θέλουν πολλοί τήν συνέχισιν ἐκείνου τοῦ διαλόγου, δέν θέλουν δηλαδή νά γίνῃ ἐπί τῶν βάσεων πού ἐτέθη καί ἐπροχώρησεν.
᾿Επίσης τό κίνημα τῶν πέντε εἶχεν πραγματικήν αἰτίαν  καί τό γεγονός, ὅτι ἀπέτυχαν καί τά σχέδια τοῦ τότε  ᾿Αττικῆς Ματθαίου, νά ὑπαχθῶμεν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν μέσῳ τοῦ Πατριαρχείου ῾Ιεροσολύμων, καί ὑπό τήν προϋπόθεσιν τῆς ἀποδοχῆς, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, ἔστω καί θεωρητικῶς, ὅτι ἡ ᾿Αποστολική μας Διαδοχή ἀπεκατεστάθη τό 1971 διά τῆς δῆθεν ὡς πραγματικῆς ἐκλαμβανομένης "χειροθεσίας" ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς.
Σημειώνομεν ἐπίσης μετ᾿ ἐμφάσεως ὅτι εἰς τήν διακοπήν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου συνέβαλεν ἀποφασιστικά καί ὁ ἡμέτερος τότε Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς, ὁ πρώην Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀπέκλεισε νά ἔλθουν οἱ Φλωριναῖοι εἰς τά Γραφεῖά μας, ὅπως ἐζήτησαν, διά νά ἐλέγξουν τά στοιχεῖα ἐπί τῆς Γ' Εἰσηγήσεως ἐκ τῶν ἀναφερομένων εἰς αὐτήν πηγῶν, καί αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τά ἡμέτερα ἀρχεῖα.
῾Επομένως δι ἡμᾶς εἶναι ἀπολύτως βέβαιον, ὅτι διά τοῦ κινήματος τῶν πέντε βασικοί στόχοι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ἦσαν νά διακοπῇ  καί νά μή προχωρήσῃ ὁ Θεολογικός Διάλογος, νά μή θεραπευθῇ τό σχῖσμα τοῦ 1937, διότι αὐτό δέν τό θέλει ὁ Νεοημερολογιτισμός,  ἀλλά καί νά δημιουργηθῇ ἕνα νέο σχῖσμα, ὅπερ καί ἐγένετο. Τοῦτο ὅλον ἐγένετο, ὡς προελέχθη, καί διότι ἡ προσπάθεια, ἡ ὁποία ἤρχισεν ὑπό τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς, κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1980, καί διά τῆς ὁποίας ἐπεδιώκετο ἡ "ἀναγνώρισίς" μας ὑπό τούς ὅρους τούς ὁποίους μόλις ἀνωτέρω ἐσημειώσαμεν, ἀπέτυχεν. Πίσω ἀπό τό ὅλον κίνημα, ἀπεδείχθη καί συνεχῶς ἀποδεικνύεται, ὅτι ὑπάρχουν μηχανισμοί τοῦ Νεοημερολογιτσιμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ καί ἐν ῾Αγίῳ ῎Ορει, ἀλλά καί ἀλλαχοῦ, τούς ὁποίους συνθέτουν κυρίως ἐγκάθετοι τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐπί πολλά ἔτη ὑποκρίνονται τόν δῆθεν ὑπέρ - παλαιοημερολογίτην (παλαιά μέθοδος), ἀλλά καί παλαιοημερολογῖται  "γνήσιοι", οἱ ὁποῖοι παρασύρονται ἤ ἐνεργοῦν καί αὐτοί ὡς ἐγκάθετοι, καί ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει προωθοῦν τά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι
᾿Επιτρέψτε μου νά δηλώσω τήν βεβαίαν πίστιν μου, ὅτι τό κίνημα τῶν πέντε δέν ἐτελείωσεν. ῾Απλῶς ὡλοκληρώθη ἕνα πρῶτο μέρος αὐτοῦ, τό ὁποῖον κατευθύνουν αἱ σκοτειναί δυνάμεις καί ἡ νέα τάξις πραγμάτων εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (Γ.Ο.Χ.). ᾿Ενταῦθα ὑπομιμνήσκομεν ἁπλῶς τήν ἀπόπειραν προδοσίας τῆς ᾿Εκκλησίας, κατά τήν περίοδον τοῦ 1931-1934, 1935-1937, τοῦ 1950, ἐνῶ θέλω νά ἐπιμείνω ὀλίγον εἰς τήν τοιαύτην τοῦ 1971, διά νά φανῇ καί πόσον παλαιόν, ἀλλά καί μόνιμον εἶναι τό κίνημα τῶν πέντε τοῦ 1991-95.
Τό 1971, ὁ ἤδη ἀποθανών  Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, ὡς ἐγκάθετος τοῦ Φλωρινισμοῦ, καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ,  ὑπεκρίθη τόν δῆθεν μεταμεληθέντα, καί οὕτω παρεισέφρυσεν εἰς τούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας[5]. ᾿Ενεφανίζετο ὡς ὑπερορθόδοξος καί κατά τό κοινῶς λεγόμενον "βασιλικώτερος τοῦ βασιλέως", ἐνῶ οὐσιαστικά ἐνήργει βάσει καλά μελετωμένου σχεδίου, ὡς ἐγκάθετος. Εἰς ἐλάχιστον χρόνον ἐπλάνησε τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα καί τήν σκηνοθεσίαν περί ῾Ιεραποστολῆς εἰς τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, ἐνῶ εἶχεν ἑτοιμασθεῖ ἡ ἀπόπειρα προδοσίας, διά τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ σχεδίου κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς μας, τό ὁποῖον εἶχεν ἐκπονήσει ἀπό τό 1950 ὁ πρώην Φλωρίνης!. Πρόκειται διά τήν μόνιμον ἐπιδίωξιν νά προσβληθῇ ἡ Γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, μέσω τῆς ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας.
῾Η  σατανική αὕτη ἀπόπειρα δολιοφθορᾶς ἀπέτυχεν, ἀλλ᾿ αἱ σκοτειναί, δυνάμεις δέν παρητήθησαν.  ᾿Εποίησαν καί ποιοῦν τά πάντα διά πολλῶν ἄλλων ἐγκαθέτων, ἐμφανῶν καί κρυπτομένων, νά ἐπιφέρουν δολίως τό τελικόν κτύπημα, μέσω μιᾶς παρωδίας Θεολογικοῦ Διαλόγου καί μιᾶς "ἑνώσεως" ἐπί τῇ βάσει μιᾶς θεωρητικῆς ῾Ομολογίας, χωρίς νά ἐξετασθῇ τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀλλά καί μέσω μιᾶς ἀλληλοαναγνωρίσεως νά "ὁμολογήσωμεν" ἐν τῇ πράξει, ὅτι ἔχομεν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους! ῎Ας μοῦ συγχωρηθῇ, παρακαλῶ ἡ ἔκφρασις, ὅτι μόνον ἐγκάθετοι καί ἐθελοτυφλοῦντες δέν ἀντιλαμβάνονται, ὅτι ἡ προδοσία-βλασφημία τοῦ Καλλίστου θέλει νά ἔχῃ τήν συνέχειά της ἐπί τοῦ συνόλου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (Γ.Ο.Χ.).
᾿Ιδού, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφοί, ἰδού τό ὅλον θέμα συγκεφαλαιωμένον, καί ἰδού διατί ὁ θεολόγος Καθηγητής κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης ἐτέθη εἰς τό στόχαστρον τόσον τῶν πέντε, ὅσον καί τῶν Φλωριναίων, καί λοιπῶν. ᾿Οφείλω νά ὁμολογήσω, ὅτι οὗτος ἐσήκωσεν ἀπ᾿ ἀρχῆς ὅλον τό βάρος τῆς μακρᾶς προετοιμασίας τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί τῆς ἐπιτυχοῦς ἐν πολλοῖς διεξαγωγῆς αὐτοῦ μέχρις ἐκεῖ πού ἔφθασε, ἀλλά καί τό βάρος τῶν "᾿Εκκλησιολογικῶν θεμάτων", διό κατά τήν ἄποψίν μου, οὗτος δέν πρέπει νά παραδώσῃ τήν σκυτάλην τοῦ ᾿Αγῶνος.
Δέν πρέπει νά διαφεύγῃ τῆς προσοχῆς μας, καί ὅτι τά σχέδια καί αἱ ἐνέργειαι τοῦ Καλλιοπίου κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐπιμελῶς τά συνεχίζει ὁ στενά συνδεθείς μετ᾿ ἐκείνου ἤδη ἀπό τήν περίοδον  τοῦ 1970, ὡς λαϊκός, καί κατόπιν ὡς ῾Ιερομόναχος, παρά τῷ τότε Κορινθίας Καλλίστῳ, σήμερον δέ ὡς Μητροπολίτης τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως ᾿Αχαΐας κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος. Παραλλήλως καί ὁ νεοημερολογίτης θεολόγος καί νομικός κ. ᾿Αθαν. Σακαρέλλος διαδραματίζει σοβαρόν ρόλον στό ὅλον θέμα. Δέν ἀναφέρομαι, δι᾿ εὐνοήτους λόγους, εἰς ἄλλους, ὅπως ὡρισμένους ζηλωτάς ἤ καί κάποιον παλαιόν σύμβουλον ῾Ιεράρχου, διότι καί αὐτός δέν εἶναι σημερινός, ἀφοῦ ἔχουμε ὑπ᾿ ὄψιν μας ποῖον ρόλον διαδραματίζει ἀπό τό 1978, καί μέχρι σήμερον ἀδιακόπως, ὅπως καί ἄλλοι νεώτεροι, καί οἱ ὁποῖοι ἀπό κοινοῦ προσπαθοῦν νά ἐλέγχουν καί νά κατευθύνουν τήν πορεία τοῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας[6].
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐνδεικτικῶς σημειωθέντων ἡ ταπεινότης μου φρονεῖ ὅτι ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί ὡς ῾Ιερά Σύνοδος καλούμεθα νά κατανοήσωμεν καί νά ἐρμηνεύσωμεν καί τήν νέαν προσπάθειαν περί ἐπανενάρξεως τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἡ ὁποία ἐσημειώθη ἀπό τό 1998, ὅπως αὕτη προκύπτει ἀνάγλυφος ἀπό τά κατωτέρω κείμενα, τά ὁποῖα ἐπισυνάπτω καί τά θεωρῶ ἀναπόσπαστα μέρη αὐτοῦ τοῦ ῾Υπομνήματός - ᾿Αναφορᾶς μου:
α) Τήν μέ Α.Π. 525/Γ/5-8-98 ἐπιστολήν τοῦ κ. Καλλινίκου πρός τόν κ. Δημ. Κάτσουραν.  β) Τήν μέ Α.Π. 3091/23-6-99 ἀπαντητικήν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου πρός τόν ῾Ηγέτην  τῆς Φλωρινοακακιακῆς παρατάξεως κ. Χρυσόστομον Κιούσην. γ) Τήν μέ Α.Π. 641/24-7-99 ᾿Επιστολήν τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση πρός τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον. δ) Τήν ἀπό 30-8-1999 ὁμοίαν τοῦ κ. Καλλινίκου, ἐπίσης πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον[7].
Τά ἀνωτέρω κείμενα εἶναι ἐκφραστικά καί ἀποκαλυπτικά τῶν κινήτρων καί τοῦ σκοποῦ τῆς νέας προσπαθείας περί Θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὅσων ἀνωτέρω ἐσημειώσαμεν.
᾿Επί τούτοις δέον, ὅπως παραλλήλως ληφθῶσιν ὑπ᾿ ὄψιν καί τά κάτωθι:
α) ῾Ο κ. Βαρθολομαῖος, μόλις τόν παρελθόντα ᾿Οκτώβριον, δι  ἐπιστολῆς του ἐρωτᾶ τήν Σύνοδον τοῦ κ. Χριστοδούλου νά τόν πληροφορήσῃ περί τῆς ἀριθμητικῆς δυνάμεως τῆς παρατάξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση. ῾Η Σύνοδος τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἐνῶ ἀσχολεῖται ἐπισταμένως μέ τό θέμα, φέρεται ἐξωτερικῶς ὡς ἐνοχληθεῖσα ἐκ τῆς παρεμβάσεως τοῦ κ. Βαρθολομαίου, παραλλήλως δέ μελετᾶ τό νέον "παλαιοημερολογιτικόν σχῆμα" τό ὁποῖον θά "αναγνωρίσουν" (᾿Εφημερίς "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ  ΤΥΠΟΣ" τῆς 2-12-1999, καί "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" τῆς 17-12-99)..
β) ᾿Επίσης εἰς τήν ᾿Εφημερίδα "Νέοι ἄνθρωποι" τῆς 26-11-1999 εἰς τήν σελίδα 19 ἀναφέρονται τά ἐξῆς: "Διάλογο ξεκινοῦν οἱ τρεῖς μεγάλες καί σοβαρές παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν (Ματθαίου, Χρυσοστόμου καί Κυπριανοῦ) μέ σκοπό τήν ἕνωσή τους... Μόνο πού καί αὐτήν τήν φορά ὅλα θά ναυαγήσουν μιά καί μετέχουν λαϊκοί[8] στίς ᾿Επιτροπές διαλόγου".  ῞Οπως ἀντιλαμβάνεσθε ἐδῶ μέ αὐτό τό κείμενο φωτογραφίζεται ὁ κ. Γκουτζίδης, ὁ ὁποῖος σημειωθήτω καί πάλιν εἶναι καί  ὁ ἐμπνευστής καί ὁ σηκώσας τό ὅλον βάρος τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μέχρις ἐκεῖ πού ἔφθασε καί πρέπει, ὡς προεῖπα νά μή παύσῃ νά ἐργάζεται διά τήν συνέχισιν καί ὁλοκλήρωσίν του, ἐνῶ ἡ παρωδία διαλόγου καί ἀδιανόητος μᾶς εἶναι καί δέν θά τήν ἐπιτρέψωμεν.
γ) Καί ἡ ᾿Εφημερίς πάλιν  "ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" 4-12-99 εἰς τήν σελ. 71, εἰς ὁλοσέλιδον ἄρθρον γράφει ὅτι κατά τόν κ. Χριστόδουλο τό παλαιοημερολογιτικόν εἶναι "ἕνα ἀνοικτό ζήτημα ἀπό 80 ἐτῶν καί ἡ ᾿Εκκλησία ὀφείλει νά σκύψῃ ἐπάνω του", ὁ δέ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, ὁ ὁποῖος φέρεται ὅτι δίδει συνέντευξιν πρός τήν ἰδίαν ᾿Εφημερίδα ἰσχυρίζεται: "Κατ᾿ ἀρχήν μεταξύ ἡμῶν καί τῶν Ματθαιϊκῶν ἔγινε τό 1937 ἕνα σχίσμα γιά λόγους θεολογικοκανονικούς[9]. Πιστεύω πώς περισσότερο ὀφείλεται σέ παρεξήγηση παρά σέ οὐσία. ᾿Εν πάσῃ περιπτώσει ἀφορμή ὑπῆρξε ἡ ἀπόσχιση τοῦ κατά τά ἄλλα λίαν ἐναρέτου ᾿Επισκόπου Ματθαίου Καρπαθάκη ἀπό τόν τότε ποιμενάρχη μας πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη, ἐπειδή ὁ τελευταῖος ὑποστήριζε τή βασική ἀρχή τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου ὅτι γιά νά θεωρηθῇ κάποιος ἔνοχος ἑνός ἐκκλησιαστικοῦ παραπτώματος πρέπει νά καταδικασθῇ ἀπό τό ἁρμόδιο Συνοδικό ὄργανο, ἀλλιῶς εἶναι "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" ἔνοχος. Τούτους (ἐννοεῖ τούς "Ματθαιϊκούς") ἡ ᾿Εκκλησία μας οὐδέποτε καθήρεσε καί ἤδη ἄνοιξε διάλογο μαζί τους, ἐλπίζει δέ παρά τίς μεμονωμένες ὑπονομεύσεις ὁρισμένων ἀτόμων, σέ θετικά ἀποτελέσματα". ῾Ο ἀρθρογράφος στήν συνέχεια λέγει: "᾿Εδῶ νά ἀνοίξουμε μία παρένθεση στήν ἱστορική ἀναφορά τοῦ κ. Χρυσοστόμου. ῾Ο κ. Δημ. Κάτσουρας, διευθυντής τοῦ "Κήρυκα Γνησίων ᾿Ορθοδόξων", ἐπίσημου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῶν Ματαιϊκῶν πού ἔχουν ἀρχιεπίσκοπο τόν ᾿Ανδρέα, στό τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ, "Αὔγουστος 1999", πού κυκλοφόρησε πρίν ἀπό λίγες μέρες, μιλάει σαφῶς γιά "συνέχεια τῆς ἀντιπαραθέσεως μέ τούς Φλωρινικούς" καί ὅτι αὐτοί ὀφείλουν νά καταδικάσουν τήν θεωρία τοῦ πρώην Φλωρίνης περί "δυνάμει κα'οὐχί ἐνεργείᾳ σχίσματος[10]" μέ ὅσους ἀκολουθοῦν τό νέο ἡμερολόγιο, γιατί ἀλλιῶς ὑπάρχει δυσκολία στή συνέχιση τοῦ μεταξύ τους διαλόγου". 
δ) Περαιτέρω, δέν νομίζω νά ἀγνοῇ κανείς, ὅτι οἱ πέντε διά στόματος τοῦ πρώην Μεσσηνίας Γρηγορίου, δηλώνουν, ὅτι: "ἄν βγῇ ἀπό τή μέση ὁ Γκουτζίδης, ἡμεῖς ἑνωνόμεθα τήν ἄλλη μέρα".
ε) ᾿Επίσης κατά διάχυτον μαρτυρίαν ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἶναι ἐνωχλημένος ἀπό τήν ἀρθρογραφίαν τοῦ κ. Γκουτζίδη ( Βλ. ᾿Απαντῶμεν ἐν ᾿Αγάπῃ καί ᾿Αληθείᾳ", Κ.Γ.Ο. ἔτους 1998, σελ. 135-138, 164-174, 227-238, 267-275, 295-303), καί δέν ἀνέχεται "νά ἔχῃ τόν κ. Γκουτζίδη νά τοῦ κάνῃ μάθημα ῾Ιστορίας". Καί βέβαια ὁ κ. Χρυσόστομος ἔχει ἀνάγκη καί ἀπό τά μαθήματα τῆς ῾Ιστορίας τοῦ ᾿Αγῶνος, διότι ἀπό τά κείμενά του ἀποδεικνύεται ὅτι ἤ δέν γνωρίζει τήν ῾Ιστορία τοῦ ᾿Αγῶνος ἤ τήν διαστρέφει σκοπίμως, διά τοῦτο ἐνοχλεῖται ἀπό τό φῶς τῆς ῾Ιστορικῆς καί τῆς Δογματικῆς ἀληθείας. ῾Ωσαύτως τρεῖς ἐκ τῶν νεοχειροτονηθέντων ᾿Επισκόπων τῆς παρατάξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου, οἱ κ.κ. Γερόντιος, Χρυσόστομος καί Γρηγόριος, εὑρεθέντες ὁμοῦ κατά τήν 28-8-1999 (παραμονή ἑορτῆς ἀποτομῆς Κεφαλῆς Τιμίου Προδρόμου) εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ναόν εἰς Λουτοφί Θηβῶν, γενομένης συζητήσεως ἐδήλωσαν: "Μιά ὀρθόδοξος ῾Ομολογία, ἐδῶ καί τώρα, ἀπό τίς δύο πλευρές καί ἑνωθήκαμε. Διότι ἄν ἀρχίσωμεν τί εἶπεν  ὁ ἔνας καί τί ἀπήντησεν ὁ ἄλλος δέν θά τελειώσωμεν ποτέ".
Μετά ἀπό τάς ἀποκαλύψεις τόσον τοῦ κ. Γκουτζίδη, ὅσον καί ἐμοῦ, ἤδη διά νά μή ἐκτεθοῦν περισσότερον ὡρισμένα πρόσωπα, καθ᾿ ἡμᾶς, ἀναμένεται μία σκόπιμος ἀναθεώρησις, ὅσον ἀφορᾶ τούς "᾿Ανδρεϊκούς", τούς ὁποίους ἴσως νά τούς ἀφήσουν ἀπ᾿ ἔξω, διά νά "διαψεύσουν" σέ πρώτη φάσι, τά περί προδοσίας, τό δέ νέον σχῆμα φαίνεται νά προωθῆται (ἄν ἀληθεύουν οἱ πληροφορίες) μεταξύ: α) Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, β) Χρυσοστόμου Κιούση καί γ) Κυπριανοῦ. Διά τούς πέντε δέν ὑπάρχουν πληροφορίαι, ἀλλά εὐχῆς ἔργον θά ἦτο, ἐφ᾿ ὅσον δέν θέλουν νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν ἐν μετανοίᾳ, ὡς ἀμετανόητοι πού εἶναι, νά ἀπορροφηθοῦν ἀπό τό νέον σχῆμα. Πάντως καί πρός τήν πλευράν των ἔγινε προσπάθεια ἐκ μέρους τοῦ Καλλινίκου, διά "Θεολογικόν Διάλογον" καί μετ᾿ αὐτῶν, ὑπό τήν ἔννοιαν ὅτι ἡ παράταξις τοῦ κ. Καλλινίκου ἀποτελεῖ τό κέντρον τοῦ νέου σχήματος. ῞Οπως φαίνεται, ὅμως, θά τούς ἀφήσουν ἔξω καί αὐτούς, διότι ἀφ᾿ ἐνός ἡ σχισματική των κατάστασις ἐξυπηρετεῖ καλύτερον τά σχέδιά των καί μᾶλλον προορίζονται μετά ἀπό κάποια καλά μελετημένα γεγονότα, πού ἤδη διαδραματίζονται, νά "ἐπιστρέψουν" εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, ὡς ἐγκάθετοι προκειμένου νά ὁλοκληρώσουν τό ἔργο τους ἐκ τῶν ἔνδον. ῎Ετσι κατανοοῦνται πλήρως καί τά ἀνοίγματα ἡμετέρων τινῶν πρός τούς πέντε καί τό γεγονός, ὅτι δέν συγχωροῦν σέ κανένα νά παρουσιάζῃ τά ἐγκλήματα τους κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τά ὁποῖα τόλμησαν πρός χάριν τῆς "Νέας Τάξεως Πραγμάτων".
῞Οσον καί ἄν θελήσῃ τις νά παρίδῃ τά ἀνωτέρω, πρᾶγμα τό ὁποῖον θά ἀπετέλει "ἐθελοτυφλίαν" καί "στρουθοκαμηλισμόν", καί ἄλλο πρόσφατον γεγονός ἐπιρρωνύει τάς ἀπόψεις μας καί δέν ἀφήνει περιθώρια ἀμφισβητήσεως, ὅτι συγκεκριμένα πρόσωπα, ἐνῶ παρουσιάζονται ὡς ὑπέρ τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου ἐν ᾿Αγάπῃ καί ᾿Αληθείᾳ, εἰς τήν οὐσίαν δέν θέλουν αὐτόν τόν ἐν ἀληθείᾳ διάλογον, ἀλλά τόν διάλογον, τόν ὁποῖον προτείνει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος τῶν Φλωρινικῶν κ. Χρυσόστομος Κιούσης, καί ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς ἰδίας παρατάξεως κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος. Θέλουν, ὅπως προκύπτει ἀπό τά ἔγγραφά των, τάς προαναφερθελισας δηλώσεις καί τάς συνεντεύξεις των καί ἀπό τήν γενικωτέραν ἐκτίμησιν τῶν πραγμάτων, ἕναν διάλογον, μέσα ἀπό τόν ὁποῖον οὐσιαστικά ἐπιδιώκεται νά προκύψῃ ὡς ἕνωσις τό νέον οἰκουμενιστικόν παλαιοημερολογιτικόν σχῆμα, τό ὁποῖον θά τύχῃ κάποιας "ἀναγνωρίσεως". Αὐτό ἑρμηνευόμενον θά σημαίνῃ ὑπαγωγήν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἀφοῦ θά εἶναι ἕνα παλαιοημερολογιτικόν σύνολον, τό ὁποῖον θά ἀκολουθῇ τήν "ἀκρίβειαν" τῶν 13 ἡμερῶν, ἐνῶ κατά τά ἄλλα θά κινῇται εἰς τόν χῶρον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἀπό τόν ὁποῖον δέν θά διαφέρῃ ποσῶς, ἀλλά καί θά ἐλέγχεται.
Τό θλιβερό συμβάν τῆς 5-11-99 (Ε.Η.)
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι.
Μετά τήν σύντομον αὐτήν ἱστορικήν ἀναδρομήν ἐπί τοῦ θέματος τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, θεωρῶ ὑποχρέωσίν μου νά σᾶς ἐνημερώσω ἐπί νέου προβλήματος, τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν Θεολογικόν Διάλογον, τό ὁποῖον, ὡς μή ὤφειλον, ἤγειραν τρία ἐκ τῶν μελῶν τῆς Συνοδικῶς ὁρισθείσης ᾿Επιτροπῆς.
Τήν Πέμπτην 5-11-99, ἡμεῖς ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, ὡς Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου, καί τά μέλη ὁ ᾿Αρχιμ. π. Στέφανος Τσακίρογλου, ὁ ῾Ιερομ. π. Νεόφυτος, ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, καί ὁ κ. Δημήτριος Κάτσουρας, κατόπιν τηλεφωνικῆς προσκλήσεώς μου συνήλθομεν ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου μέ ἀποκλειστικόν θέμα νά ἐγκρίνωμεν τήν τελικήν διατύπωσιν τοῦ ἤδη ἐγκεκριμένου ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου σχεδίου ἐπιστολῆς πρός τήν Φλωρινικήν παράταξιν, νά ὑπογραφῇ καί νά ἀποσταλῇ χωρίς ἀναβολήν ἤ καθυστέρησιν. Παραλλήλως θά ἐ συντονίζαμε καί ὅλας τάς ἐνεργείας πρός πληροφόρησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἐπί τοῦ ὅλου θέματος δεδομένου ὅτι καί οἱ παλαιότεροι τῶν ᾿Αρχιερέων δέν ἔχουν σαφῆ πληροφόρησιν, λόγῳ τῆς μακροχρονίου διακοπῆς, ἀλλά καί οἱ νεώτεροι ἀγνοοῦν παντελῶς τό θέμα.
Πράγματι, κατά τήν ὡς ἄνω ἡμερομηνίαν συνηντήθημεν, διά νά συσκεφθῶμεν ἐπί τοῦ μοναδικοῦ θέματος, ἤτοι τῆς ἔγκρίσεως καί ἀποστολῆς τοῦ σχεδίου τῆς ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς πρός τήν Φλωρινικήν παράταξιν, πλήν ὅμως τοῦτο οὔτε ἐξητάσθη, οὔτε ἐνεκρίθη, οὔτε ἀπεστάλη, διά τούς κάτωθι λόγους. Κατ᾿ ἀρχήν τό γεγονός, ὅτι τό σχέδιον ἐτέθη ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, κατεκρίθη ὡς πρωθύστερον ὑπό τριῶν μελῶν (π. Στεφάνου, π. Νεοφύτου καί κ. Δ. Κάτσουρα), διότι, προφανῶς, μετά τό γεγονός τῆς ὑπό τῆς Ι.Σ. μετ᾿ ἐπαίνου ἐγκρίσεως αὐτοῦ, δέν ἦτο δυνατόν νά ἀλλάξῃ τό κείμενον ἐπί τῆς οὐσίας! Δέν ἐδέχθησαν κατ᾿ ἀρχήν δι᾿ αὐτόν τόν λόγον νά ἔλθῃ πρός ἐξέτασιν καί νά ἐγκριθῇ ἡ ἀποστολή του, καίτοι ἦτο καί ἀναγκαῖον καί ἐπεῖγον, ἐνῶ, ἐπαναλαμβάνω, κατεκρίθη τό ἀνωτέρω γεγονός ὡς τυπικῶς πρωθύστερον.
Πέραν τούτου, εἰς τήν συνέχεια τά ἴδια μέλη προέβαλον ἀπό κοινοῦ  καί ἄλλον λόγον, διά τόν ὁποῖον δέν ἐδέχθησαν ἐπ᾿ οὐδενί νά ἔλθωμεν πρός ἐξέτασιν τοῦ θέματος, διά τό ὁποῖον ἀποκλειστικῶς ἐκλήθησαν νά συνεδριάσωμεν. ῾Ο λόγος τόν ὁποῖον προέβαλον, ἦτο, ὅτι ὁ κ. Κάτσουρας ἔχει κατηγορηθῇ ἀπό τόν κ. Γκουτζίδη, διό ἀπό κοινοῦ καί ἐπί τρίωρον περίπου  ἀπήτουν, μέ ἕναν ἰδιαίτερον τρόπον, νά ἀνακαλέσῃ τά σχετικά κείμενά του ὁ κ. Γκουτζίδης. ᾿Εξ ἀρχῆς διευκρινίσθη εἰς τά ὡς ἄνω τρία μέλη, καί ἐδηλώθη σαφῶς καί ρητῶς, ὅτι δέν συνεκλήθημεν δι᾿ αὐτά τά θέματα, δηλαδή διά νά λύσωμεν τάς διαφοράς μεταξύ Γκουτζίδη καί Κάτσουρα, ἀλλά συνεκλήθημεν ὡς Συνοδική ᾿Επιτροπή  εἰς ἐκτέλεσιν τῆς Συνοδικῆς ἐντολῆς νά συνεχίσωμεν τόν Θεολογικόν Διάλογον καί συγκεκριμένως νά ἐγκρίνωμεν τό περιεχόμενον, καί τήν ἀποστολήν ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς ἀπαντητικῆς ἐπιστολῆς πρός τούς Φλωριναίους. ῾Ωστόσον, ἐπροτάθη πρός τά τρία μέλη νά προγραμματισθῇ εἰδική συνάντησις εἰς τήν ὁποίαν νά τεθῇ καί νά ἐξετασθῆ τό θέμα τῶν διαφορῶν τοῦ κ. Γκουτζίδη μέ τόν κ. Κάτσουρα, καί ὄχι μόνον μέ αὐτόν. ᾿Ετονίσθη ὅτι, ὡς ῾Ιεροσυνοδικῶς ἐντεταλμένη ᾿Επιτροπή, ὑποχρεούμεθα νά ἐνεργήσωμεν ἀνεμποδίστως καί κανονικῶς τά καθήκοντά μας, ἐνημερώνοντες πλήρως τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ἐπί τοῦ ἰδιαίτερα σοβαροῦ θέματος τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, διότι ἐν πολλοῖς εἶναι ἄγνωστον, καί ἀφ᾿ ἐτέρου νά ἀποσταλῇ ἀμέσως ἡ ἀπάντησις πρός τούς Φλωριναίους διά νά μή ἐκτιθέμεθα καί παραβλάπτεται τό ὅλον ἔργον. ῾Η πρότασίς μου δυστυχῶς ἀπερρίφθη, διότι ἡ σύνθεσις τῆς ᾿Επιτροπῆς, ὅπως πρό πολλοῦ ἔχει διαφημισθεῖ ἐκ τοῦ περιβάλλοντος τῶν τριῶν "ἔχει ἀναλογίαν δύο πρός τρεῖς"! Δηλαδή εἶναι τρεῖς αὐτοί καί ἡμεῖς δύο,  καί ἑπομένως ὡς πλειοψηφία αὐτοί ἀποφασίζουν! Καί πράγματι οἱ τρεῖς ἀπεφάσισαν καί ἐματαίωσαν  καί τήν ἔγκρισιν καί τήν ἀποστολήν τοῦ κειμένου τῆς ἐπιστολῆς, ἀλλά καί αὐτήν ταύτην τήν προσπάθειαν διά τήν ἐπανέναρξιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου.
Πρότασιν οὐσιαστικήν δέν εἴχον τά τρία μέλη, ἀφοῦ,  κατά τάς ἰδικάς μας ἐκτιμήσεις, αἱ ὁποῖαι δέν εἶναι καθόλου αὐθαίρετοι, τό συγκεκριμένον ἀδιέξοδον ἐπενοήθη καί προεκλήθη ὑπό τῶν τριῶν μελῶν, διότι, παρά τάς ἀντιθέτους δηλώσεις των, δέν ἤθελον ἐπ᾿ οὐδενί νά ἐγκριθῇ αὐτό τοῦτο τό σχέδιον, οὔτε καί νά ἀποσταλῇ. Οὐσιαστικά προσῆλθον εἰς τήν συνάντησιν διά νά ματαιωθῇ ἡ ἀποστολή του, καί τοῦτο,  λόγῳ τοῦ περιεχομένου τοῦ σχεδίου, τό ὁποῖον τοποθετεῖ τήν ἐπανέναρξιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου αὐστηρῶς εἰς τήν ὀρθήν του βάσιν καί ὄχι εἰς ἐκείνην τήν ὁποίαν ἐπιθυμοῦν οἱ Φλωριναῖοι καί ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς παρωδίαν Διαλόγου  καί οὐσιαστικά εἰς προδοσίαν. Σημειωτέον, ὅτι τό σχέδιον εἶχε δοθῇ εἰς τά μέλη τῆς ᾿Επιτροπῆς πολύ πρό τῆς συνεδριάσεως καί εἶχον ὅλην τήν ἄνεσιν τοῦ χρόνου, ὄχι ἁπλῶς νά τό μελετήσουν, ἀλλά καί κάτι περισσότερον νά κάνουν...῎Αν λοιπόν δέν ἦτο δυνατή ἡ συνεργασία τοῦ κ. Κάτσουρα καί τῶν δύο μελῶν, λόγῳ διαφωνιῶν τοῦ τελευταίου μετά τοῦ κ. Γκουτζίδη, εἶχον πολλάς λύσεις, ὥστε νά ἐπιλέξουν τήν καλυτέραν, καί νά μή εἶναι ἤδη βαρύτατα ἐκτεθειμένοι. Καί λέγω, ὅτι εἶναι ἐκτεθειμένοι, διότι δέν ἐσεβάσθησαν, οὔτε τήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν, οὔτε τήν δεοντολογίαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί τήν τοιαύτην τῆς ἀποστολῆς τοῦ συγκεκριμένου ἐγγράφου. ᾿Ηδύναντο ἤδη ἀπό μηνῶν νά μέ εἴχον ἐνημερώσει ὡς Πρόεδρον τῆς ᾿Επιτροπῆς, καί ἡ ταπεινότης μου νά εἶχον ἐνημερώσει τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τουλάχιστον τήν 20-10-99, πρός ἀντιμετώπισίν του, ἀφοῦ τό πρόβλημα τοῦ κ. Κάτσουρα καί τοῦ μ. Μαξίμου μέ τόν κ. Γκουτζίδη, ἐξεδηλώθη ἤδη ἀπό τόν παρελθόντα Μάρτιον! Οὔτε ὅμως εἰς τήν Σύνοδον τοῦ ᾿Ιουνίου τῆς 22-6-99, οὔτε εἰς τήν τοιαύτην τοῦ ᾿Οκτωβρίου τῆς 20-10-99 τό ἐποίησαν, ἀλλά μόνον τήν 5-11-99, ὅτε ἐκλήθησαν  καί ἀπεδέχθησαν τήν πρόσκλησιν, καί παρεστάθησαν εἰς τήν συνάντησιν. Τότε μόνον ἐνήργησαν ὁμαδικῶς καί ἔξω ἀπό κάθε κανονικήν καί ἠθικήν δεοντολογίαν, ἠθέλησαν νά αἰφνιδιάσουν καί νά ἐκβιάσουν τήν ὅλην κατάστασιν, ἡ ὁποία ὅμως ἀπέβη εἰς βάρος των καί ὑπέρ τῶν Φλωρινικῶν. ῎Ας σημειωθῇ, ὅτι δέν μέ ἐνημέρωσαν (ὡς Πρόεδρον) οὔτε καί μόλις πρό δύο ἡμερῶν (Τρίτη 3-11-99), ὅταν πάλιν συνηντήθημεν διά τό ἴδιον θέμα, λόγῳ δέ κωλύματος τοῦ κ. Γκουτζίδη μετεφέρθη ἡ συνεδρίασις κατά δύο ἡμέρας. ῾Ημεῖς ἀποδοκιμάζομεν καί κατακρίνομεν τήν συμπεριφοράν αὐτήν, διότι οὐσιαστικά ἀποτελεῖ ἀσέβειαν πρός τήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἐντολήν, ἀλλά καί πρός ἡμᾶς ὡς Προέδρου. Δι  ἡμᾶς δέν νοεῖται τοιαύτη συμπεριφορά καί "συνεργασία" εἰς ἀνθρώπους αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου καί αὐτῆς τῆς ὑπευθυνότητος. Λυποῦμαι, διότι ἐξετέθησαν οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἀλλά καί διότι πρός τό παρόν τουλάχιστον "ἐπέτυχον" τήν ματαίωσιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, "ἐπέτυχον" νά περιφρονηθῇ καί νά ἀθετηθῇ  ἐντολή ῾Ιεροσυνοδική, καί ταῦτα ὄχι διά τούς λόγους πού ἐπεκαλέσθησαν, ἀλλά διά τήν σκοπιμότητα νά μή ἀποσταλῇ τό ἔγγραφον μέ τό συγκεκριμένον περιεχόμενον, καί διά νά φανῇ, ὅτι ναυαγῇ ὁ Θεολογικός Διάλογος ὑπαιτιότητι ἡμῶν.
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι.
῾Ως Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς καί ὡς ᾿Αρχιερεύς ἤμην ὑποχρεωμένος νά σᾶς ἐνημερώσω κανονικῶς καί νά ἐκθέσω καί τάς ἐκτιμήσεις μου, ἀλλά καί νά κάνω τάς προτάσεις μου, εἶνα δέι τῆς εὐθύνης τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἡ περαιτέρω κανονική καί πρός τό ᾿Εκκλησιαστικόν συμφέρον ἀντιμετώπισις τοῦ προβλήματος. ῎Επρεπε διά τήν ρύθμισιν τοῦ θέματος νά σᾶς ἔγραφα ἀμέσως, διότι τό θέμα εἶναι κατεπεῖγον, ὅταν μάλιστα οἱ Φλωρινικοί ἔχουν δημοσιεύσει τήν ἀλληλογραφίαν καί τήν πρότασιν περί συναντήσεώς τῶν ᾿Επιτροπῶν σέ συγκεκριμένες ἡμερομηνίες, καθυστέρησα ὅμως, διότι ἀνέμενον τά Πρακτικά, ἀπό τόν ῾Ιερομ. π. Νεόφυτο, ὁ ὁποῖος εἶχεν ὁρισθῇ Πρακτικογράφος τήν 5-1-99,  καί τά ὁποῖα μοῦ τά παρέδωσε μόλις τήν 1-12-99 (Ε.Η.), δηλαδή μέ καθυστέρησιν περίπου ἑνός μηνός, ἄν καί τά ἐζήτησα ἐπανειλημμένως λόγῳ τοῦ κατεπείγοντος τοῦ θέματος.
Αἱ προτάσεις μου
Κατόπιν τούτων καί ἐν ἐπιγνώσει τῆς ᾿Αρχιερατικῆς μας εὐθύνης εἰσηγούμεθα καί προτείνομεν τά κάτωθι:
α) Νά μή ματαιωθῇ ἐπ᾿ οὐδενί ἡ συνέχισις τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, λόγῳ τοῦ ὡς μή ὤφειλε ἐγερθέντος νέου προβλήματος ἐκ μέρους τῶν τριῶν μελῶν τῆς ὑφ᾿ ἡμᾶς ᾿Επιτροπῆς. Τό συγκεκριμένον ἀπαντητικόν ἔγγραφον, μετά ἀπό τινας ἐπουσιώδεις τυπικάς τροποποιήσεις, δέον νά ἀποσταλῇ, πρός τόν "᾿Αρχιεπίσκοπον" κ. Χρυσόστομον Κιούσην, ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Συνόδου, χωρίς καμμίαν καθυστέρησιν, διότι ἄλλως θά εἴμεθα πολλαπλῶς ἐκτεθειμένοι.
β) Μετά τό συγκεκριμένον γεγονός τῆς 5-11-99, διά τοῦ ὁποίου καί ἡμεῖς προσωπικῶς ὡς ᾿Αρχιερεύς καί Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς, προσεβλήθημεν ἐκ τῆς ὅλης συμπεριφορᾶς των, καί ἐμειώθημεν, προτείνομεν νά ἀναθεωρηθῇ ἡ σύνθεσις τῆς ᾿Επιτροπῆς, ὁριζομένου πρωτίστως ὡς Προέδρου, ἄλλου ᾿Αρχιερέως. ῾Ημεῖς προτείνομεν τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα, τῆς ταπεινότητός μου ἀναλαμβανούσης τό ἔργον τοῦ Γραμματέως τῆς ᾿Επιτροπῆς. ᾿Επίσης προτείνομεν νά πλαισιώσουν τήν ᾿Επιτροπήν ὁ Αίδ/τος ῾Ιερεύς π. Εὐστάθιος Τουρλῆς καί ὁ Παν/τος ῾Ιερομ. π. Κυπριανός Φιλημέγκας, ἀπαλλασσομένων οὕτω τοῦ Παν/του  ῾Ιερομ. π. Νεοφύτοτυ, ὡς αὐταδέλφου τοῦ π. Στεφάνου, καί τοῦ κ. Δημ. Κάτσουρα, διά νά ἀποφευχθῇ οὕτω καί ὁ συγκεκριμένος σκόπελος τῆς ὑφισταμένης διαφωνίας του μέ τόν κ. Γκουτζίδη, ἀλλά κυρίως τό γεγονός νά εἶναι δύο  λαϊκοί εἰς τήν  ἡμετέραν ᾿Επιτροπήν, ὅταν εἰς τήν ἄλλην πλευράν οἱ συμμετέχοντες εἶναι ὅλοι "᾿Επίσκοποι".
γ) ᾿Εναλλακτικῶς καί πρός διευκόλυνσιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἡμεῖς προτιθέμεθα, ἄν μέ πρωτοβουλίαν καί εὐθύνην τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου μᾶς ζητηθῆ, ἀκόμη καί νά ὑποβάλωμεν τήν γενικήν παραίτησίν μας καί ἐκ τῆς ᾿Επιτροπῆς, ἀρκεῖ νά ὁρισθῇ ἀμέσως ἄλλη ἱκανωτέρα καί ὑπευθυνοτέρα ᾿Επιτροπή, ἡ ὁποία θά ἀναλάβῃ ὑπευθύνως καί ἐπί τῶν ἰδίων βάσεων καί ἀρχῶν, τό ἔργον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καί τοῦτο πρός τό καλῶς νοούμενον συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας.