Η "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ" ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ ΔΙΑ ΤΗΝ "ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ" ΤΟΥ 1971 ΕΙΣ ΑΜΕΡΙΚΗΝ

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΤΟ 2003 ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ  ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΤΟΥ 1971 ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΕΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑΝ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ.

Μόλις τήν 11ην Μαΐου 2005 ἐλάβομεν γνῶσιν τοῦ κειμένου, τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ καί τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 2003 εἰς τό διαδίκτυον (ἰστοσελίδα "The Orthodox Christian Witness" τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν τῆς Νέας ῾Υόρκης).

Πρόκειται περί μιᾶς περιγραφῆς ἀπό αὐτόπτας μάρτυρας, ὅπως δηλώνεται εἰς αὐτό, διά τό "τί ἀκριβῶς ἔγινε τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου τοῦ 1971 εἰς ᾿Αμερικήν, κατά τήν χειροθεσίαν τῶν Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων" .

Παραθέτομεν τήν ἐν λόγῳ "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΝ". 

"ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ

ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤ. ΤΟΥ 1971

Κάποιοι ἔχουν ζητήσει μιά περιγραφή τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη κατά τήν χειροθεσία τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων, στό Μοναστήρι τῆς θείας Μεταμορφώσεως στό Μπροῦκλιν Μασαχουσέτη, στίς 17 καί 18 Σεπτεμβρίου 1971.  Παρουσίᾳ ὁλοκλήρου τῆς ἀδελφότητος καί πολλῶν λαϊκῶν, καθώς ἐπίσης καί τοῦ Ματθαιϊκοῦ μεσολαβητοῦ καί ἐκπροσώπου, Πρωτοσυγκέλλου π. Εὐγενίου Τόμπρου, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Φιλόθεος τοῦ ᾿Αμβούργου τῆς Γερμανίας καί ὁ ᾿Επίσκοπος Κων/νος τῆς Αὐστραλίας (ἀμφότεροι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων)  συλλειτούργησαν μέ τόν Κλῆρο τοῦ Μοναστηριοῦ τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 καί ἀμέσως μετά ἀπό τόν Τρισάγιο ὕμνο, κατά τήν θεία Λειτουργία (δηλαδή, ἀκριβῶς στό χρονικό σημεῖο, κατά τό ὁποῖο γίνεται συνήθως ἡ χειροτονία ἑνός ᾿Επισκόπου), ὁ Ματθαιϊκός ᾿Επίσκοπος Κάλλιστος, ὁ ὁποῖος ἦτο μόνον μερικῶς φορεμένος, ὡδηγήθη μπροστά στούς ὡς ἄνω δύο ᾿Αρχιερεῖς.

Οἱ εὐχές πού διαβάστηκαν πάνω του, ἦσαν οἱ δύο μυστικές εὐχές, πού κανονικά διαβάζονται κατά τήν χειροτονία ἑνός ᾿Επισκόπου. Οἱ εὐχές αὐτές (ἤ σέ περίπτωση χειροθεσίας ἱερέως), οἱ ἀντίστοιχές τους γιά τήν χειροτονία ἱερέως, διαβάζονται Κανονικά σέ μιά χειροθεσία. ᾿Αφοῦ διαβάστηκαν οἱ εὐχές αὐτές στόν ᾿Επίσκοπο Κάλλιστο ἐδόθηκαν τά ὑπόλοιπα ἐξαρτήματα τῶν ἀμφίων του, τό ὠμοφόριο, ἡ Παναγία, ἡ μίτρα καί ἠ πατερίτσα, γιά νά δειχθῇ ὅτι οἱ εὐχές πού διαβάστηκαν πάνω του, εἶχαν συμπληρώσει ἐκεῖνο πού ἔλειπε ἀπό τήν προηγούμενη, μή κανονική χειροτονία του καί ὅτι τώρα νόμιμα ἔλαβε αυτά τά διακριτικά τοῦ ἀξιώματός του. Σ᾿ αὐτό τό σημεῖο ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι στό Ναό φώναξαν "῎Αξιος".

Στίς 18 Σεπτεμβρίου, ὀ ᾿Αρχιεπίσκοπος Φιλόθεος καί ὁ ᾿Επίσκοπος Κων/νος, μαζί μέ τόν ᾿Επίσκοπο Κάλλιστο, ἔκαναν ἀκριβῶς τήν ἴδια τελετή στόν Ματθαιϊκό ᾿Επίσκοπο Κιτίου ᾿Επιφάνιο.

Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, στίς 18 Σεπτεμβρίου, ὁ Ματθαιϊκός Πρωτοσύγκελος, Πρωτοπρεσβύτερος Εὐγένιος Τόμπρος, ἔβγαλε ἕνα σύντομο λόγο, γιά νά εὐχαριστήση τούς δύο ῾Ιεράρχας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς πού ἀνέλαβαν τό "ἱερό ἔργο τῆς ἀγάπης", νά πραγματοποιήσουν τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων τῆς 15/28 Σεπτεμβρίου 1971, γιά τό καλό τοῦ Ματθαϊκοῦ Κλήρου καί τῶν πιστῶν στήν ῾Ελλάδα καί νά διαβεβαιώση ὅτι κατά τήν χειροθεσίαν καί τήν ἐπικύρωσιν τῶν δύο Ματθαϊκῶν ῾Ιεραρχῶν "κατέβηκε τό ῞Αγιον Πνεῦμα". ῾Ο ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος ἀπό τήν ῾Ελλάδα μαγνητοφώνησε αὐτό τό κήρυγμα.

Οἱ συλλειτουργήσαντες καί οἱ μάρτυρες τῶν δύο αὐτῶν χειροθεσιῶν (ἐπίθεσις τῶν χειρῶν) κατόπιν ὑπέγραψαν τό κάτωθι ἔγγραφον:

"Πρός ἐκπλήρωσιν τῆς ἐντολῆς τῆς Συνόδου μέ ἡμερομηνίαν 1/28 Σεπτεμβρίου 1971, διαβάσαμε τίς εὐχές μέ τήν ἐπίθεσι τῶν χειρῶν μας ἐπί τοῦ Σεβ/του Καλλίστου, Μητροπολίτου Κορίνθου, στίς 17/30 Σεπτεμβρίου 1971, καί στίς 18 Σεπτ/1 ᾿Οκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἐπί τοῦ Σεβ/του ᾿Επιφανίου, Μητροπολίτου Κιτίου, στήν ῾Ιερά Μονή τῆς Θείας Μεταμορφώσεως στό Μμπροῦκλιν Μασαχουσέτη. Κατόπιν συλλειτουργήσαμε μαζί τους.

Μπρούκλιν Μασαχουσέτης  ῾Ημερομηνία: 18 Σεπτεμβρίου 1971

ΥΠΟΓΡΑΦΑΙ + ᾿Αρχ/πος Φιλόθεος  ᾿Επίσκοπος Κων/νος

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος, ᾿Αρχ/της Παντελεήμων, ῾Ιερομ. Χαράλαμπος

᾿Εάν, ὅπως κάποιοι ὑποστηρίζουν, οἱ δύο Ματθαίκοί ᾿Επίσκοποι εἶχαν δεχθεῖ μόνο μία συγχωρητική εὐχή, αὐτό: 1) Δέν θά ἀπαιτοῦσε τήν παρουσία τῶν δύο ᾿Επισκόπων τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων. ῞Ενας ᾿Επίσκοπος ἀρκοῦσε γι᾿ αὐτό. 2) Δέν θά ἦταν άπαραίτητο νά γίνη κατά τήν διάρκεια θείας Λειτουργίας. Μιά ἁπλῆ εὐχή στό Ναό, ὁποιαδήποτε ὥρα τῆς ἡμέρας, χωρίς καθόλου θεία Λειτουργία θά ἦταν ἀρκετή. 3) Δέν θά ἦταν ἀπαραίτητο, ὁ καθένας ἀπ᾿ τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους νά διορθωθῇ (νά γίνη Κανονικός) χωριστά καί ἀτομικά, σέ δύο διαφορετικές ἡμέρες (ἀφοῦ δύο ὑποψήφιοι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνέλθουν στόν ἴδιο βαθμό, στήν ἴδια θεία Λειτουργία). Θά μποροῦσαν ἀμφότεροι νά συγχωρηθοῦν τήν ἴδια ὥρα καί ἡμέρα. 4) Δέν θά ἀπαιτοῦσε Συνοδική ἀπόφασι.

Μερικοί Ματθαϊκοί ὑποστηρίζουν ὅτι ἔχουν ἐπιστολές ἀπό τόν ῞Αγιο Φιλάρετο τῆς Ν.῾Υόρκης καί τόν ᾿Επίσκοπο Γεώργιο Γκράμπε, πού ἀναφέρουν ὅτι μιά εὐλογία δόθηκε ἤ διαβάστηκε στούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους. Αὐτό ἐπίσης θά μποροῦσε πολύ εὔκολα νά γίνη κατανοητό, μέ τήν σωστή καί ἀκριβῆ σημασία τῆς λέξεως: Οἱ δύο Ματθαιϊκοί ᾿Επίσκοποι ἀτομικά ἔλαβαν κάτι, τό ὁποῖον δέν εἶχαν νομίμως προηγουμένως. Τήν εὐλογία τῆς χειροθεσίας, τήν πλήρη εύλογία μιᾶς ἐγκύρου ἱερωσύνης. Σ᾿ αὐτό τό σημεῖο, πρέπει νά ἀναφερθῇ, ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Επιφάνιος διεμαρτυρήθη στόν π. Εὐγένιο Τόμπρο, γιά ποῖον λόγον ἔπρεπε οἱ δύο ᾿Επίσκοποι νά γίνουν κανονικοί χωριστά σέ δύο θεῖες λειτουργίες. Πῆρε τήν ἀπάντησι ὅτι αὐτή ἦταν ἡ ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, καί ἡ ἀπόφασις δέν μποροῦσε νά ἀλλάξῃ. ῾Ο ᾿Επίσκοπος ᾿Επιφάνιος ἐπίσης δήλωσε ὅτι ἐπιστρέφοντας στήν ῾Ελλάδα, δέν εἶχαν τίποτα γραπτό ἐκ μέρους τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, τό ὁποῖον θά μποροῦσε νά παρουσιασθῆ στούς ἄλλους Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους καί τόν Κλῆρο, καθώς ἐπίσης καί στούς πιστούς πού νά διαβεβαιώνη ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων, εἶχε ταυτότητα ἀπόψεων μαζί τους, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀπουσία θείας Χάριτος μεταξύ τῶν καινοτόμων ὁμολογιῶν. Εἶπε ὅτι δέν θά τούς δέχονταν χωρίς ἕνα τέτοιο ἔγγραφο.

 ῾Ο ᾿Αρχ/της Παντελεήμων ἀπήντησε ὅτι ὅλα αὐτά ἔπρεπε νά εἶχαν διευθετηθῇ, ἐνῶ βρίσκονταν ἀκόμη στήν συνεδρίασι τῆς Συνόδου στήν Ν.  ῾Υόρκη. ῞Οταν αὐτό τό αἴτημα διαβιβάστηκε τηλεφωνικῶς στήν Σύνοδο τῶν Ρώσων στήν Ν.  ῾Υόρκη, ἡ Ματθαιϊκή ἀντιπροσωπεία ἔλαβε μιά ἐπιστολή ἀπό τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, ἡ ὁποία ἔλεγε ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων δέν ἐδέχετο τήν καινοτομία τοῦ ἡμερολογίου τοῦ 1924 καί ποτέ δέν ἐπρόκειτο νά τήν δεχθῇ. Καμμία ἀναφορά δέν ἔγινε σχετικά μέ τό θέμα τῆς Χάριτος.

Σέ μία ἐπίσημη αἴτησι πρός τούς ᾿Επισκόπους τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, οἱ ᾿Επίσκοποι Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος καί ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Εὐγένιος Τόμπρος ἔγραψαν: "῾Υποβάλλομεν τήν παροῦσαν αἴτησίν μας στήν ῾Αγία καί ῾Ιερά Σύνοδο σας, καί εἴμαστε ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε κάθε ἀπόφασι της , ἡ ὀποία πάντοτε θά στηρίζεται στούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνες" (῞Ορα: "῾Ο ἀγών κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ", σελ. 88).

Εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀναφέρουμε, ὅτι γιά περισσότερο ἀπό ἕνα ἔτος, πρίν ὑποβληθεῖ αὐτή ἡ γραπτή αἴτησι, εἶχε ἀρχίσει ἡ ἐπικοινωνία τῶν Ματθαιικῶν ᾿Επισκόπων μέ τούς ᾿Επισκόπους τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἐπικυρώσεως τῶν μή Κανονικῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν ὑφ᾿ ἑνός ᾿Επισκόπου. ᾿Αναγνωρίζοντας τήν Σύνοδο τῶν Ρώσων ὡς ἀπολύτως ᾿Ορθόδοξη, ὑπέβαλαν τήν ὡς ἄνω ἐπίσημη αἴτησι - αἴτημα πρός τούς Ρώσους, ὑποτασσόμενοι καί θέτοντες ἑαυτούς ὑπό κρίσιν σέ μιά "Μείζονα Σύνοδο".     

Υ.Γ. ῾Η "περιγραφή" αὐτή ἐδημοσιεύθη τό 2003, παραλλήλως μέ παρομοίας εἰς περιεχόμενον δηλώσεις ᾿Αρχιερέων μας. Τήν ἀπέστειλα ἐπισήμως εἰς τούς ‘Αρχιερεῖς διά νά μοῦ εἴπουν τήν θέσιν των, ἀλλά ἡ ἀπάντησίς των ἦτο ἡ σιωπή, ἤ μᾶλλον ἡ ἐμμονή εἰς τάς βλασφήμους δηλώσεις των τοῦ 2003, καί ὁ περαιτέρω διωγμός καθ’ ἡμῶν καί καθ’ ὅλων τῶν ζητούντων τήν καλήν ῾Ομολογίαν. Κατόπιν τούτου, μή ἔχοντες ἄλλην ὀρθόδοξον ἐπιλογήν, ὡδηγήθημεν εἰς τήν διακοπήν κοινωνίας μετά τῶν προδοτῶν τῆς ῾Ομολογίας, τῶν ἱεροσύλων κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς καί ἀρνητῶν τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των ᾿Αρχιερέων μας. Καί τοῦτο διά νά μή κοινωνοῦμεν τῶν βλασφημιῶν των, τῶν ἱεροσυλιῶν των καί τῆς ἀρνήσεως τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς. Περί ὅλων αὐτῶν μποροῦν οἱ ἀγαπητοί ἀναγνῶσται νά ἐνημερωθοῦν ἀπό τήν ᾿Ορθόδοξο Πνοή καί ἄλλα ἔντυπα, ἀλλά καί ἀπό τῆς παρούσης ἐκδοτικῆς σειρᾶς θά ἐπανέλθωμεν. Τοῦτο μόνον λέγομεν ἐπί τοῦ παρόντος. ῞Οτι ὅσοι θέλουν νά παραμείνουν ἐντός τῆς Κιβωτοῦ, γνήσια μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί νά μή καταποντισθοῦν εἰς τήν θάλασσα τῆς βλασφημίας, τῆς ἱεροσυλίας καί τῆς κακοδοξίας, (σήμερα αὐτά εἶναι τά νερά τοῦ Κατακλυσμοῦ), ἀς ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των καί "ἐν ὁμονοίᾳ" μετά τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων καί ἐνεργούντων, ἄς "ὁμολογήσουν" τήν ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. Καί νά συνειδητοποιήσωμεν ἐκεῖνο πού ἔλεγε ὁ ἅγιος ῾Ιεράρχης Ματθαῖος: "῾Η ᾿Ορθοδοξία θά μείνη ὡς μία σπίθα...", καί "ὅσοι ἐκεῖνα τά χρόνια δέν σκανδαλισθοῦν, δέν πέσουν, ἀλλά κρατήσουν καθαρή τήν ῾Ομολογία, αὐτοί θά λογισθοῦν ὡς μάρτυρες". 

Καἰ ἕτερον σχετικόν σχόλιον:

Μέχρι σήμερον, διά τό τί συνέβη τό 1971 εἰς ᾿Αμερικήν "κατά τήν χειροθεσίαν τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων", ἐγνωρίζαμε ἀπό τάς "ἐν ὠμοφορίῳ καί ἐπιτραχηλίῳ" δηλώσεις τῆς ᾿Εξαρχίας, ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ της, τῶν ὁποίων ἡ ἐλαχιστότης μου εἶμαι καί αὐτήκος μάρτυς, ὅτι δηλαδή: "ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΜΙΑ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ. ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ. ΔΕΝ ΗΤΟ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΚΑΜΝΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΕΔΕΧΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ. ΕΤΣΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΩΡΑ ΞΑΠΛΩΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΕΠΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ. ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΡΟΦΑΣΙΖΩΝΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΥΦ᾿ ΕΝΟΣ". Αὐτά ὡμολόγησεν ἡ ᾿Εξαρχία καί αὐτά ἐδέχθησαν οἱ ἐδῶ ᾿Αρχιερεῖς, καί αὐτά ἐπί τριάκοντα καί πλέον ἔτη ὁμολογεῖ ἡ ᾿Εκκλησία, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τάς ἐπανειλημμένας δηλώσεις τόσον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, ὅσον καί τῆς περί αὐτόν ῾Ιερᾶς Συνόδου. Αὐτή ἦτο ἡ κοινή συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας ἀπό τό 1971 καί μέχρι σήμερον.

᾿Οφείλω νά σημειώσω, ὅτι τήν κατά ᾿Οκτώβριον τοῦ 1971 δημοσιευθεῖσαν ᾿Απόφασιν τῶν Ρώσων, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν ἡ χειροθεσία, τήν ὁποίαν ἐπρόκειτο νά κάμουν, θά ἐγίνετο κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ᾿Εξαρχία τήν ἀπέκρυψεν ἐξ  ἀρχῆς καί μόνον ἀφοῦ τήν ἐδημοσίευσεν ὁ Φλωριναῖος Μοναχός Βίκτωρ εἰς τά "Χαρμόσυνα Μηνύματα" ἠναγκάσθησαν (προφανῶς) νά τήν δημοσιεύσουν. Αὐτήν τήν ᾿Απόφασιν ἡ ᾿Εκκλησία οὐδἐποτε ἀπεδέχθη, κατά τάς δηλώσεις δέ τῆς ᾿Εξαρχίας οὔτε ἡ Ρωσική Σύνοδος τήν ἐφήρμοσεν. ῾Η Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἀπ᾿ ἀρχῆς οὐσίᾳ τήν ἀπέρριψεν, θεωρήσασα ταύτην ἀπ᾿ ἀρχῆς ὡς ἄκυρον καί ἀποτέλεσμα ληστρικῶν παρεμβάσεων καί πιέσεων τῶν ὀργάνων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπό τότε ἐπεδίωκε νά ὑπαγάγῃ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν ὑπό τήν Ρωσικήν  Εκκλησίαν τῆς Διασπορᾶς καί μέσω αὐτῆς εἰς τόν εὐρύτερον παλαιοημερολογιτικόν καί νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν.

᾿Εξ᾿ αὐτῆς τῆς ἀπ’ ἀρχῆς συνειδήσεως τῆς Ἱερ[πας Συνόδου ἐπί τοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας», ἐσημειώθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων παρεκκλίσεις τινές καί ὑπαναχωρήσεις, ὠς πρός τί ἔγινε δεκτόν ἐν ᾿Αμερικῇ καί ἐν ῾Ελλάδι, ὡς τοῦ Κορινθίας Καλλίστου, ὁ ὁποῖος "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" ἐδήλωσεν ὅτι τήν "χειροθεσίαν" ἐδέχθη ὡς ἐπί σχισματικῶν, διό καί ἠ ῾Ιερά Σύνοδος τόν καθήρεσεν ὡς ἀρνητήν καί βλάσφημον κατά τῆς ᾿Αρχιερωσύνης του.

Ἑτέρα παρέκκλισις ἐσημειώθη ὑπό τοῦ τότε Πειραιῶς Νικολάου, ὁ ὁποῖος προκειμένου νά ἀποσπάσῃ ἀπό τό δικαστήριον, εἰς τό ὁποῖον παρεπέμφθη, τήν ἀναγνώρισιν, κατέθεσε τήν ἄκυρον καί ἀντικανονικήν καί βλάσφημον καί ἱερόσυλον ἐν τινι μέρει ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκδοθῇ τό 54/76 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα, τό ὀποῖον τόν ἀθωώνει καί τόν ἀναγνωρίζει βάσει τῆς κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, ἤτοι τῆς ὡς ἐπί σχισματικῶν, δπηθεν γενομένης χειροθεσίας. Τό ᾿Απαλλακτικόν τοῦτο Βούλευμα ὁ Πειραιῶς Νικόλαος τό ἀπεδέχθη πανηγυρικῶς καί οὐδέποτε μέχρι σήμερον (2005) τό ἔφερε εἰς τήν Σύνοδον πρός ὁμολογιακήν ἀντιμετώπσισιν, ἄν καί τοῦ ἐγένοντο ἐπανειλημμέναι καί ἀπό πολλούς συστάσεις.

Μετά τήν πτῶσιν τοῦ Καλλίστου, σημειώνεται καί ἐτέρα παρέκκλισις καί ὑπαναχώρησις, ἡ ὑπό τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου προσπάθεια νά ἐγείρῃ θέμα Βαρυκοπούλου, ὑποστηρίζων ὅτι πρέπει νά ἐξετασθῇ μήπως ἦτο ᾿Ορθόδοξος (ὁ Κυκλάδων Βαρυκόπουλος) καί δέν τόν ἐκάλεσε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος νά συγχειροτονήσουν, ὅπερ δικαιολογεῖ τούς Ρώσους διά τήν γενομένην «χειροθεσίαν». Τοῦτο τό τελευταῖον μετά τό 1997 ἔλαβε ἄλλην μορφήν, καί διετυπώθη ὑπό τοῦ μον. Μαξίμου:  "Βιάσθηκε ὁ ἅγιος πατέρας καί ζώρισε μέ τόν πρ. Φλωρίνης, ἐνῶ μποροῦσε νά ἀποφύγῃ τό σχίσμα", πράγμα τό ὁποῖον σημαίνει δικαίωσιν τῆς χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν.

Παράλληλα, καθ᾿ ὅλα αὐτά τά ἔτη, οἱ Φλωρινικοί ὑπεστήριζαν δημοσίως ὅτι τό 1971 εἰς τούς δύο Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ἔγινε χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν - ἀναχειροτονία, καί μᾶς ἀναγνωρίζουν βάσει αὐτῆς καί ἐπομένως ὀφείλουμε νά ἑνωθοῦμε μαζί τους. ῎Αλλοι πάλιν ὑπεστήριζον ὅτι ἔχουν ἤ ὑπάρχουν στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ἔγινε «χειροθεσία» - «ἀναχειροτονία», ἀλλά προκαλούμενοι δέν τά παρουσιάζουν. Μέχρι τό 1997-98 οἱ ἡμέτεροι ᾿Αρχιερεῖς καί ὡς ἄτομα καί ὡς Σύνοδος ἀπαντοῦσαν κατά τήν συνείδησιν, ἡ ὁποία ἀπ᾿ ἀρχῆς διεμορφώθη, ὡς πρός τό θέμα τῆς χειροθεσίας. ᾿Από τότε ὅμως, ἐν ὄψει τῆς ἐν τῶ οἰκουμενισμῶ ἑνώσεως τήν ὀποίαν ἡτοίμαζεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, τόσον μέ τούς Φλωρινικούς, ὅσον καί μέ τόν κ. Χριστόδουλο, σιωπηλῶς τά ἠνείχοντο, μέχρις ὅτου τό 2003-2004 "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί παράλληλα μέ τήν ὡς ἄνω "Περιγραφήν τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Βοστώνης" ἀπεκάλυψαν τό πραγματικό τους πιστεύω, μέ ἀποτέλεσμα νά διερωτᾶται τις, τί ἐκ τῶν δύο συμβαίνει, πότε ἔλεγον τήν ἀλήθειαν, ὅταν ὑπερημύνοντο τῆς θέσεως, ὅτι τίποτα δέν ἔγινε τό 1971, μία ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή ὑπό τάς προὑποθέσεις αἱ ὁποῖαι πολλάκις ἔχουν τονισθεῖ, ἤ τό 2003 ὅταν ὁμαδικῶς ὑπανεχώρησαν ἀπ’ αὐτῆς τῆς θέσεως. Διατυπώνομεν τήν ἀπορίαν καί διαφορετικά. Μήπως τόσα χρόνια (ἀπό τό 1971 ἕως τό 2003) ἐψεύδοντο καί ἐκάλυπτον τήν προδοσίαν καί ἱεροσυλίαν τοῦ 1971 καί τό 2003 ἀπεφάσισαν νά τήν ἀποκαλύψουν;   

Ἡμεῖς μόλις ἐλάβομεν γνῶσιν εἰς τήν ᾿Αγγλικήν αὐτοῦ τοῦ κειμένου, τό ἐδώσαμεν ἀμέσως πρός μετάφρασιν καί ἀμέσως κατόπιν τό ἀπεστείλαμεν μεταφρασμένον εἰς τούς ᾿Αρχιερεῖς διά νά λάβουν θέσιν.  ῾Η ἀπάντησίς των ἦτο ἡ σιωπή καἰ αἱ ἀπειλαί, ὅπερ ἐσήμαινε ἐπιβεβαίωσιν καί υἱοθέτησιν τῆς ἱεροσυλίας, καί ἐπομένως δι᾿ ἐμέ δέν ὑπῆρχεν ἄλλη ὀρθόδοξος ἐπιλογή παρά ἡ διακοπή κοινωνίας, ἵνα μή κοινωνῶ τῆς ἱεροσυλίας, βλασφημίας καί προδοσίας πού ἀπεκαλύφθη πλέον "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ".

Προσωπικῶς, ὅπως εἶναι εἰς πάντας γνωστόν, ἤμην πάντοτε ἐναντίον τῆς ἑνώσεως μέ τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, διότι διησθανόμην ὅτι κάποια μεγάλη προδοσία ἐπεδιώχθη, διά τοῦτο καί ἠρνούμην τήν χειροτονίαν ἀπό "χειροθετημένους" ᾿Αρχιερεῖς. ᾿Επείσθην ὅμως εἰς τάς δηλώσεις τοῦ Μακαριωτάτου καί τήν ἀπόφανσιν - ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1981, ἡ ὁποία ἐξέφραζε καί τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς συνείδησιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅτι ἡ λεγομένη "χειροθεσία" δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τήν πραγματικήν ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίαν, ἀλλά ἦτο μία ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή, ἡ ὁποία ἐγένετο ἀφοῦ ἡ Ρωσική Σύνοδος τῆς Διασπορᾶς ἀπεδέχθη τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν καί ὡρθοδόξησε. ᾿Επείσθην εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου, τήν ὁποίαν μοί προσεκόμισε ὁ Σεβ/τος Κιτίου ᾿Επιφάνιος, κατά τήν Σύνοδον τοῦ 1981 καί ἐκτός αὐτῆς, διά νά μέ πείση ὅτι ἐπρόκειτο περί συγχωρητικῆς εὐχῆς. ᾿Επείσθην προπάντων εἰς τήν δήλωσιν του ὅτι ἡ συγχωρητική αὐτή εὐχή ἐγένετο δεκτή, κατ᾿ ἄκραν οἰκονομίαν, προκειμένου νά παύσουν οἱ Φλωρινικοί νά προφασίζωνται διά τήν μή ἕνωσίν των μέ τήν ᾿Εκκλησία λόγῳ τοῦ ὑφ᾿ ἑνός. ῾Υπ᾿ αὐτήν μόνον τήν προϋπόθεσιν ἐδέχθην νά χειροτονηθῶ.   

Σημειώνω ὅτι μόλις ἐδημοσιεύθη ἡ ἀπόφασις - ἀπόφανσις, ἠγέρθη θύελλα ἀντιδράσεων ἀπό τούς Φλωρινικούς καί ἀπό τόν ᾿Ορθόδοξον Τύπον (Σακκαρέλλο), ὑποστηριζόντων ὅτι τό 1971 εἰς τήν ᾿Αμερικήν δέν ἔγινε ἁπλῆ χειροθεσία, ἀλλά ἐκ νέου χειροτονία, ὅτι "ἀνεγνώσθησαν εὐχές χειροτονίας" κλπ, ἐνῶ παραλλήλως ἐδηλώνετο ὅτι ὁ Καλλιόπιος ἔχει μαγνητοφωνήσει ὅλην τήν τελετήν. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος, ὅμως, μέχρι τό 1997 ἔδινε ὀρθοδόξους ὁμολογιακάς ἀπαντήσεις, καί προεκάλει αὐτούς νά φέρουν ὅ,τι στοιχεῖα ἔχουν καί θά λάβουν τήν ἀπάντησιν. Καί ἐνῶ δέν ἔφεραν στοιχεῖα ἡ προπαγάνδα ἐσυνεχίζετο ἐντονωτέρα, μέχρι πού ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον ἤρχισε νά ἐγγίζῃ καί τούς ἡμετέρους ᾿Αρχιερεῖς. ῎Ετσι παρατηροῦμε μετά τό 1998 καί ἐντός τοῦ Σώματος τῶν ᾿Αρχιερέων τό φαινόμενο τῆς σταδιακῆς ἀμβλύνσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, καί παραλλήλως διώξεως καί περιθωριοποιήσεως ὅσων ὡμίλουν διά ῾Ομολογίαν καί ἀνόθευτον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, μέχρι πού ἐφθάσαμε καί εἰς τήν ἱερόσυλον παραίτησιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, καί τήν μοιχειακήν ἀναρρίχησιν τοῦ Πειραιῶς εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν, διά τήν οἰκουμενιστικήν πάντοτε σκοπιμότητα.

Παραλλήλως οἱ ἡμέτεροι ᾿Αρχιερεῖς ἠρνήθησαν εὐθέως νά ἀντιμετωπίσουν θέματα ῾Ομολογίας, ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί Κανονικῆς Τάξεως, τά ὁποῖα προέκυψαν παραλλήλως καί ἐν συνεπείᾳ καί πρός τάς δηλώσεις: Α) Τοῦ Χρυσοστόμου Κιούση, ὅτι τό 1971 ἔγινε χειροθεσία - χειροτονία, β) Τῆς ᾿Επιτροπῆς των ὅτι "δέν χρειάζεται νά συνεχισθῆ ὁ διάλογος, εἴμαστε τό ἴδιο σᾶς ἀναγνωρίζουμε ἀπό τό 1971", ὅπερ ἐπανῆλθε ὡς θέμα καί τό 1998 γ) Τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ, ὄτι "δέν ὐπάρχει διαφορά σήμερα εἰς τάς χειροτονίας μεταξύ Ματθαιϊκῶν καί Φλωρινικῶν" δ) Τοῦ μον. Μαξίμου ὅτι "βιάσθηκε ὁ ἅγιος Πατέρας", ε) ῎Αλλων ὅτι "τό 1948 ὑπῆρχε καί ἄλλος ὀρθόδοξος ᾿Αρχιερεύς" ζ) ‘Αρχιερέως: "τώρα ὅ,τι ἔγινε μέ τήν χειροθεσία ἔγινε, νά κυττάξουμε νά τά βροῦμε μέ τούς Φλωριναίους καί νά ξεχάσουμε τό θέμα τῆς χειροθεσίας", η) Τῶν πέντε ὅτι "μᾶς περιρρέει ἠ ἀνομία τῆς χειροθεσίας ἐξεφύγομεν ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία", η) Τῆς πανηγυρικῆς ἀποδοχῆς τοῦ βλασφήμου ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, θ) Τῆς μή ὁμολογιακῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν ἀποφάσεων δικαστηρίων τά ὁποῖα παραπέμπουν τά θέματα τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς εἰς τόν κ. Χριστόδουλο (ἀποφάσεις αἱ ὁποῖαι οὐσιαστικά προέκυψαν ἀπό τήν συνεργασία τῶν μον. Μαξίμου - Κάτσουρα καί νομικῶν συμβούλων τοῦ κ. Χριστοδούλου). 

᾿Εν τέλει ἀποκαλύπτεται, μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ, καί ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος μή δυνηθείς μόνος του "νά λύση τό παλαιοημερολογιτικόν", ἤτοι νά ὑποτάξῃ τούς πάντας εἰς τήν ἐξουσίαν του, διότι "ἀντιδροῦν ὁ Κήρυκος καί ὁ Γκουτζίδης", μετέβη εἰς Μόσχαν πρός τόν ἐκεῖ Πατριάρχην διά νά μεσολαβήση παρά τῷ Λαύρῳ τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, τόν ὀποῖον ἐπίεσεν, ὅπως ἀποδεικνύει τό "ντοκουμέντο" πού ἔχομεν εἰς χεῖράς μας, νά "ἀσκήση πίεσιν εἰς τίς ῾Ιεραρχίες τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τῆς ῾Ελλάδος νά ἑνωθοῦν μετ᾿ αὐτοῦ".

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν κατανοεῖται πλήρως καί τό κλῖμα καί τάς προϋποθέσεις κάτω ἀπό τάς ὁποίας τό 2003 τινές τῶν ᾿Αρχιερέων μόνοι των ἤ μέ τήν κάλυψιν καί τῶν ὑπολοίπων, προέβησαν σέ δηλώσεις αἱ ὁποῖαι ἔρχονται εἰς πλήρη ἀντίθεσιν μέ τήν κοινήν ῾Ομολογἰαν - συνείδησιν τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπί τοῦ θέματος τῆς λεγομένης "χειροθεσίας".  ᾿Ιδού αἱ δηλώσεις των:

ΠΡΩΤΟΝ: ῾Η ἐπίσημος καί "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΙΣ τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, καθ᾿ ἥν:"᾿Επιθυμῶ νά ἀναφερθῶ ... εἰς ... πέντε γεγονότα, τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν ἀπό τόν διορισμόν μας εἰς τήν θέσιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου μέχρι σήμερον. Καί πρῶτον ... εἰς τό θέμα τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" ... καί δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν διά τῆς παρούσης λέγομεν καί ὁμολογοῦμεν ὅτι πέραν τῶν οἱωνδήποτε ἐξ᾿ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας διαπραχθέντων λαθῶν, εἰς τούς χειρισμούς τούς ἀφορῶντας τό θέμα αὐτό, (σ.σ. τῆς "χειροθεσίας"), εἰς τήν συνείδησίν μας οὐδέποτε ἐτέθη ἤ τίθεται ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν, ἡ πληρότης καί τελειότης τῶν ἀπό τοῦ ἀοιδίμου ᾿Αρχιεπισκόπου κυροῦ Ματθαίου γενομένων ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948". (Κ.Γ.Ο. Φεβρουάριος 2003, σελ. 44-45).

᾿Ενῶ ἐκ πρώτης ὄψεως δυνατόν νά θεωρήση κάποιος ὡς πολύ καλήν αὐτήν τήν ΔΗΛΩΣΙΝ - ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, ὅμως τό γεγονός ὅτι δέν προσδιορίζει ποῖα εἶναι "τά ἐξ᾿ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας διαπραχθέντα λάθη εἰς τούς χειρισμούς τούς ἀφορῶντας τό θέμα αὐτό τῆς χειροθεσίας" δημιουργεῖ ὀξύτατον καί οὐσιωδέστατον πρόβλημα διά τόν ἴδιον τόν Μακαριώτατον, διότι ἡ ὅλη διατύπωσίς του προκύπτει ὡς δολία καί ἐξηγῶ: ῎Αν μέσω τοῦ "λάθους" ἤ τῶν "λαθῶν" του, τό 1971 ἐδέχθη καί ἐνήργησεν χειροθεσίαν, αὕτη ἡ ἰδία ὁμολογία του ἀποβαίνει μοιραία, διότι δι᾿ αὐτῆς δέν τίθεται ἁπλῶς "ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν ἡ πληρότης καί τελειότης ... τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948", ἀλλ᾿ ἐν ἔτει 2003, προσβάλλεται καί βλασφημεῖται καί ὑπό τοῦ ἰδίου ἡ γνησία ᾿Αποστολική του Διαδοχή καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία!

Κατά τήν ταπεινήν μας γνώμην, ὅσοι πρός ἐντυπωσιασμόν καί σήμερον ὁμολογοῦν ὅτι ἔχουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ΔΙΑ καί ΕΚ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, ὅμως μετ᾿ ἐπιγνώσεως καί ἐνσυνειδήτως ἐδέχθησαν "χειροθεσίαν", οἵαν ἀναφέρει ἡ "περιγραφή", οὗτοι ἀδιακρίτως καθίστανται βλάσφημοι καί χάνουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν, ὅσον καί ἄν παραπλανητικῶς λέγουν, ὅτι "οὐδέποτε ἐτέθη ἤ τίθεται ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν ἡ πληρότης καί τελειότης ... τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948". Βεβαίως αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948 εἶναι ἀπολύτως πλήρεις καί τέλειαι, πλήν ὅμως αὐτό τό "πλῆρες καί τέλειον" τοῦ Μυστηρίου τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τό προσβάλλουν ὅσοι ἐδέχθησαν ἤ ἔστω δέχονται ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι δέχονται τήν λεγομένην "χειροθεσίαν" ὡς πραγματικήν χειροθεσίαν καί ὄχι, ὅπως ἐδηλώθη, καί ὅπως ἐγένετο δεκτή ἐν ῾Ελλάδι.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τό ἴδιον ἔτος 2003, ὁ Σεβ. ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, κυκλοφορεῖ ἔγγραφόν του μέ χρονολογίαν 1974, (δηλαδή τό φέρει εἰς φῶς μετά 30 ὁλόκληρα ἔτη), εἰς τό ὁποῖον λέγει ὅτι, τόσον ἡ ᾿Εξαρχία ἐν ᾿Αμερικῇ, ὅσον καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἐν ῾Ελλάδι, ἐδέχθησαν τήν χειροθεσίαν "ἅπαντες ἰλέῳ ὄμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί". ᾿Επίσης μέ νέον ἔγγραφόν του ἀπό 30.7.2004, τό ὁποῖον ἀπευθύνει εἰς ἡμᾶς προσωπικῶς, διακηρύσσει ὅτι "Κατ᾿ ἄμεσον τρόπον ἐδέχθησαν χειροθεσίαν παρά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐν ᾿Αμερικῇ ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον οἱ δύο πρῶτοι ᾿Αρχιερεῖς Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος, ἐρχόμενοι δέ ἐν ῾Ελλάδι μετέδωσαν τήν χειροθεσίαν καί τοῖς λοιποῖς τέταρσιν ᾿Αρχιερεῦσιν, οἵτινες ἐμμέσως διά τῶν χειρῶν τῶν ἄμεσα δεχθέντων χειροθεσίαν εἰλήφασιν καί οὗτοι ἰλέῳ ὄμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί τήν ἐπιβληθεῖσαν αὐτοῖς χειροθεσίαν! Πλέον ἔτι οὐδέν. Τά μεθ᾿ ἕτερα εἶναι ὅτι ἡμεῖς σύν Σοί[1] ἐχειροτονήθημεν ᾿Επίσκοποι ἀπό τούς ἤδη χειροθετημένους! Τί λοιπόν διαλογίζεσθε ῾Υμεῖς; Εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι τυχόν μομφῆς, ἤ μόνον ἡ ῾Υμετέρα διανόησις πιστεύει πῶς ἀποτελεῖ ἐξαίρεσιν;", καί παράλληλα διακηρύσσει καί ὅτι "τά γενόμενα οὐκ ἀπογίνονται" . ᾿Ιδού ἡ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" βλασφημία κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί προσβολή τῆς ᾿Αρχιερωσύνης καί τοῦ ἐν λόγῳ ᾿Αρχιερέως! ΝΑΙ, Σεβ/τε κ. Παχώμιε, ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὅλοι ὅσοι ἐμμένομεν εἰς ὅ,τι ἐδέχθημεν τό 1971 καί μετ᾿ ἐμφάσεως ὡμολογήσαμεν καί ἐβιώσαμεν καί λαϊκοί καί ῾Ιερεῖς καί ᾿Αρχιερεῖς, ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ. Καί τό τονίζω αὐτό, ὄχι δι᾿ ἄλλον λόγον, ἀλλά διότι ἀποτελεῖ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ. Τό ὁμολογοῦμεν καί τό κηρύσσομεν ὅτι ἐδέχθημεν χειροτονίαν εἰς τούς τρεῖς βαθμούς τῆς ῾Ιερωσύνης παρ᾿ ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἐξέφραζον τήν καλήν ὁμολογίαν, ἤτοι τήν συνείδησιν τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας καί ΟΧΙ τά τῆς "περιγραφῆς" καί τῶν ἰδικῶν σας ὀψίμων ὑπαναχωρήσεων. ῎Αλλωστε μή ξεχνᾶτε ὅτι σεῖς οἱ ἴδιοι ὑπεγράψατε τήν καθαίρεσιν τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου.

ΤΡΙΤΟΝ: ῾Ο Σεβ. Περιστερίου κ. Γαλακτίων, κατά Δεκέμβριον τοῦ 2003, ἀλλά καί κατά τήν 29ην Αὐγούστου 2004, "ἐν ὠμοφορίῳ καί ἐπιτραχηλίῳ", καί ἀπ᾿ ἄμβωνος, μετά ὁλόκληρα 33 ἔτη, ἐκήρυξεν εἰς τό ἀκροατήριόν του εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου ἐν Περιστερίῳ, ὅτι: "... ῎Ημουνα στήν χειροθεσία καί ἔτρεμα ὁλόκληρος ... ὁ Μεσσηνίας ... ἔσκυψε τό κεφάλι καί τόν διαβάσανε. Τό τί τοῦ διαβάσανε δέν ξέρω, δέν πρόσεξα καθόλου, διότι ἤξερα ὅτι ... διαβάσανε δύο εὐχές, εἶναι τῆς χειροθεσίας, αὐτές διαβάσανε στήν ᾿Αμερική, αὐτές διαβάσανε κι᾿ ἐδῶ. Εἶναι δύο εὐχές ἀπό τήν χειροτονία τῶν ᾿Αρχιερέων [2]...". ῾Ο Σεβ/τος Γαλακτίων δέν καταθέτει ταῦτα γραπτῶς καί ἐνυπογράφως, διότι ἔχει ἐπιφυλάξεις μήπως ἔχει ἐσφαλμένην ἐντύπωσιν ἤ δέν ἐνθυμεῖται καλῶς.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Πέραν, ὅμως, ὅλων αὐτῶν, πρῶτος καί καλύτερος, ὁ Σεβ/τος Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιος, διεθνῶς μέσω τοῦ διαδικτύου, διά προσκειμένων αὐτῷ προσώπων ἐκ Ρωσίας, κατά Φεβρουάριον τοῦ 2004, διεκήρυξεν ὅτι: "῎Εχει τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τοῦ ἁγ. Ματθαίου τῆς Βρεσθένης καί πέρασε τό 1971 ἀπό τήν χειροθεσία τῆς Ρωσικῆς ῾Υπερόριας ᾿Εκκλησίας ἀπό τόν ἅγιο Φιλάρετο Βοζνεσένσκυ, ἐνῶ τήν ἀναγκαιότητά της αὐτός, ἀντίθετα ἀπό πολλούς ἄλλους, ὑπερασπιζόταν ... Μαζί μέ τούς ῞Ελληνες ᾿Επισκόπους αὐτός σκοπεύει στό μέλλον νά χειροτονήσει ἕναν ᾿Επίσκοπο γιά τήν Ρωσία, ὅταν ὁ Θεός μᾶς δωρίσει ἕναν ἄξιο ὑποψήφιο, καί μέ αὐτό τόν τρόπο νά γυρίσει ἑκατονταπλασίως πίσω στή Ρωσία, ἐκεῖνο τό ὁποῖο τοῦ εἶχε παραδώσει ὁ ῞Αγιος Φιλάρετος". Πέραν αὐτοῦ, ἀπό ἔτη ἐπροκαλεῖτο ὑπευθύνως νά μᾶς εἴπη, ὡς ὁ μόνος ἐπιζῶν ἐκ τῆς ᾿Εξαρχίας, τί συνέβη τό 1971 εἰς ᾿Αμερικήν, ἀλλά οὐδέποτε μέχρι τῆς τελευτῆς του ἔδωκεν ὁ ἴδιος ὑπεύθυνον ἀπάντησιν.

῾Υπογραμμίζομεν τό γεγονός, ὅτι ἡ "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ" τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν Μασσαχουσέτης περί τοῦ "τί ἀκριβῶς συνέβη τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου τοῦ 1971 κατά τήν χειροθεσίαν τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων" ἐδημοσιεύθη τό 2003, ἤτοι παράλληλα μέ τάς ὡς ἄνω ὁμοίας δηλώσεις ἡμετέρων πρώην πλέον ᾿Αρχιερέων. Βάσει δέ νεωτέρας δηλώσεως τήν Κυριακήν 21 ᾿Ιουνίου, τοῦ Σεβ/του Γαλακτίωνος, κατά πληροφορίας μας, "τά χαρτιά αὐτά τά εἶχαν πρό τριῶν ἐτῶν, ἀλλά τά κρατοῦσαν μυστικά, μήπως φκιάξουν τά πράγματα". Τοῦτο ὅμως ἀποδεικνύει καί ἀποκαλύπτει περισσότερον τήν ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΝ κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, καί ὅτι τόσα χρόνια ΕΨΕΥΔΟΝΤΟ περιμένοντες τόν κατάλληλον καιρόν νά μεταδώσουν τήν  ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ τῆς πίστεως καί τήν ΙΕΡΟΣΥΛΙΑΝ ἐπί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, εἰς ὅλον τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι νά γίνη ἀποδεκτόν ἀπό ὅλους τούς ᾿Αρχιερεῖς, ῾Ιερεῖς καί Κλῆρον ὅτι τό 1971 ἔγινε χειροθεσία - ἀναχειροτονία, καί τώρα τό μόνον πού ἀπομένει εἶναι νά ἑνωθοῦμε μέ τούς Φλωρινικούς καί δι᾿ αὐτῶν μετά τοῦ Χριστοδούλου. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ αἰτία τοῦ σχίσματός των. Καί σημειώνομεν, ὅτι πλέον δέν χρειάζεται καμμία ἕνωσις μέ τούς Φλωρινικούς. ῾Η προδοσία ἔχει συντελεσθεῖ πρό πολλοῦ. Καί ὅσοι πιστοί ....