Α.Π. 387                         ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 28η Μαίου 2005 (π.ἡ.) 

 Σήμερον, τήν 28ην Μαΐου 2005 (π.ἡ.), ἡμέραν Παρασκευήν, καί ὥραν 5ην μ.μ., καί ἐν τῷ ᾿Επισκοπείῳ τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, Κήρυκος, παρισταμένων καί τῶν ἡμετέρων Κληρικῶν, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί πρεσβυτέρου π. ᾿Ανδρέου Σίντνιεβ, καθώς καί τοῦ Γραμματέως καί θεολογικοῦ συμβούλου καί συνεργάτου ἡμῶν, ἐλλογίμου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, συνήλθομεν, ἵνα ἐπιληφθῶμεν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 (π.ἡ.) "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ" τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου. Εἰς τήν ἐνέργειαν ταύτην προβαίνομεν, κατόπιν καί ὅλων ὅσων ἐσημειώθησαν ἀπό τῆς ὑποβολῆς τῆς ὡς ἄνω ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μέχρι καί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.2005 (π.ἡ.) ἐγγράφου τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, διά τοῦ ὀποίου διεβίβασεν τόν σχετικόν φάκελλον τῆς ᾿Αποτειχίσεως "εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον" (!), ὡς καί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 84/8.5.2005 νεωτέρας σχετικῆς αἰτήσεως τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, ἀπευθυνομένης πρός ἡμᾶς. ᾿Εν προκειμένῳ ἀπεστείλαμεν τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 386/17.5.2005 πρόσκλησιν πρός τούς Σεβ/τους Βερροίας κ. Ταράσιον καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν,  δι᾿ ἧςκανονικῶς τούς ἐκαλοῦμεν νά προσέλθουν καί συμμετάσχουν εἰς κοινήν συνεδρίαν, τήν 25ην Μαίου, ἡμέραν Τρίτην, καί ὥραν 12ην, εἰς τά ἐν Περιστερίῳ Γραφεῖα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, (εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, Μπότσαρη 8), τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν καί ῎Εκκλητον Προσφυγήν.

Παραθέτομεν τήν ἐν λόγῳΠρόσκλησιν, διότι αὕτη ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον μέρος τῆς παρούσης:

  Α.Π. 386                                          ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 17.5.2005(ἐ.ἡ.)

 ΠΡΟΣ τούς Σεβασμιωτάτους:

α) Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον καί β) Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν.

Κοινοποίησις: Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί Σεβ/τους Μητροπολίτας κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Γαλακτίωνα καί τόν Παν/τον ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφοί κ.κ. Ταράσιε καί ᾿Ανδρέα, Χριστός ᾿Ανέστη.

Κατόπιν:

α) Τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου καί τῶν σχετικῶν τοῦ ἰδίου, τά ὁποῖα ἠκολούθησαν, ἤτοι: 76/19-1/1.2.2005, 77/30-1/12.2.05, 78/11/24.2.05, 79/12.3.05 (ἐ.ἡ.), 80/30.3.05, 81/16/29.4.05 προσωπικόν, 82/30.4.05 (ἐ.ἡ.), 83/6/19.5.05, καί 84/6/19.5.05. β) Τῶν ὑπ᾿ ἀριθμ. 6/12.2.05 (ἐ.ἡ.), 7/22.2.05 (ἐ.ἡ.), 8/25.2.05(ἐ.ἡ.) καί 9/23.3.05 (ἐ.ἡ.) ἐγγράφων τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, καί γ) Τῶν ὑπ᾿ ἀριθμ. 376/30.1.2005, 377/12..2.2005 (ἐ.ἡ.), 378/18.2.2005 (ἐ.ἡ.) ἡμετέρων, ἐξ᾿ ὧν προκύπτει ὅτι:

α) ῾Ο Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος Ταμπουρᾶς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΙΣ ἐκ τῆς πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον κοινωνίας, προσέφυγεν εἰς τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς διά τοῦ πρώτου τῇ τάξει Σεβ/του κ. Παχωμίου, αἰτήσας τήν ἐν Συνόδῳ ἐκδίκασιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ του. β) ῾Ο Σεβ/τος κ. Παχώμιος, ἀφοῦ ἐπί τετράμηνον περίπου παλινδρομῶν παρεκώλυσεν κάθε Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἐνέργειαν, τελικῶς, διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05 ἐγγράφου του ἐδήλωσεν ἀδυναμίαν νά συγκαλέση τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἵνα ἐπιληφθῇ Αὕτη τοῦ θέματος, παρά πᾶσαν δέ δεοντολογίαν παρέπεμψε τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ καί τήν ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου εἰς τούς ἐξ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη οὗτος. γ) ῾Ο Σεβ/τος κ. Γαλακτίων, ὡς δεύτερος τῇ τάξει, καίτοι τοῦ ἐζητήθη δέν προέβη εἰς καμμίαν ἐνέργειαν, ἐκάλυψε δέ τήν ἀδράνειάν του μέσω τῶν παλινδρομήσεων καί προσχηματισμῶν τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, καί τελικῶς καί μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05 τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου.

Κατόπιν τούτων:

α) ᾿Επειδή ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερ/χου π. ᾿Αμφιλοχίου μετά τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ἀπευθύνεται καί εἰς ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκον, ὅπως καί εἰς ῾Υμᾶς.

β) ᾿Επειδή ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του, διέκοψεν τό μνημόσυνον τοῦ Μακαριωτάτου  κ. ᾿Ανδρέου, καί "μέχρι τῆς Κανονικῆς ρυθμίσεως τοῦ θέματος τῆς χηρευούσης ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, θά μνημονεύη τοῦ ὀνόματος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου..", ἤτοι, ἔθεσεν ἑαυτόν ὑπό τό ὠμοφόριόν μας, προσφυγών "μέχρις ἐκδικάσεως" καί ρυθμίσεως τοῦ ὅλου θέματος, ἀλλά καί ὡς τρίτος κατά τήν τάξιν, μετά τούς Σεβ/τους Μητροπολίτας κ.κ. Παχώμιον καί Γαλακτίωνα, ὑποχρεούμεθα νά ἐπιληφθῶμεν ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ τῆς ἐν λόγῳ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ.

῞Οθεν, ἐν ὄψει τῆς διαμορφωθείσης καταστάσεως, καθηκόντως καί Κανονικῶς προαγόμεθα νά καλέσωμεν ῾Υμᾶς, ἵνα συνεδριάσωμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος καί ἐκδικάσωμεν τήν ἀνεπιτρέπτως χρονίσασαν ὑπόθεσιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου.

᾿Επί τούτοις ὁρίζομεν συνεδρίασιν τήν 25ην Μαίου 2005 (ἐ.ἡ.), ἡμέραν Τρίτην, καί ὥραν 12ην εἰς τά Γραφεῖα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (Μπότσαρη 8 εἰς Περιστέρι ᾿Αθηνῶν). Δέον, ὅπως, ὡς ἁρμόδιοι καί ὑπεύθυνοι,  μελετήσωμεν ἐπιμελῶς καί ἐπισταμένως τά συνημμένα ἔγγραφα, καίτοι γνωστά, ὥστε ἐν τῇ συνεδρίᾳ νά εἴμεθα εἰς θέσιν νά ἔχωμεν ὑπεύθυνον γνώμην ἐφ᾿ ὅλης τῆς ὕλης, ὥστε νά δυνάμεθα νά τοποθετηθῶμεν καί διατυπώσωμεν ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ. ᾿Εάν ἡ προσδιορισθεῖσα ἡμέρα καί ὥρα δέν ἐξυπηρετῆ, αὕτη μπορεῖ νά ἀλλάξῃ. κατόπιν ἁπλῆς τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας. ᾿Επίσης, ἐάν παρ᾿ ἐλπίδα, κάποιος ἠτιολογημένως κωλύεται νά ἀνταποκριθῇ, παρακαλῶ, ὅπως μᾶς γνωρίση τοῦτο ἐγκαίρως.

Σημείωσις: Οἱ πρός οὕς κοινοποιεῖται ἡ παροῦσα, δύνανται, ἐάν τό ἐπιθυμοῦν, νά παρακολουθήσουν τήν συνεδρίασιν χωρίς, ἐννοεῖται, νά ἔχουν δικαίωμα λόγου.

Συμφώνως πρός τήν ὡς ἄνω Πρόσκλησιν, τήν 11.50 π.μ. τῆς 25.5.05 (π.ἡ.), προσήλθομεν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Αἰδ/του ῾Ιερέως π. ᾿Ανδρέου καί τοῦ ἐλλογίμου θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη,  εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, ἀλλά ἠμποδίσθημεν νά εἰσέλθωμεν, διότι εὕρομεν τήν θύραν  τῆς εἰσόδου ἠσφαλισμένην ἐσωτερικῶς διά σιδηρᾶς ἀμπάρας. ᾿Αφοῦ καί εἰς τάς κλήσεις τοῦ θυροτηλεφώνου, ἀλλά καί εἰς τάς τηλεφωνικάς τοιαύτας δέν εἴχομεν καμμίαν ἀνταπόκρισιν, ἀποσυρθέντες αὐθωρεί συνετάξαμεν τήν κάτωθι νέαν "Πρόσκλησιν - Δήλωσιν":

"ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ - ΔΗΛΩΣΙΣ

Πρός πάντα ὑπεύθυνον, ὅστις παρεκώλυσε τήν εἴδοσόν μας εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, σήμερον Τρίτην 25ην Μαΐου 2005 καί ὥραν 11.50 π.μ.

῾Ημεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, συνοδευόμενος καί ὑπό τῶν: α) Αἰδ/του ῾Ιερέως π. ᾿Ανδρέου Σίντνιεβ καί β) Τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ, Συμβούλου καί Συνεργάτου μας κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, προσήλθομεν σήμερον Τρίτην, 25ην Μαΐου 2005 (π.ἡ.), καί ὥραν 11.50 π.μ., ἵνα συνεδριάσωμεν κατά τό πρόγραμμα, τό ὁποῖον ἀπεστάλη, ἤ ἐκοινοποιήθη εἰς ὅλους τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς, ἦτο δέ τοῖς πᾶσι γνωστόν, (Α.Π. 386/17.5.2005), ἐκωλύθημεν ὅμως νά εἰσέλθωμεν, διότι ἡ εἴσοδος ἦτο ἠσφαλισμένη ἐσωτερικῶς διά εἰδικῆς σιδηρᾶς "ἀμπάρας", ἡ ὁποία κατέστησεν ἀδύνατον τό ἄνοιγμα αὐτῆς, καίτοι διά τῆς κλειδός, τήν ὁποίαν ἀείποτε ἔχομεν αὕτη ἐξεκλειδώθη.

Κατόπιν τούτου καί ἀφοῦ εἰς τάς ἐπιμόνους κλήσεις ἀπό τοῦ θυρετηλεφώνου, δέν εἴχομεν καμμίαν ἀπολύτως ἀνταπόκρισιν, οὔτε καί εἰς τήν ἀκολουθήσασαν μετά 10' τῆς ὥρας τηλεφωνικήν μας κλῆσιν, εἴχομεν καμμίαν ἀπάντησιν, καίτοι εἰκάζεται ὅτι ὁ θέσας τήν "ἀμπάρα" ἦτο ἐντός τοῦ Μεγάρου, ἀπήλθομεν ἵνα συντάξωμεν τήν παροῦσαν εἰδοποίησιν - πρόσκλησιν, διότι ἐκτιμᾶται ὅτι διεπράχθη σοβαρόν ἀδίκημα καί κατά προσώπου ᾿Αρχιερέως, ὅστις ἔχει ἅπαντα τά νομικά καί Κανονικά δικαιώματα νά εἰσέρχεται ἀκωλύτως καί διά τόν πρόσθετον λόγον, ὅτι εἶναι τό Μέγαρον τοῦτο κατά καιρούς καί εἰδικάς συνθήκας εἶναι καί προσωρινή κατοικία του, ἀλλά καί κατά θέματος ἀφορῶντος ἀπολύτως τήν ᾿Εκκλησιαστικήν ἀλήθειαν, εἰρήνην καί ἐνότητα, ὡς ἡ ὑπό ἐξέτασιν ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Πανοσιολ. ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου τῆς πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί τόν Σεβ/τον Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου.

Ταῦτα πρός γνῶσιν καί διά πᾶσαν Νομιμον καί Κανονικήν - ᾿Εκκλησιαστικήν συνέπειαν, ἐνῶ ἡ παρακωλυθεῖσα συνεδρίασις μετατίθεται κατά μίαν ἡμέραν, ἤτοι διά τήν αὔριον Τετάρτην 26ην Μαίου 2005 (π.ἡ.) καί ὥραν 12ην μεσημβρινήν.

῾Η παροῦσα θυροκολλεῖται εἰς τήν κυρίαν εἴσοδον τοῦ μεγάρου τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Κέντρου (Μπότσαρη 8) καί ἀποστέλλεται μέσω ΦΑΞ πρός τόν Μακ/τον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τούς Σεβ/τους Μητροπολίτας Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον, Βερροίας κ. Ταράσιον, Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, καί διά χειρός εἰς Σεβ/τον Περισετρίου κ. Γαλακτίωνα".

᾿Εν Περιστερίῳ τῇ 25η Μαΐου 2005.

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

῾Ιερεύς ᾿Ανδρέας Σίντνιεβ

Θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης"

᾿Επανελθόντες περί ὥραν 1 μ.μ. καί μή δυνηθέντες καί πάλιν νά εἰσέλθωμεν, ἐθυροκολλήσαμεν τήν ἀνωτέρω "ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΝ - ΔΗΛΩΣΙΝ", ἐνῶ ἀντίγραφον αὐτῆς ἀπεστείλαμεν εἰς τό ἐν λόγῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Κέντρον διά ΦΑΞ, μέσω τοῦ ΟΤΕ Περιστερίου. Ταύτης, ὅμως, ἀντίγραφον δέν κατέστη δυνατόν νά ἀποσταλῇ, διά τοῦ ἰδίου τρόπου εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τούς ᾿Αρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι διαθέτουν ΦΑΞ, διότι οἱ ἐκπρόσωποί των ἠρνοῦντο εἰς τόν ὑπάλληλον τοῦ ΟΤΕ νά γυρίσουν τό τηλέφωνο εἰς τήν λειτουργίαν τοῦ ΦΑΞ, προφασιζόμενοι ἄγνοιαν χειρισμοῦ του ἤ μή ἀπαντῶντες.

Τήν Τετάρτην 26ην Μαΐου, ἡμεῖς συνοδευόμενος καί πάλιν ὑπό τῶν ἰδίων προσώπων, συμφώνως τῷ ὡς ἄνω Πρακτικῷ, προσήλθομεν διά δευτέραν φοράν, εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, ἀλλά καί πάλιν εὕρομεν τήν θύραν τῆς εἰσόδου κλειστήν, ἐνῶ ἔσωθεν ἵστατο ὁ κοσμοκαλόγερος Παγκράτιος, (κ. Παναγιώτης Θεοχάρης), ὁ ὁποῖος ἰταμῶς καί ἀφ᾿ ὑψηλοῦ μᾶς ἐδήλωνεν: "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΑΣ, διότι τοιαύτην ἐντολήν ἔχω ἀπό τόν Μακαριώτατον", ἐννοῶν τόν μοιχεπιβάτην ψευδοαρχιεπίσκοπον καί βλάσφημον, "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον.[1]

᾿Εμποδισθέντες διά δευτέραν φοράν νά εἰσέλθωμεν εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον καί ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι ὁ μέν Σεβ/τος Ταράσιος εἰς τηλεφωνικήν ἐπικοινωνίαν μας ἐδήλωσεν ὅτι ἀδυνατεῖ νά προσέλθη καί διά σοβαρούς λόγους ὑγείας, ὁ δέ Σεβ/τος ᾿Ανδρέας οὐδόλως ἀνταπεκρίθη μέχρι σήμερον εἰς τήν πρόσκλησιν, καί μέ δεδομένην τήν δεοντολογίαν νά ἐξετασθῇ χωρίς ἄλλην κωλυσιεργίαν ἡ Κανονική ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ, ἠναγκάσθημεν μέ νεωτέραν "᾿Ανακοίνωσιν", νά ὁρίσωμεν νέαν συνεδρίασιν διά τήν Παρασκευήν 28.5.05 (π.ἡ.), μέ τόπον συνεδριάσεως τήν Μητροπολιτικήν ἕδραν μας:

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194.00 ΤΘ 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

Α.Π.  387                                                          ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 26.5.2005 (π.ἡ.)

"ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ  ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ

Πρός πάντα ὑπεύθυνον καί τόν πιστόν Κλῆρον καί Λαόν τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως καί ἐκτός Αὐτῆς.

῾Αρμοδίως γνωστοποιοῦμεν, ὅτι μετά τήν, κατ᾿ ἐξακολούθησιν, χθές Τρίτην, 25ην Μαίου καί περί ὥραν 11.50 ἀκριβῶς, καθώς καί σήμερον Τετάρτην, 26ην Μαίου καί τήν ἰδίαν ὥραν, βαρβαρικήν κατάληψιν τοῦ ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Μπότσαρη 8- Περιστέρι), καί τήν παρεμπόδισιν ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, νά εἰσέλθωμεν εἰς αὐτό, (καίτοι ἦτο εἰς πάντας γνωστόν, κατόπιν τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 386/1.5.05 ἐπισήμου ἐγγράφου μας Προσκλήσεως πρός τούς Σεβ/τους Βερροίας κ. Ταράσιον καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, κοινοποιηθείσης καί εἰς ἅπαντας τούς ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι θά συνεδριάζαμεν Κανονικῶς εἰς τό ἐν λόγῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Μέγαρον, πρός ἐκδίκασιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ), ἡ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΕΝ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗ. ᾿Ασχέτως πρός τήν περαιτέρω Κανονικήν καί κατά Νόμον ἀντιμετώπισιν τῆς ἐν λόγῳ βαρβάρου καί ἐκνόμου συγκεκριμένης πράξεως, ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΕΘΑ νά πραγματοποιήσωμεν τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τήν προσεχῆ Παρασκευήν 28ην Μαίου (π.ἡ.) καί ὥραν 5ην ἑσπερινήν, εἰς τήν ἕδραν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως μας, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἤτοι εἰς τό ᾿Επισκοπεῖον τῆς Μητροπόλεως, Στρογγύλη Κορωπίου ᾿Αττικῆς.

῾Η συνεδρίασις θά πραγματοποιηθῇ, εἴτε μετά τῶν δικαιουμένων νά συμμετάσχουν καί Κανονικῶς προσκληθέντων ᾿Αρχιερέων, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Βερροίας κ. Ταρασίου καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου, ἤ κωλυομένων, δι᾿ οὕς ἐνδεχομένως λόγους οἱ ἴδιοι δυνατόν νά ἔχουν, μετά τῶν Κληρικῶν τῆς Μητροπόλεώς μας.

Τόσον οἱ ᾿Αρχιερεῖς, ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ὅσον καί οἱ ἀρνηθέντες νά ἐπιληφθοῦν τῆς ᾿Εκκλήτου προσφυγῆς του εὐχαρίστως, ἄν τό ἐπιθυμοῦν, θά γίνουν δεκτοί διά νά παρακολουθήσουν τάς ἐργασίας.

῾Ορίζομεν ὡς μέλη τούς ὑφ᾿ ἡμᾶς αἰδεσιμωτάτους ῾Ιερεῖς: α) Πρωθιερέα π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί β) Τόν ῾Ιερέα π. ᾿Ανδρέα Σίντνιεβ. Γραμματέα ὁρίζομεν τόν ἐλλογιμώτατον θεολόγον Καθηγητήν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην.

῾Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

Τό ἀνωτέρω ἔγγραφον ἀπεστάλη διά τῶν ΕΛ.ΤΑ τήν Πέμπτην, 26 Μαίου, τήν δέ πρωίαν τῆς ἑπομένης ἦτο εἰς χεῖρας ὅλων.

Α. Περί τῆς ἁρμοδιότητος ἡμῶν ὅπως ἐξετάσωμεν τήν

ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ᾿Αποτείχισιν - ῎Εκκλητον Προσφυγήν.

Μή ἀνταποκριθέντων τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων, τῶν ἐχόντων Κανονικόν δικαίωμα νά ἐκδικάσουν τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν καί ῎Εκκλητον Προσφυγήν, θεωροῦμεν ἀπολύτως ἐπιτακτικόν χρέος, νά ἐκδικάσωμεν ἡμεῖς ταύτην, ἔχοντες ὡς συμπαρέδρους καί μάρτυρας τούς ὑφ᾿ ἡμᾶς Κληρικούς Αἰδ/τους ῾Ιερεῖς π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί π. ᾿Ανδρέα Σίντνιεβ, ὡς καί τόν ἐλλόγιμον θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην.

Τήν παροῦσαν Συνεδρίασιν, θεωροῦμεν Κανονικήν καί ἐπέχουσαν θέσιν Μητροπολιτικῆς Συνόδου, ἤ μικρᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, διότι ἡ ἐν προκειμένῳ ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ἀφορᾶ τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἡ δέ ῎Εκκλητος Προσφυγή ἀπευθύνεται πρός τό Σῶμα τῶν ὑπολοίπων ᾿Επισκόπων, διά τοῦ πρώτου τῇ τάξει, ἤτοι, τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου. Μετά τούς προσχηματισμούς καί παλινδρομήσεις, καί τελικῶς τήν παραίτησιν τοῦ ἐν λόγῳ Μητροπολίτου (Α.Π. 9/23.3.2005), ἀλλά καί μέ δεδομένον τό γεγονός, ὅτι καί ὁ δεύτερος τῇ τάξει, ᾿Αρχιερεύς, ἤτοι, ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων, συνωδοιπόρησε μετά τοῦ πρώτου, καί δέν ἀνέλαβεν, κατά τήν Κανονικήν τάξιν, νά συγκαλέση εἰς Σύνοδον τούς ὑπολοίπους τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς, ἤτοι τήν ἐλαχιστότητά μας Μεσογαίας Κήρυκον, τόν Βερροίας κ. Ταράσιον καί τόν Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, καίτοι ρητῶς τοῦτο ἐζητήθη ὑπό τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, τό Κανονικόν τοῦτο δικαίωμα καί καθῆκον, κατόπιν καί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 84/8.5.05 (π.ἡ.) αἰτήσεως τοῦ ἰδίου, περιῆλθεν εἰς τόν τρίτον τῇ τάξει, ἤτοι, εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου, ὅπερ δέν διενοήθημεν νά ἀποποιηθῶμεν. ῾Η πρωτοβουλία μας αὕτη, θεωρεῖται καί Κανονική καί Ορθόδοξος, καί ἀπολύτως συνεπής ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τῆς ᾿Αρχιερωσύνης μας, ἀκόμη καί ἄν δι᾿ εὐλόγους αἰτίας, ἤ μή, δέν συμμετέχουν οἱ δυνάμενοι καί ὑποχρεωμένοι νά συμμετάσχουν Σεβ/τοι Βερροίας κ. Ταράσιος καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας.

Μέ δεδομένα τά ἀνωτέρω καί ἀφοῦ προηγήθη ἡ προσευχή, δι᾿ ἧς ἐπεκαλέσθημεν τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος εἰς τάς ἐργασίας μας, κατ᾿ ἀρχάς ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας καί ἐν προκειμένῳ τόν ΙΕ τῆς ῾Αγίας ΑΒ Συνόδου ὁ ὁποῖος εἰς τό δεύτερον μέρος αὐτοῦ ὁρίζει: "Οἱ γάρ δι᾿ αἵρεσιν  τινά παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ᾿Εκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον ᾿Επίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ ᾿Επισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς ᾿Εκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ᾿Εκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι".

᾿Επίσης ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν: α) Τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας καί τήν ἐν γένει ὀρθόδοξον Αὐτῆς Παράδοσιν, ἐξαιρέτως δέ τήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ὅπως αὕτη ὡμολογήθη, διεκηρύχθη καί ἐβιώθη ἀπό τό 1924, ἐνάντια πρός τήν τοιαύτην τῆς κατά τό 1920 Παναιρετικῆς ᾿Εγκυκλίου τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως, τοῦ "Συνεδρίου τῆς Κων/λεως Μαίου - ᾿Ιουνίου 1923", ὡς καί  τῆς ἐπιβληθείσης Νεοημερολογιτικῆς _ Παπικῆς Καινοτομίας καί δή "ὡς πρῶτον βῆμα εἰς τόν Οἱκουμενισμόν".

β) Τήν ἀπό τοῦ 1924 ἱστορίαν τῆς ἐν ῾Ελλάδι ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τῆς οὕτως ἀποκληθείσης "᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.", ἤ ἐπί τό ἀπολύτως ὀρθόν Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, πρός διάκρισιν ἐκ τῆς Νεοημερολογιτικῆς, ἡ ὁποία, καίτοι κατέστη σχισματοαιρετική, συνέχισεν καί μετά τό 1924,  νά αὐτοαποκαλῆται ἡ "᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος" καί νά ἀναγνωρίζεται ὡς τοιαύτη. Συγκεκριμένως ἐλήφθησαν ὑπ᾿ ὄψιν αἱ ψευδεῖς προπαγάνδαι καί οἱ διωγμοί κατ᾿ Αὐτῆς ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἀλλά καί αἱ ἐπιθέσεις καί δολιότητες διά τῶν ἑκάστοτε ἐγκαθέτων, καί τῶν κατά καιρούς εἰς "γενιτσάρους", τῆς ᾿Ορθοδοξίας, οὕτως εἰπεῖν, μεταποιηθέντων "Γ.Ο.Χ.", ὡς συνέβη κατά τό 1931, 1935, 1937, 1971, 1995, καί ἄχρι τῆς σήμερον.

Εἰδικώτερον δέ ἐμελετήσαμεν καί σοβαρῶς ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν:

α) Τήν πρόσφατον, ἀπό τοῦ 1996 - 1997, νέαν χειρίστην τροπήν καί ἐξέλιξιν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, ἤτοι τήν παγίωσιν τοῦ κατά Μάϊον - ᾿Ιούνιον τοῦ 1995 σχίσματος τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν ᾿Εκκλησιομάχων πρώην Μητροπολιτῶν μας (Μεσσηνίας Γρηγορίου, ᾿Αττικῆς Ματθαίου, Φθιώτιδος Θεοδοσίου, Σερβίων καί Κοζάνης Τίτου, καί Θεσσαλονίκης Χρυσοστόμου) καί τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3005/18.6.1997 Πρᾶξιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, μέ τήν ὁποίαν προασδιορίζεται καί διατυπώνεται βαρύτατον κατηγορητήριον, ὁρίζεται δέ καί ἀνακριτής ὁ Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος. ᾿Επ᾿ αὐτοῦ ἰδιαιτέρως ἐμελετήθη καί ἐλήφθη ὑπ᾿ ὄψιν ὅ,τι, ὡς μή ὤφειλεν, ἠκολούθησεν ...

β) Τάς ἀπό τοῦ 1998 προσωπικάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, δι᾿ ὧν ζητεῖ νά διακηρύξῃ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν, καί νά ἐπιδείξῃ πρός αὐτήν συνέπειαν ἐν τῇ πράξει.

γ) Τήν μέχρι σήμερον Γραμματολογίαν καί εἰδικῶς τά ἐν τῇ παρούση πράξει ἐπισυναπτόμενα κείμενα, τά ὁποῖα ἠκολούθησαν μετά τήν ὑποβολήν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005, ἅτινα προανεφέρθησαν ἐν τῷ ὑπ᾿ ἀριθμ. 387/15.5.05 (π.ἡ.) ἐγγράφῳ μας.

Β. ῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτείχισις καί ῎Εκκλητος

Προσφυγή ἐξ  έπόψεως Κανονικῆς καί λόγων Πίστεως.

῾Η συγκεκριμένη ἀποτείχισις τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, γενομένη κατά τόν ΙΕ Κανόνα τῆς ΑΒ' ῾Αγίας Συνόδου, εἶναι ἀπολύτως Κανονική ἐνέργεια καί ἔδει νά εἶχεν ἐξετασθεῖ ἀμέσως, ἅμα τῇ Κανονικῇ ὑποβολῆ της, ὡς ἐξ  ἑαυτῆς προκυπτούσης ἐπειγούσης, τῶν δέ λόγων τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μή ὄντων προσωπικῶν, ἀλλά καθαρῶς ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ καί ἀναφερομένων εἰς καίρια ΚΑΝΟΝΙΚΑ καί ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. ᾿Εξαιρέτως ἔπρεπε νά εἶχεν ληφθεῖ ὐπ᾿ ὄψιν καί νά εἶχεν ἀντιμετωπισθεῖ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, διότι δι᾿ αὐτῶν (τῶν λόγων) καί δι᾿ αὐτῆς τῆς "ἀποτειχίσεως" ἐσκοπεῖτο καί συνεχίζεται νά σκοπῆται ἡ πρόληψις τοῦ ἀπειλουμένου τρίτου σχίσματος, τό ὁποῖον ὑπό τῶν ξένων Κέντρων καταφανῶς ἐπιδιώκεται συστηματικῶς καί δι᾿ ἡμετέρων ᾿Αρχιερέων. Θά ἔδει, καθ᾿  ἡμᾶς, ὁ Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, ὡς πρῶτος εἰς τήν ῾Ιεραρχικήν τάξιν, μετά τούς ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος, νά εἶχεν συγκαλέσει τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί νά εἴχομεν ἐπιληφθεῖ τῆς ὑποθέσεως. ῾Ο ἐν λόγ·ῳ ὅμως ᾿Αρχιερεύς, ἤ καί ὁ ἑπόμενος κατά τήν τάξιν (ὁ Σεβ/τος κ. Γαλακτίων) δέν προέβησαν εἰς οὐδεμίαν ἐνέργειαν ἐπί ὁλοκλήρους 4 μῆνας. Καθ᾿ ἡμᾶς, τοῦτο πρωτίστως ἐγένετο διά νά μή λάβωσι θέσιν ἐπί τῆς ἱεροσύλου συμπαιγνίας περί παραιτήσεως τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τῆς ἀναρριχήσεως ὡς μοιχεπιβάτου εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν, τοῦ αἰρετικοῦ καί ἐξαιρετικά ἀπό τό 1976 βλασφήμου, κατά τε τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς του καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὡς τοῦτο σαφῶς προκύπτει ἐκ τῆς στάσεώς του ἔναντι τοῦ ἀφορῶντος αὐτόν  54/76 "᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος". Δέν ἐπελείφθησαν, διότι δέν ἠδύναντο νά ἀντιμετωπίσουν καί ὅλους τούς ὑπολοίπους λόγους Πίστεως, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος. ῞Οθεν, οὔσης ἀπολύτως Κανονικῆς, ὡς ἐνεργείας τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτειχίσεως, δέον ὅπως ἐξετασθοῦν  εἷς ἕκαστος ἐκ τῶν λόγων, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ ἀποτειχισθείς, ὁ ὁποῖος ἐν αὐτῇ σαφῶς λέγει ὅτι διά τῆς Κανονικῆς ταύτης ἐνεργείας του, ἐσκόπει νά "πιέση", ὥστε ὅλοι οἱ ῾Ιεράρχαι νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των, ἐλπίζων ὅτι οὕτω θά προελαμβάνετο τό ἕνεκα τῶν λόγων, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται, ἀπειλούμενον 3ον μεγάλο σχίσμα.

Κριτήρια διά νά ἐξετασθῇ ἄν πράγματι ὑφίστανται οἱ λόγοι, οἱ ἀναφερόμενοι εἰς τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν, καί ἄν αὐτοί προβλέπωνται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος, εἶναι κατά πόσον ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ἤτοι, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, προκύπτει ὅτι προσβάλλονται θεωρητικῶς, ἤτοι, δέν ὁμολογοῦνται, διότι ἤ εὐθέως ἤ ἐμμέσως ἀμφισβητοῦνται καί μέσω παραλείψεων θεωρητικῶν, καί ἐν τῇ πράξει ἐγκαταλείπονται καί προδίδονται. ᾿Εξεταστέος, λοιπόν, εἶς ἕκαστος ἐκ τῶν ἑπτά (7) λόγων Πίστεως, τούς ὁποίους σαφῶς ἐπικαλεῖται εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτείχισίν του ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος.

῾Ως πρῶτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἀναφέρει:

"1) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ ᾿Εκκλησιομάχου κινήματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν καί ἤδη σχισματοαιρετικῶν καί τήν καταπάτησιν τῆς ὁμοφώνου Συνοδικῆς ᾿Αποφάσεως τῆς 18.6.1997", καί εἰδικώτερον:

"1) ᾿Ενῶ, ἐν ἔτει 1997, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας ἐκίνησεν τήν κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, Κανονικήν διαδικασίαν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ σχίσματος καί τῆς ἐν γένει προδοσίας των, ἔκτοτε οἱ ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ὁ μέν Μακαριώτατος ὡς Πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ δέ Σεβ/τος Πειραιῶς ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, ἐπί ἐννέα ἔτη ἐπέδειξαν ἀνεπίτρεπτον καί ἐπί κακῇ σκοπιμότητι ὀλιγωρίαν, κατέλυσαν δέ καί τήν Κανονικήν τάξιν καί τόν Συνοδικόν θεσμόν, προκειμένου νά μήν ἐνεργοποιηθῇ καί ἐφαρμοσθῇ ἡ συγκεκριμένη ὁμόφωνος Συνοδική ἀπόφασις.

Συγκεκριμένως, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, εἰς δύο συνεδριάσεις αὐτῆς, ἤτοι, τήν 30.5.97 καί 18.6.97, διετύπωσεν σαφέστατον καί βαρύτατον κατηγορητήριον κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, ἐπί Κανονικοῦ καί Δογματικοῦ πεδίου, καί ὥρισεν ἀνακριτήν τόν πρῶτον ἐξ᾿ ῾Υμῶν, ἤτοι, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον. ῾Η Σεβασμιότης του, προκειμένου νά στηριχθῇ καί διευκολυνθῇ εἰς τό ἀνακριτικόν του ἔργον, ἐζήτησεν κανονικῶς καί ἁρμοδίως, ὅπως γνωματεύσουν ἐπ᾿ αὐτοῦ οἱ θεολόγοι. Τούτων μή ἀνταποκριθέντων, ἐκτός τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, (παρακαλῶ νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν καί δοθῇ ἀπάντησις, διατί δέν ἀνταπεκρίθησαν), ὁ ᾿Ανακριτής, μέ ἀρκετήν καθυστέρησιν ὡλοκλήρωσεν τό ἀνακριτικόν ἔργον, ἐνημέρωσεν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν συνεδρίαν τῆς 20.10.99, καί ἐζήτησεν νά ἀποφασίσῃ αὕτη διά τήν περαιτέρω Κανονικήν καί ὑπό τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὑπαγορευομένην συνέχισιν τῶν διαδικασιῶν. Τόσον ὅμως ὁ Μακ/τος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὡς Πρόεδρος τῆς Ι.Σ., ὅσον καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, παρασύραντες καί τινας ἐξ᾿ ὑμῶν, "ἔκλεισαν" κυριολεκτικά τό θέμα καί τό ἔθεσαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον.

Τό κίνημα ὅμως τοῦτο τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν:

α) Εἶχεν ἀποκλειστικόν σκοπόν τήν προσβολήν τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, διά τῆς, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, ἀποδοχῆς τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971, δι᾿ ἧς κατ᾿ ἄλλους μέν "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας", καί "ἐπταίσαμεν οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλά ὡς ᾿Εκκλησία", κατ᾿ ἄλλους δέ "ἀπεκατεστάθημεν ἐκ τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 καί τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948 καί ἔκτοτε ἔχομεν ψηλά τό κεφάλι".

 β) Κατέστησεν τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας βλασφήμους καί ἐν μέρει εἰκονομάχους, ὡς ἱεροσύλως χρησιμοποιήσαντας τό ἀπατηλόν πρόσχημα περί δῆθεν νεοεικονομαχίας, τό ὁποῖον ὅμως τούς ὡδήγησεν καί εἰς τάς αἱρετικάς ᾿Εγκυκλίους Β' καί Γ'.

γ) ῏Ητο καί παραμένει ἀπολύτως εἰς τά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συνιστᾶ εὐθείαν ΑΡΝΗΣΙΝ τῆς῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι, ἀποτελεῖ καθαρῶς θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ.

῞Ολοι αὐτοί οἱ λόγοι εἰς μέν τήν ἐλαχιστότητά μου ἐπέβαλον τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ ἐκ τῶν πρωταιτίων, εἰς ῾Υμᾶς δέ ἐπιβάλλουν τήν ἐκδίκασιν τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ μου ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ καί ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, ἵνα, κατά τήν διατύπωσιν τοῦ ΙΕ' Κανόνος τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου, "σπουδάσετε ρύσασθαι τήν ᾿Εκκλησίαν σχισμάτων καί μερισμῶν".

 

῾Ο ἀνωτέρω πρῶτος λόγος διά τόν ὁποῖον ἀπετειχίσθη ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, οὐδόλως χρήζει μαρτυριῶν, ἤ ἄλλης ἐρεύνης, ἱστορικῆς ἤ οὐσιαστικῆς, διότι ὅσα ἀναγράφονται, περί τῆς, ὡς μή ὤφειλεν, μή ἐκδικάσεως, τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν "πέντε", εἶναι ἀπολύτως ἀληθῆ, ἐνῶ συνεχίζουν νά ἀποτελοῦν σαφῆ πραγματικότητα, ἤτοι, ἕν συνεχές καί σοβαρόν ἀδίκημα κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Καί σήμερον, διά πάντα ἐχέφρονα ᾿Ορθόδοξον, αὕτη ἡ ἀντορθόδοξος στάσις προκύπτει καταφανῶς ΣΚΟΠΙΜΟΣ, ὡς "θετική" προϋπόθεσις διά τήν ἐν τῷ παλαιοημερολογιτικῷ Οἱκουμενισμῷ ἕνωσιν καί τῶν "᾿Ανδρεϊκῶν" καί τῶν "Γρηγοριανῶν" μετά τῶν Φλωρινικῶν, ὑπό τόν "᾿Αρχιεπίσκοπον" κ. Χρυσόστομον Κιούσην, καί δι᾿ αὐτοῦ καί ὑπό τόν "Μακαριώτατον" κ. Χριστόδουλον. Εἶναι ἀναμφισβήτητον ὅτι, αὕτη ἡ "ἕνωσις", τπυἀχιστον ἀπό τοῦ τέλους τοῦ 1997, εἶχεν προσχεδιασθεῖ, προσυμφωνηθεῖ καί προαποφασισθεῖ νά ὁλοκληρωθῇ ἐντός τοῦ 1999, καί πάντως ὄχι πέραν τοῦ 2000!

῞Οθεν ὁ, ὑπό στοιχεῖον 1, λόγος, τόν ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Πανοσιολ/τος ῾ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ὑποβληθέν κείμενον μετά τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ του, εἶναι πραγματικός λόγος Πίστεως, καί κατά τόν ΙΕ' Κανόνα προβλέπεται ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ, καί πρό Συνοδικῆς διαγνώμης, διότι οἱ "πέντε" πρώην Μητροπολῖται ἀποδεδειγμένως: α) ᾿Εκήρυξαν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί δημοσίᾳ αἱρετικά φρονήματα, τόσον διά τῆς λεγομένης Β' (ἀπό 26.2.1993) καί Γ' (ὑπ᾿ ἀριθμ. 35/19.2.1997) ᾿Εγκυκλίου των, ἀλλά καί δι᾿ ὁλοκλήρου τῆς ὄντως σαπρᾶς ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως γραμματολογίας των. β) ᾿Εν ἔτει 1992 δέχονται "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί δημοσίως, ὅτι τούς "περιρρέει ἡ χειροθεσία τοῦ 1971" καί ὅτι τό 1971 "ἡμάρτησεν ἠ ᾿Εκκλησία"! γ) Κλυδωνίσαντες ἐπί πέντε ἔτη τό σκάφος τῆς ᾿Εκκλησίας  προεκάλεσαν τό 2ο μεγάλο σχῖσμα, ἐνῶ, παρά τήν ἄριστον ποιμαντικήν ἀντιμετώπισίν των, παρέμειναν ἀμετανόητοι καί ἀσεβεῖς, ἀντεποιήθησαν λειτούργημα ὀρθοδόξου Κανονικοῦ ᾿Αρχιερέως καί κατ᾿ ἐπέκτασιν αὐτῆς τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῆς ᾿Εκκλησίας!

δ) "Καθήρεσαν", "ἀναθεμάτισαν" καί ἐξύβρισαν τούς ᾿Ορθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς, ὡς σχισματικούς καί αἱρετικούς, τήν δέ Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ῾Ιεράν Σύνοδον καί ᾿Εκκλησίαν ἀπεκάλεσαν "σχίσμα". ῾Ως ἐκ τούτου ἀποτελοῦν ἐν τῷ συνόλῳ των μίαν σύνθετον καί τερατώδη ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, διά τήν ὁποίαν ὁ ΙΕ Κανών ΠΑΡΕΧΕΙ τό δικαίωμα καί ἐπιβάλλει ὠς καθῆκον τήν "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης" ᾿Αποτείχισιν ἀπό τῶν ἀνεχομένων καί καλυπτόντων ᾿Αρχιερέων καί τήν ῎Εκκλητον προσφυγήν εἰς τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ῾Ιεράν Σύνοδον. ῾Ως ἐκ τούτου ἡ προκειμένη ᾿Αποτείχισις, καί μόνον δι᾿ αὐτόν τόν πρῶτον λόγον, δέν ἀποτελεῖ λόγον σχίσματος, ἀλλά καί προλαμβάνει, ἕνεκα αὐτοῦ τοῦ συγκεκριμένου οὐσιαστικοῦ λόγου Πϊστεως τό ἀπειλούμενον σχίσμα, ὅπως ἀκριβῶς προβλέπει ὁ ΙΕ Κανών (Βλέπε καί "Ο.Π. ᾿Ιανουαρίου 2005, σελ. 4-9).

 

῾Ως δεύτερον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του ἀναφέρει:

"2) Τήν μετά ἀπό τό 1997 καί μέχρι σήμερον, ἐσκεμμένην ΑΡΝΗΣΙΝ νά διακηρυχθῇ καθαρά ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία Πίστεως καί τήν ἐν τοῖς πράγμασιν παντελῆ ΕΛΛΕΙΨΙΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ πρός αὐτήν", καί εἰδικώτερον:

"2) ῎Ηδη τό 1998 ἐγράψαμεν τάς ἀπό 22.9.1998 καί 11/23.12.1998 προσωπικάς καί ἀπορρήτους ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς, διά τῶν ὁποίων ἐπισημαίναμεν παραλείψεις ἐπί θεμάτων Πίστεως καί διερωτώμεθα ἄν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος (καί χωριστά ἕκαστος) φυλάσσετε καθαράν τήν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως. Αἱ ἐν λόγῳ ἐπιστολαί μας, ἀντί νά τύχουν Κανονικῆς καί ἐν ἀληθείᾳ ὁμολογιακῆς ἀπαντήσεως, ὅπως ἀπήτει ἡ ᾿Εκκλησία, μετετράπησαν καί εἰς κατηγορητήριον ἐναντίον μας, μέ ἀποτέλεσμα νά συκοφαντηθῶμεν ὡς δῆθεν "ἀσεβής" καί "ἀντάρτης", ὅπως ἀκριβῶς καί ὑπό τῶν πέντε παλαιότερον. Τό ὅλον θέμα κατέληξεν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7.9.99 Πρᾶξιν "ἀργίας" καί "παραπομπῆς" μου εἰς τό "Συνοδικόν δικαστήριον", φροντίδαις καί μεθοδείαις τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, διά τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου καί Δημητρίου Κάτσουρα.

Ταῦτα ἐν μέσω σωρείας κανονικῶν ἀδικημάτων, ἀλλά καί κακοήθων καί γελοιοτάτων ἐνεργειῶν, ὡς καί σκευωριῶν, διά νά μήν ἱεραρχηθοῦν τά σαφῆ θέματα ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, τά ὁποῖα καί μετά τό 1995 καί μετά τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1997 συνέχισαν νά βάλλωνται μέ κάθε ἀθέμιτον καί ἀντικανονικόν τρόπον. Ταῦτα δέ ἔλαβον χώραν, διότι ἤδη εἶχε μελετηθεῖ καί σχεδιασθεῖ ἡ ἕνωσις μέ τήν σχισματικήν Φλωρινικήν παράταξιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, μέσω δέ αὐτοῦ, καί μετά τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν, διότι τοῦτο ἐπέβαλεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐξεφράζετο καί συνεχίζει νά ἐκφράζεται ὑπό τῶν βασικῶν ἀρχῶν: 1) "῎Εχουμε ὅλοι τό ἴδιο πιστεύω (εἴμεθα παλαιοημερολογῖται) ἤ ἔχουμε καί τήν ἰδίαν "ἐκκλησιολογίαν", 2) "῎Εχουμε ὅλοι κοινήν τήν "᾿Αποστολικήν Διαδοχήν" ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς διασπορᾶς, οἱ μέν Φλωρινικοί διά τῆς χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παππᾶ κατά τό 1960, ἡμεῖς δέ διά τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971", 3) "Εἶναι ἀναίτιον τό σχίσμα τοῦ 1937", καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά "τό σχίσμα τό ἔκαμε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, διότι βιάσθηκε καί ἀπεκήρυξε τόν πρώην Φλωρίνης, ἐνῶ ἠδύνατο νά τό ἀποφύγῃ". Κατά δέ τήν μετά τό 1995 περίοδον καί μέχρι σήμερον "ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν βιάζεται νά καθαιρέση τούς πέντε, διότι κατόπιν ἑνός τοιούτου ἐνδεχομένου θά εἶναι δύσκολος ἡ μετ᾿ αὐτῶν ἕνωσις", ὅπως διατείνονται καί προπαγανδίζουν οἱ αὐτάδελφοι μ. Μάξιμος καί ῾Ιερομ. Νεόφυτος Τσακίρογλου.

᾿Επειδή καί τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν κατεγνωσμένας δεινάς βλασφημίας - αἱρέσεις εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιολογίας, καί συμβαίνουν τῇ ἀνεπιτρέπτῳ ἀνοχῇ, ὀλιγωρίᾳ, ἤ καί ὑποκινήσει τῶν Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί διά τούς λόγους αὐτούς ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ ἀπ᾿ αὐτῶν, ὡς κυρίως ὑπευθύνων τῆς ὅλης καταστάσεως".

 

Καί ὁ λόγος οὗτος,  ὡς λόγος ᾿Αποτειχίσεως, κατά τόν ΙΕ ῾Ιερόν Κανόνα, γίνεται ἀποδεκτός, διότι καίτοι δύναταί τις νά διακρίνη ἐπικάλυψίν τινα ἐπί τοῦ πρώτου, ὅμως αἱ ἐν τῷ δευτέρῳ (παρόντι) παρατιθέμεναι σαφεῖς μαρτυρίαι, ὡς ἀναφερόμεναι εἰς πραγματικά γεγονότα, τά ὁποῖα καθάπτονται ἀπολύτως τῆς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐπιρρωνύουν τόν πρῶτον λόγον, ἐνῶ διευκολύνουν τήν ὑπό πάντων κατανόησιν τούτου ὡς σοβαροῦ θέματος Πίστεως. Αἱ μαρτυρίαι αὗται παραμένουσαι ἀναπάντητοι καί συντηρούμεναι, ἐνῶ διώκονται αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἐπί ἔτη καί ἔτη τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον, ὑπό Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου Συνόδου ἀντιμετώπισίν των, ἀποτελοῦν ὄχι ἁπλῶς μόνον οὐσιαστικούς λόγους σχίσματος, ἀλλ᾿ ὅπως προκύπτει ἐκ τῶν πραγμάτων, πρόκειται περί γενικῆς προδοσίας κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, δηλαδή, πρόκειται περί τῆς ἐσχάτης μορφῆς ᾿Εκκλησιομαχίας, δι᾿ ἧς ἀμφισβητεῖται καί προδίδεται ὑπ᾿ αὐτῶν αὐτή αὕτη ἡ ὑπόστασις Αὐτῆς (Βλέπε τά περί τοῦ διωγμοῦ τοῦ ῾Ιερομ. ἀπό τοῦ 1998 εἰς τόν εἰδικόν Τόμον: "Σύγχρονα ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ" καί εἰς τόν Τόμον τῆς "Ο.Π." 2003, σελ. 27-38).

 

. ῾Ως τρίτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του ἐπικαλεῖται:

"3) Τήν πολυτρόπως μεθοδευθεῖσαν προσβολήν τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί διά τῆς παρωδίας τοῦ νέου θεολογικοῦ διαλόγου (1998-1999), καί τῆς συστηματικῆς ἀρνήσεως νά δοθῇ ὁμολογιακή ἀπάντησις εἰς ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ᾿Αποστολική μας Διαδοχή τό 1971 ἐξηρτήθη ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς καί ὅτι δέν διαφέρομεν κατά τήν χειροτονίαν ἀπό τούς Φλωρινικούς",

καί εἰδικώτερον:

"3) ᾿Επί τῶν ἰδίων πλαισίων, φθίνοντος τοῦ 1997 καί ἀνατέλλοντος τοῦ 1998, προεβλήθη καί ἡ παρωδία τοῦ νέου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ἡ ὁποία ἐμεθοδεύετο ὑπό τάς ἀναφερθείσας προϋποθέσεις, ἤγουν: α) "Τοῦ ἀναιτίου σχίσματος", β) "Τῆς κοινῆς δῆθεν ῾Ομολογίας" καί τῆς "κοινῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς". καί γ) Τῆς ἑκατέρωθεν ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ τῶν ᾿Επισκόπων". ᾿Επί τῶν ἀρχῶν αὐτῶν ἀμέσως θά ἐκηρύσσετο ἡ σωματειακῷ τῷ τρόπῳ ἕνωσις. ᾿Ακριβῶς ὅμως αὐτό ὅλον ἦτο ἡ προδοσία κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἑπομένως καί κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας. Καί ναί μέν ὁ "διάλογος" αὐτός, κατόπιν σθεναρᾶς Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου ἀντιστάσεως, ἐγκατελείφθη τόν Δεκέμβριον τοῦ 1999, ἀλλά ὁ σκοπός αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσημείωσε ζωηρόν τό στίγμα του, καταφανῶς  ἐνεργεῖται δι᾿ ἄλλων τρόπων, ἤγουν διά τῆς μή καθαρᾶς ῾Ομολογίας, καί διά τῆς ἀδιακόπως προπαγανδιζομένης καί υἱοθετουμένης "χειροθεσίας" ὡς δῆθεν ἐπί σχισματικῶν γενομένης. Καί δι᾿ ὅλα αὐτά πρωτίστως θεωροῦμεν ὡς ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς Μακαριώτατον Πρόεδρον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβασμιώτατον ᾿Αντιπρόεδρον κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ, κατά τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου".

 

Καί ὁ παρών τρίτος λόγος ἀποδεικνύεται ἀπολύτως ἀληθής καί ὡς ἐκ τῆς οὐσίας του ἀποτελεῖ λόγον Πίστεως. Πρόκειται διά τήν μέσω τοῦ δῆθεν θεολογικοῦ Διαλόγου ἡμῶν μετά τῆς Φλωρινικῆς Παρατάξεως ἐπιδίωξιν τῆς μετ᾿ αὐτῶν ἑνώσεως, ὅπως καί μετά τῶν "πέντε" ὑπό τάς ψευδεῖς προϋποθέσεις:

1ον: Τῆς δῆθεν κοινῆς ῾Ομολογίας Πίστεως, ἤτοι ᾿Εκκλησιολογίας, καί

2ον: Τῆς κοινῆς δῆθεν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ὅλων τῶν ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς τῶν μέν Φλωρινικῶν διά τῆς χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παπᾶ, ἡμῶν δέ διά τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971.

Ταῦτα ὄντως ἀποτελοῦσιν σοβαρούς λόγους Πίστεως, διότι ἀκριβῶς ἡ αἰτία τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος ἀναφέρεται εἰς τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἐνῶ αὐτό τό θέμα ἦτο καί ἀναμένει ἀπό τό 1991 τήν ἐξέτασιν. ὅταν ποτέ ἐπαναρχίση ὁ διακοπείς κατά τά ἔτη 1988-1992  Θεολογικός Διάλογος, τόν ὁποῖον ἠθέλησαν Φλωρινικοί καί ἡμέτεροι νά ὑποκαταστήσουν δι᾿ ἑνός "νέου διαλόγου προδοσίας".[2]

῾Η ὑφ᾿ ἡμῶν μετ᾿ ἐπιμονῆς τοποθέτησις αὐτοῦ τοῦ "νέου διαλόγου" ἐμφανισθέντος τό 1997 καί ἀρχάς τοῦ 1998, εἰς τήν πραγματικήν βάσιν του, ἤτοι, τήν αἰτίαν τοῦ κατά τό 1937 Φλωρινικοῦ σχίσματος, κατόπιν δέ καί τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ἑκατέρωθεν, μέχρι καί τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971, εἶχεν ὡς συνέπειαν, ἀφ᾿ ἑνός νά διακοπῇ κάθε περαιτέρω ἐξέλιξίς του, καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά κλιμακωθοῦν καί ἀποκορυφωθοῦν αἱ κοιναί σκευωρίαι Φλωρινικῶν, ἐγκαθέτων των καί ᾿Αρχιερέων μας, μέ πρῶτον τόν Μακαριώτατον καί κατόπιν καί ἐτέρους ᾿Αρχιερεῖς (Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον καί Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα) κατά παντός ὅστις ἀπεκάλυπτεν, κατήλεγχεν καί δέν συνωδοιπόρει εἰς τήν ὁδόν πρός τήν γενικήν προδοσίαν, μέσω τῆς "ἑνώσεως" ἐπί τῇ βάσει τῆς δῆθεν "κοινῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς"!.

᾿Εντεῦθεν καί πάλιν προκύπτει ὅτι δέν πρόκειται περί μιᾶς κακοδοξίας ἐξ᾿ οἱουδήποτε λόγου ἤ ἀδυναμίας προερχομένης, ἀλλά περί μιᾶς καταχθονίου προμελετημένης δολίας καί ὑπούλου μεθοδείας περί ἐνώσεως, διά τῆς ὁποίας θά ἐβλασφημεῖτο καί θά ἐχάνετο ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κέκτηται διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί 1995[3], κατόπιν δέ μοιραίως θά κατερρίπτετο καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας.

Σήμερον, ὅτε καί ὁ Μακαριώτατος καί ἔτεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐν οἷς οἱ Σεβτοι ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος καί ὁ Περιστερίου κ. Γαλακτίων, ἐμφανῶς καί ἀπροκαλύπτως ὑπερβαίνουν εἰς βλασφημίας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί αὐτό τό 54/76 "Βούλευμα", κατανοεῖται πλήρως ὅτι τό ἀποτυχόν κατά τό 1971 σχέδιον κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ὄχι μόνον δέν ἐγκατελείφθη, ἀλλά συνεχῶς μεθοδεύονται σχέδια, διά τῶν ὁποίων ἐπιδιώκεται, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων νά γίνη δεκτή, ἐμμέσως ἤ ἀμέσως, ἡ "χειροθεσία" ὡς ἐπί σχισματικῶν γενομένη, ὥστε, ἐπαναλαμβάνομεν, οὕτω νά προβληθῇ ὄχι μόνον ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί νά κονιορτοποιηθῇ καί ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί ὡς κενός ἐκλείψη.

῾Υπό τό φῶς τῶν ἀπό τῆς 5.2.03 καί ἐπέκεινα δηλώσεων τῶν: α) Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου β) Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου καί γ) Σεβ/του Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος περί "λαθῶν ἐπί τοῦ θέματος τούτου τῆς χειροθεσίας", ἤ ὅτι "ἐδέχθησαν οἱ πάντες καί ἐν ᾿Αμερικῇ καί ἐν ῾Ελλάδι ἀγαλλομένῳ ποδί καί ἱλέῳ ὄμματι χειροθεσίαν", ἤ ὅτι "ὅλοι ὡς ᾿Επίσκοποι προερχόμεθα παρά χειροθετημένων", ἤ "ἤμην παρών εἰς τάς χειροθεσίας καί ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσεν εὐχάς χειροτονίας", προκύπτει ὅτι καί οὗτος ὁ λόγος ἀποτειχίσεως τοῦ Παν/του ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν λόγος ΠΙΣΤΕΩΣ, ὑπό δέ τοῦ ΙΕ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου προβλέπεται ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ καί τιμῆς καί ἐπαίνου ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας ἀξιοῦται ὁ ἀποτειχισμένος.

 

῾Ως τέταρτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἐπικαλεῖται:

"4) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ βλασφήμου ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος 54/76 τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς ὡς καί τῶν μεταγενεστέρων ὁμοίων αὐτῷ",

Καί ἀναλυτικῶς:

"4) Κατά τήν ἰδίαν περίοδον (1998 καί ἑξῆς) ἔρχεται εἰς φῶς, διά τῶν "ΠΑΤΡΙΩΝ" (Τόμος 11ος) τοῦ γνωστοῦ Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς", τό ὁποῖον ΗΘΩΩΣΕΝ καί ΑΠΗΛΛΑΞΕΝ τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον τῆς κατηγορίας "ἐπί ἀντιποιήσει ἔργου ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργοῦ", διότι "... κατόπιν τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971 ἐθεραπεύθη τό σχίσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί ἐπίσης ἀπεκατεστάθησαν καί αἱ ᾿Επισκοπικαί χειροτονίαι τοῦ 1935 καί 1948, αἱ ὑπό τῶν τριῶν καί ὑφ᾿ ἑνός γενόμεναι ἀντιστοίχως"! Δυνάμει, λοιπόν, τῆς λεγομένης χειροθεσίας ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος ἀνεγνωρίσθη ὡς Κανονικός ᾿Επίσκοπος ὑπό τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν καί ἠθωώθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἔδωκεν ὡς ἀντάλλαγμα τάς βλασφημίας του κατά τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς του Διαδοχῆς! ῾Ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος ΗΘΩΩΘΗ καί ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗ ἀπό τάς ἀρχάς καί ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὡς "Πειραιῶς καί Νήσων", ἀφοῦ ἀνέτρεψεν καί ἐποδοπάτησεν ἐκ βάθρων τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Διά τούς ἰδίους ὅμως αὐτούς λόγους δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρῆται ὡς ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Προκειμένου δέ καί τοῦτο τό μέγιστον καί πρωτεῦον θέμα Πίστεως νά μήν ἱεραρχηθῇ καί ἐπιδειχθῇ ἡ δέουσα συνέπεια πρός τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἤτοι, ἀπό τό 1924 ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν διά τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948 γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν, ΚΑΤΕΛΥΘΗ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΙΣ καί Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ, γεγονότα τά ὁποῖα παράγουν ἐνδογενῶς μερισμούς καί σχίσματα καί ἐκβάλλουν τῆς ᾿Εκκλησίας.  

Παρόμοιαι βλάσφημοι δικαστικαί ἀποφάσεις ἐξεδόθησαν καί μετά τό 1995, πλήν καί αὗται ἀποκρύπτονται, ἐνῶ, οἱ ἴδιοι παράγοντες, οἱ ὁποῖοι τό 1996 ἐπενόησαν τό Δαιτητικόν Δικαστήριον καί τό ἐλειτούργησαν, οἱ ἴδιοι κατόπιν καί τό ΗΚΥΡΩΣΑΝ, κατ᾿ ἐντολήν, ὅπως πιστεύομεν, τῶν ξένων Κέντρων. ῾Υμεῖς ὀφείλετε, σύμφωνα καί μέ τήν σχετικήν Καταγγελίαν τοῦ ἔχοντος ἄμεσον γνῶσιν τοῦ θέματος Σεβ/του Κηρύκου, νά ἐρευνήσετε τόν λόγον διά τόν ὁποῖον τό ἠκύρωσαν, καί διατί ὁ Μακαριώτατος συνήργησε εἰς τοῦτο. Εἶναι ἰδιαιτέρως σοβαρόν τό θέμα, διότι οἱ ἴδιοι ἐπαναλαμβάνομεν, οἱ ὁποῖοι ἐπενόησαν καί ἐπιτυχῶς ἐνήργησαν τό Διαιτητικόν Δικαστήριον (δηλαδή οἱ νομικοί καί Κανονολόγοι μετά τοῦ μ. Μαξίμου καί Δ. Κάτσουρα κλπ.), κατόπιν, ὅταν, ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐδόθη ἡ ἐντολή πρός ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν, καί μέσω αὐτῶν καί μετά τῶν πέντε, διά τήν περαιτέρω οἰκουμενιστικήν ὑποταγήν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, πάλιν οἱ ἴδιοι ἔσπευσαν νά τό ἀκυρώσουν εἰς τό ᾿Εφετεῖον, καί νά παραπέμψουν τό θέμα τῆς διαιτησίας διά τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἰς τόν ... κ. Χριστόδουλον.

Καί δι᾿ ὅλα αὐτά, ὡς καί τά προηγούμενα, τά ὁποῖα κηρύσσονται καί ἐνεργοῦνται γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί δημοσίως, θεωροῦμεν ὡς πρώτους καί κυρίους ὑπευθύνους τούς Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα, συνωδά τῷ ΙΕ' Κανόνι τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου".

 

 Καί ὁ λόγος οὗτος εἶναι πραγματικός  καί χρονολογεῖται ἀπό τό 1976, ὅτε τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ὑπέρ τοῦ "Πειραιῶς" κ. Νικολάου, ἀπετέλεσεν καί Νομολογίαν τῶν Δικαστηρίων, ἡ ὁποία ἐλήφθη ὑπ᾿ ὄψιν ὑπό ἑπομένων δικαστηρίων ἐπί παρομοίων ὑποθέσεων (Βλέπε ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 46/91 Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας). ῾Η ἀπόκρυψις ἤ καί ἀποσιώπησις καί τελικῶς ἡ ἄρνησις νά ἐξετασθῇ καί ἀντιμετωπισθῇ τό ἐν λόγῳ 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἀποτελεῖ ὑπερμείζονα λόγον Πίστεως καί δέν δικαιολογεῖ μόνον ᾿Αποτείχισιν, ἀλλά καί κάθε ἄλλο, Κανονικόν καί ὀρθόδοξον μέτρον, μέχρι καί ἀναθέματος κατά τῆς βλασφημίας καί κατόπιν καί τῶν ἐμμενόντων ἀμετανοήτως εἰς αὐτήν. ᾿Εξαιρέτως λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν τό γεγονός ὅτι, διά τάς ἰδίας ἀκριβῶς βλασφημίας, τάς ὁποίας ὑπαναχωρήσας ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μετά ἀπό πέντε ἔτη ἀπετόλμησεν, καθηρέθη, τήν δέ καθαίρεσιν ἐκείνην (Α.Π. 1353/28.10.1977) ὑπέγραψε πρῶτος ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας, ἀλλά καί ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαος. ῾Ομοίως, λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι καί κατά τήν μεγάλην Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας, κατά τήν 19.8.1981, (Κ.Γ.Ο. Τόμος 1983, σελ. 257), ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς ὡμολόγησαν ὅτι,  τό 1971 δέν ἐδέχθημεν καμμίαν "χειροθεσίαν", ἡ οὕτω δέ ἀποκληθεῖσα ὡς "χειροθεσία" διευκρινίσθη καί ἐβεβαιώθη ὅτι ἦτο ἐξωτερική τυπική πρᾶξις - συγχωρητική εὐχή, ὑπό τάς γνωστάς προϋποθέσεις, καί διά τούς γνωστούς λόγους. ῾Η ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος σήμερον στάσις, πρωτίστως τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί κατόπιν ὅλων τῶν ὁμοφρόνων ᾿Αρχιερέων του,  ἐμφανίζει τούτους ὡς διχασμένας προσωπικότητας καί ἀσυνεπεῖς καί παίζοντας μέ τά ἅγια. Πῶς ἄλλως νά ἑρμηνευθῇ ὅτι τό 1977 ὑπογράφουν τήν κατά τοῦ Καλλίστου καθαιρετικήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς λόγον, ἤτοι, ἐπειδή ἐδέχθη ὄτι ἀπό τό 1937 ἦτο σχισματικός, ἡ δέ ὑφ᾿ ἑνός χειροτονία ἦτο καί δι᾿ αὐτόν τόν λόγον ἄκυρος; Πόσον δέ μᾶλλον σήμερον ὅτε ἀποκαλύπτεται, ὅτι ἀπό τό 1976 δι᾿ ἐπισήμου ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, καθυβρίζεται καί βλασφημεῖται ἥ τε ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, προκειμένου ὁ ᾿Επίσκοπος Πειραιῶς κ. Νικόλαος νά ἐπιτύχη τήν παῦσιν τῆς κατ᾿ αὐτοῦ ποινικῆς διώξεως, νά δικαιωθῇ, καί νά εἶναι ἐλεύθερος, ἰδιαιτέρως δέ νά κερδίσῃ καί τήν "ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ" ὑπό τῶν ῾Ελληνικῶν Δικαστηρίων καί κατ᾿ ἐπέκτασιν καί ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ!

᾿Εντεῦθεν καί ὁ ὡς ἄνω 4ος λόγος τῆς ᾿Αποτειχίσεως εἶναι λόγος Πίστεως, προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος καί εἶναι πραγματικός, διό γίνεται καί οὗτος δεκτός

 

῾Ως πέμπτον λόγον τῆς ᾿Αποτειχίσεώς του ἐπικαλεῖται:

 "5) Τήν μή ἐκδίκασιν τῶν κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον ἐκκρεμουσῶν Καταγγελιῶν ἐπί βλασφημίαις, αἱρέσεσι, παραχαράξει καί παρερμηνείᾳ ῾Αγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων"

καί ὅπως ἀναλυτικῶς ἐπεξηγεῖ:

"5) Λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς ἁρμοδίως ὑποβληθείσας καταγγελίας πρός τήν Ι.Σ. τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου, διά τάς γνωστάς βλασφημίας καί αἱρετικά φρονήματα, παραποίησιν καί παρερμηνείαν ἱερῶν καί ῾Αγιοπατερικῶν κειμένων, καθώς καί πλαστογραφίαν ἱστορικῶν στοιχείων, αἱ ὁποῖαι οὐδέποτε ἐξεδικάσθησαν, (Βλέπετε ταύτας καί εἰς τήν "Ο.Π.", μηνός ᾿Απριλίου 2004), ἀλλ᾿ ἐτέθησαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον, καί θεωρῶν καί διά τοῦτο ὡς κυρίους ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ἐπικαλούμεθα καί αὖθις τόν ΙΕ'  Κανόνα τῆς ΑΒ'  Συνόδου".

 

᾿Επί τοῦ θέματος τούτου ἐξεταστέον ἄν πράγματι ὑφίσταται ὡς λόγος, διότι ἄν ὄντως ὑφίσταται σαφέστατα, εἶναι καθαρά λόγος Πίστεως, καί ἐπομένως προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος. . ᾿Αναφέρομεν ταῦτα διότι ὁ κατηγορούμενος ᾿Επίσκοπος κ. Νικόλαος, ἐν προκειμένῳ, ἰσχυρίζεται ὅτι ἀνήρεσεν καί ἀνεκάλεσεν πάσας τάς κακοδοξίας του, δι᾿ ἅς κατηγγέλθη καί δέν ἐκκρεμοῦν κατ᾿ αὐτοῦ αἱ ἐπώνυμοι καταγγελίαι αἱ δημοσιευθεῖσαι εἰς τήν "᾿Ορθόδοξον Πνοήν" τοῦ ᾿Απριλίου 2004. Πρός τοῦτο ὁ Σεβτος Πειραιῶς, ἐπικαλεῖται μίαν κοινήν δήλωσιν ἀπό 9/22.10.1998, τήν ὁποίαν, προκειμένου νά δεχθῇ νά ὑπογράψῃ, διότι ἐπέμενεν ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος καί θά φέρῃ μαρτυρίας, καί διότι ἠπείλει ὅτι θά κάνη σχίσμα, ἠναγκάσθημεν, κακῶς βεβαίως, νά συνυπογράψωμεν καί ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας καί ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Κηρυκος. ῾Η "ΔΗΛΩΣΙΣ" αὕτη, ἡ ὁποία παρατίθεται εἰς τήν παροῦσαν ἀμέσως κατωτέρω, καί ἐνσωματοῦται ὡς ἀναπόσπαστον μέρος τοῦ  ὅλου σκεπτικοῦ μας, οὐσιαστικῶς ὑπεδείχθη καί ἐγράφη ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, καί τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα,  διότι προηγουμένως, οἱ  Φλωρινικοί εἶχον καταγγείλει ὡς αἱρετικόν τόν Σεβασμιώτατον Πειραιῶς κ. ΝΙκόλαον (᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, ἀριθμ. 17, Νοέμ-Δεκ. 1997, σελ. 14). Μέ αὐτήν τήν δήλωσιν, ἐπελήφθησαν, διά τοῦ ἰδίου μεσάζοντος κ. Δημ. Κάτσουρα, νά τόν ἀθωώσουν, κατά τόν πλέον ἀνώδυνον τρόπον, ἐπιμερίζοντες τάς εὐθύνας εἰς τρία, διότι, ὅπως ἐκ τῶν πραγμάτων ἀπεδείχθη, τόν ἤθελον, "φίλον καί συνεργάτην" εἰς τήν κατόπιν κοινήν προδοσίαν κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, σκοπόν διά τόν ὁποῖον δέν ἐδίστασαν ἐν τέλει νά τόν κάμουν καί ... "᾿Αρχιεπίσκοπον", ἀφοῦ ὑπέρ του ἐξεδόθη καί τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ...

Ποῖον κατ᾿ ἀρχάς τό κατ᾿ ἐπιλογήν ἐπιλήψιμον καί αἱρετικόν φρόνημα αὐτοῦ κατά τήν Καταγγελίαν τῶν Φλωρινικῶν:

" ........α) ῾Ο Εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης ὅστις καταφατικῶς λέγει ὅτι "οὐδείς τόν Θεόν ἑώρακε πώποτε, ὀ αὐτός Εὐαγγελιστής βλέπει δίς τόν Θεόν ἐν τῇ ᾿Αποκαλύψει καθήμενον ἐπἰ θρόνου (᾿Αποκ.. Δ,2 καί ΚΑ,5. ῾Ο πρωτομάρτυς Στέφανος βλέπει ὡσαύτως τόν Υἱόν ἐκ δεξιῶν τοῦ ᾿Ανάρχου Πατρός (Πράξ. Ζ,55). ῾Ο Μωϋσῆς κατ᾿ ἐπανάληψιν (᾿Εξόδ. Δ,5 καί ΛΓ, 23 ... ᾿Ενταῦθα ὁ Εύαγγελιστής γράφων τό ἐν λόγῳ χωρίον δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη δεκτόν ὅτι δέν εἶχεν ὐπ᾿ ὄψιν του πάντα τά ἀνωτέρω. ῾Επομένως γράφων διά τῆς περικοπῆς "Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε" ἀσφαλῶς δέν διενοήθη ἀπόλυτον τοῦ ὑπερφυοῦς θεάματος ἀποκλεισμόν".

β) ῎Ηδη προφανῶς ὅτι οὐδείς εἶδε τόν Θεόν ἐν τπη ἀπείρῳ αὐτοῦ ὑποστάσει καί δόξῃ". Εἰς τοῦτο θά παρατηρήσωμεν, ὅτι τόσον ὁ ᾿Αβραάμ, ὅσον καί οἱ ἄλλοι Προφῆται, δέν εἶδον βεβαίως τόν Θεόν ἐν τ·ῆ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ὑποστάσει καί δόξῃ, δηλαδή κατά τήν θείαν αὐτοῦ φύσιν, ἀλλ᾿ ἀμφότεροι εἶδον ἔκφανσιν τοῦ ᾿Απείρου Θεοῦ". Καί

δ) Διότι ἄπειρος ὤν ὁ Θεός κατά πάντα λαμβάνει ἐν τῇ παντοδυναμίᾳ Του, ὅταν βούλεται καί πεπερασμένας ἐκφάνσεις - μορφάς προκειμένου νά ἐκδηλωθεῖ, νά γίνη ἀντιληπτός εἰς τά ἐνσυνείδητα πνευματικά αὐτοῦ τέκνα".[4] (Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων, Τόμος 1998, σελ. 283-284)

Τάς ἀνωτέρω διατυπώσεις ἐκ τοῦ βιβλίου του "Προσκυνητή ἡ εἰκών τῆς ῾Αγἰας Τριάδος", ᾿Εκδόσεως 1993 καί ἐπανεκδόσεως 1996, αἱ ὁποῖαι ἐξητάσθησαν ἐπανειλημμένως ἐν Συνόδοις τοῦ 1998, διότι ἠρνεῖτο ὁ Σεβ/τος νά τάς ἀνακαλέση, φθάσας μάλιστα εἰς τό σημεῖονν νά ἀπιελήση καί σχίσμα, ἐάν ἐπιμείνουμε. Κατά τήν συνεδρίασιν ὅμως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 9.10.1998, προετάθη ἡ ἀκόλουθος "ΔΗΛΩΣΙΣ", ἡ ὁποία ὑπεγράφη ὑπό τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, ὑπό τήν προὑπόθεσιν νά ὑπογραφῇ καί ὑπό Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, ὡς "χαιρετίσαντος δι᾿ ἐπιστολῆς τήν ἔκδοσιν", καί τοῦ ὑποφαινομένου "ὡς προλογίσαντος" αὐτήν.

 

Παραθέτομεν τήν κοινήν δήλωσιν:

"ΔΗΛΩΣΙΣ.

Λόγῳ τοῦ ἐγερθέντος θέματος ἐκ τῶν κατά τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς ΝΙκολάου καταγγελιῶν περί κακοδοξιῶν ἐν τῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ συγγραφέντι βιβλίῳ ὑπό τόν τίτλον "Προσκυνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί ῞Αγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον" (Πειραιεύς 1993, ἐπανακυκλοφορῆσαν βελτιωμένον τό 1996)

Δηλοῦμεν ὅτι:

Α' ᾿Αποδεχόμεθα ἐξ  ὅλης ψυχῆς καί καρδίας τήν ὀρθόδοξον διδιασκαλίαν τῆς ᾿εκκλησίας περί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί εἰδικῶς ἀποδεχόμεθα:

α) Τήν διδασκαλίαν περί διακρίσεως οὐσία ςκαί ἐνεργείας ἐν τῷ Θεῷ

β)῞Οτι "ἀμέθεκτος καί μεθεκτός ὑπάρχει ὁ αὐτός Θεός, ἐκεῖνο μέν ὡς ὑπερούσιος, τοῦτο δέ ὡς οὐσιοποιόν ἔχων δύναμιν τε καί ἐνέργεια καί

γ) Πάσας τάς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ ἀκτίστους εἶναι, ὡς παρά τῶν Πατέρων ἐδιδάχθημεν καί αὐτάς τάς ἀκτίστους ἐνεργείας "οἱ ἅγιοι διά τοῦ Πνεύαμτος, ὑπεραναβάντες ἑαυτούς, ὁρῶσιν"

Β. Καταδικάζομεν πάντα τά πρός τήν ἀνωτέρω διδασκαλίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου διδασκαλίας ἀντιφερόμενα ξκαί συγκεκριμένως τάς κακοδόξους διδασκαλίας:

α) Περί μή διακρίσεως ἤ περί συγχύσεως ἐν τῷ Θεῷ οὐσίας, ὐποστάσεων καί ἐνεργείας,

β) Περί μή μεθέξεως τῶν ῾Αγίων (Προφητῶν - θεουμένων) εἰς τάς ἀκτίστους ἐνεργείας (δόξαν) τοῦ Θεοῦ, καί

γ) Περί πεπερασμένων, ἤτοι κτιστῶν ἐκφάνσεων - μορφῶν τοῦ Θεοῦ κατά τάς γενομένας ἀποκαλύψεις - θεοφανείας Αὐτοῦ εἰς τούς ῾Αγίους. καί

Γ. Πάντα τά ἐν τῷ μνημονευθέντι βιβλίῳ ἀντιφερόμενα πρός τά ἀνωτέρω ὁ μέν πρῶτος ὡς ἀποστείλας σχετικήν ἐπιστολήν, ὁ δεύτερος ὡς συγγραφεύς τοῦ βιβλίου  καί ὀ τρίτος ὡς προλογίσας τοῦτο, ἄν καί οὐδέποτε μετά γνώσεως παρεδέχθημεν ταῦτα, ἀνακαλοῦμεν.

᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 9/22.10. 1998

Οἱ δηλοῦντες

+ ῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ΑΝΔΡΕΑΣ

+ ῾Ο Πειραιῶς καί Νήσων ΝΙΚΟΛΑΟΣ

γ) ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ"

 

                                              (Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων, Τόμος 1998, σελ. 287 καί 28).

 

Κατ᾿ ἀρχάς ὁ "χαιρετισμός" ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου καί ἡ "προλόγισις" ἐκ μέρους ἡμῶν ἀποτελεῖ  λάθος, εἰς τό ὁποῖον ὑπεπέσαμε ὑπό κακήν συναισθηματικήν φόρτισιν καί χωρίς νά μελετήσωμεν τήν ἔκδοσιν, διότι τό 1993 ἐγίνετο ἀγών νά μή παρασυρθῇ ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος εἰς τό σχίσμα τῶν "πέντε", ἡ δέ ὑπογραφή τῆς Δηλώσεως ἐν ἔτει 1998 ἐγένετο πάλιν κάτω ἀπό τόν φόβο μήπως ἀρνηθῇ ὁ Σεβασμιώτατος νά ὑπογράψη (ἀφοῦ ἐπί πολλάς συνεδριάσεις ἠρνεῖτο, ἐνῶ ἠπείλει καί ὅτι θά ἀποσχισθῇ[5]). Τοῦτο ὅμως θά εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα νά εὑρεθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος εἰς τήν δυσάρεστν θέσιν νά λάβη μέτρα ἐναντίον του. Τόσον ὁ Μακαριώτατος, ὅσον καί ἡμεῖς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, τό μόνον τό ὁποῖον ἐπεβάλετο νά πράξωμεν ἦτο  ταπεινούμενοι νά συνυπογράψωμεν ήν Δἠλωσιν, καί νά δηλώσωμεν ἐντίμως ὅτι ἐπ᾿ ἀληθείᾳ δέν ἐμελετήσαμεν τήν συγκεκριμένην ἔκδοσιν τοῦ 1993, ἐνῶ δέν ἐγνωρίζαμεν καί τήν ἐπανέκδοσιν τοῦ 1996. Προσωπικῶς, ὅσον καί ἄν μᾶς μειώνη τοῦτο ὡς ᾿Επίσκοπον, εἶναι ὅμως γεγονός, διά τό ὁποῖον μετεμελήθημεν καί ἀνελάβομεν τάς εὐθύνας μας.

Κατόπιν τῆς ἀνωτέρω "Δηλώσεως" (τῆς κακῶς, ὡς εἴπομεν, ἀπό κοινοῦ ὑπογραφείσης), γίνεται δεκτόν ὅτι ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος, κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν, ἀνεκάλεσεν τάς συγκεκριμένας, ἔστω ἐξ  ἀντιγραφῆς, κακοδοξίας του, ἀσχέτως ἄν διατηρῆ ἐν ἑαυτῷ τά αἱρετικά φρονήματα, ἐνῶ καί τά συγκεκριμένα τευχίδια του καί ὅλα τά κείμενά του γέμουν ἐκ τῶν ἰδίων κακοδοξιῶν, ἀλλά καί ἐνός πλήθους ἄλλων κατηγγελμένων κακοδοξιῶν καί παραχαράξεων ῾Αγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων, τά ὁποῖα οὐδέποτε ἐτέθησαν ἐν Συνόδῳ καί οὐδέποτε ἀνεκάλεσεν

Πέραν, ὅμως, τῆς συγκεκριμένης Καταγγελίας τῶν Φλωρινικῶν ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἔχει καταγγελθεῖ ὑπό ἀξιοπίστων καί εὐϋπολήπτων ὀρθοδόξων Προσώπων, διά πληθύν ἄλλων κακοδόξων φρονημάτων καί διά περιστροφάς καί παρερμηνείας ρήσεων Οἱκουμενικῶν Συνόδων, καί ῾Αγιοπατερικῶν τοιούτων, αἱ ὁποῖαι οὐδέποτε ἐξεδικάσθησαν. Σαφής καί κατηγορηματική εἶναι ἡ Καταγγελία τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἡ ὁποία συνοδεύεται καί ὑπό ἀποδεικτικοῦ ῾Υπομνήματος. Αὕτη ἐδημοσιεύθη εἰς τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" τοῦ μηνός ᾿Απριλίου 2004. Εἰς τό ἴδιον τεῦχος ἐδημοσιεύθησαν καί αἱ κατά τοῦ ἰδίου ἐκκρεμοῦσαι Καταγγελίαι ὑπό τῶν: α) κ. Χρήστου Νούκα, β) κ. ᾿Ανέστη Χατζῆ καί γ) κ. ᾿Αντιγόνης Παπαμιχαήλ. Εἰς τάς ἐν λόγῳ καταγγελίας ἀναφέρονται - περιγράφονται καί ἀποδεικνύονται περιστροφαί - παρερμηνεῖαι καί κακοδοξίαι, αἱ ὁποῖαι οὐδόλως θίγονται εἰς τήν ἐν λόγῳ "ΔΗΛΩΣΙΝ", οὔτε εἰς τά Πρακτικά τῆς Συνόδου γίνεται ὁ παραμικρός λόγος, παρά μόνον εἰς τήν κατ᾿ ἐπιλογήν μίαν κακοδοξίαν, τήν ὁποίαν κατήγγειλαν οἱ Φλωρινικοί, διό εἰσέτι ὑφίστανται καί βαρύνουν τόν ᾿Επίσκοπον.῾Υπό τήν ἔννοιαν ταύτην, ὀρθῶς ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος διετύπωσεν καί τόν ἀνωτέρω πέμπτον λόγον Πίστεως, δι᾿ ὅν ἀπετειχίσθη.

 

῾Ως ἕκτον λόγον διά τήν  ἀποτείχισίν του ἐπικαλεῖται:  

6) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν σειρᾶς ἐγγράφων (Εἰσηγήσεων, ῾Υπομνημάτων κλπ.) Κανονικῶς καί ἁρμοδίως ὑποβληθέντων παρά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν κ. Κηρύκου καί τοῦ μεταστάντος μακαριστοῦ κυροῦ Παναρέτου"

καί ἀναλυτικῶς:

"6) ῾Ωσαύτως λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί ἅπαντα τά ἔγγραφα τοῦ Σεβ/του Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ἀπό τό 1999 μέχρι καί τά ἐν τῇ 2α σελίδι τῆς παρούσης ἐπακριβῶς μνημονευθέντα, ἀλλά καί αὐτά τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας κυροῦ Παναρέτου, ἤτοι ἀπό τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 19/24.8.2000 μέχρι καί τό ὐπ᾿ ἀριθμ. 59/6.2.03, ὡς καί τήν μέ ἀριθμ. Πρωτοκόλλου 72Α/21.10.2004 τελευταίαν του δήλωσιν, (τήν ὁποίαν ἔχομεν εἰς χεῖράς μας), καί διά τῆς ὁποίας, γραπτῶς καί ἐνυπογράφως δηλοῖ, (καθώς καί προφορικῶς μέχρι τῆς τελευταίας πνοῆς ἐδήλωνεν), ὅτι ἐμμένει εἰς ὅσα ἔγραψεν καί ὅτι δέν ἀναγνωρίζει οὔτε τήν περί παραιτήσεως ἱερόσυλον συμπαιγνίαν τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, οὔτε καί τόν παρανόμως καί "μοιχικῶς" ἐπικαθίσαντα εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, βαρυνόμενον καί μέ τάς βλασφημίας του ἐπί τῶν κορυφαίων θεμάτων Πίστεως, ὡς εἶναι ἡ ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή".

 

Καί αὐτόν τόν λόγον, κατόπιν μελέτης καί ὅλων τῶν κειμένων τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης, (δέν θέτομεν εἰς ἐξέτασιν δι᾿ εὐνοήτους λόγους τά πολυπληθῆ ἡμέτερα  ᾿Αρχιερατικά ἔγγραφα) κάμνομεν ἀπολύτως δεκτό, ὡς οὐσιαστικόν λόγον τῆς ἀποτειχίσεως, διότι ἅπαντα, τά ἀπό τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 19/24.8.2000 μέχρι τῆς κοιμήσεώς του, ἤτοι, τό 72Α/21.10.2004, εἶναι ὄντως κείμενα - ντοκουμέντα ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ, ψέγοντα Κανονικάς παραβάσεις καί ὀλιγωρίας, ἐπί σοβαρῶν θεμάτων Πίστεως. ᾿Ιδιαιτέρως, πρέπει νά ὑπογραμμίσωμεν τό γεγονός, ὅτι ἡ περί τόν Μακαριώτατον  Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν φατριαστική ὁμάς ἠνωχλήθη καί ἐκ τῶν "ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ", αἱ ὁποῖαι ἔλαβον χώραν κατά τά ἔτη 2002 καί 2003, εἰς τήν Μητρόπολιν Λαρίσης, ἐνῶ παρομοία εἶχε προηγηθεῖ κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς τάς ᾿Αθήνας καί εἰς τήν Θεσσαλονίκην, διό ἀπήτησεν ἀπό τόν μακαριστόν ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην νά τάς ἀνακαλέση καί νά τάς ἀποκηρύξῃ!

Καί ὁ λόγος αὐτός ἰδιαιτέρως προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος, ἀποτελεῖ δέ τιμήν πρωτίστως εἰς τόν ὁμολογιακῶς ἐκδημήσαντα ἀοίδιμον Μητροπολίτην Πανάρετον, ἐνῶ τιμῆς ἀξιοῦται καί ὁ συγκεκριμένος Κληρικός, ὁ ὁποῖος διά τῆς ἐν λόγῳ ᾿Αποτειχίσεως καί διά τοῦ συγκεκριμένου ὑπό στοιχεῖον (6) λόγου, προστατεύει τόν κοιμηθέντα Μητροπολίτην ἐκ τῶν ἀσεβῶν καί ἰεροσύλων ἐνεργειῶν, δι᾿ ὧν, οἱ διανοηθέντες καί ἐπιχειρήσαντες ταύτας, ἀπεγνωσμένως ἐπεχείρησαν νά μολύνουν καί τήν ῾Ομολογίαν του καί τήν μνήμην του.

᾿Εν προκειμένῳ λαμβάνονται σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί τά εἰς τόν "Κ.Γ.Ο.", μηνός Νοεμβρίου 2004, σελ. 235-236, μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, (ἤτοι κατά Μάϊον τοῦ 2005) κυκλοφορήσαντα, κρίνεται δέ ἀπολύτως ἀπαραίτητον νά περιληφθοῦν εἰς τό σκεπτικόν τῆς παρούσης ἀποφάσεως:

"...῾Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου ὁ ὁποῖος ἀπαντῶν εἰς τήν πρό μηνῶν ἔκκλησιν τῆς Ι. Συνόδου διά ὁμαλήν συνεργασίαν μετ᾿ Αὐτῆς εἶχεν ἤδη ἀνταποκριθεῖ θετικῶς διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 69/1.5.2004 ἐγγράφου του, ὅπου ἐσημείωνε ὅτι: "῾Η κατάσταση τῆς ὑγείας μου δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά παρευρεθῶ εἰς τήν ῾Ιερά Σύνοδο τῆς ῾Ιεραχίας", θεωρούμενος, κατόπιν αὐτοῦ ὡς δικαιολογημένως ἀπών, ἀπέστειλε καί νέον ἔγγραφον ἀπαντῶν αὐτήν τήν φοράν εἰς τήν Πρόσκλησιν τοῦ Μακ/του ᾿Αρχ/που ᾿Αθηνῶν κ. Νικολάου (᾿Αριθμ. Πρωτ. 3208/12/1004) διά συμμετοχήν του εἰς τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας (τῆς 20.10.2004 ν.ἡ.) τό ὁποῖον δημοσιεύουμε αὐτούσιον κατωτέρω:

 

Α.Π. 72         

᾿Εν Ι.Μ. ῾Αγ. ᾿Αποστόλων - Τιμίου Σταυροῦ τῇ 20/10-2/11/2004

ΠΡΟΣ τήν συνεδριάζουσαν σήμερον ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας

῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς

῾Ημεῖς ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετος κωλυόμενος διά τούς γνωστούς καί σοβαρούς λόγους ὑγείας νά παραστῶ εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, δά τοῦ παρόντος ἀδελφικοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ἡμῶν γράμματος σᾶς γνωστοποιῶ ὅτι διαφωνῶ καί ἀποστρέφομαι κάθε ἐνέργεια πού ὁδηγεῖ σέ μερισμούς καί σχίσματα καί δέν προτίθεμαι νά χωριστῶ ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον.

Τ.Σ.Υ. + ῾Ο Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ

Συνεχίζων ὁ"Κήρυξ" γράφει:

"Τό ἀνωτέρω κείμενον προεκάλεσε ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἰς ἅπαντας τούς ῾Ιεράρχας λόγῳ τοῦ εἰδικοῦ βάρους τοῦ περεχομένου του, ἐν συνδυασμῷ μάλιστα μέ τά συζητούμενα εἰς τήν ῾Ι. Σύνοδον σοβαρά ἐκκλησιαστικά θέματα. ᾿Αποκτᾶ δέ ἀκόμη μεγαλυτέραν σημασίαν, διότι τό ἀνωτέρω ἔγγραφον ὑπῆρξε τό τελευταῖον ἐπίσημον ᾿Αρχιερατικόν ἔγγραφον οῦ Γέροντος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Παναρέτου, ὀ ὁποῖος μετά ἀπό ἕνα περίπου μῆνα ἐξεδήμησε πρός Κύριον πλήρης ἡμερῶν". (Κ.Γ.Ο. Νοέμβριος 2004, σελ. 235-236).

 

Κατά τά ἀνωτέρω, τό κείμενον τό φέρον τήν ὐπογραφήν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Παναρέτου "προεκάλεσεν ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἰς ἅπαντας τούς ῾Ιεράρχας ... διότι ὑπῆρξεν τό τελευταῖον ἐπίσημον ἀρχιερατικόν ἔγγραφον τοῦ Γέροντος Σεβ.  Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Παναρέτου ..." !!! Ταῦτα λέγονται εἰς τήν "῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας" τῆς 20ῆς ᾿Οκτωβρίου 2004 ἐπί τῇ λήψει τοῦ ὡς ἄνω ὑπ᾿ ἀριθμ. 72/20.10.2004 (π.ἡ.) ἐγγράφου, ἐνῶ μνημονεύεται καί ἕτερον παρόμοιον ὑπό στοιχεῖα 69/1.5.2004.

᾿Εν προκειμένῳ οἱ φατριάζοντες ᾿Αρχιερεῖς ὑπό τόν ψευδοαρχιεπίσκοπον κ. Νικόλαον, κακῶς καί ματαίως ἠσθάνθησαν "ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν", διότι ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος καί τό περιβάλλον του, ὡς ψευδοαρχιεπίσκοπος, ἐξώθησαν τό θῦμά του, τόν ῾Ιερομόναχον ᾿Ιγνάτιον, λάθρᾳ τοῦ Γέροντός του, νά ἐκβιάσῃ καί ἐξαπατήση τόν πολιόν καί ἀσθενοῦντα ᾿Επίσκοπον καί νά ὑφαρπάσῃ τήν ὑπογραφήν του. Πρέπει ἐκ τῶν προτέρων νά ἐπισημάνωμεν ὅτι, ἄν τοῦτο τό ἔγγραφον ἦτο πράγματι καρπός ἐλευθέρας καί συνειδητῆς βουλήσεως τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, τότε αὐτό θά ἐσήμαινεν:

α) Τήν "ἀναγνώρισιν" τῆς ἱεροσύλου συμπαιγνίας περί παραιτήσεως,

β) Τήν "ἀναγνώρισιν" τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου καί τῆς φατριαστικῆς ψευδοσυνόδου του καί

γ) Τήν ἀναίρεσιν ὅλων τῶν ἀπό ᾿Ιουνίου 2000 ὁμολογιακῶν του ᾿Αρχιερατικῶν ἐγγράφων.

Αὐτα ἐπεδιώκοντο καί αὐτό ἐπεχείρησεν νά ἐκτελέση ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Ιγνάτιος, μετ᾿ ἐπιγνώσεως ἤ μή, ὅτι οὕτω δέν ἐγένετο μόνον ὑποχείριον ὄργανον τῶν ἀήθων ἐπιδιώξεων τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου, ἀλλά κυριολεκτικῶς προσήνεγκεν ὑπηρεσίας εἰς τόν πονηρόν. ῾Ο ῾Ιερομόναχος, ἄν ταῦτα ἐποίησεν ἐνσυνειδήτως, τότε στερεῖται παντελῶς ἱερατικοῦ χριστιανικοῦ ἤθους, ἀφοῦ ἡ πρᾶξις του ἀποτελεῖ καθαράν πνευματικήν ἀσέλγειαν χειρίστου εἴδους ἐπί τῆς ψυχῆς καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἑνός ἀνημπόρου καί μή ἔχοντος πλήρη αὐτοσυνειδησίαν Γἐροντος ᾿Επισκόπου. Καί ὁ συγκεκριμένος ῾Ιερομόναχος καί οἱ ὑποκινήσαντες αὐτόν διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἠσέλγησαν καί κατά τῆς ῾Ομολογίας τοῦ Μητροπολίτου, καί κατά τῆς ψυχῆς του, τήν ὁποίαν ἠθέλησαν νά φονεύσουν καί νά παραδώσουν εἰς τόν διάβολον. Θά ἦτο μικρότερον τό ἔγκλημα τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἄν μετά τοῦ ἑνός ἤ δύο συνεργατῶν του, ἔρριπτον ζῶντα τό ἔμψυχον σκήνωμα τοῦ Μακαριστοῦ εἰς τόν παρακείμενον Πηνειόν ποταμόν, διότι θά ἔκοπτον ἁπλῶς τό ἑτοιμόρροπον νῆμα τῆς ζωῆς του, ἐνῶ δέν θά ἔβλαπτον τήν ψυχήν του, ἐν προκειμένῳ ὅμως ἀποπειραθέντες νά τόν δολοφονήσουν ἠθικά καί ψυχικά. ῎Ηδη εἶναι γεγονός ὅτι "ἔμπηξαν τό μαχαίρι των" βαθειά εἰς τό στῆθος του, ἀσχέτως ἄν αὐτό τό ἐτράβηξε φιλοστόργως πίσω ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, οὕτω δέ καί βληθείς δέν "ἐξέπνευσεν". ῾Ομοιάζουν ὡς ἐπίδοξοι πνευματικοί δολοφόνοι καί ἄν δεν μετανοήσουν δέν θά θεωροῦνται κἄν ὑγειᾶ μέλη τῆς κοινωνίας, ὄχι ὀρθόδοξοι, ὄχι ῾Ιερεῖς κλπ..

᾿Εν προκειμένῳ, ὅμως, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ εὐσπλαγχνισθεῖσα τόν ἀνήμπορον ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην, ὅπως ἐπενέβη κατά τό ἑσπέρας τῆς 29ης ᾿Ιουνίου 2000, καί δι᾿ ἐκείνης τῆς δημοσίας ἀνακλήσεως - μετανοίας ὅσων τόν ἐβάρυνον, ἀνέδειξε τόν μακαριστόν γνήσιον ᾿Επίσκοπον καί ποιμένα, οὕτω καί πάλιν ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ παρεχώρησεν νά πραγματοποιήσουν τήν ἀνόσιον πρᾶξιν, ἀκολούθως τήν ἀνέτρεψεν. ῾Η ἀθλία πράξις τοῦ ῾Ιερομονάχου περιῆλθεν ἀμέσως εἰς γνῶσιν τοῦ Γέροντος καί Πνευματικοῦ του π. ᾿Αμφιλοχίου, ὁ ὁποῖος, ἀμέσως τήν ·ἑπομένην, συνωμίλησεν μέ τόν Σεβασμιώτατον καί τοῦ ἡρμήνευσεν ὅτι ἡ ἐνέργεια του ἐσήμαινεν τήν ἀναγνώρισιν τῆς ὅλης συμπαιγνίας περί παραιτήσεως τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου ὡς "νέου ᾿Αρχιεπισκόπου", ἐνῶ ἠκύρωνεν καί ὅλα τά ῾Ομολογιακά ᾿Αρχιερατικά του ἔγγραφα. Μέ ἔκδηλον ὀργήν, ὁ ἀνήμπορος γέρων Μητροπολίτης ἀπήντησεν: "ΟΧΙ δέν ἀναγνωρίζω τίποτ᾿ ἀπ᾿ αὐτά καί δέν ἀνακαλῶ τίποτε". ᾿Εζήτησε δέ καί τήν σύνταξιν σχετικοῦ κειμένου διά νά τό ὐπογράψῃ. Ταῦτα κατέθεσεν ὁ ῾Ιερομόναχος καί Πνευματικός π. ᾿Αμφιλόχιος, ἐνῶ ὁ ἴδιος κατέθεσεν καί τό ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ σχετικόν ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΝ κείμενόν του, μέ τό ὁποῖον ἤδη ὁ μακαριστός παρεστάθη εἰς τόν Κριτήν. ᾿Ιδού, ποῖον εἶναι τό τελευταῖον ὁμολογιακόν κείμενον τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, ἔχον οὕτω:

 

 "Α.Π. 72α                                         ᾿Εν Λαρίση τῇ 21.10.2004 (π.ἡ.)

Τίς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς μου σάν γέρων πού εἶμαι καί ἄρρωστος πλευρίζομαι ἀπό διαφόρους γιά νά ἀλλάξω τήν καθαρή ὁμολογία μου καί νά παραδεχθῶ ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπο τόν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, τόν ὁποῖο βαραίνουν πολλές ἀντικανονικότητες καί αἱρετικά φρονήματα καί νά πάψω νά πιστεύω τά ὅσα ἔχω γράψει καί τοῦ ἔχω καταγγείλει ἀπό τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 2000 μέχρι σήμερα.

Γιά τελευταῖα φορά, λοιπόν, καταγγέλλω τόν Σεβ. κ. Νικόλαο ὡς ἀντικανονικό τοῦ ᾿Αρχιεπισκοπικοῦ θρόνου μαζί μέ ὅλα του τά αἱρετικά φρονήματα. Καί δέν θά τόν παραδεχθῶ ἕως ὅτου δείξει μεταμέλεια καί ἀνακαλέσει. Καί ὅ,τι ἔχω ὐπογράψει ἀντίθετο ἀπό αὐτά εἶναι γιά μένα ΑΚΥΡΑ.

῾Ο Λαρίσης καί Τυρνάβου

Τ.Υ.

ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ"

 

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω καί ὁ παρών λόγος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ τοῦ Παν/του π. ᾿Αμφιλοχίου θεωρεῖται ἐξαιρετικά σοβαρός, διότι ΔΙΑ καί ΕΚ τῶν κειμένων τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ, εἰς τά ὁποῖα συμμετεῖχεν καί ὁ ἀποτειχισθείς διά τῆς συμφώνου γνώμης του πρός αὐτά προκύπτουν οἱ Κανονικοί, ἀλλά καί οἱ Λόγοι Πίστεως καί ῾Ομολογίας ἕνεκα τῶν ὁποίων διεφώνει, εἰσηγεῖτο, διεμαρτύρετο, κατήγγελλεν καί δέν ἀνεγνώριζεν τίποτε ἐκ τοῦ συνόλου τῶν ἐκφάνσεων τῆς προδοσίας. Καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ ὑπό στοιχεῖον (6) λόγου στοιχειοθετεῖται ἡ κατά τόν ΙΕ Κανόνα ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου ,καί ἀξιοῦται τῆς προβλεπομένης τιμῆς, διότι, ὄντως ἐσπούδασεν νά προλάβῃ τό ἀπειλούμενον σχίσμα ἐκθέτων τούς Κανονικούς καί Δογματικούς λόγους, τούς ὁποίους κατέγραψεν, εἰσηγήθη καί κατήγγειλεν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Πανάρετος, εἰς τά ἐπίσημα ᾿Αρχιερατικά του ἔγγραφα.

 

῾Ως ἕβδομον λόγον διά τήν ἀποτείχισίν του ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος ἐπικαλεῖται:

"7) Τήν μή ἀποδοχήν, ἀλλά καί τήν ἀπόρριψιν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ, ὡς καί τῆς ἀπό 14.5.2004 διακηρυχθείσης "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηρύκου".

καί ἀναλυτικῶς:

"7) ᾿Επίσης λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς διακηρύξεις τῆς ΚΑΘΑΡΑΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, κατ᾿ ἀρχάς ἐκείνην κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς ᾿Αθήνας καί Θεσσαλονίκην, ἀλλά καί τάς ἐν τῇ ῾Ιερᾷ ῾Ημῶν Μητροπόλει καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας, κυροῦ Παναρέτου, ἐπισήμως καί Κανονικῶς διακηρυχθείσας ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ,κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τῶν ἐτῶν 2002 καί 2003, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ τούς δύο ᾿Αρχιερεῖς (τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον) ὡς πρωταιτίους τῶν κατ᾿ αὐτῶν τῶν ῾Ομολογιῶν ἀρνητικῶν τοποθετήσεων καί διά τό γεγονός ὅτι ἔθεσαν τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην μας εἰς θέσιν κατηγορουμένου, ἀφοῦ ἐζήτησαν παρ᾿ αὐτοῦ νά τάς ἀνακαλέση !!! Τοῦτο ξεπερνᾶ καί τήν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" κηρυσσομένην αἵρεσιν, διότι ἀποτελεῖ εὐθεῖαν ἐπίθεσιν καί διωγμόν κατ᾿ αὐτῆς ταύτης τῆς ᾿Εκκλησίας, διό καί διά τούς λόγους τούτους ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ συνωδᾷ τῷ ΙΕ᾿ Κανόνι τῆς ΑΒ῾ Συνόδου.

 

Καί ὁ παρών ἕβδομος λόγος, δι᾿ ὅν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος εἶναι πραγματικός καί ἀποτελεῖ τήν συγκεφαλαίωσιν ὅλων τῶν προηγουμένων λόγων, διότι αἱ Διακηρύξεις τῶν ἐτῶν 2002 καί 2003 εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Λαρίσης ἀποτελοῦν ἐξέλιξιν καί ἔχουν ἀπόλυτον ἐσωτερικήν ἀκολουθίαν καί σύνδεσμον πρός τάς ἀπό τοῦ 1924 τοιαύτας, ἀλλά καί τήν προηγηθεῖσαν τοιαύτην κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας κατά τό 1997 ἐν ᾿Αθήναις καί Θεσσαλονίκῃ. Διά τῶν ἐν λόγῳ "ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", ὡς καί τῆς τοιαύτης ἡμετέρας ἀπό Μαΐου 2004, ἐκφράζεται, ὁμολογεῖται καί διακηρύσσεται γνησία καί ἀπαραχάρακτος ἡ ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή, κατελέγχονται καί καταδικάζονται αἰ παρεκκλίσεις, ὑπαναχωρήσεις καί ἐν ἑνί λόγῳ ἡ ἐπιχειρουμένη παντοιότροπος προδοσία ἀπό τό 1924, 1931, 1937, 1971 καί ἐντεῦθεν, μέχρι καί τῶν μεθοδειῶν τοῦ συγχρόνου Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾Ο ἕβδομος οὗτος λόγος, καθ᾿ ἡμᾶς, ἐπιβάλλει εἰς πάντα ὀρθόδοξον Πρεσβύτερον, Μοναχόν, ἤ Λαΐκόν, νά προβῇ εἰς παρομοίαν ἐνέργειαν.

 

Η ΑΡΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΕΒ/ΤΩΝ κ.κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ καί ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ

 

Κατόπιν τῆς ἐπί μέρους ἐξετάσεως τῶν λόγων τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἀπεδείχθη ὅτι ὅλοι οἱ λόγοι, ἀλλά καί ἡ ὅλη ὑπεύθυνος καί ᾿Ορθόδοξος ἐνέργεια τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ εἶναι ἀπολύτως ΚΑΝΟΝΙΚΗ καί σύμφωνος πρός τόν ΙΕ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΒ ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ῾Ωσαύτως ἅπαντες οἱ λόγοι τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ εἶναι πραγματικοί καί ἀναφέρονται εἰς ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΑΣ κακοδοξίας - αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, εὐθέως ἤ πλαγίως δέν προσβάλλουν ἕν δόγμα, ἤ μίαν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά τήν ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί δι᾿ αὐτῶν ΑΥΤΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.

Τά ὀρθόδοξα κριτήρια τοῦ ῾Ιερομονάχου συνέλαβον τοῦτο τό γεγονός ἀπό τό 1998, ὅτε ἀπήτησε τήν διακήρυξιν τῆς ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, μετά δέ ὀκτώ ἔτη, ὅτε ἡ προδοσία προβάλλει "γυμνή καί τετραχηλισμένη", ΑΠΕΤΕΙΧΙΣΘΗ, ἵνα ἡ ἰδία ἀποτείχισις του ἀποτελέση "χεῖραν βοηθείας" ἐμποδίζουσα τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας καί προλαμβάνουσα τάς αἰτίας τοῦ φοβεροῦ 3ου σχίσματος, τό ὁποῖον ἀπήτησαν αἱ ἴδιαι σκοτειναί δυνάμεις  τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.    

᾿Επί τούτοις λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν ὅλη ἡ Γραμματολογία τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, καί αἱ σπασμωδικαί παρεμβάσεις τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου μετά τῆς φατριαστικῆς ὁμάδος του ἀπό τήν 13/26.1.2005 μέχρι καί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05(π.ἡ.), ἐξ᾿ ὧν προκύπτει ἡ πραγματική ἀδυναμία τῶν Σεβ/των κ.κ. Παχωμίου καί Γαλακτίωνος, νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ καί ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ. Τοῦτο, καθ᾿ ἡμᾶς, σημαίνει ὅτι εἶναι ἀπολύτως δέσμιοι τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ, πάση θυσίᾳ, νά προσβληθῇ ἡ  ᾿Αποστολική Διαδοχή καί οὕτω καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας νά καταστῇ κενός λόγος. Εἶναι καταφανής ἡ ἀδυναμία των πρωτίστως νά ἀντιμετωπίσουν Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως κλπ, ἐνῶ προσχηματίζονται ὅτι "δέν χωρίζουν ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον"!

 

Κατόπιν αὐτῶν πειθόμεθα ὅτι οἱ λόγοι τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου καί ἡ ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ του ξεπερνοῦν καί αὐτάς τάς προβλέψεις τοῦ ΙΕ Κανόνος καί δέν ἀφοροῦν μόνον τούς δύο "πρωταιτίους" τῆς προδοσίας, ὠς ἐχαρακτήρισεν τούς Μακαριώτατον κ.  Ανδρέαν καί Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἀλλά καί τούς Σεβασμιωτάτους κ. Παχώμιον καί κ. Γαλακτίωνα. Τό μεῖζον δέ εἶναι ὅτι δέν πρόκειται περί μιᾶς κατεγνωσμένης αἱρέσεως, τήν ὁποίαν κηρύσσει εἷς ᾿Επίσκοπος, ἀλλά πρόκειται περί μιᾶς ὠργανωμένης φατριϊαστικῆς καί ἐκκλησιομάχου ἀσεβοῦς ὁμάδος, ἡ ὁποία μάχεται τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν.

 

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

 

῾Ημεῖς καίτοι ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων, πλήν, μετά πάσης προσοχῆς καί εὐθύνης ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας, τῶν λειτουργῶν Της, ἀλλά καί ὄλων τῶν πιστῶν μελῶν τοῦ ῾Αγίου Σώματος Αὐτῆς, καί ἀφοῦ ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν ὅσα ἐν τῷ παρόντι σκεπτικῷ - μελέτῃ περιελάβομεν καί διά τῶν εὐχῶν ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων Πατέρων καί ἀδελφῶν μας καί τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τοῦ τά πάντα συνέχοντος καί οἰκονομοῦντος ἐν τῇ ῾Αγίᾳ ᾿Εκκλησίᾳ.

ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΘΑ

᾿Αποδεχόμεθα τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ καί ἐν τῷ συνόλῳ της καί εἰς τά ἐπί μέρους αὐτῆς, ὡς ἀπολύτως γεγενημένην κατά τόν ΙΕ Κανόνα τῆς ΑΒ  ῾Αγίας Συνόδου, καί ἐκτιμῶμεν τήν πρόθεσιν του, ὅπως διά τῆς ἐκδικάσεως αὐτῆς προλάβῃ τό ἀπειλούμενον ὑπό τῶν πραγματικῶν καί ἀπολύτως οὐσιωδῶν λόγων ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἤτοι ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ σχίσμα. ᾿Απετειχίσθη διά "κατεγνωσμένας αἱρέσεις δημοσίως καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρυττομένας καί ἐνεργουμένας", διό ἀξιοῦται ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μας τῆς "πρεπούσης τιμῆς", ἐνῶ τιμῆς ἠξιώθη παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό τοῦ 1998 καί ὄτε τήν 13 ᾿Ιανουαρίου 2005 ὑπέβαλεν τήν κατά τόν ΙΕ Κανόνα θεάρεστον ἀποτείχισίν του.

 

Οἱ ἑπτά οὗτοι λόγοι, δι᾿ οὕς ἀπετειχίσθη ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, καθ᾿ ἅ πραγματικοί λόγοι, δέον νά ληφθοῦν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί ὑπό τῶν ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη, ἤτοι ὑπό τοῦ Μακ/του ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου, ἀλλά καί ὑπό τῶν μή δεχθέντων νά ἐπιληφθοῦν τῆς προσφυγῆς, ἥτοι τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου καί Σεβ. Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος. ᾿Οφείλουν νά πράξουν ἐν προκειμένῳ ὅ,τι ἐπιβάλλει ἡ ᾿Ορθοδοξία, ἄλλως, ἐάν παραμείνουν ἀμετανόητοι, καί δέν διορθώσουν, ΕΚΒΑΛΛΩΝΤΑΙ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς ὑπεύθυνοι καί ΥΠΑΙΤΙΟΙ τοῦ ὑπό τῶν ξένων Κέντρων ὑποκινηθέντος καί ὑπ᾿ αὐτῶν καλλιεργηθέντος νέου ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ.

 

῾Η παροῦσα ἀποστέλλεται τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίῳ, πρός ἅπαντας τούς ᾿Επισκόπους καί Πρεσβυτέρους καί Διακόνους καί δημοσιεύεται ἀμέσως καί εἰς τό ἐπίσημον δημοσιογραφικόν μας ὄργανον τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" ὡς ΟΜΟΛΟΓΙΑ καί ἵνα λάβωσι γνῶσιν ἅπαντες.

 

Υ.Γ.᾿Επί τῆς παρούσης ἐν τῷ συνόλῳ της, θά δεχθῶμεν οἱανδήποτε παρατήρησιν, ὑπόδειξιν ἤ διαφωνίαν τήν ὁποίαν δεσμευόμεθα νά λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν καί ἀναλόγως νά τήν δημοσιεύσωμεν.

 

᾿Ανεγνώσθη, ἐνεκρίθη καί ὑπογράφεται ὡς ἕπεται:

 ᾿Εν Κορωπίῳ  Αττικῆς τῇ 26.5.2005 (π.ἡ.)