ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

ΑΡΙΘΜ. 45

ΤΟ ΑΝΩΝΥΜΟΝ ΤΟΥ κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΚΚΑ
ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ

"ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΪΚΩΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΤΟ 1971

Αὐτά τά ἐρωτήματα ὀφείλουμε ἐμεῖς πρῶτοι νά τά θέσουμε εἰς τόν ἑαυτόν μας καί νά δώσουμε μίαν ἔντιμον ἀπάντησιν καί ἐν ταπεινοφροσύνῃ νά δοῦμε πῶς πρέπει νά κάνουμε διόρθωσιν, ἐάν δέν θέλουμε αὔριο νά μᾶς τά θέσουν ἄλλοι καί νά μᾶς ἐκθέσουν ἐνώπιον ὅλων παρασύροντάς μας εἰς τό ὀλισθηρόν ἔδαφος τῶν δικαιολογιῶν καί τῆς ἀνακριβολογίας! ᾿Εάν ὁμολογοῦμε τά λάθη μας, οἱ ἄνθρωποι ὄχι μόνον θά μᾶς συγχωρήσουν, ἀλλά καί θά μᾶς ἐκτιμήσουν καί θά μᾶς σεβαστοῦν. ᾿Εάν ὅμως καταφύγουμε σέ στρεψοδικίες γιά νά στηρίξουμε τά ἀστήρικτα, τό ἐκλαμβάνουν ἐκ μέρους μας ὡς προσβολήν κατά τῆς νοημοσύνης των καί τότε θά μᾶς οἰκτείρουν.
1) Τί ἐγγυήσεις μᾶς παρεῖχαν οἱ Ρῶσσοι περί τῆς ᾿Ορθοδοξίας των τό 1971 τήν στιγμή πού: α) Δέν εἶχαν διακόψει κοινωνίαν μέ τούς οἰκουμενιστάς καί νεοημερολογίτας. β) Χρησιμοποιοῦσαν δύο ἑορτολόγια παλαιό καί νέο στίς ἐνορίες τους καί εἶχαν κληρικούς ὅλων τῶν βαθμῶν μέ τό νέο ἡμερολόγιο στήν δικαιοδοσία τους. γ) Διατελοῦσαν σέ ἐκκλησιαστική καί  μυστηριακή κοινωνία μέ τόν Αὐξέντιο, τόν ὀποῖον προηγουμένως ἡμεῖς εἴχομεν καθαιρέσει.
2. Βάσει ποίων κριτηρίων τούς θεωρήσαμε ὄχι μόνον ἀκραιφνεῖς ὀρθοδόξους, ἀλλά καί ἁρμοδίους εἰς τό νά ἐξετάσουν καί νά ἀποφανθοῦν περί τῆς κανονικότητος καί ἐγκυρότητος ἤ μή τῶν ἐπισκοπικῶν μας χειροτονιῶν;
3. Βάσει ποίας ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως, λογικῆς, ἀλλά καί στοιχειώδους συνέσεως καί φρονήσεως, ἀνθρώπους πού ἐγνωρίσαμε μόλις χθές, τούς καταστήσαμε, κατόπιν αἰτήσεώς μας, κριτάς τῶν ἐσωτερικῶν μας ὑποθέσεων καί προβλημάτων, δηλώνοντες ἐκ τῶν προτέρων ἀνυπροϋπθετον, ἀποδοχήν τῆς κρίσεώς των καί συμμόρφωσιν εἰς τάς ὑποδείξεις των;
4. ᾿Εφ᾿ ὅσον εἴμεθα πεπεισμένοι περί τῆς ἐγκυρότητος τῶν ἐπισκοπικῶν μας χειροτονιῶν, καί δέν μᾶς ἤλεγχεν εἰς οὐδέν ἡ συνείδησίς μας περί τούτων, ποῖος ὁ λόγος νά θέσωμεν αὐτάς ἐν ἀμφιβόλῳ καί ὐπό κρίσιν;
5. Εἰς τήν πραγματικότητα ἐζητήσαμε ἀπό τούς Ρώσους τί; Καί ἐάν ἀκόμη τούς ἐζητήσαμεν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὁπότε ἄλλωστε τό ἔλαττον ὑπό τοῦ κρείτονος εὐλογεῖται , σημαίνει ὄτι ἐθεωροῦμεν αὐτούς μέν ἀμέμπτους, ἑαυτούς δέ μεμπτούς καί ὅτι ἡ συνείδησίς μας μᾶς ἔτυπτε εἰς κάτι. Τί ἦτο αὐτό; Δέν πάει κανείς νά ζητήση ἄφεσιν εἰς οὐδέν ἐλεγχόμενος!
6. ᾿Επανερχόμενοι ἐξ ᾿Αμερικῆς τί ἀπεκομίσαμε στά μπαγάζια μας; Τί  ἦταν αὐτό πού μᾶς ἔδωκαν οἱ Ρῶσοι καί πού μεταδώσαμε δι᾿ εὐχῶν χειροτονίας ἐν τῇ ἑλληνίδι διαλέκτῳ καί ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν εἰς πάντας τούς λοιπούς ἐπισκόπους;
7. Καί ἐάν μέν ἦτο ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή, ποῖον Εὐχολόγιον μᾶς ἐξουσιοδοτεῖ νά ἀναγινώσκωμεν εὐχάς χειροτονίας εἰς τήν μητρικήν μας γλῶσσαν ὡς συγχωρητικάς εὐχάς;
8. Πρίν προχωρήσουμε εἰς τό νά ὑποστοῦμε τήν πρᾶξιν τῶν Ρώσων καί νά τήν μεταδώσωμεν καί εἰς τούς συλλειτουργούς δέν ἀνεγνώσαμε τήν Συνοδικήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων; Πῶς ἀπεδέχθημεν ἕνα τέτοιο ἔγγραφον, καί δημοσιεύσαμε τήν ἀποδοχήν μας διά τοῦ ἐπισήμου ὀργάνου ῆς ᾿εκκλησίας, δηλαδή τοῦ "Κήρυκος";
9. Τήν στιγμήν πού οἱ Ρῶσοι: ῏Ησαν σέ κοινωνία μέ τόν Αὐξέντιο πού εἴχαμε καθαιρέσει, καί τοῦ εἶχαν συστήσει νά μᾶς δέχεται εἰς τάς τάξεις  του διά "χειροθεσίας" (ΣΙΓ),  πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐνωθοῦμε μυστηριακῶς μέ τούς Ρώσους, χωρίς πάραυτα νά βρεθοῦμε μυστηριακῶς ἡνωμένοι καί μετά τοῦ Αὐξεντίου ἀρνούμενοι ἐκ τῶν πραγμάτων τήν καταδίκην πού τοῦ ἐπιβάλαμε;
10. ᾿Εάν εἰς τήν ὐπόθεσιν Αὐξεντίου ἤμεθα ἐν δικαίῳ, πῶς ἀνελάβαμε ἐπισήμως τήν ὑποχρέωσιν νά κάνουμε ἐμεῖς τό πᾶν γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί του, καί ὄχι νά ἐπιβληθῇ εἰς ἐκεῖνον, πρός τόν ὁποῖον οὐδέν ἐζητήθη, ἡ ὑποχρέωσις νά κάνη ἐκεῖνος τό πᾶν, νά ἐνωθῇ μαζί μας;
11. Εἰς τί διαφέρει σήμερα ἡ προέλευσις τῶν δικῶν μας χειροτονιῶν ἀπό τῶν χειροτονιῶν τῶν φλωρινικῶν;
᾿Επίκαιρον σχόλιον ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ κειμένου, τό ὁποῖον ἐγράφη μετά τήν διακοπήν κοινωνίας μετά τῆς φατρίας τοῦ Νικολάου:
Τό κείμενο τοῦτο ἐκυκλοφόρησεν ἀνωνύμως γύρω στά 1997-98 εἶναι, καί κατά τήν γνώμην μου τό "κλειδί" διά τήν ἑρμηνείαν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία ξεκίνησε τό 1997 καί κατέληξε σταδιακά στό σχίσμα τῶν "᾿Ανδρεἱκῶν - Νικολαϊτῶν", ὅπερ ἠνγκασε τήν ἐλαχιστότητά μου, τόν Μητροπολίτην Κήρυκον, εἰς τήν διακοπήν πάσης ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετ᾿ αὐτῶν καί τήν διαγραφήν τῶν ὀνομάτων των ἐκ τῶν διπτύχων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας.
Εἰς αὐτό τό κείμενον,  ὁ κ. Σακκᾶς καί οἱ κρυπτόμενοι πίσω ἀπό αὐτόν, μέ ἐνδιαφέρον δῆθεν διά τήν ἀλήθειαν, παρουσιάζουν τήν «πράξιν» καί τά «λάθη» τοῦ 1971, ὡς ἐνσυνείδητον προδοσίαν,  διά νά χρησιμοποιήσουν αὐτά ὡς βάσιν διά τήν περαιτέρω προδοσίαν. Τό ἐρωτηματικό συμπέρασμα εἰς τό ὁποῖον καταλήγει ὁ ἀνώνυμος γνωστός συντἀκτης: "εἰς τί διαφέρει σήμερα ἡ προέλευσις τῶν δικῶν μας χειροτονιῶν ἀπό τῶν  φλωρινικῶν", δείχνει τόν στόχο τοῦ νέου κινήματος. Δηλαδή φαίνεται καθαρά ἡ προσπάθεια τῶν ξένων Κέντρων νά "περάσουν" στήν ᾿Εκκλησία, αὐτό πού ἤθελαν καί ἐπεδίωξαν τριάντα ὁλόκληρα χρόνια καί δέν τό ἐπέτυχον, νά γίνη δηλαδή δεκτόν ἀπό ὅλους τούς ᾿Αρχιερεῖς ὅτι ἐφ᾿ ὅσον εἴτε καλῶς, εἴτε κακῶς, ἔγινε ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ, δέν διαφέρουμε ἀπό τούς Φλωρινικούς στό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, (μᾶς τό λένε ἄλλωστε καί οἱ ἴδιοι ὅτι μᾶς ἀναγνωρίζουν βάσει τῆς χειροθεσίας), δι᾿ αὐτό πρέπει νά "δώσουμε τά χέρια" καί νά ἑνωθοῦμε, ὥστε νά ξεχασθεῖ  αὐτή ἡ ἱστορία. ῎Αλλωστε βάσει τῆς χειροθεσίας μᾶς ἀναγνωρίζουν καί τά δικαστήρια καί ὁ Χριστόδουλος, ἀρκεῖ νά δεχθοῦμε καί νά "ὁμολογήσουμε" ὅτι εἴμαστε ἀπό "χειροθετημένους", καί βάσει αὐτῆς ἐπεστρατεύθη ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας ᾿Αλέξιο καί ὀ Μητροπολίτης Λαῦρος τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς "νά πείση τίς ἡγεσίες τῶν Γ.Ο.Χ. νά ἀναγνωρίσουν τόν κ. Χριστόδουλο".
᾿Από τό 1998 ἐζητήσαμεν ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς νά λάβουν θέσιν ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἀνωνύμου. ῾Η ἀπάντησις ἦτο νά τηρήσουν "σιγήν ἰχθύος", ἐνῶ παρἀλληλα διά τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου ἐπεχείρησαν νά προβάλλουν τόν κ. Σακκᾶ ὡς μέγαν θεολόγο, ὁ ὁποῖος θά μᾶς λύση τό πρόβλημα τῆς ἑνώσεως, ἐν ἀντιθέσει πρός τόν κ. Γκουτζίδη, ὁ ὁποῖος "ἀντιμετωπίζει τούς Φλωριναίους μέ σκληρή γλῶσσα", καί οἱ Φλωρινικοί τόν θεωροῦν καί ὡς "αἱρετικόν". Παράλληλα "προώθησαν" τόν θεολογικό διάλογο μετά τῶν Φλωρινικῶν μέ βάσιν τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971, παρά τάς διαμαρτυρίας τῆς ἐλαχιστότητός μου καί τοῦ θεολόγου ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, οἱ ὁποῖοι ἀπαιτούσαμεν πραγματικόν διάλογον "ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ", συνέχειαν τοῦ προηγουμένου.
῞Ολα αὐτά ἀποδεικνύουν ἡλίου φαεινότερον, ὅτι τούς ᾿Αρχιερεῖς τούς κατευθύνουν οἱ τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί τούς ὁδηγοῦν εἰς τήν μετά τό 1971 δημιουργηθεῖσαν "νέαν τάξιν πραγμάτων". ᾿Ενῶ ἐπί ὀκτώ ἔτη διαμαρτυρόμεθα καί κρούομεν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί ζητῶμεν καθαράν ὁμολογίαν, δέν πῆραν καμμίαν θέσιν ἐπί τῶν ὅσων συμβαίνουν, τουναντίον μᾶς ἐλοιδώρησαν, μᾶς ἐσυκοφάντησαν, καί εἶπαν πώς ὅ,τι κάμνομεν τό κάμνομεν ἀπό "ζηλοφθονία", ἤ διότι θέλομεν νά γίνωμεν ᾿Αρχιεπίσκοπος, ἤ ὅτι λέγομεν ψέμματα, καί μᾶς ΕΔΙΩΞΑΝ καί μέ "πλειοψηφικές» .... «ἀποφάσεις» τοῦτύπου «ἀποφασίζομεν καί διατάζομεν» καί «σέ κανένα δέν δίνομεν λόγον». Καί ἀφοῦ "ἐξασφάλισαν τά νῶτά τους", ἀφοῦ δηλαδή ἔρριψαν ἀρκετήν λάσπην κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου καί κατά τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουζτίδη, καί ἐπροπαγάνδισαν καί παρεπληροφόρησαν ὅτι κινούμεθα ἀπό προσωπικά ἐλατήρια, τό 2003 ἀπεκάλυψαν τό πραγματικό τους πιστεύω, τό πραγματικό τους φρόνημα, μέ τήν ὁμαδικήν των ὑπαναχώρησιν ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας. Παραλλήλως ἐκυκλοφόρησε καί ἠ "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ" τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν, διά τήν ὁποίαν ἐπίσης ἐτήρησαν "σιγήν ἰχθύος". ᾿Απέδειξαν οὕτω ὅτι ἐκινοῦντο μυστικῶς καί ὑπούλως καί περίμεναν τήν κατάλληλον στιγμήν νά ἀποκαλύψουν τόν ἀπό ἐτῶν κυοφορούμενον ἐντός των παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν. Δηλαδή μᾶς δίδουν τήν ἐντύπωσιν, ὅτι ἐγνώρζιον καί ἐπίστευον ὅτι τό 1971 ἔγινε προδοσία, ἐγνώριζαν ὅτι οἱ Ρῶσοι δέν ὠρθοδόξησαν, ἐγνώριζαν ὅτι ἔγινε ἱεροσυλία, ἐγνώριζαν ὅτι ἔγινε ἕνας εἶδος "ἀναχειροτονίας" καί ὅλα αὐτά τά ἀπεδέχθησαν ἐνσυνειδήτως, ἐψεύδοντο ὅμως πρός ἡμᾶς διότι περίμεναν τήν κατάλληλη ὥρα νά ὁλοκληρώσουν οἱ ἴδιοι τήν προδοσία, καί νά μεταδώσουν τήν ἱεροσυλία καί τήν βλασφημία καί στούς ᾿Αρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἀπεδέχθησαν «χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν».   
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια "Σεβασμιώτατε" Γαλακτίων, καί ὄχι αὐτά πού γράφετε στήν ἀχρονολόγητη ἐπιστολή σας. Αὐτή εἶναι ἡ αἰτία πού ἔγινε ὅ,τι ἔγινε τά τελευταῖα χρόνια, καί ὄχι ἡ "ζηλοφθονία" τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου. Γι᾿ αὐτό, παρακαλῶ παύσατε νά διαστρεβλώνετε τά πράγματα. Παύσατε νά χρησιμοποιῆτε χιλιαστικούς τρόπους (ἀπομόνωσις φράσεων, διαστροφή τῶν γεγονότων, κουτσομολιά) γιατί αὐτοπροδίδεσθε. Τό εἰρωνικό καί ἤπιο χαμόγελο δέν σᾶς καλύπτει, ἀλλά σᾶς ἀποκαλύπτει. Πάντως τοῦτο ἀπεκόμισα ἀπό τήν ἐπιστολή σας: Θά σᾶς ἐζήλευαν καί οἱ καλύτεροι παραπληροφοριοδόται.
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2007