ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

Τεύχος 5.

Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ

Διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 69/30.6.99 "᾿Εγκυκλίου ἐπιστολῆς" μας ἀπαντήσαμεν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 224/30.9.1994 "Διακήρυξιν ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας" τοῦ ᾿Αρχ/που, μιᾶς ἐκ τῶν Φλωρινικῶν παρατάξεων, τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση. Αὐτή ἡ ᾿Εγκύκλιος ἐδόθη, εἰς τόν κ. Κάτσουραν νά τήν δημοσιεύση εἰς τόν Κ.Γ.Ο., ὁ ὁποῖος ὅμως ἠρνήθη. Τόν λόγον πού ἠρνήθη τήν δημοσίευσιν θά τόν εὕρετε εἰς τήν ἰδίαν τήν ἀπάντησιν, ἡ ὁποία εἶναι μία ἀποκάλυψις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τόν ὁποῖον μέ τήν διακήρυξίν του προωθοῦσε ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, καί ὁ ὁποῖος κατ᾿ ἐκείνας τάς ἡμέρας ἐβιάζετο νά ὁλοκληρώση τά σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ἑνώσεως. ᾿Ιδού τί ἔγραφε εἰς τήν Διακήρυξίν του ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης:

Εἰς μίαν ἐκ τῶν προσφάτων ποιμαντικῶν ἐπισκέψεών μας εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς Ρωσίας (Κατακομβῶν), οἱ ἐκεῖσε πιστοί μᾶς ἔθεσαν ὑπ᾿ ὄψιν ἕνα κείμενον  τοῦ ἡγέτου τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσοστόμου Κιούση. Τό κείμενον αὐτό χαρακτηρίζεται ὑπό τοῦ ἰδίου  ὡς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" , ἔχει δέ ἀριθμ. Πρωτ. 224/30-9-1994, καί ἀπευθύνεται "ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗΝ  ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ". Τό κείμενον τοῦτο δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τόν τίτλον πού φέρει, ἀφοῦ ἀναμφιβόλως ἀποτελεῖ "Διακήρυξιν ἱστορικῶν ἀναληθειῶν, κακοδοξιῶν καί βλασφημιῶν" , ἀποβαίνει δέ ἐπικίνδυνον ὄργανον παραπληροφορήσεως πρός προσηλυτισμόν. Κατόπιν τούτου ἡ ἐλαχιστότης μου ὁρισθείς ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὡς ὑπεύθυνος ᾿Επίσκοπος διά τούς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, κατά ᾿Αρχιερατικόν, ποιμαντικόν καί ὁμολογιακόν καθῆκον, ἀπευθύναμεν "ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ", τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 69/30-6-99 "ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΜΑΣ ", ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ εἰς τήν συνέχεια ἀμέσως μετά ἀπό αὐτό τό ἀπαραίτητον προλογικόν σημείωμα.
᾿Ηναγκάσθημεν νά γράψωμεν τήν ἐν λόγῳ ᾿Εγκύκλιον, διότι ὁ ἡγέτης τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσόστομος Κιούσης, διά τῆς προαναφερθείσης "διακηρύξεώς"  του, ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι, ἀντί τῆς ῾Ορθοδοξίας κηρύσσει τήν κακοδοξίαν, ἀντί τῆς ἀληθείας προβάλλει τό ψεῦδος, καί ἀντί τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας ὁμολογεῖ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" τήν ᾿Εκκλησιολογικήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ταῦτα προπαγανδίζων ἐπιδιώκει νά παρασύρῃ εἰς τήν πλάνην καί τό σχίσμα του τούς γνησίους τῆς πίστεως ὁμολογητάς, δηλαδή τά πιστά μέλη τῆς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἤτοι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Εἰσαγωγικῶς καί ἐν περιλήψει λέγομεν, ὅτι εἰς τό ἐν λόγῳ κείμενόν του ὁ σημερινός ἡγέτης τῆς Φλωρινικῆς - ᾿Ακακιακῆς παλαιοημερολογιτικῆς παρατάξεως, ἀναληθῶς καί παραπλανητικῶς παραπληροφορεῖ ἰσχυριζόμενος, ὅτι:
α) Τό 1924 "ἐδημιουργήθη παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς...". Αὐτό, δέν εἶναι ἀληθές, διότι τό 1924 δέν ἐδημιουργήθη "παλαιοημερολογιτικόν", ἀλλά Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενιστικόν καθεστώς. ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν ἀπετέλεσε τό 1924  "παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς", ἀλλά συνέχισε νά εἶναι ἡ ἀδιάκοπος συνέχεια τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος.
β) "῾Η αὐθαίρετος εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου... διήρεσε τήν μίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς δύο". Δέχεται, δηλαδή, τό διαιρετόν τῆς ἀδιαιρέτου Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ἀπό τό 1924 ὑπάρχουν δύο ᾿Εκκλησίαι, ὅπερ ἡ μεγίστη ᾿Εκκλησιολογική αἵρεσις, τήν ὁποίαν δέχεται ὀ Οἰκουμενισμός.
γ) ῾Η παράταξίς του ἀποτελεῖ "τήν συνέχειαν τῆς Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας..." Τό ἐναντίον συμβαίνει, δηλαδή τό Φλωρινικόν σχίσμα, τοῦ ὁποίου σήμερα ἡγεῖται ὁ ἴδιος ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, εἶναι μία σχισματική παλαιοημερολογιτική παράταξις καί δέν ἔχει καμμίαν σχέσιν μέ τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν.
δ) "...οἱ μέν προερχόμενοι ἐκ τοῦ ᾿Επισκόπου Ματθαίου ἀπεσπάσθησαν δημιουργήσαντες σχίσμα ἐξ  αἰτίας ἀλόγου φανατισμοῦ..."  Τό σχίσμα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. δέν τό ἐδημιούργησε ὁ ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, ἀλλά ὁ πρώην Φλωρίνης, διότι ἐκήρυττε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν εἶναι ἡ ἀληθής ᾿Εκκλησία, ἀλλά μία φρουρά, ἐνῶ ἡ ᾿Εκκλησία, κατά τόν ἴδιον, εἶναι ὁ Νεοημερολογιτισμός. ῾Ο ἀοίδιμος ᾿Αρχιεπίσκοπος Ματθαῖος καί οἱ ᾿Επίσκοποι, ὅπως καί ὁ Κλῆρος καί λαός δέν ἀπεσπάσθησαν ποτέ, ἀλλά παρέμειναν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν καί τό 1924 καί τό 1937.
ε) Εἰς τό σχίσμα αὐτό "παρεσύρθησαν ἀπό δεινόν τινά ῾Ιερωμένον ἐγκάθετον  τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν νεοημερολογιτῶν, Εὐγένιον Τόμπρον ὀνομαζόμενον..."  Τοῦτο εἶναι δεινόν ψεῦδος! Τό 1937 δέν ἦτο κἄν γνωστός ὁ π. Εὐγ. Τόμπρος.
στ) Ο  Βρεσθένης Ματθαῖος "ἀπεσχίσθη ἀπό τῶν χειροτονησάντων αὐτόν ᾿Επισκόπων καί κατόπιν ἐχειροτόνησεν ᾿Επίσκοπον μόνος του κατά παράβασιν τοῦ Α' ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος".  ᾿᾿Επαναλαμβάνομεν, ὅτι δέν ἀπεσχίσθη τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος συνέχισε νά παραμένῃ Κανονικός ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ᾿Εξῆλθεν ὁ πρώην Φλωρίνης καί ὅσοι μετ᾿ αὐτοῦ ἐδέχοντο τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ὡς "μητέρα τους ᾿Εκκλησία", ἐνῶ ὡς Οὐνία παρέμειναν ἁπλῶς "παλαιοημερολογῖται", διά νά πολεμοῦν τήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο ἀοίδιμος Βρεσθένης Ματθαῖος προέβη τό 1948 εἰς χειροτονίαν ᾿Επισκόπου μόνος του, διότι ἀποδεδειγμένως δέν ὑπῆρχεν ἄλλος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς. Δέν παρεβίασεν, ἀλλ᾿ ἐξ  ἀδηρίτου ᾿Εκκλησιαστικῆς ἀνάγκης ὑπερέβη τόν Κανόνα διά νά μήν ἀφήσῃ τήν ᾿Εκκλησία χωρίς ᾿Ορθοδόξους ᾿Επισκόπους.
ζ) Τό 1971 οἱ Ματθαιϊκοί: "Τήν ἀκυρότητα τῆς χειροτονίας των  ἀνεζήτησαν νά διορθώσουν ἀπό τήν Ρωσικήν... ᾿Εδέχθησαν ἀναχειροτονίαν ἤ χειροθεσίαν ... πλήν ... ἀπεκήρυξαν ὑστέρως τήν ἐκκλησιαστικήν πράξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί ἐπανῆλθον οὕτω εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν".  Καί ἐδῶ δέν λέγει τήν ἀλήθειαν, διότι οὔτε "ἀναχειροτονίαν", οὔτε "χειροθεσίαν", ὡς ἐπί σχισματικῶν ἐγένετο τό 1971. ῾Ο ἴδιος ὁ προκάτοχος τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ὁ ἀποθανών Αὐξέντιος, τό 1971 διέκοψε τήν κοινωνία μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, διότι ἡ Σύνοδος ἐκείνη, ὅπως ὀ ἴδιος εἰς ἐπίσημον ᾿Εγκύκλιόν του γράφει, ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου ὡς ἐγκύρους. ῾Ο ἐκ τοῦ σύνεγγυς παρακολουθῶν τά πράγματα Αὐξέντιος δέν ὡμίλησε οὔτε περί "ἀναχειροτονίας", ἀλλ' οὔτε ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐδέχθη ποτέ τοιαύτην χειροθεσίαν.
η) ῾Ο Αὐξέντιος "ἐδημιούργησεν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν..." ῾Ο Αὐξέντιος δέν ἐδημιούργησε "᾿Εκκλησίαν", αὐτό εἶναι καθαρά προτεσταντισμός, ἀλλά νέαν παράταξιν, ἤτοι νέον σχίσμα ἐκ προηγουμένου σχίσματος.
θ) ῾Ο Κυπριανός "ἵδρυσε...νέαν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν ὀνομάσας αὐτήν..." Παράταξιν ἐδημιούργησε καί οὗτος, σχίσμα ἐκ δεινοτέρου σχίσματος .
ι) ῾Η παράταξις (Φλωρινική- ᾿Ακακιακή) τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, τηρεῖ "τήν ὀρθόδοξον ῾Ομολογίαν τοῦ πεφωτισμένου...πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὅστις ἐλάμπρυνε τόν ῾Ιερόν μας ᾿Αγῶνα, προσδώσας σύν τοῖς ἄλλοις ὑπόστασιν ἐκκλησιαστικήν διά τοῦ χαρίσματος τῆς ῾Ιερωσύνης..." .  Τά περί "ὁμολογίας" τοῦ "πεφωτισμένου" πρ. Φλωρίνης ἰσχύουν μόνον διά τήν χρονικήν περίοδον ἀπό τοῦ Μαΐου μέχρι τοῦ Φθινοπώρου τοῦ 1935. ῾Ο "πεφωτισμένος" πρώην Φλωρίνης, κατόπιν ἐκήρυξε μετ᾿ ἐπιμονῆς καί μέχρι τοῦ θανάτου του (1955) τήν περί "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" σχισματικῆς νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχίας θεωρίαν του. ῞Οσον ἀφορᾶ τό περί "ὑποστάσεως ἐκκλησιαστικῆς", τήν ὁποίαν ὁ πρώην Φλωρίνης ἔδωσε, ἁπλῶς λέμε, ὅτι ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, (ὅπως προκύπτει καί ἐκ τῶν εἰς τήν συνέχεια ἀπαραδέκτων φρονημάτων του), ἔχει σύγχυσιν ἐκκλησιολογικήν. Κανείς, ἐκτός ἀπό τούς Προτεστάντες, δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῇ, ὅτι μπορεῖ νά δώσῃ "ὑπόστασιν ᾿Εκκλησιαστικήν", σέ μιά ᾿Οργάνωσι, ὁποιαδήποτε καί ἄν εἶναι αὐτή. ῾Ο πρώην Φλωρίνης τό 1935 ἐπέστρεψεν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀρνηθείς τό σχίσμα τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Αἱ ἀπόψεις τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς ἐξεταζόμεναι, προκαλοῦν φρίκην.
ια) "Θεωρούμεθα ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας". ᾿Εκφράζει ἀπόλυτα τήν οὐσίαν τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ᾿Ενῶ ἡ ἀναφορά του εἰς τήν Πολιτείαν προδίδει  τάς τελευταίας ἐξελίξεις εἰς τό θέμα "ἀναγνώρισις καί ὑπαγωγή εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν".
ιβ) "῾Απάσας τάς λεγομένας ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας πού συμμετέχουν εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν...θεωροῦμεν ὡς προδιδούσας τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί συνεπῶς στερουμένας τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος" κλπ. ᾿Ορθόν, ἀλλά τούτη ἡ ῾Ομολογία σημαίνει, ὅτι καί ὁ ἴδιος, καί ἡ παράταξίς του στερεῖται τῆς θείας Χάριτος, διότι ὁ ἴδιος ὡς "᾿Αρχιερεύς" δέν προέρχεται ἐκ τῶν Κανονικῶν καί ᾿Ορθοδόξων χειροτονιῶν τοῦ Μαΐου 1935, ὑπό τῆς Συνόδου τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ἀλλά ἀντικανονικῶς ἐξ ἑνός ᾿Επισκόπου τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς (1960), ἡ ὀποία ἐκοινώνει καί κοινωνεῖ  μετά τῶν ᾿Εκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι συμμετέχουν εἰς τό "Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν", εἴτε "παλαιοημερολογιτικῶν" εἴτε "νεοημερολογιτικῶν". ῎Ισως αὐτά τά γράφει ἀπό ἁπλότητα  ὁ κ. Χρυσόστομος, ἀλλά τέτοιου εἴδους φρονήματα δέν τά ἔχουν οὔτε οἱ ἁπλοϊκοί.
*
Τό ἴδιον πνεῦμα, τῆς ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΩΣ τῆς ᾿Αληθείας, τῆς ΑΡΝΗΣΕΩΣ τῆς ᾿Αληθοῦς ῾Ομολογίας, καί γενικώτερον τοῦ ΔΙΩΓΜΟΥ κατά τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, τό ὁποῖον παρατηρεῖται εἰς τήν "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ" αὐτήν τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, συνεχίζεται καί μετά ταῦτα καί μέχρι σήμερον ὐπό ἄλλου ᾿Επισκόπου τῆς ἰδίας παρατάξεως, τόν κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, ὅπως συνέβη μέ τό ἄρθρον του  ὑπό τόν τίτλον: "᾿Αδελφοί ἤ ψευδάδελφοι" δημοσιευθέν εἰς τό περιοδικόν των "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος", ἀριθμ. 17)1997".  Παραθέτομεν πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν μας, τί καί ἐπ᾿ αὐτοῦ ἐγράψαμεν πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 85/13-10-99 ἐπίσημον ἔγγραφόν μας, διά νά γίνῃ ἀντιληπτόν πόσον μεγάλος εἶναι ὁ κίνδυνος πού μᾶς περιβάλλει καί πόσον πρέπει νά προσέξωμεν, ἵνα μή πλανηθῶμεν ἀπό τούς συγχρόνους προπαγανδιστάς τοῦ σκότους.
"....Παραλλήλως πρός τήν συγκεκριμένην ἀπό τό ἔτος 1994 "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ" τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, δέον νά λάβωμεν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί τό ἄρθρον τοῦ "᾿Επισκόπου" τῆς ἰδίας Παρατάξεως κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου ὑπό τόν τίτλον: "᾿Αδελφοί ἤ ψευδάδελφοι" (᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, ἀριθμ. 17)1997), εἰς τό ὁποῖον ἀπήντησε συστηματικῶς ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Κ.Γ.Ο. ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (῾Ορᾶτε καί ἀνάτυπον: "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ...", ᾿Αθῆναι ᾿Ιούνιος 1999). ᾿Ενῶ ἡ ἀπάντησις τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη εἰς δεύτερον ἄρθρον τοῦ κ. Καλλινίκου, ἀπερρίφθη (!) ὑπό τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Κ.Γ.Ο. καί δέν ἐδημοσιεύθη. Τό θέμα τελεῖ ἐν ἐκκρεμότητι.
῾Ωσαύτως λίαν σοβαρῶς πρέπει νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι κατά τήν ἐν ἔτει 1992 τελευταίαν συνεδρίασιν τῶν Συνοδικῶν ᾿Επιτροπῶν ἐπί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, καθ᾿ ἥν ἐτέθη τό θέμα: "῾Η φύσις καί ἡ οὐσία τοῦ σχίσματος τοῦ 1937" ἡ ᾿Επιτροπή των ἠρνήθη νά ἐξετάσωμεν τό θέμα, διότι, ὅπως εἶπον:
"ὁ εἰσηγητής (δηλ. ὁ κ. Γκουτζίδης) τά φόρτωσε ὅλα στόν Φλωρίνης"  καί "δέν χρειάζεται ἄλλος διάλογος, διότι ἀφοῦ ἔχουμε τήν ἴδια ῾Ομολογία μποροῦμε βάσει αὐτῆς νά ἑνωθοῦμε. ῎Αλλωστε ἡμεῖς (δηλ. οἱ Φλωριναῖοι) ἀναγνωρίζουμε τούς ᾿Αρχιερεῖς σας, νά ἀναγνωρίσετε καί ἐσεῖς τούς ἰδικούς μας καί τελειώσαμε".
Νομίζω, ὅτι εἶναι τελείως περιττόν νά εἴπω, ὅτι πρέπει νά στρέψωμεν ὅλοι τήν προσοχήν μας εἰς τόν συγκεκριμένον δόλον, διότι κάθε ἀναγνώρισις τῶν "Επισκόπων τους ἐκ μέρους τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ἀνεπίτρεπτος, καί ἔχει σοβαράς συνεπείας, δεδομένου ὅτι στεροῦνται οὗτοι Κανονικῆς καί Γνησίας Διαδοχῆς. Τοῦτο, ἄλλωστε, ἀποτελεῖ θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου. ᾿Επίσης τήν ἐκ μέρους των δῆθεν "ἀναγνώρισιν" τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλαδή ὅλων ἡμῶν, τήν ἐννοοῦν, ὅπως ἀκριβῶς "ἀνεγνώρισαν" τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, ὡς ᾿Επίσκοπον ἀπό τό 1971. Δηλαδή οὕτως ἤ ἄλλως, ὁ δόλος κρύπτει τήν ἀποκλειστικήν σκοπιμότητα νά μᾶς ρίψουν εἰς τήν βλασφημίαν κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος προσβάλλοντες τήν ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν. Δηλαδή τό σχέδιον τοῦ 1971, τό ὁποῖον ἦτο σχέδιον τοῦ πρώην Φλωρίνης, συνεχίζεται μέ τάς πλέον δολίους καί καταχθονίους μεθόδους. Δηλαδή τό ζητούμενον δέν εἶναι ἡ ἕνωσις, ἀλλά,  ὑπό τό ἰδιαίτερα εὐαίσθητον θέμα τῆς ἑνώσεως, τό ὁποῖον συγκινεῖ κάθε ψυχήν, εἶναι νά μᾶς ρίψουν εἰς τήν βλασφημίαν κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς καί ἀποβῇ καί ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία κενός λόγος.
᾿Επίσης ἰδιατέρως πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσῃ,τό γεγονός ὅτι κατά τά τελευταῖα ἔτη ἕρπουν παρά τινων ἡμετέρων καί οἱ ψίθυροι: - "Μποροῦμε νά ἑνωθοῦμε μέ τούς Φλωριναίους μέ μόνην τήν κοινήν ῾Ομολογίαν"; - "Μήπως τό 1937 βιάσθηκε ὁ ῞Αγιος Πατέρας καί ἀπεκήρυξε τόν Φλωρίνης;". "Μήπως ἄν ἔκανε ὑπομονή δέν θά ἐγίνετο τό σχίσμα;" ἤ "Μήπως μποροῦσε νά ἀποφευχθῇ τό σχίσμα τοῦ 1937;".
Τέλος δέον ἰδιαιτέρως νά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν ὑφ᾿ ὅλων ῾Ημῶν καί αἱ σχετικαί μέ τόν θεολογικόν διάλογον ἐπιστολαί,  τόσον τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ὅσον καί τοῦ κ. Καλλινίκου καί ὅτι ὑπό τάς προϋποθέσεις καί τήν σκοπιμότητα πού μᾶς ἀναγνωρίζουν οὗτοι, μέ τήν ἰδίαν ἀκριβῶς προϋπόθεσιν καί σκοπιμότητα μᾶς ἀναγνωρίζει καί ὁ κ. Χριστόδουλος ὁποιαδήποτε στιγμήν".
 (᾿Επιστολή ᾿Επισκόπου Κηρύκου πρός τόν Μακαριώτατον καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς ᾿Αριθμ. Πρωτ. 85/13-10-99)*
Ταῦτα ἀπευθύναμεν ἀπό ἔτους πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, προκειμένου νά γίνῃ σαφές, ὅτι ὁ παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός,  κατ᾿ αὐτήν τήν δεκαετίαν εὑρίσκεται εἰς ἰδιαιτέραν ἔξαρσιν, εἶναι δέ χειρότερος ἀπό τόν νεοημερολογιτικόν καί διά τόν λόγον ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. κινδυνεύουν, ἄμεσα καί σοβαρά, περισσότερον ἀπό αὐτόν τόν παλαιοημερολογιτικόν, παρά ἀπό τόν νεοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν, ἄν καί αὐτός συνεχῶς εὑρίσκει δολιωτέρας μεθοδείας καί πλανᾶ καί ἐξαπατᾶ. Δυστυχῶς ὅμως ἐκτός ἀπό αὐτούς πού προκύπτουν ὡς ἐγκάθετοι καί πολλοί ἄλλοι δέν ἠθέλησαν νά συνειδητοποιήσουν τήν συντελουμένην προδοσίαν μέσω αὐτοῦ τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Αὐτό τό πνεῦμα ἐκφράζεται κυρίως  μέ κάποια ψευδώνυμα πού κυκλοφοροῦν καί ἀπό ξένους ἤ ἡμετέρους, μέσα ἀπό τά ὁποῖα προπαγανδίζεται, μέ ἰδιαίτερα δολίους τρόπους, ἤ ἄρνησις τῆς ῾Ομολογίας μέσῳ τῆς βλασφημίας πρός τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, θέτοντες μάλιστα τά ψευδοδιλήμματα: "εἰς τί διαφέρει σήμερα ἡ προέλευσις τῶν δικῶν μας χειροτονιῶν ἀπό τῶν χειροτονιῶν τῶν Φλωρινικῶν;", ἤ "ἔχομεν κοινήν ῾Ομολογίαν", ἤ μέ τούς διαστροφικούς ψιθύρους διά τῶν ὁποίων προπαγανδίζουν τό ψεῦδος, ὅτι "βιάσθηκε ὁ ἅγιος Πατέρας τό 1937...ἠδύνατο νά ἀποφύγῃ τό σχίσμα, ἄν ἔκανε ὑπομονή" , διό, ὡς ζητεῖ, ὁ μ. Μάξιμος, νά κάνουμε καί σήμερον ὑπομονή ἔναντι τῶν πέντε. Προτείνεται δέ περιέργως καί προωθεῖται Θεολογικός Διάλογος μετά τῶν Φλωρινικῶν, νά ἀρχίσῃ ἀπό τό σημεῖον πού διεκόπη, ἀλλά μόλις φθάνει νά πραγματοποιηθῇ, τεχνηέντως ἐκτρέπεται ἐκ τῆς Κανονικῆς καί ὀρθοδόξου βάσεώς του, ἐπί τῆς ὁποίας ἐτέθη ἀπ᾿ ἀρχῆς καί ἐπροχώρησεν ἱκανοποιητικά, καί προωθεῖται παρωδία Διαλόγου. Εἰς τήν προσπάθειαν νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Κανονικήν καί ὀρθόδοξον βάσιν του ὁ Θεολογικός Διάλογος, καί νά φρονηματισθῇ ὁ κ. Καλλίνικος, διότι αὐτός ἐπίσημα ἐπεχείρησε τήν ἐκτροπήν, δέν ἀποστέλλονται ἐγκεκριμένα ἔγγραφα, καί μέ τό πρόσχημα, ὅτι δῆθεν ὑπάρχει πρόβλημα "συκοφαντίας" τοῦ κ. Γκουτζίδη κατά τοῦ κ. Κάτσουρα ματαιώνεται ὁ Διάλογος.
᾿Εν κατακλεῖδι αὐτοῦ τοῦ Προλογικοῦ καί Εἰσαγωγικοῦ σημειώματος πληροφοροῦμε καί τοῦτο, τό ἀκόμη πιό ἀποκαλυπτικόν τοῦ ὅλου θέματος τῆς σημερινῆς κρίσεως πού διερχόμεθα: Τό κείμενον τῆς ᾿Εγκυκλίου, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ  ἐδόθη πρό ἔτους περίπου διά νά δημοσιευθῇ εἰς τό Δημοσιογραφικόν ῎Οργανον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τόν "ΚΗΡΥΚΑ", πλήν ὅμως ὁ κ. Κάτσουρας ἠμπόδισε τήν δημοσίευσιν του, ὅπως ἠμπόδισε καί παρόμοιον ἄρθρον τοῦ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, καί τοῦτο κατά τήν ἰδικήν μου ἐκτίμησιν, προκειμένου νά καλύψῃ καί νά μήν ἐκθέσῃ τούς Φλωριναίους "᾿Επισκόπους" κ. Χρυσόστομον Κιούσην καί κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον.  ᾿Εφεῦρε δέ τήν δικαιολογίαν διά τήν ἄρνησιν τῆς δημοσιεύσεως, ὅτι δῆθεν δέν ἐπέτρεψεν ὁ Μακαριώτατος,  καί ὅτι πρέπει νά ἀποφανθοῦν οἱ θεολόγοι, ἄν μπορῇ νά δημοσιευθῇ. Δηλαδή ἔχομεν καθεστώς λογοκρισίας ὑπό τοῦ κ. Κάτσουρα, τό ὁποῖον τοῦ ἐπιβάλλει ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός=ἡ προδοσία; Κατ᾿ ἄλλην ἄποψιν, δέν ἔπρεπε νά δημοσιευθῇ διά νά μή ἐκτραχυνθῇ ἡ κατάστασις μέ τούς Φλωριναίους σέ περίοδο πού ἐπεχειρήθη ὁ Θεολογικός Διάλογος, ὁ ὀποῖος, ὅμως, ἤδη ἐματαιώθη, διότι τινές δέν θέλουν νά συμμετέχῃ εἰς αὐτόν ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, διότι "δέν βάζει νερό στό κρασί του", ὅπως χαρακτηριστικά μοῦ εἶπεν, εἰς ἀνύποπτον χρόνον, ὁ Σύμβουλος τοῦ κ. Καλλινίκου, ὁ γνωστός θεολόγος καί νομικός κ. ᾿Αθαν. Σακαρέλλος.
᾿Εματαιώθη πρός τό παρόν ὁ Θεολογικός Διάλογος, διότι δέν θέλουν ἀληθῆ Θεολογικόν Διάλογον, ἀλλά "συνδιαλλαγήν". Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον συστηματικά συκοφαντεῖται πανταχόθεν ὀ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (καί ἀπό Φλωριναίους, καί ἀπό τούς πέντε καί ἀπό τινας ἡμετέρους - ὅρα Κ.Γ.Ο. μηνός ᾿Ιουλίου 2000) δηλαδή "νά βγῇ ἔξω" ἀπό τόν Θεολογικόν Διάλογον καί νά περιθωροποιηθῇ γενικώτερα, ὥστε νά προχωρήσουν κάποτε τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος θά εὐνοοῦσε τό νέον παλαιοημερολογιτικόν σχῆμα (μία "σοῦμα" ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν), τήν ἀναγνώρισίν του καί τήν ἐξάρτησιν-ὑπαγωγήν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν. Δηλαδή ἄρνησιν καί τῆς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί ἀρνησιν καί βλασφημίαν τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς. Δέν θέλουν, λοιπόν, νά συμμετέχῃ ὁ κ. Γκουτζίδης, διότι δέν πραγματεύεται τά τῆς πίστεως, ἀλλά καί τόν Θεολογικόν Διάλογον, τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος προώθησε ὑπευθύνως καί μέ συνέπειαν.                                

Το κείμενο εντελώς (DjVu, 411 KB)