ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

ΑΡΙΘΜ. 60

Η ΕΝ ΕΤΕΙ 1999 ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΟΝΤΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚ/ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΙΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΚΑΤΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΝ ΤΟΥ 1999.

Σημείωσις Μητροπολίτου Κηρύκου:
Πάντοτε σχεδόν ἀπό τῆς χειροτονίας μου εἰς ἱερομόναχον ἐξεφώνουν τόν πανηγυρικόν τῆς ορτῆς τοῦ ἁγίου Πρωτοκλήτου Ἀνδρέου, καθ’ ἥν ἦγε τά ὀνομαστήριά του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας. Ἡ ἑορτή αὕτη εἶχε λάβει πάνδημον χαρακτῆρα, καί ἐτελεῖτο διά τῆς συμμνετοχῆς ὅλων τῶν Ἀρχιερέων, διά Συνοδικῆς θείας Λειτουργίας, ἡ ὁποία μέχρι τό 1995 ἐλάμβανε χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Πευκοβουνογιατρίσσης, μετά δέ τήν ἐπιχειρηθεῖσαν κατάληψιν αὐτῆς ὑπό τοῦ τότε Ἀττικῆς Ματθαίου (σχίσμα τοῦ 1995) εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίας Τριάδος. Κατά τό ἔτος 1999, κατά τήν ἑσπερινήν ἐκδήλωσιν, ἡ ὁποία ἔγινε εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Κέντρον Περιστερίου, πρός τιμήν τοῦ ἑορτάζοντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ἐζήτησα νά προσφωνήσω, καί μοί ἐπετράπη μετά τινων δισταγμῶν, καί αὐτό (ὅπως καί τά ὅσα συνέβαινον τότε) μέ ἀνάγκασε νά ἀναφερθῶ μέ τρόπο εἰς τό πολυσυζητούμενον τότε θέμα τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς.  Ἀποτέλεσμα τούτου ἦτο τήν ἐπομένην, κατά τήν Συνοδικήν θείαν Λειτουργίαν, εἰς τόν Ι.Ναόν Ἁγίας Τριάδος, νά μοί ἀπαγορευθῆ νά ἐκφωνήσω ἡ ἐλαχιστότης μου τόν Πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας, ὡς ἔκαμνα ἐπί σχεδόν εἰκοσαετίαν. Προσωπικῶς δέν εἶχα κανένα πρόβλημα νά ἐκφωνήση ἕτερος τόν πανηγυρικόν, καί ἐγνώριζεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι πάντοτε προέτεινα ἄλλους, ἀλλ’ ἐκεῖνος προετίμα νά ὁμιλήσω ἡ ἐλαχιστότης μου. Ὑπογραμμίζω ὅμως τό γεγονός, διότι καί αὐτό εἶναι μία ἔνδειξις, ὅτι ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός ἐν ἔτει 1999 εἶχεν προχωρήσει τόσο πολύ καί εἶχε διαβρώσει τόσων ὀρθοδόξων τάς συνειδήσεις, >ωστε  τά ὄργανά του καί οἱ ἐγκάθετοι τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ καί τοῦ φλωρινισμοῦ νά φοβοῦνται ἀκόμη καί ὡς λέξεις τήν Ὁρθόδοξον Ὁμολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀνόθευτον Ἀποστολικήν Διαδοχήν.

Ἕπεται ἡ ὁμιλία:
῾Η ἑορτή τοῦ Πρωτοκλήτου ᾿Ανδρέου πλεῖστα ὅσα μᾶς διδάσκῃ. ᾿Ιδιαίτερα ἡ ἐφετεινή ᾿Αποστολική ἑορτή φέρνει εἰς τό νοῦ μας δύο κεφαλαιώδη θέματα τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν παραδοθεῖσαν Πίστιν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Ταῦτα, ὅπως καί ἄλλοτε ἐτονίσθη, εἶναι δύο βασικά γνωρίσματα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα μᾶς συνδέουν ἀπ᾿ εὐθείας μέ τούς ἁγίους ᾿Αποστόλους καί δι᾿ αὐτῶν μετά τοῦ Χριστοῦ. 
῾Η μνήμη τοῦ ᾿Αποστόλου ᾿Ανδρέου μᾶς φέρει εἰς τήν ἀρχήν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι εἰς τήν κλῆσιν τοῦ ᾿Αποστόλου, καί κατ᾿ ἐπέκτασιν καί εἰς τήν κλῆσιν ὅλων τῶν μελῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, διό καί καλούμεθα σήμερον νά τιμήσωμεν τόν ᾿Απόστολον, νά τιμήσωμεν τήν θείαν αὐτήν Κλῆσιν, ἡ ὁποία εἶναι κλῆσις εἰς τό ᾿Αποστολικόν ἀξίωμα, κλῆσις εἰς ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, κλῆσις εἰς σωτηρίαν.
῾Η ἀληθινή τιμή πρός τόν ἑορταζόμενον καί τιμώμενον ἑκάστοτε ῞Αγιον εἶναι ἀσφαλῶς, ὄχι νά κάνωμεν λαμπράς ἑορτάς καί πανηγύρεις, ἀλλά τό νά ἀνταποκρινώμεθα εἰς αὐτήν τήν κλῆσιν, ἤτοι νά παραμένωμεν ἐν τῃ Κιβωτῷ τῆς σωτηρίας, νά μείνωμεν ἑνωμένοι μετ᾿ αὐτοῦ "ὁμολογοῦντες τήν χάριν, κηρύττοντες τήν εὐεργεσίαν". Τοῦτο σημαίνει νά παραμένωμεν πάντοτε ἐν τῇ παραδοθείσῃ ἀληθινῇ ᾿Αποστολικῇ πίστει καί τῇ γνησίᾳ ἀποστολικῇ διαδοχῇ, ἡ ὁποία παρεδόθη ὑπό τοῦ Χριστοῦ εἰς τούς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους, καί δι  αὐτῶν εἰς τούς διαδόχους αὐτῶν ἀλληλοδιαδόχως, μέχρι σήμερον εἰς τούς Γνησίους ᾿Ορθοδόξους ᾿Επισκόπους καί διαδόχους αὐτῶν.
Ἀπό τοῦ Πρωτοκλήτου ᾿Αποστόλου ᾿Ανδρέου, καί τῶν ῾Αγίων καί Πανευφήμων ᾿Αποστόλων, μέχρι καί τήν σημερινήν ῾Ιεραρχίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὑπάρχει μία ἐσωτερική ἀλληλουχία, τήν ὁποίαν πρέπει νά διαφυλάξωμεν. ῾Η ᾿Εκκλησία πάντοτε μᾶς ὑπενθυμίζει αὐτό τό χρέος. Πάντοτε μᾶς καλεῖ νά διαφυλάξωμεν αὐτήν τήν ταυτότητα τῆς Πίστεως, "ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης", καί τήν ἐνότητα τῆς Πϊστεως, τήν ὁποίαν πανηγυρικῶς ὁμολογῶμεν μέ τό Συνοδικόν τῆς Κυριακῆς τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί τήν ὁποίαν διακηρύττωμεν πανηγυρικῶς: "Αὕτη ἡ πίστις τῶν ᾿Αποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τήν Οἰκουμένην ἐστήριξεν". ῾Η παρέκκλισις ἀπό αὐτήν τήν ἀληθινήν ἀποστολικήν πίστιν σημαίνει ἀπώλειαν τοῦ συνδέσμου μετά τῶν ᾿Αποστόλων, καί κατά συνέπειαν ἀπώλειαν καί τῶν δύο γνωρισμάτων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τῆς ᾿Αποστολικῆς Πίστεως καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.
῾Η διατήρησις αὐτῆς τῆς ἀλληλοδιαδόχως παραδοθείσης ᾿Αποστολικῇς πίστεως καί τῇς ᾿Αποστολικῇς Διαδοχῆς, διά τῆς διαφυλάξεως τῆς καθαρᾶς ῾Ομολογίας καί τῆς χειροτονίας τῶν ᾿Επισκόπων, εἶναι τό μέγα θαῦμα τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί διά τοῦτο ἡ φροντίδα μας πρέπει νά εἶναι πῶς νά διαφυλάξωμεν, ἔστω καί μέ θυσίας,  αὐτήν τήν  ἀδιάκοπον συνέχειαν, πῶς θά τήν διατηρήσωμεν ἀναλλοίωτον, ὡς διεφυλάχθη καί παρεδόθη διά μέσου τῶν αἰώνων, πῶς θά δυνηθῶμεν σήμερον νά λέγωμεν καί ἡμεῖς καί νά ὁμολογοῦμεν τήν σωτηριώδη ἀλήθειαν, ὅτι ἀνήκομεν εἰς τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν ᾿Εκκλησίαν.
Καί αὐτή εἶναι ἡ ὑφίστη  τιμή εἰς τόν ἑορταζόμενον σήμερον ἅγιον, τόν Πρωτόκλητον ᾿Ανδρέα. Αὐτή εἶναι ἡ  ἁρμόζουσα τιμή καί εἰς τόν ἄγοντα τήν ὀνομαστικήν του ἑορτήν σημερινόν διάδοχον τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦ Μακ/του ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου. Τιμῶντες τόν Πρωτόκλητον, ἀλλά καί τόν συνώνυμόν του καί διάδοχόν του εἰς τόν ᾿Αποστολικόν Θρόνον τῶν Πατρῶν καί μετέπειτα εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν, ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν, τιμῶμεν πρωτίστως αὐτήν τήν ἀδιάκοπον  ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἥν ἔλαβε  καί διεφύλαξε καί παρέδωκε καί εἰς ἡμᾶς ὁ σεπτός Προκαθήμενος.
Καλούμεθα λοιπόν σήμερον νά τιμήσωμεν καί τήν διά μέσου τῶν αἰώνων παραδοθεῖσαν καί διαφυλαχθεῖσαν ἀκαινοτόμητον ᾿Αποστολικήν Πίστιν καί τήν ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, αὐτά τά δύο βασικά γνωρίσματα τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου  ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παράλληλα τιμῶμεν καί τούς ἀγῶνας τῶν ᾿Ορθοδόξων ἔναντι ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπεβουλεύθησαν αὐτά τά δύο βασικά γνωρίσματα τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Επομένως ἡ σημερινή πανήγυρις μᾶς ὑπενθυμίζει καί τό χρέος μας νά συνεχίσωμεν αὐτόν τόν ἀγῶνα, ἐμμένοντες ἀμετακίνητοι εἰς αὐτήν τήν γνησίαν ἀποστολικήν πίστιν, καί  μεταδίδοντες ἀνόθευτον καί ἀδιάσπαστον, ὡς μᾶς τήν παρἐδωσαν οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι καί οἱ τούτων διάδοχοι. Χωρίς τόν ἀγῶνα διά τήν διαφύλαξιν αὐτῆς τῆς παρακδοθίσης Πίστεως καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, κινδυνεύομεν νά ἀπωλέσωμεν ὅ,τι πολυτιμότερον καί ἁγιώτερον ἔχομεν κληρονομήσει.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μᾶς παρέδωσαν αὐτόν τόν θησαυρόν, μᾶς ὑπέδειξαν καί τό πῶς θά τόν διαφυλάξωμεν ἀκαινοτόμητον καί ἀναλλοίωτον εἰς τούς αἰῶνας, ὑπομνήσαντες τό καθῆκον μας εἰς τήν ἀσάλευτον τήρησιν τῶν Κανόνων καί τῶν ὅρων, ὡς παρελάβομεν αὐτούς παρά τῶν θεοκηρύκων ᾿Αποστόλων καί τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων. Μᾶς συνέστησαν: "᾿Ασπασίως τούς θείους Κανόνας ἐνστερνιζόμεθα καί ολόκληρον τήν τούτων διαταγήν καί ἀσάλευτον κρατύνομεν τῶν ἐκτεθέντων ὑπό τῶν σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος, τῶν πανευφήμων ᾿Αποστόλων, τῶν τε ἕξ ῾Αγίων Οἱκουμενικῶν  Συνόδων καί τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν ἐπί ἐκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν ἐξ ἑνός γάρ ἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες, ὥρισαν τά συμφέροντα. καί οὕς μέν τῷ ἀναθέματι παραπέμπουσι καί ἡμεῖς ἀναθεματίζομεν,  οὕς δέ τῇ καθαιρέσει καί ἡμεῖς καθαιροῦμεν, οὕς δέ τῷ ἀφορισμῷ καί ἡμεῖς ἀφορίζομεν". Καί ταῦτα ὥρισαν διά τήν σωτηρίαν μας: "Ταῦτα περί τῶν Κανόνων διατετάχθω  ὑμῖν παρ᾿ ἡμῶν ὦ ᾿Επίσκοποι. ῾Υμεῖς δέ, ἐμμένοντες αὐτοῖς σωθήσεσθε, καί εἰρήνην ἕξετε· ἀπειθοῦντες δέ, κολασθήσεσθε καί πόλεμον μετ᾿ ἀλλήλων ἀΐδιον ἕξετε δίκην τῆς ἀνηκοΐας". ᾿Ιδού τό μυστήριον τῆς μυστικῆς αὐτῆς ἑνότητος καί ἀλληλουχίας. ᾿Ιδού πῶς ἐνήργουν, πῶς ἐκήρυττον καί πῶς ὡμολόγουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες.
῏Ηταν πολύ χαρακτηριστική ἡ στάσι "ὑπακοῆς" εἰς αὐτήν τήν ἱεράν Παράδοσιν, ὑπακοή καί παράλληλα ῾Ομολογία, τά ὁποῖα πρέπει νά χαρακτηρίζουν τήν ᾿Εκκλησιαστική μας ζωή: "Τέκνα ὑπακοῆς ἐσμέν καί ἐγκαυχώμεθα ἐν προσώπω μητρός, τῇ παραδόσει τῆς ἁγίας Καθολικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας... ῾Ημεῖς τούς θεσμούς τῶν Πατέρων φυλάττομεν· ἡμεῖς τούς προστιθέντας τι, ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας ἀναθεματίζομεν. ῾Ημεῖς κατά πάντα τῶν αὐτῶν Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, δόγματα καί παραδόσεις κρατοῦντες κηρύσσομεν, ἐν ἑνί στόματι καί  μιᾷ καρδίᾳ, μηδέν προστιθέντες, μηδέν ἀφαιροῦντες τῶν ἐξ  αὐτῶν παραδοθέντων ἡμῖν, ἀλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα" (Ζ' Οἰκουμ. Συνόδου). Καί ἀσφαλῶς ὅ,τι ἔλεγον καί ὅ,τι ἔπραττον οἱ ῞Αγιοι Πατέρες τό ἔκαμναν: "οὐκ ἐπ᾿ ἀθετήσει, ἤ ἀνατροπῆ τῶν ᾿Αποστολικῶς νενομοθετημένων, ἀλλά τῆς σωτηρίας καί τῆς ἐπί τό κρεῖττον προκοπῆς τῶν λαῶν προμηθούμενοι, καί τό μή δοῦναι μῶμον τινά τῆς ἱερατικῆς καταστάσεως".
Εἶναι ἀκόμη πολύ χαρακτηριστική καί ἡ φράσις πού ὅλοι σχεδόν οἱ ἅγιοι Πατέρες προπάντων εἰς τάς ῾Αγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους ἐχρησιμοποίουν: "῾Ημεῖς τῷ ἀρχαίῳ ἀκολουθοῦμεν Κανόνι τῆς ᾿Αποστολικῆς ἀκριβείας καί τάξεως..". ᾿Επίσης: "Εἴ δε τις ἁλῶ κανόνα τινά τῶν εἰρημένων (ἀναφέρεται εἰς ᾿Αποστολικούς καί Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων Κανόνες) καινοτομῶν ἤ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶν, ὑπεύθυνος ἔσται κατά τόν αὐτόν Κανόνα, ὡς αὐτός διαγορεύει τήν ἐπιτιμίαν δεχόμενος". ῞Οποιος, δηλαδή,ἀνατρέπει τούς Κανόνας πού παρεδόθησαν, καί τούς ὁποίους οἱ ῞Αγιοι ἐτίμων ὡς τά τέσσαρα Εὐαγγέλια, εἶναι ὑπεύθυνος καί ὑπόλογος.
Μακαριώτατε. Πάνω εἰς αὐτήν τήν παραδοθεῖσαν ἀκαινοτόμητον πίστιν καί τάξιν εἰργάσθητε ἐπί 51 ἔτη ὡς ᾿Επίσκοπος Πατρῶν καί ἐν συνεχείᾳ ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, μέ θεάρεστον ζῆλον, μέ ἀγάπην πρός τήν ᾿Εκκλησίαν, μέ ἀγωνιστικότητα καί παλμόν. Μέ αὐτήν ἀγωνισθήκατε συγχρόνως καί διά τήν διαφύλαξιν γνησίας καί ἀνοθεύτου τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἥν ἐλάβετε ἐν ἔτει 1948, παρά τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ἀοιδίμου ὁμολογητοῦ ῾Ιεράρχου Ματθαίου.
Ταύτην τήν ῾Ομολογίαν καί ἐμμονήν εἰς τήν ᾿Εκκλησιαστικήν τάξιν ἐδιδάξατε καί εἰς ἡμᾶς καί εἰργάσθητε καί ἐργάζεσθε διά τήν εἰς πάντα τά ἔθνη διάδοσίν της. Καί παραλλήλως ταύτην τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, δι ἧς κατεστάθητε γνήσιος τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων διάδοχος διεφυλάξατε, καί μεταδίδετε.
Καί ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, παρά τό γεγονός, ὅτι κατά τόν  Απόστολον Παῦλον παρουσιάστηκαν: "ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν (ἄνθρωποι κατά τόν ᾿Απόστολον Παῦλον) ἐμπαῖκται καί ταῖς ἰδίαις αὐτῶν ἐπιθυμίαις πορευόμενοι", οἱ ὁποῖοι ὡς "ψευδοδιδάσκαλοι" εἰσήγαγον "αἱρέσεις ἀπωλείας καί τόν ἀγοράσαντα αὐτούς Δεσπότην" ἠρνήθησαν, "ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχυνήν τήν ἀπώλειαν". Οὗτοι, ὅμως, "ἀποστήσαντες τῆς πίστεως (γενόμενοι, δηλαδή ἀποστάται ἀπό τήν πίστιν), προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καί διδασκαλίαις δαιμονίων"  ἀπάτησαν τόν λαόν τοῦ Θεοῦ καί ἐπολέμησαν καί τήν ἀκαινοτόμητον πίστιν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἐπολέμησαν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, καί πολεμῶντες Αὐτήν ἐπολέμησαν τόν ἴδιον τόν Χριστόν.
Σεῖς, Μακαριώτατε Δέσποτα, ὡς ὁμολογητής τῆς πίστεως καί καλός οἰακοστρόφος τοῦ σκάφους τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐπί πεντήκοντα καί πλέον ἔτη τήν παρακαταθήκην καί τήν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Αληθοῦς Πίστεως διεφυλάξατε καί διεκηρύξατε εἰς πάντα τά ἔθνη, καί τόν πιστόν τοῦ Κυρίου λαόν μέσα εἰς τήν Κιβωτόν τῆς Νέας Διαθήκης διησφαλίσατε, κάμνοντες αὐτούς διά τῶν ἁγίων μυστηρίων, τῶν ὁποίων οἰκονόμοι κατεστάθητε, μετόχους τῶν δωρεῶν τῆς ᾿Αποστολικῆς Πίστεως καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.
῞Οθεν, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς σημερινῆς ὀνομαστικῆς σας ἑορτῆς, ἐκφράζουμε τίς θερμότατες εὐχαριστίες ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, Κλήρου καί Λαοῦ. Σᾶς εὔχαριστοῦμε ἐκ βάθους τῆς καρδίας μας, διότι χωρίς τήν ἰδικήν σας καθοδήγησιν ἐμεῖς θά εἴμεθα εἰς τό σκοτάδι, καί Σᾶς ὑποσχόμεθα, ὅτι αὐτά ἀκριβῶς πού ἐδιδάχθημεν παρ᾿ ὑμῶν, αὐτά μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἰδικήν σας εὐχήν θά προσπαθήσωμεν μαζί σας νά διαφυλάξωμεν, αὐτά θά συνομολογήσωμεν, καί ἐπ᾿ αὐτῶν τήν πορείαν τοῦ ᾿Αγῶνος θά βαδίσωμεν.
Καί σᾶς εὐχόμεθα ὁ Κύριος νά χαρίζῃ εἰς τήν Μακαριότητά σας ἔτη πολλά  ἐπ᾿ ἀγαθῷ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Νά σᾶς κρατῇ ἐπί μήκιστα ἔτη σῶον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καί ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς  Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας. Καί πρό πάντων: Νά εἶναι εἰρηνικά τά ἔτη σας. ῎Αν ὁ Θεός θέλει νά εἶναι καί μέ πειρασμούς καί μέ "πολέμους" καί ἀγῶνας ὑπέρ τῆς ἀληθείας καί τοῦ δικαίου, ὅταν γύρω σας αὐτά περιφρονοῦνται, εἴθε νά γίνῃ καί αὐτό. Καί νομίζω πώς δέν θά ἀρνηθῆτε καί αὐτήν τήν υἱκήν εὐχήν, δέν θά ἀποφύγετε καί αὐτήν τήν δοκιμασίαν, αὐτόν τόν ἀγῶνα: Διότι σεῖς ὁ ἴδιος μᾶς ἐδιδάξατε καί πολλάκις μᾶς ἐπαναλάβατε: "῎Επαρον τούς πειρασμούς καί οὐδείς ὁ σωζόμενος". Σεῖς ὁ ἴδιος μᾶς ἐμάθατε ὅτι: "Κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ".
Μακαριώτατε, ῎Ετη πολλά. ῾Ο ῞Αγιος τόν ὁποῖον ἤλθαμε νά τιμήσωμεν καί τοῦ ὁποίου φέρετε ἐπαξίως τό ὄνομα νά χαρίζῃ καί εἰς τήν Μακαριότητά σας καί εἰς ὅλους ὅσοι ἤλθαμε νά τιμήσουμε καί ῾Υμᾶς καί δι  ὑμῶν καί τόν ῞Αγιον Πρωτόκλητον ᾿Ανδρέαν, ἐς ἀεί πλουσίαν τήν ᾿Αγάπην πρός τόν Χριστόν καί τήν μέχρι θυσίας ῾Ομολογίαν του δι᾿ Αὐτόν. ΓΕΝΟΙΤΟ.  ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ.
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2008