ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη,

(Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176)

Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος


▪ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ▪ ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΕΓΓΡΑΦΑ ▪  ΕΝΙΜΕΡΩΣΕΙΣ ▪ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΟΙ ▪  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ▪ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Τεύχος 68.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ  ΕΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ

ΠΡΟΣ

Ἅπαντας τούς ἐν Χριστῷ Πατέρας καί 'Αδελφούς
καί πρός τούς πλανωμένους πρώην ἐν Χριστῷ Πατέρας καί 'Αδελφούς

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί 'Αδελφοί.
«Μή κοινωνῆτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δέ καί ἐλέγχετε", λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, οἱ δέ ἐπί τοῦ Λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου  (13ος αἰών) μαρτυρήσαντες Ἁγιορεῖται Πατέρες, εἰς ἐπιστολήν των πρός τόν τότε Αὐτοκράτορα Μιχαήλ, διακηρύσσουν καθαρά, ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά σωθῆ, ὅστις μνημονεύει αἱρετικούς: «Εἰ γάρ τό ἁπλῶς χαίρειν εἰπεῖν, κοινωνίαν δίδωσι τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς, πόσον ἡ διάτορος αὐτοῦ μνημοσύνη καί ταῦτα αὐτῶν τῶν θείων μυστηρίων φρικτῶς προκειμένων;...". Δηλαδή, "ἐάν καί τό νά ἀπευθύνη κάποιος ἁπλοῦν χαιρετισμόν εἰς αἱρετικόν, τοῦτο ἀποτελεῖ εἶδος κοινωνίας μέ τά πονηρά ἔργα τοῦ αἱρετικοῦ, πόσον μᾶλλον ἡ ἐπίσημος ἐπ' Ἐκκλησίας μνημόνευσις τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, καί δή ὅταν ἔμπροσθεν εὑρίσκονται καί τελοῦνται τά φρικτά μυστήρια;".
Σύμφωνα μέ τήν βασικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, διά τήν ἔναντι τῶν αἱρετικῶν στάσιν τῶν ὀρθοδόξων, μέ τήν ὁποίαν (διδασκαλίαν) εἶναι σύμφωνος καί ἡ ἀνωτέρω ἀπόφανσις τῶν ἀγιορειτῶν Πατέρων, ὅσοι Χριστιανοί, Κληρικοί καί Λαϊκοί, ἀκολουθοῦν, ἤ ἔχουν ὁποιαδήποτε κοινωνία μέ αἱρετικούς, βλασφήμους καί σχισματικούς, «κοινωνοῦν τοῖς ἔργοις αὐτῶν τοῖς πονηροῖς» καί δέν τυγχάνουν σωτηρίας;, ἀλλά καταδικάζονται.
Ἐν προκειμένῳ καί εἰς τήν ἐποχήν μας, ἡ ὁποιαδήποτε κοινωνία, π.χ. μέ Νεοημερολογίτας - Οἰκουμενιστάς ἤ μέ ὁποιαδήποτε σχισματική παλαιοημερολογιτική παράταξι, εἴτε Φλωρινικῶν, εἴτε "Ματθαιϊκῶν", ὅπως αὐτή τῶν πέντε  καί προσφάτως αὕτη ἡ ὑπό τόν ψευδαρχιεπίσκοπον κ. Νικόλαον, ἀλλά καί τήν χειροτέραν τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου ὑπό τόν "Διαυλείας" κ. 'Ανδρέαν, ἀποτελεῖ κοινωνίαν καί συμμετοχήν εἰς τάς σχίσματα αὐτῶν, εἰς τάς φρικτάς βλασφημίας των καί προπάντων εἰς τήν ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΙΑΝ των, ἡ ὁποία εἶναι καθαρά μορφή καί ἔκφανσις τοῦ ἔργου τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ 'Αντίχριστος, μετά ἀπό ἐκεῖνον τόν Ἡρώδη, πολεμᾶ ἀπ' ἀρχῆς τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του μέ τάς αἱρέσεις καί τά σχίσματα.
Εἰς τήν παροῦσαν Δημοσίαν 'Επιστολήν, ἡ ὁποία συνετάχθη, διότι πολλοί Πατέρες καί Ἀδελφοί ἔχουν ἄγνοιαν, ἄλλοι δέ ἐμποδίζονται ἤ καί δέν θέλουν νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια, ἤ ἔχουν σύγχυσιν διά τό τί πρέπει νά κάνουν εἰς τήν παροῦσαν Ἐκκλησιαστικήν κρίσιν, θά ἀναφερθοῦμε εἰς τήν ἐσχάτως καί ἐπισήμως προκύψασαν σχισματοαίρεσιν τοῦ "Πειραιῶς" κ. Νικολάου καί τῆς ὁμάδος του, ἡ αἰτία τῆς ὁποίας εἶναι, τό γεγονός, (τό ὀποῖον ἀπεκαλύφθη μετά τήν δημοσίευσιν τῶν Ἀπαλλακτικῶν Βουλευμάτων ὑπό τῶν Φλωρινικῶν εἰς τά Πάτρια), ὅτι ἀπό τό 1974-76 ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος εἶναι ἕνας κρυφός ἀρνητής τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς 'Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων Αὐτῆς, τήν ὁποίαν κατέχομεν διά τῶν εὐλογημένων χειροτονιῶν τοῦ 1935, τοῦ 1948 μέχρι καί αὐτῶν τοῦ 1995. Ὡστόσον, ὅμως, εἶναι σαφές, ὅτι οὗτος καί κάθε ὅμοιός του,  μόνον τήν ἰδικήν του Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἐβλασφήμησε καί ἠρνήθη...
Σημειώνομεν δέ ὅτι ὁ 'Αντίχριστος δέν θά κάνη τίποτε περισσότερον ἀπό αὐτά τά ὁποῖα ἐδέχθη, μέ τό 54/76 βλάσφημον 'Απαλλακτικόν του Βούλευμα ὁ τότε Πειραιῶς κ. Νικόλαος, βάσει τοῦ ὁποίου ἐξεδόθη καί τό ἑπόμενον (τῆς Δράμας) 'Απαλλακτικόν Βούλευμα. Δέν θά παραθέσωμεν ἰδικά μας λόγια καί ἀπόψεις,  ἀλλά μόνον ὅ,τι λέγει καί διακηρύσσει ὁ ἴδιος ὁ κ. Νικόλαος μέσα ἀπό τό ἐν λόγῳ 54/76 ἐπίσημον, ἀλλά βλάσφημον 'Απαλλακτικόν του Βούλευμα, μετά ἀπό τό ὁποῖο, ὄχι ἁπλῶς ἔπαυσε ἡ ποινική δίωξίς του, ἀλλά ἄκουσον - ἄκουσον, καί ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗ ὡς "Κανονικός καί ἔγκυρος 'Αρχιερεύς», ἐνῶ μέχρι τό 1971 κατά τό 'Απαλλακτικόν του Βούλευμα, ἦτο ἕνας σχισματικός ψευδοπαπᾶς καί ψευδεπίσκοπος! 'Ιδού τί ἀκριβῶς λέγει: 
"'Από τοῦ ἔτους 1937 ὁ κατά τήν 26ην Μαίου 1935 χειροτονηθείς εἰς 'Επίσκοπον Βρεσθένης Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσεν νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος" "...Ἡ ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Ἐκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς ...", ῾.. οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες 'Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ Μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς Ἐπισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ Ἀρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ Κληρικοῦ ἤ τοῦ Ἐπισκόπου..." (Πάτρια, Τόμος 11ος,  σελ. 164 καί 165)  .
Φρίκη καταλαμβάνει κάθε ὀρθόδοξον ὅταν ἀναγινώσκη τάς παραπάνω φρικτάς βλασφημίας! Ὁ κ. Νικόλαος ἀπό τό 1976, κατά τόν πιό ἐπίσημον τρόπον ΔΕΧΕΤΑΙ καί ΟΜΟΛΟΓΕΙ ὅτι ὅταν κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1937, ὁ 'Αοίδιμος τότε Βρεσθένης Ματθαῖος, ἀπεκήρυξε τόν πρ.  Φλωρίνης καί τούς λοιπούς Ἐπισκόπους, «ἐξῆλθεν τῆς Ἐκκλησίας καί ἵδρυσεν (Προτεσταντικῶ τῶ τρόπῳ ) μιά δεύτερη Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. καί οὐσία ἐσχίσθη»!  'Ιδού τό φρικιαστικόν τόλμημα τοῦ κ. Νικολάου! Διατί καί πῶς ΕΣΙΩΠΗΣΕ καί ΕΔΕΧΘΗ αὐτήν τήν σατανικήν βλασφημίαν; Δέν ἐγνώριζεν ὅτι ὁ Βρεσθένης ἀπεκήρυξεν τούς περί τόν Φλωρίνης 'Αρχιερεῖς, διότι μετά τήν καλήν των Ὁμολογίαν, κατά Μάϊον - 'Ιούνιον τοῦ 1935, οὗτοι ἠρνήθησαν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ἐδέχθησαν ὡς δῆθεν «ἀληθῆ Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» τόν Νεοημερολογιτισμόν; Καί πῶς εἰς τήν συνέχεια αὐτό τό Βούλευμα τό περιέκρυβεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ καί τά ἐπεκαλεῖτο γενικῶς καί ἀορίστως μόνον ὅταν ἐκινδύνευαν ἀπό τά δικαστήρια τά ὑλικά του ὑπάρχοντα;
Τό δεύτερον φρικιαστικόν τόλμημα εἶναι τό παρακάτω, ὅπως ἀκριβῶς διατυπώνεται εἰς τό ἴδιον "Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα»:
"Πρός θεραπείαν τῆς τοιαύτης "ἀδυναμίας" ... αἱ δύο θρησκευτικαί κοινωνίαι τῶν παλαιοημερολογιτῶν προσέφυγον κεχωρισμένη ἑκάστη  εἰς τήν Ὑπερόριον Ρωσικήν 'Ορθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη διά χειροθεσίας κατ' οἰκονομίαν τοῦ Η  'Αποστολικοῦ Κανόνος τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου"Περί τῶν ὀνομαζόντων μέν ἑαυτούς καθαρούς ποτε, προσεχρομένων δέ τῇ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ, ἔδοξε τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Συνόδῳ, ὥστε χειροθετουμένους αὐτούς, μένειν οὕτως ἐν τῷ κλήρῳ ...", νά καταστήση κανονικάς τάς ἐκ τοῦ Ματθαίου προερχομένας χειροτονίας τῆς "Ματθαιϊκῆς" Ἱεραρχίας, δυνάμει τῆς ἀρχῆς καθ' ἥν μία ἄνομος πράξις ἐπικυρώνεται ὡς Μυστήριον, ἄνευ τῆς ἀνάγκης τῆς ἐπαναλήψεως..."(Αὐτόθι σελ. 165)." 
Πάλιν ὁ σημερινός ψευδαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος, ὅπως ἤδη προείπομεν, ΔΕΧΕΤΑΙ καί ΟΜΟΛΟΓΕΙ ὅτι μέχρι τό 1971 ἦτο ἕνας ψευδόπαπας καί ἕνας ψευδεπίσκοπος καί ὅτι μέ τήν "χειροθεσίαν" ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, κατέστη κανονικός καί ἔγκυρος καί ἔπαυσε νά εἶναι καί σχισματικός, διότι μέ τήν "χειροθεσίαν" ἐξηρτήθη ἀπό τήν Παλαιοημερολογιτικήν Ρωσικήν Ἐκκλησίαν καί μέσω αὐτῆς καί ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν - Οἰκουμενισμόν μετά τοῦ ὁποίου αὕτη εἶχεν ἀείποτε ἑνότητα καί κοινωνίαν.
Ἑπομένως τά "πονηρά ἔργα τοῦ σκότους" καί τοῦ 'Αντιχρίστου, τά ὁποῖα ἐνήργησεν ὁ "Πειραιῶς" κ. Νικόλαος καί εἰς τά ὁποῖα παραμένει ἀμετανόητος εἶναι ἡ βλασφημία κατά τῆς Ἐκκλησίας καί κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς, διότι δέχεται καί ὁμολογεῖ ὅτι ἦτο σχισματικός καί ἄκυρος  καί ὅτι μόνον ἀπό τό 1971 διά τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" ἀπεκατεστάθη. Δέν ὑπάρχουν φρικτότερες βλασφημίες, αἱρέσεις ἀπό αὐτάς, καί δέν ὑπάρχει πιό βλάσφημος καί πιό αἱρετικός ἀπό τόν κ. Νικόλαον, ὁ ὁποῖος μετά τῶν ὐπολοίπων τῆς ὁμάδος του, ὡς σκοτισθέντων παντελῶς καί ἀμετανοήτων, ἀπό τό 2003 πλέον καί ΟΜΑΔΙΚΩΣ, καί "ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ" κατεστάθησαν καί  προκλητικοί καί ἀδιάντροποι ὐπέρμαχοι αὐτῶν τῶν φρικτῶν βλασφημιῶν περί "χειροθεσίας"!
Δέν βαρύνουν ὅμως τόν κ. Νικόλαον μόνον αὐταί αἱ βλασφημίαι του, ἀλλ' εἶναι καί τά πολλά αἱρετικά του φρονήματα, τά ὁποῖα ποτέ δέν ἀπεκήρυξεν καί δέν κατεδίκασεν ὡς ὤφειλεν. Εἶναι καί αἱ παραχαράξεις του ἐπί Ἁγιογραφικῶν καί Ἁγιοπατερικῶν κειμένων, διά τάς ὁποίας ἐκκρεμοῦν ἐπώνυμοι ἐπίσημοι σχετικαί Καταγγελίαι. Εἶναι καί ἡ κατάλυσις τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, ἀκριβῶς διά νά μήν ἐξετασθοῦν αἱ βλασφημίαι καί τά αἱρετικά του φρονήματα, τά ὁποῖα "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί ΕΓΓΡΑΦΩΣ ἐκήρυξεν. Ὅλα αὐτά ἄν καί ἐπισήμως καί ἐπανειλημμένως ἔχουν καταγγελθεῖ, ὄχι μόνον δέν ἀντιμετωπίσθησαν ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΩΣ, ἀλλά τόσον ὁ ἴδιος, ὅσον καί οἱ περί αὐτόν φατριασταί ‘Αρχιερεῖς, μέ τήν κάλυψιν ἐν ὅσω ἔζη τοῦ πρώην Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τά ἔθεσαν ὅλα εἰς τό Ἀρχεῖον, ἐνῶ ἐδίωξαν καί μέ βαρβαρικόν τρόπον, ὅσους κατήγγειλαν καί ἐζήτησαν καθαράν Ὁμολογίαν.
 Συνέπεια τούτου εἶναι ὅτι ὄχι μόνον ὁ ἴδιος, ἀλλά καί ὅσοι τόν ἐκάλυψαν καί συνεχίζουν νά τόν καλύπτουν, εἶναι ἐπιφορτισμένοι μέ τά ἐπιτίμια τῶν Ἁγίων Πατέρων κατά τῶν αἱρετικῶν, καί διά τόν λόγον αὐτόν ἤδη, ὡς βλάσφημοι καί αἱρετικοί, ἐξῆλθον τῆς Ἐκκλησίας, καί εὑρίσκονται εἰς τό χειρότερον σχίσμα. Εἰς τό ἴδιον σχίσμα καί τήν αἵρεσιν εὑρίσκονται ὅμως καί ὅσοι ἐκ τῶν Κληρικῶν καί Λαϊκῶν κοινωνοῦν μετ’ αὐτοῦ καί τῆς ὁμάδος του.
'Αναλυτικώτερον, ὁ δεχόμενος τόν ἴδιον καί τό ὑπέρ αὐτοῦ ἀθωωτικόν Βούλευμα, ἀποδέχεται,  τά ἐξῆς:
α) Ἀποδέχεται ὅτι ὁ ἀοίδιμος Βρεσθένης Ματθαῖος, τό 1937, ὅτε διεχώρισε τήν θέσιν του ἀπό τοῦ πρώην Φλωρίνης καί τῶν λοιπῶν, καί τούς ἀπεκήρυξεν ἐπειδή ἐθεώρουν τά μυστήρια τῶν Νεοημερολογιτῶν ἔγκυρα καί ἁγιάζοντα τούς πιστούς, κατέστη δῆθεν σχισματικός καί ὅτι «... ἵδρυσε νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος» (Βλ. Βούλευμα 54/76, «Πάτρια», σελ. 164) Δηλαδή, κατά τόν Πειραιῶς, τό 1937 ὁ Ὁμολογητής Ἀρχιερεύς "ἵδρυσεν ἰδικήν του Ἐκκλησίαν" καί δέν παρέμεινεν καί κατά τό 1937 εἰς τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, εἰς τήν ὁποίαν παρέμεινεν ἑδραῖος καί ἀμετακίνητος κατά τόν Μάρτιον τοῦ 1924, ὅτε συνέβη τό σχίσμα τοῦ νέου ἡμερολογίου.
β) Ἀποδέχεται ὅτι δέν ὑπάρχει σήμερον ἐν Ἑλλάδι γνήσιος Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, καί τοῦτο μέ τόν ἀνιστόρητον καί ψευδέστατον ἰσχυρισμόν τοῦ Βουλεύματος, ὅτι διεκόπη ἠ Ἀποστολική Διαδοχή τῶν Ἐπικόπων, διότι οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς (Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος), οἱ ὁποῖοι κατά τό 1935 ἀπεκήρυξαν  τόν Νεοημερολογιτισμόν, καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, πρίν προβοῦν εἰς τάς ἱστορικάς 'Επισκοπικάς χειροτονίας, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τοῦ ἀοιδίμου Βρεσθένης Ματθαίου, εἶχον δῆθεν καθαιρεθεῖ ὑπό τῶν Νεοημερολογιτῶν! Τοῦτο, αὐτό καθ' ἑαυτό εἶναι ψευδέστατον, ἐνῶ καί εἰς τήν ἀντίθετον ἀκόμη περίπτωσιν, καθ' ἥν θά ἦτο ἀληθές τό ἀνωτέρω, καί πάλιν ἡ τοιαύτη "καθαίρεσις" θά ἦτο ἄκυρος καί ἀνυπόστατος μετά τήν διά λόγους Πίστεως ἀποκήρυξίν των.
γ) Ἀποδέχεται ὅτι αἱ χειροτονίαι εἰς τάς ὁποίας προέβη τό 1948 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, ἦσαν δῆθεν ἄκυροι, διότι ἔγιναν ἀπό ἕναν μόνον Ἐπίσκοπον, ἐνῶ καί τοῦ ἰδίου ἡ χειροτονία ἦτο «ἄκυρος», διότι προήρχετο ἀπό «καθηρημένους». Ἑπομένως ἀρνοῦνται τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῶν Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί δέχονται ὅτι ἡ ἐν Ἀμερικῆ «χειροθεσία» ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, εἰς τούς Ἐπισκόπους Κάλλιστον καί Ἐπιφάνειον, τό 1971, εἶχε θέσιν χειροτονίας. Τοῦτο κατέθεσεν εἰς τόν Ἀνακριτήν ὁ «Πειραιῶς» κ. Νικόλαος, τοῦτο ὑποστηρίζουν καί οἱ Φλωρινικοί καθώς καί οἱ Νεοημερολογῖται διά τάς συγκεκριμένας χειροτονίας καί τήν "χειροθεσίαν", αὐτό «ἁποφαίνεται» καί τό ἐν λόγω 54/76 'Απαλλακτικόν Βούλευμα, τό ὁποῖον κατέληξεν καί εἰς Νομολογίαν τῶν Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων.
δ) Ἀποδέχεται ὅτι δῆθεν ἡ Ἱστορία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀρχίζει τό 1971 καί ὄτι ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δἐν ἀποτελεῖ τήν ἀπό τοῦ 1924 ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἄρα οὔτε Ὀρθοδοξία, οὔτε Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, οὔτε Ἀποστολική Διαδοχή ὑπάρχει, διότι ἀμφότερα (πάντα κατά τό 54/76 «Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα»τοῦ κ. Νικολάου) ἐξηρτήθησαν ἀπό τούς νεοημερολογίτας, μέ τούς ὁποίους οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς εἶχον κοινωνίαν, ὅπως ἄλλωστε ἔχουν καί τό Ἅγιον Ὄρος, καί τά Ἱεροσόλυμα κλπ.
ε) Ἀποδέχεται οτι οἱ Ἐπίσκοποί μας, ἐδέχθησαν δῆθεν χειροθεσίαν, ὡς νά ἦσαν πράγματι σχισματικοί, ἄκυροι καί ἀνίεροι, καθώς ἀργότερον ἰσχυρίσθηκε ὁ Κορινθίας Κάλλιστος, καί προσεχώρησεν εἰς τούς Φλωριναίους. Τοῦτον, οἱ τότε Ἀρχιερεῖς,, τόν καθήρεσαν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἀπό τό 2003 δεχόμενοι ἤ ἀνεχόμενοι τό Βούλευμα, ὑπαναχωροῦντες διακηρύσσουν καί αὐτοί τά ἴδια!  Ἑπομένως οἱ Ἀρχιερεῖς πού ὑπέγραψαν τήν Καθαίρεσιν τοῦ τότε ὑπαναχωρήσαντος ἀπό τήν ἀρχικήν του καλήν Ὁμολογίαν ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας, Κορινθίας Καλλίστου, σήμερον οἱ ἴδιοι καί πρῶτος ὁ "Πειραιῶς" καί κατόπιν καί ὁ " Ἀργολίδος" κ. Παχώμιος, εἶναι καί οἱ ἴδιοι καθηρημένοι καί μάλιστα μέ τάς ἰδίας των ὑπογραφάς! Δέν διαφέρουν ὅλοι αὐτοί ἀπό τούς Φλωριναίους, ἀφοῦ καί ἐκεῖνοι δέχονται τά Βουλεύματα καί ἔχουν τό ἴδιο πιστεύω μέ αὐτούς, ἀλλά ἔχουν καί τήν χειροτονία τους (1960) ἀπό τήν ἰδίαν Ρωσικήν Σύνοδον.
στ) Ἀποδέχονται τέλος, ἀφ’ ὅτου μάλιστα οἱ περί τόν κ. Νικόλαον ἀπεφάνθησαν καί «Συνοδικῶς», ὅτι «τό κίνημα τῶν πέντε δἐν ἔχει σχέσιν μέ Ἐκκλησιολογίες καί Ἀποστολικές Διαδοχές»,  ὅτι αἱ κατά τό 1995, καθαιρέσεις τῶν «πέντε» κατά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τοῦ Πειραιῶς Νικολάου καί τοῦ Ἀργολίδος Παχωμίου, εἶναι Κανονικοί καί Ὀρθόδοξοι καί αἱ πράξεις των εἶναι Κανονικαί (!!!) καί ἐπομένως ὅτι οἱ περί τόν κ. Νικόλαον, εἶναι καθηρημένοι ἀκόμη καί ἀπό τούς πέντε σχισματοαιρετικούς πρώην Μητροπολίτας.
Δηλαδή πρός χάριν αὐτοῦ τοῦ 54/76 Βουλεύματος τοῦ Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς, τό ὁποῖον προδίδει τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί τήν Γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί ὑπ’ αὐτάς τάς προϋποθέσεις, ἤτοι βάσει τῆς ἀπό τό 1971 ὡς «ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας», ἀναγνωρίζει τόν «Πειραιῶς» ὣς ἔγκυρον «Κληρικόν» καί «Ἐπίσκοπον» ἐπροδώθησαν τά πάντα, καί κατελύθη καί ἡ Κανονική τάξις, καί ὁ Συνοδικός θεσμός, καί ἡ Ἀγάπη, καί ἡ Ὁμολογία, καί ἡ Ἑνότης, καί ἠ Ἱεραποστολή.
Διά νά περάσουν ὅλαι αὐταί αἱ βλασφημίαι, ὅλον αὐτό τό ἔργον τῶν ἀντιχρίστων σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Νεοημερολογιτισμοῦ, ὑπό τῶν ἰδίων καί ἰδιαιτέρως ὑπό τῶν ἐγκαθέτων πρακτόρων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἐπενοήθησαν καί ένεργήθησαν άπό ὡρισμένους ΣΑΤΑΝΙΚΩΤΑΤΑΙ σκευωρίαι, διώξεις καί ἀφορισμοί, ὅπως ΑΚΡΙΒΩΣ κατά τήν περίοδο 1991-1995 ὑπό τῶν "πέντε". Τότε ὁ διάβολος «εὑρῆκε» καί προέβαλε τήν «νεοεικονομαχίαν», τώρα ἐπενόησε τήν «ἀσέβεια» καί τό «Ἄναρχος», ἐνῶ ἤδη ἀπό τό 1978, ὅτε ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ - ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ἤρχισεν νά ὁμολογῆται συστηματικῶς, ἐπενοήθησαν ἄλλαι σκευωρίαι ἐπίσης σατανικώταται!...  Καί ὅπως ἀκριβῶς οἱ πέντε ἐκρύπτοντο πίσω ἀπό τήν δῆθεν «νεοεικονομαχία», ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἦσαν πράγματι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ καί ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΟΙ, χειρότεροι μάλιστα ἐκείνων τούς ὁποίους κατεδίκασεν καί ἀναθεμάτισεν ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἔτσι τώρα ὁ «Πειραιῶς» καί οἱ λοιποί τῆς ὁμάδος του κρύπτονται πίσω ἀπό τήν αἰσχρά σκευωρία περί «Ἀνάρχου», μέ ἀποτέλεσμα νά καθίστανται πρωτίστως οἱ ἴδιοι αἱρετικοί, διότι σκευωροῦντες κατεχράσθησαν καί τό Τριαδολογικόν καί τό Ἐκκλησιολογικόν δόγμα, ἐνῶ ἀποδεικνύονται καί κακοπροαίρετοι σκευωροί, βάρβαροι καί κατευθυνόμενοι ὑπό τῶν παλαιῶν, καί ἀμετανοήτων πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῶν ὁπαδῶν τοῦ πρώην Φλωρίνης, καί τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Παπισμοῦ καί αὐτοῦ τοῦ Σιωνισμοῦ.
Διατί τόσα χρόνια δέν ἀνοίγουν τό Ἐκκλησιαστικό Κέντρο  καί νά τεθῆ ὑπό ἐξέτασιν ἡ ὁμιλία τοῦ κ. ἘΕλευθ.  Γκουτζίδη, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας 1997 εἰς Θεσσαλονίκην, εἰς τήν ὁποίαν ὑπαρχει καί ἡ ἐπίμαχος φράσις – διατύπωσις καί νά ἐξετασθῆ, καί ἄν πράγματι ἀποδειχθῆ ὅτι αὐτή ἡ διατύπωσις μαρτυρεῖ αἱρετικόν φρόνημα, ἤ κηρύσσει κακοδοξίαν νά ἀνακληθῆ καί νά ταπεινωθῆ ὁ θεολόγος, ὅπως ὁ ἴδιος ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΩΣ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΔΗΛΩΣΕΝ, ἄν ὅμως οὔτε αἱρετικόν φρόνημα  μαρτυρῆ, ἀλλά καί εὑρίσκεται ἐντός τοῦ πνεύματος τοῦ Ὀρθοδόξου Τριαδολογικοῦ καί Ἐκκλησιολογικοῦ δόγματος, τότε νά ἀποκατασταθῆ τό δίκαιον Δέν εἶναι ἄξιον προβληματισμοῦ, διατί δέν τό κάνουν;
Ἀγαπητοί Πατέρες καί ‘Αδελφοί. Εἰς τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, ὅστις ἀνεγνώριζεν ὡς ἔγκυρα τά μυστήρια τῶν νεοημερολογιτῶν, ὁ τότε Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπήντησεν:
«Καί ἄν Σεβασμιώτατε Φλωρίνης ὡς νομίζετε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν κατέστη ἀκόμη σχισματική μετά τήν καινοτομίαν τοῦ ἑορτολογίου, πρίν δικασθῆ ἐκ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας καί δέν ἀπεγυμνώθη τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ κύρους καί τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τότε καί αἱ ἀποφάσεις της εἶναι ἔγκυροι, καί ἑπομένως καί ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων πολύ καλά ἔκαμεν καί δέν σᾶς ἐδέχθη ὡς Ἐπίσκοπον, ἀλλ’ ὡς ἁπλοῦν μοναχόν. Καί ἡμεῖς λοιπόν ἀπό σήμερον καί εἰς τό ἑξῆς κατά τήν ὀμολογίαν σας ἔγγραφον καί ἄγραφον ὡς μοναχόν πλέον θά σᾶς ἀναγνωρίζωμεν καί οὐχί ὡς Ἐπίσκοπον. Λοιπόν, ὁσιώτατε μοναχέ Χρυσόστομε Καβουρίδη ...»(Βλ. Ἱερομ. Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΓΟΧ ΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, σελ. 33).
Τήν ἰδίαν ἀπάντησιν δίδωμεν καί ἠμεῖς σήμερον εἰς τούς δεχομένους τόν κ. Νικόλαον καί τό Βούλευμά του καί εἰς τό ἑξῆς μόνον ὡς μοναχούς δυνάμεθα νά τούς ἀποκαλοῦμεν καί πάντως αἱρετικούς, καί πιστεύομεν ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ ΔΗΜΟΣΙΑ καί ΡΗΤΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ τοῦ Βουλεύματος, χωρίς παλινδρομήσεις καί ὑπαναχωρήσεις, ἡ ἀνάκλησις καί καταδίκη τῶν ἀπό τοῦ 2003 ἐλθόντων εἰς τό φῶς κακοδόξων γραπτῶν καί προφορικῶν ὑπαναχωρήσεων τῶν κ. Παχωμίου καί Γαλακτίωνος ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας, ἡ καταδίκη τῆς ἱεροσύλου παραιτήσεως  τοῦ 'Αρχιεπισκόπου 'Ανδρέου καί τῆς παρανόμου ἐκλογῆς τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου Νικολάου.
Κατόπιν τούτων νά γίνη καί ἡ ἐπανακήρυξις τῶν Ὀρθοδόξων Ὁμολογιακῶν ἀποφάσεων τοῦ 1981 καί 1983, καί ἡ τακτοποίησις ὅλων τῶν ἐκκρεμμοτήτων ἀπό τό 1995 καί μετά, ἐν οἷς καί ἡ ‘Ορθόδοξος Κανονική ἀντιμετώπισις τῶν πέντε, ἡ ἀνάκλησις καί καταδίκη ὅλων τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων καί ὁπωσδήποτε ἡ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ἐκ μέρους των τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί εἰς τήν θεωρίαν καί εἰς τήν πράξιν. Μέχρι τότε ὁποιαδήποτε κοινωνία μετά τῆς ἐκπεσούσης κοινωνία μετά τῆς ἐκπεσούσης σχισματι`κῆς καί βλασφήμου ὁμάδος τοῦ κ. Νικολάου εἶναι ἀνεπίτρεπτος, διότι ἀποτελεῖ κοινωνίαν εἰς τά πονηρά αὐτῶν ἔργα.
Δυστυχῶς κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, ὁ ἐκλιπών Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, ὡς ὁ κύριος ὑπεύθυνος, παρ’ ὅλον ὅτι πολλάκις παρεκλήθη καί προεκλήθη, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ἐν ζωῆ, δέν ἀπεκατέστησεν ἑαυτόν ἔναντι τῆς ἀληθείας.

+ Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2005