ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΟΠΤΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΥΠΕΓΡΑΦΗ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΤΗΣ 26.5.1950

ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΟΠΤΟΥ ΔΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΥΠΕΓΡΑΦΗ
Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΤΗΣ 26.5.1950

Εἰς τό βιβλιαράκι ὑπό τόν τίτλον: «Τό Ἡμερολογιακόν Ζήτημα» (μικρά συμβολή εἰς τήν ἐπίλυσίν του), Ἔκδοσις «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἀθῆναι 2004, σελ. 61-62, ὑπάρχει καί ἕνα κεφάλαιο ὑπό τόν τίτλον: «Υπογράφω αὐτό πού δέν φρονῶ». Εἶναι τά λόγια τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὅταν τόν ἐπίεσαν νά ὑπογράψη τήν ‘Εγκύκλιον ὑπ’ ἀριθμ. 13/26.5.1950, τήν ὁποίαν τινές τῶν Φλωρινικῶν, ἀκόμη καί ἡμέτεροι, ἐπιρρεπεῖς εἰς τά οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, τήν ὀνομάζουν «ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ 1950». Τό κεφάλαιον αὐτό εἶναι πολύ σημαντικόν, διά νά γνωρίζουν κἀποιοι τήν ἀλήθεια, ὅσο ἀφορᾶ τό θέμα τῆς δῆθεν ὁμολογίας τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου:
«Ὑπογράφω αὐτό πού δέν φρονῶ»
Διαβάζουμε στό βιβλίο «Ἱερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης» τοῦ Μοναχοῦ ‘Ιωσήφ, σ. 54. Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας π. Χαράλαμπος ἦταν πρῶτα ζηλωτής:
«Ὅταν διαχωρίσαμε τήν θέσι μας ἀπό τήν ἐπίσημην Ἐκκλησίαν, ἐπειδή ἀκολουθοῦσε τό νέον ἡμερολόγιον, ἀντιμετωπίσαμε ἕνα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ἤμασταν ἀκέφαλοι. Προσχώρησαν στούς παλαιοημερολογῖτες ἀρκετοί κληρικοί. Κατέβηκαν καί μερικοί παπάδες ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος. Ὅμως κεφαλή δέν εἴχαμε. Τό 1935, ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος ἀποχώρησε ἀπό τήν ἐπίσημην Ἐκκλησίαν καί προσχώρησε σέ μᾶς τούς παλαιοημερολογῖτες. Τό γεγονός αὐτό, τό χαιρετήσαμε μέ μεγάλη χαρά. Μέσα στούς κόλπους ὅμως τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὑπῆρχε μία διχογνωμία. Οἱ μέν πίστευαν ὅτι μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου ἐχάθηκε καί ἡ χάρις, οἱ ἄλλοι ἔλεγαν, ὅτι ἡ χάρις ὑπάρχει καί ὅτι ἡ θέσις μας εἶναι θέσις διαμαρτυρίας. Μέ τούς δεύτερους ἤμουν καί ἐγώ σύμφωνος.
Ὅταν προσχώρησεν ὁ Φλωρίνης, καί αὐτός τό ἴδιο ὑποστήριξε. Μάλιστα μέ ἐγκύκλιον, ἀπ’ ὅτι θυμᾶμαι, διακήρυξε: «Μητέρα μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἀπ’ ἐκεῖ ἀντλοῦμε χάριν. Ὅμως διαμαρτυρόμαστε καί διαχωρίζουμε τίς εὐθῦνές μας γιά τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίου». Ὅμως κατά τό 1950 ὑπερίσχυσαν οἱ φανατικοί. Μαζευτήκαμε μέ πρόεδρον τό δεσπότη σέ συνέδριον. Τούς ἐξηγοῦσεν ὁ ἴδιος καί τούς παρακαλοῦσε:
-Σᾶς παρακαλῶ μή πιάνετε τά ἄκρα. ‘Ακοῦστέ με καί σᾶς ὑπόσχομαι, ὅτι θά κερδίσουμε τόν ἀγῶνα. Ἐγώ δέκα ὁλόκληρα χρόνια ἤμουν νεοημερολογίτης ἐπίσκοπος. Ἄν ὑποστηρίξω ὅτι μέ τό νέον ἐχάθηκε ἡ χάρις, τότε καί ἐγώ δέν ἔχω χάριν»΄ εἶμαι ψευδεπίσκοπος.
- Οἱ φανατικοί τίποτε. Τοῦ ἀπαντοῦσαν:
-Ἐσύ εἶσαι δεσπότης΄ ἔχεις χάριν γιατί εἶσαι παλαιοημερολογίτης. Ὅμως οἱ νεοημερολογῖτες δέν ἔχουν μυστήρια.
- Προοσπάθησα κι’ ἐγώ νά συζητήσω¨ εἶδα ὅμως ὅτι δέν ἔβγαινε τίποτε. Ἀσυννεννοησία καί σύγχυσις. Στό τέλος ὑποχρεώνουν καί τόν Χρυσόστομον νά ὑπογράψη ὡς πρόεδρος μίαν ἐγκύκλιον, ὅτι ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος μέ τήν προσχώρησι στό νέο ἡμερολόγιον αὐτομάτως ἔγινε αἱρετική καί ἔχασε τήν χάριν. ‘Ακούστηκε μάλιστα νά λέη ὁ ἐπίσκοπος: «Ὑπογράφω αὐτό πού δέν φρονῶ». Καί ὅμως τό ὑπέγραψε. Μόλις ἔπεσεν στά χέρια μου αὐτό τό χαρτί (ἡ ἐγκύκλιος) τόσο πολύ στενοχωρήθηκα, τόσο ἔκλαυσα, τόσον ἀπαγοητεύθηκα, ὥστε ἔλεγα μόνος μου: «Ἄχ ταλαίπωρε, ὁ Θεός σέ κάλεσε γιά τήν ἀγγελική ζωή καί σύ ἔκατσες νά σώσης τόν κόσμον. Νά τ’ ἀποτελέσματα. Ὅσο, λοιπόν, πιό γρήγορα μπορεῖς, τρέξε στόν προορισμό σου, μή τυχόν σέ βρῆ ἀπότομα κανένας θάνατος καί φανῆς ἀσυνεπής στήν ὑπόσχεσι πού ἔδωκες στόν Θεόν».

Σχόλιον:

Δέν ἔχομεν λόγους νά μή πιστεύσωμεν ὅτι ἀκριβῶς ἔτσι ἔγιναν τά πράγματα. Ἄλλωστε τοῦτο ὑποστηρίζουν καί οἱ ὁπαδοί τοῦ πρώην Φλωρίνης, ὅπως ὁ Θεοδώρητος Μαῦρος καί οἱ περί τόν Κυπριανόν. Ὁ Ἱερομόναχος μάλιστα Θεοδώρητος Μαῦρος ὁμιλεῖ καί διά «σωτήριον δόλωμα». ‘Αλλά καί ὁ ἴδιος ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, μετά ἀπό λίγους μήνας ἀπό τήν ὑπογραφήν ἐκείνης τῆς ‘Εγκυκλίου, ἤτοι τήν 10.12.1950 ἔγραφε σέ ἄρθρον του στήν «ΒΡΑΔΥΝΗ», ὅτι «Ἔπρεπε κάποιος Μητροπολίτης νά ὑποκριθῆ τόν Παλαιοημερολογίτην».