ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ, ΙΕΡΕΩΝ, ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΙΣΑ ΤΗΝ 29.10.1941.

Ὁμολογοῦμεν οἱ ὑπογραφόμενοι Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱεροδιάκονοι καί μοναχοί ὅτι εἴμεθα τέκνα πιστά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς, ‘Αποστολικῆς καί Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ ‘Εκκλησίας. Πιστεύομεν καί Ὁμολογοῦμεν συμφώνως τῶ ἱερῶ Συμβόλῳ τῆς Πίστεως ἡμῶν, καί δεχόμεθα τάς 7 ἁγίας καί Οἰκουμενικάς Συνόδους, καί πάσας τάς τοπικάς τάς παραδεδεγμένας ὑπό τῆς ‘Εκκλησίας, καί τούς κανόνας τῶν κατά μέρος ἁγίων Πατέρων.
Πιστεύομεν καί δεχόμεθα ἐν ὅλῃ μας τῆ καρδίᾳ πάντα τά δόγματα καί τάς ἱεράς παραδόσεις ἐγγράφους τε καί ἀγράφους τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς ταῦτα καθιερώθησαν ἐξ’ ἀρχῆς.
Ἀποκηρύσσομεν καί ἀποπτύομεν τό Γρηγοριανόν παπικόν ἤ νέον ἡμερολόγιον καί τάς σύν αὐτῶ ἀναφανείσας καινοτομίας, σχίσματα, καί αἱρέσεις, καί ἀκολουθοῦμεν πιστῶς τό ‘Ιουλιανόν καί πάτριον ἤ παλαιόν καλούμενον, ὅπερ ἀπ’ ἀρχῆς παρέλαβεν ἡ Ὀρθόδοξος ‘Εκκλησία ἡμῶν, καί τέλος δεχόμεθα πάντα ὅσα δέχεται καί φρονεῖ ἡ Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ ‘Ανατολική Ἐκκλησία, ἀναθεματίζομεν δέ καί ἀποκηρύσσομεν γενικῶς ὅσα ἀναθεματίζει καί ἀποκηρύσσει Αὕτη ἀνέκαθεν, καθώς καί τήν στυγεράν Σιμωνίαν.
Ὑποσχόμεθα διά τοῦ παρόντος ὅτι θά ἐμμένομεν πιστοί εἰς τά ἀνωτέρω χάριτι Χριστοῦ μέχρι τελευταίας μας ἀναπνοῆς καί θά ἐργασθῶμεν ὡς Ἱερεῖς τῆς ‘Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς Ἑλλάδος μετ’ ἀληθοῦς αὐτοθυσίας, εἰλικρινείας καί ἀνιδιοτελείας, μέχρι τελικῆς ἀποπερατώσεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ἤτοι τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου.
Ἐπίσης ὑποσχόμεθα ὅτι θά τηρῶμεν πάσας τάς περί ἡμερολογίου ἀκριβολογίας ἀποφεύγοντες τάς ἐπιβλαβεῖς οἰκονομίας, ἤτοι δέν θά ἐκτελῶμεν μυστήρια, λειτουργίας, βαπτίσεις, εὐχέλαια, ἁγιασμούς, γάμους καί τά τοιαῦτα εἰς Νεοημερολογίτας.
Δέν θά βαπτίζωμεν, ἐάν ὁ ἀνάδοχος τυγχάνει νεοημερολογίτης, τουναντίον θά βαπτίζωμεν ἐάν οὗτος εἶναι παλαιοημερολογίτης (σ.σ. ὀρθόδοξος), οἱ δέ γονεῖς τοῦ παιδίου νεοημερολογῖται.
Ὁμοίως τούς ἐρχομένους ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου εἰς τό παλαιόν θά δεχώμεθα δι’ Ὁμολογίας Πίστεως, τούς δέ βαπτισθέντας μέ τό νέον ἡμερολόγιον θά τούς ἀναμυρώνωμεν, ἀναγινώσκοντες τήν εὐχήν τοῦ Ἁγίου Μύρου κατά τόν Α΄ Κανόνα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Θά διδάσκωμεν τήν μή συμπροσευχήν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν καί τήν μή μετάβασιν εἰς τούς Ναούς των, καί πάντα τά σχετικά ὅσα ἀπαιτεῖ καί διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν τοῦ Χριστοῦ  Ἐκκλησία θά ἐκτελῶμεν.
Τό παρόν ἀναγνωσθέν εἰς ἐπήκοον πάντων ὑπογράφεται παρ’ ἡμῶν τῶν ἀποτελούντων τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος Ἀρχιερέων, Ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων καί Μοναχῶν.

Ἐν ‘Αθήναις τῆ 29η Ὀκτωβρίου 1941

(Ὑπογράφεται ὑπό τῶν δύο ‘Αρχιερέων Κυκλάνων Γερμανοῦ καί Βρεσθένης Ματθαίου, καί τῶν Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμπρου, ‘Αρχιμανδρίτου Γεδεών, ‘Αρχιμανδρίτου ‘Ακακίου, ‘Αρχιμ. ‘Αρτεμίου Ξενοφωντεινοῦ, ‘Αρχιμ. Ἱεροθέου Σταμούλη καί 30 ἄλλων ‘Αρχιμανδριτῶν, Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν).

 Ἐνίοτε προσέθετον καί τήν «Ὁμολογίαν Πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν» τήν γραφεῖσαν ὑπό τοῦ Εὐγενίου Βουλγάρεως καί ἔχουσαν οὕτω:
«Ἀποδέχομαι καί τιμῶ τάς ἁγίας καί Οἰκουμενικάς Ἑπτά Συνόδους, καί τά ἐν αὐταῖς δογματισθέντα καί κηρυχθέντα θεῖά τε καί ὑπερφυῆ καί σωτήρια Δόγματα παρά τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, οὕς κατά καιρούς ἔθετο τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ καί διέπειν, καί πάντων τῶν ἐναρέτων καί μακαρίων Πατέρων τά τε Δόγματα καί Πονήματα ἀσπάζομαι ὡς διδασκαλίαν ἀνεπίληπτον, σωτηρίας θεμέλιον΄ καί οὕς ἡ Καθολική ‘Ανατολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προσίεται, ἀποδέχομαι΄ καί οὕς ἀποστρέφεται, ἀποστρέφομαι.  Ἀποβάλλομαι δέ καί παντελῶς ἀποτρέπομαι τάς ἀπό Σίμωνος τοῦ Μάγου καί μέχρι τοῦ δεῦρο τῆς εὐσεβείας παντάπασιν πεπτωκότας καί δόξας υἱοθετήσαντας καί φθοροποιά δόγματα ἐφευρόντας καί τήν τῶν Ἁγίων Πατέρων Παράδοσιν ἀθετήσαντας καί τόν πικρόν τῶν ζιζανίων σπόρον συναναμεῖξαι τῆ τῆς Ὀρθοδοξίας ‘Αρούρᾳ τολμήσαντας, αὐτούς τε ἀναθεματίζω καί πάντας τούς ἑπομένους αὐτοῖς, καί ὡς λύμην τῆς κατά Χριστόν ‘Εκκλησίας διαπτύω καί τῶ ἀναθέματι καθυποβάλλω».

«Γνώμη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι νά πιστεύη ὁ Χριστιανός ὀρθῶς, ἤγουν νά περιπατῆ ἴσια εἰς τήν Πίστιν, καθώς παρελάβομεν, νά μή πίπτη εἰς ἀποστασίας καί αἱρέσεις ἤ εἰς Σχίσματα, ἴδια τῶν υἱῶν τῆς ἀπωλείας. Τούς τοιούτους ὀνομάζει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης «ἀντιχρίστους», ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός Ἐφεσίους «υἱούς τῆς ἀπειθείας», ὁ δέ Δαμασκοῦ φωστήρ «ἀπίστους»΄ «Ὁ γοῦν μή κατά τήν παράδοσιν τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας πιστεύων, οὗτός ἄπιστος ἐστίν», διότι μή βαδίζοντες καί μή ἔχοντες  τόν αὐτόν σκοπόν, ὅν ἐβάδισεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀς γνωρίζουν οἱ τοιοῦτοι ἱερεῖς μήτε ἱερωσύνην, μήτε μυστήρια τελοῦνται ὑπ’ αὐτῶν, ἡ δέ μερίς αὐτῶν μετά τοῦ προδότου Ἰούδα».