ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ

Τιμιώτατοι Πατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Ἡ Χάρις τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καί ἡ εὐχή τῆς ἐμῆς μετριότητος εἴησαν ἐπί πάντας ὑμᾶς.
Ὡς παρελάβομεν παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν μακαρίᾳ τῆ λήξει γενομένων προκατόχων ἡμῶν ‘Αρχιερέων, τό Ἅγιον Μῦρον, ὡς συνδεόμενον κυρίως μετά τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χρίσματος (βαπτίσεις νεοφωτίστων, καί προσχωρήσεις ἐπιστρεφόντων ἀπό τῶν διαφόρων σχισμάτων εἰς τήν Ἐκκλησίαν), ἀλλά καί μέ τήν ἱεράν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων Ἱερῶν Ναῶν καί τοῦ συναφοῦς ἐγκαινισμοῦ Ἱερῶν ‘Αντιμηνσίων, κατέχει ἰδιαιτέραν θέσιν εἰς τήν ζωήν ἑκάστης τοπικῆς ‘Εκκλησίας.
Διά τόν λόγον αὐτόν περιοδικῶς καθαγιάζεται Ἅγιον Μῦρον, ὄχι μόνον εἰς τό Πατριαρχεῖον Κων/λεως (ὡς λανθασμένως πιστεύεται ὑπό τινων), ἀλλά καί εἰς τά λοιπά Πατριαρχεῖα καί τάς Αὐτοκεφάλους ‘Εκκλησίας, κατά τόν κλεινόν Δοσίθεον δἐ, Πατριάρχην Ἱεροσολύμων (1669-1707) «τό Ἅγιον Μῦρον καί ἁπλός Ἐπίσκοπος κατασκευάζει καί μάλιστα ἀναγκαίως» (Α. Παπαδοπούλου – Κεραμέως, «Ἀνάλεκτα, τ. 1, 64, σελ. 184).
Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἰς τήν Ὁποίαν κατά τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἡμεῖς μέν ἐτάχθημεν Ποιμήν καί Ἐπίσκοπος, ὑμεῖς δέ λειτουργοί Αὐτῆς καί μέλη, κατά τό ἱστορικόν ἔτος 1957 προέβη εἰς Καθαγιασμόν Ἁγίου Μύρου, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Κερατέας, ἐπί Πρωθιεραρχίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ‘Αθηνῶν κυροῦ Ἀγαθαγγέλλου (+1967). Ἡ καθαγιασθεῖσα τότε ποσότης ἐκάλυψεν τάς εἰς Ἅγιον Μῦρον ἀνάγκας, τόσον τοῦ ἐν Ἑλλάδι Πληρώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί τῆς εἰς τήν ἀλλοδαπήν Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς, πλήν ὅμως κατά τήν τελευταίαν 15ετίαν, ἐμειώθη αὕτη εἰς τό ἐλάχιστον, διό καί ἡ ἀνάγκη Καθαγιασμοῦ Ἁγίου Μύρου κατέστη ἐπείγουσα.
Τό θέμα τοῦ καθαγιασμοῦ Ἁγίου Μύρου ἐτέθη πολλάκις ἐν Συνόδῳ, ἐπί πρωθιεραρχίας τοῦ ἤδη ἀποβιώσαντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ‘Ανδρέου, ἀλλά καί κακῶς συνεδέετο μέ τήν χειροτονίαν εἰς ‘Επισκόπους συγκεκριμένων προσώπων τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, κατά τῆς ὁποίας ἀντέδρων κατ’ ἀρχήν οἱ προκαλέσαντες τό σχίσμα τοῦ 1995 πέντε πρώην Μητροπολῖται καί εἰς τήν συνέχειαν ὁ φερόμενος ὡς Ἀρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν πρώην Πειραιῶς Νικόλαος.
Ἡ μετριότης ἡμῶν, μετά πολλάς καί συστηματικάς προσπαθείας, ὥστε νά ἐπιληφθῆ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῶν ἐξαιρετικῶς σοβαρῶν Καταγγελιῶν ἐπί θεμάτων Πίστεως καί Ὁμολογίας καί θεραπευθοῦν, κατά τά προβλεπόμενα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, αἱ ἐκ τῆς ἱεροσύλου «παραιτήσεως» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου προκύψασαι ἀντικανονικότητες, προδοσίαι καί βλασφημίαι, ἤχθημεν εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετά τοῦ φερομένου ὡς Ἀρχιεπισκόπου κ. Νικολάου καί τῶν περί αὐτόν.
Ἔκτοτε, ἕν ἐκ τῶν πλέον σοβαρῶν ζητημάτων, τά ὁποῖα μᾶς ἀπασχολοῦν, εἶναι καί αὐτό τοῦ Καθαγιασμοῦ Ἁγίου Μύρου, διότι ἡ ἐναπομείνασα ποσότης ἀδυνατεῖ πλέον νά καλύψη τάς ὑπαρχούσας ἀνάγκας. Διά τόν λόγον αὐτόν ἡ περί ἡμᾶς Ἱερά Μητροπολιτική Σύνοδος, κατά τήν συνεδρίασιν Αὐτῆς τῆς Τετάρτης 15/28.3.2006, ἐπελήφθη καί τοῦ θέματος τοῦ Καθαγιασμοῦ Ἁγίου Μύρου καί ἀκούσασα τάς σχετικάς εἰσηγήσεις ἀπεφάσισεν τόν Καθαγιασμόν Ἁγίου Μύρου, τήν ἐρχομένην Μεγάλην Πέμπτην, 7/20 Ἀπριλίου τρέχοντος ἔτους 2006, εἰς τήν ἕδραν τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τόν ‘Επισκοπικόν Ἱερόν Ἁγίας Αἰκατερίνης, εἰς θέσιν Σταμάλα – Στρογγύλη, εἰς Κορωπίον Ἀττικῆς.
Διά νεωτέρας ‘Εγκυκλίου θά σᾶς ἐνημερώσωμεν ἐπί τοῦ προγράμματος τῆς τελετῆς.

Διατελῶ μετ’ εὐχῶν