ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Γ.Ο.Χ.


ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΤΟΥΣ 2000


ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Α.Π.  139
᾿Εν Κορωπίῳ ᾿Αττικῆς τῆ 6-6-2000 (Ν.Η.)

ΑΝΑΦΟΡΑ - ΕΚΘΕΣΙΣ

ΘΕΜΑ: "᾿Ενστάσεις, παρατηρήσεις καί σχόλια τοῦ Μητροπολίτου Μεσοαγαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου ἐπί τῶν ἐργασιῶν καί τῶν ἀποφάσεων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17 καί 18 Μαΐου 2000, καί ἐπί τῶν δῆθεν ἀποφάσεων αὐτῆς".

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς. ῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν.
Α. Γενικά τινά ἐπί τῶν συνεδριάσεων
καί τοῦ τρόπου ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου

Τό φαινόμενον τό ὁποῖον παρουσιάζεται εἰς τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅπως καί εἰς αὐτήν τῆς 17 καί 18 Μαΐου εἶναι ἀπαράδεκτον., διότι ὅπως συνεδριάζουμε, ἀποδεικνύουμε, ὅτι δέν ἔχομεν συνείδησιν τῶν ἐκ τῆς ἰδιότητός μας ἀπορρεουσῶν εὐθυνῶν"᾿Αδελφικῶς καί ἐν ᾿Αρχιερατικῇ εὐθύνῃ, προβαίνω εἴς τινας ἀπαραιτήτους παρατηρήσεις - ἐνστάσεις ἐπί τῶν ἐργασιῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17 καί 18 - 5 - 2000 καί ἐπί τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς, διότι κατά τήν προσωπικήν μου ἄποψιν, δέν εἰργάσθημεν καί κατ᾿ αὐτήν τήν ῾Ιεραρχίαν "εὐσχημόνως καί κατά τάξιν". Τό θέμα τοῦτο ἔθεσα διά πρώτην φοράν κατά τήν συνεδρίαν τῆς "Διευρυμένης ᾿Ενδημούσης", ἡ ὁποία συνεκλήθη τήν   -2-2000 καί εἰς τήν ὁποίαν, ἐκτός τῶν κανονικῶν μελῶν ἐκλήθησαν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί παρέστησαν καί οἱ Σεβ/τοι Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικόλαος, Περιστερίου κ. Γαλακτίων, ἀναπληροῦντος καί τόν ἀπουσιάσαντα Σεβ. κ. Ταράσιον, καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν. Κατά τήν ἐν λόγῳ ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς μοί προέτειναν νά ἀποσύρω τό θέμα καί εἰσηγηθῶ νά τεθῇ ὑπό συζήτησιν εἰς τήν πρώτην ῾Ιεραρχίαν πού θά συγκληθῇ παρουσίᾳ ὅλων τῶν ᾿Αρχιερέων, ὅπερ καί ἀπεδέχθην. Δέν συνεζητήθη, ὡς ἐκ τούτου εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν μέ τήν προοπτικήν νά τεθῇ καί νά συζητηθῇ εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν, ὅταν θά συγκληθῇ αὔτη. ᾿Επειδή, ὅμως, θεωρῶ τά θέματα ἰδιαίτερα σοβαρά καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει οἱ Σεβ/τοι ᾿Αδελφοί νά τά μελετήσετε, ἀλλά καί διότι πρέπει ἐπειγόντως νά ἀντιμετωπισθοῦν, προβαίνω εἰς τήν παροῦσαν γραπτήν ᾿Αναφοράν-῎Εκθεσιν, ἐπιφυλασσόμενος νά καταθέσω ταύτην καί νά ἐκθέσω καί προφορικῶς τά θέματα κατά τήν προσεχῆ συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας.

Β' ᾿Επί τῆς παραπομπῆς τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου.
᾿Εκ τῶν θεμάτων μέ τά ὁποῖα ἠσχολήθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν 17-5-2000 τό πρῶτον ἦτο αὐτό τῆς παραπομπῆς τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Δικαστήριον. ᾿Από τόν χειρισμόν καί τήν ἀντιμετώπισιν αὐτοῦ τοῦ θέματος φαίνεται καθαρά καί ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀφοῦ καμμία Κανονική καί βάσει Πρακτικῶν ἀπόφασις δέν διετυπώθη καί δέν ὑπεγράφη τήν 15-12-99, οὔτε ἐννοεῖται ὑπῆρξε Κατηγορητήριον, οὔτε καμμία ἀπολύτως Κανονική ἐπί τοῦ θέματος διαδικασία δέν ἐσημειώθη, οὔτε προηγουμένως, οὔτε ἐν Συνόδῳ. Γράφω ἁπλῶς "παραπομπή", καί δέν προσδιορίζω τό δικαστήριο εἰς τό ὁποῖον παρεπέμφθη, διότι δέν ὑπάρχει ἀπόφασις, εἰς τήν ὁποίαν νά προσδιορίζεται εἰς ποῖον Δικαστήριον παραπέμπεται, ἐνῶ κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας ἀπεδείχθη, ὅτι ὑπάρχει καί σύγχυσις ἀκόμη καί ἐπί τοῦ θέματος ἐάν παρεπέμφθη. Οὕτω ὁ μέν Μακαριώτατος γράφει εἰς μίαν ἐπιστολήν του πρός τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον, (ὑπ᾿ ἀριθμ. 1287/23-1-2000), ὅτι οὗτος παραπέμπεται εἰς τό "Συνοδικόν Δικαστήριον", ὁ Σεβ/τος Νικόλαος εἰς τόν π. Εὐστάθιον, ἀπό τόν ὁποῖον μάλιστα ἐζήτησε καί ἔλαβε σχετικήν γνωμάτευσιν, εἶπεν ὅτι παρεπέμφθη εἰς τό "᾿Ανώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον", ἐνῶ κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17-5-2000, εἰς ἐρώτησίν μου εἰς ποῖον τελικῶς δικαστήριον παρεπέμφθη, ἄλλοι ἔλεγον ὅτι παρεπέμφθη, ἄλλοι ὅτι δέν παρεπέμφθη, καί ἄλλη ἄποψις πού διετυπώθη ἦτο ὅτι ναί μέν παρεπέμφθη, ἀλλά δέν ἔχει προσδιορισθῇ ἀκόμη εἰς ποῖον Δικαστήριον. Κατά τήν ἰδίαν συνεδρίασιν (17-5-2000) ἀνεγνώσθη ἕν κείμενον ἀδήλου προελεύσεως, (τό ἀνέγνωσε ὁ π. Νεόφυτος), τό ὁποῖον ὠνόμασε "Κατηγορητήριον" καί τό ὁποῖον ἀπετελεῖτο ἀπό ἀποσπάσματα ἐκ τῶν Καταγγελιῶν τοῦ Σεβ. Παναρέτου καί τοῦ Σεβ. Γοργονίου κατά τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου. Τό ἀναφέρω αὐτό, διότι ὅπως κατήγγειλα καί ἐν Συνόδῳ, ἐάν ὄντως ἔχει παραπεμφθεῖ κατά τήν 15-12-1999 εἰς τό δικαστήριον, τί νόημα ἔχει νά συντάσσεται ἐκ τῶν ὑστέρων τό Κατηγορητήριον; Δηλαδή κατά τήν μίαν συνεδρίασιν στέλλουμε κάποιον εἰς τό Δικαστήριον ὡς Κατηγορούμενο, χωρίς νά ἔχῃ προηγηθῇ ἡ Κανονική διαδικασία, καί κατόπιν εἰς τήν ἑπομένην συνεδρίασιν "ψάχνουμε" νά εὕρωμεν τούς λόγους διά τούς ὁποίους τόν στείλαμε εἰς τό δικαστήριον, δηλαδή "ψάχνουμε" νά δικαιολογήσουμε τήν δῆθεν ἀπόφασί μας; Αὐτά τά πράγματα δέν εἶναι σοβαρά, ἀλλά καί ἀποκαλύπτουν μίαν πραγματικήν κατάστασιν, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ νά ἐκδικηθῇ, διότι ἐπισύρει τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ. Δέν γνωρίζω ἄν αὐτά τά φαινόμενα ἔχουν προηγούμενα στήν ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας. Φοβᾶμαι πώς θά μᾶς ἀποκαλύψουν κάποτε, ὅτι οὔτε τόν Θεόν φοβούμεθα, οὔτε τούς ἀνθρώπους ὑπολογίζομεν, ἀφοῦ μέ αὐτάς τάς ἐνεργείας καί ἡ Κανονική Τάξις καταλύεται, καί τό δίκαιον καταστρατηγεῖται, καί τά θέματα τῆς Πίστεως καλύπτονται καί δέν ἐπιλύονται. Διερεύνησα λοιπόν καί ἀδελφικῶς ἐπέστησα τήν προσοχήν σας, διότι τό κακόν ἔχει ξεχυλίσει καί ἴσως δέν θά ἐλέγχεται εἰς τό μέλλον. Διεφώνησα, διότι ἀπορρίπτω τό Κατηγορητήριον, τό ὁποῖον ἐγκρίνατε, χωρίς νά λάβετε ὑπ᾿ ὄψιν τά κείμενα διά τά ὁποῖα κατηγορεῖται καί παραπέμπεται ὁ "κατηγορούμενος";  Διότι δέν ὑπῆρξεν ὑπεύθυνος εἰσηγητής ἐπί τοῦ θέματος, δέν ἀνετέθη εἰς ἀνακριτήν ἡ ὑπόθεσις, δέν ὑπάρχει Συνοδική ἀπόφασις παραπομπῆς; Καί ἄν παραδόξως ἰσχυρισθῇ τις, ὅτι ὑπάρχῃ, πῶς σ᾿ αὐτή τήν ἀπόφασι λαμβάνουν μέρος καί ἐγκρίνουν τήν παραπομπήν καί τό κατηγορητήριον καί οἱ καταγγέλλοντες ᾿Αρχιερεῖς; ᾿Καί ὁ Σεβ/τος Νικόλαος πού ἔχει ἐνδιατρίψει ἐπί τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, τί λέγει ἐπ᾿ αὐτῶν;  ᾿Επιτρέπονται ὅλα αὐτά; ᾿Εδῶ δέν ἰσχύει ἡ Κανονική τάξις; Καί τί νόημα ἔχει πάλιν  ἡ ἐπιστολή πού διάβασε ὁ Μακαριώτατος καί ζήτησε νά ἐγκριθῇ νά τήν στείλῃ στόν π. ᾿Αμφιλόχιο; Νά ζητήσῃ, λέγει, συγγνώμην ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος ἀπό τόν Σεβ/το Πανάρετο. Γιατί; ᾿Επειδή ἔχει καταγγείλλει κακόδοξα φρονήματά του; Ποῖος τά ἀμφισβητεῖ; Καί πῶς τότε, καί διά ποίαν ἀκρίβειαν καί γνησιότητα τῆς πίστεως ἀγωνιζόμεθα; ῞Ωστε ἀντί νά ἐξετάζουμε τούς λόγους πίστεως, οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται κατά ἑνός ᾿Επισκόπου, εἴτε ἀληθεῖς εἶναι, εἴτε ὄχι, καί νά ἐπιδεικνύωμεν συνέπειαν ἐκκλησιαστικήν, διώκομεν τόν ῾Ιερομόναχον, διότι εἶχε τό σθένος καί τήν παρρησία νά ζητήσῃ τήν διόρθωσιν τῶν πεπλανημένων φρονημάτων, καί νά ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι τῶν πολλῶν σοβούντων προβλημάτων; Τί ἐκ τῶν ὅσων κατήγγειλεν ὁ ῾Ιερομόναχος εἶναι ἄδικον, ἤ ποῖοι καί διατί ἐνωχλήθησαν διά τά ὅσα γράφει διά τούς πέντε, ἤ τήν ἀδράνειάν μας, ἤ τό ξεκαθάρισμα τῆς ῾Ομολογίας μας ὕστερα μάλιστα ἀπό τόν σάλον τοῦ σχίσματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν; Καί τό σχίσμα, ἀλλά καί τάς ἀντικανονικότητας καί βλασφημίας καί πρίν τό 1995; ῏Ηταν πάντως τρομερό ἐκεῖνο πού ἠσκούσθη εἰς τήν συνεδρίασιν, ὅτι μόνον ἐάν ἡ Σύνοδος καταδικάσῃ τόν ᾿Επίσκοπον ἔχει δικαίωμα νά ἐνεργήσῃ, ὡς ἐνήργησεν ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, δηλαδή νά ζητήσῃ ἄχρι καιροῦ, καί μέχρι τακτοποιήσεως τοῦ θέματος ὑπό τῆς Συνόδου, νά μνημονεύῃ τόν Μακαριώτατον, ἀντί τοῦ ἐπιχωρίου, τόν ὁποῖον κατήγγειλεν ἐπαναλαμβάνω διά λόγους πίστεως. ᾿Ερωτῶ εὐθέως καί πεπαρρησιασμένως: Τό "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης", τό ὁποῖον ἰσχύει εἰς προσωπικά ζητήματα, δέν ἰσχύει οὔτε καί εἰς θέματα πίστεως; Καί ἐπειδή εἰς τό συγκεκριμένον θέμα τοῦτο ἀκριβῶς τινές ἰσχυρίσθησαν ἠναγκάσθην νά εἴπω, ὅτι "ὀλίγον ἀκόμη καί θά ὑποστηρίξουμε ἐδῶ μέσα τήν "περί δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" κακόδοξον θεωρίαν τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου". ᾿Αντί, δηλαδή, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, νά βοηθήσουμε τόν Σεβασμιώτατο Πανάρετο καί εἴ τινα ἕτερον, ἤ καί ἡμᾶς αὐτούς ἕκαστος, ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιμένωμεν εἰς τάς κακοδόξους, καί νά ἀναλαμβάνωμεν τάς εὐθύνας μας καί ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, ἡμεῖς διώκομεν τόν ῾Ιερομόναχον, διότι μᾶς κατήγγειλε τοιαῦτα θέματα. Δέν εἶναι αὐτός διωγμός; ᾿Εγώ θά τόν ἐχαρακτήριζα βάρβαρο διωγμό, διότι ἐξυπηρετεῖ σκοπιμότητας, ἐξυπηρετεῖ τόν "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν", ἐξυπηρετεῖ τά σχέδια τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον νά μᾶς διχάσουν μέ ἕνα καινούργιο σάλο, τόν ὁποῖον προωθοῦν μέσω προσώπων συμβούλων, ἐμφανῶν ἤ ἀφανῶν, τοῦ Μακαριωτάτου, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζουν τά Συνοδικά κείμενα, καί προχωροῦν ἀπτόητοι, χωρίς καμμίαν ἀναστολήν, εἰς τό κακόν πού πράττουν, καί ἡμεῖς, μᾶλλον ἡ "πλειοψηφία τῶν ᾿Αρχιερεών" ἐλαφρᾶ τῇ συνειδήσει, δυστυχῶς, συμπράττετε.
Δηλαδή, αὐτήν τήν στιγμήν μέ αὐτήν τήν ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου, καί μέ αὐτήν τήν νοοτροπίαν μας, ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ἔχει, κάθε δικαίωμα, νά καταγγείλλῃ τήν "πλειοψηφίαν" τῆς Συνόδου, ὅτι καλύπτει ᾿Επισκόπους, οἱ ὁποῖοι καταγγέλλονται διά αἰρετικά καί βλάσφημα φρονήματα μέ ὅλας τάς συνεπείας, τάς ὁποίας συνεπάγεται τό γεγονός τοῦτο. Αὐτό σημαίνει ἐν τελικῇ ἀναλύσει ἡ ἐπιστολή πού ἐστείλατε Μακαριώτατε, καί παρακαλῶ νά μή ἀκοῦτε αὐτά πού σᾶς λένε, ὅτι δήλαδή "εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν τά γράφετε πολύ ὡραῖα", καί ὅτι θά τρέξῃ ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος νά ζητήσῃ συγγνώμη, καί ὅλα θά τελειώσουν. Δυστυχῶς αὐτάς τάς πληροφορίας ἔχομεν...
Διαφωνῶ λοιπόν, ἀποδοκιμάζω καί διαχωρίζω τάς εὐθὐνας μου καί καταγγέλλω τήν λειτουργίαν τῆς Συνόδου, καί εἰς τό συγκεκριμμένον θἐμα, διότι ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται ἐν τέλει δέν εἶναι ἄλλος κανείς, ἀλλά αὐτή ἡ Μητέρα μας ᾿Εκκλησία. Διότι ἐν τελικῇ ἀναλύσει τήν ᾿Εκκλησίαν παραβλάπτομεν. ῞Οθεν εἴμεθα ἀναγκασμένοι νά διαχωρίσωμεν πλέον τάς εὐθύνας μας, ὅσον ἀφορᾶ αὐτάς τάς ἐνεργείας ἐν τῷ συνόλῳ των καί ἀπ᾿ ἀρχῆς. Καί σᾶς παρακαλῶ, Μακαριώτατε, μή ἐπαναλαμβάνετε τό: "αὐτοί εἶναι οἱ ᾿Επίσκοποί μας, ἀφοῦ δέν καταλαβαίνουν, τί νά κάνουμε;", διότι ἔχετε καί ἔχομεν ὅλοι καθῆκον νά ὑπηρετήσωμεν τήν ἀλήθεια καί νά βοηθήσωμεν ἀλλήλους, ὥστε νά διορθώσωμε τά προσωπικά μας σφάλματα, καί σέ πολλά ἄλλα θέματα, ἀλλά προπάντων σφάλματα σέ θέματα πού θίγουν τήν ῾Ομολογία μας. Πρέπει νά λειτουργήσῃ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος μέ κριτήρια καθαρά Κανονικά, τήν ἀλήθεια, τήν δικαιοσύνη καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας, καί ὄχι νά κινῆται ἐξωσυνοδικῶς καί νά ἐξυοηρετοῦνται σχέδια ἀλλότρια, ὡς τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν πέντε καί νά εὐνοεῖται γενικώτερα ὁ "Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός".

Γ. Περί τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη
᾿Ακριβῶς ἡ ἴδια ἀντιμετώπισις ἐπεφυλάχθη καί εἰς τό θέμα πού ἀφορᾶ τόν κ. ᾿Ελευθέριο Γκουτζίδη, ὅτι δῆθεν συκοφάντησε τόν κ. Κάτσουρα, μέλος τῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, καί δῆθεν διετύπωσε πατερικῶς ἀμάρτυρον θέσιν καί διά τοῦτο εἶναι καινοτόμος. Καί τά δύο θέματα, διά τά ὁποῖα δῆθνε ἐξεδόθησαν ἀποφάσεις, δέν συνεζητήθησαν, δέν ὑπῆρξεν εἰσηγητής ἐπ᾿ αὐτῶν, δέν ἀνεγνώσθησαν τά σχετικά μέ τά θέματα κείμενα, ἐπιστολαί ὑπομνήματα, δέν ἐτηρήθη καμμία Κανονική Τάξις. Κατά τήν πρώτην ἡμέραν τῆς συνεδριάσεως εἶπα, χαρακτηριστικῶς, ὅτι τήν 10-10-1999, οἱ θεολόγοι στήν σύναξι πού τούς κάλεσε ὁ Μακαριώτατος, ἔκαμε κάποιες εἰσηγήσεις, μερικές ἀπό τίς ὁποῖες ἦταν θαυμάσιες, καί δέν ὁμιλοῦν περί καινοτομίας. Πρέπει νά ἀναγνωσθοῦν καί νά ἀκουσθοῦν αὐτές οἱ εἰσηγήσεις, ἀλλά καί ὁ κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδης τίς ἀναμένει νά τίς μελετήσῃ, καί νά σᾶς ἀπαντήσῃ. Αὐτή ἦταν ὅλη ἡ συζήτησις καί ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος. Καμμία ἀπόφασις δέν διετυπώθη Συνοδικῶς, ἔστω καί πλειοψηφικῶς, οὔτε ἐδόθη καμμία ἐντολή νά διατυπωθῇ κάποιο κείμενο ἀποφάσεως. Παρά ταῦτα τήν ἅλλη ἡμέρα, ὀ π. Νεόφυτος εἶχε ἕτοιμο ἕνα κείμενο "ἀποφάσεως", τό ὁποῖο προσεκόμισε, νά ὑπογράψουν οἱ ᾿Αρχιερεῖς μαζί μέ τά Πρακτικά τῶν προηγουμένων ἀπό 20-10-99 καί 15-12-99 συνεδριάσεων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Τό κείμενον ἀναμεμειγμένο μέ τά Πρόχειρα Πρακτικά προηγουμένων Συνεδριάσεων, ὑπεγράφη ὑπό τινων ᾿Αρχιερέων, ὅτε δέ ἐρώτησα τόν Σεβ/το Παχώμιο: "Σεβασμιώτατε γνωρίζετε τό περιεχόμενον αὐτοῦ τοῦ κειμένου πού ὑπογράψατε;"...῾Η ἀπάντησις ἦταν, ὅτι δέν τό γνωρίζω,...ὅπως καί ἐγώ δέν τό ἐγνώριζα. Τό γεγονός, αὐτό, ὅτι δηλαδή προσεκομίσθη νά ὑπογραφῇ ἕνα κείμενο, τό ὁποῖον ἐκ τῶν ὑστέρων ἔμάθαμε, ὅτι εἶναι σχέδιον δῆθεν ἀποφάσεως τῆς προηγουμένης συνεδριάσεως, δέν ἀποτελεῖ μόνον κατάφωρη παραβίασι τῆς Κανονικῆς τάξεως, ἀλλά ἀποτελεῖ καί ἀπάτην, διότι οὐσιαστικά ὑπεκλάπησαν αἱ ὑπογραφαί τῶν ᾿Αρχιερέων, ἀφοῦ τά σχετικά κείμενα ἔξωθι συνταχθέντα καί γνωστά μόνον εἰς ὡρισμένους, δέν ἀνεγνώσθησαν, δέν ἐγένετο συζήτησις ἐπ᾿ αὐτῶν, ὥστε νά ἐπέλθουν, ἐάν τελικά ἐνεκρίνετο, κάποιες τροποποιήσεις βασικές, διορθώσεις κλπ.. ῞Οταν εἶπα κατά τήν συνεδρίασι τῆς ᾿Ενδημούσης, ὅτι δέν ἀνεγνώσθησαν αἱ δύο αὐταί ἀποφάσεις, μοῦ εἶπαν οἱ παρόντες ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι ναί ἀνεγνώσθησαν. Καί στήν ἐπιμονή μου, ὅτι δέν ἀνεγνώσθησαν, ὁ π. Νεόφυτος εἶπε ὅτι "ἦταν τήν ὥρα πού εἶχαν σηκωθῇ καί γινόταν κείνη τήν στιγμή φασαρία καί πιθανόν νά μή τό ἄκουσες". Καί ἐρώτησα: "Καί ὁ Σεβ/τος Παχώμιος, πού τόν ρώτησα ἄν γνωρίζει τό περιεχόμενον τῶν κειμένων ἐκείνων καί μοῦ εἶπε, ὅτι δέν τό γνωρίζει, ἄν ἐδιαβάζετο δέν θά τό ἄκουγε;". ῾Η δικαιολογία τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς, τήν ὁποίαν, δέν ἐπαναλαμβάνω, διότι μέ αὐτήν προσέβαλε τόν συνεπίσκοπό του καί συνεπίσκοπό μας προκειμένου νά καλύψῃ τήν παρατυπίαν, οὐ μήν καί τήν παρανομίαν, καί γενικά ἡ ἐπιμονή κατ᾿ ἐκείνην τήν συνεδρίασιν τῶν παρόντων ᾿Αρχιερέων, ὅτι ἀνεγνώσθη, ἀποκαλύπτει ἕνα μόνο πράγμα, ὅτι πράγματι ἀνεγνώσθη ἐξωσυνοδικῶς καί τήν ἤκουσαν μόνον ὡρισμένοι ᾿Αρχιερεῖς. ῞Ομως, συγχωρέστε μου, ἀλλά τέτοιον ἐξευτελισμό τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ δέν τόν ἐφανταζόμην. Θά ζητήσω τά Πρακτικά, τά ὁποῖα δυστυχῶς δέν παρέμειναν εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματείαν, τά πῆραν μαζί των οἱ Πρακτικογράφοι, καί τότε θά ἐπανέλθω ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος. ᾿Ενταῦθα περιορίζομαι νά ἐπαναλάβω καί νά ὑπογραμμίσω, ὅτι οὔτε εἰσηγητής ὑπῆρξε ἐπί τοῦ θέματος, οὔτε διετυπώθησαν τοιαῦται ἀποφάσεις ἐντός τῆς Συνόδου. ῎Ισως, ὅπερ καί βέβαιον, κατ᾿ ἐμέ αὐταί αἱ ἀποφάσεις νά εἶχον διατυπωθῇ προσυνοδικῶς καί ἐξωσυνοδικῶς, καί αὐτό κατά τινάς εἶναι "Συνοδική ἀπόφασις". Τά κείμενα, λοιπόν, ἐγράφησαν ἐξωσυνοδικῶς (δέν μᾶς εἶπαν ποῖος ἦτο ὁ συντάκτης, γεγονός πού θυμίζει τήν β' λεγομένην ᾿Εγκύκλιο), δέν ἀνεγνώσθησαν, δέν συνεζητήθη τό περιεχόμενόν τους, καί προσεκομίσθησαν πρός ὑπογραφήν ὑπό τοῦ Πρακτικογράφου καί μέ τόν γνωστόν, ὡς προαναφέραμε τρόπον. ῎Ετσι "βιαστικά-βιαστικά" πέρασε ὅτι ὁ κ. Γκουτζίδης εἶναι "συκοφάντης", καί διατυπώνει "καινοτομίες", διά τοῦτο πρέπει νά ἀνακαλέσῃ.
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, σᾶς εἶπα, κατά τήν συνεδρίασι τῆς 17-5-2000, ὅτι διά τά θέματα αὐτά ἔχουν γραφεῖ τόσα καί τόσα, καί ἐγώ ἔγραψα καί ὑπάρχουν τά κείμενα καί ὁ κ. Γκουζίδης περιμένει τά Πρακτικά καί τάς Εἰσηγήσεις ἐκ τῆς ἐπισήμου Θεολογικῆς συσκέψεως, τήν ὀποίαν μέ προσωπικήν εὐθύνην του ἀνέλαβε νά συγκαλέσῃ καί νά πραγματοποιήσῃ ὁ Μακαριώτατος. Διά τοῦτο καί ἀμφοτέρας τάς "ἀποφάσεις" τάς κατήγγειλα, καί αὖθίς τε ἐγγράφως τάς καταγγέλλω, ὡς μή κανονικῶς ληφθείσας, καί ὡς πράξεις κακῆς σκοπιμότητος. ἀλλά καί μή ἀνταποκρινομένας οὐδόλως εἰς τήν ἀλήθειαν. Τοιαῦτα σοβαρά θέματα, δέν ἀντιμετωπίζονται τόσον ἐπιπολαίως. ᾿Εν προκειμένῳ καί διά τό πρῶτο θέμα ἔπρεπε νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν κείμενα πού ἔπρεπε νά μελετηθοῦν, ἀλλά καί διά τό δεύτερο, ὑπῆρξε μεγάλη βιασύνη, καί ἐνεργήσατε πρίν ἐνημερωθῆτε.
᾿Επί τοῦ δευτέρου τούτου θέματος, εἶχα νά καταθέσω κατά τήν ᾿Ενδημοῦσαν Σύνοδον, σχετικήν μελέτην-εἰσήγησιν, ὅμως διότι μοῦ ἐζητήθη νά ἀποσύρω τό θέμα, καί νά τό θέσω εἰς τήν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας, ὡς ἀνέφερα εἰς τήν ἀρχήν τῆς παρούσης ᾿Αναφορᾶς - ᾿Εκθέσεως, δέν τήν ἀνέγνωσα, διό καί τήν περιλαμβανω εἰς τό παρόν. Τοῦτο δέ ἵνα ὅσοι ἐκ τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων δέν ἔχουν ἤσυχον τήν συνείδησιν, διότι ὑπεκλάπη ἡ ὑπογραφή των, ἤ ἄλλως πως ἐλέγχονται νά τήν λάβουν ὑπ᾿ ὄψιν.
᾿Ελπίζω, ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων νά καταλάβουμε ὅλοι, ὅτι τόσον σοβαρά θέματα δέν ἀντιμετωπίζονται μέ δολίους τρόπους, ἤ ἔτσι βεβιασμένα, διότι κινδυνεύουμε νά πέσουμε σέ ἀντιφάσεις ἤ καί σέ πλάνες, ἀπό τίς ὁποῖες θά πρέπει στήν συνέχεια νά κάνουμε "ἀγῶνα" διά νά ἐξέλθουμε.
Παραθέτω λοιπόν τάς ἀπόψεις μου ἐπἰ τοῦ θέματος τούτου, ὑπογραμμίζοντας, ὅτι ἡ "ἀπόφασις", ἡ ὁποία ἐξωσυνοδικῶς ἐγράφη καί τήν ὑπέγραψαν τινές μόνον ᾿Αρχιερεῖς, καί τήν ἀπεστείλατε Σεῖς Μακαριώτατε, "διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον", πρέπει νά ἐξαφανισθῇ, ὡς βεβιασμένη καί μή ἀνταποκρινομένη εἰς τήν ἀλήθειαν. Πρέπει δέ νά συζητήσουμε ἐξ᾿ ὑπαρχῆς τό θέμα, βάσει ἀποδείξεων, καί ὄχι βάσει τῶν ὅσων ὑποστηρίζουν ἀναποδείκτως ὁ κ. Κάτσουρας καί ὁ μ. Μάξιμος, ἀλλά καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος κ. Καλλίνικος.
῞Οσον ἀφορᾶ τό θέμα, ὅτι ὁ κ. Γκουζτπίδης συκοφαντεῖ τόν κ. Κάτσουρα, ὅτι συνερηγάζεται μέ τούς Φλωριναίους στό θέμα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου κλπ. τοῦτο μόνον ὑπογραμμίζω. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος ὤφειλε νά ἀναγνώσῃ τάσ σχετικά ς ἐπιστολάς καί νά διερυενήσῃ μήπως πράγματι συμβαίνει τοιοῦτόν τι. Διατί, χωρίς μελέτην τοῦ θέματος, "ἀποφασίζετε", ὅτι ὁ κ. Γκουτζίδης εἶναι συκοφάντης. Γιατί δέν τόν καλέσατε στήν Σύνοδο, ὅπως σᾶς προέτεινα νά σᾶς μᾶς πῇ τί στοιχεῖα ἔχει; Πῶς ἀποφασίζετε χωρίς ἔρευνα τοῦ θέματος; Καί δέν γίνεσθε οἱ ἴδιοι, πού βγάζετεαὐτήν τήν δῆθεν ἀπόφασιν "συξοφάνται"; Καί δέν καλύποτεται μέ αὐτόν τόν τρόπον τόν κ. Κάτσουρα, καί κατ᾿ ἐπέκτασιν δέν συμπαρατάσσεσθε μέ τόν κ. Καλλίνικον καί μέ τούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι δέν τόν θέλουν στόν Θεολογικό Διάλογο καί διά τοῦτο σκευωροῦν ἐναντίον του; Πότε ξανασυνέβησαν αὐτά;
῞Οσον ἀφορᾶ τό δεύτερον θέμα, τήν δευτέραν δῆθεν ἀπόφασίν σας περί τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἔχω νά καταθέσω τά ἑξῆς: Τό θέμα τοῦτο ξεκίνησε ούσαιστικῶς ἀπό τό ἄρθρον τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ὑπό τόν τίτλον: "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ",  τό ὀποῖον εἶναι μία δευτέρα ἀπάντησις πρός τόν Φλωριναῖον ᾿Επίσκοπον κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, εἰς προηγηθέντα δημοσιεύματά του, τά ὁποῖα ἦσαν πλήρη ἱστορικῶν ἀναληθειῶν, παραπληροφορήσεων καί συκοφαντιῶν. Τό ἀπαντητικόν αὐτό κείμενον ἐγράφη τόν ᾿Απρίλιον τοῦ 1999, καί ἐδόθη ἀπό τότε πρός δημοσίευσιν εἰς τόν "Κ.Γ.Ο.", πλήν ὅμως δέν ἐνεκρίθη ὑπό τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Κ.Γ.Ο. κ. Δημητρίου Κάτοσυρα. Εἶναι γνωστά τά ὅσα διημείφθησαν καί ἐγράφησαν ἐπί τοῦ θέματος τούτου, διό καί δέν ἐπιμένω εἰς αὐτό.  ῾Ο λόγος πάντως πού προεβλήθη διά τήν μή δημοσίευσιν εἶναι ὅτι εἰς αὐτό περιλαμβάνεται μία διατύπωσις, ἡ ὁποία ἀναποδείκτως ἐχαρακτηρίσθη ὡς "κακόδοξος", ὡς "καινοτομία" κλπ. (!). ῾Η μοναδική κατά τούς κατηγόρους του αἰτία - "ἀπόδειξις" εἶναι ὅτι ἡ διατύπωσις τυγχάνει "πατερικῶς ἀμάρτυρος".
Τήν διατύπωσιν αὐτήν πρῶτος κατήγγειλεν ὁ Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος κ. Καλλίνικος εἰς τό ἄρθρον πού ἔγραψε κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὅπου συμπεριέλαβε καί αὐτήν τήν διατύπωσιν κατά τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη. Καταγγέλλω, ὅτι αὐτό τό ἄρθρον ἐγράφη κατόπιν συμφωνίας ἡμετέρων μετά τοῦ κ. Καλλινίκου, μέσω κ. Σακαρέλλου, διά νά "ἀναγκασθῇ" ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς κ. Νικόλαος νά ἀνακαλέσῃ τήν Καταγγελίαν του κατά τοῦ μ. Μαξίμου. Αὐτοί (οἱ ἡμέτεροι) ἔδωσαν τό μή κυκλοφορῆσαν εὑρύτερον βιβλίον τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου (ἡ β' ἔκδοσις) καί πάλιν ἐν συνεννοήσει ἐτοποθετήθη καί ἡ ἀναφορά εἰς τήν διατύπωσιν τοῦ κ. Γκουτζίδη, ὡς δῆθεν αἱρετικῆς, διά νά κατωρθώσουν νά "βγάλουν" ἀπό τόν θεολογικό διάλογο τόν κ. Γκουζτίδη, ἄν δέν κατώρθωναν νά τόν "ὑποτάξουν" καί νά προχωρήσῃ ἔτσι ἡ παρωδία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου. Αὐτά καταγγέλλω γραπτῶς, τά ὑπόλοιπα, διότι θίγονται ὑψηλά ἰστάμενα πρόσωπα θά τά εἴπωμεν ἐν Συνόδῳ καί "ἐν ὠμοφορίῳ".
῞Οσον ἀφορᾶ τήν διατύπωσιν: Αὕτη εἶναι μία φράσις ἐκ τῆς  ὁμιλίας τῆς Κυριακῆς τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 1997, τήν ὀποίαν ἐπραγματοποίησε ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης κατόπιν ἐντολῆς καί εὐλογίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς Θεσσαλονίκης. Κατά τό ἔτος ἐκεῖνο, τόσον εἰς τήν ᾿Αθήνα, ὅσον καί εἰς τήν Θεσσαλονίκην, αἱ ἐκδηλώσεις ἦσαν τόσον συντονισμέναι, δυναμικαί καί παράλληλοι, ὥστε ἐξ ἐπόψεως περιεχομένου καί μηνυμάτων νά θεωροῦνται ὡς μία ἐκ τῶν πλέον δυναμικῶν ἐκδηλώσεων τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπί τῇ Κυριακῇ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Βλέπε ταῦτα εἰς:"Κ.Γ.Ο." Τόμος 1997, τεῦχος Μαρτίου, καί ἀφ᾿ ἑτέρου εἰς τήν αὐτοτελῆ ἔκδοσιν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ὑπό τόν τίτλον "ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1997".
 Τό θέμα, τό ὁποῖον ἀνεπτύχθη εἶχε τόν τίτλον: "ΟΙ ΔΙΩΚΤΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ", ὡς τοιούτους δέ κατωνόμασεν ὀ ὁμλητής: α) Τόν Νεοημερολογιτισμόν-Οἰκουμενισμόν β) Τό Φλωρινικόν σχίσμα καί γ) Τό σχίσμα τῶν πέντε, καί ἀπέδειξεν, ὅτι καί οἱ τρεῖς ὡς ἄνω διῶκται ἔπληξαν τήν ᾿Ορθοδοξία διά τῶν σχισματοαιρέσεών των.
Εἰς τήν ὁμιλίαν του αὐτήν προέταξε σύντομον, ἀλλά βασικήν καί οὐσιώδη εἰσαγωγήν εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησιολογίαν ἐπί τῇ βάσει τοῦ Θ' ἄρθρου τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: "Πιστεύω εἰς Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν ᾿Εκκλησίαν". Τοῦτο δέ διότι καί ὁ Νεοημερολογιτισμός καί τά ὑπόλοιπα σχίσματα ἀποτελοῦν πρώτιστα ᾿Εκκλησιολογικήν αἵρεσιν, ἐνῶ τό φαινόμενον τῶν πέντε παρουσιάζει καί γενικωτέραν ἐκτροπήν ἐκ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς Κανονικῆς Τάξεως.
 Εἰς αὐτήν τήν ἱστορικήν ὁμιλίαν του, λοιπόν, περιελήφθη καί ἡ ἀφορῶσα τήν γνωμάτευσίν μας διατύπωσις: "Δέν θά ὁμιλήσω σήμερα διά τήν πρώτην, ἄναρχον, αἰωνίαν καί ἀόρατον ᾿Εκκλησίαν, διότι αὕτη εἶναι ἡ τελεία Κοινωνία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία κοινωνία καί ἀδιαίρετος ἑνότης τῶν τριῶν Θείων προσώπων, τοῦ ΕΝΟΣ Θεοῦ. Θά ὁμιλήσω ὅμως διά τήν ἀποκεκαλυμμένην ἐπί γῆς ᾿Εκκλησίαν, ἡ ὁποία ὡς ὑπάρχουσα ἐν τῇ προαιωνίᾳ βουλῇ τοῦ Θεοῦ εἶναι καί αὕτη προαιωνία".
Αὐτή ἡ θέσις ἐθεωρήθη καί ἐκηρύχθη ὡς "κακόδοξος" (!), διότι κατά τούς κατηγόρους, ἀφ᾿ ἑνός "δέν ἀπαντᾶται εἰς τούς Πατέρας", καί ἀφ᾿ ἑτέρου, διότι πάλιν κατά αὐθαίρετον καί παραπλανητικόν ἰσχυρισμόν τῶν ἰδίων κατηγόρων, ὁ Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος κ. Καλλίνικος  Σαραντόπουλος ἔχει δῆθεν ἀποδείξει τήν "κακοδοξίαν" τῆς διατυπώσεως αὐτῆς μέ "ἀναλυτικήν ἐπιχειρηματολογίαν" (κατά τόν κ.Κάτσουραν)!  ῞Ομως ὁ κ. Καλλίνικος κατά τόν πλέον ἀήθη τρόπον ἐστραγγάλισε τό κείμενον καί τό διέστρεψε καί ἰσχυρίσθη ὅτι ὁ κ. Γκουτζίδης κηρύσσει, ὅτι "εἶναι ἄναρχος ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ", ὅπερ διστρεβλωτικόν, ψευδές καί ἑπομένως ἄνήθικον, διότι ἀποτελεῖ καθαράν ἀπάτην. Αὐτά εἶναι κατά τόν κ. Κάτσουρα ἡ "ἀναλυτική ἐπιχειρηματολογία" τοῦ Φλωριναίου ᾿Επισκόπου; Τό ἀληθές ἑπομένως εἶναι, ὅτι οὗτος, ὅπως καί οἱ κατήγοροι τοῦ κ. Γκουτζίδη, δέν ἀπέδειξεν ἀπολύτως τίποτε, ἐκτός ἀπό τό νά ρίψῃ, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, λάσπη κατά τοῦ θεολόγου μας κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδη.
῾Ο Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος κ. Καλλίνικος ἔπνεε μένεα κατ᾿ αὐτοῦ, διότι καί εἰς τό παρελθόν, (Πρός πληρεστέραν ῃ τά τελευταῖα βιβλία τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη: "ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1997" καί "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΜ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩΜΕΝ ΤΙΜΙΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ") ἀλλά καί μέ τό πρῶτον ἀπαντητικόν ἄρθρον του, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη εἰς πέντε συνεχῆ ἄρθρα εἰς τόν Κ.Γ.Ο. τοῦ ἔτους 1998, (῾Ορᾶτε Τόμον Κ.Γ.Ο., σελ. 135-138, 164-174, 227-238, 267-275 καί 295-303)ἀπεκάλυπτε καί κατήγγελε τά ἀσύστολα ψεύδη τῶν Φλωρινικῶν, τάς διαστροφάς, τάς συκοφαντίας καί προπάντων τήν συστηματικήν παραπληροφόρησιν τοῦ κ. Καλλινίκου εἰς καίρια θέματα ἱστορικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς σημασίας, τά ὁποῖα εἶχεν ἐπιχειρήσει, ὅπως καί αὐτοῦ τοῦ Σχίσματος τοῦ 1937, τό ὁποῖον εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγ Οὗτος καί εἰς τό πρῶτόν του ἄρθρον καί εἰς τά δύο πού ἠκολούθησαν δέν ἔκαμε τίποτε ἄλλο, παρά ἀδίστακτα νά διαστρέωῃ τό κείμενον καί τάς θέσεις τοῦ κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδη καί κατόπιν δικολαβικά καί φανταστικά νά συμπλάσῃ διαστροφάς καί συκοφαντίας, αἱ ὀποῖαι ἐν τῷ συνόλῳ των ἀπευθύνονται μᾶλλον  εἰς μειωμένης ἀντιλήψεως ἀνθρώπους. Πρέπει νά στραφῇ ἡ προσοχή ὅλων εἰς τό γεγονός, ὅτι διά τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. Γκουτζίδη κατελέγχεται, διά δευτέραν φοράν, ἡ ἀναξιοπιστία, τό ψεῦδος, ἡ συκοφαντία καί ἡ κακοδοξία τοῦ Φλωριναίου ᾿Επισκόπου κ. Καλλινίκου, καί ὅτι μοναδική αἰτία τῶν κατά τοῦ κ. Γκουτζίδη συκοφαντιῶν εἶναι ὅτι μέ τάς ἀπαντήσεις του, παρεμποδίζονται κάποια σχέδια περί ψευτοδιαλόγου καί περί ἑνώσεως μέσα εἰς τά πλαίσια τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ", ὁ ὁποῖος ἀπό πολλῶν ἐτῶν προωθεῖται καί ἤδη ἔχει λάβει ἐπικινδύνους διαστάσεις. Θά ἀντιληφθῇ, ὅτι ἐκεῖνο τό ὁποῖον καίει, εἶναι ἡ ἐκκλησιολογική καί ἱστορική ἀλήθεια  καί ἡ καθαρά ῾Ομολογἰα, τήν ὀποίαν ὁ κ. Γκουτζίδης κηρύσσει συνεπέστατα ΥᾀΒΙ ΕΤ ΟᾀΒΙ.
Κατόπιν τούτων ἡ μή δημοσίευσις τοῦ ἄρθρου ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Κ.Γ.Ο." , εἶναι προφανές, ὅτι οὐδένα ἕτερον ἐξυπηρέτησε καί ἐξυπηρετεῖ, εἰ μή μόνον τόν κ. Καλλίνικον, ἐνῶ ἐστέρησε ἀπό τό εὐρύ ἀναγνωστικόν κοινόν τοῦ "ΚΗΡΥΚΟΣ", τήν εὐκαιρία νά ἴδῃ τήν ἀλήθεια, καί νά διαμορφώσῃ ἀντικειμενικήν ἄποψιν. Πρέπει, ὅμως, νά παύσ·ῃ νά αἰωρῆται  ἡ διά τῆς αἰσχρᾶς προπαγάνδας ἐπιβληθεῖσα ἐσφαλμένη ἄποψις ἐπί τοῦ θέματος, διά τοῦτο προβαίνομεν εἰς τήν παροῦσαν σύντομον ἐπί τοῦ θέματος διατύπωσιν τῶν ἀπόψεών μας.
᾿Επί ἔν καί πλέον ἔτος ἀναμένετο ἡ δημοσίευσις τοῦ κειμένου τούτου ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ "Κ.Γ.Ο.".  ᾿Ηλπίζετο, ὅτι θά εἶχε δημοσιευθεῖ τουλάχιστον μετά τήν διευκρίνισιν τοῦ κ. Γκουτζίδη, ὅτι ὁ ὅρος "᾿Εκκλησία" εἰς τό συγκεκριμένον σημεῖον τῆς ὁμιλίας δέν ἐτέθη "κυριολεκτικῶς", "οὐδέ δογματικῶς εἴρηται", κατά τόν Μέγαν Βασίλειον. ( ᾿Επιστολή τοῦ ἰδίου  πρός τήν ᾿Εποπτεύουσαν ᾿Επιτροπήν ἀπό 7-9-99, ὁρᾶτε καί εἰς "ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ, ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ", σελ. 10, σημ. 1). ᾿Αλλά καί ὅτε ἡ ἐλαχιστότης μου, ὡς μέλος τῆς ᾿Εποπτευούσης ᾿Επιτροπῆς προκληθείς ἀνέλαβον ἐνυπογράφως (Α.Π. 77/4-9-99) τήν εὐθύνην τῆς δημοσιεύσεως τοῦ ἄρθρου, καί πάλιν δέν ἐδημοσιεύθη . Τοῦτο ὅμως εἶναι μία ἀκόμη μεγάλη ἐπιβεβαίωσις, ὅτι ἄλλοι εἶναι οἱ λόγοι τῆς μή δημοσιεύσεως αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου, ἀλλά καί ἑτέρου ἄρθρου ἡμετέρου ὑπό τόν τίτλον "ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΡΩΣΙΑ Γ.Ο.Χ. τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ", (ὑπ᾿ ἀριθμ. 69/30-6-1999), τό ὁποῖον ἀποτελεῖ ἀπάντησιν εἰς στρεβλήν καί βλάσφημον ᾿Εγκύκλιον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσοστόμου Κιούση.Μᾶς ἐδόθη πάντως ἡ πληροφορία, ὅτι τό ἐν λόγῳ κείμενόν μας δέν δημοσιεύεται, διότι θά τεθῇ ὑπ᾿ ὄψιν τῶν θεολόγων καί θά ἀποφασίσουν αὐτοί ἀναλόγως.
Οἱ λόγοι διά τούς ὁποίους ἡμεῖς προσωπικῶς ἐπιμείναμε ὅτι πρέπει νά δημοσιευθῇ τό ἄρθρον ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ "ΚΗΡΥΚΟΣ" εἶναι οἱ κάτωθι:
1) ᾿Από τοῦ 1997 οὐδείς κατέκρινε τήν συγκεκριμένην διατύπωσιν, ἡ ὁποία μάλσιτα ἐδημοσιεύθη ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Κ.Γ.Ο. ἤδη δύο φοράς, ἀφοῦ προηγουμένως ἐδημοσιεύθη εἰς τό ἐκδοθέν βιβλίον: "ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1997". Δηλαδή εἰς τό συγκεκριμένον ἄρθρον ἡ διατύπωσις δέν διατυπώνεται διά πρώτην φοράν, ἀλλ᾿ ἁπλῶς  ἐπαναλαμβάνεται προκειμένου νά ἀποκαλυφθῇ ἡ διαστροφή πού ἔκαμεν ὁ κ. Καλλίνικος. ῾Ο κ. Γκουτζίδης ἀπό τήν πρώτην ἀρχήν εἶπεν, ὅτι ἐπειδή ἡ φράσις ἤδη ἐδημοσιεύθη εἰς τόν Κ.Γ.Ο. δύο φορές θά πρέπει ἄν κατά τούς κατηγόρους του εἶναι κακοδοξία νά συντάξουν ΔΙΟΡΘΩΣΙΝ καί νά δημοσιευθῇ εἰς τόν Κ.Γ.Ο., ὅπου ἐδημοσιεύθη καί ἡ θέσις του. ῾Επομένως ὅποια ἀληθής διόρθωσις θά ἐγίνετο θά ἐκάλυπτε καί αὐτό. ῾Επομένως δέν ὑπῆρχε λόγος νά ἐμποδισθῇ ἡ δημοσίευσις τοῦ ἄρθρου, ἀντιθέτως διά τήν ὀρθήν πληροφόρησιν τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ Κ.Γ.Ο. ἐπεβάλλετο νά δημοσιευθῇ χωρίς καμμίαν ἀναβολήν, καί μάλιστα ὡς ἄρθρον προτεραιότητος.
Εἰς τό ἄρθρον αὐτό ἡ φράσις τίθεται ὡς ἀναγκαία ἐπανάληψις διά νά ἀποδειχθῇ, ὅτι ὁ θεολόγος δέν κηρύσσει "ἄναρχον τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ", ὅπως  διαστροφικά  κατά τόν πλέον ἀήθη τρόπον, κατ᾿ ἐπανάληψιν ἔγραψε ὁ κ. Καλλίνικος, ἀλλά ὡς "῎Αναρχον ᾿Εκκλησίαν" ἐχαρακτήρισεν αὐτήν τήν πλήρη καί τελείαν κοινωνίαν ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὀ ῾Οποῖος καί ῎Αναρχος εἶναι καί ἡ κοινωνία ἀγάπης εἶναι τό πρότυπον τῆς Κοινωνίας τοῦ Θεοῦ καί ἀνθρώπων εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.
᾿Εν προκειμένῳ ὁ κ. Γκουτζίδης ἐδήλωσεν ὅτι θά εἶναι  εὐγνώμων, ἄν οἱ κατήγοροί του  ἀποδείξουν τήν κατηγορίαν των καί προβοῦν εἰς διόρθωσιν τοῦ κατ᾿ αὐτούς ἐσφαλμένου, καί ἀπήτησε νά δημοσιευθῇ ἡ διόρθωσις ἀπό τοῦ Κ.Γ.Ο. διά δύο λόγους;
α) Διότι ἡ ἀνωτέρω θέσις διά τήν ὀποίαν κατηγορεῖται ἐδημοσιεύθη δύο φορές καί πρέπει καί ἡ διόρθωσις νά γίνῃ ἀπό τό ἴδιο  δημοσιογραφικό ὄργανο, καί
β) Διότι μέ τήν ἐξ ἀντικειμένου ἀληθῆ καί ὀρθόδοξον διόρθωσιν πού θά δημοσιεύσουν θά προσφέρουν τήν μεγαλυτέραν ἐκδήλωσιν ἀγάπης, διότι τό συμφέρον του εἶναι, νά εἶναι ἀληθής ὀρθόδοξος.
Οἱ κατήγοροι ὅμως ποτέ τίποτε δέν ἀπέδειξαν, οὔτε καμμίαν διόρθωσιν δέν διετύπωσαν καί δέν δημοσίευσαν.
᾿Επίσης οὔτε οἱ θεολόγοι ἀπέδειξαν τι, οὔτε καμμίαν διόρθωσιν δέν δειτύπωσαν, καί εὑρέθη ἡ "πλειοψηφία" τῶν ᾿Αρχιερέων νά "ἀποφασίσῃ" ἀγνοώντας τό θέμα, ὅτι ἡ διατύπωσις εἶναι "ἀμάρτυρος καί ἀποτελεῖ Καινοτομίαν"!!! Δηλαδή ἡ πλειοψηφία ὑπηρέτησε αὐτόν τόν κ. Καλλίνικον καί τούς ἡμετέρους μ. Μοναχόν Μάξιμον καί κ. Κάτσουραν.
2) ῎Αν τήν ἐν λόγῳ διατύπωσιν τήν ἐθεώρησαν πράγματι "κακόδοξον", διατί ἐπί δύο περίπου ἔτη δέν ἀπέδειξαν τήν "κακοδοξίαν", ὅπως εἶχαν ἠθικήν  καί κανονικήν ὑποχρέωσιν; Τόσον ὁ Διευθυντής τοῦ "ΚΗΡΥΚΟΣ" πού "ἀπέρριψεν" !!! τό ἄρθρον, ὅσον καί οἱ ὀλίγοι ὁμόφρονές του ὀφείλουν, ὅπως ἐζήτησεν ὀ κ. Γκουτζίδης καλοπροαιρέτως, νά ἀποδείξουν τό ἐσφαλμένον καί νά δημοσιευθῇ ἡ διόρθωσις πού θά ὑποδείξουν, διότι ἤδη ἡ διατύπωσις αὕτη ἔχει δημοσιευθεῖ εἰς τόν "ΚΗΡΥΚΑ" δύο φοράς. Διά δεύτερον ἔτος ἀναμένει, καί ἐμεῖς ἀναμένομεν, νά ἀποδείξουν οἱ κατήγοροί του, τά περί "κακοδόξου διατυπώσεως", πράγμα τό ὁποῖον ἀρνοῦνται νά κάμουν. ῾Η ἐπίκλησις τοῦ ἐπιχειρήματος, ὅτι εἶναι "ἀμάρτυρος", δηλαδή δέν ἀπαντᾶται εἰς τούς Πατέρας, καί ἄν άκόμη θά ἦτο ἀληθής δέν δικαιολογεῖ τήν στάσιν των. Οἱ κατήγοροι εἶναι ὑποχρεωμένοι. νά ἀποδείξουν εἰς ποῖον ὀρθόδοξον δόγμα προσκρούει ἡ διατύπωσις. ῾Η ἄποψις, ὅτι ἐκεῖνος πού ὀφείλει στήν προκειμένη περίπτωσι νά φέρῃ ἀποδείξεις διά τήν ὀρθότητα τῆς διατυπώσεως εἶναι ὁ κ. Γκουτζίδης, καί αὐτό δέν εὐσταθεῖ, διότι, ἀφ᾿ ἑνός μέν ὑποχρεωμένοι εἶναι οἱ κατήγοροι νά ἀποδείξουν τήν κατηγορία τους, διότι ἄλλως ἐπιστρέφει αὕτη εἰς τούς ἰδίους.
3)  ῾Ο Μακαριώτατος διά τό θέμα αὐτό συνεκάλεσε καί Γενική Σύναξι τῶν Θεολόγων (10-10-99), οἱ ὁποῖοι συνεσκέφθησαν ἐπισήμως, εἰσηγήθησαν, ἐγνωμάτευσαν, πλήν ὅμως τίποτα τό συγκεκριμένον δέν ἀνεκοινώθη καί ἐπί μῆνας τώρα ἀναμένονται αἱ Γνωματεύσεις, ὥστε νά διευκρινισθῇ ποία εἶναι ἡ ἐπίσημος θέσεις τῶν θεολόγων, διότι αὐτό πού διετυπώθη εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου, δέν ἀποδίδει τήν πραγματικήν εἰκόνα τῶν ἐργασιῶν τῆς θεολογικῆς Συνάξεως εἰς τήν ὁποίαν εἴμεθα ἁπλῶς παρών, ᾿Εξ ὧν τινές εἶχον ἀρκετά ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα.
4) ῾Ημεῖς ἐκφράζοντες τήν προσωπικήν μας θεολογικήν ἄποψιν τήν θέτομεν ὑπό τήν κρίσιν σας, εἶναι δέ αὕτη: Διά τῶν συγκεκριμένων διατυπώσεων, πιστεύομεν, ὅτι  ἐκφράζεται τό βαθύτερον μυστικόν περιεχόμενον τῶν Κυριακῶν λόγων: "ἵνα πάντες ἕν ὧσιν, καθώς σύ πάτερ, ἐν ἐμοί, καγώ ἐν σοί, ἵνα καί αὐτοί ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν· καί ἐγώ τήν δόξαν, ἥν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν" (Ιω. ιζ,21-22). ῾Ο Κύριός μας σαφῶς ὁμιλεῖ διά τήν ἑνότητα καί Κοινωνίαν ἀγάπης τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καί ζητεῖ αὕτη ἡ ἑνότης καί κοινωνία ἀγάπης νά εἶναι καί εἰς τούς μαθητάς του καί εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν Του.
Τοῦτο δέν εἶναι πατερικῶς ἀμάρτυρον, ἀλλά εἶναι κοινή διδασκαλία ὅλων τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί κοινός τόπος ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Δογματικῶν ἐγχειριδίων. ᾿Αναφέρω μόνον τόν ῞Αγιον Μάξιμον τόν ῾Ομολογητήν, ὁ ὁποῖος ρητῶς χαρακτηρίζει τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, εἰκόνα τῆς ῾Αγίας Τριάδος...Θά μοῦ ἐπιτραπῇ νά περικόψω εἰς τό σημεῖον αὐτό τήν συνέχεια καί νά παρακαλέσω νά ζητηθῇ ἀπό τούς κατηγόρους, καί τήν Α.Μ. καί Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ ὁποῖος σκανδαλωδῶς ἐκάλυψε τούς κατηγόρους καί ἐν τέλει τήν 17ην  καί 18ην Μαΐου ἐξέθεσεν μέ τάς δῆθεν ἀποφάσεις, τάς ὁποίας ἐκοινοποίησεν, τήν ῾Ιεράν Σύνοδον. Δέν ἀναγνωρίζεται εἰς κανέναν τό δικαίωμα νά μετετρέπεται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος εἰς πειθήνιον ἐκτελεστικόν ὄργανον τοῦ κ. Καλλινίκου, μέσω τῶν μ. Μαξίμου καί κ. Κάτοσυρα.
5 ) Μελετήσαντες τό θέμα καί ἀπό δογματικά ἐγχειρίδια διεπιστώσαμεν, ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι διάχυτος ἀπό τό πνεῦμα αὐτῆς τῆς συγκεκριμένης διατυπώσεως. Συγκεκριμένα, ὁ Πανεπιστημιακός Καθηγητής τῆς Δογματικῆς κ. Νικόλαος Μητσόπουλος εἰς τό ἐγχειρίδιον: "ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ", σελίς 246, γράφει σχετικῶς: "...῾Η δέ ἑνότης τῶν τριῶν προσώπων τοῦ ἑνός Θεοῦ (σ.σ. τῆς ῾Ομοουσίου Τριαδικῆς Θεότητος) ἀνακλᾶται καί εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐκ πολλῶν προσώπων ἀποτελουμένη συνάπτεται εἰς ἕν κατ᾿ ἀναλογίαν τῆς σχέσεως τῶν τριῶν θείων προσώπων πρός ἄλληλα. ᾿Ισχύουν ἐν προκειμένῳ οἱ λόγοι τοῦ Θεανθρώπου πρός τόν Θεόν Πατέρα: ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθώς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοί καγώ ἐν σοί, ἵνα καί αὐτοί ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν...ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν".
6) ᾿Επίσης ὁ γνωστός θεολόγος Σπυρίδων Μπιλάλης εἰς τό μνημειῶδες ἔργον του: "᾿ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ", Τόμος Α', ῎Εκδοσις Β, σελ. 31, γράφει ὅτι ὁ Τριαδικός Θεός πληροῖ τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, διότι κατά τόν ἅγιον Χρυσόστομον, "῞Οταν εἴπω τόν Χριστόν καί τόν Πατέρα λέγω καί τό ῞Αγιον Πνεῦμα" καί καταλήγει μέ τήν θέσιν τοῦ Ρώσου θεολόγου Παύλου Εὐδοκίμωφ: "῾Η ἀπόλυτος ᾿Εκκλησία τῆς ῾Αγίας Τριάδος προβάλλεται ὡς πρότυπος Εἰκών τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἀνθρώπων". ῾Ο θεολόγος Παῦλος Εὐδοκίμωφ εἰς τό σύγγραμμά του: "Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ" (῎Εκδοσις Ρηγοπούλου) γράφει χαρακτηριστικῶς: "῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι σῶμα Χριστοῦ εἶναι ἡ ἐπί γῆς συνεχιζομένη Πεντηκοστή, εἶναι ἡ μορφή τῆς ῾Αγίας Τριάδος τῆς ἀπολύτου ᾿Εκκλησίας τῶν τριῶν θείων προσώπων", σελ. 165. Καί πάλιν: "῎Ετσι ἡ ἐνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας συντελεῖται μέ τήν κατηγορία τῆς κοινότητας τῶν ἰσοδυνάμων μελῶν της, "ὁμοούσιων κατ᾿ εἰκόνα τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Αγίας Τριάδος" (αὐτόθι, σελ. 177). Καί πάλιν ὁ ἴδιος: "῾Η ἀπόλυτη ᾿Εκκλησία τῆς ῾Αγίας Τριάδος προβάλλεται ἔστι ὡς κανονιστική εἰκόνα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἀνθρώπων "κοινότητας ἀμοιβαίας ἀγάπης" ἑνότητα μέσα στό πολλαπλό".
7) Καί ἄλλος Ρῶσος Θεολόγος ὁ Βλαντιμίρ Λόσσκι εἰς τό βιβλίον του: "Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ", ἔκδοσις πέμπτη, σελ. 207, ἐπικαλεῖται τόν ῞Αγιον Γρηγόριον, ὁ ὁποῖος λέγει, ὅτι "Χριστιανισμός ἐστί τῆς θείας φύσεως μίμησις" καί καταλήγει: "῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι εἰκών τῆς ῾Αγίας Τριάδος. Οἱ Πατέρες δέν παύουν νά ἐπαναλαμβάνουν τοῦτο, οἱ Κανόνες τό ἐπιβεβαιοῦν, π.χ. ὁ περίφημος τριακοστός τέταρτος ᾿Αποστολικός Κανών, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τήν Συνοδικήν δοίκησιν τῶν Μητροπολιτικῶν ἐπαρχιῶν: "Καί δοξασθήσεται ὁ Θεός διά Κυρίου ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι· ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός καί τό ῞Αγιον Πνεῦμα". Μή μᾶς πῆ κανείς, ὅτι αὐτοί οἱ θεολόγοι εἶναι "νεπημερολογῖτες", ἑπομένως δέν τούς λαμβάνομεν ὑπ᾿ ὄψιν, διότι εὐτυχῶς πολλοί νεοημερολογῖται θεολόγοι εἶναι διακεκριμένοι δογματολόγοι, ἄσχετα ἄν δέν λαμβάνουν ἐν τῇ πράξει θέσιν ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
8) Καθ᾿ ἡμᾶς, λοιπόν, δέν δικαιολογεῖται ἄλλως ἡ ἐπιδειχθεῖσα πείσμων ἄρνησις νά δημοσιευθῇ τό ἄρθρον, παρά μόνον, διότι: α) Αὕτη ἐγένετο διά νά μήν ἐκτεθῇ ἡ  Φλωρινική παράταξι, καί ἰδιαίτερα ὁ κ. Καλλίνικος καί β) ῞Ισως οἱ κατήγοροι δέν ἐνεβάθυναν καλοπροαίρετα εἰς αὐτήν ταύτην τήν διατύπωσιν, καί χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνωνται, ἐνδεχομένως ἔχουν ἐπηρεασθῇ ὑπό τῆς Δυτικῆς ὀρθολογιστικῆς ἀντιλήψεως περί τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Εκκλησίας. Διότι πῶς ἄλλως νά αἰτιολογηθῇ ἡ ἀδυναμία νά ἐννοήσουν, ὅτι ἡ βαθυτέρα ἔννοια τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ἡ διά τῆς θεοποιοῦ Θείας Χάριτος μυστική ἑνότης καί κοινωνία ἑκάστης νύμφης ψυχῆς μετά τοῦ Θεανθρώπου Νυμφίου Χριστοῦ, καί δι  Αὐτοῦ μετά τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁ ῾Οποῖος πληροῖ κυριολεκτικά τήν ᾿Εκκλησίαν; Πῶς λοιπόν δέν κατανοοῦν, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς κατά Χάριν ἑνότης καί Κοινωνία ἀγάπης, ἔχει ὡς πρότυπον αὐτήν τήν πλήρη καί τελείαν Κοινωνίαν καί ἑνότητα ἀγάπης τῆς Τρισυποστάτου καί ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Θεότητος.
Αὐτό ἀκριβῶς κηρύσσεται ὑπό τοῦ θεολόγου, ὅταν οὗτος εἰς τήν ὁμιλίαν του διατυπώνῃ τήν ἀδυναμία του νά ὁμιλήσῃ δι᾿ Αὐτό τό ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ , τό ῾Οποῖον ἐχαρακτήρισεν οὐχί δογματικῶς ὡς "῎Αναρχον καί τελείαν Εκκλησίαν"!.
῎Αν παρά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος εἶχεν ἐπιφυλάξεις ὤφειλε νά φροντίσῃ διά μίαν Γνωμοδότησιν ἁρμοδίου Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ, ὅπως ἔκανε κατ᾿ ἐπανάληψιν διά θέματα τῶν πέντε, καί νά κρατᾶ τό θέμα ἀνοικτόν δύο χρόνια, διότι τό θέλουν οἱ κ. κ. μ. Μάξιμος καί Κάτσουρας, καί τοῦτο διά λογαριασμόν τοῦ κ. Καλλινίκου, ἀλλά καί τῶν πέντε καί τῶν νεοημερολογιτῶν, οἱ ὀποῖοι ἀπό κοινοῦ μισοῦν τόν κ. Γκουτζίδη καί θέλουν τόν ἀφανισμόν του.
᾿Ας ἀφήσουμε τίς ταπεινολογίες κλπ., διότι διώκομεν ἕναν θεολόγον, ὁ ὁποῖος μέ τά "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ" καί τό βιβλίο του: "ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ..." τοῦ κ. Χριστοδούλου, ἔθεσε φραγμόν εἰς τά σχέδια ὅλων αὐτῶν νά ἀφανίσουν τήν Γνησία ᾿Ορθόδοξο ᾿Εκκλησία. Πρέπει, ὅταν χρειάζεται νά λέγωμεν τά πράγματα μέ τό πραγματικό τους ὄνομα. Εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος μέ τά τελευταῖά του βιβλία, τά ὁποῖα ἠνώχλησαν τούς ἡμετέρους "χτύπησε στό κόκαλλο" καί τόν Φλωρινισμόν καί τό "κίνημα τῶν πέντε", καί ἦλθε εἰς εὐθεῖαν καί σκληράν ἀντίθεσιν μέ τό κατεστημένον τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέσω τοῦ ὀποίου κάμνει τήν δουλειά του ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός.
Οσον ἀφορᾶ τήν "ἀναλυτικήν ἐπιχειρηματολογίαν" τοῦ κ. Καλλινίκου, διά τήν ὁποίαν ὁμιλεῖ ὁ κ. Κάτσουρας, πρίν παραθέσωμεν τό ἄρθρον, μόνον ἕνα σχόλιον κάμνομεν: Μέ τό ὀρθολογιστικόν καί δικολαβικώτατον πνεῦμα πού τόν διακατέχει, ἀλλά καί τό μένος του ἐναντίον τοῦ κ. Γκουτζίδη, ὅπως φαίνεται ἀπό τά ἄρθρα του, καί ἡ πραγματική ἀδυναμία σοβαρᾶς καί τιμίας ἐπιχειρηματολογίας, ἐπί τοῦ συγκεριμένου θέματος, τόν ἐξώθησαν εἰς δικολαβίας, καί εἰς σύμπλασιν φανταστικῶν καί ἀνυποστάτων κατηγοριῶν, ὥστε νά μετράῃ "εἰς πόσας ᾿Εκκλησίας πιστεύει ὁ κ. Γκουτζίδης" καί εἰς μέν τήν πρώτην ἀπάντησίν του νά τόν κατηγορῇ, ὅτι δῆθεν πιστεύει εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, εἰς δέ τήν τελευταίαν ἀπάντησίν του (τρίτην κατά σειράν) νά τόν κατηγορῇ ὅτι πιστεύειν εἰς "τέσσερις ᾿Εκκλησίες". Περιμένουμε μήπως σέ νεωτέραν ἀπάντησιν, ὅταν θά βγάλῃ τόν τελικό "λογαριασμό", εἴπῃ καί ἄλλες κακοήθεις ψευδοκατηγορίες.....Αὐτή εἶναι, δυστυχῶς, ἡ "ἀναλυτική ἐπιχειρηματολογία" τοῦ κ. Καλλινίκου!
Νομίζομεν, ὅτι δέν χρειάζονται περισσότερα λόγια, διά νά καταλάβῃ ἕκαστος, ἐάν ἀπροκαταλήπτως σκέπτεται καί ἐνεργῇ, διατί ἀπερρίφθη τό ἄρθρον. Δέν εἶναι ἡ "κακοδοξία", τήν ὁποίαν ἕνα χρόνο τώρα δέν θέλησαν νά ἀποδείξουν, ἄν καί ἐπροκλήθησαν. Δέν εἶναι τό "ἀμάρτυρον" τῆς διατυπώσεως, πού τούς ἐμπόδισε νά τήν δημοσιεύσουν διά τρίτην φοράν. ῞Ολα αὐτά θά μποροῦσαν νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀπ᾿ ἀρχῆς μέ μίαν μικράν ὑποσημείωσιν, ὅπως ἀπ᾿ἀρχῆς εἶχα προτείνει εἰς τόν κ.  Κάτσουρα. ῞Εν  ἔτος τώρα "ὤδινον ὄρος καί ἔτεκον μῦν". Ποῦ εἶναι οἱ ἀποδείξεις, ποῦ εἶναι οἱ εἰσηγήσεις πού ἐζητήθησαν, ποῦ εἶναι ἡ συζήτησις εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἡ ὁποία ὡδήγησε εἰς τήν δῆθεν "ἀπόφανσιν" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, δι᾿ ἧς "Συνοδικῶς" ἀποφαινόμεθα" ὅτι εἶναι "καινοτομία". Ποῦ εἶναι τά σχετικά Πρακτικά; ῾Υπεγράφησαν ἔστω τά Πρόχειρα; ῎Ετσι ἀποφαινόμεθα καί ἔτσι ἀποφασίζομεν διά θέματα ἀφορῶντα δόγματα τῆς πίστεώς μας; Καί δέν σκεπτόμεθα μήπως δι᾿ αὐτάς τάς ἐσπευσμένας, καί μέ τόν τρόπον πού λαμβάνονται, καί μέ τόν τρόπον πού ὑπογράφονται, ἐκτιθέμεθα ἔτι περισσότερον; Δέν μᾶς ἐδίδαξε τό παρελθόν νά μή βιαζώμεθα σέ τόσον σοβαρά θέματα, διά νά μή ἀναγκαζώμεθα κατόπιν νά διορθώνουμε;
Κλείομεν τό θέμα μέ τήν κατάληξιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 77/4-9-99 σχετικῆς ἐπιστολῆς μας πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον, εἰς τήν ὁποίαν ἐγράφομεν:
"...῾Η μή δημοσίευσις τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου, τό ὁποῖον κατελέγχει τά συσσωρευμένα ψεύδη τοῦ κ. Καλλινίκου, τάς βλασφημίας, τήν παραπληροφόρησιν, καί τάς συκοφαντίας, οὐχί μόνον κατά προσώπων, ἀλλά καί κατά τῆς ῾Ιστορικῆς καί ᾿Εκκλησιαστικῆς ἀληθείας, θά ἀποτελέσῃ οὐχί ἁπλῶς κάλυψιν αὐτοῦ (τοῦ Φλωρινικοῦ ᾿Επισκόπου κ. Καλλινίκου), ἀλλά καί ἀνεπίτρεπτον συνεργίαν εἰς τά σχέδιά του. ᾿Αντιλαμβάνεσθε, ὅτι οὐσιαστικά τοῦτο θά ἀποτελέσῃ ἕνα εἶδος προδοσίας εἰς τόν διεξαγόμενον ἀγῶνα, ἀλλά καί δέν συμβάλλει θετικά εἰς τήν διεξαγωγήν τοῦ διαλόγου μετ᾿ αὐτῶν "ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ", θέσις εἰς τήν ὁποίαν ἀμετακινήτως ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐμμένει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος . ᾿Εν κατακλεῖδι, καί ἐπειδή  κατά κόρον ἡ Μακαριότης σας λέγετε, ὅτι "αὐτά εἶναι τῶν θεολόγων" καί ἐπιφυλάσσεσθε νά ἔχετε ἐκπεφρασμένην τήν γνώμην σας, Σᾶς γνωρίζομεν, ὅτι ἡ ἰδική μας ὑπεύθυνος γνώμη ὡς ᾿Αρχιερέως καί θεολόγου εἶναι ὅτι ἐγκρίνομεν ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι τέλους τό ἄρθρον τοῦ κ. Γκουτζίδη καί δέν ἔχομεν καμμίαν ἐπιφύλαξιν νά δημοσιευθῇ τοῦτο εἰς τό τεῦχος τοῦ ᾿Ιουλίου 1999, τοῦ ὁποίου τήν ὕλην ἐν τῷ συνόλῳ της, πρέπει ἀπαραιτήτως νά τήν ἴδωμεν καί νά τήν ἐγκρίνωμεν, καί κατόπιν νά προχωρήσῃ ἡ ἐκτύπωσις".
Κατόπιν αὐτῶν νομίζω, ὅτι ἀλλοῦ πρέπει νά στραφῇ τό ἐνδιαφέρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί ὄχι εἰς τόν χαρακτηρισμόν αὐτῆς ὡς "καινοτομίας". Εἰς τό νά γίνῃ Εἰσήγησις ἐπί τοῦ θέματος, νά προσκομισθοῦν ὅλα τά στοιχεῖα ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί ἄν ἀπεδεικνύετο, ὅτι πρόκειται πράγματι περί "κακοδοξίας" ἤ περί "αἱρέσεως" ἤ περί "καινοτομίας", νά κληθῇ ὁ κ. Γκουτζίδης νά τοῦ τό ἀποδείξωμεν καί νά ἀνακαλέσῃ. ῎Αλλωστε, τό ἐδήλωσεν, ὡς καί πάλιν εἴπομεν, ὅτι ἐάν τοῦ ἀποδειχθῇ, ὅτι πρόκειται περί κακοδόξου διατυπώσεως, ἡ ὀποία θίγει κάποιο δόγμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐτοίμως ἔχει νά διορθώσῃ. Τώρα ὅμως μέ τόν ἀντικανονικό καί βεβιασμένο τρόπο πού ἀντιμετωπίσθη,  καί προωθήθη, κινδυνεύουμε νά χαρακτηρισθοῦμε. ὡς ἐπιπολαίως ἀποφασίζοντες, καί τό κυριώτερον μήπως χρειασθῇ νά διορθώσῃ πλέον οὐχί ὁ κ. Γκουτζίδης, ἀλλά ἡ "πλειοψηφία" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία "ἀπεφάσισεν" οὕτω. Διότι ἡ ἀλήθεια, καί ἡ ᾿Ορθοδοξία, δέν παίζουν.

Δ. Διά τό θέμα τῆς Αὐστραλίας
᾿Από τό ἔτος 1985 περίπου, εἰς τάς ἐνορίας τῆς Αὐστραλίας ἔχει δημιουργηθεῖ τό γνωστόν θέμα τοῦ ἱερέως Παναρέτου, ὁ ὁποῖος ζῇ μακράν τῆς πρεσβυτέρας του, εἰς μίαν "φάρμαν". ᾿Εκεῖ διαμένει καί μία διαζευγμένη γυναῖκα, ἡ ὁποία τόν ἐξυπηρετεῖ. ᾿Από τήν ἐποχήν ἐκείνην ἤρχισαν διαμαρτυρίαι παρά τῶν χριστιανῶν τῆς Αὐστραλίας διά τό προκλητικόν σκάνδαλον, ἡ δέ ῾Ιερά Σύνοδος δέν ἠδύνατο μέχρι σήμερον νά ἐξετάσῃ τάς διαμαρτυρίας, καί νά κρίνῃ τήν ὑπόθεσιν, δεδομένου ὅτι ἡ Τοποτηρησία τῆς Αὐστραλίας εἶναι ἀνατεθειμένη εἰς τόν Σεβ/τον Κιτίου. Προσωπικά εἰς μίαν συνεδρίασιν τῆς Συνόδου εἶχον εἴπει εἰς τόν Σεβασμιώτατον Κιτίου, ὅτι κατά τήν ᾿Εκκλησιαστικήν τάξιν, εἰδικά διά τό θέμα τοῦ π. Παναρέτου, πρέπει νά ἐπιληφθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί νά τό ἐκδικάσῃ, ἐπειδή ἡ Σεβασμιότης του συνδέεται διά στενῆς συγγενείας μετά τοῦ π. Παναρέτου, ἀφοῦ εἶναι κατά σάρκα ἀδελφός του. ῾Ο Σεβ/τος Κιτίου ἀπήντησεν, ὅτι τό θέμα θά τό ἀναλάβῃ ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου, δηλαδή ὁ ἴδιος, καί διά τοῦτο ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καθ᾿ ὅλα τά διαρρεύσαντα ἔτη, ποτέ δέν ἠσχολήθη, ἀλλά μόνον ἐγένετο δέκτης  τῶν διαμαρτυριῶν τῶν χριστιανῶν. Μετ᾿ ὄλίγον καιρόν ἐμάθαμε ὅτι ὁ π. Πανάρετος "οἰκουρεῖ", ὅπως ἐπί σειρά ἐτῶν ἐσημείωνον οἱ ἡμεροδεῖκται εἰς τήν στήλην τῶν ῾Ιερέων. καί δέν λειτουργεῖ. ῎Αργότερον πάλιν ἐπληροφορήθημεν, ὅτι ἐπανῆλθεν εἰς τήν ἐνεργόν ὑπηρεσίαν. Τί ἀκριβῶς ἐμεσολάβησε δέν γνωρίζομεν. Τό μόνο πού γνωρίζομεν εἶναι, ὅτι μετά ἀπό τήν ἐπάνοδον τοῦ ῾Ιερέως Παναρέτου εἰς τά ῾Ιερατικά του καθήκοντα, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐδέχθη ἐντονωτέρας διαμαρτυρίας παρά τῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ π. Πανάρετος εὑρίσκεται εἰς μίαν συνεχῆ παράβασιν, καί ὀφείλει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά ἐπιληφθῇ καί ἐκδικάσῃ τήν ὑπόθεσιν. Τοῦτο δέ διότι ὁ Σεβ/τος Κιτίου, πρός τόν ὁποῖον ἐπίσης ἀπηυθύνθησαν πολλάκις, δέν δύναται καί λόγῳ ἀσθενείας νά ἐπιληφθῆ καί νά διορθώσῃ τό σκάνδαλον. Μάλιστα πολλοί καταγγέλλουν, ὅτι τό θέμα ἔχει ἀποβῇ εἰς μέγα σκάνδαλον, τό ὁποῖον εἶναι πασίγνωστον καί εἰς τούς Νεοημερολογιτικούς κύκλους τῆς Αὐστραλίας, οἱ ὁποῖοι περιγελοῦν τούς ὀρθοδόξους καί περιμένουν τήν εὐκαιρία νά ἐκμεταλλευθοῦν τό θέμα καί νά τό δημοσιοποιήσουν. Πολλοί ἀπό τούς χριστιανούς μάλιστα, βλέποντες, ὅτι παρά τάς συνεχεῖς διαμαρτυρίας των δέν ἐπιλαμβάνεται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί δέν ἀντιμετωπίζεται τό σκάνδαλον, ἔπαυσαν νά κοινωνοῦν ἀπό τόν π. Πανάρετο.  Τινές πάλιν ἀπειλοῦν, ὅτι θά φύγουν ἀπό τήν ἐνορία, ἐπικαλούμενοι τήν συνεχῆ αὐτήν παρανομίαν τοῦ ῾Ιερέως, καί τήν μή ἀνάληψιν εὐθυνῶν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῾Ημεῖς, ὁσάκις μᾶς ἔθεσαν γραπτῶς, ἤ τηλεφωνικῶς αὐτό τό θέμα, προσπαθήσαμε πάντοτε νά τούς συγκρατήσουμε, λέγοντές τους, ὅτι πρέπει νά κάνουν ὑπομονή καί ὅτι δέν ἔχουν τοιοῦτον δικαίωμα, νά κόψουν, δηλαδή, τήν  κοινωνίαν μετά τοῦ ῾Ιερέως "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης", ἐφ᾿ ὅσον πρόκειται περί προσωπικῶν ζητημάτων, καί οὐχί περί λόγων πίστεως. ᾿Αλλά οἱ ἴδιοι ἀντέτεινον, ὅτι καί εἰς θέματα Πίστεως γίνονται παραβάσεις ἐκ μέρους τοῦ ῾Ιερέως. ῎Ηδη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἔλαβε παρά τοῦ Σεβ/του Κιτίου τήν σύμφωνον γνώμην νά ἐκδικάσῃ τήν ὑπόθεσιν. ᾿Εστάλη δέ πρός τοῦτο πρό δύο - τριῶν ἐτῶν ὁ Σεβ/τος Διαυλείας, ἀλλά οὐδέν ἔπραξε πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ προβλήματος τούτου. Εἰς τήν συνέχειαν, μέ ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀπεστάλη ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος τόν παρελθόντα Φεβρουάριον , ὁ ὁποῖος κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 18-5-2000, εἰσηγούμενος μᾶς ἀνέγνωσε 4 Πρακτικά πού συνέταξαν εἰς τάς ἰσαρίθμους ἐνορίας καί 2-3 κείμενα πρός διευκρίνισιν ὡρισμένων σημείων τῶν Πρακτικῶν. Μᾶς εἶπεν, ὅτι ἔχει καί φακέλλους μέ Καταθέσεις, τῶν ὁποίων ὅμως τό περιεχόμενον δέν μᾶς ἀνέγνωσε, καί διά τοῦτο τό ἀγνοοῦμε. ῾Υπῆρχε καί σειρά ἄλλη ἐπιστολῶν πού τάς ἀπέστειλαν οἱ ἐκεῖ χριστιανοί μετά τήν ἐπάνοδον τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου ἀπό Αὐστραλίαν, αἱ ὁποῖαι ἐπίσης δέν ἀνεγνώσθησαν. ῎Ετσι κατά τήν γνώμην μου ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν ἐμόρφωσε πλήρη καί ἀληθῆ εἰκόνα τῆς καταστάσεως. ῾Υπογραμμίζω, ὅτι πρίν ἀκόμη ὁλοκληρωθῇ ἡ συζήτησις καί πρίν ἀκουσθοῦν αἱ γνῶμαι τῶν ᾿Αρχιερέων ὁ Σεβ.  Νικόλαος εἶπεν, ὅτι "ἡ Σύνοδος ἀπεφάσισεν ἐπί τοῦ θέματος" καί ἁπλῶς θέλουμε νά ἀκούσουμε τήν ἄποψιν τοῦ π. Εὐσταθίου, ἐνῶ ἀμέσως μόλις ἄρχισε νά ὁμιλῇ ὁ π. Εὐστάθιος ἀπευθυνόμενος ὁ Σεβ. Νικόλαος εἰς τόν Μακαριώτατον εἶπε: "Μακαριώτατε νά τελειώνουμε", ἐνῶ τυπικά θά ἠδύνατο κανείς νά εἴπῃ ἀσφαλῶς, ὅτι ἐκλήθη ὁ π. Εὐστάθιος νά ἐκθέσῃ τήν γνώμην του, ὡς ὑπεύθυνος ᾿Αρχιερατικός ᾿Επίτροπος, ἀλλά οὐσιαστικά δέν τοῦ ἐπετράπῃ νά ὁμιλήσῃ, διότι τά πάντα ἐφάνη, ὅτι ἦσαν προσυμπεφωνημένα.  Τά ἀναφέρω, ὄχι διά νά ἀντιδικήσω πρός τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, ἀλλά διά νά τονίσω ὅτι μέ αὐτό τόν τρόπο δέν μπορεῖ νά λειτουργήσῃ σωστά ἡ ῾Ιερά Σύνοδος. ᾿Εξῆλθε ὁ π. Εὐστάθιος, καί χωρίς νά ἀκουσθοῦν αἱ ἀπόψεις τῶν ᾿Αρχιερέων, ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς θεωρῶντας τήν ἄποψίν του καί ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, εἶπε πάλι νά τελειώνουμε. Καί ἐπρότεινε νά δώσουμε μιά προθεσμία 6-8 μηνῶν, στόν π. Πανάρετο, ὅπως ἐζήτησε ὁ ἴδιος, καθώς μᾶς εἶχε ἀναφέρει προηγουμένως ὁ Σεβ. Πειραιῶς, καί αὐτό μέχρις ὅτου ἑτοιμασθοῦν κάποια κελλιά εἰς τόν Ναόν, καί νά μετακομίσῃ ἐκεῖ, ὅπως ἀκριβῶς ὑπεσχέθη ὁ ἴδιος, ὅτι θά τό πράξῃ. ᾿Εχρειάσθη νά ὁμιλήσω πολύ αὐστηρά, νά κάμῃ τό ἴδιο καί ὁ Σεβ/τος Παχώμιος, ὥστε νά "συγκαταβοῦν" ὁ Μακαριώτατος καί ὁ ῞Αγιος Πειραιῶς νά μᾶς εἴπουν "ἄντε πές τε καί σεῖς δυό λόγια", νά μᾶς ἀφήσουν, δηλαδή, νά εἴπωμεν καί ἡμεῖς τήν ἄποψίν μας. ᾿Ακούσθηκαν διάφορες ἀπόψεις, ἐνῶ ἀπό ὅλους ἐλέχθη, ὅτι πρέπει ὁ π. Πανάρετος νά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν πρεσβυτέραν του, διά νά διορθωθῇ τό σκάνδαλον, διότι αὐτό πού γίνεται εἶναι παρανομία καί παράβασις τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων. ῾Υπενθυμίζω καί τήν ἄποψι τοῦ Σεβ/του Γοργονίου, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Μ. Βασιλείου, ὁ ὁποῖος ἀπευθυνόμενος σέ ἕνα συνείσακτον πρεσβύτερον τοῦ ἔγραφε, ὅτι ἀκόμη καί ἄν δέν ὑπάρχῃ περίπτωσις ἁμαρτίας , διά τό σκάνδαλον πρέπει νά φύγῃ ἀπό ἐκεῖ πού βρίσκεται, διαφορετικά θά τόν καθαιρέσῃ. ᾿Ελέχθη ἐπίσης ἀπό ἄλλον ᾿Αρχιερέα, ὅτι ἡ λύσις πού προτείνει ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς δέν θά εἶναι ἀποτελεσματική, καί ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος πρέπει νά λάβῃ πιό αὐστηρά μέτρα, ἐνῶ ἰδιατέρως ἐτονίσθη, ὅτι ἐδῶ πρόκειται περί διπλῆς παραβάσεως, ἤτοι περί ἐγκαταλείψεως τῆς πρεσβυτέρας, καί περί διαμονῆς μετά διαζευγμένης γυναικός ἀπό τήν ὁποίαν ἐξυπηρετεῖται!. ᾿Αμφότερα ταῦτα οἱ ῾Ιεροί Κανόνες τά καταδικάζουν. Τελικά ἐν μέσῳ μιᾶς ἀτμοσφαίρας βιασύνης καί ὑπό τό "ἄντε κουραστήκαμε νά φύγουμε", δέν διετυπώθη ἡ ἀπόφασις, ἀλλά ἀνετέθη εἰς τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου καί εἰς τόν ῾Ιερομόναχον Νεόφυτον νά τήν ἑτοιμάσουν καί νά σταλῇ εἰς τόν Σεβ/τον Κιτίου νά τήν ὑπογράψῃ καί ἐκεῖνος, ὡς Τοποτηρητής. ῾Ως Συνοδική ἀπόφασις ἐθεωρήθη ἡ πρότασις τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς. ῞Οταν τελείωσε ἡ συνεδρίασις ὁ π. Εὐστάθιος ζήτησε νά πληροφορηθῇ τί ἀπεφασίσθη. ῞Οταν ἄκουσε ὅτι τοῦ ἐδόθη προσθεσμία 6-8 μῆνες, καί ὅτι δέν ἐλέχθη τίποτα δι᾿ αὐτό τό χρονικό διάστημα, ἄν θά λειτουργῇ ἤ ὄχι, εἶπεν, καί δικαίως, ὅτι αὐτό σημαίνει, ὅτι πλέον καί μέ τήν εὐλογία τῆς Συνόδου θά λειτουργῇ, ἐνῶ θά παραμένῃ στήν παρανομία, καθ᾿ ὅλον αὐτό τό χρονικόν διάστημα. ᾿Εν τῷ μεταξύ καθ᾿ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἰδίας ἡμέρας καί τῆς ἑπομένης, καί ἐν συνεχείᾳ ἐπί πολλάς ἡμέρας, μοῦ τηλεφωνοῦσαν οἱ χριστιανοί ἀπό Αὐστραλία καί ζητοῦσαν νά μάθουν τἰ ἀπεφασίσθη διά τό πρόβλημά τους. ῞Ολοι, ὅταν ἔμαθαν τήν ἀπόφασιν, ἐρωτοῦσαν: "Δέν λάβατε ὑπ᾿ ὄψιν τοῦτο... ἤ ἐκεῖνο..., διότι αὐτά ὅλα τά ἔχομεν καταθέσει, ἔχομεν στείλει τόσας ἐπιστολάς". Καί ἀσφαλῶς πῶς νά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν ἐφ᾿ ὅσον αἱ καταθέσεις καί αἱ ἐπιστολαί των δέν ἀνεγνώσθησαν; ῞Ολοι ἔδειξαν πολύ ἀγανακτισμένοι, λέγοντες, ὅτι ἐφ᾿ ὅσον ἡ Σύνοδος δέν διορθώνει τήν παράβασιν καί δέν ἀποκαθιστᾶ τά πράγματα καί δέν ἀποσοβεῖ τό σκάνδαλον, ἀλλά καί μέ τάς εὐλογίας της πλέον θά συνεχίζεται ἡ παρανομία, προβληματίζονται, ἄν θά συνεχίσουν νά πηγαίνουν στήν ἐνορία πού θά λειτουργῇ ὁ π. Πανάρετος, ἤ θά πρέπει νά κόψουν τήν κοινωνίαν μετ᾿ αὐτοῦ. "Τόσα χρόνια, ἔλεγαν, περιμένουμε τήν "Συνοδική διαγνώμη", καί τώρα πλέον βλέπουμε νά συνεχίζετε τό κακόν, μέ τήν εὐλογίαν τῆς Συνόδου. Τί νά κάνωμεν;..". Καί μάλιστα μερικοί ἐτόνιζαν τόν κίνδυνο νά πάρῃ δημοσιότητα τό θέμα, διότι ἤδη τό γνωρίζουν οἱ νεοημερολογιτικοί κύκλοι, καί περιμένουν τήν εὐκαιρία νά μᾶς κατηγορήσουν. Προσωπικά τούς συνέστησα νά μή βιαστοῦν εἰς ὁτιδήποτε πρίν λάβουν τήν ἀπόφασιν, ἡ ὁποία δέν ἔχει ἀκόμη ὑπογραφῇ, διότι δέν ἔχει ὁλοκληρωθῇ ὡς πρός τήν διατύπωσιν.
Κατόπιν τούτου καί διά νά ἀποφύγουμε χειροτέρας καί πλέον δυσαρέστους καταστάσεις, ἐπρότεινα νά ξαναεξετασθῇ τό θέμα, εἴτε εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν, εἴτε μέ ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς ῾Ιεραρχίας, ὥστε καί αἱ καταθέσεις τῶν χριστιανῶν νά ἀναγνωσθοῦν καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς νά ἐκφράσουν τάς ἀπόψεις των, καί νά γίνῃ συζήτησις ἐπί τοῦ κειμένου τῆς ἀποφάσεως, ὥστε ἡ ἀπόφασις νά εἶναι σύμφωνη μέ τήν Κανονική τάξι, ἀλλά καί τούς χριστιανούς τῆς Αὐστραλίας νά ἀναπαύσῃ, καί τό πνευματικόν συμφέρον τοῦ ῾Ιερέως π. Παναρέτου νά ἐξασφαλίσῃ καί νά μή διασύρεται καί ἡ ᾿Εκκλησία. Διαφορετικά ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά κατηγορηθῶμεν, (ὅπως καί σέ ἄλλα θέματα τῆς συγκεκριμένης συνεδριάσεως, ἐπί τῶν ὁποίων θά ἐπανέλθω), ὅτι ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἶναι ἡ γνώμη, τοῦ ἑνός, ἤ τῶν ὀλίγων.  Πρός τοῦτο καί ἐπειδή ὁ Μακαριώτατος ἐζήτησε νά εἶμαι μετά τῶν συντακτῶν τῆς ἀποφάσεως, προέτεινα τό παρακάτω σχέδιον, τό ὁποῖον ὅμως ἀκόμη δέν γνωρίζω ἄν τελικῶς ἐλήφθη ὑπ᾿ ὄψιν;

ΣΧΕΔΙΟΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ.
ΑΠΟΦΑΣΙΣ
῾Η ῾Ιερά Σύνοδος συγκληθεῖσα τήν 17 καί 18 τοῦ μηνός Μαίου, καί λαβοῦσα ὑπ᾿ ὄψιν:
1. Τήν ἐπιστολήν τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κιτίου κ. ᾿Επιφανείου, Τοποτηρητοῦ τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ τοπικῆς ᾿Εκκλησίας, διά τῆς ὁποίας ἀνέθεσεν εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος τήν ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ τοπικῇ ταύτῃ ᾿Εκκλησίᾳ προβλημάτων.
2. Τήν εἰσήγησιν τοῦ Σεβ.  Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου, ὅστις κατ᾿ ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁμοῦ μετά τοῦ ῾Ιερομονάχου Νεοφύτου Τσακίρογλου, ἐπεσκέφθη τήν τοπική ᾿Εκκλησίαν τῆς Αὐστραλίας καί ἐξήτασεν προσωπικῶς τά ἐν αὐτῇ ὑπάρχοντα προβλήματα.
3. Τάς καταγγελίας καί καταθέσεις πολλῶν  πιστῶν, μελῶν τῆς ἐκεῖσε τοπικῆς ᾿Εκκλησίας.
4. Τάς γνώμας τῶν ἐν τῇ εἰρημένῃ τοπικῇ ᾿Εκκλησίᾳ μελῶν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν Συμβουλίων, καί
5. Τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας καί δή καί τόν Ε᾿ ᾿Αποστολικόν καί ΙΓ' τῆς ΣΤ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου.
Συνδιασκεψαμένη ἀπεφάσισεν
α) ῾Η ῾Αγία τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίᾳ, κεφαλήν τοῦ σώματος Αὐτῆς γνωρίζει καί ἀναγνωρίζει τόν Κύριον ἡμῶν ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὅστις "ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς...ἵνα παραστήσῃ αὐτήν ἐαυτῷ ἔνδοξον τήν ᾿Εκκλησίαν, μή ἔχουσαν σπῖλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, , ἀλλ᾿ ἵνα  ἧ ἀγία καί ἅμωμος" (᾿Εφε. 5, 25, 27)
β. Διά νά εἶναι δέ ἁγία καί ἄμωμος ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νά μεριμνᾶ διά τήν ἀνεπίληπτον καί ἀκατάγνωστον διαγωγήν καί ἐν γένει βιοτήν τῶν μελῶν Αὐτῆς καί δή καί τῶν Κληρικῶν Αὐτῆς, ᾿Επισκόπων, πρεσβυτέρων καί διακόνων.
γ. ῾Ως ἐκ τούτου ὀφείλει νά προτρέπῃ, ἀλλά καί νά ἐλέγχῃ καί νά ἐπιτιμᾶ , κατ᾿ ἐφαρμογήν τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων τούς παρεκτρεπομένους ἤ ἀστατοῦντας Κληρικούς.
δ. ῾Η διαγωγή καί βιοτή τοῦ ἐν Αὐστραλίᾳ ῾Ιερέως π. παναρέτου Παναγῆ, ὅστις ἀπό 15 τίας ζῇ μακράν τῆς πρεσβυτέρας του καί μακράν τῆς ἐνορίας καί τῆς πόλεως, εἰς μίαν ἀγροτικήν ἰδιοκτησίαν του (φάρμα), ὅπου ζῇ ἐπίσης καί μία διαζευγμένη γυναῖκα, ἥτις καί τόν ἐξυπηρετεῖ, ἔχει προκαλέσει σκάνδαλον καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἐφάμαρτος καί παράνομος, ὡς ἀντιβαίνουσα εἰς τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας καί δή καί εἰς τόν Ε' ᾿Αποστολικόν καί ΙΓ' τῆς ΣΤ' Οἰκ. Συνόδου.
ε. ᾿Οφείλει ὁ διαληφθείς ἱερεύς, ἵνα μή τῷ τῆς Καθαιρέσεως ἐπιτιμίῳ καθυποβληθῇ, ὅπως συμβιώσῃ μετά τῆς νομίμου συζύγου αὐτοῦ (πρεσβυτέρας) καί ἀπέχῃ τῆς ἐξυπηρετήσεως τῆς παροικούσης διαζευγμένης γυναικός, ἐγκαταλίπων τόν τόπον τῆς διαμονῆς του, ὅπου καί τό σκάνδαλον ἀπεργάζεται.
στ. Οἰκονομίας καί συγκαταβάσεως ἕνεκα, παρέχεται ἡ ὑπό τοῦ ἰδίου αἰτηθεῖσα εὔλογος προθεσμία, ἵνα ἐγκαταλείψῃ τόν είρημένον τόπον διαμονῆς του καί ὁρίζεται ἡ 31η Δεκεμβρίου 2.000, ὡς τελευταία ἡμερομηνία ἐφαρμογῆς τῆς παρούσης ἀποφάσεως. Πλήν ὅμως μέχρις ὅτου βεβαιωθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος διά τήν πλήρη καί τελείαν ἐφοαρμογήν  τῆς παρούσης ἀποφάσεως, ὀφείλει ὁ εἰρημένος ῾Ιερεύς π. Πανάρετος Παναγῆ νά ἀπέχῃ τῆς τελέσεως ῾Ιερατικῶν καθηκόντων.
ζ. ᾿Εν συνεννοήσει μετά τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου εἶναι δυνατόν νά ἀποσταλῇ καί πάλιν ᾿Αρχιερεύς μέ ἐντολήν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου διά τήν ἐνημέρωσιν τῶν πιστῶν καί τήν ἐπαναβεβαίωσιν καί ἐδραίωσιν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἑνότητος τῶν μελῶν τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Αὐστραλίας πρός δόξαν Χριστοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν".
Δέν γνωρίζω, ἐπαναλαμβάνω, τί ἀπέγινε μέ αὐτό τό θέμα. ῾Ο Σεβ/τος Νικόλαος μετέβη στήν Κύπρο, εἰς τήν συνέχεια μετέβη καί ὁ Μακαριώτατος, δέν γνωρίζω ἀκόμη τί μετέφεραν εἰς τόν Σεβ/τον Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιον ὡς ἀπόφασιν διά τούς ἐν ἐν Αὐστραλίᾳ Γ.Ο.Χ. ῾Υπενθυμίζω, ὅτι ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ δέν ὑπεγράψαμεν ἀκόμη καμμίαν ἀπόφασιν, καί ἐπομένως τοῦτο τό θέμα εὑρίσκεται εἰς ἐκκρεμότητα.
ε). Διά τά λοιπά θέματα τῆς ῾Ημερησίας Διατάξεως
α) Διά τό θέμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβ/του Κιτίου καί τῶν ῾Ιερέων του, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς Α' ᾿Εγκυκλίου
῾Υπάρχει σχετική ἐπί τοῦ ἰδίου θέματος ἀπαντητική ἐπιστολογραφία τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν θεολόγων καί ἐπομένως δέν ὑπάρχει κανένας λόγος νά ἐπανερχώμεθα ἐπ᾿ αὐτοῦ.
β) Διά τό θέμα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου. ᾿Ενῶ ὑπῆρχε εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν καί εἶναι ἄκρως φλέγον, ἀφοῦ κατώρθωσαν οἱ γνωστοί σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου νά τόν ματαιώσουν. Εἶναι ἀνάγκη ἐπιτακτική ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά ἐπιληφθῇ.
γ) Διά τό θέμα τῶν νέων ταυτοτήτων. Προέτεινα καί εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν καί εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν κάποια σχέδια κειμένων νά ὑπογραφοῦν καί νά κυκλοφορήσουν. ῾Ο Μακαριώτατος καί τάς δύο φοράς, ὡσάν νά ἦτο δεσμευμένος νά μήν ἀφήσῃ νά προχωρήσῃ τίποτα, ἐπανέλαβε. Μέ τό θέμα αὐτό ἀσχολεῖται ὁ κ. Κάτσουρας. Μέ ἀποτέλεσμα ἡ ῾Ιεραρχία νά ἀναθέσῃ εἰς τόν Σεβασμιώτατο κ. Νικόλαο, εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου καί τόν κ. Κάτσουρα νά συντάξουμε ἕν σχέδιον ᾿Εγκυκλίου. Κανονίσαμε εἰς τήν συνέχεια μίαν συνάντησι, κατά τήν ὁποίαν ἀνέλαβε ὁ κ. Κάτσουρας νά γράψῃ κάτι, καί ὅταν συναντηθήκαμε μᾶς εἶπε, ὅτι δέν ἔχει ὁλοκληρώσετό σχέδιον. Τελικά συνετάχθη ἕν κείμενον τελείως ἀναιμικόν, τό ὁποῖον δέν ὑπέγραψα, διότι μέσα σέ ὅσα ἔχουν συμβεῖ ὅλον αὐτόν τόν καιρόν, αὐτό τό μικρόν καί ἀναιμικόν ἀνακοινωθέν θά ἦταν ἀρνητικό διά τήν προσφορά σ᾿ αὐτό τό θέμα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.

᾿Ελάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός σας
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2006