ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

᾿Εν Κορωπίῳ ᾿Αττικῆς τῆ 17/30-8-2000 (Π.Η.)

ΠΡΟΣ
τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ.κ. ᾿Ανδρέαν
καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς - Μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

῾Η προσέγγισις καί ὁ χειρισμός τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν πραγμάτων ὑπό τῶν ᾿Επισκόπων καί ἰδιαίτερα ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, κατά τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτοσυνειδησίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς ᾿Αποστολικῆς ἐποχῆς, διέπονται ἀπό τό "ἔδοξε τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν". Οἱ ᾿Επίσκοποι, κατά τήν μακραίωνα πράξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, εἴτε ὡς ἄτομα, εἴτε ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, εἶχον συνείδησιν, ὅτι ὄντες εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, δέον ὅπως "ἕπωνται τοῖς ῾Αγίοις Πατράσιν" ἐν παντί.
 
 
Καί ὁ ᾿Επίσκοπος ἐν τῇ Μητροπόλει του, ἀλλά πολύ περισσότερον ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν εἴμεθα ἀκέφαλοι, δέν ἔχομεν ἰδικόν μας θέλημα, οὔτε ἰδικούς μας κανόνας καί φρονήματα. Κεφαλή τῶν ᾿Επισκόπων καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἶναι τό Εὐαγγέλιον, εἶναι οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες, εἶναι τό ἴδιον τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Μόνον ἄν ἔχωμεν αὐτήν τήν αὐτοσυνειδησίαν μπορεῖ καί δι᾿ ἡμῶν νά λειτουργῇ σωστά τό Συνοδικόν σύστημα διοικήσεως, νά μήν αὐθαιρετοῦμε, καί νά ἔχωμεν ἕν πνεῦμα, μία γνώμη, νά εἴμεθα ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ καί νά ἑπώμεθα τοῖς ῾Αγίοις Πατράσιν.
 ῾Υπό τάς ὡς ἄνω προϋποθέσεις, ἤτοι τῆς ταυτότητος τοῦ ἡμετέρου θελήματος, καί φρονήματος καί πίστεως πρός αὐτό τό ἅγιον θέλημα τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖον ἐκφράζεται διά τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί διά τῆς ἐν Χριστῶ ἀγάπης, ἐξασφαλίζεται καί θεμελιώνεται ἡ ἀδιάσπαστος ἑνότης καί προχωρεῖ ἡ οἰκοδομή τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ ᾿Επίσκοποι δέν εἴμεθα κοσμικοί ἄρχοντες, διά τοῦτο αἱ ἐνέργειαί μας ἐπ᾿ οὐδενί πρέπει νά ἔχουν πρότυπο τά κοσμικά πράγματα, τήν κοσμικήν διπλωματίαν, τήν σκοπιμότητα καί νά χαρακτηρίζωνται ἀκόμη καί ἀπό τό ἀμαρτωλόν κοσμικόν φρόνημα. Οἱ ᾿Επίσκοποι εἴμεθα διάκονοι τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει νά ἔχωμεν "φρόνημα Χριστοῦ", καί οὕτω αἱ χεῖρες, οἱ πόδες, ἡ γλῶσσά μας, ἀλλά καί ἡ βούλησις καί ἡ καρδιά μας νά εἶναι εἰς τήν διάθεσιν τοῦ θελήματος τοῦ Χριστοῦ, καί οὕτω νά ὑπηρετοῦν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας Του. ῎Ετσι, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν,  νοεῖται ὅτι οἱ ᾿Επίσκοποι εἶναι "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ".  ῎Αλλωστε ἡμᾶς τούς ᾿Επισκόπους δέν μᾶς κατέστησεν καμμία κοσμική ἐξουσία ᾿Αρχιερεῖς καί Ποιμένας, ἀλλ᾿ αὐτός ὁ Χριστός, ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
 
 
῾Ως ἐκ τούτου νομίζω, ὅτι καλούμεθα νά δώσωμεν ἕκαστος εἰς ἑαυτόν τήν ἀπάντησιν εἰς τά ἐρωτήματα: Εἰς τήν προσέγγισιν καί ἐπίλυσιν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων διατί ἡμεῖς πολλάκις ἀποτυγχάνομεν; Μήπως ἔχωμεν "γυμνήν" τήν Κεφαλήν καί ὄχι ὑπό τήν σκέπην τοῦ ῾Ιεροῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων; Μήπως ἐνίοτε δυστυχῶς ταῦτα τίθενται καί ὑπό τούς πόδας ἡμῶν, διότι ἐπί τῶν κεφαλῶν μας καταφανῶς ἐπικάθηνται σχέδια καί σκοπιμότητες τρίτων, τάς ὁποίας ὑπαγορεύει ὁ πονηρός;
Πόσον τοῦτο εἶναι ἐφάμαρτον συνειδητοποιεῖται μόνον, ὅταν λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ἡ μυσταγωγική διακονία μας εἰς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀσφαλῶς δέν περιορίζεται μόνον εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν (εἰς τήν τέλεσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας), ἀλλ᾿ ἐπεκτείνεται ἐπί  ὁλοκλήρου τῆς πνευματικῆς - ποιμαντικῆς καί διοικητικῆς διακονίας μας ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ. ᾿Εξαιρέτως ἐν ἑκάστῃ συνεδρίᾳ τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, πιστεύω, ὅτι ἀπαραιτήτως δέον νά ἔχωμεν συνείδησιν, ὅτι δι᾿ ἡμῶν, ὡς μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου συντελεῖται μία ἄλλη "λειτουργία", μία ἄλλη "μυσταγωγία" ὑπέρ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν ὁποίαν οὐδέν "βέβηλον" πρέπει νά εἰσβάλῃ, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, ἀλλά καί ἕκαστος ἐξ ἡμῶν τῶν ᾿Επισκόπων μέ ἰδιαιτέραν αὐτοσυνειδησίαν πρέπει νά εἰσέρχεται καί νά "ἱερουργῇ" τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ ἐν Αὐτῇ, οὕτως ὥστε πρῶτοι ἡμεῖς ὡς μέλη τοῦ Σώματος, καί δι᾿ ἡμῶν ὁλόκληρον τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας νά αὐξάνῃ, μορφωμένου τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ ἑνός ἑκάστου γνησίου μέλους Αὐτῆς.
 
 
῾Ως ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων τολμῶ τά ἀνωτέρω, ὄχι διά νά κάμω τόν διδάσκαλον, ἀλλά διότι ἐπί ὁλοκλήρους δεκαετίας ὡς ᾿Αρχιγραμματεύς τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐσχάτως δέ καί ὡς ᾿Επίσκοπος, ἀνησυχῶ, ἐπειδή κατά τήν παροῦσαν δεκαετίαν πού κλείεται, δέν ἐλειτούργησε πάντοτε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ὑπό τάς ἀνωτέρω προϋποθέσεις, διότι ὡς ᾿Επίσκοποι δέν εἴχομεν πάντοτε αὐτήν τήν αὐτοσυνειδησίαν. ᾿Αποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ φαινομένου ἦτο νά σημειωθοῦν καί νά προωθηθοῦν σκοποί καί στόχοι τρίτων, οἱ ὁποῖοι ἔβλαψαν τήν ᾿Εκκλησία.
 ῎Εχω ἐπίγνωσιν, ὅτι δέν ἀπαλλάσσομαι τῆς ἀναλογίας τῶν προσωπικῶν μου εὐθυνῶν, διά τοῦτο γράφω καί δέν διανοοῦμαι, νά καλύψω ἤ ἀποσιωπήσω αὐτάς τάς εὐθύνας, πολλῷ δέ μᾶλλον νά προσθέσω καί νέας. ᾿Αντιθέτως, γράφων, ἐπιθυμῶ, ἀφ᾿ ἑνός νά συμβάλω εἰς τήν θεραπείαν  ὅλων τῶν προηγουμένων κακῶν, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, μέ ὁποιανδήποτε θυσίαν καί συνέπειαν, ὡς εἷς τῶν ᾿Επισκόπων, καί χάριτι Χριστοῦ, νά μήν ἐπιτρέψω, πρῶτα εἰς τόν ἑαυτόν μου, νά σημειωθοῦν νέα κραυγαλέα κακά.
Περί τῆς λειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί τῶν πολλῶν "Συνοδικῶς" διαπραχθέντων κακῶν, κατά τήν περίοδον 1991-95, θά μοῦ ἐπιτραπῇ  νά παραπέμψω τήν ἀγάπην Σας εἰς τάς σελίδας τοῦ βιβλίου  τοῦ Μακαριωτάτου "ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΟΤΙ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΠΟΝΗΡΑΙ ΕΙΣΙΝ"  καί δή εἰς τάς σελίδας 30, 31, 38, 47, 57, ἔνθα ὁ λόγος περί δικαιοσύνης, ὀρθῆς κρίσεως, περί προαποφάσεων ἐξωσυνοδικῶς εἰλημμένων, περί ὀρθοδόξου ῾Ομολογίας, ἀλλά καί εἰς τάς σελίδας 9, 71, 76 καί 79, ἔνθα ὁμολογεῖται γυμνή ἡ ἀλήθεια, ὅτι, τότε, οἱ ᾿Επίσκοποι ἐκεῖνοι κατέστησαν καί πολέμιοι τῆς ᾿Εκκλησίας.

 
Αἰτία νά γράψω ταῦτα ἐστάθησαν καί αἱ συνεδριάσεις τῆς Ι. Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17ης καί 18ης Μαίου ἐ.ἔ., καθώς καί ἡ ἀπό 24 Μαΐου ᾿Ενδημοῦσα ῾Ιερά Σύνοδος, ἀλλά καί τό γεγονός, ὅτι δέν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν ὅσα ἐσχάτως καί προφορικῶς καί ἰδιαίτερα ἐγγράφως μέ ἀγωνίαν καί μετ᾿ ἐπιγνώσεως, ἐθέσαμεν ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν. ᾿Αφορμή δέ νά ἐπισπεύσω τήν γραφήν ταύτην ἐστάθη καί τό κοινοποιηθέν καί εἰς ἐμέ ἀπό 5/18-7-2000 ἀπαντητικόν ἔγγραφον τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου  κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, μετά τῶν συνημμένων αὐτῷ ὑπ᾿ ἀριθμ. 3120 καί 3121 ἀπό 1-6-2000 ἐγγράφων τῶν ὑπογραφομένων ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου "Διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον". Γράφω, διότι ὅλη αὐτή ἡ ἀκαταστασία, ἡ ὁποία παρατηρεῖται κατά τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί πάλιν, ὅπως τό 1991-95 "σχεδιάζεται ἔξωθεν καί ἐνεργεῖται ἔσωθεν καί κατορθώνει νά παρασύρῃ ἀδιακρίτως Κληρικούς, Μοναχούς καί λαϊκούς...πρόκειται διά προδοσίαν". (αὐτ. σελ. 8). Δι᾿ ὅ,τι συμβαίνει ὑπεύθυνοι εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι, διότι ἡμεῖς ἐπιτρέπομεν καί προωθοῦνται καί διά τῆς Συνόδου κακαί σκοπιμότητες, ἐνῶ ἔχει γίνει καταφανές πλέον, ὅτι μέσω αὐτῶν προχωρεῖ ὕπουλα ἡ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας προδοσία ὑπό τοῦ κινήματος τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Σημειώνω μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἐμφάσεως, ὅτι ἤδη ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός ἀπειλεῖ τήν ᾿Ορθοδοξία καί εἰς τήν Ρωσίαν καί αὐτόν κυρίως θά ἀντιμετωπίσω κατά τήν ἐπικειμένην ἐκεῖ μετάβασίν μου. Καί ἐκεῖ ἔχει τό ἴδιον σημεῖον ἀναφορᾶς, ἤτοι τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, καί ἐκεῖ ἐφαρμόζονται ἀπολύτως αἱ ἴδιαι μεθοδεύσεις.  ᾿Αναφέρω τοῦτο διά νά συνειδητοποιθῇ, ὅτι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δέν ἀντιμετώπισε, ἴσως, ποτέ ἄλλοτε, τόσον δόλια καί τόσο ὠργανωμένα σχέδια (Α.Π. 104/29-2-2000).
Αὐτό τό κίνημα, τό ὁποῖον ἔχω ἀναλύσει καί ἔχω καταγγείλλει, ἀπεφάσισε κατ᾿ ἀρχήν καί ἐπεδίωξε πάλι κατά τά τελευταῖα ἔτη τήν φίμωσιν καί τόν ἀφανισμόν τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἐνῶ δέν ἐξαιρεῖ καί τόν ᾿Επίσκοπον Κήρυκον. Πρέπει νά ὁμολογήσω, ὅτι ἕνεκα τῶν ἐπιρροῶν τοῦ "Παιλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ" δέν λειτουργεῖ κανονικά ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί μετά τό 1995. ᾿Επί ἕξ περίπου ἔτη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος παρακωλύεται, ἀδρανεῖ καί δέν ἐπιλαμβάνεται τῶν ἀπό τό 1991 σοβαρῶν ἐκκρεμούντων θεμάτων Πίστεως, Κανονικῆς Τάξεως, Δικαιοσύνης καί ἠθικῆς (ὑπό τήν εὐρεῖαν της ἔννοιαν), ἐνῶ συνεχίζονται αἱ ἀντικανονικότητες, αἱ ἀδικίαι, καί οὕτω παραβλάπτεται τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Επί ἔξ ὁλόκληρα ἔτη δέν ἀντιμετωπίσθησαν οὔτε τό σχίσμα, οὔτε αἰ βλασφημίαι, ἀντικανονικότητες καί ἀντιποιήσεις τῶν πέντε.
 
 
Ταῦτα ἐπεσήμανε πρῶτος, ἤδη ἀπό τό 1998, ὁ Πανοσιολογιώτατος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος καί ἀμέσως ἐτέθη εἰς τό στόχαστρον  τῶν ἐπιθέσεων τῶν κ.κ. Δημ. Κάτσουρα, Μον. Μαξίμου, καί ὅλων τῶν μετ᾿ αὐτῶν συμπορευομένων. Διατί ἡμεῖς ἠνέχθημεν, τινές δέ καί ἐνεθάρρυναν, ὥστε νά συκοφαντηθῇ ὁ ἱερομόναχος, ὡς δῆθεν "ἀσεβής", ὅτι "ἐλέγχει τούς ᾿Επισκόπους", ὅτι "δέν σέβεται τήν ῾Ιεράν Σύνοδον", διά τοῦτο "πρέπει νά ἀνακαλέσῃ" κλπ., ἐνῶ κατάφωρα ἀντικανονικαί ἐνέργειαι εἰς βάρος του "ἐπεκυρώθησαν" μέ τήν ὑπογραφήν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, ἤ ἐνεδύθησαν καί "Συνοδικόν κῦρος"; Οὐδείς ἀγνοεῖ ποῖοι ἐνήργησαν αὐτόν τόν σάλον καί προσεπάθησαν νά προσβάλουν πρόσωπα καί θεσμούς πρός χάριν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πρός χάριν τῆς προδοσίας, ἀλλ᾿ ὅλοι γνωρίζομεν τό κατεστημένον, τό ὁποῖον ποικιλοτρόπως ἄλλοι ἄλλως τό εὐνοοῦν. Γνωρίζομεν ἀκόμη, τί κατά καιρούς, οἱ κατ᾿ ἐμέ πολύ κακοί σύμβουλοι καί τό γενικώτερον περιβάλλον τοῦ Μακαριωτάτου, ἐξέμεσαν καί ἐναντίον μου, ἀλλά καί ἐναντίον τοῦ κ. ᾿Ε. Γκουτζίδη. ᾿Ετόλμησαν νά ἐπηρεάσουν τόσον τά πράγματα, ὥστε νά γραφῇ καί νά λεχθῇ, ὅτι "ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος θά ἀποβῇ χειρότερος ἀπό τόν Ματθαῖο" κλπ., ὁ δέ κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδης, πλήν τῶν ἄλλων ἀνεντίμων σχολίων - ψιθύρων - συκοφαντιῶν τελευταῖα, μέσω δῆθεν "συνοδικῶν ἀποφάσεων", ἐχαρακτηρίσθη, πρός χάριν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, καί ὡς ἕνας δῆθεν "κοινός συκοφάντης" καί ἑπομένως καί "ἀπατεών", ἀλλά καί ὡς δῆθεν "αἱρετικός"(!).
Ταῦτα, καίτοι, καθ᾿ ἡμᾶς, "αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν", ὅμως τά γράφομεν, ὄχι δι᾿ ἄλλον λόγον, ἀλλά διότι πρέπει νά τεθῇ φραγμός εἰς τήν τόσον ὀλισθηράν ὁδόν εἰς τήν ὁποίαν παρασύρεται ἡ "πλειοψηφία" τῶν Σεβ/των Συνοδικῶν. Πρέπει ἀμέσως νά ἀνακόψωμεν αὐτήν τήν πορείαν καί νά ἀνακάμψωμεν ἐκ τῆς ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ προσωπικῶς εἷς ἔκαστος, ἀλλά καί Συνοδικῶς νά στραφῶμεν πρός τήν ὁδόν τήν εὐθεῖαν, κτυπῶντες τό κακόν εἰς τήν ρίζαν του μέ ὅπλα τήν ἀγάπην, τήν ἀλήθειαν, τήν Κανονικήν τάξιν, τήν δικαιοσύνην. Τά ἐκκλησιαστικά πράγματα ἔφθασαν εἰς ὁριακόν σημεῖον καί ἐξαρτᾶται πρώτιστα ἀπό τόν Μακαριώτατον, καί συγχρόνως ἀπό ὅλους μας, ἄν τελικά θελήσωμεν νά ἐνεργήσωμεν τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ ἤ νά συμπράξωμεν εἰς τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, πού προωθοῦν οἱ σύμβουλοι καί τό περιβάλλον τοῦ Μακαριωτάτου, καί παρασύρουν πάλιν καί ᾿Αρχιερεῖς.
 
 
῾Η αἰτία καί ἡ ἀφορμή αὐτοῦ τοῦ κειμένου, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι αἱ συνεδριάσεις τῆς ῾Ι. Σ.  τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17 καί 18 Μαΐου, καί τῆς ᾿Ενδημούσης τῆς 24-5-2000, ὡς καί τά ὑπ᾿ ἀριθμ. 3120 καί 3121 ἔγγραφα, τά ὁποῖα ὑπογράφει ὁ Μακαριώτατος "Διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον" καί τά ὁποῖα δέν ὑπάρχουν εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματείαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅπως δέν ὑπάρχουν καί τά σχετικά Πρακτικά τῆς ῾Ι. Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας αὐτῆς. ῾Ημεῖς ἐλάβομεν εἰς χεῖράς μας αὐτά τά ἔγγραφα - "ἀποφάσεις" μέσω τῆς ἀπό  5/18-7-2000 ἀπαντητικῆς ἐπ᾿ αὐτῶν ἐπιστολῆς τοῦ κ. Γκουτζίδη, εἰς τήν ὁποίαν εἶχε ταῦτα συνημμένα ἐν φωτοαντιγράφοις. Δέν εἶναι αὐτή ἡ πρώτη παράτυπος, ἀντικανονική καί ἐπιλήψιμος ἐνέργεια εἰς τήν ὁποίαν παρασύρουν τόν Μακαριώτατον οἱ κακοί σύμβουλοί του, οἱ ὀποῖοι, εἴτε ἐν ἐπιγνώσει, εἴτε ἀνεπιγνώστως (ἀμφιβάλλω), ἐνεργοῦν καταχθονίους στόχους, ὥστε κανείς ἐχέφρων νά μήν ἀμφιβάλη ὅτι ἔχομεν, ὑπό ἄλλην ἔκδοσιν, ἀδιάκοπον τήν συνέχειαν καί τοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας κινήματος τῶν πέντε. Παράλληλα, ὅμως, ὅπως καί κατά τήν περίοδον 1991-95  καί τώρα καταλύεται κάθε ἔννοια Κανονικῆς τάξεως καί δικαίου, προετοιμάζονται ἐξωσυνοδικῶς ληστρικαί, παράνομοι, ἀντικανονικαί καί ἄδικοι "ἀποφάσεις", ὑποκαθίσταται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ ᾿Αρχιγραμματεία, καί κατά τό κοινῶς λεγόμενον, ἔχομεν "κράτος ἐν κράτει" μέ ὅλας τάς συνεπείας πού συνεπάγεται ἕνα τέτοιο φαινόμενο εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας.
Δέν κατακρίνω οὐδένα μέ ὅσα γράφω, ἀλλά ὡς ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις μέ πολύν σεβασμόν καί ἀγάπην, ἀλλά καί ᾿Αρχιερατικήν εὐθύνην, ἐφιστῶ τήν προσοχήν, ἐνῶ ἀναλαμβάνω τάς προσωπικάς μου εὐθύνας καί ζητῶ νά ἀναλάβητε καί ἡ Μακαριότης σας καί ὅλοι οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἕκαστος τάς προσωπικάς καί κοινάς εὐθύνας διότι ὅλοι εἴμεθα συνυπεύθυνοι, καί θά εἴμεθα ἀναπολόγητοι, ἄν δέν ἀνανήψωμεν. ῞Ο,τι γράφει ὁ Μακαριώτατος πρός τούς πέντε εἰς τό προμνημονευθέν βιβλίον του, πρέπει νά τά λάβωμεν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί ὁ ἴδιος ὁ Μακαριώτατος, ἀλλά καί ὅλοι μας, διότι ἀκολουθοῦμε ἐν πολλοῖς τήν "ὁδόν" ἐκείνων καί ἔν τισι, τολμῶ εἰπεῖν, ὅτι ὑπερεβάλομεν. Δυστυχῶς εἰς ταῦτα ἄλλοι συμπράττουν συνειδητά, ἄλλοι παρασύρονται καί ἀκολουθοῦν ἐκ τῆς κακῶς νοουμένης "ὑπακοῆς", καί ἄλλοι ἐνδεχομένως δέν ἀντιλαμβάνονται, ἤ δέν θέλουν νά ἀντιληφθοῦν τά τεκταινόμενα καί ἴσως νά ἀπορήσουν καί δι᾿ αὐτήν τήν ἐπιστολήν, ὅπως "ἀπόρησαν" καί διά κείμενα προηγηθέντα.
 
 
Θά ἀναφερθῶ καί εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν Σύνοδον τῆς 24-5-2000, διότι μέ τά ὅσα θά σημειώσω περί αὐτῆς θά καλύψω καί τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17 καί 18 Μαίου ἐ.ἔ., ὡς καί τάς ἀποφάσεις της. Τήν 24-5-2000 ὁ Μακαριώτατος, συνεκαάλεσε τήν ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον μέ θέμα τήν τελικήν διαμόρφωσιν καί διατύπωσιν τῆς ἀποφάσεως, τῆς ἀφορώσης Κληρικόν τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Αὐστραλίας. (᾿Αντικανονική ἀπομάκρυνσις ἐγγάμου Κληρικοῦ ἐκ τῆς πρεσβυτέρας του καί παράνομος συνοίκησις μεθ᾿ ἑτέρας γυναικός). Κατά τήν ἐν λόγω ὅμως ῾Ιεράν Σύνοδον ἡ μετριότης μου ἔθεσα πρός συζήτησιν καί τό θέμα: "Παρατηρήσεις καί ἐνστάσεις ἐπί τῶν ἐργασιῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 17 καί 18 Μαΐου 2000" ᾿Επ᾿ αὐτοῦ ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος, ἔχων ἐκ τῶν προτέρων, καί τήν σύμφωνον γνώμην ῾Υμῶν, ὅπως μέ τόν τρόπον του ἄφησε νά γίνῃ ἐμφανές, ἐζήτησε νά τεθῇ τό θέμα αὐτό εἰς τήν ἐπομένην Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας καί ἐκείνη, ὡς ἁρμοδία, νά ἀσχοληθῇ καί ἀποφασίσῃ.
 
 
᾿Επίσης κατά τήν ἰδίαν ᾿Ενδημοῦσαν Σύνοδον ἐζήτησα καί πάλιν παρά τοῦ παρισταμένου πρακτικογράφου τά Πρακτικά τῆς ῾Ιεραρχίας, τά ὁποῖα εἶχεν κρατήσει τήν 17ην καί 18ην Μαΐου μέ τήν αἰτιολογίαν νά τά καθαρογράψῃ. ῞Οπως εἶσθε εἰς θέσιν  νά γνωρίζετε, οἱ παρόντες εἰς τήν ἐν λόγῳ ᾿Ενδημοῦσαν Σύνοδον, οὔτε καί μέχρι τήν ἡμέραν ἐκείνην τά εἶχε καθαρογράψει, ἀλλ᾿ οὔτε καί "κακογραμμένα" παρεδόθησαν εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματεία. Δέν κατετέθησαν ὅμως οὔτε καί μέχρι σήμερον, παρά τάς ἐπανειλημμένας ὑπομνήσεις μου καί πρός τόν Πρακτικογράφο καί πρός τήν Μακαριότητά σας κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης. ῎Ετσι, μετά τέσσαρες μῆνες, τά Πρακτικά δέν ἔχουν παραδοθεῖ εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματεία τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀλλά ἀγνοεῖται παντελῶς καί ἡ τύχη αὐτῶν. Κατόπιν τούτου καταγγέλλω ἐπισήμως τό γεγονός καί ὑπενθυμίζω τά κάτωθι:
 ῾Ο Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. Νεόφυτος, ὡς γνωστόν, κατά τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς 17 καί 18 Μαίου 2000, κατόπιν προτάσεως τοῦ Μακαριωτάτου, ὡρίσθη ἔκτακτος πρακτικογράφος. ῞Αμᾳ τῇ λήξει τῶν ἐργασιῶν τῆς συνεδριάσεως τῆς 18 Μαΐου 2000, ἐζήτησα ἁρμοδίως ὡς ᾿Αρχιγραμματεύς, νά μοῦ παραδώσῃ ὁ πρακτικογράφος τά Πρόχειρα Πρακτικά, ὅμως δέν ἔπραξε τοῦτο μέ τήν δικαιολογίαν, ὅτι πρέπει προηγουμένως νά τά καθαρογράψῃ. Καίτοι τοῦτο ἀντικανονικόν, ὅμως, καλῇ τῇ πίστει, ἀπεδέχθημεν τήν πρότασίν του νά τά καθαρογράψῃ, διό καί δέν ἐπέμεινα,  ἴσως κακῶς, ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδεικνύεται. Εἰς τήν συνέχειαν, ὅμως, ὅπως σᾶς τό ἐγνώρισα καί κατά τήν συγκεκριμένην ᾿Ενδημοῦσαν Σύνοδον, τῆς 24-5-2000, ὁσάκις ἐζήτουν ταῦτα, πάντοτε μοί ἐδήλωνε, ὅτι δέν τά ἔχει καθαρογράψει, καί ὅτι αὐτό θά γίνῃ ἀμέσως. ᾿Εν τῶ μεταξύ, ὅμως, ὁ πρακτικογράφος, ἀδιαφορῶν διά τά πάντα, ἀνεχώρησε διά τόν Καναδᾶ, χωρίς νά παραδώσῃ τά Πρακτικά εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματείαν, καί χωρίς κἄν νά μᾶς ἐνημερώση. Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀσυνέπειας, ἀλλά καί τῆς ἀνευθυνότητος τοῦ ῾Ιερομονάχου, δύσκολα κατανοεῖται. Προσέβαλε τήν ταπεινότητά μου, ὡς ᾿Επίσκοπον, καί ὡς ᾿Αρχιγραμματέα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀλλά πρό πάντων ἔθιξε καί αὐτό τοῦτο τό κῦρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅπως καί τό κῦρος καί τήν βαρύτητα πού ἔχουν τά Πρακτικά μιᾶς Συνόδου, ἐνῶ αἱ συνέπειαι τοῦ φαινομένου συσσωρεύονται καί ἀποβαίνουν εἰς βάρος τῆς ᾿Εκκλησίας.
᾿Αναγκάζομαι νά καταγγείλω αὐτήν τήν ἀσύγγνωστον συμπεριφοράν τοῦ πρακτικογράφου, ἡ ὁποία, καθ᾿ ἡμᾶς, ἐνῶ μαρτυρεῖ ἔλλειψιν ὑπευθυνότητος καί σοβαρότητος, ἐνδεχομένως νά κρύπτῃ καί σοβαρόν δόλον, ὁ ὁποῖος θά ἔχῃ καί ἀπροβλέπτους συνεπείας. ᾿Εν πάσῃ περιπτώσει, ὁ Παν/τος ῾Ιερ/χος π. Νεόφυτος Τσακίρογλου ὡρίσθη ἐκτάκτως τήν 17-5-29 Πρακτικογράφος καί ὤφειλε νά σεβασθῇ τήν ὑπεύθυνον διακονίαν πού τοῦ ἀνετέθη, καί νά μή θίγῃ μέ τόν τρόπον αὐτόν καί πρόσωπα καί θεσμούς καί ἐκθέτει καί τόν ἑαυτόν του, ἐνῶ ἐν τέλει ὅλα αὐτά ἀποβαίνουν εἰς βάρος τῆς ᾿Εκκλησίας.  Κατανοοῦμεν ὅτι ὅλοι ὡς ἄνθρωποι, κάμνομεν σφάλματα, καί σημειώνουμε παραλείψεις, ὅμως νά περιφρονοῦμε ἔτσι προκλητικά θεσμούς καί πρόσωπα (πρός χάριν ποίων λόγων;) εἶναι ἀδιανόητον καί ἀνεπίτρεπτον. ᾿Εκτός ἄν ὁ πρακτικογράφος, ἐνεργῶν οὕτω, ἔχῃ "ὑψηλήν" τινά "κάλυψιν", τήν ὁποίαν ὅμως οὔτε ὁ Μακαριώτατος Προκαθήμενος, οὔτε ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς δύνανται νά τόν οῦ παράσχουν. Κάμνομεν αὐτάς τάς σκέψεις,  πιστεύω, ὄχι ἀδικαιολογήτως, ἀφοῦ ἀδικαιολόγητος εἶναι μόνον ἡ ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀπαράδεκτος συμπεριφορά τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου. ᾿Επίσης  διετυπώσαμεν τάς ἀνωτέρω ἐκδοχάς, διότι ὁ Μακαριώτατος, παρά τάς ὑπομνήσεις μας καί ἐν Συνόδῳ, δέν πῆρε ἀπολύτως καμμίαν θέσιν, ἐνῶ, χωρίς νά ὑπάρχουν τά Πρακτικά, ὑπέγραψε "Διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί " τά ὑπ᾿ ἀριθμ. 3120 καί 3121 ἔγγραφα. Κατόπιν τούτων ἐπιμένω καί ἐρωτῶ εὐθέως, καί πρέπει νά δοθοῦν ἀπαντήσεις;
- Ποῖος ἤ ποῖοι καλύπτουν μέχρι σήμερον τήν ἀσύγγνωστον ταύτην συμπεριφοράν τοῦ πρακτικογράφου, ἤ μήπως δέν καλύπτεται ὑπό οὐδενός καί αὐθαιρετεῖ μόνος του, ὤν αὐτοκατάκριτος; ᾿Εν τοιαύτῃ περιπτώσει ἡμεῖς τί κάμνομεν; Πῶς ἐπιτρέπτομεν τήν ἀσύγγνωστον ταύτην συμεπριφοράν;
- Ποῦ καί εἰς ποίων ἀναρμοδίων, καί ἐνδεχομένως ἐπιβούλων, τάς χεῖρας εὑρίσκονται μέχρι σήμερον  τά Πρακτικά καί ποῖοι ἐνδεχομένως τά "ἐπεξεργάζονται";
- Μήπως ἱδρύθη δευτέρα ᾿Αρχιγραμματεία καί δέν τό γνωρίζομεν; Μήπως δηλαδή ἔχομεν παρασύνοδον καί παρα-ἀρχιγραμματείαν; ῎Η μήπως τά Πρακτικά τῆς Συνόδου τά πῆρε μαζί του εἰς τόν Καναδᾶ ὁ ῾Ιερομόναχος π. Νεόφυτος, ὅπως καί ἐκεῖνα τά "Πρακτικά" τῆς περιβοήτου Θεολογικῆς Συνάξεως τῆς 10-10-99, τά ὁποῖα κατόπιν, ὅπως ἐγγράφως ἐδηλώθη, "δέν ὑπάρχουν", ἤ "δέν προσφέρουν τίποτα"; Ταῦτα, ὅταν ἐκείνη ἡ "θεολογική Σύναξις" ἐσήμανε καθ᾿ ἡμᾶς κάτι πολύ ἀρνητικόν, ἐνῶ δι αὐτῆς ἐφαλκιδεύθη καί ἡ πλειοψηφία τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς Συνόδου τῆς 17-18 Μαΐου.
- Μήπως ἡ ἀπουσία τῶν Πρακτικῶν ἀπό τήν ᾿Αρχιγραμματεία ἐξυπηρέτησε καί ἐξυπηρετεῖ  κάποιες σκοπιμότητες, κάποιους δολίους στόχους; Πῶς παρακρατοῦνται, ὡς νά εἶναι ἰδιωτικά προσωπικά ἔγγραφα;
- Μήπως, τέλος, κρατοῦνται, διότι ἀναμένεται νά ἴδωμεν τάς ἐξελίξεις  τῶν πραγμάτων καί ἀναλόγως νά διατυπωθοῦν καί τά Πρακτικά μας;
Κατόπιν τούτων, καί ἄσχετα μέ τήν ὅλην ἔκβασιν τῆς Καταγγελίας μου, παρακαλῶ, ὅπως ἁρμοδίως, ἡ Μακαριότης σας,  δώσετε ρητήν ἐντολήν εἰς τόν ὑφ᾿ ῾Υμᾶς Κληρικόν π. Νεόφυτον Τσακίρογλου νά  παραδώσῃ ἀμέσως εἰς τήν ᾿Αρχιγραμματείαν τά Πρακτικά, τόσον τά πρόχειρα, ὅσον καί τά καθαρογραμμένα, ἄν βεβαίως ἔχουν καθαρογραφεῖ, ἐνῶ τό ὅλον θέμα δέον ὅπως ἔλθῃ εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἡ ὁποία κανονικῶς εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀσχοληθῇ μέ τήν παροῦσαν Καταγγελίαν μας, καί νά ζητήσῃ εὐθύνας, καί νά ἐπιβάλῃ, ἄν τό κρίνῃ καί κυρώσεις. ῾Η ἀμέλεια, ἄν δέν εἶναι καί σκόπιμος, ἀπετέλεσεν βαρύτατον ἀδίκημα, καί διά τόν ἴδιον τόν πρακτικογράφον, ἀλλά καί δι᾿ ἡμᾶς οἱ ὁποῖοι ἠνέχθημεν μέχρι σήμερον αὐτήν τήν κατάστασιν, ἡ ὁποία ἐκτός τοῦ ὅτι εἶναι καί εὐτελιστική, ἀπέβη καί θά ἀποβῇ περισσότερον εἰς βάρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας διακονίας.
 
 
Κατά τήν ἐν λόγῳ ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον μοί ἐζητήθη, νά ὑπογράψω  ὡς ᾿Αρχιγραμματεύς τά ἔγγραφα, τά ὁποῖα παράγοντες ἐξωσυνοδικοί εἶχον συντάξει καί εἰς τά ὁποῖα ἐδόθησαν τά πρωτόκολλα 3120 καί 3121. Δι  αὐτῶν ἐκοινοποιοῦντο δῆθεν ῾Ιεροσυνοδικαί ἀποφάσεις εἰς τόν ἐλλογιμώτατον Καθηγητήν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην. Ταῦτα ρητῶς σᾶς ἐδήλωσα, ὅτι δέν δύναμαι νά τά ὑπογράψω, διότι αἱ "Συνοδικαί ἀποφάσεις" τάς ὁποίας ἀναφέρουν τά ἔγγραφα,  οὔτε ἐλήφθησαν, οὔτε διετυπώθησαν ἐν Συνόδῳ. ῾Ημεῖς ἐνώπιον τῆς συνεδριαζούσης Συνόδου, ὅταν ἐτέθησαν τά θέματα τά ἀφορῶντα τόν ἐλλογ/τον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, διετυπώσαμεν ρητῶς τήν πρότασίν μας, ὅτι προκειμένου ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά ἐξήταζε τά θέματα ταῦτα , ἔπρεπε ἀπαραιτήτως νά εἶχε προσκληθεῖ κανονικῶς, καί νά παρίστατο αὐτοπροσώπως ὁ ἐν λόγῳ θεολόγος εἰς τήν συνεδριάζουσαν ῾Ιεραρχίαν. ᾿Επρότεινα ἐπίσης: "ὅ,τι δέν ἐγένετο, ἄς γίνῃ ἔστω τώρα", δηλαδή νά προσκληθῇ καί νά παραστῇ ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Κατόπιν τούτου ἡ συζήτησις ἐπί τῶν θεμάτων αὐτῶν δέν ἐπροχώρησε, οὔτε διετυπώθη ἄλλη πρότασις καί σαφῶς ἐφάνη, ὅτι ἔγινε δεκτή ἡ πρότασίς μου, νά κληθῇ ὁ κ. Γκουτζίδης κανονικῶς εἰς τήν Σύνοδον.
῾Υπομιμνήσκω, ὅτι τό περιεχόμενον τῶν φερομένων ὡς "Συνοδικῶν ἀποφάσεων" ἀνεγνώσθη διά πρώτην φοράν  οὐχί κατά τήν ῾Ιεραρχίαν, ὅτε ὑπεκλάπησαν αἱ ὑπογραφαί ἐνίων ᾿Αρχιερέων, ὡς θά ἐξηγήσωμεν κατωτέρω, ἀλλά κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης τῆς 24-5-2000, ὅτε καί κατηγγείλαμεν τό γεγονός, καί ἐζητήσαμεν ἀπό τόν πρακτικογράφον νά καταγράψῃ τήν Καταγγελίαν μας εἰς τά Πρακτικά. Τό αὐτό ἐπράξαμεν καί ἐπί παρομοίων "ἀποφάσεων", τῆς ῾Ιεραρχίαςκατά τήν 17 καί 18 Μαΐου, ἀφορωσῶν αὐτήν τήν φοράν τόν Παντον Παν/τον ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον. Δυστυχῶς ἐκεῖ ἔφεραν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον οἱ σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου, προκειμένου νά κάμουν "εὐθεῖαν τήν τρῖβον" τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὀποῖος θέλει τήν "ἔνωσιν" ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὑπό μίαν ἀρχήν καί ἐξουσίαν... Διά ταῦτα αὖθίς τε διαφωνῶν, διαχωρίζω καί διά τῆς παρούσης τάς εὐθύνας μου  καί αἰτιολογῶ αὐτήν τήν διαφωνίαν μου καί τήν ἄρνησίν μου, ὡς ᾿Αρχιγραμματεύς νά ὑπογράψω τάς "ἀποφάσεις" καί νά προωθήσω τά σχετικά ἔγγραφα.
α) Αἱ φερόμεναι ὡς δῆθεν ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὑπ᾿ ἀριθμ. 3120 καί 3121, δέν διεμορφώθησαν, δέν διετυπώθησαν, δέν ἀνεγνώσθησαν, δέν ἐνεκρίθησαν καί ἐν τέλει δέν ἐλήφθησαν ἐν Συνόδῳ. Αὗται ἐλήφθησαν  καί διετυπώθησαν ἐξωσυνοδικῶς καί ἀκριβέστερον εἶναι "ἀποφάσεις" τῶν κ.κ. Κάτσουρα, μ. Μαξίμου, καί τοῦ πρακτικογράφου, αἱ ὁποῖαι ἀντεγράφησαν ἐκ παλαιοτέρων κειμένων τοῦ κ. Κάτσουρα. ῾Ορᾶτε σχετικά ἔγγραφα τοῦ κ. Κάτσουρα εἰς τό τεῦχος "ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ", σελ. 3 σημ. 1 καί 2, σελ. 5, σημ. 7, σελ. 8, καί σελ. 14, σημ. 2 καί 3, καί σελ. 22, ὅπως καί τοῦ Μακαριωτάτου ὑπ᾿ ἀριθμ. 1272/12/25-9-99, σελ. 2 καί 1280/2/15-10-99, σελ. 1 κλπ.
β) Τά θέματα εἰς τά ὀποῖα ἀναφέρονται αἱ "ἀποφάσεις" τῆς πλειοψηφίας τῶν ᾿Αρχιερέων, δέν ἐξητάσθησαν καί δέν ἀνελύθησαν κατά τήν ῾Ι. Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 17 καί 18 Μαίου ἐ.ἔ. Δέν ὑπῆρξεν κανείς ἀπολύτως εἰσηγητής, ἀλλά καί δέν ἠνοίγησαν οἱ φάκελλοι τῶν θεμάτων, οἱ ὁποῖοι εἶναι καί ὀγκώδεις καί περιέχουν βαρυσήμαντα ἔγγραφα ἔχοντα εὐθέως τήν ἀναφοράν των εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν.
γ) Πῶς ἐλήφθησαν "ἀποφάσεις", χωρίς νά κληθῇ ὁ "κατηγορούμενος", χωρίς νά παραστῇ, χωρίς νά ὁμιλήσῃ, ἀλλά ἐπεδιώχθη, ἀπόντος αὐτοῦ, νά περάσουν ὡς δῆθεν "Συνοδικαί" αἱ "ἀποφάσεις" τῶν κ.κ. Καλλινίκου, Μαξίμου καί Κάτσουρα; Ταῦτα, ὅταν τόσον εἰς τάς Συνόδους τῆς 20-10-99 καί 15-12-99 ὁ κ. Κάτσουρας ἐκλήθη εἰς τήν Σύνοδον καί ἐπροπαγάνδισε τάς θέσεις του.
δ) Πῶς προκλητικώτατα ἠγνοήθησαν καί τά ἰδικά μου ᾿Αρχιερατικά ἔγγραφα, τά ὁποῖα σχετίζονται μέ τά θέματα, ἐπί τῶν ὁποίων ἐλήφθησαν δῆθεν "Συνοδικαί ἀποφάσεις"; ᾿Ηγνοήθη ὁ ᾿Επίσκοπος καί ἐλήφθησαν ὑπ᾿ ὄψιν οἱ ἀδοκίμαστοι σύμβουλοι, οἱ ὀποῖοι συμπορεύονται μέ τόν κ. Καλλίνικο καί ἄλλους γνωστούς "παλαιοημερολογίτας οἰκουμενιστάς";
ε) Αὐτά τά κείμενα τῶν ἐξωσυνοδικῶν "ἀποφάσεων",, τήν 18ην Μαΐου καί μετά τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐντέχνως, λάθρᾳ καί δολίως, συνεμίγησαν ὑπό τοῦ πρακτικογράφου μετά τῶν πρός ὑπογραφήν ἐπισήμων Πρακτικῶν προηγουμένης ῾Ιεραρχίας, προκειμένου νά συνυπογραφοῦν καί κατόπιν ὡς φέροντα τάς ὑπογραφάς τῶν ᾿Αρχιερέων, νά παρουσιασθοῦν ὡς δῆθεν Κανονικαί ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Εδῶ φρονῶ, ὅτι μπορεῖ νά πῇ κανείς ὅτι διεπράχθη  καί τό ἀδιανόητο ἀδίκημα τῆς ἀπάτης! ᾿Εν προκειμένῳ ἔχομεν ἰδίαν ἀντίληψιν, διότι παρακολουθήσαμεν τόν Πρακτικογράφον, ὁ ὀποῖος, ἐνῶ ἤδη εἶχον περατωθεῖ αἱ ἐργασίαι τῆς Συνόδου, ἐκράτει εἰς τάς χεῖράς του αὐτά τά "χαρτία", αὐτάς τάς δῆθεν "ἀποφάσεις",  καί δέν ἐτόλμα νά τάς ἀνακοινώσῃ, οὔτε νά ζητήσῃ ἐπισήμως τάς ὑπογραφάς τῶν ᾿Αρχιερέων. Γρήγορα, ὅμως, ξεπεράσας τήν ἀρχικήν ἀμηχανίαν του, συνέμιξε τά "χαρτία" ταῦτα μετά τῶν Πρακτικῶν τῆς προηγουμένης ῾Ιεραρχίας, καί τά προώθησε λάθρᾳ πρός ὑπογραφήν. Οὕτω οἱ μή μεμυημένοι εἰς τό "σχέδιον" ᾿Αρχιερεῖς ἐξηπατήθησαν καί ἔθεσαν καί εἰς ταῦτα τάς ὑπογραφάς των, ἐνῶ εἶχον συνείδησιν ὅτι ὑπέγραφον τά Πρακτικά τῆς παρελθούσης ῾Ιεραρχίας (5-12-99). Νά σημειωθῇ, ὅτι ὅταν ἐπρόκειτο νά ὑπογράψω τά Πρακτικά, αἱ ἐν λόγῳ "ἀποφάσεις" εἶχον ἀποσυρθεῖ. 
Διά τούς βασικούς αὐτούς λόγους Κανονικῆς τάξεως, ἀληθείας, δικαιοσύνης καί ἠθικῆς τάξεως, δέν ἐδέχθημεν καί δέν δεχόμεθα αὐτάς τάς "ἀποφάσεις", διότι οὔτε Συνοδικαί εἶναι, οὔτε ἄλλην τινά προϋπόθεσιν πληροῦν, ἀφοῦ πρόκειται περί ἐξωσυνοδικῶν συνωμοτικῶν "ἀποφάσεων", αἱ ὁποῖαι ἐκινήθησαν, ὅπως καί αἱ "καταγγελίαι", ἐκ παραγόντων τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διά τούς λόγους αὐτούς, λοιπόν, δέν ἔχομεν ἐπί τέσσαρες μῆνες τά Πρακτικά; Διατηροῦμεν κάθε ἐπιφύλαξιν νά ἴδωμεν καί πάλιν τί ἀκριβῶς ὁ πρακτικογράφος ἐξ᾿ ὅλων ὅσων ἐλέχθησαν ὑπ᾿ ἐμοῦ κατέγραψεν  εἰς αὐτά. Καθ᾿ ἡμᾶς, ὅσοι ἐκ τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων ὑπέγραψαν μετ᾿ ἐπιγνώσεως καί δέν ὑπεκλάπησαν αἱ ὑπογραφαί των, διότι ἐγνώριζαν ἐκ τῶν προτέρων τάς "ἀποφάσεις", φέρουν ἀκεραίαν τήν εὐθύνην καί ἔναντι τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς ᾿Ηθικῆς, ἀλλά καί ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Φέρουν ἀκεραίαν τήν εὐθύνην, διότι πέραν τῆς ἐφαμάρτου πράξεως(!), δι  αὐτῆς  μετετράπη ὁ ὕψιστος θεσμός τῆς Συνόδου  εἰς ταπεινήν θεραπαινίδα τῶν καταχθονίων σχεδίων τῶν ἐπιβούλων τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅπως καί ἐπί τῆς ἀποφράδος περιόδου τῶν πέντε.
Καλούμεθα, λοιπόν, νά συνειδητοποιήσωμεν ἅπαντες ποῖον πολυσχιδές ἔγκλημα ἀπετολμήθη μέ αὐτάς τάς ἀποφάσεις; Κατ᾿ ἐπιθυμίαν καί "ἐντολήν" τῶν Καλλινίκου, Μαξίμου καί Κάτσουρα "ἐκηρύχθη" μέ τάς ἐν λόγῳ ἐξωσυνοδικάς "ἀποφάσεις" ὡς "ἀπατεών" καί ὡς "αἱρετικός" ὁ γνήσιος, ὁ εἰλικρινής, ὁ δοκιμασμένος, ὁ ἀνιδιοτελής ἐργάτης τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ᾿Αγῶνος καί ἐδικαιώθησαν οἱ ἀδοκίμαστοι, ὄψιμοι κακοί σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου, καθώς καί αἱ παρανομίαι των.
Δηλαδή, ἀκριβῶς, ὅπως οἱ πέντε, τόν Φεβρουάριον τοῦ 1993, μέ τήν λεγομένην "β' ᾿Εγκύκλιόν" των, ἐπεβράβευον τόν μηχανισμόν τους καί ἰδιαίτερα τόν θανάσιμον ἀντίδικον καί ἐχθρόν τοῦ κ. Γκουτζίδη, τόν ῾Ιερομόναχον Εὐθύμιον ᾿Επιφανίου, οὕτω καί μέ αὐτάς τάς ἀποφάσεις "δικαιώνονται καί ἐπιβραβεύονται" πάλιν ἄλλοι διῶκται τοῦ ἰδίου προσώπου, διότι ὅπως καί τότε, ἔτσι καί τώρα ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδης καοινῶς ἀνατρέπει τά νέα σχέδια τῆς ἰδίας ὅμως προδοσίας. Ναί, μετ᾿ ἐπιγνώσεως, λέγω, προδοσίας, καί ἐπιβεβαιοῦν αἱ ἐξελίξεις τῶν πραγμάτων.
 
 
᾿Επίσης ἡμεῖς τάς ἐν ἐν λόγῳ "ἀποφάσεις", τάς θέτομεν ἀπολύτως παραλλήλως πρός ὅλας τάς παρομοίας τῶν πέντε, τῆς περιόδου 1991-95 καί κυρίως ἐκείνης τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς κ. Ματθαίου ὑπό τόν τίτλον "Διευκρίνισις - ᾿Απόφασις" μέ ἡμερομηνίαν 22-10-1993, τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος καί ὁ ἀδίστακτος  μηχανισμός του παρουσίασεν καί ὡς Συνοδικήν καί μέ τήν ὁποίαν, ἐνῶ ἐπεχειρήθη "δολοφονία" τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, εἰς τό τέλος κατεξευτελίσθησαν οἱ ἴδιοι, διότι εἰς τά Δικαστήρια, τά ὁποῖα εἶχον ἐγείρει κατά τοῦ ῾Ιεροῦ Συνδέσμου, ἐκείνη ἡ σκευωρία των νά παρουσιάσουν ἐξωσυνοδικάς συνωμοτικάς "ἀποφάσεις", ὡς δῆθεν ῾Ιεροσυνοδικάς συνετρίβη μετ᾿ἤχου.
Παρακαλεῖσθε νά ἀναζητήσετε τά σχετικά εἰς τό βιβλίον: "ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΟΤΙ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΠΟΝΗΡΑΙ ΕΙΣΙΝ", ᾿Αθῆναι 1994, σελίδες 26 καί 89. Τό βιβλίον αὐτό, τῆς ἐκδόσεως τοῦ ὁποίου εἴχομεν τήν τιμήν νά ἐπιμεληθῶμεν, εἶναι ἕνα ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ τῶν ὅσων τότε δολίως  ἐτεκταίνοντο ὑπό τοῦ μηχανισμοῦ τῶν πέντε, ἀλλά, δυστυχῶς, γίνεται ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΩΤΕΡΟΝ καί διά τά σήμερον τεκταινόμενα ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ὑπό τῶν πέντε, καί ὑλοποιουμένων διά τῶν κ.κ. μον. Μαξίμου, Δημ. Κάτσουρα καί λοιπῶν ἡμετέρων.
Εἶναι ἰδιαίτερα λυπηρόν, διότι καί αἱ ἐν λόγῳ "ἀποφάσεις" τῆς πλειοψηφίας ἀποτελοῦν σημεῖον τῶν κακῶν καιρῶν πού διερχόμεθα. Θά σημειώσω, διά τήν ἱστορίαν, καί τό ὅτι κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης τῆς 24-5-2000, καί μετά τήν ἄρνησίν μου νά ὑπογράψω τά ἔγγραφα τῶν "ἀποφάσεων", ὑπ᾿ ἀριθμ. 3120 3121, ἀμέσως ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἐπρότεινε, προφανῶς συμπεφωνημένην ἐκ τῶν προτέρων πρότασιν, εἰπών: "Μακαριώτατε θά ὑπογράψετε σεῖς τά ἔγγραφα", ὁ δέ Μακαριώτατος, χωρίς καμμίαν ἐπιφύλαξιν, ἀμέσως ἐδέχθη τήν προσυμπεφωνημένην "λύσιν" τοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία ἀσφαλῶς ἐσήμανε τό "ἄνοιγμα τοῦ ἀσκοῦ μέ τούς κακούς ἀνέμους".

 
Πρέπει νά ἐνθυμοῦνται καί ὁ Μακαριώτατος, καί ὄλοι οἱ ᾿Αρχιερεῖς οἱ παρόντες κατά τήν συνεδρίασιν τῆς "διευρυμένης" ᾿Ενδημούσης Συνόδου (24-5-2000), ὅτι, ὅταν εἶπα, ὅτι δέν ἀνεγνώσθησαν ἐν Συνόδῳ τά "σχέδια" τῶν ἀποφάσεων, ὁ πρακτικογράφος π. Νεόφυτος, ἦτο ἕτοιμος καί προσεπάθησε νά μέ διαψεύσῃ ἰσχυρισθείς, ὅτι: "Ναί διαβάστηκαν, ἀλλά τήν ὥραν ἐκείνην εἶχαν σηκωθεῖ οἱ ᾿Αρχιερεῖς νά φύγουν καί γινόταν θόρυβος καί σύ πιθανόν νά μήν ἄκουσες"!  Δηλαδή κατά τόν ἀφελῆ ἰσχυρισμόν του, ἔληξαν αἱ ἐργασίαι, διελύθη ἡ Συνεδρίασις, ἐσηκώθησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς νά φύγουν, ἐγένετο θόρυβος καί τότε, κατά τόν πρακτικογράφο, ἀνεγνώσθησαν αἱ "ἀποφάσεις", τίς ὁποῖες ὲγώ δέν ἄκουσα, ἐνεκρίθησαν καί μετ᾿ ἐπιγνώσεως ὑπεγράφησαν!.
Νομίζω, ὅτι χάσαμε κάθε μέτρον, ἀλλά καί τήν σοβαρότητα καί τήν ψυχραιμίαν. ῾Ο ἀναληθής ἰσχυρισμός τοῦ πρακτικογράφου, μόνον ἐντροπήν καί ἱεράν ἀγανάκτησιν προκαλεῖ, ἐνῶ μέ τόν τρόπον αὐτόν ἐπιβεβαιώνει, ὅτι πράγματι δολίως ὑπεκλάπησαν αἱ ὑπογραφαί ᾿Αρχιερέων τινων, οἱ ὁποῖοι δέν ἦσαν μεμυημένοι εἰς τάς παρασκηνιακάς δραστηριότητας. ᾿Αλλοίμονον ἄν ἔτσι λαμβάνωνται καί ὑπογράφωνται αἱ Συνοδικαί ἀποφάσεις, ὅπως ἐννοεῖ ὁ πρακτικογράφος. Αἱ ἀποφάσεις, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί,  λαμβάνονται κανονικῶς ἐν Συνόδῳ, κατόπιν ὑπευθύνου εἰσηγήσεως,καί ἐξονυχιστικῆς μελέτης, ἀφοῦ ἀκουσθοῦν παρατηρήσεις, γίνουν προτάσεις καί ἐλεύθερα ἐγκριθοῦν καί διατυπωθοῦν ἐν Συνόδῳ. Τά σχέδια δέ τῶν ἀποφάσεων, ἀφοῦ συνταχθοῦν ὑπό ἐντεταλμένων προσώπων, ἀναγιγνώσκονται εὐκρινῶς καί εἰς ἐπήκοον πάντων καί ἔτσι ἐγκρίνονται καί ὑπογράφονται, ὄχι ὅπως θέλει, καί ὅπως ἐννοεῖ ὁ  π. Νεόφυτος, καί οἱ λοιποί πού συνηγόρησαν εἰς τόν ψευδῆ ἰσχυρισμόν τοῦ πρακτικογράφου.
 
 
῞Οθεν, καθ᾿ ἡμᾶς, ἴσως  ἀνεγνώσθησαν αἱ "ἀποφάσεις", ὄχι ὅμως ἐντός τῆς Συνόδου, ἀλλά ἐκτός αὐτῆς, καί τάς ἤκουσαν καί τάς ἐγνώριζον μόνον αὐτοί πού τάς συνέταξαν, καί δύο - τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς. Λυποῦμαι πού θά εἴπω, ὅτι αὐτοί οἱ ᾿Αρχιερεῖς κακῶς ὑπεστήριζον τόν ἀναληθῆ ἰσχυρισμόν τοῦ πρακτικογράφου, ἔχοντες προφανῶς ὑπ᾿ ὄψιν των, τήν ἀνάγνωσιν τῶν ἀποφάσεων, τήν ὁποίαν ἤκουσαν ἐκτός τῆς Συνόδου, μεταξύ 17 καί 18 Μαίου, ὅτε παρασκηνιακῶς ἐχαλκεύθησαν μέ τάς "εὐλογίας" των. ῾Υπενθυμίζω, ὅτι ᾿Αρχιερεύς ἐρωτηθείς ἄν γνωρίζῃ τό περιεχόμενον τῶν ἐγγράφων, τά ὁποῖα μόλις πρό ὀλίγου ὑπέγραψεν μαζί μέ τά Πρακτικά, εἶπεν ὄχι, κατά δέ τήν συνεδρίασιν τῆς διευρυμένης ᾿Ενδημούσης, ὅταν συνεζητεῖτο τό θέμα, ἄν ἀνεγνώσθησαν, ἤ ὄχι, αἱ ἀποφάσεις, ἀνέφερα τό γεγονός, καί τότε δύο ᾿Αρχιερεῖς δέν ἐδίστασαν νά ὑπερασπισθοῦν τό ἀποτολμηθέν ὑπό τοῦ πρακτικογράφου ψεῦδος. ᾿Ιδού πόσον σεβόμεθα καί τήν ἀλήθεια, ἀλλά καί  "ἑαυτούς καί ἀλλήλους". ῞Υστερα ἀπό ὅλα αὐτά παραπονούμεθα, Μακαριώτατε καί ἅγιοι Συνοδικοί, ὅταν πολύ ὀρθά καταγγέλλεται, ὅτι δέν λειτουργεῖ κανονικά, ἀλλά καί εὐτελίζεται ὁ ἱερός θεσμός τῆς Συνόδου; ᾿Αδελφικῶς παρακαλοῦμε νά θέσωμεν ἕκαστος κατ᾿ ἰδίαν τόν ἑαυτόν μας κάτω ὑπό τό φῶς τῆς Κανονικῆς τάξεως, τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων διά νά ἴδωμεν πῶς ἐνεργοῦμε, ἀλλά καί πῶς λειτουργοῦμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, καί νά ἀνανήψωμεν, ἄν δέν εἶναι ἀργά, διά νά μή ἔχουν τινές ἐξ  ἡμῶν, μή γένοιτο, τήν κατάληξιν τῶν πέντε.
 
 
Κατόπιν ὅλων ὅσων ἐνδεικτικῶς ἀνεφέρθησαν καί κατηγγέλθησαν ἐν τῇ παρούσῃ, καθ᾿ ἡμᾶς τόν ἐλάχιστον ἐν ᾿Επισκόποις, Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, δέον αἱ "ἀποφάσεις" αὗται νά ἀνακληθοῦν καί νά τεθοῦν τά θέματα ἐξ ὑπαρχῆς, προκειμένου νά ἐξετασθοῦν Κανονικά, ἀντικειμενικά, ἐλεύθερα καί βάσει τῶν ἀδιαψεύστων κειμένων - ντοκουμέντων, ὥστε νά ληφθοῦν καί νά διατυπωθοῦν καί νά ἐγκριθοῦν ἀποφάσεις Κανονικαί, ἀληθεῖς καί δίκαιαι, διότι αὐτό εἶναι τό ἔργον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, νά ὑπηρετῇ τήν ἀλήθεια καί νά ἀπονέμῃ ἀπροσωπολήπτως τό δίκαιον, καί ὄχι νά μετατρέπεται εἰς ὄργανον ἐξωσυνοδικῶν παραγόντων πού ἐπιβουλεύονται τήν ᾿Εκκλησίαν.
῾Επομένως, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, εἶναι ἀπαραίτητον νά συγκληθῇ τό δυνατόν ταχύτερον ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, πρός ἀντιμετώπισιν αὐτῶν τῶν σοβαρῶν ζητημάτων, τά ὁποῖα προέκυψαν, ἐνῶ προηγουμένως πρέπει νά συνεδριάσῃ ἡ ᾿Ενδημοῦσα ῾Ιερά Σύνοδος, προκειμένου νά προσδιορίσῃ καί προετοιμάσῃ τά θέματα, ὁρίζουσα καί τούς Εἰσηγητάς, καί θέτουσα ὑπ᾿ ὄψιν αὐτῶν καί τούς ὀγκώδεις φακέλλους τῶν θεμάτων, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά μελετηθοῦν μετά προσοχῆς καί ὑπευθυνότητος, καί ἀπό τούς ἰδίους, ἀλλά καί ἀπό ὅλους τούς ᾿Αρχιερεῖς, προκειμένου νά δύνανται νά ἔχουν λόγον, ἀλλά καί νά ἀποφασίσουν, κατά τήν προσεχῆ ῾Ιεραρχίαν.
 
 
Θά κλείσω αὐτήν ἐπιστολήν παραθέτων ἐνδεικτικῶς μερικά ἐκ τῶν ἰδιαίτερα οὐσιωδῶν, τά ὁποῖα ὁ Μακαριώτατος τό 1994 ἔγραψε διά τούς πέντε εἰς τό βιβλίον του "ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΟΤΙ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΠΟΝΗΡΑΙ ΕΙΣΙΝ", διότι καί πάλιν εἶναι λίαν ἐπίκαιρα, αἱ δέ ἡμέραι πού διερχόμεθα εἶναι ἀκόμη πιό πονηραί:
"Γράφω, ὦ Πατέρες καί ἀδελφοί, διότι τινές ἐκ τῶν μέχρι πρό τινος θεωρουμένων Γνησίων Πατέρων καί ᾿Αδελφῶν, ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν ἔργων των, δέν εἶναι πλέον Γνήσιοι, ἀλλά πολέμιοι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Διά νά καλύψουν τήν προδοσίαν τους παρουσιάζονται ὡς ὑπερορθόδοξοι καί οὕτω παρασύρουν καί καθιστοῦν συνεργάτας τῆς προδοσίας των, ἀδιακρίτως μικρούς καί μεγάλους, Κληρικούς, Μοναχούς καί Λαϊκούς" (᾿Εκ τοῦ βιβλίου τοῦ Μακαριωτάτου: "ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΟΤΙ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΠΟΝΗΡΑΙ ΕΙΣΙΝ", ᾿Αθῆναι Νοέμβριος 1994, σελ. 9 καί 11).
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί, τά ἀνωτέρω καί ὅσα ἐγράφησαν τό 1994, πρέπει νά τά μελετήσωμεν καί νά ἐξετάσωμεν, μήπως πολλά ἐξ αὐτῶν ἰσχύουν καί δι᾿ ἡμᾶς σήμερον καί ἐγράφησαν τότε "προφητικῶς"(!). ῾Η ἐλαχιστότης μου, ἔχων ὑπ᾿ ὄψιν μου, ὅσα καί σήμερον συμβαίνουν, δέν μπορῶ νά εἴπω, ὅτι δέν ἰσχύουν καί δι᾿ ἡμᾶς σήμερον, ὅπως δέν ἀμφισβητῶ τίποτα καί ἀπό τά κάτωθι, τά ὁποῖα τότε πάλιν ἔγραψεν ὁ Μακαριώτατος.
"῾Ο ἔχων νοῦν Χριστοῦ, βλέπει ὅτι καθημερινῶς ὅλον καί εὐκρινέστερον ἀποκαλύπτεται, ὅτι αἱ σκοτειναί δυνάμεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Νέας ᾿Εποχῆς" τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ἰδιαίτερα κατά τά τελευταῖα ἔτη, ἔθεσαν εἰς τό στόχαστρόν των, ὡς στόχον, νά "διαλύσουν" τόν ᾿Αγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Δέν μᾶς διώκουν, δέν μᾶς φυλακίζουν, δέν μᾶς ἀποσχηματίζουν, ἀλλ᾿  ἐκτελοῦν τά περί διαλύσεως τοῦ ἀγῶνός μας σχέδιά των δι᾿ ἐσωτερικῶν σκανδάλων, τά ὁποῖα ἐνεργοῦν διά κληρικῶν καί μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ παρουσιάζονται ὡς δῆθεν ὑπερζηλωταί καί ὑπερορθόδοξοι Γ.Ο.Χ., ὅμως ἐκτελοῦν σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, περί διαλύσεως τοῦ ᾿Αγῶνος καί "ἀφανισμοῦ" τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.!!!" (αὐτόθι σελ. 12).
᾿Επίσης εἶναι ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρα καί ἀπαιτοῦν τήν ἰδιαιτέραν προσοχήν μας, καί τά κάτωθι, διότι τότε οἱ πέντε δέν τά ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν καί ἔφθασαν ἐκεῖ πού ἔφθασαν. ῾Ημεῖς ἄς δεχθῶμεν, ὅτι ὁ Θεός οἰκονόμησε νά σημειωθοῦν τότε ταῦτα "προφητικά" καί δι᾿ ἡμᾶς  σήμερον διά νά ἀνανήψωμεν καί νά διορθώσωμεν, πρίν εἶναι πολύ ἀργά.
"...τό φαινόμενον, τό ὁποῖον ἐμφανίζουν μερικοί ᾿Αδελφοί ᾿Αρχιερεῖς νά μήν ἀποφασίζουν ἐν συνόδῳ, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἀλλά νά προαποφασίζουν καί ἀναλόγως νά ἐνεργοῦν ἐν συνόδῳ. Μία τοιαύτη, ὅμως, ἐνέργεια ὀλίγον φθάνει νά εἶναι προσβολή τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τό ῾Οποῖον ἐπικαλούμεθα εἰς τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιεραρχίας καί μαζί προσβολή τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ διοικήσεως τῆς ᾿Εκκλησίας" (αὐτόθι σελ. 31).
Προσοχή καί εἰς ὅσα περί "διωγμοῦ", "σκοτεινῶν δυνάμεων" καί περί "πιέσεων" καί παρασυρμοῦ τῶν "Μεγάλων" πάλιν γράφει ὁ Μακαριώτατος:
"῞Οσον καί ἄν θέλῃ κανείς νά φυγαδεύῃ καί νά μακρύνῃ ἐκ τοῦ νοός καί τῆς καρδίας του τήν σκέψιν καί τόν φόβον, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τελεῖ ἐν διωγμῷ ἀπό μακροῦ, τά γεγονότα βοοῦν, ὅτι διά τάς ἁμαρτίας μας σκοτισθέντες δέν γνωρίζομεν τί ποιοῦμεν καί τί λέγομεν, καί ὅτι πράγματι σκοτεινοί δάκτυλοι πιέζουν, ἐνεργοῦν καί παρασύρουν μικρούς καί μεγάλους, ἰδιαιτέρως Μεγάλους". (αὐτόθι σελ 70).
Καί πάλιν. "῾Η Μήτηρ ἡμῶν ᾿Εκκλησία καταφανῶς διώκεται καί προδίδεται ἀπό τούς ἰδίους τούς ταχθέντας φύλακας Αὐτῆς!. ᾿Εσιώπησα, ὑπέμεινα, ὑπεχώρησα, ἐταπεινώθην, πλέον ὅμως ἡ σιωπή μου θά λογισθῇ ὡς δειλία καί προδοσία, διά τοῦτο δημοσίως ὁμιλῶ καί ἐνημερώνω ὅλα τά πιστά μέλη τῆς ῾Αγιωτάτης Μητρός ᾿Εκκλησίας...."(αὐτόθι σελ. 76).
Μήπως ἐπίσης μέ τό νά μή κάνουμε τό καθῆκόν μας ἐπί πέντε ἔτη πρός τήν ᾿Εκκλησίαν κατέστημεν ἐπιλήσμονες ὅτι ἐτάχθημεν φύλακες τῆς θείας Παρακαταθήκης, ἀλλά καί ἀνεπιγνώστως διώκομεν τήν ᾿Εκκλησίαν;
Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πρόσχωμεν, διότι καί οἱ πέντε ὀρθόδοξοι ᾿Επίσκοποι ἦσαν καί κανείς δέν διενοεῖτο ὅτι θά καταντοῦσαν ἀπό φύλακες εἰς διώκτας καί προδότας.
᾿Ιδού, πάλιν, τί πολύ σοφά γράφει ὁ Μακαριώτατος, τό ὁποῖον ὅμως, δυστυχῶς,  ἐπαναλαμβάνεται ἰδιαιτέρως σήμερον, τό ὁποῖον εἶναι μία μορφή διωγμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας:
"Εἶναι ἀπαράδεκτον τό γεγονός, ὅτι ἐπί ὁλόκληρον τετραετίαν ἐγκατελείφθη καί ἐτάφη ὁ ᾿αγών τῆς ᾿Εκκλησίας. Τοῦτο μάλιστα εἰς περίοδον κατά τήν ὁποίαν ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει πρός τό 2000, ἠ δέ ᾿Εκκλησία ἔπρεπε νά δηλώνῃ ἔντονον τήν παρουσίαν Της πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν....῾Η ἐπί τέσσαρα ἔτη φίμωσις τῆς ᾿Εκκλησίας ἔναντι τῶν "προόδων" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποτελεῖ ὄντως προδοσίαν τῆς ᾿Ορθοδοξίας." (αὐτόθι, σελ. 78)
Δέν νομίζομεν, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὅτι αὐτό συμβαίνει καί μετά τό 1995 καί μέχρι σήμερον; Δέν νομίζομεν, ὅτι θά μᾶς κρίνῃ ὅλους ὁ Χριστός μέ τά ἴδια μας τά λόγια;
᾿Ιδού πάλιν ἄλλη μεγάλη ἀλήθεια, τήν ὁποίαν γράφει εἰς τό ἴδιον βιβλίον του ὁ Μακαριώτατος, τήν ὁποίαν δέν δυνάμεθα νά ἀγνοήσωμεν:
"Γνωρίζομεν ἅπαντες ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔπαυσε ἀπό τό 1924 νά πολεμῆται ποικιλοτρόπως, ἀλλά κατά τά τελευταῖα ἔτη ἐκορυφώθη ἕνας διωγμός, ὁ ὁποῖος ὡς φαίνεται ἐκκινεῖ ἔξωθεν, πλήν ἐνεργεῖται ἔσωθεν. Τοῦτο ἀσφαλῶς πρέπει νά τό κατανοήσωμεν ἕκαστος μόνος του καί νά τό ἀποδεχθῶμεν, προκειμένου νά κοπῇ ἡ ἔξωθεν ἐπιρροή εἰς τό ἐσωτερικόν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἄλλως θά ἐνισχυθῇ αὐτή ἡ ἔξωθεν ἐπιρροή..." (αὐτόθι σελ. 86).
Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἔξωθεν ἐπιρροή περισσότερον δολία καί καταχθόνιος καί ὑπό μερικῶς ἄλλην μέθοδον, συνεχίζεται καί μετά τό 1995, χωρίς ὅμως νά ἀνησυχῶμεν, καί χωρίς νά τήν ἀνακόπτωμεν, ἀλλά καί ἐκεῖνοι, πού ἐπιχειροῦν νά τήν ἀνακόψουν, διώκονται κατά τόν χειρότερον τρόπον. ῎Ετσι καί μετά τό 1995 παραμένει νεκρός ὁ ἀγών τῆς ᾿Εκκλησίας, μεθοδικά παρακωλύεται καί δέν ἐφαρμόζεται ἡ Κανονική τάξις κατά τῶν πέντε, δέν ἐπιλαμβανόμεθα θεμάτων Πίστεως καί ῾Ομολογίας, ἐπιχειρεῖται δόλια παρωδία Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἔχομεν εὐτελίσει τόν Συνοδικόν θεσμόν, καί τό μόνο πού ἐμφανῶς ἐνεργεῖται εἶναι αἱ ἀπόπειραι πνευματικῶν δολοφονιῶν ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι "χαλᾶνε" τά σχέδια τῆς προδοσίας τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ταῦτα πάντα ἐκ τῆς "ἔξωθεν ἐπιρροῆς", ἡ ὁποία ὅμως ὑλοποιεῖται ἀπό ἐκείνους "οἱ ὁποῖοι ἐνῶ παρουσιάζονται ὡς δῆθεν ὑπερζηλωταί καί ὑπερορθόδοξοι", ὅμως ὑλοποιοῦν αὐτάς τάς ἔξωθεν ἐπιρροάς.
 ᾿Εάν χωρίς καμμίαν ἀπολύτως ἀναβολήν δέν κόψωμε ἐκ τῶν ριζῶν των αὐτάς τάς ἔξωθεν ἐπιρροάς, τότε ἄς σκεφθῶμεν, μήπως τότε οἱ ἠθικοί καί πραγματικοί αὐτουργοί τοῦ διωγμοῦ καί τῆς προδοσίας ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ θά εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ ὁποῖοι διά τόν λόγον αὐτόν καί μόνον δέν θά ἀποφύγωμεν τήν ὀργήν τοῦ Θεοῦ;
῎Ας ἀκούσουμε πάλιν τί ἐπ᾿ αὐτοῦ προτείνει ὁ Μακαριώτατος:
"῾Η ᾿Εκκλησία εὑρίσκεται εἰς πρωτοφανῆ ὕπουλον διωγμόν, διό ταπεινώσωμεν ἑαυτούς ταπεινωθῶμεν ἀπό τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου μέχρι καί τῶν βρεφῶν, καί κλαύσωμεν καί θρηνήσωμεν καί προσευχηθῶμεν, ἵνα τάχιον παρέλθῃ ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου, ἡ δέ Χάρις Αὐτοῦ φέρῃ τήν "῾Αγίαν  ἁλλοίωσιν" φωτίζουσα καί διαλύουσα τάς πλάνας, τά μίση καί οὕτω ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους καί ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν ΠΑΤΕΡΑ, ΥΙΟΝ καί ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον". (Αὐτόθι σελ. 91).
Ταῦτα ἐγράφησαν τό 1994. ᾿Αφοῦ, ὅμως, ὅπως τότε ἔτσι καί σήμερον διώκεται ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τίποτε ἄλλο δέν ἀπομένει, τίποτα ἄλλο δέν περιμένει ἀπό ἡμᾶς ὅλους ὁ Θεός, παρά νά ταπεινωθῶμεν, νά κλαύσωμεν, νά προσευχηθῶμεν, νά ἀγαπήσωμεν, νά ἀνανήψωμεν, καί νά διορθώσωμεν, καί ἐν ἀληθείᾳ καί ὁμονοίᾳ νά ὁμολογήσωμεν, διότι ἄλλως ὑπάρχει ὁρατός ὁ κίνδυνος, "μήπως ἄλλοις κηρύξαντες, αὐτοί ἀδόκιμοι γενώμεθα" (Α' Κοριν. Θ, 27).