 |
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Γ.Ο.Χ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΤΟΥΣ 2001 |
|
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Γ.Ο.Χ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΤΟΥΣ 2001 |
|
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Α.Π.186 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 31-1-2001
ΑΝΑΦΟΡΑ
ΠΡΟΣ τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχ/πον ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς Μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Μακαριώτατε Πρόεδρε καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, ὁ Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, σήμερον Τρίτην, 31-1-2001, ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, κατετέθη πρότασις, περί παύσεως τῆς ταπεινότητός μου ἐκ τῆς διακονίας τοῦ ᾿Αρχιγραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, διότι εἰς τήν "᾿Ορθόδοξον Πνοήν", μηνός Δεκεμβρίου 2000, καί εἰς τήν σελίδα 121 ὁ συντάκτης τῆς στήλης διετύπωσε τήν ἑξῆς σημείωσιν: "῾Ημεῖς φρονοῦμεν, ὅτι δέν λύεται ἕνα τέτοιο θέμα τόσον εὔκολα, ὅταν πρόκειται περί ἐκτροπῆς ἐκ τῆς ᾿Ορθοδοξίας μιᾶς Συνόδου, διότι εἶναι ἄλλο νά σφάλῃ κανείς ὡς ἅτομον, ἀκόμη καί ἐπί θεμάτων Πίστεως, καί ἄλλο νά πλανηθῇ, νά δειλιάσῃ καί νά ὑπογράψῃ μία Σύνοδος, ἕνα κείμενον, ὅπως αὐτό τῆς 23 Φεβρουαρίου 1993. Τό θέμα αὐτό κατά τήν ταπεινή μας ἄποψιν, παραμένει ἀνοικτόν, ἔστω καί ἄν ἀνεκάλεσαν τάς ὑπογραφάς των οἱ τέσσαρες ᾿Αρχιερεῖς. Φρονοῦμεν, ὅτι τό θέμα πρέπει νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, νά ὁμολογήσουν ὅτι ἐπλανήθησαν ἤ ἐδειλίασαν καί ὑπέγραψαν αὐτό τό βλάσφημον κείμενον, νά ὑπάρξῃ ἐπίσημος Πράξις Συνοδική, διά τῆς ὁποίας θά καταδικάζεται ἐπισήμως,(σ.σ. ἡ λεγομένη β' ᾿Εγκύκλιος τῶν 5) καί θά ἀποκαθίστανται οἱ ὑπογράψαντες ᾿Αρχιερεῖς. ῞Οσον ὅμως αὐτό τό θέμα σοβεῖ καί θηρεύονται σκάνδαλα, ἐνῶ καλύπτονται διά τῆς σιωπῆς καί τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα τῶν πέντε, ἡ ᾿Εκκλησία θά συνεχίσῃ νά δοκιμάζεται καί ἀπό τούς πέντε Σχισματοαιρετικούς, καί ἀπό τήν πλειοψηφία τῆς σημερινῆς ῾Ιεραρχίας". Μέ τήν πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου συνεφώνησαν ἀμέσως οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας, ἀκολούθως δέ ἐσημειώθη μία ἰδιαίτερα βεβιασμένη, ἀλλά καί μή κανονική καί μή νόμιμος διαδικασία, καί "ἀπεφασίσθη" ὑπό τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων, ἡ ἔκπτωσις τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐκ τῆς θέσεως τοῦ ᾿Αρχιγραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Επ᾿ αὐτοῦ πρωτίστως σημειώνω, ὅτι δέν μοῦ ἐδόθη ὁ κατάλληλος χρόνος, ὥστε ἐλευθέρως καί ἀρκούντως νά ἀπαντήσω ἐπί ὅσων μοῦ κατελογίζοντο. ῏Ητο χαρακτηριστικόν, ὅτι ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἐνῶ ἐπιχειροῦσα νά ἀπαντήσω εἰς τήν κατηγορίαν, ἐπί τῆς ὁποίας ἐστήριξαν τήν πρότασιν - "ἀπόφασίν" των, μέ παρεκώλυε καί οὕτω δέν μοί ἐδόθη ἡ δυνατότης νά ἀπαντήσω ἐπαρκῶς. ᾿Επίσης τό αἴτημά μου νά ἀπαντήσω ἐγγράφως, ὅπως ἔχω τό δικαίωμα, ἀπερρίφθη ὑπό τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων, ἡ δέ πρότασίς μου νά κληθοῦν εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ὁ Διευθυντής τῆς "᾿Ορθοδόξου Πνοῆς" κ. ᾿Αντώνιος Μάρκου, καί ὁ Συντάκτης τῆς ἐπιμάχου φράσεως θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, δέν ἐγένετο δεκτή. Δηλαδή εὑρέθην πρό μιᾶς προσυμπεφωνημένης καί προειλημμένης ὑπό τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων "ἀποφάσεως" νά ἀνακληθῇ ἡ διατύπωσις "ἐδῶ καί τώρα", εἰδ᾿ ἄλλως "ἐκπίπτεις ἐκ τῆς θέσεως τοῦ ᾿Αρχιγραμματέως καί ὁρίζεται ᾿Αρχιγραμματεύς ὁ π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου!!!" Ταῦτα παρά τό γεγονός, ὅτι οἱ ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς ἐπρότεινον νά εὑρεθῇ ἄλλη λύσις, ἄλλοι δέ νά μοί δοθῇ ἡ δυνατότης νά τό σκεφθῶ "διά νά γράψω κάτι πρός συμβιβασμόν", δηλαδή παρά τό γεγονός, ὅτι οἱ ὑπόλοιποι ᾿Αρχιερεῖς δέν συνεμερίσθησαν τήν "ἀπόφασιν" τῶν τριῶν. ῾Η Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κάμνων τήν ὡς ἄνω πρότασίν του ἐξέφρασε, καί τό προσωπικόν του παράπονον, ὅτι τόν ᾿Επίσκοπον Κήρυκον, ἄν καί τόν γνωρίζῃ ἀπό λαϊκό, καί τόν χειροτόνησε καί τόν ἀνέδειξε... ὅμως τώρα δέν τόν ἔχει μέ τό μέρος του. Χαρακτηριστικά εἶπε: "Δέν γράφει μέ ταπεινόν φρόνημα...δέν εἶναι ὑπέρ ἡμῶν". ᾿Ασφαλῶς ὄχι μόνον ἡ ἐλαχιστότης μου, ἀλλά καί καθένας δέν πρέπει, νά τάσσεται ὑπέρ τοῦ ἐνός ἤ τοῦ ἄλλου, προσωποληπτῶν καί καλλιεργῶν "ὁμάδας " εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά πρέπει νά τάσσεται ΜΟΝΟΝ ὑπέρ τοῦ Κανονικοῦ, τοῦ ᾿Αληθοῦς καί τοῦ Δικαίου, ἔστω καί ἄν εἶναι μόνος του. Βεβαίως ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Σεπτόν Προκαθήμενον καί πνευματικόν μας Πατέρα εἶναι δεδομένη, δέν νοεῖται, ὅμως, αὕτη ὡς κολακεία, ἤ ὡς ἕνα νοσηρόν συναίσθημα, ἤ μία ὑποκριτική - φαρισαϊκή ταπεινολογία. ῾Η ἀληθινή, καί κατά Χριστόν ἀγάπη, δέν χωρίζεται ἀπό τήν ἀλήθεια, τό Κανονικόν καί τό Δίκαιον. ᾿Εν προκειμένῳ σαφῶς ἰσχύει τό "᾿Αξιοπιστότερα τραύματα φίλων ἤ φιλήματα ἐχθρῶν". ᾿Ενθυμούμεθα τήν περίπτωσιν τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου, τόν ὁποῖον ἡμεῖς ἀγαπούσαμε ἀληθινά, καί ἐν ὀνόματι αὐτῆς τῆς ἀληθοῦς ἀγάπης, τοῦ ἐπισημάναμε τούς κινδύνους πού διέτρεχε ἀπό ἐκεῖνο τό περιβάλλον πού τόν περιεστοίχιζε. Οἱ κόλακες, ὅμως, τοῦ πέρασαν τότε τό μήνυμα, ὅτι ἡμεῖς δέν τόν ἀγαπούσαμε.! Τό ἀποτέλεσμα, ὅμως, τό ὁποῖον μᾶς κατέθλιψεν, ἦτο νά μᾶς μισήσῃ, καί νά πέσῃ θῦμα τοῦ κακοῦ ἐκείνου περιβάλλοντός του, καί νά καταλήξῃ ἐκεῖ...πού κατέληξεν. ᾿Ανεξάρτητα ἀπό τό τί νομίζει ὁ καθένας, ἡμεῖς δι᾿ εὐχῶν τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, καί δι᾿ εὐχῶν ὅλων τῶν ἁγίων ᾿Αδελφῶν καί Συλλειτουργῶν μας, χάριτι Χριστοῦ θά συνεχίσωμεν, ὅπως πιστεύομεν, τόν "καλόν ἀγῶνα", χωρίς νά λαμβάνωμεν ὑπ᾿ ὄψιν περιφρονήσεις καί κάθε εἴδους διωγμούς, τούς ὁποίους θεωροῦμεν ὡς εὐλογίαν παρά τοῦ Θεοῦ. Κατόπιν τούτου καί ἐπειδή κατ᾿ αὐτήν τήν συνεδρίασιν, οὔτε διετυπώθη, οὔτε ὑπεγράφη σχετική ᾿Απόφασις, ἀλλά καί τά πρόχειρα Πρακτικά, οὔτε ἀνεγνώσθησαν, οὔτε ὑπεγράφησαν, ὡς προβλέπει ἡ Κανονική τάξις, καί ἐπειδή αἱ ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου συντάσσονται καί ὑπογράφονται ἐν Συνόδῳ καί κοινοποιοῦνται χωρίς καμμίαν ἀπολύτως καθυστέρησιν, ἐπ᾿ οὐδενί νοεῖται νά αἰωρῆται ἡ συγκεκριμένη "ἀπόφασις" ὡς ἀπειλή, καί νά γίνεται ἀντικείμενον ἀνευθύνων ψιθύρων καί σχολίων, διότι οὕτω πρωτίστως παραβλάπτεται τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας καί σκανδαλίζεται τό πλήρωμα Αὐτῆς. ῾Ως ᾿Αρχιερεύς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα καί μέ τήν Κανονικήν τάξιν καί τήν ὅλην ᾿Εκκλησιαστικήν δεοντολογίαν, ζητοῦμεν, ὅπως μᾶς κοινοποιήσητε ἀμέσως τήν ἐν λόγῳ "ἀπόφασιν", ἡ ὁποία πρέπει νά εἶναι ὑπογεγραμμένη ὑπό τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι "ἀπεφάσισαν", ἀλλά καί ἀπολύτως καί ἐπακριβῶς ἠτιολογημένη, ὥστε νά προκύπτῃ, διατί παύει ἰσχύουσα ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1850/10-9-1982 ὁμόφωνος ῾Ιεροσυνοδική ἀπόφασις, δι᾿ ἡς ὡρίσθημεν ᾿Αρχιγραμματεύς ὑπό τῆς τότε (1982) ῾Ιερᾶς Συνόδου. Ζητοῦμεν τήν ἐν λόγῳ ἀπόφασιν ἀφ᾿ ἑνός μέν διότι, βάσει αὐτῆς, θά προβῶμεν εἰς τάς δεούσας ἐνεργείας συνωδά τοῖς ῾Ιεροῖς Κανόσι καί τῇ ᾿Εκκλησιαστικῇ τάξει, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ διότι ἐν τέλει μία τοιαύτη ἀπόφασις δύναται νά θεωρηθῇ καί ὡς ἀνύπαρκτος, δεδομένου, ὅτι αὕτη ὑπεστηρίχθη ὑπό τριῶν μόνον, ἐκ τῶν ὀκτώ παρόντων, ᾿Αρχιερέων. Τό ὅλον δέ φαινόμενον, ἐν συνδυασμῷ καί μέ ὅσα συμβαίνουν εἰς τόν εὐρύτερον ἐκκλησιαστικόν χῶρον, εἶναι ἀποδείξεις, περί τοῦ πῶς καί διατί "δοκιμάζεται καί κλυδωνίζεται" καί σήμερον τό σκάφος τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Αρχιερεῦσιν
῾Υμέτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ |