᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 27-4-2001(π.ἡ.).

Μέ τόν ἀνωτέρω ἀριθμόν Πρωτοκόλλου κατετέθη εἰς τό Ἀρχεῖον τό κάτωθι «Προλογικόν σημείωμα» τό ὁποῖον προορίζετο καί ἐδημοσιεύθη δι΄λα τούς ἀναγνώστας τοῦ τευχιδίου, τό ὁποῖον ἐκδώσαμεν ὑπό τόν τίτλον: "᾿Επιστολαί ᾿Αγωνίας διά τήν πορείαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς Παρατάξεως τοῦ "Αρχ/που" κ. Χρυσοστόμου Κιούση" (῾Ιεραποστολικαί ᾿Εκδόσεις ᾿Ορθοδόξου Πνοῆς ᾿Αριθμ. 43). Παραθέτομεν τό Προλογικόν τοῦτο ἐνημερωτικόν σημείωμα

«᾿Αγαπητέ ἀναγνῶστα
Εἰς τό τευχίδιον: "᾿Επιστολαί ᾿Αγωνίας διά τήν πορείαν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς Παρατάξεως τοῦ "Αρχ/που" κ. Χρυοστόμου Κιούση" δημοσιεύονται ἐπιστολαί μας σχετικαί μέ τόν θεολογικόν διάλογον. Εἰς αὐτάς καταφαίνεται ἡ προσπάθειά μας εἰς τήν δημιουργίαν ὀρθῶν προυποθέσεων διά τήν πρόοδον τοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ θεολογικοῦ Διαλόγου, ἡ ἀγωνία μας διά τήν πορείαν αὐτοῦ καί ἡ πικρία μας διά τήν ματαίωσίν του. Δυστυχῶς εἰς τήν φάσιν αὐτήν (1998) αἱ προσπάθειαι διά τήν συνέχισιν τοῦ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Θεολογικοῦ Διαλόγου δέν εὐοδώθησαν, διότι καί πάλιν ὁ "Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός" κατώρθωσε νά περάσῃ τίς δικές του θέσεις, οἱ δέ ἀκατάλληλοι χειρισμοί ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (λόγῳ παρεμβάσεων τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου κ. Δημητρίου Κάτσουρα καί ἀδελφῶν Τσακίρογλου) ὡδήγησαν εἰς τήν ματαίωσιν αὐτοῦ, μέ ἀποτέλεσμα  ἡ ἐλαχιστότης μου, ὡς Πρόεδρος τῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ᾿Επιτροπῆς νά εἴμεθα ὁ περισσότερον πάντων ἐκτεθειμένος. Διότι αὐτόν τόν σκοπόν εἶχον νά μέ ὡδηγήσουν εἰς τό νά ἀποδεχθῶ καί νά συμφωνήσω μέ ἕναν Διάλογο – παρωδία, ἤτοι μέ μίαν ἕνωσιν οἰκουμενιστικοῦ τύπου, ὅπως τήν ἤθελον οἱ Φλωρινικοί.

Αἰσθάνομαι ὅτι εἰς τό θέμα τοῦτο ἔκαμα τό καθῆκόν μου, μέ τό μήν συμφωνήσω εἰς ἕναν οἰκουμενιστικοῦ τύπου διάλογον, ὅμως  προσέκρουσα εἰς τό παρασυνοδικόν κατεστημένον τοῦ κ. Κάτσουρα καί τοῦ μ. Μαξίμου, οἱ ὁποῖοι κατώρθωσαν μέ τήν βοήθειαν ἐξωσυνοδικῶν καί ἐξωεκκλησιαστικῶν παραγόντων (‘Αθαν.  Σακαρέλλου καί Καλλιν.  Σαραντοπούλου) νά ἐκτρέψουν καί νά ματαιώσουν τόν θεολογικόν διάλογον. Εἶναι γνωστόν, ὅτι ὁ εὐρύτερος Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός δέν θέλει ἕνωσιν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ἀλλά παρωδίαν ἑνώσεως, καί μάλιστα, ὅπως μᾶς τό εἶπον εὐθέως οἱ Φλωρινικοί βάσει τῆς χειροθεσίας, δι᾿ αὐτό καί προωθεῖ  καί παρωδίαν θεολογικοῦ διαλόγου. ῾Η ἀντίδρασίς μου εἰς αὐτήν τήν προσπάθειαν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐκφράστηκε μέσα ἀπό ἐπιστολές ἀγωνίας πού ἔστειλα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν ῾Ιερά Σύνοδον. Παρατίθενται αὐτοτελῶς καί χωρίς σχόλια αἱ κάτωθι ἐπιστολαί: 77/4-9-99, 80/21-9-99, 85/13-10-99, 92/3-12-99, 98/31-12-99, 131/19-5-2000, καί 149/15/28-9-2000.
῾Ο ἀγαπητός ἀναγνώστης διά νά εἰσέλθῃ εἰς τό πνεῦμα τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν παρακαλεῖται προηγουμένως νά διαβάσῃ καί νά μελετήσῃ ἕν ἀπόσπασμα ἀπό μίαν ἐκ τῶν ἐπιστολῶν μου ἔτους 1999, ὅπου γίνεται ἀναφορά καί εἰς τό θέμα τῶν πέντε καί εἰς τόν Θεολογικόν Διάλογον καί γενικώτερα εἰς τήν ὁσημέραι ὀγκουμένην ἀπειλήν τοῦ «παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
‘Ιδού τί ἔγραφα τότε:

"῾Η ἐλαχιστότης μου δέν ἀπαλάσσεται τῆς εὐθύνης διά τήν καθυστέρησιν τῆς καταθέσεως τοῦ Πορίσματος τοῦ ᾿Ανακριτοῦ ἐπί τοῦ Συνοδικοῦ Κατηγορητηρίου κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν. Εἶναι βεβαίως γνωστόν εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, κατόπιν τῆς σχετικῆς ἐνημερώσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου ᾿Ανακριτοῦ Σεβ. ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, ὅτι ἡ Κανονική διαδικασία τῆς τριττῆς Κλητεύσεως ἔχει ἤδη πρό πολλοῦ ὁλοκληρωθεῖ. ῞Ομως δέν ἔφθασαν ἀκόμη ἐκ μέρους τῶν θεολόγων αἱ αἰτηθεῖσαι παρά τοῦ ᾿Ανακριτοῦ Γνωμοδοτήσεις - Μαρτυρίαι ἐπί τοῦ Συνοδικοῦ Κατηγορητηρίου, τό ὁποῖον τούς ἐκοινοποιήθη, πλήν τῆς Γνωμοδοτήσεως - Μαρτυρίας τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη. ᾿Αφ᾿ ἐτέρου ὀφείλω νά σημειώσω, ὅτι εἰς τήν καθυστέρησιν συνέβαλε καί τό γεγονός, ὅτι "προπαγανδίζονται" ἀπόψεις τινές, ὅπως: "Δέν μποροῦμε νά καταδικάσουμε τούς πέντε, διότι προηγουμένως πρέπει νά καταδικάσουμε τάς αἵρέσεις των", ἤ: "Δέν πρέπει νά καταδικάσουμε τούς πέντε, διότι ἔχουμε τά ἴδια φρονήματα μέ αὐτούς μέ τούς ὁποίους πρέπει νά ἑνωθοῦμε", καί τέλος: "Δέν πρέπει νά καταδικάσουμε τούς πέντε, διότι τώρα κάμνουμε θεολογικό Διάλογο μέ τούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι κάλεσαν στόν Διάλογο καί τούς πέντε". ῎Ηδη, ὅμως, γνωρίζουμε πολύ καλά, ὅτι οἱ Φλωριναῖοι μέ τό διάλογο ἀποβλέπουν σέ μία ἕνωσι τύπου Καλλίστου. ῎Αλλωστε ἔχουν πολλάκις δηλώσει, ὅτι: "ἀναγνωρίζουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν εἰς ἡμᾶς ἀπό τό 1971". Παραλλήλως κάποιοι ἡμέτεροι προωθοῦν τήν ἕνωσιν τύπου: "Νά δώσουμε τά χέρια μέ μιά κοινή ὁμολογία",. Αὐτά συστηματικῶς προπαγανδίζονται καί ἐπειδή προτίθεμαι, κατά ᾿Αρχιερατικόν καθῆκον, ὡς ὑπεύθυνος τῆς ᾿Επιτροπῆς διά τόν Θεολογικόν Διάλογον, νά εἰσηγηθῶ ἐπί τοῦ θέματος τούτου εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν, ἐπί τοῦ παρόντος ὑπογραμμίζω μόνον τοῦτο. ᾿Εκτιμῶ πώς ὅσα συμβαίνουν ἐσχάτως στόν ᾿Εκκλησιαστικό μας χῶρο, ἀντικανονική ἀργία κατά τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, κάλυψις τῶν "πέντε", προσπάθεια δυσφημήσεως τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη (ὅμοια μέ ἐκείνη τῶν "πέντε"), κ.ἄ. ἔχουν σκοπό τήν ἄπρόσκοπτον προώθησιν καί δημιουργίαν ἑνός "παλαιοημερολογιτικοῦ σχήματος", εἰς τό ὁποῖον θά συμμετέχουν οἱ Φλωριναῖοι, οἱ "πέντε", οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς κλπ. καί ὅσοι ἀπό τούς ἰδικούς μας δέν ἀντιληφθοῦν τήν προδοσία καί ἐνταχθοῦν εἰς αὐτό, τό ὁποῖον σημειωτέον, μέσω ἰδικῶν του "ὀργάνων" καί "μεθοδεύσεων" προωθεῖ ὁ νεοημερολογίτης ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Δι  αὐτό ἐπιμελῶς μερικοί συστήσουν: "Μή μιλᾶτε ἄσχημα γιά τούς πέντε", "Μή τούς κατηγορῆτε".  "Μή κατηγορῆτε τούς Φλωριναίους, διότι ὅσον οὕπω θά τά βροῦμε". κλπ. Αὐτά καταθέτω καί εὔχομαι νά διαψευσθῶ".
                    (᾿Επιστολή ὑπ᾿ ἀριθμ. 81/23-9-1999, Σελ. 4, ὑποσημείωσις)

Εἶναι οἱ πρῶτες ἀνησυχίες μου διά τήν πορείαν αὐτοῦ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, διά τήν προώθησιν τοῦ ὁποίου οἱ τελευταῖες ἐνέργειες δέν ἦσαν καρπός Κανονικῶν Συνοδικῶν διαδικασιῶν, ἀλλά ἀποτέλεσμα ἐξωτερικῶν παρεμβάσεων. Μέσα ἀπό τάς βεβιασμένας αὐτάς ἐνεργείας φαίνεται καθαρά εἰς ὅσους γνωρίζουν νά μελετοῦν τά κείμενα  καί νά κρίνουν καταστάσεις  πῶς ξεκίνησε τό θέμα  καί διατί κατέληξε ἐκεῖ πού κατέληξε.

῾Ο ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος