᾿Εν Ι.Ν. ῾Αγ. Αἰκατερίνης τῇ 6.5.2002 (ἐκ.ἡμ.)

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

᾿Αγαπητοί ἀδελφοί, Χριστός ᾿Ανέστη.

Μετά τόν Σταυρόν ἔρχεται ἡ ᾿Ανάστασις, μετά τήν θλίψιν ἡ χαρά, καί μετά τήν συσταύρωσιν, ἡ συνανάστασις καί ἡ ἀπαρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς. "Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ῎Αδου τήν καθαίρεσιν, ἀλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν". Δηλαδή μέ τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀρχίζει κάτι καινούργιον, πού δέν τό ἐγνωρίζαμε, ἀλλά μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπό τόν οὐρανό. ῾Η ἀπαρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς. "Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται ἡ ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο".
῾Η ᾿Ορθοδοξία εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αναστάσεως. Διότι εἶναι τό Σῶμα τοῦ ᾿Αναστημένου Χριστοῦ. Γι αὐτό καί τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως εἶναι ᾿Εκκλησιοκεντρικό. Τό ζοῦμε καί τό βιώνουμε μόνο σάν γνήσια μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. Καί τό μήνυμα τοῦτο εἶναι χαρμόσυνον καί σωτήριον καί ἐλπιδοφόρον, καί τό ἀποτέλεσμα διαχρονικόν καί αἰώνιον. Εἶναι μήνυμα ἀναστάσιμον παράλληλα καί ῾Ομολογία Πίστεως εἰς τόν ᾿Αναστάντα Χριστόν.
 Μαζί μέ τήν χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως, μᾶς χαρίζεται καί ἡ ἐλπίδα τῆς αἰωνιότητος. Μαζί μέ τήν ἑόρτιον χαράν καί ἡ πνευματική ἐσωτερική ἀγαλλίασις καί εὐφροσύνη, ὡς πρόγευσις ἐκείνης τῆς αἰωνίου καί ἀνεκλαλήτου καί ἀτελευτήτου χαρᾶς, τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Μαζί καί τό φῶς, τό ἀνέσπερον, πού καταυγάζει καί λαμπρύνει τίς ψυχές καί τίς βγάζει μέσα ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Μαζί καί ἡ εἰρήνη, ἡ ἐσωτερική, ἡ εἰρήνη, τήν ὁποίαν ἐδώρησεν εἰς ἡμᾶς ὁ ᾿Αναστάς Χριστός.
Αὐτά εἶναι τά δῶρα τῆς ᾿Αναστάσεως, τά ὁποῖα γεύονται ἐσωτερικά, μυστικά οἱ μυροφόρες ψυχές, τά στεροῦνται ὅμως ὅσοι θέλουν νά ζοῦν ἀκόμη μέσα στό σκοτάδι τῆς δικῆς τους αὐταρκείας. Καί αὐτά τά δῶρα δωρίζονται πλουσιοπάροχα σέ ὅσους ἀγαποῦν ἐκ βαθέων τόν ᾿Αναστάντα Κύριο καί τόν συνοδεύουν καί στόν Σταυρό καί στόν τάφο καί στήν θλίψι καί στήν χαρά καί στόν ᾿Αγῶνα καί στήν νίκη. Χορηγοῦνται πλουσιοπάροχα σέ ὅσους τολμοῦν νά ὁμολογήσουν παρρησίᾳ τήν ἀγάπη τους στόν Κύριο, ὅταν οἱ ἄλλοι διά τόν φόβο τῶν ᾿Ιουδαίων κρύπτονται, φοβοῦνται καί τόν ἐγκαταλείπουν.
Πρῶτες πού ἀπήλαυσαν αὐτήν τήν θείαν Δωρεάν, ἦσαν οἱ Μυροφόρες Γυναῖκες, οἱ πιστές καί ἀφοσιωμένες μαθήτριες Τοῦ Χριστοῦ, αὐτές πού ποτέ δέν τόν ἐγκατέλειψαν, αὐτές πού ἐνῶ οἱ πάντες ἐφοβήθησαν διά τά γενόμενα, ἐτόλμησαν νά ἀγοράσουν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσι τό  Σῶμα τοῦ ᾿Αγαπημένου Τους διδασκάλου.
Καί ἰδού, τά σωτηριώδη ἀποτελέσματα τοῦ θάρρους καί τῆς ἀνδρείας των. ᾿Ενῶ τό σκότος εἶναι ἀκόμη βαθύ, αὐτές, οἱ φιλόθεες μυροφόρες γυναῖκες, περνοῦν τά τείχη τῆς θεοκτόνου πόλεως. Οἱ καρδιές των πονοῦν, διά τόν ἄδικον θάνατον τοῦ Διδασκάλου των. Εἶχαν ξεκινήσει πρίν ξημερώση διά νά ἔλθουν εἰς τό μνημεῖον, διά νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Κυρίου μέ μῦρα. Βαδίζουν σιωπηλές, μέ φόβο καί τρόμο. ῾Ο φόβος των κορυφώνεται, ὅταν φθάνουν εἰς τό μνημεῖον. "Εἰσελθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν καί ἐξεθαμβήθησαν". ᾿Απόρησαν καί ἐφοβήθησαν. ῾Ο ἐξαστράπτων, ὅμως, ἄγγελος τάς καθησυχάζει καί τάς ἐνθαρρύνει: "Μή φοβεῖσθε" τίς λέγει. Μή φοβῆσθε πού εἶσθε γυναῖκες. Καί ἄς ἀντιμετωπίζετε τόσον φοβερά γεγονότα. ᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ πίστις σας καί ἡ ἀγάπη σας σᾶς ἔφερε πλησίον τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, μή φοβῆσθε.
Καί ἀξιώθησαν εἰς τήν συνέχεια νά ἴδουν τόν ᾿Αναστάντα Κύριον καί νά ἀκούσουν τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό, νά ἀπολαύσουν τήν χαράν καί τήν εἰρήνην τῆς ψυχῆς καί νά γίνουν εὐαγγελίστριαι τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θαύματος. Αὐτό ἀκριβῶς πού πρέπει νά εἶναι καί ἡ ἰδική μας πορεία, καί ὁ δικός μας σκοπός. Νά ξεπεράσουμε τά ἐμπόδια, τούς φόβους, τούς κοσμικούς ὑπολογισμούς, νά μή ἐμπλεκώμεθα εἰς τά δίχτυα τοῦ πονηροῦ, οὔτε νά ἐπηρεαζώμεθα ἀπό τίς πλεκτάνες τῆς παντοειδοῦς ἁμαρτίας πού παρεμβάλλονται στήν πορεία μας, ἀλλά νά προχωροῦμε μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἐκεῖνα πού μᾶς φαίνονται ἀδύνατα καί δύσκολα ἀνθρωπίνως, εἶναι δυνατά διά τόν πιστεύοντα εἰς τήν δύναμιν τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.
Πόσοι καί ἀπό μᾶς στήν μακρυνή πορεία τῆς ζωῆς μας δέν καταλαμβάνονται, ὅπως οἱ μυροφόρες γυναῖκες, ἀπό τόν φόβον, διά τό πῶς θά ἀντιμετωπίσουν τά δύσκολα προβλήματα τῆς ζωῆς, πῶς θά ἀνταπεξέλθουν εἰς τάς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, πῶς θά προσπεράσουν τήν τρικυμισμένη θάλασσα τῆς ζωῆς. "Τίς ἀποκυλίσει ἡμὶν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου";
Καί μιά μικρή ἀπορία: Γιατί τό προνόμιο νά μάθουν πρῶτες οἱ γυναῖκες τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως, οἱ τρεῖς Μυροφόρες γυναῖκες  (Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καί ἡ Σαλώμη), καί ὄχι οἱ μαθητές του;. ῾Υπάρχουν στούς Πατέρες θεολογικές ἀπαντήσεις. ᾿Εδῶ θά περιορισθοῦμε σέ μιά ἁπλῆ ἀπάντησι. ῞Ολοι ξέρουμε πώς ὁ φόβος γιά τό σαρκίο εἶχε κάνει ἄφαντους τούς μαθητές καί τούς εἶχε σπρώξει μέχρι τήν ἄρνησι. Οἱ μαθητές ζούσανε μέσα στόν κύκλο τοῦ φόβου, ἐνῶ οἱ τρεῖς Μυροφόρες φανερώνονται τελείως λυτρωμένες ἀπό τό κράτος τοῦ φόβου. Καί μολονότι οἱ γυναῖκες λογαριάζονται δειλές, αὐτές καί μόνες ξεκινοῦν ξημερώματα καί ἔρχονται νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ ῾Ιησοῦ, πού ἦταν ὁ στόχος τῆς πωρωμένης ἐξουσίας καί τῆς ἀσυνείδητης μάζας. ῎Ετσι στά πρόσωπα  τοῦ ᾿Ιωσήφ ἀπό ᾿Αριμαθαίας καί τοῦ Νικοδήμου τοῦ εὐσχήμονος βουλευτοῦ, καθώς καί στά πρόσωπα τῶν Μυροφόρων γυναικῶν τιμᾶται ἡ γεναιότητα καί τό θάρρος. Τιμᾶται ἡ γενναιότητα τῶν καθαρῶν ψυχῶν, μέσα στίς ὁποῖες δέν βρίσκει χῶρο νά θρονιασθῇ ὁ φόβος. ῎Ετσι τρεῖς γυναῖκες γίνονται οἱ πρῶτοι κήρυκες τῆς ᾿Αναστάσεως.

Εὔχομαι νά ἀπολαύσουμε ὅλοι τήν χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως.
Μέ τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
ΚΗΡΥΚΟΣ