᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 10η Μαίου 2002 (ἐκ.ἡμ.)

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΠΡΟΣ
πάντα ἐνδιαφερόμενον διά τά ἐκκλησιαστικά θέματα
καί ἀγαπῶντα τήν ἀλήθειαν καί τό δίκαιον

  
....  Σᾶς ἀποστέλλω καί ἕνα πολύ χαρακτηριστικό κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου (ἀπό τό ᾿Ηθικό του Λόγο ΙΑ, 14-15). Πρόκειται μᾶλλον περί προσευχῆς, τήν ὁποίαν ὑπέδειξε ὁ ῞Αγιος σέ κάποιον ᾿Επίσκοπο, πού τοῦ ἐζήτησε τήν συμβουλή. Διαβάζοντάς το βλέπουμε τήν μεγάλην ἐπικαιρότητα πού ἔχει καί πόσον πρέπει νά ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν καί ἀπό ἐμᾶς σήμερα. Βλέπουμε, δηλαδή μέ τί παρρησία ἐνεργοῦσαν οἱ ἅγιοι, πού ὅταν ἐπρόκειτο γιά παράβαση καί ἀδικία, ἐνίσταντο ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί δέν ὑποχωροῦσαν μέ τίποτα, καί πῶς ἐνεργοῦμε ἐμεῖς σήμερα πού μέ τό παραμικρό, μέ τήν παραμικρή ἀπειλή, ὑποχωροῦμε, συμβιβαζόμαστε καί κάμνουμε τό θέλημα τοῦ πονηροῦ, καί καμμιά φορά τά προδίδουμε ὅλα.
᾿Ιδού τό κείμενο:
"(Δέδοικα)...μή ἀπειλαί ἀνθρώπων πτοήσουσι καί τῶν ἐντολῶν σου παραβάτην ἐργάσονται, (δέδοικα) μή συνεπισκόπων παρακλήσεις καί φίλων, ἀδικίας με συγκοινωνόν ἀπεργάσονται, ἤ ἀδικούντων αὐτῶν σιωπῶντα, ἤ κακῶς πραττόντων συνεργόν γινόμενον καί μή τούτους ἐλέγχοντα παρρησία καί τήν ῎Ενστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν σου ἐπιδεικνύμενον".
Δηλαδή: "(Φοβᾶμαι) ... μήπως μέ πτοήσουν ἀπειλές ἀνθρώπων καί μέ καταστήσουν παραβάτη τῶν ἐντολῶν σου. (Φοβᾶμαι) μήπως οἱ παρακλήσεις τῶν συνεπισκόπων καί τῶν φίλων μέ καταστήσουν συγκοινωνό τῆς ἀδικίας, ἤ μέ κάνουν νά σιωπῶ, ὅταν αὐτοί ἀδικοῦν, καί νά συνεργάζωμαι ὅταν κακοπραγοῦν, ἀποφεύγοντας νά τούς ἐλέγχω μέ παρρησία καί νά ἐπιδεικνύω τήν ἔνστασιν ὐπέρ τῶν ἐντολῶν σου".
Εἶναι πράγματι ἕνα θαυμάσιο καί πολύ διδακτικό κείμενο.
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή παραθέτω καί τό ἄλλο θαυμάσιο κείμενο τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τό ὁποῖον εἶναι γνωστόν ἀπό τήν πρός τόν Μακαριώτατον ἐπιστολήν μου, καί μᾶς ἐξηγεῖ τρόπον τινά τί σημαίνει τό "ἐπιδεικνύω τήν ἔνστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ":
"Ημεῖς δέ ἐρευνήσωμεν τάς Γραφάς καί τάς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων, καί τούτους μιμησώμεθα· καί ὡς ηὕραμεν τήν ᾿Εκκλησίαν ἀπό Χριστοῦ καταβάσεως, οὕτως αὐτήν καί παραφυλάξωμεν, οὕτως αὐτήν παραδώσωμεν, καί μή χωρίσωμεν ἑαυτούς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἄλλα μέν ἀναγινώσκοντες καί ἄλλα νοοῦντες, μήπως ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά, μέλλῃ ἡμᾶς ἀναθεματίζειν, καί ἀνασκάπτειν ὡς παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας. Καί ὄντως ἡμᾶς οὐδέν ὠφελήσουσι τά πέρατα τῆς γῆς. ᾿Εγώ εὔχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεόν, ἵνα εἰ καί ἀνάξιος εἰμί τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, καταξιώση με μέ τούς Πατέρας τῶν ἑπτακοσίων ἐτῶν, καί τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν ἕξι Συνόδων ἔχειν μέρος .... καί μέχρις ἐκχύσεως αἵματος τῆς ὁμολογίας ἡμῶν τήν καλήν καί βεβαίαν κρηπίδα ἀκράδαντον κατέχωμεν, ἵνα ἀκούσωμεν καί ἡμεῖς, "Πίστις ὑμῶν σέσωκεν ὑμᾶς· πορεύεσθε εἰς εἰρήνην". (῾Ιερός Δαμασκηνός, PG  95, 344).
᾿Εάν δέν προσέξωμεν αὐτά πού μᾶς προστάζουν οἱ Πατέρες κινδυνεύομεν, νά ἀκούσωμεν ἐκεῖνο πού λέγει ὁ ῾Ιερός Δαμασκηνός: "Καί γεγόνασιν οἱ ποτέ υἱοί, ἀλλότριοι τῆς τῶν Πατριαρχῶν καί Πατέρων αὐτῶν εὐγενείας" ("Λόγος ᾿Αποδεικτικός ...", PG. 95, σελ. 332 καί 333). Μή γένοιτο.

Μετά τοῦ ἀναστασίμου χαιρετισμοῦ
Χριστός ᾿Ανέστη - ᾿Αληθῶς ᾿Ανέστη
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος