Α.Π.  240
 
 
᾿Εκ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Γ.Ο.Χ. καί εἰς ἀπάντησιν ἐρωτήματος, ὅσον ἀφορᾶ τό ἀξιόπιστον τῆς μαρτυρίας, τήν ὁποίαν ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ/τος Κήρυκος σχετικῶς μέ τό σχέδιον ἑνώσεως ὑπό τόν Χρυσόστομον Κιούσην καί τήν ἀναγνώρισιν ἀπό τούς Νεοημερολογίτας καί τό Κράτος ἀνακοινώνεται, ὅτι εὕρηται εἰς τό ‘Αρχεῖον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως 9έλιδος χειρόγραφος ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἐκυκλοφόρησε μεταξύ τῶν Φλωρινικῶν ἐν ἔτει 1992, (τήν ὁποίαν μᾶς ἐνεχείρισαν πρώην Φλωρινικοί), καί ὅπου γράφεται καί ἡ παρακάτω λίαν σημαντική πληροφορία, τήν ὁποίαν ἀντιγράφομεν:
"Μία πληροφορία, ἀπό ἀρκετά ἔγκυρες πηγές, πού μᾶς συνεκλόνισε, λέγει ὅτι ἡ ἐπίσημη ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος συγκρότησε ᾿Επιτροπή, στήν ὁποία μετέχει καί ὁ Φλωρίνης κ. Καντιώτης, γιά νά ἐξετάσει καί ἀντιμετωπίσει τό θέμα τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ.  ῾Η ᾿Επιτροπή κατέληξε στήν ἑξῆς εἰσηγητική πρόταση: ῞Ολοι οἱ παλαιοημερολογῖτες νά ἐνταχθοῦν ὑπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο κ. Χρυσόστομο καί νά ἀναγνωρισθεῖ ἐπισήμως ἡ ἀνεξαρτησία τους μέ παράλληλη μισθοδοσία ἀπό τό Κράτος, ὅπως συμβαίνει καί μέ τήν κρατοῦσα ᾿Εκκλησία. ῎Ετσι θά παύσει ὁ κατατεμαχισμός τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἀφ᾿ ἑνός καί ἀφ᾿ ἑτέρου οἱ ταλαιπωρίες καί οἱ διώξεις ἐναντίον τους, ἀλλά θά ἐξασφαλίσουν, πρό παντός τήν ἀναγνωρισμένη ἀνεξαρτησία τους. ᾿Αντιλαμβάνεσθε τήν πανουργία; Καταλαβαίνετε πόσο ἑλκυστικές προτάσεις εἶναι αὐτές; Καί μόνο ὅτι θά δεσμεύσουν τήν ἐλευθερία τους καί θά τούς κλείσουν τό στόμα μέ τήν μισθοδοσία, εἶναι ἀρκετό γιά νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν προδοσία τῆς πίστεως, ἄν φυσικά δεχθεῖ ἡ, δυστυχῶς, ἐπιρρεπής στήν φιλοδοξία ἡγεσία τῶν παλαιοημερολογιτῶν, μέ τήν ἀνοχή τοῦ λαοῦ.  Νά γιατί σᾶς λέω νά μή βιασθεῖτε νά ἐνταχθῆτε. Θά περιμένουμε λίγο νά δοῦμε τίς τυχόν ἐξελίξεις, μή τυχόν συμπαρασυρθοῦν οἱ πάντες στήν προδοσία. Μή γένοιτο. ῾Ο Θεός νά βάλη τό χέρι Του"  (᾿Απόσπασμα ἀπό 9σέλιδον χειρόγραφον ἐπιστολήν ἀπό 19-11-1992 πού ἀρχίζει: "ἀγαπητοί ἀδελφοί" καί τελειώνει: "Μέ ἀγάπη Χριστοῦ". ῾Η ὑπογραφή εἶναι δυσανάγνωστος.)
᾿Εξ αὐτῆς ἐν συνδυασμῷ καί μετ’ ἄλλων πληροφοριῶν τῆς ἰδίας ἐποχῆς, ἤ καί ἀργότερον, συνάγονται πολλά συμπεράσματα καί διαφωτίζονται πολλά σημεῖα τῆς σημερινῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως καί μποροῦμε εὐκολώτερα νά ἐννοήσωμεν τί συμβαίνει πίσω ἀπό τά παρασκήνια. Καί διά νά τοποθετηθοῦμε χρονικά καί ἱστορικά λέγομεν τά ἑξῆς:
῏Ητο ἡ ἐποχή πού σταμάτησε ὁ θεολογικός διάλογος μέ τούς Φλωρινικούς (τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση), διότι οὗτοι ἀπήτησαν νά μή προχωρήσωμε τήν συζήτησι ἐπί τῶν ὑπολοίπων θεμάτων τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, τά ὁποῖα σημειωτέον εἶχον ἐγκριθεῖ ἀπό ἀμφοτέρας τάς ᾿Επιτροπάς καί τάς Συνόδους. Οὗτοι δέν ἤθελον ἐπ᾿ οὐδενί νά συζητηθοῦν τά θέματα τοῦ σχίσματος τοῦ 1937, τῶν χειροτονιῶν τῶν ἡμετέρων ᾿Αρχιερέων τοῦ 1948, καί τῶν ἰδικῶν των τοῦ 1960, καθώς καί κυρίως τό θέμα τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971, διότι ἤθελον νά "περάση", χωρίς ἴσως νά τό ἀντιληφθοῦμε, ἡ βλάσφημος θέσις, ὅτι οἱ ἡμέτεροι ᾿Αρχιερεῖς ἔλαβον χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, καί ἑπομένως περιττεύει πᾶσα συζήτησις ἐπί τῶν ἀνωτέρω θεμάτων.
 Εἶναι χαρακτηριστικόν αὐτό πού εἶπε ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωρινικῶν κατά τήν ἐν ἔτει 1992 τελευταίαν συνάντησιν μετά τῆς ἡμετέρας ᾿Επιτροπῆς: "Δέν θά συζητήσουμε τά ἄλλα θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου. Διότι σᾶς ἀναγνωρίζουμε, διότι ἔχετε καί σεῖς τήν ᾿Αποστολική Διαδοχή ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, ὅπως καί ἐμεῖς..."..
Πρέπει νά ἀντιλαμβάνεται καθένας, ὕστερα ἀπό αὐτήν τήν δήλωσιν καί ἀπό ὅσα ἠκολούθησαν, ὑπό ποίας προὑποθέσεις καί ὑπό ποίας προοπτικάς ξεκίνησε ἀργότερα (1998-99) ἡ προσπάθεια νά γίνη ὁ "διάλογος" καί διατί ἐξελίχθη εἰς "παρωδίαν".
Πρέπει νά κατανοεῖ ὁ καθένας πλέον ποῖος ἦτο ὁ στόχος αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπεκίνησαν, αὐτόν τήν παρωδίαν τοῦ διαλόγου, καί αὐτῶν πού ἐκρύπτοντο πίσω ἀπό αὐτούς. Ὅπως ἀπεδείχθη ἐκ τῆς πορείας τῶν πραγμάτων, σκοπός των ἦτο νά μᾶς "ἐτοιμάσουν" καί νά μᾶς ἀναγκάσουν νά δεχθοῦμε μίαν ἕνωσιν (ὑποταγήν) εἰς τούς Φλωρινικούς καί μέσω αὐτῶν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἔξω ἀπό ᾿Εκκλησιολογίες καί ᾿Αποστολικές Διαδοχές, ἀλλά καί μέ μίαν κακήν σκοπιμότητα, νά περάση ἡ θεωρία τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅτι οἱ χειροτονίες τοῦ 1935 καί 1948 ἦσαν παράνομες, ἀπεκατεστάθησαν ὅμως ὡς μυστήριον μέ τήν λεγομένην "χειροθεσίαν" τοῦ 1971. Νά γίνη, δηλαδή, ἀποδεκτόν ἀπό ὅλους μας ἐκεῖνο τό ὁποῖον σκοπίμως καί δολίως, καί μέσα εἰς τά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, "ἀπεφασίσθη" καί "ὑπεδείχθη ὡς λύσις", μέ τά δύο ᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα 54/76 (Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς) καί 46/91 (Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας). ᾿Επεδιώχθη, δηλαδή, διά δολίων μεθοδεύσεων ἡ προδοσία τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.