Α.Π.  84

[ΘΕΜΑ: Σχέδιον ἐπιστολῆς ἡ ὁποία δέν ἐνεκρίθη  ὑπό τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου].

᾿Αγαπητοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.
῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 641)24-7-99 ὑμετέρα ἐπιστολή πρός τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ κ. ᾿Ανδρέαν διεβιβάσθη εἰς ἡμᾶς ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ μεθ᾿ ῾Υμῶν Θεολογικοῦ Διαλόγου καί προβαίνομεν εἰς ἀπάντησιν.
Εἶναι δεδομένον, ὅτι ὁ μεθ᾿ ῾Υμῶν θεολογικός Διάλογος μετά ἀπό πολλάς ἐπιμόνους καί ἐπιπόνους προσπαθείας, ἤρχισε τάς ἐργασίας του τήν 24-11-1989 (Π. Η.) Κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν προσδιωρίσθησαν τά θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἐνῶ μέ τήν δευτέραν Πρᾶξιν τῆς 8-2-1990 αἱ Συνοδικαί ᾿Επιτροπαί ἐπισήμως ἀνεκοίνωσαν, ὅτι τά προσδιορισθέντα θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου ἔτυχον τῆς Κανονικῆς ἐγκρίσεως ὑπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν Συνόδων. Κατόπιν τούτου ἐπροχωρήσαμεν εἰς τήν μελέτην τοῦ πρώτου  θέματος τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου: "῾Η φύσις καί ἡ οὐσία τοῦ κατά τό 1924 ἡμερολογιακοῦ σχίσματος". ῾Ο Θεολογικός διάλογος πράγματι εὐδοκίμησεν καί ἐπί τοῦ πρώτου, ἀλλά καί ἐπί τοῦ δευτέρου θέματος: "῾Η θέσις τῆς ᾿Εκκλησίας κατά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ ἕως τό ἔτος 1935", καί κατελήξαμεν νά ὑπογράψωμεν κείμενα κοινῆς ῾Ομολογίας. ᾿Ενθυμούμεθα καί νοσταλγοῦμε ἐκείνην τήν εἰλικρίνειαν, τήν ἐλευθερίαν καί τόν ἀμοιβαῖον σεβασμόν καί προπάντων τόν σεβασμόν πρός τήν ᾿Αλήθειαν, ὥστε νά καυχώμεθα ἐν Κυρίῳ, ὅτι ἐκεῖνος ὁ Θεολογικός Διάλογος, μέχρι καί τῆς ἐπιτυχοῦς ἀντιμετωπίσεως καί τοῦ δευτέρου θέματος ὑπῆρξε πράγματι "ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ". Μνημονεύομεν ἐνταῦθα τήν καλήν συμβολήν εἰς ἐκείνην τήν προσπάθειαν τοῦ Προέδρου τῆς ῾Υμετέρας ᾿Επιτροπῆς κυροῦ Ματθαίου Λαγγῆ, ὁ ὁποῖος πρέπει νά ἀποτελῇ παράδειγμα πρός μίμησιν, καί νά ἀναπληρώσωμεν ἡμεῖς τό μεγάλο κενό πού ἄφησεν ἡ ἐντεῦθεν ἐκδημία του.
Δυσχερής κατέστη ἐκ μέρους ῾Υμῶν ἡ ἀντιμετώπισις ἐν ᾿Αγάπῃ καί ᾿Αληθείᾳ τοῦ τρίτου θέματος: "῾Η διάσπασις τῶν Γ.Ο.Χ. κατά τό 1937". ῞Οπως καί ἐν τοῖς προηγουμένοις οὕτω καί ἐπί τοῦ θέματος τούτου σᾶς ἀπεστάλη ὑφ᾿ ἡμῶν διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 2548)17-11-1991 ἐγγράφου μας ἡ ἐπ᾿ αὐτοῦ ἐμπεριστατωμένη Εἰσήγησις ἐξ ἑξήκοντα τριῶν σελίδων, ἡ ὁποία δέν ἐνεκρίθη ἀπό τήν πλευράν σας. Κατόπιν τούτου ἀπεφασίσθη νά ὑπάρξῃ ἐπί τοῦ θέματος καί δευτέρα  Εἰσήγησις ἀπό τήν πλευρά σας καί νά ἐπανέλθωμεν κανονικῶς. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό σημεῖο τῆς ἐπανασυνδέσεως καί ἐπαναφορᾶς μας εἰς τόν Θεολογικόν Διάλογον. Παρακαλεῖσθε, ὅθεν, νά ἐπισπεύσετε τήν ἀντίστοιχον εἰσήγησιν καί νά μᾶς τήν ἀποστείλετε πρός μελέτην καί μετά ἀμέσως νά προσδιορισθῇ ἡ ἐπίσημος συνάντησις εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Συνοδικοῦ εἰς τό ἡμέτερον ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον Μ. Μπότσαρη 8- Περιστέρι, ἡ ὁποία ἐπιθυμοῦμε καί εὐχόμεθα νά πραγματοποιηθῇ ἐντός τοῦ τρέχοντος ἔτους.
Καθιστῶμεν σαφές ὅτι δέν πρόκειται περί νέου Διαλόγου, ἀλλά περί συνεχίσεως ἀπολύτως τοῦ προηγηθέντος καί ἀπό τοῦ σημείου, ἀπό τό ὁποῖον διεκόπη. Τά θέματα εἶναι ὅλα προσδιωρισμένα καί ἐγκεκριμένα καί δι  ἡμᾶς δέν ἤλλαξεν, οὔτε νοεῖται νά ἀναθεωρηθῇ οὐδέν.
᾿Επί τούτοις ἐφιστῶμεν ἰδιαιτέρως τήν προσοχήν ἐπί τῶν κάτωθι ὑμετέρων κειμένων, τά ὁποῖα δέον ἤ νά ἀνακληθῶσιν ἤ νά τεθῶσιν πρό ἐξετάσεως τοῦ Γ' θέματος, ἀνοίγοντες οὕτω μίαν παρένθεσιν εἰς τόν Θεολογικόν Διάλογον, ἄλλως πρέπει νά γίνῃ σαφές ὅτι ὁ Θεολογικός Διάλογος ἀποβαίνει κενός λόγος καί ἀσφαλῶς ὄχι μόνον αὐτό.
Ταῦτα εἶναι: ῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 224)30-9-94 "Διακήρυξις ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας", καθώς καί τό ἄρθρον ὑπό τόν τίτλον "᾿Απάντησις εἰς τούς Ματθαιϊκούς" (Περιοδ. "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος", ἀριθμ. τεύχ. 17)1997), καί δή οἱ ἰσχυρισμοί περί "διαιρέσεως τῆς μιᾶς ᾿Εκκλησίας εἰς δύο", περί "κορμοῦ",  περί τοῦ σχίσματος τοῦ 1937, ὡς δῆθεν "ἀναιτίου", καθώς καί τό περί ἀναμείξεως εἰς τό σχίσμα ὡς "ἐγκαθέτου" τοῦ μακαριστοῦ π. Εὐγενίου Τόμπρου, κλπ. Ταῦτα εἶναι ἀπαράδεκτα ἀπό πάσης ἀπόψεως καί οὐσιαστικά καθιστοῦν τόν Θεολογικόν Διάλογον ὄχι ἁπλῶς κενόν, ἀλλά κατά τό ἐπιεικέστερον "παρωδίαν διαλόγου".
᾿Αντιλαμβάνεσθε, ὅτι ὅταν λέγωμεν Θεολογικόν Διάλογον πρέπει ἑκατέρωθεν νά ἐννοοῦμε καί νά συνειδητοποιοῦμε πραγματικόν Θεολογικόν Διάλογον, καί ὅτι δι᾿ αὐτοῦ σκοποῦμε εἰς τήν ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του ἀληθῆ ἕνωσιν. Πρέπει νά συνειδητοποιῆται ἑκατέρωθεν ὅτι αὐτός ὁ Θεολογικός Διάλογος ἐνέχει ἐν ἑαυτῶ σοβαρότητα καί ἱερότητα ἄλλου μυστηρίου, διότι πρόκειται περί ἐκκεντρισμοῦ καί συνδέσμου, οὕτως εἰπεῖν, μετά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Αληθείας, πού εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Του, τῶν ἐξ  αὐτῆς διά τοῦ σχίσματος ἀποκοπέντων. Τέλος δέν βλέπομεν καί κανένα λόγον ἐξωτερικῶν ἐκδηλώσεων πρός ἐντυπωσιασμόν, ὡς τά περί "προσφωνήσεων" καί τεχνικά μέρη τοῦ διεξαγομένου διαλόγου, πολλῷ μᾶλλον ἀναθεώρησιν τῶν ἐγκεκριμένων θεμάτων διά τῆς προτεινομένης "καταρτίσεως ἡμερησίας διατάξεως" κλπ., δεδομένου, ὅτι συνεχίζομεν τόν ἤδη προχωρημένον Θεολογικόν Διάλογον καί δέν ἐγκαινιάζομεν νέον. ᾿Ολίγα λεπτά νά γνωρισθῶμεν μέ τά νέα μέλη, εἶναι ἀρκετά, ὥστε ἀμέσως νά εἰσέλθωμεν εἰς τό τρίτον θέμα.
Τόσον ὁ Σεβασμιώτατος κ. Καλλίνικος, ὁ καί Πρόεδρος, ὅσον καί ὁ Σεβ)τος Γερόντιος ὡς μέλη τῆς προηγουμένης ᾿Επιτροπῆς ὑμῶν ἔχουν ἐμπειρίαν τῶν γνησίων μας κινήτρων, τῆς συμπεριφορᾶς καί τῆς προσφορᾶς μας εἰς τό ἔργον. Παρακαλοῦμε λοιπόν ἐπί τό ἔργον μέ εἰλικρινῆ ἐν Χριστῷ ἀγάπην καί ἐν ἀληθείᾳ.