᾿Εν ᾿Αθήναις τῆ 13 Νοεμβρίου 1999
+ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

ΠΡΟΣ
τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος
κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας
καί τούς Σεβ)τους ᾿Αρχιερεῖς.

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε.
Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς.
῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.
Κατά τούς λόγους τοῦ Κυρίου, ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι, πρέπει νά εἴμεθα, τό "φῶς τοῦ κόσμου", φωτίζοντες διά τῶν καλῶν μας ἔργων. ῎Εχομεν τεθεῖ καί ὡς "πόλις ἐπάνω ὅρους κειμένη", ἡ ὁποία δέν δύναται νά κρυβῇ, διότι ὡς ἐκ τῆς θέσεώς της τήν βλέπουν οἱ πιστοί ἀπό παντοῦ. ᾿Ετέθημεν "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ", διό ὀφείλομεν νά μιμούμεθα ᾿Εκείνου τήν ᾿Αγάπην πρός τήν ᾿Εκκλησίαν. ῞Οπως ᾿Εκεῖνος ἠγάπησε τήν ᾿Εκκλησίαν καί ῾Εαυτόν παρέδωκεν μέχρι Σταυροῦ καί θανάτου ὑπέρ Αὐτῆς, οὕτω καί ἡμεῖς ὀφείλομεν διά βίου νά σταυρούμεθα ὑπέρ τῆς ᾿Εκκκλησίας Του. ῾Ως ᾿Επίσκοποι, καί δή ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, ἔχομεν χρέος καί ἀποστολήν νά ἐργαζώμεθα πάντοτε ὄχι τό ἰδικόν μας θέλημα, ἀλλά μόνον τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ὀφείλομεν νά ἀκολουθῶμεν καί νά ἐπιτελῶμεν,  διά τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ταῦτα ἀσφαλῶς γράφω ὄχι ὡς διδάσκαλος ῾Υμῶν, ἀλλά ὡς ὁ ἐλάχιστος ὅλων, τά γράφω πρῶτον διά τήν ἐλαχιστότητά μου, καί μετά δι᾿  ῾Υμᾶς, διότι πρέπει ἀπό κοινοῦ ὅλοι νά ἴδωμεν καί νά συνειδητοποιήσωμεν, ἄν καί κατά πόσον, κατά τάς ἐργασίας καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας (τῆς 20-10-99) ἐπιτελέσαμεν τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί.
Κατόπιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 88/24-10-99 ἐπιστολῆς μου, αὖθίς τε ἐπανέρχομαι διότι ἡ συνείδησίς μου καθ᾿ ὅλας αὐτάς τάς ἡμέρας μέ ἐλέγχει, ὅτι κατά τάς ἐργασίας μας εἰς τήν τελευταίαν Σύνοδον, οὔτε τήν ἐντολήν τῆς ᾿Αγάπης, ὅπως ἔπρεπε,  ἐφηρμόσαμεν, οὔτε τήν Κανονικήν Τάξιν ἐτηρήσαμεν ἀπαρασάλευτον, ἀλλά φρονῶ, ὅτι καί τήν ᾿Αλήθειαν, καί τήν Δικαιοσύνην, καί τήν ᾿Αγάπην, δέν ὑπηρετήσαμεν. Διερωτῶμαι μήπως αἱ ἐργασίαι κατά τήν 20-10-99 δέν διέφερον ἐκείνων τῶν ἐργασιῶν - συνεδριάσεών μας τῆς περιόδου μετά τό 1990, εἰς τάς ὁποίας συμμετεῖχον οἱ πέντε, οἱ ὁποῖοι ἠσέβουν, ηὐτέλιζον καί ἐβλασφήμουν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον μέ ἐκείνας τάς ἐξωσυνοδικῶς ἑκάστοτε προειλημμένας ἀποφάσεις, ὡς "ἀφορισμούς", "ἐγκυκλίους", "διευκρινίσεις", "ἀργίες", καταργήσεις Συνοδικῶν ἀποφάσεων κλπ, τά ὁποῖα ἐπέβαλον μέ αὐταρχικόν τρόπον[1]. Τό γεγονός ὅτι ἐπί τῶν ᾿Αρχιερέων ἐκείνων ἤδη ἐπῆλθεν ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, τοῦτο μέ ἀναγκάζει νά γράφω ταῦτα, διότι δέν δύναμαι νά διανοηθῶ, πῶς καί κατά τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς 20-10-99, ἐπί ὅλων σχεδόν τῶν θεμάτων αὐτῆς, ἐφάνη, ὅτι ὑπῆρχε ἐξωσυνοδική συμφωνία καί προειλημμέναι ἀποφάσεις. Εἰς τήν συνέχεια ἀναλύω τάς ἀπόψεις μου καί τάς ἀνησυχίας μου, ὅσον ἀφορᾶ τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς  20-10-99.
1. ᾿Επί τοῦ θέματος τῆς ἀπό 24-6-99 δηλώσεως τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου.
᾿Επ᾿ αὐτοῦ  πρωτίστως σημειώνω, ὅτι ὡς ᾿Αρχιερεύς δέν  δύναμαι νά ἐγκρίνω τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1083/24-6-99 Δήλωσιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου, διότι ὡς προκύπτει ἀπό αὐτήν, ὁ Σεβ. κ. Νικόλαος φαίνεται νά ἀγνοῇ, τό γεγονός, ὅτι ποτέ δέν ὑπῆρξε θέμα αἱρέσεως ἤ αἱρετικοῦ φρονήματος εἰς τόν Μακαριώτατον Προκαθήμενον, ὅσον ἀφορᾶ τήν γνωστήν ἀδόκιμον διατύπωσιν εἰς τήν ὁμιλίαν του κατά τό ῾Ιερατικόν Συνέδριον τοῦ 1979. Φαίνεται ὅτι ἔχει ξεχάσει ἤ ἔχει παραβλέψει καί τό ὅτι ὁ ἴδιος τήν 11-1-94  διαβεβαιώνει ὡς ᾿Αρχιερεύς ὅτι: "κανείς ἀπό τούς ᾿Αρχιερεῖς δέν δέχεται τούς βλασφήμους ἰσχυρισμούς τοῦ π. Εὐθυμίου"...κατά τούς ὁποίους δῆθεν ὑπῆρξε καί "παραμένει ἡ βλασφημία τοῦ 1979... οὔτε ὅτι εἶναι βλάσφημος ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος. ῞Ολα αὐτά τά ἀπορρίπτομεν καί τά καταδικάζομεν..." [2]. Πῶς καί διατί μετά καί ἀπό αὐτήν τήν ὀρθήν καί κατηγορηματικήν δήλωσίν του, ὁ Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Νικόλαος τόν Αὔγουστον τοῦ 1998 καταγγέλλει ἀναληθῶς τόν Μακαριώτατον Προκαθήμενον, διατυπώνων τήν ἰδίαν ψευδῆ κατηγορίαν, τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος προηγουμένως (ἀκόμη καί τό 1994) εἶχεν ἀπορρίψει καί καταδικάσει ὡς ψευδῆ; Συνειδητοποιοῦμε καί ὁ ἴδιος καί ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι "ἐδέχθημεν" καί τήν ψευδῆ, σύμφωνα καί μέ τήν ὡς ἄνω ἰδικήν του ὁμολογίαν,  "Β' Καταγγελίαν του", ὅπως καί τήν διπλωματικήν "δήλωσίν" του, ὁποῖαι συνέπειαι ταυτοπαθείας μᾶς ἀπειλοῦν; Συνειδητοποιοῦμεν, ὅτι οὕτω ἐθέσαμεν ἐν ἀμφιβόλῳ τήν ᾿Ορθοδοξίαν μας, διότι ἐπί 20 χρόνια , κατά τήν "Καταγγελίαν" καί "δήλωσιν" τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ Σεβ. κ. Νικολάου, εἴχομεν ἕναν "αἱρετικόν" Προκαθήμενον; Διά ταῦτα ἡ ταπεινότης μου καί ἐν Συνόδῳ δέν ἐδέχθην, καί πάλιν δέν δέχομαι τήν συγκεκριμένην "δήλωσιν", διότι δι  αὐτῆς δέν αἵρεται πλήρως ἡ Κατηγορία, οὔτε ἀποκαθίσταται πλήρως ὁ Μακαριώτατος Προκαθήμενος.
῞Οταν ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κατά τήν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 22-6-1999, ἀνέπτυξε τό θέμα καί ἀπέδειξε τάς ἀναληθείας τῶν κατηγοριῶν[3], καί ἀπήτησεν ἐν τέλει τήν ἐτυμηγορίαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἀντί, εὐαισθητοποιούμενος, νά ἀνακαλέσῃ ἀμέσως καί νά ζητήσῃ συγγνώμην ἐν Συνόδῳ, διότι ἡ κατηγορία ἅπτεται καί τοῦ θεσμοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀφοῦ στρέφεται κατά τοῦ Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί εἶναι βαρυτάτη καί ἀναληθής, οὐσιαστικά, μέ τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς  ἄρνησίν του νά ἀνακαλέσῃ, ἀπησχόλησε καί ἀπερρόφησεν ὅλον τόν χρόνον ἐκείνης τῆς συνεδριάσεως, δεσμευθείς ἐν τέλει νά μελετήσῃ τό θέμα, νά ἐρωτήσῃ καί εἰδικούς (!), ὅπως κατεχωρήθη εἰς τά Πρακτικά, καί νά ὑποβάλῃ ἔγγραφον δήλωσιν. Τοῦτο βεβαίως θά μποροῦσε νά εἶχεν ἀποφευχθῇ καί νά ἐλύετο ἐν Συνόδῳ τό θέμα, ἐάν ὑπῆρχε πραγματική διάθεσις ἀναιρέσεως τῆς ἀναληθοῦς κατηγορίας.
Θέλω νά πιστεύω, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος προέβη ἐκ συναρπαγῆς καί οὐχί ἐξ᾿ ἄλλης αἰτίας εἰς τήν ἄδικον ταύτην κατηγορίαν. Συνέφερεν, ἐπομένως, εἰς αὐτόν νά εἶχεν ἀνακαλέσει ἐν Συνόδῳ καί νά εἶχεν ζητήσει εἰλικρινῶς συγγνώμην καί, διά τό καλῶς νοούμενον συμφέρον ὅλων, νά παραμείνῃ τό θέμα  ἐσωτερικόν. Δυστυχῶς, ἐνῶ δέν ἔδιωρθώθη τό θέμα οὔτε καί τήν 20-10-99, κατ᾿ αὐτήν τήν συνεδρίασιν περιήλθομεν εἰς ἄλλο ἀδιέξοδον, διότι πιεστικῶς καί ἐτσιθελικῶς "ἀπεφασίσθη" νά γίνῃ δεκτή ἡ ἀπαράδεκτος δήλωσις. Οὕτω δι  αὐτῆς "συνοδικῶς" πλέον "γίνεται δεκτόν", ὅτι ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ἀπό τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 1979 μέχρι τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1999, ἦτο "αἱρετικός", διότι αὐτό τό εἶπαν καί "τό ἔγραψαν πολλοί" καί διότι "δέν ἔγινε καταδίκη"!!! Αὐτό λέγει ἡ Καταγγελία καί ἡ δήλωσις τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὅπως τάς ἔχει διατυπώσει[4]. Δυστυχῶς ὑπεχρεώθημεν νά δεχθῶμεν μίαν διπλωματικήν δήλωσιν  καί οὕτω νά νομιμοποιήσωμεν μίαν ψευδῆ Καταγγελίαν. Διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί, ὅπως διεχώρισα τάς εὐθύνας μου ἐν Συνόδῳ, αὖθίς τε καί διά τοῦ παρόντος διαχωρίζω ταύτας καί παρακαλῶ νά ἐπιδείξωμεν ἐμπράκτως τήν ἀγάπην καί τήν σύνεσίν μας, σπεύδοντες χωρίς τήν παραμικράν ἀναβολήν νά διορθώσωμεν καί ἐξαλείψωμεν ἐν τῷ συνόλῳ του τό ἀτυχές συμβάν...καί ὅ,τι ἄλλο προηγήθη εἰς ἰδιαιτέρας συναντήσεις, μόλις ὀλίγον πρό τῆς 20-10-99.
Πρός ἔλεγχόν μας ὑπομιμνήσκω, ὅτι τήν ἀλήθειαν καί τήν δικαιοσύνην, τήν ὁποίαν ἔπρεπε ἡμεῖς νά ἐνθυμηθῶμεν καί νά ὁμολογήσωμεν καί τήν 22-6-99 καί τήν 20-10-99, ὡμολόγησεν, πρός ἰδιαιτέραν τιμήν του, ῾Αγιορείτης ῾Ηγούμενος θεολόγος, εἰς τόν ὁποῖον προσέφυγον τότε οἱ κατά τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κατήγοροι "ζηλωταί" ῾Αγιορεῖται. Εἶναι, ἐπαναλαμβάνω, πρός τιμήν τοῦ  ῾Ηγουμένου τῆς Μονῆς Γρηγορίου, ὁ ὁποῖος, προφανῶς, ἐπειδή τοῦ ἐζητήθη νά γνωματεύσῃ κατά τῆς ἐπιμάχου διατυπώσεως, ἐδήλωσεν, ὅτι  " δέν πρόκειται περί αἱρέσεως, ἀλλά περί μιᾶς ἀδοκίμου διατυπώσεως. Οὗτος (δηλ. ὁ Μακαριώτατος) εἰς ὅλην του τήν ὁμιλίαν ἐκφράζει τήν ᾿Εκκλησιολογίαν του, τήν ὁποίαν ἐγώ βέβαια δέν δέχομαι". Αὐτά εἰς ἔλεγχον ὅλων τῶν ψευδοκατηγόρων, ἀλλά καί ἡμῶν, Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἐδήλωσεν εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ὁ θεολόγος Καθηγητής καί Καθηγούμενος π. Γεώργιος Καψάνης. Οὕτω οἱ κατά τό 1979 ἐπίδοξοι ἀνατροπεῖς τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ἐταπεινώθησαν καί ἐσιώπησαν, ἀφοῦ  ο Μακαριώτατος, ἅπαξ καί δίς καί τρίς διευκρίνισεν, διώρθωσεν καί τέλος ἀνεκάλεσεν καί ἀντικατέστησε τήν φράσιν μέ ἄλλην, ἰδιαίτερα σαφῆ καί ρητήν, μέ τήν ὁποίαν ὁμολογεῖται σαφέστατα ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Εἶναι γνωστόν, ὅτι τούς ἁγιορείτας ἐζήλωσαν τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος καί οἱ πέντε. Διατί ὅμως  τό 1998 ἐπανέλαβε τήν κατηγορίαν καί ὁ Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Νικόλαος; Τό πλέον δέ ἀνησυχητικόν εἶναι, ὅτι κατά τήν 20-10-99, καί Σεβ)τοι ᾿Αρχιερεῖς δέν ἀντέδρασαν, ἀλλ᾿ ἀπεδέχθησαν, σιωπηλῶς, ὅ,τι δέν ἀπεδέχθη τό 1979 ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς ῾Αγίου Γρηγορίου, ὁ Πανεπιστημιακός θεολόγος Καθηγητής π. Γεώργιος Καψάνης!!!
Ποῦ βαίνομεν, λοιπόν, ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί πῶς λειτουργοῦμε τόν ἱερώτατον καί ὕψιστον θεσμόν τῆς ᾿Εκκλησίας πού εἶναι ἡ ΣΥΝΟΔΟΣ; Μᾶς ἔγραψεν ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ὅτι δέν πᾶμε καλά, καί τόσον ὡργίσθησαν τινές ἐξ ἡμῶν, ὥστε, προκειμένου οὗτος νά φιμωθῇ, τοῦ ἐτέθη ἀντικανονικῶς καί "ἀργία", διότι ἔκαμε τήν "ἀσέβειαν" νά μᾶς ἐπιστήσῃ τήν προσοχήν ἐπί θεμάτων πίστεως καί ῾Ομολογίας, ὡς καί ἐπί τῆς λειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.  Μήπως ἡμεῖς οἱ ἴδιοι ἐπαληθεύουμε, μέ τάς ἐνεργείας μας, τόν ῾Ιερομόναχον; Δέν συνηγορῶ ὑπέρ τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, ἀλλά πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι φαίνεται νά συνεχίζωμεν κακῶς ὅ,τι ἐκεῖνος, καλῶς καί δικαιολογημένως, μᾶς ἐπεσήμανεν καί θά ἔπρεπε νά τά εἴχομεν λάβει ὑπ᾿ ὄψιν καί νά μή διώκεται ἀδίκως, διότι "Θεός οὐ μυκτηρίζεται"..
᾿Εν κατακλεῖδι ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος, ἐκ τῆς ᾿Αρχιερατικῆς μου συνειδήσεως κινούμενος, αὖθίς τε προτείνω  καί θερμῶς παρακαλῶ, πρός τό συμφέρον ὅλων μας, ἀντί δηλώσεων, νά ἀνακληθῇ εὐθέως καί τιμίως ἡ Καταγγελία ὡς ἀναληθής καί ἐκ συναρπαγῆς γραφεῖσα καί ἔτσι νά κελίσῃ τό θέμα. Τοῦτο μόνον, κατά τήν ἄποψίν μου, θά εἶναι εὐάρεστον τῷ Θεῷ.
2) ᾿Επί τοῦ θέματος τοῦ ἀφορῶντος τάς λοιπάς Καταγγελίας.
᾿Επ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος θεωρῶ πάλιν ἀπαράδεκτον τήν πρότασιν, ἡ ὁποία σαφέστατα ἦτο προσυμπεφωνημένη,  νά παραπεμφθοῦν ὅλαι αἱ Καταγγελίαι εἰς τό "Πρωτοβάθμιον Συνοδικόν Δικαστήριον", χωρίς ἐξέτασιν, ἄνευ συζητήσεως καί χωρίς κἄν νά ἀκουσθοῦν αἱ Καταγγελίαι. Εὐτυχῶς μετά ἀπό τήν ὀξείαν ἀντίδρασίν μου καί τήν διακριτικήν παρέμβασιν δύο Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων, ἡ πρότασις ἀπερρίφθη. Καί πάλιν ὅμως δέν ἀνελάβομεν τάς εὐθύνας μας νά μελετήσωμεν τάς Καταγγελίας, ἤ ἔστω νά ἴδωμεν τό περιεχόμενόν των, ἀλλά ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει παρεπέμψαμεν ὅλας τάς Καταγγελίας εἰς ᾿Επιτροπήν, τῆς ὁποίας Πρόεδρος ὡρίσθη ὁ Καταγγέλλων(!). Δηλαδή ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς, ὁ ὑποβαλών τήν Καταγγελίαν θά εἰσηγηθῇ περί τῆς Καταγγελίας του, καθώς καί ἐπί τῶν ὑπολοίπων μέ τάς ὁποίας δέν ἀμφιβάλλομεν, ὅτι ἔχει σχέσιν. Εἶναι τρομερόν......καί δέν θά εἶναι καθόλου, οὔτε ὑπερβολή, οὔτε ἀσέβεια, ἄν κατηγορηθῶμεν, ὅτι οὕτω πως ἐνεργοῦντες τείνομεν νά φθάσωμεν καί εἰς τόν χῶρον τοῦ παραλόγου!!!  ᾿Ιδού ποῦ ὁδηγοῦν αἱ προσυμφωνίαι, τάς ὁποίας μᾶς ἐπιβάλλουν τρίτοι...ἐνῶ παραλλήλως δέν ἐφαρμόσαμεν τήν Κανονικήν Τάξιν, ἡ δέ ἀγάπη καί τό δίκαιον, ἀπουσίαζαν ἀπό τάς συγκεκριμένας ἐνεργείας μας.
3) ᾿Επί τοῦ θέματος τοῦ ἀφορῶντος τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τῶν πέντε.
Καί ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ὑπογραμμίζω, ὅτι, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ἀσχοληθῶμεν ἰδιαιτέρως σοβαρά, καί ἐκ ποιμαντικῆς δεοντολογίας κινούμενοι, ἀλλά καί ἐπιδεικνύοντες συνέπειαν πρός τήν ὁμολογίαν μας, καί νά λάβωμεν ἀποφάσεις ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, δυστυχῶς  καμμίαν ἀπολύτως ἀπόφασιν δέν ἐλάβομεν, διότι καθ᾿ ἡμᾶς καί ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἦτο προσυμπεφωνημένον νά μή ἐξετασθῇ καί νά μή ληφθῇ καμμία ἀπόφασις, διότι αὐτό ἐξυπηρετεῖ σκοπιμότητες.
῾Υπενθυμίζομεν, ὅτι ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ὁ ᾿Ανακριτής ᾿Επίσκοπος Σεβ/τος κ. Παχώμιος ἐνημέρωσε καί ἐδήλωσεν, ὅτι ἐνήργησε Κανονικῶς σύμφωνα μέ τήν ἐντολήν τήν ὁποίαν ἔλαβε.  ᾿Επίσης, ὑπεγράμμισεν, ὅτι ἐξηντλήθη κάθε μακροθυμία καί ἐπιείκεια πρός τούς πέντε, ἐνῶ ἐπεσήμανε καί τό γεγονός, ὅτι μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 3038/22-1-98 ἐπίσημον ἔγγραφόν του ἐζήτησε ἀπό τούς θεολόγους τῆς ᾿Εκκλησίας νά γνωματεύσουν ἐπί τοῦ Κατηγητηρίου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κατά τῶν πέντε, οἱ ὁποῖοι ὅμως καί μετά παρέλευσιν περίπου δύο ἐτῶν δέν ἀνταπεκρίθησαν, ἐκτός τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη[5]. ῾Ο Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος, ἀνέφερε καί τήν προφορικήν ἄποψιν, τήν ὁποίαν κατέθεσε ἄλλος θεολόγος, καθ᾿ ἥν "οἱ πέντε δέον πρῶτα νά κηρυχθοῦν αἱρετικοί καί κατόπιν νά καθαιρεθοῦν", ἐνῶ ὁ ᾿Επίσκοπος ἀνέφερε τήν περίπτωσιν τῆς Καθαιρέσεως τοῦ Καλλίστου, ὅστις καθηρέθη χωρίς προηγουμένως νά κηρυχθῇ αἱρετικός, ἤ νά καταδικασθοῦν τά φρονήματά του. ῾Η θέσις αὐτή, ὡς πρέπει νά εἶναι γνωστόν εἰς ῾Υμᾶς, εἶναι μία ἀπό ὅσας σχετικάς ἐπεκαλέσθη διαδοχικῶς μέχρι σήμερον ὁ μοναχός Μάξιμος καί ἄλλοι τινές, προφανῶς διότι ἴσως ἔχουν λόγους νά μή θέλουν τήν καθαίρεσιν τῶν πέντε!
Εἰς τήν συνέχεια ἠμφισβητήθη καί ὑπό ᾿Επισκόπου, ἄν ἐνδείκνυται νά καθαιρεθοῦν οἱ πέντε, διότι, ὡς εἶπεν, "ὁ ῞Αγιος Πατέρας δέν καθήρεσε τό 1937 τούς ἀποσχισθέντας Δημητριάδος, Φλωρίνης" καί εἰσηγήθη νά περιμένουμε...!῾Ο Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος, ἐπειδή εἰς κάποιαν παρέμβασίν του εἰς τήν συνέχεια τῆς συζητήσεως, παρερμηνεύθη, δευτερολογήσας διευκρίνισεν ὅτι δέν εἰσηγῆται τήν μή καθαίρεσιν τῶν πέντε, ἀλλά τήν ἐφαρμογήν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τήν ὁποίαν θά ἀποφασίσῃ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος. ᾿Ηρώτησεν ἀπλῶς ἄν θά περιμένῃ ἀκόμη νά γνωμοδοτήσουν οἱ θεολόγοι, ἀλλά ἀπάντησις δέν τοῦ ἐδόθη. Διευκρινίζομεν, ὅτι δέν ἀπορρίπτομεν τήν ἄποψιν νά καταδικασθοῦν ἀμέσως τά αἱρετικά φρονήματα τῶν πέντε καί νά ἀποκηρυχθοῦν ὡς αἱρετικοί. ῾Ημεῖς ἀπορρίπτομεν καί καταδικάζομεν τήν καθ᾿ ἡμᾶς σκόπιμον ἀπραγίαν, ἡ ὁποία, ἐάν συνεχισθῇ διαβλέπω νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς τάς βλασφημίας τῶν πέντε, τάς ὁποίας ἐπί πέντε ἔτη ἀνεχόμεθα! Τό γεγονός λοιπόν, ὅτι δι  ἄλλην μίαν φοράν (πολλοστήν) δέν ἠσχολήθημεν μέ τό θέμα τῶν πέντε καί δέν ἐλάβομεν καμμίαν ἀπόφασιν, παρεπέμψαμεν δέ τό θέμα εἰς τάς καλλένδας"(!) μέ ὁδηγεῖ εἰς τάς σκέψεις: Μήπως οὕτω συμβάλλομεν καί εἰς τό νέον κίνημα κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὁποῖον ἐπιδιώκει νά μή κατηγοροῦνται οἱ πέντε, οὔτε νά καθαιρεθοῦν, ἀλλά οὔτε καί οἱ Φλωριναῖοι νά κατηγοροῦνται, διότι ἤδη ἑτοιμάζεται καί προωθεῖται ἡ "λύσις τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ", ὅπως τήν θέλουν ἄλλοι, καί κυρίως ὁ κ. Χριστόδουλος; Δηλαδή ἕνωσις ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κατά τοιοῦτον τρόπον, ὥστε τεχνηέντως νά τεθοῦν ἅπαντες ὑπό τόν ἰδικόν του ἔλεγχον. Τονίζεται ἰδιαιτέρως καί ὑπογραμμίζεται ὅτι, καθ᾿ ἡμᾶς, κύριος στόχος αὐτοῦ τοῦ κινήματος εἶναι πρώτιστα νά ἁλωθῇ ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, καί κατά τό ὀρθώτερον, νά ἀποβῇ κενός λόγος ἡ ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας προσβαλλομένης, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων Της.  ῞Ο,τι δηλαδή ἐπεδίωξεν  κατ᾿ ἀρχάς ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, κατόπιν δέ συστηματικά ὁ Οὐνίτης[6] τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ  πρώην Φλωρίνης, κλπ., τό ἴδιο ἐπιδιώκεται συστηματικά ἤδη ἀπό δεκαετιῶν ἀπό διαφόρους "ἐγκαθέτους"[7] τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, οἱ ὁποῖοι προσποιοῦνται τόν "παλαιοημερολογίτη" ἤ τόν "συμπαθοῦντα" καί "φίλον" , ἐνῶ προωθοῦν μακροπρόθεσμα τά σχέδια τοῦ νεοημερολογιτιμοῦ. ῾Υπενθυμίζομεν συγκεκριμένως τόν ρόλον πού ἔπαιξαν, κατά τάς τελευταίας δεκαετίας, ὁ ἀποθανών Διον. Μπατιστάτος, ὅπως καί οἱ γνωστοί κ. ᾿Αθαν. Σακαρέλλος, κ. Καλλίνικος, ῾Αγιορεῖτες κλπ., καθώς καί οἱ ἡμέτεροι πρώην ᾿Αττικῆς καί πρώην Θεσσαλονίκης. Σᾶς γνωρίζω, ὅτι ἔχω εἰς χεῖράς μου ἐπιστολήν στελέχους μιᾶς τῶν φλωρινικῶν παρατάξεων Θεσσαλονίκης ἀπευθυνομένης ἐν ἔτει 1992 εἰς στέλεχος ἑτέρας Παρατάξεως εἰς τό ᾿Εξωτερικόν, ὅπου μεταδίδεται ἡ ἔγκυρος, κατά τόν ἐπιστολογράφον,πληροφορία, καθ᾿ ἥν εὑρίσκεται ἐν ἐξελίξει σχέδιον ἑνώσεως ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὑπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. Χρυσόστομον Κιούσην καί νομικῆς ἀναγνωρίσεώς των (μέ μισθούς κλπ).
 ᾿Εμφανῶς δέ πλέον καί τινες, πάλιν ἡμέτεροι, προπαγανδίζουν καί δηλώνουν, ἄλλοτε ὅτι: "Δέν πρέπει νά καθαιρεθοῦν, οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται μόνον διά τά Κανονικά τους ἀδικήματα, ἤ ἀκόμη καί δι αὐτό τό Σχίσμα, διότι θά ποῦνε: Ναί παραβιάσαμε τήν Κανονικήν Τάξιν, διότι ἔπρεπε νά σώσουμε τήν ᾿Εκκλησία[8] ἀπό τήν αἵρεσι τῆς "Νεοεικονομαχίας". ῎Αλλοτε πάλιν, ὅτι:"Ναί μέν πρέπει νά καθαιρεθοῦν οἱ πέντε, ἀλλά μέ πρῶτον λόγον τήν αἵρεσιν, καί μετά καί διά τά κανονικά τους ἀδικήματα καί τό σχίσμα", καί ἄλλοτε, ὅτι: "Πρέπει πρῶτα νά καταδικασθοῦν τά αἱρετικά τους φρονήματα καί μετά νά καταδικασθοῦν καί οἱ ἴδιοι καί νά καθαιρεθοῦν".  Διά δέ τούς Φλωριναίους: "Μήπως βιάστηκε ὁ ῞Αγιος Πατέρας τό 1937 καί ἀπεκήρυξε τόν Φλωρίνης;" κλπ. Καί ταῦτα κηρύσσονται διαδοχικῶς καί ὑπό τοῦ ἡμετέρου μον. Μαξίμου. ῎Αλλος  πάλιν δηλώνει: "Δέν γράφω κατά τῶν πέντε, διότι τινές ᾿Αρχιερεῖς μας ἔχουν τά ἴδια φρονήματα μέ αὐτούς", καί ἑπομένως: "Δέν ἀνακοινώνω εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τήν σχετικήν μελέτην μου ἐπί τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τῶν πέντε, διότι ἄν καταθέσω τήν ἐργασία μου γιά τά αἱρετικά φρονήματα τῶν πέντε, οἱ ίδικοί μας θά καθαιρέσουν πρῶτα ἐμένα"(!) Ταῦτα κατά τόν κ. Δημ. Κάτσουρα, ὁ ὁποῖος κατά τάς δηλώσεις του ἔχει ἑβδομηκοντασέλιδον σχετικήν μελέτην - γνωμάτευσιν, ἡ ὁποία τοῦ ἐζητήθη ἀπό τοῦ 1997, καί τήν ὁποίαν τόν ᾿Απρίλιον τοῦ 1998 ἠρνήθη νά ἀνακοινώσῃ, ἀλλά καί δέν ἐγνωμάτευσεν παρά τό γεγονός, ὅτι ἐπισήμως τοῦ ἐζητήθη παρά τοῦ ᾿Ανακριτοῦ[9].
Παράλληλα ὁ μον. Μάξιμος καί ὁ κ. Δημ. Κάτσουρας ἔχουν φιλικάς κοινωνικάς σχέσεις μετά τοῦ κ. Σακαρέλλου καί Καλλινίκου, τό δέ γνωστόν ἄρθρον τοῦ κ. Γκουτζίδη, τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν κ. Καλλίνικο καί τήν παράταξίν του, καθ᾿ ἡμᾶς δέν δημοσιεύεται διά νά μή θιγῇ, ὁ κ. Καλλίνικος καί ἡ παράταξίς του. ᾿Επί τῷ λόγῳ τούτῳ, ἀμφότεροι καί ἀπό κοινοῦ, ἐποίησαν τά ἄνω κάτω καί συκοφαντοῦν τόν θεολόγο ψευδέστατα, δῆθεν ἐπί κακοδοξίᾳ κλπ., τόσον εἰς τό βιβλίον του: "ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ...", εἰς τάς σελίδας 68 καί 69, ὅσον καί εἰς τό ἄρθρόν του: "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ...". ῾Ορᾶτε τό ἄρθρον εἰς τό ἀνάτυπον τεῦχος ὑπό τόν ὁμώνυμον τίτλον, σελ. 40-47 καί εἰς ἐπιτομήν ἐγγράφων ὑπό τόν τίτλον: "ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ...", σελ. 2 καί ἑξῆς. ᾿Εξέθεσαν, ὅμως, οἱ ἴδιοι καί αὐτόν τόν βαθυσέβαστον Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον, ἀλλά καί Πατέρα ὅλων μας, ἐξωθήσαντες αὐτόν εἰς ἀντικανονικάς ἐνεργείας, ἀποκλειστικῶς διά νά καλύπτωνται οἱ ἴδιοι, καί νά μή ἐκτίθεται ἡ Φλωρινική παράταξις καί οἱ κ. Καλλίνικος καί κ. Σακαρέλλος, ἐνῶ εἰς τό ὅλον θέμα εἶναι ἀναμεμειγμένος καί ἄλλος ἀφανής "ἡμέτερος", ὁ ὁποῖος ἀκόμη καί πρό τοῦ  1980 καί μέχρι σήμερον κινεῖ τά νήματα τῆς "ἑνώσεως" μέ ἀνορθόδοξον τρόπον, καί ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς ἕναν "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν".
Δι᾿ ὅλους αὐτούς τούς λόγους καί ἄλλους ἐπίσης σοβαρωτέρους, ἀπειλούμεθα μέ διχασμούς, τούς ὁποίους ὅλοι αὐτοί ἐπιδιώκουν, διά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν ἐνοχλητική παρουσία τινῶν ἐπί τῶν ὁποίων "σκοντάφτουν" τά σχέδια των. ῞Οπως γράφει καί ὁ κ. Γκουτζίδης,  ὅλα τά ἀνωτέρω, ἀποτελοῦν  "προδοσίαν"[10] κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν ὁποίαν ἀπ᾿ ἀρχῆς σθεναρῶς οὗτος ἀπέκρουσε καί διά τοῦτο ἀπετέλεσε καί ἀποτελεῖ  τόν στόχον τῶν ἐπιθέσεων, τόσον ἀπό τούς πέντε, ὅσον καί ἀπό τούς Φλωριναίους, ἀλλά καί ἀπό τινας ἡμετέρους, ἐνῶ καί ἡμεῖς τήν 20-10-99 δέν ἐδέχθημεν τήν συνεργασίαν του ἐν Συνόδῳ, καίτοι ἦτο ἐπισήμως προσκεκλημένος ἤδη ἀπό τόν ᾿Ιούνιον (Α.Π. 3090)16)29-6-99 ἔγγραφον καί ἀπόφασις τῆς ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου)  νά παραστῇ εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 22-6-99, τῆς ὁποίας ὅλα τά θέματα "μετεκυλίσθησαν" εἰς τήν τοιαύτην τῆς 20-10-99.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, ἀντιλαμβάνεσθε ἀσφαλῶς, ὅτι δέν προτίθεμαι νά θίξω κανέναν, οὔτε νά ὀξύνω τά πράγματα, ἀλλά τό μόνον τό ὁποῖον ἐπιδιώκω καί μέ αὐτήν τήν ἐπιστολήν μου εἶναι νά κατανοήσουμε πόσον ἐκτεθειμένοι εἴμεθα καί ὡς ᾿Αρχιερεῖς, ἕκαστος προσωπικῶς, ἀλλά καί ὁμοῦ, ὡς ῾Ιερά Σύνοδος. Θέτω λοιπόν τό ἐρώτημα ἁπλᾶ: Θά ἀσχοληθῶμεν καί θά ἐπιληφθῶμεν τοῦ θέματος τῶν πέντε, κατά τήν Κανονικήν Τάξιν, καί ᾿Ορθόδοξον δεοντολογίαν καί τήν Ποιμαντικήν; 'Ισχύει τό Κατηγορητήριον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 3005/18-6-1997; Πόσα χρόνια θά περιμένουμε ἀκόμη; Μήπως ἐπίκειται "νά τά βροῦμε", ὅπως διαφημίζεται; ῎Εχουμε δικαίωμα νά σιωποῦμε εἰς τήν κατ᾿ ἐξακολούθησιν βλασφημίαν των, καθ᾿ ἥν αὐτοί "ἀποτελοῦν (δῆθεν) τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.", ἤ αὐτοί "εἶναι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος", ἐνῶ ἡμεῖς κατ᾿ αὐτούς "εἴμεθα οἱ σχισματικοί καί εἰκονομάχοι καί οἱ καθηρημένοι καί οἱ ψευτοπαπάδες καί ψευτοδεσποτάδες". ᾿Ιδού πῶς ἐπιτρέπομεν νά ἐγείρεται θέμα ῾Ομολογίας μας(!) ᾿Ιδού ὅτι ἄν δέν προσέξωμεν ἴσως καταστῶμεν καί βλάσφημοι(!). ῞Εως πότε θά δίδωμεν τήν ἐντύπωσιν, ὅτι προσπαθοῦμε νά κρυβώμεθα πίσω ἀπό τό δάκτυλόν μας; ῞Εως πότε θά κατευθύνουν τά ᾿Εκκλησιαστικά μας θέματα τρίτοι ἐξωσυνοδικοί ἐπηρεάζοντες Συνοδικά πρόσωπα;
4) ᾿Επί τοῦ θέματος τῆς Αὐστραλίας.
Δέν ἀντιπαρέρχομαι τό θέμα τῆς Αὐστραλίας, ἀλλά λέγω μόνον ὅτι ἄν θέλωμεν νά ἐπιβάλωμεν καί ἐκεῖ τήν ἰδίαν "Κανονικήν Τάξιν", τήν ὁποίαν ἐφαρμόζομεν ἐδῶ, εἶναι προτιμώτερον νά μή τό ἐπιχειρήσωμεν...῾Ωστόσον σέβομαι τήν σχετικήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν περί μεταβάσεώς μου εἰς Αὐστραλίαν ὑπό τήν προϋπόθεσιν, ὅτι πρῶτον θά ἐπιληφθῶμεν τῶν ἰδικῶν μας φλεγόντων ἐκκλησιαστικῆς φύσεως θεμάτων. Δηλαδή πρῶτον νά ἐφαρμόσωμεν ἡμεῖς ἐδῶ τήν Κανονικήν Τάξιν, νά σεβασθῶμεν τό ἀληθές καί δίκαιον, καί μετά θά ἔχωμεν καί τό δικαίωμα καί τάς προϋποθέσεις νά τά ἀπαιτήσωμεν καί ἀπό τούς πιστούς, Κλῆρον καί Λαόν, τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Αὐστραλίας.
5) ᾿Επί τοῦ πέμπτου θέματος τοῦ ἀφορῶντος τάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου καί τήν ὑπ᾿  ἀριθμ. 15)7-9-99 ἀπόφασιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παναρέτου[11].
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, καί ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἔγινε καταφανές ὅτι:
α) ῎Ητο προσυμπεφωνημένον νά μή συζητηθῇ τό θέμα καθόλου, ἀλλά νά παραπεμφθῇ νά τό ἐξετάσῃ ὁ Σεβ)τος Πειραιῶς, διότι ἀφ᾿ ἑνός τό νά ἐκκρεμῇ τοῦτο, ἐξυπηρετεῖ ἰδιαίτερα μερικούς, καί διότι ἄν ἠσχολεῖτο ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἔπρεπε νά δώσῃ αὕτη Κανονικήν καί δικαίαν λύσιν, ὅπερ ὅμως δέν ἦτο ἐπιθυμητόν  καθόλου. ῾Υπό ποίαν, λοιπόν, Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον δεοντολογίαν, μετεκυλίσθη καί αὐτό τό θέμα, τό ἰδιαίτερα εὐαίσθητον, εἰς τό νά τό ἐξετάσῃ καί νά εἰσηγηθῇ (πότε;) ἕνας ᾿Επίσκοπος; Δέν ἔπρεπε ἐρχόμενοι εἰς τήν Σύνοδον νά εἴχωμεν μελετήσει τό θέμα καί νά εἴμεθα πανέτοιμοι νά τό ἀντιμετωπίσωμεν, ἰδιαίτερα δέ τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15)7-9-99 ἀπόφασιν τοῦ Σεβ. κ. Παναρέτου, ὅταν μάλιστα ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀνεστατώθη ὁλόκληρος ἡ ῾Ελλάδα καί τό ἐξωτερικόν; Πῶς  ἡμεῖς οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἐδέχθημεν νά δώσωμεν τήν ἐντύπωσιν, ὅτι ἀδυνατοῦμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας νά μελετήσωμεν τό θέμα καί νά ἀποφασίσωμεν!!! Διατί ἐπί δύο ἔτη δέν ἐξητάσθη τό θέμα τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, ἀφοῦ ὑπεβλήθη καί καταγγελία ὑπό ᾿Επισκόπου; Διατί, ἀντ᾿ αὐτοῦ, τήν 20-10-99, εὐθύς, ὡς ἀνεκοινώθη, ὅτι ἦλθεν ἡ σειρά τοῦ θέματος τούτου, ἀμέσως ἐκλείσθη κατά τήν προσυμπεφωνημένην, ὡς σαφῶς γνωρίζομεν, μεταξύ ᾿Αρχιερέων[12], ἀπόφασιν, κατά τήν ὁποίαν καί αὐτό τό θέμα δέν θά ἐξετασθῇ ἀπό τήν Σύνοδο, ἀλλά θά παραπεμθῇ εἰς τήν ᾿Επιτροπήν[13]. Δέν ἔχομεν τό δικαίωμα, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ἀδελφοί, νά παραβλέπωμεν τήν Κανονικήν Τάξιν καί τό Δίκαιον. Εἴχομεν καί τάς ἀπαραιτήτους Γνωμοδοτήσεις,ἀ λλά καί τόν χρόνον, ὥστε νά συζητήσωμεν καί νά ἀποφασίσωμεν ὀρθῶς καί δικαίως. Διατί μέ τόσην σπουδήν ὑπεκφυγόντες ἐκχωρήσαμεν ἁρμοδιότητας, καθήκοντα καί εὐθύνας Συνοδικάς εἰς μίαν ᾿Επιτροπήν, ἐνῶ ἠδυνάμεθα νά συνεχίσωμεν τήν συνεδρίασιν καί νά ἀποφανθῶμεν Συνοδικῶς; Καί ἡ ᾿Επιτροπή ἐν προκειμένῳ τί θά μελετήσῃ καί τί θά εἰσηγηθῇ; Καί πότε θά συγκληθῇ ἡ Σύνοδος, καί πότε θά ὁλοκληρωθῇ τό θέμα; ῎Εχουμε, δηλαδή, τόν "ἀσθενῆ", (ἐν προκειμένῳ τό Σῶμα τῶν πιστῶν τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης καί τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον), εἰς τό Χειρουργεῖον, καί δέν κάνουμε τήν ἐπέμβασι, δέν περιποιούμεθα τήν πληγήν πού προκαλέσαμε οἱ ἴδιοι καί φεύγουμε καί ἀφήνουμε νά αἱμοραγῇ τό Σῶμα, μέχρι νά "ἀποθάνῃ". Διερωτῶμαι, μήπως δι αὐτόν τόν σκοπό ἔγινε ὁ τραυματισμός[14] (!);
β) Κατά τήν ταπεινήν μας ἄποψιν θά ἔπρεπε ἐλεύθερα μέ ἀγάπη καί ἀντικειμενικότητα, ἡ ὁποία θά ἐστηρίζετο εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν, τήν ᾿Αλήθεια καί τό Δίκαιον, καί ἐπ᾿ οὐδενί ἐπηρεασμένοι ὑπό τρίτων ἀνευθύνων, νά μελετούσαμε τάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, καί ἄν κάπου διεπιστώνετο, ὅτι οὗτος εἰς τά κείμενά του ὑπερέβαινεν τά οἰκεῖα μέτρα, νά τό ἐσημειώναμε καί κανονικῶς νά ὑποδεικνύαμε εἰς αὐτόν τήν διόρθωσιν, εἰς τήν ὁποίαν ὤφειλε νά προβῇ. Θά ἔδει πρωτίστως νά εἴχομεν ἔλθει εἰς τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομονάχου καί νά εἴχομεν ἐξετάσει, διατί ἔγραψεν; ῎Εγραψεν ἐξ ἐμπαθείας καί κακῆς προθέσεως, ἤ μήπως ὅσα γράφει εἶναι γνησία φωνή ὀρθοδόξου ζηλωτοῦ Κληρικοῦ, τοῦ ὁποίου τήν εὐαισθησίαν ἡμεῖς προεκαλέσαμεν; Καί ἄν ἀπεδεικνύετο, ὅτι ἔχει δίκαιον, διατί νά μή λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν τά ὅσα γράφει, καί νά τόν εὐχαριστήσωμεν, δι ὅσα ὀρθῶς μᾶς ὑποδεικνύει;
γ) Δέν ἠθελήσαμεν, ὅμως, νά ἀναγνώσωμεν τάς ἐπιστολάς τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, διά νά μή ἔλθωμεν εἰς τήν δύσκολον θέσιν νά ὁμολογήσωμεν, ὅτι ἔχει δίκαιον. Διότι πῶς θά ὁμολογήσωμεν τοιοῦτόν τι, ὅταν τινές ἐξ ἡμῶν εἴμεθα ἐπηρεασμένοι ὑπό τρίτων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν λόγους νά "τρομοκρατήσουν" ἤ καί νά "καρατομήσουν" πρός χάριν τῶν πέντε τόν Πανοσιολογιώτατον ῾Ιερομόναχον, ἐνῶ ἄλλοι πιστεύομεν, ὅτι εἴμεθα σοφοί, εἴμεθα ἅγιοι, εἴμεθα ἀλάνθαστοι, τά "ξέρουμε ὅλα", καί, ὡς ἐκ τούτου, ἄν κάποιος τολμήσῃ νά μᾶς ὑποδείξῃ κάτι, ἤ μᾶς παρατηρήσῃ, καθίσταται αὐτόχρημα  "ΑΣΕΒΗΣ" καί πρέπει νά φιμωθῇ μέ κάθε τρόπον καί τέλος νά τοῦ ἀφαιρεθῇ καί ἡ κεφαλή(!) Δηλαδή οἱ πέντε εἶχον τό "εἰκονομάχοι", τώρα τινές ἔχουν τό "ἀσεβής" καί ἄλλα τινά, ἐνῶ τό ἀποτέλεσμα, ἄν δέν προσέξωμεν πολύ, φοβοῦμαι, ὅτι θά εἶναι τό ἴδιο μέ ἐκεῖνο τῶν πέντε. Αὐτά ὅμως δέν εἶναι μόνον κακά σημεῖα, ἀλλά καί θυμίζουν ἄλλας ἱστορικάς περιόδους, καί ἄλλους χώρους, καί ὄχι τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
δ) Δέν ἠθελήσαμεν ὠσαύτως, ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, νά ἀποφανθῶμεν ἐλεύθερα καί ὑπό τό φῶς τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων, ἄν ὁ Σεβασμιώτατος κ. Πανάρετος ἦτο ἁρμόδιος, ἤ ὄχι, νά ὑπογράψῃ τήν ὑπ᾿ ἀριθ. 15)7-9-99 πρᾶξιν κατά τοῦ ἐν λόγῳ ῾Ιερομονάχου. Θέμα τόσον ἁπλοῦν καί καθαρόν, διότι τό φῶς τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων τό καθιστᾶ ἡλίου φαεινότερον, δέν ἠθελήσαμεν νά τό ἐξετάσωμεν καί νά ἀποφανθῶμεν καί νά ὑποδείξωμεν εἰς τόν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν, ὅτι καί ἄν ἀκόμη ἐπίστευεν (ἤ ἔτσι τοῦ εἶπαν), ὅτι εἶναι ἁρμόδιος καί πάλιν, ὡς ἐνήργησεν, κατέλυσε τήν Κανονικήν Τάξιν, διό ἡ πράξις του εἶναι ἄκυρος, καί ἔχει τάς συνεπείας της μόνον διά τόν ἴδιον. Δέν τοῦ ὑπεδείχθη ὅτι μέ τήν πρᾶξίν του αὐτήν οὐσιαστικά "διώκει" ὄχι μόνον τόν ῾Ιερομόναχον, ἀλλά καί ἑκατοντάδες ᾿Ορθοδόξων, τούς ὁποίους ἐξυπηρετεῖ οὗτος (ὁ ῾Ιερομόναχος) ὡς Πνευματικός των Πατήρ. Δέν τοῦ ὑπεδείχθη, ὅτι μέ τήν πρᾶξίν του αὐτήν ἐκτίθεται ὁ ἴδιος, διότι κλείνει Ναούς, διώκει Κληρικούς καί ἀποστερεῖ τούς πιστούς ἀπό τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν ζωήν τῆς ᾿Εκκλησίας.  Δέν τοῦ ὑπεδείχθη, ὅτι οἱ θεῖοι καί ῾Ιεροί Κανόνες δέν παίζουν, ἀλλά θά "ἐκδικηθοῦν", ὄχι μόνον τόν Σεβ)τον Πανάρετον, ἀλλά καί ἡμᾶς ὅλους, οἱ ὁποῖοι συμμετείχαμε εἰς τήν Σύνοδον τῆς 20-10-99, διότι μέ τόν τρόπον πού ἀντιμετωπίσαμε τό θέμα,  καταστήσαμε τό ἀδίκημα τοῦ ἑνός, ἀδίκημα ὅλων ἡμῶν, ἐνῶ δέν ἀφήσαμε ἄθικτον καί τόν ῾Ιερώτατον θεσμόν τῆς Συνόδου.
ε) Δέν ἠθελήσατε νά ἀσχοληθῆτε οὔτε μέ τά σχετικά πρός τό θέμα κείμενα καί κανονικάς μελέτας μου. ῎Εχω τήν γνώμην, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί Σεβασμιώτατοι Συλλειτουργοί,  ὅτι δέν εἴχατε, αὐτό τό δικαίωμα, διότι, ἐάν μέν σφάλλω εἰς αὐτά (ὑπ᾿ ἀριθμ. 78/10-9-99 καί 81/23-9-99), ἔπρεπε φιλαδέλφως νά μέ παρατηρήσετε καί νά μέ διορθώσετε, ἄν ὅμως ὀρθῶς ἐτοποθετήθην, ὠφείλατε νά σεβασθῆτε, ὄχι τήν ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά τό ὀρθόν καί Κανονικόν, τό δίκαιον καί τήν ἀλήθειαν. ᾿Εν προκειμένῳ τήν 20-10-99 δέν περιεφρονήθην καί δέν εὐτελίσθην ἡ ταπεινότης μου ὡς ᾿Αρχιερεύς, ἀλλά τό Δίκαιον καί ἡ Κανονική Τάξις, ἐνῶ δέν ἐπροστατεύθη ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἑνότης[15].
στ) Διά νά μή δοθῇ λύσις εἰς τό θέμα, δέν θελήσατε κἄν νά ἀναγνωσθῇ καί ἡ Κανονική ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης, κατά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 15)7-9-99 ἀποφάσεως τοῦ Μητροπολίτου των!!! Διερωτῶμαι ὅμως καί ἐνίσταμαι. ῎Αν αὐτοί ἠγνοήθησαν καί ἀγνοοῦνται, καί περιφρονοῦνται, ποῖοι θά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν; ᾿Εκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν τό θέμα ἐπί τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ῾Ιερομονάχου, ὑπηγόρευσαν τήν "ἀργίαν", καί διεσάλευσαν τήν εἰρήνην, τήν ἀγάπην, τήν Κανονικήν Τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἰδιαίτερα τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Λαρίσης;  ῾Ο ἐν Χριστῷ ἀδελφός Σεβασμιώτατος κ. Πανάρετος διά ποίους ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη Μητροπολίτης Λαρίσης; Δέν ἐχειροτονήθη ᾿Επίσκοπος διά νά ποιμάνῃ καί νά ὁδηγήσῃ εἰς νομάς σωτηρίους τούς πιστούς χριστιανούς τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης; Δηλαδή τί καί πῶς πρέπει νά ἐνεργήσουν οἱ διωκόμενοι πιστοί διά νά τούς λάβωμεν τέλος πάντων ὑπ᾿ ὄψιν; ῎Η θέλομεν νά φθάσωμεν εἰς τό σημεῖον νά μή ἀναγνωρίζουν τά λογικά πρόβατα τήν φωνήν τῶν Ποιμένων των[16];  Κατά τήν γνώμην μου καί ἄν ἐν προκειμένῳ ὁ Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Πανάρετος, καθ᾿ ὑπόθεσιν,  ἦτο ἁρμόδιος καί ἄν εἶχε δίκαιον, δηλαδή ἄν εἶχεν ἀληθεῖς λόγους νά ἐπιβάλῃ κυρώσεις, θά ἔπρεπε, ὡς ᾿Επίσκοπος καί Πατήρ,νά τηρήσῃ τήν Κανονικήν Τάξιν, καί νά προτάξῃ καί νά προτιμήσῃ τό πνευματικόν συμφέρον τοῦ Ποιμνίου του, τό ὁποῖον τόσον ἐδοκιμάσθη καί "κατεληστεύθη" κατά τήν περίοδον τοῦ 1991-95.
ζ) Δέν ἠθελήσαμε κἄν νά ἀναγνωσθῇ καί ἡ ἐπί τοῦ θέματος εἰδική Γνωμάτευσις τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ὁ ὁποῖος ἀς λάβωμεν σοβαρά ὑπ᾿ ὄψιν τί προσέφερε καί τί προσφέρει καί σέ μέγεθος καί σέ ποιότητα εἰς τόν ᾿Αγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας, καί ποίους ἀγῶνας ἔκαμε κατά τῶν ἐπιβούλων τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας κλπ. Εἶναι λυπηρόν καί ἀπαγοητευτικόν τό φαινόμενον, ὅτι τήν 20-10-99 τινές ἠνωχλήθησαν καί μόνον ἀπό τήν παρουσίαν του  καί ἔχασαν τήν ψυχραιμίαν των, ὅταν ἐζήτησε νά παραστῇ εἰς τήν συνεδρίασιν, διότι ὅλα τά θέματα ἀφοροῦσαν καί τό πρόσωπόν του, π.χ. καί τό θέμα τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 999)2-8-98 "Β' Καταγγελίας" τοῦ Σεβ)του Πειραιῶς καί τό θέμα τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, καί τό θέμα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί πρό πάντων τό θέμα, διά τοῦ ὁποίου ἐκτίθεται ὁ Μακ)τος ᾿Αρχιεπίσκοπος ὡς "αἱρετικός". Ξεχάσαμε, ὅτι δέν εἶναι ἕνα τυχαῖον πρόσωπον ὁ κ. Γκουτζίδης, ἀλλά ὁ δοκιμασμένος καί ἀσυμβίβαστος εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ἰδιαίτερα δέ συμβιβαστικός καί ὑποχωρητικός εἰς τά δευτερεύοντα καί ἐπουσιώδη; Διατί τόση περιφρόνησις ἤ φοβία νά παραστῇ; Οἱ πέντε ἔχουν λόγους, καί σήμερον ἴσως περισσοτέρους, ὥστε  νά μισοῦν τόν θεολόγο κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδη, οἱ Φλωριναῖοι ἰδιαίτερα ἔχουν καί αὐτοί σοβαρούς λόγους, ἀλλά καί ὁ κ. Χριστόδουλος ὁμοίως ἔχει λόγους.   ῾Ημεῖς, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ποίους λόγους ἔχομεν; ᾿Ιδού τό ἐρώτημά μου καί ἡ ἀπορία μου[17]. Πῶς ξεχάσατε οἱ παλαιότεροι ᾿Αρχιερεῖς τήν συνεργασία σας μετά τοῦ . Γκουτζίδη; Πῶς συνεχίζουμε τήν ἐναντίον του συμπεριφορά τῶν πέντε; Πιστεύω πώς δέν ἐξουδετερώνεται καί δέν περιθωριοποιεῖται κανείς, ὅταν ἐνεργῇ ἀνιδιοτελῶς καί μέ γνήσια ἐκκλησιαστικά κίνητρα καί ἀγωνίζεται ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί διά τήν τήρησιν ἀπαρασαλεύτου τῆς Κανονικῆς Τάξεως, καί ὑπέρ τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Εἴτε εἶναι λαϊκός, εἴτε μοναχός, εἴτε Κληρικός, εἴτε ᾿Αρχιερεύς, ἐάν ἔχῃ μέ τό μέρος του τήν ἀλήθεια, δέν βλάπτεται καί ἄν ὅλοι πέσουν ἐπάνω του. ᾿Εκεῖνοι πού παραβλάπτονται, εἶναι μόνον αὐτοί πού ἀδικοῦν καί δέν εἶναι ἐν τῇ ἀκληθείᾳ.
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί.
῎Εγραψα ταῦτα,  διότι φρονῶ πώς εἶναι καιρός πλέον, ὡς Συνοδικοί ᾿Αρχιερεῖς καί μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς Γνήσιοι Διάδοχοι τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, νά ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας, καί νά ἐργασθῶμεν ἐν πνεύματι ἀληθείας καί δικαιοσύνης, ὥστε κἄν σήμερον νά ποιήσωμεν ὅ,τι δέν ἐποιήσαμεν μέχρι τοῦ νῦν, καί νά θεραπεύσωμεν, ὅσα πρέπει νά θεραπεύθοῦν, συνεργούσης ἡμῖν τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διά τήν ἀποκατάστασιν τῶν παραλείψεων καί τήν θεραπείαν τῶν ἀντικανονικοτήτων, ὅπου καί ὅπως αὗται ἐσημειώθησαν. Μόνον ἔτσι πιστεύω ἀκραδάντως, θά προαγάγωμεν τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, εἰς τό ῾Οποῖον καί ἡμεῖς ἀνήκομεν. Εἰς τάς χεῖράς μας εἶναι νά ἐνεργήσωμεν τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ καί νά ματαιώσουμε τά σχέδια τῶν σκοτεινῶν μηχανισμῶν, οἱ ὁποῖοι καί μετά τό 1995 συνεχίζουν νά ἐπιβουλεύωνται τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ῎Ας εἶναι γνώμων μας καί κριτήριον μόνον τό Κανονικόν, τό Δίκαιον καί ἡ ᾿Αλήθεια, διότι δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει, ὅτι κατά τόν ῞Αγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν: "οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσίν· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ  ᾿Εκκλησίας εἰσί· καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν κατεψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ᾿ ἀλλήλων καλούμενοι..." (῾Αγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, "Πρός τόν Πατριάρχην ᾿Αντιοχείας" (Κωδ. ΓΟΙΣΜ 99, ζ. 144 α).  ῾Η μετοχή μας εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι γεγονός, τό ὁποῖον ἐξασφαλίσαμεν "μιά γιά πάντα", ἀλλά εἶναι καρπός τῆς θεοποιοῦ θείας Χάριτος, ἡ ὁποία ἀποκτᾶται διά τοῦ ῾Αγίου Βαπτίσματος καί ὅλων τῶν μυστηρίων καί παραμένει δυναμική, ἐφ᾿ ὅσον εἴμεθα συνδεδεμένοι μετά τῆς ἀληθείας καί ἀγωνιζώμεθα ὑπέρ αὐτῆς, κατά τό "ἀγώνισαι ὑπέρ τῆς ἀληθείας καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ"" (Σοφία Σειράχ).

᾿Ασπαζόμενος ῾Υμᾶς εὔχομαι, ὅπως ὁ Χριστός εἴη πάντοτε ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.
᾿Ελάχιστος ἀδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΚΟΣ

[1] ῾Ο αὐταρχικός τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἡ ὁμάδα τῶν πέντε προσεπάθει κατά τήν περίοδον 1991-95 νά ἐπιβάλῃ τά ληστρικά της σχέδια ἦτο πρωτοφανής. Αὐτόν τόν αὐταρχικόν τρόπον ἔζησα ἀπό τῆς θέσεως τοῦ ᾿Αρχιγραμματέως περισσότερον ἴσως ἀπό κάθε ἄλλον, ὅταν μέ τόν καλύτερον τρόπον ἀπό τῆς θέσεώς μου ὡς ᾿Αρχιγραμματέως, προσπαθοῦσα νά ἀποτρέψω ληστρικάς καί ἀντικανονικάς ἀποφάσεις, τάς ὁποίας προωθοῦσαν. ᾿Από τά κείμενά τους καί μόνον τῆς ἐν λόγῳ περιόδου, ἀλλά προπάντων ἀπό μίαν "Καταγγελίαν" τοῦ τότε ᾿Αττικῆς Ματθαίου ἐναντίον μου, τήν ὁποίαν ὑπέβαλε πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ὀλίγον πρό τοῦ σχίσματος, ἀποκαλύπτεται ἡλίου φαεινότερον τό πῶς ἀκριβῶς ἐννοοῦσαν οἱ πέντε τήν λειτουργίαν τῆς Συνόδου. ᾿Εκεῖνος πού θά ἐτόλμα νά ὑποστηρίξῃ τήν ἀλήθειαν, ὅταν ἐκεῖνοι προέβαλον μέ ἀδιάντροπον τρόπον τό ψεῦδος, ἦτο βλάσφημος κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί ἐγίνετο ὁ πλέον μισητός, ἔπρεπε δέ ὁπωσδήποτε νά ἐξωστρακίζετο.

[2] Παραθέτομεν ἐν φωτοτυπίᾳ τήν σελίδα 278 ἐκ τοῦ Τόμου τοῦ Κ.Γ.Ο. 1995.

[3] ᾿Επισυνάπτω τήν εἰσήγησιν τοῦ Μακαριωτάτου διά νά ἀποφύγω νά ἐπαναλάβω ἐδῶ, ὅσα συντριπτικά διά τήν ἀναληθῇ κατηγορίαν ἐξέθεσεν.

[4] ῞Οσον άφορᾶ τήν ἀδόκιμον ἔκφρασιν ὑπενθυμίζω μόν, ὅτι αὕτη εὐθύς ἐξ᾿ ἀρχῆς: 1) Διευκρινίσθη (Κ.Γ.Ο. ᾿Οκτώβριος 1979, σελ. 21), 2) ᾿Αντεκατεστάθη (Κ.Γ.Ο. ᾿Απρίλιος 1979, σελ. 31) καί γ) ῎Ηρθη (Κ.Γ.Ο. Φεβρουάριος 1983, σελ. 57), μέ ταυτόχρονον Δήλωσιν, διά τῆς ὁποίας τονίζεται ὅτι "ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ἀδιαιρέτου καί ἀκαινοτομήτου Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἐν τῇ ῾Οποίᾳ πάρεστι μυστικῶς ὁ Χριστός καί ἐν τῇ ῾Οποίᾳ οἱ πιστοί οἰκειοποιοῦνται τήν ὑπό τῆς  Χάριτος παρεχομένην σωτηρίαν".

[5] ῾Η γνωμάτευσις τοῦ κ. Γκουτζίδη ἐξεδόθη ὑπό τοῦ ἰδίου εἰς ἰδιαίτερον αὐτοτελές βιβλίον ὑπό τόν τίτλον "ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ...", ᾿Αθῆναι 1999.

[6] ῾Ο ὅρος "Οὐνίτης", ἐν προκειμένῳ, χρησιμοποιεῖται μέ τήν ἔννοια ἑνωτικός ὑπέρ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καί ἀποδίδει μίαν πραγματικότητα. ῾Υπάρχει ἐπ᾿ αὐτοῦ πλῆθος κειμένων τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, εἰς τά ὁποῖα γράφει, ὅτι ἔγινε ἡ "γέφυρα", "ἔπρεπε νά ὑποκριθῇ κάποιος Μητροπολίτης τόν Παλαιοημερολογίτην", "ἔκαμε προτάσεις ὑποταγῆς τῶν παλαιοημερολογιτῶν εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν", "παρέμεινε εἰς τό παλαιό διά νά μή πᾶνε οἱ ὁπαδοί του στούς ᾿Επισκόπους τῶν Ματθαιϊκῶν" κλπ. ῾Επομένως ὁ ὅρος "Οὐνίτης", ὅσον ἀφορᾶ τόν πρώην Φλωρίνης, ἐν προκειμένῳ ἀποδίδει μίαν ἀναμφισβήτητον πραγματικότητα.

[7] ῾Ορᾶτε Κ.Γ.Ο., τόμος 1998, σελ. 228 καί 229 καί βελτιωμένον ἀνάτυπον "᾿Απαντῶμεν ἐν ᾿Αγάπῃ καί ᾿Αληθείᾳ καί ζητῶμεν τίμιον Διάλογον", ᾿Αθῆναι 'Ιούνιος 1999, σελ. 17 καί 18.

[8] Αὐτά περίπου ἔγραψε διά πρώτην φοράν τό 1979 ὁ κ. Καλλίνικος, προκειμένου νά δικαιολογήσῃ τό πραξικόπημα τῶν ᾿Αντωνίου-Καλλίστου, οὐσίᾳ ὅμως κίνημα ἰδκόν του καί τοῦ ἀποθανόντος Καλλιοπίου. ᾿Εγράφησαν τότε διά λογαριασμό τῶν πραξικοπηματιῶν καί ὅλων τῶν "ἠθικῶν" πού συμμετεῖχαν εἰς τό κίνημα τοῦ 1979, τά ἑξῆς περίπου: Κάναμε καί ἐμεῖς ἕνα σχίσμα καί καταλύσαμε μίαν φοράν τήν Κανονικήν Τάξιν καί τί ἔγινε. Τόσες Κανονικές παραβάσεις ἔγιναν, ἄς μᾶς συγχωρήσῃ ὁ λαός καί ἀκόμη μίαν παράβασιν πού εἶναι γιά τό καλό τῆς ᾿Εκκλησίας, διότι τήν σώσαμε ἀπό τούς "ἀνήθικους"! Αὐτά ἀκριβῶς μεταφέρουν καί τινες ἡμέτεροι, ἰσχυριζόμενοι παραπλανητικῶς, ὅτι δέν εἶναι σοβαροί, ἤ δέν εἶναι ἀρκετοί οἱ Κανονικοί λόγοι διά νά στηρίξουν τήν Καθαίρεσιν τῶν πέντε, διότι  αὐτήν τήν φοράν παρεβίασαν τήν Κανονικήν Τάξιν "διά νά σώσουν.τήν ᾿Εκκλησίαν ἀπό τούς νεοεικονομάχους"!!!

[9] Σημειωθήτω, ὅτι ὁ κ. Κάτσουρας ἀνέλαβε τό 1997 νά γράψῃ διά λογαριασμόν ὅλων τῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι προετίθεντο νά  ὑπογράψουν ἀπό κοινοῦ, ὅπως ὑπέγραψαν ἀπό κοινοῦ καί ἄλλα κείμενα.

[10] ῾Ορᾶτε ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη: "ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ", σελ. 45-47

[11] Παρακαλεῖται τόσον ὁ Μακαριώτατος, ὅσον καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς καί ὁ Σεβ/τος Λαρίσης  καί μετά ὅλοι οἱ Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί νά ἀνοίξουν τότόμον τοῦ Κ.Γ.Ο. τοῦ ἔτους 1995 καί νά ἀναγνώσουν τάς σελίδας 275-277. Παραθέτομεν ἐν φωτοτυπίᾳ τάς σελίδας.

[12] Τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου καί τοῦ Σεβ/του ᾿Αντιπροέδρου.

[13] ῾Υπενθυμίζομεν, ὅτι κατά τόν μοναχό Μάξιμο, ἄν τό θέμα τῶν ἐπιστολῶν τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου ἔφθανε εἰς τήν Σύνοδον θά προεκαλεῖτο σχῖσμα, διά τοῦτο καί εἰσηγήθη ὡς λύσιν τήν ἐπιβολήν ἀργίας εἰς τόν  ῾Ιερομόναχον. ῾Ο μον. Μάξιμος εἰς τοῦτο εἶναι εἰλικρινής. ῾Ο ἴδιος ἐδήλωσε καί εἰς τόν ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλόχιον, κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, ὅτι "ναί ἐγώ εἰσηγήθηκα νά σοῦ τεθῇ μία μικρή ἀργία, διά νά μή ἔλθῃ τό θέμα τῶν Εἰκόνων στήν Σύνοδο".  Τό θέμα, ὅσο καί ἄν προκαλῆ, εἶναι μία πραγματικότης, ὅτι ὁ μοναχός Μάξιμος (ὄχι, βεβαίως, μόνος του) ἐν ἄλλοις ἐπηρεάζει πρόσωπα καί καταστάσεις καί ἐν ἄλλοις καθίσταται "ρυθμιστής" τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐκτίθενται, καί ὅσοι δέχονται τούς ἐπηρεασμούς του, ἀλλά νά ἐκτιθέμεθα καί ἀπό κοινοῦ ὅλοι.

[14] Δέν ξέρουμε, ὅμως, ποῖος θά "ἀποθάνῃ". Τό 1993 ἡ τότε Σύνοδος ἔθεσε πάλιν τοιαύτην "᾿Αργίαν" εἰς τόν ῾Ιερομόναχον ᾿Αμφιλόχιον. Τήν 28-10-1995 ὅμως ἠναγκάσθημεν νά ὁμολογήσωμεν (πρός τιμήν μας βεβαίως), ὅτι ἐκείνη ἡ ἀργία ἦτο ἀντικανονική καί ἄδικος πράξις καί ὡς τοιαύτην τήν ἀνεκαλέσαμεν. Τήν 20-10-99 ἡμεῖς ἐπείσθημεν, ὅτι τήν ἀργίαν δέν τήν ἔθεσεν οὐσιαστικά ὁ Σεβ/τος Πανάρετος, ἀλλά τήν ἔθεσαν ἐμμέσως πάλιν οἱ πέντε, διά τινων ἡμετέρων, οἱ ὁποῖοι κόπτονται ὑπέρ τῶν πέντε καί δυστυχῶς καί ἡμεῖς συρόμεθα ὡς Σύνοδος καί ἐκτελοῦμε τά θελήματα τρίτων, τά ὁποῖα εἶναι βολές κατά τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. Παρακαλεῖται ο Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Πανάρετος καί προηγουμένως ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος καί ὅλοι μας νά ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας, πρίν μᾶς ζητήσῃ εὐθύνην ὁ Θεός....

[16] ᾿Ασφαλῶς αὐτό τό θέλουν οἱ ἐπίβουλοι τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ημεῖς, ὅμως, πῶς μέ τόν τρόπον μας τό ἐνθαρρύνομεν; Νομίζω πώς δέν ἔχομεν τό δικαίωμα, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατε ἀδελφοί καί συλλειτουργοί, νά περιφρονῶμεν τήν φωνήν τῶν πιστῶν τέκνων τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά ὀφείλομεν μέ ἰδιαιτέραν εὐαισθησίαν νά τείνωμεν οὗς εὐήκοον καί νά συλλαμβάνωμεν ὡς καλοί ἱατροί ὅλους τούς πνευματικούς παλμούς τοῦ ποιμνίου.