Α.Π.  94


[ΘΕΜΑ: Σύνοψις τῶν προκυψάντων θεμάτων]. 

Μακαριώτατε ῞Αγιε Πρόεδρε
Σεβασμιώτατοι ῞Αγιοι ᾿Αδελφοί
Τό γεγονός ὅτι ὡς ῾Ιερά Σύνοδος δέν ἔχομεν προωθήσει καί δέν ἔχομεν ἐπιλύσει πλεῖστα ὅσα σοβαρά ἐκκρεμοῦντα θέματα ἔπρεπε νά μᾶς εἶχεν ἐμβάλει πρό πολλοῦ εἰς ἀνησυχίαν καί νά μᾶς εἶχε φέρει πρό τῶν εὐθυνῶν μας. Αὐτῆς τῆς πραγματικότητος ἔχομεν ὅλοι ἰδίαν ἀντίληψιν καί νομίζω, ὅτι οὐδείς ἐξ  ἡμῶν μπορεῖ νά ἀμφιβάλῃ, ὅτι εἴμεθα βαρύτατα ἐκτεθειμένοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του.

῎Εχω πρό ὀφθαλμῶν μου τάς τελευταίας πέντε τακτικάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τάς δύο τελευταίας τοῦ 1998 καί τάς τρεῖς τοῦ 1999. ῾Η εἰκόνα τήν ὁποίαν ἐπαρουσιάσαμεν εἰς αὐτάς κάθε ἄλλο παρά εἶναι αὐτή πού ἁρμόζει εἰς τήν ἱερότητα τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ.
Δέν προτίθεμαι νά καταλογίσω εὐθύνας εἰς οὐδένα, διότι αὐτάς οὕτως ἤ ἄλλως τάς ἔχομεν ἕκαστος εἰς τό μέτρον, τό ὁποῖον μᾶς ἀναλογεῖ. Μέ τήν εἰσήγησιν αὐτήν προτίθεμαι, ὅσον δύναμαι καί ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμέ ὡς μέλους τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, νά συμβάλω, ὥστε ἀπό κοινοῦ ἀγωνιζόμενοι νά ἀλλάξῃ αὐτή ἡ ἄσχημη εἰκόνα, δηλαδή νά συγκαλῆται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί νά συνεδριάζῃ χωρίς νά ἀντιμετωπίζῃ καί νά ἐπιλύῃ φλέγοντα θέματα, παραθεωροῦσα καί τάς βασικάς ἀρχάς τῆς ἀγάπης, τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Προπάντων καί κυρίως, ἐρχόμεθα ἀπροετοίμαστοι, δέν ὑπάρχουν εἰσηγηταί, καί ἑπομένως δέν γνωρίζομεν τά θέματα καί διά τοῦτο δέν τά προωθοῦμε καί δέν δίδομεν λύσεις. Πέραν αὐτῶν παρετηρήθη καί τό φαινόμενον νά μεταφέρωνται μέσω ᾿Επισκόπων προσυμπεφωνημέναι ἀνορθόδοξοι καί ἀντικανονικαί "λύσεις" μέ τάς ὁποίας εἰς τήν οὐσίαν κωλυσιεργεῖται ἡ Κανονική ἀντιμετώπισις καί ἐπίλυσις, ἤ δέν λαμβάνονται αἱ Κανονικαί ἀποφάσεις, ὅπερ μᾶλλον ἐξυπηρετεῖ ἐξωσυνοδικούς παράγοντας, πρόσωπα καί καταστάσεις.
Κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου (3-12-99) ἡ ἐλαχιστότης μου προέτεινα, προκειμένου νά λειτουργήσῃ Κανονικά καί ἀποτελεσματικά ἡ σημερινή ἔκτακτος ῾Ιερά Σύνοδος, νά ὁρισθοῦν εἰσηγηταί ἐπί ὅλων τῶν θεμάτων, πλήν ὅμως ἀπερρίφθη ἡ πρότασίς μου ὡς μή ἀπαραίτητος[1] ! Κατόπιν καί τούτου τοῦ γεγονότος, καί μέ τήν εὐθύνην, ἀλλά καί τό δικαίωμα, τό ὁποῖον ἔχομεν ὅλοι ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί ὡς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀπεφάσισα νά εἰσηγηθῶ ἐγγράφως τάς ἀπόψεις μου, νά ἀκουσθοῦν καί ἄλλαι ἀπόψεις, καί οὕτω νά δύναται τό Σῶμα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας νά μορφώσῃ γνώμην, νά κρίνῃ καί ἑπομένως καί νά ἀποφασίσῃ ἐπί τῶν θεμάτων τῆς ῾Ημερησίας Διατάξεως. Τό φαινόμενον νά μετακυλίωνται ἐξακολουθητικῶς τά θέματα ἐκ τῆς μιᾶς συνεδριάσεως εἰς τήν ἄλλην θίγει πρωτίστως τόν ῾Ιερώτατον τῆς ᾿Εκκλησίας θεσμόν, ἤτοι τόν θεσμόν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί μᾶς καθιστᾶ καταφρονητάς τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί παραβάτας τῆς Κανονικῆς Τάξεως.
Πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἤδη σᾶς ἀπέστειλα ἐγγράφως τάς προσωπικάς μου ἀπόψεις ἐπί τῶν θεμάτων:
α) Τῆς λειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (Α.Π. 88/30-10-99 καί Α.Π. 89/13-11-99)
β) Τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως(Α.Π. 92/3-12-99), καί
γ) Τῆς ὑπ᾿ ἀριθ. 15/7-9-99 ἀποφάσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κ. Παναρέτου κατά τοῦ Παν/του ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου (Α.Π. 78/10-98 καί Α.Π. 81/23-9-99).
Διά τῆς παρούσης Εἰσηγήσεώς μου ἐπιθυμῶ νά εἰσηγηθῶ τό θέμα τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, καθώς καί ἐπιστολῶν - κειμένων Σεβασμιωτάτων ῾Ιεραρχῶν, μέ σκοπόν νά δυνηθῶμεν νά ἔχωμεν σαφῆ εἰκόνα τῆς πραγματικότητος, καί οὕτω νά κρίνωμεν ὀρθῶς καί νά ἀποφασίσωμεν Κανονικῶς, καί δικαίως,κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.
Περιῆλθεν εἰς γνῶσίν μου ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1279/1/14-10-1999 ἐπιστολή τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου πρός τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον καί ἐπειδή μοί ἐζητήθη ἡ γνώμη, φιλαδέλφως συνέστησα εἰς τόν π. ᾿Αμφιλόχιον νά κάνῃ ὑπομονήν, ὅπως τοῦ ὑποδεικνύει ὁ Μακαριώτατος ὡς ᾿Επίσκοπός του, καί διότι τό θέμα εἶχε περιληφθῇ καί εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν τῆς προηγουμένης ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99. ῾Ο Μακαριώτατος εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν πρός τόν ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιον γράφει ἀκριβῶς τά ἐξῆς:
"Σκέψου καλύτερα τό πνευματικόν σου συμφέρον καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας...῎Ηδη συνεδρίασε ἡ ᾿Ενδημοῦσα ῾Ιερά Σύνοδος, τήν Τετάρτην 23-9-99, καί ἔθεσε τό θέμα τῶν ἐπιστολῶν σου καί τῆς ἀργίας σου εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν τῆς προσεχοῦς ῾Ιεραρχίας... "
 ᾿Από τότε πέρασαν δύο μῆνες! ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας πράγματι συνεκλήθη τήν 20-10-99, ἀλλά δυστυχῶς δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, πρός ταπείνωσίν μας τό λέγω, δέν ἠσχολήθημεν σχεδόν μέ κανέν θέμα, οὔτε καί μέ αὐτό τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, τό ὁποῖον, ὡς μή ὤφειλεν, ἤγέρθη ὑπό τινων γνωστῶν τοῖς πᾶσιν! Εἰλικρινά λυποῦμαι  διά τήν κατάστασιν εἰς τήν ὁποίαν  ἔφθασαν τά ἐκκλησιαστικά μας θέματα καί νομίζω, ὅτι ὅπως συστήνει ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιον εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν, πρέπει πρωτίστως ἡμεῖς, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς, νά "σκεφθῶμεν καλύτερα τό πνευματικόν μας συμφέρον καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας...διότι ἔχομεν μεγάλην εὐθύνην", καί ὡς ᾿Επίσκοποι, ἀλλά κυρίως  ὡς ῾Ιερά Σύνοδος.  Διότι πρωτίστως ἀπό ἡμᾶς τούς ῾Ιεράρχας, καί ὡς ἄτομα καί ὡς μέλη τοῦ σώματος τῆς ῾Ιεραρχίας ἀπαιτεῖ ἡ ᾿Εκκλησία νά σεβώμεθα καί τήν ᾿Αλήθεια, καί τό Δίκαιον καί τήν Κανονικήν Τάξιν, διά νά μποροῦμε, ἄλλωστε, νά ἀπαιτοῦμε καί ἀπό τόν λοιπόν Κλῆρον καί Λαόν τήν ὑπακοήν καί τόν σεβασμόν πρός ἡμᾶς, καί πρός τήν ᾿Αλήθειαν, τό Δίκαιον καί τήν Κανονικήν Τάξιν.
Εἰς τήν ἰδίαν ὅμως ἐπιστολήν (1279/1/14-9-99) ὁ Μακαριώτατος ὑποστηρίζει, ὅτι ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος τελεῖ ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ Σεβ/του Λαρίσης. ῞Οπως ἔγραψα καί πάλιν παρακαλῶ νά μοῦ ἐπιτραπῇ νά ἐκφράσω τήν εὐθεῖαν διαφωνίαν μου, καί νά ἐπιμείνω, ὅτι π. ᾿Αμφιλόχιος ἀνήκει εἰς τήν Κανονικήν καί Πνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Μακαριωτάτου καί ὄχι εἰς τήν τοῦ Σεβ/του Λαρίσης. ῎Αν ὅμως ὁ Μακαριώτατος ἐπιμένῃ εἰς αὐτόν τόν ἰσχυρισμόν, πρέπει νά διερωτηθῶμεν καί νά ἐξετάσωμεν: Πότε ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος ἐζήτησεν ἀπό τόν Μακαριώτατον ᾿Απολυτήριον Γράμμα, καί ἑπομένως πότε τόν ἀπέλυσεν μέ ᾿Αρχιερατικόν Γράμμα; Προσωπικά γνωρίζω, ὅτι μόνον Διοριστήριον Γράμμα τοῦ Μακαριωτάτου ἔχει ὁ ῾Ιερομόναχος διά τόν ἐνοριακόν Ναόν τῶν ῾Αγίων Κωνσταντίνου καί ῾Ελένης Φαρσάλων, μέ τήν ἔνδειξιν, ὅτι θά ἐξυπηρετῇ καί ἄλλας ἐνορίας. ᾿Αλλά καί ὁ Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Πανάρετος ἔλαβεν ποτέ αἴτησιν τοῦ ῾Ιερομονάχου μέ τήν ὁποίαν ἐζήτησεν οὗτος νά ὑπαχθῇ ὑπό τό ὠμοφόριόν του; Καί ἄν ναί, πότε, καί μέ ποῖον διοριστήριον Γράμμα τόν ἐδιώρισε καί πότε ἤσκησε τήν παραμικράν διοικητικήν ἤ πνευματικήν ἐποπτείαν ἐπ᾿ αὐτοῦ.
Οἱ τοιούτου εἴδους ἰσχυρισμοί, τό μόνον πού ἀποκαλύπτουν, κατά τήν ἄποψίν μου, εἶναι οὐχί καλάς προθέσεις. Φαντάζεσθε, ἐν προκειμένῳ, εἰς ποίαν ἀντίφασιν θά περιπίπταμεν, ἐάν ἐδεχόμεθα τήν ἄποψιν, ὅτι κάθε ῾Ιερομόναχος, ὁ ὁποῖος ἐξυπηρετεῖ κάποιαν ἐνορίαν μιᾶς Μητροπόλεως, αὐτοδικαίως ὑπάγεται εἰς τόν ἐπιχώριον ᾿Επίσκοπον, καί ὡς ἐκ τούτου, θά δύναται, ὁ ἐπιχώριος ᾿Επίσκοπος, νά ἀσκῇ πνευματικήν, διοικητικήν ἤ ἄλλην τινά ἐποπτείαν ἐπ᾿ αὐτοῦ, διά νά μή εἴπω, καί νά ἐνεργῇ καί πράξεις σκοπμότητος εἰς βάρος του, χωρίς μάλιστα νά λαμβάνῃ ὑπ᾿ ὄψιν, τό γεγονός, ὅτι ὁ Κληρικός ἐκεῖνος ἀνήκει εἰς ἄλλον ᾿Επίσκοπον; Τότε ἀσφαλῶς θά ἠδύναντο οἱ κατά τόπους Μητροπολῖται νά ἔχουν αὐτοδικαίως πνευματικήν καί διοικητικήν ἐξουσίαν ἐπί τῶν ῾Ιερέων, οἱ ὁποῖοι ἀποστέλλονται τακτικῶς ἀπό τήν ῾Ιεράν Μονήν  Μεταμορφώσεως νά ἐξυπηρετήσουν τάς διαφόρους ἐνορίας καθ᾿ ὅλην  τήν ῾Ελλάδα. Θά ἠδυνάμην, καί ἡ ταπεινότης μου νά ἀσκήσω πνευματικήν καί διοικητικήν ἐξουσίαν ἐπί τοῦ ῾Ιερέως π. Νικολάου, ὁ ὁποῖος ἀνήκει μέν εἰς τούς Κληρικούς τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Αρχιεπισκοπῆς, ἐξυπηρετεῖ ὅμως τάς δύο ᾿Ενορίας τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. ῾Ο ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ὅστις ὡς Κληρικός τοῦ Μακαριωτάτου καί ὡς ᾿Εφημέριος τῆς ἐνορίας Φαρσάλων ἐξυπηρετεῖ καί τήν ἐνορίαν τῆς Λαρίσης, καθώς καί ἄλλας ἐνορίας εἰς Βόρειον ῾Ελλάδα δέν ἀνήκει ἑπομένως εἰς τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Σεβ/του Παναρέτου, ἐάν δέ ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος κ. Πανάρετος οὐδέποτε ἐνεθρονίσθη, οὐδέποτε ἐγκατεστάθη...κλπ. εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, τότε....
῾Επομένως, ὅταν καί ἐάν ἀποφασίσῃ ὁ Μακαριώτατος νά δώσῃ εἰς τόν ῾Ιερομόναχον  ᾿Απολυτήριον Γράμμα, ἤ ὁ ἴδιος ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος τό ζητήσῃ, καί ὅταν καί ἐάν ζητήσῃ νά ὑπαχθῇ ὑπό τό ὠμοφόριον, εἴτε τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, εἴτε ἄλλου Μητροπολίτου, καί ἐφ᾿ ὅσον γίνῃ δεκτός, τότε ἐκεῖνος ὁ Μητροπολίτης, θά ἔχῃ κάθε κανονικόν δικαίωμα καί εὐθύνην ἐπ᾿ αὐτοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια καί κάθε ἄλλος ἰσχυρισμός κατά τήν γνώμην μου δέν εὐσταθεῖ Κανονικῶς. Διότι, ὅσον καί ἄν φαινομενικά "ἐξυπηρετῇ" ἡ χάλκευσις μιᾶς τοιαύτης ἐσφαλμένης ἐκδοχῆς, τῇ ἀληθείᾳ δέν ἐξυπηρετεῖ, καί δέν ἐπιλύει τό συγκεκριμένον πρόβλημα, ἀφοῦ  καί ἄν, καθ᾿ ὑπόθεσιν, δεχθῶμεν τοῦτο, πάλιν ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Λαρίσης, μέ τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7-9-99 πράξιν του παρεβίασε καί διεσάλευσε τήν Κανονικήν Τάξιν.
Δέν προτίθεμαι νά συνεχίσω ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος, διότι εἶναι ἀναλελυμένον καί ἔχουν τεθεῖ ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν τά σχετικά κείμενα: ᾿Επιστολή ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου ἀπό 8-9-99, τά ἡμέτερα ὑπ᾿ ἀριθμ. 78/10-9-99 καί 81/23-9-99, ἡ Γνωμάτευσις τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη ἀπό 13/27-10-99, ἡ Καταγγελία τῶν Γ.Ο.Χ. Λαρίσης ἀπό 19-10-99 καί ἐπιστολή τῶν ἰδίων πρός τόν Σεβ/τον κ. Πανάρετον ἀπό 14-10-99. Διά τοῦτο εἰς τήν συνέχεια θά ἐπιχειρήσω νά εἰσέλθω εἰς τάς ἐπιστολάς τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου καί ἐνδεικτικῶς καί εἴς τινα κείμενα ἡμῶν τῶν ᾿Αρχιερέων, διότι πρέπει νά βεβαιωθῶμεν τί προκύπτει μέ ὅσα γράφει ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος ἐν συνδυασμῷ μέ ὡρισμένα ἐκ τῶν κειμένων μας καί τήν ὅλην ἐκκλησιαστικήν πραγματικότητα: Εἶναι ἀσεβής, ὅπως ἔχει λεχθῇ καί πρέπει νά τιμωρηθῇ ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ἤ  εὑρίσκεται ἐν ἀληθείᾳ καί ἐν δικαίῳ, καί πρέπει νά λάβωμεν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν τά κείμενά του;


Α'. ᾿Επί τῆς ἀπό 22-9-98 ἐπιστολῆς τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου
Τήν 22-9-98 ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, μᾶς ἀπέστειλε μίαν "αὐστηρῶς προσωπικήν - ἐμπιστευτικήν ἐπιστολήν" μέ σκέψεις του, προβληματισμούς καί ἀνησυχίας ἐπί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων. Δέν τοῦ ἀπαντήσαμε, δέν τόν παρατηρήσαμε, δέν τόν διωρθώσαμε, ἀλλά ἐτηρήσαμε "σιγήν ἰχθύος"!, ἐνῶ ἡ ἐπιστολή του, ὡς μή ὤφειλεν, εὑρέθη καί εἰς χεῖρας τρίτων, οἱ ὁποῖοι ἐνήργησαν ἀνευθύνως καί σκανδαλωδῶς. ᾿Επισημαίνω, ὅτι ἡ ἐπιστολή αὐτή δέν ἐκρατήθη, ὡς ἐχαρακτηρίζετο, "αὐστηρῶς προσωπική καί  ἀπόρρητος", ἀλλ᾿ ἐπανελήφθη τό ἴδιον ἀκριβῶς φαινόμενον, τό ὁποῖον συνέβη καί τό 1991, ὅτε κείμενον τοῦ ἰδίου ἐδόθη εἰς τόν ῾Ιερομόναχον Εὐθύμιον καί ἔγραψε τά "Τρόπαιά" του. ᾿Ενῶ ἡ ὁρισθεῖσα Συνοδική ᾿Επιτροπή δέν συνεκαλεῖτο ἐπί 4 μῆνες, ἐνῶ εἶχε δεμευθεῖ νά ὁλοκληρώσῃ τάς ἐργασίας της μέσα σέ ἕνα μῆνα!  Νομίζω, ὅτι πρέπει νά διερωτηθῶμεν ἄν ὡς ᾿Αρχιερεῖς ἐκάναμε τό καθῆκόν μας, ἄν ἐνεργήσαμε ἐν ἀγάπῃ καί φιλαδελφίᾳ, καί ὡς ἀπαιτεῖ ἡ Εὐαγγελική καί Κανονική Τάξις. ᾿Ανεζητήσαμεν τότε τό "πνευματικόν συμφέρον τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἀλλά καί τῆς ᾿Εκκλησίας", ἀπό τό ὁποῖον ἐξαρτᾶται καί τό ἰδικόν μας, ἤ εἴμεθα ἐκτεθειμένοι καί ἐνώπιον τοῦ ῾Ιερομονάχου καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐπεχειρήθη ἐπ᾿ αὐτοῦ καί "Δεσποτική" ψυχολογική ἐπιρροή; Τί ὅμως μᾶς λέγει ὁ Πανοσιολογιώτατος ῾Ιερομόναχος καί ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός μας; ᾿Εδιάβασα προσεκτικά τήν πρώτην του ἐπιστολήν (ἀπό 22-9-98) καί σᾶς μεταφέρω τί περίπου γράφει, παραθέτων εἰς τήν παροῦσαν εἰσήγησίν μου αὐτούσια τά κύρια σημεῖα ἐκ τοῦ κειμένου τούτου:
1) "῾Η ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ἀρχήν τῆς ἰδρύσεώς Της πολεμεῖται καί τούς πολεμοῦντας αὐτήν πάντοτε ἀντιμετώπιζεν μέ τήν καλήν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως εἰς τόν Χριστόν.  Οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί μέ τήν καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς τό στόμα καί τήν καρδίαν, ἔφθαναν ὅταν τό καλοῦσε ἡ ὥρα καί εἰς φοβερά καί μεγάλα μαρτύρια. Μέ τήν ἰδίαν καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ἀντιμετώπισε καί τήν σύγχρονον αἵρεσιν τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ τό 1924, ἀλλά καί τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον τό 1937.....῾Ο Χριστός ὅμως ὁ ῾Οποῖος ὁδηγεῖ τήν ᾿Εκκλησίαν Του, μέσα εἰς αὐτήν τήν χαώδη κατάστασιν, ἐχρησιμοποίησε τόν μακαριστόν Βρεσθένης Ματθαῖον, ὁ ὁποῖος μέ τάς εὐλογημένας ἐκείνας χειροτονίας ᾿Επισκόπων τό 1948, ἔφερεν τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς εὔδιον λιμένα καί κατέφερε καίριον πλῆγμα κατά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Τά τελευταῖα ἔτη ξέσπασε νέος πόλεμος κατά τῆς ἀληθείας. ῾Η περί "εἰκονομαχίας" προπαγάνδα τῶν 5 ᾿Επισκόπων καί τῶν συνεργατῶν των (῾Αγιορεῖται, Μαγδαληνή τῆς Κοζάνης, μοναχός ᾿Αντώνιος κλπ.) ἀπεδείχθη μέ τάς ᾿Εγκυκλίους Β' καί Γ', ὅτι παίζουν τόν ρόλο τῶν πολεμίων τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὅτι οἱ ἴδιοι εἶναι πράγματι βλάσφημοι καί εἰκονομάχοι. ῾Η περίοδος 1990-1998 διά τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι γεμάτη ἀντικανονικότητας, γεμάτη κακοδοξίας, ληστρικάς πράξεις, πραξικοπήματα κλπ., καί ἐνῶ ἤδη διανύομεν τό 4ον ἔτος, ἀφ᾿ ὅτου οἱ 5 ἐξεκόπησαν μέ τό σχίσμα των, δέν εἴδομεν ἐκ μέρους τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου οὐδεμίαν ὀρθόδοξον  καί κανονικήν ἐκδίκασιν τῶν θεμάτων αὐτῶν. Τί συμβαίνει;"
Εἰς τήν συνέχειαν ἀναφέρει 13 ἐκκρεμοῦντα θέματα διά τά ὁποῖα μᾶς λέγει, ὅτι ἔπρεπε καί πρέπει ὡς ῾Ιερά Σύνοδος νά ἐπιληφθῶμεν καί νά τά ρυθμίσωμεν. Καί τά 13 θέματα πού ἀναφέρει τά ἐμελέτησα μέ προσοχή καί μποροῦμε νά τά ἀναγνώσωμεν, διότι ἔχω ἐδῶ τήν ἐπιστολήν. Παραθέτω ἐδῶ χαρακτηριστικῶς τό 10ον θέμα, τό ὁποῖον καί ἀναγινώσκω:
 "10) Μερικοί  Συνοδικοί ᾿Επίσκοποι ἔχουν γράψει, ὅτι "ἔχουν τό ἴδιο πιστεύω" μέ τούς 5, ὅτι τούς "ἐκφράζει ἡ Β' ᾿Εγκύκλιος", ὅτι εἶναι δυνατόν οἱ 5 νά ἐπιστρέψουν καί ἐπειδή "μᾶς καθήρεσαν δύνανται (οἱ 5) νά μᾶς διαβάσουν μιάν εὐχήν" καί ὅλα τά κακά τῆς δεκαετίας γίνονται μέλι γάλα! Ταῦτα εἶναι τελείως ἀπαράδεκτα διά τούς ᾿Επισκόπους μας. Κατά τήν γνώμην μας ἡ διαφωνία αὐτή μεταξύ τῶν Συνοδικῶν ἐπισκόπων μας εἶναι νάρκη εἰς τά θεμέλια τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῾Η ἑνότης τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὡς γνωστόν στηρίζεται ἀποκλειστικῶς καί μόνον εἰς τήν εἰλικρινῆ χριστιανικήν ἀγάπην, καί εἰς τήν ὁμολογίαν τῆς κοινῆς πίστεως. Λείπουν αὐτά, λείπει ὁ Χριστός".
Διερωτῶμαι, Μακαριώτατε καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἀληθεύουν τά ἀνωτέρω ἤ ὄχι; Καί ἐάν, ὅπως ἡμεῖς πιστεύομεν, καί ὅπως θά ἀποδειχθῇ καί παρακάτω, ἀληθεύουν ἀπολύτως τά ἀνωτέρω, πῶς εἶναι δυνατόν νά χαρακτηρίζεται ἀσεβής ὁ ῾Ιερομόναχος, ὁ ὁποῖος  μᾶς λέγει τήν ἀλήθεια, ἐνῶ ἄλλοι μέ τήν συγκεκριμένην στάσιν καί ἔναντι τῶν κειμένων τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου καί ἔναντι αὐτοῦ προσωπικῶς νά εἶναι "δίκαιοι" καί "εὐσεβεῖς";  ῾Η ταπεινότης μου μόνον τοῦτο λέγω: ῞Οτι  κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ ἡ σχέσις μας πρός τήν ἀλήθειαν, δηλαδή τήν ᾿Αποστολικήν Πίστιν, τήν Καθολικήν Πίστιν τῶν ῾Αγίων Πατέρων  τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξασφαλίζει καί τήν σχέσιν μας πρός τήν ᾿Εκκλησίαν. ᾿Ιδού τί ἀκριβῶς λέγει ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς,τό ὁποῖον μέ ἄλλον τρόπον μᾶς λέγει καί ὁ Πανοσιολογιώτατος μέ ὅσα μόλις ἀνωτέρω παρεθέσαμεν:
"Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσίν· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας εἰσί καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς αὐτούς καλοῦντες καί ὑπ᾿ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ᾿ ἀλήθείᾳ καί ἀκριβείᾳ Πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα" (῾Αγ. Γρηγορίου "Πρός τόν Πατριάρχην ᾿Αντιοχείας" Κώδ. ΓΟΙΣΜ. 99, 144α .᾿Εκ ᾿Εκ τοῦ βιβλίου τοῦ Γ. Ματζαρίδου: "ΠΑΛΑΜΙΚΑ".
Βλέπομεν πόσον σαφής εἶναι ὁ ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει πάλιν καί μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι, "Τό μέν οὖν τοῦ ὀρθοῦ διαπεσεῖν κοινόν ἐγένετο ταῖς ᾿Εκκλησίαις ἁπάσαις, ἄλλοτε ἄλλη διά τοῦ μακροῦ χρόνου λυμηναμένου τοῦ χείρονος" (Λόγος ἀποδεικτικός περί ἐκπορεύσεως τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος 2,2 σελ. 78, ῎Εκδοσις Π. Χρήστου, Τόμος Α, αὐτόθι σελ. 198 καί 280,σημ. 179)
Καί ὁ Καθηγητής κ. Γ. Ματζαρίδης παρατηρεῖ ἐπ᾿ αὐτῶν: "῾Η συμμετοχή λοιπόν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, κατά τήν διδασκαλίαν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, δέν ἀποτελεῖ στατικόν φαινόμενον, ἀλλά δυναμικήν πραγματικότητα. Αὔτη δέν εἶναι ἀποτέλεσμα κτιστῆς δωρεᾶς, τήν ὁποίαν ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος ἐφ᾿ ἄπαξ καί διατηρεῖ ἀκολούθως ἀσφαλῶς καί δικαιωματικῶς, ἀλλά καρπός προσωπικῆς κοινωνίας μετά τῆς ἀκτίστου καί θεοποιοῦ χάριτος. Διά τοῦ βαπτίσματος, τοῦ χρίσματος καί τῆς θείας εὐχαριστίας ὁ ἄνθρωπος ἀνακαινίζεται καί ἐγκεντρίζεται εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐνῶ συγχρόνως ὁ σύνδεσμός του μετά τῆς ἀπάτης τοῦ αἰῶνος τούτου συνιστᾶ τόν διαρκῶς ἐπαπειλοῦντα κίνδυνον ἐκπτώσεως καί ἀποκοπῆς του ἐξ  αὐτῆς. ῾Ο κίνδυνος οὗτος τῆς ἐκπτώσεως δέν ὑφίσταται μόνον διά τά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί δι᾿ ὁλοκλήρους ἐκκλησιαστικάς κοινότητας. ῾Η μόνη δέ ὁδός ἐπιστροφῆς εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν διά τά ἐκπεσόντα ἄτομα καί τάς ἐκπεσούσας ἐκκλησίας εἶναι ἡ ὁδός τῆς μετανοίας, δηλαδή ἡ ἀποκήρυξις τοῦ ψεύδους καί ἡ ἐπανασύνδεσις μετά τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας".
᾿Επανέρχομαι εἰς τό κείμενον τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου καί ἀναγινώσκω καί τό 12ον θέμα μέ τό ὁποῖον ἐκφράζει τήν ἀγωνίαν του, καί ἐμπιστευτικά καί προσωπικά ἐρωτᾶ:
"12) Διατί δέν συνέρχεται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά καθήσετε 5, 10 ἡμέρας, ὅσο χρειασθῇ, διά νά λύσῃ καί δώσῃ ἀπάντησιν εἰς τά ἀπό δεκαετίας συσσωρευθέντα θέματα; ῾Υπάρχει ῾Ιερά Σύνοδος; ᾿Ορθοδοξοῦν μεταξύ των οἱ ᾿Επίσκοποί μας; ῾Ομοφωνοῦν; Συνεργάζονται;".
Καί καταλήγει εἰς αὐτήν τήν  "αὐστηρῶς προσωπικήν - ἐμπιστευτικήν " ἐπιστολήν του:
"Συγκαλέσατε ἐν ἀνάγκῃ μεγάλην Σύνοδον μέ τήν παρουσίαν τῶν ῾Ιερέων καί τῶν θεολόγων. Θά σᾶς βοηθήσουμε. Παράλληλα μέ ὅλο τό βαρύ ἔργον σας, πρέπει νά ἑτοιμάσετε καί μίαν καθαράν ῾Ομολογίαν[2] ἐφ᾿ ὅλης τῆς ὕλης, καθώς ἐπρότεινα καί εἰς τό ῾Ιερατικόν Συνέδριον τοῦ ᾿Ιουνίου 1998, ὅπως ἡ ῾Ομολογία τοῦ  ῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἤ καί ἐκείνη πού γίνεται εἰς τήν χειροτονίαν τῶν ᾿Αρχιερέων, ἡ ὁποία νά γίνῃ δεκτή ἀπό ὅλους τούς Γ.Ο.Χ. Κληρικούς καί Λαϊκούς, καί νά ὑπογραφῇ ἀπό ὅλους. Εἰς τούς σφάλλοντας εἰς αὐτήν τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν νά γίνεται Συνοδικόν δικαστήριον διά νά διορθώνωνται ἤ νά κανονίζωνται. Τέτοια ῾Ομολογία ἐπιβάλλεται μετά ἀπό τά τόσα, ὅσα συνέβησαν καί ἠκούσθησαν τά τελευταῖα ἔτη. Τέτοια ῾Ομολογία Πίστεως ἔκαμε καί ὁ μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος, ὀλίγον μετά τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ Φλωρινικοῦ Σχίσματος (῎Ιδετε περιοδικόν Κ.Γ.Ο., ᾿Ιουλίου 1998, σελ. 161-171). Παρακαλοῦμεν, καθησυχάσατε τήν ἀνησυχοῦσαν συνείδησίν μας  ἀπό τό ἀμφίβολον ὁμολογιακόν πιστεύω μερικῶν ᾿Επισκόπων, τό ὁποῖον ἀποκαλύπτεται μετά τά τελευταῖα γεγονότα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., καί μή μᾶς δίδετε ἀφορμήν νά διεκδικήσωμεν καί νά ἐνεργήσωμεν τά κανονικά καί ὀρθόδοξα δικαιώματά μας. Πιστεύω ὅτι θά λάβετε ὑπ᾿ ὄψιν τά ἀνωτέρω καί θά ἀνταποκριθῆτε εἰς τά συμφέροντα τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας ἐφησυχάζοντες τάς ἀνησυχούσας συνειδήσεις μας.....Υ.Γ. Χαρίσατε ῾Ομολογίαν Πίστεως, χριστιανικήν ἀγάπην, καί ἀγωνιστικότητα εἰς ὅλους μας, διά νά προσφέρωμεν καί ἡμεῖς τά ὅμοια εἰς ῾Υμᾶς καί εἰς ὅλον τόν κόσμον. ῾Ο Θεός ἀγάπη ἐστίν καί ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν".
Κἄν ἡμεῖς, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, κἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν οἱ λίθοι κεκράξονται. ῾Η ἐλαχιστότης μου φρονεῖ, μᾶλλον πιστεύει καί τό ὁμολογεῖ, ὅτι δέν ἔπταισεν μέ τήν ἐπιστολήν του αὐτήν ὁ ῾Ιερομόναχος, ἀλλ᾿ ἡμεῖς πταίομεν, διότι καί ὅσα γράφει εἶναι πραγματικότης, ἀλλά καί διότι ὄχι μόνον δέν τά ἐλάβομεν θετικῶς υπ᾿ ὄψιν, ἀλλά καί ἐκινήσαμεν πάντα λίθον κατ᾿ αὐτοῦ, διότι πιστεύω, ὅτι αὐτό ἐξυπηρετεῖ ἐνδεχομένως καί "ἰδιοπάθειαν" τινά (κανών δ, τῆς Ζ' Οἰκουμ. Συνόδου), ἀλλά κυρίως ἐξυπηρετεῖ σχέδια τῶν ἰδίων μηχανισμῶν τῆς περιόδου 1991-1995. Οὕτω ὅμως δέν παραβλάπτεται ὁ ῾Ιερομόναχος, ἀλλά ἡμεῖς ἑαυτούς παραβλάπτομεν καί ἀδικῶμεν, ὅπως παραβλάπτομεν καί τό γενικώτερον ᾿Εκκλησιαστικόν συμφέρον. Διά τοῦτο τό "πρόσεχε" καί τό "σκέψου καλύτερα" πού ἀπευθύνονται εἰς τόν ῾Ιερομόναχον ἄς ἐξετάσωμεν μήπως πρέπει πρῶτα νά ἀπευθυνθοῦν εἰς τόν ἐαυτόν μας! ᾿Ας προσέξωμεν, λοιπόν, καί τό θέμα αὐτό καί ἄς σκεφθῶμεν καλύτερα καί τό ἰδικόν μας καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας.
Β'. ᾿Επί τῆς ἀπό 11/24-12-98 ἄλλης ἐπιστολῆς του
Καί ἡ ἀπό 11/24-12-1998, δευτέρα ἐπιστολή τοῦ ῾Ιερομονάχου ἦτο  "᾿Απόρρητος καί Προσωπική". Αἰτία νά γραφῇ αὕτη ἐστάθη ἕν φυλλάδιον τοῦ κ. Χρ. Νοῦκα ὑπό τόν τίτλον: "ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ" , τόν ὁποῖον ἀπευθύνεται εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον, εἰς τόν Σεβ/τον Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον καί τήν ἐλαχιστότητά μου.  ᾿Ιδού τί καί εἰς αὐτήν τήν "ἀπόρρητον καί προσωπικήν" ἐπιστολήν γράφει:
 "῎Εχετε ὑπ᾿ ὄψιν καί τοῦτο, ὅτι τό βιβλίον τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι ἀντιγραφή ἐκ τοῦ βιβλίου (μέ τόν ἴδιον τίτλον) τῆς ἁγιομάχου Μαγδαληνῆς τῆς Κοζάνης. ῞Οπως  καταλαβαίνετε τάς πλάνας τῆς Μαγδαληνῆς προσέλαβον μερικοί ἐξ  ἡμῶν γενόμενοι Μαγδαλῆνοι. Καί ὅτι πρώτη ἐκείνη, 1976 μέ τό βιβλίον της ἐκήρυξε τόν ἅγιον Νεκτάριον Εἰκονομάχον, μέ ἀποτέλεσμα ἡ λέξις "Εἰκονομάχος" τῆς Μαγδαληνῆς, νά χρησιμοποιηθῇ διά τό σχίσμα τοῦ 1991-1995. ῾Η ῾Αγία Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδος μέ τούς 350 Θεοφόρους Πατέρας καταδικάζει καί στέλνει εἰς τά ἀναθέματα ὅλους ἐκείνους πού παραποιοῦν καί παρερμηνεύουν ἁγιοπατερικά κείμενα.  ῾Ιδού ὁ Κανών: "Τοῖς μή ὀρθῶς τάς τῶν ἁγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίας θείας φωνάς ἐκλαμβανομένοις, καί τά σαφῶς καί ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διά τῆς τοῦ ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένα, παρερμηνεύειν τε καί περιστρέφειν πειρωμένοις. ᾿Ανάθεμα γ'" (Συνοδικόν τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῎Εκδ, ᾿Αποστολικῆς Διακονίας, Τριώδιον σελ. 147).
᾿Εξετάσαμε οἱ ἴδιοι, ἤ ἀναθέσαμε εἰς τούς ἐλλογιμωτάτους θεολόγους νά ἐξετάσουν τά ὅσα σοβαρά ἀνωτέρω σημειώνονται; ᾿Ασφαλῶς ὄχι! Πῶς λοιπόν διαρρηγνύομεν τά ἱμάτιά μας καί καταφερόμεθα κατά τοῦ ῾Ιερομονάχου; Εἰς τήν συνέχεια ἀναφερόμενος εἰς τήν προηγουμένην ἐπιστολήν του εἰς τήν ὁποίαν ἔθιγε θέματα "καθαπτόμενα τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας μας" κατέληγε περί τῆς Ι.Συνόδου τῆς 9-10-98:
"῞Ομως ἡ ῾Ιερά Σύνοδος συνεκλήθη κανονικῶς, συνεδρίασε ὀλίγας μόνον ὥρας, ἀφοῦ κυρίως ἀσχολήθηκε, ὅπως φημολογεῖται μέ τάς ἀτοπίας τοῦ Σεβ/του Νικολάου, μέλους τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, (ὁ ὁποῖος διά νά ἀνακαλέσῃ ἐταπείνωσε καί ἐνοχοποίησε ἄλλους δύο ᾿Αρχιερεῖς) καί ἀμέσως διελύθη, ἀναχωρῶν ἕκαστος ᾿Επίσκοπος εἰς τά ἴδια, χωρίς νά ἐπιληφθῇ οὐδενός ἐκ τῶν πλείστων καί σοβαρῶν θεμάτων. ᾿Ερωτῶμεν, τί θά γίνῃ μέ αὐτήν τήν κατάστασιν;".
Παρακαλῶ, τί ἔχομεν νά εἴπωμεν καί ἐπ᾿ αὐτῶν ὡς ᾿Αρχιερεῖς. Μᾶς ἐπιτρέπει ἡ ᾿Αρχιερατική μας συνείδησις νά εἴπωμεν ὅτι καί τά ἀνωτέρω δέν εἶναι ἀληθῆ; Καί ἄν ἴδωμεν καί  Πρακτικά προηγουμένων συνεδριάσεων, μήπως πρέπει νά ὁμολογήσωμεν περισσότερα ἀπό αὐτά πού μᾶς γράφει εἰς τήν συνέχειαν ὁ ῾Ιερομόναχος; ᾿Ιδού τί παρακατιών, ἀγωνιῶν καί διαμαρτυρόμενος, γράφει:
"῾Η τακτική τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου μας καί ἡ ἀδράνεια ὅλων τῶν μελῶν αὐτῆς μᾶς ἀπαγοήτευσεν καί ἐνῶ καυχώμεθα, ὅτι ἔχομεν ᾿Επισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται διά τά ἐκκλησιαστικά μας θέματα, δυστυχῶς ἀπεδείχθη καί ἀποδεικνύεται συνεχῶς τό ἀντίθετον. Μέ τήν τακτικήν αὐτήν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἀποδεικνύεται, ὅτι "πάντες ἐξέκκλιναν", διότι οὐδείς ᾿Επίσκοπος μέλος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἀντέδρασε δι  ὅλα αὐτά, οὔτε προβληματίσθηκε διά νά σηκώσῃ τήν φωνήν του καί νά ζητήσῃ ἐπιμόνως ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον, τήν σύγκλησιν τῆς ῾Ιεραρχίας, πρός ἐπίλυσιν ὅλων αὐτῶν τῶν θεμάτων τῶν ἀφορώντων τήν πίστιν μας, καί ἐάν δέν εἰσηκούετο νά διεχώριζεν, ὡς ὀρθοδόξως φρονῶν, τήν θέσιν του. Διερωτώμεθα: Μήπως ἠλλοιώθη ἡ συνείδησίς μας ὡς ᾿Επισκόπων καί Κληρικῶν; Μήπως δειλιάζωμεν; Μήπως παρανομοῦμεν προφασσιζόμενοι οἰκονομίαν, ἀγάπην, ἑνότητα; ᾿Εάν ἡ Οἰκονομία, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐνότητα, μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Χριστόν μας, νά προτιμῶμεν τόν πόλεμον μᾶς λέγουν οἱ ἄγιοι Πατέρες. "Κρεῖσσον ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ". Τό σχίσμα τῶν πέντε εἰς τήν οὐσίαν δέν εἶναι σχίσμα, εἶναι κάθαρσις, τήν ὁποίαν ἡ ἴδια ἡ ᾿Εκκλησία ἔκαμεν. ῎Αν ὑπάρχουν καί ἄλλα ὑπολείμματα ἤ σεσηπότα μέλη, θά ἀποβληθοῦν καί αὐτά, διότι ἡ ᾿Εκκλησία δέν τά δέχεται. ᾿Αλλοίμονον ὅμως εἰς ἡμᾶς ἄν δέν κάνουμε τό καθῆκόν μας ὡς ᾿Επίσκοποι καί Κληρικοί καί ἀφήνουμε νά ἐξελιχθοῦν μόνα τους τά πράγματα. Θά δώσωμεν φρικτόν λόγον ἐν ὥρα κρίσεως. Καί τήν ἀγάπην καί τήν ἀλήθειαν, καί τήν δικαιοσύνην ἔχομεν καθῆκον νά φυλάττωμεν ὅλοι, περισσότερον δέ οἱ ᾿Επίσκοποι".
Τά ἀνωτέρω συνιστοῦν ἀσέβειαν ἤ μήπως μόλις ἀπηχοῦν ὠμάς ἀληθείας, διά τάς ὁποίας ἔπρεπε νά εἴχαμεν ἀνησυχήσει, πρίν ἀναγκασθῇ νά μᾶς τά εἴπῃ ὁ ῾Ιερομόναχος, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν γνωρίζει τήν ὅλην πραγματικήν κατάστασίν μας; Καί καταλήγει εἰς αὐτήν τήν Β' ἐπιστολήν του μέ τίς θαυμάσιες ὡς κάτωθι προτροπές του;
"Δέν προτιθέμεθα νά διδάξωμεν ἐδῶ, οὔτε νά ὑποδείξωμεν, ἀλλά καθηκόντως, ὡς ἐλάχιστος τῶν Κληρικῶν, πιεζόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεώς μου νά γράψω τά ἀνωτέρω, ὡς ἁπλῆν κατ᾿ ἀρχάς διαμαρτυρίαν, ὑπόμνησιν καί Θεοῦ συνεργοῦντος ἄν χρειασθῇ θά συνεχίσωμεν ἕως νά διορθωθοῦν τά κακῶς κείμενα καί λεγόμενα. Ζητοῦμεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, μέ ὅλα τά μέλη της νά δίδῃ ζῶσαν τήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως καί τήν ὀρθόδοξον κατά πάντα ῾Ομολογίαν, νά ἐπιλαμβάνεται τῶν προβλημάτων, νά συνεργάζεται μέ τούς ᾿Ορθοδόξους θεολόγους, Κληρικούς καί Λαΐκούς, καί νά μή ἀναγκάζεται, ὅταν συνεδριάζῃ, νά ἀσχολῆται μέ ψευδοθέματα καί νά ἱκανοποιῇ ἤ νά καλύπτῃ ἀδυναμίας, πάθη καί ἐγωϊσμούς προσωπικούς. Ζητοῦμεν ἀκόμη σεβασμόν πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, καί τά ᾿Ορθόδοξα δόγματα,κλπ. διά νά ἔχωμεν καί ἀγάπην, καί εἰρήνην καί ἑνότητα. ᾿Εν κατακλεῖδι λέγομεν ὅτι τά καταγγελλόμενα ὑπό τοῦ κ. Νοῦκα, τά καταγγελλόμενα ὑπό τῶν Φλωριναίων, αἱ βλασφημίαι, καί ἡ μή καθαίρεσις τῶν πέντε, ἡ μή λύσις τῆς ἀργίας τοῦ π. Κασσιανοῦ κλπ., μᾶς βάζουν εἰς πολλά ἐρωτήματα καί ἀμφιβολίας, καί διερωτώμεθα Κλῆρος καί Λαός, ὑπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει ὀρθόδοξον φρόνημα εἰς τούς ᾿Επισκόπους μας;  ῾Υπάρχει ἤ δέν ὑπάρχει ἡ καλή ῾Ομολογία τῆς πίστεως, διότι μέχρι τώρα δέν εἴδαμε πουθενά καί κανένα σημεῖον ζωῆς περί τῆς καθαρᾶς ῾Ομολογίας τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῆς διορθώσεως καί ἐπιλύσεως τῶν συσσωρευμένων προβλημάτων. ᾿Οψόμεθα".
Ποῦ παρακαλῶ καί εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν ψεύδεται, ποῦ ἀδικεῖ, ποῦ ἀσεβεῖ; Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι. ᾿Αντί νά θιγώμεθα ἀπό ὅσα μᾶς  γράφει, ὁ π.᾿Αμφιλόχιος  νομίζω, ὅτι πρέπει νά σκεφθῶμεν μήπως  μέ αὐτά γίνεται αἰτία καί ἀφορμή διά τό "πνευματικό μας συμφέρον", ἀλλά καί "τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας", ὅπως γράφει ὁ Μακαριώτατος εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1279/1/14-10-99 ἐπιστολήν του πρός τόν π. ᾿Αμφιλόχιον. ῎Αν καί μέ αὐτήν τήν ἀφορμήν δέν θελήσωμεν νά ἐνεργήσωμεν τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, τότε, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, θά δείξωμεν, ὅτι οὔτε τό ἰδκόν μας συμφέρον θέλομεν, οὔτε τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας ἀπό τό ὁποῖον ἀναμφιβόλως ἐξαρτᾶται καί τό ἰδικόν μας. Μοῦ εἶπε κάποιος: Δέν πρέπει νά παίρνῃς τό μέρος τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου καί νά διαφωνῇς μέ τούς ᾿Αρχιερεῖς. ᾿Απήντησα, ὅτι εἶναι λάθος ἡ ἐκτίμησίς του, διότι δέν συνηγορῶ ὑπέρ οὐδενός, παρά μόνον σκέπτομαι τό "συμφέρον" μου καί τό "συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας". Συνηγορῶ ὑπέρ τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τοῦ Δικαίου καί τής Αληθείας. Αὐτό εἶναι καί τό ἰδικόν μου συμφέρον καί ὅλων τῶν Σεβασμιωτάτων ῾Ιεραρχῶν καί ἰδιαίτερα τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου καί κοινοῦ Πνευματικοῦ μας Πατρός.
Γ'
῾Η ἀλληλογραφία μετά τοῦ Σεβασμιωτάτου Γοργονίου
῾Ως γνωστόν μέ ἀφορμήν αὐτάς τάς ἐπιστολάς ἔγραψεν ὁ Σεβ. κ. Γοργόνιος πρός τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον τήν ἀπό 23-12-1998 ἐπιστολήν του, τῆς ὁποίας τό περιεχόμενον ἐστιάζει ἰδιαιτέρως εἰς τούς πέντε, περί τῶν ὁποίων σημειώνει:
"Γράφεις στό γράμμα σου, γιατί δέν παίρνουμε ἀποφάσεις ὡς Σύνοδος νά καθαιρέσουμε τούς πέντε ᾿Αρχιερεῖς πού δημιούργησαν τό σχίσμα στήν ᾿Εκκλησία. Τό σχίσμα τό δημιουργήσατε σεῖς, μερικοί πού δέν παραδέχεσθε αὐτές τίς εἰκόνες, ἐσεῖς δώσατε τήν αἰτίαν καί ἔγινε τό ἀπαίσιον σχίσμα, καί πρό παντός ἐσύ ὁ ᾿Αμφιλόχιος...῾Η δική μου γνώμη γιά τούς πέντε ᾿Αρχιερεῖς πού χώρισαν ἀπό ἡμᾶς εἶναι νά ἐργασθοῦμε νά τούς ἐπαναφέρουμε στήν ᾿Εκκλησία, καί ὄχι νά τούς καθαιρέσουμε...Τί θά βγῇ ἀπό τήν Καθαίρεσι...".
Παραθέτω καί ἐκ τῆς ἀπό 23-12-98 ἐπιστολῆς τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου τήν σχετικήν επί τῶν ἀνωτέρω ἀπάντησιν:
"Μέ κανένα τρόπον δέν δύναμαι νά δεχθῶ τήν ἄποψίν σας, περί τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος τοῦ 1995. ῾Η ἄποψίς σας εἶναι ἀπαράδεκτος, ὄχι μόνον ἀπό ἐμέ, ἄλλά ἀπό ὅλους πιστεύω. ῎Αν ὅμως σεῖς ἤ ἐνδεχομένως καί κάποιος ἄλλος φρονεῖτε, ὅτι ἡ ταπεινότης μου εἶναι ἕνας ἀπό αὐτούς πού ἔκαμε τό σχίσμα, λυποῦμαι διά τό φρόνημά σας...Πιστεύω δέ, ὅτι τοιαῦται ἀπόψεις ὑποθάλπουν τό σχίσμα καί καλύπτουν τούς πραγματικούς αἰτίους πού εἶναι οἱ βλάσφημοι καί οἱ αἱρετικοί πρώην πέντε Μητροπολῖται. ᾿Επιτρέψτε μου Σεβ/τε νά βάλω τόν δάκτυλον εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων. ᾿Εάν τό σχίσμα δέν τό προκάλεσαν οἱ 5, τότε εἶσθε Σεῖς ὁ σχισματικός, καί ἑπομένως οὔτε δήλωσιν, οὔτε μετάνοιαν ἀπαιτεῖται νά κάνουν οἱ πέντε, ἀλλά μετάνοιαν καί δήλωσιν πρέπει νά ὑποβάλουν εἰς τούς 5, ὅσοι ἔχουν αὐτό τό φρόνημα καί γενικώτερα, ὅσοι ἔχουν τό ἴδιο "πιστεύω" μέ τούς 5. Διότι αὐτοί (ἄν ὑπάρχουν τέτοιοι) μέ τό νά μή ἀκολουθήσουν τό 1995 τούς 5, σύμφωνα μέ τά δικά σας λόγια, ἔκαμαν σχίσμα καί εἶναι σχισματικοί καί ἐκτός ᾿Εκκλησίας. Λυποῦμαι Σεβ/τε καί ζητῶ συγγνώμην, ἀλλά ὡς ᾿Επίσκοπος δέν μπορεῖτε νά διατυπώνετε τοιαῦτα φρονήματα.....Διερωτῶμαι: Δι αὐτό κωλυσιεργεῖται ἡ διαδικασία τῆς τυπικῆς καθαιρέσεως τῶν 5;  Υπάρχουν τέτοια φρονήματα εἰς τούς Συνοδικούς ᾿Αρχιερεῖς; Καί ἡμεῖς Κλῆρος καί Λαός περιμένουμε προκοπή; Δι αὐτό σχολιάζεται καί ἀπό ἄλλον ᾿Επίσκοπον πικρόχολα, ἡ προσωπική ἀπόρρητος ἐπιστολή μου; Μέ ποῖον δικαίωμα σχολιάζουν εἰς τρίτους τήν ἐπιστολήν μου καί ἀπειλοῦν μέ Σύνοδο; Μήπως ζήλεψαν τήν μέθοδον τοῦ Ματθαίου; Εὐχαρίστως ἄς τά ἴδωμεν σύν Θεῷ καί εἰς τήν Σύνοδον.........῾Ο πιστός Κλῆρος καί Λαός, Σεβ/τε, εἶναι πεπεισμένος, ὅτι οἱ 5, ὅπως λέγει τό Σιγγίλιον (σ.σ. ἀναφέρεται είς τό Σιγγίλιον τοῦ 1848, τό ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ/τος Γοργόνιος εἰς τήν ἐπιστολήν του) ἐνεδύθησαν κατάραν ὡς ἱμάτιον, διότι κατέλυσαν καί ἀνέτρεψαν καί ποδοπάτησαν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί πᾶσαν Κανονικήν Τάξιν καί εἰσῆλθον μόνοι τους εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα. ῞Οσοι τυχόν ἔχουν τό ἴδιο μέ αὐτούς πιστεύω, δέν ἔχουν θέσιν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά εἰς τό Καϊαφικόν συνέδριον τῶν Ματθαίου - Χρυσοστόμου. ᾿Ισχυρίζεσθε, ὅτι οἱ πέντε, εἶναι δυνατόν μέ μίαν ἁπλῆν δήλωσιν νά ἐπανέλθουν!  ῾Ημεῖς διαφωνοῦμεν, διότι οἱ πέντε εἶναι ὑπαίτιοι τοῦ σχίσματος, εἶναι βλάσφημοι, αἱρετικοί, ἐκκλησιομάχοι, συκοφάνται, καί σκανδαλοποιοί, διότι πρός χάριν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ἀνέτρεψαν πάντα τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας, καί διά τοῦτο δέν ἔχουν οὐδεμίαν πλέον θέσιν εἰς τόν ᾿Αγῶνα, παρά μόνον τοῦ μετανοοῦντος διά βίου. Καί θαύματα ἀκόμη νά κάνουν ᾿Επίσκοποι δέν ξαναγίνονται...".
Εἰς αὐτό τό σημεῖο, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς,  ἐπιτρέψατέ μου νά κάνω μίαν παρένθεσιν: ῾Ο Παν/τος π. ᾿Αμφιλόχιος, ὅπως καί πολλοί ἄλλοι, ἔχοντες ὡς δεδομένα τά αἱρετικά φρονήματα τῶν πέντε, τήν διασάλευσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τάς βλασφημίας κατά τῆς ᾿Εκκλησίας καί κατ᾿ αὐτῆς ἀκόμη τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς, ὀρθά καί ἠτιολογημένα, κατά τήν ἄποψίν μου, διατυπώνει τήν ὡς ἄνω θέσιν. Πράγματι, κατά τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁ Κληρικός, ὁ ὁποῖος βλασφημεῖ κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἤτοι κατά τοῦ εἰδικοῦ χαρίσματος τῆς ᾿Αρχιερωσύνης - ῾Ιερωσύνης, ἤ τῆς ᾿Εκκλησίας, τῆς ταμειούχου τῆς Θείας Χάριτος, ἐκπίπτει καί τοῦ εἰδικοῦ αὐτοῦ χαρίσματος, ἀλλά καί τό ἁμάρτημα τοῦτο τῆς βλασφημίας  "οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν ἐν τῷ νῦν οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι", ἐν ὅσῳ παραμένει στήν ἀμετανοησία.. ᾿Ενταῦθα, ὅμως, πρέπει νά σημειώσω, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία ὡς ταμειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, ἀντιμετώπισε τήν μετάνοια καί ἐπιστροφήν τῶν Σχισματοαιρετικῶν, ἀναλόγως ἑκάστοτε. Δηλαδή καί τήν εἰλικρινῆ μετάνοιαν ἀξιολόγησε καί ἐξετίμησε, καί τάς ἑκάστοτε συνθήκας ἔλαβεν ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά καί ἐποίει διάκρισιν καί μεταξύ τῶν πρωταιτίων ἑνός σχίσματος - αἱρέσεως - βλασφημίας, καί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἐξ  ἀδυναμίας, εἴτε ἐκ συναρπαγῆς, εἰτε ἐξ ἀμαθείας, παρεσύροντο εἰς τά σχίσματα.
᾿Εν προκειμένῳ καί οἱ πέντε ἄν ποτέ ἐπιδείξουν εἰλικρινῆ μετάνοιαν, ὅπερ διακαῶς εὐχόμεθα, καί ἀποκηρύξουν καί ἀναθεματίσουν τά αἱρετικά καί ἐκκλησιομαχικά φρονήματά τους, τά ὁποῖα "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐκήρυξαν", δηλαδή ἀνακαλέσουν καί ἀναθεματίσουν τάς Β' καί Γ' ᾿Εγκυκλίους των καί πᾶν σχετικόν περί "εἰκονομαχίας", ἀποκαταστήσουν τήν διασαλευθεῖσαν Κανονικήν Τάξιν, ἀνακαλοῦντες καί καταδικάζοντες τάς ἀνυποστάτους πρός ἡμᾶς "ἀποφάσεις" των, καί θέσουν ἑαυτούς εἰς τήν διάθεσιν τῆς Μητρός των ᾿Εκκλησίας, τήν ῾Οποίαν ἠρνήθησαν καί ἐπολέμησαν, τότε ἀνοίγεται ἡ ὁδός τῆς ἐπιστροφῆς των.
Καί πάλιν, ὅμως, κατά τήν ἄποψίν μου, ἄλλως θά κριθοῦν οἱ πρωταίτιοι π.χ. ὁ πρώην ᾿Αττικῆς κ. Ματθαῖος καί ὁ πρώην Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομος καί ἄλλως θά κριθοῦν καί θά δοκιμασθοῦν ὁ πρώην Μεσσηνίας κ. Γρηγόριος, ὁ πρώην Φθιώτιδος κ. Θεοδόσιος καί ὁ πρώην  Κοζάνης κ. Τῖτος, ὡς μᾶλλον παρασυρθέντες. ᾿Επίσης ἄλλως θά κριθοῦν οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν παρασυρθέντες Κληρικοί, ὅπως καί ὁ εὐσεβής λαός, τόν ὁποῖον ἐπλάνησαν καί παρέσυραν εἰς τό σχίσμα.
Αὐτή εἶναι ἡ προσωπική ταπεινή μου ἄποψις. Δέν δύναμαι νά δεχθῶ λοιπόν τήν ἄποψιν τοῦ  Σεβ/του ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, ὁ ὁποῖος μόλις τήν 23-12-1998 διαπιστώνει, ὅτι τό σχίσμα δέν τό ἔκαναν οἱ πέντε, ἀλλά ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος!, (ἄπαγε τοῦ τολμήματος) καί ὅτι τόσον εὔκολα μποροῦν νά γίνουν δεκτοί ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας. Βεβαίως ἡ δεοντολογία τῶν μηχανισμῶν πού ἐκίνησε τόν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας διωγμόν - προδοσίαν, ὁ ὁποῖος (διωγμός) ἀποτυχών κατέληξεν εἰς τό σχίσμα, ἀπαιτεῖ νά ἐπανέλθουν οἱ πέντε διά νά "ἀποτελειώσουν" τό ἔργον τους. ῾Υπό τήν ἔννοιαν αὐτήν ὑπερθεματίζω, ὅτι τοιαύτη ὁδός δέν πρέπει νά ἀνοιγῇ ποτέ, ὅσον καί ἄν τρίτοι ἐργάζωνται πυρεττωδῶς πρός τόν σκοπόν αὐτόν καί, κατά τήν ἄποψίν μου, παρασύρουν καί ἡμετέρους, ὅπως καί Σεβ/τους ἐν Χριστῶ ἀδελφούς.
Δ'. Περί τῆς Καταγγελίας τοῦ Σεβ/του Γοργονίου
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ὁ Σεβασμιώτατος κ. Γοργόνιος τήν 24-2-1999 δι᾿  ἀντιπροσώπου του ᾿Αρχιερέως κατέθεσεν ἐνώπιον τῆς συνεδριαζούσης ῾Ιεραρχίας καί Καταγγελίαν κατά τῶν προαναφερθεισῶν ἐπιστολῶν τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου. Δυστυχῶς αὕτη  δέν ἐξητάσθη καί δέν ἀπεφάνθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος κατ᾿ ἐκείνην τήν συνεδρίασιν, ὡς ὤφειλεν. ῾Η ἐλαχιστότης μου, ἀμέσως κατόπιν, εἰσηγήθημεν εἰς τόν  Μακαριώτατον νά ὁρίσῃ ἀνακριτήν νά ἐξετάσῃ τό θέμα καί κατόπιν νά εἰσηγηθῇ εἰς τήν Μακαριότητά του καί οὗτος πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον. ᾿Εφ᾿ ὅσον δέ θά προέκυπτε Κατηγορητήριον, τότε νά ἠκολουθεῖτο ἡ Κανονική ὁδός ἐφαρμοζομένης τῆς Κανονικῆς Τάξεως. Δυστυχῶς, τό λέγω μέ πάρα πολύ πικρίαν, δέν εἰσηκούσθην, ἀλλά ἐπεβλήθη καί ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ,  ὅπως καί ἐπί ὅλων τῶν Καταγγελιῶν, ἡ γνώμη τοῦ μ. Μαξίμου, καί ἴσως ὄχι μόνον αὐτοῦ, ὥστε νά ἐκκρεμοῦν αὗται, διότι, κάτι συμβαίνει καί κάτι ἐξυπηρετοῦν....Καί ἰδού ὅτι ἐπί ἕνα ἔτος περίπου ἐκκρεμεῖ καί Καταγγελία ᾿Αρχιερέως καί οὐδείς ἐνδιαφέρεται, ούδείς ἐνοχλεῖται, πλήν τοῦ καταγγελομένου!!!  Πῶς συγχωρεῖται, ὅτι ἡ συγκεκριμένη Καταγγελία δέν ἐξητάσθη τήν 24-2-99; Πῶς ἐνῶ πάλιν  περιελήφθη εἰς τήν ῾Ημερ. Διάταξιν τῆς  Ι. Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, τόσον τῆς 22-6-99, ὅσον καί τῆς 20-10-99, δέν ἐξητάσθη εἰς οὐδεμίαν, ἀλλά μετεκυλίσθη καί ἔφθασε εἰς ᾿Επιτροπήν, ἡ ὁποία ἐν τέλει, ἀφοῦ ἀνέλαβεν τήν εὐθύνην, κατόπιν διελύθη; Νά διερωτηθῶμεν λοιπόν: Εἶναι αὐτή ἡ κατάστασις τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων πρός τό συμφέρον μας τό πνευματικόν καί πρός τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας;...
Ε'. Τό ἀπό 19/6-8-99 "῾Υπόμνημα-᾿Αναφορά-῾Ομολογία" τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου
Πέραν ὅλων αὐτῶν καί κατόπιν  τοῦ ὅλου σάλου καί τῶν σκανδάλων πού προεκάλεσαν ὁ μ. Μάξιμος καί ὁ κ. Κάτσουρας εἰς βάρος τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, ἀλλά καί τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελ. Γκουτζίδη, κατά τάς πραγματοποιηθείσας ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ ἔτους συνάξεις τῶν θεολόγων, ὁ ῾Ιερομόναχος ὑπέβαλε καί τρίτον ἔγγραφο. Τοῦτο εἶναι τό ἀπό 19/6-8-1999 "ΥΠΟΜΝΗΜΑ - ΑΝΑΦΟΡΑ - ΟΜΟΛΟΓΙΑ" τό ὁποῖον καί αὐτό ἐθεωρήθη ἀπό τούς ἰδίους παράγοντας, ὡς "ἀσεβές"!!! πρός ᾿Αρχιερεῖς,"ἐχαλκεύθη" δέ ἐν συνεχείᾳ, καί ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7-9-99 πράξις, ἡ ὁποία, τόσον ἀπό Κανονικῆς ἀπόψεως, ὅσον καί ἠθικῆς (ὑπό τήν εὐρεῖαν πνευματικήν της ἔννοιαν), ἀλλά καί δικαιοσύνης καί ποιμαντικῆς καί γενικῶς ἐκκλησιαστικῆς, δέν μπορεῖ παρά νά χαρακτηρισθῇ ὡς πρᾶξις χειροτέρα ἐκείνης τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 95/15-5-95 τῆς συμμορίας τῶν πέντε ἐναντίον τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν ἄλλων ᾿Αρχιερέων καί τῶν ῾Ιερέων...
Μακαριώτατε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, παρακαλῶ νά μελετήσουμε τά Πρακτικά τῆς "Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας" τῆς 6/19-10-1993, ἡ ὁποία καί τότε, ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως, καί ἐπί τῷ μοναδικῷ λόγῳ τῆς κακῆς ἐκ μέρους τῶν πέντε σκοπιμότητος, ἀλλά καί τῆς ἐκ μέρους τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου  καθαρᾶς ῾Ομολογίας, τοῦ ἐπέβαλεν καί πάλιν τότε παρανόμως καί ἀντικανονικῶς "᾿Αργίαν". ᾿Επίσης νά μελετήσωμεν καί τά Πρακτικά καί τήν ἀπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 28-10-95, διά τῆς ὁποίας ἤραμεν ἡμεῖς ἐκείνην τήν "᾿Αργίαν" (ὁρᾶτε Κ.Γ.Ο., Τόμος 1995, σελ. 274-279). ῎Ετσι θά διδαχθῶμεν ἀπό τά ἐγκληματικά ἐκεῖνα λάθη τοῦ παρελθόντος, τά ὁποῖα ἐξυπηρέτουν τάς ἐπιδιώξεις τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς κ. Ματθαίου, ὥστε νά μή ἐπαναλαμβάνωνται. Λάθη πολλά τά ὁποῖα ἐκκρεμοῦν καί πρέπει νά σπεύσωμεν πρός διόρθωσίν των καί διά τό ἰδικόν μας "συμφέρον", ἀλλά καί τό "συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας". ᾿Αναφέρω π.χ. τήν ἐπιφύλαξίν μου ἄν π.χ. μέ μόνην τήν ἀνάκλησιν τῆς ὑπογραφῆς μας ἐκ τοῦ σχεδίου τῆς λεγομένης "Β' ᾿Εγκυκλίου" τῶν πέντε κάναμε τό καθῆκόν μας καί ἔκλεισε τό θέμα! Δέν ἐπιτρέπεται, νομίζω, τόση συγκατάβασις πρός τά ἰδικά μας ὀλισθήματα ἐπί θεμάτων πίστεως, καί τόση σκληρότης καί "Δεσποτισμός", ὅταν ἕνας ῾Ιερομόναχος μέ προσωπικάς ἀπορρήτους καί ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς παρατηρεῖ τά λάθη μας καί τάς παραλείψεις μας, εἴτε αὗται ἀναφέρονται εἰς τήν λειτουργίαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, εἴτε εἰς τήν ῾Ομολογίαν μας.
Λέγομεν ταῦτα, διότι μέ ὅσα συμβαίνουν δίδεται σαφῶς εἰς ἐμέ ἡ ἐντύπωσις, ὅτι ἐπαναλαμβάνεται γενικῶς, ἀλλά καί ὅσον ἀφορᾶ τόν ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιον, τό κίνημα τῶν πέντε. ᾿Εξομολογοῦμαι ὅτι διαισθάνομαι, (μακάρι νά πλανῶμαι), ὅτι τελοῦμεν ὑπό μίαν περίεργον κατάστασιν ἡ ὁποία πάλιν θέλει νά ἀποκλείσῃ καί νά ἀφανίσῃ κάθε ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ, ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ καί ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΝ κατά τῆς προωθουμένης "Νέας Τάξεως Πραγμάτων", ὅσον ἀφορᾶ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν.. Γράφω ταῦτα κινούμενος ἀπό πραγματικόν ἐνδιαφέρον πρός τήν ᾿Αλήθειαν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ἀπό ἀγάπην καί σεβασμόν πρός ῾Υμᾶς Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι 'Αρχιερεῖς καί δι ῾Υμῶν πρός τόν ῾Ιερώτατον θεσμόν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί προπάντων τήν ᾿Εκκλησίαν καί τόν Χριστόν μας, μεθ᾿ Οὗ ὅλοι ποθοῦμεν νά ἔχωμεν ἄρρηκτον τόν σύνδεσμον μέσω καί τοῦ συνδέσμου μας μετά τῆς ᾿Αληθείας.
Τί γράφει ὅμως εἰς αὐτό τό ῾Υπόμνημα ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, ποῦ μᾶς ἔθιξε καί εἴπαμε ὅτι πάλιν ἀσεβεῖ; Παραθέτομεν  σχετικόν μόνον τμῆμα ἐκ τοῦ ῾Υπομνήματός του, ἀλλά καί ὁλόκληρον τοῦτο εἶναι ἐδῶ εἰς τήν διάθεσίν μας:
"᾿Αρχιερεῖς τινές λέγουν: α) "Δέν θά τούς καθαιρέσουμε (τούς πέντε), διότι πρέπει νά ἑνωθῶμεν. Πρέπει ὅμως νά καθαιρέσωμεν τόν ᾿Αμφιλόχιο, διότι εἶναι Εἰκονομάχος β) "῎Εχουμε τό ἴδιο πιστεύω μέ τούς πέντε". γ) "Θά μᾶς διαβάσουν καί μία εὐχή, ἐμεῖς θά τούς ἄρωμε τήν ᾿Αργία, θά ἐνωθοῦμε καί θά γίνωμε Σύνοδος μέ 15 ᾿Αρχιερεῖς". ῾Ωσαύτως σημειώνομεν ὅτι: α) ᾿Αρχιερεῖς τινές ἐπιδοκιμάζουν τήν λεγομένην "Β'᾿Εγκύκλιον" τῶν πέντε ἤ δέν διαμαρτύρονται, οὔτε καταγγέλλουν τήν πολύ χειροτέραν, ὡς γ' φερομένην, μέ τήν ὁποίαν ἀνέτρεψαν καί μετεστοιχείωσαν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί οὐδείς ἐπεμβαίνει. β) ῞Ετερος ᾿Αρχιερεύς θέτει ἐν παραλλήλῳ πρός τήν ῾Αγίαν Γραφήν καί τάς ἀποφάσεις τῶν ῾Αγίων Οἰκουμενικῶν καί λοιπῶν Συνόδων τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 2566/23-1-1992 Συνοδικήν Ποιμαντορικήν ᾿Εγκύκλιον, χαρακτηρίζων αὐτήν, ὡς "θεόπνευστον" καί οὔτε ᾿Αρχιερεύς, οὔτε θεολόγος τις ἐπενέβη νά διαφωτίσῃ τόν ᾿Επίσκοπον. γ) ῞Ετερος ᾿Αρχιερεύς, καθ᾿ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς πενταετίας, δέν ἔπαυσε νά ἀρθρογραφῇ ἀνεπιτυχῶς, ἐνῶ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐπανειλημμένως περιωρίσθη εἰς ἀνωφελεῖς ἀψιμαχίας μετά τοῦ ᾿Επισκόπου καί εἰς τινας μεμονωμένας "ἀνακλήσεις". Καί τοῦτο διότι καλῶς ἤ κακῶς (δέν τό ἐξετάζω) ἄκουσον - ἄκουσον, ἕνας κακόδοξος καί ἐπίβουλος τῆς ᾿Εκκλησίας Φλωριναῖος "᾿Επίσκοπος" ἔκαμε δι  ἰδίους λόγους (οἵτινες δημιουργοῦν πολλά ἐρωτηματικά) ἐπιλεκτικήν δημοσίαν Καταγγελίαν κατά τοῦ ᾿Επισκόπου μας. δ) ῾Υπάρχουν, ὅπως καί κατά τήν περίοδον τοῦ 1991-1995, θλιβερά φαινόμενα, ᾿Αρχιερεῖς νά συνεννοοῦνται συνωμοτικά καί νά πιέζωνται νά ἀποφασίζουν ἐκ τῶν προτέρων τί θά ἐπιβάλουν εἰς τήν ἑκάστοτε μέλλουσαν νά συνέλθῃ Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας. ε) Κατασκευάζονται σκάνδαλα μέ τόν ἴδιο τρόπο καί τήν ἰδίαν μέθοδον τοῦ μηχανισμοῦ τῶν 5 κατά Κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἐνῶ ἀνεύθυνοι Καταγγελίαι, χωρίς νά συνοδεύωνται ἀπό τήν Κανονικήν Δήλωσιν Ταυτοπαθείας, ἀφήνονται νά ἐκκρεμοῦν καί νά ἀπειλοῦν ὡς δαμόκλειος σπάθη καί νά κατασκανδαλίζουν τόν πιστόν λαόν. Αὐτά τά φλέγοντα θέματα μᾶς ἠνάγκασαν νά διερωτηθῶμεν: Μήπως τινές ἐκ τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων ἤλλαξαν γραμμήν καί δέν ὁμολογοῦν εὐθαρσῶς τήν ἀλήθειαν, ἐνῶ ἄλλοι ἀνέχονται αὐτήν τήν κατάστασιν, ὁπότε ἕκαστος ὑποχρεοῦται πλέον ἐκ τῶν πραγμάτων νά ἀναλάβῃ τάς μεγάλας εὐθύνας του;"
᾿Ιδού, Μακαριώτατε ῞Αγιε Πρόεδρε, καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τιθέμεθα πρό τῶν εὐθυνῶν μας, παρακαλῶ δέ νά μοῦ ἐπιτραπῇ ἡ ἐρώτησις: Ποῖοι, ὅπως λέγει ὁ Μακαριώτατος, καί διατί: "Μέ τίς ἐπιστολές τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου ἀγρίεψαν κλπ...."; Οἱ ᾿Επίσκοποι "ἀγρίεψαν", ἤ προηγουμένως "ἀγρίεψαν" κάποιοι ἄλλοι, καί "παρέσυραν" καί συγκεκριμένους ᾿Επισκόπους, ἀλλά καί τόν Μακαριώτατον, διότι αἱ ἐπιστολαί τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου μᾶς φέρουν καί πρό τῶν εὐθυνῶν μας καί παρεμποδίζουν κάποια σχέδια; Τό λέγω αὐτό, διότι τά ἴδια ἰσχυρίσθησαν προηγουμένως καί πάντοτε ἰσχυρίζονται οἱ ἄνθρωποι τοῦ "περιβάλλοντός" τοῦ Μακαριωτάτου, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, ὅταν ἔρχωνται εἰς δύσκολον θέσιν, ὁμολογοῦν τελείως ἀορίστως, ὅτι "ἔχει δίκαιον ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ἀλλά τό ὕφος καί οἱ ἐκφράσεις του δέν εἶναι καλές", ἐνῶ δέν προσδιώρισαν ποτέ τάς ἀσεβεῖς ἐκφράσεις, διά νά ἴδωμεν ποῦ ἀναφέρονται καί νά κρίνωμεν καί τήν ἰδικήν μας πραγματικότητα, εἰς τήν ὁποίαν αὗται ἀναφέρονται
Κατά τήν γνώμην μου, ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὠφείλαμεν νά πράξωμεν, ἀλλά καί νῦν πάλιν ἔχομεν χρέος, εἶναι νά μελετήσωμεν καλά τάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομονάχου, νά ὑπογραμμίσωμεν ἐκεῖνα διά τά ὁποῖα μᾶς "ἐλέγχει", καί νά κάνωμεν καί μίαν αὐτοεξέτασιν, ἕκαστος εἰς ὅσα εἴπομεν καί ἐγράψαμεν. Ποῖος δύναται νά ἰσχυρισθῇ, ὅτι κάπου εἰς τά λεχθέντα ἤ γραφέντα ὑφ᾿ ἡμῶν δέν παρεισέφρυσε κάποια  κακόδοξος διατύπωσις, κάποιο λάθος, ἤ κάποια πλάνη, ἐξ  αἰτίας τῆς ὁποίας ἐσκανδαλίσθησαν τινές, ἤ θά σκανδαλισθοῦν εἰς τό μέλλον καί θά μᾶς κατηγορήσουν, ἀκόμη καί μετά θάνατον; Ποῖος δύναται νά ἰσχυρισθῇ, ὅτι καί ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί ὡς ῾Ιερά Σύνοδος ἐποιήσαμεν ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀπαιτεῖ τό ἰδικόν μας, ἀλλά καί τό ἐκκλησιαστικόν συμφέρον; Εἰς αὐτό τό σημεῖον ὅμως ἁρμόζει καί πρέπει νά ἐνθυμηθοῦμε ὅλοι τούς λόγους τοῦ Κυρίου εἰς τό Ζ' Κεφάλαιο τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου, στίχ. 1-5:
"Μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε· ἐν ὧ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καί ἐν ὧ μέτρῳ μετρεῖτε, μετρηθήσεται ὑμῖν. τί δέ βλέπεις τό κάρφος τό ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τήν δέ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκόν οὐ κατανοεῖς; ἤ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλλω τό κάρφος ἀπό τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καί ἰδού ἡ δοκός ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τήν δοκόν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καί τότε διαβλέψεις ἐκβαλλεῖν τό κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου".
Οὐκοῦν Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, ἀκουσώμεθα πάντες τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, διότι ἀσφαλῶς τά "οὐαί" ἐκεῖνα τοῦ Κυρίου ἰσχύουν πάντοτε καί οὐδείς θέλει νά τά ἀκούσῃ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.

Εἰς τήν συνέχεια ἡ προσπάθειά μου στρέφεται πρός ὡρισμένα κείμενα ᾿Αρχιερέων, διά νά ἐπισημάνωμεν ἐλάχιστα σημεῖα, τά ὁποῖα δυνατόν νά θέσουν ἐν ἀμφιβόλῳ τήν ῾Ομολογίαν μας. Θά ἤθελα δέ νά σᾶς παρακαλέσω, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, νά ὑποδείξετε καί εἰς τήν ταπεινότητά μου τυχόν σφάλματα, τά ὁποῖα ἔχετε ἐπισημάνει ἤ θά ἐπισημάνετε. ῎Ετσι θά βεβαιωθοῦμε ἕκαστος περί τῆς καλῆς μας ἤ μή ῾Ομολογίας καί κατόπιν νά κρίνωμεν καί τόν ῾Ιερομόναχον, ἀφοῦ πρῶτα κρίνωμεν ἑαυτούς.
Παρά τό γεγονός, ὅτι ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1995 πέρασαν 5 χρόνια, ὅμως τόσον ὁ Σεβ/τος κ. Γοργόνιος, ὅσον καί ὁ Σεβ/τος κ Πανάρετος, συνεχίζουν νά ὁμιλοῦν κατηγορηματικῶς περί "Εἰκονομαχίας" καί ὅτι ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, εἶναι "εἰκονομάχοι". Τώρα τελευταῖα ἤρχισεν ὁ Σεβ/τος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Πανάρετος νά γράφει καί περί τῆς ταπεινότητός μου, ὅτι εἶμαι καί ἐγώ  "εἰκονομάχος"!. (Βλ. ἐπιστολήν Σεβ/του Παναρέτου ἀπό 19-10-1999). Καί ὅτι οἱ τρεῖς (ἡ ταπεινότης μου, ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδης) εἴμεθα οἱ αἴτιοι τοῦ σχίσματος τοῦ 1995!!!.
Δηλαδή, Μακαριώτατε, καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί, τινές ἐξ ἡμῶν δέν ἐδίστασαν καί δέν διστάζουν νά πάρουν τό μέρος τῶν πέντε, καί νά ὁμολογήσουν, ὅτι ἡμεῖς οἱ παραμείναντες ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, καί ὁλόκληρον τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, εὑρισκόμεθα εἰς τήν θέσιν τῶν Σχισματικῶν, ἀφοῦ, κατ᾿ αὐτούς, μεταξύ ἡμῶν εὑρίσκεται ἡ αἰτία τοῦ σχίσματος, καί ὄχι εἰς τούς πέντε! Κατ᾿ αὐτούς, λοιπόν, οἱ πέντε ἀπολύτως ἠτιολογημένα ἐχωρίσθησαν διά λόγους πίστεως, καί ἑπομένως οὔτε σχισματικοί εἶναι, οὔτε ἀντικανονικοί, οὔτε αἱρέσεις κηρύσσουν, οὔτε τό σχίσμα ἐποίησαν[3]!  Κατά προέκτασιν δέ αὐτοῦ τοῦ σκεπτικοῦ, θά ἠδύνατο ἄνετα κάποιος νά ὑποστηρίξῃ ὅτι οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται καλῶς καί ἐγκύρως προέβησαν εἰς "καθαιρέσεις", ἀφοῦ ἡμεῖς εἴμεθα "εἰκονομάχοι" ἤ "ἐκαλύψαμεν εἰκονομάχους"! καί ἑπομένως δικαίως μᾶς ἀποκαλεῖ ἡ συμμορία τῶν πέντε Μοναχούς! ῎Απαγε τῆς τοιαύτης βλασφημίας τῶν πέντε, ἄπαγε τοῦ ψεύδους, τοῦ θράσους, καί τῆς ἀνατροπῆς καί μεταστοιχειώσεως τῶν πάντων...Εἰς τήν συνέχεια γίνομαι σαφέστερος καί παραθέτω ἀποδείξεις ἀπό ἐπίσημα κείμενα:
α) ᾿Από τά κείμενα τοῦ Σεβ/του Γοργονίου
Εἰς ἐπιστολήν του ἀπό 23-12-1998 πρός τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον, καί εἰς τήν σελ. 3, ὁ Σεβασμιώτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Γοργόνιος κατακρίνει τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον, διότι διαμαρτύρεται, ὅτι δέν ἐλήφθησαν τά Κανονικά μέτρα κατά τῶν πέντε. Δηλαδή, κατά τόν Σεβ/τον τό ὅτι ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος ἐζήτησε τήν καθαίρεσιν τῶν πέντε, εἶναι ἐπιλήψιμον, ἐνῶ τό ὅτι ἐμεῖς πέντε ὁλόκληρα χρόνια δέν ἐκινήσαμε τήν Κανονικήν διαδικασίαν ἐνεργήσαμεν ὀρθῶς; Οἱ πέντε, κατά τόν Σεβ/το Γοργόνιο, δέν εἶναι αὐτοί πού ἐδημιούργησαν τό σχίσμα τοῦ 1995, ἀλλά αὐτό τό ἐδημιούργησεν ἡ "Εἰκονομαχία" καί συγκεκριμένα ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ὁ Μάξιμος, ὁ Γκουτζίδης κλπ. Γράφει, ὅπως ἀκούσαμε προηγουμένως, ὁ Σεβ/τος πρός τόν π. ᾿Αμφιλόχιον:
"Γράφεις στό γράμμα σου, γιατί δέν παίρνουμε ἀποφάσεις ὡς Σύνοδος νά καθαιρέσουμε τούς πέντε ᾿Αρχιερεῖς πού ἐδημιούργησαν τό σχίσμα στήν ᾿Εκκλησία. Τό σχίσμα τό δημιουργήσατε σεῖς, μερικοί πού δέν παραδέχεσθε αὐτές τίς εἰκόνες, ἐσεῖς δώσατε τήν αἰτίαν καί ἔγινε τό ἀπαίσιον σχίσμα..."
᾿Επίσης ὑποστηρίζει, ὅτι πρέπει νά ἐργασθοῦμε νά τούς ἐπαναφέρουμε (μετανοημένους ἤ ὡς θριαμβευτάς καί δεδικαιωμένους;)  καί ὄχι νά τούς καθαιρέσουμε. ᾿Ιδού, λοιπόν, ὅτι ὑφίσταται θέμα σοβαρόν, διότι ἐάν δεχθῶμεν τήν ἄποψιν τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀδελφοῦ, ὅτι οἱ πέντε δέν προεκάλεσαν τό σχίσμα τοῦ 1995, ἀλλά ἀπεσχίσθησαν λόγῳ "Εἰκονομαχίας", τότε σχισματικοί καί αἱρετικοί εἶναι ὅσοι δέν ἠκολούθησαν αὐτούς. ῾Η ἐλαχιστότης μου, ὄχι μόνον δέν συμμερίζομαι τήν ἄποψιν τοῦ Σεβ/του κ. Γοργονίου, ἀλλά καί τήν ἀπορρίπτω, ὡς ἀπαράδεκτον, καί τήν καταδικάζω, ἐνῶ θερμῶς παρακαλῶ νά μήν ἐπιμένῃ περισσότερον ὁ Σεβ/τος εἰς αὐτό τό φρόνημα, ἀλλά νά τό ἀνακαλέσῃ καί νά τό καταδικάσῃ καί ὁ ἴδιος. ῎Αλλως, ἕνεκα αὐτῆς τῆς ῾Ομολογίας τοῦ Σεβ/του, έγείρεται μέγα ᾿Εκκλησιαστικόν θέμα.
Καί εἰς τήν ἀπό 5-3-99 ὅμως ἐπιστολήν του πρός τόν Μακαριώτατον ὁ Σεβ/τος κ. Γοργόνιος γράφει:
"Μακαριώτατε. Κατέχομαι ἀπό κάποιαν πνευματικήν ἀνησυχίαν διά τήν ᾿Εκκλησίαν μας τήν ᾿Ορθόδοξον. Κάτι δέν πάει καλά. Διεπίστωσα κι᾿ ἐγώ προσωπικῶς, ὅτι μερικά μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας φρονοῦν εἰκονομαχικά. Πέρισυ ἔγραψα μίαν ἐπιστολήν μου πρός τούς πέντε ᾿Επισκόπους πού χώρισαν ἀπό ἡμᾶς, καί σύν τοῖς ἄλλοις τούς ἔγραφα: Ποῦ βλέπετε ἐσεῖς τήν Εἰκονομαχίαν καί ἐμεῖς δέν τήν βλέπομεν;...Στόν χρόνο πού μᾶς πέρασε τό 1998, διεπίστωσα τρία τέσσαρα ἄτομα ἔχουν εἰκονομαχικό φρόνημα...Καί ἀφοῦ ἄρχισα μ᾿ αὐτούς ἀλληλογραφία, μοῦ ἐκφράστηκαν εἰκονομαχικά... τά φρονήματα αὐτά τά εἰκονομαχικά τά ἔβλεπαν οἱ πέντε ἀπό χρόνια....῾Επομένως τό σχίσμα τό ἔκαναν οἱ φρονοῦντες εἰκονομαχικά καί ὄχι οἱ πέντε ᾿Επίσκοποι μέ τόν περί αὐτούς Κλῆρον καί Λαόν. ῾Ημεῖς Μακαριώτατε δέν πήγαμε μέ τούς πέντε, ὄχι διότι παραδεχώμασταν τό εἰκονομαχικόν φρόνημα αὐτῶν, ἀλλά ἀπό σεβασμόν καί ἀγάπην πρός τό πρόσωπόν σας, καί δέν τούς πιστέψαμε πού λέγανε ἐσᾶς Εἰκονομάχον. ῾Ημεῖς Μακαριώτατε, ἔχομεν πρός ἐσᾶς τόν σεβασμόν καί τήν ἀγάπην μας μεγάλην, ἀλλ᾿ αὐτοί πού γράφουν Εἰκονομαχικά, ὅπως ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, ὁ Χρῆστος Νοῦκας, ὁ Κων/νος Χρήστου, ἡ ᾿Αντιγόνη, αὐτούς πού ξέρω ἐγώ τουλάχιστον, πρέπει κατά τήν γνώμην μου νά τούς ἐπιπλήξετε γιά τά φρονήματά τους, διότι μέ τήν μακροθυμίαν σας καί τήν καλοκαρδίαν σας, ἐπέρχεται ὁ λογισμός, ὅτι ἔχουν τήν συγκατάθεσί σας καί γράφουν αὐτά πού γράφουν...".
Δέν γνωρίζω ποίαν θέσιν ἔλαβεν ἐπί τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς ὁ Μακαριώτατος καί κατά πόσον ἐπληροφόρησε περί τῆς ἀληθείας ἐπί τῶν ἀνωτέρω διατυπώσεων καί φρονημάτων τόν Σεβ/τον. ῾Ημεῖς φρονοῦμεν, ὅτι τοιαῦτα τολμήματα, δηλαδή ὅτι "τό σχῖσμα δέν τό ἔκαναν οἱ πέντε ᾿Επίσκοποι", ἤ "δέν πήγαμε μέ τούς πέντε ἀπό σεβασμόν καί ἀγάπην πρός τό πρόσωπόν σας..." εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτα, καί διότι μαρτυροῦν κραυγαλέον φρόνημα μή ἐκκλησιαστικόν, ἀλλά προσωπολατρικόν, καί διότι τά φρονήματα αὐτά, τόσον διά τόν ᾿Επίσκοπον, ὁ ὁποῖος ἐξωθήθη νά τά ὑποστηρίξῃ, ἀλλά καί δι ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι τά ἀνεχόμεθα, θίγουν τήν ῾Ομολογίαν μας, καί μᾶς καθιστοῦν βλασφήμους, διά νά μή εἴπω χειροτέρους τῶν πέντε. Διαφωνῶ καί μέ τόν Σεβασμιώτατον καί μέ ὅντινα ἄλλον ἔχει τά ἴδια φρονήματα καί παρακαλῶ τόν Μακαριώτατον νά μᾶς γνωρίσῃ πῶς ἀντιμετώπισε τά ἀνωτέρω φρονήματα καί εἰς ποίας ἐνεργείας προέβη.
῾Ο Σεβ/τος, ὅπως προκύπτει καί ἀπό αὐτήν τήν ἐπιστολήν, ἀντιφάσκει καί πρός ὅσα προηγουμένως ἔγραψε κατά τῶν πέντε, καί τοῦ σχίσματός των. Μέ τό νά ἐπιχειρῇ ἐκ τῶν ὑστέρων νά δικαιολογήσῃ τά νέα φρονήματά του μέ τήν αἰτιολογίαν, ὅτι τώρα, μετά τήν ἀλληλογραφίαν του μέ κάποια πρόσωπα διεπίστωσε τήν ἀλήθεια, τήν ὁποίαν ἀπό 1992 ἔβλεπαν οἱ πέντε, τό ὀλιγώτερον εἶναι βλασφημία.  Παρά τήν δεδηλωμένην καί ἐκπεφρασμένην ἐκτίμησιν πρός τόν Σεβασμιώτατον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν κ. Γοργόνιον, δηλώνω, ὅτι διαφωνῶ καί ἀποκηρύσσω καί καταδικάζω αὐτά τά φρονήματα καί δέν κοινωνῶ ἐπ᾿ οὐδενί τούτων. Πιστεύω, ὅμως, ὅτι ἔχει ἕνα ἐλαφρυντικόν, ὅτι δηλαδή ἐνδεχομένως νά ἔχῃ παρασυρθεῖ εἰς αὐτάς τάς ἀπόψεις ἀπό ὡρισμένα πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐξυπηρετοῦν τό κίνημα νά μή καθαιρεθοῦν οἱ πέντε, καί νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, ὑπό τήν προΰπόθεσιν, ὅτι θά ἔχει καθαρισθεῖ ὁ χῶρος ἀπό τούς "εἰκονομάχους", οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἔκαναν τό σχίσμα τοῦ 1995!!! Καί παλαιότερον ὁ Σεβ/τος εἶχε παραπληροφορηθεῖ καί παρασυρθεῖ, ἀπό τόν πρώην Θεσσαλονίκης Χρυσόστομο (ὅπως ὁ ἴδιος ἔχει δηλώσει ἐγγράφως). Αὐτό, ὅμως, εἶναι ἕνα μεῖζον πρόβλημα, τό ὁποῖον ἄν δέν ἀντιμετωπισθῇ "ἀνάγκη καί σκάνδαλα ἐλθεῖν" καί διχοστασίαι καί ἄλλα δεινά, διά τά ὁποῖα θά φέρωμεν ἀκεραίαν τήν εὐθύνην.
Διά νά μή ἀδικήσω, ὅμως, τόν Σεβασμιώτατον, δέν θέλω νά ἀποσιωπήσω καί τό γεγονός, ὅτι διαθέτει τήν τόλμην νά ὁμολογῇ μέ εἰλικρίνεια, καί χωρίς προσωποληψία τήν ἀλήθεια, θά παραθέσω τήν ἀπό 5-11-98 ἁπλῆν καί προπάντων, ὅπως πιστεύομεν, ἐλευθέρως διατυπωθίσαν ἐπιστολήν του:
"Σεβασμιώτατε Νικόλαε εὐλογεῖτε. ᾿Ασπάζομαι τήν δεξιάν σας αἰτούμενος ῾Υμετέρας εὐχάς.
Α. Τό γράμμα πού μᾶς ἔστειλες μέ τό περιεχόμενον τῶν ῾Ιερέων τῆς ᾿Επισκοπῆς σας πού διαμαρτύρονται ὑπέρ Σοῦ καί κατά τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, κατά τήν γνώμην μου ἀποβαίνει εἰς βάρος σας. ῾Ο κ. Γκουτζίδης ἀναγκάσθηκε νά ἐκδώσῃ πραγματείαν ὑπερασπιζόμενος τόν ἑαυτόν του ἀπό τάς κατηγορίας πού τοῦ κάνετε - συκοφαντίας. Γράφει τόν διάλογόν σας, τόν μεταξύ σας, τί τοῦ εἴπατε, τί σᾶς εἶπε, μέ κάθε λεπτομέρειαν. Τήν πραγματείαν αὐτήν τήν ἔστειλε στούς ᾿Αρχιερεῖς μας. ῎Ισως καί σέ μερικούς ῾Ιερεῖς, ὄχι σέ ὅλους. ᾿Εσεῖς φαίνεται πανικοβληθήκατε ἀπ᾿ αὐτά πού γράφει ὁ Γκουτζίδης, νομίσατε πώς τά ἔστειλε στούς τέσσαρες ὁρίζοντες, καί συντάξατε ἐπιστολήν κατά τοῦ Γκουτζίδη ἐξ  ὀνόματος τῶν ῾Ιερέων σας καί τήν στείλατε σέ πάρα πολλούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ διάβασαν αὐτήν, διερωτῶνται τί συμβαίνει. Καί μᾶς ἐρωτοῦν καί μᾶς ὑποχρεώνουν νά τούς πληροφορήσουμε. Πρέπει νά διαβάσουμε σ᾿ αὐτούς τά γραφόμενα ὑπό τοῦ Γκουτζίδη στήν πραγματεία του, τό ὁποῖον θά εἶναι σέ βάρος σας. ῾Ο διάλογός σας μέ τόν Γκουτζίδη εἶναι καταπέλτης γιά σᾶς. Δέν θέλουμε νά τόν ἀνακοινώσουμε ἐκεῖνον τόν διάλογον, διότι πολλοί θά σκανδαλισθοῦν.
Β'. Στό βιβλίον σας τό ἐκδοθέν τό 1996 γράφετε, ὅτι ἥσουν ὁ ἀνακριτής-δικαστής τῶν "εἰκονομάχων". Καί τούς ἀνέκρινες ὅλους, καί δέν βρῆκες κανέναν ἔνοχον, ὅλους τούς ἀθώωσες. Τώρα πῶς ξαφνικά οἱ θεολόγοι ἔγιναν Εἰκονομάχοι; Γιατί θύμωσες ἀπό τόν πάτερ Δημήτριο πού ἔβγαλε ἀθῶον τόν πάτερ Μάξιμον καί κατηγορεῖς καί αὐτόν τόν π. Δημήτριον καί τόν Μακαριώτατον;  Τί ἀναστατώνεις τόν κοσμάκη μέ τά γράμματά σου; Δέν σοῦ φτάνει τό κακό ἀπό τούς πέντε, ἐσύ προσπαθεῖς νά δημιουργήσεις κι᾿ ἄλλο; Πρόσεξε Σεβ/τε Νικόλαε, "μή παίζεις ἐν οὐ παικτοῖς".
Γ'. Πρό μηνός πού μιλούσαμε τηλεφωνικῶς μεταξύ μας, μοῦ εἶπες, ὅτι οἱ θεολόγοι θέλουν νά ἀρχίσουν πάλι διάλογο μέ τούς Φλωριναίους, νά γίνῃ ἕνωσις αὐτῶν καί ἡμῶν, καί ὅλοι μαζί ὕστερα νά κάνουν ᾿Αρχιεπίσκοπο τόν Κήρυκο[4]. Δέν τό καταλαβείνεις, Σεβ/τε, ὅτι ἐντόπισαν πιθανῶς τήν ἀδυναμίαν σου καί διαδίδονται τέτοιες ψευτοανακοινώσεις περί Κηρύκου; ῾Ημεῖς Σεβ/τε σέ ὑποστηρίζουμε μέχρι πού εἶναι λογικόν, ὄχι, ὅπως μοῦ εἶπες, δέν πῆρα τό μέρος σου εἰς τήν Σύναξιν τῆς ῾Ιεραρχίας στίς 9-10-98. Τί μέρος ἤθελες νά πάρω, νά ὑποστηρίξω τά λάθη σου ἤ τήν ἰσχυρογνωμοσύνη σου; ᾿Εκεῖ πού ἔλεγες, ὅτι λάθος ἔγραψε πρίν εἴκοσι χρόνια καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος, καί ἐκεῖνος εἶπεν, ὅτι ὅταν τοῦ ὑπέδειξαν τό λάθος ἀμέσως τό ἀνεκάλεσε, ἐσεῖς συνεχίσατε νά λέτε ὅτι ὁ Μάξιμος καί ὁ Γκουτζίδης ἔχουν λάθη καί ὁ Κάτσουρας. Τότε ἐγώ πῆρα τόν λόγο καί σοῦ εἶπα. Σεβ/τε Νικόλαε, ἐδῶ πού λέγεις ὅτι καί οἱ ἄλλοι ἔχουν λάθη, εἶναι ὅτι ἔχεις λάθος, ἄρα τό παραδέχεσαι. ῾Επομένως πρέπει νά τό ἀνακαλέσης καί ὕστερα θά βάλουμε καί τούς ἄλλους νά ἀνακαλέσουν τά λάθη τους. Αὐτό εἶπα, τί ἄλλο ἤθελες νά κάνω καί μοῦ λές δέν πῆρα τό μέρος σου;
Δ'. Μὄχεις πεῖ κάνα δυό φορές νά φύγουν οἱ θεολόγοι ἀπό τήν ᾿Εκκλησία καί ἐγώ σοῦ εἶπα: Ποιός θά ἀντιμετωπίσῃ τόν Χριστόδουλο, ἐγώ ἤ ὁ Ταράσιος; ᾿Εσύ δέν ἐγκωμίαζες τούς θεολόγους, στήν ὁμιλία τῆς Κυριακῆς τῆς ᾿Ορθποδοξίας, τοῦ ἔτους 1996; Εἶπες τόν μῦθον τοῦ Αἰσώπου μέ τά πρόβατα, τόν λῦκο καί τά σκυλιά. Τώρα νά φύγουν οἱ θεολόγοι. ῎Εγραψε κανείς μας τά τόσα καλά πού ἔγραψε καί κήρυξε ὁ Λευτέρης Γκουτζίδης τήν Κυριακή τῆς ᾿Ορθοδοξίας στήν Θεσσαλονίκη τό 1997, καί ὁ Δημ. Κάτσουρας στήν ἴδια πόλη τό 1998, τήν ἰδίαν Κυριακήν; Τώρα λές νά φύγουν οἱ θεολόγοι, νά φύγουν τά σκυλιά ἀπ᾿ τό κοπάδι γιά νά τά φᾶνε οἱ λῦκοι, οἱ κακόδοξοι μέ τήν ἡσυχία τους. Σεβ/τε Νικόλαε. Σοῦ θέλω τό καλό καί σοῦ γράφω αὐτά. Εὐλογεῖτε. + ῾Ο ᾿Επίσκοπος Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος Γοργόνιος".
῾Ομοίως πολύ καλά στοιχεῖα ὑπάρχουν καί εἰς τήν ἐπιτυχῆ ἐπιστολήν του πρός τούς πέντε μέ ἡμερομηνίαν 8-2-1998, ἐνῶ διά τά ἐκ κακῆς πληροφορήσεως σχετικά μέ τήν β' λεγομένην ᾿Εγκύκλιον τῶν πέντε ἀστοχίας του εἰς τήν ἰδίαν, ἔχομεν γράψει καί εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 82/10-10-99 φιλάδελφον  12σέλιδον ἐπιστολήν μας τήν ἀπευθυνομένην πρός τόν Σεβ/τον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν κ. Γοργόνιον. Χαρακτηριστικῶς εἰς τήν ἀπό ἀπό 8-2-98 ἐπιστολήν του γράφει πρός τούς 5 ὁ Σεβ/τος κ. Γοργόνιος:
"Πῶς λοιπόν ἀδιστάκτως συκοφαντεῖτε Αὐτόν (σ.σ. τόν Μακαριώτατον) καί ὅλους ἡμᾶς ὡς Εἰκονομάχους; ῎Αν εἶπε καί ἔγραψε ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος κάτι ἀπορίες του ἄπρεπες, τίς ὁποῖες ὕστερα ἀνεκάλεσε...κάτι λάθη ἔγραψαν καί οἱ δύο Μοναχοί Μάξιμος καί Χρυσάφιος, στό κάτω κάτω αὐτοί κυβερνοῦν τήν ᾿Εκκλησία;... Τούς καλέσατε νά τούς ὑποδείξετε τά λάθη τους, νά τούς ἀπαλλάξετε ἀπό τήν πλάνη (ἀν εἶχαν γιά νά τούς σώσετε) σάν καλοί Ποιμένες; ᾿Εξ  ἄλλου ὅλοι αὐτοί οἱ 3-4 κατηγορουμενοσυκοφαντούμενοι πέρασαν ἀπό ᾿Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, ἀνεκρίθησαν, καί ἀθωώθησαν!. Ποῦ εἶναι ἡ Εἰκονομαχία, ποῦ τήν βλέπετε ἐσεῖς καί ἐμεῖς δέν τήν βλέπουμε, καί δημιουργήσατε τό ἀπαίσιον σχίσμα καί ταλαιπωρεῖται ὁ κοσμάκης; Σχίσατε τόν κοσμάκη μέ τόν... μπαμποῦλα τῆς Εἰκονομαχίας, δέν θά δώσετε λόγον εἰς τόν Θεό;"
Καί εἰς τήν ἀπό 30-8-97 ἄλλην ἐπιστολήν του ἐπίσης γράφει πρός τούς πέντε:
"Βαλθήκατε νά βγάλετε ἀπό τήν...μέση τόν γηραιόν ᾿Αρχιεπίσκοπον καί κοινόν πνευματικόν μας πατέρα, τόν ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος τῶν Γ.Ο.Χ. κ.κ. ᾿Ανδρέαν, καί ἐμένα ἀπό τήν Κατερίνην, μέ τίς συκοφαντίες σας, μέ τήν καραμέλαν τῆς..."εἰκονομαχίας" καί τόν κομπασμόν τῆς πρώην πλειοψηφίας σας. Πιστεύω, ὅμως, ὅτι δέν θά σᾶς τό ἐπιτρέψῃ ὁ Θεός, διότι δέν ἔχετε δίκαιον. Τήν ἁμαρτίαν τοῦ διχασμοῦ, τοῦ πιστοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ τήν φέρετε ἀκεραίαν εἰς τούς ὤμους σας".
Δέν νομίζω, ὅτι πρέπει νά σχολιάσωμεν τά ἀνωτέρω, πλήν τοῦ ὅτι ἐδῶ παρουσιάζεται τό ἀληθές φρόνημα τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, τό ὁποῖον ὁ ἴδιος ἐλεύθερα καί ἀντικειμενικά ἐσημείωσεν. ᾿Εν συνεχείᾳ καί μέ ἀφορμήν τήν ὑπό τῶν πέντε ἐπίκλησιν τῆς "πλειοψηφίας" των εἰς τό δικαστήριον τῆς Κατερίνης, ὁ Σεβ/τος κ. Γοργόνιος ἀπαντῶν γράφει τά ἑξῆς, τά ὁποῖα παραθέτω, διότι εἶναι σημαντικά:
"...῎Εχω νά σᾶς ὑπενθυμίσω μερικά κατορθώματα πλειοψηφιῶν ᾿Αρχιερέων, τά γνωστά εἰς ὅλους μας. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων κατεδίκασε  τόν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον, πλειοψηφία εἰκονοκλαστῶν ᾿Αρχιερέων κατεδίκασε Εἰκονοφίλους ᾿Ορθοδόξους Στουδίτας κλπ. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων καί κατά τοῦ ῾Αγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Πλειοψηφία τῶν ῾Ελλήνων ᾿Αρχιερέων ἐπέβαλε στήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικήν ᾿Εκκλησίαν τό Παπικόν νέον ῾Ημερολόγιον τό 1924. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων (μετά) τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τοῦ σχίστου τῶν  Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος. Εἶχεν ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος τούς Χριστόφορον, Πολύκαρπον, Γερμανόν, τέσσαρες αὐτοί, ἐναντίον ἑνός τοῦ ἁγίου Πατρός Ματθαίου. Εἶχαν δίκιο αὐτές οἱ πλειοψηφίες; ῞Οσο δίκαιο εἶχαν αὐτές, ἄλλο τόσο εἶχε καί ἡ δική σας πλειοψηφία. Γιά μετανοῆστε Σεβασμιώτατοι καί ἀφῆστε τίς ραδιουργίες καί τά μηχανορραφήματα, διότι "δεινόν πρός κέντρα λακτίζειν"...
Κατόπιν καί τῶν ἀνωτέρω δυνάμεθα ἕκαστος νά βεβαιωθῇ, ὅτι κάτι πολύ σοβαρόν συμβαίνει. Δέν δικαιολογεῖται νά ὑποστηρίζωνται τόσον ἀντιφατικά πράγματα; ᾿Από τήν μία πλευρά νά κατηγοροῦνται οἱ πέντε, ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ προδόται καί οἱ αἴτιοι τοῦ σχίσματος τοῦ 1995, καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἐπιρρίπτωνται ὅλαι αἱ εὐθῦναιτοῦ σχίσματος εἰς τούς παραμείναντας εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν. ῾Ως ῾Ιερά Σύνοδος ἔχομεν χρέος νά ἐπέμβωμεν, ᾿Εάν περαιτέρω ἀδρανήσωμεν καί συγκαλύψωμεν τά τεκταινόμενα, φοβᾶμαι μήπως ὁδηγηθοῦν τά πράγματα, χωρίς ἴσως νά τό καταλάβωμεν, εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας, καί φοβᾶμαι μήπως αἴτιοι αὐτήν τήν φοράν δέν θά εἶναι οἱ πέντε, οὔτε ἀνεύθυνα πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντός μας, ἀλλά, μή γένοιτο, ἡμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ τήν ἀδράνειά μας καί τήν ἀνοχήν μας.
Παρακαλῶ νά μή θιγώμεθα καί νά μή ἀγανακτῶμεν, ἀλλά πάντοτε νά ἐνθυμούμεθα, ὅτι καί οἱ πέντε ἦσαν ᾿Αρχιερεῖς καί συλλειτουργοί μας, καί ὅμως ἔπεσον, καί δέν δύνανται νά ἐγερθοῦν παρά μόνον μέ θαῦμα. ᾿Επί τούτοις μποροῦμε νά φαντασθῶμεν τί θά ἐποίει, ἄν εὑρίσκετο σήμερον μεταξύ ἡμῶν ὁ ἀοίδιμος ᾿Αρχιεπίσκοπος Ματθαῖος, καί ἔβλεπε νά συμβαίνουν ταῦτα; ᾿Ας ἐνθυμηθῶμεν καλύτερα τί ἐποίησεν ἀπό τό 1935 μέχρι τό 1937. Τί τό 1948, διά νά καταλάβουμε τί θά ἐποίει καί σήμερον. Φαντάζεσθε τί θά ἔκαμνε μετά τό 1937 ἤ καί μετά τό 1948, ἄν κάποιοι ῾Ιερεῖς του καί κατόπιν κάποιοι ᾿Αρχιερεῖς του ἔλεγον, ὅτι δέν πταίει διά τό σχίσμα τοῦ 1937 ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἀλλά ὁ ᾿Επίσκοπος Ματθαῖος, διότι "ἐβιάσθη καί ἀπεκήρυξε τούς μή τηρήσαντας τήν ῾Ομολογίαν"; ῎Η "μήπως πταίει ὁ ᾿Επίσκοπος Ματθαῖος, διότι βιάστηκε καί χειροτόνησε μόνος του"; Δυστυχῶς αὐτά τολμοῦν καί σήμερα τινές, καί ἐκτός καί ἐντός τοῦ χώρου μας, ἀφοῦ πολλοί "ἐγκάθετοι" μᾶς περιτριγυρίζουν, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν ἐν συγχορδίᾳ τόν "Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν", ὁ ὁποῖος εἶναι πιό ἀπαίσιος ἀπό τόν Νεοημερολογιτικόν - Παπικόν - Προτεσταντικόν Οἰκουμενισμόν. Διά ταῦτα, ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ.
᾿Ηναγκάσθην νά εἰσηγηθῶ ταῦτα, διότι καί ἕτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφός δυστυχῶς κινεῖται εἰς τό ἴδιον καί ἴσως χειρότερον μῆκος κύματος.
β) ᾿Από τά κείμενα τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου.
Καί ὁ Σεβ/τος ὅμως κ. Πανάρετος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει πολύ καλά τά προβλήματα μέ τούς πέντε,  καί ὅσον ἀφορᾶ τό σχῖσμα των, καί ἔχει γράψει ἀξιόλογα κείμενα, δυστυχῶς ἐπηρεαζόμενος ἤ ὄχι, αὐτός γνωρίζει, (βεβαίως καί ἡμεῖς προσωπικῶς ἔχομεν διαμορφωμένην βεβαίαν γνώμην) φέρεται ἀντιφάσκων ἐν ἐπιγνώσει. ᾿Αναφέρομαι κατ᾿ ἀρχήν εἰς τινα ἐκ τῶν παλαιῶν του κειμένων, π.χ. εἰς τήν ἀνοικτήν ἀχρονολόγητον ἐπιστολήν του, ἡ ὁποία ἐκυκλοφόρησεν ἐν ἔτει 1995-96, καί εἰς τήν ὁποίαν γράφει:
"Πρός τούς 5 ᾿Αποστάτας Γρηγόριον, Τίτον, Θεοδόσιον, Ματθαῖον καί Χρυσόστομον. Σχίσατε τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ζηλώσατε τήν δόξαν καί τήν κατάντια τοῦ Καλλίστου καί μέ ἀναίδειαν μιλᾶτε γιά ᾿Ανδρεϊκό σχίσμα. Μεταχειρισθήκατε μέ διαβολική μαεστρία τό ζήτημα τῆς διαφορᾶς ἀντιλήψεων δι ὡρισμένας Εἰκόνας καί τό ὠνομάσατε πομπωδῶς εἰκονομαχίαν, γιατί αὐτό σᾶς βόλευε. Τό θέμα ἦταν ἀποκλειστικά δικό σας Συνοδικό, ὅπως καί τό λύσατε μέ τήν ᾿Εγκύκλιο τῆς 23-1-92. ᾿Αντιληφθήκατε, ὅτι κάνατε γκάφα, σκεφθήκατε: Καί τώρα τί θά κάνουμε χωρίς Εἰκονομαχίαν; Παρουσιάσατε τήν Β' ᾿Εγκύκλιο (πού δέν ξέρετε ποιός τήν ἔγραψε!!!) καί δημιουργήσατε αὐτό τό ἀδιέξοδο πού τελείωσε μόνον μέ τήν ἐπανάστασί σας. Εἶσθε ὅμως μεγάλοι γκαφαδόροι. Τήν 23-10-93 ἀθωώσατε παμψηφεί αὐτούς πού χρίσατε εἰκονομάχους, Γιατί τούς ἀθωώσατε καί γιατί ξανά τούς ἀποκαλεῖτε εἰκονομάχους; Στόν Σκρέτα κ. Ματθαῖε τούς ἀποκαλεῖς δῆθεν εἰκονομάχους. Στά Θεοφάνεια τοῦ 1995 ὅμως ρώτησες τούς πιστούς στή Μάνδρα. Νά πᾶμε νά ρίξωμε τόν Σταυρό μέ τούς εἰκονομάχους ἤ νά τόν ρίξωμε εἰς τήν ᾿Ελευσῖνα; ῾Υποκριτά τό σχῖσμα τό ἔκανες ἀπό τότε, ὅπως τό ἔκανε ὁ Γρηγόριος ἀπό τίς 25 Νοεμβρίου (σ.σ. μᾶλλον ἐννοεῖ  τήν 25ην ᾿Ιανουαρίου 1994)...῾Ο Τίτος τό ἔκανε διαβάζοντας τά ἀναθέματα...,τό ἴδιο ἔκανε καί ὁ Γρηγόριος - ἔχοντας  καζάνια καί κάμερες. Αὐτός, ὁ Τίτος, τό εἶχε κάνει τό σχίσμα τουλάχιστον δύο χρόνια πρίν, μή ἀποδίδοντας τόν ἀδελφικόν χαιρετισμόν εἰς τόν Μακαριώτατον. Καί σύ Γρηγόριε τό σχίσμα τό εἶχες κάνει ἀπό τότε πού κατηγοροῦσες ἀνοικτά τόν Μακαριώτατον: Εἶσαι ἀνάξιος, εἶσαι ἔνοχος θανάτου...Πατραλοῖαι ὅλοι σας...!!!καί μοῦ παρουσιάζεστε ῾Ηρακλεῖς τῆς κινδυνεούσης ᾿Ορθοδοξίας. Ποιοί, αὐτοί πού ἀπό τό 1990 ἔθεσαν τίς βάσεις γιά τό πραξικόπημά τους ῾Ο Ματθαῖος...῎Αφηνε τήν ᾿Επισκοπή του καί ἐρχόταν καί δούλευε σάν ᾿Εφημέριος τοῦ Μεγαλοχωρίου καί τῆς Πατουλιᾶς. Μαζί μέ τόν ἄλλο τόν ὑποκριτή τόν Θεοδόσιο εἶχαν συμπήξει ὁλόκληρη συμμορία νά διαβρώσουν τό Παράρτημά μου. ῾Ο Ξαγαρᾶς εἶχε, δύο χρόνια πρίν, καυχηθεῖ, ὅτι ἀπό μένα περιμένουν τό σύνθημα, ὅταν ἐγώ τό δώσω τό σύνθημα θά μείνῃς μέ μερικές γριοῦλες....Συνέχεια ἑτοίμαζαν καί μιλοῦσαν γιά σχίσμα καί τελικά τό ἔκαναν, ἀλλά μιλοῦν γιά ᾿Ανδρεϊκό σχίσμα. ῾Ο Λότσιος ἀπό τόν χειμῶνα τοῦ 1994 εἶχε πεῖ, ὅτι τό σχίσμα ἔγινε...Γιά τόν ὑπαρχηγό τῆς σπείρας (σ.σ. ἐννοεῖ τόν πρώην Θεσσαλονίκης Χρυσόστομο) δέν λέγω τίποτα. ᾿Από τό 1986 κατέστρωναν τά σχέδια μέ ἀρχηγό τόν Ματθαῖο, ἀπό τόν ὁποῖο προωθήθηκε εἰς τόν ᾿Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῆς Θεσσαλονίκης...Αὐτοί εἶστε κύριοι ἀποστάτες, πού ντυθήκατε τήν προβιά τοῦ προστάτη τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἀπό τούς εἰκονομάχους καί σᾶς ἀκολούθησαν τά ἀπολωλότα πρόβατα...Μέ τόση διαβολική ὑπομονή καί ἐπιμονή ἐπιτύχατε αὐτό πού σᾶς διέταξαν, τό σχῖσμα τῆς ᾿Εκκλησίας καί τώρα θά κάνετε πίσω; Μακάρι νά βγῶ ψεύτης καί αὔριο νά ρθῆτε νά ἑνωθοῦμε καί νά ἀγωνισθοῦμε μέ αὐταπάρνησι κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Πάπα".
Αὐτά τά ἀληθῆ καί δίκαια,  βέβαια μέ τό ἰδικόν του τρόπο, γράφει πληθωρικά καί εἰς ἄλλας ἐπιστολάς του κατά τά ἔτη 1995 καί 96, ἐνῶ ἀπό τό 1997, ὅταν ἀρχίζουν αἱ προστριβαί - Καταγγελίαι κατά τῶν θεολόγων, παρατηρεῖται καί εἰς τόν Σεβασμιώτατον κ. Πανάρετον τελεία ἀλλαγή εἰς τήν στάσιν του ἔναντι τῶν πέντε. ᾿Αναφέρομεν χαρακτηριστικῶς τά κείμενά του ἀπό 30-7-97, 7-11-97, 10-10-97, 15-10-97, 10-3-99, καί τήν τελευταίαν του ἐπιστολήν ἀπό 19-10-99 πρός τήν ἐλαχιστότητά μου, διά τῆς ὁποίας λέγει, ὅτι: "δέν εἶναι ἀμέτοχοι εὐθυνῶν διά τό σχῖσμα τοῦ 1995 ὁ Σεβ. κ. Κήρυκος μετά τῶν ὁμοφρόνων του π. ᾿Αμφιλοχίου καί ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, οἱ ὁποῖοι καί σήμερον, ἀντί νά ἐπιδιώκουν μέ ποιό τρόπο θά γιατρευθῇ ἡ πληγή αὐτή τῆς ᾿Εκκλησίας μας, μέ τόν τρόπο πού συμπεριφέρονται καί ὑποστηρίζουν αὐτά πού ὑποστηρίζουν διευρύνουν τό χάσμα μεταξύ ἡμῶν καί αὐτῶν".
Λυποῦμαι, ἀλλά πρέπει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά ἐπιστήσῃ τήν προσοχήν εἰς τόν Σεβ/τον, διότι, δικαιολογημένα θά ἠδύνατο νά ἰσχυρισθῇ τις, ὅτι κατέστη μέ ὅσα λέγει τό στόμα τῶν πέντε μέσα στήν ᾿Εκκλησία! ῞Οσον ἀφορᾶ τό "πῶς θά γιατρευθῇ ἡ πληγή αὐτή" τοῦ σχίσματος, γίναμε μόλις πρό ὀλίγου ἐξαιρετικά σαφεῖς. ᾿Εδῶ, θά μοῦ ἐπιτρέψῃ ὁ Σεβ/τος κ. Πανάρετος νά ἐκφράσω τήν ἐρώτησιν: Πόθεν αὕτη ἡ ἀλλοίωσις ὡς πρός τήν αἰτίαν καί τούς αἰτίους τοῦ σχίσματος; ᾿Επίσης παρατηροῦμεν, ὅτι ἐνῶ εἰς τά προηγούμενά του κείμενα θεωρεῖ αἴτιον τοῦ σχίσματος καί τόν μοναχόν Μάξιμον, τώρα, ὅπως γράφει εἰς τήν ἰδίαν πρός ἐμέ ἐπιστολήν: "Τόσον τόν Μάξιμον, ὅσον καί τόν ἀδελφόν Δημήτριον Κάτσουραν τιμᾶ ἀμφοτέρους, ὡς θεολόγους καί συνεργάτες τῶν ᾿Αρχιερέων..." (᾿Επιστολή Α.Π. 18/19-10-99 καί ἡ ὁποία ἐλήφθη τήν 2-12-99 ἐ.ἡ.).
Πῶς νά τό ἑρμηνεύσωμεν καί αὐτό, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς; ῞Οσον καί ἄν εἶναι λυπηρόν, δυστυχῶς ἐδῶ ἀποκαλύπτεται καί βεβαιοῦται πάλιν κάτι πολύ σημαντικόν, πλήν τελείως ἁρμονικόν πρός ὅσα τεκταίνονται καί γράφονται τά τελευταῖα ἔτη. ᾿Αλλά ἐπ᾿ αὐτῶν καί ἰδιαίτερα ἐπί τῆς πρός ἐμέ ὑπ᾿ ἀριθμ. 18/19-10-99 ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικῆς ἑπτασελίδου ἐπιστολῆς, τήν ὁποίαν ὑπογράφει ὁ Σεβ/τος θά ἐπανέλθωμεν. ᾿Ενταῦθα μέ ὅλην τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν πού ἔχομεν πρός τόν Σεβασμιώτατον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν κ. Πανάρετον, διατυπώνομεν τήν ἐρώτησιν: Μέ αὐτά ἀκριβῶς πού διατυπώνει ἀνωτέρω, σκέφθηκε μήπως κατηγορηθῇ καί ὁ ἴδιος, (ὅπως ὁ ἴδιος κατηγόρησε τούς πέντε), ὅτι προωθεῖ σχίσμα, ὅταν κάμνῃ τοιαύτας διακρίσεις, ἄλλους μέν (τήν ἡμετέραν ἐλαχιστότητα, τόν ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλόχιον, καί τόν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην), θεωρῶν ὡς "εἰκονομάχους" καί ὡς μετέχοντας τῶν εὐθυνῶν τοῦ σχίσματος τοῦ 1995, τόν δέ μ. Μάξιμον καί τόν κ. Δημήτριον Κάτσουραν,  "τιμῶν ὡς θεολόγους καί συνεργάτας τῶν ᾿Αρχιερέων"; ᾿Αντελήφθη, πρίν ὑπογράψῃ τήν ἐπιστολήν τί σημαίνουν τά ἀνωτέρω καί ποίας συνεπείας δύνανται νά ἔχουν;
Θά τό ηὐχόμην ὁ Σεβ/τος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Πανάρετος νά εἶχεν ἀποφύγῃ αὐτήν τήν πρόκλησιν, ἡ ὁποία δι ἡμᾶς εἶναι καί ἀποκαλυπτική!᾿ Αφοῦ ὅμως ἀπετόλμησεν καί αὐτήν τήν πράξιν ἡμεῖς ἀρκούμεθα , ἀφ᾿ ἑνός μέν νά δηλώσωμεν τήν διαφωνίαν μας ἀποδοκιμάζοντες καί καταδικάζοντες τά φρονήματά του καί νά καταστήσωμεν ὑπεύθυνον τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί ἀφ᾿ ἑτέρου, νά εὐχαριστήσωμεν τόν Σεβ/τον, διότι δέν μᾶς  ἔθεσε μεταξύ τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ τιμωμένων προσώπων, ἀλλά μετ᾿ ἐκείνων τά ὁποῖα χαρακτηρίζει, ὁ ἴδιος, ὡς δῆθεν  "Εἰκονομάχους".... ῾Ωστόσον δηλώνομεν, ὅτι παρά τήν ἀμέσως, μετά τό 1995, συντονισμένην προσπάθειαν πρός ἀνακίνησιν θέματος Εἰκόνων καί "Εἰκονομαχίας", ἡμεῖς δέν παρεσύρθημεν. ῞Υστερα δέ ἀπό ὅλα αὐτά, καί ἐν συνδυασμῷ καί μέ τήν κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τήν ὁποίαν ἐπέτυχεν ὁ Σεβ/τος μέ τήν ὑπ᾿ ἄριθμ. 15/7-9-99 Πράξιν του, ἄς ἐξετασθῇ μήπως πλέον κατηγορηθῇ εὐθέως, ὅτι μέ αὐτά προκαλεῖ διάστασιν καί διχασμόν, τόν ὁποῖον μόνον οἱ πέντε καί οἱ μηχανισμοί, πού προώθησαν ἐκεῖνο τό σχίσμα, ἐπιδιώκουν.
᾿Επειδή, ὅμως, ἀνωτέρω ἐμνημονεύσαμεν ἁπλῶς μέ τήν χρονολογική τους σειρά ὡρισμένα κείμενα τοῦ Σεβ/του ἀπό τό 1997 καί μετά, κρίνομεν ἀπαραίτητον νά ἀναφέρωμεν καί δύο τρεῖς ἐπιληψίμους ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως θέσεις του.
᾿Από τόν Δεκέμβριο τοῦ  1995 ὁ Σεβ/τος κ. Πανάρετος, διακηρύσσει "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ", ὅτι ἡ Ποιμαντορική ᾿Εγκύκλιος 2566/23-1-92 εἶναι "θεόπνευστος"!.Τοῦτο ἡ ταπεινότης μου τό θεωρῶ ὡς βλάσφημον, διότι, μετά τήν ῾Αγίαν Ζ' Οἰκουμενικήν Σύνοδον τά Συνοδικά κείμενα χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς ᾿Ορθόδοξα, ὅταν εἶναι σύμφωνα πρός τήν ὀρθόδοξον παράδοσιν, ἡ ὁποία ἐσφράγισται ὑπό τῆς ὡς ἄνω ῾Αγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί κακόδοξα, ὅταν ἀφίστανται ἤ προσκρούουν πρός Αὐτήν. ῾Η "θεοπνευστία" τῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι συνεκλήθησαν μετά τήν Ζ' Οἰκουμενικήν Σύνοδον, εἶναι ἁπλῶς ἡ συμφωνία πρός τάς θεοπνεύστους ἀποφάσεις, ὅρους, Διδασκαλίας καί Κανόνας τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας.
᾿Επίσης εἰς τήν ἀπό ᾿Οκτώβριον τοῦ 1998 ἀχρονολογήτως κυκλοφορήσασαν πεντασέλιδον ἐπιστολήν του πρός τόν Μακαριώτατον καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς ἔχουν παρεσιφρύσει ὑπό τοῦ ἰδίου διατυπώσεις παρόμοιες ἤ καί χειρότερες ἐκείνων εἰς τάς ὁποίας ἐξωθήθη ὑπό τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς Ματθαίου καί τοῦ μηχανισμοῦ του ὁ δυστυχής ἐκεῖνος ῾Ιερομόναχος ᾿Ιωαννίκιος Μενιδιάτης, ὅταν ἤρχισαν τά σκάνδαλα. Ενδεικτικῶς παραθέτομεν:
 "῾Ο Νικόλαος τά ἔβαλε μέ τούς θεολόγους, ἤ οἱ θεολόγοι μέ τόν Νικόλαο, πού κυττάζουν ποῦ θά στραβοπατήσει ὁ Νικόλαος διά νά τόν κατηγορήσουν, διά μέσου καί τρίτων προσώπων[5]; Οἱ κύριοι θεολόγοι ἐπηρεασμένοι ἀπό τούς συναδέλφους των τῆς νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας πολεμοῦν ἀναφανδόν τίς Είκόνες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου ἐκ τοῦ Τάφου καί τῆς ῾Αγίας Τριάδος τῶν Τριῶν προσώπων. Νομίζω, ὅτι εἶναι προπαγάνδα ῾Εβραϊκή. γιατί αὐτοί εἶναι πού δέν θέλουν νά φαίνεται διά τῶν δύο αὐτῶν Εἰκόνων ἡ Θεότης τοῦ ᾿Ιησοῦ. Νά μή φαίνεται ὁ Υἱός, τό ἕνα πρόσωπον τῆς ῾Αγίας Τριάδος, διότι ὁμολογεῖται ἡ Θεότης Του, ὁμολογεῖται ὅτι εἶναι ὁ σαρκωθείς Θεός Λογος - καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο - ὁμολογεῖται, ὅτι ἦλθε ὁ Μεσσίας, ἐνῶ αὐτοί τόν περιμένουν. - ῎Ηλθε ὁ Μεσσίας; ῎Οχι τόν περιμένουμε...... Γι αὐτό δέν τούς ἀρέσει ἡ Εἰκών τῆς ἐκ Τάφου ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου. Διότι δείχνει τόν θρίαμβον τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου μέ τήν ἐξανάστασίν του. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ πίστις ἡμῶν. ῾Ο Παῦλος λέγει: "εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν. Οἱ θεολόγοι ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικῶς νά συκοφαντοῦν καί νά κοροϊδεύουν μάλιστα τήν Εἰκόνα τῆς ᾿Εγέρσεως ἐκ τοῦ Τάφου....῾Οποιασδήποτε προελεύσεως καί ἄν εἶναι ἐκφράζει αὐτό πού πιστεύουμε καί θά ἔπρεπε νά ἐπινοηθῇ ἀπό τήν ᾿Εκκλησία καί νά ὑποδειχθῇ εἰς τούς ζωγράφους....Θά πρέπει λοιπόν ἤ καί ἡμεῖς νά παραδεχτοῦμε ὅτι εἴμαστε εἰκονομάχοι μαζί μέ τούς θεολόγους μας, ἤ νά καλέσουμε νά διακηρύξουν καί αὐτοί ὅτι δέν εἶναι εἰκονομάχοι καί νά εἴμαστε ὅλοι ὁμονοοῦντες".
Δέν σχολιάζουμε τό κείμενον τοῦ Σεβ/του, οὔτε τά περί ῾Εβραϊκῆς προπαγάνδας, τά ὁποῖα, ὡς εἴπομεν προηγουμένως, θυμίζουν τά κείμενα τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου καί μᾶς ἐπαναφέρουν εἰς τήν περίοδον 1991-92. Μόνον ὑπογραμμίζομεν καί πάλιν, ὅτι μέχρι τόν ᾿Οκτώβριο τοῦ 1998 ὁ Σεβ/τος ἐθεώρει ὅλους τούς θεολόγους "Εἰκονομάχους", ἐνῶ μετά τήν Σύνοδον τῆς 22-6-99 κάτι ἰδιαίτερα σημαντικό συνέβη, διά τοῦτο δέν θεωρεῖ "εἰκονομάχους" τούς μ. Μάξιμον καί κ. Δ. Κάτσουρα, ἀλλά καί ἀμφοτέρους τιμᾶ: "ὡς θεολόγους καί συνεργάτας τῶν ᾿Αρχιερέων".
᾿Αλλά καί εἰς τήν ἀπό 10-3-99 ἐπιστολήν του πρός τόν Μακαριώτατον, μεταξύ ἄλλων ἐπιληψίμων, κηρύσσει "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί ὅτι:
 "᾿Ας εἶναι Δυτικῆς προελεύσεως ἤ Κινεζικῆς ἡ εἰκών τῶν τριῶν προσώπων, εἶναι ἡ μοναδική πού ἐκφράζει τό πιστεύω μας, ὅπως μᾶς τό δίδαξε ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός. Πιστεύομεν εἰς Πατέρα, Υἱόν καί ῞Αγιον Πνεῦμα. ῾Η εἰκόνα πού διδάσκει τούς ἀγραμμάτους εἶναι αὐτή "οὐδέν ἐν τῇ νοήσει εἰ μή πρότερον ἐν τῇ αἰσθήσει" λέγει ἡ Ψυχολογία. Νά δοῦν τά μάτια τοῦ ἀπλοϊκοῦ ἀνθρώπου γιά νά ἐννοήσῃ τό Τριαδικόν τοῦ Θεοῦ".
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι.  "Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου"! Τί εἶναι αὐτά πού κηρύσσει ὁ Σεβασμιώτατος Πανάρετος. Μήπως, ἐάν σιωπήσωμεν, καί δέν βοηθήσωμεν τόν Σεβασμιώτατον ἀδελφόν νά διορθώσῃ, ἀνακαλώντας τά ὅσα κακοδόξως διετύπωσε, δώσωμεν τό δικαίωμα νά κατηγορηθῶμεν ὅλοι ὡς ἀνεχόμενοι κακοδοξίας; Λυποῦμαι, ἀλλά δέν δύναμαι νά "παίζω ἐν οὐ παικτοῖς", διά τοῦτο δηλῶ, ὅτι ἀποδοκιμάζω, ἀπορρίπτω καί καταδικάζω τά κακόδοξα φρονήματα πού διετυπώθησαν εἰς τάς ὡς ἄνω καί εἰς ἄλλας ἐπιστολάς του, καί δέν δύναμαι νά εἶμαι κοινωνός τοιούτων φρονημάτων, ἐνῶ ἀναμένω ἐπειγόντως τήν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ὀρθοδόξως καί κανονικῶς τακτοποίησιν τοῦ θέματος.
 γ) ᾿Από τά κείμενα τοῦ Σεβ/του Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου:
Πολλά ἐκ τῶν κειμένων τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου εἶναι ἀντιγραφή ἀπό σχετικόν βιβλίον τῆς ἁγιομάχου καί βλασφήμου Μαγδαληνῆς. Εἰς αὐτά παρεισέφρυσαν διατυπώσεις-παρερμηνεῖαι, αἱ ὁποῖαι μάλιστα δέν εἶναι καθόλου σύμφωνοι μέ τήν ὁμόφωνον διδασκαλίαν τῶν ῾Αγίων Πατέρων, Δέν προτίθεμαι ἐνταῦθα νά συγκεκριμενοποιήσω τι, διότι εἰσηγοῦμαι τήν ἄποψίν μου, νά μελετηθῇ προσεκτικά ὁλόκληρον τό βιβλίον τοῦ Σεβ/του καί νά διορθωθῇ, ὥστε ἔτσι νά ἀπαλλαγῇ καί ὁ Σεβ/τος ἀπό τάς παρερμηνείας - παραχαράξεις τῆς ἁγιομάχου Μαγδαληνῆς, ἄν δέν θέλωμεν νά μᾶς ἀμφισβητήσουν καί δι᾿ αὐτόν τόν λόγον τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν μας. ᾿Ενταῦθα, ὅμως, ἔχω σοβαρούς λόγους νά θέσω εὐθέως τό σκληρόν ἐρώτημα, ἰδιαίτερα πρός τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον καί μετά σέ ὅλους μας:  Πῶς καί ὑπό ποίων, οἱ Φλωριναῖοι ἔλαβαν τό βιβλίον τοῦ Σεβ/του, τό ἀχρονολόγητον τοῦ 1997; Πῶς ἐξηγεῖται τό γεγονός, ὅτι ἐπέλεξαν μίαν μόνον ἐπιλήψιμον διατύπωσιν καί ἀφῆκαν τάς ὑπολοίπους ἐπιληψίμους διατυπώσεις - παρερμηνείας Πατερικῶν καί ῾Ιεροσυνοδικῶν κειμένων; ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος λαμβάνουσα ταῦτα ὑπ᾿ ὄψιν, ἐν συνδυασμῷ δέ καί μέ ὅσα γνωστά τεκταίνονται εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας, νομίζω, ὅτι δέν δύναται νά παραμένῃ ἄλλο ἀδιάφορος.


Μακαριώτατε Σεβασμιώατατοι ᾿Αρχιερεῖς
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, τῶν ἐνδεικτικῶς μόνον ἀναφερθέντων, εὐσεβάστως ἐρωτῶ: ᾿Εθίγημεν, διότι ἕνας Κληρικός μας  ἐρωτηματικῶς ἔθεσεν θέμα ὁμολογίας τινων, καί δέν θιγόμεθα, ὅτι κηρύσσονται τοιαῦτα φρονήματα ἀπό τούς συνεπισκόπους μας; Καί ἐφ᾿ ὅσον παραμένουν τά ἐπιλήψιμα ταῦτα φρονήματα καί πλεῖστα ἄλλα, θά ἔχῃ ἄδικον κάποιος τρίτος, ὄχι ἁπλῶς νά μᾶς ἐρωτήσῃ, ἄν ὀρθοτομοῦμε τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας, ὅπως ἠρώτησεν ὁ Παν/τος ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, ἀλλά νά μᾶς κηρύξῃ καί ὡς κακοδόξως φρονοῦντας;
῾Ως ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων, πλήν ἔχων τήν ἐμπειρἰαν πολλῶν δεκαετιῶν εἰς τόν ᾿Αγῶνα τῆς ᾿Εκκλησίας, καί προπάντων γνωρίζων ὀλίγον τήν ἱστορίαν του, ἑρμηνεύων δέ τά σημερινά γεγονότα, δέν μπορῶ παρά νά σᾶς εἴπω τήν ἄποψίν μου, καίτοι νομίζω, ὅτι καί ῾Υμεῖς ἕκαστος ἀπό τήν θέσιν του, ἔχετε ἀνάλογον ἄποψιν, ὅτι σαφῶς διακρίνω τήν συνέχεια τοῦ κινήματος τῶν πέντε καί ἐξηγῶ: Οἱ πέντε καί ἰδιαιτέρως οἱ πρώην ᾿Αττικῆς καί πρ. Θεσσαλονίκης εἰς τά σχέδιά των κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Γ.Ο.Χ.) ἀπέτυχον. Οὔτε μέ τήν ἐπίμονον ἐπί 15 ἔτη προσπάθειάν των περί ἀναγνωρίσεώς μας καί ὑπαγωγῆς μας εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, μέσω τοῦ Πατριαρχείου ῾Ιεροσολύμων, οὔτε μέσω τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Φλωριναίων κατώρθωσαν κάτι. Σήμερον καί ἀπό τριετίας περίπου, ἐπιδιώκεται παραδόξως καί προωθεῖται καί διά τινων ἐξ  ἡμῶν τῶν ᾿Αρχιερέων ἡ "ἕνωσις" μετά τῶν πέντε, ἡ ὁποία παρουσιάζεται μέν ὡς ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφή των, εἰς τήν οὐσίαν ὅμως οἱ πέντε, θέλουν νά ἐπιστρέψουν "δεδικαιωμένοι", ἤτοι  ὑπό τήν προϋπόθεσιν, ὅτι δύο τρεῖς "εἰκονομάχοι" θά "θυσιασθοῦν" πρός χάριν των. Δηλαδή  θά θέσωμεν κάποιους εἰς "᾿Αργίαν", θά τούς "καθαιρέσουμε", τόν δέ θεολόγο κ. ᾿Ελευθέριο Γκουτζίδη τόν ἔχουν "ἀναλάβει" ὁ κ. Καλλίνικος καί ὁ κ. Σακαρέλλος καί ὄχι μόνον αὐτοί!, ἀλλά καί τινες ἄλλοι. Καί ἄν ταῦτα δέν ἀποβοῦν ἀποτελεσματικά, τό πολύ-πολύ ἐπαναφέρεται ὁ  "ἀφορισμός" τοῦ 1993 τοῦ κ. Ματθαίου διά νά μή ὑπάρχῃ ὁ φόβος νά ἀποκηρύξῃ ξανά τόν κ. Ματθαῖο, ὁ ὁποῖος θέλει νά παρουσιάζεται καί ὡς "χειροθετημένος"......Πρός τόν σκοπόν λοιπόν αὐτόν ἡμεῖς πιστεύομεν, ὅτι καλλιεργεῖται ἡ "ὁμολογία" περί ἰδίου μέ τούς πέντε "πιστεύω", καί περί μή καθαιρέσεως τῶν πέντε, ἐνῶ συνεχῶς ἐπιχειρεῖται ἀνακίνησις θέματος εἰκόνων καί "εἰκονομάχων". Ταῦτα βεβαίως εἶναι "βουλαί ἀνθρώπων", αἱ ὁποῖαι προκύπτουν, ὡς εἴδομεν, τόσον ἀπό τάς ἐπιστολάς - κείμενα ᾿Αρχιερέων μας, ἀλλά καί ἀπό ἐνεργείας ὡρισμένων συμβούλων καί συνεργατῶν τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου, ὅπως καί τρίτων ἐκτός ᾿Εκκλησίας.
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ῞Αγιοι ᾿Αδελφοί
Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω προσωπικῶν μου ἐκτιμήσεων, εἰς τάς ὁποίας κατέληξα ὕστερα ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀνωτέρω κειμένων, ἀλλά τῶν ὅσων συμβαίνουν γύρω μας, ἡ ἐλαχιστότης μου εὐσεβάστως καί κατά ᾿Αρχιερατικήν εὐθύνην καί καθῆκον προάγομαι νά προτείνω, ὅσον ἀφορᾶ τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον τά ἑξῆς:
Κατ᾿ ἀρχήν ἐπιτρέψτε μου νά ἀναφωνήσω τόσον διά τήν ἐλαχιστότητά μου, ὅσον καί δι  ῾Υμᾶς τό ἀρχαγγελικόν: "ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ". ῾Ημεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν ᾿Αρχιερεῦσιν ᾿Επίσκοπος Κήρυκος δέν εὑρίσκω αἰτίαν κατά τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί δέν θά "νίψω τάς χεῖράς μου". ῾Ομολογῶ καί τήν ἰδικήν μου εὐθύνην διά τά ἐκκλησιαστικά πράγματα καί ζητῶ νά ἐλέγξωμεν ἑαυτούς μέ τήν αὐτομεμψίαν, νά ταπεινωθῶμεν πάντες ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, νά ζητήσωμεν τήν φωτιστικήν του χάριν καί νά ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας καί νά ἐνεργήσωμεν ἐν Συνόδῳ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἐν ἀγάπῃ καί Κανονικῇ τάξει, καί οὕτω νά ὑπηρετήσωμεν τό δίκαιον καί τήν ᾿Αλήθειαν, διότι αὐτό εἶναι ἐν τέλει τό καλῶς νοούμενον ἰδικόν μας συμφέρον. Κατά τήν ταπεινήν μου, πλήν σαφῶς ἐρειδομένην ἐπί τῆς ᾿Αληθείας, τοῦ Δικαίου καί τῆς Κανονικῆς Τάξεως, ἄποψιν, πρέπει νά ἀποκατασταθῇ ἡ τιμή καί ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου. Δέν ὁμιλῶ περί ἄρσεως "ἀργίας", διότι τοιαύτη κατά τήν ἡμετέραν ταπεινήν ἄποψιν, δέν ὑπάρχει, διότι θεωρῶ ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀνυπόστατον τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7-9-99 πράξιν, ὡς κατάφωρα ἀντικανονικήν, ἐνῶ καθ᾿ ἡμᾶς ἀποτελεῖ καί πράξιν σκοπιμότητος... Εἰσηγοῦμαι νά οἰκονομηθῇ ἐν ταυτῷ καί ἡ κατάφωρα ἀντικανονική πράξις, ὅσον ἀφορᾶ τόν ᾿Επίσκοπον, διότι παρά τάς διαβεβαιώσεις του, ὅτι εἶναι προσωπική καί ἐλευθέρα ἐνέργειά του, ἔχομεν λόγους νά πιστεύωμεν ὅτι συμβαίνει τό ἀντίθετον.  ᾿Αλλ᾿ οὕτως ἤ ἄλλως ἡ κατάφωρα ἀντικανονική πρᾶξις εἶναι τετελεσμένη καί ὁ Σεβ/τος βαρύνεται καθ᾿ ὁλοκληρίαν. ῎Αλλως εἶναι νομίζω ὑποχρεωμένη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά προχωρήσῃ καί νά ἐφαρμόσῃ αὐστηρῶς τήν Κανονικήν Τάξιν.
Τελειώνω μέ τά ὅσα ἔγραψεν ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν Παν/τον ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον εἰς τήν ἀπ᾿ ἀρχῆθεν τῆς Εἰσηγήσεώς μας μνημονευθεῖσαν ἐπιστολήν: "Προσέχετε, γράφει εἰς τόν π. ᾿Αμφιλόχιον, διότι δέν ἐνεργεῖτε σωστά. Σκεφθῆτε καλύτερα τό πνευματικό σας συμφέρον καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία θά κλυδωνισθῇ ἄν προχωρήσουν τά σκάνδαλα. ῎Εχετε μεγάλην εὐθύνην".
῾Ημεῖς ταπεινῶς προσθέτομεν καί ἀπευθύνομεν τόν ἴδιον λόγον πρός ἡμᾶς αὐτούς. ᾿Ας προσέξωμεν, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, πρωτίστως τό ἰδικόν μας πνευματικόν συμφέρον καί τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας. ῎Εχομεν ἀποκλειστικῶς ἡμεῖς τήν ΜΕΓΑΛΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ διά τήν συσσώρευσιν τόσων ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν ἀπό ἔτη τήν κανονικήν καί ὀρθόδοξον ἀντιμετώσπισίν των. Διά τοῦτο ἡ ἐλαχιστότης κρίνει ὅτι ἔχομεν χρέος ἐπιτακτικόν νά εὕρωμεν τόν κανονικόν καί ὀρθόδοξον τρόπον νά θεραπεύσωμεν καί ἐξαλείψωμεν ὅλα τά ἐπιλήψιμα καί ἀντορθόδοξα, τά ὁποῖα παρεισέφρυσαν εἰς τά διάφορα κείμενά μας, (οὐδείς ἐξαιρεῖται), καί δυνάμεθα, νά πράξωμεν τοῦτο μέ μίαν Συνοδικήν, Πανιερατικήν καί Καθολικήν  διακήρυξιν τῆς Καθαρᾶς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας μας τήν ὁποίαν νά δύναται νά ὑπογράψῃ ὅλον τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας, Κλῆρος καί λαός. δεδομένου ὅτι τά συμβαίνοντα σήμερον εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν μας χῶρον δέν εἶναι πρωτοφανῆ. ῾Η σημερινή σύγχυσις, ὁ σημερινός "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" ἐξεδηλώθη βεβαίως ἀπ᾿ ἀρχῆς τοῦ ῾Ιεροῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας ᾿Αγῶνος, εὑρίσκετο δέ εἰς μεγάλην ἔξαρσιν κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1970-80. Πρέπει νά μελετήσωμεν καλῶς τήν ἱστορίαν τῆς συγκεκριμένης περιόδου, νά ἴδωμεν τί ἐποίησεν τότε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, νά ποιήσωμεν καί ἡμεῖς σήμερον τό αὐτό, διά νά εὑρισκώμεθα εἰς εὐθεῖαν καί ἀδιάκοπον συνέχειαν ἐκείνης τῆς Συνόδου. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος μέ ὑψηλόν αἴσθημα εὐθύνης καί ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας ἀντιμετώπισε τότε τό ἐμφανισθέν κίνημα τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" καί κατέληξεν εἰς τήν ἱστορικήν Πρᾶξίν της ὑπ᾿ ἀριθμ. 6/13-7-1983. Πρέπει, κατά τήν ἄποψίν μου, νά λάβωμεν γνῶσιν καί νά μελετήσωμεν  αὐτήν τήν ῾Ιεροσυνοδικήν Πρᾶξιν, καθώς καί ὡρισμένα ἀποκαλυπτικά καί διαφωτιστικά κείμενα τῆς περιόδου ἐκείνης, διότι δι αὐτῶν πράγματι ἀποκαλύπτεται καί διαφωτίζεται καί ἡ σημερινή πραγματικότης, τό σύγχρονον  κίνημα τοῦ  λεγομένου παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, νομίζω, ὅτι ἐπιβάλλεται ἐκ τῶν πραγμάτων διά ποιμαντικούς προπάντων λόγους, νά προβῶμεν καί σήμερον εἰς μίαν ὀρθῆν ἀντιμετώπισιν τοῦ καλπάζοντος καί ἀπειλοῦντος τά πάντα παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενιστικοῦ κινήματος. Παράλληλα ἡ ἐλαχιστότης μου κρίνει ἀπαραίτητον, νά προβῶμεν καί  εἰς μίαν γενικήν ᾿Ορθόδοξονς, κατά τό πνεῦμα τῆς ῾Ομολογίας τοῦ ἀοιδίμου ᾿Αρχιεπισκόπου  Ματθαίου τοῦ 1937, καί ἔχοντες ὡς πρότυπον καί τήν ῾Ομολογίαν τοῦ ῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Παρακαλῶ συγχωρεῖστέ με καί ἀκοῦστε καί ταύτην τήν θερμήν παράκλησίν μου: ῎Ας παραμερίσωμεν τόν ἄκριτον "Δεσποτισμόν" καί τόν ἀντιεκκλησιαστικόν  "αὐταρχισμόν", ὅπως τόν ἐζήσαμε κατά τήν φρικτή περίοδο τῆς 5ετίας (1991-1995), ὁ ὁποῖος κατέληξε είς τό πραξικόπημα - σχίσμα τῶν πέντε. Παρακαλῶ, ὁ ἐλάχιστος πάντων, συνεπίσκοπος καί συλλειτουργός σας, νά σεβασθῶμεν τόν Συνοδικόν θεσμόν καί νά τόν ὑπηρετήσωμεν Κανονικῶς καί ἐν πνεύματι ἀληθείας καί δικαιοσύνης.  ῾Η κακῶς νοουμένη ἐξουσία, καί ἡ "Δεσποτική" ἀντίληψις ἐπί τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καί προσώπων εἶναι ξένα πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν, καί οὐδεμίαν θέσιν ἔχουν εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, οὔτε εἰς τούς ᾿Επισκόπους Της, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά εἴμεθα "ΠΑΝΤΩΝ ΔΙΑΚΟΝΟΙ" καί δοῦλοι Χριστοῦ. ῎Ας ἐπιδιώξωμεν ἡμεῖς καί ἡ θεία Χάρις θά μᾶς ἐνισχύσῃ ἤδη ἀπό τήν παροῦσαν Σύνοδον νά ἐνεργήσωμεν κατά τό "ἔδοξε τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν".
 Αὐτό θά γίνῃ, χάριτι Χριστοῦ, ἄν αἱ προθέσεις μας, τά κίνητρά μας καί αἱ σκέψεις μας εἶναι σύμφωνοι πρός τήν ᾿Αλήθειαν, πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, τό Δίκαιον, καί ἐάν ἡμεῖς οἱ .ἴδιοι διακατεχώμεθα ἀπό τήν ᾿Αγάπην τοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ.

[1] Τό ἔγγραφον τῆς Εἰσηγήσεώς μας εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς 3-12-99 εἶναι τό ἀκόλουθον:. Πρός τήν Συνεδριάζουσαν σήμερον (3-12-99) ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον: Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατε Εἰς τάς ὑπ᾿ ἀριθμ. 88/ 30-10-99, καί 89/13-11-99  ἐπιστολάς μου διετύπωσα, ὡς εἶναι γνωστόν εἰς ῾Υμᾶς, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατε, τάς ἀπόψεις μου, ὅσον ἀφορᾶ τάς ἐργασίας τῆς τελευταίας ῾Ιεραρχίας. Αὖθίς τε σήμερον, ἐνώπιον τῆς συνεδριαζούσης ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐπαναλαμβάνω τά θέματα, τά ὁποῖα κατά τήν ἄποψίν μου εἶναι ἐπείγοντα, σοβαρά καί χρήζουν ἀμέσου ἀντιμετωπίσεως καί τά ὁποῖα προτείνω νά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν διά τήν σύνταξιν τῆς ῾Ημερησίας Διατάξεως τῆς ὑπό σύγκλησιν, ἐάν ἀποφασισθῇ, ἐκτάκτου  ῾Ιεραρχίας.
Δυστυχῶς πρέπει νά δεχθῶμεν, καί νά ὁμολογήσωμεν, ὅτι, ἐνῶ κατά τό ἔτος 1999 ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας συνεκλήθη τρεῖς φοράς, ἤτοι τήν 24-2-99, τήν 22-6-99 καί τήν 20-10-99,  δέν ἀντιμετωπίσθησαν τά θέματα τῆς ῾Ημερησίας Διατάξεως, μέ ἀποτέλεσμα τά πλεῖστα ἐξ  αὐτῶν νά μετεκυλίωνται ἀπό δύο καί τρεῖς συνεδριάσεις, καί ἄλλα νά παραμένουν ἐκκρεμοῦντα ἀπό δύο καί πλέον ἐτῶν. ᾿Ηναγκάσθην εἰς τάς ἐπιστολάς μου, τάς ὁποίας ἐκοινοποίησα εἰς ὅλους τούς ᾿Αρχιερεῖς, νά ἐπισημάνω, ὅτι ἐξ ὅσων συντελοῦνται ἐσχάτως φαίνεται καθαρά πώς ὁ Συνοδικός θεσμός ὑπολειτουργεῖ καί δέν ἐφαρμόζεται, ὅπως πρέπει, ἡ Κανονική Τάξις, παραθεωρεῖται ἐνίοτε ἡ ἀλήθεια, καί δέν ἀποδίδεται πάντοτε τό δίκαιον. ᾿Αποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι νά προκαλοῦνται ἀναγκαίως σκάνδαλα, ἐνῶ παραλλήλως νά τραυματίζεται ἡ ἀγάπη, νά φυγαδεύεται ἡ εἰρήνη καί νά ἀπειλῆται ἡ ἑνότητα. ᾿Ενῶ δέ συμβαίνουν πολλά καί τρομακτικά γύρω μας, ἡμεῖς, φαίνεται ὡς νά μή ἀνησυχοῦμε, ἄν δέ τολμήσῃ κανείς νά ἐπισημάνῃ κάποια κακῶς κείμενα, δέχεται πανταχόθεν ἐπιθέσεις καί ἐπιδιώκεται ἡ ἐξόντωσίς του. Μέ λύπην ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω τήν ἀπό 19-10-99 ἐπιστολήν  τοῦ Σεβ. κ. Παναρέτο, τήν ὁποίαν ἔλαβον μόλις χθές (2-12-99), δηλαδή μετά 45 ἡμέρας.
Συγκεκριμένα: ᾿Ενῶ ἐκ τῶν ἐργασιῶν τῆς προηγουμένης συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας, 20-10-99, ἀπεδείχθη, ὅτι δέν ἔχομεν νά παρουσιάσωμεν κανέν ἔργον, ἐλήφθη ὅμως ἀπόφασις νά παραπεμφθοῦν ὅλαι αἱ Καταγγελίαι καί ὅλα τά θέματα εἰς μίαν ᾿Επιτροπήν ὑπό τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ.  Νικόλαον. ῾Η ἐν συνεχείᾳ παραίτησις τοῦ Σεβ. κ. Νικολάου ἀπό Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς, εἶναι βεβαίως μία θετική ἐνέργεια καί πράξις συνέσεως διά τόν ἴδιον, προσθέτει ὅμως εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, πέραν ὅλων τῶν ἄλλων ἐκκρεμμούντων ἀπό τῆς προηγουμένης ῾Ιεραρχίας θεμάτων, καί τό θέμα τῆς ἀποδοχῆς τῆς παραιτήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου, δηλαδή εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀποφασίσῃ ἡ Ι.Σ.Ι. περί τοῦ τί δέον γενέσθαι. ῾Υπογραμμίζω, ὅτι ἐξ αὐτῶν τῶν θεμάτων λίαν  ἐπείγοντα εἶναι αἱ Καταγγελίαι, ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 999/1998  Β' Καταγγελία τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὅσον καί ἡ δήλωσίς του ὑπ᾿ ἀριθ. 1083/24-6-99,  καθώς καί ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7-9-99 ἀπόφασις τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Παναρέτου κατά τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου. ἡ ἀπό 19-10-99 Καταγγελία τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Επιτροπῆς Λαρίσης, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀντιμετωπισθῇ καί αὕτη κατά τήν Κανονικήν τάξιν. Σημειώνω, ὅτι ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος (τῆς ᾿Αργίας) ὑπάρχει μελέτη, καθώς καί σχετικαί γνωμοδοτήσεις, ἀλλά ὑπάρχει, ὡς προεῖπον καί ἡ ἀπάντησις - ἀντίδρασις τοῦ Σεβασμιωτάτου (ἡ ἀπό 19-10-99 ἐπιστολή του), καί ἑπομένως τό θέμα δέν ἐπιδέχεται καμμίαν καθυστέρησιν. ῾Η μή ἔγκαιρος Κανονική ἀντιμετώπισίς του ἐγκυμονεῖ κινδύνους, διά τούς ὁποίους ἀποκλειστικά ὑπεύθυνος πλέον θά εἶναι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος.
᾿Ηγέρθη, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατε ἅγιε Βερροίας, κατ᾿ αὐτάς καί ἕτερον σοβαρόν θέμα, τό ὁποῖον ὁμοίως χρήζει ἀμέσου ἀντιμετωπίσεως. Τό θέμα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου. Εἶναι καί αὐτό μεῖζον θέμα καί συνδέεται μέ τήν ὅλην ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν, τήν ὁποίαν ἐπηρεάζει ἀρνητικῶς. Τό θέμα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου ἔχει λάβει σοβαράς διαστάσεις καί πρέπει νά ἀντιμετωπισθῇ μέ ἰδιαιτέραν προσοχήν καί νά ἐξαχθοῦν τά ἀπαραίτητα συμπεράσματα. Σᾶς ἐνημερώνω ἐν προκειμένῳ, ὅτι τά ἐγκριθέντα ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἔγγραφα τά ὁποῖα ἀπηυθύνοντο πρός τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. Χρυσόστομον καί τόν ᾿Επίσκοπον κ. Καλλίνικον,τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, δέν ἐστάλησαν, διότι παρεκωλύθη ὑπό μελῶν τῆς ᾿Επιτροπῆς ἡ κανονική λειτουργία τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς. Συγκεκριμένα τήν 5-11-99, κατόπιν τηλεφωνικῆς προσκλήσεώς μου, συνηντήθημεν πρός συνεδρίασιν ἡ ἐπισήμως ὁρισθεῖσα ᾿Επιτροπή, συνεζητήσαμεν, πλήν ὅμως δέν ἤλθομεν ἐπί τῆς οὐσίας, διότι παρά τριῶν μελῶν τῆς ᾿Επιτροπῆς ἠγέρθη θέμα, ὅτι δέν μπορεῖ νά ἀναλάβῃ τάς ἐργασίας της ἡ ᾿Επιτροπή, λόγῳ ὑπάρξεως διαφωνίας μεταξύ δύο μελῶν της.
Πέραν αὐτῶν τῶν θεμάτων αἰσθάνομαι, τήν εὐθύνην διά τήν καθυστέρησιν καί τήν μή ὁλοκλήρωσιν τῆς συζητήσεως ἐπί ἑνός ἄλλου θέματος, τό ὁποῖον ἔχει ἀποσιωπηθεῖ, τρόπον τινά, καί ὀφείλω, ὡς ᾿Αρχιγραμματεύς, νά τό ὑπενθυμίσω. Πρό δύο ἐτῶν εἰς μίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας ἐγένετο συζήτησις ἐπί τῆς θέσεως τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Νικολάου, (Βλ. ῾Ιερά ᾿Ανθολογία), καθ᾿ ἥν τό ἔμβρυον ἐντός τῆς κοιλίας τῆς μητρός του λαμβάνει λογικήν ψυχήν τήν 40ήν ἡμέραν ἀπό τῆς συλλήψεώς του. Τό θέμα συνεζητήθη εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν καί ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς, ὡς καταφαίνεται ἀπό τά Πρακτικά τῆς συνεδριάσεως ἐκείνης, διετύπωσαν τήν ἄποψιν, ὅτι ἡ θέσις αὐτή εἶναι ἀντίθετος μέ τήν διδασκαλίαν τῶν ἁγίων Πατέρων καί πρέπει νά ἀπορριφθῇ.. ῾Ο Σεβ/τος κ. Νικόλαος ὑπεσχέθη, ὅτι θά μελετήσῃ τό θέμα καί θά ἀπαντήσῃ. Δέν ἀπήντησε, ὅμως, καί ὡς ἐκ τούτου τό θέμα παραμένει ἐν ἐκκρεμότητι. ῾Ως ᾿Αρχιγραμματεύς ἔχω τήν εὐθύνην νά ὑπενθυμίσω, ὅτι ἐκκρεμεῖ καί τό θέμα αὐτό, καθώς καί ἄλλα, τά ὁποῖα πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἀντιμετωπισθοῦν. Τέλος παρακαλῶ νά συμβάλωμεν πραγματικά  νά λειτουργήσῃ κανονικῶς ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν προσεχῆ ἔκτακτον συνεδρίασίν της, ἐφ᾿ ὅσον ἀποφασίσῃ τήν σύγκλησίν της ἡ σημερινή ᾿Ενδημοῦσα Σύνοδος.῾Ο ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις +Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

[2] Σχετικῶς μέ τό θέμα αὐτό ἀναφέρομαι εἰς τό τέλος αὐτῆς τῆς Εἰσηγήσεως, διότι καί τό 1983  ἔχομεν τοιαύτην Συνοδικήν ῾Ομολογίαν, διότι καί τότε τό ἴδιο ἀκριβῶς φαινόμενον παρετηρήθη.

[3] ῾Ο μ. Μάξιμος εἰς ἀνύποπτον δι᾿ ἡμᾶς χρόνον εἰσηγήθη, ὅτι δέν πρέπει οἱ πέντε νά καθαιρεθοῦν μόνον διά τό σχῖσμα, ἀλλά πρῶτον διά τά αἱρετικά τους φρονήματα.

[4] Κατ᾿ ἀρχήν, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, τόν ᾿Επίσκοπο Κήρυκο δέν τόν ἀγγίζουν τέτοιες ματαιοδοξίες. ῞Ομως, πέραν καί ἐκτός τῆς "μαρτυρίας" αὐτῆς, πρέπει νά παραδεχθῶμεν, ὅτι ὑπάρχουν πράγματι κάποιοι, καί ἐντός καί ἐκτός τῆς ᾿Εκκλησίας, θεολόγοι καί μή, οἱ ὁποῖοι εἶναι τοποθετημένοι σέ ἕνα πλαίσιο "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" καί ἐργάζονται, ἀπό τήν δική του πλευρά ἕκαστος καί μέ τόν δικό του τρόπο, διά τήν ἕνωσιν ὅλων τῶν "παλαιοημερολογιτικῶν ἐκκλησιῶν - κλάδων" μετά τοῦ βασικοῦ "κορμοῦ" τῶν Φλωριναίων (῾Ορᾶτε ἡμέτερον ἔγγραφον "ΥΠΟΜΝΗΜΑ - ΑΝΑΦΟΡΑ" Α.Π. 92/3-12-99, "ΘΕΜΑ: Θεολογικός Διάλογος μετά τῆς Φλωρινικῆς Παρατάξεως").