Α.Π.  98

ΘΕΜΑ:  ᾿Αποστολή Σχεδίου ἀπαντήσεως εἰς τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς ᾿Ακακιακῆς Παρατάξεως κ. Χρυσόστομον καί τόν ᾿Επίσκοπον τῆς ἰδίας Παρατάξεως κ. Καλλίνικον.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι
Κατά τήν τακτικήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99, καί δή κατά τήν συζήτησιν τοῦ θέματος τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἀνεγνώσθησαν δύο κείμενα - σχέδια ἀπαντητικῶν ἐπιστολῶν πρός τούς Φλωριναίους. ῞Εν πολύ σύντομον κείμενον τῆς Α.Μ. τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, καί ἕτερον τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς, τό ὁποῖον ἀνεφέρετο ἐπί τῆς οὐσίας  τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου  καί τῶν ἐπιστολῶν τῶν κ.κ. Χρυσσοστόμου καί Καλλινίκου (ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 641/24-7-99 καί ἀπό 30-8-99 ἀντιστοίχως). Τά κείμενα ταῦτα κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἐνεκρίθησαν ὑφ᾿ ἁπάντων τῶν ᾿Αρχιερέων χωρίς καμμίαν ἐπιφύλαξιν, καί ἀπεφασίσθη νά ἀποσταλοῦν.
῞Υστερα ἀπό αὐτό καί προκειμένου νά μελετήσωμεν εἰς τάς λεπτομερείας του τό κείμενον τῆς ᾿Επιτροπῆς, διά νά τό ἀποστείλωμεν, ἡ ἐλαχιστότης μου, ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς, ἐκαλέσαμεν τά μέλη εἰς κοινήν σύσκεψιν, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη τήν 5-11-99. ᾿Επαναλαμβάνομεν, ὅτι τό κείμενον εἶχεν ἐγκριθῇ ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99, ἡ δέ ᾿Επιτροπή θά ἐξήταζε τό κείμενον εἰς τάς λεπτομερείας του. Δυστυχῶς, ὅμως, ὅπως γνωρίζετε, διότι σᾶς ἐνημέρωσα μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 92/3-12-99 ῾Υπόμνημά μου, κατά τήν συνεδρίασιν αὐτήν (τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς), οὐδέν ἐγένετο, διότι ὁ κ. Κάτσουρας μετά τῶν αὐταδέλφων π. Στεφάνου καί π. Νεοφύτου, ἀποτελοῦντες "πλειοψηφίαν" (ὡς διεφημίζετο, καί ὡς ἐν τῇ πράξει ἀπεδείχθη), ἐπί τετράωρον περίπου ἐπροφασίζοντο "προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις" καί οὐσίᾳ ἐνήργησαν "πραξικοπηματικά", ὥστε νά μή ἐξετασθῇ, οὔτε νά ἐγκριθῇ, καί ἐν τέλει οὔτε νά σταλῇ τό ἐξαιρετικά ἐπεῖγον καί σημαντικόν τοῦτο ἔγγραφον. Τοῦτο καθ᾿ ἡμᾶς, εἴτε ἐγένετο σκοπίμως, εἴτε ὄχι, ἀπέβη εἰς ὄφελος τῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί Καλλινίκου. Τό θέμα αὐτό ἀνελύθη ἀρκούντως εἰς τό προαναφερθέν ῾Υπόμνημά μου, ὑπ᾿ ἀριθμ. 92/3-12-99.
Τήν 15-12-99 συνεκλήθη καί πάλιν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς ἔκτακτον συνεδρίασιν, ἡ ὁποία ὅμως ἐπί τοῦ ἐξαιρετικά ἐπείγοντος καί φλέγοντος τούτου θέματος, ὅπως αὐτό προέκυψεν ὀξύτερον μετά τήν σημειωθεῖσαν ὁμαδικήν "ἀνταρσίαν" τῶν δύο αὐταδέλφων Κληρικῶν καί τοῦ κ. Κάτσουρα, καί δυστυχῶς καί πάλιν ἐποιήσαμεν οὐδέν! Κατόπιν τούτων ἐγείρονται τά κάτωθι ἐρωτήματα, τά ὁποῖα δέν νοεῖται νά μᾶς ἀφἠσουν ἀδιαφόρους:
1) Τί συνέβη, ποῖαι διαβουλεύσεις ἐνδεχομένως ἐμεσολάβησαν ἀπό τήν 20-10-99 μέχρι καί τήν 15-12-99, ὥστε ἡ ὁμάς τῶν δύο Κληρικῶν μας καί τοῦ ἑνός Λαΐκοῦ νά "σαμποτάρη" τήν 5-11-99, τό ἔργον τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς, καί εἰς τήν πραγματικότητα νά "διαλύσῃ" αὐτήν καί νά "ματαιώσῃ" , τόσον τήν ἀποστολήν τοῦ ἐγγράφου, ὅσον καί τόν Θεολογικόν Διάλογον;
2) Τί ἐπίσης συνέβη καί ποῖαι κρύφιαι διαβουλεύσεις ἐγένοντο, ὥστε ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος μέχρι καί τήν 15-12-99 νά καθυστερήσῃ καί νά μή ἀποστείλῃ πρός τούς Φλωριναίους τήν ἐπιστολήν του, ἡ ὁποία εἶχεν ἐγκριθεῖ ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 20-10-99; Διά ποίους λόγους ἐκρατήθη ἐπί δύο περίπου μῆνες τό κείμενον καί δέν ἀπεστάλη; Διατί κατά τήν συνεδρίασιν τῆς 15-12-99 τό ἐπανέφερεν ὁ κ. Κάτσουρας ἀπαράδεκτα μάλιστα τροποποιημένον, εἰς σημεῖον μάλιστα, ὥστε νά ὑποβιβάζεται ὁ Μακαριώτατος καί ἔναντι τῆς ἡμετέρας ᾿Επιτροπῆς καί ἔναντι τῶν Φλωρινικῶν;
3) Διατί τήν 15-12-99 ἐκλήθη καί παρέστη ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κατ᾿ ἐξαίρεσιν μόνον ὁ κ. Κάτσουρας, καί διατί δέν ἐνημερώθησαν καί δέν προσεκλήθησαν τά ἕτερα μέλη καί ἰδιαίτερα ὁ κ. Γκουτζίδης; Πῶς συγχωρεῖται καί πῶς ἑρμηνεύεται τό γεγονός, ὅτι ὁ κ. Κάτσουρας ἐδήλωσεν ἐνώπιον τῆς Συνόδου, ὅτι ἐπί τοῦ ὑπ᾿ αὐτοῦ τροποιηθέντος κειμένου τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου ἔχει τήν σύμφωνον γνώμην καί τῶν δύο ἄλλων μελῶν τῆς ᾿Επιτροπῆς, ἤτοι τοῦ ᾿Αρχιμ. π. Στεφάνου καί τοῦ ῾Ιερομ. π. Νεοφύτου, ἐνῶ ἠγνόησε παντελῶς τόν παριστάμενον Πρόεδρον τῆς ᾿Επιτροπῆς[1] καί τόν κ. Γκουτζίδην; Πῶς καί διατί οἱ τρεῖς ἐνεργοῦν ἄνευ συνεννοήσεως μετά τἠς ἐλαχιστότητός μου, ἤ διά νά μή εἴπω μετά περιφρονήσεως, καθώς καί ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ ἄλλου μέλους, δηλαδή τοῦ κ. Γκουτζίδη, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστόν ἐκίνησεν καί ἐσήκωσεν ἀπ᾿ ἀρχῆς ὅλον τό βάρος τοῦ λίαν ἐπιτυχῶς διεξαχθέντος Θεολογικοῦ Διαλόγου μέχρις ἐκεῖ πού ἔφθασεν; ᾿Ερωτῶ εὐθέως, μήπως ἔχομεν ἔν προκειμένῳ φατρίαν καί Πραξικόπημα; Πῶς ἄλλως μπορεῖ νά ἑρμηνευθῇ τό φαινόμενον; Πῶς ἕν νέον μέλος τῆς ᾿Επιτροπῆς παρακάμπτει προκλητικά τόν Πρόεδρον καί τό ἄλλο μέλος (τόν κ. Γκουτζίδη), συνεννοεῖται ἰδιαιτέρως μέ τά ἄλλα δύο μέλη καί εἰσηγεῖται εἰς τήν Σύνοδον; Πῶς τό ἠνέχθη ὁ Μακαριώτατος, πῶς καί τήν 15-12-99 τό ἠνέχθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος;
4) Διατί κατά τήν ἰδίαν συνεδρίασιν τῆς Ι.Σ. δέν ἐγένετο δεκτή ἡ πρότασίς μου νά ἐνσωματωθῇ καταλλήλως τό περιεχόμενον τοῦ μή ἀποσταλέντος κειμένου τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου; Μήπως ἐθεωρήθη καί θεωρεῖται, ὡς μή ἐπεῖγον καί ἐξαιρετικά ἀπαραίτητον νά δοθῇ ἀπάντησις εἰς τούς Φλωρινικούς καί ἐπί τῆς οὐσίας τῶν ἐπιστολῶν τους; Διατί δέν ὡμίλησε κανείς ᾿Αρχιερεύς. ᾿Αλλά καί, ὅταν ἡ ἐλαχιστότης μου ἔκαμε τήν ἀνωτέρω πρότασιν, διατί ἠκούσθη μόνον ἡ ἀπαράδεκτος ἄποψις τοῦ κ. Κάτσουρα[2]; Διατί δέν ἐπετράπη ἡ συζήτησις ἐπ᾿ αὐτοῦ καί δέν ἐπεδιώχθη μία σαφής ἀπόφασις ἐπί τοῦ θέματος; ῾Ο κ. Κάτσουρας θά ἀποφασίσῃ τί θά ἀπαντήσωμεν εἰς τά κείμενα τῶν Φλωρινικῶν ᾿Επισκόπων, ἐπί τῶν ὁποίων δέν ἐδόθη ἀπάντησις, καί διά τῶν ὁποίων ἐκτρέπουν τόν Θεολογικόν Διάλογον εἰς παρωδίαν διαλόγου;...Μέχρις ἐδῶ Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ἡ περαιτέρω ἀνοχή μας γίνεται ἐνοχή, διάν νά μή εἴπω αὐτό πού πιστεύ, ὅτι ἤδη ἐνεχόμεθα διά πολλά.
5) Διατί νά γίνῃ δεκτή ἡ τροποποίησις εἰς τό κείμενον τῆς, οὕτω ἤ ἄλλως, ἀνεπαρκοῦς καί ἀναιμικοῦ πλέον ἐκ τῶν πραγμάτων κειμένου, τήν ὁποίαν προέτεινε ὁ κ. Κάτσουρας, καί ἐκ τῆς ὁποίας μάλιστα προκύπτει, ὅτι θά...περιμένῃ ὁ Μακαριώτατος, ἐάν καί πότε, ἀλλά καί τί θά "εἰσηγηθῇ" ἡ ᾿Επιτροπή, ὥστε ὁ ἴδιος "ἐν συνεχείᾳ νά ἐνημερώσῃ διά τά περαιτέρω", τόν κ. Χρυσόστομον καί τόν κ. Καλλίνικον. Πότε θά γίνουν ὅλα αὐτά, ἀφοῦ  εἶναι δεδομένον, ὅτι ἡ ᾿Επιτροπή δέν λειτουργεῖ πλέον, μέ "κάλυψιν" μάλιστα, καί ὅταν εἶναι γνωστόν τί γράφουν εἰς τάς ἐπιστολάς των οἱ Φλωρινικοί ᾿Επίσκοποι περί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἀλλά καί ὅταν γνωρίζωμεν καί τό πνεῦμα τό ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τάς τάξεις τῶν Φλωριναίων, ἀλλά καί εἰς τινας ἡμετέρους, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τοῦτο (τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου); Δέν κατανοοῦμε, Μακαριώτατε καί ἅγιοι ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι ἐκτιθέμεθα, ἤ μήπως ὑπάρχουν κάποιοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν λόγους νά ἐκτιθέμεθα; ᾿Εκτός καί ἄν συμφωνοῦμε καί ἡμεῖς μέ τό περιεχόμενον τῶν κειμένων τοῦ κ. Χρυσοστόμου καί κ. Καλλινίκου;
 7) Διατί τέλος δέν ἐλήφθη καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν ἡ πρότασίς μου περί ἀλλαγῆς τῆς συνθέσεως τῆς ᾿Επιτροπῆς, ὅταν ὑπάρχουν τόσον σοβαροί καί ἀποχρῶντες λόγοι; Φαίνεται, ὅτι ἤδη ἔχομεν ἐκδηλωμένην "φατρίαν", καί  ὡς δείχνουν τά πράγματα, καταβάλλεται ἰδιαίτερη προσπάθεια "ματαιώσεως" τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, μέ ὅλας τάς ἀρνητικάς συνεπείας εἰς βάρος μας! ῾Υπάρχει ὁ κίνδυνος, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, ἐάν σιωπήσωμεν, καί δέν ἀναλάβωμεν ἀμέσως τάς εὐθύνας μας, νά χαρακτηρισθοῦν αἱ ἐνέργειαι αὗται, ὄχι μόνον ὡς ἐνέργειαι τοῦ κ. Κάτσουρα καί τῶν αὐταδέλφων Κληρικῶν, ἀλλά καί ἡμῶν αὐτῶν, καί προπάντων ὅτι  γίνονται ἀποκλειστικῶς ἐπ᾿ ὠφελείᾳ καί μόνον τῶν Φλωριναίων καί εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Διετύπωσα αὐτά τά ἐρωτήματα, διότι τά πράγματα βοοῦν, ὅτι κάτι πονηρόν συμβαίνει ἀπό μακροῦ , καί διότι ἐπί τοῦ παρόντος τουλάχιστον, δέν εὑρίσκω ἄλλον καταλληλότερον τρόπον, νά ἐκφράσω καί νά μεταβιβάσω καί εἰς ῾Υμᾶς τάς ἀνησυχίας μου καί τήν διαμαρτυρίαν μου διά τήν πορείαν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων...
Μακαριώτατε, Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς, δέν ἀντέδρασα περισσότερον τήν 15-12-99, καί δι᾿ ἄλλους λόγους, ἀλλά καί διά νά μή φέρω εἰς δύσκολον θέσιν τήν Α.Μ. τόν Προκαθήμενον. ῎Ηδη, ὅμως, μετά τήν 15-12-99 εἶναι ἰδιαιτέρως μεγάλη καί ἡ εὐθύνη  τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία παρά τήν πλήρη ἐνημέρωσίν της, ἀφῆκεν ἐκκρεμῆ καί αὐτά τά σοβαρά ἐκκλησιαστικά θέματα, μέ ὅλας τάς συνεπείας, τάς  ὁποίας συνεπάγεται καί τοῦτο τό γεγονός, Διά τοῦτο εἶμαι ὑποχρεωμένος καί πάλιν νά ἐρωτήσω.  Δέν συμφωνεῖτε, ὅτι τό συγκεκριμένον ἀπαντητικόν κείμενον τοῦ Μακαριωτάτου, μέ τό ὁποῖον ἐκπροσωπεῖται καί ὁλόκληρος ἡ ῾Ιεραρχία, εἶναι ἀπαραίτητον καί ἐπιβεβλημένον νά δίδῃ ἀπάντησιν  καί ἐπί τῆς οὐσίας τῶν συγκεκριμένων ἐπιστολῶν τῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί Καλλινίκου, καί μέ τό δεδομένον , ὅτι ἡ ἐπιστολή τῆς ᾿Επιτροπῆς δέν ἀπεστάλη; Προσωπικά, ὅπως ἐτόνισα καί εἰς τήν ἔκτακτον συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τό σχέδιον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου, τό ὁποῖον προέτεινε ὁ κ. Κάτσουρας, μετά τά ἐκδηλωθέντα γεγονότα, δέν τό ἐγκρίνω, διότι τό θεωρῶ ἀνεπαρκές καί μειωτικόν διά τόν Μακαριώτατον καί τήν ῾Ιεράν Σύνοδον. ῾Ημεῖς ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος προτείνομεν νά ἀποσταλῇ  τό κείμενον, τό ὁποῖον παρατίθεται εἰς τό τέλος τῆς παρούσης ἐπιστολῆς. Διά νά ὑπάρξῃ δέ καί δυνατότης συγκρίσεως τῶν δύο κειμένων προτάσσεται τό ὑπό τοῦ κ. Κάτσουρα τροποιηθέν σχέδιον, καί ἀκολουθεῖ τό ἡμέτερον.

᾿Αγαπητοί χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.
῾Ο Κύριος εἴη φωτίζων καί ποδηγετῶν ῾Υμᾶς τε καί ῾Ημᾶς, ἵνα τό ῞Αγιον Αύτοῦ θέλημα ἐνεργοῦντες φθάσωμεν, ὥστε πάντες τό αὐτό λέγωμεν καί πράττωμεν καί μή ὦσιν ἐν ἡμῖν μερισμοί καί σχίσματα.
᾿Επί τῶν ἐπιστολῶν ῾Υμῶν (ἀριθμ. Πρωτ. 641/24-7-99 καί ἀπό 30-8-99 ἀντιστοίχως) σᾶς γνωρίζομεν, ὅτι τάς ἐλάβομεν καί ἀφοῦ τάς ἐθέσαμεν ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99 κατ᾿ ᾿Απόφασιν Αὐτῆς διεβιβάσθησαν εἰς τήν ἡμετέραν Συνοδικήν ᾿Επιτροπήν ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου - ὡς ἔχουσαν τήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἐντολήν καί ἡ ὁποία ἐγνώσθη ῾Υμῖν διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 3091/23-6-99 ἐπισήμου ἐγγράφου τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Συνόδου - προκειμένου νά τάς λάβῃ ὑπ᾿ ὄψιν της εἰσηγηθῇ ἡμῖν σχετικῶς καί ἐν συνεχείᾳ ἐνημερώσωμεν ῾Υμᾶς διά τά περαιτέρω.
῾Ημεῖς διατελοῦμεν τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει, ὅπως Κύριος παράσχῃ πνεῦμα ἀγάπης, εἰλικρινείας καί ταπεινώσεως ἔναντι τῆς ᾿Αληθείας, ἵνα καί τήν χαράν καί εὐλογίαν τῆς ἐν Χριστῷ ἑνώσεως ἐν τῆ ῾Αγίᾳ Του ᾿Εκκλησίᾳ ζήσωμεν.
᾿Επί δέ τῇ ἐγγιζούσῃ μεγάλῃ ῾Εορτῇ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, εὐχόμεθα ῾Υμῖν ὑγείαν ἀδιάπτωτον καί πᾶν ἀγαθόν παρά τοῦ διά τήν ἡμετέραν Σωτηρίαν ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

᾿Επί τοῦ ἀνωτέρω κειμένου ἐγείρονται σοβαρώτατα προβλήματα. Τό σοβαρώτερον πρόβλημα εὑρίσκεται εἰς τήν ὑπογεγραμμισμένην φράσιν, καθ᾿ ἥν ἡ Συνοδική ᾿Επιτροπή, ἀφοῦ λάβει ὑπ᾿ ὄψιν της τά κείμενα τῶν Φλωρινικῶν πρός τόν Μακαριώτατον, κατόπιν θά "εἰσηγηθῇ ἡμῖν σχετικῶς καί ἐν συνεχείᾳ (θά) ἐνημερώσωμεν ῾Υμᾶς[3] διά τά περαιτέρω", Τό ἀρχικόν κείμενον τοῦ σχεδίου τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου, τό ἐγκριθέν ἀπό τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς 20-10-99, καί μή σταλέν, ἔλεγεν, ὅτι αἱ ἐπιστολαί τῶν Φλωριναίων "διεβιβάσθησαν εἰς τόν Πρόεδρον τῆς ὑφ᾿ ῾Ημᾶς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ Διαλόγου Σεβ/τον Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον, προκειμένου νά τάς λάβῃ ὑπ᾿ ὄψιν καί ἐνεργήσῃ τά δέοντα ὡς ἔχει τήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἐντολήν...". Μία ἁπλῆ σύγκρισις τῶν δύο κειμένων ἀποδεικνύει, ὅτι ὑπάρχει οὐσιαστική διαφορά μεταξύ αὐτῶν, ἡ δέ προσπάθεια τοῦ κ. Κάτσουρα μέ τό τροποποιημένο σχέδιον εἶναι νά παραμερισθῇ ὁ ᾿Επίσκοπος Πρόεδρος καί ἡ ἰδία ἡ ᾿Επιτροπή, καί νά ἀποφασίζῃ "μέ τήν πλειοψηφίαν του" ὁ κ. Κάτσουρας, ὡς ῾Ομάς, ἡ ὁποία ἤδη ἤρχισε νά ἐνεργῇ φατριατικά καί πραξικοπηματικά..
᾿Επίσης διά τῆς ἀνωτέρω φράσεως, τοῦ σχεδίου τό ὁποῖον ἐπρότεινε ὁ κ. Κάτσουρας, ἐμφανίζεται ὁ Μακαριώτατος ὡς ὑφιστάμενος καί τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς, παρά τῆς ὁποίας ἀναμένει τί καί πότε αὕτη θά "εἰσηγηθῇ σχετικῶς", ἀλλά καί τό χειρότερον παρουσιάζεται ὡς ὑφιστάμενος  καί τῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί Καλλινίκου, πρός τούς ὁποίους, τρόπον τινά, "ἀναφέρεται εὐπειθέστατα", ὡς εἰς Προϊσταμένην του ᾿Εκκλησιαστικήν ᾿Αρχήν καί δεσμεύεται, ὡς ἐκ τούτου, ὁ Μακαριώτατος, ὅπως ἀπαντήσῃ εἰς αὐτούς καί "τούς ἐνημερώσῃ διά τά περαιτέρω", ὁπόταν... ἀγαθυνθῇ ἡ ᾿Επιτροπή νά ὁμονοήσῃ, νά συμφωνήσῃ καί νά εἰσηγηθῇ.
Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς, ἀσφαλῶς ἡ Συνοδική  ᾿Επιτροπή, ὡς ὑφιστάμενον ὄργανον τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐξυπακούεται, ὅτι ἔχει χρέος νά "ἐνημερώνη Κανονικῶς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον", καί νά λαμβάνῃ ἐντολάς ἀπό τήν῾Ιεράν Σύνοδον, εἰς καμμίαν ὅμως περίπτωσιν δέν νοεῖται, ὅτι  περιμένει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος πότε θά εἰσηγηθῇ ἡ "νεκρωθεῖσα" ᾿Επιτροπή διά νά ἐνημερώσῃ κατόπιν ὁ ἴδιος τούς Φλωριναίους.  Νομίζομεν, ὅτι εἶναι ἁπλᾶ πράγματα καί πρέπει νά τά καταλαβαίνουμε. Διά τοῦτο εἴπομεν, ὅτι, ὅπως ἐξελίχθησαν τά γεγονότα δέον τό νέον κείμενον τοῦ Μακαριωτάτου ἀναγκαστικῶς πλέον νά καλύπτῃ καί τάς ἐπιστολάς τῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί Καλλινίκου καί νά θέτῃ τόν Θεολογικόν Διάλογον εἰς τάς ὀρθάς βάσεις του. Διαφορετικά κινδυνεύομεν νά κατηγορηθῶμεν, ὅτι ἀποδεχόμεθα ὅλας τάς θέσεις, ὅπως τάς διατυπώνουν καί τάς προωθοῦν οἱ Φλωριναῖοι ᾿Επίσκοποι,  καί ὅσοι ἐνδεχομένως ἐξ ἡμῶν, ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, συνεργάζονται μετ᾿ αὐτῶν, ἤ ἐνεργοῦν ὑπέρ αὐτῶν, παρακωλύοντες καί ματαιώνοντες καί τήν ἀποστολήν ἱστορικῶν ἐγγράφων, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τῆς ᾿Αγάπης καί ᾿Αληθείας.
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, φρονῶ, ὅτι δέον ἀπαραιτήτως νά προστεθοῦν καί νά περιληφθοῦν εἰς τό ἀρχικόν κείμενον τῆς  ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου πρός τούς Φλωριναίους, καί αἱ βασικαί θέσεις τοῦ μή ἀποσταλέντος ἐγγράφου τῆς ᾿Επιτροπῆς, ὥστε νά γίνῃ σαφές[4] πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι:
α) ῾Ο Θεολογικός Διάλογος θά συνεχισθῇ ἀπό τό σημεῖον ἐκεῖνο, ἀπό τό ὁποῖον διεκόπη, καί θά βασίζεται ἐπί τῶν ἰδίων βάσεων καί ἀρχῶν, αἱ ὁποῖαι ἐτέθησαν ἀπ᾿ ἀρχῆς. Δέν πρόκειται περί νέου Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἀλλά περί συνεχίσεως τοῦ ἰδίου καί δέν νοεῖται οὔτε ἀναθεώρησις τῶν θεμάτων, οὔτε ἀλλαγή, ἐπομένως οὔτε καί κατάρτισις νέας "ἡμερησίας διατάξεως" θεμάτων, ὅπως γράφουν οἱ Φλωρινικοί ᾿Επίσκοποι στά κείμενά τους.
β) Πρέπει ἐκ μέρους τῶν Φλωρινικῶν νά προσεχθοῦν ὡρισμένα δημοσιεύματα, ὅπως: "῾Η Διακήρυξις ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας" τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση (Α.Π. 224/30-9-94) καί "᾿Απάντησις εἰς τούς Ματθαιϊκούς" κλπ, διότι μαρτυροῦν ὄχι καλήν πρόθεσιν ἔναντι τῆς ἐκκλησιαστικῆς πραγματικότητος καί γενικώτερον ἔναντι τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, καί ἐν τέλει μειώνουν τήν ἔννοιαν τοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ Διαλόγου. Βεβαίως, ἡ ὁποιαδήποτε ἐκ μέρους αὐτῶν ἤ καί ἡμετέρων δημόσια ἀναφορά - ῎Εκθεσις, στηριζομένη ἐπί τῆς ἱστορικῆς καί ᾿Εκκλησιολογικῆς - δογματικῆς ἀληθείας, ὅσον ἀφορᾶ τό σχῖσμα τοῦ 1937 κ.λ.π., ποτέ δέν μπορεῖ νά θεωρηθῇ ὡς ἐπιλήψιμος πρᾶξις, οὔτε ὡς ἀφορμή ἀνοήτων καί κακοήθων αἱρεσιολογιῶν.
γ) ᾿Απόψεις, ὅπως; "Νά ἀφήσωμεν τά παλαιά, διότι δέν θά τελειώσωμεν ποτέ καί νά ἑνωθῶμεν μέ μίαν κοινήν ῾Ομολογίαν ἐδῶ καί τώρα κλπ" ἤ "νά συζητήσωμεν μόνον τά σήμερον διαιροῦντα ἡμᾶς" χαρακτηρίζονται ἀπό ἡμᾶς ὡς παρεμβάσεις ἀρνητικαί εἰς τήν εὐθεῖαν γραμμήν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί μᾶς φέρουν εἰς τά πρότυπα τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστικῶν διαλόγων. Ταῦτα κατά τόν ᾿Απόστολον Παῦλον "ἥτω ἀνάθεμα, μαράν ἀθᾶ" (Α'Κορ. 16,22).
᾿Εν κατακλεῖδι τονίζω καί ἐπαναλαμβάνω, ὅτι καί ὡς  ᾿Αρχιγραμματεύς καί ὡς Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς, δέν διανοοῦμαι νά ἐμπαιζώμεθα καί νά εὐτελιζώμεθα ἄλλο, διότι αὐτό θέλουν ὡρισμένοι. Διά τοῦτο παρακαλῶ νά μελετήσωμεν ἐπισταμένως τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀλληλογραφίαν, τήν ὁποίαν προεκάλεσαν οἱ κ.κ. Καλλίνικος καί Κάτσουρας, διότι ἄλλως φοβοῦμαι, ἐάν συνεχίσωμεν νά ἀνεχώμεθα ὅλα αὐτά, μήπως ἀποδειχθῶμεν, ὄχι μόνον ἀφελεῖς, ἀλλά καί ἐπιζήμιοι διά τήν ᾿Εκκλησίαν. Τά κείμενα τῆς ὅλης ἀλληλογραφίας εἶναι εἰς τάς χεῖρας ὅλων τῶν ᾿Αρχιερέων, διότι παρετέθησαν καί εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 92/3-12/99 ῾Υπόμνημά μας ἐπί τοῦ "Θεολογικοῦ Διαλόγου". ᾿Οφείλομεν νά ἐνεργήσωμεν, ὡς ἁρμόζει εἰς ὑπευθύνους ᾿Ορθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς, δηλαδή πρός τό συμφέρον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί πρός τό ἡμέτερον πνευματικόν συμφέρον.
Τό σχέδιον τῆς ἐπιστολῆς, τό ὁποῖον ἡμεῖς προτείνομεν, καί τό ὁποῖον πιστεύομεν ὅτι ἀφ᾿ ἑνός ἀπαντᾶ, ὡς ἁρμόζει, εἰς τάς ἐπιστολάς τῶν Φλωριναίων, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ εὑρίσκεται καί εἰς ἀπόλυτον ἐσωτερικήν σχέσιν καί ἀλληλουχίαν μέ ὅλα τά προηγηθέντα κείμενα, τά ὁποῖα ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι σήμερον ἔχει ἀποστείλει ὁ Μακαριώτατος, εἶναι τό κάτωθι:  
᾿Αγαπητοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ ᾿Ισοῦ Χριστῷ τῷ ἐνανθρωπήσαντι.
῾Ο Κύριος εἴη φωτίζων καί ποδηγετῶν ῾Υμᾶς τε καί ῾Ημᾶς, ὥστε τό ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα ἐνεργοῦντες νά φθάσωμεν πάντες, ἵνα τό αὐτό λέγωμεν καί πράττωμεν, καί "μή ὦσιν ἐν ἡμῖν μερισμοί καί σχίσματα".
Σᾶς γνωρίζομεν, ὅτι τάς ἐπιστολάς ῾Υμῶν  (ἀριθμ. Πρωτ. 641/24-7-99 καί Δ.Υ/30-8-99 ἀντιστοίχως) τάς ἐλάβομεν καί ἀφοῦ τάς ἐθέσαμεν ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου  τῆς ῾Ιεραρχίας, κατ᾿ ἀπόφασίν της, τάς διεβιβάσαμεν εἰς τήν ὑφ᾿ ῾Ημᾶς  Συνοδικήν ἐπί τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου ᾿Επιτροπήν, τήν Προεδρευομένην  ὑπό τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, προκειμένου νά τάς λάβῃ ὑπ᾿ ὄψιν, καί ἐνεργήσῃ τά δέοντα, κατά τήν ῾Ιεροσυνοδικήν ἐντολήν, τήν ὁποίαν ἔλαβεν. ῾Η σύνθεσις τῆς ᾿Επιτροπῆς σᾶς ἐγνώσθη μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 3091/23-6-99 ἐπίσημον ἔγγραφον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῾Ημεῖς ἀπό τῆς θέσεώς μας ἐκφράζοντες καί τήν ὁμόθυμον γνώμην τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον νά σημειώσωμεν ἐπί τῶν ἐπιστολῶν σας τά κάτωθι, τά ὁποῖα, καθ᾿ ἡμᾶς, ὡς βασικά καί οὐσιώδη, δέον νά τά λάβητε σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν.
῾Ο μεθ᾿ ῾Υμῶν Θεολογικός Διάλογος, μετά ἀπό πολλάς ἐπιμόνους καί ἐπιπόνους προσπαθείας, ἤρχισε τάς ἐργασίας του διά κοινῆς συνεδρίας τήν 24-11-1989 (π.ἡ.). Κατ᾿ αὐτήν προσδιωρίσθησαν τά θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἐνῶ κατά τήν δευτέραν τοιαύτην, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη τήν 8-2-1990, ἀνεκοινώθη ἑκατέρωθεν, ὅτι τά προσδιορισθέτα θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ἔτυχον τῆς Κανονικῆς ἐγκρίσεως ὑπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν Συνόδων. Κατόπιν τούτου αἱ ᾿Επιτροπαί ἐπροχώρησαν εἰς τήν μελέτην τοῦ πρώτου θέματος τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου: " ῾Η φύσις καί ἡ οὐσία τοῦ κατά τό 1924 ἡμερολογιακοῦ σχίσματος" ( Συνεδρίασις: 28-6-90 καί 3-7-90).  ῾Ο Θεολογικός ἐκεῖνος Διάλογος πράγματι μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί μέ τάς ἀμοιβαίας κοινάς προσπαθείας, εὐδοκίμησεν καί ἐπί τοῦ πρώτου, ἀλλά καί ἐπί τοῦ δευτέρου θέματος: "῾Η θέσις τῆς ᾿Εκκλησίας κατά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ ἑως τό 1935" (Συνεδρίασις: 28-2-91, 18-3-91 καί 26-7-91). ᾿Επί τῶν ὡς ἄνω δύο θεμάτων ὑπεγράφησαν ὑπό τῶν Συνοδικῶν ᾿Επιτροπῶν κείμενα κοινῆς ῾Ομολογίας, τά ὁποῖα κατ᾿ ἐκτίμησιν καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἀποτελοῦν βασικήν προϋπόθεσιν διά τήν περαιτέρω συνέχισιν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ἐπί τῶν ὑπολοίπων ἐγκεκριμένων θεμάτων.
῾Η ῾Ιερά Σύνοδος καί ἡμεῖς, ἐνθυμούμεθα καί ἀξιολογοῦμεν ἰδιαιτέρως ἐκεῖνα τά θετικά καί σταθερά ἀπό ὸρθοδόξου ἀπόψεως, βήματα καί ἀνεπιφυλάκτως ὁμολογοῦμεν, ὅτι ἐκεῖνος ὁ διάλογος ὑπῆρξε πράγματι Θεολογικός Διάλογος "ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ". Δυστυχῶς εἰς τήν συνέχειαν καί συγκεκριμένως, ὅταν ἐτέθη πρός ἐξέτασιν τό Γ' θέμα: "῾Η διάσπασις τῶν Γ.Ο.Χ. κατά τό 1937" ἐσημειώθη σοβαρά δυσχέρεια εἰς τήν ἀντιμετώπισίν του. Συγκεκριμένα, ὑπενθυμίζομεν, ὅτι ὅπως καί ἐπί τῶν προηγουμένων θεμάτων, οὕτω καί ἐπί τοῦ θέματος τούτου, ὑπό τῆς ὑφ᾿ ἡμᾶς ᾿Επιτροπῆς σᾶς ἀπεστάλη ἡ ἐπ᾿ αὐτοῦ ἀναλυτική Εἰσήγησις, (ἀριθμ. Πρωτ.  2548/17-11-91), ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, δέν ἐνεκρίθη ὑπό τῆς ὑφ᾿ ῾Υμᾶς ᾿Επιτροπῆς. Κατόπιν τούτου ἀπεφασίσθη νά ὑπάρξῃ ἐπί τοῦ θέματος  τούτου καί ἐκ μέρους τῆς ὑφ᾿ ῾Υμᾶς ᾿Επιτροπῆς παράλληλος Εἰσήγησις καί κατόπιν νά ἐπανέλθωσι κανονικῶς αἱ δύο ᾿Επιτροπαί. Αὐτό, ὅμως, εἶναι καί τό σημεῖον τῆς διακοπῆς κατά τό 1992, ἀλλά καί τό σημεῖον τῆς ἐπανασυνδέσεως καί συνεχίσεως πάλιν τοῦ Θεολογικοῦ μας Διαλόγου.
Κατόπιν τούτων, ὡς ἐκ περισσοῦ σημειώνομεν, ὅτι ἀπόψεις, ὅπως: "νά ἀφήσωμεν τά παλαιά, διότι δέν θά τελειώσωμεν ποτέ καί νά ἑνωθῶμεν μέ μίαν κοινήν ῾Ομολογίαν ἐδῶ καί τώρα κλπ", ἤ  "νά συζητήσωμεν μόνον τά σήμερον διαιροῦντα ἡμᾶς", κατά τήν ἄποψίν μας, ἀνατρέπουν τάς βασικάς ἀρχάς τοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί δέν συμβάλλουν εἰς τήν κατά Θεόν προσπάθειάν μας. Καθ᾿ ἡμᾶς αἱ ἀπόψεις αὗται δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν ὡς ἀρνητικαί παρεμβάσεις εἰς τήν εὐθεῖαν γραμμήν τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἡ ὁποία ἐχαράχθη ἀπ᾿ ἀρχῆς. Οὐδείς πρέπει νά ἐπηρεάζεται ἀπό τάς μεθοδείας τῶν λεγομένων διαλόγων παρά τοῖς νεοημερολογίταις - οἰκουμενισταῖς. ῞Οπως ἀντιλαμβάνεσθε, πρέπει νά καταστῇ σαφές καί συνειδητοποιήσωμεν ἅπαντες, ὅτι δέν πρόκειται περί νέου Θεολογικοῦ Διαλόγου, ἀλλά περί συνεχίσεως τοῦ προηγηθέντος καί δή ἐκ τοῦ σημείου ἀκριβῶς ἀπό τό ὁποῖον διεκόπη. Τά θέματα εἶναι ὅλα προσδιωρισμένα καί ἐγκεκριμένα. Διά τήν περί ἡμᾶς ῾Ιεράν Σύνοδον οὐδέν ἤλλαξεν, οὔτε νοεῖται νά προβῶμεν εἰς ἀναθεώρησιν τινά.
῾Ωσαύτως παρακαλοῦμεν νά ἐπιδειχθῇ μεγαλυτέρα προσοχή καί ἰδιαιτέρα εὐαισθησία ἐπί τῶν ὅσων δημοσιεύονται, καί τά ὁποῖα παρεμβάλλονται ὡς ἐμπόδια εἰς τόν Διάλογον. π.χ. ῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 224/30-9-94 ῾Υμετέρα "Διακήρυξις ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας", καθώς καί τό ἄρθρον ὑπό τόν τίτλον: "᾿Απάντησις εἰς τούς Ματθαιϊκούς" (Περιοδικόν "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος", ἀριθμ. τεύχους 17/1997), καί δή οἱ ἰσχυρισμοί "περί διαιρέσεως τῆς μιᾶς ᾿Εκκλησίας είς δύο", περί "κορμοῦ", περί τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 ὡς δῆθεν "ἀναιτίου", καθώς καί τό περί ἀναμείξεως εἰς τό σχίσμα ὡς "ἐγκαθέτου" τοῦ μακαριστοῦ π. Εὐγενίου Τόμπρου κλπ. Ταῦτα δέν συμβάλλουν, ἀλλά καί μαρτυροῦν ὄχι καλήν πρόθεσιν, ἤ τουλάχιστον μειώνουν  αὐτήν ταύτην τήν ἔννοιαν τοῦ ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ Θεολογικοῦ Διαλόγου. Εἶναι ἄλλο ἡ δημοσίευσις ὁποιασδήποτε ᾿Εκκλησιολογικῆς ἤ δογματικῆς ἀληθείας καί ἄλλο ἡ δημοσίευσις εἰς ἐπίσημα κείμενα ἀναληθειῶν...᾿Αντιλαμβάνεσθε, ἀγαπητοί, ὅτι, ὅταν λέγωμεν Θεολογικόν Διάλογον, πρέπει ἑκατέρωθεν νά ἐννοῶμεν πραγματικόν Θεολογικόν Διάλογον, καί νά συνειδητοποιῶμεν,  ὅτι δι  αὐτοῦ σκοποῦμεν εἰς τήν ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του ᾿Αληθῆ ἕνωσιν. Πρέπει νά συνειδητοποιηθῇ ἑκατέρωθεν, ὅτι αὐτός ὁ Θεολογικός Διάλογος ἐνέχει ἐν ἑαυτῷ τήν σοβαρότητα καί τήν ἱερότητα ἄλλου, οὕτως εἰπεῖν, "μυστηρίου", διότι πρόκειται περί προσπαθείας πρός σύνδεσμον, τῶν διά τοῦ σχίσματος ἀποκοπέντων καί ἕνωσιν αὐτῶν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μετά τῆς ᾿Αληθείας. 
Τέλος, ἡμεῖς, δέν βλέπομεν κανένα λόγον δι᾿ ἐξωτερικάς ἐκδηλώσεις, προσφωνήσεις κλπ., πολλῷ δέ μᾶλλον ἀναθεώρησιν τῶν ἐγκεκριμένων θεμάτων διά τῆς προτεινομένης "καταρτίσεως ἡμερησίας διατάξεως" κλπ., δεδομένου ὅτι, ὡς προείπομεν, συνεχίζομεν τόν ἤδη ἐπιτυχῶς προωθηθέντα Θεολογικόν Διάλογον καί δέν ἐγκαινιάζομεν νέον.
᾿Επί τούτοις διατελοῦμεν τῇ προσευχῇ καί τῇ δεήσει, ὅπως ὁ Κύριος παράσχῃ πνεῦμα ἀγάπης, εἰλικρινείας καί ταπεινώσεως πρό τῆς ᾿Αληθείας, ἵνα μή βραδύνῃ και ἡ ἡμέρα, καθ᾿ ἥν θά ζήσωμεν  τήν χαράν καί τήν εὐλογίαν τῆς ἀληθοῦς ἑνώσεως ἐν τῇ ῾Αγίᾳ τοῦ Του ᾿Εκκλησίᾳ, χάριτι τοῦ δι᾿ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

᾿Επ᾿ αὐτοῦ τοῦ Σχεδίου δύναται βεβαίως νά γίνουν οἱαιδήποτε βελτιώσεις, διορθώσεις, κλπ. χωρίς ὅμως νά παραβλέψωμεν τό γεγονός, ὅτι, ὅπως ἐξελίχθησαν τά πράγματα, πρέπει ὁπωσδήποτε, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, νά δοθῇ κατεπειγόντως ἀπάντησις ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ θέματος, ἀντιμετωπισθῃ δέ καί τό θέμα τῆς ᾿Επιτροπῆς, προκειμένου νά λειτουργήσῃ αὕτη κανονικῶς.

[1] Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ κ. Κάτσουρας μέ τήν κάλυψι τῆς Α.Μ. ἐνεργεῖ "πραξικοπηματικά" ἐπί καταφρονήσει ᾿Αρχιερέως, ἀλλά καί αὐτῆς τῆς Κανονικῆς Τάξεως (῾Ορᾶτε ἐνδεικτικῶς ὑπ᾿ ἀριθμ. 77/4-9-99 καί 80/21-9-99)

[2] ᾿Ελέχθη ὑπό τοῦ κ. Κάτσουρα, ὅτι αὐτά τά ἐγράψαμε εἰς προηγουμένην ἐπιστολήν καί δέν χρειάζεται νά τά ξαναγράψωμεν. Ναί τά ἐγράψαμε, ἀλλά ἐφ᾿ ὅσον τόσον ὁ κ. Χρυσόστομος, ὅσον καί ὁ κ. Καλλίνικος, τά ἠγνόησαν καί ἐκ τῶν ὑστέρων ἐπανῆλθον, διά τοῦτο πρέπει νά ἐπανέλθωμεν καί νά τά ξαναγράψωμεν. Διότι, ἄλλως, πῶς θά γίνῃ Θεολογικός Διάλογος "ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ", ὅταν δέν γίνεται σεβαστή ἡ ᾿Εκκλησιαστική καί ἱστορική ἀλήθεια, ἀλλά καί συστηματικά παραχαράσσεται; Σημειώνομεν καί τοῦτο, ὅτι ὁ κ. Κάτσουρας θεωρητικῶς φέρεται, ὅτι συμφωνεῖ καί ὑπερθεματίζει εἰς ὅσα γράφομεν, διά νά δύναται εἰς τήν πρᾶξιν νά τά ἀκυρώνῃ!...

[3] Τό "῾Υμᾶς" ἀναφέρεται εἰς τούς κ.κ. Χρυσόστομον καί Καλλίνικον.

[4] Αὐτό πού μέ τά σκόπιμα, κατά τήν προσωπικήν μας ἄποψιν καί κρίσιν, τεχνάσματα, ἀπέρριψεν ὁ κ. Κάτσουρας μετά τῶν δύο Κληρικῶν.