ΠΡΟΣ τούς: Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί Σεβ. ᾿Αρχιερεῖς κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Γαλακτίωνα, Ταράσιον, ᾿Ανδρέαν καί Χρυσόστομον καί ἐντιμωτάτους Πρεσβυτέρους καί Διακόνους.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι καί Παν/τοι καί Αἰδ/τοι ῾Ιερεῖς καί Διάκονοι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Μόλις κατ᾿ αὐτάς περιῆλθεν εἰς γνῶσίν μας ἡ ἀκολούθως παρατιθεμένη  ἐκ τῆς ἰστοσελίδος τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Βοστώνης "Περιγραφή τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη κατά τήν χειροθεσία τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων στό μοναστῆρι τῆς θείας Μεταμορφώσεως στό Μπροῦκλιν Μασαχουσέτη στίς 17 καί 18 Σεπτεμβρίου 1971" . ᾿Επίσης συνημμένως σᾶς ἀποστέλλομεν καί τό πρωτότυπον ᾿Αγγλικόν. Προβαίνομεν εἰς τήν παροῦσαν, διότι τό δημοσιευθέν τοῦτο "ντοκουμέντο" δέν ἐπιτρέπει εἰς οὐδένα ἐξ ῾Υμῶν τήν περαιτέρω σιωπήν, ἀλλ᾿ ἀπαιτεῖ ἀπό ὅλους μας καί ὡς Πρόσωπα καί ὡς Σύνοδον καί γενικώτερον ὡς Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἄμεσον ἀντιμετώπισιν, κατά τήν ἱστορικήν πραγματικότητα, τήν Κανονικήν Τάξιν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ῾Η ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ἐκφράζων καί τόν περί ἡμᾶς ῾Ιερόν Κλῆρον, τούς Συνεργάτας μου καί τόν πιστόν Λαόν, γνωρίζομεν πρός ὅλους τήν ὑφ᾿ ἡμῶν μετά γνώσεως καί εὐθύνης ἀντιμετώπισιν τοῦ ὅλου θέματος, ἔχουσαν ὡς κάτωθι:

Μέ τήν ἐν λόγῳ "περιγραφήν" προκύπτει ὅτι οἱ ἐπίβουλοι τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ἡμῶν τῶν ᾿Επισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἤδη ἀπό τό 2003 "κατέθεσαν τό τελευταῖον τους χαρτί", ἐν γνώσει των ὅτι αὐτό εἶναι ἕνα "καμμένο χαρτί", διά τοῦτο, ἐνῶ πάντοτε τό ἐπεκαλοῦντο εἰς τό παρελθόν, δέν τό κατέθετον. Καθ᾿ ἡμᾶς, μέ τό ἐν λόγῳ κείμενον "ντοκουμέντο", κλείνουν αἱ πρό καί μετά τό 1971 καί μέχρι σήμερον συνεχεῖς καί ἀδιάκοποι μεθοδεῖαι περί προσβολῆς τοῦ μυστηρίου τῆς "ὑπό τριῶν ᾿Αρχιερέων" κατά τό 1935 καί τῆς "ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας ἐπισκόπου", κατά τό 1948, αἱ ὁποῖαι ὅμως δέν ἐπέτυχον τοῦ σκοποῦ των, διότι τήν ᾿Εκκλησίαν Του κυβερνᾶ ὁ Χριστός.

᾿Εν προκειμένῳ ἡ περιγραφή τοῦ "τί ἀκριβῶς συνέβη εἰς τήν ᾿Αμερικήν τήν 17 καί 18ην Σεπτεμβρίου 1971", ἐν πρώτοις ἀφορᾶ ἀποκλειστικῶς ἐκείνην τήν ᾿Εξαρχίαν μας, ἡ ὁποία ἅμᾳ τῇ ἐπιστροφῇ της, αὐθημερόν καί αὐθωρεί, ἐν ὠμοφορίῳ, περιέγραψεν καί ἐδήλωσεν ἀκριβῶς τά ἀντίθετα πρός ὅσα διηγεῖται ἡ ἀκολουθοῦσα "περιγραφή". Καί ἐκεῖνα ὅμως τά ἀντίθετα πρός αὐτήν, πάλιν ἄκρως οἰκονομικῶς ἐδέχθημεν διά τήν ἀγάπην καί ἑνότητα τόσον ἡμῶν, ὅσον καί τῶν ἀπό τοῦ 1937 σχισματικῶν Φλωρινικῶν. Δυστυχῶς δέν χωρεῖ καμμία πλέον ἐπιφύλαξις - δικαιολογία ὅτι οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς μας Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος, καί ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος ΕΨΕΥΣΘΗΣΑΝ τό 1971, ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ των εἰς τήν ῾Ελλάδα προφανῶς ἐλπίζοντες ὅτι "προοδευτικῶς", θά εὑρίσκετο τρόπος, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων,  αἱ ἐνέργειαί των εἰς ᾿Αμερικήν νά περάσουν καί εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν!

 Τό τί, λοιπόν, "ἀκριβῶς συνέβη τήν 17 καί 18 Σεπτεμβρίου εἰς τό Μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως στό Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης", πλέον, κατά τά δεδομένα τῆς περιγραφῆς, καί κατά τάς προσφάτους δηλώσεις ἐνίων ἐξ  ῾Υμῶν τῶν ᾿Αρχιερέων, δέν ἔχομεν λόγους νά ἀμφισβητήσωμεν. ῞Ο,τι ὅμως καί ἄν συνέβη εἰς τήν ᾿Αμερικήν, αὐτό ἀφεώρα καί ἀφορᾶ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ καί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ τούς ἀποβιώσαντας ᾿Αρχιερεῖς Κάλλιστον καί ᾿Επιφάνιον καί τόν Πρωθιερέα Εὐγένιον Τόμπρον, οἱ ὁποῖοι, κατά τήν ἐν λόγῳ "περιγραφήν", ὄντως ἐβλασφήμησαν κατά τῆς γνησίας ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς, ἀλλά καί ἐπιστρέψαντες, κατά παραχώρησιν Θεοῦ (;), ΕΨΕΥΣΘΗΣΑΝ τῷ Πνεύματι τῷ ῾Αγίῳ καί τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, διό εἶναι ὑποκείμενοι ἐδῶ μέν τῷ ἀφορισμῷ καί τῷ ἀναθέματι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκεῖ δέ εἰς τήν κρίσιν τοῦ ἐτάζοντος καρδίας καί νεφρούς Κυρίου.

Πρίν προχωρήσωμεν εἰς τήν περαιτέρω ἐκ μέρους μας ἀνάλυσιν - ἀντιμετώπισιν τῆς ἐν λόγῳ "περιγραφῆς" παραθέτομεν ταύτην ἐν μεταφράσει ἐκ τοῦ ᾿Αγγλικοῦ:

"ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ  ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ

ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1971"

Κάποιοι ἔχουν ζητήσει μιά περιγραφή τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη κατά τήν χειροθεσία τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων, στό Μοναστήρι τῆς θείας Μεταμορφώσεως στό Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης, στίς 17 καί 18 Σεπτεμβρίου 1971.  Παρουσίᾳ ὁλοκλήρου τῆς ἀδελφότητος καί πολλῶν λαϊκῶν, καθώς ἐπίσης καί τοῦ Ματθαιϊκοῦ μεσολαβητοῦ καί ἐκπροσώπου, Πρωτοσυγκέλλου π. Εὐγενίου Τόμπρου, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Φιλόθεος τοῦ ᾿Αμβούργου τῆς Γερμανίας καί ὁ ᾿Επίσκοπος Κων/νος τῆς Αὐστραλίας (ἀμφότεροι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων)  συλλειτούργησαν μέ τόν Κλῆρο τοῦ Μοναστηριοῦ τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 καί ἀμέσως μετά ἀπό τόν Τρισάγιο ὕμνο, κατά τήν θεία Λειτουργία (δηλαδή, ἀκριβῶς στό χρονικό σημεῖο, κατά τό ὁποῖο γίνεται συνήθως ἡ χειροτονία ἑνός ᾿Επισκόπου), ὁ Ματθαιϊκός ᾿Επίσκοπος Κάλλιστος, ὁ ὁποῖος ἦτο μόνον μερικῶς φορεμένος, ὡδηγήθη μπροστά στούς ὡς ἄνω δύο ᾿Αρχιερεῖς.

Οἱ εὐχές πού διαβάστηκαν πάνω του, ἦσαν οἱ δύο μυστικές εὐχές, πού κανονικά διαβάζονται κατά τήν χειροτονία ἑνός ᾿Επισκόπου. Οἱ εὐχές αὐτές (ἤ σέ περίπτωση χειροθεσίας ἱερέως οἱ ἀντίστοιχές τους γιά τήν χειροτονία ἱερέως), διαβάζονται Κανονικά σέ μιά χειροθεσία. ᾿Αφοῦ διαβάστηκαν οἱ εὐχές αὐτές στόν ᾿Επίσκοπο Κάλλιστο ἐδόθηκαν τά ὑπόλοιπα ἐξαρτήματα τῶν ἀμφίων του, τό ὠμοφόριο, ἡ Παναγία, ἡ μίτρα καί ἡ πατερίτσα, γιά νά δειχθῇ ὅτι οἱ εὐχές πού διαβάστηκαν πάνω του, εἶχαν συμπληρώσει ἐκεῖνο πού ἔλειπε ἀπό τήν προηγούμενη, μή κανονική χειροτονία του καί ὅτι τώρα νόμιμα ἔλαβε αὐτά τά διακριτικά τοῦ ἀξιώματός του. Σ᾿ αὐτό τό σημεῖο ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι στό Ναό φώναξαν "῎Αξιος".

Στίς 18 Σεπτεμβρίου, ὀ ᾿Αρχιεπίσκοπος Φιλόθεος καί ὁ ᾿Επίσκοπος Κων/νος, μαζί μέ τόν ᾿Επίσκοπο Κάλλιστο, ἔκαναν ἀκριβῶς τήν ἴδια τελετή στόν Ματθαιϊκό ᾿Επίσκοπο Κιτίου ᾿Επιφάνιο.

Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, στίς 18 Σεπτεμβρίου, ὁ Ματθαιϊκός Πρωτοσύγκελος, Πρωτοπρεσβύτερος Εὐγένιος Τόμπρος, ἔβγαλε ἕνα σύντομο λόγο, γιά νά εὐχαριστήση τούς δύο ῾Ιεράρχας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς πού ἀνέλαβαν τό "ἱερό ἔργο τῆς ἀγάπης", νά πραγματοποιήσουν τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων τῆς 15/28 Σεπτεμβρίου 1971, γιά τό καλό τοῦ Ματθαιϊκοῦ Κλήρου καί τῶν πιστῶν στήν ῾Ελλάδα καί νά διαβεβαιώση ὅτι κατά τήν χειροθεσίαν καί τήν ἐπικύρωσιν τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ῾Ιεραρχῶν "κατέβηκε τό ῞Αγιον Πνεῦμα". ῾Ο ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος ἀπό τήν ῾Ελλάδα μαγνητοφώνησε αὐτό τό κήρυγμα. Οἱ συλλειτουργήσαντες καί οἱ μάρτυρες τῶν δύο αὐτῶν χειροθεσιῶν (ἐπίθεσις τῶν χειρῶν) κατόπιν ὑπέγραψαν τό κάτωθι ἔγγραφον:

"Πρός ἐκπλήρωσιν τῆς ἐντολῆς τῆς Συνόδου μέ ἡμερομηνίαν 15/28 Σεπτεμβρίου 1971, διαβάσαμε τίς εὐχές μέ τήν ἐπίθεσι τῶν χειρῶν μας ἐπί τοῦ Σεβ/του Καλλίστου, Μητροπολίτου Κορίνθου, στίς 17/30 Σεπτεμβρίου 1971, καί στίς 18 Σεπτ/1 ᾿Οκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἐπί τοῦ Σεβ/του ᾿Επιφανίου, Μητροπολίτου Κιτίου, στήν ῾Ιερά Μονή τῆς Θείας Μεταμορφώσεως στό Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης. Κατόπιν συλλειτουργήσαμε μαζί τους.

Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης  ῾Ημερομηνία: 18 Σεπτεμβρίου 1971

ΥΠΟΓΡΑΦΑΙ: +᾿Αρχ/πος Φιλόθεος, +᾿Επίσκοπος Κων/νος

ΜΑΡΤΥΡΕΣ: ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος, ᾿Αρχ/της Παντελεήμων, ῾Ιερ/χος Χαράλαμπος

᾿Εάν, ὅπως κάποιοι ὑποστηρίζουν, οἱ δύο Ματθαιϊκοί ᾿Επίσκοποι εἶχαν δεχθεῖ μόνο μία συγχωρητική εὐχή, αὐτό: 1) Δέν θά ἀπαιτοῦσε τήν παρουσία τῶν δύο ᾿Επισκόπων τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων. ῞Ενας ᾿Επίσκοπος ἀρκοῦσε γι᾿ αὐτό. 2) Δέν θά ἦταν άπαραίτητο νά γίνη κατά τήν διάρκεια θείας Λειτουργίας. Μιά ἁπλῆ εὐχή στό Ναό, ὁποιαδήποτε ὥρα τῆς ἡμέρας, χωρίς καθόλου θεία Λειτουργία θά ἦταν ἀρκετή. 3) Δέν θά ἦταν ἀπαραίτητο, ὁ καθένας ἀπ᾿ τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους νά διορθωθῇ (νά γίνη Κανονικός) χωριστά καί ἀτομικά, σέ δύο διαφορετικές ἡμέρες (ἀφοῦ δύο ὑποψήφιοι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνέλθουν στόν ἴδιο βαθμό, στήν ἴδια θεία Λειτουργία). Θά μποροῦσαν ἀμφότεροι νά συγχωρηθοῦν τήν ἴδια ὥρα καί ἡμέρα. 4) Δέν θά ἀπαιτοῦσε Συνοδική ἀπόφασι.

Μερικοί Ματθαϊκοί ὑποστηρίζουν ὅτι ἔχουν ἐπιστολές ἀπό τόν ῞Αγιο Φιλάρετο τῆς Ν.  ῾Υόρκης καί τόν ᾿Επίσκοπο Γεώργιο Γκράμπε, πού ἀναφέρουν ὅτι μιά εὐλογία δόθηκε ἤ διαβάστηκε στούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους. Αὐτό ἐπίσης θά μποροῦσε πολύ εὔκολα νά γίνη κατανοητό, μέ τήν σωστή καί ἀκριβῆ σημασία τῆς λέξεως: Οἱ δύο Ματθαιϊκοί ᾿Επίσκοποι ἀτομικά ἔλαβαν κάτι, τό ὁποῖον δέν εἶχαν νομίμως προηγουμένως. Τήν εὐλογία τῆς χειροθεσίας, τήν πλήρη εὐλογία μιᾶς ἐγκύρου ἱερωσύνης. Σ᾿ αὐτό τό σημεῖο, πρέπει νά ἀναφερθῇ, ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος ᾿Επιφάνιος διεμαρτυρήθη στόν π. Εὐγένιο Τόμπρο, γιά ποῖον λόγον ἔπρεπε οἱ δύο ᾿Επίσκοποι νά γίνουν κανονικοί χωριστά σέ δύο θεῖες λειτουργίες. Πῆρε τήν ἀπάντησι ὅτι αὐτή ἦταν ἡ ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, καί ἡ ἀπόφασις δέν μποροῦσε νά ἀλλάξῃ. ῾Ο ᾿Επίσκοπος ᾿Επιφάνιος ἐπίσης δήλωσε ὅτι ἐπιστρέφοντας στήν ῾Ελλάδα, δέν εἶχαν τίποτα γραπτό ἐκ μέρους τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, τό ὁποῖον θά μποροῦσε νά παρουσιασθῆ στούς ἄλλους Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους καί τόν Κλῆρο, καθώς ἐπίσης καί στούς πιστούς πού νά διαβεβαιώνη ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων, εἶχε ταυτότητα ἀπόψεων μαζί τους, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀπουσία θείας Χάριτος μεταξύ τῶν καινοτόμων ὁμολογιῶν. Εἶπε ὅτι δέν θά τούς δέχονταν χωρίς ἕνα τέτοιο ἔγγραφο.

 ῾Ο ᾿Αρχ/της Παντελεήμων ἀπήντησε ὅτι ὅλα αὐτά ἔπρεπε νά εἶχαν διευθετηθεῖ, ἐνῶ βρίσκονταν ἀκόμη στήν συνεδρίασι τῆς Συνόδου στήν Ν.  ῾Υόρκη. ῞Οταν αὐτό τό αἴτημα διαβιβάστηκε τηλεφωνικῶς στήν Σύνοδο τῶν Ρώσων στήν Ν.  ῾Υόρκη, ἡ Ματθαιϊκή ἀντιπροσωπεία ἔλαβε μιά ἐπιστολή ἀπό τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, ἡ ὁποία ἔλεγε ὅτι ἡ Σύνοδος τῶν Ρώσων δέν ἐδέχετο τήν καινοτομία τοῦ ἡμερολογίου τοῦ 1924 καί ποτέ δέν ἐπρόκειτο νά τήν δεχθῇ. Καμμία ἀναφορά δέν ἔγινε σχετικά μέ τό θέμα τῆς Χάριτος.

Σέ μία ἐπίσημη αἴτησι πρός τούς ᾿Επισκόπους τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, οἱ ᾿Επίσκοποι Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος καί ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Εὐγένιος Τόμπρος ἔγραψαν: "῾Υποβάλλομεν τήν παροῦσαν αἴτησίν μας στήν ῾Αγία καί ῾Ιερά Σύνοδο σας, καί εἴμαστε ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε κάθε ἀπόφασι της , ἡ ὁποία πάντοτε θά στηρίζεται στούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνες" (῞Ορα: "῾Ο ἀγών κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ", σελ. 88).

Εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀναφέρουμε, ὅτι γιά περισσότερο ἀπό ἕνα ἔτος, πρίν ὑποβληθεῖ αὐτή ἡ γραπτή αἴτησι, εἶχε ἀρχίσει ἡ ἐπικοινωνία τῶν Ματθαιικῶν ᾿Επισκόπων μέ τούς ᾿Επισκόπους τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων, μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἐπικυρώσεως τῶν μή Κανονικῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν ὑφ᾿ ἑνός ᾿Επισκόπου. ᾿Αναγνωρίζοντας τήν Σύνοδο τῶν Ρώσων ὡς ἀπολύτως ᾿Ορθόδοξη, ὑπέβαλαν τήν ὡς ἄνω ἐπίσημη αἴτησι - αἴτημα πρός τούς Ρώσους, ὑποτασσόμενοι καί θέτοντες ἑαυτούς ὑπό κρίσιν σέ μιά "Μείζονα Σύνοδο".          

Εἰδικώτερον αἱ θέσεις μας ἐπί τῆς ἀνωτέρω περιγραφῆς:

᾿Εκ προοιμίου τίθεται τό ἐρώτημα: Ποῖοι καί διά ποίους λόγους ἐν ἔτει 2003, ἐζήτησαν αὐτήν τήν "περιγραφήν τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη κατά τήν χειροθεσία τῶν δύο Ματθαιϊκῶν ᾿Επισκόπων ... στίς 17 καί 18 Σεπτεμβρίου τοῦ 1971" εἰς τήν ᾿Αμερικήν; Οἱ διατυπώσαντες τήν ἐν λόγῳ "περιγραφήν" δέν πρέπει νά ἀρνηθοῦν νά δηλώσουν "ποῖοι τό ἐζήτησαν", ἐκτός ἄν οἱ ἐρωτήσαντες εἶναι καί μεταξύ ῾Υμῶν, τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Σεβ/των Μητροπολιτῶν, ὁπότε ἡ ἐντιμότης ἐπιβάλλει νά τό δηλώσετε οἱ ἴδιοι χωρίς περιστροφάς.

῾Ημεῖς, ἐκεῖνο τό ὁποῖον γνωρίζομεν εἶναι ὅτι μετά τήν πτῶσιν τοῦ Καλλίστου καί τήν ἀποτυχίαν του νά περάση εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τήν "χειροθεσίαν", ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων τήν παρουσίασεν, ἀλλά καί ὅπως ἐκτίθεται καί εἰς τήν "περιγραφήν", ὁ ἀποθανών αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, ἀφοῦ καί ὁ ἴδιος ἀπεσκίρτησεν, ἐδήλου καί ἠπείλει, ὅτι "ἔχει στοιχεῖα περί τῆς χειροθεσίας"!. Προκαλούμενος οὗτος νά καταθέση αὐτά τά στοιχεῖα, ἤτοι, "περιγραφάς", ἤ "μαγνητοταινίας", ἤ "φωτογραφίας", ΟΥΔΕΠΟΤΕ τό ἀπετόλμησεν, διότι εἰς τήν κυριολεξίαν ἀφ᾿ ἑνός "θά ἔβγαζε ὁ ἴδιος τά μάτια του" καί ἀφ᾿ ἑτέρου ἀποκαλυπτομένου τοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ψεύδους τῆς ᾿Εξαρχίας, θά ἐτελείωνε τό θέμα ἀνεπιτυχῶς, διότι οἱ τῆς ᾿Εξαρχίας θά κατεδικάζοντο ὄχι μόνον ἐπί βλασφημίᾳ καί ἀρνήσει τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας, ἀλλά καί ὡς ψευσθέντες τῷ Πνεύματι τῷ ῾Αγίῳ καί τῇ ᾿Εκκλησίᾳ. Προφανῶς, ὅμως, ἐκληροδότησεν αὐτά εἰς τόν πνευματικόν του υἱόν, τόν "Αχαΐας" κ. Καλλίνικον, ἤ εἰς ἄλλους τινάς καί ἐν τέλει τά στοιχεῖα τοῦ Καλλιοπίου ἐγκαίρως περιῆλθον εἰς γνῶσιν καί τοῦ κ. Δ. Κάτσουρα, διό ἐδήλωσεν ὅτι "ὑπάρχουν στοιχεῖα περί τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971 εἰς ᾿Αμερικήν"!

῾Ημεῖς καί ὁ θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, ΔΗΜΟΣΙΩΣ καί ΕΓΓΡΑΦΩΣ ἐζητήσαμεν ἀπό ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι "ὑπάρχουν στοιχεῖα", ἤ "ἔχουν στοιχεῖα" νά τά καταθέσουν. ᾿Επίσης ἐζητήσαμεν, ὅπως καί ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς παρέμβουν, καί ἀπαιτήσουν ἀπό τόν "ἐκλεκτόν" ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΝ τους (Δ. Κάτσουραν) νά καταθέση τά στοιχεῖα πού γνωρίζει ὅτι ὑπάρχουν. Προφανῶς εἰς αὐτά τά πλαίσια καί διά νά μήν ἐκτεθοῦν οἱ ἡμέτεροι, "ὑπεχρεώθησαν" οἱ τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Μπροῦκλιν νά γρά-ψουν καί νά δημοσιεύσουν τήν προεκετεθεῖσαν "περιγραφήν", ἐνῶ παραλλήλως, κατά τήν ἰδίαν περίοδον ἔχομεν καί ἐπισήμους σχετικάς δηλώσεις ᾿Αρχιερέων μας, ἐν οἷς:

ΠΡΩΤΟΝ: Τήν ΕΠΙΣΗΜΟΝ καί "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΔΗΛΩΣΙΝ τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, καθ᾿ ἥν ἐδήλωσεν: "᾿Επιθυμῶ νά ἀναφερθῶ ... εἰς ... πέντε γεγονότα, τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν ἀπό τόν διορισμόν μας εἰς τήν θέσιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου μέχρι σήμερον. Καί πρῶτον ... εἰς τό θέμα τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" ... καί δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν διά τῆς παρούσης λέγομεν καί ὁμολογοῦμεν ὅτι πέραν τῶν οἱωνδήποτε ἐξ᾿ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας διαπραχθέντων λαθῶν, εἰς τούς χειρισμούς τούς ἀφορῶντας τό θέμα αὐτό, (σ.σ. τῆς "χειροθεσίας"), εἰς τήν συνείδησίν μας οὐδέποτε ἐτέθη ἤ τίθεται ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν, ἡ πληρότης καί τελειότης τῶν ἀπό τοῦ ἀοιδίμου ᾿Αρχιεπισκόπου κυροῦ Ματθαίου γενομένων ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948". (Κ.Γ.Ο. Φεβρουάριος 2003, σελ. 44-45).

᾿Ενῶ ἐκ πρώτης ὄψεως δυνατόν νά θεωρήση κάποιος ὡς πολύ καλήν αὐτήν τήν ΔΗΛΩΣΙΝ - ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, ὅμως τό γεγονός ὅτι δέν προσδιορίζει ποῖα εἶναι "τά ἐξ᾿ ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας διαπραχθέντα λάθη εἰς τούς χειρισμούς τούς ἀφορῶντας τό θέμα αὐτό τῆς χειροθεσίας" δημιουργεῖ ὀξύτατον καί οὐσιωδέστατον πρόβλημα διά τόν ἴδιον τόν Μακαριώτατον, διότι ἡ ὅλη διατύπωσίς του προκύπτει ὡς δολία καί ἐξηγῶ: ῎Αν μέσω τοῦ "λάθους" ἤ τῶν "λαθῶν" του, τό 1971 ἐδέχθη καί ἐνήργησεν χειροθεσίαν, αὕτη ἡ ἰδία ὁμολογία του ἀποβαίνει μοιραία, διότι δι᾿ αὐτῆς δέν τίθεται ἁπλῶς "ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν ἡ πληρότης καί τελειότης ... τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948", ἀλλ᾿ ἐν ἔτει 2003, προσβάλλεται καί βλασφημεῖται καί ὑπό τοῦ ἰδίου ἡ γνησία ᾿Αποστολική του Διαδοχή καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία!

Κατά τήν ταπεινήν μας γνώμην, ὅσοι πρός ἐντυπωσιασμόν καί σήμερον ὁμολογοῦν ὅτι ἔχουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ΔΙΑ καί ΕΚ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, ὅμως μετ᾿ ἐπιγνώσεως καί ἐνσυνειδήτως ἐδέχθησαν "χειροθεσίαν", οἵαν ἀναφέρει ἡ "περιγραφή", οὗτοι ἀδιακρίτως καθίστανται βλάσφημοι καί χάνουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν, ὅσον καί ἄν παραπλανητικῶς λέγουν, ὅτι "οὐδέποτε ἐτέθη ἤ τίθεται ὑπό ἀμφισβήτησιν ἤ ἀμφιβολίαν ἡ πληρότης καί τελειότης ... τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948". Βεβαίως αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948 εἶναι ἀπολύτως πλήρεις καί τέλειαι, πλήν ὅμως αὐτό τό "πλῆρες καί τέλειον" τοῦ Μυστηρίου τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τό προσβάλλουν ὅσοι ἐδέχθησαν ἤ ἔστω δέχονται ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι δέχονται τήν λεγομένην "χειροθεσίαν" ὡς πραγματικήν χειροθεσίαν καί ὄχι, ὅπως ἐδηλώθη, καί ὅπως ἐγένετο δεκτή ἐν ῾Ελλάδι.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Τό ἴδιον ἔτος 2003, ὁ Σεβ. ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, κυκλοφορεῖ ἔγγραφόν του μέ χρονολογίαν 1974, (δηλαδή τό φέρει εἰς φῶς μετά 30 ὁλόκληρα ἔτη), εἰς τό ὁποῖον λέγει ὅτι, τόσον ἡ ᾿Εξαρχία ἐν ᾿Αμερικῇ, ὅσον καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἐν ῾Ελλάδι, ἐδέχθησαν τήν χειροθεσίαν "ἅπαντες ἰλέῳ ὄμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί". ᾿Επίσης μέ νέον ἔγγραφόν του ἀπό 30.7.2004, τό ὁποῖον ἀπευθύνει εἰς ἡμᾶς προσωπικῶς, διακηρύσσει ὅτι "Κατ᾿ ἄμεσον τρόπον ἐδέχθησαν χειροθεσίαν παρά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐν ᾿Αμερικῇ ὑπό τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον οἱ δύο πρῶτοι ᾿Αρχιερεῖς Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος, ἐρχόμενοι δέ ἐν ῾Ελλάδι μετέδωσαν τήν χειροθεσίαν καί τοῖς λοιποῖς τέταρσιν ᾿Αρχιερεῦσιν, οἵτινες ἐμμέσως διά τῶν χειρῶν τῶν ἄμεσα δεχθέντων χειροθεσίαν εἰλήφασιν καί οὗτοι ἰλέῳ ὄμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί τήν ἐπιβληθεῖσαν αὐτοῖς χειροθεσίαν! Πλέον ἔτι οὐδέν. Τά μεθ᾿ ἕτερα εἶναι ὅτι ἡμεῖς σύν Σοί[1] ἐχειροτονήθημεν ᾿Επίσκοποι ἀπό τούς ἤδη χειροθετημένους! Τί λοιπόν διαλογίζεσθε ῾Υμεῖς; Εἴμεθα ἀπηλλαγμένοι τυχόν μομφῆς, ἤ μόνον ἡ ῾Υμετέρα διανόησις πιστεύει πῶς ἀποτελεῖ ἐξαίρεσιν;", καί παράλληλα διακηρύσσει καί ὅτι "τά γενόμενα οὐκ ἀπογίνονται" . ᾿Ιδού ἡ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" βλασφημία κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί προσβολή τῆς ᾿Αρχιερωσύνης καί τοῦ ἐν λόγῳ ᾿Αρχιερέως! ΝΑΙ, Σεβ/τε κ. Παχώμιε, ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὅλοι ὅσοι ἐμμένομεν εἰς ὅ,τι ἐδέχθημεν τό 1971 καί μετ᾿ ἐμφάσεως ὡμολογήσαμεν καί ἐβιώσαμεν καί λαϊκοί καί ῾Ιερεῖς καί ᾿Αρχιερεῖς, ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΙΝ. Καί τό τονίζω αὐτό, ὄχι δι᾿ ἄλλον λόγον, ἀλλά διότι ἀποτελεῖ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ. Τό ὁμολογοῦμεν καί τό κηρύσσομεν ὅτι ἐδέχθημεν χειροτονίαν εἰς τούς τρεῖς βαθμούς τῆς ῾Ιερωσύνης παρ᾿ ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἐξέφραζον τήν καλήν ὁμολογίαν, ἤτοι τήν συνείδησιν τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας καί ΟΧΙ τά τῆς "περιγραφῆς" καί τῶν ἰδικῶν σας ὀψίμων ὑπαναχωρήσεων. ῎Αλλωστε μή ξεχνᾶτε ὅτι σεῖς οἱ ἴδιοι ὑπεγράψατε τήν καθαίρεσιν τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου.

ΤΡΙΤΟΝ: ῾Ο Σεβ. Περιστερίου κ. Γαλακτίων, κατά Δεκέμβριον τοῦ 2003, ἀλλά καί κατά τήν 29ην Αὐγούστου 2004, "ἐν ὠμοφορίῳ καί ἐπιτραχηλίῳ", καί ἀπ᾿ ἄμβωνος, μετά ὁλόκληρα 33 ἔτη, ἐκήρυξεν εἰς τό ἀκροατήριόν του εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου ἐν Περιστερίῳ, ὅτι: "... ῎Ημουνα στήν χειροθεσία καί ἔτρεμα ὁλόκληρος ... ὁ Μεσσηνίας ... ἔσκυψε τό κεφάλι καί τόν διαβάσανε. Τό τί τοῦ διαβάσανε δέν ξέρω, δέν πρόσεξα καθόλου, διότι ἤξερα ὅτι ... διαβάσανε δύο εὐχές, εἶναι τῆς χειροθεσίας, αὐτές διαβάσανε στήν ᾿Αμερική, αὐτές διαβάσανε κι᾿ ἐδῶ. Εἶναι δύο εὐχές ἀπό τήν χειροτονία τῶν ᾿Αρχιερέων [2]...". ῾Ο Σεβ/τος Γαλακτίων δέν καταθέτει ταῦτα γραπτῶς καί ἐνυπογράφως, διότι ἔχει ἐπιφυλάξεις μήπως ἔχει ἐσφαλμένην ἐντύπωσιν ἤ δέν ἐνθυμεῖται καλῶς.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Πέραν, ὅμως, ὅλων αὐτῶν, πρῶτος καί καλύτερος, ὁ Σεβ/τος Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιος, διεθνῶς μέσω τοῦ διαδικτύου, διά προσκειμένων αὐτῷ προσώπων ἐκ Ρωσίας, κατά Φεβρουάριον τοῦ 2004, διεκήρυξεν ὅτι: "῎Εχει τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τήν ᾿Εκκλησία τοῦ ἁγ. Ματθαίου τῆς Βρεσθένης καί πέρασε τό 1971 ἀπό τήν χειροθεσία τῆς Ρωσικῆς ῾Υπερόριας ᾿Εκκλησίας ἀπό τόν ἅγιο Φιλάρετο Βοζνεσένσκυ, ἐνῶ τήν ἀναγκαιότητά της αὐτός, ἀντίθετα ἀπό πολλούς ἄλλους, ὑπερασπιζόταν ... Μαζί μέ τούς ῞Ελληνες ᾿Επισκόπους αὐτός σκοπεύει στό μέλλον νά χειροτονήσει ἕναν ᾿Επίσκοπο γιά τήν Ρωσία, ὅταν ὁ Θεός μᾶς δωρίσει ἕναν ἄξιο ὑποψήφιο, καί μέ αὐτό τόν τρόπο νά γυρίσει ἑκατονταπλασίως πίσω στή Ρωσία, ἐκεῖνο τό ὁποῖο τοῦ εἶχε παραδώσει ὁ ῞Αγιος Φιλάρετος". Πέραν αὐτοῦ, ἀπό ἔτη ἐπροκαλεῖτο ὑπευθύνως νά μᾶς εἴπη, ὡς ὁ μόνος ἐπιζῶν ἐκ τῆς ᾿Εξαρχίας, τί συνέβη τό 1971 εἰς ᾿Αμερικήν, ἀλλά οὐδέποτε μέχρι τῆς τελευτῆς του ἔδωκεν ὁ ἴδιος ὑπεύθυνον ἀπάντησιν.

Οἱ ὡς ἄνω ᾿Αρχιερεῖς μέ αὐτάς τάς δηλώσεις των προκύπτουν, καθ᾿ ἡμᾶς, ἀρνηταί καί ἐκκλησιομάχοι, ἐνῶ ἔτσι ἑρμηνεύεται καί ἡ βλάσφημος στάσις των ἔναντι τῆς προπαγάνδας τοῦ Βασ. Σακκᾶ καθ᾿ ἥν: "Ματθαιϊκοί καί Φλωρινικοί δέν διαφέρομεν εἰς τάς χειροτονίας", ἔναντι τοῦ 54/76 "᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος", ἔναντι τῆς θέσεως τῶν Φλωρινικῶν καί τοῦ κ. Χριστοδούλου ὅτι "μᾶς ἀναγνωρίζουν βάσει τῆς χειροθεσίας" καί γενικώτερα ἔναντι ὅλων τῶν θεμάτων Πίστεως. ῎Ετσι ὅμως δέν καθίστανται ἁπλῶς βλάσφημοι καί ἔκπτωτοι τῆς ᾿Αρχιερωσύνης, ἀλλά προκύπτουν καί ὡς ἐπί 33 ἔτη ὑποκρινόμενοι, διότι ὡμολόγουν τά ἀντίθετα!

῾Ημεῖς εὐθέως ΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝ καί ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝ ὅτι, ὅσα ἐν ἔτει 2003 δηλώνουν οἱ ὡς ἄνω  ᾿Αρχιερεῖς καί ὅσα περιγράφει καί αὐτή ἡ ἐσχάτως ἐμφανισθεῖσα "περιγραφή", ποτέ ἀπό τό 1971 δέν ἐδηλώθησαν, καί ἑπομένως οὐδέποτε ἐγένοντο ΔΕΚΤΑ, οὔτε ὑπό τῆς ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, οὔτε καί ὑπό τῆς ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.[3], οὔτε ὑφ᾿ ἡμῶν προσωπικῶς.

῾Ετέρωθεν αἱ ἐν ῾Ελλάδι "χειροθεσίαι", δέν ἐγένοντο οὔτε μεμονωμένως καί κεχωρισμένως εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν ᾿Επισκόπων, ἀλλά οὔτε καί ἐν τῇ θείᾳ λειτουργίᾳ. ῾Η συγχωρητική εὐχή ἀνεγνώσθη ἐντός τοῦ ῾Ιεροῦ ἀθορύβως, κατά τήν ἀκολουθίαν τοῦ ῎Ορθρου. ᾿Επίσης ἡ λεγομένη αὐτή "χειροθεσία" ὡς μή οὐσιώδης πρᾶξις ἀπε ρρίφθη καί δέν ἐγένετο, ὡς προεβλέπετο, καί εἰς τούς ῾Ιερεῖς. Τοῦτο δέν ἀφήνει κανέναν ἐνδοιασμόν νά δεχθῶμεν ὅτι ἡ συνείδησις, ἥν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἔσχεν ἡ ᾿Εκκλησία, εἶναι ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος τῆς Διασπορᾶς ὠρθοδόξησε καί κατόπιν ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948, ὡς πλήρεις καί τελείας, ἡ δέ οἰκονομική πρᾶξις τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς ἐγένετο πρός χάριν τῆς ἀγάπης καί ἑνότητος τῶν ἀπεσχισμένων Φλωρινικῶν. Αὐτή εἶναι ἡ Καθολική συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία ὁμολογεῖται καί κηρύσσεται ὑφ᾿ ὅλων ἀνεξαιρέτως, ἀδιακόπως ἀπό τό 1971 μέχρι σήμερον, μέ ἐξαίρεσιν τάς ἀνωτέρω δηλώσεις τῶν συγκεκριμένων ᾿Αρχιερέων καί τήν παράλληλον πρός αὐτάς "περιγραφήν" τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Βοστώνης, καθώς τάς προηγηθείσας τῶν Φλωρινικῶν, τοῦ Βασ. Σακκᾶ κλπ.

᾿Εξ᾿ ὅλων αὐτῶν ἡλίου φαεινότερον προκύπτει, ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἐκείνης τῆς ᾿Εξαρχίας (Κάλλιστος καί ᾿Επιφάνιος) καί ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, ὡς ᾿Εξαρχία, ΕΨΕΥΣΘΗΣΑΝ τῇ ᾿Εκκλησίᾳ καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, διότι προηγουμένως ἐπ᾿ ἀληθείᾳ ἐν ᾿Αμερικῇ διά τῆς συγκεκριμένης χειροθεσίας εἶχον καταστεῖ ἱερόσυλοι καί βλάσφημοι κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς. Διά τόν λόγον αὐτόν, οὗτοι, καί μετά θάνατον ὑπόκεινται εἰς τήν ἐσχάτην ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ, ἤτοι τόν ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ καί τόν ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΝ. Τῷ ἰδίῳ δέ κρίματι ὑποπίπτουν καί ὅσοι ἐκ τῶν ὑστέρων καί δή ἐν ἔτει 2003 καί 2004 ὑπαναχωροῦντες διεκήρυξαν ὅτι "διέπραξαν λάθη", ἤ, "ἐδέχθησαν ἰλέῳ ὄμματι καί ἀγαλλομένῳ ποδί τήν χειροθεσίαν", ἤ, "ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσεν εὐχάς χειροτονίας καί ὄχι συγχωρητικήν εὐχήν", διότι προκύπτουν ὡς ψευδόμενοι, ἤ ὡς ἀποκρύπτοντες ἐπί 33 ἔτη τήν ἀλήθειαν ἐπί τοῦ θέματος τῆς χειροθεσίας.

᾿Ιστέον ὅτι τό τεχνητόν δίλημμα, τό ὁποῖον πανταχόθεν προπαγανδίζεται, καλλιεργεῖται καί ἐκφράζεται:"καί τώρα τί θά γίνῃ, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι χειροθετημένοι ἤ προέρχονται ἀπό χειροθετημένους; ᾿Εχάθη ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων καί Πρεσβυτέρων μας;"  ῎Οχι, τίποτε ἀπολύτως δέν ἐχάθη, ἆπαγε τῆς τοιαύτης βλασφημίας, ἡ ὁποία εἶναι μείζων πασῶν τῶν προηγουμένων. ῞Οσοι ἔχουν τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς (1971) πίστιν καί συνείδησιν τῆς ᾿Εκκλησίας, περί τοῦ ἐν λόγῳ θέματος τῆς λεγομένης "χειροθεσίας", τίποτε ἀπολύτως δέν ἔχασαν, ὅπως καί τότε "δέν πῆραν τίποτε". Τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν χάνουν, ὡς ἄτομα, ἐκεῖνοι ἐκ τῶν ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι, μετά 33 ἔτη, διενοήθησαν νά ὐπαναχωρήσουν ἐκ τῆς ἀρχικῆς θέσεώς των καί τῆς Καθολικῆς συνειδήσεως τῆς ᾿Εκκλησίας. Οὗτοι ἀναιροῦν ἑαυτούς καί προκύπτουν βλάσφημοι, ἀλλά καί ἀναξιόπιστοι ὑποκριταί, διό ἐπισύρουν τά φρικτά ἐκεῖνα "οὐαί" τοῦ Κυρίου (Ματθ. ΚΓ)

᾿Επί τοῦ ὡς ἄνω πονηροῦ ἐρωτήματος διά τοῦ ὁποίου σκοπεῖται νά προκαταληφθοῦν συνειδήσεις εὐλαβῶν χριστιανῶν, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, ἤτοι, ὅτι τό μίασμα τῆς χειροθεσίας μετά 33 ἔτη περνᾶ δῆθεν καθολικῶς εἰς ὅλην τήν ᾿Εκκλησίαν, εἶναι κενόν καί ἀνόητον ἐπινόημα. Διότι ἐν προκειμένῳ ἰσχύει ὅ,τι καί μέ ἕναν Κανονικόν καί ἐν ἐνεργείᾳ ᾿Επίσκοπον ἤ Πρεσβύτερον, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ἐγκύρως, ἅπαντα τά ἐκ τῆς ᾿Αρχιερωσύνης ἤ ῾Ιερωσύνης ἀπορρέοντα καθήκοντα - μυστήρια, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΗ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΑΚΗΡΥΚΤΑ ΤΥΧΟΝ ΚΑΚΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ. ῾Ο τοιοῦτος, καθίσταται αἱρετικός καί ἐκπίπτει τῆς ᾿Αρχιερωσύνης ἤ τῆς ῾Ιερωσύνης του, καί ΟΥΔΕΝ ΠΛΕΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙ ΕΓΚΥΡΩΣ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΑΚΟΔΟΞΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΑ ΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΗ. Αὐτό ἀκριβῶς ἰσχύει καί δι᾿ ὅλους ἐκείνους τούς ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπί 33 ἔτη εἶχον ἐντός αὐτῶν τό ὡς ἄνω βλάσφημον φρόνημα ὅτι "τό 1971 καί εἰς τήν ᾿Αμερικήν καί εἰς τήν ῾Ελλάδα ἐγένετο δεκτή ἡ χειροθεσία ὡς ἐπί σχισματικῶν", καί μόλις τό 2003 ἤρχισαν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" νά τό διακηρύσσουν.

Δ Ι Α  Τ Α Υ Τ Α

ΗΜΕΙΣ ὁ ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς ἐν ῾Ελλάδι Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐκφράζων καί ἐκπροσωπῶν καί τόν περί ἡμᾶς ᾿Ορθόδοξον ῾Ιερόν Κλῆρον καί Λαόν, μετ᾿ ἀγανακτήσεως, ἀλλά καί μετά λόγου εὐθύνης καί ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΜΕΝ καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ, ὡς ἀείποτε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ, τό βδέλυγμα τοῦτο, τό ὁποῖον τά ξένα Κεντρα ἠθέλησαν νά στήσουν "ἐν τόπῳ ἁγίῳ", ἵνα δι᾿ αὐτοῦ προσβάλλουσιν τήν τε ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν καί τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας.

῾Ωσαύτως ἀλγῶν, δι᾿ ῾Υμᾶς ᾿Αδελφοί, μετά δακρύων παρακαλοῦμε νά μετανοήσετε, ἀσχέτως ἄν μετά ἀπό αὐτάς τάς βλασφημίας εἶναι δυνατή ἤ ὄχι ἡ διά τῆς μετανοίας ἀποκατάστασίς σας.

᾿Επί τούτοις καί πρό πάσης ἐπ᾿ αὐτοῦ Συνοδικῆς διαγνώμης, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ χειμῶνος, τόν ὁποῖον διέρχεται ἡ ἁγιωτάτη Μήτηρ ἡμῶν ᾿Εκκλησία, δέν εἶναι ἐφικτή ἐπί τοῦ παρόντος, ὡς Κανονικός καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς ταύτης, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ τήν τοιαύτην ἐσχάτην βλασφημίαν καί ΔΗΛΟΥΜΕΝ ὅτι δέν εἶναι δυνατή εἰς τό ἑξῆς οὐδεμία κοινωνία μετά τῶν ἀμετανοήτως ἐμμενόντων εἰς αὐτήν.

Ταῦτα ἐξ᾿ ἀφορμῆς τῆς προεκτεθείσης "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ" εἰς τήν ὁποίαν προέβη τό 2003 ἡ ῾Ι. Μονή Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης (κατόπιν αἰτήσεως ποίων;), καί τῶν παραλλήλων βλασφήμων ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΝ - ΔΗΛΩΣΕΩΝ ῾Υμῶν, καί ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ ἐπειγόντως τάς ῾Υμετέρας θέσεις.

 
᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς