ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Γ.Ο.Χ.

Θεολογικὰ, ἱεραποστολικὰ, ἐποικοδομητικὰ, ἀντιαιρετικὰ ἔργα τοῦ Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικής Κηρύκου.

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
 
ΣΤΑΜΑΛΑ - ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ  194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ  ΑΤΤΙΚΗΣ
ΤΗΛ. 210. 6020176, 210.6021467, 210.2466057  


ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΨΕΥΔΟΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ

Εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 3235/31.3.2006 (Ε.Η.) «ΚΛΗΣΙΝ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» μας τῆς ψευδοσυνόδου τῶν ἀποκηρυχθέντων πρώην Μητροπολιτῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤτοι «Πειραιῶς» κ. Νικολάου, «Ἀργολίδος» κ. Παχωμίου, «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνος, «Βερροίας καί Ναούσης» κ. Ταρασίου, «Διαυλείας», ἥ ὅπως ἐσχάτως ἐμφανίζεται «Θηβῶν καί Λεβαδείας» κ. ‘Ανδρέου, καί «Φιλίππων» κ. Χρυσοστόμου, ὑπογραφομένην ὑπό τοῦ πρώτου ὡς ψευδαρχιεπισκόπου καί τοῦ φερομένου τύποις ὡς «Ἀρχιγραμματέως» Πρωτ. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου.

Ἔλαβον τό ὡς ἄνω (3235/31.3.2006) ἑξασέλιδον ἔγγραφόν σας διά χειρῶν τῶν ΔΥΟ ἀπεσταλμένων ἐκπροσώπων σας, ἤτοι τῶν «Διαυλείας» κ. Ἀνδρέου καί π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου, τό ὁποῖον μοί ἀπεστείλατε ὡς «ἀπόφασιν» τῆς δῆθεν «Ἱερᾶς Συνόδου» σας καί τό ὁποῖον ὑπογράφουν ὁ «Πειραιῶς» κ. Νικόλαος ὡς δῆθεν «Ἀρχιεπίσκοπος» καί ὁ π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου ὡς δῆθεν «Ἀρχιγραμματεύς»(!), καί ἀναγνώσας αὐτό ἐλυπήθην σφόδρα διά τήν προκλητικῶς προβάλλουσαν ἐξ’ αὐτοῦ ἐπιπολαιότητά σας, ἡ ὁποία συνοδεύεται καί ἀπό ἄκρατον φαρισαϊκήν ὑποκρισίαν, σκοπιμότητα καί ἐν τέλει ἐπιβεβαιοῦται, καί ἡ «ἀπελπιστική», ἐπί τοῦ παρόντος τουλάχιστον,  ἀμετανοησία σας.
Δυστυχῶς, ὡς δέσμιοι τῶν ξένων Κέντρων, ὅπως καί οἱ πέντε, συνεχίζετε ὀπίσω τοῦ σχισματοαιρετικοῦ κινήματος αὐτῶν, τούς ὁποίους ἀγωνίζεσθε νά ξεπεράσετε, κλείοντες τά ὦτα καί τούς ὀφθαλμούς σας, ἀρνούμενοι ὡς πρόσωπα τήν ἐν Χριστῶ ἐλευθερίαν σας καί τήν λογικήν, καί μή λαμβάνοντες ὑπ’ ὄψιν τίποτε ἀπολύτως ἐξ’ ὅσων ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι καί τελευταίως σᾶς ἐγράψαμεν, ὅπως, μή γένοιτο, φοβοῦμαι ὅτι δέν θά λάβητε ὑπ’ ὄψιν τίποτε καί ἐκ τοῦ παρόντος.
Πρέπει νά τό συνειδητοποιήσετε, ἀγαπητοί μου, ὅτι εἶναι ἀδιανόητον, μετά καί τήν ὑπ’ ἀριθμ. 401 ἀπό 26.10.2005 «ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΩΣΙΝ», ἐν τῆ ὁποία σᾶς κάμνομεν «θερμήν ἔκκλησιν καί παράκλησιν,... ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν τήν ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ...», ἐνῶ σᾶς ἐκθέτομεν ρητῶς ἀναγεγραμμένα καί τά πρός ἐξέτασιν 13 θέματα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τήν κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας 1997 ἐκφωνηθεῖσαν καί δημοσιευθεῖσαν ὑπό τοῦ Θεολόγου Καθηγητοῦ ‘Ελευθερίου Γκουτζίδη ὁμιλίαν, ἔνθα περιέχεται καί ἡ δι’ ὑμᾶς καί προηγουμένως διά τούς Φλωρινικούς «ἀμάρτυρος» διατύπωσις, εἶναι ἀδιανόητον λέγομεν μετά ἀπό αὐτό τό ἔγγραφόν μας, νά κατασκευάζετε Κατηγορητήρια καί νά μᾶς ἐγκαλῆτε, διαγράφοντες δι’ ἄλλην μίαν φοράν τά ἐκκρεμοῦντα μεγάλα θέματα Ὁμολογίας καί Πίστεως, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἐξεπέσατε καί ἀπεκόπητε τοῦ Σώματος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ πέντε. Ὀφείλω νά ὁμολογήσω ὅτι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔγραψαν καί αὐτό τό πολυσέλιδον «χαρτίον» σας, ναί μέν εἰς τάς ὑπό στοιχεῖα α ἕως καί θ παραγράφους μετέφεραν καί κατέγραψαν ἀρκετάς ἀληθείας ἐξ  ὡρισμένων κειμένων μας, ὅμως ταύτας παρέθεσαν ἀπομεμονωμένας, μόνον καί μόνον διά νά στοιχειοθετήσουν ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΝ καί οὕτω νά μέ «ἐγκαλέσητε» τόν ἐλάχιστον ἐν Ἐπισκόποις Μητροπολίτην Κήρυκον εἰς ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ «Καϊαφικοῦ σας Συνεδρίου», τό ὁποῖον ὡρίσατε διά τήν σήμερον Τετάρτην 20ήν Ἀπριλίου 2006 (π.ἡ.).
Συνεχίζων σᾶς λέγω πρός παρηγορίαν σας, ὅτι τήν ἐμήν «ἀπολογίαν» ἔχετε πολλαπλῶς καί σαφῶς ἀναγεγραμμένην εἰς ὅλα τά σχετικά Ἀρχιερατικά μου κείμενα, τά ὁποῖα σᾶς ἀπεστείλαμεν καθ’ ὅλην τήν παρελθοῦσαν ὀκταετίαν, ἀλλά δυστυχῶς, ἐκ τῶν πραγμάτων ἀπεδείχθητε ἀνεπαρκεῖς νά τά μελετήσετε καί ἀνίκανοι νά τά ἀξιολογήσετε. Ἡ «Ἀπολογία» μου ἐπί τῆς σατανικῆς σκευωρίας τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν εἰς γενητσάρους μεταβληθέντων συγκεκριμένων ἐγκαθέτων των, εἶναι αὐτοί οἱ λόγοι τῆς ἐνθέρμου προσευχῆς τοῦ Κυρίου ἐν τῶ κατά ‘Ιωάννην Εὐαγγελίῳ (Κεφ.  ΙΖ στίχοι 11 καί 21), καθώς καί ἡ ὁμόφωνος διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, τήν ὁποίαν σᾶς ἐγνωρίσαμεν, ἀλλά καί τῶν συγχρόνων Δογματολόγων Καθηγητῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπί τοῦ ἐν λόγῳ θέματος, ἤτοι τῆς συσχετίσεως τῆς ἐν τῆ μιᾶ ἀκτίστω Οὐσία τῆς Ὑπερουσίου Παναγίας Τριάδος κοινωνίας Ἀγάπης τῶν τριῶν θείων προσώπων, καί τῆς τοιαύτης τῶν ἀναριθμήτων προσώπων, πλήν κτιστῶν, ἐν τῆ κοινωνία τοῦ ἐνός καί ἀδιαιρέτου σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας Του, δέν ἀφίστανται τῆς ΟΜΟΦΩΝΟΥ διδασκαλίας τῶν Πατέρων.
Δυστυχῶς, ὅμως, σεῖς τά θεολογικά Ὑπομνήματα καί τόσα ἄλλα σχετικά κείμενα, τά ὁποῖα σᾶς ὑπεβλήθησαν, σκοπίμως δέν ἠθελήσατε νά τά λάβητε ὑπ’ ὄψιν. Δυστυχῶς δέν ἠδυνήθητε μέχρι τώρα νά ἔλθητε εἰς ἑαυτούς καί νά σεβασθῆτε δογματικάς ἀληθείας ὡς τήν Τριαδολογικήν καί τήν ‘Εκκλησιολογικήν, μέ συνέπειαν, ἕνεκεν αὐτῆς τῆς ἀθλίας σκοπιμότητος, νά προκύπτετε χείρονες καί τοῦ ‘Αρείου καί κάθε ἄλλου αἱρετικοῦ, διότι χείρων ὅλων αὐτῶν εἶναι ὁ Νεοημερολογιτικός καί ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός σας. Δυστυχῶς ἀπεδείχθητε ἀδύναμοι νά λάβητε ὑπ’ ὄψιν τάς ἐνθέρμους ‘Αδελφικάς Ἐκκλήσεις – Δηλώσεις καθ’ ἅς ἡμεῖς «δέν ἐμμένομεν εἰς οὐδεμίαν ἀμάρτυρον διατύπωσιν», τήν ὁποίαν Ἁγιογραφικῶς καί Πατερικῶς θά ἀποδείξητε ὡς ὄντως  τοιαύτην. Δυστυχῶς, οὔτε καί τάς ἐκκλήσεις καί τάς μετά δακρύων προσωπικάς παρακλήσεις μας, ὡς Ἀρχιερέως, ὅπως καί τοῦ μακαρία τῆ λήξει γενομένου ἀειμνήστου ὁμολογητοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Παναρέτου (+22.11.2004) δέν ἐλάβατε ὑπ’ ὄψιν, παρά τό γεγονός, ὅτι τό μόνον πού ἐζητοῦμεν ἦτο νά ἱεραρχηθοῦν τά ΡΗΤΩΣ ΚΑΤΩΝΟΜΑΣΜΕΝΑ θέματα Πίστεως καί νά ἐπιληφθῶμεν αὐτῶν ἐν Ἀγάπη καί ἀληθεία. Δυστυχῶς ἐσεῖς, ὡς κακέκτυπα τοῦ Παπισμοῦ, ποτέ δέν διενοήθητε ὅτι εἶναι δυνατόν νά κάμετε ἔστω καί ἔν βῆμα ὀπίσω πρό τῆς Ἀληθείας, πρό τῆς Ὀρθοδοξίας, πρό τοῦ θελήματος τοῦ Χριστοῦ καί κατά τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τόν ὁποῖον ἐπιμελῶς θεραπεύετε καί προωθεῖτε. Ποτέ δέν ἀντιμετωπίσατε τά τόσα καταγγελθέντα θέματα, ὅπως ἀπαιτεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἤτοι «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», ἀλλά μέ αὐταρχισμόν καί κατά τάς ὑποδείξεις τῶν γνωστῶν ξένων Κέντρων, τά ὁποῖα μάλιστα βῆμα πρός βῆμα σᾶς ὑπεδείκνυον καί συνεχίζουν νά σᾶς ὑποδεικνύουν, διά τῶν ἐγκαθέτων των, τό πῶς θά ἐνεργήσετε διά νά ἐπιτύχουν τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ των.
‘Αγαπητοί, δέν ἐδιδάχθητε ἀπό τά κακά τέλη τῶν ἤδη ἀποβιωσάντων ἐκ τῶν πέντε, οὔτε καί ἐκ τοῦ ἀποβιώσαντος πρ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου; Διατί συνεχίζετε ἀμετανόητοι προκόπτοντες ἐπί τά χείρω; Διατί ἀπειλεῖτε, ἐπιχειρεῖτε τρομοκρατίαν, καί ἀπεγνωσμένως ἀγωνίζεσθε νά στοιχειοθετήσετε κατηγορητήριον, ἐνῶ σᾶς διαφεύγει ἤ μᾶλλον ἐνσυνειδήτως ἀγνοεῖτε, ὅτι εἶσθε ἀναρμόδιοι νά ἐγκαλέσετε ἕναν Ὀρθόδοξον Ἀρχιερέα, σεῖς οἱ ὁποῖοι ὁμαδικῶς καί διά κοινῶν Πράξεων καί γραπτῶν σας ἐξεπέσατε τῆς ‘Αληθείας καί ἐξεβλήθητε τῆς Ἐκκλησίας καταστάντες καί ‘Εκκλησιομάχοι καί πλέον οὔτε Ὀρθόδοξοι ‘Αρχιερεῖς δέν μπορεῖτε νά λογίζεσθε, οὔτε καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἐκκλησίας ὑποστασιάζετε καί ἐκφράζετε, ἀλλά καί αἱ «ἀποφάσεις» σας εἶναι ψευδοαποφάσεις καί δέν παράγουν ἀπολύτως κανέν Κανονικόν καί Νόμιμον ἀποτέλεσμα.
‘Αγαπητοί, ἔχετε ἀποκηρυχθεῖ μέ τό ὑπ’ ἀριθμ. 390/16.6.2005 ὡς ἀρνηταί καί προδόται τῆς τε Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς, ἤτοι διά θέματα κατ’ ἐξοχήν ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ, θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ, ἀναλυθέντα διά μακρᾶς σειρᾶς ἐγγράφων, καί ὡς ἐκ τῆς ὅλης στάσεώς σας συλλαμβάνεσθε νά στερῆσθε στοιχειώδους σοβαρότητος, διότι οὐδέν λαμβάνετε ὑπ’ ὄψιν σας, ἀλλ’ ὡς ἐκπεσόντες αἱρετικοί καί βλάσφημοι κατεργάζεσθε τό νέον  σχίσμα σας, διότι αὐτό σᾶς τό ἐπιβάλλει ὁ ἐν τῶ Παλαιοημερολογιτικῶ Οἱκουμενισμῶ ὑποστασιαζόμενος ἀντίχριστος διάβολος.
Σᾶς παρακαλῶ, ἐάν εἰς κάποιους παραμένει ἔστω καί ὀλίγη ὀρθόδοξος χριστιανική καί Ἀρχιερατική συνείδησις, κατανοεῖστε (ἄς κατανοήσωμεν ὅλοι) ὅτι ὅπου ὑπερεπερίσσευσεν ἡ ἁμαρτία εἶναι δυνατόν νά ὑπερπερισσεύση ἡ εὐσπλαγχνία καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ μόνον νά παράσχωμεν εἰς Αὐτόν τόν Ἀναστάντα Κύριον τάς βασικάς προϋποθέσεις τῆς ἐν ἐπιγνώσει ταπεινώσεως, συντριβῆς καί μετανοίας. Τότε εὐκόλως θέλομεν παρακαθήσει εἰς τήν κοινήν Τράπεζαν, εἰς τήν ὁποίαν, ἄν θέλετε, προηγουμένως καί «Πρό ἡμερησίας Διατάξεως», δηλαδή καί πρίν ἀπό τά ‘Εκκλησιολογικά καί Κανονικά θέματα νά ἐξετασθῆ ἡ «κατηγορία» περί «ἀμαρτύρου καί καινοτομίας». Ἀγαπητοί δέν σᾶς ἐζητήθη ποτέ τίποτε περισσότερον ἀπό αὐτόν τόν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθεία Διάλογον! Διατί τόν ἠρνήθητε καί τόν ἀρνεῖσθε σκληρυνόμενοι εἰς τάς πλάνας σας καί τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν σας; ‘Εστἐ πάντως βέβαιοι ὅτι δέν σᾶς φοβούμεθα, ἀφοῦ δέν εἶναι δυνατόν ἐκ τῶν πραγμάτων νά ὑπολογίζεσθε πλέον ὡς Κανονικοί καί Ὀρθόδοξοι ‘Αρχιερεῖς, οὔτε καί ὡς Ἱερά Σύνοδος, ἀλλά μόνον ὡς πεπτωκότες, λόγω τῆς προδοσίας σας κατά τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί διά τήν ἀπό τό 1998 συλλήβδην κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τοῦ πρώτου καί ὑψίστου θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
Εἰρήσθω καί τοῦτο, διότι εἶναι ἰδιαιτέρως σοβαρόν!  Εἶσθε ἤδη καί καθηρημένοι, διότι ἀπό τήν στιγμήν, καθ’ ἥν διενοήθητε νά ματαιώσητε τήν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ.  3005 ἀπό 18.6.1997 ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ καί κατ’ ἀπολύτως Ὀρθόδοξον ‘Εκκλησιαστικήν Δεοντολογίαν ὁμοφώνως ληφθεῖσαν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, διά τῆς ὁποίας διετυπώθη κατηγορητήριον κατά τῶν πέντε, ἐπί τε τοῦ Δογματικοῦ καί Κανονικοῦ πεδίου, καί ἀπεφασίσθη νά κινηθῆ ἡ Κανονική διαδικασία διά τήν ἐκδίκασιν τοῦ κινήματος τῶν πέντε καί τῶν ἰδίων, ἐνεργοποιήσατε τήν καθ’ ὑμῶν ἄκυρον καθαιρετικήν ἀπόφασίν των. Εἶσθε τῶ ὄντι ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ, διότι σεῖς οἱ ἴδιοι δικαιώσατε καί ἀθωώσατε τούς πέντε καί τό κίνημά των, ἕνα κίνημα τό ὁποῖον ἐλόγχευσεν καί ἔπληξεν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας  τήν λόγχην τῆς προδοσίας καί τοῦ σχίσματός των. Εἶσθε ὄντως καθηρημένοι, διότι, ἐπαναλαμβάνομεν, σεῖς οἱ ἴδιοι διά τῆς στάσεώς σας  ΕΚΥΡΩΣΑΤΕ καί ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΑΤΕ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 10/25.6.1995 ἄκυρον καί ἄνευ οὐδενός Κανονικοῦ καί Νομίμου ἀποτελέσματος ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΗΝ καθ’ ὑμῶν ΑΠΟΦΑΣΙΝ  των, ὡς καί τάς προηγουμένας αὐτῆς, δι’ ὧν ἀκύρως σᾶς ἐκήρυξαν ΕΚΠΤΩΤΟΥΣ καί σᾶς ἔθεσαν εἰς ΑΡΓΙΑΝ. 
Ἀγαπητοί, ὡς ‘Ορθόδοξος ‘Αρχιερεύς προσπαθῶν νά κατανοῶ καί νά ἔχω συνείδησιν τῶν τεκταινομένων δέν δειλιῶ, ἀλλά μέ καλήν παρρησίαν, ὁμιλῶ καί γράφω, προσπαθῶν τάς ἀσθενεῖς μου δυνάμεις νά τάς δυναμώνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διά νά δύναμαι καί ἐν τῆ πράξει νά ἐπιδεικνύω συνέπειαν, καί νά μήν ἐπηρεάζωμαι εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν μου ἔργον, ἀλλ’ ἀπολύτως μέ τήν χάριν τοῦ Χριστοῦ, νά φυλάσσω τήν Παρακαταθήκην ἥν ἔλαβον κατά τήν χειροτονίαν μου διά νά τήν παραδώσω εἰς τόν Κύριον ἅμα τῆ ἐκδημία μου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
Δέν γνωρίζω ἐάν θά ἀρθῆτε εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, ὥστε νά κατανοήσετε ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ΥΠΟΔΙΚΙΑ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ στοιχειοθετεῖται εἰς βάρος μου, ἐνῶ ΥΠΟΔΙΚΟΙ ΔΙ ΕΣΧΑΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ – ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ καί ἐν τῶ νῦν καί ἐν τῶ μέλλοντι, διό καί ἀπεκηρύχθητε κανονικῶς καί κατ’ ἀπόλυτον ‘Εκκλησιαστικήν Δεοντολογίαν.
Ἡ ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 3235/31.3.2006 ἑξασέλιδος πρός ἐμέ «ΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» ἐπιστρέφεται, συνημμένως τῶ παρόντι ὡς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ καί ΑΚΥΡΟΣ, διότι προέρχεται παρά ψευδοσυνόδου ἐκπεσόντων καί ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ‘Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ νομιμοποιοῦνται νά ἐνεργοῦν κατά Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως, ἀλλά ὑποχρεοῦνται νά ἐπιδείξουν τήν δέουσαν μετάνοιαν καί καλήν θέλησιν πρός θεραπείαν τοῦ σχίσματος των, τό ὁποῖον ἐν προκειμένω ἔχει βασικάς Δογματικάς καί Κανονικάς αἰτίας.

ΠΡΟΤΑΣΙΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

Ἀγαπητοί, ἐπειδή τό θέλημα τοῦ ‘Αναστάντος Χριστοῦ εἶναι ἡ ‘Αγάπη, ἡ Εἰρήνη καί ἡ ἐν τῆ ‘Εκκλησία Του ἑνότης μας, ἡμεῖς ἐν συνεχείᾳ τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 401/26.10.2005 ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΩΣ μας καί τῶν ἐπ’ αὐτῆς ὑμετέρων ὑπεκφυγῶν (ὑπ’ ἀριθμ. 3229/18/311.2006 καί 3235/31.3.2006)
Ὅπως ἀναθεωρήσηστε τήν ἄχρι τοῦδε πορείαν σας καί ΔΕΧΘΗΤΕ ΕΝ ΑΓΑΠΗ καί ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ἐφ’ ὅλων τῶν θεμάτων ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΛΗΡΟΥ καί ΛΑΟΥ, καί ὁρίσετε ΣΕΙΣ τόπον καί χρόνον δι’ αὐτόν τόν θεάρεστον διάλογον ὄχι πρός ἀντιδικίαν, ἀλλά διά νά γίνη τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους καί ἐν Ὁμονοίᾳ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ Πίστιν εἰς τήν Ἐκκλησιολογίαν καί ‘Αποστολικήν Διαδοχήν.

Συνεχίζομεν διατελοῦντες ἐν ἀγάπῃ καί ἀγωνία
Γνήσιος τῆς ‘Ορθοδόξου Ἐκκλησίας ‘Επίσκοπος
+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος