ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΕΓΓΡΑΦΑ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΕΤΟΣ 1935

Ὑπό Ἐλ. Χρ. Γκουτζίδη, Θεολόγου Καθηγητοῦ.

῞Οσον μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου κατεφαίνετο ὅτι δέν ὑπάρχει πρόθεσις ἐκ μέρους τῶν καινοτόμων (τοῦ Χρ. Παπαδοπούλου) νά θεραπεύσουν τό σχίσμα, διά τῆς ἀποκηρύξεως τῆς Καινοτομίας καί τῆς ἐπιστροφῆς αὐτῶν εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν τοῦ 1924, τόσον ἐκλιμακώνετο ὑπό τῶν Γ.Ο.Χ. ὁ ἀγών, ἀφ᾿ ἑνός μέν διά τῆς κατονομάσεως τοῦ σχίσματος καί τῶν συνεπειῶν του, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ διά τῆς ὀργανώσεως τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία ἀπό τό 1924, ἀντιμετωπίζει τήν ἐπίθεσιν τοῦ κοσμικοῦ καί ἐκμοντερνιστικοῦ πνεύματος, τῶν φιλοπαπικῶν καί προστατῶν τοῦ ἐπαράτου Οἰκουμενισμοῦ.
Κύριον μέλημα τοῦ ῾Ι. Κλήρου τῶν Γ.Ο.Χ. καί τῆς Διοικήσεως τῆς "Ε.Θ.Κ.", ἦτο νά ἀναληφθῇ ὁ ἀγών τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων.  Κατόπιν προσωπικῶν ἐπαφῶν τῶν Γ.Ο.Χ., μετά τινων ἐπισκόπων τῆς καινοτόμου ῾Ιεραρχίας καί ὅτε ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, τρεῖς Μητροπολῖται, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχωρίσαντες τάς εὐθύνας των καί ἀποκηρύξαντες τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα τοῦ 1924 καί τήν σχισματικήν ῾Ιεραρχίαν τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἐπέστρεψαν εἰς τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποία ἤδη πρός διάκρισιν υἱοθέτησεν ἀπό τό 1924 τόν ὅρον "Γ ν η σ ί α".
Οὕτοι ἄκραν οἰκονομίαν χρώμενοι καί προσδοκῶντες ἀναθεώρησιν τῆς ἄκρως ἀντορθοδόξου καί ἀντικανονικῆς ἐνεργείας τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἠνέχθησαν ἐπι ἐνδεκαετίαν τήν καινοτομίαν.
᾿Εκ προοιμίου πρέπει νά διευκρινίσωμεν ὅτι οἱ ἐκ τοῦ σχίσματος ἐπιστρέψαντες τρεῖς Μητροπολῖται καί ἰδίᾳ ὁ Δημητριάδος Γερμανός καί ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἠδύνατο νά εἶχον ἐπηρεάσει πρός ἐπιστροφήν, ὁλόκληρον τήν ῾Ιεραρχίαν, ἄν ἀπό κοινοῦ συνενοοῦντο μετά τῶν λοιπῶν συντηρητικῶν καί παραδοσιακῶν ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι, ὡς εἴδομεν, διεμαρτυρήθησαν καί κατήγγειλον τήν Καινοτομίαν.
᾿Ενῶ ὅμως δέν ἔκαμαν τοῦτο οἱ τρεῖς οὕτοι Μητροπολῖται, δυστυχῶς περιέπεσον καί εἰς ἄλλο σφάλμα, ἀναμείξαντες μετά τοῦ θέματος τῆς πίστεως καί προσωπικάς των ὑποθέσεις, τάς ὁποίας εἶχον μετά τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ὡς μαρτυρεῖται ἀπό ἐπισήμους πηγάς.
Πάντως, ἐνῶ δέν μειοῦται ἐξ αὐτοῦ ἡ σημασία τῆς ἐπιστροφῆς των καί ἐνῶ ἡ προσφορά των εἰς τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν ὑπῆρξεν μεγίστη, ἄν ἐνήργουν συνετώτερα, ὡς προείπομεν, θά εἶχον συντρίψει καί τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα καί θά ἐφρονημάτιζον, ἴσως, τόν πατέρα τοῦ σημερινοῦ Παποοικουμενισμοῦ, Χρυσόστομον Παπαδόπουλον.
Δέν θά ἀσχοληθῶμεν μέ τά ἰδιαίτερα θέματα, τά ὁποῖα ἀπησχόλουν, τόσον τόν Δημητριάδος Γερμανόν, ὅσον καί τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον ἔναντι τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τοῦ καθεστῶτος, τό ὁποῖον αὐτός εἶχεν ἐγκαθιδρύσει, ἀλλά θά ἐκθέσωμεν τούς λόγους κυρίως οἱ ὁποῖοι ὤθησαν τούς τρεῖς Μητροπολῖτας νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. καί νά ἀποκηρύξουν τήν σχισματικήν "Διοικοῦσαν ᾿Εκκλησίαν".
Παραθέτομεν κατωτέρω αὐτούσιον τό κείμενον εἰς τό ὁποῖον διασαφηνίζονται ὑπό τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου οἱ λόγοι οὕτοι.
"᾿Ιδού λοιπόν οἱ σοβαροί θρησκευτικοί καί ᾿Εκκλησιαστικοί λόγοι, οἵτινες ἠνάγκασαν ἡμᾶς ν ά  κ η ρ ύ ξ ω μ ε ν  τ ό ν  Μ α κ α ρ ι ώ τ α τ ο ν  κ α ί  τ ή ν  δ ι ο ι κ ο ῦ σ α ν  ῾Ι ε ρ α ρ χ ί α ν  ὡ ς  Σ χ ι σ μ α τ ι κ ο ύ ς, ἐμμένοντας πεισμόνως εἰς τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν, καί νά ἀποκόψωμεν πᾶσαν σχέσιν καί ἀναφοράν, καί τήν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν μετ᾿ αὐτῶν, ὡς Σχισματικῶν.
῞Οθεν συνοψίζοντες τά ἀνωτέρω λέγομεν, ὅτι οὐ μόνον ἐδικαιούμεθα, ἀλλά καί ὑπεχρεούμεθα νά κηρύξωμεν τόν Μακαριώτατον καί τούς ὁμόφρονας τούτῳ ᾿Αρχιερεῖς ὡς Σχισματικούς διά τούς ἑξῆς θρησκευτικούς καί Κανονικούς λόγους:
Α)  Διότι, καθιερώσαντες οὕτοι ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ θείᾳ λατρείᾳ τό Δυτικόν ἑορτολόγιον, δέν ἑορτάζουσι τάς δεσποτικάς καί θεομητορικάς ἀκινήτους ἑορτάς μεθ᾿ ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, συμφώνως πρός τήν γραπτήν καί ἄγραφον παράδοσιν τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας.
Β)  Διότι, τάς ἑορτάς ταύτας ἑορτάζουσι μετά τῶν αἱρετικῶν, παραβιάζοντες οὕτω τόν 56ον Κανόνα τῆς ΣΤ' Οἰκ. καί τόν 19ον τῆς ἐν Γάγγρᾳ Συνόδου.
Γ)  Διότι, ἐπιφέρουν σύγχυσιν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ, καταργοῦντες πολλούς ἱερούς ὕμνους καί ἱεράς ἀκολουθίας, καί παραβιάζοντες τό Τυπικόν τῆς ᾿Εκκλησίας, καθ᾿ ὅ ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι ὀφείλουσι μιᾷ ψυχῇ καί μιᾷ φωνῇ, ταὐτοχρόνως καί ὁμοιομόρφως νά λατρεύωσι τόν Θεόν.
Δ)  Διότι, καί παρ᾿ ὅλον τόν ἑορτασμόν τοῦ Πάσχα κατά τό παλαιόν ἡμερολόγιον, δέν ἀφίνουν ἄθικτον καί τόν ὑπό τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθιερωθέντα Πασχάλιον Κανόνα διά τῆς παραβιάσεως τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου τῶν ἑορτῶν, τοῦ Κυριακοδρομίου, καί τῶν ἡμερῶν τῶν νηστειῶν.
Ε)  Διότι ἀθετοῦσι τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας καί τάς σεπτάς ᾿Εκκλησιαστικάς Παραδόσεις.
ΣΤ)  .....................................................................................
Ζ)  Καί τελευταῖον, διότι, διασπῶντες τήν ἑνότητα τῶν ᾿Εκκλησιῶν, καί τόν σύνδεσμον τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης τῶν πιστῶν, παραβιάζουν ἐμμέσως καί αὐτό τό Δόγμα τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, καί καταστρέφουσι τήν ἠθικήν ἀλληλεγγύην καί τήν χριστιανικήν ἀγάπην μεταξύ τῶν πιστῶν.
Οἱ Θρησκευτικοί καί Κανονικοί οὕτοι λόγοι ἀκριβῶς ὑπηγόρευσαν καί εἰς τήν ὑπό τῆς ᾿Επαναστατικῆς τότε Κυβερνήσεως διορισθεῖσαν ἐκ Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ ᾿Εθνικοῦ Πανεπιστημίου ᾿Επιτροπήν πρός μελέτην τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, ἧς ᾿Επιτροπῆς Μέλος ἦτο καί ὁ Μακαριώτατος, ὡς Καθηγητής τότε, νά ἀποφανθῇ τά ἑξῆς: "Μία ἐπί μέρους ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δέν δύναται νά χωρισθῇ τῶν ἄλλων, καί νά δεχθῇ τό νέον ἡμερολόγιον, χωρίς νά καταστῇ Αὕτη Σχισματική ἀπέναντι τῶν ἄλλων.  Καί τοῦτο, διότι, ὅσον καί ἄν αἱ ᾿Ορθόδοξοι ᾿Εκκλησίαι, ὡς Αὐτοκέφαλοι, εἶναι ἀνεξάρτητοι εἰς τήν ἐσωτερικήν διοίκησιν αὐτῶν, εἶναι ὅμως ἡνωμέναι πρός ἀλλήλας διά τῆς πίστεως καί τῆς θείας λατρείας, ὡς καί διά τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων καί τῶν θείων καί ἱερῶν Κανόνων τῆς καθόλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, οὕτως, ὥστε νά μή δύναται μία ἐπί μέρους ᾿Εκκλησία, ἄνευ τῆς συναινέσεως τῶν ἄλλων, νά μεταβάλῃ ἕνα ᾿Εκκλησιαστικόν θεσμόν γενικῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς φύσεως".
(Πρ. Φλωρ. Χρυσοστόμου, Τό ᾿Εκκλησ. ῾Ημερολόγιον, ᾿Αθῆνα 1935, σελ. 49-50)
Εἰς τήν συνέχεια θά παραθέσωμεν τά ἐπίσημα κείμενα τῶν τριῶν πρός τήν Σχισματικήν ῾Ιεραρχίαν.
Τό κείμενον τοῦ ἐγγράφου, τό ὁποῖον ἀπέστειλαν τήν 14ην Μαΐου (Ο.Η.) πρός τήν "Διοικοῦσαν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος", οἱ Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος ἔχει ὡς κάτωθι:
"ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟΝ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Εἶναι γνωστόν εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς ῾Ελλάδος, ὅτι ἀνέκαθεν ἐτάχθημεν ἀντιμέτωποι πρός τήν γνώμην Αὐτῆς, ὅσον ἀφορᾷ τήν προσαρμογήν τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου πρός τό πολιτικόν.  Καί ἄν συνεμορφώθημεν πρός τήν ἀπόφασιν τῆς πλειοψηφίας τῆς ῾Ιεραρχίας, ἐφαρμόσαντες καί ἡμεῖς εἰς τάς ἐπαρχίας ἡμῶν τό νέον ἡμερολόγιον, τοῦτο ἐπράξαμεν διά δύο λόγους:  τό μέν, ἵνα ἀποφύγωμεν τάς συνεπείας ᾿Εκκλησιαστικοῦ Σχίσματος, τό δέ, διαθρυπτόμενοι πάντοτε ὑπό τῆς ἐλπίδος, ὅτι ἡ ῾Ιεραρχία πρός πρόληψιν τῆς διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν θά ἀγαθυνθῇ νά ἐπιστρέψῃ εἰς τό παλαιόν ᾿Εκκλησιαστικόν ἑορτολόγιον, θυσιάζουσα καί τήν προσωπικήν φιλοτιμίαν Της διά τήν ἀγάπην τῶν πιστῶν ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν.
῎Ηδη ὅμως μετά παρέλευσιν δωδεκαετίας, ἱδόντες ἀφ᾿ ἑνός, ὅτι τό ᾿Εκκλησιαστικόν Σχίσμα δέν ἀπεφεύχθη καί ἄνευ ἡμῶν, δημιουργηθέν ὑπό τῆς πολυαρίθμου μερίδος τοῦ ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, τοῦ ἐμμένοντος πιστοῦ καί μετά ζήλου ἱεροῦ εἰς τό Πατροπαράδοτον ἑορτολόγιον, καί ἀφ᾿ ἑτέρου, ὅτι ἡ ῾Ιεραρχία δέν σκοπεύει νά ἐπανέλθῃ, ἐξ ἧς ἐξετοπίσθη ἡμερολογιακῆς τροχιᾶς, θεωροῦμεν ἐκλιπόντας πλέον τούς λόγους, δι᾿ οὕς ἠκολουθοῦμεν καί ἡμεῖς ἄχρι τοῦδε κατ᾿ ᾿Εκκλησιαστικήν οἰκονομίαν τό νέον ᾿Εκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον.
Διό καί καθῆκον συνειδήσεως ἐκπληροῦντες, καί ὑπό τοῦ πόθου τῆς ἑνώσεως ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων ῾Ελλήνων Χριστιανῶν ἐν τῷ ἐδάφει τῆς ἡμερολογιακῆς καί ᾿Ορθοδόξου παραδόσεως ἀγόμενοι, προαγόμεθα νά φέρωμεν εἰς γνῶσιν τῆς Διοικούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου τά ἑξῆς:
᾿Επειδή ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος τῇ ἐπινεύσει καί τῇ προτάσει τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου εἰσήγαγε μονομερῶς καί ἀντικανονικῶς εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον παρά τά θέσμια τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τήν αἰωνόβιον πρᾶξιν τῆς ᾿Ορθοδόξου ῎Εκκλησίας.
᾿Επειδή ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος, εἰσαγάγουσα τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον καί ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ ἄνευ τῆς συναινέσεως ἁπασῶν τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν, διέσπασε τήν ἑνότητα τῆς καθόλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί διήρεσε τούς Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους ἡμερολογιακάς μερίδας.
᾿Επειδή ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος διά τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου ἠθέτησε τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας, τούς διέποντας τά τῆς θείας λατρείας, καί ἰδίᾳ τήν νηστείαν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, ἥτις ἐνίοτε καί ἐντελῶς ἐξαφανίζεται.
᾿Επειδή ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος, ἐφαρμόσασα μονομερῶς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ὅσῳ καί ἄν διατείνεται, ὅτι ἀφῆκεν ἄθικτον τόν Πασχάλιον Κανόνα, ἑορτάζουσα καί αὐτή τό Πάσχα κατά τό παλαιόν, δέν ἀπέφυγεν ὅμως ἐμμέσως καί τήν παραβίασιν αὐτοῦ διά τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἑορτολογίου καί τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου τοῦ Κυριακοδρομίου, μεθ᾿ ὧν ἀναποσπάστως συνδέεται ὁ ὑπό τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθιερωθείς Πασχάλιος Κανών.
᾿Επειδή ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος, διασπάσασα διά τῆς μονομεροῦς καί ἀντικανονικῆς εἰσαγωγῆς καί ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου τήν ἑνότητα τῆς Καθόλου ᾿Ορθοδοξίας, καί διαιρέσασα τούς Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους ἡμερολογιακάς μερίδας, ἔθιξεν ἐμμέσως καί τό Δόγμα τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως εἰς μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν ᾿Εκκλησίαν".
᾿Επειδή ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος ἄνευ σπουδαίων ῎Εκκλησιαστικῶν λόγων, ἐφαρμόσασα μονομερῶς καί ἀντικανονικῶς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ἐγένετο αἰτία σκανδάλου τῶν Χριστιανῶν, καί θρησκευτικῆς διαιρέσεως καί ἀντεγκλήσεως μεταξύ αὐτῶν, ἀποβαλόντων ἐξ αἰτίας τοῦ νέου ἡμερολογίου τήν ὁμοφωνίαν ἐν τῇ πίστει, καί τήν Χριστιανικήν ἀγάπην, καί ἠθικήν ἀλληλεγγύην ἐν τῇ πρός ἀλλήλους σχέσει καί ἀναστροφῇ.
᾿Επειδή, τέλος δι᾿ ὅλους τούς ἀνωτέρω λόγους, ἡ Διοικοῦσα ῾Ιεραρχία τῆς ῾Ελλάδος ἀπέσχισε καί ἀπετείχισεν ἑαυτήν κατά τό πνεῦμα τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων τοῦ καθόλου κορμοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί ἐκήρυξεν κατ᾿ οὐσίαν ἑαυτήν Σχισματικήν, καθά ἀπεφάνθη καί ἡ πρός μελέτην τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος ὁρισθεῖσα ἐξ εἰδικῶν Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ ᾿Εθνικοῦ Πανεπιστημίου ᾿Επιτροπή, ἧς Μέλος ἀπετέλει τότε καί ὁ Μακαριώτατος, ὡς Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου.
Διά ταῦτα, ὑποβάλλοντες εἰς τήν Διοικοῦσαν Σύνοδον τήν ἐπισυνημμένην διαμαρτυρίαν ἡμῶν, δηλοῦμεν, ὅτι κόπτομεν τοῦ λοιποῦ πᾶσαν σχέσιν καί ἐκκλησιαστικήν ἐπικοινωνίαν μετ᾿ Αὐτῆς, ἐμμενούσης εἰς τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν, καί ἀναλαβμάνομεν τήν πνευματικήν ἡγεσίαν καί ᾿Εκκλησιαστικήν ποιμαντορίαν  τ ο ῦ  ἀ π ο κ η ρ ύ ξ α ν τ ο ς  τ ή ν  Δ ι ο ι κ ο ῦ σ α ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ν  κ α ί  ἐ κ  π ο λ υ α ρ ί θ μ ω ν  Κ ο ι ν ο τ ή τ ω ν  σ υ γ κ ε ι μ έ ν ο υ  ᾿Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ  ῾Ε λ λ η ν ι κ ο ῦ  Λ α ο ῦ, τοῦ ἐμμένοντος πιστοῦ εἰς τό Πάτριον καί ᾿Ορθόδοξον ᾿Ιουλιανόν ἡμερολόγιον.
Ταῦτα φέροντες εἰς γνῶσιν τῆς Διοικούσης ῾Ιεραρχίας διά χρηστῆς ἔχομεν τῆς ἐλπίδος, ὅτι Αὕτη, συναισθανομένη τήν μεγίστην εὐθύνην, ἥν ὑπέχει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί τοῦ ῎Εθνους, ὅπερ ἄνευ ἀνάγκης διήρεσεν εἰς δύο ἀντιθέτους θρησκευτικάς μερίδας, θά ἀναθεωρήσῃ τήν σχετικήν ἀπόφασίν της περί τοῦ ἡμερολογίου τῆς ᾿Εκκλησίας, καί θά ἀγαθυνθῇ νά ἐπαναφέρῃ τό ᾿Ορθόδοξον καί Πάτριον ᾿Εκκλησιαστικόν ἑορτολόγιον διατηρουμένου διά τήν Πολιτείαν τοῦ νέου ἡμερολογίου πρός ἀναστήλωσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί εἰρήνευσιν τῆς ᾿Εκκλησίας καί τοῦ ἔθνους διατελοῦμεν.    
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
῾Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος
῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος"

Παραλλήλως οἱ τρεῖς ἀνωτέρω Μητροπολῖται ἀπευθύνουν πρός τόν ῾Ελληνικόν Λαόν τό κάτωθι διάγγελμα, τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη εἰς τόν τύπον τήν 13 Μαΐου 1935:

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

Π ρ ό ς

τόν εὐσεβῆ ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν

῾Η Πίστις τῶν Πατέρων ἡμῶν εἰς δοκιμασίαν.  Οἱ ἐνεδρεύοντες ἔξωθεν τῶν ᾿Εθνικῶν καί ᾿Εκκλησιαστικῶν προμαχώνων ἐχθροί, πολλοί καί πολυμήχανοι.  Οἱ ἐπιβουλευόμενοι τόν πολύτιμον θησαυρόν τῆς ᾿Εθνικῆς καί θρησκευτικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας, καί ἐποφθαλμιῶντες τόν τιμαλφῆ μαργαρίτην τῆς ᾿Ορθοδοξίας, πᾶσαν μετέρχονται δολιότητα καί μηχανήν, ὅπως ἐκπορθήσωσι τά ἀκαθαίρετα προπύργια τῆς ᾿Εθνικῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ἡμῶν δόξης καί εὐκλείας. ῾Υλισταί, Κομμουνισταί, Χιλιασταί, Θεοσοφισταί, Μασσῶνοι καί ποικιλώνυμοι ἄλλοι ἐξωτερικοί καί ἐσωτερικοί ἐχθροί, ὑπονομεύουσι τά ἀκαθαίρετα καί ἀρραγῆ πυργώματα τῆς ᾿Εθνικῆς καί ᾿Εκκλησιαστικῆς ἡμῶν ὑποστάσεως κάι ἀκαταλύτου δυνάμεως.
Οἱ θρασεῖς οὕτοι καί πολυμήχανοι ἐχθροί, κατώρθωσαν, χάριν εἰς τήν ἀνοχήν τοῦ Κράτους καί τήν ἀδράνειαν τῆς ᾿Εκκλησίας νά εἰσχωρήσουν εἰς ὅλας τάς τάξεις τῆς ῾Ελληνικῆς κοινωνίας.  Προσπαθοῦσι δέ οἱ λυμεῶνες οὕτοι τῆς ᾿Εθνικῆς καί ᾿Εκκλησιαστικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας, ὑπό τό πρόσχημα τῆς προόδου καί τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, νά διαφθείρωσι τήν ᾿Εθνικήν καί ᾿Εκκλησιαστικήν συνείδησιν τῆς ῾Ελληνικῆς κοινωνίας. ᾿Εφ᾿ ὧ καί κρούομεν τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου.
῞Ελληνες ᾿Ορθόδοξοι πολῖται, ἀγρυπνεῖτε, καί φρυκτωρεῖτε ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τοῦ ῎Εθνους καί τῆς ᾿Εκκλησίας, ἵνα μή συλήσωσιν οἱ δολιόφρονες καί πολύτροποι ἐχθροί τόν τιμαλφῆ θησαυρόν τῆς προγονικῆς ἡμῶν καί ἐνδόξου κληρονομίας.
Μή ὀκνῆτε, μηδ᾿ ἀποκάμητε φρουροῦντες καί φυλάσσοντες φυλακάς πρός ὑπεράσπισιν τῆς κινδυνευούσης ᾿Ορθοδόξου Πίστεως, καί τῶν πανταχόθεν ὑπονομευομένων ᾿Εθνικῶν παραδόσεων.  Οἱ ἐχθροί πολλοί καί πολυμήχανοι.  Τά τῆς ᾿Εκκλησίας θέσμια ἀφρούρητα, αἱ ᾿Εκκλησιαστικαί ἐπάλξεις ἀνυπεράσπιστοι, αἱ ᾿Εθνικαί παραδόσεις εἰς περιφρόνησιν, τά ᾿Εθνικά ἰδεώδη, ὑπό δίωξιν.
᾿Εξ ἀντιθέτου τά ψυχοφθόρα διδάγματα τῶν ῾Υλιστῶν, καί τά ἀνατρεπτικά δόγματα τῶν Κομμουνιστῶν, μεθοδικά καί ἐπίμονα.  Οἱ δηλητηριώδεις καί δραστικοί πλόκαμοι τῶν διαφόρων ἀντεθνικῶν καί ἀντιθρησκευτικῶν προπαγανδῶν, διεισδύουσι μέχρι τῆς καρδίας τοῦ ῎Εθνους καί τῆς ᾿Εκκλησίας.  Αἱ δηλητηριώδεις καί βρωμεραί ἀναθυμιάσεις τῆς ἀπιστίας, τῆς ὑλοφροσύνης καί τῆς ἐκλελυμένης ἡδυπαθείας, πληροῦσι μέχρις ἀσφυξίας τήν ἀτμοσφαῖραν τῆς ῾Ελλάδος.
Δυστυχῶς ἡ προβαλλομένη ἀντίστασις χλιαρά, ἡ ἄμυνα ὑπέρ τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν θεσμίων καί ᾿Εθνικῶν παραδόσεων ἄτονος καί ἄψυχος, ἡ ἀντίδρασις κατά τῶν νοσογόνων μικροβίων, τῶν διαβιβρωσκόντων τόν ᾿Εθνικόν καί ᾿Εκκλησιαστικόν ἡμῶν ὀργανισμόν, ἀνίσχυρος καί ἀνωφελής.
Τούτου ἔνεκα, οἱ προμαχῶνες τῆς ᾿Εθνικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας καί τά προπύργια τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἤρχισαν τό ἕν μετά τό ἄλλον νά ὑποχωροῦν, καί νά πίπτουν εἰς τήν χειμαρρώδη καί ἀκάθεκτον ὁρμήν τῶν πολεμίων.
Οἱ ταχθέντες ἡγέται καί φρουροί διά τήν ἄμυναν τῶν ᾿Εθνικῶν καί ᾿Εκκλησιαστικῶν ἡμῶν παραδόσεων, λιποψυχοῦν καί δέν ἔχουν τό θάρρος καί τήν τόλμην κατά μέτωπον νά ἀντισταθοῦν. ῾Η ἀντίστασις καί ἡ ἄμυνα, δέν δύναται νά ἐπιτύχῃ ἄνευ ἐθνικοῦ παλμοῦ καί πίστεως εἰς τά ἰδανικά τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας. ᾿Απαιτεῖται τό ᾿Εθνικόν καί θρησκευτικόν ἐκεῖνο ζώπυρον, ὅπερ, εἶχον καί οἱ Πατέρες ἡμῶν οἵτινες ἐδόξασαν ῎Εθνος καί ᾿Εκκλησίαν.
Δέον νά ἔχωσιν οἱ ἡγέται τοῦ ῎Εθνους καί τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ῾Ελληνικόν δαιμόνιον καί τόν θρησκευτικόν ἐκεῖνον παλμόν, δι᾿ ὧν ἐμεγαλούργησεν ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ελληνική φυλή, ἀναγεννηθεῖσα εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ ῾Ελληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ.  Ναί, χρειάζεται πίστις εἰς τούς ἀγῶνας, χρειάζεται ἠθικόν σθένος, ἀπαιτεῖται ψυχικόν θάρρος· ἡ σιδηρᾶ θέλησις, ἡ εὐψυχία, καί ἡ ἀκράδαντος ἐλπίς, εἶναι ἀπαραίτητα διά τήν ἐπιτυχίαν τοῦ ἀγῶνος.  Ταῦτα πάντα εἶναι προσόντα, ἅτινα δημιουργεῖ ἡ πίστις εἰς τά ἰδανικά τῆς Πατρίδος καί τῆς Θρησκείας.
᾿Αλλ᾿ οἱ ταχθέντες φρουροί ἐπί τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν ἐπάλξεων ἐλλείψει ἰσχυρᾶς πίστεως καί σθένους ἠθικοῦ, οὐ μόνον δέν προβάλλουσι τήν ἀπαιτουμένην ἀντίστασιν κατά τῶν πολεμίων, οὐ μόνον δέν ἐγείρουσι νέα προχώματα δυνάμενα νά ἀντιστοῦν εἰς τήν σύγχρονον πολεμικήν, ἀ λ λ ά  κ α ί  ἐ λ α φ ρ ᾷ  ὅ λ ω ς  τ ῇ  σ υ ν ε ι δ ή σ ε ι,  κ ρ η μ ν ί ζ ο υ ν  ὅ σ α  π α λ α ί μ α χ ο ι  ἀ γ ω ν ι σ τ α ί  ἤ γ ε ι ρ α ν  δ ι ά  τ ῶ ν  ᾿Ε θ ν ι κ ῶ ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ῶ ν  ἡ μ ῶ ν  π α ρ α δ ό σ ε ω ν.
᾿Α π ό δ ε ι ξ ι ς  ἡ  ἐ σ χ ά τ ω ς  κ α θ α ι ρ ε θ ε ῖ σ α  ἀ κ ρ ό π ο λ ι ς  τ ο ῦ  Π α τ ρ ο π α ρ α δ ό τ ο υ  ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ,  ὅ π ε ρ,  ὡ ς  ε ἷ ς  ἀ κ α τ ά λ υ τ ο ς  φ ρ α γ μ ό ς,  ἐ χ ώ ρ ι ζ ε ν  α ἰ σ θ η τ ῶ ς  τ ο ύ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ ς  ἀ π ό  τ ο ύ ς  α ἱ ρ ε τ ι κ ο ύ ς  κ α ί  κ α κ ο δ ό ξ ο υ ς.
Τόν ἀμυντικόν τοῦτον προμαχῶνα, πολλάκις ἐπεχείρησαν νά καταρρίψουν οἱ πολυμήχανοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἐχθροί, ἀλλά πρός κέντρα ἐλάκτισαν.  Διότι ἀντιμετώπιζον πάντοτε τούς ῎Αρχοντας καί Ταγούς τῆς ᾿Εκκλησίας, φρυκτωροῦντας ἀνυστάκτως ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς ᾿Ορθοδοξίας.
῎Οντως οἱ θεηγόροι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας δέν ἠγνόουν καί οὕτοι τήν θεωρίαν καθ᾿ ἥν τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον ἐθεωρεῖτο δῆθεν τελειότερον χρονικῶς τοῦ ᾿Ιουλιανοῦ.  Οὐχ ἦττον ὅμως ὑ π ε ρ ή σ π ι ζ ο ν  τ ό  Π α τ ρ ο π α ρ ά δ ο τ ο ν· διότι ἐσέβοντο τήν παράδοσιν τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τήν αἰωνόβιον πρᾶξιν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας.  Καθ᾿ ὅσον τό ᾿Ιουλιανόν ἡμερολόγιον, συνδεθέν ὑπό τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Αης Οἰκουμενικῆς Συνόδου μετά τοῦ Πασχαλίου Κανόνος, τοῦ ᾿Ορθοδόξου ἑορτολογίου καί τοῦ Κυριακοδρομίου ἀπετέλεσε τήν συνισταμένην τῆς Θείας λατρείας καί ἕνα ἑνωτικόν κρίκον τῆς καθόλου ᾿Ορθοδοξίας, κ α θ ώ ς  κ α ί  ἕ ν α  ἀ κ α θ α ί ρ ε τ ο ν  ᾿Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν  π ρ ο μ α χ ῶ ν α  κ α τ ά  τ ῆ ς  Α ἱ ρ έ σ ε ω ς  κ α ί  τ ῆ ς  κ α κ ο δ ο ξ ί α ς.
Κ α ί  ὅ μ ω ς  τ ό  ἀ κ α θ α ί ρ ε τ ο ν  τ ο ῦ τ ο  π ρ ο π ύ ρ γ ι ο ν,  κ α τ ε κ ρ ή μ ν ι σ α ν  ἀ μα χ η τ ί,  ὄ χ ι  ο ἱ  π ρ ο α ι ώ ν ι ο ι  τ ῆ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς  ἐ χ θ ρ ο ί,  ἀ λ λ᾿ ο ἱ  τ α χ θ έ ν τ ε ς  π ρ ό ς  π ε ρ ι φ ρ ο ύ ρ η σ ι ν  τ ο ύ τ ο υ  ᾿Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ί  ἄ ρ χ ο ν τ ε ς  κ α ί  Τ α γ ο ί.
Τούτου ἔνεκα, οἱ διοικοῦντες νῦν τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος, δ ι α σ π ά σ α ν τ ε ς  τ ή ν  ἑ ν ό τ η τ α  τ ῆ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς  δ ι ά  τ ῆ ς  ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ι α κ ῆ ς  κ α ι ν ο τ ο μ ί α ς,  κ α ί  δ ι α ι ρ έ σ α ν τ ε ς  τ ό ν  ᾿Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν  ῾Ε λ λ η ν ι κ ό ν  λ α ό ν  ε ἰ ς  δ ύ ο  ἀ ν τ ι θ έ τ ο υ ς  ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ι α κ ά ς  μ ε ρ ί δ α ς,  ο ὐ  μ ό ν ο ν,  ἠ θ έ τ η σ α ν  μ ί α ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή ν  π α ρ ά δ ο σ ι ν,  κ α θ ι ε ρ ω θ ε ῖ σ α ν  ὑ π ό  τ ῶ ν  7  Ο ἰ κ ο υ μ ε ν ι κ ῶ ν  Σ υ ν ό δ ω ν  κ α ί  κ υ ρ ω θ ε ῖ σ α ν  ὑ π ό  τ ῆ ς  α ἰ ω ν ο β ί ο υ  π ρ ά ξ ε ω ς  τ ῆ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ  ᾿Α ν α τ ο λ ι κ ῆ ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ς,  ἀ λ λ ά  κ α ί  ἔ θ ι ξ α ν  κ α ί  τ ό  Δ ό γ μ α  τ ῆ ς  μ ι ᾶ ς  ῾Α γ ί α ς,  Κ α θ ο λ ι κ ῆ ς  κ α ί  ᾿Α π ο σ τ ο λ ι κ ῆ ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ς.  Διό καί οἱ διοικοῦντες νῦν τήν ῾Ελληνικήν ᾿Εκκλησίαν διά τῆς μονομεροῦς καί ἀντικανονικῆς καί ἀψυχολογήτου εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου,  ἀ π έ σ χ ι σ α ν  ἑ α υ τ ο ύ ς  τ ο ῦ  κ α θ ό λ ο υ  κ ο ρ μ ο ῦ  τ ῆ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς,  κ α ί  ἐ κ ή ρ υ ξ α ν  ἑ α υ τ ο ύ ς  κ α τ᾿ ο ὐ σ ί α ν  Σ χ ι σ μ α τ ι κ ο ύ ς  ἀ π έ ν α ν τ ι  τ ῶ ν  ᾿Ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ι ῶ ν, τῶν ἱσταμένων ἐπί τοῦ ἐδαφους τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν ᾿Ορθοδόξων θεσμῶν καί παραδόσεων καί ἐπί τῶν ᾿Εκκλησιῶν ῾Ιεροσολύμων, ᾿Αντιοχείας, Σερβίας, Πολωνίας, τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, τοῦ Θεοβαδίστου ῎Ορους Σινᾶ κλπ.
῞Οτι δέ τό πρᾶγμα οὕτως ἔχει, τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ καί ἡ ἐξ ἀρίστων Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ ᾿Εθνικοῦ Πανεπιστημίου διορισθεῖσα πρός μελέτην τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος ᾿Επιτροπή, ἧς Μέλος ἐτύγχανε καί ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν ὡς Καθηγητής τότε τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας ἐν τῷ ᾿Εθνικῷ Πανεπιστημίῳ.
᾿Ιδού τί ἐγνωμοδότησε περί τοῦ νέου ἡμερολογίου ἡ ᾿Επιτροπή αὕτη: "῞Απασαι αἱ ᾿Ορθόδοξοι ᾿Εκκλησίαι, ἄν καί αὐτοκέφαλοι εἰς τήν ἐσωτερικήν διοίκησιν αὐτῶν, οὐχ ἦττον ἐπειδή εἰσιν ἡνωμέναι πρός ἀλλήλας διά τῶν Δογμάτων καί τῶν Συνοδικῶν ὅρων καί κανόνων, δέν δύναται μία ἐπί μέρους ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία νά χωρισθῇ, καί νά ἀποδεχθῇ νέον ᾿Εκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον, χωρίς νά λογισθῇ Σχισματική ἀπέναντι τῶν ἄλλων".
῞Οθεν, ἀφοῦ ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν διά τῆς ἰδίας αὐτοῦ ὑπογραφῆς, κηρύττει ἑαυτόν Σχισματικόν, τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων, ἵνα ἀποδείξωμεν, ὅτι οὕτος καί οἱ ὁμόφρονες αὐτῷ ᾿Αρχιερεῖς, κατέστησαν Σχισματικοί, ὡς διασπάσαντες τήν ἑνότητα τῆς ᾿Ορθοδοξίας διά τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, καί διαιρέσαντες τήν ᾿Εκκλησιαστικήν καί ᾿Εθνικήν ψυχήν τοῦ ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ;
Αὐτός ὁ ἴδιος Μακαριώτατος, σχολιάζων εἰς μίαν πραγματείαν του περί τοῦ ἡμερολογίου, μίαν σχετικήν ἐπιστολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ῾Ιερεμίου τοῦ Β', λέγει τά ἑξῆς: ῾Η ἐπιστολή αὕτη τοῦ Πατριάρχου, χαρακτηρίζει ὡς ἄριστα τήν θέσιν, ἥν εὐθύς κατέλαβεν ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, ἀπέναντι τῆς Γρηγοριανῆς τροποποιήσεως τοῦ ἡμερολογίου, ἥτις θεωρεῖται ὑπ᾿ Αὐτῆς ὡς μ ί α  τ ῶ ν  π ο λ λ ῶ ν  κ α ι ν ο τ ο μ ι ῶ ν  τ ῆ ς  Π ρ ε σ β υ τ έ ρ α ς  Ρ ώ μ η ς,  π α γ κ ό σ μ ι ο ν  σ κ ά ν δ α λ ο ν,  κ α ί  α ὐ θ α ί ρ ε τ ο ς  κ α τ α π ά τ η σ ι ς  τ ῶ ν  Σ υ ν ο δ ι κ ῶ ν  Κ α ν ό ν ω ν  κ α ί  Θ ε σ μ ῶ ν.
᾿Εκτός τῶν Κανονικῶν τούτων παραβάσεων, ὑπάρχουν καί σπουδαῖοι ἠθικοί λόγοι, τήν πηγήν ἔχοντες εἰς αὐτήν τήν ᾿Αρχιεπισκοπήν, οἱ ἐπιβάλλοντες τήν ἐκκαθάρισιν τοῦ Κλήρου παντός βαθμοῦ, διά τήν ἀνύψωσιν τῶν λειτουργῶν τῆς ᾿Εκκλησίας, καί τήν ἀναστήλωσιν τοῦ γοήτρου τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας.
Κατόπιν τούτων, ἐπαφιεμεν εἰς τόν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν νά κρίνῃ κατά πόσον ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος, διαφωνῶν πρός ἑαυτόν, καί καταπατῶν τούς ᾿Ορθοδόξους θεσμούς καί ἱερούς Κανόνας, δύναται νά ἧ Πρόεδρος τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς ῎Εκκλησίας, ἧς τό κυριώτερον γνώρισμα καί ἡ ἐνδοξοτέρα ἀποστολή τυγχάνει ἡ περιφρούρησις τῆς ᾿Ορθοδόξου Χριστιανικῆς καί ᾿Εθνικῆς ᾿Ιδεολογίας.
῾Η μ ε ῖ ς  ἀ ν έ κ α θ ε ν  δ ι ε φ ω ν ή σ α μ ε ν  π ρ ό ς  τ ή ν  ἡ μ ε ρ ο λ ο γ ι α κ ή ν  τ α ύ τ ην  κ α ι ν ο τ ο μ ί α ν,  ἀ λ λ ά  σ υ ν ε μ ο ρ φ ώ θ η μ ε ν  π ρ ό ς  τ ή ν  γ ν ώ μ η ν  τ ῆ ς  π λ ε ι ο ψ η φ ί α ς  τ ῆ ς  ῾Ι ε ρ α ρ χ ί α ς, κ α τ᾿ ᾿Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή ν  ο ἰ κ ο ν ο μ ί α ν· τό μέν ἵνα ἀποφύγωμεν τό ᾿Εκκλησιαστικόν Σχίσμα, τό δέ, διότι εἴχομεν τήν ἐλπίδα, ὅτι ἡ ῾Ιεραρχία πρός πρόληψιν τῆς διαιρέσεως τοῦ ποιμνίου της, θά ἔσπευδε νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον ἡμερολογιακήν τροχιάν.
᾿Αλλ᾿ ἐπειδή τό Σχίσμα ἐδημιουργήθη καί ἄνευ ἡμῶν εἰς τούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό τῶν Χριστιανῶν, διαιρεθέντων ἐξ αἰτίας τοῦ νέου ἡμερολογίου, ἡ δέ ῾Ιεραρχία μετά πάροδον δωδεκαετίας ὅλης, οὐ μόνον δέν ηὐδόκησε χάριν τῆς ἑνώσεως τοῦ ποιμνίου της καί τῆς εἰρηνεύσεως τῆς ᾿Εκκλησίας, νά ἐπαναφέρῃ τό ᾿Ορθόδοξον ἡμερολόγιον ἀλλά καί κατεδίωξε τούς Παλαιοημερολογίτας.
Διά τοῦτο προήχθημεν καθ᾿ ὑπαγόρευσιν τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, νά δηλώσωμεν εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον, ὅτι κόπτομεν πᾶσαν ἐπικοινωνίαν μετ᾿ Αὐτοῦ, ὡ ς  Σ χ ι σ μ α τ ι κ ο ῦ  κ α τ ά  τ ή ν  ἰ δ ί α ν  ὁ μ ο λ ο γ ί α ν  α ὐ τ ο ῦ  π ο ι ο ύ μ ε θ α  δ έ  θ ε ρ μ ή ν  ἔ κ κ λ η σ ι ν  πρός τήν μερίδου τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ τοῦ ἀποδεχθέντος τό νέον ἡμερολόγιον ἐπί καλῇ τῇ πίστει, ὅτι τοῦτο δέν προσκρούει πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ὡς ἐπιπολαίως διεκήρυξεν ὁ καινοτόμος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν, ὅ π ω ς  ἀ π ο κ η ρ ύ ξ ω σ ι  κ α ί  ο ὕ τ ο ι  τ ό  Γ ρ η γ ο ρ ι α ν ό ν  ἡ μ ε ρ ο λ ό γ ι ο ν, ὡ ς  ἀ ν τ ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν, κ α ί  δ ι α σ α λ π ί σ ω μ ε ν  ε ἰ ς  τ ό ν  Σ χ ι σ μ α τ ι κ ό ν  ᾿Α ρ χ ι ε π ί σ κ ο π ο ν  τ ά  ρ ή μ α τ α  τ ο ῦ  σ ο φ ο ῦ  Β ρ υ ε ν ί ο υ: "Οὐκ ἀρνησόμεθά Σε φίλη ᾿Ορθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά Σε Πατροπαράδοτον σέβας, οὐκ ἀφιστάμεθά Σου Μῆτερ Εὐσέβεια, ἐν Σοί ἐγεννήθημεν, ἐν Σοί ζῶμεν, καί ἐν Σοί κοιμηθησόμεθα.  Εἰ δέ καλέσῃ καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ Σοῦ τεθνηξόμεθα".
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
῾Ο Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος
῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

Τό διάγγελμα τοῦτο ἀπηγγέλθη πρός τόν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν ὑπό τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου κατά τήν πανηγυρικήν λειτουργίαν κατά τήν Κυριακήν 13 Μαΐου 1935, εἰς τόν ῾Ι. Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, εἰς Κολωνόν, τήν ὁποίαν παρηκολούθησαν καί οἱ τρεῖς οὕτοι Μητροπολῖται καί οἱ ὁποῖοι ἐνώπιον τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος (ὑπολογίζεται ἄνω τῶν εἴκοσι χιλιάδων) ὡμολόγησαν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί ἀπεκήρυξαν τό σχίσμα.
Πρό τῆς διαμορφωθείσης καταστάσεως, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀποστέλλει τηλεγράφημα εἰς τούς ὑπ᾿ αὐτόν ῾Ιεράρχας, λέγων:
"᾿Ανακοινοῦμεν ὑμῖν, μετά λύπης, ὅτι οἱ Μητροπολῖται, Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος, ἐγγράφως ἀνεκοίνωσαν ῾Ιερᾷ Συνόδῳ καί Κυβερνήσει, ὅτι ἀπέκοψαν ἑαυτούς τῆς Κανονικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί τίθενται ἐπί κεφαλῆς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.
῾Η ῾Ιερά Σύνοδος, ἀποδοκιμάσασα ὁμοφώνως πραξικόπημα, ἔθεσεν αὐτούς ὑπό δίκην καί διέταξεν ἀνακρίσεις, ἐπικαλεῖται δέ εὐχάς ῾Ιεραρχίας ὑπέρ εἰρηνεύσεως ᾿Εκκλησίας.
῾Ο ᾿Αθηνῶν ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Πρόεδρος". 

Μετά τήν κατά τήν Κυριακήν 13 Μαΐου 1935, ἐ π ί σ η μ ο ν  ὁ μ ο λ ο γ ί α ν  τ ῶ ν  τ ρ ι ῶ ν  ᾿Α ρ χ ι ε ρ έ ω ν  ὅ τ ι  ἀ π ο κ η ρ ύ σ σ ο υ ν  τ ή ν  Σ χ ι σ μ α τ ι κ ή ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ν  τ ο ῦ  Ν.  ῾Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ  κ α ί  ὅ τ ι  ἐ π ι σ τ ρ έ φ ο υ ν  ε ἰ ς  τ ή ν  ᾿Α κ α ι ν ο τ ό μ η τ ο ν  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ν  τ ο ῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ  οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς τίθενται ἐπικεφαλῆς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.
῾Η ἀποκήρυξις τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας ὡς σχισματικῆς ὑπό τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων καί ἡ ὁμολογία των, ὅτι ἐπιστρέφουν εἰς τήν Κανονικήν καί ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. παρουσιάσθη ὑπό τοῦ Χρ. Παπαδοπούλου ὡς δῆθεν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας πραξικόπημα, διό ἀντί ἄλλης ὀρθοτέρας καί φρονιμωτέρας ἀντιμετωπίσεως τοῦ θέματος, ἐνεργεῖ κατά τόν γνωστόν τρόπον, ἀποκαλῶν τούς ἐπιστρέψαντας Μητροπολίτας ἀντάρτας καί στασιαστάς, καί χρησιμοποιῶν τήν κοσμικήν ἐξουσίαν θά προβῇ εἰς τήν συνέχειαν εἰς συλλήψεις καί διώξεις αὐτῶν, ἐνῶ παραλλήλως ἐντός δύο ἑβδομάδων θά κινήσῃ τόν μηχανισμόν διά τήν δῆθεν καθαίρεσιν αὐτῶν.
Οἱ τρεῖς Μητροπολῖται, ἀφοῦ ἀνέμενον ἐπί 10 ἡμέρας καί μή διακρίναντες ἔστω καί τόν ἐλάχιστον προβληματισμόν ἐκ μέρους τοῦ Χρ. Παπαδοπούλου, ὁ ὁποῖος ἀντιθέτως εἶναι ἀποφασισμένος μέ κάθε τρόπον νά ὑποστηρίξῃ καί ἑδραιώσῃ τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα του, προχωροῦν εἰς τήν δευτέραν ἐνέργειαν, ἡ ὁποία ὄντως ἀπετέλεσε τήν μεγίστην προσφοράν τῶν τριῶν πρός τήν χειμαζομένην ῾Αγίαν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν. ῾Η ἐνέργεια αὕτη εἶναι ἡ χειροτονία ᾿Επισκόπων καί ἡ συγκρότησις Κανονικῆς Συνόδου.
Τά γεγονότα ἐξελίχθησαν εἰς τήν ἱστορικήν Μονήν τῆς Θεοτόκου τῆς Πευκοβουνογιατρίσσης παρά τήν Κερατέαν ᾿Αττικῆς.
῾Η Μονή αὕτη ἱδρυθεῖσα τό 1927 ὑπό τοῦ ἡγέτου τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., διακεκριμένου ῾Ιερομονάχου Ματθαίου Καρπαθάκη, εἶχεν καταστῇ ἡ Μητρόπολις καί τό Προπύργιον τῆς ᾿Ορθοδοξίας.
Εἰς τήν Μονήν οἱ τρεῖς Μητροπολῖται ἀφίχθησαν τήν Κυριακήν 20 Μαΐου μετά τοῦ πρωτοσυγγέλου Γρηγοροπούλου ᾿Αλεξάνδρου. ᾿Εκεῖ ἀφοῦ κατεπειγόντως προσεκλήθη καί ὁ πατήρ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος ἔλειπεν εἰς ῾Ιεραποστολήν εἰς τήν περιοχήν τῶν Θηβῶν, οἱ ἀρχιερεῖς ἐγένοντο ὑπ᾿ αὐτοῦ καί τῆς Μονῆς δεκτοί μέ ἰδιαιτέραν τιμήν.᾿Εκεῖ ἀπεφασίσθη νά προβοῦν εἰς Χειροτονίας καί ἄλλων ᾿Επισκόπων πρός συγκρότησιν Κανονικῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.
Οἱ χειροτονηθέντες νέοι ᾿Επίσκοποι ἦσαν: ῾Ο Κυκλάδων Γερμανός, ὁ Μεγαρίδος Χριστόφορος, ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος.  Οὕτοι ἀπετέλεσαν Σύνοδον μέ πρόεδρον τόν Δημητριάδος Γερμανόν ἐξέδωσαν δέ ἀνακοινωθέν πρός τόν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικόν λαόν.  Εἰς αὐτό ἐκτίθενται καί αἱ χειροτονίαι τῶν νέων ᾿Επισκόπων.  Τοῦτο ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθ. 216/16.6.35 φύλλον τοῦ "Κήρυκος τῶν ᾿Ορθοδόξων".
"Οὕτω τήν παρελθοῦσαν Τετάρτην (23 Μαΐου 1935 ΟΗ) ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Πανοσιολογιότατος ᾿Αρχιμανδρίτης Γ ε ρ μ α ν ό ς  Β α ρ υ κ ό π ο υ λ ο ς, ᾿Επίσκοπος Κυκλάδων.  Τήν Πέμπτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης καί ᾿Εφημέριος τοῦ Στρατοῦ Χ ρ ι σ τ ό φ ο ρ ο ς  Χ α τ ζ ῆ ς, ᾿Επίσκοπος Μεγαρίδος, ἀποσπασθείσης ἐκ τῆς ὑδροκεφάλου τῆς ᾿Αρχιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν.  Τήν Παρασκευήν ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης Π ο λ ύ κ α ρ π ο ς  Λ ι ώ σ η ς  ᾿Εφημερεύων ῾Ιεροκήρυξ τῆς ἐνορίας ῾Υπαπαντῆς Πειραιῶς, ᾿Επίσκοπος τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ᾿Επισκοπῆς Διαυλείας.  Τήν ἐπιοῦσαν συνελθοῦσα ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ὑπό τήν προεδρείαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Δημητριάδος Γερμανοῦ καί λαβοῦσα ὑπ᾿ ὄψιν τάς πολυτιμωτάτας ὑπηρεσίας, ἅς προσήνεγκε καί προσφέρει ὑπέρ τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος, ὅν διεξάγομεν πρός ἀναστήλωσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί εἰρήνευσιν τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Κερασέας ῾Ιερομόναχος Μ α τ θ α ῖ ο ς  Κ α ρ μ π α θ ά κ η ς, ἀ π ό φ ο ι τ ο ς  τ ῆ ς  Θ ε ο λ ο γ ι κ ῆ ς  Σ χ ο λ ῆ ς  τ ο ῦ  Σ τ α υ ρ ο ῦ, καί ἐπιθυμοῦσα ἀφ᾿ ἑνός μέν νά ἀμείψῃ τάς πολυτίμους αὐτοῦ ὑπηρεσίας, καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά ἐνθαρρύνῃ καί νά ἐνισχύσῃ περισσότερον αὐτόν εἰς τον ᾿Ορθόδοξον ἀγῶνα, παμψηφεῖ ἐψήφισεν αὐτόν καί κανονικῶς ἐχειροτόνησεν ᾿Επίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ᾿Επισκοπῆς Βρεσθένης... ".
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
῾Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος
῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος
Συνεχίζων ὁ "Κῆρυξ ᾿Ορθοδόξων" δίδει τάς κάτωθι πληροφορίας:
"Τό ἀνακοινωθέν τοῦτο ἐδημοσιεύθη τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν (27 Μαΐου 1935 ΟΗ) ἡ δέ ἐκ τῆς κυκλοφορίας τούτου ἐντύπωσις, ὑπῆρξε πράγματι χαρᾶς Εὐαγγέλιον μέν διά τούς ᾿Ορθοδόξους, βόμβα δέ τρομακτική διά τούς προσκειμένους εἰς τήν ᾿Αρχιεπισκοπήν ᾿Αθηνῶν καί τούς οἰκοῦντας τό μέγαρον αὐτῆς, οἵτινες καί συνελθόντες, συνεκρότησαν συνέδριον ὅμοιον ἐκείνου περί τοῦ ὁποίου γράφει τό Τροπάριον, "συντρέχει λοιπόν τό συνέδριον...".  Διά τοῦτο καί κατόπιν ἐνεργειῶν αὐτῶν ἐξεδόθη ἀπόφασις ὅπως περιορισθῶσι καί ἀποκλεισθῶσι πάσης μετά γνωστῶν καί φίλων ἐπικοινωνίας οἱ τρεῖς Σεβασμιώτατοι ῾Ιεράρχαι καθώς καί οἱ τέσσαρες νεοχειροτονηθέντες.  Καί οἱ μέν πρῶτοι ἀπεμονώθησαν εἰς τό ἐπί τῆς ὁδοῦ ᾿Αριστοτέλους 37 μέγαρον ὅπερ χρησιμεύει ὡς ᾿Αρχιεπισκοπή τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων ἐπί τῆς θύρας τοῦ ὁποίου ἐτέθη ἰσχυρά κουστωδία ἀστυφυλάκων· οἱ δέ δεύτεροι περιωρίσθησαν ἕκαστος εἰς τήν κατοικίαν αὐτοῦ· μέχρι τῆς ἐκδικάσεως ὁρισθείσης τῆς δικασίμου διά τήν Παρασκευήν". 
(Κ.Ο. 216/16.6.1935).

ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ - ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ - ΔΙΩΓΜΟΙ

Τήν Τρίτην 29 Μαΐου τοῦ 1935 περί ὥραν 10η μ.μ. ἐνῶ οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς εὑρίσκονται εἰς τήν ᾿Αρχιεπισκοπήν τῶν Γ.Ο.Χ. ἐπί τῆς ὁδοῦ ᾿Αριστοτέλους 37, δέχονται τόν πρῶτον περιορισμόν. ῾Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐκίνησεν ὅλον τόν μηχανισμόν ἀφ᾿ ἑνός νά περιορίσῃ τούς ᾿Αρχιερεῖς καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά τούς δικάσῃ "ἐπί φατρίᾳ, τυρείᾳ, παρασυναγωγῇ, ἀποσχίσει καί καταφρονήσει τῆς κανονικῆς καί νομίμου ἐκκλησίας, καί παροτρύνσει τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί λαοῦ ὅπως ἀποκηρύξῃ τήν νόμιμον καί κανονικήν ᾿Εκκλησίαν".
᾿Από τό ἑσπέρας τῆς 29 Μαΐου μέχρι τήν Παρασκευήν 1ην ᾿Ιουνίου, ὅπου ἐδικάσθησαν οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς, εἶχον τεθῇ εἰς αὐστηράν ἀπομόνωσιν, ἐνῷ οἱ νεοχειροτονηθέντες 4 ᾿Αρχιερεῖς εἶχον περιορισθῇ εἰς τάς οἰκίας των τελοῦντες καί οὕτοι ἐν αὐστηρᾷ ἀπομονώσει.
Διά τά σχετικά μέ τήν δίκην γεγονότα θά δώσωμεν τόν λόγον εἰς τόν "Κήρυκα τῶν ᾿Ορθοδόξων" ὁ ὁποῖος εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθ. 217/10.6.1935 φύλλον γράφει:
"Τήν κίνησιν ταύτην τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων παρακολουθοῦσα ἡ ᾿Αστυνομία, ἐκινητοποίησεν ἀμέσως πᾶσαν τήν δύναμίν της· καί τό μέν πρό τοῦ ῾Υπουργείου καί τῆς Μητροπόλεως πλῆθος, διέλυσε διά τῆς ἀντλίας, καί διά τοῦ κλόμπς τῶν ἀστυφυλάκων, τάς δέ ὁδούς ᾿Αχαρνῶν, ᾿Αβέρωφ, ᾿Ηπείρου καί ᾿Αριστοτέλους ἀπέκλεισεν ἐξ ὁλοκλήρου δι᾿ ἰσχυρᾶς δυνάμεως ὥστε οὐδείς ἠδύνατο διελθεῖν διά τῶν ὁδῶν ἐκείνων.  Παρ᾿ ὅλα ταῦτα ὅμως ὁ λαός ἐπέμενε νά διέλθῃ ἐκ τοῦ ᾿Αρχιεπισκοπικοῦ μεγάρου, ἵνα ἀξιωθῇ τῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν τῶν Σεβασμιωτάτων, ἔστω καί ἐκ τοῦ ἐξώστου ἔνθα παρέμεινον οὕτοι τάς περισσοτέρας ὥρας. ᾿Εκεῖθεν δέ ἐλήφθη καί ἡ παρατιθεμένη φωτογραφία.  Μεθ᾿ ὅλα ταῦτα καί παρ᾿ ὅλα τά αὐστηρά ταῦτα μέτρα, ὁ λαός οὐδόλως ἐπηρεάσθη, ἀλλ᾿ ἐξηκολούθει παραμένων δι᾿ ὅλης τῆς ἡμέρας, παρ᾿ ὅλην τήν σφοδράν ζέστην, πλεῖστοι δέ καί διενυκτέρευσαν εἰς τά πεζοδρόμια καί τάς πέριξ ὁδούς.  Τήν Πέμπτην ἐξηκολούθησεν ἡ ἴδια κατάστασις τῆς στρατοκρατίας καί τῆς λαϊκῆς συγκεντρώσεως πέριξ τοῦ οἰκήματος τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν Γραφείων τῆς Κοινότητος."

ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ

Διά τήν Παρασκευήν εἶχε προσδιορισθεῖ ὑπό τῆς Συνόδου τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου(*) ἡ δίκη τῶν τριῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν ἡμῶν, κατηγορουμένων, "ἐπί φατρείᾳ, τυρείᾳ, παρασυναγωγῇ, ἀποσχίσει καί καταφρονήσει τῆς κανονικῆς καί νομίμου ᾿Εκκλησίας, καί παροτρύνσει τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί Λαοῦ, ὅπως ἀποκηρύξῃ τήν νόμιμον καί κανονικήν ᾿Εκκλησίαν", συμφώνως πρός τήν ἀποσταλεῖσαν κλῆσιν, ἥν, ἀπαράδεκτον γενομένην, ἐθυροκόλλησεν ὁ Κλητήρ τῆς ᾿Αρχιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν.
Τήν εἴδησιν περί τῆς διεξαγωγῆς τῆς δίκης πληροφορηθείς ἐκ τῶν ἐφημερίδων ὁ Παλαιοημερολογιτικός κόσμος τόσον τῶν ᾿Αθηνῶν καί Πειραιῶς ὅσον καί τῶν ᾿Επαρχιῶν, ἔσπευσε σύν γυναιξί καί τέκνοις νά κατέλθῃ εἰς τάς ᾿Αθήνας ἀπό βαθείας πρωΐας καί νά κατευθύνηται πρός τήν Μητρόπολιν ἔνθα ἐπρόκειτο νά διεξαχθῇ ἡ δίκη.  Καί ἦτο νά ἴδῃ τις συγκινητικόν θέαμα· ἀνθρώπους πάσης τάξεως, καταστάσεως καί ἡλικίας ἐκ τῶν ἀπομεμακρυσμένων ᾿Επαρχιῶν τῆς ῾Ελλάδος.
῾Η ᾿Αστυνομία εἶχε καταλάβει ὅλον τόν πρό τοῦ ναοῦ τῆς Μητροπόλεως χῶρον μή ἐπιτρέπουσα εἰς οὐδένα τήν εἴσοδον εἰς τήν πλατεῖαν Μητροπόλεως, ἡ δέ κοσμοπλημμύρα ἐκείνη τοῦ λαοῦ εἶχε περιορισθεῖ εἰς τάς ὁδούς Μητροπόλεως, ῾Ερμοῦ, Εὐαγγελιστρίας, ᾿Απόλλωνος, Πανδρόσου κλπ. τῶν ὁποίων τά καταστήματα ἔκλεισαν ἐκ προνοητικῶν λόγων. ᾿Από τῆς 7ης μέχρι τῆς 10ης π.μ. ὅλος ὁ κόσμος ἐκεῖνος συνωστίζετο ἐπί τῶν ἀνωτέρω ὁδῶν περί δέ τήν 10ην καί ἡμίσειαν κατόπιν σφοδρῶν παραπόνων τῶν ἐμπόρων ζημιουμένων ἐκ τοῦ κλεισίματος τῶν καταστημάτων, ὁ ἐποπτεύων τήν τάξιν ᾿Αξιωματικός τῆς ᾿Αστυνομίας Πόλεων, ἐπέτρεψεν εἰς τόν λαόν ὅπως διέλθῃ εἰς τήν πλατεῖαν τῆς Μητροπόλεως· καί πράγματι ὡς χείμαρος καί ὡς ἕν σῶμα, εὑρέθησαν πάντες οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πρό τοῦ Ναοῦ τῆς Μητροπόλεως. ᾿Εκεῖ δέ ὄντες περί τούς 40 ῾Ιερεῖς καί πλέον τῶν 60 Μοναχοί, ἤρξαντο περί τήν 11ην ψάλλοντες κατανυκτικωτάτην παράκλησιν εἰς τήν ῾Υπέρμαχον Στρατηγόν Κυρίαν Θεοτόκον ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς γαλήνης.
῏Ητο ἡ ὥρα 2.30 μ.μ. ὅτε ἡ ᾿Επιτροπή ἐπέστρεψε καί ἀνήγγειλεν εἰς τόν λαόν ὅτι ἡ ἀπόφασις ἐξεδόθη, καί διά ταύτης οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἡμῶν κατεδικάσθησαν: Αον εἰς καθαίρεσιν.  Βον εἰς τόν ὑποβιβασμόν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν, καί Γον εἰς πενταετῆ σωματικόν περιορισμόν. ῾Η πληροφορία αὕτη κατετάραξε τά πλήθη.
῎Ελαβον δέ τήν ἀπόφασιν ὅπως ἐν σώματι μεταβῶσιν εἰς τόν κ. Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως καί τά λοιπά μέλη αὐτῆς καί διαμαρτυρηθῶσι διά τά τεκταινόμενα εἰς βάρος τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν ἡμῶν καί γενικῶς τῶν ἐμμενόντων εἰς τάς Πατροπαραδότους ῾Ιεράς παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας.



Τότε ὅμως ἠκολούθησαν τά θλιβερά ἐκεῖνα γεγονότα τῶν ὁποίων βεβαίως ἡ περιγραφή εἶναι δύσκολος καί πρό τῶν ὁποίων ἴσως φανῶσι μικρά τά Εὐαγγελικά. ῾Η ᾿Αστυνομία διετάχθη νά διαλύσῃ βιαίως τά πλήθη τῶν πιστῶν, καί ἀμέσως ἐτέθησαν εἰς ἐνέργειαν αἱ πυροσβεστικαί ἀντλίαι ἐπιπίπτουσαι δίκη τρομεροῦ καταρράκτου κατά τῶν κεφαλῶν τοῦ πλήθους, τό ὁποῖον δέν ἠννόει νά ἀπομακρυνθῇ ἐκεῖθεν, ἀλλ᾿ ἐδέχετο ἀταράχως τό θαλάσσιον κατάβρεγμα ἀναμιμνησκόμενον τῆς ψαλμικῆς ρήσεως, "διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος, καί ἐξήγαγες ἡμᾶς Κύριε εἰς ἀναψυχήν".
Κατόπιν τούτου καί ἐφ᾿ ὅσον τό πλῆθος δέν ὑπεχώρει πρό τοῦ καταβρέγματος παρ᾿ ὅλον ὅτι πάντες ἀπό κεφαλῆς ἔως ποδῶν ἦσαν κάθυγροι, διετάχθη ἡ ᾿Αστυνομία ὅπως διά τῶν κλόμπς καί τῶν ξύλων διαλύσῃ τήν συγκέντρωσιν.  Καί ἅμ᾿ ἔπος, ἅμ᾿ ἔργον. ᾿Εγένετο ἡ ἐξόρμησις τῶν γενναίων ἀστυνομικῶν κατά τοῦ φιλησύχου, νομοταγοῦς καί μηδέν ἕτερον ἐκτός ἑνός Σταυροῦ ἤ μιᾶς Εἰκόνος ἀνά χεῖρας βαστάζοντος λαοῦ, τόν ὁποῖον διά γρονθοκοπημάτων, λακτισμάτων καί ραβδισμάτων προσεπάθουν νά διαλύσουν. ῎Εχομεν εἰς χεῖρας μας φωτογραφίας, τάς ὁποίας θά δημοσιεύσωμεν ἐν καιρῷ, ἐν αἷς διακρίνονται ἀστυφύλακες καταφέροντες τεραστίας ράβδους κατά κεφαλῆς ἱερέων καί λαϊκῶν.  Κατέχομεν ἐπίσης στοιχεῖα ἐξ ὧν διαπιστοῦνται ὅτι ἡ ὑπηρεσία τῆς πυροσβεστικῆς ἀντλίας ἐκτύπησε τρίς διά πελέκεως (ἐξ ἐκείνων δι᾿ ὧν κόπτουσιν ἐν ταῖς πυρκαϊαῖς σίδηρα καί σύρματα) Γέροντα Παλαιοημερολογίτην μή ἀνοίγοντα δρόμον εἰς τήν ἀντλίαν, καί ὁ ὁποῖος ἀγνοοῦμεν ἐάν εὑρίσκεται ἐν τῇ ζωῇ.  Τόμος ὁλόκληρος δύναται νά γραφῇ ἐξιστορῶν τά θλιβερά ἐκεῖνα γεγονότα τῆς ἀποφράδας ἐκείνης Παρασκευῆς 1ης ᾿Ιουνίου, ἥτις θέλει μείνῃ ἱστορική, καί μία μαύρη κηλίς εἰς τήν ἱστορίας τῆς ῾Ελληνικῆς 'Εκκλησίας προεδρευομένης ὑπό τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.



Πλέον τῶν 100 εἶναι οἱ κατά τό μᾶλλον καί ἧττον τραυματισθέντες, ἐκτός τῶν ἐπιστρεψάντων εἰς τάς ἐπαρχίας αὐτῶν τῶν ὁποίων δέν ἐλάβομεν γνῶσιν· τριῶν δέ ἤ τεσσάρων εἰσέτι ἀγνοεῖται ἡ τύχη καί τούς ὁποίους αἱ φῆμαι φέρουσιν ὡς ἀποθανόντας, χωρίς βεβαίως τοῦτο νά εἴμεθα ἐπί τοῦ παρόντος ἡμεῖς εἰς θέσιν νά διαπιστώσωμεν. ῾Οπωσδήποτε τά γεγονότα ἦσαν τοιαῦτα, παρόμοια τῶν ὁποίων εὑρίσκει κανείς μόνον εἰς τήν Βυζαντινήν ἱστορίαν κατά τάς ἐπιδρομάς τῶν εἰκονομάχων καί τῶν σταυροφόρων ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Θεσσαλονίκης...". 
(Κ.Ο. 217/10.6.1935).

(*) "....Κατά τῆς ἀποφάσεως τοῦ Χρ. Παπαδοπούλου ἐτάχθησαν ἀντιμέτωποι τρεῖς ᾿Επίσκοποί του, ὁ ῞Υδρας καί Σπετσῶν Προκόπιος, ὁ Σάμου καί ᾿Ικαρίας Εἰρηναῖος καί ὁ ᾿Ακαρνανίας ῾Ιερόθεος, οἱ ὁποῖοι Συνοδικοί ὄντες, παρητήθησαν ἵνα μή δικάσουν τούς τρεῖς Μητροπολίτας.  ᾿Ιδού τί λέγουν εἰς σχετικόν ὑπόμνημά των:
".... ῎Εχοντες ὑπ᾿ ὄψει τοιαύτην περίπτωσιν καί ἀναλογιζόμενοι" τάς εὐθύνας μιᾶς τοιαύτης καταστάσεως δέν νομίζομεν ὅτι εἶναι ὀρθόν νά προβῶμεν εἰς δίκην καί δή εἰς καθαίρεσιν ᾿Αρχιερέων ......Δἐν ἐννοοῦμεν νά λάβωμεν μέρος εἰς Δικαστήριον καί νά καταδικάσωμεν ᾿Αρχιερεῖς, διότι καί μετά τήν καταδίκην καί τόν ἐντεῦθεν σάλον τό ζήτημα θά μένῃ ἄλυτον καί ἡ φθορά τοῦ γοήτρου τῆς ᾿Εκκλησίας θά εἶναι ἀνυπολόγιστος.
᾿Επειδή ὅμως ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἔχει τήν ἀντίληψιν ὅτι, ἀνεξαρτήτως τῆς στάσεως τῆς Κυβερνήσεως ἀπέναντι τοῦ θρησκευτικοῦ ἡμερολογίου, πρέπει νά ἐπιβληθῇ ἡ προσοίκουσα τιμωρία εἰς τούς ἀποστατήσαντας ᾿Αρχιερεῖς καί ἐπειδή ἡμεῖς, παρεδρεύοντες εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, μεταβαλλομένην εἰς δικαστήριον, ὡς ὁρίζει ὁ νόμος, δέν θά ἠδυνάμεθα, συμφώνως πρός τάς ἀνωτέρας σκέψεις μας, οὔτε νά ἀθωώσωμεν οὔτε νά καταδικάσωμεν τούς ἀποσχισθέντας τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς, ἀλλ᾿ ἐπειδή καί πάλιν λόγῳ τῆς ἰδιότητος ἡμῶν ὡς Συνοδικῶν Συνέδρων δέν δυνάμεθα νά μή μετάσχωμεν τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, διά ταῦτα ἀναγκαζόμεθα νά ὑποβάλωμεν τήν παραίτησιν ἡμῶν ἀπό τήν θέσιν τοῦ Συνοδικοῦ Συνέδρου καί εὐχώμεθα ὅπως ὁ Κύριος ἀποδείξῃ ὀρθοτέραν καί εὐτυχεστέραν τήν ἀντίληψιν τῆς πλειοψηφίας πρός τό καλόν τῆς ᾿Εκκλησίας.
῾Ο ῞Υδρας καί Σπετσῶν Προκόπιος
῾Ο Σάμου καί ᾿Ικαρίας Εἰρηναῖος
῾Ο Αἰτωλίας καί ᾿Ακαρνανίας ῾Ιερόθεος

Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑΝ

᾿Επί ὁλόκληρον ἑβδομάδα οἱ ᾿Αρχιερεῖς διετέλουν ἐν αὐστηρᾷ ἀπομονώσει, οἱ δέ πιστοί ἐδιώκοντο καί δέν τούς ἐπετρέπετο ἔστω καί ἐκ τοῦ μακρόθεν νά ὑποβάλουν τά σέβη των εἰς τούς ὁμολογητάς ᾿Αρχιερεῖς, ἔως ὅτου τήν Πέμπτην 7ην ᾿Ιουνίου περί ὥραν 11 πρό τοῦ μεσονυκτίου, ὁ Διοικητής τῆς Γενικῆς ᾿Ασφαλείας ῎Εβερτ εἰδοποίησεν τούς τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι τήν ἑπομένην Παρασκευήν 8 ᾿Ιουνίου θά ὡδηγοῦντο εἰς τόν τόπον τῆς ἐξορίας των. ᾿Ιδού πῶς περιγράφει ὁ "Κῆρυξ ᾿Ορθοδόξων" τήν ἀναχώρησιν τῶν ῾Ιεραρχῶν:
"Τήν Παρασκευήν πρωί πρός τῆς ἀνατολῆς ἀκόμη τοῦ ἡλίου, ἰσχυρά ᾿Αστυνομική δύναμις προσετέθη εἰς τήν ἤδη ὑπάρχουσαν· ὁ δέ Διοικητής αὐτῆς ἀνελθών εἰδοποίησε τούς Σεβασμιωτάτους ὅπως κατέλθωσι πρός ἀναχώρησιν. ῞Ετοιμοι καί ἀτάραχοι οἱ σεπτοί ῾Ιεράρχαι ὑπεδέχθησαν τήν εἰδοποίησιν, καί ἕτοιμοι ὄντες ἤρχισαν κατερχόμενοι τήν κλίμακα.
῾Η ἀπόφασις ὥριζεν ὡς μέρος ἐξορίας διά μέν τόν ῞Αγιον Δημητριάδος τήν Νῆσον ᾿Αμοργόν, διά τόν ῞Αγιον πρώην Φλωρίνης τήν ἐν τῷ ᾿Ολύμπῳ Μονήν τοῦ ῾Αγίου Διονυσίου καί διά τόν ῞Αγιον Ζακύνθου τήν ἐν ᾿Ακαρνανίᾳ Μονήν Ρόμβου".
(Κῆρυξ ᾿Ορθοδόξων 218/17.6.1935)
᾿Απερχόμενοι εἰς τούς τόπους τῆς ἐξορίας των οἱ τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς ἐξέδωκαν τήν κατωτέρω ἐγκύκλιον:

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΠΡΟΣ
ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
ΤΕΚΝΑ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΑΓΑΠΗΤΑ
Καταδικασθέντες ἀδίκως ὑπό Σχισματικῆς Συνόδου εἰς καθαίρεσιν καί πενταετῆ ἐγκάθειρξιν εἰς Μονάς· καί ἀπαχθέντες βιᾳ ὑπό τῆς Κυβερνήσεως καταστάσης ἐκτελεστικόν τμῆμα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, τεθείσης ὑπεράνω τῶν θείων Κανόνων, τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καί τοῦ ῾Ελληνικοῦ Συντάγματος, διά μόνον τόν λόγον διότι εἴχομεν τό θάρρος καί τήν ψυχικήν εὐσθενίαν νά ἀναπετάσωμεν τό ἔνδοξον καί τετιμημένον λάβαρον τῆς ᾿Ορθοδοξίας, θεωροῦμεν ποιμαντορικόν καθῆκον ἡμῶν, πρίν ἤ ἀποχωρισθῶμεν, νά ἀπευθύνωμεν ῾Υμῖν τοῖς ἀκολουθοῦσι τό Πάτριον καί ᾿Ορθόδοξον ἑορτολόγιον τάς ἑξῆς Ποιμαντορικάς παραινέσεις:
᾿Ακολουθοῦντες πιστῶς τό ᾿Αποστολικόν "Στῆτε καί κρατῆτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν" μή παύσητε ἀγωνιζόμενοι δι᾿ ὅλων τῶν νομίμων καί χριστιανικῶν μέσων ὑπέρ τῆς κατισχύσεως καί ἐπιβραβεύσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ὅστις ἀποβλέπει εἰς τήν ἐπαναφοράν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦ Πατρίου καί ὀρθοδόξου ἑορτολογίου, μόνου ἱκανοῦ νά ἀποκαταστήσῃ τό ὑπό τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας μειωθέν κῦρος τῆς ὀρθοδοξίας καί νά ἐπαναφέρῃ τήν εἰρήνην καί τήν ἕνωσιν τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ.
᾿Επέπρωτο κρίμασιν οἷς οἷδε Κύριος ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό τήν ἔμπνευσιν καί πρωτοβουλίαν τοῦ προκαθημένου Αὐτῆς νά προσάψῃ εἰς τό τέως ἁγνόν καί ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξον μέτωπον Αὐτῆς τόν μῶμον τοῦ σχίσματος διά τῆς ἀθετήσεως τοῦ ὀρθοδόξου ἑορτολογίου, τοῦ καθιερωθέντος ὑπό τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί κυρωθέντος ὑπό τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς ὀρθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ἀντικαταστάσεως τούτου διά τοῦ Παπικοῦ τοιούτου.
Τό σχίσμα βεβαίως τοῦτο τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ἐδημιούργησεν ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιεραρχίας ἥτις ἐπιλαθομένη τῆς ἱερᾶς καί ᾿Εθνικῆς Αὐτῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἀρχαίου ῾Ελληνικοῦ γνωμικοῦ "μάχου ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς ῾Ελληνικῆς ἐλευθερίας", εἰσήγαγεν ἄνευ τῆς συναινέσεως ἁπασῶν τῶν ὀρθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ τό Παπικόν ἑορτολόγιον διαιρέσασα οὕτως οὐ μόνον τάς ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους μερίδας.
῾Ημεῖς ἀναλαβόντες τήν ποιμαντορίαν τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ἀκολουθοῦντος τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, καί ἔχοντες συναίσθησιν τοῦ ὅρκου πίστεως ὅν ἐδώκαμεν ὅτι θά φυλάξωμεν πάντα ὅσα παρελάβομεν παρά τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀποφεύγοντες πάντα νεωτερισμόν, δέν ἠδυνάμεθα παρά νά κηρύξωμεν ὡς σχισματικήν τήν ᾿Επίσημον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό παπικόν ἑορτολόγιον, ὅπερ ἐχαρακτηρίσθη ὑπό πανορθοδόξων Συνόδων "ὡς νεωτερισμός τῶν Αἱρετικῶν, ὡς παγκόσμιον σκάνδαλον καί ὡς αὐθαίρετος καταπάτησις τῶν θείων καί ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων".
Τούτου ἔνεκα συνιστῶμεν εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισματικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν σχισματικῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διότι οὕτοι ἠθέτησαν ἀποφάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πασῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον. ῞Οτι δέ ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία δέν ἔχει χάριν καί ἅγιον Πνεῦμα, τοῦτο διαβεβαιοῖ καί ὁ Μ. Βασίλειος λέγων τά ἑξῆς: "Εἰ καί περί μή Δόγματα οἱ Σχισματικοί σφάλοιντο, ἀλλ᾿ ἐπειδή τοίνε κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ Χριστός ἐστι, κατά τόν θεῖον ᾿Απόστολον, ἐξ οὖ τά Μέλη πάντα ζωοῦται καί τήν πνευματικήν αὔξησιν δέχεται, οὕτοι δέ τῆς ἁρμονίας τῶν Μελῶν τοῦ Σώματος ἀπερράγησαν καί οὐκέτι παραμένουσαν αὐτοῖς ἔχουσι τήν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῞Ο τοίνυν οὐκ ἔχουσιν, πῶς ἄν τοῖς ἄλλοις μεταδοῖεν;"
῞Οταν ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία ἐπιβάλῃ μέτρα πιεστικά καί καταθλιπτικά, ὅπως βιάσῃ τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν συνείδησιν, συνιστῶμεν ῾Υμῖν, ὅπως τά πάντα ὑπομείνητε καί κρατήσετε τήν ὀρθόδοξον παρακαταθήκην ἀλώβητον καί ἀμόλυντον, ὅπως παρελάβομεν ταύτην παρά τῶν εὐσεβῶν Πατέρων ἡμῶν, ἔχοντες ὡς παράδειγμα φωτεινόν καί ἐνισχυτικόν ἡμᾶς μή δειλιάσαντας καί ἐν τῇ Δύσει τοῦ βίου ἡμῶν, χάριν τῆς ὀρθοδοξίας, νά ἀντικρύσωμεν μετά παρρησίας καί μεγαλοφροσύνης τά ἀνελεύθερα καί μεσαιωνικά μέτρα τῆς ἐξορίας καί ἐγκαθείρξεως ἡμῶν εἰς Μονάς ὡς εἰς φυλακάς.
Ταῦτα θεωροῦντες τιμήν καί δόξαν καί χαράν κατά τόν ᾿Απόστολον κελεύοντα νά χαίρωμεν καί νά καυχώμεθα ἐν τοῖς ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, συνιστῶμεν καί ῾Υμῖν ἐμμονήν καί ἐγκαρτέρησιν ἐν τοῖς δεινοῖς καί ταῖς θλίψεσι καί ταῖς κακώσεσι καί αἰκισμοῖς, εἰς ἅ θά ὑποβληθῆτε ὑπό ᾿Εκκλησίας σχισματικῆς, ἐλπίζοντες πάντοτε εἰς τόν Θεόν, ὅς οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα καί ὅστις θά εὐδοκήσῃ ἐν τῇ ἀπείρῳ αὐτοῦ καί ἀνεξιχνιάστῳ μακροθυμίᾳ νά φωτίσῃ καί τούς καλῇ τῇ πίστει πεπλανημένους καί ἀκολουθοῦντας τό παπικόν ἑορτολόγιον, καί χαρίσηται ἐν τέλει ῾Υμῖν τόν θρίαμβον τῆς ὀρθοδοξίας καί τήν ἕνωσιν τοῦ χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ πληθυσμοῦ, ὑπέρ ὧν ἀγωνιζόμεθα πρός δόξαν Χριστοῦ, οὗ ἡ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος εἴη μετά πάντων ῾Υμῶν."   
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
῾Ο Πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος
῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

ΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Μετά τάς χειροτονίας αἱ ὁποῖαι, ὡς ἴδωμεν ἔλαβον χώραν εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν τῆς Παναγίας, οἱ τρεῖς Μητροπολῖται ἐνῷ ἐθέθησαν ὑπό αὐστηρόν περιορισμόν, παραλλήλως ἐπιέζοντο νά παραιτηθοῦν τοῦ ἔργου τό ὁποῖον ἀνέλαβον καί ἐπιστρέψουν εἰς τήν Καινοτόμον ᾿Εκκλησίαν.  Κατά τάς ἡμέρας ταύτας ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπέστειλεν ἐνθαρρυντικήν ἐπιστολήν πρός τούς τρεῖς Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι τοῦ ἀπέστειλαν τήν κάτωθι ἀπάντησιν:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΣ
ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΟΔΟΣ ΦΙΛΟΘΕΗΣ - ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ 27   
Θεοφιλέστατε ῞Αγιε Βρεσθένης, ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί Συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος Χάρις εἴη ῾Υμῖν ἀπό Θεοῦ καί εἰρήνη.
Τό ἀδελφικόν γράμμα τῆς ῾Υμετέρας θεοφιλίας ἀσφαλῶς ληφθέν μετά πολλῆς προσοχῆς ἀνεγνώσθη ὑφ᾿ ἡμῶν.  Εἰς ἀπάντησιν ἥκοντες διαβεβαιοῦμεν τήν ῾Υμετέραν θεοφιλίαν ὅτι τό ἠθικόν ἡμῶν διά τόν ἀγῶνα, ὅν ἀνελάβομεν ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἶναι ἀδιάπτωτον καί ἀλύγιστον, ὅπως τό ἰδικόν σας. ῾Ο ἀγών δέν εἶναι δυνατόν παρά νά εὐοδωθῇ ἀφοῦ ὡς κέντρον καί κύριον ἐλατήριον τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ἐπικράτησις τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ, καθ᾿ οὗ αἱ πῦλαι ἄδου οὐ κατισχύουσι. ῎Ερρωσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐνδυναμοῦσθε ἐν τῇ Χάριτι τοῦ Χριστοῦ τοῦ τά ἀσθενῆ θεραπεύοντος καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦντος. ᾿Απονέμοντες τούς ἀδελφικούς ἐν Χριστῷ ἀσπασμούς τῇ ῾Υμετέρᾳ θεοφιλίᾳ καί τάς εὐχάς καί εὐλογίας ἡμῶν εἰς ὅλας τάς Μοναχάς διατελοῦμεν μετ᾿ ἀγάπης.
῾Ο Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ
῾Ο Πρ. Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
῾Ο Ζακύνθου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
᾿Ασπαζομενος τήν ἁγίαν δεξιάν σας
῾Ο Πρωτοσύγκελλος
῾Υπογραφή δυσανάγνωστος
᾿Αλλά καί ἐκ τοῦ τόπου τῆς ἐξορίας τῶν διατηροῦν τό ἀκμαῖον τοῦτο φρόνημα, ὡς προκύπτει ἐκ τῶν πολλῶν ἐπιστολῶν.  Παραθέτομεν τινάς ἐξ αὐτῶν. ῾Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐκ τῆς Μονῆς τοῦ ῾Αγίου Διονυσίου ᾿Ολύμπου, ὅπου εἶχεν ἐξορισθῆ γράφει πρός τόν ῞Αγιον Βρεσθένης τήν κάτωθι ἐπιστολήν:
"᾿Αγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ ῞Αγιε Βρεσθένης,
Σᾶς ἀποστέλλω ἀπό τόν τόπον τῆς ἐξορίας μου ἕναν ἀδελφικόν καί συγχαρητήριον ἀσπασμόν, διότι ἠξιώθημεν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί νά τύχωμεν τῆς δόξης τοῦ Κυρίου ἀγωνιζόμενοι διά τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ὁμολογοῦντες τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν πρός Αὐτόν εἰς οὐδέν λογιζόμενοι τάς πιέσεις τῶν ἰσχυρῶν καί τάς κακώσεις, ἅς ὑφιστάμεθα οὐ μόνον ἀγογγύστως, ἀλλά καί μετά χαρᾶς διά τήν ᾿Ορθοδοξίαν ἡμῶν.  Τό θάρρος καί τό ἠθικόν σθένος ἡμῶν εἶναι ἀδιάπτωτα καί ὁλονέν αὐξάνει ἡ πίστις καί ὁ ζῆλος ἡμῶν πρός τήν δόξαν τοῦ Χριστοῦ.
Τούς ἀδελφικούς ἐν Χριστῷ ἀσπασμούς πρός τήν ῾Υμετέραν Θεοφιλίαν καί τάς εὐχάς μου πρός ὅλας τάς ἀδελφάς καί Μοναχάς τῆς Μονῆς ῾Υμῶν.
Μονή ῾Αγίου Διονυσίου ᾿Ολύμπου, 16 ᾿Ιουνίου 1935.
Πρ. Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Θά παραθέσωμεν καί ἄλλας δύο ἐπιστολάς τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ πρός τόν Βρεσθένης Ματθαῖον, τάς ὁποίας ἀπέστειλεν ἐκ τοῦ τόπου τῆς ἐξορίας, τήν νῆσον ᾿Αμοργόν.
᾿Αγαπητέ ῞Αγιε Βρεσθένης,
᾿Από τῆς 24 ᾿Ιουνίου εὑρίσκομαι ἐνταῦθα. ᾿Εν Σύρῳ διέμεινα μετά τοῦ ἀρχιμανδρίτου ᾿Αλεξ. Γρηγοροπούλου δύο ἡμέρας. ῾Ο λαός ἤρχετο καί ὑπέβαλλε τά σέβη του καταρώμενος τούς ὑπαιτίους τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου. ῎Αν γίνῃ κοινότης Γνησίων ᾿Ορθοδόξων, οὐδείς θά μείνῃ νεοημερολογίτης, πρῶτος διότι οἱ χριστιανοί ἔχουν τήν διαίσθησιν ὅτι ἐξέκλινον τῶν παραδόσεων καί δεύτερον ἐξ ἀντιδράσεως πρός τούς λατίνους οἵτινες ἀπεθρασύνθησαν.  Περί τάς 150 οἱκογένειαι πηγαίνουν καί ἐκκλησιάζονται εἰς τόν παλαιοημερολογίτην ἱερομ. ᾿Ιωακείμ, ὅστις ἔκτισε ναόν καί κελλία πολλά εἰς τήν ῾Ι. Μονήν ῾Αγ. Βαρβάρας. ᾿Ανέλαβον νά συστήσουν κοινότητα Παλαιοημερολογιτῶν οἱ Κουζέπας καί Καρακαλᾶς καί πιστεύω νά εὐδοκιμήσῃ. ῾Ο κ. Γαλανός ὅστις ἦτο πρόεδρος τῆς Κοινότητος ἐγκατέλειψε τήν Κοινότητ;α τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων α') διότι ἦτο ἀνεπιτήδειος καί β') διότι ὁ ἀδελφός του προσελήφθη ὡς γραμματεύς τῆς Μητροπόλεως. ῾Ο λαός δέν συχνάζει εἰς τάς ᾿Εκκλησίας μή ἀνεχόμενος τήν κατάστασιν ἥν ἐδημιούργησεν ὁ Φιλάρετος, ὅστις δέν καλεῖται πλέον οὔτε εἰς κηδείας, οὔτε εἰς ἄλλας ἱεροπραξίας.
Αἱ ᾿Εκκλησίαι ἀπό ἀπόψεως οἰκονομικῆς ἔχουν χάλια μή δυνάμεναι νά ἀνταποκριθῶσιν εἰς τάς ἀνάγκας των. ῎Αν ἡ ἀστυνομία ἄρῃ τήν ὑποστήριξίν της, θά φύγῃ ὁ Φιλάρετος καταστάς μισητός.
᾿Εν ᾿Αμοργῷ ὁ λαός εἶναι ὑπέρ τῶν παραδόσεων.  Σήμερον ἑορτήν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, οἱ χριστιανοί ἐργάζονται. ῞Ολα τά χωρία εἶναι μέ τό παλαιόν. ῞Οταν ἔλθῃ ἡ ἑορτή, ἐπειδή οἱ ἱερεῖς εἶναι μέ τό νέον, οἱ χριστιανοί μεταβαίνουν μέ τόν ἱερέα εἰς ἐξωκκλήσια τιμώμενα ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ἁγίου καί λειτουργοῦν διά ν᾿ ἀκούσουν τό ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου τοῦ Ναοῦ καί εὐφρανθῇ ἡ ψυχή των.  Εἰς τί σημεῖον ἀπογνώσεως ἔφεραν τούς χριστιανούς οἱ ἀσεβεῖς συγχρονισμένοι ἀρχιερεῖς!
Εὑρίσκομαι ἐν τῇ Μονῇ Χοζεβιωτίσσης καί διορθώνω κελλία πρός ἀνετωτέραν διαμονήν ἀγνοῶν πότε θά διευθετηθοῦν τά πράγματα συμφώνως πρός τούς νόμους οἵτινες παρεβιάσθησαν καθ᾿ ὁλοκληρίαν.
῎Εχω πεποίθησιν ὅτι ἡ ἀντισυνταγματική αὕτη κατάστασις, δέν εἶναι δυνατόν νά παραμείνῃ ἐπί πολύ καί διά τοῦτο πρέπει νά ἔχητε ὑπομονήν καί ἐλπίδα πρός τόν Θεόν... ῾Η μ ε ῖ ς  ὡ ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α  α ὐ τ ο δ ι ο ί κ η τ ο ς  π ρ ο έ β η μ ε ν  ε ἰ ς  τ ά ς  χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς  σ α ς  κ α ί  ἐ λ π ί ζ ο μ ε ν  ὅ τ ι  ἀ π ο κ α θ ι σ τ α μ έ ν ω ν  τ ῶ ν  π ρ α γ μ ά τ ω ν  θ᾿ ἀ ν α λ ά β η τ ε  τ ά  κ α θ ή κ ο ν τ ά  σ α ς.
῎Αν ἔχητε τί νέον, παρακαλῶ νά μᾶς γράφητε.
᾿Επί τούτοις εὐχόμενος ὅπως ὁ ῞Υψιστος φωτίζῃ καί ἐνισχύῃ ῾Υμᾶς εἰς τόν ὑπέρ τῆς ῾Αγίας Αὐτοῦ ᾿Εκκλησίας ἀγῶνα, διατελῶ μετ᾿ ἀδελφικῶν ἀσπασμῶν.
῾Ο Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ
᾿Αμοργός, 16/29)6)1935
Παραθέτομεν καί ἑτέραν ἐπιστολήν αὐτοῦ.
᾿Αγαπητέ ῞Αγιε Βρεσθένης!
῎Ελαβον τήν ἀδελφικήν ἐπιστολήν σας καί εὐχαριστῶ θερμῶς δι᾿ ὅσα ἐνισχυτικά τῆς ψυχῆς πρός ἐξακολούθησιν τοῦ ἀγῶνος μοί γράφετε.  Βεβαίως οἱ ἐχθροί τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι πολλοί καί ἰσχυροί, τό δέ ἡμέτερον Κράτος διατελεῖ ἀκόμη ὑπό τάς τυραννικάς ἰδέας τῆς τουρκικῆς δυναστείας μή δυνάμενον νά προσοικειωθῇ τό νέον πνεῦμα περί ἐλευθερίας.  Δέν ἠξεύρω ἄν εἴμεθα κατά τόν πολιτισμόν ἀνώτεροι τῶν ἀλβανῶν καίτοι κατά τήν ἐξωτερικήν περιβολήν ἄνδρες τε καί γυναῖκες ὑπερβαίνομεν καί τούς Εὐρωπαίους.  Νόμους ἔχομεν καί παρανομίας κατεργαζόμεθα.  Κανόνας ἔχομεν καί ἀντικανονικῶς πολιτευόμεθα.  Σύνταγμα ἔχομεν καί τό συνταγματικόν δίκαιον παραθεωροῦμεν.  Τρανόν δεῖγμα τῶν λεγομένων μου εἶναι ἡ κατάστασις ἡμῶν τῶν ἱεραρχῶν, εἰς οὕς ἐπέβαλον ποινάς ἄνευ Νόμων.   
῾Ο Θεός, ὁ δίκαιος κριτής, θά ἐπίδῃ τήν κάκωσιν ἡμῶν καί ἀποδώσῃ τό δίκαιον θριαμβευούσης τῆς ᾿Ορθοδοξίας.  Οὐδείς περιέμενεν τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ Ποιμένος ᾿Αλεξανδρείας Μελετίου, ἀλλά πάντες περιέμενον τήν ἄνοδον αὐτοῦ εἰς τόν περίπτυστον θρόνον τοῦ ἀδελφοθέου ἀπό τοῦ ὁποίου θά διέσπειρε ἀνά πᾶσαν τήν ᾿Ορθοδοξίαν τούς κακοδόξους αὐτοῦ νεωτερισμούς, διά τῶν ὁποίων θά ἦγε εἰς ἀποσύνθεσιν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ᾿ ὁ θάνατος αὐτοῦ ἐματαίωσε τά κακόβουλα σχέδια τῶν ἐχθρῶν, οἵτινες χάνουν οὐ μόνον ἔρισμα, ἀλλά καί τόν κυριώτερον μοχλόν τῶν ἀνοσίων καί καταχθονίων σκοπῶν των, καθ᾿ ὅσον ὁ ἀποθανών διά τῆς κουφότητος, ὑπερηφανείας καί ὑπερφιάλου χαρακτῆρος του ἐζήτει δόξαν οὐχί παρά Θεοῦ, ἀλλ᾿ ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτοῦ, τῇ κακοδοξίᾳ.  Μεγάλη ἡ δόξα Κυρίου καί ἀνεξιχνίαστα τά κρίματα αὐτοῦ. ᾿Απηλλάγη ἡ ᾿Εκκλησία ἑνός κακοβούλου ἐχθροῦ, ἀλλά μένει εἰσέτι τό ἕν μέλος τοῦ διαβολικοῦ ζεύγους (Πρόκειται περί τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου).
Εὐχηθῶμεν ὅπως ὁ ῞Υψιστος σώζῃ τήν ᾿Εκκλησίαν του ἐκ τῶν ποιμαινομένων (λυμαινομένων) αὐτήν λύκων.
῎Εστειλα εἰς τόν ῞Αγιον Κυκλάδων ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ ῾Αγίου Χρυσοστόμου πρός τόν ἐξόριστον Κυριακόν ἐπίσκοπον. ῾Η ἐπιστολή αὕτη εὑρίσκεται κατακεχωρημένη ἐν τῷ μηναίῳ τῆς 27ης ᾿Ιανουαρίου.  Εὑρίσκομαι ἐν τῇ Μονῇ Χοζεβιωτίσσης τῆς ᾿Αμοργοῦ, ἧς τό κλῖμα εἶναι καλόν καί διέρχομαι τάς ἡμέρας μου παρακαλῶν τόν ῞Υψιστον νά ἐνισχύῃ τούς ὀρθοδόξους καί παρηγορῇ τούς τεθλιμμένους.
᾿Επί τούτοις ἀσπαζόμενος τήν ὑμετέραν ἀγάπην φιλήματι ἁγίῳ καί εὐχόμενος ὅπως ὁ ῞Υψιστος εὐλογῇ τό ποίμνιον αὐτῆς, διατελῶ μετ᾿ ἀγάπης.
῾Ο Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ
᾿Αρχιεπίσκοπος τῶν Παλαιοημερολογιτῶν

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤ᾿ ΑΥΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Εἴδομεν τό φρόνημα τουλάχιστον τῶν δύο Μητροπολιτῶν καί πῶς ἀντιμετώπισαν οὕτοι τήν ἐξορίαν καί τάς λοιπάς διώξεις. ῎Ας ἴδωμεν ὅμως καί τί εἶπον οἱ τρεῖς Μητροπολῖται εἰς τήν "᾿Απολογίαν" των, δημοσιευθεῖσαν εἰς τόν "Κήρυκα τῶν ᾿Ορθοδόξων". φ. 225/5.8.1936, σχετικῶς μέ τούς λόγους διά τούς ὁποίους ἀπεκήρυξαν τήν καινοτόμον ῾Ιεραρχίαν διά τήν δῆθεν καθαίρεσιν αὐτῶν ὑπό τοῦ Χρ. Παπαδοπούλου, καί διά τάς χειροτονίας νέων ἐπισκόπων.

ΔΙΑΤΙ ΑΠΕΚΗΡΥΞΑΝ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ

"... ῞Οσον δέ ἀφορᾷ τούς Κανονικούς λόγους δι᾿ οὕς προέβημεν εἰς τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἐπισήμου ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας ὡς σχισματικῆς οὕτοι εἶναι οἱ ἑξῆς:
Α')  Διότι αὕτη διά τῆς μονομεροῦς καί ἀντικανονικῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ ἠθέτησε καί κατεπάτησε πάντας τούς ᾿Αποστολικούς κανόνας τούς σχετικούς μέ τό ὑπό τῆς Αης Οἰκουμενικῆς Συνόδου συνταχθέν καί καθιερωθέν πασχάλιον, καί τάς Συνοδικάς διατάξεις τάς σχετικάς πρός τήν θείαν λατρείαν (7ος ᾿Αποστολικός Κανών 56 Στ. Οἰκ. καί 55 19 τῆς ἐν Γάγγρᾳ Συνόδου).
Β')  Διότι αὕτη παρά τό πνεῦμα τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων καί τήν αἰωνόβιον πρᾶξιν τῆς ὀρθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας εἰσήγαγε τό Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ θείᾳ λατρείᾳ ἄνευ τῆς συναινέσεως ἁπασῶν τῶν ὀρθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν καί διήρεσεν οὕτω τήν καθόλου ὀρθοδοξίαν καί τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους ἡμερολογιακάς μερίδας.
Γ')  Διότι ἠθέτησε τήν ἐντολήν τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, λέγοντος "παρακαλῶ ἡμᾶς, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες καί μήν εἶναι ἐν ἡμῖν Σχίσματα, τοῦθ᾿ ὅπερ λαμβάνει ἰσχύν Κανόνος κατά τόν 5ον Κανόνα τῆς ἐν Καρθαγένῃ διαγορεύοντα "περί ὧν δέ φανερώτατα ἡ θεία Γραφή ἐθέσπισεν οὐ δεῖ ψηφίζεσθαι, ἀλλά μᾶλλον ἕπεσθαι".
Δ')  Διότι παρέβη τόν ὅρον τῆς Βας Οἰκουμενικῆς Συνόδου διαγορεύοντος "ἡμεῖς τούς προστιθέντας ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς καθολικῆς ᾿Εκκλησίας ἀναθεματίζομεν καί εἴτις πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστικήν ἔγγραφον ἤ ἀγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα (῞Ορος Ζ' Οἰκ. Συνόδου).
Ε')  Διότι τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον ἀπεκρούσθη καί κατεδικάσθη ὑπό τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τῶν συνελθουσῶν ἐν Κων)πόλει ἐν ἔτησι 1583, 1587, 1593 ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ῾Ιερεμίου τοῦ Βου, ὅστις ἐχαρακτήρισε τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον ὡς μίαν καινοτομίαν τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, ὡς παγκόσμιον σκάνδαλον καί ὡς αὐθαίρετον καταπάτησιν τῶν Συνοδικῶν διατάξεων καί ᾿Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων "᾿Εκκλ. ῾Ιστορία Μελετίου ᾿Αθηνῶν 16ου αἰῶνος Τόμος Γ', σελίς 402-409), ῾Ιστορία Φιλ. Βαφείδου 1453-1908 Τόμος Γ', σελίς 124-125), (Τόμος ᾿Αγάπης Δοσιθέου ῾Ιεροσολύμων σελ. 538), Κανονικαί διατάξεις Μ. Χαρτοφύλακος Γεδεών Α' σελίς 34)᾿Εκ/τική ῾Ιστορία Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου περί ῾Ιεροσολύμων σελίς 482).  Εἰδική πραγματεία περί ἡμερολογίου τοῦ αὐτοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί νῦν ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, "᾿Εκκλησιαστικός Κήρυξ" ᾿Αθηνῶν, Τόμος τοῦ 1918 σελίς ΒΗ 135, 173, 189, 230 (Πραγματείαν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν ἐν τῇ μεγάλῃ ῾Ελληνικῇ ᾿Εγκυκλοπαιδείᾳ Μακρῆ τόμος 3ος σελίς 562).
ΣΤ) Διότι ἡ μονομερής καί ἀντικανονική εἰσαγωγἠ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, διαιρέσασα τάς ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας καί τούς Χριστιανούς εἰς παλαιοημερολογίτας καί νεοημερολογίτας ἐδημιούργησε καί συνεπείας θιγούσας ἐμμέσως καί τό δόγμα τῆς μιᾶς ῾Αγίας Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἧς τήν ἑνιαίαν ἰδιότητα παραβιάζει.  Καί τίθεται νῦν τό ἐρώτημα ποῦ ἔγκειται ἡ ἑνιαία ἰδιότης τοῦ δόγματος τούτου, ἤτοι τῆς Μιᾶς,῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας;  Κατά τήν ἀκριβῆ βεβαίως ἀντίληψιν τῆς ὀρθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἡ ἑνότης τοῦ Δόγματος τούτου δέν ἔγκειται μόνον εἰς τήν κατά θεωρίαν καί γνῶσιν ταυτότητα τῆς πίστεως ἀλλά καί εἰς τήν κατά πρᾶξιν καί βίωσιν ταυτότητα, ἀναφορικῶς πρός τόν χρόνον καί τόν τρόπον τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς.  Καί τοῦτο, διότι τό Δόγμα δέν εἶναι μόνον ξηρά γνῶσις καί θεωρία, ἀλλά καί βίωσις καί ἐκδήλωσις.  Καί ἐξ᾿ ὅσον τό Δόγμα τοῦτο, τό κατά θεωρίαν καί γνῶσιν ἕν καί τό αὐτό, βιοῦται κατά πρᾶξιν καί ἐκδηλοῦται ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ καί ταῖς ἱεροτελεστίαις διαφοροχρόνως καί διαφοροτρόπως καί ἀνομοιομόρφως ὑπό τῶν Χριστιανῶν, δέν δύνανται πλέον οἱ τελευταῖοι οὕτοι νά πιστεύουσι ὅτι ὁμοδογματοῦσι καί ὅτι συνεπῶς ἀνήκουσιν εἰς μίαν καί τήν αὐτήν ᾿Εκκλησίαν.
Ζ)  Καί τελευταῖον διότι καί ἡ ἐξ ἀρίστων νομομαθῶν καί θεολόγων καθηγητῶν τοῦ ᾿Εθνικοῦ Πανεπιστημίου ὁρισθεῖσα ᾿Επιτροπή πρός μελέτην τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, ἧς μέλος ἀπετέλει καί ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὡς καθηγητής τότε τοῦ Πανεπιστημίου κατέληξεν εἰς τό συμπέρασμα, ὅτι δέν δύναται μία ἐπί μέρους ὀρθόδοξος ᾿Εκκλησία νά χωρισθῇ τῶν ἄλλων καί νά δεχθῇ τό νέον ἡμερολόγιον, χωρίς νά λογισθῇ Σχισματική ἐκ μέρους τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν.  Συνεπείᾳ δέ τῆς γνωμοδοτήσεως ταύτης τῆς ᾿Επιτροπῆς ἡ ἐπαναστατική τότε Κυβέρνησις ἐξέδωκε Βασιλικόν Διάταγμα ἐπί Γεωργίου τοῦ Β' ὑπό ἡμερομηνίαν 18 ᾿Ιανουαρίου 1923, ἰσχῦον πολιτικῶς ἄχρι τῆς σήμερον, ὡς μή ἀκυρωθέν ὑπό νεωτέρου Διατάγματος, δι᾿ οὗ διά μέν τό Κράτος ἀνεγνωρίζετο τό νέον ἡμερολόγιον, διά δέ τήν ᾿Εκκλησίαν ἐπικυροῦτο τό ἀνέκαθεν κεκανονισμένον ᾿Ιουλιανόν ἡμερολόγιον διά τάς ἑορτάς καί ἱεροτελεστίας αὐτῆς.  Δι᾿ ὅλους τούς ἀνωτέρω λόγους ἐδικαιούμεθα κανονικῶς νά κηρύξωμεν τήν Διοικοῦσαν ᾿Εκκλησίαν, ὡς  σ χ ι σ μ α τ ι κ ή ν  κ α ί  ν ά  δ ι α κ ό ψ ω μ ε ν  π ᾶ σ α ν  ἐ π ι κ ο ι ν ω ν ί α ν  μ ε τ᾿ α ὐ τ ῆ ς... ".
    

ΔΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟΣ Η ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

῞Οσον ἀποβλέπει τήν δίκην καί ἐρήμην καταδίκην ἡμῶν εἰς καθαίρεσιν ὑπό τῆς Διοικούσης νῦν Συνόδου, ἔχομεν νά εἴπωμεν τά ἑξῆς: ῾Η καταδίκη αὕτη δι᾿ ἡμᾶς δέν ἔχει κῦρος ᾿Εκκλησιαστικόν καί κανονικήν ἰσχύν διά τούς ἑπομένους λόγους:
Α)  Διότι ἡ νῦν Διοικοῦσα Σύνοδος, διατελοῦσα ὑπόδικος συνεπείᾳ μηνύσεως τοῦ ῾Αγίου Δημητριάδος κατ᾿ αὐτῆς, προβάσης εἰς τήν προαγωγήν τοῦ Πρωτοσυγκέλλου ᾿Ιακώβου Βοβανάτσου εἰς τόν βαθμόν τοῦ ᾿Επισκόπου ἄνευ τῆς ψήφου τῆς ὅλης ῾Ιεραρχίας καθ᾿ ἅ ὑπαγορεύουσιν οἱ θεῖοι καί ἱεροί κανόνες καί ἐναντίον τοῦ Καταστατικοῦ χάρτου, τοῦ καταργήσαντος τόν θεσμόν τοῦ βοηθοῦ ἐπισκόπου, οὐδέν εἶχε δικαίωμα νά δικάσῃ, πολλῷ μᾶλλον νά καταδικάσῃ ἡμᾶς καί δή τόν μηνυτήν τῆς ῞Αγιον Δημητριάδος ἐπ᾿ ἀθετήσει τοῦ 6ου κανόνος τῆς δευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Β)  Διότι ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος ἀποκηρυχθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν ὡς σχισματική διά λόγους κανονικούς καί ἀποτελέσασα συνεπείᾳ τῆς ἀποκηρύξεως ταύτης πᾶν Πατριαρχικόν δικαίωμα ἐφ᾿ ἡμῶν οὐδέν ἔχει δικαίωμα νά δικάσῃ καί νά καταδικάσῃ ἡμᾶς, μή ὑπαγομένους πλέον ὑπό τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς.  Δέν δύναται δέ ἡ Διοικοῦσα ᾿Εκκλησία νά διϊσχυρισθῇ ὅτι αὕτη δέν ἀναγνωρίζει τήν ὑφ᾿ ἡμῶν γενομένην ἀποκήρυξιν αὐτῆς, ὡς σχισματικῆς, ἀφ᾿ οὗ οἱ προβαλλόμενοι λόγοι δέν εἶναι προσωπικοί ἀλλά κανονικοί...
Γ)  Πᾶσα τυχόν τῆς Διοικούσης Συνόδου καθ᾿ ἡμῶν ἀπόφασις θά προσκρούῃ καί πρός αὐτό τό Σύνταγμα, ὅπερ σέβεται τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί ἀπαγορεύει τήν διά τῆς βίας θρησκευτικήν ὑπαγωγήν ὑπό τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς.
Δ)  Διότι ἡμεῖς εἰς οὐδέν ὑπεπέσαμεν παράπτωμα, ἀποκηρύξαντες τήν Διοικοῦσαν ᾿Εκκλησίαν, οὐχί διά προσωπικόν τινα λόγον, ἀλλά διότι δέν ἠθελήσαμεν νά παραβιάσωμεν τήν συνείδησιν ἡμῶν, ἐπικοινωνοῦντες μετά σχισματικῶν καί νά ἐπισύρωμεν οὕτω καί ἡμεῖς κατά τῶν κεφαλῶν ἡμῶν τάς ἀράς καί τά ἀναθέματα τά ἐκτοξευθέντα ὑπό τῶν πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας κατά πάντων ἐκείνων, οἵτινες μή σεβόμενοι τάς παραδόσεις τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, εἰσάγουσι ξένας παραδόσεις καί νεωτερισμούς ἐν τῇ ᾿Ορθοδόξῳ ᾿Εκκλησίᾳ.
Ε)  Διότι ἡμεῖς οὐ μόνον εἰς οὐδέν παράπτωμα ὑπεπέσαμεν, ἀλλά καί διά τῆς ὀρθοδόξου καί εὐθαρσοῦς στάσεως ἡμῶν διεσώσαμεν τήν ὀρθοδοξίαν τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας, διατηρήσαντες ἀλωβήτους τάς παραδόσεις καί τάς ᾿Εκκλησιαστικάς διατάξεις τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐφ᾿ ὧν ἑδράζεται τό ὑγιές καί ἀκραιφνές τῆς ὀρθοδοξίας πνεῦμα.
ΣΤ)  Διότι ἡμεῖς διά τοῦ σθεναροῦ καί εὐτόλμου ἐγχειρήματος ἡμῶν ἀνεστηλώσαμεν τό καταπεσόν συνεπείᾳ τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας θρησκευτικόν αἴσθημα καί ὀρθόδοξον φρόνημα τοῦ θρησκεύοντος ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ὅστις καί μόνον εἰς τό ἄκουσμα, ὅτι εὑρέθησαν τρεῖς ἱεράρχαι ὑπερασπισταί τοῦ παλαιοῦ καί ὀρθοδόξου ἑορτολογίου κατελήφθη ὑπό τοιούτου θρησκευτικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, ὥστε ἀνεκήρυξεν ὅτι εἶναι ἔτοιμος νά προσφέρῃ καί τήν ζωήν του ὁλοκαύτωμα εἰς τόν βωμόν τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων.
Ζ)  Διότι, ἡμεῖς, πλήν τῆς ἀνασυνδέσεως τῆς ὀρθοδοξίας μετά τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας, ἥτις διεσπάσθη διά τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, σκοπόν ἐθέσαμε νά κάμωμεν καί τήν ἐκκαθάρισιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀπό παντός φαύλου καί ἀνηθίκου στοιχείου, εἰσχωρήσαντος εἰς τάς τάξεις τοῦ Κλήρου, χάρις εἰς τήν ἀδιαφορίαν τῆς Διοικούσης Συνόδου καί τήν ἐγκληματικήν ἀνοχήν καί ὑποστήριξιν τῆς φαυλότητος ὑπό τοῦ Προέδρου αὐτῆς.
Η)  Καί τελευταῖον, διότι οὐδέν παράδειγμα ὑπάρχει καταδίκης ἑνός Κληρικοῦ καί δή ἀνωτέρου ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας διά μόνον τόν λόγον ὅτι μένει πιστός μέχρι κεραίας εἰς τάς διδασκαλίας καί παραδόσεις αὐτῆς, τιμωρούσης μάλιστα διά καθαιρέσεως τούς παραβάτας τούτων. ᾿Ενταῦθα ἐφαρμόζεται ἡ ἀντιστροφή τῶν ὅρων τοῦ κλάσματος.

ΔΙΑΤΙ ΠΡΟΕΒΗΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΕΙΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

῞Οσον ἀφορᾷ τάς χειροτονίας τῶν ᾿Επισκόπων ἔχομεν τήν ἑξῆς δικαιολογίαν:
Α) ῾Ημεῖς ἀποκηρύξαντες ἅπαξ δι᾿ ἐπισήμου ἐγγράφου, 26 Μαΐου 1935, τήν Διοικοῦσαν ᾿Εκκλησίαν ὡς Σχισματικήν, καί ἀναλαβόντες τήν πνευματικήν διοίκησιν καί ποιμαντορίαν τῶν ὀρθοδόξων ῾Ελλήνων Χριστιανῶν τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον καί ἀναγνωριζομένων ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, ὡς ἰδιαιτέρας καί ἀνεξαρτήτου ᾿Εκκλησίας ἀ π ε τ ε λ έ σ α μ ε ν  τ ή ν  ῾Ι ε ρ ά ν  Σ ύ ν ο δ ο ν  τ ῆ ς  ᾿Ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ  ῾Ε λ λ η ν ι κ ῆ ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ς τῆς θρησκευομένης καί τελούσης τάς λειτουργίας κατά τό παλαιόν ἑορτολόγιον.
Β)  Τήν τοιαύτην ἀποκήρυξιν τῆς Διοικούσης ᾿Εκκλησίας ὡς Σχισματικῆς καί τήν ᾿Εκκλησιαστικήν διακυβέρνησιν καί ποιμαντορίαν τῆς ὑπό τῆς Κυβερνήσεως ἀναγνωρισθείσης θρησκευτικῆς ὀργανώσεως τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἡμερολόγιον ἐπίσης δι᾿ ἐπισήμου ἐγγράφου ὑπό ἡμερομηνίαν 26 Μαΐου 1935 ἐδηλώσαμεν εἰς τό ῾Υπουργεῖον τῆς Παιδείας καί τῶν Θρησκευμάτων.
Γ)  Εἰς τά ἔγγραφα ταῦτα οὐδεμίαν ἐλάβομεν οὔτε παρά τῆς Διοικούσης Συνόδου οὔτε παρά τοῦ ῾Υπουργείου ἀρνητικήν ἀπάντησιν, τοῦθ᾿ ὅπερ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τό ἐνδόσιμον νά ὑποθέσωμεν εἴτε τήν σιωπηράν αὐτῶν συγκατάθεσιν, εἴτε τήν ἀδιαφορίαν.
Δ) ᾿Εχορηγήσαμεν εἰς τέ τήν διοικοῦσαν σύνοδον καί τό ῾Υπουργεῖον δεκαήμερον χρονικόν διάστημα, καθ᾿ ὅ δέν προέβημεν εἰς οὐδεμίαν ἱεροπραξίαν, ἐν ἐλπίδι νά μή δυσχεράνωμεν τήν μετ᾿ αὐτῶν συνεννόησιν καί κανονικήν διευθέτησιν τῆς διαφορᾶς ἡμῶν.
Ε) ᾿Αλλά ὅτε εἴδομεν τήν μέν Σύνοδον νά προβαίνῃ εἰς τήν ἔκπτωσιν ἐκ τῶν ἑδρῶν καί τόν διορισμόν τοποτηρητῶν εἰς τάς ἐπαρχίας τῶν δύο ἐξ ἡμῶν, ἤτοι τοῦ ᾿Αγίου Δημητριάδος καί τοῦ ῾Αγίου Ζακύνθου, τό δέ ῾Υπουργεῖον νά ἐγκρίνῃ τήν τοιαύτην ἔκπτωσιν καί τόν τοιοῦτον διορισμόν τῶν τοποτηρητῶν, συνεπεράνομεν ὅτι ἥ τε  Σύνοδος καί τό ῾Υπουργεῖον ἀνεγνώρισε τήν τοιαύτην ἀπόσπασιν ἡμῶν ἐκ τῆς Διοικούσης ᾿Εκκλησίας.
Οὕτω καταρτισθέντες εἰς Σύνοδον τῆς ζώσης ᾿Εκκλησίας τῶν ᾿Ορθοδόξων ῾Ελλήνων, τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον καί ἐπιθυμοῦντες νά συμπληρώσωμεν τά ἀνωτέρω στελέχη αὐτῆς, προέβημεν συνεπείᾳ σχετικῶν αἰτήσεων τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον, συνωδά τοῖς ἱεροῖς κανόσιν εἰς ψήφισιν καί χειροτονίαν τεσσάρων ἐπισκόπων, ἤτοι τοῦ ῾Αγίου Κυκλάδων, ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Γερμανοῦ Βαρικοπούλου, τοῦ  ῾Αγίου Μεγαρίδος ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Χατζῆ στρατιωτικοῦ ἐφημερίου, τοῦ ῾Αγίου Διαυλείας ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου Πολυκάρπου, ἐφημερίου ῾Υπαπαντῆς εἰς τά Ταμπούρια τοῦ Πειραιῶς καί τοῦ ῾Αγίου Βρεσθένης ἀναδειχθέντος τοιούτου τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτου  καί Καθηγουμένου τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Κερατέας, τῆς ἀνηκούσης εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τήν ἀκολουθοῦσαν τό πάτριον ἑορτολόγιον.
ΣΤ) ῞Απαντες οὕτοι οἱ ἀναδειχθέντες κανονικῶς εἰς τό ᾿Επισκοπικόν ἀξίωμα τυγχάνουσι Κληρικοί μέ μόρφωσιν θεολογικήν, μέ δρᾶσιν πολυετῆ καί ἀξιοζήλευτον καί μέ πολιτείαν σεμνήν καί ἠθικῶς ἀκατάκριτον, ἐν ἀντιθέσει πρός τήν Διοικοῦσαν ᾿Επίσημον Σύνοδον, ἥτις προέβη ἐσχάτως εἰς ἀνάδειξιν δύο ἐπισκόπων, ἤτοι τοῦ Χριστουπόλεως καί τοῦ Παροναξίας, τοῦ μέν ἐκτός τῆς ἠθικῆς ἀνυποληψίας, βαρυνομένου καί δι᾿ ἀποφάσεως τοῦ πλημμελειοδικείου Ναυπλίου ἐπί ἱεροσυλίᾳ, τοῦ δέ βαρυνομένου δι᾿ ἠθικῶν ἐγκλημάτων, δι᾿ ἅ ὑπέβαλε μήνυσιν εἰς τήν Σύνοδον ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης Παν. Δουληγέρης.
Ζ)  Εἰς τάς χειροτονίας προέβημεν διά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν Χριστιανῶν, τῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον καί συνωδά τῷ δικαιώματι, ὅπερ ἀντλοῦμεν ἐκ τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων (Αος Κανών ῾Αγ. ᾿Αποστόλων) ὡ ς  κ α ν ο ν ι κ ή  σ ύ ν ο δ ο ς  τ ῆ ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ς,  τ ῆ ς  ἀ κ ο λ ο υ θ ο ύ σ η ς  τ ό  π ά τ ρ ι ο ν  ἑ ο ρ τ ο λ ό γ ι ο ν.
῞Οσον δέ ἀφορᾷ τήν ἄποψιν τῆς Κυβερνήσεως, ταύτην θά λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν ἐν τῷ μέλλοντι μετά τῶν διακανονισμόν τῆς θέσεως τῆς νέας ᾿Εκκλησίας ἀπέναντι τῆς πολιτείας.
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός
῾Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος
῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΙ - ΔΕΙΛΙΑΙ

Πτῶσις τοῦ Ζακύνθου Χρυσοστόμου

Εἴδομεν, ὅτι συμφώνως πρός τήν ἀπόφασιν τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, οἱ τρεῖς Μητροπολῖται πλήν τῆς καθαιρέσεως κατεδικάσθησαν καί εἰς ἐξορίαν.  Καί ὁ μέν Δημητριάδος Γερμανός, ἐξωρίσθη εἰς τήν Μονήν τῆς Χοζεβιωτίσσης εἰς τήν νῆσον ᾿Αμοργόν, ὁ δέ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εἰς τήν Μονήν τοῦ ῾Αγίου Διονυσίου παρά τόν ῎Ολυμπον. ῾Η ἐξορία ὅμως τοῦ Ζακύνθου δέν ἐπραγματοποιήθη, ὡς προεβλέπετο, εἰς τήν παρά τήν ᾿Ακαρνανίαν Μονήν Ρόμβου, διότι οὕτος ἐδήλωσεν μετάνοιαν πρός τήν σχισματικήν ᾿Εκκλησίαν καί ἐζήτησε νά τοῦ παρασχεθῇ συγγνώμη καί νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Μητρόπολιν τῆς Ζακύνθου, ὅπερ καί ἐπέτυχεν ὑπό τοῦ Δευτεροβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τό ὁποῖον τοῦ ἐπέβαλεν τήν ποινήν τῆς ἑξαμήνου ἀργίας.
Τόσον ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὅσον καί ὁ Δημητριάδος Γερμανός κατεδίκασαν τήν ἐνέργειαν τοῦ Ζακύνθου.
Παραθέτομεν κατωτέρω τό σχετικόν διάγγελμα τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὡς καί σχετικόν τηλεγράφημα τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ.
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΥΣΕΒΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ
ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
Βαθύ καί ἐπώδυνον ὑπῆρξε τό τραῦμα, ὅπερ ἤνοιξεν εἰς τήν καρδίαν ἡμῶν ἡ ἐπαίσχυντος αὐτομόλησις ἑνός ἐκ τῶν συναθλητῶν καί συναγωνιστῶν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος ἡμῶν εἰς τήν Σχισματικήν παράταξιν τῶν νεοημερολογιτῶν.  Τό δριμύ καί καρδιοβόρον τοῦτο ἄλγος αἰσθανόμεθα, ὄχι, διότι ἀπωλέσαμεν ἕνα μαχητήν ἀντάξιον πρός τήν ἱερότητα τοῦ ἀγῶνος ἀπό τήν ἰσχυράν παράταξιν ἡμῶν, ἀλλά διότι ἠπατήθημεν, στηριχθέντες εἰς τήν οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν πίστιν καί τήν ἀστάθειαν τοῦ χαρακτῆρος αὐτοῦ.
Καί οὕτος μέν θά ἀποκομίσῃ τόν δίκαιον μισθόν τῆς ἀπίστου μετανοίας αὐτοῦ, τόσῳ ἐκ μέρους τῆς πιστῆς καί ᾿Ορθοδόξου ἡμῶν παρατάξεως ὅσῳ καί ἐκ τῆς μερίδος τῶν νεοημερολογιτῶν.  Διότι ἀμφότεραι αἱ παρατάξεις θά οἰκτείρωσιν αὐτόν ἐπιστρέψαντα ἐπί τόν ἴδιον ἔμετον καί ὡς καρπόν τῆς ὀψίμου μετανοίας αὐτοῦ ἀποκομίσαντα τήν καταισχύνην καί τό ὄνειδος, ὅπερ ἀνεξιτήλως ἐνεκολάφθη ἐπί τοῦ μετώπου του τοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ.
᾿Αλλ᾿ ὁ ἀγών ἡμῶν κυρίως, οὐ μόνον δέν ἀπώλεσε μέρος τι ἐκ τῆς ἠθικῆς δυνάμεώς του διά τῆς λιποταξίας ἑνός ἐκ τῶν πρώτων μαχητῶν, ἀλλά καί ἐκέρδισε διττῶς, καί διότι ἀπηλλάγη ἑνός ὑπόπτου τήν πίστιν καί ἀσταθοῦς τόν χαρακτῆρα ἀγωνιστοῦ, καί διότι οὕτος προσετέθη εἰς τήν ἀντίθετον παράταξιν πρόν ἥν ἁρμόζει καί ἐξ ἧς ὡς μικρός τήν γνῶσιν καί ἀσθενής τήν ἀντίληψιν τοῦ ἠθικοῦ καθήκοντός του παρεπείσθη καί παρεσύρθη ὑφ᾿ ἡμῶν.
Διά τήν παράταξιν ἡμῶν ἡ λιποταξία ἑνός ἀναξίου ἀγωνιστοῦ θά ἔχῃ καί τοῦτο τό καλόν ὅτι ἀφ᾿ ἑνός μέν θά σθενώσῃ καί γιγαντώσῃ τό θάρρος καί τήν εὐψυχίαν τῶν λοιπῶν μαχητῶν, τῶν ἀγωνιζομένων ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί ἀφ᾿ ἑτέρου δέ θά καταστήσῃ τόν λαόν μας περισσότερον πιστόν καί ἀφωσιωμένον εἰς ὅν ἀπό δωδεκαετίας οὕτος διεξάγει ἱερόν ἀγῶνα, μή ἀποδειλιῶν νά θυσιάσῃ καί αὐτήν τήν ζωήν του ὡς ὁλοκαύτωμα εἰς τόν ἱερόν καί ῞Αγιον τῆς ᾿Ορθοδοξίας βωμόν.  Πῶς οὕτος ὁ λαός νά μήν ἀποβῇ περισσότερον ἔνθερμος θιασώτης καί χαλύβδινος τήν ἐμμονήν εἰς ἕνα τοιοῦτον ὑψηλόν καί ἱερόν ἀγῶνα, καί νά μήν ὑπερηφανευθῇ, βλέπων ἕνα ῾Ιεράρχην διά δειλίαν πρός μίαν μικράν κακουχίαν λιποτακτοῦντα καθ᾿ ὅν χρόνον οὕτος ἐπί δωδεκαετίαν ὅλην ἀγογγύστως ὑφίσταται τούς σκληρούς διωγμούς ἐκ μέρους τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς Πολιτείας καί μένει πιστός ἀγραυλῶν καί φυλάττων φυλακάς εἰς τό μέτωπον τό πολεμικόν, ἐν πεποιθήσει πάντοτε πρός τήν νίκην, τήν μέλλουσαν θᾶττον ἤ βράδυον νά στέψῃ τῇ ἀκαταμαχήτῳ δυνάμει καί χάριτι τοῦ Κυρίου, τόν ἱερόν τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἀγῶνα του.  Ναί ἡ νίκη θά ἧ ὑπέρ ἡμῶν, διότι ἡμεῖς ἔχομεν τό δίκαιον, ἡμεῖς τάς παραδόσεις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡμεῖς τά ἔνσημα τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἡμεῖς τά χρυσόβουλα τῆς ῾Ελληνικῆς ἰδεολογίας, ἡμεῖς τέλος τήν ἀκραιφνῆ ὀρθόδοξον ῾Ελληνικήν συνείδησιν. ᾿Ανδρίζου καί κραταιοῦ ᾿Ορθόδοξε ῾Ελληνικέ λαέ πιστέ πρός τάς παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς μετ᾿ αὐτῆς ἀναποσπάστως συνδεδεμένης ῾Ελληνικῆς ἰδεολογίας καί ἀτρέμως ἔχε ὅσον ἀφορᾷ τήν πορείαν τοῦ ἀγῶνος, τοῦ μηδέν ζημιωθέντος ἐκ τῆς λιποταξίας ἑνός ἀριθμοῦ ἐφ᾿ ὅσον ἐπί κεφαλῆς τούτου ἵστανται οἱ λοιποί ἀρχηγοί, οἱ ἔντιμοι καί εὔορκοι στρατιῶται τοῦ Χριστοῦ, οἱ μή δειλιῶντες μήδ᾿ ἀπορριγοῦντες καί τήν ζωήν αὐτῶν νά προσφέρωσι ὡς ὁλοκαύτωμα σεπτόν εἰς τόν ἱερόν καί ἄξιον τῆς ᾿Ορθοδοξίας βωμόν.
Μήν ἀμφέβαλε ποσῶς ὀρθόδοξε ῾Ελληνικέ λαέ διά τήν νίκην τοῦ ἀγῶνος ἡμῶν, διότι οὕτος εἶναι ἀγών περί πίστεως, ἥτις πάντοτε νικᾷ κατά τήν ἀψευδῆ ἐπαγγελίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν, οὗ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος σύν τῇ πατρικῇ ἡμῶν εὐχῇ καί εὐλογίᾳ εἴη μετά Σοῦ.
᾿Εκ τοῦ τόπου τῆς ἐξορίας τῇ 5)18.7.1935
῾Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
᾿Εξ ᾿Αμοργοῦ τῇ 17.7.1935
Κατάπληξιν ἐνεποίησέ με ἐκπεσμός Μητροπολίτου Ζακύνθου παραστάντος δευτεροβάθμιον δίκην μετανοήσαντος.  Μεμορφωμένος ἔδει σφυρηλατήσῃ χαρακτῆρα ἐμμένειν ἀνενδότως πατρικάς παραδόσεις τρικυμίας τύχης, οὕτος δημοσιεύων ἄρθρα κατά Παπικοῦ ἡμερολογίου ἐν Σκρίπ ἦτο πεπεισμένος ὑπέρ ἀληθείας προσπαθῶν πείσῃ Χριστιανούς ἐμμένωσι.  Διαδίδων ὅτι ἐκλεγόμενος ᾿Αρχιερεύς τεθήσεται εὐθέως ἐπί κεφαλῆς παλαιοημερολογιτῶν ἄνευ παρακλήσεων. ῾Ε κ ο υ σ ί ω ς  ἐ τ ά χ θ η  σ υ ν ε ρ γ ά τ η ς  ἡ μ ῶ ν  ο ὐ δ ε ν ό ς  π α ρ α σ υ ρ θ ε ί ς  κ α ί τ ο ι  ᾿Α ρ χ ι ε π ί σ κ ο π ο ς  δ ι ά  Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ  τ ι ν ό ς  κ α ί  δ ι κ η γ ό ρ ω ν  π ρ ο σ ε π ά θ ε ι  ἀ π ο σ π ά σ ῃ  α ὐ τ ό ν.  Μ ε τ έ γ ν ω  ἕ ν ε κ α  δ ε ι λ ί α ς  φ ο β η θ ε ί ς  ἐ ξ ο ρ ί α ν  ἀ π ώ λ ε ι α ν  ἀ γ α θ ῶ ν  ζ ω ῆ ς.  Οὐχί ᾿Αρχιερατικῶς πολιτευθείς ἀλλ᾿ὡς ποιμένες ᾿Ισραήλ ἐγκαταλείψαντες Θεόν πατέρων προσεκύνησαν τῷ Βάαλ ἀφέντες ζηλωτήν ῾Ηλίαν μονώτατον.  Καί ποιμένες ᾿Ορθόδοξοι ἐγένοντο ᾿Αρειανοί εἰκονομάχοι οἱ αὐτοί ποτέ Φωτιανοί ποτέ ᾿Ιγνατιανοί Καρδινάλιοι χάριν ἰσχυρῶν γῆς πρός ἀπόλαυσιν ἐπιγείων ἀγαθῶν παρά συνείδησιν πράττοντες.  Σήμερον πολλοί ᾿Αρχιερεῖς τυγχάνουσι Παλαιοημερολογῖται ἀλλά φόβῳ συνεχόμενοι ἀπεμπολοῦσιν ὡς οἱ παλαιοί ὅσια ἱερά χάριν προσκαίρων ἀγαθῶν λησμονοῦντες ὅτι πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσωσιν ᾿Εκκλησίας, ἥτις θά ἀποβῇ νικήτρια.
῾Ο Δημητριάδος Γερμανός

ΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΔΙΩΞΕΙΣ

῞Οπως διά τούς τρεῖς ἐπιστρέψαντας ἐκ τοῦ σχίσματος Μητροπολίτας οὕτω καί διά τούς τέσσαρας ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντας ἐπεφυλάχθησαν διώξεις. ῎Ηδη τήν 31 Μαΐου ἡμέραν Πέμπτην, τό ὁρισθέν διά τούς 4 χειροτονηθέντας ᾿Αρχιερεῖς Πρωτοβάθμιον Δικαστήριον, οἱ ὁποῖοι ἐχειροτονήθησαν κανονικῶς ὑπό τῶν Μητροπολιτῶν Δημητριάδος, πρ. Φλωρίνης καί Ζακύνθου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν τῆς Παναγίας, κατεδίκασεν αὐτούς εἰς καθαίρεσιν καί ἐξορίαν. Τόν μέν Κυκλάδων Γερμανόν ἐξώρισαν εἰς τήν Μονήν Στροφάδων, τόν Μεγαρίδος Χριστόφορον εἰς τήν παρά τήν Φρεαττύδα Πειραιῶς οἰκίαν του, τόν Διαυλείας Πολύκαρπον εἰς τό ᾿Ορφανοτροφεῖον αὐτοῦ "῞Αγιος Γεώργιος" παρά τά Ταμπούρια Πειραιῶς καί τόν Βρεσθένης Ματθαῖον εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Κερατέας ᾿Αττικῆς.
Παρατίθεται ἡ σχετική ἀπόφασις:

᾿Απόφασις

Συνοδικοῦ Δικαστηρίου κατά τῶν:

1)  Χριστοφόρου Χατζῆ, 2)  Γερμανοῦ Βαρικοπούλου,

3)  Ματθαίου Καρπαθάκη καί 4)  Πολυκάρπου Λιώση.

Δ ι ά  τ α ῦ τ α
Δικάζον ἐρήμην τῶν κατηγορουμένων κηρύσσει τούς:  Χριστόφορον Χατζῆν, Γερμανόν Βαρυκόπουλον, Ματθαῖον Καρπαθάκην καί Πολύκαρπον Λιώσην ἐνόχους παρανόμου καί ἀντικανονικῆς χειροτονίας εἰς ἐπισκόπους, προσχωρήσεως εἰς τό σχῖσμα τό δημιουργηθέν ὑπό τῶν τέως Μητροπολιτῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ἀντιποιήσεως ἀρχῆς διά συμπήξεως παρασυναγωγῆς, φατρίας καί τυρίας καί ἐπιβάλλει αὐτοῖς τήν ποινήν τῆς καθαιρέσεως, ἀπογυμνοῦν αὐτούς παντός ἱερατικοῦ ἀξιώματος, βαθμοῦ καί τίτλου, τῆς ὑπαγωγῆς αὐτῶν εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν καί τοῦ πενταετοῦς σωματικοῦ περιορισμοῦ ἐν Μονῇ καί καταδικάζει αὐτούς εἰς τά ἔξοδα τῆς δίκης καί τέλη τῆς σημάνσεως. ῾Ορίζει δέ Μονάς πρός ἔκτισιν τῆς ποινῆς... κλπ.
῾Ο Κερκύρας ᾿Αλέξανδρος, ὁ Θηβῶν Συνέσιος, ὁ ῎Αρτης Σπυρίδων, ὁ Γρεβενῶν Γερβάσιος, ὁ Σερρῶν Κωνσταντῖνος, ὁ Σερβίων ......., ὁ Δράμας Βασίλειος, ὁ Τρίκης Πολύκαρπος, ὁ Γυθείου Προκόπιος, ὁ ᾿Αλεξανδρουπόλεως ᾿Ιωακείμ, ὁ ᾿Ελασσῶνος Καλλίνικος.

ΚΑΙ ΑΛΛΑΙ ΔΕΙΛΙΑΙ - ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΕΠΤΩΚΟΤΕΣ

Πτῶσις τοῦ Μεγαρίδος Χριστοφόρου καί Διαυλείας Πολυκάρπου

᾿Εντός μηνός περίπου οἱ Μητροπολῖται Μεγαρίδος Χριστόφορος Χατζῆς καί Διαυλείας Πολύκαρπος Λιώσης ἤσκησαν ἔφεσιν ἐπί τῆς προηγουμένης ἀποφάσεως τοῦ Πρωτοβαθμίου διά τούς ᾿Αρχιερεῖς Δικαστηρίου καί ἐδήλωσαν μετάνοιαν, ἀλλά τό Δευτεροβάθμιον δικαστήριον, τό ὁποῖον συνεκροτήθη διά τήν ὑπόθεσιν αὐτήν κατά τάς ἀρχάς τοῦ μηνός ᾿Ιουλίου (5 ᾿Ιουλίου) ἐξέδωκεν ἀπόφασιν πάντῃ αὐθαίρετον καί ἀνόητον.
Θά παραθέσωμεν τήν σχετικήν δήλωσιν μετανοίας αὐτῶν καί ἐν συνεχείᾳ τήν ἀπόφασιν τοῦ Δευτεροβαθμίου.
῾Η δήλωσις μετανοίας των ἔχει ὡς κάτωθι:
ΔΗΛΩΣΙΣ
῾Ο ὑποφαινόμενος Χριστόφορος Χατζῆς δηλῶ διά τῆς ἐνυπογράφου ταύτης δηλώσεώς μου, ὅτι παρασυρθείς καί πλανηθείς εἰς πράξεις κατακριτέας κατά τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί μετανοῶν εἰλικρινῶς, ἀποκηρύσσω πᾶν τό φέρον τήν ὑπογραφήν μου ἔντυπον, ἤ προφορικά κηρύγματά μου καί τά κοινοποιηθέντα διά δικαστικοῦ κλητῆρος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Συνόδῳ σχετικῶς πρός τε τόν Κανονικόν καί νόμιμον καταρτισμόν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ελλάδος καί τήν ἁρμοδιότητα τῶν Συνοδικῶν δικαστηρίων.
῾Ωσαύτως ἀποκηρύσσω τάς περί διορθωμένου ἡμερολογίου δοξασίας τῶν λεγομένων Παλαιοημερολογιτῶν, πιστεύων, ὅτι καί μετά τήν ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας γενομένην διόρθωσιν τοῦ ἡμερολογίου δέν διεσπάσθη ἡ ἑνότης τῆς ᾿Ορθοδόξου μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας.
Δηλῶ δέ ἀνεπιφυλάκτως ὅτι, ὡς καί πρότερον, οὕτω καί ἐφεξῆς, θά ἐπιτελέσω πλήρως τό καθῆκον μου  πρός τήν Μητέρα ᾿Εκκλησίαν καί συμφώνως πάντοτε πρός τε τάς ἀποφάσεις καί τά κελεύσματα τῆς ἐν ῾Ελλάδι ἐπισήμου ᾿Εκκλησίας.
Προσεπιδηλῶ δέ ὅτι, διά τῆς ἀποδοχῆς τοῦ διορθωμένου ἡμερολογίου οὐδόλως ἐθίγησαν τά δόγματα καί ἡ ῾Ιερά Παράδοσις τῆς ῾Αγίας ἡμῶν ᾿Εκκλησίας.
῾Ως πρός δέ τόν χαρακτηρισμόν Σχίσματος ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ διορθωμένου ἡμερολογίου δηλῶ καί αὖθις ἀνεπιφυλάκτως ὅτι Σχῖσμα δέν ὑφίσταται ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ἡμῶν.
᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 18ῃ ᾿Ιουλίου 1935
῾Ο δηλῶν
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΧΑΤΖΗΣ
Πανομοιότυπον τῆς τοιαύτης δήλωσιν, ὑπέγραψε καί ὁ Πολύκαρπος Λιώσης.
῾Η δέ ἀπόφασις τοῦ Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου ἔχει ὡς κάτωθι:
᾿Απόφασις
Τοῦ διά τούς ᾿Αρχιερεῖς Δευτεροβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου
κατά τῶν Χριστοφόρου Χατζῆ καί Πολυκάρπου Λιώση
κληρικῶν τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Αρχιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν.
... ᾿Αριθ. Σ.Π. 1988 καί 1992...
"᾿Ιδού τό Δικαστήριον τά ἄρθρα 11, 26 καί 142 ὡς καί τό 124 καί 139 τοῦ περί ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων Νόμου 5383.
Κ η ρ ύ σ σ ε ι  ἄ κ υ ρ ο ν  κ α ί  μ ή  γ ε ν ο μ έ ν η ν  (Καν. Δ. τῆς Βας Οἰκουμενικῆς Συνόδου) τήν εἰς ἐπισκόπους χειροτονίαν τῶν ἐφεσιβαλλόντων:  Χ ρ ι σ τ ο φ ό ρ ο υ  Χ α τ ζ ῆ  καί  Π ο λ υ κ ά ρ π ο υ  Λ ι ώ σ η  καί μεταρυθμῖζον τήν ἐφεσιβαλλομένην ὑπ᾿ ἀριθ. ἐ. ἔ. 3 ἐρήμην ἀπόφασιν τοῦ Πρωτοβαθμίου διά τούς ᾿Αρχιερεῖς Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, ὡς πρός τούς ἐφεσιβάλλοντας Χ. Χατζῆν καί Π. Λιώσην, α ἴ ρ ε ι  τήν διά τῆς ἀποφάσεως ταύτης ἐπιβληθεῖσαν αὐτοῖς ποινήν τῆς καθαιρέσεως ἀπό τοῦ ἀξιώματος τῆς ῾Ιερωσύνης, τῆς ὑπαγωγῆς εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν καί τοῦ πενταετοῦς σωματικοῦ περιορισμοῦ εἰς Μονάς, ἀποκαθισταμένων οὕτω τῶν ἐφεσιβαλλόντων εἰς τόν τοῦ πρεσβυτέρου βαθμόν καί ἐπιεικῶς κρῖνον καί ᾿Εκκλησιαστικήν οἰκονομίαν χρώμενον ἐπιβάλλει αὐτοῖς ἑνός ἔτους ἀργίαν ἀπό πάσης ἱεροπραξίας ἄνευ μέν στερήσεως τῶν ἐφημεριακῶν αὐτῶν θέσεων, καί τῶν ἐντεῦθεν προερχομένων δικαιωμάτων καί καταδικάζει αὐτούς εἰς τά δικαστικά...
῾Ο ᾿Αθηνῶν Χρυσόστομος, ὁ Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ὁ Μαυρωνείας ῎Ανθιμος, ὁ ᾿Αργολίδος ῾Ιερόθεος, ὁ Παραμυθίας Γεώργιος, ὁ Πολυανῆς Κύριλλος, ὁ Κορινθίας Δαμασκηνός, ὁ Λαρίσης Δωρόθεος, ὁ Χαλκίδος Γρηγόριος, ὁ Καρυστίας Παντελεήμων, ὁ Σύρου Φιλάρετος, ὁ Φωκίδος ᾿Ιωακείμ, ὁ Φλωρίνης Βασίλειος, ὁ Σιδηροκάστρου Βασίλειος".

Δέν εἶναι πάντως ἡ μοναδική ἀντικανονική καί βλάσφημος ἀπόφασις τῆς σχισματικῆς ᾿Εκκλησίας, ἀφοῦ τό μόνον τό ὁποῖον προέχει δι᾿ αὐτήν εἶναι νά κτυπήσῃ τήν ᾿Ακαινοτόμητον ῾Αγίαν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν (Γ.Ο.Χ.) καί κρατύνῃ τό σχίσμα της.
῾Η ἀπόφασις αὕτη εἶναι πάντῃ ἀντικανονική διότι ὄχι μόνον οὐδείς κανών στηρίζει ταύτην, ἀλλά τοὐναντίον ὁ 29ος Κανών τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου τήν καταδικάζει ὡς ἱεροσυλίαν: "᾿Επίσκοπον εἰς πρεσβυτέρου βαθμόν φέρειν ἱεροσυλία ἐστίν...". ῾Η ἐπίκλησις ὑπό τοῦ Δικαστηρίου τοῦ 4ου Κανόνος τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου οὐδόλως δύναται νά στηρίξῃ τήν ἀπόφασιν ταύτην, διότι ἡ χειροτονία τοῦ Χριστοφόρου καί Πολυκάρπου δέν ἔχει οὐδεμίαν σχέσιν πρός τήν χειροτονίαν τοῦ Μαξίμου τοῦ Κυνικοῦ τοῦ ὁποίου ἡ χειροτονία ἔλαβε χώραν "ἐν οἰκίᾳ χοραύλου (δηλαδή ὀργανοπαίκτου, αὐλητοῦ χορῶν) τινός", καί διά τοῦτο ἀκριβῶς θεωρεῖ ταύτην ὁ Κανών ὡς μή γεγενημένην.
᾿Αλλά τό χείριστον εἶναι ὅτι τό "Δευτεροβάθμιον" τοῦ ὁποίου προήδρευεν ὁ "σοφός" Παπαδόπουλος, ἠγνόησεν παντελῶς τήν εἰς ᾿Επισκόπους κανονικήν χειροτονίαν τῶν δύο ᾿Αρχιερέων, διότι μολονότι συνεκροτήθη ὡς "Δευτεροβάθμιον δι᾿ ᾿Αρχιερεῖς Συνοδικόν Δικαστήριον", οὐδόλως ὅμως συνεζήτησεν τό θέμα τῆς εἰς ᾿Επισκόπους χειροτονίας, οὐδέ ἐζήτησεν νά ἀπολογηθοῦν διά τήν χειροτονίαν των οἱ ἐφεσιβαλόντες ᾿Αρχιερεῖς Χριστόφορος καί Πολύκαρπος.
Δέν πρέπει λοιπόν νά γίνεται λόγος περί ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου, ἀλλά περί παρωδίας δικαστηρίου.
Χαρακτηριστική ἐν προκειμένῳ, ἦτο καί ἡ ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος γνωμάτευσις τοῦ μεγάλου Κανονολόγου Κ. Μ. Ράλλη, ὁ ὁποῖος ἐπί τοῦ ἐρωτήματος "ἐπιτρέπεται ὑποβιβασμός ᾿Επισκόπου εἰς πρεσβύτερον" μεταξύ ἄλλων εἶπεν:
"ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΣ
    ᾿Εξ ἀφορμῆς τῆς κατ᾿ ᾿Ιούνιον 1935 εἰς ᾿Επισκόπους χειροτονίας τεσσάρων ᾿Αρχιμανδριτῶν ὑπό τῶν Μητροπολιτῶν Φλωρίνης, Δημητριάδος καί Ζακύνθου ἐρωτᾶται "᾿Επιτρέπεται ὑποβιβασμός ᾿Επισκόπου εἰς Πρεσβύτερον;"
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ"
... Φώτιος ὁ Μητροπολίτης Τύρου κατηγόρησε τοῦ ᾿Επισκόπου Βηρυττοῦ Εὐσταθίου ὡς ἀποσπάσαντος ἀπό τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Τυρίων τάς ᾿Επισκοπάς Βύβλον, Βότρυν, Τρίπολιν, ᾿Ορθοσιάδα, ᾿Αρκάς καί ᾿Αντάριδον καί τούς ὑπ᾿ αὐτῶν χειροτονηθέντας ᾿Επισκόπους ὑπεβίβασεν εἰς τάξιν Πρεσβυτέρων.
῾Η ἐν Χαλκηδόνι Δ' Οἰκουμενική Σύνοδος κατά τήν δ' συνεδρίασιν αὐτῆς ἔλυσε τό ζήτημα τοῦτο ὁριστικῶς, ἀποφηναμένη ὑπέρ τῆς ἀποδόσεως τῶν ἀφαιρεθεισῶν ᾿Επισκόπων τῇ τῶν Τυρίων ᾿Εκκλησίᾳ, ἐρωτησάντων δέ τῶν αὐτοκρατορικῶν ἐπιτρόπων τί ἔδει νά γίνηται ὡς πρός τούς ὑποβιβασθέντας ἐπισκόπους, ἀπεκρίναντο οἱ τῆς Συνόδου Πατέρες ὅτι οὕτοι, ἐπειδή κανονικῶς εἶχον χειροτονηθῇ ὑπό τοῦ ἑαυτῶν μητροπολίτου Φωτίου, δικαιοῦνται νά ἀναλάβωσι τάς ἑαυτῶν ἐπισκοπάς καί νά ἔχωσι τήν προτέραν τιμήν, προσέθηκαν δέ οἱ τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης ἀπεσταλμένοι, ὅτι εἶναι ἱεροσυλία ὁ ὑποβιβασμός ἐπισκόπου εἰς βαθμόν πρεσβυτέρου, διότι, ἄν μέν ἐκ δικαίας αἰτίας οὕτος ἐστερήθη τῆς ἐπισκοπῆς, οὐδέ τοῦ βαθμοῦ τοῦ πρεσβυτέρου θά ἦτο ἄξιος, ἄν δ῾ ἄνευ εὐλόγου αἰτίας ὑπεβιβάσθη εἰς τόν ὑποδεέστερον βαθμόν, ἀναλαμβάνει τό ἐπισκοπικόν αὐτοῦ ἀξίωμα.
Ταῦτα ἐπεδοκίμασεν ὁμοφώνως, ἡ εἰρημένη Σύνοδος.
᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 30 ᾿Απριλίου 1936
Κ. Μ. ΡΑΛΛΗΣ"

᾿Αλλά καί ὁ Καθηγητής Π. Μπρατσιώτης εἰς μαρτυρικήν του κατάθεσιν ἀναιρεῖ τήν ἀπόφασιν καί ἐκφράζει ὡς ἑξῆς τήν κατάπληξίν του δι᾿ αὐτήν:
"Μαρτυρική κατάθεσις τοῦ κ. Μπρατσιώτου εὑρισκομένη εἰς τούς φακέλλους τῆς Συνόδου τῆς κρατούσης ᾿Εκκλησίας.
"... ᾿Οφείλω ὅμως ἐπίσης νά ὁμολογήσω, ὅτι ἡ ἀπόφασις τοῦ Δικαστηρίου ἐκείνου περί τῶν κατηγορουμένων θεοφιλεστάτων Χατζῆ καί Λιώση μέ ἐξένισεν ἐπί τοσοῦτον, ὥστε πρός στιγμήν ἐσκέφθην νά δημοσιογραφήσω ἐναντίον της, ἀλλά συνεκρατήθην, τοῦτο μέν ἐκ σεβασμοῦ προς τό ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον, τοῦτο δ᾿ ἐκ τῆς ἐπιθυμίας, ὅπως μή παράσχω πράγματα εἰς τήν χειμαζομένην τότε μητέρα ᾿Εκκλησίαν ...............".

Πλέον ὅμως χαρακτηριστικός εἶναι ὁ Καρυστίας καί Σκύρου Παντελεήμων, ὁ ὁποῖος ἦτο μέλος ἐκείνου τοῦ Δευτεροβαθμίου διά τούς ᾿Αρχιερεῖς Δικαστηρίου, τό ὁποῖον ἐξέδωκεν τήν ἐν λόγῳ ἀπόφασιν.  Παραθέτομεν ὁλόκληρον τό κείμενον τοῦ ἐγγράφου λόγῳ τῆς σημασίας του:
᾿Αριθ. (Πρωτ. 761/Διεκπ. 452),
᾿Εν Κύμῃ τῇ 31ῃ ᾿Ιουλίου 1942
῾Ο Μητροπολίτης Καρυστίας καί Σκύρου
Π ρ ό ς
Τήν ῾Αγίαν καί ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος     ᾿Α θ ή ν α ς
Εἶναι γνωστόν τῇ ῾Αγίᾳ Συνόδῳ, ὅτι πρό ὀκτώ ἐτῶν τρεῖς Μητροπολῖται τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ὁ Δημητριάδος Γερμανός καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, ἐν ἐνεργείᾳ, καί ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐτόλμησαν κατά τῆς καθεστηκυΐας ᾿Εκκλησίας τήν γνωστήν ταραχήν ὑπό τήν δικαιολογίαν τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου.  Οὕτοι προέβησαν καί εἰς ἀντικανονικάς καί παρανόμους χειροτονίας ᾿Αρχιερέων τεσσάρων ᾿Αρχιμανδριτῶν, τῶν Χριστοφόρου Χατζῆ, Πολυκάρπου Λιώση, Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου καί Ματθαίου Καρπαθάκη.  Τότε ἀμέσως ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος καταρτίσασα Δικαστήρια καθήρεσε πάντας τούς χειροτονήσαντας καί τούς χειροτονηθέντας καί ἐπέβαλε τήν τάξιν. ᾿Εκ τῶν χειροτονησάντων ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου ἤσκησεν ἔφεσιν, ἐδήλωσε μετάνοιαν καί ἡ ποινή του ἐμετριάσθη εἰς ποινήν ἑξαμήνου ἀργίας. ᾿Επίσης οἱ δύο πρῶτοι ἐκ τῶν χειροτονηθέντων, οἱ Χριστόφορος Χατζῆς καί Πολύκαρπος Λιώσης ἤσκησαν ἔφεσιν, ἐδήλωσαν μετάνοιαν καί ἤρθη μέν ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως, ἐπεβλήθη δέ αὐτοῖς ἡ ποινή τοῦ ὑποβιβασμοῦ ἐκ τῆς τάξεως τῶν ᾿Επισκόπων εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων.  Οἱ ὑπόλοιποι τέσσαρες οὔτε ἤσκησαν ἔφεσιν, οὔτε μετάνοιαν ἐδήλωσαν, οὔτε ἀνεγνώρισαν τήν Κανονικήν ᾿Εκκλησίαν, ἀλλ᾿ ἐν τούτοις ἀνενόχλητοι ἐξακολουθοῦν νά δροῦν ὡς ἰδιαιτέρα ᾿Εκκλησία μέ πλήρωμα τούς ἀκολουθοῦντας τό Παλαιόν ῾Ημερολόγιον.  Μετά παρέλευσιν ἕξ μηνῶν ἀπό τῆς ἐκδόσεως τῆς ἀποφάσεως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος ἀνέλαβε πάλιν πλήρη τά καθήκοντά του ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μητροπόλει Ζακύνθου, οἱ δέ ἕτεροι δύο, ὁ Χριστόφορος Χατζῆς καί ὁ Πολύκαρπος Λιώσης, ὑπετάγησαν εἰς τήν ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου, μηδέποτε ἔκτοτε λειτουργήσαντες, ὡς ᾿Αρχιερεῖς μέν, διότι σέβονται τήν ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου, ὡς Πρεσβύτεροι δέ, διότι φοβοῦνται τόν Θεόν καί δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπαγάγουν τάς συνειδήσεις των εἰς τόν τρομερόν χαρακτηρισμόν τοῦ ὑποβιβασμοῦ ἐκ τοῦ βαθμοῦ τοῦ ᾿Επισκόπου εἰς τόν τοῦ Πρεσβυτέρου, ὅν ὁ ΚΘ' Κανών τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς συνόδου ἀποδίδει εἰς τοιαύτην πρᾶξιν.  Πάντως ἔκυψαν εὐλαβῶς καί πειθηνίως τόν αὐχένα καί ὑπετάγησαν εἰς τήν ἀπόφασιν καταδικάσαντες αὐτοί ἑαυτούς εἰς διαρκῆ ἀργίαν.  Δυστυχῶς ἤμην καί ἐγώ εἶς τῶν δικαστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλον τήν ἱερόσυλον ποινήν. ᾿Εκλήθημεν ὀλίγας ἡμέρας πρό τῆς ἐκδικάσεως τῆς ἐφέσεως· ἐγώ δέ ἦλθον εἰς ᾿Αθήνας μόλις τήν παραμονήν τῆς δίκης.  Δέν εἶχον καιρόν νά μελετήσω τά κατά τήν προετοιμαζομένην ἀπόφασιν. ῾Ο ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ὅστις μοί ἀνεκοίνωσεν αὐτήν, εἰς τήν πρώτην ἀναστάτωσιν τῆς συνειδήσεώς μου ἐπί τῷ ἀκούσματι τούτῳ παρέταξε διαφόρους κανονικάς δῆθεν διατάξεις, διά νά μέ πείσῃ, ὅτι ὑπάρχει προηγούμενον τοιοῦτον ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀνέλαβεν ἀπέναντί μου καί τήν ἐπιστημονικήν εὐθύνην τοῦ ζητήματος τούτου.  Τοῦτο κυρίως μέ ἔπεισε, διότι ἐσέβετο τήν ἐπιστημονικήν του γνώμην ὁ ἀείμνηστος ᾿Αρχιεπίσκοπος.  Καί ἐγενόμην σύμψηφος καί ἐγώ, ἀφοῦ σύν τοῖς ἄλλοις καί λόγοι σκοπιμότητος ἀπήτουν τότε μίαν τοιαύτην τινά λύσιν. ᾿Εν τούτοις ἡ συνείδησίς μου συνετάραττε τήν ψυχικήν μου γαλήνην καί ἐπεδόθην εἰς σχετικάς μελέτας.  Δέν ἐκοπίασα πολύ διά νά πεισθῶ ὅτι ἤμην εἷς ἱερόσυλος. ῾Ο ΚΘ' Κανών τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου ρητῶς ὁρίζει ὅτι "᾿Επίσκοπον εἰς Πρεσβυτέρου βαθμόν φέρειν ἱεροσυλία ἐστίν". ᾿Αμέσως μετά τήν ἔκδοσιν τῆς ἱεροσύλου ταύτης ἀποφάσεως ἐκλήθην ὡς συνοδικός κατά τήν περίοδον 1935-1936 καί διεμαρτυρήθην ἐπανειλημμένως καί ἰσχυρῶς διά τήν ἀπόφασιν ταύτην καί ἱκέτευσα τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά ἐπανορθώσῃ τό κακόν διά νά ἠρεμήσῃ καί ἡ συνείδησίς μου.  Τά πρακτικά τῆς περιόδου ἐκείνης γέμουν τῶν τοιούτων διαμαρτυριῶν καί ϊκεσιῶν μου.  Δυστυχῶς οὐδέν κατώρθωσα.  Καί ἡ συνείδησίς μου ἐξακολουθεῖ νά μέ συνταράσσῃ.  Αἱ περιστάσεις εἶναι δειναί.  Πολλαπλᾶ καί δυσβάστακτα βάρη ἐπετέθησαν εἰς τούς ὤμους τῶν Λειτουργῶν τῆς ᾿Εκκλησίας καί δή τῶν ᾿Αρχιερέων.  Οὐδείς κάμνων τό καθῆκον του εἶναι δυνατόν νά γνωρίζῃ ποία ἡμέρα θά ἐξημερώσῃ δι᾿ αὐτόν. ῾Υπό τήν πίεσιν τῶν βαρυτάτων αὐτῶν καθηκόντων, πάντων ὑμῶν ἐγώ εἶμαι ὁ δυστυχέστερος ὅλων. ῾Η συνείδησίς μου μέ συνταράσσει. "᾿Επίσκοπον εἰς Πρεσβυτέρου βαθμόν φέρειν ἱεροσυλία ἐστίν" ἀκούω διαρκῶς τήν φωνήν τῆς συνειδήσεώς μου νά συνταράσσῃ τήν σκέψιν μου, ἀκόμη καί τόν ὕπνον μου. ᾿Επί εἴκοσι συναπτά ἔτη ἀρχιερατεύω. ῾Ο Θεός γνωρίζει ἐάν κατά τό διάστημα τοῦτο "ἔδωκα ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου" καί τοῦτο διά νά ἔχω μικρόν δικαίωμα νά ζητῶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.  Καί νά καταντήσω εἷς εἰδεχθής ἱερόσυλος; ῞Ολοι λοιπόν οἱ κόποι, οἱ μόχθοι, αἱ στερήσεις, αἱ θυσίαι εἴκοσιν ἐτῶν ἀρχιερατικῆς ζωῆς πηγαίνουν εἰς μάτην;  Δέν εἶναι δυνατόν νά εὕρω ἡσυχίαν οὐδέ στιγμήν. ῞Οσον βαρύτερα προβάλλονται τά καθήκοντά μου, τόσον αὐξάνεται καί ἡ ἀναστάτωσίς μου.  Εἶμαι εἷς ἱερόσυλος.  Μία ὁλόκληρος Οἰκουμενική Σύνοδος μέ καταδικάζει.
Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, οἱ ἀποτελοῦντες τήν ῾Αγίαν καί ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, συγκρίνατε τήν κανονικήν εὐθύνην τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου πρός τήν κανονικήν εὐθύνην τῶν δύο τῆς ᾿Εκκλησίας Λειτουργῶν τῶν Χριστοφόρου Χατζῆ καί τοῦ Πολυκάρπου Λιώση. ᾿Ασφαλῶς τοῦ πρώτου εἶναι ἀπείρως ἀνωτέρα. ᾿Εν τούτοις οὕτος, διότι ἐδήλωσε μετάνοιαν ἔτυχε τοσαύτης ἐπιεικείας ἐκ μέρους τῆς ᾿Εκκλησίας.  Δέν δύναμαι νά ἐξηγήσω διατί ἡμεῖς νά φθάσωμεν μέχρις ἱεροσυλίας διά νά τιμωρήσωμεν τούς δύο τούτους Λειτουργούς τῆς ᾿Εκκλησίας;  Τό πᾶν γύρω ἡμῶν σαλεύεται. ῾Η δύστηνος Πατρίς ἡμῶν στενάζει.  Τί ἀναμένει ἡμᾶς ἀπό ἡμέρας εἰς ἡμέραν, εἶναι ἄδηλον. ῎Ας δώσωμεν ὅλοι τάς χεῖρας συγχωροῦντες ἀλλήλοις τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἐν ἀδελφικῇ συνεργασίᾳ ἀντικρύζοντες τάς δεινάς περιστάσεις. ῾Η καλή διάθεσις θά εὕρῃ τόν τρόπον νά ὁμαλύνῃ τήν κατάστασιν.  Πρό παντός τούς δύο τούτους χειροτονηθέντας ᾿Επισκόπους, οὕς ἡμεῖς ἱεροσυλήσαντες ὑπεβιβάσαμεν εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων βαρυτάτας εὐθύνας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ συγκομίσαντες ἡμῖν αὐτοῖς, τούς δύο τούτους εὕρετε τρόπον νά τακτοποιήσητε. ῾Ικετεύω ῾Υμᾶς δι᾿ ὅλων τῶν δυνάμεών μου, λυπηθῆτε τήν συνείδησιν ἑνός ἀδελφοῦ, ὅστις ὁλόκληρον τήν ζωήν του ἠνάλωσεν εἰς τόν βωμόν τοῦ καθήκοντός του πρός τήν ᾿Εκκλησίαν.  Μή μέ ἀφήσητε ὑπό τό βάρος μιᾶς ἱεροσυλίας.  Δέν εἶμαι ἄξιος μιᾶς τοιαύτης δυστυχίας.  Θέλω νά σώσω τήν ψυχήν μου. ῾Ως ἱερόσυλος δέν εἶναι δυνατόν νά τύχω τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. ῎Ας ἀποδεχθῇ ἡ ᾿Αρχιερατική τιμή εἰς τούς δύο τούτους καί ἄς περιορισθοῦν οὕτοι εἰς τήν ἰδικήν μου Μητρόπολιν.  Μέ μεγάλην μου ἱκανοποίησιν θά δεχθῶ μίαν τοιαύτην ἀπόφασιν ἡμῶν.  Γονυκλινής ἱκετεύω ῾Υμᾶς νά μοί χαρίσητε τήν γαλήνην τῆς συνειδήσεώς μου.  Στενάζω ὑπό τό βάρος μιᾶς τρομερᾶς ἱεροσυλίας, διά τήν ὁποίαν χύνω διαρκῶς τά θερμότερα τῶν δακρύων ζητῶν διά τῆς ἀποφάσεως τῆς ῾Αγίας καί ῾Ιερᾶς Συνόδου τό δικαίωμα ἵνα ἐπιρρίψω ἐμαυτόν εἰς τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ.
῾Ο ἐν Χριστῷ ἐλάχιστος ᾿Αδελφός
῾Ο Καρυστίας καί Σκύρου ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ

Εἴδομεν ὅτι μετά τήν δειλίαν τοῦ Ζακύνθου καί ἕτεροι δύο χειροτονηθέντες ᾿Αρχιερεῖς, ὁ Μεγαρίδος Χριστόφορος καί ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος ἐδειλίασαν, ἐπέστρεψαν εἰς τήν Καινοτομίαν καί ἠρνήθησαν τήν ᾿Αρχιερωσύνην των.
Οἱ ἕτεροι δύο ᾿Αρχιερεῖς οἱ εὑρισκόμενοι ἐν τῇ ἐξορίᾳ, ἤτοι ὁ Δημητριάδος Γερμανός καί ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐπέστρεψαν μετά ἑξάμηνον ἐκ τῆς ἐξορίας καί συνειργάσθησαν περίπου ἐπί δύο ἔτη μετά τῶν δύο ἄλλων ᾿Αρχιερέων, ἤτοι τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ καί τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου.
Τά προβλήματα τά ὁποῖα συνήντα ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας ἦσαν καί Διοικητικά - ᾿Οργανωτικά Αὐτῆς ἀλλά κυρίως ᾿Εκκλησιολογικά.
Δυσχερείας προεκάλεσεν καί ἡ ἀστάθεια τήν ὁποίαν ἐπέδειξεν μετά τήν ἐπιστροφήν ἐκ τῆς ἐξορίας καί ὁ Δημητριάδος Γερμανός.  Οὕτος, ἐνῷ τόν ᾿Ιούλιο τοῦ 1935 ἐκαυτηρίασεν τήν δειλίαν τοῦ Ζακύνθου Χρυσοστόμου, μετ᾿ ὀλίγους μῆνας, ἤτοι τόν Δεκέμβριον τοῦ ἰδίου ἔτους ὑπέβαλεν τήν κάτωθι αἴτησιν πρός τό ῾Υπουργεῖον τῶν Θρησκευμάτων:

᾿Αριθ. πρωτ. 15921.
᾿Αθῆναι τῇ 2 Δεκεμβρίου 1935

ΑΙΤΗΣΙΣ
Τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΥ
Π ρ ό ς
Τόν κ. ἐπί τῶν Θρησκευμάτων καί τῆς Παιδείας ῾Υπουργόν.
Δέν ἀγνοεῖ ἡ ῾Υμετέρα ἐξοχότης, ὅτι δι᾿ ἀποφάσεως τοῦ Συνοδικοῦ διά τούς ᾿Αρχιερεῖς Δικαστηρίου κατεδικάσθην εἰς καθαίρεσιν μετ᾿ ἐπαναφορᾶς μου εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν καί τό δή χείριστον εἰς σωματικόν περιορισμόν. ᾿Επειδή διατελῶ ὑπό τήν ἀντίληψιν ὅτι ἐπισήμως θά ἠδύνατο ν᾿ ἀμφισβητηθῇ ἀπό κανονικῆς καί ἀπό Νομικῆς ἀπόψεως κατόπιν μάλιστα τοῦ Νόμου 3383 ἄρθρ. 33ον τό κῦρος τῆς κατ᾿ ἐμοῦ ἀποφάσεως.  Παρακαλῶ τήν ῾Υμετέραν ᾿Εξοχότητα, ἵνα ἐν τῇ διακρινούσῃ αὐτήν εὐθυκρισίᾳ εὐαρεστηθῇ καί μέ ἀπαλλάξῃ δι᾿ ὦν αὕτη γινώσκει τρόπων καί μέσων ἐκ τῶν ἄνω ποινῶν καί μέ ἐπαναγάγῃ εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Δημητριάδος δι᾿ ἥν κανονικῶς ἐχειροτονήθην καθ᾿ ὅσον ἀπό τῆς ἡμέρας τῆς χειροτονίας μου (10 Αὐγ. 1907) μ έ χ ρ ι  σ ή μ ε ρ ο ν  ἐφύλαξα τάς ἐπισήμως ἐν τῇ χειροτονίᾳ μου δοθείσας ὁμολογίας μου, ὅτι θά τηρήσω ἀκέραια, αὐτόβουλα καί ἀ π α ρ α χ ά ρ α κ τ α  τ ά  δ ό γ μ α τ α, τούς ῾Ιερούς κανόνας καί τάς ῾Ιεράς παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὡς ἀναγνωρίζει τό Σύνταγμα καί ὁ 5187 καταστατικός Νόμος πρός ὅν θέλω συμμορφωθῇ ὡς πρός τάς σχέσεις μου μετά τῆς διοικούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου.
῎Εχων δι᾿ ἐλπίδος ὅτι ἡ ῾Υμετέρα ᾿Εξοχότης θ᾿ ἀποδώσῃ τό δίκαιον διατελῶ μετά τοῦ προσήκοντος Σεβασμοῦ.
῾Ο Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Τῆς ἀνωτέρω αἰτήσεως λαβοῦσα γνῶσιν ἡ Κοινότης τῶν Γ.Ο.Χ. ἐξέδωκεν τήν κατωτέρω ἀνακοίνωσιν:

ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ:
᾿Αγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Φέρομεν εἰς γνῶσιν ὑμῶν ὅτι ἡ ἱερά ἡμῶν Κοινότης ἡ διακόψασα πᾶσαν σχέσιν μετά τῆς ἐπισήμου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος διότι αὕτη ἐκαινοτόμησεν, καί ἡ δ ι α γ ρ ά ψ α σ α  τ ά  μ έ λ η  τ ο ῦ  Δ ι ο ι κ η τ ι κ ο ῦ  Σ υ μ β ο υ λ ί ο υ  α ὐ τ ῆ ς  τ ά  ἐ π ι χ ε ι ρ ή σ α ν τ α  ν ά  ἐ π α ν α σ υ ν δ έ σ ο υ ν  α ὐ τ ή ν  ἄ λ λ ο τ ε  μ ε τ ά  τ ῆ ς  δ ι ο ι κ ο ύ σ η ς  ᾿Ε κ κ λ η σ ί α ς  δ ι ά  τ ῆ ς  γ ν ω σ τ ῆ ς  π ρ ό ς  τ ό ν  Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ν  ᾿Α θ η ν ῶ ν  α ἰ τ ή σ ε ώ ς  τ ω ν.  Εὑρέθη εἰς τήν σκληράν ἀνάγκην νά διακόψῃ καί διέκοψε τάς σχέσεις αὐτῆς καί μετά τοῦ ῾Αγίου Δημητριάδος κ. Γερμανοῦ καί τῶν ὁμοφρόνων του, διότι οὕτος τήν 2.12.1935 ἐγγράφως πρός τόν ῾Υπουργόν τῶν Θρησκευμάτων ἀπευθυνθείς ἠτήσατο τόν πρώην θρόνον του, δηλῶν, ὅτι "θέλει συμμορφωθῇ ὡς πρός τάς σχέσεις του πρός τήν Διοικοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον", ἐπιλαθόμενος ὅτι οὗτος μετ᾿ ἄλλων ᾿Αρχιερέων εἶχεν ἐπισήμως κηρύξει τήν ᾿Εκκλησίαν ταύτην σχισματικήν.
῾Η ῾Ιερά ἡμῶν Κοινότης στοιχοῦσα ταῖς τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί ῾Αγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀποφάσεσι καί διατεταγμένοις θέλει συνεχίσει τόν ὑπέρ τῆς ῾Αγίας ἡμῶν ᾿Ορθῆς πίστεως ἅγιον καί ἱερόν ἀγῶνα πεποιθυῖα ἐπί τόν Κύριον.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ
(ΚΟ 215/13.4.1936)


>>> ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2006