kirykos: Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟ 1439 ΣΤΗΝ ΦΕΡΡΑΡΑ

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟ 1439 ΣΤΗΝ ΦΕΡΡΑΡΑ – ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ
Ὁ σύγχρονος τοῦ ἁγίου Μάρκου, ὁ ἱστορικός καί αὐτόπτης τῆς ἁλώσεως, Δούκας, ἀναφερόμενος εἰς τά διαπραχθέντα ἐν Φεράρρα – Φλωρεντία τό 1438-39, γράφει εἰς τήν ἱστορίαν του: «Ἦν δέ ἔξαρχος ἐκ μέρους τῶν Γραικῶν ἀπό τῶν Ἀρχιερέων ὁ Ἐφέσου Μᾶρκος ... Ὁ Ἐφέσου Μάρκος ἐν Ἑλληνικοίς μαθήμασι καί ὁρίοις τῶν ἁγίων Συνόδων κανών καί στάθμη ἀπαρέκβατος... Τέλος παυσαμένης τῆς φιλονεικίας, εἰς ἕν ὁμονοήσαντες Ἰταλοί καί Γραικοί πλήν Μάρκου, ὑπεστρώθη ὅρος ... Πάντες οὖν ὑπογράψαντες ἐν αὐτῆ τῆ ὁμολογία, ἐξῆλθον ἐκ τῆς Φλωρεντίας συλλειτουργήσαντες πρῶτον καί συγκοινωνήσαντες καί ἀσπασάμενοι ἀλλήλους πλήν Μάρκου. Τοῦ δέ κνῖζον τοῦ Μάρκου ἦν ἡ προσθήκη τοῦ συμβόλου...». (Δούκα, Βυζαντινή Ἱστορία, 31)
Ὅπως τονίζει σύγχρονος σχολιαστής τοῦ κειμένου αὐτοῦ, παραθέτοντας (ὁ Δούκας) εἰς τό κείμενον δύο φορές τήν φράσι «πλήν Μάρκου», ἐξαίρει τό μοναδικό μεγαλεῖο τοῦ ἁγίου Μάρκου σ’ ἐκείνη τήν θλιβερή σύνοδο καί στήν θλιβερώτερη ψευδοένωσι. Γράφει χαρακτηριστικῶς ὁ σχολιαστής καί τό ἐπαναλαμβάνομεν: «Ὡμονόησαν ὅλοι πλήν Μάρκου, συλλειτούργησαν ὅλοι πλήν Μάρκου, συγκοινώνησαν ὅλοι πλήν Μάρκου, ἀλληλοασπάσθηκαν ὅλοι πλήν Μάρκου. Ὅταν ἔμαθε αὐτό τό «ὅλοι πλήν Μάρκου» ὁ πάπας, εἶπε, «Ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Σχετικόν εἶναι καί ἕτερον κείμενον τοῦ ἱστορικοῦ Δούκα, τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τά γεγονότα τά ὁποῖα διεδραματίσθησαν κατά τήν ἐπιστροφήν τῆς ἐξαρχίας.
«Οἱ δέ άρχιερεῖς εὐθέως ἀπό τῶν τριήρεων ἀποβάντες, καί οἱ τῆς Κωνσταντίνου κατά τό σύνηθες ἠσπάζοντο αύτούς ἐρωτῶντες: «Πῶς τά ὑμέτερα; πῶς τά τῆς συνόδου; εἰ ἆρα ἐτύχομεν τήν νικῶσαν;» Οἱ δέ ἀπεκρίνοντο «Πεπράκαμεν τήν πίστιν ἡμῶν, ἀντηλλάξαμεν τῆ ἀσεβεία τήν εὐσέβειαν, προδόντες τήν καθαράν θυσίαν ἀζυμῖται γεγόναμεν» . Ταῦτα καί ἄλλα αἰσχρότερα καί ῥερυπασμένα λόγια. Καί ταῦτα τίνες; Οἱ ὑπογράψαντες ἐν τῶ ὅρω, ὁ Ἡρακλείας Ἀντώνιος καί οἱ πάντες; «Καί διατί ὑπεγράφετε;» Ἔλεγον: «Φοβούμενοι τούς Φράγκους». Καί πάλιν ἐρωτῶντες αὐτούς, εἰ ἐβασάνισαν οἱ Φράγκοι τινά, εἰ ἐμαστίγωσαν, εἰ εἰς φυλακήν ἔβαλον, οὐχί. Ἀλλά πῶς; «Ἡ δεξιά αὕτη ὑπέγραψεν», ἔλεγον, «κοπήτω, ἡ γλῶσσα ὡμολόγησεν ἐκριζούσθω». Οὐκ ἄλλον εἶχόν τι λέγειν. Καί γάρ ἦσαν τινές τῶν Ἀρχιερέων ἐν τῶ ὑπογράφειν λέγοντες: «Οὐχ ὑπογράφομεν, ἐάν μή τό ἱκανόν ἡμῖν τῆς προσόδου παράσχητε». Οἱ δέ ἔδιδον, καί ἐβάπτετο κάλαμος... Εἶτα μεταμεληθέντες οὐδέ τά ἀργύρια μετέστρεψαν. Πρός τήν φωνήν οὖν αὐτῶν ὅτι τήν πίστιν αὐτῶν πέπρακαν, καί ἐπέκεινα τοῦ Ἰούδα ἥμαρτον τοῦ στρέψαντος τά ἀργύρια. Ἀλλ’ οἶδε Κύριος καί διεβάλλετο, καί πῦρ ἀνήφθη ἐν Ἰακώβ, καί ὀργή ἀνέβη ἐπί τόν Ἰσραήλ» (Δούκα, Βυζαντινή Ἱστορία, 31).

Ὁ ἀναγνώστης ἀς βγάλη τά δικά του συμπεράσματα καί γιά τίς σύγχρονες προδοσίες.