kirykos: ΑΝΑΒΗΘΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΒΑΙΘΗΛ (ΒΑΙΘΗΛ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΙΚΟΣ ΘΕΟΥ)

ΑΝΑΒΗΘΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΒΑΙΘΗΛ (ΒΑΙΘΗΛ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΙΚΟΣ ΘΕΟΥ)
Βαιθήλ εἶναι ἑβραϊκή λέξις καί σημαίνει οἶκος Θεοῦ. Δι’ ἡμᾶς τούς χριστιανούς «Βαιθήλ» νοεῖται ἡ Ἁγία Τράπεζα, εἶναι ὁ τόπος, ὅπου συναντῶμεν μυστικῶς τόν Θεόν. Ὁ Θεός ἐκάλεσε τόν Πατριάρχη Ἰακώβ νά ἀνέλθη εἰς τήν Βαιθήλ: «Ἀνάβηθι εἰς τόν τόπον Βαιθήλ καί οἴκει (μεῖνε) ἐκεῖ καί ποίησον ἐκεῖ θυσιαστήριον». Ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ ἀμέσως ὑπήκουσε στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πρίν ξεκινήση διά τήν Βαιθήλ «εἶπε τῶ οἴκω αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς μετ’ αὐτοῦ. Ἄρατε τούς θεούς τούς ἀλλοτρίους (τούς εἰδωλολατρικούς) τούς μεθ’ ὑμῶν έκ μέσου ὑμῶν καί ἀλλάξατε τάς στολάς ὑμῶν καί ἀναστάντες ἀναβῶμεν καί ποιήσωμεν ἐκεῖ θυσιαστήριον τῶ Θεῶ τῶ ἐπακούσαντί μου ἐν ἡμέρα θλίψεως»... (Γεν. λε, 1-4). Τούς εἶπε δηλαδή νά ἀπομακρύνουν τά μικρά ἀγάλματα πού ἔχουν μαζί των καί νά ἀλλάξουν τά ροῦχά των καί νά ἀνεβοῦν εἰς τό ὅρος Βαιθήλ διά νά δοξολογήσουν ἐκεῖ τόν εὐεργέτη Θεό. Καί πράγματι μάζεψαν ὅλα τά ἀγάλματα, τά παρέδωσαν εἰς τόν Ἰακώβ, καί ἐκεῖνος τά ἔκρυψε καί τά ἐξαφάνισε τελείως, ὥστε κανείς πλέον νά μή μπορῆ νά τά εὕρη. Ἔτσι ἑτοιμάσθηκαν ὅλοι καί ἀνέβησαν εἰς τό ὅρος...
Ὁ Εὐγένιος Βουλγαρης τό σημεῖο αὐτό εὑρίσκει σάν προτύπωσι τῆς προετοιμασίας πού πρέπει νά κάμνουν οἱ χριστιανοί, ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσουν. Γράφει:
«... Καλή, πολύ καλή εἶναι ἡ πρόθεσι τῆς ψυχῆς μας (νά πλησιάσουμε τήν Ἁγία Τράπεζα καί μέ τήν θεία Κοινωνία νά προσφέρωμε δοξολογία καί τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό). Πρέπει ὅμως προηγουμένως ν’ ἀπαρνηθοῦμε καί ν’ ἀποδιώξωμε μακρυά μας τά διάφορα πάθη μας, μέ τά ὁποῖα θεοποιοῦμε τόν κόσμον αὐτόν κι’ ὅλη τήν ματαιότητά του! Πρέπει νά καθαρισθοῦμε πρῶτα ἀπό τίς ἁκαθαρσίες τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τῶν ἀνομιῶν μας. Πρέπει νά πετάξωμε ἀπό ἐπάνω μας τήν βρωμερή φορεσιά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, καί νά ντυθοῦμε τόν καινούργιο ἄνθρωπο, τόν ἀναγεννημένο (Ἐφεσ. δ, 23-24). Πρέπει νά ἀλλάξωμε τήν κακή μας ὡς τά σήμερα διαγωγή καί νά μεταμορφώσουμε τήν προηγούμενή μας ζωή ... Νά μεταρρυθμίσουμε καί τούς λογισμούς μας καί τά λόγια μας καί τίς πράξεις μας. ... Αὐτήν ὅμως τήν ἀπάρνησι καί τήν μεταλλαγή τῆς προτερινῆς μας ζωῆς καί διαγωγῆς, δέν πρέπει νά τήν κάνουμε μονάχα ὡσότου νά φθάσουμε στόν ἅγιο τόπο, πού ἔχουμε πρόσκλησι νά πᾶμε ... ἀλλά ἐξακολουθητικά, καί κατόπιν καί πάντα, καί σ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς μας ἔτσι πρέπει νά εἴμαστε ἑτοιμασμένοι».
Ὁ ἴδιος γράφει:
«Ὅσοι ἑτοιμάζεσθε ν’ ἀνεβῆτε ἐπάνω στό ὑψηλό βουνό τῆς μυστικῆς ἁγίας Τράπεζας, γιά νά κοινωνήσετε τ’ ἄχραντα Μυστήρια καί νά μεταλάβετε ἀπό τήν φρικτή θυσία τοῦ Ἀρνίου, πού ἐσφαγιάσθηκε γιά μᾶς, νά μιμηθῆτε τούς σπιτικούς ἀνθρώπους καί τούς πιστούς ἀκόλουθους τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ ὅταν ἑτοιμάζονταν νά ἀνεβοῦνε ἐπάνω στό ὅρος Βαιθήλ... Ἀπαρνηθῆτε καί σεῖς τούς θεούς τοῦ κόσμου καί τῆς ματαιότητος, πού μέ τήν ἁμαρτωλή σας τήν ζωή ὑπηρετούσατε καί ἐλατρεύετε ὡς τώρα. Καταφρονήσετε τά εἴδωλα αὐτά τῶν παθῶν, τῶν ἐπιθυμιῶν καί τῶν ὀρέξεων, πού εἶναι στημένα μέσα στήν καρδιά σας καί τ’ ἀνασπαζόσαστε καί τά ἐκανακίζετε μ’ ὅλη τήν δύναμι τῆς ψυχῆς σας.... Μιμηθῆτε τους ἀκόμη καί κατά τοῦτο. Τούς ξένους αὐτούς θεούς καί τά μάταια αὐτά εἴδωλά σας, ἐμπιστευθῆτέ τα, μέ τήν ἐξομολόγησι στόν πνευματικό σας πατέρα, ὅπως κι’ ἐκεῖνοι τότε παρέδωκαν στόν Ἰακώβ τούς ξένους θεούς πού εἴχανε στά χέρια τους. Ὁ πνευματικός σας πατέρας, ἀφοῦ παραλάβει τά εἴδωλά σας, τίς ἁμαρτίες σας δηλαδή, πού θά τοῦ παραδώσετε μέ τήν ἐξομολόγησί σας, θά τίς κρύψει καί αὐτός κάτω ἀπό τίς ρίζες μιᾶς τσικουδιᾶς ἤ κι’ ἑνός πεύκου ἱαματικοῦ, ἀπό τό ὁποῖο ὅπως ἡ ρετσίνα ἀπό τό πεῦκο, σταλάζει ἡ ψυχώφελη ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν σας... Τά καταθάβει κι’ αὐτός μέ τέτοιο τρόπο, πού κανείς δέν τά ξαναβλέπει πλέον. Μά οὔτε κι’ ὁ ἴδιος τά ξανασυλλογίζεται ποτές ἀπό τότε πού τ’ ἄκουσε στήν ἐξομολόγησί σας».