kirykos: ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΕΙΣ ΑΧΑΡΝΕΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΕΙΣ ΑΧΑΡΝΕΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Τό κείμενον μᾶς ἀπεστάλη ἀπό Ὀρθόδοξο, κάτοικο Ἀχαρνῶν, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καί παρακολουθεῖ τά θέματα, καί τό δημοσιεύομεν διότι τό εὕρομεν ἐνδιαφέρον καί ἐπίκαιρον.

Ὁ οὐνίτης παπάς τῶν Ἀχαρνῶν, τό εἶπε καί τό ἔκανε: «Ὁ Ναός τῆς Παναγίας Σουμελᾶ θά κτισθῆ μεγαλοπρεπής. Θά φέρω πρός ἐνίσχυσιν τό λείψανο τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ». Καί τώρα πλήθους λαοῦ συρρέει εἰς τό προσκύνημα, διά νά .... ἐνισχύση καί τόν Ναόν. Δηλαδή τά λείψανα τοῦ Ἁγίου ἔγιναν ἐμπορεύσιμον ἀγαθόν, Διερωτῶμαι. Καλά ὁ οὐνίτης παπάς, ἔβλεπε τό οἰκονομικόν συμφέρον καί δέν ἠδύνατο νά σκεφθῆ λογικώτερον νά προσέξη ἀπό τήν κατάληξιν τοῦ θέματος εἰς ἐμποροπανήγυριν... Ἐκεῖνος ὁ «σοβαρός», ὁ «ἀσκητής», ὁ «ὑπεράνω ὑλικῶν συμφερόντων» νεοημερολογίτης ‘Επίσκοπος, ὁ ὁποῖος διά νά κάνη ἐντύπωσιν ἐδήλωσεν εἰς τόν ἐνθρονιστήριον λόγον του, ὅττι δέν δέχεται νά πληρώνεται; Μήπως ἐδῶ πρόκειται περί ὑποκρισίας εἰς τόν ὕψιστον βαθμόν;
Μία ἄλλη πλευρά τοῦ θέματος εἶναι ὅτι ἔφεραν τά λείψανα τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ, διά νά ἐνισχύσουν τόν «ἀγῶνα» πού κάμνει, εἰς τά πλαίσια τῆς νεοημερολογιτικῆς καί παλαιοημερολογιτικῆς οὐνίας, ὁ παπα Γρηγόρης, «ἀγῶνα» διά νά παρασύρει τούς ὀρθοδόξους ἀπό τό «σχίσμα», ὅπως ἀποκαλεῖ τήν Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, εἰς τήν Ἐκκλησίαν του, δηλαδή εἰς τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ νέου ἡμερολογίου. Καί αὐτό τό ἀποκαλύπτει ὁ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» μέ ἄρθρο του εἰς τό τεῦχος ‘Ιουλίου – Αὐγούστου 2008. Ἰδού τί γράφει: «Στήν περιοχή τῶν Ἀχαρνῶν (Μενιδίου Ἀττικῆς) ἔχουν ἀπό χρόνια ἐγκατασταθεῖ 40.000 περίπου Ποντιακῆς καταγωγῆς ἀδελφοί μας ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἀπό διάφορες Δημοκρατίες τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Γιά τίς θρησκευτικές ἀνάγκες τους τούς εἶχε παραχωρηθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία τό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Φανουρίου στόν Ι.Ν. Ἁγ. Παντελεήμονος τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, Μέ τίς ἄοκνες προσπάθειες τοῦ π. Γρηγορίου Πιγκάλοφ συγκεντρώθηκε ἕνα σοβαρό ποσό πού ἐπέτρεψε τήν θεμελίωση ἑνός ναοῦ στήν περιοχή ὅπου βρίσκονται ἐγκατεστημένοι μέ πολλές ἐλλείψεις οἱ πολυάριθμοι αὐτοί ἀδελφοί μας. Τό ναό ἀφιέρωσαν στό Παλλάδιο τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, στήν Παναγία Σουμελᾶ. Πνευματικός τῶν πιστῶν εἶναι ὁ ἡγούμενος τῆς Ι.Μ. Παρακλήτου καί προἱστάμενος τοῦ Ι.Ν. Σώτειρας Νικοδήμου Ἀρχιμ. Τιμόθεος Σακᾶς. Ἠ λειτουργία τους γίνεται στή ρωσική γλῶσσα, ἀνήκουν στό παλιό ἑορτολόγιο καί εἶναι σημαντικό ὅτι μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου συγκεντρώνονται ἐδῶ πολλοί πού προέρχονται ἀπό τό σχίσμα, καί χάρη στό ἔργο πού συντελεῖται θά ἐπιστρέψουν καί ἄλλοι. Ἤδη ἔχει ὁλοκληρωθεῖ τό ὑπόγειο τοῦ οἰκοδομήματος καί ἔχει διαμορφωθεῖ σέ μιά πολύ προσεγμένη ἐκκλησία. Στό ναό πρόκειται νά μεταφερθοῦν τό φθινόπωρο τά τίμια λείψανα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, πού γιά πρώτη φορά θά μεταφερθοῦν ἐκτός τῶν συνόρων τῆς χώρας».
Ὅποιος μελετήση προσεκτικά τό ἀνωτέρω ἄρθρον – σχόλιον καί λάβη ὑπ’ ὄψιν καί τάς δεκαημέρους ἑαορταστικάς ἐκδηλώσεις μέ χορούς καί διασκεδάσεις, κάθε χρόνο τῆς Παναγίας μέ τό παλαιό, θά διαπιστώση δύο τινά: Πρῶτον: Ὅτι ὁ Ναός τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀνηγέρθη εἰς Ἀχαρνές εἰς τά πλαίσια τῆς παλαιοημερολογιτικῆς οὐνίας εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον, διά νά παρασύρη δηλαδή τούς Ποντίους εἰς τό νέον ἡμερολόγιον. Νά τούς ἐξαγάγη ἀπό τό ... «σχίσμα», ὅπως χαρακτηρίζουν τήν γνησία ὀρθόδοξο ἐκκλησία. Ἡ δευτέρα διαπίστωσις εἶναι ὅτι μπροστά στό σκοπό τους, μετέρχονται τά πάντα, ἔστω καί ἄν κατηγορηθοῦν ὡς ἐμπαῖκται ἱερῶν καί ὁσίων. Δηλαδή δέν διστάζουν νά μετέρχονται ἔργον Οὐνίας, καί νά κάμνουν ἑορτάς καί πανηγύρεις καί μέ τό παλαιό καί μέ τό νέο. Διά νά μαζέψουν τό δυνατόν περισσότερα...
Καί ἄλλοτε ἠσχολήθη ὁ Σεβ/τος Κήρυκος περί τῆς οὐνιτικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ παπα Γρηγόρη, καί ἔγραψεν ὅτι: «...Ὁ συγκεκριμένος νεοημερολογίτης κληρικός, ἐπεστρατεύθη καί ἀπεστάλη στίς Ἀχαρνές νά παίξη τόν ρόλον τοῦ οὐνίτου εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον, καί ὅσοι ἄλλοι παίζουν τόν ἴδιο ρόλο σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, ξεπέρασαν εἰς τήν ὑποκρισίαν καί τόν φαρισαϊσμό καί αὐτούς τούς οὐνίτας τοῦ Πάπα. Διότι ἡ παπική οὐνία, κάμνει τό προπαγανδιστικόν της ἔργον μέ φαινομενικήν «εὐθύτητα» καί «εἰλικρίνειαν». Δέν κρύπτονται οἱ «κληρικοί» της. Παρουσιάζονται εὐθέως ὡς «ἀνατολικοί ὀρθόδοξοι» καί οὕτως ἐνεργοῦν. Λειτουργοῦν μέ ἕνα τυπικό καί ἕνα ἡμερολόγιο, αὐτά πού εὑρίσκουν εἰς τάς χώρας πού ἀποστέλλονται. Δέν εἶναι ἐν προκειμένω, συγχρόνως καί «νεοημερολογῖται» καί «παλαιοημερολογῖται». Δέν ἑορτάζουν τάς ἑορτάς καί «μέ τό παλαιόν» καί «μέ τό νέον». Οἱ «οὐνῖτες» ὅμως κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον νά προσηλυτίσουν τούς γνησίους Ὀρθοδόξους καί νά τούς ὁδηγήσουν εἰς τήν «ἐκκλησία» τους (τοῦ νέου ἡμερολογίου), δέν ἐνεργοῦν οὕτως. Λειτουργοῦν καί μέ τό παλαιό καί μέ τό νέο, «παίζοντες μέ τά ἅγια».
Ὁ νεοημερολογίτης Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Νικόλαος, προσεπάθησε νά δώση κάποια ἄλλη διάστασι στό γεγονός τῆς ἐλεύσεως τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ στήν Ἑλλάδα, ὅπως θεολογική, ἐκκλησιολογική, ἀκόμη καί κοινωνιολογική, διότι ... συνεκεντρώθη πλῆθος λαοῦ. Καί ἀσφαλῶς ποτέ δέν περιμέναμε νά πῆ, ὅτι ἔφεραν τά λείψανα διά νά ... μαζέψουν χρήματα, νά ἀποτελειώσουν τόν Ναό στίς Ἀχαρνές, ἤ ὅτι ἔφεραν τά λείψανα διά νά γίνουν μέσο προπαγάνδας ὑπέρ τοῦ νέου Ἡμερολογίου. Ἔπρεπε τουλάχιστον νά ἐλάμβανε ὑπ’ ὄψιν, τήν ζωηράν ἀμφισβήτησιν πού ὑπάρχει ἀπό δεκαετίας περί τῆς γνησιότητος τῶν λειψάνων αὐτῶν, καί νά ἠρνεῖτο ἐξ’ ἀρχῆς ὅλην αὐτήν τήν ἐμποροπανήγυριν, ἡ ὁποία τελικά θά τόν ἐκθέση. Δέν νομίζω νά μήν ἔχει ἀκούσει, ὅτι τά γνήσια λείψανα τοῦ ἁγίου Σεραφείμ, οἱ μοναχές τοῦ Ντιβέγιεβο τά πῆραν τά ἐφυγάδευσαν τά ἔκρυψαν διά νά μή τά βεβηλώσουν οἱ ἄθεοι μπολσεβῖκοι, ἐνῶ εἰς τήν θέσιν των ἔβαλαν ἄλλα «λείψανα», αὐτά τά ὁποῖα ἐσύλησαν οἱ μπολσεβῖκοι, νομίζοντες ὅτι εἶναι τοῦ Ἁγίου; Δέν νομίζω νά μή γνωρίζει, ὅτι τά μόνα γνήσια λείψανα, εἶναι αὐτά τά ὁποῖα πῆραν μαζί των οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς; Δέν νομίζω, νά μήν ἤκουσε περί συγγραφῆς σειρᾶς ἄρθρων διά τήν ὑπόθεσιν αὐτήν;
Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἄλλη πτυχή τοῦ ὅλου θέματος, τό ὁποῖον ἐπίσης ἐνοχοποιεῖ τόν νεοημερολογίτη Μητροπολίτη Νικόλαο; Δέν γνωρίζει ὁ ἀγαπητός κατά τά ἄλλα «Μεσογαίας» Νικόλαος, ὅτι ὁ ἅγιος Σεραφείμ, καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἀθεϊστικῆς ἐξουσίας (1917 ἕως σήμερον) ἦτο ὁ κατ’ ἐξοχήν προστάτης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας; Ὁ Σεβασμιώτατος Κήρυκος, ὡς ὑπεύθυνος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, μᾶς ἐδιηγήθη πολλάκις διά τά θαύματα, τοῦ Ἁγίου, ὅπως τά ἤκουσε ἀπό τούς Κατακομβίτας. Ναί, ὁ Ἅγιος ἀπ’ αὐτά πού ἢκούσαμεν καί ἐγνωρίσαμεν, ἦτο ἕνας ζωντανός φύλακας τῶν Κατακομβιτῶν, αὐτῶν δηλαδή τούς ὁποίους καί τότε καί σήμερα χαρακτηρίζουν ὡς σχισματικούς. Πολλάκις ἐνεφανίζετο ὁ Ἅγιος καί ἐνίσχυε τούς διωκομένους Κατακομβίτας, ὡς τόν ἅγιο ἱερέα τῶν Κατακομβῶν Θεοδόσιο τόν Καυκάσου. Ὀ ἅγιος Θεοδόσιος, ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπό τούς Ρώσους ὡς ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Ὅπως διαβάζουμε εἰς τόν βίον του, ὅταν εἶδον τόν πάτερ Θεοδόσιο νά συζητᾶ μέ κάποιον ἄγνωστον ἐπισκέπτην του, ὁ ὁποῖος μετ’ ὀλίγον ἐξηφανίσθη, καί τόν ἐρώτησαν ποῖος ἦτο, ἀπήντησεν: «Ἦταν ὁ ἀδελφός μου» καί ἐξήγησε ὅτι ἦταν ὁ ἅγιος Σεραφείμ.
Τό ἐρώτημα τό ὁποῖον προκύπτει εἶναι: Ὅταν ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ, ὡς φύλακας Ἄγγελος, ἐπροστάτευε τούς Κατακομβίτας ἀπό τήν μῆνιν τῶν διωκτῶν, δηλαδή ἀπό τήν θεομάχον ἐξουσίαν, οἱ νεοημερολογῖται καί ἡ «Ἐκκλησία» των μέ ποίους ἐπεκοινώνουν καί συνειργάζοντο; Οὐχί μετά τῶν διωκτῶν; Ὅταν Ἅγιος ἐφύλασσε «φυλακάς τῆς νυκτός» ὑπέρ τῶν διωκομένων ὁμολογητῶν τῶν Κατακομβῶν, καί τούς ἐφύλασσε ἀπό τήν μὴνιν τῆς «κόκκινης ἐκκλησίας», ὅπως ἐχαρακτήριζεν τούς Σεργιανιστάς ὁ ἅγιος Νεκτάριος τῆς Ὄπτινα, τῶν ὁπίων γνήσιοι διάδοχοι εἶναι οἱ σημερινοί τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, μετά ποίων αὐτοί «ἠγρύπνουν»; Οὔχί μετά τῶν προδοτῶν, ἐκείνων δηλαδή ἀπό τήν «κόκκινη ἐκκλησία», οἱ ὁποῖοι προέδιδον τούς κατακομβίτας εἰς τήν θεομάχον ἐξουσίαν; Ἀλλά καί σήμερον, μετά ποίων εἶναι συνεταγμένοι; Οὐχί μετά τῶν οἰκουμενιστῶν τῆς Μόσχας; Τί διαφέρει τό σημερινόν Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας ἀπό τήν Σεργιανιστικήν Ἐκκλησίαν (1927), ἡ ὁποία ὅπλισε τήν θεομάχον ἐξουσίαν κατά τῶν ὀρθοδόξων Κατακομβιτῶν καί νεομαρτύρων; Σέ τί διαφέρει ὁ τότε διωγμός καί ὁ σημερινός, ἀφοῦ καί οἱ τότε Σεργιανισταί καί οἱ σημερινοί Πατριαρχικοί ἐν συγχορδία μετά τῶν νεοημερολογιτῶν ἐδίωκον μέχρις αἱμάτων, καί διώκουν καί μέχρι σήμερον, τούς Ὀρθοδόξους;