kirykos: ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ «ΟΥΚ ΕΙΣΙ ΦΥΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» (ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ)

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ «ΟΥΚ ΕΙΣΙ ΦΥΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» (ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ)
(Ὁ ἀγαπητός κ. Δημήτριος Οἰκονομόπουλος ἀπό τό Μόντρεαλ τοῦ Καναδᾶ, μέ μίαν πρό ἔτους ἐπιστολήν του πρός ἡμᾶς, ἐγκαινίασε ἕναν καλοπροαίρετον, πιστεύομεν, διάλογον, θέτων τόν προβληματισμόν του, καί τόν ἰδικόν του καί πολλῶν ἄλλων, μᾶλλον διαφωνίαν των καί ἀμφισβήτησιν των ἐπί τῆς ἐκκλησιολογικῆς θέσεως - Ὁμολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθ’ ἥν «οἱ νεοημερολογῖται εἶναι σχισματικοί καί αἱρετικοί καί ὡς ἐκ τούτου τά τελούμενα ὑπ’ αὐτῶν μυστήρια στεροῦνται τῆς ἁγιαστικῆς θείας Χάριτος». Πρός τό παρόν ἀντί ἀπαντήσεως θέτω ὑπ’ ὄψιν τοῦ κ. Οἰκονομόπουλου, καί καθ’ ἐνός, ὁ ὁποῖος ἐνδιαφέρεται νά μελετήση τό θέμα, τήν διδασκαλίαν τινῶν ἐκ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας περί αἱρετικῶν καί θά ἐπανέλθωμεν).

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος περί αἱρετικῶν διδάσκει, ὅτι οὗτοι εἶναι «ἁλλοτρία βοτάνη» καί πρέπει νά φεύγωμεν μακράν ἀπ’ αὐτῶν. «Οὗτοι γάρ οὐκ εἰσί φυτεία τοῦ πνεύματος». Λέγει τά ἑξῆς : «Παρακαλῶ ὑμᾶς οὐκ ἐγώ, ἀλλ’ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μόνη τῆ Χριστιανικῆ τροφῆ χρῆσθαι, ἀλλοτρίας δέ βοτάνης ἀπέχεσθαι, ἥτις ἐστίν αἵρεσις ... Ἀδελφοί, φεύγετε τάς κακάς παραφυάδας, τάς γεννώσας καρπόν θανατηφόρον, οὗ ἐάν τις γεύσηται, παραλυτικά ἀποθνήσκει. Οὗτοι γάρ οὐκ εἰσί φυτεία τοῦ πνεύματος» (Ἐπιστολή πρός Τραλλιεῖς ἐν Ἁγίου Δαμασκηνοῦ Ε.Π. 96, 508).
Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνοψίζουσα τήν διδασκαλίαν ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀποφαίνεται, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι χωρισμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία: «Ἡμεῖς τούς προστιθέντας τι ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀναθεματίζομεν ... Ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα... Εἴ τις Παράδοσιν Ἐκκλησιαστικήν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα».
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος διδάσκει, ὅτι τόν αἱρετικόν δέν τόν καθιστᾶ αἱρετικόν ἡ ἀπόφασις τῆς Συνόδου, ἀλλ’ αὐτή αὕτη ἡ αἵρεσίς του. Ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς εἰς τό βιβλίον του «ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ» περί τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου γράφει τά ἑξῆς: «Τόν αἱρετικό τόν καθιστᾶ τέτοιον ἡ αἱρετική διδασκαλία του, καί ὄχι ἡ ἀπόφασις τῆς Συνόδου, ὅπως τόν φονιά καθιστᾶ ἐγκληματία ὁ φόνος πού διέπραξε, καί ὄχι ἡ ἀπόφασις τοῦ δικαστηρίου, ἡ ὁποία πολλές φορές μπορεῖ νά τόν ἀθωώση! ... (σελ. 126) Καί ἡ πλάνη πού διδάσκεται σήμερα στούς χριστιανούς, εἶναι ὅτι διά νά εἰσέλθης ἤ ἐξέλθης ἀπό τήν Ἐκκλησία, πρέπει νά τό πῆ ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ἡ Σύνοδος (σελ. 162) ..... Δέν ἔχει σημασία ἄν ἔχεις διεστραμμένη Πίστη ἤ κηρύττεις αἱρετικά, ἐφ’ ὅσον ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ἡ Σύνοδος δέν σέ ἔβγαλαν ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶσαι μέλος της ... Αὐτό ἀποτελεῖ παπικό δόγμα ... Ὁ Πάπας ἀποκόπτει καί ἑνώνει μέ τόν ἑαυτό του καί τήν «Ἐκκλησία» του, τήν ὁποία ταυτίζει μέ τόν ἑαυτό του, ὅποιον θέλει ... (σελ. 167). Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι ὅποιος ἔχει διεστραμμένη καί ὄχι Ὀρθόδοξη Πίστι, καί ὄποιος ἀποδέχεται κάτι πού δέν ἀνήκει στήν Ὀρθόδοξη παράδοσι, αὐτός αὐτομάτως χωρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν Ἐκκλησία, τήν ἀληθινή Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ... (σελ. 162). Ὁ ἅγιος Θεόδωρος θεωρεῖ ἀνίερο (ἄνευ Ἱερωσύνης) τόν Ἐπίσκοπο πού ἔχει διεστραμμένη καί ὄχι ‘Ορθόδοξο πίστι... Δέν τούς θεωρεῖ Ἐπισκόπους («παρά Θεοῦ») ἐφ’ ὅσον δέν ὁμολογοῦν τήν ἀλήθειαν, ἀπαγορεύει τήν μνημόνευσίν των, καί θεωρεῖ ἄκυρο ὁτιδήποτε ἱερατικόν ἔπρατταν αὐτοί οἱ Ἐπίσκοποι» σελ. 169).
Σύμφωνος πρός τήν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου περί αἱρετικῶν καί τῆς ὑπάρξεως ἤ μή θείας Χάριτος ἐν τοῖς τελουμένοις ὑπ’ αὐτῶν μυστηρίοις εἶναι καί ἡ ἀπόφανσις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 1848, ὡς διετυπώθη εἰς τήν «Ἐγκύκλιον τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιστολήν (τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τοῦ 1848) πρός τούς ἁπονταχοῦ Ὀρθοδόξους». Ἰδού τί ἐν ἐπιλόγω ἀποφαίνεται αὕτη: «Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν. Ἀλλ’ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται, μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν ἡντιναοῦν (=ὁποιαδήποτε). Ἥν καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι, ἤ διανοηθῆναι τοῦτο ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἑκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, διά τό βλασφημεῖν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὡς τάχα μή ἁρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί διά τῶν Οἱκουμενικῶν Συνόδων... Ἅπαντες οὖν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἱρέσει ἤ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν «κατάραν ὡς ἱμάτιον» κατά τόν ψαλμωδόν, κἄν τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε ΚΛηρικοί, κἄν τε Λαϊκοί ἔτυχον εἶναι, κἄν Ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ» (Ι. Καρμίρη, Συμβολικά Μνημεῖα ...., σελ. 922-923). Ὑπογραμμίζομεν τό «ἤδη ἠρνήθη», «ἤδη ἐνεδύθη κατάραν ὡς ἱμάτιον», «ἤδη καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα» ὁ οἱοσδήποτε καί ὁπωσδήποτε νεωτερίζων...