kirykos: Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ π. ΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ κ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ

Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ π. ΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ κ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ
«Τί ἀνταποδώσωμεν τῶ Κυρίω περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν».
«Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι καί τό ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι».

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κιτίου κ. Παρθένιε
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκε καί Βράντσεα κ. Γερόντιε.
Σεβασμιώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχιερέων Μπανκάου κ. Κασσιανοῦ, Κένυας κ. Ματθαίου καί Κιέβου κ. Σεραφείμ.
Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῆς Πολιτείας.
Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὀρθόδοξον καί πιστόν πλήρωμα τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Δυσκολευόμεθα νά εὕρωμεν λόγους διά νά εὐχαριστήσωμεν τόν Κύριον, διά τήν μεγάλην δωρεάν, τήν ὁποίαν ἐπεφύλαξεν εἰς ἡμᾶς, ἤτοι τήν Κανονικήν ἐκλογήν, χειροτονίαν καί ἐνθρόνισιν τοῦ Μητροπολίτου μας Κιτίου κ. Παρθενίου; Αἱ δωρεαί τοῦ Θεοῦ πρός τήν ‘Εκκλησίαν τῆς Κύπρου ἀρχίζουν ἀπό τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων. Ὅπως μᾶς διηγοῦνται αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος καί ὁ συνεργός του Ἀπόστολος Βαρνάβας,, «ἐκπεμφθέντες ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, κατῆλθον εἰς τήν Σελεύκειαν, καί ἐκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς Κύπρον καί γενόμενοι ἐν Σαλαμίνι κατήγγειλον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ».
Ἀπό τότε, δηλαδή ἀπό τό 45 μ.Χ., ἀρχίζει ἡ ‘Εκκλησία τῆς Κύπρου τό ἔργον Της. Οἱ δύο Ἀπόστολοι, ὅταν ἔφθασαν στήν Σαλαμίνα, ἐκήρυξαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, προχώρησαν εἰς τό Κίτιον, ὅπου τούς ὑπεδέχθη ὁ φίλος τοῦ Χριστοῦ Λάζαρος, τόν ὁποῖον ἐχειροτόνησαν ‘Επίσκοπον Κιτίου. Πέρασαν στό ἐσωτερικό τῆς Κύπρου, στήν Ταμασό,, ὅπου ἐχειροτόνησαν ‘Επίσκοπο τόν Ἡρακλείδιο. Διέβησαν τά δασωμένα βουνά τοῦ Τροόδους, κατέβηκαν πρός τήν Ἀμαθοῦντα καί ἀφοῦ πέρασαν στήν Πάφο, οπου τόν Ρωμαῖον ἀνθύπατο ἔφεραν στόν χριστιανισμό, παρά τά ςἀντιδράσεις τοῦ μάγου Ἐλύμα, καί ἐκεῖθεν μετέβησαν εἰς Μικράν Ἀσίαν.
Τό 50 μ.Χ. ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας ἐπέστρεψε στήν Κύπρο μέ τόν ἀνεψιό του Μάρκο, καί ἔχοντας ἕδρα τήν Σαλαμίνα, συνέβαλε νά διαδοθῆ ἡ ἀλήθεια τοῦ χριστιανισμοῦ εἰς ὁλόκληρον τήν Κύπρον. Θεωρεῖται διά τοῦτο ὁ πρῶτος ‘Αρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου καί ὁ Προστάτης Αὐτῆς.
Λιθοβολήθηκε ἀπό τούς ὁμοεθνεῖς του ‘Ιουδαίους τό 57 μ.Χ.. Τό λείψανό του τό ἔθαψαν ἐκεῖ, ἔξω ἀπό τήν Σαλαμίνα, ὅπου καί μέχρι σήμερα διασώζεται ὁ τάφος του.
Ἀργότερον, ὅταν ἔπαυσαν οἱ διωγμοί, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἀπέκτησε αὐτοκεφαλίαν διοικήσεως, ἀλλ’ἐνοχλεῖτο ἀπό τήν Ἐκκλήσία τῆς ‘Αντιοχείας, διότι ἤθελε νά περιλάβει τήν ‘Εκκλησία τῆς Κύπρου στήν ἐξουσία της. Οἱ Κύπριοι Ἀρχιερεῖς κατήγγειλαν τό γεγονός, στήν Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τό 431 στήν /Εφεσο, ἡ ὁποία μέ τόν 8ον αὐτῆς Κανόνα ἐπεκύρωσε καί κατοχύρωσε τό Αὐτοκέφαλον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Ἀλλά καί πάλιν οἱ Ἀντιοχεῖς Ἀρχιερεῖς ἐπενέβαινον καί δημιουργοῦσαν προβλήματα καί προσέλαβον τό Αὐτοκέφαλόν Της, ὅπως ἔπραξεν ὁ Πέτρος ὁ Κναφεύς. Τότε ὅμως ἐπενέβη ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας, ὁ ὁποῖος διά νά διαφυλάξη τό Αὐτοκέφαλόν τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐπενέβη δι’ ὁράματος τό 478 εἰς τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντίας Ἀνθέμιο, καί τοῦ ὑπέδειξε ποῦ εὑρίσκεται ὁ τάφος του μέ τό λείψανόν του καί τό ἐπ’ αὐτοῦ τεθέν κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, τό ὁποῖον εἶχε γραφεῖ ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο Βαρνάβα.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθέμιος, ἀφοῦ βρῆκε τό λείψανον τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα καί τό ἐπ’ αὐτοῦ χειρόγραφον Εὐαγγέλιο, τό δώρησε εἰς τόν Αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Ζήνωνα, ὁ ὁποῖος παρεχώρησε εἰς τόν ἑκάστοτε ‘Αρχοιεπίσκοπο Κύπρου, τά τρία αὐτοκρατορικά προνόμια: Νά ὑπογράφει μέ κινάβαρι (κόκκινο μελάνι πού ὓπέγραφε μόνον ὁ Αὐτοκράτορας), νά φέρει κατά τάς ἱεροτελεστίας πορφυροῦν μανδύαν καί νά κρατῆ ἀντί τῆς πατερίτσας αὐτοκρατορικό σκῆπτρο.
Ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου διῆλθε ἡμέρας δόξης καί μεγαλείου, εἰρηνικῶν περιόδων, ἀλλά καί διωγμῶν, καί ἀνέδειξεν νέφος Ἁγίων, τόσον ὥστε νά ὀνομάζεται νῆσος τὼν ἀγίων.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τελεῖ κάτω ἀπό τήν Προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀφοῦ ἡ ἰδία κατά τήν Παράδοσιν ἐπεσκέφθη καί ηὐλόγησε τήν Κύπρο, ἀλλά καί ἡμεῖς οἱ Κύπριοι τήν τιμῶμεν ἰδιαιτέρως καί τήν ἀφιερώσαμε μεγάλας Μονάς, ὡς τῆς Παναγίας τοῦ Κύκκου, Παναγίας τοῦ Μαχαιρᾶ, Παναγίας τῆς Τροοδοτίσσης κλπ., καί εἶναι ὑπό τήν σκέπην τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀφοῦ ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, μετέφερε εἰς αὐτήν ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τόν ὁποῖον εὑρίσκεται ἀκόμη καί σήμερον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Σταυροβουνίου. Ἀλλά καί κάθε τόπος καί κάθε πόλις καί κάθε χωριό τῆς Κύπρου εἶναι εὐλογημένος ἀπό τά αἵματα τῶν μαρτύρων καί τούς ἱδρῶτας τῶν ἀσκητῶν της. Ἀλλά καί ἡ ἱστορία της εἶναι γεμάτη ἀπό τούς ἄθλους τούς πνευματικούς, τούς μοναχικούς καί ἀσκητικούς, καί ἀπό τούς ἀγῶνας της τούς ἀντιαιρετικούς, μαρτυρικούς καί Ὁμολογιακούς. Τρανόν παράδειγμα οἱ Ἅγιοι 13 ὁσιομάρτυρες τῆς Καντάρας, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν, διότι δέν ἠθέλησαν νά ὑποταχθοῦν εἰς τήν παπικήν κακοδοξίαν.
Αὐτήν τήν εὐλογημένην Νῆσον Σεβασμιώτατε κ. Παρθένιε, αὐτήν τήν ἱστορικήν Ἐκκλησίαν ἐκλήθητε νά ποιμάνετε. Αὐτῆς τόν εὐλογημένον λαόν ἐκλήθητε νά διακονήσετε ὡς Ἀρχιερεύς εἰς τούς ἐσχάτους τούτους καιρούς. ‘Επ’ αὐτῆς τήν λυχνίαν ὡς ἐπί λυχνοτάτην ἐτέθητε. Ἤλθατε νά μᾶς διακονήσετε ἐν Χριστῶ, ὡς Ἐπίσκοπος καί Πατήρ, ἀλλά καί ἡμεῖς ἔχομεν χρέος νά συνδιακονήσωμεν, νά εἴμεθα πάντοτε παρά τόν πλευρόν σας. Καί σεῖς ἀφήσατε τήν χώραν σας καί ἤλθατε πρός ἡμᾶς ὡς «υϊός παρακλήσεως», ἀλλά καί ἡμεῖς δέν ἠδυνάμεθα νά βλέπωμεν τήν Μητέρα μας ποδοπατουμένην καί χειμάζουσαν. Ἤλθατε, εἰς μίαν δύσκολον συγκυρίαν, διό καί τό ἔργον σας καί ἡ ἀποστολή σας εἶναι μεγάλη. Ἔργον Ἱεραποστολῆς πρός τούς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας εὑρισκομένους. Ἔργον ἐπανόδου τῶν ἐσκορπισμένων, ἔργον ἀντιαιρετικόν καί φιλανθρωπίας, ἔργον ἀναδείξεως τοῦ μοναχισμοῦ, προπάντων τοῦ ἀνδρώου, ὁ ὁποῖος κατά τό παρελθόν ἦτο ἡ δόξα τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἐκκλησίας, καί τοῦ ὁποίου σήμερον στερεῖται. Ἔχετε μεγάλον ἔργον ποιμαντικῆς καί Κατηχήσεως τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι παρασύρονται ἀπό τά ἀδυσώπητα κύματα τῆς ἀθείας καί ἐν γένει τῆς ἀντιχρίστου νέας ἐποχῆς.
Ἀντιλαμβανόμεθα οἱ πάντες τάς δυσκολίας τοῦ ἔργου σας. Ὅμως ἡ ἐλπίδα ὅλων μας ἡ καταφυγή καί δύναμις, εἶναι ὁ Θεός. ‘Εκεῖνος τό βαρύ φορτίον τῶν πολλῶν προβλημάτων, θά τό καταστήση ἐλαφρόν. Πεποίθαμεν εἰς τόν Θεόν, διότι πρῶτα μᾶς παρηγόρησε μέ τήν ἐκλογήν καί χειροτονία σας καί μᾶς ἀπέστειλε τήν Σεβασμιότητά σας, πρός παρηγορίαν μας, καί σᾶς κατέστησε εἰς τόν θρόνον τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, ὡς «υἱόν παρακλήσεως», ἤτοι παρηγορίας, καί «Ἄγγελον Κυρίου» κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον. «Οἱ δέ πεποιθότες ἐπί Κύριον οὐ σαλευθήσονται εἰς τόν αἰῶνα.
Ἐμεῖς θά εἴμεθα πάντοτε εἰς τό πλευρόν σας, ταπεινοί Κυρηναῖοι, αἵροντες, ὅταν χρειάζεται καί ὅσον δυνάμεθα, τόν Σταυρόν σας, καί θά προσευχόμεθα δι’ ὑμᾶς νά σᾶς καταστήση ἄξιον καί ἱκανόν οἱακοστρόφον. Παρακαλοῦμεν, ὅπως καί σεῖς γνωρίζουμε, ὅτι θά προσεύχεσθε δι’ ἡμᾶς, τά τέκνα σας τά πνευματικά ἐν Κυρίω.
Διάπυροι εἶναι αἱ εὐχαριστίαι καί δοξολογίαι ὅλου τοῦ ποιμνίου Κλήρου καί Λαοῦ τῆς Κύπρου, πρός τόν Δωρεοδότην Θεόν, τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν καί τήν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν Θετόκον, καί πάντας τούς Ἁγίους προστάτας της Ἀποστόλους, Μάρτυρας, Ὁσίους, Ὁμολογητάς.
Διάπυροι εἶναι καί ἀδιάλειπτοι αἱ ταπειναί μας εὐχαί νά εἶσθε πάντα ΑΞΙΟΣ, μακροημερεύων καί ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς Ἀληθείας. ΑΜΗΝ.